If you are trying to reset your account password then don't forget to check spam folder in your mailbox. Also Mark it as "not spam" or you won't be able to click on the link.
सकाळी भेटलेल्या टमटम मधून मी ठरलेल्या ठिकाणी पोहोचलो.उतरल्या उतरल्या समोर मंदिर दिसलं.काकीकडून अंघोळ करून आलेलो त्यामुळे मी सरळ मंदिरात घुसलो.दर्शन घेऊन झाल्यावर पुजारी प्रसाद द्यायला माझ्या जवळ आले.
पुजारी:हमम नवीन आहात,सांभाळून.पहिलं पाटलांच्या वाड्यावर मस्तक टेकवून या नाहीतर प्रकोप व्हयचा।
मी:पाटील?!!मला कस भेटेल त्यांचं घर!सॉरी वाडा.
पुजारी:हो तेही खरच आहे म्हणा! निधी जा बघू मास्तरांना पाटलांच्या वाड्यावर घेऊन.बर का मास्टर ही निधी,माझी मुलगी.
मी:अच्छा हो का,बर बर.
पुजाऱ्यांच्या मुलीसोबत मी पाटलांच्या वाड्यावर गेलो.वाडा खूप मोठा होता.माणसांची वर्दळ सुद्धा होती.प्रमुख दरवाज्यावर एक झोपाळा होता त्यावर एक वृद्धवयीन बाई सुपारी फोडत बसली होती.मला गेट पर्यंत सोडून निधी मागे परतली.
मी त्या बाईकडे जाऊन:ते पाटील साहेब!!!
त्या:आपण कोण म्हणायचं!!
मी:नवीन शिक्षक आहे गावच्या शाळेचा.
त्या:व्हय का,जा आत जा,पोरगा येईल माझा थोड्यावेळान.
मी:तुमचा पोरगा.आपण मातोश्री का त्यांच्या.
त्या:व्हय.ये रुकमे पावन आलंय चायपाण्याचं बग.जावा आत बसा.
वाड्याच्या आत जाऊन सोफ्यावर बसलो।वाडा खूपच सुंदर होता।मी सर्व जागा निहारत होतो तेवढ्यात एक 30 ,32 वर्षाची स्त्री माझ्या समोर आली।
ती:आपण कोण?काय काम?
मी:मी गावच्या शाळेतला नवीन बदली झालेला शिक्षक.पाटील साहेबाना भेटायला आलो होतो.
ती:नवीन मास्टर म्हणायचं का तुम्हाला,कुठल्या गावच म्हणायचं?
मी:मुंबई!!
ती:अरेच्चा मुंबई'एवढं लांब
मी:हो लांब आहे पण सरकारी काम आहे,यावं लागलं.
ती:कशाला तडमडायला यायचं हित.
मी:मी समजलो नाही.!!?
तेवढ्यात एक अवजड शब्द कानावर आला
तो:सुमे गप रहा की जर,पावन आहे न ते गावच आणि शिक्षक बी,अस बोलत्यात का.
त्यांची वेशभूषा बोलायची अदब बघून समजून गेलो की तेच पाटील आहेत.उठून त्यांना नमस्ते केलं।
पाटील हसत:बर बर.ही आमची बहीण सुमन.थोडी फटकळ आहे पण मनाने खूप चांगलीय.
सुमन:दादा मी आले जाऊन.
पाटील:लवकर ये जेवायला वेळेत.
तेवढ्यात आतून कोणतरी चहा घेऊन येते आणि माझ्या समोर ठेवते.
त्या:घ्या मास्तर चहा घ्या!!
पाटील:बर का मास्टर ह्या आमच्या सौ.सौभाग्यवती कांचनबाई
मी त्यांना नमस्ते केला.मी आणि पाटील मिळून चहाही पिला.त्यांचा निरोप घेऊन मी बाहेर निघालोच होतो ते दरवाजावर एक पोरगा येऊन आदळला माझ्यावर.चूक त्याची होती पण तो उलट मला चक्क शिव्या देउ लागला.
तेवढ्यात पाटलांच्या आई ने त्याला दमटवल:ये सोन्या तुझे नवीन मास्टर आहेत ते,शिव्या काय देतो,दोन देईन कानाखाली,माफी माग.
तो डोळ्याने खुन्नस देऊन आत निघून गेला.
त्या:माफ करा मास्टर लहान पोरग आहे.
मी:काही हरकत नही काकी .समजू शकतो.
त्या:शेरपू मास्तरांना त्यांची खोली दाखव जा.
मला त्यांचा गडी एका घराजवळ घेऊन गेला.
शेरपू:ये तुक्या बाहेर ये लवकर.
एक मध्यम वयाचा जवळजवळ 50 वय असलेला माणूस त्या घरातून बाहेर आला.
तुक्या:काय र शेरपू ,केकटतोय कशापायी.
शेरपू:ह्यो बघ तुझा नवीन पावणा,शाळेचा नवीन मास्तर.तू कर व्यवस्था.मी चालतो.लय काम आहेत वाड्यावर.
शेरपू घाईने तेथून निघून गेला.
तुक्या:या मास्टर तुमची खोली दाखवतो.
आम्ही त्या घरात घुसलो.समोर एक 45 च्या आसपास वयाची बाई 25 28 वयाची अजून एक बाई उभी होती एक 25 27 वर्षाचा पुरुष आणि 9 ते 10 वर्षाचा पोरगा बसला होता.
तुक्या ने सर्वांची ओळख करून दिली
सुनंदा:तुक्याची बायको वय 48,घरकाम,शेतमजुरी
सुनील:तुक्याचा पोरगा,वय 28 शेमजुरी
सीमा:सुनीलची बायको,वय 27 घरकाम,शेतमजूर
पिंटू:सुनीलचा मुलगा वय 9 वर्ष विध्यार्थी
तुक्याने हॉल च्या बाजूला एक खोली होती तिथे मला सर्व समान लावून दिल।जेवायला त्यांच्या सोबत जायचं होत.
खूप थकलो होतो.दुपार पर्यंत खोली व्यवस्थित लावून तुक्याच्या बायकोनं बनवलेलं जेवण जेवलो आणि झोपी गेलो.
दुसऱ्या दिवशी सकाळीच शाळेत हजर झालो.पहिल्यांदा जाऊन मुख्याध्यापिका मॅडम ला भेटलो.
श्रीमती अलका भोसले -मुख्याध्यापिका ,वय 45
नंतर सर्व स्टाफ शी ओळख करून घेतली.
मि अरुण,मिसेस केतकी ,मिसेस कुमारिका अशे त्या शिक्षक वर्गाचं नाव.(वय सर्वांची 30 ते 35 मध्ये)
प्रार्थनेच्या वेळी सर्व विध्यार्थ्यांशी ओळख करून देण्यात आली.पण शाळेची विद्यार्थी संख्या माझ्या अहवालानुसार खूपच काय अतिशय म्हणजे अतिशय कमी होती.प्रार्थनेला मिळून जवळजवळ 15 मूल असतील.त्यातही पाटील आणि पुजाऱ्याची मुलगी नव्हतीच.
दिवसभर मुलं खेळत होती.शिक्षक गप्पा खाण्यापिण्यात मग्न.खरच माझा पहिला दिवस असा जाईल याची अपेक्षा नव्हती मला.इथे शिक्षक न टिकण्याची कारण समजायला लागलं होत.
सर्व शाळा हिंडून झाल्यावर घरी जायच्या वेळी मुख्याध्यापिका नी मला दुसऱ्या दिवशी त्यांच्या घरी जेवायला बोलावले.तस मी एकटा नव्हतो सर्वच शिक्षक वर्गाला बोलावलं होत,कारण रविवार ही होता.मी जास्त काही बोलत राहिलो नाही.
घरी जाताना रस्त्यात पुजारी भेटले.मनात आलं त्यांना विचारून पाहावं त्यांच्या मुलीबद्दल.काय माहित प्रकृती वैगरे बरी नसेल तर.
मी:वो पुजारी काका,घरी चाललंय!!
पुजारी:कोण,मास्तर!!हो हो संध्या झाली ,घरीच जातोय.
मी:बर!!काय निधी ची प्रकृती ठीक आहे ना!!
पुजारी:हो एकदम ठणठणीत!!तिला काय होतंय.शाळेत भेटली नाही का?
मी:नाही,मला तर दिसली नाही?!!
पुजारी: म्हणजे!!सकाळी शाळेलाच निघून गेली होती.
हे प्रकरण थोडं वेगळं दिसत होत.मी विषय सावरत त्याना भरकटवल.
मी:असेलही,माझा लक्ष गेला नसेल,जाऊदे आपण जा घरी मलाही उशीर होतोय.
पुजारी गेल्यावर मी घराच्या दिशेने निघालो.पण मधेच मला निधी दिसली.पूर्ण मातीत रंगलेली.मी तिला थांबवलं.
मी.:निधी आज शाळेत का नाही आली होतीस?बाबांना तर शाळेत जातेस म्हणून सांगितलंस.
निधी:ते सर,सोन्यासोबत त्यांच्या माळावर खेळत होतो.
मी:अच्छा अस आहे तर.मग बाबांनी विचारलं तर काय सांगणार आहेस?
निधी:म्हणजे सर
मी:म्हणजे,मी तर बाबांना सांगितल की तू आज शाळेत नाही दिसलीस म्हणून.
निधी घाबरून:काय?खरच!सॉरी सर पुन्हा नाही शाळा बुडवणार,प्लिज सर प्लिज,बाबा मला मारतील त्यांना समजलं मी सोन्यासोबत होते.
मी:मी आज वाचवेन पण उद्या पुन्हा तू जाणार शाळा बुडवून.त्याच काय?
निधी रडत:नाही सर,नाही जाणार ,प्लिज सर बाबांना समजावून द्या की मी आले होते म्हणून.मी पक्का शाळा नाही बुडवणार.
मी:नक्की ना!!
निधी:हो सर!!!
मी :ठिकय तू जा घरी,मी बघतो!!
निधी तिथून घरी गेली मी पण आपल्या निवासस्थानी पोहचलो.दरवाजा अर्धा खुला होता.मी आपल्याच नादात घरात घुसलो.दरवाजा ढकलतात एक सुंदर स्त्री माझ्यावर येऊन पडली,मी तिला बाहुपाशात झेलल.ती तुक्याची सून होती,सुनीलची बायको सीमा.ती दरवाजाच्या इथे टेबलवर चढून कपडे काढत होती.
मी:सॉरी,माझ्या लक्षात नाही आलं तुम्ही इथे वर होतात ते,सोरी!!
माझ्या बोलण्यापेक्षा तीच लक्ष माझ्या हातांजवळ होत.तिची पाठ माझ्या छातीवर होती,मी तिला मागून विळखा घातला होता.
नकळत पडलेला माझ्या हातांचा विळखा तिच्या स्तनांवर दबाव देत होता.तिने आपले डोळे अचानक बंद केले आणि ओंठ दाताखाली दाबून धरले.पण तितक्यात तिच्या सासू चा आवाज आला आणि दोघे भानावर आलो. ती माझ्या बाहुपाषातून सावरत दूर झाली.मी पुन्हा माफी मागें त्याआधी ती लगबगीने तिथून निघुन गेली.
रात्री जेवताना दोघे एकमेकांना दुर्लक्षित करत होतो.तुक्याला मी उद्याचा कार्यक्रम सांगितला की मी मुख्याध्यापिकेंच्या घरी जेवायला जाणार आहे ते.आणि मी माझ्या रूम मध्ये गेलो.संध्याकाळी जो प्रकार घडला त्याने सम्पूर्ण अंग रोमांचक झालं होत.माझा बाबुराव शॉर्ट मध्ये एकदम ताणून उभा होता.तेवढयात दरवाजा ढकलला गेला.
समोर तिला बघून दचकलो.काही वेळासाठी वाटलं की तिच्या त्या रोमांचक स्पर्शाने मला भास होत आहेत.पण ती जवळ आली.आणि समोर हाथ करून :"मास्टर हा पाण्याचा तांब्या" म्हणाली.मला अजूनही तो भासच वाटत होता.मी तसच तिला निहारत हात पुढे केला आणि स्वप्नसदृश असल्याने तांब्या माझ्या अंगावर सांडला तोही थेट शॉर्ट पेंट वर,मी आत्ता भानावर आलो,समजून गेलो की जे घडतंय ते सत्य आहे.पण त्यानंतर जे झालं ते अविश्वसनिय होत
सीमा ने नकळत माझ्या पेंट वर सांडलेले पाणी साफ करण्यासाठी शॉर्ट पेंट वर हाथ झटकला.आणि परिणामही तोच झाला जो व्हायला हवा होता.माझा ताणलेला बाबुराव रबरसारखा डुलला.तिच्या हाताचा स्पर्श माझ्या लवड्याला झाला होता.ती शरामली,आणि मी कळवळलो.कारण घट्ट पेंट ताठ बाबीराव रबरसारखा हालला त्याने मला वेदना झाल्या.
सीमा:माफ करा मास्टर,ते लक्ष्यात नाही आलं माझ्या.
मी:काही हरकत नही,मी ठीक आहे.
सीमा ला आत्ता त्या परिस्थितीत अवघडत होत ती लगेच निघून गेली.मी ही तसाच कळवळत झोपी गेलो.