Chapter 2
सकाळी आमच्या स्वयंपाकघरात आम्ही सगळे नाष्टा करत होतो. मी दिवसा साडी घालते. आज मी काळी साडी आणि ब्लाउज घातला होता. माझे उभार सुडौल आहेत म्हणून मी साडीत खूपच सेक्सी दिसते. मी बघितलं तर माझ्या लक्षात आलं की समीर भाऊजी माझ्या उभारांकडे टक लावून बघत होते. मला कसचं वाटू लागलं. कालची रात्र आठवली. नाष्टा झाल्यावर माझे पती आणि सासरेबुवा नेहमीप्रमाणे शेतावर गेले. आता माझ्याशिवाय फक्त जाउबाई आणि समीर भाऊजी घरात होते. मी त्यांना टाळायचा खूप प्रयत्न केला. पण जाउबाई गच्चीवर गेल्यावर भाऊजींनी मला स्वयंपाकघरात गाठलंच. माझी भीतीने गाळणच उडाली. समीर भाऊजी निर्लज्जसारखे हसत होते.
"काल खूप मजा आली मला संध्या. एवढं चविष्ठ दूध मी माझ्या आयुष्यात पिलो नव्हतो. मला माफ कर. तुला बघितल्यापासूनच मला तुझं दूध पिण्याची इच्छा झाली होती. मी कमळाला सांगितली होती माझी इच्छा. पण ती बोलली होती काही महिने थांबा म्हणून. नाहीतर तुला माझी भीती वाटायची. मी म्हणूनच इतके महिने थांबलो. आणि काल माझी ईच्छा पूर्ण झाली."
मला काय बोलावं ते सुचत नव्हतं. पण मी बोलले,
"भाऊजी तुम्हाला लाज वाटली पाहिजे असं न विचारता दूध प्यायला."
ते हसत बोलले,
"मग विचारलं तर स्वतःहून पाजशील का?"
काय निर्लज्ज माणूस आहे असं मला वाटलं.
"पण भाऊजी हे चुकीचं आहे. मी तुमची भावजय आहे."
"मग काय झालं संध्या? मला तर काहीच फरक पडत नाही. आज रात्री पण मी दुदू पिणार तुझं."
अस म्हणून ते गच्चीवर निघून गेले.
दिवसभर मला चिंता लागून गेली होती की आज रात्री माझं कसं होणार ते. रात्री जेवल्यानंतर सगळ्यांची झोपायची वेळ झाली. मी बघितलं तर समीर भाऊजी माझ्या बाजूलाच येऊन झोपले. माझ्या पतीला यात काही चुकीचं वाटलं नाही आणि त्यांनी लाईट बंद केला आणि झोपले. मी त्यांच्याकडे तोंड करून झोपले होते. पण ते शेतात काम करून आल्यामुळे थकले होते आणि लगेच झोपी गेले. थोड्यावेळाने समीर भाऊजींनी माझ्या खांद्यावर हात टाकला व मला त्यांच्याकडे वळवून घायचा ते प्रयत्न करू लागले. मी विरोध केला पण त्यांनी खूपच जोर लावला तेव्हा मी वैतागून त्यांच्याकडे वळले आणि म्हणाले,
"काय करताय हे समीर भाऊजी? माझे हे उठतील ना."
भाऊजी हसत म्हणाले,
"तो कसला उठतोय . गाढ झोपलाय आता तो."
त्यांनी माझ्या मॅक्सीची बटणं उघडायला सुरुवात केली.
"नको ना दूध पिऊ समीर भाऊजी. ह्यांना समजलं तर खूप वाट लागेल माझी."
पण त्यांनी माझं काही ऐकलं नाही आणि त्यांनी माझा एक उभार बाहेर काढला आणि निर्लज्जसारखे माझं दूध पिऊ लागले. मला कसचं वाटू लागलं. मी भीतीने पलीकडे बघितलं. माझे पती घोरत होते. भाऊजी अधाशासारखे चोखत होते म्हणून माझं निप्पल दुखायला लागलं होतं.
"दुखतंय भाऊजी. हळू हळू प्या ना ."
भाऊजी आता हळू हळू पिऊ लागले. 20 मिनिटानंतर त्यांनी माझा दुसरा उभार बाहेर काढला आणि पिऊ लागले. अस करत करत अर्धा तास झाला. सगळं दूध पिऊन झाल्यावर भाऊजींनी मला सोडलं आणि एक उसासा टाकला. मी माझ्या मॅक्सीची बटणं लावून घेतली.
"खूप बरं वाटलं दूध पिऊन. "
"पण अस कोण पीत का अंगावर ह्या वयात भाऊजी?"
"काय फरक पडतो. प्रत्येकाची वेगवेगळी गरज असते संध्या."
ते थोड्या वेळाने झोपी गेले. आणि मी पण माझ्या पतीकडे तोंड करून झोपले मग.