- 5,946
- 7,058
- 144
ਚਪੜਗੰਜੂ
ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਪਾਗਲ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਹੈ। ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਉਸਦੀ ਡੈਡੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਚਪੜਗੰਜੂ ਸਕੂਲ ਪੜਨ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਸਕੂਲੋ ਹਾਫ ਡੈ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਜਲਦੀ ਘਰੇ ਆ ਗਿਆ। ਘਰ ਆ ਕੇ ਓਹ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਾਚੇ ਤੇ ਤਾਏ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਚਡ ਕੇ ਟੱਪ ਰਹੀ ਸੀ। ਚਾਚਾ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਫੁੱਦੇ ਚ ਲੰਨ ਪਾਈ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਚਪੜਗੰਜੂ ਦਾ ਤਾਇਆ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਲੰਨ ਚੁਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਚਪੜਗੰਜੂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਵੇਖ ਕੇ ਭਾਰੀ ਸਦਮਾ ਲੱਗਾ। ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ਪਰ ਓਹ ਤਾਂ ਇੱਕ ਨੰਬਰ ਦੀ ਰਾਂਡ ਨਿੱਕਲੀ।
ਉਸ ਦਿਨ ਚਪੜਗੰਜੂ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੀ ਬਾਰ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਪਰਾਏ ਮਰਦਾਂ ਦਾ ਲੰਨ ਲਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ।ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਉਸਨੂੰ ਪਾਗ਼ਲ ਸਦਾਈ ਕਹਿ ਕੇ ਚੂੜਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਿ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨਾਲ ਕਿ ਬੀਤਿਆ ਹੈ।
ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਨੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਕੇ ਘਰ ਛੱਡ ਕੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲਈ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਲੱਭਦੀ ਹੈ ਪਰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਨੰਗਾ ਹੋ ਕੇ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਸੋਚ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ ਮੁੱਠ ਮਾਰਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਬਾਂਸ ਦੇ ਡੰਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਲੰਘਾ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਉਹ ਸੀਨ ਯਾਦ ਕਰ ਕਰਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦਾ। ਮੁੱਠ ਮਾਰ ਮਾਰ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ 11 ਦਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਗੇ ਅਦਿਮਾਨਾਵ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਚਪੜਗੰਜੂ ਡਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਓਥੋਂ ਦੌੜਨ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਅਦਿ ਮਾਨਾਵ ਉਸਨੇ ਫੜ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਚਪੜਗੰਜੂ ਦਾ ਲੰਨ ਕਾਫੀ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਆਦਿ ਮਾਨਵ ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਲਾਹ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਉਸਦੇ ਮੋਹਰੇ ਕਰ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੰਗਲੀ ਔਰਤਾਂ ਲਾਈਨ ਲਗਾ ਕੇ ਕੋਡੀਆ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਚਪੜਗੰਜੂ ਨੂੰ ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਲੰਨ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਹਨ। ਜੇ ਉਹ ਲੰਨ ਨਹੀਂ ਪਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਚਪੜਗੰਜੂ ਡਰਦਾ ਹੋਇਆ ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਲੁੱਲ ਧੱਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਦੀਆਂ ਫੁੱਦੀਆਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਭ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਭਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਆਦਿ ਮਾਨਵ ਔਰਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਨੇ ਕਬੀਲੇ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਬਣਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਔਰਤ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਉੱਤਰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਦੂਜੀ ਚੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਦਿਨ ਰਾਤ ਉਸਦੇ ਲੁੱਲ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਬੀਲੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮਰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਚਪੜਗੰਜੂ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਨਵੀ ਫੁੱਦੀ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਬੀਲੇ ਦੀਆਂ ਸਭ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਗੱਬਣ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜੰਗਲੀ ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦਿਆ ਹਨ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਚਪੜਗੰਜੂ ਕਬੀਲੇ ਦੀ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਲਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਖਤਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਧੰਨਵਾਦ।
ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਇੱਕ ਪਾਗਲ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਹੈ। ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਉਸਦੀ ਡੈਡੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਚਪੜਗੰਜੂ ਸਕੂਲ ਪੜਨ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਸਕੂਲੋ ਹਾਫ ਡੈ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਜਲਦੀ ਘਰੇ ਆ ਗਿਆ। ਘਰ ਆ ਕੇ ਓਹ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਾਚੇ ਤੇ ਤਾਏ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਚਡ ਕੇ ਟੱਪ ਰਹੀ ਸੀ। ਚਾਚਾ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਫੁੱਦੇ ਚ ਲੰਨ ਪਾਈ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਚਪੜਗੰਜੂ ਦਾ ਤਾਇਆ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਤੋਂ ਲੰਨ ਚੁਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਚਪੜਗੰਜੂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਵੇਖ ਕੇ ਭਾਰੀ ਸਦਮਾ ਲੱਗਾ। ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ਪਰ ਓਹ ਤਾਂ ਇੱਕ ਨੰਬਰ ਦੀ ਰਾਂਡ ਨਿੱਕਲੀ।
ਉਸ ਦਿਨ ਚਪੜਗੰਜੂ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੀ ਬਾਰ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਪਰਾਏ ਮਰਦਾਂ ਦਾ ਲੰਨ ਲਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ।ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਉਸਨੂੰ ਪਾਗ਼ਲ ਸਦਾਈ ਕਹਿ ਕੇ ਚੂੜਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਿ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨਾਲ ਕਿ ਬੀਤਿਆ ਹੈ।
ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਨੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਕੇ ਘਰ ਛੱਡ ਕੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲਈ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਲੱਭਦੀ ਹੈ ਪਰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਸਮਾਂ ਬੀਤਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਨੰਗਾ ਹੋ ਕੇ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਘੁੰਮਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਸੋਚ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ ਮੁੱਠ ਮਾਰਿਆ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਬਾਂਸ ਦੇ ਡੰਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਲੰਘਾ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਉਹ ਸੀਨ ਯਾਦ ਕਰ ਕਰਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦਾ। ਮੁੱਠ ਮਾਰ ਮਾਰ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ 11 ਦਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ।
ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਗੇ ਅਦਿਮਾਨਾਵ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਚਪੜਗੰਜੂ ਡਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਓਥੋਂ ਦੌੜਨ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਅਦਿ ਮਾਨਾਵ ਉਸਨੇ ਫੜ ਕੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਚਪੜਗੰਜੂ ਦਾ ਲੰਨ ਕਾਫੀ ਵੱਡਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਆਦਿ ਮਾਨਵ ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਲਾਹ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਉਸਦੇ ਮੋਹਰੇ ਕਰ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੰਗਲੀ ਔਰਤਾਂ ਲਾਈਨ ਲਗਾ ਕੇ ਕੋਡੀਆ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਚਪੜਗੰਜੂ ਨੂੰ ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਲੰਨ ਪਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਿਆਂ ਹਨ। ਜੇ ਉਹ ਲੰਨ ਨਹੀਂ ਪਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਚਪੜਗੰਜੂ ਡਰਦਾ ਹੋਇਆ ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਲੁੱਲ ਧੱਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਦੀਆਂ ਫੁੱਦੀਆਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਭ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਭਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਆਦਿ ਮਾਨਵ ਔਰਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਨੇ ਕਬੀਲੇ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਬਣਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਔਰਤ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਉੱਤਰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਦੂਜੀ ਚੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਹ ਦਿਨ ਰਾਤ ਉਸਦੇ ਲੁੱਲ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਬੀਲੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮਰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਚਪੜਗੰਜੂ ਰੋਜ਼ ਹੀ ਨਵੀ ਫੁੱਦੀ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਬੀਲੇ ਦੀਆਂ ਸਭ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਗੱਬਣ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜੰਗਲੀ ਔਰਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦਿਆ ਹਨ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਚਪੜਗੰਜੂ ਕਬੀਲੇ ਦੀ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਲਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਖਤਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਧੰਨਵਾਦ।
