Incest माई

[love2025]

Update 20
त्या दुपारनंतर आमच्यातलं सगळं काही बदलून गेलं होतं. माईने माझ्याकडे पाहणं, माझ्याशी बोलणं जणू पूर्णपणे सोडूनच दिलं होतं. घरात समोरासमोर येण्याचा प्रसंग आलाच, तर ती नजर चुकवून निघून जायची किंवा तिच्या डोळ्यात माझ्याबद्दल फक्त आणि फक्त राग दिसायचा. त्या नजरेत आता पूर्वीची माया, आपुलकी किंवा भीती नव्हती, फक्त एक थंड, तीव्र संताप होता.
मी तिला रात्री दाराला कडी न लावण्याबद्दल सांगितलं होतं, पण त्याचा काहीही उपयोग झाला नाही. जवळपास रोज रात्री, घरातले सगळे झोपल्यावर, मी चोरपावलांनी तिच्या खोलीच्या दारापर्यंत जायचो, दार हलकेच ढकलून पाहायचो, पण प्रत्येक वेळी ते आतून घट्ट बंद असायचं. आतून लावलेल्या कडीचा अडसर माझ्या प्रत्येक प्रयत्नावर पाणी फेरत होता.
दिवसाही, घरात इतर कुणी नसताना किंवा तिची एकटी गाठण्याची संधी मिळेल तेव्हा (जी आता खूप कमी वेळा मिळायची), मी तिच्याशी बोलण्याचा किंवा तिला सहज स्पर्श करण्याचा प्रयत्न करायचो. पण प्रत्येक वेळी ती एकतर झटक्यात दूर व्हायची किंवा रागाने लाल होऊन माझ्याकडे पाहायची, पण तोंडातून एक शब्दही काढायची नाही. तिचा राग जणू तिच्या मौनातूनच व्यक्त होत होता.
असाच एक दिवस होता. दुपारची वेळ असावी, घरातली इतर मंडळी शेतावर होती. माई स्वयंपाकघरातल्या चुलीसमोर बसून भाकऱ्या करत होती. तिचा तो नेहमीचा शांत, घरगुती अवतार होता. मी तिथे गेलो आणि काही काम नसल्यासारखं तिच्यासमोर जाऊन बसलो. ती माझ्याकडे ढुंकूनही न पाहता तिचं भाकरी थापण्याचं काम करत राहिली.
मी शांतपणे तिच्याकडे पाहत होतो. भाकरी थापताना तिचे हात लयबद्ध हालचाल करत होते, आणि त्यासोबत तिचे खांदे आणि छातीही हलत होती. तिच्या स्तनांची ती लयबद्ध हालचाल माझ्या नजरेतून सुटत नव्हती. मी त्याच विचारांमध्ये गुरफटून गेलो होतो.
तेवढ्यात, कामाच्या नादात तिच्या खांद्यावरचा पदर नकळत खाली सरकला. ब्लाऊजच्या वरचा, स्तनांचा काही भाग उघडा पडला, माझ्या नजरेसमोर आला. क्षणभर माझा माझ्यावरचा ताबा सुटला. त्याच अवस्थेत, किंचित पुढे झुकून, ते उघडे पडलेले स्तन माझ्या हातात घ्यावेत, त्यांना स्पर्श करावा, अशी तीव्र इच्छा झाली आणि मी नकळत पुढे झालोच...
...पण पुढच्याच क्षणी, माईचं लक्ष गेलं. तिने विजेच्या चपळाईने माझ्याकडे पाहिलं, तिच्या डोळ्यात नुसता अंगार होता. तिने भाकरी थापायचा हात तसाच ठेवला आणि दुसऱ्या हाताने मला जोरात छातीवर ढकललं. मी मागे कलंडणार इतक्यातच, तिने पूर्ण ताकदीनिशी माझ्या कानाखाली एक सणसणीत दिली!
"लाज नाही वाटत?" ती संतापाने किंचाळली.
तिच्या त्या अनपेक्षित प्रतिक्रियेने आणि चापटच्या आवाजाने मी पुरता हादरलो, आश्चर्यचकित झालो. गालावर तिची जळजळीत बोटं उमटली होती. इतका तीव्र प्रतिकार तिने याआधी कधीच केला नव्हता. माझ्या आश्चर्याची जागा लगेचच तीव्र रागाने घेतली. माझा अपमान झाला होता. मी काही न बोलता, रागातच तिथून उठलो आणि तरातरा बाहेर पडलो. मनातल्या मनात मी तिच्याशी कधीही न बोलण्याचा जणू प्रणच केला होता. माझा अहंकार दुखावला गेला होता.​

 

[love2025]

Update 21
त्या दिवसानंतर मी खरंच बदललो होतो. माझा अपमान झाला होता आणि त्याचा राग मनात घर करून बसला होता. मी गावाकडे येणंच खूप कमी केलं. आलोच, तरी माईच्या पूर्णपणे नजरेआड राहण्याचा प्रयत्न करायचो. तिच्याकडे पाहणं टाळायचो, बोलण्याचा तर प्रश्नच नव्हता. माझा तिच्याशी न बोलण्याचा प्रण मी कसोशीने पाळत होतो.
यात बराच काळ लोटला. महिने उलटले, ऋतू बदलले. माझ्या मनात तिच्याबद्दलचा राग किंचित कमी झाला असावा, पण अंतर कायम होतं. याच काळात, कधीतरी मला तिच्या वागण्यात एक वेगळेपण जाणवायला लागलं. सुरुवातीला माझ्या ते लक्षात आलं नाही, कदाचित माझ्या मनातल्या रागामुळे आणि तिच्याकडे जाणीवपूर्वक दुर्लक्ष करण्यामुळे असेल. पण हळूहळू ते स्पष्ट होत गेलं – माई माझ्याकडे बघत होती. चोरून नाही, तर उघडपणे. नुसतं बघत नव्हती, तर तिच्या चेहऱ्यावर एक हलकंसं स्मित असायचं. कधी कधी ती माझ्याशी काहीतरी बोलण्याचा प्रयत्न करत असल्यासारखंही वाटायचं, पण मी प्रतिसाद देत नसल्याने ते तिथेच थांबायचं. तिच्या वागण्यातला हा बदल मला बुचकळ्यात टाकत होता. इतक्या महिन्यांचा तिचा राग, तिची नाराजी कुठे गेली?
अशातच एकदा, घरात सगळे एकत्र जमून गप्पा मारत बसले होते. दिवाळीची किंवा कुठल्यातरी सणाची सुट्टी असावी. माईसुद्धा त्यांच्यात बसली होती. मी मात्र त्यांच्यात सामील न होता, थोडा दूर, खोलीच्या चौकटीत उभा होतो, उगाच इकडे तिकडे पाहत.
गप्पांच्या ओघात, माईचं लक्ष मध्ये मध्ये माझ्याकडे येत होतं. ती माझ्याकडे पाहून मंदपणे हसायची, कधीतरी काहीतरी बोलण्याचा प्रयत्न केल्यासारखं करायची, पण मी कटाक्षाने तिच्याकडे दुर्लक्ष करत होतो. बराच वेळ हे असंच चालू होतं.
काही वेळाने, कामाचं निमित्त काढून असावी, माई तिथून उठली आणि बाहेरच्या दिशेने जाऊ लागली. तिचा रस्ता नेमका मी उभा होतो तिथूनच होता. ती माझ्या अगदी जवळून, बाजूने जात होती. तिचा पदर मला किंचित चाटून गेला.
आणि त्याच क्षणी, कोण जाणे का, पण माझ्या नकळत माझा हात उचलला गेला आणि ती पुढे जाण्याआधीच तिच्या कमरेवर जाऊन विसावला.
माझ्या त्या अनपेक्षित स्पर्शाने ती जिथल्या तिथे स्तब्ध झाली. क्षणभर ती हलली नाही, काही बोलली नाही. तिच्या श्वासांची लय मात्र किंचित बदलली. तिच्या त्या स्तब्धतेने मला धीर आला असावा. माझा हात, जो तिच्या कमरेवर होता, तो हळूवारपणे, हलके हलके तिची कंबर हाताळू लागला, तिच्या त्वचेची उब अनुभवू लागला.
पण आमचा तो एकांत फार काळ टिकला नाही. तेवढ्यात कोणीतरी बाहेरून आत आलं. चाहूल लागताच माई पटकन भानावर आली, माझा हात झटकल्यासारखं करून ती स्वतःला सावरत लगबगीने तिथून निघून गेली. माझ्या हाताला फक्त तिच्या कमरेची उब आणि तिच्या शरीराचा मंद गंध जाणवत राहिला.
ती लगबगीने निघून गेली होती, पण त्या एका स्पर्शाने आमच्यात काहीतरी बदललं होतं, निदान मला तरी तसं वाटत होतं.
त्या घटनेनंतर, मी जाणीवपूर्वक माईकडे पाहू लागलो. तिच्या नजरेत राग दिसतोय का, हे तपासण्यासाठी म्हणा किंवा तिच्या स्तब्ध होण्याचा अर्थ लावण्यासाठी म्हणा, माझं लक्ष आता तिच्याकडे अधिक राहू लागलं. आणि माझ्या आश्चर्याला धक्का बसला, कारण तिच्या नजरेत आता राग नव्हता. उलट, हळूहळू मला जाणवलं की तीही माझ्याकडे पाहत होती. आमची नजरानजर व्हायची. सुरुवातीला ती नजर चुकवायची, पण नंतर नंतर तसं होईनासं झालं. कधीतरी तिच्या चेहऱ्यावर एक ओझरतं स्मितही उमटायचं. जणू काही प्रेमात पडलेली एखादी लाजरी जोडपी एकमेकांना चोरून पाहतात आणि ओठांवर हसू आवरू शकत नाहीत, तसंच काहीसं आमच्यात होऊ लागलं होतं. आम्ही एकमेकांना चोरून पहायचो, नजरानजर झाली की हळूच हसायचो.
हे असं चोरून पाहणं आणि हसणं सुरू होतं, पण आम्ही एकमेकांच्या जवळ मात्र येत नव्हतो. दोघांमध्ये एक अदृश्य भिंत अजूनही होती. मला कळेना की तिचं हे हसणं, हे पाहणं खरं आहे की केवळ माझा भ्रम. कदाचित मलाच आता धीर करून पुढचं पाऊल टाकावं लागणार होतं. पण मनात धाकधूक होतीच – इतक्या महिन्यांनी बदललेल्या तिच्या वागण्याचा अर्थ काय घ्यायचा? तिची प्रतिक्रिया काय असेल? पुन्हा तिच्या रागाचा, किंवा त्याहून वाईट म्हणजे, चापटीचा सामना करावा लागला तर?
अशाच एका संभ्रमावस्थेत असताना, एके दिवशी दुपारच्या वेळी, माई पडवीत पारडं घेऊन बसली होती आणि त्यातले दाणे पाखडत होती (धान्य निवडत होती). मी तिथेच जवळ उभा राहून तिच्याकडे पाहत होतो. तिचं लक्ष कामात होतं, पण मध्येच ती माझ्याकडे पाहायची आणि हसायची. मीही तिला पाहून हसायचो. शब्दांशिवायचा एक संवाद आमच्यात सुरू होता.
तिचं पाखडून झाल्यावर ती पारडं बाजूला ठेवून आतल्या खोलीत गेली. मीही, कशाचाही विचार न करता, सहजपणे तिच्या पाठोपाठ आत गेलो. आतल्या बाजूला, ती पाण्याने भरलेली तांब्याची जड घागर उचलण्यासाठी खाली वाकली. तिची पाठ माझ्याकडे होती आणि ती पूर्णपणे खाली झुकली होती.
हाच क्षण होता! माझ्या मनातली भीती कुठेतरी पळाली आणि धाडस वर आलं. त्याच वाकलेल्या अवस्थेत, मी पटकन पुढे झालो आणि दोन्ही हातांनी तिच्या कमरेला धरून तिला मागून घट्ट मिठी मारली. माझा ऊर तिच्या पाठीला टेकला होता.
माझ्या अचानक झालेल्या स्पर्शाने ती पुन्हा एकदा स्तब्ध झाली. तिच्या हातातली घागर जवळजवळ निसटलीच होती, पण तिने सावरली. ती तशीच वाकलेल्या अवस्थेत, माझ्या मिठीत, निश्चल उभी राहिली. ना तिने विरोध केला, ना काही बोलली. आम्ही दोघेही काही क्षण त्याच अवस्थेत राहिलो. माझ्या मिठीत ती शांत होती.
तोच बाहेरून कोणीतरी तिला हाक मारली, "माईऽऽ!"
हाकेच्या आवाजाने आम्ही दोघेही भानावर आलो. मी पटकन माझी मिठी सैल केली, तिला सोडलं. तीही लगेच सरळ झाली, स्वतःला सावरलं आणि लगबगीने बाहेर निघून गेली. जणू काही घडलंच नव्हतं. पण त्या काही क्षणांच्या स्पर्शाने माझ्या मनात मात्र आशा पल्लवित झाली होती.​

 

[mack371985]

Khupach sundar, jabardast

 

[love2025]

Update 22

त्यानंतर काही दिवस गेले. एके रात्री, मध्यरात्रीच्या सुमारास, मला अचानक जाग आली. घड्याळात पाहिलं, मध्यरात्र उलटून गेली होती. मला लघवी लागली होती, म्हणून मी उठून बाहेर आलो. बाहेरची थंड हवा अंगाला झोंबत होती. परत येताना, नकळतच माझी पावलं माईच्या खोलीच्या दाराकडे वळली. मनात कोणताही विचार नव्हता, केवळ एक सवय किंवा उत्सुकता म्हणा. मी नेहमीप्रमाणेच हलकेच तिच्या खोलीचं दार ढकललं, ते आतून बंद असणार याची खात्री बाळगूनच.
पण... दार किंचित उघडलं गेलं! क्षणभर माझा विश्वासच बसेना. काय घडलंय हेच मला कळेना. दाराला कडी नव्हती! इतके महिने रोज रात्री बंद असणारं ते दार आज उघडं होतं. माझ्या हृदयाची धडधड वाढली.
मी हळूच दार पूर्ण उघडलं आणि आत डोकावलं. मग सावधपणे आत शिरलो आणि दार तितक्याच हळू आवाजात आतून बंद करून घेतलं, कडी लावली. खोलीत मंद, झिरो वॅटच्या बल्बचा पिवळसर प्रकाश पसरला होता. त्या प्रकाशात माई शांतपणे झोपलेली दिसली, अंगावर तिची नेहमीची जाडजूड गोधडी होती.
मी तिच्या बिछान्यापाशी गेलो आणि अत्यंत हळूवारपणे तिच्या बाजूला पहुडलो. तिच्या गोधडीत शिरताना तिच्या शरीराची उब जाणवली. मी हलकेच तिला चिकटलो. माझा एक हात तिच्या अंगावरून टाकला आणि नकळतच तिची कंबर कुरवाळू लागलो, जणू काही त्या दिवसाच्या अपूर्ण स्पर्शाची पूर्तता करत होतो.
माझ्या स्पर्शाने आणि उबेने तिला लगेच जाग आली. तिने डोळे उघडले, अंधुक प्रकाशात माझ्याकडे पाहिलं. तिच्या चेहऱ्यावर आश्चर्य नव्हतं, राग नव्हता. उलट, एक मंद स्मित होतं आणि आवाजात किंचित तक्रारीचा सूर होता. ती म्हणाली, "आलास तू? किती वेळ केलास? मी कधीपासून वाट बघतेय तुझी... रोज रात्री दाराला कडी लावत नाही मी, तुझ्यासाठी..."
तिचे शब्द ऐकून मी थक्कच झालो. ज्या क्षणाची मी कल्पनाही केली नव्हती, तो क्षण समोर आला होता. तिच्या बोलण्याने माझ्या मनातल्या सगळ्या शंका दूर झाल्या होत्या. पण त्याच वेळी, जुने प्रश्न पुन्हा उभे राहिले.

"पण माई," मी तिला किंचित जवळ घेत विचारलं, "मग ते सगळं काय होतं? तुझं ते चिडणं... अबोला धरणं... आणि त्या दिवशी तू मला कानाखाली मारलीस...?"
माझ्या प्रश्नाने तिच्या चेहऱ्यावरचं स्मित किंचित मावळलं. तिने एक दीर्घ श्वास घेतला. तिचा हात माझ्या हातावर आला, किंचित दाबला. "अरे वेड्या," ती म्हणाली, तिचा आवाज आता गंभीर झाला होता, "तुला काय वाटलं? माझ्यासाठी हे सगळं स्वीकारणं किंवा त्यातून जाणं इतकं सोपं होतं का? तू फक्त तुझी बाजू पाहिलीस, तुझी तगमग बघितलीस... पण माझ्या मनाची काय अवस्था झाली असेल, याचा विचार केलास का?"
तिने क्षणभर थांबून माझ्या डोळ्यात खोलवर पाहिलं. जणू माझ्या आत्म्यापर्यंत पोहोचण्याचा प्रयत्न करत असावी. मग ती बोलू लागली, तिच्या आठवणींचा पट उलगडत:
"मला आठवतंय. पहिल्यांदा तू केलेले निसटते स्पर्श. तुझे वाढलेले धाडस. तू एकदा रात्री माझ्या खोलीत आला होतास. माझ्या बाजूला बसून हाताने माझ्या शरीराला, कंबर, पोट आणि स्तनांना स्पर्श केला होता. पुढच्या रात्री तर तू आणखी धाडसाने माझ्या शरीरावर तुझे ओठ टेकवायला पाहत होतास. तेव्हाच माझ्या काळजात धस्स झालं होतं. भीती वाटली होती. काय करावं कळेना. ओरडावं तर घरातले जागे होतील, नसती भानगड होईल. गप्प राहावं तर तू काय करशील याचा नेम नव्हता. मी डोळे गच्च मिटून घेतले होते, श्वास रोखून धरला होता. तू एक-दोन रात्री प्रयत्न केलास आणि मग थांबलास... मला वाटलं, संपलं सगळं. पण माझ्या मनात एक भीतीची आणि गोंधळाची भावना घर करून राहिली होती."
"आणि मग ती दुपार आली. तू पुन्हा आलास. यावेळी दिवसाढवळ्या. तुझा स्पर्श अधिक धीट होता, अधिक मागणी करणारा होता. मानेवरून हात कधी कमरेवर, पोटावर गेला कळलंच नाही. मी झोपेतून जागी झाले तेव्हा तू माझ्या इतक्या जवळ होतास, माझ्या शरीरावर तुझा हक्क सांगत होतास... तेव्हा भीतीपेक्षा जास्त राग आला होता. संताप आला होता. तू माझा विश्वासघात करत होतास, नात्याचा, वयाचा, कशाचाच मान ठेवत नव्हतास. माझ्या आत एक द्वंद्व सुरू होतं – तुला दूर ढकलण्याची तीव्र इच्छा आणि त्याच वेळी परिस्थितीत अडकल्याची, काही करू न शकल्याची हतबलता. त्या हतबलतेचा लाभ करून घेत तू माझ्या शरीराचा एक एक भाग ताब्यात घेतलास. माझ्या क्षीण विरोधाला तू जुमानले नाहीस. माझे स्तन तुझ्या हाती लागल्यावर मोठ्या अभिमानाने मला हाक मारून तू त्यांच्यासोबत काय करत होतास ते दाखवलास. सारं शरीर तू जिंकत चालला होतास आणि मी काहीही करू शकत नव्हते. शेवटचा प्रयत्न म्हणून मी माझा पेटीकोट सोडवताना तुला थांबवायला पाहिले. पण तू माझा हात बाजूला केलास. मी हतबल होते. माझ्या मुलासारखा असणारा तू. तू मला नग्न केलास. माझ्या शरीराला नको नको तिथे स्पर्श केलास. माझ्यात शिरलास. मला स्वतःची लाज वाटत होती, राग येत होता. माझ्या विरोधाचा काही फायदा होत नाही हे पाहून मी स्तब्ध झाले... शरीर जणू बधिर झालं होतं."
"त्यानंतरचा माझा राग खरा होता. खूप जास्त खरा होता. मला स्वतःचीच लाज वाटत होती, चीड येत होती. तू माझ्या असहाय्यतेचा फायदा घेतला होतास. म्हणून मी तुझ्याशी बोलणं बंद केलं, तुझ्याकडे पाहिलं की संताप यायचा. रात्री दाराला कडी लावणं हा माझा स्वतःच्या बचावाचा प्रयत्न होता, एक स्पष्ट संदेश होता की तू पुन्हा ती रेषा ओलांडू नयेस."
"आणि त्या दिवशी स्वयंपाकघरात... भाकरी करताना... तू समोर बसून ज्या नजरेने पाहत होतास, ते मला कळत होतं. पदर सरकल्यावर तू ज्या हक्काने पुढे झालास, तेव्हा मात्र माझ्या सहनशीलतेचा बांध फुटला. इतके दिवस दाबून ठेवलेला सगळा संताप, सगळी चीड त्या चापटीतून बाहेर पडली. तो माझा स्वतःसाठी उभा राहण्याचा क्षण होता."
तिचा आवाज किंचित कातर झाला. "पण खरं सांगू? तू रागावून निघून गेलास आणि माझ्याशी बोलणं पूर्ण बंद केलंस... तेव्हा काही दिवसांनी मला त्रास व्हायला लागला. तुझा राग, तुझी नाराजी मला सहन होत नव्हती. घरात तुझी उणीव भासत होती. सुरुवातीला वाटलं, राग आहे म्हणून असं होतंय. पण मग हळूहळू कळायला लागलं की माझ्या मनातही काहीतरी बदलतंय. तुझा स्पर्श आठवत होता... तुझ्या स्पर्शातली फक्त वासना नाही, तर कुठेतरी एक वेडी ओढही होती, जी मलाही जाणवली होती पण मी स्वीकारायला तयार नव्हते. मनात विचारांचं काहूर माजलं होतं – समाज काय म्हणेल, लोक काय विचार करतील, हे नातं योग्य आहे का? पण या सगळ्या विचारांवर तुझ्याबद्दलची ओढ भारी पडत होती."
"खूप अवघड होतं ते माझ्यासाठी. स्वतःच्याच भावनांशी लढत होते मी. राग आणि ओढ यांच्यात मन झोके घेत होतं. अखेर, ओढीचाच विजय झाला. मी ठरवलं, तुला एक संधी द्यायची, स्वतःला एक संधी द्यायची. म्हणून मी तुझ्याकडे पाहून हसू लागले, बोलण्याचा प्रयत्न करू लागले. तूही प्रतिसाद देऊ लागलास. त्या दिवशी तू मला पुन्हा स्पर्श केलास, मी स्तब्ध झाले... कारण अजूनही मनात भीती होती, पण त्यासोबत एक आशाही होती. आणि मग, मी रोज रात्री दाराची कडी काढायला लागले... फक्त तुझ्यासाठी. तू येशील आणि सगळं काही ठीक होईल, या वेड्या आशेवर..."
तिने बोलणं थांबवलं आणि माझ्याकडे अपेक्षेने पाहिलं. तिच्या डोळ्यात पाणी तरळलं होतं. तिच्या प्रत्येक शब्दाने, तिच्या कबुलीने माझ्या मनावरचं ओझं उतरलं होतं. तिने तिच्या बाजूची गुंतागुंत, तिचं द्वंद्व माझ्यासमोर ठेवलं होतं. आता आमच्यामध्ये कोणतीही लपवाछपवी उरली नव्हती. मी तिला अजून घट्ट मिठीत घेतलं, तिच्या केसांमधून हात फिरवला. तिनेही माझ्या मिठीत स्वतःला सामावून घेतलं. खोलीतील शांतता आता अधिक आश्वासक वाटत होती.
तिचं बोलणं संपल्यावर, माझ्या मनात विचारांचं काहूर थांबलं होतं. तिच्या कबुलीजबाबाइतकंच, किंबहुना त्याहून अधिक, मला तिच्या शरीराचा स्पर्श हवाहवासा वाटत होता. इतक्या महिन्यांची तिच्या स्पर्शाची भूक आता अनावर झाली होती. मी फक्त तिच्या जवळ असण्याने, तिच्या शरीराच्या स्पर्शाने खुश झालो होतो.
मी तिला मिठीत तसंच ठेवून तिच्या कंबरेला हळूवारपणे कुरवाळत होतो. माझा हात तिच्या पाठीवर फिरत होता. मी तिच्या पाठीवर हलकेच चुंबन घेतलं. मग तिला माझ्याकडे वळवून घेतलं. तिच्या चेहऱ्यावर, गालांवर, कपाळावर आणि मग तिच्या ओठांवर मी चुंबनांचा वर्षाव सुरू केला. तिनेही यावेळी ओठांनी प्रतिसाद दिला. आमचं ते चुंबन दीर्घकाळ चाललं.
त्या धुंदीत, पूर्वीच्या अनुभवाप्रमाणे, माझे हात नकळतच तिची साडी सोडण्याच्या दिशेने किंवा तिच्या ब्लाऊजची बटणं उघडण्याच्या दिशेने सरकले. मला वाटलं, आता सगळं काही पूर्वीसारखंच होईल, किंबहुना अधिक सहजपणे.
पण तसं झालं नाही. माझे हात पुढे सरकताच, माईने हळूवारपणे पण निश्चितपणे माझे हात पकडले. तिने माझ्या डोळ्यात पाहिलं. तिच्या नजरेत आता नकार नव्हता, पण एक विनवणी होती, एक मर्यादा आखण्याची सूचना होती. तिने काही न बोलताच, फक्त नजरेनेच मला थांबवलं.
मीही तिच्या इशाऱ्याचा मान ठेवला. यावेळी मी जबरदस्ती केली नाही. तिने मला पुढे जाऊ दिलं नाही आणि केवळ चुंबने आणि स्पर्श यावरच थांबायला सांगितलं. मी ते मान्य केलं. आम्ही एकमेकांना बिलगून राहिलो, एकमेकांच्या मिठीत विसावलो. मी तिच्या चेहऱ्याला, गळ्याला, खांद्यांना चुंबत राहिलो, तिला कुरवाळत राहिलो. तिनेही माझ्या स्पर्शांना प्रतिसाद दिला, माझ्या केसातून हात फिरवला.
ती रात्र आमच्यासाठी वेगळी होती. त्यात आवेग होता, पण मर्यादाही होती. ओढ होती, पण संयमही होता. आम्ही एकमेकांच्या मिठीत, एकमेकांच्या उबेत, फक्त स्पर्श आणि चुंबनांच्या साथीने ती रात्र घालवली. शरीरांच्या मिलनापलीकडचा एक वेगळा संवाद आमच्यात घडत होता. रात्र हळूहळू सरत गेली आणि आम्ही एकमेकांच्या मिठीतच कधीतरी झोपी गेलो.​

 

[mack371985]

chan

 

[got8]

अप्रतिम लेखन मित्रा, खूप छान लिखाण आहे , लहानपणी घडलेल्या घटनांचा उजाडा झाला वाचून

 

[love2025]

सर्वांचे मनापासून आभार

 

[love2025]

Update 23
त्या रात्रीनंतर आमचं नातं एका वेगळ्या वळणावर आलं होतं. रात्री, घरात शांतता पसरल्यावर, मी तिच्या खोलीत जाणं नित्याचं झालं होतं. दार आता माझ्यासाठी नेहमीच उघडं असायचं. आम्ही एकमेकांना मिठीत घेऊन झोपायचो, एकमेकांना कुरवाळायचो. मी तिच्या चेहऱ्याचं, केसांचं, ओठांचं चुंबन घ्यायचो. तीही आता प्रतिसाद द्यायची. पण तिने एक लक्ष्मणरेषा आखली होती, ज्याच्या पुढे ती मला जाऊ देत नव्हती. स्पर्श आणि चुंबनांपलीकडे जाण्याचा मी प्रयत्न केलाच, तर ती मला शांतपणे पण ठामपणे थांबवायची. मीही तिच्या इच्छेचा मान राखत होतो. रात्री अशाच एकमेकांच्या मिठीत, मर्यादित पण उबदार स्पर्शात निघून जात होत्या.
असेच काही दिवस गेले. एके दुपारी, घरात माझ्या आणि माईशिवाय दुसरं कोणीच नव्हतं. सगळे शेतावर गेले होते आणि दुपारची निरव शांतता पसरली होती. मी पडवीत उगाच बसलो होतो. तेवढ्यात माईने मला आतून हाक मारली. तिच्या आवाजात नेहमीपेक्षा वेगळीच काहीतरी जादू होती.
मी आत गेलो, तर तिने जमिनीवर एक चटई अंथरली होती. "ये, इथे झोप," ती शांतपणे म्हणाली. तिच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक होती, जी मी याआधी कधी पाहिली नव्हती. मी काही न बोलता, तिच्या सूचनेनुसार त्या चटईवर झोपलो.
मी झोपताच, ती माझ्या अंगावर आली, तिचं शरीर माझ्या शरीरावर पसरलं. तिचं वजन, तिची उब मला जाणवत होती. क्षणभर मला काय होतंय हेच कळेना. पण पुढच्याच क्षणी, तिने स्वतःहून माझे ओठ तिच्या ओठांनी बंद केले. ती स्वतःहून, पुढाकार घेऊन मला चुंबू लागली. तिच्या चुंबनात एक वेगळाच अधिकार होता, एक वेगळाच जोश होता.
मीही प्रतिसाद देऊ लागलो, तिला मिठीत घेऊ लागलो, पण तिने माझे हात हलकेच बाजूला केले. तिने मला फक्त पडून राहायला सांगितलं, जणू काही ती आज मला काहीही करू देणार नव्हती. नियंत्रण पूर्णपणे तिच्या हातात होतं.
तिने माझे ओठ सोडले आणि माझ्या टी-शर्टकडे हात नेला. तिने सहजपणे माझे टी-शर्ट वर उचलून काढून टाकले आणि बाजूला फेकले. माझे उघडे शरीर तिच्यासमोर होते. मग ती माझ्या छातीवर झुकली. तिचे उबदार ओठ माझ्या छातीवर फिरू लागले. तिने माझ्या छातीवर, पोटावर असंख्य चुंबनांचा वर्षाव केला. तिचे केस माझ्या चेहऱ्यावर येत होते, तिच्या श्वासांची उब मला जाणवत होती. मी फक्त डोळे मिटून तिच्या स्पर्शाचा अनुभव घेत होतो. ती पूर्णपणे तिच्या धुंदीत होती, माझ्या शरीराचा प्रत्येक भाग जणू ती नव्याने शोधत होती.
बराच वेळ ती माझ्या छातीवर आणि पोटावर चुंबनं घेत होती. तिच्या प्रत्येक स्पर्शात प्रेम होतं, अधिकार होता आणि समाधान होतं. अखेरीस, जेव्हा तिचं पूर्ण समाधान झालं, तेव्हा ती स्वतःहून माझ्यावरून बाजूला झाली. तिने मला उठायला मदत केली नाही किंवा काही बोलली नाही. ती शांतपणे उठली, स्वतःला सावरलं आणि दुसऱ्या कामाला लागली, जणू काही झालंच नव्हतं. मी मात्र तिथेच चटईवर, तिच्या अनपेक्षित पण सुखद स्पर्शाच्या आठवणीत स्तब्ध पडून राहिलो होतो. त्या दुपारी माईने मला तिच्या प्रेमाचं एक वेगळंच रूप दाखवलं होतं.​

 

[mack371985]

छान

 

[love2025]

Update 24
त्या दुपारनंतर, आमच्या नात्याचा एक नवा अध्याय सुरू झाला होता. रात्री आमच्या ठरलेल्या असायच्या – मिठीत शिरून, एकमेकांना कुरवाळत, मर्यादित स्पर्श आणि चुंबनांची देवाणघेवाण करत झोपी जाणे. पण दुपार मात्र पूर्णपणे तिची असायची. जेव्हा घरात कोणी नसायचं, तेव्हा ती मला बोलावून घ्यायची. मी तिचा व्हायचो आणि ती माझ्या शरीराची स्वामिनी.
ती मला चटईवर झोपायला लावायची, स्वतःहून माझ्या अंगावर यायची. मला पूर्ण नग्न करायलाही ती कचरत नसे. मग ती माझ्या शरीराचा पूर्ण ताबा घ्यायची. माझे केस, माझे ओठ, माझी छाती, माझे पोट... माझ्या शरीराचा प्रत्येक अवयव तिच्या स्पर्शासाठी, तिच्या चुंबनांसाठी खुला असायचा. ती माझ्या शरीराशी मनसोक्त खेळत असे, तिची सारी तृष्णा शमवत असे, पण मला मात्र कोणतीही प्रतिक्रिया देण्याची किंवा पुढाकार घेण्याची परवानगी नसायची. मी फक्त तिच्या इच्छेनुसार पडून राहायचो, तिच्या प्रेमाचा स्वीकार करायचो.
अशाच एका दुपारी, ती पुन्हा माझ्यावर स्वार झाली होती. आज ती नेहमीपेक्षा खूपच जास्त तापली होती. तिचे श्वास मोठे आणि वेगाने चालले होते. माझ्या शरीरावर चुंबनांचा वर्षाव करताना, स्वतःच्याच धुंदीत तिची साडी कधीच कमरेवरून निसटून अस्ताव्यस्त झाली होती, खांद्यावरचा पदरही ढळला होता. तिला आजूबाजूच्या कशाचीही शुद्ध नव्हती, ती फक्त तिच्या आणि माझ्या शरीराच्या खेळात मग्न होती.
ती माझ्या छातीवरून खाली पोटाकडे सरकली, तिथे चुंबनं घेत राहिली. तिचे केस माझ्या पोटावर पसरले होते, तिच्या श्वासांची गरम हवा मला जाणवत होती. आणि मग... अचानक एक आश्चर्य घडलं.
तिने माझ्या शरीराचा ताबा सोडला नाही, पण तिने स्वतःला किंचित वर उचललं. तिने कमरेला आलेली तिची साडी एका हाताने अधिक वर केली. तिच्या डोळ्यात एक वेगळीच मादकता होती, एक निश्चय होता. आणि पुढच्याच क्षणी, तिने स्वतःला माझ्यावर अशा प्रकारे झोकून दिलं की तिने माझ्या शरीराला तिच्या शरीरात सहजपणे प्रवेश व्हावा. माझे शिश्न हातात धरून तिने तिच्या योनीवर टेकवले. मी थरारलो. हे काय होत होते?
मी पूर्णपणे अनपेक्षित असलेल्या या कृतीने क्षणभर गोंधळलो. काहीतरी बोलण्यासाठी माझे ओठ उघडले, पण तिने लगेच तिच्या दुसऱ्या हाताचा तळवा माझ्या तोंडावर दाबला आणि मला शांत राहण्याचा इशारा केला.
तिने माझे शिश्न तिचा ओल्याचिंब योनीत ढकलले. ते सहजपणे आत गेले. तिने वर पाहत सुस्कारा सोडला.
आता नियंत्रण पूर्णपणे तिच्या हातात होतं. तिने स्वतःच्या इच्छेनुसार, स्वतःच्या गतीनुसार हालचाल सुरू केली. तिचे डोळे मिटलेले होते, चेहऱ्यावर तीव्र सुखाचे भाव होते आणि श्वास अधिकच वेगाने चालले होते. मी फक्त तिच्याखाली निपचित पडून होतो, तिच्या हातामुळे तोंडून आवाजही काढू शकत नव्हतो, फक्त तिच्या शरीराच्या हालचाली अनुभवत होतो. ती कंबरेला हिसके देत होती. वर खाली होत होती. तिचा पृष्ठभाग माझ्या कंबरेवर, पोटावर घासत होती. तिचा योनीरस माझ्यावर सांडत होती. तिने पूर्णपणे स्वतःची तृप्तता करून घेतली. जेव्हा तिचे श्वास आणि शरीराची गती शिगेला पोहोचून शांत झाली, तेव्हाच तिने माझ्या तोंडावरचा हात काढला आणि थकल्यासारखी माझ्या अंगावर कोसळली.
त्या दुपारी, माईने आमच्या नात्याचा अंतिम अर्थ लावला होता, तिच्या पद्धतीने, तिच्या नियंत्रणाखाली.​