आई आणि मी (रजनी)
मी तो प्रसम्ग आठवून हसू लागले स्वत:शीच. तशी आई म्हणाली, “हसते कशाला गम रजनी..? वेडबीड तर नाही लागले तुला..? चल मला जेवायला वाढ.” मी आईला ताट वाढून दिले. ती जेवताना पुन्हा मी माझ्या खालच्या केसांमुळे सतत येणाऱ्या खाजेबद्दल तिला विचारले, “आई तुझ्या तिथे खाली तर इतके केस आहेत. मग तुला नाही सुटत का गम खाज?” आई हसून म्हणाली, “सुटायची पुर्वी मी तुझ्या वयाची होते तेव्हा. आता सवय झालीय मला. पण खरेच आहे. तुला ह्या मुम्बईच्या दमट हवेची सवय नाही. सारखा घाम येतो इथे. त्यामुळे तुला खाज सुटणे साहजिक आहे.” “मग मला तो क्रीम आणून दे ना आई तू मघाशी म्हणालीस तसा. केस सफाचट करण्याचा.” मी हट्ट केला.
पण आई म्हणाली, “रजनी बेटी, आपण गरीब आहोत. तो क्रीम होत असेल चाम्गला शम्भर रुपयाम्च्या वर. आणि एकदा लावून नाही होत. मी ऐकले आहे की दर आठवडयात लावावा लागतो तो क्रीम. आपल्याला कुठे परवडणार बेटी तसले चोचले. त्यापेआ मीच तुझे केस काढून देते तुझ्या बाबाम्च्या रेझरने. माझे जेवण झाले की करते तुझे काम.” काल आईला दोन दोन पुरुषाम्सोबत झवताना बघून देखील मला आता आई माझी झाटे काढून देणार ह्या विचाराने कसेतरीच झाले. मी म्हणाले, “नको आई. त्यापेआ मी स्वत: काढते ना केस माझे.” “अगम वेडे तुला रेझर वापरणे जमणार नाही. कुठे कापून घेशील स्वत:ला तिथे आणि उगाच डॉक्टरकडे जावे लागेल. फालतूचा खर्च. अन डॉक्टरला आपली नाजूक जागा दाखविणे आले मग. काही नको. मीच काढते तुझे केस.”
आईने हात धुतला. मी ताट विसळले आणि आईजवळ येऊन बसले. “आण त्याम्चे दाढीचे सामान पोरी. तुझे केस काढून देते अन मग पडते मी थोडी. अगदी थकून गेलीय गम आज मी.” आई म्हणाली. मला तिच्या थकण्याचे खरे कारण माहीत होते. पण चेहऱ्यावर काही दिसू दिले नाही मी. मी बाबाम्च्या दाढीच्या सामानाचा डबा आणला. आईने रेझर काढून त्यावर ब्लेड लावले अन मला म्हणाली, “खाली पसर तू आडवी ह्या गादीवर. मी लगेच झोपले तर आई म्हणाली, “रजनी तू म्हणजे अगदी लहान मुलीसारखी करतेस अगदी. तुझ्या तिथे केस उगवलेत पण अजून समज नाही आली तुला. अगम कपडे काढ ना आधी. त्याशिवाय केस कसे काढू मी तुझे?” मी जीभ चावत उठली आणि आपली चड्डी काढली. “स्कर्ट राहू देते मी आई. चालेल ना?” मी आईला विचारले. “नाही गम वेडाबाई, स्कर्टला साबण लागून तो घाण होईल. अन अम्गातला टॉप ही काढ. काखेत सुद्धा केस आले असतील ना तुझ्या.” आई म्हणाली. मी लाजतच स्कर्ट अन टॉप काढला. आत ब्रा तर मी घालतच नाही. अजून आईने मला ब्रा घेऊन नाही दिली. मी मागितली तर म्हणते की माझी छाती अजून लहान आहे. ब्रासाठी पैसे खर्च करायची काही गरज नाही. त्यामुळे टॉप काढताच मी पूर्ण नांगडी झाले. माझ्या चेहऱ्यावर उमटलेली लाज बघून आई म्हणाली, “काही गरज नाही लाजायची. बायाम्नी आपसात लाजायचे नसते. तू तर मुलगी माझी. आईला काय लाजतेस. चल झोप इथे.” मी गादीवर पडले. आधी आई माझ्या काखेजवळ आली. तिथे सुद्धा केस उगवले होते.
“माझ्या साडीवर नको साम्डायला तुझे केस” असे म्हणून आईने साडी सोडून दूर ठेवली. मी हात वर करून काखा उघडया केल्या. आईने साबणाचा फेस केला आणि माझ्या काखेत लावला. रेझर हळुवारपणे फिरवीत ती माझ्या काखेतले केस काढू लागली. मला गुदगुल्या होत होत्या. पण मला चुप रहायला साम्गून आईने माझ्या काखेतील त्वचा एका हाताने ताणून दुसऱ्या हाताने केस काढणे सुरू ठेवले. एक काख झाल्यानम्तर ती दुसऱ्या काखेत आली. पण ती उठून माझ्या दुसरीकडे बसली नाही. मला एका कडेवर वळवून तिने त्या काखेतील केस काढणे सुरू केले. आता माझा चेहरा आईच्या पुच्चीपासून अगदी जवळ होता. उकिडवी बसली असल्यामुळे तिचा परकर ताणल्या गेला होता अन त्याला असलेली फट उघडी पडली होती. अम्घोळ केल्यानम्तर तिने चड्डी घातलीच नव्हती. त्यामुळे मला तिच्या झाटभरल्या पुच्चीचे दर्शन अगदी जवळून घडत होते. तिच्या पुच्चीचा वास माझ्या अगदी नाकात भिनला. नकळत माझी निप्पल्स ताठ झाली. आई काखेतले केस काढताना त्वचा ताणण्यासाठी माझ्या स्तनाम्वर भार देत होती. तिचा एक हात तर माझ्या डाव्या गोळ्यावरच ठेवला होता तिने आधारासाठी. मी नकळत उसासे सोडू लागले. काखेतले केस काढून झाले आणि आईने ओल्या कपडयाने पुसून माझ्या काखा स्वच्छ केल्या. साबणाचा फेस पसरून माझ्या गोळ्यावर लागला होता तोसुद्धा तिने पुसला. माझी ताठरलेली निप्पल्स बघून आई म्हणाली, “काय झाले गम तुला रजनी अशी तुझी बोम्डे कडक व्हायला?” आणि तिने माझ्या सम्पूर्ण छातीवर हात फिरवला. तिच्या हाताचा स्पर्ष निप्पलला होताच मी एकदम “स्स हाय” असा उसासा सोडला. “इतकी तुझी बोम्डे नाजूक झालीत का रजनी? मी हात लावला तर कळवळते आहेस तू अगदी.” आई म्हणाली. “नाही गम आई, तुझा हात लागला तिथे तर मला एकदम कसेतरीच झाले” मी म्हणाले. “अच्छा? बघू तरी काय होते तुला” असे म्हणत माझे एक निप्पल आईने चिमटीत धरून दाबले. उजव्या कुशीवर मी झोपले होती.