मी आजवर नेहमीच एक से एक आयटम उपजोगले आहेत. पैसे देऊन पण आणि पॆसे न देता पण. त्यामुळे तसे मला काही माल ची कमतरता आज पर्यंत कधी जाणवली नाही. कारण मी मुळातच झवाड्या स्वभावाचा असल्याने मी कोणाचा व कुठे व कसा गूळ काढायचा हे मला बरोबर माहित होते.
माझे नाव सुनील आहे. मी आज चाळीस वर्षाचा आहे. मी आज तुम्हला अशी एक गोष्ट सांगणार आहे कि जी ऐकून तुम्ही पण माझ्या झवड्या स्वभावाला सलाम कराल यात शंका नाही. मी मुळात दिसयला फार काही देखणा नव्हतो. पण या दुनियेत जो दिखता है वोही बिकता है या नियमाला मी तरी कसा अपवाद असें ना. हे मी तर पुरेपूर ओळखत होतो आणि म्हणूनच मी दिसयाल जरी चांगला नसलो तरी माझ्या गळ्याच्या खाली मी स्वतःला असे काही तयार केले होते कि काही विचारू नका.
मी जिम लावून स्वतःची बॉडी खूपच चांगली केली होती. माझ्या सहा फूट उंचीला शोभेल अशीच माझी बॉडी मी बनवली होती. पिळदार स्नायू, भरदार छाती आणि समोरच्याला धडकी भरेल अशी सरळ नजर. यामुळे मी समोरच्याला माझ्या प्रेमात पडायला भाग पाडत असेच असे.
गल्लीत पण मी सगळ्यात पुढे पुढे करत असे. पण कॉलेज संपून आता मी नोकरीला लागलो होतो. त्यामुळे काही बंधने माझ्यावर आपोआप आली होती आणि त्यातीलच एक बंधन होते ते म्हणजे वेळेचे. मला आता पहिल्या सारखा वेळ नव्हता मिळत आणि तेच कारण होते कि इतका मोठा सण येऊन पण शांत होतो. नाही तर मी गप बसणे शक्य नव्हते.
वर्षातून एकदा येणाऱ्या त्या सणाची जोरात तयारी चालू होती. त्यासाठी लोकांकडून वर्गणी मागणे हा एक प्रकार आपल्याकडे असतो. मला ते यावेळी काही जमत नव्हते. म्हणून मग माझ्यावर एक वेगळीच जबादारी देण्यात आली आणि ती होती येणे वर्गणी मागण्याची. म्हणजे आपण गेलो आणि लगेच सगळे वर्गणी देतात असे होत नाही. त्यासाठी पावती दिली कि मग नंतर जाऊन पुन्हा मग पैसे घ्यायचे असे पण असते.
एकट्याने पण ते काम होत असते म्हणून मी ते काम आनंदाने स्वीकारले. मी त्या रात्री आलो आणि लगेच येणे मागायला गेलो. मागत मागत मी एका घरा जवळ गेलो ते घर होते सोनल आंटी चे. सोनल आमच्या इकडची एक प्रतिष्टीत अशी टीचर होती. तिला सगळेच खूप रिस्पेक्ट देत असत. पण मी मात्र तिच्या शरीराला रिस्पेट देत असे. कारण ती चीज काही औरच होती.
तिच्याकडे मी पहिल्यांदाच गेलो होतो आणि तिला इतकया जवळून पहिल्यांदाच बघत होतो. ती खरेच खूप देखणी होती.
माझे नाव सुनील आहे. मी आज चाळीस वर्षाचा आहे. मी आज तुम्हला अशी एक गोष्ट सांगणार आहे कि जी ऐकून तुम्ही पण माझ्या झवड्या स्वभावाला सलाम कराल यात शंका नाही. मी मुळात दिसयला फार काही देखणा नव्हतो. पण या दुनियेत जो दिखता है वोही बिकता है या नियमाला मी तरी कसा अपवाद असें ना. हे मी तर पुरेपूर ओळखत होतो आणि म्हणूनच मी दिसयाल जरी चांगला नसलो तरी माझ्या गळ्याच्या खाली मी स्वतःला असे काही तयार केले होते कि काही विचारू नका.
मी जिम लावून स्वतःची बॉडी खूपच चांगली केली होती. माझ्या सहा फूट उंचीला शोभेल अशीच माझी बॉडी मी बनवली होती. पिळदार स्नायू, भरदार छाती आणि समोरच्याला धडकी भरेल अशी सरळ नजर. यामुळे मी समोरच्याला माझ्या प्रेमात पडायला भाग पाडत असेच असे.
गल्लीत पण मी सगळ्यात पुढे पुढे करत असे. पण कॉलेज संपून आता मी नोकरीला लागलो होतो. त्यामुळे काही बंधने माझ्यावर आपोआप आली होती आणि त्यातीलच एक बंधन होते ते म्हणजे वेळेचे. मला आता पहिल्या सारखा वेळ नव्हता मिळत आणि तेच कारण होते कि इतका मोठा सण येऊन पण शांत होतो. नाही तर मी गप बसणे शक्य नव्हते.
वर्षातून एकदा येणाऱ्या त्या सणाची जोरात तयारी चालू होती. त्यासाठी लोकांकडून वर्गणी मागणे हा एक प्रकार आपल्याकडे असतो. मला ते यावेळी काही जमत नव्हते. म्हणून मग माझ्यावर एक वेगळीच जबादारी देण्यात आली आणि ती होती येणे वर्गणी मागण्याची. म्हणजे आपण गेलो आणि लगेच सगळे वर्गणी देतात असे होत नाही. त्यासाठी पावती दिली कि मग नंतर जाऊन पुन्हा मग पैसे घ्यायचे असे पण असते.
एकट्याने पण ते काम होत असते म्हणून मी ते काम आनंदाने स्वीकारले. मी त्या रात्री आलो आणि लगेच येणे मागायला गेलो. मागत मागत मी एका घरा जवळ गेलो ते घर होते सोनल आंटी चे. सोनल आमच्या इकडची एक प्रतिष्टीत अशी टीचर होती. तिला सगळेच खूप रिस्पेक्ट देत असत. पण मी मात्र तिच्या शरीराला रिस्पेट देत असे. कारण ती चीज काही औरच होती.
तिच्याकडे मी पहिल्यांदाच गेलो होतो आणि तिला इतकया जवळून पहिल्यांदाच बघत होतो. ती खरेच खूप देखणी होती.