ਅੱਲੜ ਮੁਟਿਆਰ 18
ਹੁਣ ਤਕ ਤੁਸੀ ਪੜ੍ਹਿਆ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਦਾ ਪਤਾ ਚਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ | ਓਸ ਦਿਨ ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਤੇ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮਾਰੀ | ਸਹਿਜ ਨੇ ਪਹਿਲਾ ਇਹ ਸਭ ਗਲਤ ਸਮਝਿਆ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਓਹਨੂੰ ਰਵੀ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗਲ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਦਰਦ ਓਹਨੂੰ ਘੱਟ ਲੱਗਿਆ |
ਪਰ ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਸੀ ਤੁਲਸੀ ਭਈਏ ਦੀ , ਓਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਚਾਹਨਾ ਸਹਿਜ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਕੇ ਪੂਰੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ | ਸਹਿਜ ਜੌ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਭਈਏ ਨੂੰ ਕੋਲ ਵੀ ਖੜਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਂਦੀ ਪਈ ਸੀ ਓਹਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਿਆ ਕੇ ਹੁਣ ਇਸ ਘਰ ਵਿਚ ਇਕੋ ਆਹੀ ਇਨਸਾਨ ਹੈ ਜੌ ਕੇ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਵਿਚ ਓਹਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ |
ਪਰ ਅੱਜ ਦਾ ਭਾਗ ਇਸ ਗਲ ਉਤੇ ਫੋਕਸ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ | ਵਾਰ ਵਾਰ ਰਮਣੀਕ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਨਾਲ ਸੇਖ ਕਰਦੇ ਵੇਖ ਇਕ ਹੋਰ ਸ਼ਖਸ਼ ਵੀ ਸੀ ਜੌ ਹੁਣ ਕੋਮਲ ਤੋਂ ਇਰਸ਼ਾ ਕਰਨ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ ਜਾ ਕੇਹ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕੇ ਕਰਨ ਲਗ ਪਈ ਸੀ | ਓਹ ਸੀ ਨਵ | ਓਹ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਭੂਆ ਦੇ ਆ ਕੇ ਹੀ ਪਛਤਾ ਰਹੀ ਸੀ | ਇਕ ਪਾਸੇ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਜੀ ਭਾਈ ਨੇ ਕਰੇਆ ਓਹ ਆਪ ਇਥੇ ਆ ਕੇ ਕੋਮਲ ਨਾਲ ਵਾਰ ਵਾਰ ਕਰਨ ਤੋ ਹਟਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਿਆ ਤੇ ਹੁਣ ਬਿਨਾ ਲਨ ਦੋ ਸਵਾਰੀ ਤੋ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵੀ ਤਰਸੀ ਪਈ ਸੀ | ਪਰ ਓਹ ਕਰੇ ਤਾਂ ਕਰੇ ਕਿਆ | ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਹੁਸਨ ਨਾਲ ਰਮਣੀਕ ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਵੀ ਕੀਤਾ , ਪਰ ਰਮਣੀਕ ਦੀ ਅੱਖ ਟਿਕੀ ਹੋਈ ਸੀ ਕੋਮਲ ਤੇ ਨਾਲ ਇਕ ਓਹਦਾ ਅਗਲਾ ਮਕਸਦ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਸਹਿਜ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਣਾ |
ਜਦਕਿ ਹੁਣ ਸਹਿਜ ਤਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਚੁੱਕੀ ਸੀ | ਓਹਦੇ ਲਈ ਅੱਜ ਤੋ ਇਹ ਸਭ ਬੇਮਾਨੀ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਕੀਂ , ਕੌਣ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਕਿਆ ਕਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਦਾ ਹੈ , ਫੇਰ ਚਾਹੇ ਮਨੀ ਹੋਵੇ , ਰਵੀ ਹੋਵੇ , ਰਮਣੀਕ ਹੋਵੇ ਜਾ ਫੇਰ ਤੁਲਸੀ ਭਈਆਂ |
ਅੱਜ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨਵ ਦੀ ਹੈ | ਓਹ ਸਵੇਰ ਦੀ ਅੱਕੀ ਹੋਈ ਨੇ ਇਕ ਅਣਜਾਣ ਸ਼ਖਸ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕਰੀ | ਓਹਦਾ ਨਾਮ ਜਸਵੰਤ ਸੀ |
ਨਵ - ਹੈਲੋ |
ਜਸਵੰਤ - ਹਾਂਜੀ ਸੋਹਣੇਓ | ਆ ਗਈ ਸਾਡੀ ਯਾਦ |
ਨਵ - ਹਾਂਜੀ ਆ ਗਈ |
ਜਸਵੰਤ - ਪਰ ਯਾਦ ਕਰਨ ਵਿਚ ਦੇਰ ਬਹੁਤ ਕੀਤੀ ਤੁਸੀ | ਮੇਰਾ ਨੰਬਰ ਵੀ ਬਲਾਕ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਮੁੜਕੇ ਵ੍ਹਟਸਐਪ ਤੋਂ ਵੀ ਬਲਾਕ ਕਰ ਦਿੱਤਾ |
ਨਵ - ਓਹ ਹੋ , ਸਮਝਿਆ ਕਰੋ , ਤੁਸੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੀ ਬਹੁਤ ਕਰਨ ਲਗ ਪਏ ਸੀ | ਓਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਜਾਉਣ ਲਈ ਨਿਕਲੀ ਸਾ , ਤੇ ਤੁਸੀ ਮੇਰੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ , ਫੋਨ ਤੇ ਫੋਨ | ਕੋਲ ਮੇਰਾ ਭਾਈ ਵੀ ਸੀ | ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਮੇਰਾ ਭਾਈ ਨਾ ਕੁਝ ਵੇਖ ਲਵੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਗਲਤ ਸਮਝੇ |
ਜਸਵੰਤ - ਓਹ ਹੋ ਮੇਰੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਡਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ , ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਸ ਦਿਨ ਦੀ ਓਹ ਬੱਸ ਵਾਲਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਹਾਲੇ ਤਕ ਨੀ ਭੁੱਲਿਆ| ਸੱਚੀ ਬਲਾ ਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਆ ਤੂੰ | ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਤਾਂ ਓਸ ਦਿਨ |
ਹਾਂਜੀ , ਇਹ ਓਹੀ ਬੁੱਢਾ ਸੀ ਜਿਹਨੇ ਬੱਸ ਵਿਚ ਨਵ ਨਾਲ ਪੂਰੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਲਏ ਸਨ | ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਓਹਨਾ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਨੰਬਰ ਵੀ ਵਟਾ ਲਿਆ ਸੀ ਕੇ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਓਸ ਦੋਨੋਂ ਮੀਲ ਕੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਕਰਨਗੇ ਜੋੜੋ ਓਹ ਦੋਨੋਂ ਦੋਬਾਰਾ ਮਿਲੇ |
ਨਵ ਹਸਦੀ ਹੋਈ - ਹਾ ਹਾ | ਧੰਨਵਾਦ ਜੀ | ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰ ਆਈ ਹੋਈ ਆ, ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਜਾਵਾਂਗੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਫੋਨ ਕਰ ਲਵਾਂਗੀ ਤੁਹਾਨੂੰ |
ਜਸਵੰਤ - ਕਿਹੜਾ ਪਿੰਡ ਦਸਿਆ ਤੂੰ ?
ਨਵ - ਜੀ | ( ਫੇਰ ਨਵ ਅਪਣਾ ਪਿੰਡ ਦਾ ਨਾਮ ਦਸਦੀ ਹੈ )
ਜਸਵੰਤ - ਇਹ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਹੀ ਪਿੰਡ ਹੈ | ਤੂੰ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਹੀ ਘਬਰਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ | ਇਕ ਕੰਮ ਕਰ ਇਥੇ ਮੇਰੀ ਮੈਡੀਕਲ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਹੈ ਮੇਰੇ ਘਰ ਤੋ ਥੋੜਾ ਦੂਰ , ਉਪਰ ਕਮਰਾ ਵੀ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ, ਜੇਕਰ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਤੂੰ ਇਥੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਆ ਜਾ , ਅਪਾ ਮਿਲ ਕੇ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲਵਾਂਗੇ |
ਨਵ ਸੋਚਾ ਵਿਚ ਪੇ ਜਾਂਦੀ ਕੇ ਇਹ ਬੁੱਢਾ ਤਾਂ ਸਿਰੇ ਦਾ ਹਾਰਾਮੀ ਹੈ | ਪੂਰਾ ਇੰਤਜਾਮ ਹੈ ਇਹਦੇ ਕੋਲ | ਕਿਉੰ ਨਾ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਦੀ ਅੱਗ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ | ਮੈਡੀਕਲ ਸ਼ਾਪ ਹੈ ਇਹਦੀ ਤਾਂ ਮਤਲਬ ਪੈਸੇ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨੀ ਹੋਈ , ਉਪਰੋਂ ਸ਼ਕ ਵੀ ਕੀਹਨੇ ਕਰਨਾ | ਨਾਲ ਆ ਬੁੱਢਾ ਜੇਹਾ ਤਾਂ ਹੈ , ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਲਾਊਗਾ ਮੇਰੇ ਤੇ | ਇਹਦੇ ਤੋਂ ਪੈਸੇ ਵੀ ਮਿਲ ਜਾਣੇ ਤੇ ਸੈਫ ਵੀ ਹੋ ,ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਵੇਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ |
ਨਵ - ਠੀਕ ਹੈ | ਮੈਂ ਆ ਜਾਵਾਂਗੀ , ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ |
ਜਸਵੰਤ - ਕਿਆ ਪੈਸੇ ?
ਨਵ - ਬੜੀ ਜਲਦੀ ਸਮਝ ਗਏ ਤੁਸੀ ਤਾਂ |
ਜਸਵੰਤ - ਕਿੰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਨੇ ?
ਨਵ - ਪੰਜ ਹਜਾਰ |
ਜਸਵੰਤ - ਤੂੰ ਛੇ ਚਕ | ਤੈਨੂੰ ਮਿਲਣਗੇ | ਤੇਰੀ ਜਿਹੀ ਕਚ ਜਿਹੀ ਮੁਟਿਆਰ ਲਈ ਇਹ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ |
ਨਵ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਬੋਲਦੀ - ਨਾਲ ਇਕ ਸ਼ਰਤ ਹੋਰ ਵੀ ਹੈ ਮੇਰੀ |
ਜਸਵੰਤ - ਓਹ ਕੀਂ?
ਨਵ - ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਜਲਦੀ ਵੇਹਲਾ ਕਰ ਦੇਵੋਗੇ , ਅਸਲ ਵਿਚ ਮੈਂ ਇਥੇ ਚੋਰੀ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਆਉਣਾ ਹੈ ਤੇ ਉਪਰੋਂ ਇਸ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਵੀ ਹੈ| ਕਿਧਰੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤਾਂ ਔਖਾ ਹੋ ਜਾਣਾ | ਮੈਨੂੰ ਸਿਰਫ ਇਕ ਘੰਟੇ ਵਿਚ ਵੇਹਲਾ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ?
ਜਸਵੰਤ - ਠੀਕ ਹੈ , ਜਾਨ ਮੇਰੀਏ | ਕੋਈ ਚੱਕਰ ਨੀ ਹੈ ਮੈਨੂੰ |
ਨਵ - ਠੀਕ ਹੈ | ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅੱਜ ਸ਼ਾਮ ਤਕ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਦਸਦੀ ਹਾ|
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦੇਂਦੀ ਹੈ |
ਦੋਪਹਰ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਣ ਉਪਰੰਤ ਓਹ ਰਾਜਵੀਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦੀ ਦੋਬਾਰਾ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕੇ ਰਾਜਵੀਰ ਓਹਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅਗ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰੇ | ਪਰ ਨਹੀਂ | ਰਾਜਵੀਰ ਤੇ ਕੋਮਲ ਕਿਧਰੇ ਓਹਨੂੰ ਦਿਸਦੇ ਹੀ ਪਏ ਸਨ |
ਫੇਰ ਓਹ ਨੀਚੇ ਤਾਂ ਉਪਰਦਰੀ ਹੈ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਤੁਲਸੀ ਭਈਏ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਕੇ " ਕਿਆ ਤੁਸੀ ਰਾਜਵੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ? "
ਤੁਲਸੀ ਓਹਦੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਉਪਰ ਤੋਂ ਨੀਚੇ ਤਕ ਪਹਿਲਾ ਨਿਹਾਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਫੇਰ ਉੱਤਰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ
" ਜੀ ਬੀਬੀ ਜੀ , ਮੁਝੇ ਮਾਲੂਮ ਹੈ ਕੇ ਵੁਹ ਕਹਾ ਪੇ ਹੈ |
ਨਵ - ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਓਹ ?
ਤੁਲਸੀ - ਰਹਿਣੇ ਦੋ ਬੀਬੀ ਜੀ, ਉਨ੍ਹੋਂਨੇ ਮੁਝੇ ਮਨਾ ਕੀਏ ਹੈ ਕੇ ਵੁਹ ਕਹਾ ਪੇ ਹੈ , ਔਰ ਵੈਸੇ ਭੀ ਵੁਹ ਜਗ੍ਹਾ ਆਪਕੇ ਮਤਲਬ ਕੀ ਨਹੀਂ ਹੈ " ਆਪਕੀ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਕਹੀਂ ਔਰ ਹੈ। ਬੋਲੋ ਤੋ ਬਤਾਉ ਆਪਕੋ।
ਨਵ ਓਹਦਾ ਵਹਿਸ਼ੀਪਣ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਬੋਲਦੀ
" ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਲਾਭ ਲਵਾਂਗੀ "
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹਨੂੰ ਨੀਚੇ ਇਕ ਬੰਦ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਅਵਾਜਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਪਾਈਆਂ ਹੋਣ"
ਰਾਜਵੀਰ - ਮਾਂ ਦੀ ਲਨ ਤੇਰੀ ਦੀ। ਮੇਰੀ ਬੁੰਡ ਤਾਂ ਅੱਜ ਮੈਂ ਰੀਝ ਨਾਲ ਪਾੜਨੀ ਆ! ਹਾਏ ਸਹਿਜ। ਓਹ
ਕੋਮਲ - ਮਾਰ ਮਾਰ। ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਸਾਲਿਆ। ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਤੈਨੂੰ ਅੱਜ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਦੇਓ। ਆਹ । ਹੋਰ ਜੋਰ ਲਾ।
ਨਵ ਬਾਹਰ ਖੜੀ ਸੋਚਦੀ ਕੇ ਰਾਜਵੀਰ ਨਾਲ ਸਹਿਜ। ਨਹੀਂ ਓਹ ਤਾਂ ਕਾਲਜ ਗਈ ਆ। ਫੇਰ ਇਹ। ਨਾਲੇ ਅਵਾਜ ਤਾਂ ਕੋਮਲ ਭੇਣ ਦੀ ਆ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਤੁਲਸੀ ਭਈਆ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਫੜ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਖਿੱਚਦਾ ਤੇ ਥੋੜੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਬੋਲਦਾ।
ਤੁਲਸੀ - ਬੋਲਾ ਥਾ ਨਾ ਬੀਬੀ ਜੀ। ਆਪਕੀ ਮਤਲਬ ਕੀ ਜਗ੍ਹਾ ਯੇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਕਹੀਂ ਔਰ ਚਲੇ ਕਯਾ ?
ਨਵ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦੀ। ਇਕ ਕਾਲਾ ਜੇਹਾ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਲਿੱਬੜਿਆ ਭਈਆ ਓਹਦੇ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੜਨ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ਹੋਵੇ।
ਨਵ - ਛੱਡ ਮੈਨੂੰ, ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਖਪ ਪਾਅ ਦੇਣੀ ਹੈ।
ਤੁਲਸੀ - ਸ਼ੋਰ ਕਿਉੰ ਮਾਚਾਤੀ ਹੋ। ਮੈਂ ਤੋਂ ਐਸੇ ਹੀ ਇਸ ਨਾਜ਼ੁਕ ਬਦਾਂ ਦੇ ਖੇਲ ਰਹਾ ਥਾ।
ਫੇਰ ਓਹ ਨਵ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਬੋਲਦਾ।
ਤੁਲਸੀ - ਲੋ ਛੋੜ ਦੀਆ। ਹੈਰਾਨ ਨਾ ਹੋ ਬੀਬੀ। ਯੇਹ ਹਮਾਰੀ ਕੋਮਲ ਬੀਬੀ ਕਾ ਤੋ ਰੋਜ ਕਾ ਹੈ ਔਰ ਕੋਈ ਨੇ ਕੋਈ ਹੋਤਾ ਹੀ ਹੈ। ਤਭੀ ਬੋਲਾ ਥਾ ਕੇ ਆਪਕੀ ਜਗ੍ਹਾ ਯੇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਯੇਹ ਤੋ ਸ਼ਾਮ ਤਕ ਐਸੇ ਹੀ ਚਲਤਾ ਰਹੇਗਾ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਨਵ ਨੀਵੀਂ ਪਾਈ ਓਥੋ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਓਹ ਦਿਲ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਓਹ ਘਰ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਭਾਈ ਨਾਲ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਨਿਕਲੀ ਸੀ ਕੇ ਘਰੇ ਬਹੁਤ ਬੰਦਿਸ਼ਾਂ ਹੁੰਦੀਆ ਨੇ ਇਥੇ ਓਹਦਾ ਭਾਈ ਮੌਕਾ ਦੇਖ ਕੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਓਹਦੀ ਸੇਕਸ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਨੂੰ ਸਮਝੇਗਾ। ਪਰ ਓਹ ਤਾਂ ਹੁਣ ਕੋਮਲ ਤੇ ਫੇਰ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਲੈਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ਸੀ। ਉਪਰੋ ਇਹ ਭਈਆ। ਇਹ ਇਥੇ ਭਈਏ ਨੀਚੇ ਪੈਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਈ।
ਫੇਰ ਓਹ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਉਪਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਅਪਣਾ ਫੋਨ ਕਢ ਕੇ ਦੋਬਾਰਾ ਓਹੀ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਜਸਵੰਤ - ਹਾਂ ਜੀ ਬੋਲੋ ਜਾਨੇਮੰਨ , ਇੰਨੀ ਜਲਦੀ ਫੋਨ ਕਰ ਲਿਆ।
ਨਵ - ਅਪਾ ਹੁਣੇ ਮਿਲੀਏ । ਏਸੇ ਵਕ਼ਤ।
ਜਸਵੰਤ - ਹਾ ਜਰੂਰ।
ਫੇਰ ਓਹ ਓਹਨੂੰ ਐਡਰੈੱਸ ਸਮਝੁੰਦਾ ਨਵ ਦਬੇ ਪੈਰ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ।
ਓਹ ਮੈਡੀਕਲ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਕੋਲ ਹੀ ਸੀ। ਨਵ ਨੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਕਪੜਾ ਲਪੇਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਜਾ ਕੇ ਸ਼ਾਪ ਦੇ ਕਾਉੰਟਰ ਤੇ ਆ ਕੇ ਖਲੋ ਜਾਂਦੀ। ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਸੁਨੀਲ ਨਾਮ ਦਾ ਲੜਕਾ ਖੜਾ ਸੀ। ਨਵ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਢਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਜੌ ਓਹਨੂੰ ਕੋਈ ਪਛਾਣ ਹੀ ਨਾ ਪਾਵੇ। ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਕੋਈ ਗ੍ਰਾਹਕ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਜਿਵੇ ਹੀ ਨਵ ਕਾਉੰਟਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਓਹ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ।
ਸੁਨੀਲ - ਹਾਂਜੀ ਬੀਬੀ। ਦੱਸੋ ਕਿਆ ਲੇਣਾ ਹੈ।
ਨਵ - ਕੁਝ ਨੀ ਭਾਜੀ, ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਮਾਲਕ ਜਸਵੰਤ ਨੇ ਸੱਦਿਆ ਹੈ। ਕੁਝ ਕੰਮ ਖਾਤਿਰ।
ਸੁਨੀਲ ਸਭ ਸਮਝ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਨਵ ਨੂੰ ਉਪਰ ਤੋ ਨੀਚੇ ਤਕ ਨਿਹਾਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦਾ। ਇਕੱਲਿਆ ਸੇਠ ਨੇ ਕੁੜੀ ਸੱਦ ਲਈ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਕੱਚ ਵਰਗੀ 20 21 ਸਾਲਾਂ ਦੀ , ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ ਹੂਰ, ਓਹਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਖੁਦ ਲਾਲਚ ਜਾਗ ਪੈਂਦਾ।
ਸੁਨੀਲ - ਕੋਈ ਨਾ ਤੁਸੀ ਉਡੀਕ ਕਰੋ। ਮੈਂ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਪੁੱਛਦਾ ਓਹਨਾ ਨੂ।
ਨਵ ਓਹਦੇ ਵਲ ਪਿੱਠ ਖੜੀ ਕਰੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਸੁਨੀਲ ਦੀ ਫੋਨ ਕਰਦੇ ਦੌਰਾਨ ਨਜ਼ਰ ਓਹਦੀ ਬਰਾ ਦੀ ਹੂਕ ਵਲ ਨੂੰ ਹੋਵੇ।
ਸੁਨੀਲ ਮਨ ਵਿਚ " ਭੇਣ ਦੀ ਫੁਦੀ, ਸਾਲੀ ਬਾਲਾ ਓ ਘੈਂਟ ਪੁਰਜਾ। ਸਾਡੇ ਸੇਠ ਦੇ ਤਾਂ ਨਜਾਰੇ ਆ ਅੱਜ ।" ਕੋਈ ਨਾ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਇਹਨੂੰ ਪੁੱਛਾਂਗਾ ਜਰੂਰ।
ਫੋਨ ਤੇ ਗਲ ਹੋਣ ਮਗਰੋ ,ਸੁਨੀਲ ਅਪਣਿਆ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਵ ਦੇ ਮੁਮਿਆ ਉਤੇ ਟਿਕਾ ਕੇ ਗਲ ਕਰਦਾ।
ਸੁਨੀਲ - ਹੋ ਗਈ ਮੇਰੀ ਗਲ। ਇਕ ਕੰਮ ਕਰੋ। ਤੁਸੀ ਅੰਦਰ ਆਓ ਤੇ ਇਹ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ ਕੇ ਤੀਸਰੀ ਮੰਜਿਲ ਤੇ ਚਲੇ ਜਾਇਓ। ਬਾਕੀ ਮੈਂ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਉਪਰ ਹੁਣੇ ਭੇਜ ਦੇਂਦਾ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਕੋਈ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਨੀ ਹੋਵੇਗੀ।
ਨਵ ਵੀ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਕੇ ਇਹ ਸਾਲ਼ਾ ਓਹਦੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਡੁੱਲਿਆ ਫਿਰਦਾਂ। ਪਰ ਚਲ ਅਪਾ ਨੂੰ ਕੀ ? ਓਹ ਬੁੱਢੇ ਦਾ ਪਾਣੀ ਕਢਵਾ ਕੇ ਇਥੇ ਜਲਦੀ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਕਰੇ ਓਹ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਪੌੜੀਆ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਉਪਰ ਤੀਸਰੀ ਮੰਜਿਲ ਨੂੰ ਚਲ ਪੈਂਦੀ। ਉਪਰ ਤੀਜੀ ਮੰਜਿਲ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਦੇ ਕੋਲ ਬਿਨਾ ਕੱਪੜਿਆ ਦੇ ਸਿਰਫ ਕੱਛੇ ਵਿਚ ਖੜਾ ਉੱਚੇ ਲੰਮੇ ਕੱਦ ਦਾ ਜਸਵੰਤ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਵੇਖ ਬਾਹਰ ਹੀ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਖੁਰਕਣ ਲਗ ਪੈਂਦਾ।
ਨਵ ਇਹ ਸਭ ਵੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕੇ ਇਹ ਭੇਂਚੋੜ ਬਿਨਾ ਕੱਪੜਿਆ ਦੇ ਇੰਝ ਕਿਵੇਂ ਖੜਾ ਓਹ ਵੀ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ । ਇਹਨੇ ਤਾਂ ਭੋਰਾ ਸ਼ਰਮ ਲਾਹ ਕੇ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਆ। ਇੰਨਾ ਕਾਹਲਾ ਇਹ ਤਾਂ।
ਅੱਖਾ ਝੁਕਾਈ ਨਵ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤੇ ਜਸਵੰਤ ਓਹਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਵੇਖ ਗਲੀ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਵਾਂਗ ਲਾਰਾਂ ਟਪਕਾ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ।
ਓਹ ਹਾਲੇ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਸੋਚਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਹੁਣ ਅਪਣਾ ਢਕਿਆ ਮੂੰਹ ਅਜਾਦ ਕਰ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕੇ ਇੰਨੇ ਜਸਵੰਤ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਫੜਦਾ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਅੰਦਰ ਵਾੜਕੇ ਦਰਵਾਜਾ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਮਗਰੋਂ ਬਾਹਰ ਸੁਨੀਲ ਵੀ ਕੋਲ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਚਾਹ ਤੇ ਸਮੋਸੇ ਆਡਰ ਕਰਕੇ ਉਪਰ ਦੇਣ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ। ਓਹ ਕੁੰਡਾ ਖੜਕਾਉਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਅੰਦਰੋ ਅਵਾਜਾਂ ਔ ਦੀਆ ਪਾਇਆ ਸਨ।
"ਆਹ ਓਹ, ਹੌਲੀ ਯਾਰ। ਹੌਲੀ ਕਰਕੇ ਕਰ। ਮਾਰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ। ਓਹ ਉਹ।"
ਸੁਨੀਲ ਸਮਝ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਹਾਲੇ ਕਿੱਥੇ ਇਹਨਾਂ ਕੁਝ ਸੁਣਨਾ ਓਹਦਾ। ਜਲਵੰਤ ਓਸ ਕੁੜੀ ਦੀ ਪੂਰੀ ਮੰਜੀ ਠੋਕਣ ਲਗਿਆ ਹੋਇਆ। ਤਾਂ ਓਹ ਵਾਪਿਸ ਨੀਚੇ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਨਵ ਦੇ ਖ਼ਯਾਲ ਵਿਚ ਗੁੰਮ ਹੋਇਆ ਗ੍ਰਾਹਕ ਤੋਰਨ ਲਗਦਾ ਹੈ।
ਚਾਹ ਤਾਂ ਹੁਣ ਠੰਡੀ ਹੋਣੀ ਹੀ ਹੈ।। ਫੇਰ ਓਹ ਸਮਾਨ ਨਾਲ ਹੀ ਵਾਪਿਸ ਨੀਚੇ ਕਾਉੰਟਰ ਤੇ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਡੀਕਾਂ ਲਗਦਾ ਕੇ ਉਪਰ ਹੁਣ ਇਹ ਕਿੰਨਾ ਵਕ਼ਤ ਲਗਣਾ ਹੈ ?
ਹੁਣ ਕਹਾਣੀ ਨਵ ਦੀ |
ਜਿਵੇਂ ਓਹ ਦਰਵਾਜੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਜਸਵੰਤ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਗਦੀ ਤੇ ਅਪਣਾ ਮੂੰਹ ਦਾ ਪਰਦਾ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਹੱਥ ਚੇਹਰੇ ਤਕ ਲੈਅ ਕੇ ਹੀ ਜਾਂਦੀ , ਜਸਵੰਤ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਕੇ ਕਿਛ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਬੇਡ ਉੱਤੇ ਸੁੱਟ ਕੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ |
ਨਵ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ , ਇਹ ਸਭ ਅਚਾਨਕ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹ ਜਸਵੰਤ ਦੇ ਨੰਗੇ ਉੱਚੇ ਲੰਮੇ ਕੱਦ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਨੀ ਨਿੰਮੀ ਨੀਲੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਵਿਚ ਦੇਖ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੀ | ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਅਪਣਾ ਢਕਿਆ ਮੂੰਹ ਅੱਜਦ ਕਰਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਾਰੀ ਜਸਵੰਤ ਦੇ ਕੱਛੇ ਵਿਚ ਪੂਰੇ ਤਨੇ ਹੋਏ ਲਨ ਵਲ ਨੂੰ |
ਓਸ ਦਿਨ ਤਾਂ ਓਹ ਘਟ ਖੜਾ ਸੀ ਬੱਸ ਵਿਚ ਅੱਜ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਫਨੀਆਰ ਨਾਗ ਲਗਦਾ | ਫੇਰ ਜਸਵੰਤ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਬੇਡ ਤੇ ਆ ਕੇ ਨਾਲ ਜੁੜ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਨਵ ਦੇ ਕਸੇ ਹੁਸਨ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਖੁਰਕਣ ਲਗਦਾ | ਫੇਰ ਓਹ ਅਪਣਾ ਦੂਸਰਾ ਹੱਥ ਨਵ ਦੀ ਕਮਰ ਦੀ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਨਵ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜਕੇ ਓਹਦਾ ਨਾਪ ਲੈਂਦਾ |
ਜਸਵੰਤ - ਸਾਲੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਬੰਬ ਬਣਕੇ ਆਈ ਆ | ਅੱਜ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਠੋਕਣਾ ਅਪਾ ਨੇ |
ਨਵ - ਕੋਈ ਨਾ ਬਾਬਿਓ | ਤੁਹਾਡੀ ਸਾਰੀਆਂ ਰੀਜਾਂ ਅੱਜ ਮੈਂ ਪੁਗਾ ਕੇ ਹੀ ਜਾਵਾਂਗੀ | ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੀ ਸ਼ਰਤ ਤਾਂ ਯਾਦ ਹੈ ਨਾ ?
ਜਸਵੰਤ - ਕਿਉੰ ਨੀ ?
ਫੇਰ ਓਹ ਬੇਡ ਤੇ ਪਾਸੇ ਪਏ ਆਪਣੇ ਬਟੂਏ ਨੂੰ ਚੁੱਕਦਾ ਤੇ ਪੰਜ ਪੰਜ ਸੌ ਦੇ ਦਸ ਨੋਟ ਕਢ ਕੇ ਨਵ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਦੇਂਦਾ | ਨਵ ਵੀ ਓਸੇ ਵਕ਼ਤ ਪੈਸੇ ਫੜਦੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਿਆਏ ਪਾਰਸ ਵਿਚ ਪਾਅ ਲੈਂਦੀ |
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਕਾਹਦੀ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਜਸਵੰਤ ਤੇ ਲਨ ਨੂੰ ਕੱਛੇ ਉਪਰ ਹੀ ਆਪ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸਹਲਾਉਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ | ਫੇਰ ਓਹ ਓਹਦੀਆਂ ਅਖਾ ਵਿਚ ਅਖਾ ਪ ਕੇ ਬੇਡ ਤੋ ਉੱਠਦੀ ਤੇ
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਕਾਹਦੀ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਜਸਵੰਤ ਤੇ ਲਨ ਨੂੰ ਕੱਛੇ ਉਪਰ ਹੀ ਆਪ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸਹਲਾਉਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ | ਫੇਰ ਓਹ ਓਹਦੀਆਂ ਅਖਾ ਵਿਚ ਅਖਾ ਪ ਕੇ ਬੇਡ ਤੋ ਉੱਠਦੀ ਤੇ ਜਸਵੰਤ ਦੇ ਪੈਰਾ ਵਿਚ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ। ਓਹ ਲਨ ਨੂ ਕਛਉ ਅਜਾਦ ਕਰਦੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾਂ ਕੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਲਗਦੀ।
ਜਸਵੰਤ - ਆਹ ।। ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ। ਬਹੁਤ ਸਵਾਦ ਦੇਂਦੀ ਆ ਤੂੰ ਕੁੜੀਏ।
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਨਵ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਚੂਪੇ ਲਾਉਣ ਲਗਦੀ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲਨ ਦੀਆ ਗੋਲੀਆ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਵੀ ਰਹਿੰਦੀ। ਬੁੱਢੇ ਕੋਲ ਵੀ ਰਿਹਾ ਨੀ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਲਨ ਨੂੰ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਨਵ ਦੇ ਮੂੰਹ ਅੰਦਰ ਗਲ ਤਕ ਧੱਕਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਵਿਚ ਵਿੱਚ ਨਵ ਨੂੰ ਸਾਹ ਆਉਣਾ ਵੀ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਜੋਸ਼ ਜੋਸ਼ ਵਿਚ ਜਸਵੰਤ ਭੁੱਲ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਓਹ ਨਵ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਇਥੇ ਬੁਲਾਇਆ ਹੈ ਨਾ ਕੇ ਲਨ ਦੇ ਚੂਪੇ ਮਰਵਾਉਣ। ਓਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਫਾਰਗ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਢਿੱਲੇ ਜੇਹੇ ਲਨ ਨਾਲ ਤੇ ਉਦਾਸ ਹੋਏ ਮਨ ਨਾਲ ਹੁਣ ਨਵ ਵਲ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ।
ਜਸਵੰਤ - ਲਗਦਾ ਕੇ ਮੇਰਾ ਜਲਦੀ ਹੋ ਗਿਆ ?
ਨਵ - ਹਮ। ਕੋਈ ਗਲ ਨੀ। ਤੁਸੀ ਪੈਸੇ ਦਿੱਤੇ ਨੇ। ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇਥੋਂ ਜਾ ਵੀ ਸਕਦੀ ਹਾਂ, ਪਰ ਨਹੀਂ, ਅੱਜ ਮੈਂ ਸੋਚ ਕੇ ਹੀ ਆਈ ਹਾਂ ਕੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਦੇ ਕੇ ਹੀ ਜਾਵਾਂਗੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਨਵ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਆਪਣੇ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਖੋਲਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਸਾਈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਕੇ ਆਪਣੇ ਮੂਮਿਆ ਨੂੰ ਕਮੀਜ ਦੇ ਉਪਰੋ ਹੀ ਮਸਲਦੇ ਹੋਏ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਜਸਵੰਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਦੇਂਦੀ।
ਫੇਰ ਓਹ ਹੌਲੀ ਦੇ ਕੇ ਜਸਵੰਤ ਨੂੰ ਬੈਡ ਦੇ ਉਪਰ ਲਮਾ ਪਾਂ ਗੇਰ ਦੇਂਦੀ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮੇ ਦਿਖਾ ਦਿਕਾ ਛੇੜਦੀ।
ਨਵ - ਦੇਖਣੇ ਨੇ ?
ਜਸਵੰਤ - ਹਾਂ। ਦਿਖਾ ਜਲਦੀ।
ਫੇਰ ਨਵ ਆਪਣੀ ਕਮੀਜ ਨੂੰ ਉਪਰ ਕਰਦੀ ਤੇ ਬਾਹਵਾ ਤੋ ਅਜਾਦ ਕਰਕੇ ਪਰਾ ਸੁਟ ਦੇਂਦੀ। ਫੇਰ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮੁਮੇਆ ਨੂੰ ਜਸਵੰਤ ਨੂੰ ਦਿਖਾ ਦਿਖਾ ਕੇ ਹੋਰ ਉਕਸਾਉਂਦੀ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਰਦੀ ਓਹਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮੁਮਿਯਾ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਜਸਵੰਤ ਦੀ ਗਲਾ ਤੇ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦੀ। ਇਕ ਵਾਰ ਝੜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਸ ਬੁੱਢੇ ਦਾ ਲਨ ਦੋਬਾਰਾ ਅੱਕੜਨ ਲਗਦਾ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਘੁੱਟ ਨਵ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਓਹਦੇ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਹੁਕ ਤੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਖੋਲ ਦੇਂਦਾ।
ਨਵ ਦੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮੇ ਓਹ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਨ ਤੇ ਨਵ ਆਪ ਓਹਦੇ ਤੇ ਗਿਰੀ ਪਈ ਸੀ।
ਓਹ ਫੇਰ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਸੱਜੇ ਮੁੰਮੇ ਨੂੰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਦਬਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਓਹਦੇ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਇਕ ਲਮੀ ਕਿਸ ਕਰਦਾ। ਓਹ ਦੋਨੋ ਹੁਣ ਸੇਕਸ ਵਿਚ ਪੂਰੇ ਗੁੰਮ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਨੋਚਦੇ ਪਾਏ ਸਨ।
ਜਸਵੰਤ ਦਾ ਲਨ ਪੂਰਾ ਤਾਈਟ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਅੰਦਾਜਾ ਹੁਣ ਨਵ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ।
ਫੇਰ ਵੀ ਓਹ ਓਹ ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਹਾਲੇ ਤੋੜਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੀ।
ਕੁਝ ਚਿਰ ਮਗਰੋਂ ਨਵ ਓਹਦੇ ਉਪਰੋ ਉਠੀ ਤੇ ਬੈਡ ਉੱਤੇ ਹੀ ਖੜੀ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਪੈਂਟੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਓਹਨੂੰ ਕਰਵਾਏ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹ ਵੀ ਖੋਲ ਕੇ ਪਰਾ ਸੁਟ ਦਿੱਤਾ।
ਬੇਸ਼ੱਕ ਨਵ ਦੀ ਫੁਦੀ ਪਹਿਲਾ ਕਈ ਵਾਰ ਵਜੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਨਵੀਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਜਸਵੰਤ ਵਰਗਿਆ ਲਈ ਤਾਂ ਓਹ ਜੰਨਤ ਤੋ ਘਟ ਨਹੀ ਸੀ।
ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬੈਡ ਤੇ ਲਮਾ ਪਿਆ ਓਹ ਬੁੱਢਾ ਲਨ ਨੂ ਹਾਲੇ ਵੀ ਹੀਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਦੂਸਰੀ ਤਰਫ ਨਵ ਨੇ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਹੁਣ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਉਪਰ ਚੌਂਕੜੀ ਮਾਰ ਕੇ ਨਕ ਵਲ ਸ਼ੁਗਾਉਣ ਲਗ ਪਈ।
ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਤੋ ਵਗਦੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਅਪਣਿਆ ਉਂਗਲਾ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਕਢਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਸਵਾਦ ਜਸਵੰਤ ਦੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਲਾ ਕੇ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਨੂੰ ਧਰ ਦਿੱਤਾ।
ਜਸਵੰਤ ਜੀਭ ਨਾਲ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲੈਅ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਨਵ ਵੀ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਹੀਲਾ ਹੀਲਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਧਾਰ ਦਾ ਸਵਾਦ ਓਹਨੂੰ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ।
5 ਮਿੰਟ ਮਗਰੋ ਜਸਵੰਤ ਕੋਲ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਨਵ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਤੋ ਪਰਾ ਕਰਕੇ ਕੋਲ ਹੀ ਬੈਡ ਤੇ ਨਾਲ ਲਮਾ ਪਾਂ ਲਿਆ।
ਓਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਦਾ ਪੂਰਾ ਹੀ ਨਵ ਉਪਰ ਲੈਅ ਕੇ ਆਪਣਾ ਲਨ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰੇਆ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਇਕੋ ਵਾਰ ਵਿਚ ਅੰਦਰ ਧਕ ਦਿੱਤਾ।
ਝਟਕਾ ਇੰਨਾ ਜੋਰਦਾਰ ਸੀ ਕੇ ਨਵ ਦੀ ਚੀਕ ਵੀ ਨਿਕਲ ਗਈ।
ਨੀਚੇ ਬੈਠਾ ਸੁਨੀਲ ਵੀ ਆਹ ਸਭ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਵੀ ਕੋਈ ਇਕ ਨਾਲ ਦੀ ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਜਵਾਨ ਹੋਈ ਜਵਾਕੜੀ ਵੀ ਸੌਦਾ ਲੈਣ ਆਈ। ਓਹ ਵੀ ਇਹ ਸਭ ਅਵਾਜਾਂ ਸੁਣਨ ਲਗ ਪੈਂਦੀ। ਤੇ ਸੁਨੀਲ ਵੀ ਓਹਦੇ ਤੇ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਹੱਥ ਪੱਲਾ ਫੇਰ ਦੇਂਦਾ। ਕੌਣ ਸੀ ਓਹ । ਇਹ ਕਿੱਸਾ ਫੇਰ ਕਦੇ ਅਗਲੇ ਵਾਰ ਵਿਚ।
ਫਿਲਹਾਲ ਤਾਂ ਉਪਰ ਨਵ ਦੀ ਜੋਰਦਾਰ ਠੁਕਾਈ ਜਾਰੀ ਸੀ। ਜਸਵੰਤ ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਲਾ ਕੇ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਇਹ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਹਾਲੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰਚੜਨ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਵਾਲਾ। ਪਰ ਆਪਣੇ ਉਪਰ ਇੰਨੀ ਵੱਡੀ ਦੇਹ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਨਵ ਤੋ ਬਾਹਰ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਦਮ ਵੀ ਘੁਟਦਾ ਪਿਆ ਸੀ।
ਨਵ - ਬਸ ਕਰੋ। ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੋ ਰਿਹਾ। ਹੌਲੀ ਕਰਲੋ। ਆਹ ।।।
ਜਸਵੰਤ - ਬਸ ਕੁਝ ਚਿਰ । ਬਸ ਕੁਝ ਚਿਰ।
ਨਵ ਦਾ ਤਾਂ ਕਦੋ ਦਾ ਪਾਣੀ ਰਿਸ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਪਰ ਜਸਵੰਤ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪੈਸੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਮੁੱਲ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਇੰਨਾ ਸਵਾਦ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਥੋੜੇ ਵਤ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂੰ ਬਿਨਾ ਫਾਰਗ ਹੋਏ ਬਾਹਰ ਕਢਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਨਵ ਨੂੰ ਥੋੜੀ ਰਾਹਤ ਮਿਲੀ ਪਰ ਓਸੇ ਵਕਤ ਜਸਵੰਤ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਖੜਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਓਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਜਾ ਕੇ ਓਹਦੀ ਕਮਰ ਨੂੰ ਬੇਤਹਾਸ਼ਾ ਚੁੰਮਣ ਲਗਾ।
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਓਹ ਨੀਚੇ ਆਇਆ ਤੇ ਨਵ ਦੇ ਟੱਟਿਆ ਤਕ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹੋਏ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਨਵ ਵੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ। ਨਵ ਤੁਰੰਤ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋਈ।
ਨਵ- ਆਹ ਕੀ ਕਰਦਾ ਪਿਆ। ਪਲੀਜ ਇਥੇ ਨੀ । ਇਹ ਨੀ।
ਜਸਵੰਤ - ਕੋਈ ਨਾ। ਹੋਏ ਪੈਸੇ ਲੈਅ ਲਈ।
ਨਵ - ਨਹੀਂ । ਇਥੇ ਨੀ।
ਜਸਵੰਤ ਵੀ ਸਮਝ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਇੰਨੇ ਹਾਲੇ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਨੀ ਮਾਰਨ ਦੇਣੀ ਪਰ ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ, ਹਾਲੇ ਫੁਦੀ ਤਾਂ ਮਾਰਨੀ ਹੀ ਹੈ।
ਓਹ ਮੁੜ ਨਵ ਨੀ ਪਿੱਛੋਂ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਓਹਦੇ ਲਟਾ ਵਿਚ ਫਸਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲਗਦਾ।
ਇਹ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਹੁਣ ਪਿੱਛੇ ਤੋ ਨਵ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਨਵ ਵੀ ਥੋੜਾ ਝੁਕਦੀ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਦਾ ਰਾਹ ਦਸਦੀ।
ਓਹ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਬੈਡ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਕੌਡੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਜਸਵੰਤ ਓਹਦੀ ਪਿੱਛੋਂ ਫੁਦੀ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ।
ਪੂਰੇ ਇਕ ਘੰਟੇ ਦੀ ਜੋਸ਼ ਭਰੀ ਚੁਦਾਈ ਮਗਰੋ ਓਹ ਆਪ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਨਵ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ।
ਫੇਰ ਓਹ ਦੋਨੋ ਹੀ ਥਕ ਹਾਰ ਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀਆ ਬਾਹਵਾ ਵਿਚ ਹੀ ਸੋ ਜਾਂਦੇ।
ਨਵ ਨੂੰ ਭੋਰਾ ਅੰਦਾਜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੇ ਇਹ ਬੁੱਢਾ ਜੇਹਾ ਇੰਨਾ ਲੰਮਾ ਟਾਈਮ ਵੀ ਓਹਦੇ ਤੇ ਲਾ ਸਕਦਾ। ਪਰ ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਦੀ ਗਰਮੀ ਕਿਸੇ ਨੇ ਤਾਂ ਅੱਜ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰੀ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤੱਸਲੀ ਵੀ ਕਾਰਵਾਈ। ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਪੈਸੇ ਵੀ ਮਿਲੇ ਓਹਨੂੰ।
ਫੇਰ ਓਹ ਉੱਠਦੀ ਹੈ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚਲ ਕੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਹੀ ਬਣੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਨਹਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰਦੀ। ਜਦ ਓਹ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦੀ ਤਾਂ ਜਸਵੰਤ ਓਹਦੇ ਨੰਗੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਘੂਰਦਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਲਨ ਹਾਲੇ ਵੀ ਪੂਰਾ ਤਣਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਜਸਵੰਤ - ਕੀ ਕੇਹਂਦੀ ਆ, ਇਕ ਵਾਰ ਫੇਰ।
ਨਵ - ਨਾ ਨਾ ਬਾਬਾ , ਹੁਣ ਹੋਰ ਨੀ। ਬਸ ਮੈਂ ਘਰ ਵੀ ਜਾਣਾ।
ਜਸਵੰਤ - ਚਲ ਠੀਕ ਆ, ਪਰ ਇਹਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਤਾਂ ਕਰਦੇ ।
ਫੇਰ ਨਵ ਦੋਬਾਰਾ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾਂ ਕੇ ਚੂਪਣ ਲਗਦੀ।
ਬਾਬੇ ਦਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਔਖਾ ਸੀ।
ਓਹ ਹਟ ਹੀ ਨੀ ਸੀ ਰਿਹਾ।
ਪਰ ਚਲੋ ਤਾਂ ਵੀ ਨਵ ਓਹਦਾ ਸਾਥ ਦੇਂਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਅੰਤ ਬਾਬੇ ਦਾ ਮਾਲ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮੇਆ ਤੇ ਛੁਟਿਆ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਜਦ ਓਹ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲੀ ਤਾਂ , ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ ਜਸਵੰਤ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਦੋ ਹਜਾਰ ਹੋਰ ਵੀ ਦਿੱਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਨਵ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ।
ਪਰ ਜਿਵੇ ਹੀ ਓਹ ਕਾਉੰਟਰ ਤੇ ਆਈ ਤਾਂ ਸੁਨੀਲ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕਿਆ।
ਇਸ ਅਚਾਨਕ ਪਿੱਛੋਂ ਅਵਾਜ ਪੈਣ ਨਾਲ ਓਹਦੀ ਗਰਦਨ ਇਕ ਝੱਟ ਪਿੱਛੇ ਘੁੰਮੀ ਤੇ ਨਵ ਦਾ ਮੂੰਹ ਢਕਿਆ ਚੇਹਰਾ ਸੁਨੀਲ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਿਆ।
ਨਵ ਨੇ ਮੌਕਾ ਸਾਂਭਦੇ ਹੋਏ ਅਪਣਾ ਚੇਹਰਾ ਦੋਬਾਰਾ ਤੋ ਢਕ ਲਿਆ।
ਪਰ ਜਦ ਤਕ ਦਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
ਨਵ - ਕੀ ਕੰਮ ਆ, ਪਿੱਛੋਂ ਅਵਾਜ ਕਿਉੰ ਮਾਰੀ ਹੈ ?
ਸੁਨੀਲ - ਮੈਡਮ ਇਕ ਵਾਰ ਤੁਸੀ ਸਾਡੇ ਨਾਲ, ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੀ ਇੱਛਾ ਹੋਵੇ।
ਨਵ - ਕੋਈ ਨਾ ਵੇਖ ਲਾ ਗੇ। ਪਰ ਪੈਸੇ ਦੇ ਪਾਵੇਂਗਾ ਮੈਨੂੰ ?
ਸੁਨੀਲ - ਜੀ ਜਰੂਰ ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਦੋਨੋ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦਾ ਨੰਬਰ ਚੇਂਜ ਕਰਦੇ ਤੇ ਓਥੋਂ ਨਿਕਲ ਪੈਂਦੇ।
ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਓਹ ਵੇਖਦੀ ਕੇ ਕੋਮਲ ਤੇ ਰਾਜਵੀਰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਓਸੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਸਨ। ਭਈਆ ਵੀ ਨਵ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਵੇਖ ਓਹਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਦਾ।
ਸ਼ਾਮ 4 ਵਜੇ ਦੋ ਜੇਨਿਆ ਤੋਂ ਫੁਦੀ ਮਰਵਾ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਆਈ ਸਹਿਜ ਪੂਰੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਤੇ ਤੁਲਸੀ ਓਹਦੇ ਮਗਰ ਆ ਕੇ ਛੇੜਖਾਨੀ ਕਰਨ ਲਗਦਾ। ਪਰ ਅੱਜ ਓਹਦਾ ਭਾਗ ਜਾਗ ਪਿਆ ਸੀ ਲਗਦਾ।
ਓਹ ਤੁਸੀ ਪੜ੍ਹ ਚੁੱਕੇ ਹੋ।
ਹੁਣ ਸਹਿਜ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਹੀ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਬੈਠ ਕੇ ਤੁਸਲੀ ਭਈਏ ਦੇ ਮੋਟੇ ਲਨ ਦੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਹੋਵੇ। ਭਈਆ ਵੀ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ਤਾਂ ਸੀ, ਪਰ ਸਹਿਜ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਸਮਜਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕੇ ਉਹ ਵੀ ਮਿਲ ਜਾਵੇਗੀ ਪਰ ਸਾਰੀਆਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋਣ ਮਗਰੋ।
ਅੰਤ ਓਹ ਤੁਲਸੀ ਵੀ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਕੇ ਕੋਲ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ।
ਤੁਲਸੀ - ਬੀਬੀ ਜੀ, ਮਨ ਕਰ ਰਹਾ ਹੈ ਕੇ ਤੁਮ੍ਹੇ ਗੋਦ ਮੈਂ ਉਠਾ ਕੇ ਅਭੀ ਕਮਰੇ ਮੈਂ ਲੈਅ ਚਲੂ।
ਸਹਿਜ - ਕੋਈ ਨਾ , ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਮੁੱਕਰਦੀ ਪਈ ਹਾਂ, ਪਰ ਤੂੰ ਜਿਹੜਾ ਕੰਮ ਸਮਝਾਇਆ ਹੈ, ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਕਰਕੇ ਦੇ ਮੈਨੂੰ।
ਤੁਲਸੀ - ਕੋਈ ਨਾ ਬੀਬੀ ਜੀ, ਵੋਹ ਭੀ ਹੋ ਜਾਏਗਾ।
ਇਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਹੋਰ।।।
ਸੁਨੀਲ ਕੋਲ ਇਕ ਲੜਕਾ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਆਇਆ।
ਮਨੀ - ਧੰਨਵਾਦ ਵੀਰੇ, ਤੇਰੀ ਮਦਦ ਲਈ। ਕੁੜੀ ਬੜੀ ਘੈਂਟ ਵਜਾਈ ਅਪਾ ਨੇ।
ਸੁਨੀਲ - ਕੋਈ ਨਾ, ਪਰ ਕਦੇ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਗਾ ?
ਮਨੀ - ਕੋਈ ਨਾ, ਫਿਲਹਾਲ ਓਹ ਤਾਂ ਨੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਨੀ ਮੰਨਿਆ, ਪਰ ਸ਼ਾਯਦ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ। ਤੁਸੀ ਇਹ ਦੱਸੋ, ਬਾਪੂ ਜੀ ਕਿੱਥੇ ਨੇ ? ਦਿਸ ਨੀ ਰਹੇ।
ਸੁਨੀਲ - ਕੀ ਦੱਸਾ। ਇਕ ਕੱਚ ਜੇਹਾ ਪੁਰਜਾ ਮੰਗਾਇਆ ਸੀ ਓਹਨਾ, ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਲਾਈ ਸੀ ਓਹਨਾ ਨੇ।
ਮਨੀ - ਅੱਛਾ, ਕੌਣ ਸੀ ਓਹ ?
ਸੁਨੀਲ - ਪਤਾ ਨੀ ਕੌਣ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਓਹਦਾ ਫੋਨ ਲੈਅ ਲਿਆ।
ਮਨੀ - ਵਧੀਆ ਕਰਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਦੱਸੀ।
ਸੁਨੀਲ - ਹਾਂਜੀ ਵੀਰੇ। ਚਲੋ ਅ ਸਮੋਸੇ ਪਏ ਨੇ। ਅਜੋ ਮਿਲ ਕੇ ਖਾਂਦੇ ਆ।
ਮਨੀ - ਸਮੋਸੇ ਤਾਂ ਗਰਮ ਹੀ ਵਧੀਆ ਲਗਦੇ ਆ, ਤੇ ਜਿਹਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਵਹਾਇਆ, ਓਹ ਤਾਂ ਇਹਦੇ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਗਰਮ ਸੀ ਯਾਰ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਦੋਨੋ ਹਸਨ ਲਗ ਪਏ।
ਹਾਂਜੀ , ਓਹ ਮੈਡੀਕਲ ਸ਼ਾਪ ਮਨੀ ਦੇ ਬਾਪੂ ਦਾ ਸੀ ਜਿਹਨੇ ਅੱਜ ਸਹਿਜ ਦੀ ਭੇਣ ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਲਾ ਕੇ ਚੋਦੀ।
ਬਾਕੀ ਕਹਾਣੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ।
ਧੰਨਵਾਦ।।
ਇੰਸਾਗ੍ਰਾਮ
8409.aona
