ममीः हेर छोरा ! आज तिम्रो र मेरो बिचमा जे जे भयो त्यो मेरो लागि एकदम यादगार इतिहास रहनेछ हनि तिम्रो बर्थडेको दिनमा तिमीलाई जे चाहिएको थियो त्यो पनि पुरा भयो । अब तिम्रो बैनी कुनै दिन होस्टेलबाट फर्केर आई अनि हाम्रो बिचमा यो सबै देखि भने ? फेरी तिम्रो र बैनीको विवाह गर्न पनि त बाँकी नै छ नि ? त्यही भएर म यो रिस्क धेरैसमय लिन सक्दिन ! आजबाट तिम्रो र मेरो बिचमा लोग्ने स्वास्नीको रोलप्ले को पनि आखिरि दिन थियो, त्यही भएर अब यहीँबाट हाम्रो सबैकुरालाई बन्द गरौं ।
अनि ममी बाहिर निस्केर जानु भयो, अब मेरो हालत त के भन्नु ? निरस भइसकेको थियो, मलाई लागेको थियो कि आजका दिनबाट ममीलाई मैले मौका पाउनासात आफ्नो हिसाबले भोग गर्न सक्थें । तर यहाँ त सबै गडबड भईगयो, अब म ममीलाई जोर जबरजस्ती पनि त गर्न सक्दैन थिएँ । केहिबेरमा मेरो अनिलवाला नम्बरमा ममिको व्हाट्सएप म्यासेज आयो, जसमा ममीले एउटा सानो भिडियो क्लिप पठाउनुभएको थियो र त्यसमा किचनमा मैले ममीलाई चिक्दै गरेको सिन देखिन्थ्यो अनि त्यसै भिडियोको तल एउटा टेक्स्ट म्यासेज पनि थियो ।
ममीः ल यो तिमीले चाहेको काम पुरा भयो ! अनि आजको दिन पछी तिमीले मलाई कन्ट्याक्ट गर्नेछैनौ, यदि गर्यौ भने म पुलिस कम्प्लेन गर्छु… मलाई कसैको डर छैन… त्यसपछी पुलिस कस्टडिमै आफ्नो हल्लाउँदै बस्नु ! (त्यसपछी ममीले मेरो अनिलवाला ह्वाट्सएप नम्बर ब्लक गरिदिनुभयो ।)
मलाई त कस्तो भयो भने कसैले माथीबाट मेरो मुखमा आची फेंकिदिए जस्तो भयो, कहाँ म ममीलाई घरको हरेक कुना कुनामा चिक्ने सपना देखिरहेको थिएँ, तर ममीले त मेरो ठन्केको लाँडोमाथी सरासर धोका ठोकिदिनुभएको थियो । ‘तर म पनि के कम छु र उही जिद्दी ममीको जिद्दी छोरा त हुँ ! केहि न केहि उपाय अवश्य निकालिहाल्छु नि ! पुष्पा भलै कसैको अगाडी झुक्दैन तर म आफ्नो ममीलाई आफ्नो लाँडोको अगाडी झुकाएरै छाड्नेछु ।”
केहि भइहाल्छ कि भन्ने आशामा म ममीको कोठामा पुगें, तर ममीको कोठा बन्द थियो । म आफ्नै कोठामा फर्किएँ अनि बक्सर र टिशर्ट लगाएर ममी बाहिर निस्कने प्रतिक्षामा बसिरहें । तर मैले अठोट गरें कि जुन भिडियो ममीले मैले चिक्दै गर्दा खिच्नुभएको थियो, पुरै हासिल गर्नेछु ।
झण्डै एक घण्टापछी ममी बाहिर निस्कनुभयो, ममीले अहिले पनि टावलमै हुनुहुन्थ्यो तर ममीको अनुहारमा केहि संकोच अनि रिस पनि झल्किन्थ्यो । ममी सिधै किचनमा जानुभयो, मैले ममीलाई तत्कालै केहि नगर्ने मनसाय बनाएको थिएँ, किन भने रिसमा आगो थप्नु घातक हुन सक्थ्यो । केहिबेरमा ममीले मलाई खाना खानको लागि बोलाउनुभयो । म पनि आफूलाई संयमित राख्दै बाहिर निस्किएँ । हामीले चुपचाप खाना खायौं, खाना खाइसकेपछी म किचनबाट बाहिर निस्कनलाई उठ्नै लाग्दा ।
ममीः छोरा, कहाँ जान लागेको ? बस न एकछिन !
म केहि नबोलीकन चुपचाप डाइनिङ्ग टेबुलको एउटा कुर्सीमा बसें । ममीले केहिबेरमै खाना खाएको भाँडाकुँडा सफा गरेर भ्याउनुभयो अनि मेरो छेउमा आएर बस्नुभयो । तर ममीले निकै बेरसम्म पनि केहि नबोलेपछी ।
मः भन्नुस् ममी ! केहि काम थियो र मसँग ? नभए म पढ्न जान्छु !
ममीः म के बोलुँ के नबोलुँ भन्ने तनावमा छु छोरा !
मः भन्नुस् न ममी ! आफ्नो मनमा गढेको कुरा त सेयर गरेपछी झन् हल्का हुन्छ नि ! किन केहि समस्या छ र ?
त्यसपछी ममीले मलाई अनिलवाला कहानी सविस्तार बताउनुभयो, मैले केहि थाहा नपाएझैं गरि सुनिरहें । अब ममीलाई कसरी भनुँ कि त्यो म आफैं नै हो ! अन्तिममा ।