Hello, kahani shuru krn ja rahe a. 2-3 din ch update aaya karega. Pehla update punjabi font ch type kite c par baki di kahani angreji font ch ayegi.
1- ਸ਼ੁਰੂਆਤ
ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਉਮਰ ਕਰੀਬ ੨੨ ਕ ਸਾਲ ਹੋਣੀ ਆ| ਪਿੰਡ ਦੀ ਜੰਮਪਲ ਜੱਟੀ ਪੂਰੀ ਜਵਾਨੀ ਚ ਸੀ| ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ, ਗੋਲ ਚੇਹਰਾ, ਪੂਰਾ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ, ਗੋਲ ਗੋਲ, ਮੋਟੀਆਂ ਅੱਖਾਂ, ਚਿਤੜ ਬਹੁਤੇ ਮੋਟੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਮਾਸ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਸੀ, ਰੋਜ ਦੀ ਦੌੜ ਭੱਜ ਕਰ ਕੇ ਭੋਰਾ ਵੀ ਫਜੂਲ ਮਾਸ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਸਰੀਰ ਉਪਰ ਨਹੀਂ ਸੀ| ਉਹਦੇ ਮੰਮੇ ਹਾਲੇ ਬਹੁਤੇ ਵੱਡੇ ਨਹੀਂ ਹੋਏ ਸੀ ਕਿਓਂਕਿ ਹਾਲੇ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਉਹਦੇ ਪਿੰਡੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਰੜੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਘੁਟਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ| ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਖੇਤੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸੀ|
ਚਾਹੇ ਹਰ ਕੋਈ ਇਹ ਹੀ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ ਮਨਦੀਪ ਨੇ ਹਾਲੇ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਕੋਲੋਂ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਫਿਰਵਾਯਾ ਸੀ ਪਰ ਸੱਚ ਤੇ ਸਿਰਫ ਮਨਦੀਪ ਯਾ ਬਿੱਕਰ ਨੂੰ ਹੀ ਪਤਾ ਸੀ. ਬਿੱਕਰ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ੨੪-੨੫ ਸਾਲ ਦਾ ਜੱਟਾ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ. ਘਰ ਦਿਆਂ ਦੀ ਪੈਲੀ ਥੋੜੀ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਬਿੱਕਰ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪੈਲੀ ਠੇਕੇ ਤੇ ਵਾਹੁੰਦਾ ਸੀ. ਇਸ ਕਰਕੇ ਮਨਦੀਪ ਕੇ ਪਿੰਡ ਉਹਦਾ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ. ਮਨਦੀਪ ਹੁਣਾ ਵੀ ਥੋੜੀ ਪੈਲੀ ਬਿੱਕਰ ਨੂੰ ਠੇਕੇ ਤੇ ਦਿਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਬਿਕਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗੇੜਾ ਮਾਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ. ਇਹ ਗੱਲ ਤਕਰੀਬਨ ੨ ਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋ ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਮਨਦੀਪ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਦੇਖਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ. ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੇ ਉਪਰੋਂ ਹੀ ਉਹਨੂੰ ਨੰਗੀ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ. ਇਕ ਇਕ ਅੰਗ ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਨੰਗਾ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗ ਗਯਾ ਸੀ. ਬਿੱਕਰ ਚਾਹੇ ਬੀਬਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਪਾਰ ਮਨਦੀਪ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋ ਦੋਨੋ ਆਹਮੋ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਏ ਤੇ ਮਨਦੀਪ ਆਪਣੇ ਧਿਆਨ ਚ ਦੌੜ ਕ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਰਹੀ ਸੀ. ਬਿਕਾਰ ਨੇ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਦੀ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚ ਦੀ ਹਿਲਦੇ ਜਦੋ ਦੇਖੇ ਤੇ ਉਹਦਾ ਲੰਨ ਇਕਦਮ ਕਰੜਾ ਹੋ ਗਿਆ. ਉਸ ਰਾਤ ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਮੁੱਠ ਮਾਰੀ| ਮੁੱਠ ਮਾਰਦੇ ਮਾਰਦੇ ਬਿੱਕਰ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਚੇਹਰਾ ਤੇ ਉਹਦੀ ਗੋਲ ਬੁੰਡ ਘੁੰਮਦੀ ਰਹੀ|
ਹੁਣ ਬਿੱਕਰ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਬਸ ਇਕ ਹੀ ਚੀਜ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿਦਾਂ ਮਨਦੀਪ ਉਹਦੇ ਹੇਠ ਆਵੇ ਤੇ ਉਹ ਤਸੱਲੀ ਨਾਲ ਉਹਦਾ ਮਜਾ ਲੈ ਸਕੇ| ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਮੋਟਰ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਬੜਾ ਦਿਮਾਗ ਘੁਮਾਯਾ ਤੇ ਇਕ scheme ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਆਈ} ਬਿਕਾਰ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਪਹਿਲਾ ਪਤਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਕਿ ਮਨਦੀਪ ਕਦੀ ਕੱਲੀ ਵੀ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਜਾਂਦੀ ਆ| ਜਦੋ ਉਹ ਕੱਲੀ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਬਿੱਕਰ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ|. ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਗੇੜੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿਤੇ| ਇਕ-ਦੋ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਮਨਦੀਪ ਆਪਣੇ ਘਰੋਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ| ਬਿੱਕਰ ਨੇੜੇ ਹੀ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹਦੀ ਨਜ਼ਰ ਮਨਦੀਪ ਤੇ ਪੈ ਗਈ. ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਆਪਣਾ motorcycle ਖੇਤ ਦੇ ਪਾਸੇ ਤੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰ ਪਿਆ| ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਮਨਦੀਪ ਅੱਡੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤੇ ਝੱਟ ਹੀ ਬੱਸ ਚ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ| ਬਿੱਕਰ ਦੇ ਮਂਨ ਚ ਖੁਸ਼ੀ ਭਰ ਗਈ| ਜੇ ਮਨਦੀਪ ਕੱਲੀ ਬੱਸ ਚ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਚੰਗਾ ਮੌਕਾ ਸੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ|
2- ਬੱਸ ਦਾ ਸਫਰ
੧-੨ ਦਿਨ ਬਿੱਕਰ ਤਾਕ ਚ ਰਿਹਾ ਕਿ ਮਨਦੀਪ ਕਦੋਂ ਦੋਬਾਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਬੱਸ ਚ ਜਾਵੇ| ਫੇਰ ਇਕ ਦਿਨ ਉਹਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਮਨਦੀਪ ਫੇਰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਅੱਡੇ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ| ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਆਪਣਾ motorcycle ਇਕ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਖੜਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਭੱਜ ਕੇ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਜਾ ਕੇ ਅੱਡੇ ਤੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ. ਬਿੱਕਰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ| ਸੂਟ ਚਾਹੇ ਬਹੁਤ ਟਾਈਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਜਵਾਨ ਸਰੀਰ ਦੀ ਸ਼ੇਪ ਬਿੱਕਰ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਸੀ| ਐਨੇ ਨੂੰ ਬੱਸ ਆਈ ਤੇ ਮਨਦੀਪ ਬੱਸ ਚ ਚੜ੍ਹ ਗਈ| ਬਿੱਕਰ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ|
ਬੱਸ ਚ ਭੀੜ ਬੜੀ ਸੀ ਤੇ ਮਨਦੀਪ ਬਾਰੀ ਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ| ਬਿੱਕਰ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ| ਭੀੜ ਬਹੁਤ ਸੀ ਤੇ ਅਗਲੇ ਅੱਡੇ ਤੇ ੩-੪ ਹੋਰ ਸਵਾਰੀਆਂ ਬੱਸ ਚ ਚੜ੍ਹ ਗਈਆਂ| ਕੰਡਕਟਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਤੁਰਨ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦਿੱਤਾ| ਮਨਦੀਪ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਈ| ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਬਿੱਕਰ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਹੋਰ ਵੀ ਨੇੜੇ ਹੋ ਗਿਆ| ਹੁਣ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਬਿਲਕੁਲ ਜਗ੍ਹਾਹ ਨਈ ਬਚੀ ਸੀ| ਹੁਣ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਦੀ ਮਹਿਕ ਬਿੱਕਰ ਨੂੰ ਆਉਣ੍ਹ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ| ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਮਹਿਕ ਨੇ ਜਿਦਾ ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਜਾਦੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ| ਪਿੰਡ ਵਾਲੀ ਸੜਕ ਬੜੀ ਟੁੱਟੀ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਡ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਹੈਗਾ ਵੀ ੧੦-੧੨ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਸੀ| ਇਸ ਲਈ ਬੱਸ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਤੁਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬੜੇ ਝਟਕੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸੀ| ਬਿੱਕਰ ਲਈ ਬੜਾ ਸਹੀ ਮੌਕਾ ਸੀ| ਉਹ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਹੋਰ ਵੀ ਨੇੜੇ ਲੱਗ ਕੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ| ਹੁਣ ਉਹਦਾ ਲੰਨ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਸੂਟ ਨਾਲ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਚਾਹੇ ਹਾਲੇ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਬੁੰਡ ਦੂਰ ਹੀ ਸੀ| ਇਹ ਸੋਚ ਕਿ ਉਹ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਬੁੰਡ ਦੇ ਐਨਾ ਨੇੜੇ ਆ, ਬਿੱਕਰ ਦੇ ਲੰਨ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਝਟਕਾ ਲਿਆ ਤੇ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਉਹਦਾ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ|
ਟੁੱਟੀ ਸੜਕ ਕਰਕੇ ਬੱਸ ਹਿੱਲ ਹਿੱਲ ਕੇ ਤੁਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਬਿੱਕਰ ਦਾ ਟੋਪਾ ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਫੁੱਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਥੋੜ੍ਹਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੂਟ ਦੇ ਉਪਰੋਂ ਚਾਹੇ ਮਨਦੀਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤਾ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਕੁਸ਼ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨਾਲ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਬੱਸ ਦਾ ਧੱਕਾ ਸਮਝ ਕੇ ਮਨਦੀਪ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਇਗਨੌਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਉੱਧਰ ਬਿੱਕਰ ਦਾ ਲੰਨ ਹੋਰ ਵੀ ਫੁੱਲ ਗਿਆ ਸੀ. ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਧੱਕੇ ਮਾਰਦਾ ਟੋਪਾ ਹੁਣ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਚਿਤੜ੍ਹਾਂ ਦੇ ਥੱਲੇ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ. ਕਸ਼ੇ ਚ ਬਿੱਕਰ ਦਾ ਲੰਨ ਥੋੜ੍ਹਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹਦਾ ਟੋਪਾ ਪੂਰਾ ਭਿੱਜ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਗਰਮ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਸੇਕ ਉਹਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਗਰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਬਿੱਕਰ ਬੱਸ ਦੇ ਧੱਕਿਆਂ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਗਾ ਕੇ ਟੋਪੇ ਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਕਰਨ ਲੱਗਾ. ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਟੋਪਾ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਥੱਲੇ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਕੋਲ ਜਿਹੇ ਫਸ ਗਿਆ. ਏਨਾ ਮਜ਼ਾ ਬਿੱਕਰ ਨੂੰ ਕਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਆਇਆ ਸੀ. ਉਹਨੂੰ ਤਾਂ ਇੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿੱਦਾਂ ਉਹਨੇ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਨੰਗੀ ਫੁੱਦੀ ਨਾਲ ਹੀ ਲੰਨ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਬੱਸ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਜਿਹਾ ਧੱਕਾ ਲੱਗਾ ਤੇ ਬਿੱਕਰ ਇੱਕ ਦਮ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋ ਗਿਆ. ਉਹਦਾ ਟੋਪਾ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਕੱਛੀ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਉਹਦੀ ਕਿੱਲੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਉੱਤੇ ਜਾ ਲਗਾ.
1- ਸ਼ੁਰੂਆਤ
ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਉਮਰ ਕਰੀਬ ੨੨ ਕ ਸਾਲ ਹੋਣੀ ਆ| ਪਿੰਡ ਦੀ ਜੰਮਪਲ ਜੱਟੀ ਪੂਰੀ ਜਵਾਨੀ ਚ ਸੀ| ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਰੰਗ, ਗੋਲ ਚੇਹਰਾ, ਪੂਰਾ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ, ਗੋਲ ਗੋਲ, ਮੋਟੀਆਂ ਅੱਖਾਂ, ਚਿਤੜ ਬਹੁਤੇ ਮੋਟੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਮਾਸ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਸੀ, ਰੋਜ ਦੀ ਦੌੜ ਭੱਜ ਕਰ ਕੇ ਭੋਰਾ ਵੀ ਫਜੂਲ ਮਾਸ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਸਰੀਰ ਉਪਰ ਨਹੀਂ ਸੀ| ਉਹਦੇ ਮੰਮੇ ਹਾਲੇ ਬਹੁਤੇ ਵੱਡੇ ਨਹੀਂ ਹੋਏ ਸੀ ਕਿਓਂਕਿ ਹਾਲੇ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਉਹਦੇ ਪਿੰਡੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਰੜੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਘੁਟਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ| ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਖੇਤੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸੀ|
ਚਾਹੇ ਹਰ ਕੋਈ ਇਹ ਹੀ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ ਮਨਦੀਪ ਨੇ ਹਾਲੇ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਕੋਲੋਂ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਫਿਰਵਾਯਾ ਸੀ ਪਰ ਸੱਚ ਤੇ ਸਿਰਫ ਮਨਦੀਪ ਯਾ ਬਿੱਕਰ ਨੂੰ ਹੀ ਪਤਾ ਸੀ. ਬਿੱਕਰ ਨਾਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ੨੪-੨੫ ਸਾਲ ਦਾ ਜੱਟਾ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ. ਘਰ ਦਿਆਂ ਦੀ ਪੈਲੀ ਥੋੜੀ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਬਿੱਕਰ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪੈਲੀ ਠੇਕੇ ਤੇ ਵਾਹੁੰਦਾ ਸੀ. ਇਸ ਕਰਕੇ ਮਨਦੀਪ ਕੇ ਪਿੰਡ ਉਹਦਾ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ. ਮਨਦੀਪ ਹੁਣਾ ਵੀ ਥੋੜੀ ਪੈਲੀ ਬਿੱਕਰ ਨੂੰ ਠੇਕੇ ਤੇ ਦਿਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਬਿਕਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗੇੜਾ ਮਾਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ. ਇਹ ਗੱਲ ਤਕਰੀਬਨ ੨ ਕ ਸਾਲ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋ ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਮਨਦੀਪ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਦੇਖਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ. ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੇ ਉਪਰੋਂ ਹੀ ਉਹਨੂੰ ਨੰਗੀ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ. ਇਕ ਇਕ ਅੰਗ ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਨੰਗਾ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗ ਗਯਾ ਸੀ. ਬਿੱਕਰ ਚਾਹੇ ਬੀਬਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਪਾਰ ਮਨਦੀਪ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋ ਦੋਨੋ ਆਹਮੋ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਏ ਤੇ ਮਨਦੀਪ ਆਪਣੇ ਧਿਆਨ ਚ ਦੌੜ ਕ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਰਹੀ ਸੀ. ਬਿਕਾਰ ਨੇ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਦੀ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚ ਦੀ ਹਿਲਦੇ ਜਦੋ ਦੇਖੇ ਤੇ ਉਹਦਾ ਲੰਨ ਇਕਦਮ ਕਰੜਾ ਹੋ ਗਿਆ. ਉਸ ਰਾਤ ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਮੁੱਠ ਮਾਰੀ| ਮੁੱਠ ਮਾਰਦੇ ਮਾਰਦੇ ਬਿੱਕਰ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਮੂਹਰੇ ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਚੇਹਰਾ ਤੇ ਉਹਦੀ ਗੋਲ ਬੁੰਡ ਘੁੰਮਦੀ ਰਹੀ|
ਹੁਣ ਬਿੱਕਰ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਬਸ ਇਕ ਹੀ ਚੀਜ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿਦਾਂ ਮਨਦੀਪ ਉਹਦੇ ਹੇਠ ਆਵੇ ਤੇ ਉਹ ਤਸੱਲੀ ਨਾਲ ਉਹਦਾ ਮਜਾ ਲੈ ਸਕੇ| ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਮੋਟਰ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਬੜਾ ਦਿਮਾਗ ਘੁਮਾਯਾ ਤੇ ਇਕ scheme ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਆਈ} ਬਿਕਾਰ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਪਹਿਲਾ ਪਤਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਕਿ ਮਨਦੀਪ ਕਦੀ ਕੱਲੀ ਵੀ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਜਾਂਦੀ ਆ| ਜਦੋ ਉਹ ਕੱਲੀ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਬਿੱਕਰ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ|. ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਗੇੜੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿਤੇ| ਇਕ-ਦੋ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਮਨਦੀਪ ਆਪਣੇ ਘਰੋਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ| ਬਿੱਕਰ ਨੇੜੇ ਹੀ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹਦੀ ਨਜ਼ਰ ਮਨਦੀਪ ਤੇ ਪੈ ਗਈ. ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਆਪਣਾ motorcycle ਖੇਤ ਦੇ ਪਾਸੇ ਤੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰ ਪਿਆ| ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਮਨਦੀਪ ਅੱਡੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤੇ ਝੱਟ ਹੀ ਬੱਸ ਚ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ| ਬਿੱਕਰ ਦੇ ਮਂਨ ਚ ਖੁਸ਼ੀ ਭਰ ਗਈ| ਜੇ ਮਨਦੀਪ ਕੱਲੀ ਬੱਸ ਚ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਚੰਗਾ ਮੌਕਾ ਸੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ|
2- ਬੱਸ ਦਾ ਸਫਰ
੧-੨ ਦਿਨ ਬਿੱਕਰ ਤਾਕ ਚ ਰਿਹਾ ਕਿ ਮਨਦੀਪ ਕਦੋਂ ਦੋਬਾਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਬੱਸ ਚ ਜਾਵੇ| ਫੇਰ ਇਕ ਦਿਨ ਉਹਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਮਨਦੀਪ ਫੇਰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਅੱਡੇ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ| ਬਿੱਕਰ ਨੇ ਆਪਣਾ motorcycle ਇਕ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਖੜਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਭੱਜ ਕੇ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਜਾ ਕੇ ਅੱਡੇ ਤੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ. ਬਿੱਕਰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਮਨਦੀਪ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ| ਸੂਟ ਚਾਹੇ ਬਹੁਤ ਟਾਈਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਜਵਾਨ ਸਰੀਰ ਦੀ ਸ਼ੇਪ ਬਿੱਕਰ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਸੀ| ਐਨੇ ਨੂੰ ਬੱਸ ਆਈ ਤੇ ਮਨਦੀਪ ਬੱਸ ਚ ਚੜ੍ਹ ਗਈ| ਬਿੱਕਰ ਵੀ ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ|
ਬੱਸ ਚ ਭੀੜ ਬੜੀ ਸੀ ਤੇ ਮਨਦੀਪ ਬਾਰੀ ਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ| ਬਿੱਕਰ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ| ਭੀੜ ਬਹੁਤ ਸੀ ਤੇ ਅਗਲੇ ਅੱਡੇ ਤੇ ੩-੪ ਹੋਰ ਸਵਾਰੀਆਂ ਬੱਸ ਚ ਚੜ੍ਹ ਗਈਆਂ| ਕੰਡਕਟਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਸਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਤੁਰਨ ਦਾ ਹੋਕਾ ਦਿੱਤਾ| ਮਨਦੀਪ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਈ| ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਬਿੱਕਰ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਹੋਰ ਵੀ ਨੇੜੇ ਹੋ ਗਿਆ| ਹੁਣ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਬਿਲਕੁਲ ਜਗ੍ਹਾਹ ਨਈ ਬਚੀ ਸੀ| ਹੁਣ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਦੀ ਮਹਿਕ ਬਿੱਕਰ ਨੂੰ ਆਉਣ੍ਹ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ| ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਮਹਿਕ ਨੇ ਜਿਦਾ ਉਹਦੇ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਜਾਦੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ| ਪਿੰਡ ਵਾਲੀ ਸੜਕ ਬੜੀ ਟੁੱਟੀ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਡ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਹੈਗਾ ਵੀ ੧੦-੧੨ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਸੀ| ਇਸ ਲਈ ਬੱਸ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਤੁਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬੜੇ ਝਟਕੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸੀ| ਬਿੱਕਰ ਲਈ ਬੜਾ ਸਹੀ ਮੌਕਾ ਸੀ| ਉਹ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਹੋਰ ਵੀ ਨੇੜੇ ਲੱਗ ਕੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ| ਹੁਣ ਉਹਦਾ ਲੰਨ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਸੂਟ ਨਾਲ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਚਾਹੇ ਹਾਲੇ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਬੁੰਡ ਦੂਰ ਹੀ ਸੀ| ਇਹ ਸੋਚ ਕਿ ਉਹ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਬੁੰਡ ਦੇ ਐਨਾ ਨੇੜੇ ਆ, ਬਿੱਕਰ ਦੇ ਲੰਨ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਝਟਕਾ ਲਿਆ ਤੇ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਉਹਦਾ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ|
ਟੁੱਟੀ ਸੜਕ ਕਰਕੇ ਬੱਸ ਹਿੱਲ ਹਿੱਲ ਕੇ ਤੁਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਬਿੱਕਰ ਦਾ ਟੋਪਾ ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਫੁੱਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਥੋੜ੍ਹਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੂਟ ਦੇ ਉਪਰੋਂ ਚਾਹੇ ਮਨਦੀਪ ਨੂੰ ਬਹੁਤਾ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਕੁਸ਼ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨਾਲ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਬੱਸ ਦਾ ਧੱਕਾ ਸਮਝ ਕੇ ਮਨਦੀਪ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਇਗਨੌਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਉੱਧਰ ਬਿੱਕਰ ਦਾ ਲੰਨ ਹੋਰ ਵੀ ਫੁੱਲ ਗਿਆ ਸੀ. ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਧੱਕੇ ਮਾਰਦਾ ਟੋਪਾ ਹੁਣ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਚਿਤੜ੍ਹਾਂ ਦੇ ਥੱਲੇ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ. ਕਸ਼ੇ ਚ ਬਿੱਕਰ ਦਾ ਲੰਨ ਥੋੜ੍ਹਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹਦਾ ਟੋਪਾ ਪੂਰਾ ਭਿੱਜ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਗਰਮ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਸੇਕ ਉਹਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਗਰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਬਿੱਕਰ ਬੱਸ ਦੇ ਧੱਕਿਆਂ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਗਾ ਕੇ ਟੋਪੇ ਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਕਰਨ ਲੱਗਾ. ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਟੋਪਾ ਮਨਦੀਪ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਥੱਲੇ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਕੋਲ ਜਿਹੇ ਫਸ ਗਿਆ. ਏਨਾ ਮਜ਼ਾ ਬਿੱਕਰ ਨੂੰ ਕਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਆਇਆ ਸੀ. ਉਹਨੂੰ ਤਾਂ ਇੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿੱਦਾਂ ਉਹਨੇ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਨੰਗੀ ਫੁੱਦੀ ਨਾਲ ਹੀ ਲੰਨ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਬੱਸ ਨੂੰ ਵੱਡਾ ਜਿਹਾ ਧੱਕਾ ਲੱਗਾ ਤੇ ਬਿੱਕਰ ਇੱਕ ਦਮ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋ ਗਿਆ. ਉਹਦਾ ਟੋਪਾ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਮਨਦੀਪ ਦੀ ਕੱਛੀ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਉਹਦੀ ਕਿੱਲੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਉੱਤੇ ਜਾ ਲਗਾ.
Last edited: