பத்து நிமிடம் முக்கலும், முனகலுமாய் துடித்தாள். மனதில் இந்த நீலப்படம் ஓடியது! மனதுக்குள் ருக்மினியை திட்டினேன். அடிப்பாவி! இப்படி ஒரு தடி கிடைச்சிருந்தா நாலு பெத்திருப்பனே…ஆனா நீ! என்று சொல்லிக்கொண்டு இருக்கும்போதே ருக்மினி குரல் கேட்டது! “அத்தே” ருக்மினிதான்! “வா ருக்கு” என்று குரலில் அன்பை வரவழைத்து ருக்மினியை பார்த்தேன்! ருக்கு இந்த உடம்பு முழுதும் ஜரிகை வைத்த சிகப்பு நிறத்தில் பட்டு புடவையும், அதே நிறத்தில் ஸ்லீவ்லெஸ் ஜாக்கெட்டும் போட்டு கொண்டு இருந்தாள். பளிச்சென்று அந்த வெள்ளை ப்ரா பட்டி சிவப்பு ஜாக்கெட்டிற்கு மேலே தெரிந்தது. ஜாக்கெட்டையும் மீறி சிவந்த முலைகளும், சந்தன வர்ண மேனியுமாக கொத்தும் குலையுமாக இருந்தாள். தலையை பிரித்து லூஸாக போட்டு அதில் 5 முழம் மல்லிகையை சூட்டி இருக்கவே இன்னும் பார்க்க அருமையாக கும் கும்மென்று இருந்தாள், “என்னடி இது! எங்கே கிளம்பிட்டீங்க” என்றேன். “அத்தே! இன்னிக்கு ஹாஸ்பிட்டல் போகலாம்னு அத்தே! நீங்களும் வரணும்” என்று என்னை கட்டிக்கொண்டாள். “நான் எதுக்குடி! அதுவும் ஆஸ்பத்திரிக்கு! சினிமா, பீச், ஹோட்டல்னு சுத்த வேண்டிய நேரம்! பாவம் நீங்க ஆஸ்பிட்டல்னு சுத்தறீங்க” என்று சிரித்தேன். அவள் முகம் சுண்டியது! “ஸாரிடி செல்லம்! நான் குறை சொல்லல! நீங்க போயிட்டு வாங்க! என்னாலே உங்களுக்கு என்ன சிரமம்” “ஐயோ அத்தே இதுல என்ன கஷ்டம்! நீங்களும் வாங்க. இன் பாஃக்ட் அம்மாவை கூப்பிடுன்னு சொன்னவரே அவர்தான்” “சீச்சி! அவன் சொல்லுவான். நீங்க போயிட்டு வாங்க” என்று அவளையும் என் பையனையும் ஹாஸ்பிட்டலுக்கு வழி அனுப்பி விட்டு வந்து படுத்தேன். மனம் இன்னும் காமத்தில் பொங்கி கொண்டு இருந்தது!
“சீச்சி! அவன் சொல்லுவான். நீங்க போயிட்டு வாங்க” என்று அவளையும் என் பையனையும் ஹாஸ்பிட்டலுக்கு வழி அனுப்பி விட்டு வந்து படுத்தேன். மனம் இன்னும் காமத்தில் பொங்கி கொண்டு இருந்தது! சிரிப்பு வந்தது. டாக்டர் என்ன சொல்வான் என்று எனக்கு தெரியாதா என்ன? டாக்டர் ராஜு நான் அவனிடம் சொல்லி வைத்ததைதான் சொல்வான். காரணம் என்ன தெரியுமா. ?