Incest தாய் வீட்டு சீதனம்

[balusai]

மலையாள ஸ்டைலில் தங்க ஜரிகை போன்ற வெள்ளை பட்டு முண்டுப் புடவை.. கழுத்தில் காசுமாலை அவர்களுடைய மாபெரும் கலசங்களைத் தாண்ட முயன்று தோற்றுப் போனதும், லேசான மடிப்பு விழுந்த வெண்மையான வெண்ணை வயிறும்.. ம்ம்ம்ம்....) என்னை மயக்கிப் போட்டாலும், எப்படியோ சமாளித்து, ராகினியின் கழுத்தில் தாலியைக் கட்டினேன்... முதலிரவு(!!!???)ம் இனிதே முடிந்தது. அடுத்த நாளே ராகினியின் குடும்பத்தினர் கேரளா புறப்பட்டுச் சென்றதனால், எல்லோருடன் பழகு வாய்ப்பும் இல்லாமல் போயிற்று ஆனால் வாய்ப்பு அடுத்த மூன்று மாதங்களில் வரும் என்று நான் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. மார்ச் மாத இறுதியிலாவது முறைவீடு வரவேண்டும் என்று வற்புறுத்திக் கேட்டுக்கொண்டார்கள் என் மாமியார்-மாமனார். அவர்கள் அன்புத் தொல்லையை மீற முடியாமல், ஒரு வாரம் விடுமுறை எடுத்துக்கொண்டு நானும் ராகினியும் அவர்கள் கிராமத்திற்குச் சென்றோம். இரிஞ்சாலக்குடா வரை ரயிலில் சென்று அங்கிறங்கி, ஒரு கார் வாடகை எடுத்து ஒன்றரை மணி நேரம் பயணித்ததில், அந்தக் கடற்கரையோர கிராமத்தை அடைந்தோம்.


கிராமத்திலேயே சற்று பெரிய பங்களா என்பது இவர்களுடையது தான். எப்போதோ பூர்வீகத்தில் நிலம் மட்டும் வாங்கிப் போட்டிருந்ததால், மிகவும் அருமையான பண்ணை வீடு போல், ஒரு ரிசார்ட் போல் கட்டுவது எளிதாக இருந்தது. இந்தக் கதையின் போக்கு உங்களுக்கு நன்றாகப் புரியவேண்டும் என்றால், அந்த வீடு மற்றும் கடற்கரையின் அமைப்பை நான் விவரித்தே ஆகவேண்டும். கிட்டத்தட்ட 10 ஏக்கருக்கு மேல் பரந்து விரிந்திருக்கும் நிலப்பரப்பு. காம்பவுண்டு சுவற்றுக்கு வெளியே இருந்து பார்த்தால் வீடே தெரியாது. சுற்றிலும் அடர்த்தியான தென்னந்தோப்பு. இடையே கார் செல்வதற்கு ஒரு அருமையான தார் பாதை அமைத்திருந்தார்கள். ஒரு சிறிய போர்டிகோ. அதற்குள் சென்றால், பெரிய ஹால். ஹாலுக்கு இரு புறமும் அறைகள். ஒரு பக்கம் சமையலறை. மற்றொருபக்கம், ராகினியின் பெற்றோர் தங்கும் அறை. ஹாலைத் தாண்டினால், ஒரு சிறிய quadrangle போல் அமைந்திருக்கும். இடையில், ஒரு சிறிய clover வடிவிலான நீச்சல் குளம். நீல நிறப் பளிங்குகள் பதித்த சிறிய நீச்சல்குளம். சுற்றிலும் சில இடங்களில் புல்தரை, சில இடங்களில் பளிங்கு தரை. quadrangleஇல் இரு பக்கங்களிலிலும் இரு படுக்கையறைகள். அங்கிருந்து மாடிக்குச் செல்லும் படிக்கட்டுகள். மாடியில் ஒரு சிறிய படுக்கையறை மற்றும் ஒரு மிகப் பெரிய படுக்கையறை. இரண்டிற்கு இடையில், மாடிப்படிகள் landing அறையில் ஓரத்தில் ஒரு சிறிய கட்டில். நீச்சல்குளத்திலிருந்து மீண்டும் தென்னந்தோப்பு. அதன் வழியாகச் சென்றால் ஒரு பக்கம் சிறு பாதை வழியாகச் சென்றால் கடலை அடையலாம்.





அங்கு ஒரு மிகச் சிறிய private beach. கடற்கரையோரம் மற்ற இடத்தையெல்லாம் ஒரு சிறு குன்று போன்ற பாறை அமைப்பு மறைத்திருந்தது. அந்த பாறை மீது ஏறிச் சென்றால் ஒரு cliff அடையலாம். cliffஇலிருந்து நேர் கீழே 100 அடியில் கடலலைகள் வந்து மோதும்.. அங்கு இறங்க இயலாது. மிகவும் செங்குத்தாக இருக்கும். அந்தப் பகுதிக்கு யாரும் சென்றது போல் தெரியவில்லை. ம்ம்.ம்... வீட்டின் அமைப்பைப் பார்த்து விட்டோ ம். இனி முக்கியமான கதைக்குள் செல்வோம். அந்த அருமையான ரிசார்ட் போன்ற வீட்டில் என்னென்ன கூத்துக்கள் நடந்தேறின என்பதைக் காணத் தானே இந்தக் கதை வளர்ந்துகொண்டிருக்கின்றது!!!. --------------- நானும் ராகினியும் அங்கு வந்து சேர்ந்தோம்.


மிகப் பெரிய மரியாதைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டேன்... கூச்சமாக இருந்தது. ஒரு விதமான செல்லமான கூச்சத்துடன் ஷைலுவும் ஜெயஸ்ரீயும் கலந்துகொண்டார்கள். அன்று முதல் முறை மாப்பிள்ளை-பெண் விசிட் என்பதால் ஏதோ ஒரு சடங்கு மற்றும் பூஜைகள், ஐயர் வந்து செய்யும் ஹோமங்கள் என்றெல்லாம் ஏதேதோ நடந்துகொண்டிருந்தது. மாப்பிள்ளை-பெண்ணின் நலனுக்காகச் செய்யப்படும் சடங்குகளாம் அவை.. கேரளாவில் எல்லோரும் அப்படித் தான் செய்வார்களா என்னவென்று எனக்குத் தெரியாது.. அதிலெல்லாம் ஆர்வமும் கிடையாது.. ஏதோ பெரியவர்கள் மனம் கோணாமல் பங்கேற்கவேண்டும்.. அவ்வளவுதான்... ஒருவாராக எல்லா பூஜைகளும், சடங்குகளும் முடியும்போது மணி மதியம் 3 ஆயிற்று. அதன் பின்னர் விமரிசையான விருந்துச் சாப்பாடு. ஏகப்பட்ட விருந்தினர்கள் வந்திருந்தனர்.

 

[balusai]

எல்லோரும் ஏதோ உறவினர்கள் போல... ஒன்றுமே புரியவில்லை... எல்லோரும் மலைஞாளத்தில் சம்சாரித்துக்கொண்டு வந்தனர். புரிந்தும் புரியாதது போல் தலையாட்டினேன். ஜெயஸ்ரீயும் ஷைலுவும் பம்பரமாய் வேலை செய்தார்கள். வியர்வை சிந்த உழைத்தார்கள். அதுவும் ஜெயஸ்ரீ செய்த வேலையில் உடலெல்லாம் வியர்வை. கைகளிலுள்ள பூனை முடிகள் எல்லாம் ஒட்டிக்கொண்டிருந்தன... தடவிப்பார்க்கவேண்டும் என்று ஆசையாக இருந்தது. ரவிக்கை அக்குளில் ஒட்டிக்கொண்டது. தலையில் இவ்வளவு அடர்த்தியான நீண்ட கூந்தல், உடலில் ஆங்காங்கே பூனை முடிகள்... அப்படியென்றால் அக்குளில்... அடர்த்தியான முடி வளர்த்தி இருக்குமோ...?? நினைத்துப் பார்த்தாலே கிளுகிளுப்பாக இருந்தது. சந்தன நிற மேனியில் கருகருவென்று அடர்த்தியான முடிவளர்ந்த அக்குள்.. வியர்வையில் ஈரம் மண்டிப்போயிருக்கும் அக்குள் முடிகள்... அக்குளில் அப்படியென்றால்ல்..... ஆஆ... மற்ற (!!) பாகங்களில்.. நினைத்துப் பார்த்தாலே... ம்ம்ம்.. படுபாவி சுண்ணி துடிக்கின்றதே.. ஆனால் ஒரு பக்கம் பாவமாகவும் இருந்தது. ப்ரபாகரன் அபுதாபியின் எண்ணைவளத்தை மேம்படுத்தச் சென்றுவிட்டான்... அழகான, அமைதியான, காமவெறியூட்டும் தோற்றத்துடன் இருக்கும் ஜெயஸ்ரீ போன்ற மனைவி இங்கு இந்தியாவில் இருக்க.. அபுதாபியில் இவனுக்கு என்ன வேலை வேண்டியிருக்கின்றது??


படுபாவி..... மதியம் மிகத் தாமதமான உணவு முடிந்து ஓய்ந்து தூங்கி எழும்போது இரவு இருட்டியிருந்தது. அநேகமான விருந்தினர்கள்/உறவினர்கள் போய்விட்டிருந்தனர். திருவனந்தபுரத்திலிருந்து வந்திருந்த 2-3 குடும்பங்கள் மட்டும் இன்னும் செல்லவில்லை... அடுத்த நாள் அதிகாலை இரிஞ்சாலக்குடா சென்று அங்கிருந்து ரயிலில் திருவனந்தபுரம் செல்வார்கள் என்று ராகினி விவரித்தாள். இரவு உணவு மிக அமைதியாக நடந்தேறியது. காலையில் மிக பதவிசாக இந்தியத் தனமாக நடந்துகொண்டிருந்த பெண்கள் இப்போது சற்று சாதாரணமாக ஆகிவிட்டனர். காலையில் பட்டுப்பாவாடை சட்டை அணிந்திருந்த ஷைலு, இப்போது சற்று சகஜமாக மிடியும் லூஸான டாப்ஸும் அணிந்திருந்தாள். அதிலும் அந்த டாப்ஸ் மிகவும் லூஸாக முன்பக்கம் தூக்கிக்கொண்டிருந்ததால், அவ்வப்போது காற்று அடிக்கும் போது, லேசாக தூக்கி அரசல் புரசலாக அவளது சிறு கீறல் போன்ற தொப்புளைக் காட்டியது. முழங்காலுக்கு சற்று மேலே முடிவடைந்த மிடி. ஒரு வேளை இரண்டொரு வருடங்கள் முன்னால் இந்த ஆடையை வாங்கும்போது ஷைலுவிற்கு முழங்கால் வரை மிடியும், வயிற்றை முழுவதுமாய் மூடிய டாப்ஸுமாய் இருந்திருக்கலாம். ஆனால் இப்போது வழுவழுப்பான மொழுமொழுவென்ற முழங்கால்களும், அதைத் தொடர்ந்து கீழே கணுக்கால்கள் வரை பளீர் வெண்மையில் கண்களைப் பறித்த மேனியும் தான் என் கண்களை ஈர்த்தன. ஜெயஸ்ரீ இன்னும் சூப்பர். மஞ்சள் நிற நைட்டி அணிந்துகொண்டாள்.


கழுத்துப் பகுதியிலும், கைகளிலும் அழகான ஃப்ரில் வைத்த நைட்டியில் இடுப்பைச் சுற்றி ஒரு நாடா கட்டியிருந்தது. இடுப்புக்கு மேலே அவளது முன்னழகுகளும், கீழே அகன்ற இடுப்பும், அபாரமான பின்னழகுகளையும், இரண்டையும் இணைக்கும் குறுகிய பாலமான சன்னமான இடையையும் அருமையாக எடுத்துக்காட்டிய ஆடை.. அதே சமயம் ஆபாசமாகவும் இல்லாத மரியாதையான ஆடை. கும்மென்று விடைத்து தூக்கி நின்றிருந்த குலையாத கேரளத் தேங்காய்களிலிருந்து என் கண்களை விலக்க இயலவே இல்லை. நிச்சயமாக ப்ரா அணிந்துதான் இருக்கின்றாள். கொஞ்சம் கூட முன்பாகம் அசையவே இல்லை. kudos டு நய்-ஹா.. இவ்வளவு பெரிய சைஸிலும் ரெடிமேட் ப்ரா செய்கின்றார்கள் போலும். நிச்சயமாக 40க்கும் அதிகம் தான். ராகினியும் அவள் அண்ணியைப் பின்பற்றி அதே போன்ற பிங்க் நிற நைட்டி அணிந்திருந்தால். ஆனால் நய்-ஹாவிற்கு விடுதலை அளித்திருந்தாள் என்பது அந்த களுக் களுக்கென்று ஆடும் ஃப்ரூட் ஜெல்லியின் ஆட்டத்திலிருந்தே தெரிந்தது. இளம் பெண்கள் எல்லாம் இப்படி இருக்க, என் மாமியார் அம்புஜம்மாளும் ஆடைகள் மாற்றியிருந்தார்.


காலையில் அணிந்த வெளிர் நிற மலையாளப் பட்டுப் புடவைக்கு பதில் இப்போது அதே போன்ற மலையாள வெளிர் நிற காட்டன் புடவை அணிந்திருந்தாள். ஆனால் ஒரு விநோதப் பழக்கம் அவருக்கு உண்டு. ஏராளமான தாராளமான குலுங்கல் மார்பகங்களை மூடியபடி முந்தானை இருக்கின்றதா இல்லையா என்பதை முற்றிலும் அலட்சியம் செய்யும் போக்கு இருந்தது. இந்த அம்மாளுக்கு மட்டும் என்றல்ல. பெரும்பாலும், கேரளாவைச் சேர்ந்த நடுத்தர மற்றும் வயதான பெண்களுக்கெல்லாம் அந்த ப்ரச்சனை இருக்கின்றது. முந்தானை இல்லாமலேயே முண்டு மட்டும் அணியும் பழக்கமும் இருப்பதால் தானோ என்னவோ அப்படி. ஆனால் அம்புஜம்மாள் நய்-ஹாவிற்கெல்லாம் செல்வதே இல்லை போல. முற்றிலும் நிலை குலைந்து தொங்கிப் போகாவிட்டாலும், அதீதமான பாரத்தைத் தாங்காமல், ந்யூட்டனின் பௌதீக விதிக்கு தலை சாய்ந்து, சற்றே குடை சாய்ந்து, ரவிக்கைக்குள் தொட்டிலில் தூங்கும் குழந்தை போல தூ(தொ)ங்கியபடி இருந்தன இரு யாழ்பாணத் தேங்காய்கள். காலையில் இருந்த இறுக்கமும் அதீத மரியாதையும் இப்போது சற்று விலகியிருந்தன. வீட்டில் எல்லோரும் சகஜமாகவே பழகினர். ஷைலுவும் மரியாதையாக "மாமா, மாமா" என்று தமிழ் முறைப்படி விளித்து எனக்குத் தேவையானதை கவனித்துக்கொண்டாள். ஜெயஸ்ரீ தன் முந்தைய நாணத்தை விட்டுவிட்டு சிநேகமாகப் புன்னகைத்து என்னை உபசரித்தாள். ஆனால் அந்த மயக்கும் கண்கள் மட்டும்... ஆஹா.. வா.. வா என்று அழைத்தது போலவே இருந்தன.

 

[balusai]

காலையிலிருந்து என் மனைவி ராகினியும் படு பிஸி.. வீட்டு வேலைகள், குடும்பத்தார், உற்றார்-உறவினர்கள், கிராமத்துப் பெண்கள் எல்லோருடனும் தன் இல்வாழ்க்கை பற்றிப் பேசிப் பேசி அலுத்துவிட்டாள். இரவு உணவு 9 மணிக்கு உண்டு முடிக்கும் வரை என் மனைவியையே காண்பது அரிதாக இருந்தது. இறுதியில் இரவில் வந்தாள். "என்னங்க...(உரிமையுடன் ராகவ்.. ராக்ஸ் வாடா.. போடா... என்றெல்லாம் அழைப்பவள், இன்று என்ன இவ்வளவு மரியாதை???) ராத்திரி படுத்துக்க மாடில பெரிய ரூம் குடுத்திருக்காங்க... பரவாயில்லையா?" "எங்க இருந்தா என்ன ராகினி.. எங்கே சௌரியமோ அங்கே.. படுத்தாப் போச்சு" என்று உரக்கச் சொன்னவன், அடுத்து மிகச் சன்னமான குரலில் "எங்கே படுத்தா என்ன?? நீ பக்கத்துல படுப்பே இல்ல??" "ச்சீ.. வாய மூடுங்க.. ம்ம்ம்.. சும்மா இருங்க.. அதெல்லாம் பிறகு பார்க்கலாம்." என்று சட்டென்று நழுவினாள். காத்திருந்தேன்.. முதல் நாள் இரவு ரயிலில் குளிர்சாதன 2ம் வகுப்பு என்பதால், செக்ஸ் வைத்துக்கொள்ள இயலாது. இன்று தனிமை கிடைக்குமா?? 10 மணி வாக்கில் மாடிக்கு என்னை யாரோ ஒருவர் அழைத்துச் சென்றார்கள். முன்பே நான் சொன்னது போல் ஒரு பெரிய படுக்கையறை.. ஒரு மிகச் சிறிய படுக்கையறை, இடையில் ஒரு landing spaceஇல் ஒரு சிறிய கட்டில். பெரிய அறைக்குள் சென்றேன்... சற்று நேரத்திற்கெல்லாம் ராகினியும் வந்துவிட்டாள். "அப்பாடியோ.." நெற்றியில் வழிந்த வியர்வையைத் துடைத்தாள். திரும்பினாள். "தாழ்பாழ் போட்டு பூட்டலாமா ராக்ஸ் டார்லிங்?" புன்னகைத்தாள்... சரியென்று தலையாட்டினாள். bolt போட்டுவிட்டு வந்தாள். வாரி அணைத்தேன்... "ம்ம்ம்... ஒரு ராத்திரி விட்டா தாங்காதே..ஐயாவுக்கு?" கிண்டலடித்தாள். "ஏய்யே..ய்... நீ மட்டும் என்னடி ராக்ஸ்... நமக்கு கல்யாணம் ஆகி ஒரு ராத்திரியாவது விட்டுருக்கியா?? மாசம் அந்த மூணு நாளு கூட ஆசை தீர ஊம்பி, என் சுண்ணித்தண்ணியக் குடிச்சிட்டு தானேடீ படுப்பே..." "ச்சீ.. வெக்கங்கெட்ட மனிசா... மாமனார் வீட்டுக்கு வந்து மரியாதையா பேசவேண்டாம்.. அசிங்கம் அசிங்கமா பேசுறீங்களே..." வேண்டுமென்றே என்னைச் சீண்டினாள். ஆனால் என்னை மென்மையாகத் தீண்டினாள்.


என் சுண்ணி விர்ர்ரென்று எழுந்தது. ராகினியின் நைட்டி, உள்பாவாடை, பேண்டிஸ் எல்லாம் திசை ஒன்றாகப் பறந்தது. "பிறந்த வீட்டுக்கு வந்து வெக்கமில்லாமல் ப்ரெஸ்ட்ஸை ஆட்டி ஆட்டி மயக்குறியாடி..." என்றபடி ராகினியின் மீது பாய்ந்தேன். "ஏய்ய்.. மெதுவாங்க... எப்பவும் போல கசா முசான்னு சத்தம் போட்டு ஏதாவது பண்ணாதீங்க?" "ஏன் ராக்ஸ்... வெளில இருந்து யாராவது கேட்டுட்டு இருப்பாங்களா?" "ஐயே... எங்க வீட்டுக்காரங்க எல்லாம் அப்பிடி ஒண்ணும் வெக்கங்கெட்டவங்க இல்லை.. ஆனா.." தயங்கினாள். "கீழே க்ரவுண்ட் ஃப்ளோர்ல, எல்லா ரூம்... ஹால் எல்லாத்துலேயும் அந்த திருவனந்தபுரம் பார்ட்டி ஆக்கிரமிச்சுகிட்டு இருக்கு. அதுனாலே... அங்கே இடப்பற்றாக்குறை.. எதிர்ல இருக்குற சின்ன ரூம்ல ஜெயஸ்ரீ அண்ணி இன்னிக்கி படுத்துப்பாங்க... அது கூட பரவாயில்லை... இடைல.. மாடிப்படி பக்கத்துல இருக்குற ஒரு சின்ன கயித்துக் கட்டில் இருக்குதுல்ல.. அதுல தான் ஷைலு இன்னிக்கி படுத்துத் தூங்குவாங்க.. அதுனாலே... கொஞ்சம் அமைதியா.. பாவம்.. சின்னப் பொண்ணு.. அவ மனசைக் கலைக்கக்கூடாதுங்க... அண்ணியாவது பரவாயில்லை புரிஞ்சிப்பாங்க.. ஷைலுக்குட்டி வேற இருப்பால்ல..?" "அதுனாலே... இன்னிக்கி டண்டணக்கா ஆட்டம் வேண்டாம்னு சொல்றியா?" சற்று எரிச்சலுடன் கேட்டேன்... இது என்ன இது? இது போன்ற தடைகள்? "அப்பிடி இல்லைங்க... நீங்க வேண்டாம்னாலும், நான் விடுவேனா?" என் மடி மீது சாய்ந்தாள். அவள் மார்பைப் பற்றினேன்.. காம்பைச் சப்பினேன்.. "கொஞ்சம் கண்டுரோல்டா இருக்கலாமுன்னு சொன்னேங்க.. அவ்வளவுதான்... ம்ம்ம்.. அதே மாதிரி.. இன்னிக்கி லைட் வேண்டாமே ப்ளீஸ்..." "ஓக்கே.." புரிந்துகொண்டே.ன்.. விளக்கை அணைத்தேன்... ராகினியையும் அணைத்தேன்.. எப்போதும் போல் ஆக்கிரோஷமாகப் புணர்ந்தோம்.. இரண்டு முறை ராகினியின் யோனிக்குள் விந்து சிந்தினேன். ம்ஹும்.. முடியாது.... நான் அமைதியாக இருந்தாலும், ராகினியால் முடியாது... முக்கல் முனகல்... காமப் பேச்சு.. இதில்லாமல்,. ராகினியால் முடியவே முடியாது.... இன்பமான முனகினாள்... ஸ்ஸ்ஸ்ஹ்ஹா..ஊஉம்ம்ம்.. என்று உறுமினாள். முனகலிலேயே போதை ஏற்றினாள். நானும் போட்டு அடி அடி என்று அடித்தேன். களைப்பில் அப்படியே அம்மணமாகவே உறங்கிப்போனாள். நானும் உறங்கினேன்.... அவ்வளவு சுலபமாக அந்த இரவு முடிந்துவிடுமா?? ம்ஹும்.. அதெப்படி.. அவ்வளவு ஈஸி என்றால் இந்தக் கதைக்கு கருவே கிடைத்திருக்காதே... அன்றிரவு..எப்போதும் போல் ஆக்கிரோஷமாகப் புணர்ந்தோம்.. இரண்டு முறை ராகினியின் யோனிக்குள் விந்து சிந்தினேன். ம்ஹும்.. முடியாது.... நான் அமைதியாக இருந்தாலும், ராகினியால் முடியாது... முக்கல் முனகல்... காமப் பேச்சு.. இதில்லாமல்,. ராகினியால் முடியவே முடியாது.... இன்பமான முனகினாள்...

 

[balusai]

ஸ்ஸ்ஸ்ஹ்ஹா..ஊஉம்ம்ம்.. என்று உறுமினாள். முனகலிலேயே போதை ஏற்றினாள். நானும் போட்டு அடி அடி என்று அடித்தேன். களைப்பில் அப்படியே அம்மணமாகவே உறங்கிப்போனாள். நானும் உறங்கினேன்.... அவ்வளவு சுலபமாக அந்த இரவு முடிந்துவிடுமா?? ம்ஹும்.. அதெப்படி.. அவ்வளவு ஈஸி என்றால் இந்தக் கதைக்கு கருவே கிடைத்திருக்காதே... அன்றிரவு.. படுக்கையறைக்குள் 9 மணிக்கு நுழைந்தாலும், உறங்கவே நேரம் 10:30க்கு மேல் ஆயிற்று. அடித்துப் போட்டது போல் தூங்கினேன்... ஆனால் சட்டென்று முழிப்பு வந்தது. ஓரிரு முறை கரண்ட் கட் ஆனது போல... திடீரென்று மின்விசிறி நின்றும் மீண்டும் துவங்கியும் இம்சை செய்தது. சென்னையில் குளிர்சாதன அறையில் தூங்கி பழக்கம். இந்த வீட்டில் கீழ் தளத்தில் ஒரு அறையில் மட்டும் தான் குளிர்சாதனம். அதிலும் திருவனந்தபுரம் பார்ட்டியின் ஆக்கிரமிப்பு. சாதாரணமான நாட்களில் கேரளாவின் தட்பவெப்பத்திற்கு குளிர்சாதனம் தேவையில்லை. ஆனால் அன்றிரவு சூடு அதிகமாக இல்லாமல் இருந்தாலும், கடல் காற்றினால் ஏற்படும் வியர்வை பிசுபிசுப்பு மட்டும் அதிகமாக இருந்தது. சென்னை அளவிற்கு மோசமில்லை. ஆனால் ஏஸியில் பழக்கப்பட்ட என் உடம்பிற்கு அதுவே மிக அதிகம் தான். சட்டென்று விழித்தேன். அப்போதுதான் ஒரு முறை நின்றுவிட்டு மீண்டும் ஓடத் தொடங்கியிருந்தது மின்விசிறி. சிறுநீர் கழிக்கும் உந்துதலில் எழுந்தேன். படுக்கையறையுடன் சேர்ந்த அட்டாச்ட் பாத்ரூம் இங்கு கிடையாது. அருகிலிருக்கும் பாத்ரூமுக்கு எப்படிச் செல்லவேண்டும் என்று முதல் நாளே ராகினி சுட்டிக்காட்டியிருந்தாள். யாரையும் எழுப்பாமல் அமைதியாகப் போய் வரவேண்டும்.


எழுந்தேன். தாறுமாறுமாய்க் கழற்றிப் போட்டிருந்த வேட்டியை எடுத்து உடுத்திக்கொண்டேன். சிறிய டார்ச் ஒன்றை எடுத்துக்கொண்டேன். மெதுவாக பூனை போல் நடந்து வெளியே வந்தேன். முதலில் இடது பக்கம் திரும்பிப் பார்த்தேன். மாடிப்படிகள் கீழே இறங்கிச் சென்றன. அதனருகே ஒரு கயிற்றுக்கட்டிலில் படுத்து உறங்கும் ஒரு சிறு உருவம்.. ஜன்னல் வழியாக முழு பௌர்னமி நிலவு வெளிச்சம் அந்த இடத்தில் அடித்தது.. ஆம் அங்கு உறங்குவது ஷைலு தான். அடுத்து எதிரில் ஒரு சிறு அறை. கதவு முழுமையாகத் திறந்தே இருந்தது. அதற்குள்ளும் எட்டிப் பார்த்தேன். அங்கும் நிலவில் மெல்லிய நீல நிற ஒளியில் ஜெயஸ்ரீ உறங்கிக்கொண்டிருந்தது தெரிந்தது. வலது பக்கம் டார்ச் அடித்துப் பார்த்தேன்.. ஆஹ.அ.. பாத்ரூம்... உள்ளே சென்றேன். தடவி தடவி மின்விளக்கைப் போட்டேன்.. நான் வந்த காரியத்தை சிரத்தையுடன் செய்துகொண்டிருந்தேன்... சட்... ஆஹா.. மீண்டும் கரெண்ட் கட். வேலையை முடித்துக்கொண்டு கழுவிவிட்டு எழுந்தேன். டார்ச் அடித்துக்கொண்டே வந்து மின்விளக்கை அணைத்தேன். இல்லையென்றால் திடீரென்று இரவில் எரியத் தொடங்கும். மீண்டும் பாத்ரூமை விட்டு வெளியே வந்தேன். என்னவோ தோன்றியது.. மீண்டும் ஜெயஸ்ரீயின் அறைக்குள் எட்டிப் பார்த்தேன்.. மின்விசிறி நின்றிருந்ததால், பாவம் புழுக்கம் போலும். அது வரை பாதி போர்த்தியிருந்த போர்வையை தூக்கத்திலேயே விலக்கியிருந்தாள் போலும். மல்லாக்கப் படுத்திருந்தாள். இரவு உறக்கத்தின் சீரான மூச்சினால், ஏறித் தாழ்ந்துகொண்டிருந்தன இரு மலைகள்.


யப்பா.. ப்ரம்மாண்டம் என்றால் ப்ரம்மாண்டம். மல்லாக்கப் படுக்கும் போது கூட சற்றும் அமுங்கவே இல்லை. பூரண கும்பங்கள் என்றால் இவற்றைத் தான் சொல்லவேண்டும். தூங்கும் நிலையிலும் அவள் முகத்தில் ஒரு அமைதியான புன்னகை... கனவுலகில் கணவனுடன் சஞ்சாரிக்கின்றாள் போலும்...ம்ம்ம்ம்.. பாவி மகன் அந்த ப்ரபாகரன். இது போன்ற வேளையில் இந்த இரு ஃபுட்பால்களை அமுக்கி ஹாரன் அடித்து விளையாடுவதை விடுத்து...ம்ம்ம்.. நைட்டியில் ஒரு வசதி.. தூக்கத்திலும் அதிகமாக விலகி மேனியழகைக் காட்டாது. கால்களில் மட்டும் லேசாகத் தூக்கி, ஒரு அடி வரை பளீரென்ற சந்தனக் கட்டைகள் போன்ற கால்களைக் காட்டியது அந்த நிலவொளி. அந்த சந்தனக்கட்டைகளிலும் சிறு சிறு மெல்லிய ரோமங்கள். கணுக்கால்களில் தடிமனான சலங்கை போன்ற கொலுசு. ஜெயஸ்ரீ நடந்து வரும் போது அமர்க்களமாக ஜல் ஜல் என்று காதுகளுக்கு இனிமையான ஒலி கேட்கும். அந்த கனமான கொலுசுகளைத் தொட்டுப் பார்க்கவேண்டும் போலிருந்தது.

 

[balusai]

ஆசையைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டேன். அப்பாடா.. கால்களின் விரல்கள் கூட எவ்வளவு நீளம்.. ஜெயஸ்ரீக்கு எல்லாமே பெரியதாகவும், தடிமனாகவும், கனமாகவும், நீளமாகவும் ஆண்டவன் படைத்துள்ளான். மூக்கு, கூந்தல், முலைகள், குண்டிகள், கால்கள், கைகள், விரல்கள் என்று எல்லாமே... எக்ஸ்டிரா லார்ஜ்.. ஆஹா... ம்ம்.. பெருமூச்சு விட்டேன்... என்ன செய்வது..? திருட்டுத் தனமாகப் பார்த்து ரசிக்கவேண்டியது தான். ஜெயஸ்ரீயின் அறையை விட்டு வெளியே வந்தேன். ஷைலு படுத்திருக்கும் திசையைப் பார்த்தேன்.. அடாடா.. என்னவொரு காட்சி அது.. அவளுக்கும் மின்விசிறி நின்றிருந்ததால் புழுக்கம் இருக்காதா? ஆனால் அண்ணி ஜெயஸ்ரீ போன்று பதவிசாகப் படுக்கும் பெண் அல்லவே.. சின்னப் பெண்தானே...!! சற்று பப்பரப்பேஎ.. என்று தானே படுக்கவேண்டும்.. அதிலும் குட்டையான மிடி வேறு.. போர்வையை அவளும் விலக்கியிருந்தாள். மிடி நன்றாகத் தூக்கியிருந்தது..


லூஸான டாப்ஸும் அப்படியே... பிங்க் நிற மெல்லிய பருத்தியிலான ஜட்டி முழுமையாகத் தெரிந்தது. ச்சே.. நவீன நாகரீகமான இளம்பெண். சிக்கென்று சிறிய பேண்டீஸோ.. அல்லது தாங் போன்ற ஜட்டியோ அணியவேண்டாமா?? ம்ஹும்... பெரிய ஜட்டி.. கிட்டத்தட்ட ஒரு சிறிய ஷார்ட்ஸ் அளவிற்குப் பெரிய ஜட்டி. வழுவழுப்பான, சற்றும் முடிவளர்த்தியே இல்லாத, பளிங்கு போன்ற கால்கள். வழுவழுப்பான தொடைகள். ஜட்டி முன்பக்கம் அவள் புண்டையுடன் சேர்ந்து ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது. ஈரம்.. வியர்வையா?? அல்லது அந்த வயது பருவ இளம் டீனேஜ் பெண்களுக்கே ஏற்படும் அதீத காம உணர்ச்சிகளால் கசியும் புண்டைத் திரவமா? எனக்கு ஆர்வம் தாங்க முடியவில்லை. மெதுவாக ஆள்காட்டி விரலை நீட்டி லேசாகத் தொட்டுப் பார்த்தேன். லேசான பிசுபிசுப்பு இருந்தது அந்த ஜட்டியின் மீது. மூக்கில் வைத்துப் பார்த்தேன்..ஆஹா... என் அழகான இளம் டீனேஜ் மச்சினியின் தேனடையிலிருந்து கசிந்த தேனல்லவா...


என் கைலியையும் தாண்டி தூக்கிப் பார்த்தது என் சுண்ணி... எனக்கு இருந்த ஆத்திரத்தில்.. ம்ம்ம்.. அப்போதே ஷைலுக்குட்டியின் புண்டைக்கு தீனி தந்திருப்பேன்.. ம்ம்.. அமைதி அமைதி... மனதை சாந்திப் படுத்தினேன்.. மீண்டும் என் படுக்கையறை வந்தேன். அந்த ஜன்னல் வழியாக முழு நிலவின் ஒளி இப்போது என் மனைவி ராகினியின் மீது படர்ந்திருந்தது. அவளும் காற்றில்லாத வியர்வையினால் போர்வையை உதறித் தள்ளியிருந்தாள். நன்றாக உறக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்தாள். ஆனால் மற்றவர்களைப் போலல்லாமல் முழு பிறந்த மேனியாய். ஒரு பக்கமாகத் திரும்பிப் படுத்திருந்தாள். ஆஹா... இவ்வளவு பெரிய இடுப்பும் புட்டமும். கணுக்கால்களிலிருந்து தொடங்கி, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மலையேறி... ஏறி.. ஏறி.. இடுப்பு என்ற மலையுச்சியை அடைந்ததும்.... சரேலென்று அதல பாதாளத்தில் இறங்கி.. மெல்லிய இடுப்பு என்ற பள்ளத்தில் விழுந்து... ச்சேஎ....இன்னும் அதிகமாகத் தான் முறுக்கேறியது. ஐயோஒ.. என்ன செய்வது. சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன்.. இப்போது முழு இருட்டிலும் பளிச்சென்று எல்லாம் தெரிந்தன என் கண்களுக்கு. பூனை போலானேன்.. இருட்டிலும் பார்க்கப் பழகிக்கொண்டேன். சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன்.. ஆஆஹ்ஹ்.. அந்த மேசை மீது பளபளப்பாக என்னவோ??? அருகில் சென்று கையில் எடுத்தேன்..


கத்திரிக்கோல். இங்கு கத்திரிக்கோல் எதற்காக வைத்தார்கள் என்று சற்றும் புரியவில்லை. ஆனால் ஒன்று மட்டும் புலப்பட்டது.. எனக்காகவே.. என் வக்கிரங்களுக்காகவே ஆண்டவனே இங்கு ஒரு கத்திரிக்கோலைக் கொண்டு வைத்திருக்கின்றான். கத்திரிக்கோலை எடுத்துக்கொண்டு மீண்டும் பூனை போல் நடந்து வந்தேன். எங்கள் படுக்கையறையை விட்டு வெளியே வந்தேன். ஷைலு மச்சினிச்சியும் இப்போது புரண்டு பக்கவாட்டில் படுத்திருந்தாள். மிடி இப்போதும் இடுப்புக்கு மேலே இருந்தது. முழு ஜட்டியும் தெரிந்தது.


மெதுவாக அருகில் சென்றேன். கத்திரிக்கோலை விரித்தேன். ஒரு பக்கத்தை அவள் ஜட்டியின் சைடு பக்கத்தில் நுழைத்து..காஅஹ்... நல்ல வேளையாக லூஸான ஜட்டி.. கத்திரிக்கோல் நுழைந்தது கூடத் தெரியாமல் ஷைலு உறங்குகின்றாள். . மெதுவாக.. மிக மிக மிக மெதுவாக ஜாக்கிரதையாக ஜட்டியை பக்கவாட்டில் வெட்டினேன்.. முழுமையாக ஒரு பக்கம் வெட்டப்பட்டு இரண்டாகப் பிளந்தது... வெட்டி முடிக்கும் போது சர்ரக்.. என்று ஒலி கேட்டது.. அவளுக்கு தூக்கத்தில் எங்கோ கேட்டிருக்கவேண்டும்.. லேசாக முனகினாள் ஷைலு.. கைகளைத் தூக்கினாள். புரண்டாள். புரண்டு மறு பக்கம் திரும்பிப் படுத்தாள். ஆஹா.. கைகளைத் தூக்கினாளே!!!.. ம்ம்ம்... டாப்ஸும் முழுமையாகத் தூக்கிக்கொண்டது... அடிப்பாவி... இவ்வளவு நேரம் ப்ராவே அணியாமலா இருந்திருக்கின்றாள். ஆஹா... சிறிய ஆரஞ்சுப் பழங்கள். கையடக்கமான டென்னிஸ் பந்துக்கள். ராகினி அக்காவைப் போலவே.. அதே போன்ற ஐஸ் ஃப்ரூட் ஜெல்லிகள்... கவிழ்த்து வைத்த ஜெல்லி கப்புகள்.. ம்ம்ம்.. வெள்ளை வெளேர் என்ற மார்பகங்கள். ஆனால் அக்காவிற்கு இருப்பது போல் கருவட்டங்கள் மிகப் பெரியதாய் இல்லாமல், சற்று குறுகலான குறுக்களவு கொண்ட கருவட்டங்கள். நிப்பிள்கள் சிறியதாக இருந்தன.

 

[balusai]

உணர்ச்சி வசப்பட்டால் எப்படி இருக்கும் என்று ஒரு முறையாவது பார்க்கவேண்டும். ம்ம்ம்.. எச்சில் ஊறியத். அந்த சிறிய நிப்பிள்களைச் சுவைத்துப் பார்க்கவேண்டும்..ம்ம்..ம்.. வேண்டாம்டா ராகவ்.. மாட்டிக்கொள்வாய்..ம்ம்.. உனக்கு வேறு வேலை இருக்கின்றது. மற்றொரு பக்கம் திரும்பிப் படுத்திருந்ததால், என் கத்திரிக்கோலுக்கு மேலும் வேலை.. மீண்டும்... மெதுவாக.. மிக மெதுவாக... அந்தப் பக்கமும் சைடில் நிதானமாக வெட்டினேன். ஆஹா.. சர்ரக்க்... அடாடா... இரண்டு பக்கமும் வெட்டுப் பட்டுவிட்டது அந்த பருத்தி ஜட்டி. மெதுவாக இழுத்தேன்.. மிக மெதுவாக.. இன்னும் அவள் தொடைகள் இடுக்கில் மாட்டிக்கொண்டிருந்தது. ம்ம்.. பொறுமை.. மிக மெதுவாக இழுத்தேன்... நல்ல வேளை அவள் புண்டை நீர் வழிந்து தொடையிடுக்குகளும் சற்று ஈரமாகி இருந்தன போலும். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வழுக்கிக்கொண்டு வந்தது.. வந்தது.. வந்தே விட்டது.. என் கைகளில் என் டீனேஜ் மச்சினியின் கிழிந்த உள்ளாடை.. ஆஹா.. ஜட்டி.. ஜட்டி.. ஓ மை காட்.. சுத்தமாக மழித்திருந்தாள். சுத்தம்.. சுத்தம் என்றால் படு சுத்தம்.. ஏதோ வயதுக்கு வராத சிறு பெண்பிள்ளையின் ஆப்பம் போல... மிகச் சிறிய கீறல் போண்ட சிதி.. ம்ம்.. எந்த மடப்பயலுக்குக் கொடுத்து வைத்திருக்கின்றதோ... நக்கவேண்டும்.. வேண்டாம்.. வேண்டாம்.. இதுவே அதிக பட்ச ரிஸ்க்.. இதற்கு மேல் எடுக்க இயலாது.


கிழிந்த ஜட்டியை எடுத்துக்கொண்டு நகர்ந்தேன். மீண்டும் பாத்ரூமுக்குள் சென்றேன். ஷைலுக்குட்டியின் ஜட்டியை முகர்ந்துகொண்டே சென்றேன்.. மென்மையான பெண்மையின் வாசனையை ரசித்துக்கொண்டே சென்றேன். மீண்டும் நிலவொளியில் பார்த்தேன்.. டாய்லெட் சீட்டில் அமர்ந்தேன். அந்த ஜட்டியால் என் சுண்ணியைத் துடைத்தேன். நிதானமாக அந்த கிழிந்த ஜட்டியுடன் சேர்த்து என் சுண்ணியைப் பிடித்துக்கொண்டு ஆட்டினேன்.. ஆஹா.. ஷைலுக்குட்டி... உன் ஜட்டி இப்போ எங்கே இருக்கின்றது தெரியுமா.. உன் அக்காள் புருஷனோட சுன்னியின் மேலே..ம்ம்... இப்போ இந்த சுண்ணி உன் ஜட்டிக்குள்ளே போயிருக்கு.. எப்போ உன் சிதிக்குள்ளே ஏறும்... உன் சிதிக்குள்ளேயும்.. ஏறணும்..உன் அண்ணி..ஆஹா.. அவளோட சிதி.. எப்படி?? உன்னதைப் போல பளபளப்பாகவா?ம்ம்.. பார்க்கும் வாய்ப்பு கிடைக்குமா?ஆஹா...ஆஹ்.. ஷைலு..ம்ம்..ஜெயஸ்ரீ..ம்ம்/...ஷைலு.. .ஜெயஸ்ரீ..ஆஹா.. வேணும்.. வேணும்... ஆஆஆஹ்ஹ்.. பீய்ச்சி பீய்ச்சி அடித்தேன்.. என் அருமை மச்சினி ஷைலுவின் ஜட்டிக்குள் சில மில்லிலிட்டர் விந்து ஊற்றினேன். சொதசொதப்பு ஆக்கினேன்...


அந்த ஜட்டியை கன்னாபின்னாவென்று கண்டந்துண்டமாக வெட்டினேன்.. .. டாய்லெட்டில் அந்த துண்டுகளைப் போட்டேன்.. ஃப்ளஷ் செய்தேன். மீண்டும் எங்கள் அறை வந்தேன்.. படுத்தேன்.. ஆஹா.. நல்லவேளை.. இந்த வீர தீர சாகசங்களுக்கெல்லாம் கடவுள் கை கொடுக்கின்றார்.. நான் படுத்த அடுத்த நொடி மின்சார சப்ளை மீண்டும் வந்துவிட்டது. மின்விசிறி ஓடத் தொடங்கியது. உறங்கிப் போனேன். மறுநாள் ஒரு இனிமையான கலகம் நடக்கப் போகின்றது என்பதை அறியாமல் தூங்கினேன். ------------------- காலை... திடீரென்று பரபரவென்று துணிகள் சரசரக்கும் ஓசை கேட்டு எழுந்தேன். கண் விழித்துப் பார்த்தேன். என் மனைவி ராகினி தான். அவளுக்கு திடீரென்று முழிப்பு வந்து எழுந்திருத்திருக்கின்றாள். "ச்சே.. அப்பிடியே அம்மணக்குண்டியா தூங்கிட்டேன்.. ஐயோ.. நல்ல வேளை யாராவது பார்த்திருந்தா?" என்றபடி.. வேகம் வேகமாக அந்த பிங்க் நிற நைட்டியை அணிந்தாள். பேண்டீஸையும் அணிந்தாள். ப்ரா அணியவில்லை என்பதை கவனித்தேன். "அப்பிடி யாரு இங்க வந்து பார்க்கப்போறாங்க.. அதுவும் நம்மளோட பர்சனல் ரூம்ல?" என்று கேட்டேன்..


"ஐயோ.. அப்பிடியெல்லாம் நினைக்காதீங்க.. ஷைலுவும் ஜெயஸ்ரீ அண்ணியும் ஏதாவது சுட்டித் தனம் செஞ்சாலும் செய்வாங்க.. நல்ல வேளை அது ஏதும் நடக்குறதுக்கு முன்னாலே நான் எழுந்திட்டேன்." என்று அவள் கூறும்போது நான் எதிரில் இருக்கும் சுவர் கடிகாரத்தைப் பார்த்தேன்.. மணி காலை ஐந்தேமுக்கால்.. சோம்பல் முறித்தேன்.. எழுந்தேன். ராகினியைப் பின் தொடர்ந்து நானும் கழிவறை எல்லாம் சென்று முடித்தேன்.. வெளியே வந்து மாடிப்படிக்கட்டுகள் அருகே ஓரத்தில் இருந்த மஞ்சத்தைப் பார்த்தேன். இன்னும் ஷைலு உறங்கிக்கொண்டு தான் இருந்தாள். தலை வரை போர்த்தியிருந்தாள். ஆனால் கணுக்கால்கள் மட்டும் போர்வையிலிருந்து வெளியே நீட்டியிருந்தன. கீழே இறங்கி வந்தேன். "வாங்க மாப்பிள்ளை..வாங்க உக்காருங்க.. நல்லா தூங்கினீங்களா? புது இடம் தூக்கம் சரியா வந்ததா? அதுலேயும் ரெண்டு மூணு தடவை கரெண்ட் போய் வந்துகிட்டு இருந்தது போல இருக்கே??" என்று மாமனார் குசலம் விசாரித்தார். முற்றத்தில் நீச்சல் குளத்தைப் பார்த்தபடி, மூங்கில் நாற்காலிகள் போடப்பட்டிருந்தன. ஒரு மூங்கில் டீப்பாயும் இருந்தது.

 

[balusai]

நாங்கள் பேசிக்கொண்டே இருந்தபோது ராகினி நான்கு கோப்பைகள் தேநீர் கொண்டுவந்தாள். அவளைப் பின் தொடர்ந்து மாமியாரம்மாளும் வந்தார்கள். அடேடே.. மாமியாரும் நைட்டி அணிவார்களா? ம்ம்ம்.. அவ்வளவுப் பெரிய கொப்பரைத் தேங்காய்கள்.. நைட்டியைத் தூக்கிக்கொண்டு நின்றன. திருவனந்தபுரம் பார்ட்டிக்கள் இருந்தவரையில் அமரிக்கையாக புடவையில் இருந்த அம்மாள், இப்போது அவர்கள் புறப்பட்டுச் சென்றவுடன், நைட்டிக்கு மாறிவிட்டார்கள் போலும்.. ம்ம்.. என் கண்களுக்கு சற்று அதிகமான விருந்து அவ்வளவுதான்... எல்லோரும் டீப்பாயைச் சுற்றி அமர்ந்தோம்.. அருமையான கேரளா டீயை ரசித்தோம். "அம்மா.. எங்கம்மா.. இந்த ரெண்டு பிசாசுகளும் இன்னும் எழுந்திரிக்கல்ல போல இருக்கு." என்று கேட்டாள் ராகினி. "பாவம்டி.. நேத்து சரியான வேலை அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் கொஞ்சம் நேரம் ஓய்வா தூங்கட்டும்.." "ம்ம்.. அதெப்படிம்மா.. நான் இந்த வீட்டுப் பொண்ணு வந்திருக்கேன்.. நான் முழிச்சாச்சு..இன்னும் இதுங்க ரெண்டும்.." குடித்து முடித்து டீக்கோப்பையை ணங் என்று வைத்தாள். "என்னடி?" "ம்ம்ம். நம்ம டிரீட்மெண்ட் தான்மா.." ராகினியின் இதழோரங்களில் ஒரு மாதிரியான விஷமத்தனமான புன்னகை.


"ஏய்.. ஏய்.. அதெல்லாம் வேண்டாம் ராகினி..ம்ம்.." "இருக்கட்டும்மா.. ஏங்க.. ராகவ்.. நீங்களும் வாங்க." என் கையைப் பிடித்து மீண்டும் மாடிப்படிகள் நோக்கி இழுத்தாள். "ஏய்..ராகினி.. நீ இன்னும் சின்னப் பொண்ணு இல்லை.. இது போல எல்லாம் விளையாட..ம். நீ இப்போ கல்யாணம் ஆன பொண்ணு.. கொஞ்சம் மரியாதையா.. பதவிசா...." "ப்ச்.. சும்மா இரும்மா.. நான் இது மாதிரி தூங்கும் போது என்னை எல்லாரும் சேர்ந்து எப்பிடி எல்லாம் ஆட்டிப்படைப்பீங்க.. நீயும் கூட தானேம்மா அவங்களோட சேர்ந்து.. ஏங்க.. நீங்க வாங்க.." என்று என் கையைப் பிடித்து அழைத்துச் சென்றாள் ராகினி. "ம்ம்.. என்னவோ.. இன்னும் சின்னக் குழந்தைங்க மாதிரி..." அம்மாள் புலம்புவது என் காதுகளில் விழுந்தது. "விடுடீ..அம்புஜம். நமக்கு இவங்க எப்பவுமே குழந்தைங்க தான். இன்னும் பாரு.. இவங்களுக்கு குழந்தை பிறக்கட்டும். எல்லாம் பொறுப்பு தானா வந்திரும்." என்று மாமனார் நம்பியாரின் குரலும் கேட்டது. நாங்கள் இருவரும் மாடி ஏறினோம்.





"என்ன பண்ணப் போறே ராக்ஸ்?" "இது எங்களுக்கு எப்பவும் விளையாட்டு ராகவ். யாரு கும்பகர்ணி மாதிரி லாஸ்டா தூங்குறாங்களோ.. அவங்கள ஒரு அதிர்ச்சியோட எழுந்திருக்க வைக்கணும். அது தான் விளையாட்டு." "எப்பிடி?" "போர்வையப் போர்த்திகிட்டு படுத்திருக்கா பாருங்க.. பக்கத்துல சத்தம் இல்லாம போய் நிக்கணும்.. திடீர்னு சடாருன்னு, போர்வையை உருவி விட்டுகிட்டே.. ஏஏஏஏஏஏஎன்னு கத்தணும்.. அடிச்சி பதறிகிட்டு எழுந்திருப்பாளுங்க.." எனக்கும் சுவாரசியமாக இருந்தது. "ம்ம்.. வா ராகினி." "முதல்ல அண்ணிய எழுப்பலாம் ராகவ். அண்ணிய நான் எழுப்புறேன்.. இந்த குட்டிப் பிசாசை நீங்க போர்வை உருவி எழுப்புங்க.." ஆஹா.. சுண்ணி மீண்டும் தூக்கியது. போர்வைக்குக் கீழே என்ன..அ?? என்ன நிலமை? ஆர்வமாக இருந்தது. முதலில் சிறிய அறைக்குள் சென்றோம்.


ஜெயஸ்ரீ மல்லாக்கப் படுத்திருந்தாள். இப்போது மின்விசிறி வேகமாகச் சுழன்று கொண்டிருந்தால், கழுத்து வரை போர்வையால் மூடியிருந்தது. நிர்மலமான சந்தன நிற முகம், நீண்ட கழுத்து மட்டும் தெரிந்தது. ஜன்னல் வழியாக லேசாக எட்டிப் பார்த்த சூரியக் கதிர் ஒன்று அவள் மூக்குத்தியில் பட்டு பளீரென்று ஜொலித்தது. ராகினி மெதுவாக அடி மேல் அடி வைத்து ஜெயஸ்ரீ அண்ணியின் தலையருகே வந்தாள். கையை நீட்டினாள். கழுத்துக்கருகே போர்வையின் ஒரு நுனியைப் பிடித்தாள். என்னைப் பார்த்து கண்ணடித்தாள். மெதுவாக.. கிசுகிசுக்கும் குரலில்.. ஒன்..டூ..த்ரீ.. என்று கூற.. ஏஏஏஏஎய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய் என்று இருவரும் சேர்ந்து ஒரே நேரத்தில் ஊளையிட, சடாரென்று போர்வையை உருவினாள் ராகினி. படக்கென்று எழுந்து உட்கார்ந்தாள் ஜெயஸ்ரீ. போர்வைக்குக் கீழே முழங்கால் வரை மஞ்சள் நைட்டி தூக்கியிருந்தது. சந்தன மரம் போண்ட கால்களும், பளீரென்ற தடிமனான வெள்ளிக் கொலுசும் கண்களைக் கட்டிப் போட்டன. நைட்டியின் மேல் பாகமும் சரியாக மூடாமல், ஒரு பக்கம் கோணலாக இருந்தது. கழுத்திலிருந்து வலது பக்கம் தோள் வரை திறந்தும், இடது பக்கம் அழுத்தமாக மூடியும் இருந்தது. வலது பக்கம் கருப்பு நிற ப்ரா ஸ்டிராப் சந்தன மேனியை அலங்கரித்தது. "ச்சீ.. அண்ணன் வேற இருக்காரு.. என்னது ராகினி..?" லேசான வெட்கத்துடன் எழுந்தாள் ஜெயஸ்ரீ. ஆனால் கால்களை மூட சற்று நேரமாயிற்று. அது வரை சந்தனமரக் கன்றின் தரிசனம். நைட்டியின் மேல் பாகத்தை சரி செய்துகொண்டாள். பிதுங்கித் தூக்கி நிற்கும் கலசங்களில் கொஞ்சம் மாட்டித் திண்டாடியது. ஆனாலும் சரி செய்தாள். அவ்வப்போது ஓரக்கண்களால் வெட்கம் மிளிற என்னை பார்த்தாள். "நான் இருந்தா என்ன உங்களுக்கு... நான் என்ன வெளியாளா?" நான் பெருந்தன்மையோடு கூறினாலும், ஜெய்ஸ்ரீயின் ஒவ்வொரு அங்க அசைவையும் ரசித்தேன். "அப்பிடியில்லைண்ணா.. ஆனா.." "முதல்ல.. இந்த அண்ணா போடுறதை நிறுத்துங்க ஜெயஸ்ரீ.." எனக்கு வேறு மாதிரியான எண்ணங்கள் இருந்ததால், அவள் அண்ணா என்று விளித்தது ஒரு மாதிரியாக இருந்தது. "அப்போ.. நீங்களும் என்னை வாங்க போங்கன்னு கூப்புடுறதை நிறுத்துங்க." "சரி ஜெயஸ்ரீ." "ஓக்கே.. ராகவ்." என்று அவள் சிரித்தாள். "அது சரி.. குட்டிப் பிசாசு எங்கே?" என்று ராகினியிடம் கேட்டாள். "அடுத்து அவளைத் தான் எழுப்பணும். இதோ.. ராகவ் அந்த கைங்கரியம் பண்ணப் போறாரு." "சரி.. வா.. ஷைலுவைக் கலாய்க்கலாம்." மூவரும் அந்த அறையை விட்டு வெளியே வந்தோம். மெதுவாக பூனை போல் நடந்து படுத்திருந்த ஷைலுவின் உருவத்தை நோக்கி வந்தோம். "நேத்து ராத்திரி என்ன டிரஸ் போட்டிருந்தா?" என்று கிசுகிசுப்பான குரலில் கேட்டாள் ராகினி. "மிடி-டாப்ஸ்." என்று விடையளித்தாள் ஜெயஸ்ரீ. நான் ஒன்றும் பேசவில்லை. ஆடை மட்டுமா? அதற்குள் ஷைலு அணிந்திருந்த ஜட்டியின் நிறம் கூடத் தெரியும். முன்னாள் ஜட்டி என்று சொல்லவேண்டும். கத்தரித்து எடுத்தாகிவிட்டதே. "ம்ம்.. ராகவ்.." தம்ஸ்-அப் காட்டினாள் ஜெயஸ்ரீ. ஷைலுவின் கணுக்காலருகே இருந்த போர்வையின் நுனியை லேசாகப் பற்றினேன். as usual ராகினி ஒன்.டு.. த்ரீ என்று சொல்ல.. சடாரென்று தூக்கினேன்.

 

[balusai]

ஏஏஏஏஏஏஏஏய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்ய்.. ஆஹா.. என்ன அற்புதமான காட்சி.. நான் நள்ளிரவில் பார்த்தது போல்... மிடி தொப்புளுக்கு மேலே தூக்கியிருக்க.. பளபளக்கும்.. மினுமினுக்கும்.. சுத்தமாக மழித்து.. சின்னப் பெண்ணின் அந்தரங்கம் போல் நிர்மலமாய் காட்சியளித்த.. பளபளக்கும் புண்டை அம்மணமாய் திவ்ய தரிசனம். இரவு நான் ஜட்டியை அவிழ்ந்துவிட்டபிறகும், அவளுக்கு மேலும் மன்மத நீர் ஊறியிருக்கவேண்டும். ஈரம் பளபளத்தது. வெண்மையான தொடைகளும் ஈரத்தில் மிதந்தன. அது மட்டுமா..? போர்வையைத் தூக்கிய வேகத்தில், ஏற்கனவே தூக்கியிருந்த லூஸான டாப்ஸ்.. மேலும் தூக்கியிருந்தது. ப்ரா இல்லாத முயல்குட்டிகள் அம்பலம். வெள்ளையான சிறிய டென்னிஸ் பந்துகள் அளவில்... அக்காவிற்கு இருப்பது போல் ஃப்ரூட் ஜெல்லி கப்புகள் தான். ஆனால் சற்று சிறியவை. அதே போல் கருவட்டமும் சற்று சிறியவை... ராத்திரி பார்த்ததை விட இப்போது சற்றே அதிகமாகத் துருத்திக்கொண்டிருந்த நிப்பிள்கள். அரக்கப் பரக்க எழுந்தாள் ஷைலு..


"ஏய் என்ன பண்ணுறீங்க..?" சட்டென்று அமர்ந்தாள். மிடி கீழிறங்கி புண்டையை மூடியது. டாப்ஸ் கீழிறங்கி முலைகளை மூட முயன்றது. ஆனால் நிப்பிள்களில் மாட்டிக்கொண்டு நின்றது. ஒரு நிமிடம் ஜெயஸ்ரீக்கும் ராகினிக்கும் முகம் வெளிறிப் போயிற்று.. நான்.. ஒரு ஆண்.. அவர்கள் வீட்டு சின்ன டீனேஜ் பெண்ணை முக்கால் அம்மணமாகப் பார்த்து... ஆனால் ஷைலு கவலைப்பட்டது போல் தெரியவில்லை. ஸ்போர்டிவ்வாக எடுத்துக்கொண்டாள். சிரித்துக்கொண்டே படுக்கையை விட்டு எழுந்து நின்றாள். டாப்ஸை இழுத்துவிட்டு மூடினாள். மிடியை தன் குண்டி மீது தட்டிக்கொண்டாள். சரி செய்தாள். என்னதான் ஷைலுவின் முக்கிய பாகங்களை அம்மணமாகப் பார்த்துக் களித்த திருப்தியும் த்ரில்லும் இருந்தாலும், நிலமை சற்று இறுக்கமாகத் தான் இருந்தது. அதிலும் ஜெய்ஸ்ரீயின் முகத்தைப் பார்க்கவே இயலவில்லை. இது போன்று தூங்குமூஞ்சிகளை எழுப்பும் விளையாட்டை அவள் தான் முதன்முதலில் ராகினிக்கும் ஷைலுவுக்கும் கற்றுத் தந்தவளாம். (பிற்பாடு அறிந்துகொண்டேன்) அதனால் அவளுடைய சந்தன முகம் சிவந்திருந்தது. embarassment ஆல் சிவந்திருந்தது. ராகினிக்கும் ஒரு மாதிரியாகத் தான் இருந்தது. வீட்டு மாப்பிள்ளையின் கண்கள் முன்னால் அந்த வீட்டின் கன்னிப் பெண் தன் உறுப்புக்களைக் காட்டிக்கொண்டு படுத்தால்.. ஒன்றும் பேசாமல் வெட்கியபடி படியிறங்கி வந்தாள் ராகினி. ஜெயஸ்ரீயும் ஷைலுவும் மாடியிலேயே பல் விளக்கி காலைக்கடன்களை முடித்து வந்தார்கள் போலும். "என்ன மாப்பிள்ளை? தூங்கு மூஞ்சிங்களை எழுப்பிட்டீங்களா?" மாமனார் உற்சாகமாகக் கேட்டார். "ம்ம்.. எழுப்பியாச்சு மாமா." என் குரலில் சுரத்தில்லாதது எனக்கே புரிந்தது. ராகினி மௌனமாக இருந்தாள். பெரியவருக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. ஏதோ பேசி கலகலப்பாக்க முயன்றார். ஜெயஸ்ரீயும் ஷைலுவும் கலந்துகொண்டவுடன் நிலமை சற்று முன்னேறியது. ஜெயஸ்ரீயின் முகம் இன்னும் வெட்கத்தால் சிவந்திருந்தாலும், ஷைலு சற்று கலகலப்பானாள். "சரி மாப்பிள்ளை... எவ்வளவு நாள் லீவு உங்களுக்கு? கொஞ்சம் நாள் எங்களோட தங்கிட்டு போகலாமில்ல?" "மாமா.. நாலு நாள் லீவு போட்டிருக்கோம் மாமா, நானும் ராகினியும். இன்னிக்கி சனிக்கிழமை; வியாழக்கிழமை ட்யூட்டி சேர்ந்தா போதும்." என்று நான் கூறி முடித்த அடுத்த நொடி.. "ஏஹ்ஹ்யேஏய்.... நாலு நாளுக்கு ஜாலி.. அக்காவும் மாமாவும் இங்க இருப்பாங்க!" என்று உற்சாகமாகக் கூவினாள் ஷைலு. ம்ம்..அப்பாடா.. இறுக்கமான சூழ்நிலை மேலும் தளர்ந்தது.


ராகினி மற்றும் ஜெயஸ்ரீயின் முகங்களிலும் புன்னகை பூத்தது. "இன்னிக்கி ஏதாவது ப்ளான் வச்சிருக்கீங்களா மாப்பிள்ளை?" "எனக்கு என்ன ப்ளான் மாமா.. நான் இந்த ஊருக்குப் புதுசு.. நான் என்ன ப்ளான் பண்ண முடியும்? நீங்களே சொல்லுங்க மாமா." "வேற என்ன இருக்கு இந்த ஊருல? அழகான தோப்பு, வயல்கள், அருமையான பீச் அவ்வளவுதான்." என்று நம்பியார் கூறியவுடன் மாமியார் அம்புஜம்மாள் இடைமறித்தார். "நான் ஒண்ணு சொல்றேன், மாப்பிள்ளை. நீங்களும் இந்த மூணு பிசாசுகளுமா சேந்து அப்பிடியே நம்ம ப்ரைவேட் பீச் வரைக்கும் ஒரு நடை போயிட்டு வாங்க. காலை டிஃபன், அப்பம், தேங்காய்ப் பால், புட்டு ரெடியா பண்ணிவச்சிருக்கேன். பேக் பண்ணிக் குடுக்குறேன். கொஞ்சம் நேரம் நீங்க நாலு பேரும் பிக்னிக் மாதிரி பீச்ல உலாத்திட்டு, அப்பிடியே உக்காந்து சாப்புட்டுட்டு நிதானமா மதியம் வரலாம். ஆங்காங்கே உக்கார நிழல் இருக்கு. சும்மா ஜாலியா போயிட்டு வாங்க.. உங்களுக்கும் சிட்டி லைஃப்ல இருந்து மாறுதல் இருக்கும்." எனக்கும் அது சரியாகப் பட்டது. ஆனாலும் மரியாதைக்கு "ஏன் அத்தை. நாங்க நாலு பேரு மட்டும் தானா? நீங்களும் வரலாமில்ல? எல்லாருமா..." "இல்ல மாப்பிள்ளை." என்று இடைமறித்தார் மாமனார்.

 

[balusai]

இந்த ஃபங்ஷன் அது இது எல்லாம் முடிஞ்சி எங்களுக்கு டயர்டா இருக்கு. நீங்க எல்லாம் சிறுசுங்க.. நடப்பீங்க, ஓடுவீங்க, உக்காருவீங்க, படுப்பீங்க.. என்ன வேணும்னாலும் செய்யலாம். நாங்க எல்லாம்ம்.... எதுக்கு.. போயிட்டு வாங்க." "என்னங்க ராகவ்!! நானும் நம்ம பீச்ல போய் கொஞ்ச நேரம் இளைப்பாறிட்டு ரொம்ப நாளாச்சு.. " என் ராகினி என் சம்மதம் கேட்டாள். "ஃப்ரிஸ்பீ எடுத்துகிட்டுப் போய் விளையாடலாம்." என்று யோசனை சொன்னாள் ஜெயஸ்ரீ. உடனடியாக அவள் எழுந்து சென்று மாமியார் துணையுடன் நாங்கள் பிக்னிக்கிற்காக எடுத்துச் செல்லவேண்டியவைகளைச் சேகரிக்கத் தொடங்கினாள். "அப்பா.. நான் ஒண்ணு கேக்கலாமா?' மெதுவாக ஷைலு தொடங்கினாள். "ம்ம்.. என்ன குண்டு தூக்கிப் போடப் போறே?" "இல்லப்பா.. இன்னிக்கி துணைக்கு மாமா வர்ராரு இல்ல.. நாங்க அந்த க்ளிஃப்புக்குப் பின்னால இருக்குற சீக்ரெட் பீச்சுக்கு போய் வரலாமாப்பா?" "ம்ம்ஹும்..... அதெல்லாம் வேணாம்மா.." "என்னப்பா.. நாங்க பொம்பளைங்களா போனா நீங்க பயப்படுவீங்க" சிணுங்கினாள். "மாமா வர்ராருல்ல.. மாமா ஒரு ஸ்டிராங்கான ஆம்பிளை தானே!! பத்திரமா பார்த்துக்க மாட்டாரா?" "என்ன மாமா.. என்ன கேக்குறா ஷைலு?" நான் இடையில் புகுந்தேன். "இல்ல மாப்பிள்ளை.. நான் சொன்னது, நேரா இங்கே பாருங்க.. அதோ லெஃப்ட்ல போய் அந்த தோப்பைத் தாண்டிப் போனா வரும் பீச் பத்தி சொன்னேன்..


இவ இதோ.. இந்த ரைட்ல போய், அந்த மலையுச்சியைச் சுத்திப் போனா அங்கே ரொம்ப டேஞ்சரஸ் பாதை ஒண்ணு வரும். ரொம்ப செங்குத்தான மலையோட சைடு பக்கமா ஒட்டி, சின்னதா ஒத்தையடிப் பாதை மாதிரி. சாய்வா ரொம்ப டேஞ்சரஸ்ஸான பாதை. அது வழியா சுத்திப் போனா.. அதோ.. அந்த மேடு தெரியுதே.. ஒரு cliff அதுக்குப் பின்னாலே போய் சேரும். அங்கே அந்த செங்குத்து மலையை ஒட்டி கடல் இருக்கும். இரண்டுக்கும் இடைப்பட்ட இடத்துல அருமையான குட்டி பீச். வேற எங்கே இருந்தும் யாரும் வர முடியாது. யார் கண்ணுலயும் படாது. அலையும் ரொம்பக் குறைவா இருக்கும். பீச் மண், மெல்லிசா பவுடர் போல வெள்ளையான பீச் மணல். அழகாத் தான் இருக்கும்.. ஆனா போகிற பாதை ரொம்ப டேஞ்சரஸ் மாப்பிள்ளை." "மாமா.. அப்பிடியெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை மாமா.. சில இடங்கள்ல சாய்வா ரொம்ப குறுகலா இருக்கும். நாங்க பொண்ணுங்க எல்லாம் போனா பேலன்ஸ் தவறி பாறைல இருந்து உருண்டு கடல்ல விழுந்திருவோம்னு அப்பா பயப்படுவாரு மாமா.. நீங்க வந்தீங்கன்னா.. ஒவ்வொருத்தரா உங்க கை பிடிச்சி அந்த பாதையைத் தாண்டிப் போயிறலாம் மாமா.. ஜாலியா இருக்கும். அந்த சீக்ரெட் பீச்சுக்குப்போய் 3-4 வருசம் இருக்கும் மாமா..


ப்ளீஸ்.. போகலாம் மாமா." கெஞ்சினாள் குட்டிப் பெண். ராகினியின் பக்கம் திரும்பிப் பார்த்தேன். "ஆமாங்க, ஷைலு சொல்றது கரெக்ட் தான். கொஞ்சம் சிக்கலான ரூட் தான். ஆனா உங்களை மாதிரி ஒரு ஆம்பிளை துணைக்கு வந்தா அவ்வளவா கஷ்டம் இல்லை." "என்ன சொல்றீங்க மாமா?" என்று நான் மாமனாரைப் பார்த்தேன். "நீங்க ஜாக்கிரதையாப் பாத்து கூட்டிட்டுப் போய் கூட்டிட்டு வர்ரதா இருந்தா எனக்கு ஒண்ணும் இல்லை மாப்பிள்ளை. ஆனா.. ரொம்ப ஜாக்கிரதை.." "ஐயா..ஐயா.. அப்பா ஒப்புக்கிட்டாரு..ஒப்புகிட்டாரு..." எழுந்து நின்று கூத்தாடவே தொடங்கினாள் ஷைலு. எல்லோர் முகங்களிலும் களிப்பு; புன்னகை. சில நிமிடங்களிலெல்லாம் ராகினியும் ஜெயஸ்ரீயும் இரண்டு பெரிய back-pack பைகளில் ஏதோ நிறப்பிக் கொண்டுவந்தனர். "கைல பையெல்லாம் எடுத்துட்டுப் போனா.. அந்த பாதைல நடக்கிறது கடினம்." என்று விவரித்தாள் ராகினி.


நானும் ராகினியும் தலா ஒரு பையை எடுத்து முதுகில் மாட்டிக்கொண்டோ ம். பெரியவர்களுக்கு டாட்டா காட்டிவிட்டு புறப்பட்டோ ம். எல்லோரையும் விட மிக உற்சாகமாகவும் கலகலப்பாகவும் வந்தது ஷைலு தான். ஒரு மணி நேரம் தன் அக்காள் புருசன் முன்னால் பிறந்த மேனியாகக் காட்சியளித்ததை மறந்துவிட்டாள் போலும். என் இடது புறம் ராகினியும் வலது புறம் மைத்துனியுமாய் நாங்கள் சற்று முன்னால் செல்ல, எங்கள் பின்னால் அடக்க ஒடுக்கமாக வந்தாள் ஜெயஸ்ரீ. ம்ம்.. சொல்ல மறந்துவிட்டேனே.. அதற்குள் ஜெயஸ்ரீ புடவைக்கு மாறியிருந்தாள். ராகினியும் உடை மாற்றியிருந்தாள். ஒரு நீளமான, கிட்டத்தட்ட கணுக்கால் வரை நீளும் ஒரு லாங் ஸ்கர்ட் மற்றும் இடுப்பு தெரிந்தும் தெரியாமலும் ஷார்ட் டாப்ஸ். நானும் ராகினியும் பழகத் தொடங்கிய புதிதில் நான் வாங்கிக் கொடுத்தது. அப்போதே அந்த ஷார்ட் டாப்ஸ் சற்று டைட்டாக இருந்தது. இப்போது... கடந்த ஆறு மாதங்களில், என் கை, வாய் என்று எல்லா உறுப்புக்களோடும் ஒட்டு உறவாடி, விளையாடி ராகினியின் மார்பகங்கள் இரண்டொரு அங்குலங்கள் பெருத்திருந்ததால், இப்போது எப்படி இருக்கும் என்று நினைத்துப் பாருங்கள். களுக் களுக் ஃப்ரூட் ஜெல்லிக்களின் அசைவு, அவள் இப்போது ப்ரா அணியவில்லை என்பதை கோடிட்டுக் காட்டியியது. ஷைலு ஆடை மாற்றவில்லை; இன்னும் அதே மிடி/டாப்ஸ் அணிந்து வந்தாள். அதே மிடி/டாப்ஸ் என்றால்... உள்ளாடைகள் இல்லாமலா? நினைத்துப் பார்க்கவே கிளுகிளுப்பு..ம்ம்.. லேசாக என்னைத் தீண்டியபடி நடந்தாள் ஷைலஜா.. நானும் எங்கள் உறவு முறை கொடுத்த தைரியத்தில், அவ்வப்போது அவள் முதுகில் செல்லமாகத் தட்டிவிட்டுப் பேசியபடி நடந்தேன்.. முதுகில் தட்டிவிட்டதற்கு இன்னோரு காரணமும் உண்டு. முதுகில் ப்ரா ஸ்டிராப் தட்டுப்படுகின்றதா என்று பார்க்கத்தான்? ம்ஹும்.. இல்லை.. முலைகள் லேசாக ஜிங்கிள் பெல்ஸ் ஆடியபடி.... ராகினி? ம்ம்.. அவளும் அப்படித்தான். வீட்டிலிருந்து சில நிமிடங்கள் நடந்து வந்தோம். கடற்கரைச் செல்லும் பாதை இரண்டாகப் பிளந்தது. வலது புறம் சற்று தூரம் தென்னந்தோப்பு; அதைத் தாண்டியவுடன் ஒரு ஒற்றையடிப் பாதை அந்தச் சிறு மலைப் ப்ரதேசத்தைச் சுற்றிச் சென்றது.

 

[balusai]

நாங்கள் ஒருவர் பின் ஒருவராக நடந்து சென்றோம். இப்போது நான் கடைசியில், என் முன்னால் ஜெயஸ்ரீயின் அபரிதமான குண்டிகளின் அசைவுகளை ரசித்தபடி நான் இறுதியில் நடந்தேன். செல்லச் செல்ல பாதை குறுகலானது. அது மட்டுமின்றி அந்த சிறு மலைக்குன்றினைச் சுற்றிச் சென்றதால், சில இடங்களில் சற்று சாய்வாகவும் ஆயிற்று. ஒருவர் பின் ஒருவராகச் சென்றோம். திடீரென்று ராகினி நின்றாள். "இப்பிடி நாம் போகுறதை விட ஒருத்தரோடு ஒருத்தர் கை கோர்த்துகிட்டு போனா இன்னும் பாதுகாப்பா இருக்கும் இல்லையா?" என்று கேட்டாள். அதுவும் சரி என்று பட்டது. இதன்படி நான் ஒரு படி முன்னால் வந்தேன். முதலில் ராகினி. அவளது வலது கையோடு தன் இடது கையைக் கோர்த்த ஷைலு; ஷைலுவின் வலது கையை என் இடது கையுடன் கோர்த்திருந்தாள்; இறுதியில் வந்த ஜெயஸ்ரீ தன் இரு கைகளையும் என் வலது கையைக் குலுக்குவது போல் பிடித்துக்கொண்டாள். ஒரு ரயில் வண்டி போல் மெதுவாக முன்னேறினோம். பாதை புதர்களிடையே நெளிந்து வளைந்து அந்த சிறு குன்றைச் சுற்றியது. குன்றிற்கு மிக மிக அருகே கீழே '- நாங்கள் நின்ற இடத்திலிருந்து 50 அடி கீழே வெள்ளையும், மஞ்சளும் கலந்த நிறத்தில் கடற்கரை மணல். மொத்தம் பீச் என்று சொல்லப்படும் மணல் ப்ரதேசம் வெறும் 20 அடி அகலமும் 30 அடி நீளமும் கொண்ட இடம் தான். மூன்று பக்கமும் அந்த குன்றினால் சூழப்பட்ட அந்தத் திடல்; மற்றொரு பக்கம் கடல். ரம்மியமான ஒதுக்குப் புறமான இடம். ஓரிடத்தைத் தாண்டிய பின்னர் நேராக நடக்கவே முடியவில்லை. எல்லோரும் சைடு பக்கமாகத் திரும்பிக்கொண்டோ ம். அப்படியே பக்கவாட்டிலேயே நடந்தோம். மிகவும் நெருக்கமாக நின்று நகர்ந்து சென்றோம். இப்போது நான் ஷைலுவின் கையைப் பிடிப்பதை விட அவள் இடுப்பைப் பிடித்துக் கொள்வது தான் பத்திரம் என்று உணர்ந்தேன். மெதுவாக அந்த இளம் டீனேஜ் கன்னியின் இடையைச் சுற்றி கை போட்டு என்னுடன் சேர்ந்து அணைத்தபடி நடந்தேன். இருவர் கால்களும் அவ்வப்போது உரசின. மற்றொரு பக்கம், ஜெயஸ்ரீயும் என்னை நெருங்கி வந்தாள். ஒரு கையால் என் இடுப்பைப் பற்றிக்கொண்டாள்; மற்றொரு கையையும் என் தோள் மீது வைத்து என் மீது தன் முலைகளை அவ்வப்போது தேய்த்தபடி மெதுவாக வர; எல்லோரும் முன்னேறினோம். ஓரிடத்தில் சட்டென்று எங்கள் ரயில் வண்டி நின்றது. அங்கிருந்து ஒரு ஐந்து அடி பள்ளத்தில் குதிக்கவேண்டும்.


குதித்துவிட்டு, பின்னர் வேகமாக 20 அடிகள் முன்னேறினால், கடற்கரை மணலை அடைந்துவிடலாம். "என்னங்க ராகவ்.. நீங்க தான் இங்க ஹெல்ப் பண்ணனும்." என்று ராகினி நின்றாள். என் முதுகில் மாட்டியிருந்த பேக்-பேக் பையை முதலில் கழற்றி ஒரு பாறை மீது வைத்தேன். பின்னர் ஜாக்கிரதையாக ஒரு சிறு ஜம்ப் செய்து அந்த ஐந்தடி பள்ளத்தில் குதித்தேன். ம்ம்.. சுற்றிலும் பாறை, அங்கு மட்டும் கொஞ்சம் மணல். சரியாக மணற்பகுதியில் குதித்தேன். அப்படியே பேலன்ஸ் செய்து நின்றேன். "ம்ம்.. ஒவ்வொருத்தரையா பிடிச்சு இறக்குங்க ராகவ்." முதலில் ராகினி தன் முதுகுப் பையைக் கொடுத்தாள். இரண்டு பைகளையும் வாங்கி, சில அடிகள் ஓடிச் சென்று கடற்கரை மணலில் வைத்துவிட்டு மீண்டும் வந்தேன். என் அருமை மனைவி ராகினி அந்தப் பாறை மீது உட்கார்ந்து கால்களைத் தொங்கவிட்டாள். என் கைகளைத் தூக்கினேன். அவள் லேசாகச் சரிந்தாள். சரியும் ராகினியின் இடுப்பைச் சுற்றி வளைத்து முழுமையாக என்னுடன் சேர்த்து அணைத்தேன். அப்படியே என் மீது தன் முழு எழில் மிகு உடம்பையும் தேய்த்துக்கொண்டே குதித்தாள். 50 கே.ஜி. தாஜ்மகாலை அள்ளிப் பிடித்து அணைத்தேன். அவளுடைய டாப்ஸ் மேலே ஏறியது. ஆனால் கழன்று விழவில்லை. அணைத்தபடி அவள் ஆசுவாசப் படுத்தியவுடன் விடுவித்தேன். கள்ளத்தனமாகச் சிரித்துக்கொண்டே அவள் இறங்கிப் போனாள் கடற்கரையை நோக்கி. அடுத்ததாக ஷைலுக் குட்டி. அவளூம் அதே போல் அந்த பாறையில் அமர்ந்து கால்களைக் கீழே தொங்கப் போட்டாள். என் தோள்கள் அருகே அவளது முழங்கால். தலை தூக்கிப் பார்த்தேன். தொடைகள் அப்பட்டமாகத் தெரிந்தன. மிடி லேசாகத் தூக்கியது. உள்ளே ஏதாவது அணிந்துள்ளாளா? இல்லையா? "பிடிச்சிக்கோங்க மாமா." பாறையில் சரிந்தாள். மெல்லிய இடுப்பைச் சுற்றி பற்றினேன். சரிந்தாள்.