• If you are trying to reset your account password then don't forget to check spam folder in your mailbox. Also Mark it as "not spam" or you won't be able to click on the link.

Incest Meriyan nikkian nikkian incest kahanian

Amanpreet Sarliwala

Active Member
1,708
1,709
143

Part-5

ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੇ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਈ ਤੇ ਬੋਲੀ,
“ਦੀਦੀ… ਕਿਤੇ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਸ਼ਰਨ ਵੀਰੇ ਦਾ ਲੰਨ ਲੈਣ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚ ਰਹੇ…?”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਗੁੱਸੇ-ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਚਿਹਰਾ ਲਾਲ ਕਰ ਲਿਆ,
“ਪਗਲ ਏ ਤੂੰ! ਉਹ ਮੇਰਾ ਸਗਾ ਭਰਾ ਏ… ਮੈਂ ਉਸ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ…?”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਇੱਕਦਮ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਗੀ ਭੈਣ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀ ਕਮਰ ਫੜ ਲਈ ਤੇ ਸਮਰ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ,
“ਸਮਰ… ਤੂੰ ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਫੜ। ਅੱਜ ਇਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ‘ਸਗਾ ਭਰਾ’ ਵਾਲਾ ਭੂਤ ਕੱਢਣਾ ਏ।”

ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਆਪੂਰਾ ਮੂੰਹ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਧੱਕਾ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਸ਼ਰਨ ਦੀ ਜੀਭ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਵੜ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਕਰੰਟ ਦੌੜ ਗਿਆ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੀਵਾਰ ਨਾਲ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਉੱਤੇ ਹੀ ਲੰਡ ਰਗੜਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦਾ ਸਾਂਹ ਭਾਰੀ ਹੋ ਗਿਆ।
“ਵੀਰੇ… ਨਹੀਂ… ਏਹ ਗਲਤ ਏ…” ਉਸ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲਿਆ, ਪਰ ਅੱਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ… ਸਿਰਫ਼ ਕੰਬਦੀ ਹੋਈ ਭੁੱਖ ਸੀ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਇੱਕ ਝਟਕੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਕਮੀਜ਼ ਉੱਤੇ ਚੜੜੜਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਬਰਾ ਵਾਲਾ ਹੁੱਕ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਮੁੰਮੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਏ। ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਇੱਕ ਮੁੰਮੇ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਤੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮਸਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਉਸ ਨੇ ਆਪੇ ਹੀ ਸ਼ਰਨ ਦੀ ਜੀਨਸ ਦੀ zip ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ।
“ਵੀਰੇ… ਜਲਦੀ… ਮੈਂ… ਮੈਂ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ…”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਸਲਵਾਰ-ਕਮੀਜ਼ ਸਮੇਤ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀ ਤਾਂ ਚੀਕ ਹੀ ਨਿਕਲ ਗਈ,
“ਆਆਆਆਹਹਹ… ਵੀਰੇਏਏ…!”

ਉਸ ਪਾਸੇ ਸਮਰ ਨੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਵੀ ਫੜ ਲਿਆ ਸੀ। ਹਰਸਿਮਰਨ ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਰਮਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਸਮਰ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਤੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਸਾਰੀ ਸ਼ਰਮ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ।

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਨੇ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀਆਂ ਟਾਂਗਾਂ ਕੰਧ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ।
“ਹੁਣ ਦੱਸ… ਸਗਾ ਭਰਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਏ ਜਾਂ ਨਹੀਂ?”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਗਲਪਨ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਸ਼ਰਨ ਦੀ ਕਮਰ ਆਪਣੀਆਂ ਟਾਂਗਾਂ ਨਾਲ ਲਪੇਟ ਲਈ ਤੇ ਬੋਲੀ,
“ਵੀਰੇ… ਛੱਡ ਦੇ ਅੱਜ… ਆਪਣੀ ਸਗੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੋਦ ਦੇ… ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇਰੀ ਏ…!”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਜ਼ੋਰ-ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਚੂਸੇ ਤੇ ਧੱਕੇ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦਾ ਸਰੀਰ ਝਟਕੇ ਖਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਝੜ ਗਈ। ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਉਸ ਦੇ ਪੇਟ ਤੇ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ।

ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਚਾਰੇ ਜਣੇ ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਢੇਰ ਹੋ ਗਏ।
ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਸੀਨੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲੀ,
“ਵੀਰੇ… ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਡਰਾਉਣ ਆ ਜਾਈਂ… ਪਰ ਸਿੱਧਾ ਇੱਥੇ ਹੀ ਲੈ ਕੇ ਆਈਂ…”

ਸ਼ਰਨ ਮੁਸਕਰਾਇਆ, “ਭੈਣੇ… ਡਰਾ ਤਾਂ ਹੁਣ ਛੱਡੀ ਏ… ਹੁਣ ਸਿੱਧਾ ਚੋਦਾਂਗਾ।”

ਚਾਰੇ ਹੱਸ ਪਏ।
ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੁਣ “ਸਗਾ-ਸਗਾ” ਵਾਲਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬੱਸ ਨਾਮ ਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ। 🔥❤️


Part-6

ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕਦਮ ਡਰ ਲੱਗ ਗਿਆ।
ਉਸ ਨੇ ਵੇਖਿਆ, ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਅੱਜ ਪੂਰਾ ਪਾਗਲ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਸਗੀ ਭੈਣ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੂੰ ਵੀ ਨਾ ਛੱਡਿਆ… ਤਾਂ ਉਹ ਤਾਂ ਫਿਰ ਚਾਚੇ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਕੁੜੀ ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੀ ਤੰਗ ਫੁੱਦੀ ਜ਼ਰੂਰ ਫਾੜ ਹੀ ਦੇਵੇਗਾ!

“ਨਹੀਂ-ਨਹੀਂ… ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ!”
ਹਰਸਿਮਰਨ ਸਮਰ ਦੀ ਪਕੜ ਤੋਂ ਝਟਕਾ ਮਾਰ ਕੇ ਛੁੱਟੀ ਤੇ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਭੱਜਣ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਤੇ ਸਮਰ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਫੜ ਲਈਆਂ ਤੇ ਵਾਪਸ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲਿਆਂਦੀਆਂ।

“ਛੱਡੋ ਮੈਨੂੰ… ਪਲੀਜ਼… ਮੈਂ ਅਜੇ ਛੋਟੀ ਆਂ…!”
ਹਰਸਿਮਰਨ ਰੋਣ ਵਰਗੀ ਹੋ ਗਈ।

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਗੱਲ੍ਹ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਿਆ ਤੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲੀ,
“ਸਿਮਰਨੇ… ਡਰ ਨਹੀਂ… ਇੱਕ ਵਾਰ ਟਰਾਈ ਕਰ ਲਈਂ ਤਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ ਯਾਦ ਰਹੂਗਾ।”

ਸਮਰ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਫੂਕ ਮਾਰੀ, “ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਆਂ… ਬੱਸ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੂੰਹ ਖੋਲ੍ਹ।”

ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਹਿਲਾ ਰਿਹਾ। ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਤੇ ਸਮਰ ਨੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਦਾ ਲੰਨ ਸਿੱਧਾ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ।

“ਚੂਸ…!”
ਹਰਸਿਮਰਨ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਰੋਂਦੀ ਰਹੀ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਲੰਨ ਦਾ ਸੁਆਦ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਜੀਭ ਆਪੇ ਹਿਲਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ ਤੇ ਚੂਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਵਾਲ ਫੜ ਕੇ ਅੱਗੇ-ਪਿੱਛੇ ਕਰਨੈਕਟ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ।
“ਵਧੀਆ… ਮੇਰੀ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ… ਚੂਸ ਪੂਰਾ…”

ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਹੀ ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਲਾਲ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਆਪੇ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਲੈ ਗਿਆ। ਸ਼ਾਵਰ ਚਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਠੰਡਾ ਪਾਣੀ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਵਗਣ ਲੱਗਾ। ਚਿੱਟੀ ਚਮੜੀ ਤੇ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ ਚਮਕਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ। ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਕਰ ਕੇ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੇ। ਹੁਣ ਉਹ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ, ਪਾਣੀ ਹੇਠਾਂ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ।

ਸ਼ਰਨ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਗਰਦਨ ਚੁੰਮੀ, ਫਿਰ ਮੁੰਮੇ, ਫਿਰ ਪੇਟ, ਫਿਰ ਧੁੰਨੀ, ਫਿਰ ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਤੰਗ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਚੁੰਮਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੀਆਂ ਟਾਂਗਾਂ ਕੰਬਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ।

“ਵੀਰੇ… ਨਹੀਂ… ਆਆਹਹ… ਬੜਾ ਮੋਟਾ ਏ… ਫਟ ਜੂਗੀ ਮੇਰੀ…”
ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਇੱਕ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ। ਉਸ ਨੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਦੀਵਾਰ ਨਾਲ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ, ਟਾਂਗਾਂ ਚੁੱਕੀਆਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ-ਖੜ੍ਹੇ ਹੀ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਉਸ ਦੀ ਤੰਗ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ।

“ਆਆਆਆਆਈਈਈਈ!!!!!”
ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੀ ਚੀਕ ਪੂਰੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜ ਗਈ। ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਇੰਨੀ ਤੰਗ ਸੀ ਕਿ ਅੱਧਾ ਲੰਨ ਵੀ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾ ਰਿਹਾ। ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਅੰਦਰ।

“ਫਟ ਗਈ… ਵੀਰੇ… ਮਰ ਗਈ… ਆਆਆਹਹਹ…!”
ਹੰਝੂ ਨਿਕਲ ਆਏ, ਪਰ ਦਰਦ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਮਜ਼ੇ ਦੇ ਵੀ ਸਨ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਸ਼ਾਵਰ ਤੇਜ਼ ਕੀਤਾ ਤੇ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਹਰ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੇ ਨਿੱਕੇ ਮੁੰਮੇ ਉੱਛਲਦੇ, ਗਰਦਨ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜੀ ਹੋਈ, ਮੂੰਹ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ “ਉਹਹ… ਵੀਰੇਏਏ… ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ…!” ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ।

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਤੇ ਸਮਰ ਵੀ ਅੰਦਰ ਆ ਗਈਆਂ। ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਪਾ ਦਿੱਤੀ, ਸਮਰ ਨੇ ਮੁੰਮੇ ਮਸਲਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ।

ਦਸ ਮਿੰਟ ਲੰਨ ਦੇ ਧੱਕੇ ਚੱਲੇ। ਹਰਸਿਮਰਨ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਆਖ਼ਰੀ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕੇ ਮਾਰ ਕੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ।

ਹਰਸਿਮਰਨ ਹਾਫ਼ਦੀ ਹੋਈ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਗਲ ਨਾਲ ਲ ਲਿਪਟ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ,
“ਵੀਰੇ… ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਡਰਾਉਣ ਆਈਂ… ਪਰ… ਸਿੱਧਾ ਸ਼ਾਵਰ ਹੇਠਾਂ ਲੈ ਆਈਂ।”

ਸ਼ਰਨ ਮੁਸਕਰਾਇਆ, “ਭੈਣੇ… ਡਰਾ ਤਾਂ ਹੁਣ ਛੱਡੀ ਏ… ਹੁਣ ਸਿੱਧਾ ਲੰਨ ਪਾਵਾਂਗਾ।”

ਚਾਰੇ ਹੱਸ ਪਏ।
ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ “ਛੋਟੀ-ਵੱਡੀ” ਜਾਂ “ਸਗਾ-ਵਗਾ” ਵਾਲਾ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਭ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਲੰਨ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਸੀ। 🔥❤️

Part-7

ਹੁਣ ਤਾਂ ਗੱਲ ਹੀ ਬਦਲ ਗਈ ਸੀ।

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਤੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਦਾ ਰੋਜ਼ ਦਾ ਰੁਟੀਨ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ: ਸਵੇਰੇ ਉੱਠ ਕੇ ਨਾਹ-ਧੋ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਸ਼ਰਨਜੀਤ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ। ਕਦੇ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਪਹਿਲਾਂ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ, ਕਦੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਆਪਣੀ ਤੰਗ ਫੁੱਦੀ ਲੈ ਕੇ ਆ ਜਾਂਦੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਦਾ ਲੰਨ ਇੱਕ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਤੇ ਮੂੰਹ ਦੂਜੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ।

ਕਈ ਵਾਰ ਮਾਸੀ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸਮਰ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦੀ। ਉਹ ਤਾਂ ਬੜੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਸੀ। ਆਉਂਦੀ ਈ ਤਾਂ ਸਿੱਧਾ ਕਹਿੰਦੀ,
“ਵੀਰੇ, ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਗਾਂਡ ਵੀ ਮਾਰ ਦੇ, ਪਿਛਲੀ ਵਾਰ ਤੂੰ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਸੀ।”

ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ੀ-ਖੁਸ਼ੀ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਲਾਈਨ ਲਾ ਕੇ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਕਰ ਕੇ ਚੋਦਦਾ। ਕਮਰਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ “ਆਹਹ… ਵੀਰੇ… ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ…!” ਵਾਲੀਆਂ ਅੱਵਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਗੂੰਜਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।

ਪਰ ਇੱਕ ਦਿਨ… ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ।

ਉਹ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਆਵਾਜ਼ ਕੀਤੇ ਘਰ ਆਈ ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਗਈ। ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੀ ਚਿਰਕ ਵਿੱਚੋਂ ਉਸ ਨੇ ਵੇਖਿਆ:
ਸ਼ਰਨ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੇਟਿਆ ਹੋਇਆ, ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਬੈਠੀ ਹੋਈ, ਹਰਸਿਮਰਨ ਲੰਨ ਤੇ ਉੱਛਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸਮਰ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮੇ ਦਬਵਾ ਰਹੀ ਸੀ।

ਮਨਜੋਤ ਦਾ ਖੂਨ ਖੌਲ ਗਿਆ।
“ਸ਼ਰਨਜੀਈਈਤ!!!!” ਉਸ ਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਠੋਕ ਕੇ ਖੋਲ੍ਹਿਆ।

ਤਿੰਨੇ ਕੁੜੀਆਂ ਡਰ ਕੇ ਉੱਛਲ ਪਈਆਂ, ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਤਾਂ ਬੜੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਹੱਸ ਪਿਆ।

ਮਨਜੋਤ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ,
“ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ? ਆਪਣੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਮਾਸੀ ਦੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ?! ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਸਭ ਦੱਸ ਦਿਆਂਗੀ!”

ਪਰ ਉਹ ਗੱਲ ਪੂਰੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੀ ਕਿ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਤੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਫੜ ਲਈਆਂ। ਸਮਰ ਨੇ ਪਿੱਛੋਂ ਗਲ ਵਿੱਚ ਬਾਹਾਂ ਪਾ ਲਈਆਂ।

“ਮੰਮੀ ਜੀ… ਚੁੱਪ…!” ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਹੱਸ ਕੇ ਬੋਲੀ, “ਅੱਜ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਨੰਬਰ ਆ।”

ਮਨਜੋਤ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸੰਘਰਸ਼ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਤਿੰਨੇ ਜਵਾਨ ਕੁੜੀਆਂ ਸਨ। ਉਸ ਦੀ ਸਾੜ੍ਹੀ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ, ਬਰਾ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ। ਮਨਜੋਤ ਦੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਮੁੰਮੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਏ।

ਸ਼ਰਨ ਉੱਠ ਕੇ ਆਇਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਇਆ,
“ਮੰਮੀ… ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਓ… ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਆਂ।”

ਮਨਜੋਤ ਨੇ ਰੋਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ, “ਨਹੀਂ ਪੁੱਤ… ਏਹ ਪਾਪ ਏ…!”

ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਸਾੜ੍ਹੀ ਪੂਰੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਦੀ ਮੁੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਫੁੱਦੀ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਲੰਨ ਤਣ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ।

“ਆਆਆਆਈਈਈ!!!! ਪੁੱਤ… ਨਹੀਂ…!”
ਪਰ ਪੰਜ ਧੱਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮਨਜੋਤ ਦੀ ਅੱਵਾਜ਼ ਬਦਲ ਗਈ।
“ਆਆਹਹ… ਹੌਲੀ… ਆਹਹ… ਵਧੀਆ… ਪੁੱਤ… ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ…!”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਤੇ ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੇ ਮੰਮੀ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੂਸਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਸਮਰ ਨੇ ਮੰਮੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਪਾ ਦਿੱਤੀ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਮੰਮੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਬੜੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਮਾਰੀ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਬਣਾ ਕੇ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਵੀ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਮਨਜੋਤ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਪੂਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜੀਆਂ।

ਆਖ਼ਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਮੰਮੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ। ਮਨਜੋਤ ਹਾਫ਼ਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ,
“ਪੁੱਤ… ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ… ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਆ ਜਾਈਂ… ਮੰਮੀ ਤੇਰੀ ਏ।”

ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਪੰਜ ਜਣੇ ਹੋ ਗਏ:
ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ, ਤੇ ਤਿੰਨੇ ਕੁੜੀਆਂ… ਸਭ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ।

ਹੁਣ ਤਾਂ ਘਰ ਦਾ ਨਾਮ ਹੀ “ਫੁੱਦੀ-ਘਰ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ। 🔥😂❤️


Part-8

ਇੱਕ ਦਿਨ ਚਾਚੀ ਬੰਤੀ (ਸ਼ਰਨ ਦੀ ਚਾਚੀ) ਘਰ ਆਈ।
ਬੰਤੀ ਚਾਚੀ ਬੜੀ ਮੋਟੀ-ਤਾੜੀ ਸੀ। ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਮੁੰਮੇ, ਮੋਟੀ ਗਾਂਡ ਤੇ ਚਿਟਾ-ਚਿਟਾ ਸਰੀਰ। ਉਹ ਆਉਂਦੀ ਈ ਤਾਂ ਬੜੀ ਸਖ਼ਤ ਬੋਲਦੀ,
“ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਡੱਬੀ ਜਾਓ! ਮੈਂ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਨਹੀਂ ਦੇਣੀ! ਮੈਨੂੰ ਏਹ ਸਭ ਗੰਦ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ!”

ਪਰ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਬੈੱਡਰੂਮ ਵੱਲ ਗਈ… ਉਸ ਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਤੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਮੰਜ਼ਰ ਵੇਖ ਕੇ ਹੱਕੀ-ਬੱਕੀ ਰਹਿ ਗਈ।

ਬੈੱਡ ਤੇ ਪੂਰਾ ਤਮਾਸ਼ਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ:
- ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਲੇਟੀ ਹੋਈ, ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਚਿੱਲਾ ਰਹੀ ਸੀ।
- ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਬੈਠੀ ਹੋਈ, ਮੁੰਮੇ ਹਿਲਾ-ਹਿਲਾ ਕੇ।
- ਹਰਸਿਮਰਨ ਤੇ ਸਮਰ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮੇ ਦਬਵਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।

ਚਾਰੇ ਜਣੇ ਪੂਰੇ ਨੰਗੇ, ਪਸੀਨੇ-ਪਸੀਨੇ, ਤੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ “ਆਹਹ… ਵੀਰੇ… ਮੰਮੀ… ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ…!” ਵਾਲੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ।

ਚਾਚੀ ਬੰਤੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਫ਼ਟੀਆਂ ਦੀਆਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ।
ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ,
“ਹਾਏ ਰੱਬਾ! ਏਹ ਕੀ ਗੰਦ ਹੈ?!”

ਪਰ ਉਸੇ ਪਲ ਉਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਮੋਟੇ, ਚਮਕਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਪਈ… ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕਦਮ ਖੁਜਲੀ ਹੋ ਗਈ।

ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਾੜ੍ਹੀ ਦਾ ਪੱਲਾ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲੀ,
“…ਮੈਂ ਵੀ ਲੰਨ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲੈ ਲਵਾਂ… ਬੱਸ ਇੱਕ ਵਾਰ…”

ਸਾਰੇ ਹੱਸ ਪਏ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਚਾਚੀ ਬੰਤੀ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਖਿੱਚ ਲਿਆ। ਮਨਜੋਤ, ਪ੍ਰਭਲੀਨ, ਹਰਸਿਮਰਨ ਤੇ ਸਮਰ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਚਾਚੀ ਦੀ ਸਾੜ੍ਹੀ, ਕੁੜਤਾ ਸਭ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਚਾਚੀ ਦੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਮੁੰਮੇ ਬਾਹਰ ਆਏ ਤੇ ਮੋਟੀ ਗਾਂਡ੍ਹੀ ਗਾਂਡ ਵੀ।

ਚਾਚੀ ਨੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਲੁਕਾਇਆ, ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੱਤਾ।
“ਚੂਸ ਚਾਚੀ ਜੀ…!”

ਚਾਚੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਚੂਸਣ ਲੱਗੀ, ਫਿਰ ਲੀ ਜਿਹੀ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਈ। ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈ ਕੇ ਚੂਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਫਿਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਚਾਰ ਖੰਭੇ ਲਾ ਦਿੱਤੇ। ਉਸ ਦੀ ਮੋਟੀ ਗਾਂਡ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਲੰਨ ਰਗੜਿਆ, ਫਿਰ ਇੱਕ ਝਟਕੇ ਵਿੱਚ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੱਤਾ।

“ਆਆਆਆਈਈਈਈ!!!! ਬੰਤੀ ਏਏਏ… ਫਟ ਗਈ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ!!!!”
ਚਾਚੀ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ, ਪਰ ਅਗਲੇ ਪਲ ਹੀ ਉਹ ਆਪੇ ਕਮਰ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ।

“ਹਾਏ… ਵੀਰੇ… ਮੇਰੇ ਰਾਜਿਆ… ਇੰਨਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ… ਮੇਰੀ ਜਵਾਨੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਿਆ…!”

ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਮੰਮੀ ਮਿਲ ਕੇ ਚਾਚੀ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ। ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਚਾਚੀ ਦੀ ਮੋਟੀ ਫੁੱਦੀ ਬੜੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਮਾਰੀ। ਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਚਾਚੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ।

ਚਾਚੀ ਬੰਤੀ ਹਾਫ਼ਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ,
“ਹੁਣ ਤੋਂ ਮੈਂ ਵੀ ਰੋਜ਼ ਆਵਾਂਗੀ… ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਗਾਂਡ ਦੋਵੇਂ ਤੇਰੀਆਂ ਨੇ ਪੁੱਤ…”

ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਪੰਚਾਇਤੀ ਸਿਸਟਮ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ:
ਮੰਮੀ, ਚਾਚੀ, ਤਿੰਨੇ ਭੈਣਾਂ… ਸਾਰੀਆਂ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ।

ਹੁਣ ਤਾਂ ਘਰ ਦਾ ਨਾਂ ਹੀ “ਲੰਨ-ਘਰ” ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ। 😂🔥❤️


Part-9

ਮਾਮੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਅਜੇ ਸਿਰਫ਼ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ। ਬੜੀ ਮਾਸੂਮ, ਗੋਰੀ-ਚਿੱਟੀ, ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ, ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਤੇ ਗਾਂਡ ਬੜੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਧ ਰਹੇ ਸਨ।

ਜਦੋਂ ਉਹ ਘਰ ਆਈ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸ਼ਰਨ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਈ।
“ਵੀਰੇ… ਤੁਹਾਡੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਵੇਲੇ ‘ਆਹਹ… ਆਹਹ…’ ਦੀਆਂ ਅੱਵਾਜ਼ਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ… ਕੀ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਓ?”

ਸ਼ਰਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚਮਕ ਗਈਆਂ।
ਉਸ ਨੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚਿਆ, “ਇਹ ਵੀ ਬੜੀ ਜਲਦੀ ਸਿੱਖ ਜੂਗੀ।”

ਉਸੇ ਸ਼ਾਮ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪੁਰਾਣਾ ਖੇਡ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।
ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਪਿੱਛੇ ਲੁੱਕ ਗਿਆ। ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਪਿੱਛੋਂ ਝਪਟ ਮਾਰੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕੱਸ ਕੇ ਫੜ ਲਿਆ।

“ਆਆਆਈਈਈ!!!! ਵੀਰੇਏਏਏ!!!!”
ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਡਰ ਕੇ ਚੀਕੀ, ਪੂਰਾ ਸਰੀਰ ਕੰਬਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਪਤਲੀ ਕਮਰ ਤੋਂ ਫੜੀ ਰੱਖੀ ਤੇ ਪਿੱਛੋਂ ਉਸ ਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਗਿੱਲੇ ਚੁੰਮਣ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ।
“ਭੈਣੇ… ਡਰ ਛੱਡੀ ਏ…”

ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ।
“ਵੀਰੇ… ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਓ…? ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਆਂ ਅਜੇ…!”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਦੀਵਾਰ ਨਾਲ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਕੂਲ ਦੀ ਯੂਨੀਫਾਰਮ ਵਾਲੀ ਸਕਰਟ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੱਤੀ।
“ਛੋਟੀ ਏ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ? ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਸਭ ਦੀ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀ ਹੁੰਦੀ ਏ।”

ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਨੇ ਰੋਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ,
“ਨਹੀਂ ਵੀਰੇ… ਮੈਂ ਅਜੇ ਵਰਜਿਨ ਆਂ… ਬੜਾ ਦੁੱਖੇਗਾ…”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਪੈਂਟੀ ਪਾਸੇ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਉਸ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰਗੜਿਆ।
“ਬੱਸ ਇੱਕ ਵਾਰ… ਫਿਰ ਤੈਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਚਾਹੀਦਾ ਰਹੋਊਗਾ।”

ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੀਆਂ ਟਾਂਗਾਂ ਕੰਬ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।
ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਇੱਕ ਹੌਲੀ ਜਿਹਾ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ… ਲੰਨ ਦਾ ਸਿਰਫ਼ ਸਿਰਾ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੀ ਮੋਟੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ।

“ਆਆਆਆਈਈਈ!!!! ਵੀਰੇਏਏ… ਨਹੀਂ… ਫਟ ਗਈ…!”

ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਵਧਦਾ ਗਿਆ।
ਪੰਜ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤੇ “ਉਹਹ… ਉਹਹ…” ਵਾਲੀਆਂ ਅੱਵਾਜ਼ਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ।
ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੀ ਵਰਜਿਨ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਖੂਨ ਵੀ ਨਿਕਲਿਆ, ਪਰ ਉਹ ਹੁਣ ਆਪੇ ਕਮਰ ਉੱਤੇ ਚੁੱਕ ਰਹੀ ਸੀ।

“ਵੀਰੇ… ਹੁਣ… ਹੁਣ ਮਜ਼ਾ ਆ ਰਿਹਾ ਏ… ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ…!”

ਸ਼ਰਨ ਹੱਸ ਪਿਆ ਤੇ ਆਖ਼ਰੀ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕੇ ਮਾਰ ਕੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੇ ਪੇਟ ਤੇ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ।

ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਹਾਫ਼ਦੀ ਹੋਈ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਕੇ ਬੋਲੀ,
“ਵੀਰੇ… ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਵੀ ਆਵਾਂਗੀ… ਸਿੱਧਾ ਤੁਹਾਡੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਵਾਂਗੀ।”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਗਾਂਡ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਿਆ,
“ਭੈਣੇ… ਡਰ ਛੱਡੀ ਏ… ਹੁਣ ਰੋਜ਼ ਲੰਨ ਖਾਵਾਂਗੀ ਨਾ?”

ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਨੇ ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ।

ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।
ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਫੁੱਦੀ, ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਲੰਨ… ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ਰਨ ਦਾ ਰਾਜ ਚੱਲਦਾ ਸੀ। 🔥❤️🔥

Part-10

ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਹੁਣ ਘਰ ਆਉਂਦੀ ਈ ਤਾਂ ਸਿੱਧੀ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ।
ਬਾਕੀ ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਮੰਮੀ-ਚਾਚੀ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਆਪਣੀ “ਸਪੈਸ਼ਲ ਟਾਈਮ” ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਸੀ।

ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਾਰੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਬਾਹਰ ਗਏ ਹੋਏ ਸਨ। ਸਿਰਫ਼ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਘਰ ਰਹਿ ਗਏ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ:
“ਆਜਾ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ… ਤੇਰੀ ਪਸੰਦ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ ਤਿਆਰ ਏ।”

ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦਿਲ ਧੜਕਦਾ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਆਈ।
ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਲਾਈਟਾਂ ਮੱਧਮ ਸਨ, ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਾਲ ਚਾਦਰ ਵਿਛੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਸਿਰਫ਼ ਬਾਕਸਰ ਪਾਈ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ।

“ਵੀਰੇ… ਕੀ ਕਰਨਾ ਏ ਅੱਜ…?” ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਨੇ ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤਾ।
“ਅੱਜ ਤੇਰੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗਾਂਡ ਮਾਰਨੀ ਏ।”

ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਉੱਡ ਗਿਆ।
“ਨਹੀਂ ਵੀਰੇ…! ਉੱਥੇ ਬੜਾ ਦੁੱਖੇਗਾ… ਮੇਰੀ ਗਾਂਡ ਬਹੁਤ ਤੰਗ ਏ…!”

ਸ਼ਰਨ ਹੱਸ ਪਿਆ।
ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੀ ਸਕਰਟ ਉੱਤੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਪੈਂਟੀ ਹੇਠਾਂ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ। ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਅਲਮਾਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਬੀ ਆਇਲ ਕੱਢਿਆ।

“ਬੱਸ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਤੇਲ ਲਾਵਾਂਗਾ… ਫਿਰ ਮਜ਼ਾ ਆ ਜੂਗਾ।”

ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਨੇ ਅਜੇ ਵੀ ਡਰਦੀ ਹੋਈ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ, ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।
ਉਸ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਗੁਲਾਬੀ ਗਾਂਡ ਵੇਖ ਕੇ ਸ਼ਰਨ ਦਾ ਲੰਨ ਪੱਥਰ ਵਾਂਗ ਤਣ ਗਿਆ।

ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਆਇਲ ਲਾ ਕੇ ਉਂਗਲ ਨਾਲ ਅੰਦਰ-ਬਾਹਰ ਕੀਤਾ। ਪ੍ਰਿੰਸੀ “ਉਹਹ… ਉਹਹ…” ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ। ਫਿਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਤੇ ਖੂਬ ਆਇਲ ਲਾਇਆ ਤੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹਾ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਧੱਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।

“ਆਆਆਆਈਈਈ!!!! ਵੀਰੇਏਏ… ਨਹੀਂ… ਬੜਾ ਮੋਟਾ ਏ… ਤੁਹਾਡਾ…!”
ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੰਝੂ ਡਿੱਗਣ ਲੱਗ ਪਏ।

ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਵਾਲ ਫੜ ਕੇ ਅੱਗੇ-ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ।
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੀ ਗਾਂਡ ਢਿੱਲੀ ਪੈਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਅੱਵਾਜ਼ ਬਦਲ ਗਈ:

“ਆਆਹਹ… ਵੀਰੇ… ਹੁਣ… ਹੁਣ ਮਜ਼ਾ ਆ ਰਿਹਾ ਏ… ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ…!”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਗਾਂਡ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰ-ਮਾਰ ਕੇ ਲਾਲ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ।
ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚੋਂ “ਫਚ-ਫਚ” ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਈ।

ਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।
ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਢਿੱਲੀ ਪੈ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ, ਗਾਂਡ ਵਿੱਚੋਂ ਗਰਮ ਮਾਲ ਟਪਕ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਉਸ ਨੇ ਹਾਫ਼ਦੀ ਹੋਈ ਸ਼ਰਨ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਈ:
“ਵੀਰੇ… ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ… ਗਾਂਡ ਵੀ ਤੁਹਾਡੀ ਏ… ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਮਾਰ ਲਈਂ।”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸੇ ਗੱਲ੍ਹ ਤੇ ਚੁੰਮਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ,
“ਹੁਣ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਮੇਰੀ ਏ, ਛੋਟੀ ਏ।”

ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਰਨ ਦੀ “ਖਿਡੌਣਾ” ਬਣ ਗਈ।
ਹਰ ਵਾਰ ਘਰ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਸਿੱਧਾ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੇਟ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਬੋਲਦੀ,
“ਵੀਰੇ… ਅੱਜ ਕਿਹੜੀ ਮਾਰੋਗੇ… ਫੁੱਦੀ ਚ ਜਾਂ ਗਾਂਡ ਚ…?” 😂🔥❤️


Part-11

ਹੁਣ ਤਾਂ ਰੁਟੀਨ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ: ਜਿਹੜੀ ਭੈਣ ਵੀ ਘਰ ਆਉਂਦੀ, ਸਿੱਧਾ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ। ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਦੀ ਅੱਖ ਇੱਕ ਹੋਰ ਭੈਣ ਤੇ ਸੀ…

**ਨਾਮ: ਰਿਧੀਮਾ**
(ਉਸ ਦੇ ਤਾਇਆ ਜੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ। 20 ਸਾਲ ਦੀ, ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੀ, ਬੜੀ ਗੱਲ੍ਹਾਂ-ਵਾਲੀ, ਚਿੱਟੀ ਤੇ ਚਿੱਟੀ, ਲੰਮੇ ਵਾਲ, ਤੇ ਮੁੰਮੇ 36 ਸਾਈਜ਼ ਦੇ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਫ਼ਾਇਦਾ: ਬੜੀ ਸੀਰੀਅਸ ਤੇ ਸਖ਼ਤ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲੀ।)

ਜਦੋਂ ਰਿਧੀਮਾ ਘਰ ਆਈ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਡਰ ਗਏ।
ਉਹ ਬੋਲੀ, “ਮੈਂ ਸੁਣਿਆ ਏ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਚ ਬੜੀ ਗੰਦ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਏ। ਮੈਂ ਆਪੇ ਵੇਖ ਲਵਾਂਗੀ।”

ਸ਼ਰਨ ਮਨ ਵਿੱਚ ਹੱਸ ਪਿਆ: “ਆਜ ਤਾਂ ਮਜ਼ਾ ਆਵੇਗਾ।”

ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਸੌਂ ਗਏ। ਰਿਧੀਮਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੌਣ ਗਈ।
ਸ਼ਰਨ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਉਸ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਘੁਸ ਗਿਆ। ਰਿਧੀਮਾ ਨਾਈਟੀ ਪਾ ਕੇ ਲੇਟੀ ਸੀ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਬੱਸ ਇੱਕ ਝਟਕੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ।
“ਚੁੱਪ… ਇੱਕ ਵੀ ਅੱਵਾਜ਼ ਕੱਢੀ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਜਗਾ ਦਿਆਂਗਾ।”

ਰਿਧੀਮਾ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਡਰ ਨਾਲ ਫ਼ਟ ਪਈਆਂ।
“ਸ਼ਰਨ…? ਤੂੰ ਪਾਗਲ ਏ ਗਿਆ ਏ? ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਆਂ!”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਨਾਈਟੀ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾ ਦਿੱਤੀ। ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ।
“ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਏ? ਫਿਰ ਇਹ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਮੁੰਮੇ ਕੀ ਨੇ?”

ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਮੁੰਮੇ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਮਸਲ ਦਿੱਤਾ। ਰਿਧੀਮਾ “ਉਹਹਹ…” ਕਰ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ।
“ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਨਹੀਂ… ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਰੰਡੀ ਬਣੇਂਗੀ।”

ਰਿਧੀਮਾ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸੰਘਰਸ਼ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਟਾਂਗਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਲੰਨ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ।

“ਆਆਆਆਈਈਈ!!!! ਨਹੀਂ… ਬੜਾ ਮੋਟਾ ਏ…!”
ਰਿਧੀਮਾ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ, ਪਰ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਤਕੀਆ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ।

ਧੱਕੇ-ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਰਿਧੀਮਾ ਦੀ ਅੱਵਾਜ਼ ਬਦਲ ਗਈ।
“ਉਹਹ… ਉਹਹ… ਵੀਰੇ… ਹੌਲੀ… ਆਹਹ… ਵਧੀਆ… ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ…!”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਘੰਟਾ ਚੋਦਿਆ। ਕਦੇ ਫੁੱਦੀ, ਕਦੇ ਮੂੰਹ, ਕਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਵਿੱਚਕਾਰ ਲੰਨ ਰੱਖ ਕੇ ਟਿੱਟੀ ਮਾਰੀ। ਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਰਿਧੀਮਾ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ।

ਰਿਧੀਮਾ ਹਾਫ਼ਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ,
“ਤੂੰ… ਤੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਪਾਗਲ ਏ… ਪਰ… ਬੜਾ ਮਜ਼ਾ ਆਇਆ…”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਗਾਂਡ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਿਆ:
“ਹੁਣ ਤੋਂ ਤੂੰ ਵੀ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਲੱਗੀ ਰਹਿਣਾ। ਜਦੋਂ ਬੁਲਾਵਾਂ, ਆ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਲੇਟ ਜਾਇਆ ਕਰੀਂ।”

ਰਿਧੀਮਾ ਨੇ ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ।

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਵੇਰੇ ਰਿਧੀਮਾ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਈ ਤੇ ਬੋਲੀ,
“ਵੀਰੇ… ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਗਾਂਡ ਮਾਰ ਦੇ… ਮੈਂ ਤਿਆਰ ਆਂ।”

ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸੀਰੀਅਸ ਵਾਲੀ ਭੈਣ ਵੀ ਸ਼ਰਨ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਰੰਡੀ ਬਣ ਗਈ। 😂🔥

ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜਿੰਨੀਆਂ ਵੀ ਭੈਣਾਂ, ਮਾਸੀ-ਚਾਚੀ-ਮੰਮੀ… ਸਾਰੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕੋ ਲਾਈਨ:
“ਵੀਰੇ… ਅੱਜ ਮੇਰਾ ਨੰਬਰ ਕਦੋਂ ਆਊਗਾ…?” ❤️


Part-12

ਘਰ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਤਮਾਸ਼ਾ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ-ਮੰਮੀ-ਚਾਚੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕੋ ਗੱਲ: “ਵੀਰੇ… ਅੱਜ ਮੇਰਾ ਨੰਬਰ ਪਹਿਲਾਂ ਲਾ ਦੇ!”

ਪਰ ਇੱਕ ਦਿਨ… ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਡਰਾਮਾ ਹੋਇਆ।

ਰਿਧੀਮਾ (ਜਿਹੜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸੀਰੀਅਸ ਤੇ ਗੱਲ੍ਹਾਂ-ਵਾਲੀ ਸੀ) ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀ (16 ਸਾਲ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ) ਦੀ ਗਾਂਡ ਵੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।

ਰਿਧੀਮਾ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸੱਤਵੇਂ ਆਸਮਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ।
ਉਹ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਘੁਸੀ ਤੇ ਚੀਕਣ ਲੱਗ ਪਈ:
“ਹਰਾਮਜਾਦੇ! ਤੂੰ ਪ੍ਹੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ? ਉਹ ਤਾਂ ਅਜੇ ਬੱਚੀ ਏ! ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੈਨੂੰ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੰਨੀ ਆ!”

ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਮੰਮੀ-ਚਾਚੀ ਡਰ ਕੇ ਇਕੱਠੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ।
ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ, “ਦੀਦੀ… ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ…!”

ਰਿਧੀਮਾ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਝਿੜਕ ਦਿੱਤਾ, “ਚੁੱਪ ਕਰ! ਤੂੰ ਤਾਂ ਅਜੇ ਬੱਚੀ ਏ!”

ਸ਼ਰਨ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਖੜ੍ਹਾ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜੀਨਸ ਦੀ zip ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਖੋਲ੍ਹੀ ਤੇ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ।
ਫਿਰ ਬੜੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਰਿਧੀਮਾ ਵੱਲ ਵਧਿਆ।

“ਦੀਦੀ… ਤੈਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਏ? ਲੈ… ਇਹ ਲੰਨ ਵੇਖ… ਇਸੇ ਨੇ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਫਾੜੀ ਸੀ ਨਾ? ਤੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਆ ਕੇ ਗਾਂਡ ਮਾਰਵਾਉਂਦੀ ਏ!”

ਰਿਧੀਮਾ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ।
ਉਸ ਨੇ ਪਲ ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ, ਚਾਚੀ ਬੰਤੀ, ਪ੍ਰਭਲੀਨ, ਹਰਸਿਮਰਨ, ਸਮਰ ਤੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀ… ਸਾਰੀਆਂ ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਬੋਲ ਪਈਆਂ:

“ਰਿਧੀ ਦੀਦੀ… ਤੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਏਂ…!
ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਰੰਡੀ ਏਂ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ!”

ਰਿਧੀਮਾ ਹੱਕੀ-ਬੱਕੀ ਰਹਿ ਗਈ।
ਸਾਰੀਆਂ ਨੰਗੀਆਂ ਹੋ ਕੇ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ ਤੇ ਰਿਧੀਮਾ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਹੱਸਣ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਰਿਧੀਮਾ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ।
“ਅੱਜ ਤੇਰੀ ਸਜ਼ਾ ਏ… ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਮਿਲ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਚੋਦਣਗੀਆਂ!”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਰਿਧੀਮਾ ਦੇ ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿੱਤੇ।
ਹਰਸਿਮਰਨ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟੀ ਠੂੰਸ ਦਿੱਤੀ।
ਸਮਰ ਤੇ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਨੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਟਾਂਗਾਂ ਫੈਲਾ ਦਿੱਤੀਆਂ।
ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ ਤੇ ਚਾਚੀ ਬੰਤੀ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਮਸਲਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਰਿਧੀਮਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰਗੜਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ:
“ਹੁਣ ਦੱਸ… ਪੁਲਿਸ ਕੋਲ ਜਾਏਂਗੀ… ਜਾਂ ਲੰਨ ਖਾਏਂਗੀ?”

ਰ?”

ਰਿਧੀਮਾ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ… ਪਰ ਉਹ ਹੰਝੂ ਗੁੱਸੇ ਦੇ ਨਹੀਂ… ਭੁੱਖ ਦੇ ਸਨ।

ਉਸ ਨੇ ਆਪੇ ਟਾਂਗਾਂ ਫੈਲਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤੇ ਬੋਲੀ:

“ਵੀਰੇ… ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਾਰ… ਮੈਂ… ਮੈਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਰੰਡੀ ਆਂ!”

ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਹੱਸ ਪਈਆਂ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਰਿਧੀਮਾ ਨੂੰ ਉਸੇ ਦਿਨ ਤਿੰਨ-ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਚੋਦਿਆ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਫੁੱਦੀ ਚ, ਇੱਕ ਵਾਰ ਗਾਂਡ ਚ, ਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੂੰਹ ਚ।
ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤਾੜੀਆਂ ਵਜਾਉਂਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ।

ਆਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਰਿਧੀਮਾ ਬੈੱਡ ਤੇ ਢਿੱਲੀ ਪਈ ਸੀ, ਸਰੀਰ ਤੇ ਲੰਨ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ, ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਮਾਲ ਟਪਕ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਉਸ ਨੇ ਹਾਫ਼ਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ:

“ਵੀਰੇ… ਮੈਂ ਹੁਣ ਕਦੇ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕੱਢਾਂਗੀ…
ਬੱਸ… ਰੋਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਚੋਦਿਆ ਕਰੀਂ…”

ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਨੇ ਤਾੜੀਆਂ ਵਜਾਈਆਂ ਤੇ ਬੋਲੀਆਂ:
“ਵੱਡੀ ਦੀਦੀ ਵੀ ਸਾਡੀ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ!”

ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਡਰਾਮਾ ਵੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ…
ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕੋ ਅੱਵਾਜ਼ ਗੂੰਜਣ ਲੱਗ ਪਈ:

“ਆਹਹ… ਵੀਰੇ… ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ…!!” 😂🔥❤️


Part-13

ਇੱਕ ਰਾਤ… ਘਰ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਤੂਫ਼ਾਨ ਆ ਗਿਆ।

ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਮੰਮੀ-ਚਾਚੀ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਨੰਗੀਆਂ ਲੇਟੀਆਂ ਸਨ।
ਸ਼ਰਨ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਕਰ ਕੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਚੋਦ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਪ੍ਰਿੰਸੀ (16 ਸਾਲ ਦੀ) ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਉੱਛਲ ਰਹੀ ਸੀ, ਰਿਧੀਮਾ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ ਤੇ ਚਾਚੀ ਬੰਤੀ ਮੁੰਮੇ ਚੂਸ ਰਹੀਆਂ ਸਨ… ਤੇ ਬਾਕੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਫੁੱਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪਾ ਰੱਖੀਆਂ ਸਨ।

ਅਚਾਨਕ…
ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਧੜਾਮ ਨਾਲ ਖੁੱਲ੍ਹਿਆ।

ਅੰਦਰ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ… **ਸ਼ਰਨ ਦਾ ਪਾਪਾ – ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ**।
ਉਹ 10 ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਟੂਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਘਰ ਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਜਗਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਫ਼ਟੀਆਂ ਦੀਆਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ।
ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ (ਮਨਜੋਤ), ਆਪਣੀ ਭੈਣ (ਬੰਤੀ), ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਤੇ ਭਤੀਜੀਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀਆਂ ਨੰਗੀਆਂ, ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਲੱਗੀਆਂ ਵੇਖ ਲਿਆ।

“ਇਹ… ਇਹ… ਕੀ ਗੰਦ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਏ?!!”
ਜਗਜੀਤ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਫੁੱਟ ਪਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਬੈਲਟ ਕੱਢ ਲਈ ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਵੱਲ ਵਧਿਆ।

ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਚੀਕੀਆਂ, ਕੰਬਲ ਲੱਭਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ।
ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਤਾਂ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ, “ਪਾਪਾ… ਮੈਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿਓ…!”

ਸ਼ਰਨ ਨੰਗਾ ਹੀ ਖੜ੍ਹਾ ਗਿਆ। ਉਸ ਦਾ ਲੰਨ ਅਜੇ ਵੀ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ।
ਉਸ ਨੇ ਬੜੀ ਹਿੰਮਤ ਨਾਲ ਪਾਪਾ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ:

“ਪਾਪਾ ਜੀ… ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਮਾਰੋਗੇ… ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਘਰ ਛੱਡ ਦਿਆਂਗਾ।
ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਹੁਣ ਮੇਰੀਆਂ ਨੇ।”

ਜਗਜੀਤ ਦਾ ਹੱਥ ਰੁਕ ਗਿਆ।
ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਮਨਜੋਤ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ…
ਮਨਜੋਤ ਨੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਲਿਆ, ਪਰ ਫਿਰ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲੀ:

“ਜਗਜੀਤ ਜੀ… ਸਾਡੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਓਹ ਮਜ਼ਾ ਦਿੱਤਾ ਏ… ਜਿਹੜਾ ਤੁਸੀਂ 25 ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ।”

ਚਾਚੀ ਬੰਤੀ ਨੇ ਵੀ ਅੱਗੇ ਵਧ ਕੇ ਬੋਲਿਆ:
“ਵੀਰ ਜੀ… ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਦੋ ਵਾਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ… ਸਾਡੀਆਂ ਫੁੱਦੀਆਂ ਤਾਂ ਸੁੱਕ ਗਈਆਂ ਸਨ।”



ਰਿਧੀਮਾ ਨੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਬੰਬ ਸੁੱਟਿਆ:
“ਪਾਪਾ… ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਰੋਕੋਗੇ… ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸਾਰੀਆਂ ਇੱਕੋ ਦਿਨ ਘਰ ਛੱਡ ਦਿਆਂਗੀਆਂ।
ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਨੂੰ ਵੀ ਲੈ ਕੇ ਜਾਵਾਂਗੀਆਂ।”

ਜਗਜੀਤ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਪੀਲਾ ਪੈ ਗਿਆ।
ਉਸ ਨੇ ਬੈਲਟ ਹੇਠਾਂ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲਿਆ:

“…ਤੇ… ਤੇ ਮੇਰਾ ਕੀ…?”

ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਹੱਸ ਪਈਆਂ।
ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧ ਕੇ ਜਗਜੀਤ ਦੀ ਪੈਂਟ ਦੀ zip ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ।

“ਜਗਜੀਤ ਜੀ… ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਹਿੱਸਾ ਏ… ਪਰ ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਪੁੱਤ ਦੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੁਹਾਡਾ ਲੱਗੇਗਾ ਨਾ…?”

ਜਗਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ।
ਉਸ ਨੇ ਸ਼ਰਨ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ… ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ।

ਅਗਲੇ ਪਲ…
ਜਗਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸ਼ਰਟ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਬੋਲਿਆ:

“ਠੀਕ ਏ… ਪਰ ਮੇਰਾ ਨੰਬਰ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ!”

ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਤਾੜੀਆਂ ਵਜਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ।
ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਗਲ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ:

“ਪਾਪਾ ਜੀ… ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਟੀਮ ਵਿੰਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ…
ਅੱਜ ਤੋਂ ਘਰ ਦਾ ਨਾਂ ‘ਲੰਨ-ਐਂਡ-ਫੁੱਦੀ ਲੀਗ’ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ!”

ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਤਣਾਅ ਵੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ…
ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਦੋ ਲੰਨ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਪਏ – ਬਾਪ ਦਾ ਤੇ ਪੁੱਤ ਦਾ।
ਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਲਾਈਨ ਹੋਰ ਲੰਮੀ ਹੋ ਗਈ।

ਹਰ ਰਾਤ ਹੁਣ ਇੱਕੋ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ:
“ਅੱਜ ਕਿਹੜਾ ਲੰਨ ਪਹਿਲਾਂ… ਪਾਪਾ ਦਾ ਜਾਂ ਵੀਰੇ ਦਾ…?” 😂🔥🔥❤️

Part-14

ਜਗਜੀਤ ਸਿੰਘ (ਪਾਪਾ) ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਬੜਾ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਹਰ ਰਾਤ ਉਹ ਤੇ ਸ਼ਰਨ ਮਿਲ ਕੇ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ “ਡਬਲ ਟੀਮ” ਵਾਂਗ ਚੋਦਦੇ।
ਪਾਪਾ ਦਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਪੁਰਾਣਾ ਸੀ ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ ਮੋਟਾ ਤੇ ਸਖ਼ਤ।
ਔਰਤਾਂ ਖੁਸ਼ – “ਇੱਕ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ, ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਗਾਂਡ… ਪੂਰਾ ਮਜ਼ਾ!”

ਪਰ… ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਤਣਾਅ ਵਧਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।

1. **ਈਰਖਾ ਦੀ ਅੱਗ**
ਜਗਜੀਤ ਨੂੰ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ।
ਜਦੋਂ ਵੀ ਸ਼ਰਨ ਧੱਕਾ ਮਾਰਦਾ, ਚੀਕਾਂ ਤੇਜ਼ ਹੁੰਦੀਆਂ।
ਜਦੋਂ ਜਗਜੀਤ ਮਾਰਦਾ, ਔਰਤਾਂ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ “ਆਹਹ…” ਕਰਦੀਆਂ।

ਇੱਕ ਰਾਤ ਤਾਂ ਗੱਲ ਹੱਦੋਂ ਪਾਰ ਹੋ ਗਈ।
ਰਿਧੀਮਾ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠੀ “ਆਹਹ… ਵੀਰੇ… ਤੂੰ ਰਾਜਾ ਏ!” ਚੀਕ ਰਹੀ ਸੀ।
ਜਗਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ ਦੀ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਤੇ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ।
ਮਨਜੋਤ ਨੇ ਬੜੀ ਬੇਰੁਖ਼ੀ ਨਾਲ ਕਿਹਾ:
“ਜਗਜੀਤ ਜੀ… ਥੋੜ੍ਹਾ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ… ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਤਾਂ ਇੰਝ ਮਾਰਦਾ ਏ!”

ਜਗਜੀਤ ਦਾ ਖੂਨ ਖੌਲ ਗਿਆ।
ਉਸ ਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਬੋਲਿਆ:
“ਬੱਸ! ਮੈਂ ਇਸ ਘਰ ਦਾ ਮਾਲਕ ਆਂ! ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਪਹਿਲਾਂ ਚੱਲੇਗਾ!”

2. **ਲੰਨ ਦੀ ਜੰਗ**
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜਗਜੀਤ ਨੇ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਉਸ ਨੇ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਡਰਾਇਆ:
“ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸ਼ਰਨ ਨਾਲ ਚੁੱਪ ਕੇ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਦਿਆਂਗਾ!”

ਸ਼ਰਨ ਚੁੱਪ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ।
ਉਸ ਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਪ੍ਰਿੰਸੀ, ਰਿਧੀਮਾ ਤੇ ਸਮਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਚੋਦਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।
ਚੀਕਾਂ ਇੰਨੀਆਂ ਤੇਜ਼ ਸਨ ਕਿ ਜਗਜੀਤ ਜਾਗ ਗਿਆ।

ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਘੁਸਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ:
“ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਆ! ਅੱਜ ਤੈਨੂੰ ਮਾਰਾਂਗਾ!”

ਸ਼ਰਨ ਨੰਗਾ ਹੀ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ।
“ਪਾਪਾ… ਤੁਸੀਂ ਮਾਰੋਗੇ? ਤਾਂ ਫਿਰ ਮੈਂ ਸਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਘਰ ਛੱਡ ਦਿਆਂਗਾ।
ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚੱਲਣਗੀਆਂ।”

ਔਰਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ।
ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ ਨੇ ਆਖ਼ਰੀ ਬੰਬ ਸੁੱਟਿਆ:
“ਜਗਜੀਤ ਜੀ… ਜੇ ਸ਼ਰਨ ਚੱਲਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਚੱਲੀ ਜਾਵਾਂਗੀ।
ਤੁਹਾਡੇ ਲੰਨ ਨਾਲ 25 ਸਾਲ ਗੁਜ਼ਾਰ ਲਏ… ਹੁਣ ਬੱਸ!”

3. **ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਡਰਾਮਾ**
ਜਗਜੀਤ ਦਾ ਦਿਲ ਟੁੱਟ ਗਿਆ।
ਉਹ ਰੋਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ:
“ਮੈਂ… ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਕਮਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ… ਤੁਹਾਡੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਲਈ…
ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ…?”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਗਲ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲਿਆ:
“ਪਾਪਾ… ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੋ।
ਬੱਸ… ਹੁਣ ਰਾਜ ਮੇਰਾ ਚੱਲੇਗਾ।
ਤੁਸੀਂ ਸਹਾਇਕ ਰਹਿਣਾ।”

ਜਗਜੀਤ ਨੇ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਤੱਕ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਕੇ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ।
ਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ।

ਅਗਲੀ ਰਾਤ…
ਸ਼ਰਨ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠਾ, ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਗੋਡਿਆਂ ਵਿੱਚ।
ਜਗਜੀਤ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹਾ, ਲੰਨ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਕੇ, ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਬੋਲਿਆ:
“ਪਾਪਾ… ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਦੀ ਗਾਂਡ ਮਾਰੋ…
ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਆਂ।”

ਜਗਜੀਤ ਨੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਕੇ “ਜੀ” ਕਿਹਾ ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ।

ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ…
ਘਰ ਦਾ ਰਾਜਾ ਬਦਲ ਗਿਆ।
ਪਾਪਾ ਹੁਣ ਸਿਰਫ਼ “ਸਹਾਇਕ ਲੰਨ” ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ।
ਤੇ ਸ਼ਰਨ… ਪੂਰਾ “ਲੰਨ-ਸ਼ਾਹ” ਬਣ ਗਿਆ।

ਹਰ ਰਾਤ ਇੱਕੋ ਗੱਲ:
“ਵੀਰੇ… ਪਹਿਲਾਂ ਤੂੰ… ਫਿਰ ਪਾਪਾ…” 🔥😂❤️


Part-15


ਇੱਕ ਰਾਤ ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਪੂਰਾ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਖੇਡ ਖੇਡਿਆ।

ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਬੈੱਡ ਤੇ ਇਕੱਠੀਆਂ ਸਨ।
ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਪਾਪਾ ਜਗਜੀਤ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਕਿਹਾ:
“ਪਾਪਾ… ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੀ ਪਰਿਆਂ ਵਰਗੀ ਧੀ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੂੰ ਚੋਦੋ।
ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਮੁੱਖ ਰਾਜੇ ਬਣੋਗੇ।”

ਜਗਜੀਤ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਹੱਕਾ-ਬੱਕਾ ਰਹਿ ਗਿਆ।
“ਸ਼ਰਨ… ਏਹ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਖ਼ੁਦ ਦੀ ਧੀ ਏ…!”

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਕਿਹਾ:
“ਪਾਪਾ… ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਰੋਜ਼ ਸਾਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਨਾ… ‘ਪਰਿਆਂ ਵਰਗੀ ਧੀ ਏ ਮੇਰੀ’…
ਅੱਜ ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਪਰੀ ਵਾਂਗ ਚੋਦ ਕੇ ਦਿਖਾਓ।”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਲਿਆ, ਪਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਚਮਕ ਸੀ।
ਸਾਰੀਆਂ ਬਾਕੀ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਮੰਮੀ-ਚਾਚੀ ਨੇ ਤਾੜੀਆਂ ਵਜਾਈਆਂ।

ਜਗਜੀਤ ਦਾ ਲੰਨ ਇੱਕੋ ਪਲ ਵਿੱਚ ਤਣ ਗਿਆ।
ਉਹ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ, ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੂੰ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤਾ।

“ਪੁੱਤ… ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਪਾਪਾ ਤੈਨੂੰ ਅਸਲ ਮਜ਼ਾ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਨੇ।”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ।
ਜਗਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੋਟਾ, ਪੁਰਾਣਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰਗੜਿਆ।

“ਆਆਹਹ… ਪਾਪਾ…!”
ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀ ਮੋਟੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਿਕਲ ਗਈ।

ਜਗਜੀਤ ਨੇ ਇੱਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਅੰਦਰ।
ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀ ਚੀਕ ਪੂਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜ ਗਈ।
“ਆਆਆਈਈਈ!!!! ਪਾਪਾ… ਬੜਾ ਮੋਟਾ ਏ ਤੁਹਾਡਾ…!”

ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਮੰਮੀ ਖੜ੍ਹੀਆਂ ਤਾੜੀਆਂ ਵਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।
ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਫ਼ੋਨ ਕੱਢ ਕੇ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।

ਜਗਜੀਤ ਨੇ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਘੰਟਾ ਚੋਦਿਆ।
ਕਦੇ ਫੁੱਦੀ, ਕਦੇ ਗਾਂਡ, ਕਦੇ ਮੂੰਹ।
ਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੋਲਿਆ:

“ਚੂਸ… ਪੁੱਤ… ਪਾਪਾ ਦੇ ਲੰਨ ਦੇ ਚੂਪੇ ਲਾ!”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪਾਪਾ ਦਾ ਲੰਨ ਚੂਸਿਆ, ਜੀਭ ਫੇਰੀ, ਚੂਪੇ ਮਾਰੇ, ਤੇ ਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ।

ਫਿਰ ਉਹ ਹਾਫ਼ਦੀ ਹੋਈ ਪਾਪਾ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਕੇ ਬੋਲੀ:
“ਪਾਪਾ… ਅੱਜ ਤੋਂ ਬਾਅਦ… ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਆਉਣਾ… ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਪਰੀ ਬਣ ਕੇ ਤਿਆਰ ਰਹਾਂਗੀ।”

ਜਗਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ… ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ।
ਉਸ ਨੇ ਸ਼ਰਨ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਇਆ:
“ਪੁੱਤ… ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਅਸਲ ਰਾਜਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ।”

ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ…
ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਦੋ ਰਾਜੇ ਸਨ –
ਪੁੱਤ ਤੇ ਪਾਪਾ…
ਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ “ਪਰੀਆਂ” ਬਣ ਗਈਆਂ।

ਹਰ ਰਾਤ ਇੱਕੋ ਸਵਾਲ:
“ਅੱਜ ਪਾਪਾ ਦਾ ਲੰਨ… ਜਾਂ ਵੀਰੇ ਦਾ…?” 🔥😂❤️


Part-16

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ “ਫੁੱਦੀ ਰਾਣੀ” ਕਹਿਣ ਲੱਗ ਪਏ ਸਨ।
ਪਾਪਾ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ “ਮੇਰੀ ਪਰੀ” ਕਹਿ ਕੇ ਬੁਲਾਉਂਦੇ, ਸ਼ਰਨ ਤਾਂ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਖ਼ਾਸ ਤਵੱਜੋ ਦਿੰਦਾ।
ਪਰ ਇੱਕ ਦਿਨ… ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਡਰਾਮਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਸਵੇਰੇ-ਸਵੇਰੇ ਉਹ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਬੈੱਡਰੂਮ ਵਿੱਚ ਆਈ।
ਸਾਰੇ ਡਰ ਗਏ।

“ਕੀ ਹੋਇਆ ਪੁੱਤ?” – ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ
“ਕੀ ਗੱਲ ਏ ਭੈਣੇ?” – ਸ਼ਰਨ
“ਪਰੀ… ਪਰੀ… ਰੋ ਕਿਉਂ ਰਹੀ ਏ?” – ਪਾਪਾ ਜਗਜੀਤ

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਹਿਚਕੀਆਂ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ:
“ਮੈਂ… ਮੈਂ… ਪ੍ਰੈਗਨੈਂਟ ਆਂ…!”

ਪੂਰਾ ਘਰ ਥਿੜਕ ਗਿਆ।
ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਦੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਰਹਿ ਗਏ।

ਸ਼ਰਨ ਤੇ ਪਾਪਾ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗ ਪਏ।
ਕਿਉਂਕਿ ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਮਾਲ ਢਾਹ ਰਹੇ ਸਨ।

ਪਾਪਾ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਪੀਲਾ ਪੈ ਗਿਆ: “ਪਰੀ… ਬੱਚਾ ਕਿਹਦਾ ਏ…?”

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਰੋਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ:
“ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ…! ਤੁਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਰੋਜ਼ ਅੰਦਰ ਹੀ ਛੱਡਦੇ ਸੀ…
ਹੁਣ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਪੁੱਛੇਗਾ… ‘ਇਹ ਬੱਚਾ ਕਿਹਦਾ ਏ’…!”

ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤੇ ਮੰਮੀ-ਚਾਚੀ ਚੁੱਪ।
ਸ਼ਰਨ ਤੇ ਜਗਜੀਤ ਦਾ ਪਸੀਨਾ ਛੁੱਟ ਗਿਆ।

ਫਿਰ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੇ ਅਚਾਨਕ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ:
“ਪਰ… ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਟੈਸਟ ਕਰਨਾ ਸੀ…
ਤੁਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਇੰਨੇ ਡਰ ਗਏ…! 😂

ਸਾਰੇ ਹੱਕੇ-ਬੱਕੇ।

ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚੋਂ ਪ੍ਰੈਗਨੈਂਸੀ ਟੈਸਟ ਕੱਢਿਆ…
ਉੱਤੇ **ਨੈਗੇਟਿਵ** ਸੀ।
ਉਹ ਬੱਸ ਫ਼ੇਕ ਕਿੱਟ ਸੀ ਜਿਹੜੀ ਉਸ ਨੇ ਆਨਲਾਈਨ ਮੰਗਵਾਈ ਸੀ।

ਪੂਰਾ ਘਰ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ।
ਪਾਪਾ ਨੇ ਬੈਲਟ ਕੱਢੀ, ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਵੀ ਥੱਪੜ ਉਠਾਇਆ।

ਪਰ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੇਟ ਗਈ ਤੇ ਟਾਂਗਾਂ ਫੈਲਾ ਕੇ ਬੋਲੀ:
“ਮਾਰੋ… ਪਰ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ… ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਮਿਲ ਕੇ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਫਾੜ ਦਿਓ…
ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਸਜ਼ਾ ਖ਼ੁਦ ਚਾਹੁੰਦੀ ਆਂ!”

ਸਾਰੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਤਾੜੀਆਂ ਵਜਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ।

ਸ਼ਰਨ ਤੇ ਪਾਪਾ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਹੱਸ ਪਏ।
ਦੋਵੇਂ ਨੰਗੇ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਗਏ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੱਤਾ।
ਜਗਜੀਤ ਨੇ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ।

ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲੀ:
“ਆਆਆਈਈਈਈ!!!! ਪਾਪਾ… ਵੀਰੇ… ਫਾੜ ਦਿਓ ਮੈਨੂੰ!!!!”

ਪੂਰਾ ਘੰਟਾ ਦੋਵੇਂ ਮਿਲ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਚੋਦਿਆ ਕਿ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਈ।
ਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਮਾਲ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ।

ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਹ ਹਾਫ਼ਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ:
“ਹੁਣ… ਹੁਣ ਤੋਂ ਮੈਂ ਕਦੇ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਬੋਲਾਂਗੀ…
ਪਰ… ਜੇਰੀ ਸਜ਼ਾ ਰੋਜ਼ ਦਿਓ… 😂🔥

ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਡਰਾਮਾ ਵੀ “ਡਬਲ ਪੈਨੀਟ੍ਰੇਸ਼ਨ” ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਿਆ।
ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਦਾ ਨਵਾਂ ਨਾਂ ਪੈ ਗਿਆ:
**“ਡਰਾਮੇਬਾਜ਼ ਰਾਣੀ”** ❤️🔥😂


Part-17

ਅੰਤ ਵਿੱਚ… ਸਾਰਾ ਘਰ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ।
ਬਾਹਰੋਂ ਤਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਧਾਰਨ ਲੱਗਦਾ, ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਪੂਰਾ “ਲੰਨ ਮਹਿਲ”।

ਇੱਕ ਰਾਤ ਸਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਏ।
ਕੋਈ 10-12 ਜਣੇ:
- ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ
- ਚਾਚੀ ਬੰਤੀ
- ਪ੍ਰਭਲੀਨ (ਡਰਾਮੇਬਾਜ਼ ਰਾਣੀ)
- ਰਿਧੀਮਾ (ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਰੰਡੀ)
- ਹਰਸਿਮਰਨ
- ਸਮਰ
- ਪ੍ਰਿੰਸੀ (ਨਿੱਕੀ ਪਰੀ)
- ਤੇ ਹੋਰ ਦੋ-ਤਿੰਨ ਭੈਣਾਂ ਜਿਹੜੀਆਂ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਈਆਂ ਸਨ।

ਦੋ ਰਾਜੇ:
- ਸ਼ਰਨ (ਮੁੱਖ ਲੰਨ-ਸ਼ਾਹ)
- ਪਾਪਾ ਜਗਜੀਤ (ਸਹਾਇਕ ਰਾਜਾ)

ਬੈੱਡ ਤੇ ਵੱਡੀ ਚਾਦਰ ਵਿਛੀ ਹੋਈ ਸੀ।
ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਨੰਗੀਆਂ, ਸਰੀਰ ਤੇ ਤੇਲ ਲੱਗਾ ਕੇ ਚਮਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।
ਸ਼ਰਨ ਤੇ ਜਗਜੀਤ ਵੀ ਨੰਗੇ, ਲੰਨ ਤਣੇ ਹੋਏ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ:
“ਅੱਜ ਸਾਰੀਆਂ ਇੱਕੋ ਵਾਰ… ਕੋਈ ਲਾਈਨ ਨਹੀਂ… ਸਭ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਹਿੱਸੇ ਲੈ ਲਓ!”

ਫਿਰ ਜੋ ਹੋਇਆ… ਉਹ ਸਦੀਆਂ ਯਾਦ ਰਹੂਗਾ।

- ਪ੍ਰਭਲੀਨ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ, ਪਾਪਾ ਦਾ ਲੰਨ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ।
- ਰਿਧੀਮਾ ਸ਼ਰਨ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ, ਪਾਪਾ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮੇ ਦਿੱਤੇ।
- ਪ੍ਰਿੰਸੀ ਨਿੱਕੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਲੰਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਲੇਟ ਗਈ, ਇੱਕ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚ, ਦੂਜਾ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ।
- ਮੰਮੀ ਮਨਜੋਤ ਤੇ ਚਾਚੀ ਬੰਤੀ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਤੇ ਬਾਰੀ-ਬਾਰੀ ਲੰਨ ਲੈਂਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ।
- ਬਾਕੀ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੂਸਦੀਆਂ, ਉਂਗਲਾਂ ਕਰਦੀਆਂ, ਤੇ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ, ਦੋਵਾਂ ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਝਪਟ ਪੈਂਦੀਆਂ।

ਪੂਰੇ ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਚੱਲਿਆ ਇਹ ਮਹਾਂ-ਸੰਗਮ।
ਚੀਕਾਂ, ਹਾਹਾਕਾਰ, “ਆਹਹ… ਵੀਰੇ… ਪਾਪਾ… ਫਾੜ ਦਿਓ…!” ਵਾਲੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ।
ਬੈੱਡ ਤੇ ਚਾਦਰ ਪੂਰੀ ਗਿੱਲੀ, ਸਰੀਰ ਤੇ ਮਾਲ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ।

ਆਖ਼ਰ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੇ ਢੇਰ ਹੋ ਕੇ ਲੇਟ ਗਏ।
ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇ, ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦੀ ਗਾਂਡ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ।

ਸ਼ਰਨ ਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲਿਆ:
“ਹੁਣ ਤੋਂ ਇਹ ਘਰ ਸਾਡਾ ਪਰਿਵਾਰ ਨਹੀਂ… ਸਾਡਾ ‘ਲੰਨ ਰਾਜ’ ਏ।
ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਸਗਾ-ਵਗਾ, ਵੱਡਾ-ਛੋਟਾ ਨਹੀਂ… ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕੋ ਨਿਯਮ ਏ:
ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ, ਜਿੱਥੇ ਮਰਜ਼ੀ, ਜਿਵੇਂ ਮਰਜ਼ੀ।”

ਸਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕੋ ਸੁਰ ਵਿੱਚ ਬੋਲਿਆ:
“ਜੀ ਵੀਰੇ… ਜੀ ਪਾਪਾ… ਜੀ ਰਾਜਿਓ!”

ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ…
ਘਰ ਦਾ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ,
ਸਗੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸੁਰੂਆਤ ਹੋਈ।

ਹਰ ਰਾਤ ਹੁਣ ਇੱਕੋ ਗੱਲ ਗੂੰਜਦੀ ਏ:
“ਆਜਾ… ਸਾਰੇ ਆ ਜਾਓ…
ਲੰਨ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਮੇਲਾ ਲੱਗਿਆ ਏ!” 🔥❤️😂


**ਸਮਾਪਤਿ**
Story ta good c bas kafi fast chal rahi c
 
Top