વહેલી સવારે મારી આંખ ખૂલી તો હું બસ મારી મામી ચંદા વિશે જ વિચારતો હતો. ચંદા 46 વર્ષ વટાવી ચૂકી હતી પણ પહેલી નજરે જોતાં કોઈ એમ ના કહી શકે કે એની ઉંમર 40 વર્ષથી એક દિવસ પણ વધારે હશે. ચંદા ઉંચા બાંધાની અને સુગઠિત શરીરની ધણિયાણી હતી. ચંદાનો દેહ માંસલ અને ભરાવદાર હતો પણ એને જાડી ના કહી શકાય એવો પ્રમાણસર હતો. એક રૂપાળી સ્ત્રીના અંગોમાં જ્યાં જ્યાં ભરાવ હોવો જોઈએ એ મુજબ હતો. ગોળ ચહેરો અને ફૂલેલા-ફાલેલા ગાલ કે જેને ચૂમતાં ચૂમતાં થાકી જાઓ તો પણ મન ના ધરાય, સદાય હસતા હોય એવા રસદાર હોઠ કે જેનું રસપાન કરવા માટે કોઈપણ લલચાઈ જાય. ચંદાની કામણગારી આંખો અને નાક એવું હતું કે ભલભલા મહારથીઓ એનો શિકાર બની જાય. ચંદાના દેહને જો કોઈ સૌથી વધારે આકર્ષક બનાવતું અંગ હોય તો એ એના સ્તન હતા, ચંદાના સ્તનોને શેની ઉપમા આપવી એ નક્કી કરવું મુશ્કેલ થઈ પડે. ચંદાની છાતી પર બે કસાયેલા ગોળમટોળ સ્તન જેને જોતાં જ દબાવવા માટે હાથમાં ખંજવાળ આવવા લાગે. ચંદાની પાતળી અને મરોડદાર કમર હતી, કમર જ્યાં પૂરી થાય કે નીચે ભારે ભરખમ ઉભરી આવેલા નિતંબ.
સામાન્ય ભાષામાં કહેવું હોય તો ચંદાનું ફિગર એકદમ માછલી જેવું હતું.
ક્યારેક ગામડિયણ અને અભણ જેવી લાગતી ચંદા મારા મનમાં છેક ઉંડે સુધી વસી ગઈ હતી. મેં ક્યારેય નહોતું વિચાર્યું કે મારાથી ઉંમરમાં મોટી અને પાકટ વયની એક સ્ત્રી મારી કમજોરી બની જશે. મારી સગી મામી ચંદા મને સાક્ષાત કામદેવની પત્ની રતિનો અવતાર લાગતી હતી. ચંદા શરૂઆતમાં જ્યારે આવી ત્યારે ગામડાની સ્ત્રીઓ પહેરે એવો જ પોશાક પહેરતી હતી પણ મારા વારંવાર ટકોર કરવાથી એ કોટનની બંગાળી સાડી પહેરતાં શીખી ગઈ. કોઈપણ જાતના શણગાર વગર એ મોહક લાગતી હતી, હું અને ચંદા ઘરમાં એકલાં જ હોવાના કારણે જ તો હું એના તરફ આટલો બધો આકર્ષિત થયો હતો.
હું સારી રીતે જાણતો હતો કે ચંદા ચારિત્ર્યની બાબતમાં એકદમ ગંગા જેવી પવિત્ર છે અને જો હું એની સાથે ખરાબ વર્તન કે બળજબરી કરવા જઈશ તો એ મને હંમેશા માટે છોડીને જતી રહેશે. મને કોઈ જાતની ઉતાવળ નહોતી અને હું કોઈ એવી કોઈ ગંદી હરકત નહોતો કરવા નહોતો માંગતો કે જેનાથી ચંદાને મનદુઃખ થાય. હું પહેલાં એનું મન જીતીને એને મારી બનાવીને પછી મારી બધીય હવસ ખુલીને સંતોષવા માંગતો હતો. હું એ સતિ સાવિત્રી જેવી ભોળી સ્રીને પ્રેમની જાળમાં ફસાવીને મારા ચરણોની દાસી બનાવવાનો હતો.
શુક્રવારની સવારે દસ વાગ્યે કોલેજ જતાં પહેલાં મામીએ રોજની માફક મારા માટે ખૂબ જ સ્વાદિષ્ટ નાસ્તો બનાવ્યો હતો. મારી ઓફિસ ઘરની નજીક જ હોવાથી બપોરે હું ઘરે જ જમવા આવતો.
મેં નાસ્તો કરતી વખતે મામીને કહ્યું "મામી... આપણા શહેરમાં એક ખૂબ જ સારૂં થિયેટર બન્યું છે અને એમાં સાઉથનું પિક્ચર પણ સરસ રિલીઝ થયું છે... તમે અહીં આવ્યા ત્યારથી આજ સુધી હું તમને શહેરનું કોઈ સ્થળ બતાવી શક્યો નથી... તમને વાંધો ના હોય તો આપણે સાંજે પિક્ચર જોવા જઈએ?... રોજ રોજ આમ એકધારી રીતે ઘરમાં રહીને કંટાળી ગયા હશો... આજે આપણે બહાર હોટેલમાં જ જમીશું."
ચંદા અચકાતાં બોલી "સાચું કહું ભાણાભાઈ... મેં કોઈ દિવસ થિયેટરમાં પિક્ચર નથી જોયું... વર્ષો પહેલાં મારી એક બહેનપણી અમદાવાદમાં પહેલી વાર પિક્ચર જોઈને આવેલી અને એણે મને જ્યારે પિક્ચર જોયાની મજા વિશે બધી વાત કરી ત્યારે મારા મનમાં ઘણુંય થતું કે કદાચ કોઈ મને પણ પિક્ચર જોવા લઈ જાય."
મેં કહ્યું "અરે મામી... એ જૂની વાતો ભૂલી જાઓ... ચાલો આજે તો હું તમને થિયેટરમાં પિક્ચર બતાવવા લઈ જાઉં... તમે સાડા પાંચ વાગ્યે સોસાયટીના ગેટ આગળ તૈયાર થઈને ઉભા રહેજો... આજે આપણે મોડા સુધી બહાર ફરીશું અને મજા કરીશું."
ચંદાએ સહેજ ખચકાટ સાથે હામી ભરી.
સાંજે સાડા પાંચે હું ચંદાને લેવા માટે સોસાયટીના ગેટ આગળ પહોંચી ગયો. પિક્ચરની ટિકિટો મેં ઓનલાઇન ખરીદી લીધી હતી.
પિક્ચરનો શો છ વાગ્યે શરૂ થવાનો હતો. હું સોસાયટીના ગેટ આગળ પહોંચ્યો ત્યારે ચંદા મારી રાહ જોતી ઉભી, આછા ગુલાબી રંગની સાડી અને એવા જ મેચિંગ બ્લાઉઝમાં એ સોહામણી લાગતી હતી.
મેં આંખોથી ઈશારો કર્યો અને એ મારા બાઈકની પાછળની સીટ પર બેસી ગઈ. થોડીક જ વારમાં અમે થિયેટરમાં પહોંચી ગયાં, ચંદાની આંખો તો ત્યાંનો ચકાચૌંધ માહોલ જોઈને જ અચરજથી પહોળી થઈ ગઈ.
Last edited:
