ಯಾವುದೊ ಕೆಲಸದ ನಿಮಿತ್ತ ತುಮಕೂರಿಗೂ ತಿಪಟೂರಿಗೂ ಮಧ್ಯದ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು. ಗೊಣಗುತ್ತಲೇ ಹೋಗಿ ಬರಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಮೇ ತಿಂಗಳು ಇರಬಹುದು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಂಟು ಗಂಟೆಗೆ ಸುಡು ಬಿಸಿಲು. ತುಮಕೂರಿನ ಸರ್ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೈವೇಟ್ ಬಸ್ಸು ಹಿಡಿಯಲು ನಿಂತೆ. ಏಷ್ಟೋ ಖಾಲಿ ಬಸ್ಸುಗಳು ಹೋದವು, ಆದರೆ ಅವ್ಯಾವು ನಾನು ಹೋಗಬೇಕಿದ್ದ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಬಸ್ಸು ಕೊನೆಗೂ ಬಂತು. ಆದರೆ ನಿಲ್ಲಲೂ ಜಾಗವಿರಲಿಲ್ಲ !
ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ಪರಿಚಿತನೊಬ್ಬ ಅದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಟಿ.ವಿ.ಎಸ್ ನಲ್ಲಿ “ಶರವೇಗದಲ್ಲಿ” ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ.
ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದವನೇ ರೊಯ್ಯನೆ ವಾಹನ ತಿರುಗಿಸಿ ಬಂದ. “ಓ, ನೀವೇನು ಇಲ್ಲಿ ?” ಎಂದ…
ಮೊದಲೇ ಬಿಸಿಲು, ಧೂಳು, ಅದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ತುಂಬಿದ್ದ ಬಸ್ಸು ಬೇರೆ. “ಹೀಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ವಾಕಿಂಗ್ ಬಂದಿದ್ದೆ ಟೈಮ್ ಪಾಸಿಗೆ…” ಎಂದು ರೇಗುವವನಿದ್ದೆ…ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಇರಲಿ ಎಂದು ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಕಾರಣ ತಿಳಿಸಿದೆ. ಅವನು ಹೇಳಿದ, “ಆ ಊರಲ್ಲಿ ಇವತ್ತು ಸಂತೆ, ನಿಮಗೆ ಆ ಬಸ್ಸಲ್ಲಿ ಹತ್ತೋಕಾಗಲ್ಲ ಬಿಡಿ” ಎಂದ. ನಾನು ಹತ್ತು ಗಂಟೆಗೆ ಮುಂಚೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಸೇರಬೇಕಿತ್ತು. ಏನು ಮಾಡೋದೆಂದು ಕೇಳಿದೆ.
“ನೀವು ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷ ಇಲ್ಲೇ ಇರಿ” ಎಂದು ಡರ್ರನೆ ಹೊರಟೆಬಿಟ್ಟ, ಐದು ನಿಮಿಷದ ನಂತರ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಕೇಳುವಷ್ಟು ಸಮಯ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ ಅವನು.
ಕಾಲು ಗಂಟೆಯ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ. ಬಸ್ಸು ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತು ಹೊರಟು ಹೋಗಿತ್ತು. “ಬನ್ನಿ ಕಾಫಿಗೆ ಹೋಗುವ” ಎಂದ. ನನಗೆ ಮತ್ತೇನು ಮಾಡಲು ತೋಚಲಿಲ್ಲ. ಕಾಫಿ ಕುಡಿದ ಮೇಲೆ, “ನಡೀರಿ, ನಾನೆ ಬಿಟ್ಟು ಬರ್ತೀನಿ” ಎಂದು ಗಾಡಿ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿದ. ಸುಮಾರು 35 ಕಿ.ಮಿ. ಇತ್ತು. ಆ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವದಕ್ಕಿಂತ ಈ ಗಾಡಿಯಲ್ಲೆ ಎಂಗೋ ಅಡ್ಜಸ್ಟ್ ಮಾಡುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು ಅನ್ನಿಸಿತು.
ಅವನು ಬೇಡ ಬೇಡವೆಂದರೂ ನಾನೇ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಹಾಕಿಸಿದೆ. ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಹತ್ತು ಗಂಟೆಗೆ ಊರು ತಲುಪಿದೆ.
ಅವನು ನನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು ತನ್ನ ಊರ ಕಡೆಗೆ ಕಾಲು ಹಾದಿಯ ಕೊರಕಲಲ್ಲೆ ರೇಸ್ ಟ್ರ್ಯಾಕ್ ಕಾರು ಓಡಿಸುವಂತೆ ಒಂದೇ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಬಾಣದಂತೆ ಹೊರಟು ಹೋದ.
ನಾನು ವಿಳಾಸ ಹುಡುಕಿ, ಬಂದ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸಂಜೆಯಾಗಿತ್ತು.
ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿಗೆ ಬಂದರೆ ಒಂದು ಖಾಲಿ ಬಸ್ಸು ನಿಂತಿತ್ತು. ಅಬ್ಬ ಸದ್ಯ ಎಂದುಕೊಂಡು ಬಸ್ ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತೆ. ಹತ್ತು ನಿಮಿಷವಾದರೂ ಯಾರು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಟ್ಯೂಬ್ ಲೈಟು ಹತ್ತಿದಂತೆ ನನಗೀಗ ಅನುಮಾನ ಬರತೊಡಗಿತು. ಮುಂದಿನ ಸೀಟುಗಳೆಡೆಗೆ ಹೋದರೆ ಗ್ರೀಸ್ ಮೆತ್ತಿದ ಶರ್ಟು ಪ್ಯಾಂಟು ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಆರಾಮಾಗಿ ಮೈಚಾಚಿ ಸೀಟಿನ ಮೇಲೆ ಪವಡಿಸಿದ್ದ. ಎಬ್ಬಿಸಿದರೆ, ಎದ್ದು ಕೂತು
“ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಮಾಡಿಕೊಟ್ರಾಣ್ಣ ? ಪ್ಲೇಟ್ ಫುಲ್ಲ್ ಹೋಗಿದ್ಯಂತಾ ???” ಎಂದ…
ಎರಡು ಸೆಕೆಂಡು ಬಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದೊಡನೆ ಬೇಸರದಿಂದ, “ಬಸ್ ಕೆಟ್ಟು ಹೋಗಿದೆ, ಆರು ಗಂಟೆಯೊಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಗೆ ಹೋಗಿ ಸಾರ್, ಬಸ್ ಬರತ್ತೆ” ಎಂದು ನನ್ನ ಉತ್ತರಕ್ಕೂ ಕಾಯದೆ ಹಾಗೆ ಒರಗಿದ.
ಹ್ಯಾಂಡ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಎಲ್ಲಿದೆ ? ಅಲ್ಲಿ ಯಾವ ಬಸ್ ಬರತ್ತೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯಲು ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ. ಆರು ಗಂಟೆಯದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೆ ಎಂಟೂ ಕಾಲಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಬಸ್ ಅಂತೆ. ಆರು ಗಂಟೆಯದು ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಒಂಬತ್ತು ಹತ್ತಕ್ಕಾದರೂ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ತಲುಪಬಹುದೆನಿಸಿತು. ಗಂಟೆ ಇನ್ನೂ ಐದಾಗಿತ್ತು. ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಪೋಸ್ಟಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿದೆ.
ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಕಾಲು ಗಂಟೆಯಾಗಿತ್ತು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ಯಾವುದೋ ಊರಿನ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪಿನ ಶಲ್ಟರ್ ಇತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಯೂ ಸುಮಾರು ಜನ ಕೂತಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬಳು ನಡುವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಂಗಸು ಎರಡು ವೈರ್ ಬ್ಯಾಗ್ ತುಂಬಾ ಸಾಮಾನು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಎರಡು ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಹಳ್ಳಿಯವರೊಂದಿಬ್ಬರು ಬೀಡಿ ಸೇದಿಕೊಂಡು ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪಿನ ಎದುರು ಕುಳಿತು ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೆ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಮೂರು ಜನ ಹುಡುಗಿಯರು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ತೆಳ್ಳಗೆ ಬೆಳ್ಳಗಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು, ಅವಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನೈಟಿ ತೊಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು. ಎದುರಿಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು.
ಎಲ್ಲರೂ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಕಾಯುತ್ತಿರುವಂತೆ ತೋರಿತು. ನೆಡೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತ ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು. “ಬಸ್ ಇಲ್ವಂತೆ, ಹ್ಯಾಂಡ್ ಪೋಸ್ಟಿಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕಂತೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ.
ಎಲ್ಲರ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಕೇಳಿಸಿತು. ಹುಡುಗಿಯರು ಅವರಲ್ಲೇ ಗುಸು ಗುಸು ಮಾಡಿಕೊಂಡರು, ಬೀಡಿ ಸೇದುತ್ತಿದ್ದವರು ಎದ್ದು ಪಂಚೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನೆಡೆದು ಬಿಟ್ಟರು. ಆ ನಡು ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಂಗಸು ಬಸ್ಸು ಬಾರದಿದ್ದ ಕೋಪವನ್ನೆಲ್ಲ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ತೋರಿಸಿ ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟು ಮಾಡತೊಡಗಿದಳು. ಮಕ್ಕಳು ಅವಳ ಕೋಪವನ್ನು ನೋಡಿ ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟರು.
ಆ ಹುಡುಗಿಯರ ಗುಸು ಗುಸು ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. “ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆನೆ ಹೋಗಿವಂತೆ ಇರೆ” ಎಂದದ್ದು ಎಷ್ಟೊ ಬಾರಿ ಕೇಳಿಸಿತು. ಬಹುಶಃ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಆ ತೆಳ್ಳೆಗೆ ಬೆಳ್ಳಗಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಬಸ್ ಹತ್ತಿಸಲು ಬಂದಿದ್ದರೇನೊ. ಆ ಹೆಂಗಸು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಹೊರಟು ನಿಂತಾಗ ಆ ಹುಡುಗಿ ತಾನು ಹೊರಟು ನಿಂತಳು. ಪ್ರಾಯಶಃ ಆ ಹೆಂಗಸು ಹೊರಟಿರದಿದ್ದರೆ ಆ ಹುಡುಗಿಯೂ ವಾಪಸು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳೇನೊ.
ಬಿರಬಿರನೆ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಕಷ್ಟ ನೋಡಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿದೆ.
ಅವರು ಬರುವವರೆಗೂ ಕಾದು, “ಒಂದು ಬ್ಯಾಗ್ ಕೊಡಿ ನಾನು ಹಿಡ್ಕೋತೀನಿ…” ಎಂದೆ. ಅವರು ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯದಿಂದ “ಬೇಡ ಬೇಡ ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ” ಎಂದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಹುಡುಗಿಯೂ ಉಳಿದವರಿಂದ ಬೀಳ್ಕೊಂಡು ನಮಗೆ ಅನತಿ ದೂರ ಹಿಂದೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕತೊಡಗಿದಳು. ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಸಾಗಿದ ಮೇಲೆ ಆ ಹೆಂಗಸಿಗೆ ಸುಸ್ತಾಗತೊಡಗಿತೇನೊ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ನಿಂತು ಬಿಟ್ಟರು. ನಾನು ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವನು ನಿಂತು ಎರಡೂ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಅವರಿಂದ ಪಡೆದೆ. ಈ ಬಾರಿ ಅವರು ನಿರಾಕರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬೇಗ ಬೇಗ ಬರುವಂತೆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಗದರಿಸಿದರು.
ಮಕ್ಕಳು ನೆಡೆಯುವ ಬದಲು ಓಡಿ ಬರತೊಡಗಿದರು. ಚಿಕ್ಕವನ್ನು ಕಾಲು ತೊಡರಿ ರಸ್ತೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ. ಅವರ ಹಿಂದೆಯೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಹುಡುಗಿ ಅವನನ್ನು ಎತ್ತಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದಳು. ಆ ಹುಡುಗ ಅಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ.
ಆ ಹೆಂಗಸು ನಿಂತಲ್ಲಿಂದಲೇ ಮಗುವಿಗೆ ಬೈದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಮೊಣಕಾಲೂರಿ ಆ ಹುಡುಗನ ಮಂಡಿಯನ್ನು ಸವರಿ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಏನಾಗಿದೆಯೆಂದು ನೋಡಲು ಹತ್ತಿರ ಹೋದೆ. ಮಂಡಿ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ತರಚಿತ್ತು. ಠಾಕೂ ಠೀಕಾಗಿ ಶರ್ಟು ಪ್ಯಾಂಟು ಶೂಸ್ ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಅಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡಿದ ಅವನಿಗೆ ಗಾಬರಿ ಆಯಿತೇನೊ. ಅಳು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. ಈಗಲೇ ಆ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಗಮನಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾದದ್ದು.
ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲೂ ಅಷ್ಟು ಚೆಲುವೆಯರಿರುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಆಗಲೆ ಅರಿವಾದದ್ದು. ಸರಳ ಸುಂದರಿ ಅವಳು. ಸಂಜೆಯ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮುಖ, ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಜಾಸ್ತಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕಣ್ಣುಗಳು, ಕಂಡರೂ ಕಾಣದಷ್ಟು ಕಾಡಿಗೆ, ಇರುವೆಯ ಸಾಲಿನಂತಹ ಸಣ್ಣ ಕಣ್ಣು ಹುಬ್ಬುಗಳು. ಹಣೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಎಂದೋ ಆದ ಸಣ್ಣ ಗಾಯದ ಗುರುತು. ಲಿಪ್ಸ್ಟಿಕ್ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಕೆಂಪಗಿದ್ದ ಸುಕೋಮಲ ತುಟಿಗಳು. ಚೆನ್ನಾಗಿ ಇಸ್ತ್ರಿ ಮಾಡಿದ ನಸು ಕಿತ್ತಳೆ ಬಣ್ಣದ, ಅವಳ ದೇಹವನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅಪ್ಪಿದ ಕಾಟನ್ ಸಲ್ವಾರ್, ದುಪಟ್ಟಾ ಮುಚ್ಚಿದ್ದರೂ ಆಗೀಗ ತಮ್ಮ ಇರುವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಚಿಗುರು ಯೌವ್ವನ, ನೀಳ ಕಾಲುಗಳು, ಪಾದಕ್ಕೆ ಚೆಂದದ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೀಲ್ಸಿನ ಚಪ್ಪಲಿಗಳು. ಆ ದಿನದ ನನ್ನ ಎಫ್ಫರ್ಟ್ಸ್ ಏನೂ ವೇಸ್ಟ್ ಆಗಲಿಲ್ಲ ಎನಿಸಿತು.
ಆ ಹುಡುಗ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕದಲಲು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಪಾಪ ಮಂಡಿ ತುಂಬ ನೋವಾಗಿತ್ತೋ ಏನೊ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಹೆಂಗಸಿಗೆ ಒಂದು ಬ್ಯಾಗ್ ಕೊಟ್ಟು ಇನ್ನೊಂದು ಬ್ಯಾಗನ್ನು “ಈ ಬ್ಯಾಗ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಡ್ಕೋತೀರಾ ?” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಆ ಹುಡುಗಿಗೆ ಕೊಟ್ಟೆ. ಅಲ್ಲಿವರೆಗೂ ತನಗೂ ನಮಗೂ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದಂತೆ ನೆಡೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದವಳು, ಅಪರಿಚಿತರಿಗೆ ನಾನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಹಾಯ ನೋಡಿ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯನ್ನು ಕಣ್ಣಲ್ಲೆ ಸೂಸಿದಳು, ಅವಳ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಸೈಡಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಕೈಲಿ ಹಿಡಿದಳು.
ನಾನು ಆ ಹುಡುಗನನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡೆ. ಎಲ್ಲರೂ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿದೆವು. ಆ ಹೆಂಗಸು ತಮ್ಮ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ಈಗ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ನೆಡೆದು ಬರತೊಡಗಿದಳು. ನಾನು ನೆಡೆಯುವಾಗ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಕಡೆ ನೋಡಿದಾಗ ಅವಳು ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವಳು ಸಡನ್ನಾಗಿ ಎಲ್ಲಿಯೋ ತಿರುಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮೊದಮೊದಲು ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಕಥೆಗೆ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಕಥೆಯ ಮೇಲೆ ಕಾನ್ಸೆಂಟ್ರೇಷನ್ ಕಡಿಮೆ ಆಗತೊಡಗಿತು. ಇಷ್ಟಾದರೂ ಆ ಹುಡುಗಿ ಒಂದು ಮಾತನ್ನೂ ಆಡಲಿಲ್ಲ.
ಎರಡು ಕಿ.ಮಿ. ನೆಡೆದ ಮೇಲೆ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಬಂತು. ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನೋಡಿದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ! ಸ್ಕೂಲು ಕಾಲೇಜುಗಳ ಚಳ್ಳೆ ಪಿಳ್ಳೆಗಳು ಬೇರೆ. ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಪರಿಚಿತರು ಯಾರೊ ಅಲ್ಲಾಗಲೇ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಅವರನ್ನು ಕರೆದು ನನ್ನನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷ ಗುಣಗಾನ ಮಾಡಿದರು. ಬ್ಯಾಗು, ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಂದೆಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ನಮ್ಮಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ, ಆದರೆ ಬೇರೆ ಜನರಿಗಿಂತಲೂ ಹತ್ತಿರ ನಿಂತಳು. ಎಲ್ಲರೂ ಚಡಪಡಿಸಿ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು.
ನಾನು ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಷ್ಟೂ ಹೊತ್ತು “ಸದ್ಯ ಬಸ್ ಇನ್ನೂ ಹೋಗಿರದಿದ್ದರೆ ಸಾಕು, ಲೇಟಾಗಿ ಬಂದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವನು, ಬಸ್ಸ್ಟಾಪಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತು ಎರಡು ನಿಮಿಷವೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ…”ಈ ಬಸ್ಸು ಯಾವಾಗ ಬರುತ್ತಪ್ಪಾ” ಅನ್ನಿಸತೊಡಗಿತು.
ಎಲ್ಲಿಯೋ ಡರ್ರ್ ಎಂದು ಶಬ್ದ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು…ಜನರೆಲ್ಲ ಆ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ತಿರುಗಿದರೆ ಯಾರೊ ಬೈಕಿನಲ್ಲೋ ಆಟೋದಲ್ಲೋ ಸೊಯ್ಯನೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದರು…ಜನ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ತಮ್ಮ ಕಾಯಕಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗುತ್ತಿದ್ದರು.
ಯಾರೋ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆನೆಸಿತು. ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಅದೇ ಹುಡುಗಿ, ನಾನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಬೇರೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿದಳು. ಮನಸ್ಸು ಬಸ್ಸನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅವಳೆಡೆಗೆ ಹಾರತೊಡಗಿತು.
ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಏಳು ಗಂಟೆಗೆ ಬಸ್ಸು ಬಂತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅಷ್ಟೊಂದು ಜನರನ್ನು ನೋಡಿದ ಡ್ರೈವರ್ ಮಹಾಶಯ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಬಿಟ್ಟು ದೂರ ಹೋಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. ಜನರೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಓಡತೊಡಗಿದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ವೇಗವಾಗಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವಳು ನಾನು ಆರಾಮವಾಗಿ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ನಿಧಾನವಾಗಿ ನನ್ನ ಜೊತೆಯೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕತೊಡಗಿದಳು. ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವ ವೇಳೆಗೆ ಫುಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕೂಡ ತುಂಬಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ನನ್ನ ಉಡುಪನ್ನು ನೋಡಿ ಹಳ್ಳಿಯ ಜನ ನನ್ನನ್ನು ಒಳಗೆ ಹೋಗಲು ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದು ಊಹಿಸಿ ಅವಳಿಗೂ ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು.
ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಬಂದಿದ್ದ ಆ ಹೆಂಗಸು ಆಗಲೆ ಮುಂದೆಲ್ಲೊ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಕೂತಿದ್ದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ಮುಂದೆ ಸರಿದು ಹೋಗಬಹುದಿತ್ತಾದರೂ ಅವಳು ಅಲ್ಲಿಯೇ ನನ್ನ ಸನಿಹದಲ್ಲೇ ನಿಂತಳು.
ಡ್ರೈವರ್ ಕಾಫಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದನಂತೆ, ಹತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಯಾರೊ ಅವನನ್ನು ಎಳೆದು ತಂದರು.
ಅವನು ಹತ್ತಿದ್ದೆ ತಡ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತಿದ್ದವರೆಲ್ಲರೂ ಒಳಗೆ ತೂರಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದರು. ಅವಳು ಕಂಬವೊಂದನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಹಿಂದೆ ನಾನು ನಿಂತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಮತ್ತು ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಇದ್ದ ಗ್ಯಾಪ್ ಕಡಿಮೆಯಾಗತೊಡಗಿತು, ಬಸ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ಒತ್ತಿ ನಿಲ್ಲುವಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದಲಿದ್ದೆವು. ನಾನು ಅವಳ ದೇಹದ ಮೇಲು ಭಾಗಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನಗೆ ಶಾಕ್ ಹೊಡೆದಂತಾಯಿತು.
ಅವಳ ಪೋನಿ ಟೈಲ್ ಹಾಕಿದ್ದ ಕೂದಲಿನಿಂದ ಹದವಾದ ಶಾಂಪೂ ವಾಸನೆ ಮೂಗನ್ನು ಅರಳಿಸಿತು. ಲುಂಗಿ ಉಟ್ಟಿದ್ದ ಯಾರೊ ಸಣಕಲ ಎಲ್ಲರ ಬಳಿಯೂ ದುಡ್ಡು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬಂದ. “ತುಮಕೂರಿಗೆ, ಒಂದು…” ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳುವುದಕ್ಕೂ “ಏ…ಮುಂದಕ್ಕೋಗ್ರಯ್ಯ…ಸ್ವಲ್ಪ ಸರ್ಕೊಳ್ಳಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ” ಅವನು ಕೀರಲು ದನಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಗುವದಕ್ಕೂ ಒಂದೇ ಆಯಿತು. ನಾನು ಕೊಟ್ಟಷ್ಟನ್ನೂ ಅವನು ತನ್ನ ಟಿಕೆಟ್ ಬುಕ್ಕಿನ ಒಳಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ “ಛೇಂಜ್ ಆಮೇಲೆ ಈಸ್ಕೊಳ್ಳಿ ಸಾರ್…” ಎಂದು ಮುಂದುವರೆದ.
ಬಸ್ ಹೊರಟಿತು. ತುಂಬಾ ಜನರಿದ್ದ ಕಾರಣ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಚಲಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಟಾರು ರಸ್ತೆ ಮುಗಿದು ಮಣ್ಣಿನ ರಸ್ತೆಗೆ ಇಳಿಯಿತು. ವೇಗ ಇನ್ನೂ ನಿಧಾನವಾಯಿತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಈ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದ ನೆನಪಾಗಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪರಿಚಿತ ಯಾವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದನೊ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.
ಬಸ್ಸು ಅಲುಗಾಡಿದಂತೆಲ್ಲ ನಾನೂ ಅವಳು ಒತ್ತಿ ನಿಲ್ಲುವಂತಾಯ್ತು. ಈಗ ನನ್ನ ದೇಹದ ಕೆಳಗಿನ ಭಾಗ ಕೂಡ ಅವಳಿಗೆ ತಾಕುತ್ತಲಿತ್ತು. ಅವಳ ಹಿಂಭಾಗ ನನ್ನ ಸಾಮಾನಿಗೆ ಪದೆ ಪದೆ ತಾಕತೊಡಗಿತು. ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷದ ನಂತರ ನನ್ನ ಮೈ ಬಿಸಿ ಏರತೊಡಗಿ ಆಗಬಾರದ್ದು ಆಗತೊಡಗಿತು. ಆಭಾಸವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ನಾನು ಆದಷ್ಟು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟೆ. ಆದರೆ ಆ ಗ್ಯಾಪನ್ನು ಜಾಸ್ತಿ ಹೊತ್ತು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಮತ್ತೆ ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳು ನನ್ನ ಆಗ ತಾನೆ ನಿಗುರತೊಡಗಿದ್ದ ಶಿಶ್ನಕ್ಕೆ ತಾಕಿ ನಿಂತವು. ಅವಳಿಗೆ ಮೊದ ಮೊದಲು ತಿಳಿದಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ, ತೀರ ಕಷ್ಟ ಪಡದೆ ನನಗೆ ಆರಾಮವಾಗೆ ಒರಗಿ ನಿಂತಳು. ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೆ ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಮಾಡಿದಷ್ಟು ಜಾಸ್ತಿ ನಿಗುರುವಿಕೆಯಾಗತೊಡಗಿತು. ನನ್ನ ಸಾಮಾನಿನ ಸೈಜು ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳ ಮೇಲೆ ಮೂಡಿಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಆ ಹುಡುಗಿ ಹಾಗೆಯೆ ಫ್ರೀಜ್ ಆದಳು. ಈಗ ಅದೇನೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಡುವುದು ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ ಬೇಕಿತ್ತೊ ಇಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ…ಆದರೆ ನನ್ನ ಸಾಮೀಪ್ಯ, ಅಪ್ಪುಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಬೇಕಿತ್ತು ಎಂದು ಮಾತ್ರ ತೋರಿತು.
ಅವಳು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನೆಡೆದು ಬರುವಾಗಲೆ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಆಕರ್ಷಿತಳಾಗಿದ್ದಳು. ನಾನು ಈಗ ನಾಚಿಕೆ ಬಿಟ್ಟು ನನ್ನದನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅವಳ ನಿತಂಬಕ್ಕೆ ಹೊದಿಸಿ ನಿಂತೆ. ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಕಳೆದಿರಬಹುದು, ನಾನು ಸಹ ಅವಳ ಮುಂದಿದ್ದ ಕಂಬವನ್ನೇ ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಬಸ್ಸಿನ ಒಳಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮಂದ ಬೆಳಕು. ಅವಳ ಮುಖವನ್ನು ನನ್ನ ಮಣಿಕಟ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಇರಿಸಿದಳು. ಇದನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿರದ ನನಗೆ ಶಾಕ್ ಹೊಡೆದಂತಾಗಿ ಅರ್ಧ ಸೆಟೆದಿದ್ದ ನನ್ನದು ಪ್ಯಾಂಟಿನೊಳಗೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಸೆಟೆದು ಅವಳ ಹಿಂಭಾಗಕ್ಕೆ ಪೂರ್ತಿ ಪ್ರೆಶರ್ ಹಾಕಿತು. ಈ ರಿಯಾಕ್ಷನ್ನನು ನೋಡಿ ಅವಳು ಸಣ್ಣಗೆ ನನ್ನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ನಸು ನಕ್ಕಳು.
ಈಗಂತೂ ನನ್ನ ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಎಲ್ಲವೂ ಕಿತ್ತು ಕೊಂಡೋಯ್ತು ! ನನ್ನ ಫಜೀತಿ ಅರಿತ ಅವಳು ತನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ಕೈ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟೂ ಹೂ ಮುತ್ತನ್ನು ಇಟ್ಟಳು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ನನಗೆ ಗ್ರೀನ್ ಸಿಗ್ನಲ್ ಸಿಕ್ಕಂತಾಯ್ತು.
ತುಂಬಿದ್ದ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ ನಮಗೆ ತುಂಬಾನೆ ಲಿಮಿಟೇಷನ್ ಗಳಿದ್ದವು. ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾದರೆ ಧರ್ಮದೇಟು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಯಾರಿಗಾದರೂ ಕಾಣಿಸುವಂತೆ ಏನು ಮಾಡುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಅವಳಿಗೂ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಆದರಿಂದಾಗಿಯೆ ಅವಳಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಧೈರ್ಯ ಬಂದಿತ್ತು.
ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿ ಇರುವ ಅವಕಾಶವನ್ನೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನಿಸಿತು. ಎಡಗೈಯಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟು ಹಿಡಿದು ಬಲಗೈಯನ್ನು ಕಂಬ ಹಿಡಿದಂತೆಯೆ ಅವಳ ಕೆನ್ನೆ ಸವರಿದೆ. ಅವಳು ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ಒತ್ತಾಗಿ ನಿಂತಳು. ಅವಳ ತುಟಿಯ ಮೇಲೆ ನವಿರಾಗಿ ಬೆರಳಾಡಿಸಿದೆ, ಅವಳಿಗೆ ರೋಮಾಂಚನವಾಗಿ ಸಣ್ಣಗೆ ನಡುಗಿದಳು. ಎಡಗೈಯನ್ನು ಕಂಬದ ಮೇಲಿಂದ ತೆಗೆದು ಮತ್ತೆ ಅವಳ ಕಂಕುಳ ಬಳಿಯಿಂದ ಕಂಬ ಹಿಡಿದೆ.
ಅಬ್ಬ ! ಅವಳ ಆಗ ತಾನೆ ಚಿಗುರುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ತನಗಳು ಮಾವಿನಕಾಯಿಯಂತೆ ಚೂಪಾಗಿ ಸ್ತಿರವಾಗಿ ಇದ್ದವು. ಅವಳಿಗೆ ಮುಜುಗರವಾಯಿತೇನೊ, ಸ್ತನಗಳು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ತಾಕದಂತೆ ನಿಲ್ಲಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟಳು. ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಹಿಂದಿನಿಂದ ತಬ್ಬಿ ಅವಳ ತಲೆಕೂದಲನ್ನು ಮೂಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಫ್ರೀ ಆಗತೊಡಗಿದಳು. ತನ್ನ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ನನಗೆ ನವಿರಾಗಿ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು. ಅವಳ ನವಿರಾದ ಉಡುಪು, ಒಳಗೆ ಯಾವುದೊ ಒಳಉಡುಪು, ನನ್ನ ಕೈ ಮೇಲೆ ಅವಳ ದುಪಟ್ಟಾ, ಒಳಗೆ ಏನಾಗುತ್ತಿದ್ದೆಯೆಂದು ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬಲಗಡೆಯ ಮಾವಿನಕಾಯಿಯನ್ನು ಅದರ ಆಕಾರದ ಸುತ್ತಲೂ ಹೆಬ್ಬೆರಳಿನಿಂದ ಸವರಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ಉಸಿರು ಬಿಗಿ ಹಿಡಿದು ತನ್ನ ಸೊಂಟವನ್ನು ನನ್ನ ಶಿಶ್ನಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು.
ನನ್ನ ಬೆರಳು ಎರಡು ಸುತ್ತು ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳ ಮೊಲೆ ತೊಟ್ಟುಗಳು ನನ್ನ ಮಣಿಕಟ್ಟಿಗೆ ತಾಕತೊಡಗಿದವು. ಎಡಗಡೆಯದಕ್ಕೆ ಸವರಲು ಕಂಬದ ಸಪೋರ್ಟ್ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕಂಬವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ದುಪಟ್ಟಾ ಒಳಗಿಂದಲೇ ಎಡಗಡೆಯದನ್ನು ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದೆ. ಅವಳು ಹಿಡಿದ ಉಸಿರನ್ನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟಳು. ನಾನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಅವಳ ಎಡ ಮೊಲೆಯನ್ನು ಹಿಸುಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಉದ್ರೇಕದಿಂದ ನನ್ನನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಒರಗಿ ನಿಂತಳು. ಅವಳ ಸಲ್ವಾರ್ ಒಳಗೆ ಕೈ ಬಿಡಬೇಕೆಂದು ತುಂಬಾ ಆಸೆಯಾಯಿತು, ಆದರೆ ಅವಳ ಉಡುಪು ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಬಳಿ ಸಡಿಲವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷ ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಸರ್ವಿಸ್ ಮಾಡುತ್ತಲೆ ಇದ್ದೆ, ಬಸ್ಸಂತೂ ಹೋಗಲೋ ಬೇಡವೋ ಎಂಬಂತೆ ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಂದು ಸಲ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇಳಿಯುವವರು ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ, ಹತ್ತುವವರೆ ಎಲ್ಲ.
ಹುಡುಗಿ ಈಗ ನಾಚಿಕೆ, ಬಿಂಕ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಸಹಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಎಡ ಮೊಲೆಗೆ ಪ್ರೆಷರ್ ಜಾಸ್ತಿ ಆದಂತೆಲ್ಲ ಕಂಕುಳಿನಿಂದಲೇ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ನನಗೆ ಕೈ ನೋವು ಬಂತು, ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕೈಯನ್ನು ಹಿಂದೆ ತೆಗೆದೆ. ಈಗ ಅವಳು ತನ್ನ ಸರದಿಯೆಂಬಂತೆ ತನ್ನ ನಿತಂಬಗಳ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಬಲಗೈ ತಂದಳು. “ಪರವಾಗಿಲ್ವೆ ಹುಡುಗಿ !” ಎಂದುಕೊಂಡೆ.
ನನ್ನ ಸಾಮಾನಿನ ಸುತ್ತ ನನ್ನ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಮೇಲಿಂದಲೇ ಅದರ ಆಕಾರವನ್ನು ತೋರು ಬೆರಳಿನಿಂದ ಅಳತೆ ಮಾಡತೊಡಗಿದಳು. ನನ್ನದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ರಸ ಆಗಲೆ ಬಂದು ಅಂಡರ್ವೇರ್ ಒದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅವಳು ಅದನ್ನು ಮುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ರೀತಿಯಿಂದಲೇ ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತು ಆ ಹುಡುಗಿಗೆ ಇದೆ ಫಸ್ಟ್ ಟೈಮ್ ಎಂದು. ಶಿಶ್ನದ ಆಕಾರ ಬಲವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದಲೇ ಅರಿತು ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತಳಾಗಿದ್ದಳು. ಇನ್ನೆರಡು ನಿಮಿಷ ಅವಳು ಸವರಿದ್ದರೆ ನಾನು ಅಲ್ಲಿಯೆ ಸ್ಖಲಿಸಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಅನ್ನಿಸಿತು, ಆ ರೇಜಿಗೆ ಬೇಡವೆನಿಸಿತು. ಅವಳ ಕೈಯನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ ಅವಳ ನಿತಂಬಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟೆ. ಹುಡುಗಿಗೆ ನನಗೆ ಏನಾಯಿತೆಂದು ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ…ಆದರೆ ತನ್ನ ಚಲನೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕೆಂದು ಸಿಗ್ನಲ್ ಸಿಕ್ಕಿತು ಅವಳಿಗೆ. ನನ್ನ ಉದ್ರೇಕ ಉತ್ತುಂಗದಿಂದ ಇಳಿಯುವವರೆಗೂ ಹಾಗೆಯೆ ನಿಂತಿದ್ದೆವು.
ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ಟಾಪ್ ಬಂತು. ದೂರದಲ್ಲಿ ತುಮಕೂರಿನ ಹೊರವಲಯದ ಲೈಟುಗಳು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಆ ಜಂಗುಳಿಯಲ್ಲೂ ನಿಂತೇ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಹುಡುಗಿ ಕಂಬ ಬಳಸಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನೇ ಆಲಂಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮೈಮರೆತು ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಉಸಿರಾಡಿದಂತೆಲ್ಲ ಅವಳ ಸ್ತನದ ತೊಟ್ಟುಗಳು ನನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ತಾಕಿ ತಾಕಿ ನನ್ನನ್ನು ರೇಗಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಒಮ್ಮೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಬಲ ಮೊಲೆಯನ್ನು ಸವರಿ ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನು ಮುಂದಿನಿಂದ ಅಪ್ಪಿ ನನ್ನ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ತೇಲುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸೊಂಟವನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಾಗ ಅವಳ ಮೃದುವಾದ ತೊಡೆಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಕೈ ತಾಕಿತು. ಮಲ್ಲಿಗೆ ದಂಡೆಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಜೋಡಿಸಿ ಇಟ್ಟಂತಿದ್ದವು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳು. ಅದನ್ನು ಸವರೋಣವೆಂದರೆ ಅವಳ ಸಲ್ವಾರ್ ಅಡ್ಡ ಬರುತ್ತಿತ್ತು.
ಹುಡುಗಿ ಮಂದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೇ ನನ್ನತ್ತ ಕುಡಿನೋಟ ಬೀರಿದಳು. ಏನು ಮಾಡುವುದೆಂದು ಅವಳ ಸೊಂಟದ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಿದೆ. ಆ ಮಂದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೂ ಅವಳ ಸಲ್ವಾರಿನ ಸೈಡುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಲಿಟ್ ಇದ್ದದ್ದು ಕಂಡುಬಂತು. ಕಂಬವನ್ನು ಸಾವರಿಸಿ ಹಿಡಿಯುವವನಂತೆ ನಟಿಸಿ ಅವಳ ಸ್ಲಿಟ್ ಒಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ಈ ಬಾರಿ ಜೋರಾಗಿಯೇ ನಡುಗಿದಳು. ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈ ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರೂ ಅವಳು ಅದನ್ನು ಎಂಜಾಯ್ ಮಾಡುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಳಾದರೂ, ಎಲ್ಲಿ ಮುಟ್ಟಿದರೂ ಶಾಕ್ ಹೊಡೆದಂತಾಗುವ ಪ್ರಥಮ ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ ಅವಳು ರೆಡಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಮೊದಲು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಸವರಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ದೇಹವನ್ನು ಸೆಟೆಸಿ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಳು. ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಮೇಲಕ್ಕೆ ತಂದು ಅವಳ ಸೊಂಟದ ಮುಂಭಾಗವನ್ನು ಅವಳ ಸಲ್ವಾರ್ ಪ್ಯಾಂಟಿನ ಮೇಲಿಂದಲೇ ನವಿರಾಗಿ ಸವರಿದೆ. ಕಾರಿನ ಬಾನೆಟ್ ಎತ್ತಿ ರೇಡಿಯೇಟರ್ ಬಳಿ ಕೈ ತಂದರೆ ಎಷ್ಟು ಬಿಸಿ ಇರುತ್ತೊ ಅಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಅಷ್ಟೇ ಬಿಸಿ ಇತ್ತು ! ಸೊಂಟದ ಸೈಡಿನಿಂದ ಶುರು ಮಾಡಿ ಅವಳ ಅಂಡರ್ವೇರ್ ಅನ್ನು ಟ್ರೇಸ್ ಮಾಡತೊಡಗಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಳು, ಉಸಿರು ಬಿಗಿ ಹಿಡಿದಂತೆ. ಬೇಕೆಂತಲೇ ಸೊಂಟವನ್ನೆಲ್ಲ ತಡವಿದರೂ ಅವಳ ಮರ್ಮಸ್ಥಾನವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ್ತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ…ಅವಳ ತೊಡೆಗಳು ಕೂಡುವ ಜಾಗ ಬಂದಾಗ ಕೈ ಮೇಲೆತ್ತಿ ಮತ್ತೆ ಹೊಕ್ಕುಳಿನಿಂದ ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಈ ತರ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಮೂರನೆ ಬಾರಿ ಕೈ ಮೇಲೆತ್ತುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೆ ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವಳ ಸೊಂಟದಿಂದ ಕಂಬಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದುಬಿಟ್ಟಳು. ಈಗ ಅವಳ ಉಬ್ಬಿದ ತ್ರಿಕೋಣ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಕಂಬಕ್ಕೆ ಜ್ಯಾಮ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.
ಅವಳ ಸೊಂಟದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಶಾಖ ಉತ್ಪತ್ತಿ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದ ಜನರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಶೆಕೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅದನ್ನೂ ಮೀರಿಸಿ ಅವಳ ರತಿ ಆವಿಯನ್ನು ಉತ್ಪತ್ತಿ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳು ಸೊಂಟವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಸಡಿಲಿಸಲು ಸಿದ್ದಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟು ಉದ್ರೇಕಗೊಂಡಿದ್ದಳು.
ಕೊನೆಗೆ ನಾನೆ ಎಡಗೈಯಿಂದ ಅವಳನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆಳೆದು ಬಲಗೈಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಯ್ತು. ಹುಡುಗಿ ಈಗ ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದುದ್ದು ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಆ ಗಲಾಟೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಇನ್ನು ಹತ್ತು ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ತುಮಕೂರು ಬರುವ ಸೂಚನೆ ಕಾಣಿಸತೊಡಗಿತು. ಈಗ ಇರುವ ಟೈಮನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು. ಇಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದ ಅನುಭವ ನನಗೆ ಮುಂಚೆ ಎಂದೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಮೊದಲು ಅಂಗೈಯನ್ನು ಅವಳು ಪ್ಯಾಂಟ್ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಲಾಡಿಯ ಬಳಿಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದೆ. ಹೊಕ್ಕಳನ್ನು ಸವರುತ್ತ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಲಾಡಿಯ ಗಂಟನ್ನು ಸಡಿಲ ಮಾಡಿದೆ, ಆದರೆ ಗಂಟನ್ನು ಪೂರ್ತಿ ಬಿಚ್ಚಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕೈ ಒಳಗೆ ಹೋಗುವಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಸಡಿಲಿಸಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ಕೋ-ಆಪರೇಟ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಪ್ಯಾಂಟಿನ ಒಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟಾಗ ಬರಿ ನನ್ನ ಬೆರಳಷ್ಟೆ ಒಳಗೆ ಹೋಯಿತು, ಲಾಡಿ ಪೂರ್ತಿ ಸಡಿಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳಿಗೆ ಅವಳ ಕಾಚದ ಎಲಾಸ್ಟಿಕ್ ತಾಕಿದೊಡನೆ ನನ್ನ ಸಾಮಾನು ಮತ್ತೆ ಎದ್ದು ನಿಂತಿತು. ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ತನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಸವರಿದಳು, ಅವಳು ಉಸಿರನ್ನು ಒಳಗೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಕೈ ಪೂರ್ತಿ ಒಳಗೆ ಹೋಗಲು ಜಾಗ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅಬ್ಬ, ಎಷ್ಟು ನಯವಾದ ಪ್ಯಾಂಟೀಸ್ ! ಈ ಹುಡುಗಿಯರ ಚಡ್ಡಿಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಸಾಫ್ಟ್ !
ಈಗ ತಡ ಮಾಡದೆ ಪ್ಯಾಂಟೀಸಿನ ಎಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಮೇಲಿಂದ ಒಳಗೆ ಕೈ ಬಿಟ್ಟೆ, ಆ ಭಾವನೆಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲು ಪದ ಸಾಲದು ! ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಗುಂಗುರು ಕೂದಲಿನ ಪುಟ್ಟ ಗುಂಪು ! ಸ್ವಲ್ಪ ಕೂದಲಿದ್ದರೂ ಆ ಅಂಗದ ಆಕಾರವು ನನ್ನ ಬೆರಳಿಗೆ ಸುಲಭವಾಗಿಯೇ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಬೆರಳುಗಳು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೆ ಅವಳ ಕೂದಲು ಒದ್ದೆಯಾಗಿರುವುದು ಅರಿವಾಯಿತು ! ಅವಳ ಮರ್ಮಾಂಗದ ಸೀಳನ್ನು ಟ್ರೇಸ್ ಮಾಡಿ ಸವರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವಳ ಆ ಅಂಗ ಇನ್ನೂ ಒದ್ದೆಯಾಯಿತು. ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳು ಚಕಚಕನೆ ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳೊಡನೆ ಸರಸವಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ಸೀಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ಒಂದು ಬೆರಳನ್ನು ಒಳಗೆ ಹಾಕಿ ಒಳಭಾಗವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಸಣ್ಣಗೆ ಮುಲುಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ಸವರಿದಂತೆಲ್ಲ ಅವಳ ದೇಹದ ಸ್ನಾಯುಗಳೆಲ್ಲ ಸಡಿಲವಾಗಿ ಅವಳು ಹಗುರಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಯೋನಿ ದುಟಿಗಳ ಸ್ನಾಯುಗಳು ನನ್ನ ಬೆರಳ ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದವು. ನಮ್ಮ ಈ ಆಟ ಸಾಗಿದಂತೆಲ್ಲ ಅವಳ ಆ ಜಾಗ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಒದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು. ಈಗ ನನ್ನ ತೋರು ಬೆರಳನ್ನು ಅವಳ ಪುಟ್ಟ ಬಿಲದೊಳಕ್ಕೆ ಹಾಕಿ ತೆಗೆದು ಹಾಕಿ ತೆಗೆದು ಮಾಡತೊಡಗಿದೆ, ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಕಾಲೇಜಿನ ಲೈಟುಗಳು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಬೆರಳು ವೇಗವಾಗಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವು, ಅವಳ ದೇಹ ಚಕ್ಕನೆ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ, ಉಸಿರು ಬಿಗಿ ಹಿಡಿದಳು.
ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಅರಿವಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವಳ ಅಂಗಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಹಾಗೆಯೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಳು. ಐದು ನಿಮಿಷ. ಬೋರ್ಡುಗಳ ಲೈಟುಗಳು ಬಸ್ಸಿನ ಒಳಕ್ಕೂ ಬೀಳಲಾರಂಬಿಸಿದಾಗ ನಾನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಅವಳ ಒಳಉಡುಪಿನಿಂದ ಕೈ ತೆಗೆಯಲು ಅನುವಾದೆ. ಅವಳು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಬಿಡಿಸಿಕೊಟ್ಟಳು. ನಂತರ ತನ್ನ ಉಡುಪು ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. ಬಸ್ ಒಳಗೆ ಮಲಗಿದ್ದವರೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಸರಂಜಾಮುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತೆಗೆದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದರು.
ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಮಗ ಎದ್ದು ಮಂಡಿ ನೋವೆಂದು ದೂರದಲ್ಲಿ ಅಳುವುದು ಕೇಳಿಸಿತು.
ಆ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕ ಇದ್ದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರು ಎದ್ದು ನಿಂತು ಹೊರಬಂದರು. ಹುಡುಗಿ ಕಿಟಕಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಬಲಗಡೆಯ ಸೀಟನ್ನು ಹಿಡಿದು ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡಿದಳು. ನಾನು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೆ. ಈಗಲು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕೂದಲಿನ ಪೋನಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದ ಕ್ಲಿಪ್ ಸಡಿಲವಾಗಿತ್ತು. ಕ್ಲಿಪ್ ತೆಗೆದು ನನ್ನ ಕೈಗಿಟ್ಟು ಕೂದಲು ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಕ್ಲಿಪ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡಳು. ಅವಳ ಕಡೆ ನೋಡಲು ಮುಜುಗರವಾಗಿ ಬೇರೆಲ್ಲೊ ನೋಡತೊಡಗಿದೆ.
ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಅವಳ ಕೈ ಸೇರಿಸಿ ಮೃದುವಾಗಿ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು. ಅದೆಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಹಾಗೆ ಕೂತಿದ್ದೆವೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ…ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನ ಬಳಿ ಬಸ್ಸು ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಜನರೆಲ್ಲ ಇಳಿಯತೊಡಗಿದರು. ಯಾವುದೋ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಅಂಗಡಿಯ ಬಳಿಯಿಂದ ಹೀರೋ ಹೋಂಡಾ ಬೈಕಿನಲ್ಲಿ ಲುಂಗಿಯುಟ್ಟ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಬಸ್ಸಿನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದ, ಅವನ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಿ ಕಿಟಕಿಯಿಂದಲೇ ಕೈ ಬೀಸಿದಳು, ಅವನು ನೋಡಲು ಅವಳಿಗಿಂತ ಚಿಕ್ಕವನಂತಿದ್ದು, ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮೀಸೆ ಚಿಗುರಿತ್ತು, ಅವರಿಬ್ಬರ ಮುಖಚರ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಮ್ಯವಿತ್ತು. ತಮ್ಮನಿರಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡೆ.
ಅವನ ಕೈಗೆ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಕವರನ್ನು ಕಿಟಕಿಯಿಂದಲೇ ಕೊಟ್ಟು ಹೊರಡಲು ಎದ್ದು ನಿಂತಳು. ನಾನು ಕೂಡ ಅದೇ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ಇಳಿಯಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳು ಹೊರಡುವವರೆಗೂ ಇಳಿಯಲು ಮನಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲ. ಎದ್ದು ಜಾಗ ಕೊಟ್ಟೆ. ಅವಳು ವ್ಯಾನಿಟಿ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಬಗಲಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ, ತನ್ನ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಕೊಂಚವೇ ಕೊಂಕಿಸಿ ಹೂನಗೆಯೊಂದನ್ನು ನನಗಿತ್ತು
“ಬರ್ತೀನಿ…” ಎಂದಳು.
ಜುಳು ಜುಳು ಹರಿವ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಅಲೆಯನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದರೆ ಬರುವ ನಾದದಂತಿತ್ತು ಅವಳ ದನಿ. ಅವಳ ಹೂನಗೆ ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಹೋಯಿತು. ನನ್ನ ದೇಹ ಮನಸ್ಸು ಹಗುರಾಗಿತ್ತು. ಅವಳನ್ನು ನಾನು ಆ ಸಂಜೆ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅವಳ ಮುಖ ಅರಳಿತ್ತು.
ನಾನು ಬಸ್ಸಿನಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳು ಬೈಕಿನ ಹಿಂದೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಬೈಕು ಹೊರಟಿತು, ಅವಳು ಕೈ ಬೀಸಲಿಲ್ಲ, “ಬೈ…” ಎನ್ನಲಿಲ್ಲ…ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಒಂದು ಮಂದಸ್ಮಿತವನ್ನು ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಎಸೆದಳು, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೇಳುವಂತೆ, ಹೇಳಲಾರದಂತೆ, ಹೇಳಬಾರದೆಂಬಂತೆ…
ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿಯ ಬೋರ್ಡು ನೋಡಿದೆ, “ಅಶ್ವಿನಿ ಟೆಕ್ಸ್ ಟೈಲ್ಸ್, ತಿಪಟೂರು” ಎಂದಿತ್ತು…ನಾನು ತುಮಕೂರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಬದಲು ತಿಪಟೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ ! ಅದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಪ್ಪೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ…ಆ ಹುಡುಗಿ ತುಮಕೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ನಾನೂ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ
ಅಷ್ಟು ಚೆಂದದ ಹುಡುಗಿ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದಿದ್ದರೂ ಹೋಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆ…ಅವಳ ಜೊತೆ ತುಮಕೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತೊ ಏನೊ…ತಿಪಟೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪವೇನು ಆಗಲಿಲ್ಲ…
ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ಪರಿಚಿತನೊಬ್ಬ ಅದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಟಿ.ವಿ.ಎಸ್ ನಲ್ಲಿ “ಶರವೇಗದಲ್ಲಿ” ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ.
ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದವನೇ ರೊಯ್ಯನೆ ವಾಹನ ತಿರುಗಿಸಿ ಬಂದ. “ಓ, ನೀವೇನು ಇಲ್ಲಿ ?” ಎಂದ…
ಮೊದಲೇ ಬಿಸಿಲು, ಧೂಳು, ಅದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ತುಂಬಿದ್ದ ಬಸ್ಸು ಬೇರೆ. “ಹೀಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ವಾಕಿಂಗ್ ಬಂದಿದ್ದೆ ಟೈಮ್ ಪಾಸಿಗೆ…” ಎಂದು ರೇಗುವವನಿದ್ದೆ…ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಇರಲಿ ಎಂದು ಸಾವರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಕಾರಣ ತಿಳಿಸಿದೆ. ಅವನು ಹೇಳಿದ, “ಆ ಊರಲ್ಲಿ ಇವತ್ತು ಸಂತೆ, ನಿಮಗೆ ಆ ಬಸ್ಸಲ್ಲಿ ಹತ್ತೋಕಾಗಲ್ಲ ಬಿಡಿ” ಎಂದ. ನಾನು ಹತ್ತು ಗಂಟೆಗೆ ಮುಂಚೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಸೇರಬೇಕಿತ್ತು. ಏನು ಮಾಡೋದೆಂದು ಕೇಳಿದೆ.
“ನೀವು ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷ ಇಲ್ಲೇ ಇರಿ” ಎಂದು ಡರ್ರನೆ ಹೊರಟೆಬಿಟ್ಟ, ಐದು ನಿಮಿಷದ ನಂತರ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಕೇಳುವಷ್ಟು ಸಮಯ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ ಅವನು.
ಕಾಲು ಗಂಟೆಯ ನಂತರ ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ. ಬಸ್ಸು ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಅಲ್ಲೇ ನಿಂತು ಹೊರಟು ಹೋಗಿತ್ತು. “ಬನ್ನಿ ಕಾಫಿಗೆ ಹೋಗುವ” ಎಂದ. ನನಗೆ ಮತ್ತೇನು ಮಾಡಲು ತೋಚಲಿಲ್ಲ. ಕಾಫಿ ಕುಡಿದ ಮೇಲೆ, “ನಡೀರಿ, ನಾನೆ ಬಿಟ್ಟು ಬರ್ತೀನಿ” ಎಂದು ಗಾಡಿ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿದ. ಸುಮಾರು 35 ಕಿ.ಮಿ. ಇತ್ತು. ಆ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗುವದಕ್ಕಿಂತ ಈ ಗಾಡಿಯಲ್ಲೆ ಎಂಗೋ ಅಡ್ಜಸ್ಟ್ ಮಾಡುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು ಅನ್ನಿಸಿತು.
ಅವನು ಬೇಡ ಬೇಡವೆಂದರೂ ನಾನೇ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಹಾಕಿಸಿದೆ. ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಹತ್ತು ಗಂಟೆಗೆ ಊರು ತಲುಪಿದೆ.
ಅವನು ನನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು ತನ್ನ ಊರ ಕಡೆಗೆ ಕಾಲು ಹಾದಿಯ ಕೊರಕಲಲ್ಲೆ ರೇಸ್ ಟ್ರ್ಯಾಕ್ ಕಾರು ಓಡಿಸುವಂತೆ ಒಂದೇ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಬಾಣದಂತೆ ಹೊರಟು ಹೋದ.
ನಾನು ವಿಳಾಸ ಹುಡುಕಿ, ಬಂದ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸಂಜೆಯಾಗಿತ್ತು.
ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿಗೆ ಬಂದರೆ ಒಂದು ಖಾಲಿ ಬಸ್ಸು ನಿಂತಿತ್ತು. ಅಬ್ಬ ಸದ್ಯ ಎಂದುಕೊಂಡು ಬಸ್ ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತೆ. ಹತ್ತು ನಿಮಿಷವಾದರೂ ಯಾರು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಟ್ಯೂಬ್ ಲೈಟು ಹತ್ತಿದಂತೆ ನನಗೀಗ ಅನುಮಾನ ಬರತೊಡಗಿತು. ಮುಂದಿನ ಸೀಟುಗಳೆಡೆಗೆ ಹೋದರೆ ಗ್ರೀಸ್ ಮೆತ್ತಿದ ಶರ್ಟು ಪ್ಯಾಂಟು ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಆರಾಮಾಗಿ ಮೈಚಾಚಿ ಸೀಟಿನ ಮೇಲೆ ಪವಡಿಸಿದ್ದ. ಎಬ್ಬಿಸಿದರೆ, ಎದ್ದು ಕೂತು
“ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಮಾಡಿಕೊಟ್ರಾಣ್ಣ ? ಪ್ಲೇಟ್ ಫುಲ್ಲ್ ಹೋಗಿದ್ಯಂತಾ ???” ಎಂದ…
ಎರಡು ಸೆಕೆಂಡು ಬಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಮುಖ ನೋಡಿದೊಡನೆ ಬೇಸರದಿಂದ, “ಬಸ್ ಕೆಟ್ಟು ಹೋಗಿದೆ, ಆರು ಗಂಟೆಯೊಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಗೆ ಹೋಗಿ ಸಾರ್, ಬಸ್ ಬರತ್ತೆ” ಎಂದು ನನ್ನ ಉತ್ತರಕ್ಕೂ ಕಾಯದೆ ಹಾಗೆ ಒರಗಿದ.
ಹ್ಯಾಂಡ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಎಲ್ಲಿದೆ ? ಅಲ್ಲಿ ಯಾವ ಬಸ್ ಬರತ್ತೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯಲು ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ. ಆರು ಗಂಟೆಯದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೆ ಎಂಟೂ ಕಾಲಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಬಸ್ ಅಂತೆ. ಆರು ಗಂಟೆಯದು ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಒಂಬತ್ತು ಹತ್ತಕ್ಕಾದರೂ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ತಲುಪಬಹುದೆನಿಸಿತು. ಗಂಟೆ ಇನ್ನೂ ಐದಾಗಿತ್ತು. ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಹ್ಯಾಂಡ್ ಪೋಸ್ಟಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿದೆ.
ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಕಾಲು ಗಂಟೆಯಾಗಿತ್ತು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ಯಾವುದೋ ಊರಿನ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪಿನ ಶಲ್ಟರ್ ಇತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಯೂ ಸುಮಾರು ಜನ ಕೂತಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬಳು ನಡುವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಂಗಸು ಎರಡು ವೈರ್ ಬ್ಯಾಗ್ ತುಂಬಾ ಸಾಮಾನು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಎರಡು ಮಕ್ಕಳೊಡನೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಹಳ್ಳಿಯವರೊಂದಿಬ್ಬರು ಬೀಡಿ ಸೇದಿಕೊಂಡು ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪಿನ ಎದುರು ಕುಳಿತು ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೆ ಕಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಮೂರು ಜನ ಹುಡುಗಿಯರು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ತೆಳ್ಳಗೆ ಬೆಳ್ಳಗಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು, ಅವಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನೈಟಿ ತೊಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು. ಎದುರಿಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬಳು.
ಎಲ್ಲರೂ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಕಾಯುತ್ತಿರುವಂತೆ ತೋರಿತು. ನೆಡೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತ ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು. “ಬಸ್ ಇಲ್ವಂತೆ, ಹ್ಯಾಂಡ್ ಪೋಸ್ಟಿಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕಂತೆ” ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ.
ಎಲ್ಲರ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಕೇಳಿಸಿತು. ಹುಡುಗಿಯರು ಅವರಲ್ಲೇ ಗುಸು ಗುಸು ಮಾಡಿಕೊಂಡರು, ಬೀಡಿ ಸೇದುತ್ತಿದ್ದವರು ಎದ್ದು ಪಂಚೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನೆಡೆದು ಬಿಟ್ಟರು. ಆ ನಡು ವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಂಗಸು ಬಸ್ಸು ಬಾರದಿದ್ದ ಕೋಪವನ್ನೆಲ್ಲ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ತೋರಿಸಿ ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟು ಮಾಡತೊಡಗಿದಳು. ಮಕ್ಕಳು ಅವಳ ಕೋಪವನ್ನು ನೋಡಿ ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟರು.
ಆ ಹುಡುಗಿಯರ ಗುಸು ಗುಸು ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. “ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆನೆ ಹೋಗಿವಂತೆ ಇರೆ” ಎಂದದ್ದು ಎಷ್ಟೊ ಬಾರಿ ಕೇಳಿಸಿತು. ಬಹುಶಃ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಆ ತೆಳ್ಳೆಗೆ ಬೆಳ್ಳಗಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಬಸ್ ಹತ್ತಿಸಲು ಬಂದಿದ್ದರೇನೊ. ಆ ಹೆಂಗಸು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬ್ಯಾಗುಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಹೊರಟು ನಿಂತಾಗ ಆ ಹುಡುಗಿ ತಾನು ಹೊರಟು ನಿಂತಳು. ಪ್ರಾಯಶಃ ಆ ಹೆಂಗಸು ಹೊರಟಿರದಿದ್ದರೆ ಆ ಹುಡುಗಿಯೂ ವಾಪಸು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳೇನೊ.
ಬಿರಬಿರನೆ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಕಷ್ಟ ನೋಡಿ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿದೆ.
ಅವರು ಬರುವವರೆಗೂ ಕಾದು, “ಒಂದು ಬ್ಯಾಗ್ ಕೊಡಿ ನಾನು ಹಿಡ್ಕೋತೀನಿ…” ಎಂದೆ. ಅವರು ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯದಿಂದ “ಬೇಡ ಬೇಡ ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ” ಎಂದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಹುಡುಗಿಯೂ ಉಳಿದವರಿಂದ ಬೀಳ್ಕೊಂಡು ನಮಗೆ ಅನತಿ ದೂರ ಹಿಂದೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕತೊಡಗಿದಳು. ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಸಾಗಿದ ಮೇಲೆ ಆ ಹೆಂಗಸಿಗೆ ಸುಸ್ತಾಗತೊಡಗಿತೇನೊ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ನಿಂತು ಬಿಟ್ಟರು. ನಾನು ಮುಂದೆ ಮುಂದೆ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವನು ನಿಂತು ಎರಡೂ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಅವರಿಂದ ಪಡೆದೆ. ಈ ಬಾರಿ ಅವರು ನಿರಾಕರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬೇಗ ಬೇಗ ಬರುವಂತೆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಗದರಿಸಿದರು.
ಮಕ್ಕಳು ನೆಡೆಯುವ ಬದಲು ಓಡಿ ಬರತೊಡಗಿದರು. ಚಿಕ್ಕವನ್ನು ಕಾಲು ತೊಡರಿ ರಸ್ತೆ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ. ಅವರ ಹಿಂದೆಯೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಹುಡುಗಿ ಅವನನ್ನು ಎತ್ತಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದಳು. ಆ ಹುಡುಗ ಅಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ.
ಆ ಹೆಂಗಸು ನಿಂತಲ್ಲಿಂದಲೇ ಮಗುವಿಗೆ ಬೈದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಮೊಣಕಾಲೂರಿ ಆ ಹುಡುಗನ ಮಂಡಿಯನ್ನು ಸವರಿ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಏನಾಗಿದೆಯೆಂದು ನೋಡಲು ಹತ್ತಿರ ಹೋದೆ. ಮಂಡಿ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ತರಚಿತ್ತು. ಠಾಕೂ ಠೀಕಾಗಿ ಶರ್ಟು ಪ್ಯಾಂಟು ಶೂಸ್ ತೊಟ್ಟಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಅಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡಿದ ಅವನಿಗೆ ಗಾಬರಿ ಆಯಿತೇನೊ. ಅಳು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. ಈಗಲೇ ಆ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಗಮನಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾದದ್ದು.
ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲೂ ಅಷ್ಟು ಚೆಲುವೆಯರಿರುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ನನಗೆ ಆಗಲೆ ಅರಿವಾದದ್ದು. ಸರಳ ಸುಂದರಿ ಅವಳು. ಸಂಜೆಯ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮುಖ, ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಜಾಸ್ತಿ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಕಣ್ಣುಗಳು, ಕಂಡರೂ ಕಾಣದಷ್ಟು ಕಾಡಿಗೆ, ಇರುವೆಯ ಸಾಲಿನಂತಹ ಸಣ್ಣ ಕಣ್ಣು ಹುಬ್ಬುಗಳು. ಹಣೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಎಂದೋ ಆದ ಸಣ್ಣ ಗಾಯದ ಗುರುತು. ಲಿಪ್ಸ್ಟಿಕ್ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಕೆಂಪಗಿದ್ದ ಸುಕೋಮಲ ತುಟಿಗಳು. ಚೆನ್ನಾಗಿ ಇಸ್ತ್ರಿ ಮಾಡಿದ ನಸು ಕಿತ್ತಳೆ ಬಣ್ಣದ, ಅವಳ ದೇಹವನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅಪ್ಪಿದ ಕಾಟನ್ ಸಲ್ವಾರ್, ದುಪಟ್ಟಾ ಮುಚ್ಚಿದ್ದರೂ ಆಗೀಗ ತಮ್ಮ ಇರುವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಚಿಗುರು ಯೌವ್ವನ, ನೀಳ ಕಾಲುಗಳು, ಪಾದಕ್ಕೆ ಚೆಂದದ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೀಲ್ಸಿನ ಚಪ್ಪಲಿಗಳು. ಆ ದಿನದ ನನ್ನ ಎಫ್ಫರ್ಟ್ಸ್ ಏನೂ ವೇಸ್ಟ್ ಆಗಲಿಲ್ಲ ಎನಿಸಿತು.
ಆ ಹುಡುಗ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕದಲಲು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಪಾಪ ಮಂಡಿ ತುಂಬ ನೋವಾಗಿತ್ತೋ ಏನೊ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಹೆಂಗಸಿಗೆ ಒಂದು ಬ್ಯಾಗ್ ಕೊಟ್ಟು ಇನ್ನೊಂದು ಬ್ಯಾಗನ್ನು “ಈ ಬ್ಯಾಗ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಡ್ಕೋತೀರಾ ?” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಆ ಹುಡುಗಿಗೆ ಕೊಟ್ಟೆ. ಅಲ್ಲಿವರೆಗೂ ತನಗೂ ನಮಗೂ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲದಂತೆ ನೆಡೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದವಳು, ಅಪರಿಚಿತರಿಗೆ ನಾನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಹಾಯ ನೋಡಿ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯನ್ನು ಕಣ್ಣಲ್ಲೆ ಸೂಸಿದಳು, ಅವಳ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಸೈಡಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಕೈಲಿ ಹಿಡಿದಳು.
ನಾನು ಆ ಹುಡುಗನನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡೆ. ಎಲ್ಲರೂ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿದೆವು. ಆ ಹೆಂಗಸು ತಮ್ಮ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತ ನೆಡೆಯತೊಡಗಿದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ಈಗ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ನೆಡೆದು ಬರತೊಡಗಿದಳು. ನಾನು ನೆಡೆಯುವಾಗ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಕಡೆ ನೋಡಿದಾಗ ಅವಳು ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವಳು ಸಡನ್ನಾಗಿ ಎಲ್ಲಿಯೋ ತಿರುಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮೊದಮೊದಲು ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಕಥೆಗೆ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಕಥೆಯ ಮೇಲೆ ಕಾನ್ಸೆಂಟ್ರೇಷನ್ ಕಡಿಮೆ ಆಗತೊಡಗಿತು. ಇಷ್ಟಾದರೂ ಆ ಹುಡುಗಿ ಒಂದು ಮಾತನ್ನೂ ಆಡಲಿಲ್ಲ.
ಎರಡು ಕಿ.ಮಿ. ನೆಡೆದ ಮೇಲೆ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಬಂತು. ಅಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನೋಡಿದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ! ಸ್ಕೂಲು ಕಾಲೇಜುಗಳ ಚಳ್ಳೆ ಪಿಳ್ಳೆಗಳು ಬೇರೆ. ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಪರಿಚಿತರು ಯಾರೊ ಅಲ್ಲಾಗಲೇ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಅವರನ್ನು ಕರೆದು ನನ್ನನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷ ಗುಣಗಾನ ಮಾಡಿದರು. ಬ್ಯಾಗು, ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಂದೆಡೆಗೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ನಮ್ಮಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ, ಆದರೆ ಬೇರೆ ಜನರಿಗಿಂತಲೂ ಹತ್ತಿರ ನಿಂತಳು. ಎಲ್ಲರೂ ಚಡಪಡಿಸಿ ಬಸ್ಸಿಗೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು.
ನಾನು ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಷ್ಟೂ ಹೊತ್ತು “ಸದ್ಯ ಬಸ್ ಇನ್ನೂ ಹೋಗಿರದಿದ್ದರೆ ಸಾಕು, ಲೇಟಾಗಿ ಬಂದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದವನು, ಬಸ್ಸ್ಟಾಪಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತು ಎರಡು ನಿಮಿಷವೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ…”ಈ ಬಸ್ಸು ಯಾವಾಗ ಬರುತ್ತಪ್ಪಾ” ಅನ್ನಿಸತೊಡಗಿತು.
ಎಲ್ಲಿಯೋ ಡರ್ರ್ ಎಂದು ಶಬ್ದ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು…ಜನರೆಲ್ಲ ಆ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ತಿರುಗಿದರೆ ಯಾರೊ ಬೈಕಿನಲ್ಲೋ ಆಟೋದಲ್ಲೋ ಸೊಯ್ಯನೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದರು…ಜನ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ತಮ್ಮ ಕಾಯಕಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗುತ್ತಿದ್ದರು.
ಯಾರೋ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆನೆಸಿತು. ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಅದೇ ಹುಡುಗಿ, ನಾನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಬೇರೆಡೆಗೆ ತಿರುಗಿದಳು. ಮನಸ್ಸು ಬಸ್ಸನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅವಳೆಡೆಗೆ ಹಾರತೊಡಗಿತು.
ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಏಳು ಗಂಟೆಗೆ ಬಸ್ಸು ಬಂತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅಷ್ಟೊಂದು ಜನರನ್ನು ನೋಡಿದ ಡ್ರೈವರ್ ಮಹಾಶಯ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಬಿಟ್ಟು ದೂರ ಹೋಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ. ಜನರೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಓಡತೊಡಗಿದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ವೇಗವಾಗಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದವಳು ನಾನು ಆರಾಮವಾಗಿ ನೆಡೆಯುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ನಿಧಾನವಾಗಿ ನನ್ನ ಜೊತೆಯೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕತೊಡಗಿದಳು. ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವ ವೇಳೆಗೆ ಫುಟ್ ಬೋರ್ಡ್ ಕೂಡ ತುಂಬಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಆದರೂ ನನ್ನ ಉಡುಪನ್ನು ನೋಡಿ ಹಳ್ಳಿಯ ಜನ ನನ್ನನ್ನು ಒಳಗೆ ಹೋಗಲು ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದು ಊಹಿಸಿ ಅವಳಿಗೂ ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು.
ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಬಂದಿದ್ದ ಆ ಹೆಂಗಸು ಆಗಲೆ ಮುಂದೆಲ್ಲೊ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಕೂತಿದ್ದರು. ಆ ಹುಡುಗಿ ಮುಂದೆ ಸರಿದು ಹೋಗಬಹುದಿತ್ತಾದರೂ ಅವಳು ಅಲ್ಲಿಯೇ ನನ್ನ ಸನಿಹದಲ್ಲೇ ನಿಂತಳು.
ಡ್ರೈವರ್ ಕಾಫಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದನಂತೆ, ಹತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳ ನಂತರ ಯಾರೊ ಅವನನ್ನು ಎಳೆದು ತಂದರು.
ಅವನು ಹತ್ತಿದ್ದೆ ತಡ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತಿದ್ದವರೆಲ್ಲರೂ ಒಳಗೆ ತೂರಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದರು. ಅವಳು ಕಂಬವೊಂದನ್ನು ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಹಿಂದೆ ನಾನು ನಿಂತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಮತ್ತು ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಇದ್ದ ಗ್ಯಾಪ್ ಕಡಿಮೆಯಾಗತೊಡಗಿತು, ಬಸ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ಒತ್ತಿ ನಿಲ್ಲುವಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದಲಿದ್ದೆವು. ನಾನು ಅವಳ ದೇಹದ ಮೇಲು ಭಾಗಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನಗೆ ಶಾಕ್ ಹೊಡೆದಂತಾಯಿತು.
ಅವಳ ಪೋನಿ ಟೈಲ್ ಹಾಕಿದ್ದ ಕೂದಲಿನಿಂದ ಹದವಾದ ಶಾಂಪೂ ವಾಸನೆ ಮೂಗನ್ನು ಅರಳಿಸಿತು. ಲುಂಗಿ ಉಟ್ಟಿದ್ದ ಯಾರೊ ಸಣಕಲ ಎಲ್ಲರ ಬಳಿಯೂ ದುಡ್ಡು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬಂದ. “ತುಮಕೂರಿಗೆ, ಒಂದು…” ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳುವುದಕ್ಕೂ “ಏ…ಮುಂದಕ್ಕೋಗ್ರಯ್ಯ…ಸ್ವಲ್ಪ ಸರ್ಕೊಳ್ಳಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ” ಅವನು ಕೀರಲು ದನಿಯಲ್ಲಿ ಕೂಗುವದಕ್ಕೂ ಒಂದೇ ಆಯಿತು. ನಾನು ಕೊಟ್ಟಷ್ಟನ್ನೂ ಅವನು ತನ್ನ ಟಿಕೆಟ್ ಬುಕ್ಕಿನ ಒಳಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ “ಛೇಂಜ್ ಆಮೇಲೆ ಈಸ್ಕೊಳ್ಳಿ ಸಾರ್…” ಎಂದು ಮುಂದುವರೆದ.
ಬಸ್ ಹೊರಟಿತು. ತುಂಬಾ ಜನರಿದ್ದ ಕಾರಣ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಚಲಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಟಾರು ರಸ್ತೆ ಮುಗಿದು ಮಣ್ಣಿನ ರಸ್ತೆಗೆ ಇಳಿಯಿತು. ವೇಗ ಇನ್ನೂ ನಿಧಾನವಾಯಿತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಈ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಬಂದ ನೆನಪಾಗಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಪರಿಚಿತ ಯಾವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದನೊ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ.
ಬಸ್ಸು ಅಲುಗಾಡಿದಂತೆಲ್ಲ ನಾನೂ ಅವಳು ಒತ್ತಿ ನಿಲ್ಲುವಂತಾಯ್ತು. ಈಗ ನನ್ನ ದೇಹದ ಕೆಳಗಿನ ಭಾಗ ಕೂಡ ಅವಳಿಗೆ ತಾಕುತ್ತಲಿತ್ತು. ಅವಳ ಹಿಂಭಾಗ ನನ್ನ ಸಾಮಾನಿಗೆ ಪದೆ ಪದೆ ತಾಕತೊಡಗಿತು. ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷದ ನಂತರ ನನ್ನ ಮೈ ಬಿಸಿ ಏರತೊಡಗಿ ಆಗಬಾರದ್ದು ಆಗತೊಡಗಿತು. ಆಭಾಸವನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ನಾನು ಆದಷ್ಟು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟೆ. ಆದರೆ ಆ ಗ್ಯಾಪನ್ನು ಜಾಸ್ತಿ ಹೊತ್ತು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಮತ್ತೆ ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳು ನನ್ನ ಆಗ ತಾನೆ ನಿಗುರತೊಡಗಿದ್ದ ಶಿಶ್ನಕ್ಕೆ ತಾಕಿ ನಿಂತವು. ಅವಳಿಗೆ ಮೊದ ಮೊದಲು ತಿಳಿದಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ, ತೀರ ಕಷ್ಟ ಪಡದೆ ನನಗೆ ಆರಾಮವಾಗೆ ಒರಗಿ ನಿಂತಳು. ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೆ ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಮಾಡಿದಷ್ಟು ಜಾಸ್ತಿ ನಿಗುರುವಿಕೆಯಾಗತೊಡಗಿತು. ನನ್ನ ಸಾಮಾನಿನ ಸೈಜು ಅವಳ ನಿತಂಬಗಳ ಮೇಲೆ ಮೂಡಿಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಆ ಹುಡುಗಿ ಹಾಗೆಯೆ ಫ್ರೀಜ್ ಆದಳು. ಈಗ ಅದೇನೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಡುವುದು ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ ಬೇಕಿತ್ತೊ ಇಲ್ಲವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ…ಆದರೆ ನನ್ನ ಸಾಮೀಪ್ಯ, ಅಪ್ಪುಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಬೇಕಿತ್ತು ಎಂದು ಮಾತ್ರ ತೋರಿತು.
ಅವಳು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನೆಡೆದು ಬರುವಾಗಲೆ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಆಕರ್ಷಿತಳಾಗಿದ್ದಳು. ನಾನು ಈಗ ನಾಚಿಕೆ ಬಿಟ್ಟು ನನ್ನದನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅವಳ ನಿತಂಬಕ್ಕೆ ಹೊದಿಸಿ ನಿಂತೆ. ಹತ್ತು ನಿಮಿಷ ಕಳೆದಿರಬಹುದು, ನಾನು ಸಹ ಅವಳ ಮುಂದಿದ್ದ ಕಂಬವನ್ನೇ ಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದೆ. ಬಸ್ಸಿನ ಒಳಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮಂದ ಬೆಳಕು. ಅವಳ ಮುಖವನ್ನು ನನ್ನ ಮಣಿಕಟ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಇರಿಸಿದಳು. ಇದನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿರದ ನನಗೆ ಶಾಕ್ ಹೊಡೆದಂತಾಗಿ ಅರ್ಧ ಸೆಟೆದಿದ್ದ ನನ್ನದು ಪ್ಯಾಂಟಿನೊಳಗೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಸೆಟೆದು ಅವಳ ಹಿಂಭಾಗಕ್ಕೆ ಪೂರ್ತಿ ಪ್ರೆಶರ್ ಹಾಕಿತು. ಈ ರಿಯಾಕ್ಷನ್ನನು ನೋಡಿ ಅವಳು ಸಣ್ಣಗೆ ನನ್ನ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ ನಸು ನಕ್ಕಳು.
ಈಗಂತೂ ನನ್ನ ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಎಲ್ಲವೂ ಕಿತ್ತು ಕೊಂಡೋಯ್ತು ! ನನ್ನ ಫಜೀತಿ ಅರಿತ ಅವಳು ತನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ಕೈ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟೂ ಹೂ ಮುತ್ತನ್ನು ಇಟ್ಟಳು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ನನಗೆ ಗ್ರೀನ್ ಸಿಗ್ನಲ್ ಸಿಕ್ಕಂತಾಯ್ತು.
ತುಂಬಿದ್ದ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ ನಮಗೆ ತುಂಬಾನೆ ಲಿಮಿಟೇಷನ್ ಗಳಿದ್ದವು. ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆಯಾದರೆ ಧರ್ಮದೇಟು ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದವು. ಯಾರಿಗಾದರೂ ಕಾಣಿಸುವಂತೆ ಏನು ಮಾಡುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಅವಳಿಗೂ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಆದರಿಂದಾಗಿಯೆ ಅವಳಿಗೆ ಅಷ್ಟು ಧೈರ್ಯ ಬಂದಿತ್ತು.
ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿ ಇರುವ ಅವಕಾಶವನ್ನೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನಿಸಿತು. ಎಡಗೈಯಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕದ ಸೀಟು ಹಿಡಿದು ಬಲಗೈಯನ್ನು ಕಂಬ ಹಿಡಿದಂತೆಯೆ ಅವಳ ಕೆನ್ನೆ ಸವರಿದೆ. ಅವಳು ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ಒತ್ತಾಗಿ ನಿಂತಳು. ಅವಳ ತುಟಿಯ ಮೇಲೆ ನವಿರಾಗಿ ಬೆರಳಾಡಿಸಿದೆ, ಅವಳಿಗೆ ರೋಮಾಂಚನವಾಗಿ ಸಣ್ಣಗೆ ನಡುಗಿದಳು. ಎಡಗೈಯನ್ನು ಕಂಬದ ಮೇಲಿಂದ ತೆಗೆದು ಮತ್ತೆ ಅವಳ ಕಂಕುಳ ಬಳಿಯಿಂದ ಕಂಬ ಹಿಡಿದೆ.
ಅಬ್ಬ ! ಅವಳ ಆಗ ತಾನೆ ಚಿಗುರುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ತನಗಳು ಮಾವಿನಕಾಯಿಯಂತೆ ಚೂಪಾಗಿ ಸ್ತಿರವಾಗಿ ಇದ್ದವು. ಅವಳಿಗೆ ಮುಜುಗರವಾಯಿತೇನೊ, ಸ್ತನಗಳು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ತಾಕದಂತೆ ನಿಲ್ಲಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟಳು. ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಹಿಂದಿನಿಂದ ತಬ್ಬಿ ಅವಳ ತಲೆಕೂದಲನ್ನು ಮೂಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಫ್ರೀ ಆಗತೊಡಗಿದಳು. ತನ್ನ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ನನಗೆ ನವಿರಾಗಿ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು. ಅವಳ ನವಿರಾದ ಉಡುಪು, ಒಳಗೆ ಯಾವುದೊ ಒಳಉಡುಪು, ನನ್ನ ಕೈ ಮೇಲೆ ಅವಳ ದುಪಟ್ಟಾ, ಒಳಗೆ ಏನಾಗುತ್ತಿದ್ದೆಯೆಂದು ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯುವಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬಲಗಡೆಯ ಮಾವಿನಕಾಯಿಯನ್ನು ಅದರ ಆಕಾರದ ಸುತ್ತಲೂ ಹೆಬ್ಬೆರಳಿನಿಂದ ಸವರಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ಉಸಿರು ಬಿಗಿ ಹಿಡಿದು ತನ್ನ ಸೊಂಟವನ್ನು ನನ್ನ ಶಿಶ್ನಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು.
ನನ್ನ ಬೆರಳು ಎರಡು ಸುತ್ತು ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳ ಮೊಲೆ ತೊಟ್ಟುಗಳು ನನ್ನ ಮಣಿಕಟ್ಟಿಗೆ ತಾಕತೊಡಗಿದವು. ಎಡಗಡೆಯದಕ್ಕೆ ಸವರಲು ಕಂಬದ ಸಪೋರ್ಟ್ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕಂಬವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ದುಪಟ್ಟಾ ಒಳಗಿಂದಲೇ ಎಡಗಡೆಯದನ್ನು ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದೆ. ಅವಳು ಹಿಡಿದ ಉಸಿರನ್ನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟಳು. ನಾನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಅವಳ ಎಡ ಮೊಲೆಯನ್ನು ಹಿಸುಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಉದ್ರೇಕದಿಂದ ನನ್ನನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಒರಗಿ ನಿಂತಳು. ಅವಳ ಸಲ್ವಾರ್ ಒಳಗೆ ಕೈ ಬಿಡಬೇಕೆಂದು ತುಂಬಾ ಆಸೆಯಾಯಿತು, ಆದರೆ ಅವಳ ಉಡುಪು ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಬಳಿ ಸಡಿಲವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದೈದು ನಿಮಿಷ ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ಸರ್ವಿಸ್ ಮಾಡುತ್ತಲೆ ಇದ್ದೆ, ಬಸ್ಸಂತೂ ಹೋಗಲೋ ಬೇಡವೋ ಎಂಬಂತೆ ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಂದು ಸಲ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಸಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಇಳಿಯುವವರು ಯಾರು ಇರಲಿಲ್ಲ, ಹತ್ತುವವರೆ ಎಲ್ಲ.
ಹುಡುಗಿ ಈಗ ನಾಚಿಕೆ, ಬಿಂಕ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಸಹಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಎಡ ಮೊಲೆಗೆ ಪ್ರೆಷರ್ ಜಾಸ್ತಿ ಆದಂತೆಲ್ಲ ಕಂಕುಳಿನಿಂದಲೇ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ನನಗೆ ಕೈ ನೋವು ಬಂತು, ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಕೈಯನ್ನು ಹಿಂದೆ ತೆಗೆದೆ. ಈಗ ಅವಳು ತನ್ನ ಸರದಿಯೆಂಬಂತೆ ತನ್ನ ನಿತಂಬಗಳ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಬಲಗೈ ತಂದಳು. “ಪರವಾಗಿಲ್ವೆ ಹುಡುಗಿ !” ಎಂದುಕೊಂಡೆ.
ನನ್ನ ಸಾಮಾನಿನ ಸುತ್ತ ನನ್ನ ಪ್ಯಾಂಟ್ ಮೇಲಿಂದಲೇ ಅದರ ಆಕಾರವನ್ನು ತೋರು ಬೆರಳಿನಿಂದ ಅಳತೆ ಮಾಡತೊಡಗಿದಳು. ನನ್ನದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ರಸ ಆಗಲೆ ಬಂದು ಅಂಡರ್ವೇರ್ ಒದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅವಳು ಅದನ್ನು ಮುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ರೀತಿಯಿಂದಲೇ ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತು ಆ ಹುಡುಗಿಗೆ ಇದೆ ಫಸ್ಟ್ ಟೈಮ್ ಎಂದು. ಶಿಶ್ನದ ಆಕಾರ ಬಲವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದಲೇ ಅರಿತು ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತಳಾಗಿದ್ದಳು. ಇನ್ನೆರಡು ನಿಮಿಷ ಅವಳು ಸವರಿದ್ದರೆ ನಾನು ಅಲ್ಲಿಯೆ ಸ್ಖಲಿಸಿಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಅನ್ನಿಸಿತು, ಆ ರೇಜಿಗೆ ಬೇಡವೆನಿಸಿತು. ಅವಳ ಕೈಯನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ ಅವಳ ನಿತಂಬಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟೆ. ಹುಡುಗಿಗೆ ನನಗೆ ಏನಾಯಿತೆಂದು ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ…ಆದರೆ ತನ್ನ ಚಲನೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕೆಂದು ಸಿಗ್ನಲ್ ಸಿಕ್ಕಿತು ಅವಳಿಗೆ. ನನ್ನ ಉದ್ರೇಕ ಉತ್ತುಂಗದಿಂದ ಇಳಿಯುವವರೆಗೂ ಹಾಗೆಯೆ ನಿಂತಿದ್ದೆವು.
ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ಟಾಪ್ ಬಂತು. ದೂರದಲ್ಲಿ ತುಮಕೂರಿನ ಹೊರವಲಯದ ಲೈಟುಗಳು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಆ ಜಂಗುಳಿಯಲ್ಲೂ ನಿಂತೇ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಹುಡುಗಿ ಕಂಬ ಬಳಸಿದ್ದ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನೇ ಆಲಂಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮೈಮರೆತು ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಉಸಿರಾಡಿದಂತೆಲ್ಲ ಅವಳ ಸ್ತನದ ತೊಟ್ಟುಗಳು ನನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳುಗಳಿಗೆ ತಾಕಿ ತಾಕಿ ನನ್ನನ್ನು ರೇಗಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ಒಮ್ಮೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಬಲ ಮೊಲೆಯನ್ನು ಸವರಿ ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನು ಮುಂದಿನಿಂದ ಅಪ್ಪಿ ನನ್ನ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ತೇಲುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸೊಂಟವನ್ನು ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಾಗ ಅವಳ ಮೃದುವಾದ ತೊಡೆಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಕೈ ತಾಕಿತು. ಮಲ್ಲಿಗೆ ದಂಡೆಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಜೋಡಿಸಿ ಇಟ್ಟಂತಿದ್ದವು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳು. ಅದನ್ನು ಸವರೋಣವೆಂದರೆ ಅವಳ ಸಲ್ವಾರ್ ಅಡ್ಡ ಬರುತ್ತಿತ್ತು.
ಹುಡುಗಿ ಮಂದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೇ ನನ್ನತ್ತ ಕುಡಿನೋಟ ಬೀರಿದಳು. ಏನು ಮಾಡುವುದೆಂದು ಅವಳ ಸೊಂಟದ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಿದೆ. ಆ ಮಂದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲೂ ಅವಳ ಸಲ್ವಾರಿನ ಸೈಡುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಲಿಟ್ ಇದ್ದದ್ದು ಕಂಡುಬಂತು. ಕಂಬವನ್ನು ಸಾವರಿಸಿ ಹಿಡಿಯುವವನಂತೆ ನಟಿಸಿ ಅವಳ ಸ್ಲಿಟ್ ಒಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ಈ ಬಾರಿ ಜೋರಾಗಿಯೇ ನಡುಗಿದಳು. ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೈ ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರೂ ಅವಳು ಅದನ್ನು ಎಂಜಾಯ್ ಮಾಡುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಳಾದರೂ, ಎಲ್ಲಿ ಮುಟ್ಟಿದರೂ ಶಾಕ್ ಹೊಡೆದಂತಾಗುವ ಪ್ರಥಮ ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ ಅವಳು ರೆಡಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಮೊದಲು ಅವಳ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಸವರಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ದೇಹವನ್ನು ಸೆಟೆಸಿ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಳು. ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಮೇಲಕ್ಕೆ ತಂದು ಅವಳ ಸೊಂಟದ ಮುಂಭಾಗವನ್ನು ಅವಳ ಸಲ್ವಾರ್ ಪ್ಯಾಂಟಿನ ಮೇಲಿಂದಲೇ ನವಿರಾಗಿ ಸವರಿದೆ. ಕಾರಿನ ಬಾನೆಟ್ ಎತ್ತಿ ರೇಡಿಯೇಟರ್ ಬಳಿ ಕೈ ತಂದರೆ ಎಷ್ಟು ಬಿಸಿ ಇರುತ್ತೊ ಅಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಅಷ್ಟೇ ಬಿಸಿ ಇತ್ತು ! ಸೊಂಟದ ಸೈಡಿನಿಂದ ಶುರು ಮಾಡಿ ಅವಳ ಅಂಡರ್ವೇರ್ ಅನ್ನು ಟ್ರೇಸ್ ಮಾಡತೊಡಗಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ತೊಡೆಗಳನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಳು, ಉಸಿರು ಬಿಗಿ ಹಿಡಿದಂತೆ. ಬೇಕೆಂತಲೇ ಸೊಂಟವನ್ನೆಲ್ಲ ತಡವಿದರೂ ಅವಳ ಮರ್ಮಸ್ಥಾನವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುತ್ತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ…ಅವಳ ತೊಡೆಗಳು ಕೂಡುವ ಜಾಗ ಬಂದಾಗ ಕೈ ಮೇಲೆತ್ತಿ ಮತ್ತೆ ಹೊಕ್ಕುಳಿನಿಂದ ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಒಂದೆರಡು ಬಾರಿ ಈ ತರ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಮೂರನೆ ಬಾರಿ ಕೈ ಮೇಲೆತ್ತುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೆ ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವಳ ಸೊಂಟದಿಂದ ಕಂಬಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದುಬಿಟ್ಟಳು. ಈಗ ಅವಳ ಉಬ್ಬಿದ ತ್ರಿಕೋಣ ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಕಂಬಕ್ಕೆ ಜ್ಯಾಮ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.
ಅವಳ ಸೊಂಟದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಶಾಖ ಉತ್ಪತ್ತಿ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದ ಜನರಿಂದ ಅಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಶೆಕೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅದನ್ನೂ ಮೀರಿಸಿ ಅವಳ ರತಿ ಆವಿಯನ್ನು ಉತ್ಪತ್ತಿ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳು ಸೊಂಟವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಸಡಿಲಿಸಲು ಸಿದ್ದಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟು ಉದ್ರೇಕಗೊಂಡಿದ್ದಳು.
ಕೊನೆಗೆ ನಾನೆ ಎಡಗೈಯಿಂದ ಅವಳನ್ನು ಹಿಂದಕ್ಕೆಳೆದು ಬಲಗೈಯನ್ನು ಬಿಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಯ್ತು. ಹುಡುಗಿ ಈಗ ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದುದ್ದು ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಆ ಗಲಾಟೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಇನ್ನು ಹತ್ತು ಹದಿನೈದು ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ ತುಮಕೂರು ಬರುವ ಸೂಚನೆ ಕಾಣಿಸತೊಡಗಿತು. ಈಗ ಇರುವ ಟೈಮನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು. ಇಷ್ಟು ಹತ್ತಿರದ ಅನುಭವ ನನಗೆ ಮುಂಚೆ ಎಂದೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಮೊದಲು ಅಂಗೈಯನ್ನು ಅವಳು ಪ್ಯಾಂಟ್ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ಲಾಡಿಯ ಬಳಿಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ದೆ. ಹೊಕ್ಕಳನ್ನು ಸವರುತ್ತ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಲಾಡಿಯ ಗಂಟನ್ನು ಸಡಿಲ ಮಾಡಿದೆ, ಆದರೆ ಗಂಟನ್ನು ಪೂರ್ತಿ ಬಿಚ್ಚಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕೈ ಒಳಗೆ ಹೋಗುವಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಸಡಿಲಿಸಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ಕೋ-ಆಪರೇಟ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಪ್ಯಾಂಟಿನ ಒಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಲು ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟಾಗ ಬರಿ ನನ್ನ ಬೆರಳಷ್ಟೆ ಒಳಗೆ ಹೋಯಿತು, ಲಾಡಿ ಪೂರ್ತಿ ಸಡಿಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಕೈ ಬೆರಳಿಗೆ ಅವಳ ಕಾಚದ ಎಲಾಸ್ಟಿಕ್ ತಾಕಿದೊಡನೆ ನನ್ನ ಸಾಮಾನು ಮತ್ತೆ ಎದ್ದು ನಿಂತಿತು. ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ತನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಸವರಿದಳು, ಅವಳು ಉಸಿರನ್ನು ಒಳಗೆಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಕೈ ಪೂರ್ತಿ ಒಳಗೆ ಹೋಗಲು ಜಾಗ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅಬ್ಬ, ಎಷ್ಟು ನಯವಾದ ಪ್ಯಾಂಟೀಸ್ ! ಈ ಹುಡುಗಿಯರ ಚಡ್ಡಿಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಸಾಫ್ಟ್ !
ಈಗ ತಡ ಮಾಡದೆ ಪ್ಯಾಂಟೀಸಿನ ಎಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಮೇಲಿಂದ ಒಳಗೆ ಕೈ ಬಿಟ್ಟೆ, ಆ ಭಾವನೆಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲು ಪದ ಸಾಲದು ! ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಗುಂಗುರು ಕೂದಲಿನ ಪುಟ್ಟ ಗುಂಪು ! ಸ್ವಲ್ಪ ಕೂದಲಿದ್ದರೂ ಆ ಅಂಗದ ಆಕಾರವು ನನ್ನ ಬೆರಳಿಗೆ ಸುಲಭವಾಗಿಯೇ ಅರಿವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಬೆರಳುಗಳು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೆ ಅವಳ ಕೂದಲು ಒದ್ದೆಯಾಗಿರುವುದು ಅರಿವಾಯಿತು ! ಅವಳ ಮರ್ಮಾಂಗದ ಸೀಳನ್ನು ಟ್ರೇಸ್ ಮಾಡಿ ಸವರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವಳ ಆ ಅಂಗ ಇನ್ನೂ ಒದ್ದೆಯಾಯಿತು. ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳು ಚಕಚಕನೆ ಅವಳ ಯೋನಿದುಟಿಗಳೊಡನೆ ಸರಸವಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ಸೀಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿ ಒಂದು ಬೆರಳನ್ನು ಒಳಗೆ ಹಾಕಿ ಒಳಭಾಗವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸಿದೆ. ಹುಡುಗಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಸಣ್ಣಗೆ ಮುಲುಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಯೋನಿಯನ್ನು ಸವರಿದಂತೆಲ್ಲ ಅವಳ ದೇಹದ ಸ್ನಾಯುಗಳೆಲ್ಲ ಸಡಿಲವಾಗಿ ಅವಳು ಹಗುರಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಯೋನಿ ದುಟಿಗಳ ಸ್ನಾಯುಗಳು ನನ್ನ ಬೆರಳ ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದವು. ನಮ್ಮ ಈ ಆಟ ಸಾಗಿದಂತೆಲ್ಲ ಅವಳ ಆ ಜಾಗ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಒದ್ದೆಯಾಗಿತ್ತು. ಈಗ ನನ್ನ ತೋರು ಬೆರಳನ್ನು ಅವಳ ಪುಟ್ಟ ಬಿಲದೊಳಕ್ಕೆ ಹಾಕಿ ತೆಗೆದು ಹಾಕಿ ತೆಗೆದು ಮಾಡತೊಡಗಿದೆ, ದೂರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಕಾಲೇಜಿನ ಲೈಟುಗಳು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಬೆರಳು ವೇಗವಾಗಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿದ್ದವು, ಅವಳ ದೇಹ ಚಕ್ಕನೆ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ, ಉಸಿರು ಬಿಗಿ ಹಿಡಿದಳು.
ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಅರಿವಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈಯನ್ನು ಅವಳ ಅಂಗಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಹಾಗೆಯೆ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಳು. ಐದು ನಿಮಿಷ. ಬೋರ್ಡುಗಳ ಲೈಟುಗಳು ಬಸ್ಸಿನ ಒಳಕ್ಕೂ ಬೀಳಲಾರಂಬಿಸಿದಾಗ ನಾನು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಅವಳ ಒಳಉಡುಪಿನಿಂದ ಕೈ ತೆಗೆಯಲು ಅನುವಾದೆ. ಅವಳು ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಬಿಡಿಸಿಕೊಟ್ಟಳು. ನಂತರ ತನ್ನ ಉಡುಪು ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. ಬಸ್ ಒಳಗೆ ಮಲಗಿದ್ದವರೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಸರಂಜಾಮುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ತೆಗೆದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದರು.
ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ಮಗ ಎದ್ದು ಮಂಡಿ ನೋವೆಂದು ದೂರದಲ್ಲಿ ಅಳುವುದು ಕೇಳಿಸಿತು.
ಆ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಪಕ್ಕ ಇದ್ದ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದವರು ಎದ್ದು ನಿಂತು ಹೊರಬಂದರು. ಹುಡುಗಿ ಕಿಟಕಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಬಲಗಡೆಯ ಸೀಟನ್ನು ಹಿಡಿದು ನನ್ನ ಕಡೆ ನೋಡಿದಳು. ನಾನು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತೆ. ಈಗಲು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕೂದಲಿನ ಪೋನಿಗೆ ಹಾಕಿದ್ದ ಕ್ಲಿಪ್ ಸಡಿಲವಾಗಿತ್ತು. ಕ್ಲಿಪ್ ತೆಗೆದು ನನ್ನ ಕೈಗಿಟ್ಟು ಕೂದಲು ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಕ್ಲಿಪ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡಳು. ಅವಳ ಕಡೆ ನೋಡಲು ಮುಜುಗರವಾಗಿ ಬೇರೆಲ್ಲೊ ನೋಡತೊಡಗಿದೆ.
ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅವಳು ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಅವಳ ಕೈ ಸೇರಿಸಿ ಮೃದುವಾಗಿ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಳು. ಅದೆಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಹಾಗೆ ಕೂತಿದ್ದೆವೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ…ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನ ಬಳಿ ಬಸ್ಸು ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಜನರೆಲ್ಲ ಇಳಿಯತೊಡಗಿದರು. ಯಾವುದೋ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಅಂಗಡಿಯ ಬಳಿಯಿಂದ ಹೀರೋ ಹೋಂಡಾ ಬೈಕಿನಲ್ಲಿ ಲುಂಗಿಯುಟ್ಟ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಬಸ್ಸಿನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದ, ಅವನ ಕಡೆಗೆ ನೋಡಿ ಕಿಟಕಿಯಿಂದಲೇ ಕೈ ಬೀಸಿದಳು, ಅವನು ನೋಡಲು ಅವಳಿಗಿಂತ ಚಿಕ್ಕವನಂತಿದ್ದು, ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಮೀಸೆ ಚಿಗುರಿತ್ತು, ಅವರಿಬ್ಬರ ಮುಖಚರ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಮ್ಯವಿತ್ತು. ತಮ್ಮನಿರಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡೆ.
ಅವನ ಕೈಗೆ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪುಸ್ತಕಗಳ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಕವರನ್ನು ಕಿಟಕಿಯಿಂದಲೇ ಕೊಟ್ಟು ಹೊರಡಲು ಎದ್ದು ನಿಂತಳು. ನಾನು ಕೂಡ ಅದೇ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ಇಳಿಯಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳು ಹೊರಡುವವರೆಗೂ ಇಳಿಯಲು ಮನಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲ. ಎದ್ದು ಜಾಗ ಕೊಟ್ಟೆ. ಅವಳು ವ್ಯಾನಿಟಿ ಬ್ಯಾಗನ್ನು ಬಗಲಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ, ತನ್ನ ತುಟಿಗಳನ್ನು ಕೊಂಚವೇ ಕೊಂಕಿಸಿ ಹೂನಗೆಯೊಂದನ್ನು ನನಗಿತ್ತು
“ಬರ್ತೀನಿ…” ಎಂದಳು.
ಜುಳು ಜುಳು ಹರಿವ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಅಲೆಯನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸಿದರೆ ಬರುವ ನಾದದಂತಿತ್ತು ಅವಳ ದನಿ. ಅವಳ ಹೂನಗೆ ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಹೋಯಿತು. ನನ್ನ ದೇಹ ಮನಸ್ಸು ಹಗುರಾಗಿತ್ತು. ಅವಳನ್ನು ನಾನು ಆ ಸಂಜೆ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ್ದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅವಳ ಮುಖ ಅರಳಿತ್ತು.
ನಾನು ಬಸ್ಸಿನಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳು ಬೈಕಿನ ಹಿಂದೆ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು. ಬೈಕು ಹೊರಟಿತು, ಅವಳು ಕೈ ಬೀಸಲಿಲ್ಲ, “ಬೈ…” ಎನ್ನಲಿಲ್ಲ…ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಒಂದು ಮಂದಸ್ಮಿತವನ್ನು ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಎಸೆದಳು, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೇಳುವಂತೆ, ಹೇಳಲಾರದಂತೆ, ಹೇಳಬಾರದೆಂಬಂತೆ…
ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಬಟ್ಟೆ ಅಂಗಡಿಯ ಬೋರ್ಡು ನೋಡಿದೆ, “ಅಶ್ವಿನಿ ಟೆಕ್ಸ್ ಟೈಲ್ಸ್, ತಿಪಟೂರು” ಎಂದಿತ್ತು…ನಾನು ತುಮಕೂರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಬದಲು ತಿಪಟೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೆ ! ಅದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಪ್ಪೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ…ಆ ಹುಡುಗಿ ತುಮಕೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ನಾನೂ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ
ಅಷ್ಟು ಚೆಂದದ ಹುಡುಗಿ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಕರೆದಿದ್ದರೂ ಹೋಗಿರುತ್ತಿದ್ದೆ…ಅವಳ ಜೊತೆ ತುಮಕೂರಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತೊ ಏನೊ…ತಿಪಟೂರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪವೇನು ಆಗಲಿಲ್ಲ…