ಕೊಬ್ಬಿದ ಕೋಣದಂತೆ ಬುಸುಗುಟ್ಟುತ್ತ ಸರಸರನೆ ನಡೆದು ಬಂದು sofa ಮೇಲೆ ಧಡಾರ್ ಎಂದು ಕಾಲು ಅಗಲಿಸಿ ಕುಳಿತಳು ಸರೋಜಾ.
"ಏನಾಯಿತೇ?" ಓಡುತ್ತಿದ್ದ paper ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಕೇಳಿದ ಅವಳ ಗಂಡ, ವಿಶ್ವನಾಥರಾಯ.
ಅವಳ ಮಟ್ಟಸದ ಸೀರೆ, ರವಿಕೆ ಮೇಲೆಲ್ಲ ಒದ್ದೆ ಕೈ ಚಿನ್ಹೆಗಳು ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಏನಾಗಿರಬಹುದು ಎಂದು ಊಹಿಸಲು ಕಷ್ಟವಾಗದು.
"ಥೂ" ಅಸಹ್ಯ ಪಡುತ್ತಾ ಉಗಿದಳು ಸರೋಜಾ. "ನನ್ ಅವನ... ಛೇ, ಇದೆಲ್ಲ... ಅವನಿಂದ... ಅದು ನಮ್ಮ...." ಅವಳ ಒಂದೊಂದು ಯೋಚನಾ ಲಹರಿ ಪೂರ್ಣ ಗೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲೇ ಅದು ಬತ್ತಿ ಹೋಗಿ ಇನ್ನೊಂದು ಯೋಚನೆ ಮೊಳಗಿ ಯಾವೂ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅವಳ ಬಾಯಿಂದ ಹೊರ ಬರದೆ ಎಲ್ಲ ಗಂಟಲಲ್ಲೇ ನಂದಿ ಹೋದವು.
"ಏನಾಯಿತು? ಸಮಾಧಾನವಾಗಿ ಹೇಳು." ಓಡುತ್ತಿದ್ದ paper ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಅವಳ ಭುಜ ಮುಟ್ಟುತ್ತಾ ಕೇಳಿದ ವಿಶ್ವನಾಥ್. ಸರೋಜಾ ಅವನತ್ತ ತಿರುಗಿ ಅವನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ತುಂಬಿ ಬಂದು ಮಜಗತೊಡಗಿದವು.
"ಅದು... ಸುರೇಶನಿಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸುವಾಗ... ಅವನು..." ಮಾತು ಪೂರ್ಣ ಗೊಳಿಸದೆಯೇ ಅವಳು ಅವಳ ಗಂಡನನ್ನು ಆಲಂಗಿಸಿ ಆಳ ತೊಡಗಿದಳು. ಅವಳ ಸ್ಥಿತಿ, ಅವಳ ಕೋಪ, ದುಃಖ ನೋಡಿದರೆ ಅಪೂರ್ಣ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಪೂರ್ಣ ಭಾವ ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
"ಅದು ಹೇಗೆ ಅವನು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹಾಗೆ... ನಾನು ಅವನ ಅಜ್ಜಿ. ಅವನ ತಾಯಿ ಯ ತಾಯಿ. ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಹಾಗೆ..." ಬೀಳಿಸಿದಳು.
ವಿಶ್ವನಾಥ್ ಅವನ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದ. ಅವಳ ಮೊಲೆಯ ತೊಟ್ಟುಗಳು ಚೂಪಾಗಿ ಸೆಟೆದು ನಿಂತು ಅವಳ ರವಿಕೆಯನ್ನು ಸೀಳಿ ಬರುವ ಹಂಬಲದಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ ಕಂಡಿತು. ಅವಳ ಉಸಿರು ಏರುಪೇರಾಗಿದ್ದು ಇವಳಿಗೆ ನಡೆದ ಕಾರಣದಿಂದಲೋ, ಅಥವಾ ಅವಳಿಗಾದ ಉದ್ರೇಗದಿಂದಲೋ ತಿಳಿಯದಾಯಿತು.
"ನೋಡು, ಅದು ಸುರೇಶನ ತಪ್ಪು ಅಲ್ಲ. ಅವನ ವಯಸ್ಸಿನ ತಪ್ಪು. ಅವನದ್ದು ಉಪ್ಪು, ಹುಳಿ, ಖಾರಾ ತಿನ್ನೋ ಮೈ. ನಿನ್ನಂತಹ ಅಪ್ಸರೆ ತನ್ನ ನೋಡಿದರೆ ಅವನಿಗೆ ಈ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಆಗೋದು ಸಹಜವೇ ಸರಿ." ಎಂದ. ಇವನ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಸರೋಜಾಳಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಕಸಿವಿಸಿ ಆಯಿತು.
ಆದರೆ ವಿಶ್ವನಾಥ್ ಹೇಳಿದ್ದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನು ಇರಲಿಲ್ಲ. ವಯಸ್ಸು 65 ಆದರೂ ಇನ್ನೂ ಎಳೆಯ ಪ್ರಾಯದವಳಂತೆ ಕೆಲಸವೆಲ್ಲ ಚಾಕುಚುಕ್ಯವಾಗಿ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹೀಗೆ ಚುರುಕಾಗಿದ್ದುದಕ್ಕೂ, ಅವಳು ಪಡೆದ ವರವೋ ಏನೂ, ಈ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ ನೋಡಲು ಅಪ್ಸರೆಯಂತಿದ್ದಳು. ತುಟಿಯ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ದೃಷ್ಟಿ ಬೊಟ್ಟು ಇಟ್ಟ ಹಾಗೆ ಪುಟ್ಟ ಮಚ್ಚೆ, ಇಡಿಯ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದ ಕಡೆ, ಬೇಕಾಗುವಷ್ಟೇ ಕೊಬ್ಬಿದ್ದಳು. ಮುಬ್ಬಿನ ಮೇಲೆ, ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಪ್ಪು ಆಗಿರುವುದು ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರು, ಅವಳು ನೋಡಲು ಇನ್ನೂ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿ ಇದ್ದಳು. ತರಕಾರಿ ಹಾಲು ತರಲು ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಅವಳ ಅರ್ಧ ವಯಸ್ಸಿನ ಗಂಡಸರು ಅವಳೊಡನೆ flirt ಮಾಡಲು ಯತ್ನಿಸಲು, ಅವರನ್ನು ಅವಳು ರಿಜೆಕ್ಟ್ ಮಾಡುವುದು ದಿನ ನಿತ್ಯದ ಪರಿಯಾಗಿತ್ತು.
"ಹೇ, ಇಲ್ಲಿ ನೋಡು. ಅವನೇನೂ ಅವನ ಅಜ್ಜಿ ಗೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ..." ವಿಶ್ವನಾಥ್ ಮುಂದುವರೆಸಿದ.
"ಬರಿ ಕಣ್ಣು ಅಲ್ಲ, ಮೈ ಮೇಲೆ ಕೈ ಏ ಹಾಕಿದ." ಸರೋಜಾ ಸರಿ ಹೇಳಿದಳು.
"ಹಾ ಅದೇ ಅದೇ. ಅವನು ಕೈಯೇ ಹಾಕಿದ. ನಾನು ಅವನ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಸ್ನಾನ ಮಾಡೋದು, ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಾಯಿಸೋದು, ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ, ಅಪ್ಪ ಜೊತೆ ಸರಸ ಆಡೋದು ಕೂಡ ಕದ್ದು ಮುಚ್ಚಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ಬರಿ ನೋಡೋದು ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ..."
"ಓಹ್, ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಹರಿತಿರೋದು ನಿನ್ನ ರಕ್ತ ನೇ ಅಂತ ಖಾತ್ರಿ ಆಯಿತು ಅಲ್ವಾ ತಾತ?" ಸುರೇಶ ಬಾತ್ರೂಂ ನಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಕೇಳಿದ. ಈಗಷ್ಟೇ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿದ ಅವನ ಮೈ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ನೀರು ಬಸೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ತುಂಡು ಟವೆಲ್ ಬಿಗಿಯಾಗಿ avaan ಸೊಂಟದ ಸುತ್ತ ಲುಂಗಿಯಂತೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದ.
ಅವನ ಬಲಿಷ್ಠ ತೊಡೆಗಳು, ಎದೆ, ಭುಜ, ಕೈಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಅವನು gym ನಲ್ಲಿ ದಿನವೂ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಸರತ್ತುಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿದೆವು. ಅವನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಸರೋಜಾ ಅವಳ ಸೆರಗನ್ನು ಮೈ ಸುತ್ತ ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಎಳೆದುಕೊಂಡಳು. ಆದರೆ ಅವಳ ಕಂಗಳು ಅವನನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಾಗೂ ಅವಳ ಉಸಿರಾಟದ ಏರುಪೇರು ವಿಶ್ವನಾಥ್ ನಿಗೆ ತಿಳಿಯದೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.
ಸುರೇಶ ಇವರಿಬ್ಬರ 20 ವರ್ಷ ಹರೆಯದ ಮೊಮ್ಮಗ. ಅಂದರೆ ಅವರ ಮಗಳ ಮಗ. ಇರೋದು ಮುಂಬೈ ನಲ್ಲಿ, ಆದರೆ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿನ ಅಜ್ಜಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲ ಕಾಲ ಕಳೆಯುವುದು ಇವನು ಚಿಕ್ಕವನಿದ್ದಾಗಿನಿಂದ ಬಂದ ವಾಡಿಕೆ. ಅವನು ಒಬ್ಬನೇ ಓಡಾಡುವ ಹಾಗೆ ಅಡಗಿನಿಂದ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಅಜ್ಜಿ ಮನೆಗೆ ಅವನೊಬ್ಬನೇ ಬಂದು ಒಂದೆರಡು ವಾರ ಇದ್ದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ.
ಅವನಿಗೆ ಮೀಸೆ ಚಿಗುರಿದಾಗಿನಿಂದ ಅಜ್ಜಿಯ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಕಣ್ಣು. ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಆಗಿ ಅವಳು ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿದ್ದ ಅಷ್ಟೇ. ಅವಗಿನಿಂದ ಅವನ ಕನಸಿನ ರಾಣಿ ಆಗಿ ಬಿಟ್ಟಳು ಸರೋಜಾ. ಅದೇಷ್ಟೋ ಒಂಟಿ ರಾತ್ರಿಗಳಿಗೆ ಸಂಗತಿಯಾಗಿ ಇದ್ದುದೇ ಅವಳ ಫೋಟೋಗಳು, ಅವಳ ನೆನಪುಗಳು. ಊರಿಗೆ ಬಂದಾಗೆಲ್ಲ ಅವಳ ಕಾಚಾ ಬ್ರಾ ಹಿಡಿದು ಹೊಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಅವಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಅಪ್ಪಿ ಮಲಗುತ್ತಿದ್ದ. ಸರೋಹಳಿಗೆ ಅವನಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕವನು ಎಂಬ ಭಾಸ. ಮೊಮ್ಮಗನನ್ನು ಚಿಕ್ಕವನಂತೆಯೇ ಮುದ್ದಾಡಿ ಅವಳು ಅವನನ್ನು ತಬ್ಬಿ ಮಲಗುತ್ತಿದಳು.
ಈ ಬಾರಿ ಏಕೋ ಏನೋ ಅವನಿಗೆ ತಡೆಯಲು ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಬೆನ್ನು ಉಜ್ಜುವ ನೆಪ ಮಾಡಿ ಅಜ್ಜಿಯನ್ನು ಬಾತ್ರೂಂ ಗೆ ಕರೆಸಿಕೊಂಡು ಅವಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು ಮೊಲೆ, ತಿಕ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಹಿಸುಕಿ, ತುಟಿಗೆ ಮುತ್ತು ಕೊಡಲು ಯತ್ನಿಸಿದ್ದ ಸುರೇಶ್. ಅವನ ಕಾಮ ಬಂಧನದಿಂದ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡ ಅವಳು ಹಾಲ್ ಗೆ ಓಡಿ ಬಂದಿದ್ದಳು.
ಸರೋಜಾ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ಇದ್ದರು, ಓರೆಗಣ್ಣಿನಿಂದ ಅವಳ ಮೊಮ್ಮಗನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಕಳ್ಳ ನೋಟ ಕಂಡು ಸುರೇಶನಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಉದ್ರೇಗ ಹೆಚ್ಚಿತು. ಅವನ ತೊಡೆಯ ಸಂದಿಯ ರಾಡ್ ದಪ್ಪ ಆಗಲು ಸುರುವಿಕ್ಕಿ ಅವನ ಸಣ್ಣ ಟವೆಲ್ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಟೆಂಟ್ ಹಾಕಿತು.
"ಥೂ" ಎಂದು ಮತ್ತೆ ಅಂದಳು ಸರೋಜಾ.
ವಿಶ್ವನಾಥ್ ಸುಮ್ಮನೆ ನಕ್ಕ. "ಇದನ್ನ ನೋಡಿ ಹೆದರಿದೆ? ಛೇ. ಇವನಿಗೆ ಇರುವಷ್ಟು ಧೈರ್ಯ ನನಗೆ aa ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿದ್ದರೇ ನೀನು ನನ್ನ ತಾಯಿಯ ಸವತಿ ಆಗುತ್ತಿದೆ" ಎಂದ.
ಸರೋಜಾ ಗೆ ಏನು ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಅವನತ್ತ ನೋಡಿದಳು.
"ಅಯ್ಯೋ ಪೆದ್ದು. ಇವನಷ್ಟು ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿದರೆ ನಮ್ ಅಮ್ಮ ನ ನಾನೇ ವೊಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ..." ಎಂದ ಅವನ ಅಮ್ಮನನ್ನು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ.
"ಸ್ವಲ್ಪ ನು ನಾಚಿಕೆ ಅನ್ನೋದೇ ಇಲ್ಲ ನಿಮಗೆ" ಎಂದಳು ಸರೋಜಾ.
"ನಾಚಿಕೆ ಏನಕ್ಕೆ? ಇದು ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಗಂಡಸರು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದೆ. ಆದರೂ, ನೋಡು, ನನ್ನ ಮೊಮ್ಮಗ ನೆ ನಿಜವಾದ ಗಂಡಸು. ಆ ಮೈಕಟ್ಟು, ಆ ಮೈಮಾಟ, ಆ..." ಸುರೇಶನ ದಪ್ಪ ತುಣ್ಣೆಯತ್ತ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿ ಸರೋಹದತ್ತ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದ. "ನೋಡಿದರೆ ನನಗೆ ಮೈ ಎಲ್ಲ ಒಂತರ ಆಗುತ್ತಿದೆ."
"ಥೂ, ಅಸಹ್ಯ..." ಎಂದು ಬೈದು ಅವಳು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋದಳು.