Adultery ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ (Completed)

[gaddarbnda]

krdo update

 

[Deepgill1313]

Update krde bro

 

[Scripted]

Update krde bro

krdo update

Update krde bro

Meinu story likhn lai time kddn ch problem aa Rahi a...so iss lai mein eh part end kr ditta ..zaldi hi issa next part leke aawage

 

[Tera Jass]

Meinu story likhn lai time kddn ch problem aa Rahi a...so iss lai mein eh part end kr ditta ..zaldi hi issa next part leke aawage

ਗ੍ਰੇਟ

 

[Mintu s]

ਜਾਣ-ਪਛਾਣ(Introduction)

____________
•| ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ|•​

ਖੁਸ਼ੀ ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ ਫੁੱਲ ਵਰਗੀ ਕੁੜੀ ਐ, ਰੰਗ ਗੋਰਾ ਗੁਲਾਬੀ ਪਤਲੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਤਿੱਖਾ ਨੱਕ ਸ਼ਾਹ ਕਾਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ, ਪਤਲਾ ਲੱਕ ਤੇ ਲੰਮੇ ਕਾਲੇ ਵਾਲ ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਬਣਾਉਂਦੇ।

ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਰੱਬ ਅੰਤਾਂ ਦੇ ਹੁਸਨ ਦਿੰਦਾ ਹੋਇਆ ਕ‌ਈ ਵਾਰ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਕਮੀ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ। ਇਹ ਸੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਹਾਈਟ ਖੁਸ਼ੀ 5ਫੁੱਟ ਤੌਂ ਵੀ ਘੱਟ ਸੀ। ਹਰ ਕੋਈ ਮੁੰਡਾ ਜਾਂ ਕੁੜੀ ਉਸਨੂੰ ਕੱਦ ਸਬੰਧੀ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ।ਪਰ 10ਕਲਾਸਾਂ ਪਾਸ ਕਰਨ ਉਪਰੰਤ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਜਵਾਨੀ ਕਾਲੀ ਘਟਾ ਬਣ ਆਈ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਛਾਤੀਆਂ ਦੇ ਉਭਾਰ ਇੰਨੇਂ ਵੱਧ ਗ‌ਏ ਕਿ 36ਇੰਚ ਦੀ ਬਰਾ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਸਮਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਹਾਣ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇੰਨੇ ਵੱਡੇ ਮੰਮੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਕੋਈ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਇਸ ਖ਼ਾਸੀਅਤ ਵੱਲ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਸੀ, ਸਭ ਲਈ ਇਹ ਉਹੀ ਨਿੱਕੀ ਖੁਸ਼ੀ ਸੀ।

Nice

 

[Mintu s]

#2





ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ :-
ਅਰਸ਼ ਕਦੋਂ ਦਾ ਬਾਹਰ ਖੜ੍ਹਾ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਵੇਟ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਦਿਲ ਲੱਗਿਆ ਸੀ, ਉਸਤੋਂ ਸਬਰ ਨੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਵੀ ਜਾਗ ਜਾਗ ਕੇ ਕੱਟੀ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਨਿਗਾ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਟਿਕਾਈਂ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ। ਕਾਫੀ ਲੰਮੀ ਉਡੀਕ ਮਗਰੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ।ਅਸਲ ਵਿਚ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਪੰਜ ਕੁ ਮਿੰਟ ਹੀ ਹੋਏ ਸਨ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਘੰਟਿਆਂ ਜਿਹਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਉਹੀ ਸਕੂਲ ਵਾਲੀ ਡਰੈੱਸ ਨਿੱਲੀ ਸਲਵਾਰ ਚਿੱਟੀ ਕਮੀਜ਼ ਤੇ ਨਿੱਲੀ ਚੁੰਨੀ ਲਈ ਸੀ। ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਮੰਮੇ ਲੁਕੋਈਂ ਖੁਸ਼ੀ ਅਰਸ਼ ਵੱਲ ਵੇਖ ਪਿਆਰੀ ਜਿਹੀ ਸਮਾਇਲ ਦਿੰਦੀ ਘਰੋਂ ਨਿੱਕਲ ਇੱਧਰ ਉੱਧਰ ਵੇਖ ਸਿੱਧੀ ਅਰਸ਼ ਕੋਲ ਜਾਂ ਖੜਦੀ ਹੈ।



ਅਰਸ਼:- ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਕੋਈ ਵੇਖ ਲਵੇਗਾ।



ਖੁਸ਼ੀ:- ਵੇਖ ਲਵੇ ਜਿਨੇਂ ਵੇਖਣਾ, ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਨੀਂ ਮੈਂ

ਇਹ ਕਹਿ ਖੁਸ਼ੀ ਚੁੰਨੀ ਗਲ਼ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਸੂਟ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਚੜਾਉਣ ਦੀ ਐਕਟਿੰਗ ਕਰਦੀ ਐ।

ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਚਿੱਟੇ ਸੂਟ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨਿੱਪਲਾਂ ਦੇ ਦਾਣੇ ਦਿਸ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।

ਅਰਸ਼:- ਹਾਏ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਏਂ ਮੈਨੂੰ, ਮੇਰੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਬਰਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਈ

ਇੰਨਾਂ ਕਹਿ ਅਰਸ਼ ਉਂਗੁੱਠੇ ਤੇ ਉਂਗਲ ਨਾਲ ਨਿੱਪਲ ਮਸਲ ਦਿੰਦਾ।

ਖੁਸ਼ੀ:- ਆਹਹਹਹਹ ਆਈਈਈਮਮਮ।।

ਸਿਸਕੀ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ ਸੰਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਪਰ ਉਸਦੇ ਨਿੱਪਲ ਪੂਰੇ ਤਣ ਕੇ ਉਭਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਤੁਰਨ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਰਸ਼ ਰੋਕ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ……

ਅਰਸ਼:- ਅੱਜ ਜਲਦੀ ਆ ਜਾਵੀਂ ਸਕੂਲੋਂ ਮੈਂ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਵੇਟ ਕਰੂੰਗਾ।

ਖੁਸ਼ੀ ਹਾਂ ਵਿਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਆਪਣੇ ਤਣੇ ਵੇ ਨਿੱਪਲ ਚੁੰਨੀ ਓਹਲੇ ਕਰ ਸਕੂਲ ਵੱਲ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।


________________________________
ਉੱਧਰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਖਾਲੀ ਟਾਇਮ ਦੋਰਾਨ :
__________________________________

ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਛੇੜ ਰਹੀ ਐ।

ਸਹੇਲੀ:- ਅੱਜ ਤੀਰ ਵਾਂਗ ਤਿੱਖੇ ਕਰ ਬਰਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਿਉਂ ਆਈ ਏ।

ਖੁਸ਼ੀ:- ਉਸਦੀ ਨੋਕਝੋੰਕ ਨੂੰ ਟਾਲ ਮਟੋਲਦੀ – ਨਹੀਂ ਬਸ ਐਵੀਂ ਪਿੱਠ ਤੇ ਸਕਰੈਚ ਜਿਹੇ ਪੈਗੇ ਸੀ।



ਸਹੇਲੀ:- ਰਹਿਣ ਦੇ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਦਿਖਾ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਲਾਉਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਏਂ ਤੂੰ।



ਖੁਸ਼ੀ:- ਚੱਲ ਨੀਂ ਐਂਵੀ ਬਕਵਾਸ ਕਰੀਂ ਜਾਂਨੀ ਏਂ।



ਉਦੋਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਲਾਸ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਜੋ ਉਸਦੀ ਸਹੇਲੀ ਦਾ ਬੁਆਏਫਰੈਂਡ ਸੀ ਆ ਕੇ ਬੋਲਦਾ- ਕੱਲ ਮੇਲੇ ਵਿਚ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਤੈਨੂੰ, ਚੰਡੋਲ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਬੜੀਆਂ ਕੂਕਾਂ ਚਾਂਗਾਂ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ।

ਖੁਸ਼ੀ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਤੇ ਇਸਨੂੰ ਅਰਸ਼ ਤੇ ਉਸਦੀ ਚੋਲ ਮੋਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦਿਸ ਗਈ , ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।

ਸਹੇਲੀ ਬੋਲਦੀ ਹੈ- ਅੱਛਾ ਹੋਰ ਕੀ ਵੇਖਿਆ ਤੂੰ, ਇਹਦੇ ਵਿਚ ਅੱਗ ਬਹੁਤ ਐ।



ਮੁੰਡਾ- ਖਚਰੀ ਹਾਸੀ ਹੱਸਦਿਆਂ- ਨਾਂਹ ਹੋਰ ਤਾਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ,ਬਸ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਦੇਖੀ ਸੀ,ਨਾਲ ਇਹਦੇ ਤਗੜਾ ਜਿਹਾ ਮੁੰਡਾ ਸੀ।



ਸਹੇਲੀ- ਆਹੋ ! ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਇਹ ਕਟਰੀਨਾ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਤਾਂ ਹੈ।ਪਰ ਜਿੰਨੀ ਇਹਦੇ ਵਿਚ ਅੱਗ ਐ ਮੁੰਡਾ ਤਗੜਾ ਜਿਹਾ ਹੀ ਚਾਹੀਦਾ।ਪਰ ਹੋਣਾ ਕੋਣ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਭਰਾ ਹੀ ਹੋਊ। ਦੋਵੇਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਨ ਲਗਦੇ ਹਨ



ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਤਾਂ ਲੱਗਿਆ ਪਰ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਪ੍ਰੇਮ ਲੀਲਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨਜ਼ਰੀਂ ਨਹੀਂ ਪ‌ਈ। ਇਸ ਮਜ਼ਾਕ ਦੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਆਦਤ ਪੈ ਗਈ ਹੈ।ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਸਗੋਂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸਕੂਲ ਦੇ ਹਾਫ ਟਾਇਮ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਅਰਸ਼ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿੱਚ ਲਿਪਟ ਸਕੇ।ਇਹੀ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਡੁੱਬੀ ਹੋਈ ਜਿਵੇਂ ਤਿਵੇਂ ਕਰਕੇ ਹਾਫ ਟਾਇਮ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਆਫਿਸ ਵੱਲ ਚਲ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਧਕ ਧਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਸੀਨਾਂ ਉੱਪਰ ਹੇਠਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਏਦਾਂ ਝੂਠ ਬੋਲ ਕੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਗਈ ਸੀ। ਉਪਰੋਂ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਇੱਕ ਨੰਬਰ ਦਾ ਠਰਕੀ ਬੁੱਢਾ ਸੀ।

ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਆਫਿਸ ਬਾਹਰ ਖੜ ਕੇ:- ਮੇਂ ਆਈ ਕਮ ਇਨ ਸਰ।

ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ:- ਆਪਣੀਆਂ ਫਾਈਲਾਂ ਚ ਉਲਝਿਆ ਹੋਇਆ- ਆਓ ਆਓ ਬੱਚੇ।

ਖੁਸ਼ੀ:-ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ- ਸਰ ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕੰਮ ਹੈ, ਛੁੱਟੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ:- ਖੁਸ਼ੀ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਚੁੱਕ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਉਸਦੀ ਨਿਗਾਹ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਉੱਪਰ ਹੇਠਾਂ ਹੋ ਰਹੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਥੁੱਕ ਗਟਕ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ- ਕੋਣ ਆਇਆ ਲੈਣ ਬੁਲਾਓ ਜਰਾਂ।



ਖੁਸ਼ੀ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਝੂਠ ਬੋਲ ਕੇ ਫਸ ਗ‌ਈ ।ਇਸਦੀ ਜਗਾ ਬੁਖਾਰ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਚੰਗਾ ਸੀ।

ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ:- ਚਲੋ ਬੁਲਾਓ ਬੇਟਾ ! ਟਾਇਮ ਨਹੀਂ।

ਖੁਸ਼ੀ:- ਰੋਣ ਹਾਕੀ ਹੋ ਕੇ- ਸ੍ਰ ਕੋਈ ਆਇਆ ਨਹੀਂ,ਐਕਚੁਲੀ ਮੇਰੇ ਮੰਮਾ ਬੀਮਾਰੀ ਸਨ ਸਵੇਰੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਹਾਫ ਟਾਇਮ ਬਾਅਦ ਆ ਜਾਵੀਂ।

ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ:- ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਘੂਰਦਾ ਹੋਇਆ- ਹਾਂ ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨ ਲਿਖ ਕੇ ਦੇ ਜਾਓ ,ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਤੁਸੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹੋ।

ਖੁਸ਼ੀ:- ਸਮਾਇਲ ਕਰਦੀ ਹੋਈ- ਥੈਂਕਯੂ ਸਰ।

ਪ੍ਰਿੰਸੀਪਲ ਆਪਣੇ ਲੌੜੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟਦਾ ਹੋਇਆ-ਆਹਹਹਹਹ ਹਾਂ ਹਾਂ ਜਾਓ ਜਾਓ।

ਖੁਸ਼ੀ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਹੋਰ ਖਿੜ ਖਿੜ ਕਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕਿ ਐਨੀ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਛੁੱਟੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਐ। ਪਰ ਇਹ ਛੁੱਟੀ ਉਸਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੇ ਦਵਾਈ ਸੀ ਨਾਂ ਕਿ ਬਹਾਨਿਆਂ ਨੇ। ਇਸੇ ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਉਸਦੇ ਮੰਮੇ ਵੀ ਨੱਚ ਰਹੇ ਸਨ।



ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਮਾਹੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਤਾਂਘ ਵਿਚ ਕਦੋਂ ਸਕੂਲੋਂ ਨਿਕਲੀ ਉਸਦੇ ਚੇਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ।ਉਸਦਾ ਚੇਤਾ ਉਦੋਂ ਖੁੱਲਿਆ ਜਦੋਂ ਘਰ ਆਲੇ ਸੁੰਨੇ ਰਾਹ ਤੇ ਅਰਸ਼ ਨੇ ਬਾਹੋਂ ਫੜ ਖਿੱਚਿਆ।

ਖੁਸ਼ੀ:- ਹੜਬੜਾ ਗਈ- ਹਾਏ ਕੋਣ ਐ।



ਅਰਸ਼:- ਹਸਦਾ ਹੋਇਆ- ਹੋਣਾ ਕੋਣ ਐ। ਮੈਂ ਹੀ ਹਾਂ।



ਖੁਸ਼ੀ:- ਅਰਸ਼ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਮੁੱਕੀਆਂ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ- ਐਵੀਂ ਡਰਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਚਲੋ ਕਿਸੇ ਥਾਂ ਇੱਥੇ ਕੋਈ ਆ ਨਾ ਜਾਵੇ।



ਅਰਸ਼:- ਜਾਣਾ ਕਿੱਥੇ ਐ! ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਇੱਧਰ। ਆਪਣੇ ਦੋ ਹੀ ਤਾਂ ਘਰ ਨੇ ਇਸ ਸਾਈਡ।



ਖੁਸ਼ੀ:- ਪਰ ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੇਖ ਲਿਆ।



ਅਰਸ਼:- ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦਾ, ਤੂੰ ਉੱਧਰ ਰੁੱਖਾਂ ਓਹਲੇ ਚੱਲ।



ਦੋਵੇਂ ਸੰਘਣੇ ਰੁੱਖਾਂ ਓਹਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।



ਰੁੱਖਾਂ ਓਹਲੇ ਖੁਸ਼ੀ ਬੇਸਬਰਿਆਂ ਵਾਂਗ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਲਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਉਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਫੜ ਕੇ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਮਿਲਾ ਕੇ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੁੰਮ ਕੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਰੱਖਦਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਕਿਸੇ ਭੁੱਖੇ ਵਾਂਗ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੱਬ ਚੱਬ ਕੇ ਖਾਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਲੱਗਣ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਅੱਜ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਦੀ ਖੈਰ ਨਹੀਂ। ਅਰਸ਼ ਮਨ ਚ ਸੋਚ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਇਹਨੂੰ ਹੋਇਆਂ ਕੀ ਹੈ। ਉਦੋਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਅਰਸ਼ ਦੀ ਲੌਅਰ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੁੱਠੀ ਵਿਚ ਕਸ ਲਿਆ।



ਅਰਸ਼ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦੇ ਹੀ ਜੋਸ਼ ਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ । ਬਿਨਾਂ ਬਰਾ ਤੋਂ ਕੂਲੇ ਕੂਲੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਬਣ ਘੁੱਟਣ ਚ ਅਲੱਗ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਨਾਲੇ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਲੰਨ ਦੀ ਮੁੱਠ ਮਾਰੀ ਜਾਵੇ ਨਾਲੇ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਜੀਭ ਕਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੂਸੀ ਜਾਵੇ। ਅਰਸ਼ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲੋਂ ਤੋੜ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਸੂਟ ਦੇ ਉੱਪਰੋਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਜਾ ਟਿਕਾਏ। ਅਰਸ਼ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਸੂਟ ਉਪਰੋਂ ਹੀ ਮੂੰਹ ਅੱਡ ਅੱਡ ਕੇ ਮੰਮਿਆਂ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਵੇ ਨਾਲੇ ਨਿੱਪਲ ਤੇ ਦੰਦੀ ਵੱਢ ਲਵੇ। ਸਵਾਦ ਸਵਾਦ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ੀ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੁੱਟੀ ਜਾਵੇ। ਅਰਸ਼ ਦੀ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਚੂਸਾਈ ਕਰਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਸੂਟ ਮੰਮਿਆਂ ਤੋਂ ਗਿੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੋਟੋ ਨਿੱਪਲਾਂ ਦਾ ਮਾਸ ਚਮਕਣ ਲੱਗਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਫਿਰ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਚ ਬਹਿ ਕੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ। ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਦਾ ਦਬਾਅ ਅਰਸ਼ ਝੱਲ ਨਾ ਸਕਿਆ ਤੇ ਉਹਦੇ ਲੰਨ ਨੇ ਪਿਚਕਾਰੀ ਤੇ ਪਿਚਕਾਰੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ,ਜੋ ਸਿੱਧੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਅਤੇ ਮੰਮਿਆਂ ਉੱਪਰ ਪੈ ਗ‌ਈਆਂ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਦੱਬ ਦੱਬ ਕੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਬੂੰਦ ਕੱਢ ਮਾਰੀ।



ਅਰਸ਼ ਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਫੜ ਖੜੀ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਫੇਰ ਆਪਣਾ ਮਜੇ ਨਾਲ ਲਬੇੜ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਦਿੱਤੀ। ਜਿਸਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਸਵਾਦ ਲੈ ਲੈ ਚੱਟ ਗਈ।

ਅਰਸ਼:- ਕਿਵੇਂ ਲੱਗਿਆ ਟੇਸਟ।



ਖੁਸ਼ੀ:- ਆਪਣੀ ਉਂਗਲੀ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਮਜ਼ਾ ਚੱਟਦੀ ਹੋਈ – ਮਚ ਟੇਸਟੀ ਐਂਡ ਸਵੀਟ।

ਦੋਵੇਂ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਏ।

ਅਰਸ਼ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਸੈੱਟ ਕੀਤੇ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੂਟ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮੂੰਹੋਂ ਨਿਕਲਿਆ:- ਹਾਏ ਮਰਗੀ ਰੱਬਾ।



ਅਰਸ਼:- ਕੀ ਹੋਇਆ..!



ਖੁਸ਼ੀ:- ਸੰਗਦੀ ਸੰਗਦੀ- ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸੂਟ ਤੇ ਪੈ ਗ‌ਏ….. ਮੰਮੀ ਨੇ ਵੇਖ ਲ‌ਏ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿਉ।



ਅਰਸ਼:- ਉਸਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਮੰਮੇ ਢੱਕਦਾ ਹੋਇਆ- ਏਦਾਂ ਲੁਕੋ ਲੈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਦਿਖਣਾ।



ਦੋਵੇਂ ਕੁਝ ਟਾਇਮ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਾਫੀ ਦਿਨ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਦੇਖਦੇ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਤੜਪ ਵਧਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਦੇ ਕਦੇ ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮੋਕਾ ਮਿਲ਼ਦੇ ਹੀ ਫੜਕੇ ਮਿਲ਼ਣ ਦਾ ਤਰਲਾ ਕਰਦਾ ਪਰ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਮਜ਼ਬੂਰ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਕੋਲ ਇੱਕ ਮੌਕਾ ਤਾਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਅਰਸ਼ ਦੀ ਮਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੋਂ ਹੈਲਪ ਲੈਂਦੀ।ਪਰ ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਵਜ੍ਹਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਅੱਗੇ ਪੂਰੀ ਇੱਜ਼ਤ ਚ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਨਾਲ਼ ਹੀ ਹੁਣ ਉਹ ਛੋਟੀ ਨਹੀਂ ਵੱਡੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਭਾਲਦੀ ਸੀ।




____________________________________________

Nice

 

[Mintu s]

#4




ਦਿਨ ਲੰਘ ਰਹੇ ਸਨ, ਵਿਆਹ ਨੇੜੇ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਚਾਰ ਕੁ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਅਜ਼ੀਬ ਜਿਹੀ ਘਟਨਾ ਘਟੀ। ਅਸੀਂ ਘਟਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਪਰ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਚਾਅ ਹੀ ਮਾਰੇ ਗਏ। ਸਕੂਲ ਦੇ ਵਟਸਐਪ ਗਰੁੱਪ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਪੇਪਰਾਂ ਦੀ ਡੇਟਸ਼ੀਟ ਆ ਗਈ, ਮਤਲਬ ਪੇਪਰ ਹਫਤੇ ਬਾਅਦ ਸਨ ਤੇ ਵਿਆਹ 4 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਸੀ ਭਾਵ ਪੇਪਰਾਂ ਤੋਂ ਸਿਰਫ਼ ਦੋ ਦਿਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਜਿਹਾ ਲੱਗਾ। ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਮਨ ਬਣਾਇਆ ਕਿ ਘਰ ਨਹੀਂ ਦੱਸਣਾ।ਪਰ ਉਹ ਮੰਮੀ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਸਕਦੀ ਸੀ।ਇਸ ਲਈ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵਿਆਹ ਜਾਣ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਕਰਨ ਲੱਗੀ । ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਪਾਪਾ ਨੇ ਰੋਹਬ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਨਾ ਜਾਣ ਦੀ ਤਾਕੀਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।ਨਾਲ ਹੀ ਹੁਕਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਘਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਨਾਲ ਰਹਿ ਕੇ ਪੇਪਰ ਲਈ ਪੜ੍ਹੇਗੀ।

ਖੁਸ਼ੀ ਅਣ-ਮਨੇ ਜਿਹੇ ਮਨ ਤਾਂ ਗ‌ਈ ਪਰ ਉਸਦੇ ਚਾਅ ਅਧੂਰੇ ਰਹਿ ਗਏ, ਲਹਿੰਗਾ ਜੋ ਇੰਨੇਂ ਚਾਵਾਂ ਨਾਲ ਲਿਆ ਸੀ, ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦਾ ਨਾ ਰਿਹਾ।
ਅਗਲੇ ਹੀ ਦਿਨ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮੀ ਪਾਪਾ ਤੇ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਨਾਨਕੇ ਘਰ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਏ, ਖੁਸ਼ੀ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ।

ਬਿੰਦੂ- ਕਿਉਂ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਰੋਈ ਜਾਂਨੀ ਏਂ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਮੰਮੀ….. ਪਾਪਾ ਮੈਨੂੰ ਵਿਆਹ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਲਈ ਹੀ ਆ ਕੇ ਲੈ ਜਾਇਓ।

ਪਾਪਾ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ…. ਤੂੰ ਬੱਚੀ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸਿਆਣੀ ਹੋ…ਘਰ ਬਹਿ ਕੇ ਪੜ੍ਹ।

ਬਿੰਦੂ- ਹਾਂ….ਜੇ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋਵੇ…ਮੈਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਦੀ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਆਖ ਜਾਂਨੀ ਆਂ।
ਇਹ ਸੁਣਦਿਆਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਚਮਕ ਆ ਗਈ, ਹੁਣ ਉਹ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਲੈਣ ਲੱਗੀ । ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਆਈਡੀਆ ਆਇਆ।ਉਸਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਕਾਤਲ ਮੁਸਕਾਨ ਛਾ ਗਈ।

ਇੱਧਰ ਜਦੋਂ ਬਿੰਦੂ ਜਦੋਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਆਈ ਤਾਂ ਅਰਸ਼ ਨੇ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਲ‌ਈ । ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਧਰਤੀ ਤੇ ਨਾ ਲੱਗਣ। ਬਿੰਦੂ ਦੇ ਜਾਂਦਿਆਂ ਹੀ ਉਹ ਬਿਨਾਂ ਸੋਚੇ ਸਮਝੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਚਲ ਪਿਆ ਅਤੇ ਗੇਟ ਖੜਕਾ ਦਿੱਤਾ।

ਠੱਕ.. ਠੱਕ ..ਠੱਕ…..
ਦਾਦੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼- ਵੇ ਕੋਣ ਐ ਭਾਈ…..

ਅਰਸ਼- ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੈਂ ਆਂ…. ਅਰਸ਼!

ਦਾਦੀ- ਵੇਖ ਲੰਘਿਆ ਪੁੱਤ…..

ਅਰਸ਼ ਬੇਬੇ ਦੇ ਪੈਰੀ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਨੇੜੇ ਬੈਠਦਾ ਹੋਇਆ- ਬੇਬੇ ਜੀ ਠੀਕ ਓ। ਬਾਪੂ ਨਹੀਂ ਦਿਖਦਾ।

ਬੇਬੇ- ਠੀਕ ਤਾਂ ਪੁੱਤ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਐ। ਸਿਆਣੇ ਸ਼ਰੀਰਾਂ ਦਾ…ਬਾਪੂ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਪਿਆ..ਘਟ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਉਸਤੋਂ…ਤੂੰ ਦੱਸ ਅੱਜ ਇੱਧਰ ਕਿਵੇਂ ਉਂਝ ਤਾਂ ਕਦੇ ਆਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਤੂੰ…. ਆਜਾ ਅੰਦਰ ਬਹਿ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਜਾਵੀਂ ਤੂੰ ਕਹਿੜਾ ਰੋਜ਼ ਰੋਜ਼ ਆਉਨਾਂ ਏਂ।(ਕੁੜੀਏ ਚਾਹ ਬਣਾ ਮੁੰਡੇ ਲਈ)

ਖੁਸ਼ੀ- ਬਣਾਉਂਦੀ ਆਂ ਬੀਬੀ.!

ਬੇਬੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਲੰਗੜਦੀ ਤੁਰਦੀ ਹੈ..ਪਰ ਅਰਸ਼ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਦਾਖਲ ਹੋ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿੱਚ ਜਕੜ ਕੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਸਮੂਚ ਜੜ੍ਹ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ…ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਗੁਲਾਬੀ ਹੋ ਗਿਆ .. ਸੰਗਦੀ ਹੋਈ ਚਾਹ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।

ਅਰਸ਼ ਕੋਲ ਦਾਦੀ ਬੈਠਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ- ਵੇ‌ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ।


ਅਰਸ਼- ਕੀ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਬੇਬੇ ਜੀ..!

ਦਾਦੀ- ਵੇਖ ਉਹ ਕੀ ਕੰਮ ਆਇਆ ਏਂ।

ਅਰਸ਼- ਉਹਹਹ…ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਬੁਲਾਇਆ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੈ।

ਦਾਦੀ- ਅੱਛਾ ਅੱਛਾ…

ਉਦੋਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਚਾਹ ਦੇ ਕੱਪ ਲੈ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।

ਦਾਦੀ- ਨੀਂ ਕੁੜੀਏ ਜਾ ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਇਹਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਆ।

ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਚਾਹ ਪੀਂਦਿਆਂ ਗੱਪਾਂ ਮਾਰਦੇ ਲੰਘ ਜਾਂਦਾ, ਤੇ ਅਰਸ਼ ਉੱਠ ਘਰ ਵੱਲ ਚਲ ਪੈਦਾ।ਮਗਰ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਕੱਪ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਰੱਖ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦੇ ਹੀ ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਗੁੱਟੋਂ ਫ਼ੜ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਾ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਲੈਂਦਾ, ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦੱਬੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਅਰਸ਼ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕਿੱਸ ਕਰਨ ਲਗਦਾ,ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੂਸ ਖੁਸ਼ੀ ਕਿੱਸ ਤੋੜਦੀ ਹੈ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਹਾਂਜੀ…. ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਵੀ ਜਾਣ ਦਿਓਗੇ ਜਾਂ ਨਹੀਂ।

ਅਰਸ਼- ਮੰਮੀ ਦੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਬੁਲਾਇਆ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਕਿਉਂ ਜਾਣਾ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਅੱਛਾ ਜੀ…ਮੰਮੀ ਦੇ ਪੁੱਤ..ਕਰੋ ਗੱਲ।

ਅਰਸ਼- ਗੱਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ…ਚਾਰ ਦਿਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਊਂ ਮੈਂ…ਤੂੰ ਉੱਪਰ ਚੁਬਾਰੇ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਨ ਬਹਾਨੇ ਚਲੀ ਜਾਵੀਂ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਠੀਕ ਐ ਪਰ ਮੇਰੀ ਸ਼ਰਤ ਐ।

ਅਰਸ਼- ਸ਼ਰਤ..! ਕਿਹੜੀ ਸ਼ਰਤ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਸਿੰਪਲ…..ਬਸ ਤੁਸੀਂ ਰਾਤੀਂ ਵਾਈਟ ਸ਼ਰਟ, ਰੈੱਡ ਪੱਗ ਤੇ ਪੈਂਟ ਨਵੀਂ ਜਿਹੀ ਤੇ ਸ਼ੂ ਪਾਕੇ ਪੂਰੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਆਇਓ।

ਅਰਸ਼- ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ….ਉਹ ਕਿਉਂ…. ਆਪਾਂ ਭੱਜਣਾ ਨੀ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਅਰਸ਼ ਤੇ ਸਿਰ ਤੇ ਚਪੇੜ ਜਿਹੀ ਮਾਰ ਕੇ- ਭੋਲਿਆ ਬਹੁਤਾ ਨਾ ਸੋਚਿਆ ਕਰ….

ਅਰਸ਼- ਠੀਕ ਐ ਤੂੰ ਵਾਲ ਸ਼ੇਪ ਕਰਕੇ ਰੱਖੀਂ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਹਾਂ ਹਾਂ ਕੋਈ ਨਾਂ।

ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿਚ ਜਕੜਦੇ ਦੋਵੇਂ ਅਲੱਗ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਬੱਸ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਵੇਟ ਐ ਰਾਤ ਦੀ।

ਖੁਸ਼ੀ ਤਾਂ ਹੁਣ ਤੋਂ ਹੀ ਤਿਆਰੀ ਚ ਲੱਗ ਗਈ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਮਹਿੰਦੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਤੇ ਕੀਪ ਚ ਪਾ ਪਹਿਲਾਂ ਦੋਵੇਂ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਗੋਡਿਆਂ ਤੱਕ ਲਾਈ ਫਿਰ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਦੋਵਾਂ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਲਾ ਲਈ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਡਾ ਮਲ ਮਲ ਕੇ ਨਾਹੀ ਤੇ ਚੂਤ ਦੇ ਗਾਂਡ ਦੇ ਅਤੇ ਕੱਛਾਂ ਦੇ ਵਾਲ ਵੀ ਸ਼ੇਪ ਕਰ ਲ‌ਏ। ਜਦੋਂ ਨਾਹ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀ ਗੋਰਾ ਜਿਸਮ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉੱਤੋਂ ਮਹਿੰਦੀ ਦਾ ਰੰਗ ਇੰਨਾ ਗੂੜ੍ਹਾ ਚੜਿਆ ਜਿਉਂ ਨਵੀਂ ਦੁਲਹਨ ਹੋਵੇ। ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਾਤੀਂ ਚੁਬਾਰੇ ਵਿਚ ਚੜ੍ਹ ਤਿਆਰ ਹੋਣ ਲੱਗੀ।ਕਰੀਬਨ ਦੋ ਘੰਟੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੀ ਰਹੀ। ਦੋ ਘੰਟਿਆਂ ਬਾਅਦ ਅਰਸ਼ ਆਇਆ ਤੇ ਚੁਬਾਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੁੰਧਿਆ ਗਈਆਂ।




_________________________________________________

Nice

 

[Mintu s]

#6

ਰਾਤ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਅਰਸ਼ ਵਿਆਹ ਕਰ ਤਾਬੜਤੋੜ ਠੁਕਾਈ ਕਰਕੇ ਸੌਂ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

_____________
ਹੁਣ ਅੱਗੇ-
_____________


ਪਿਆਰ ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਰਾਤ ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ ਯਾਦਾਂ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਸੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਨਾਟਕੀ ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਅਸਲ ਚੁਦਾਈ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਅਜ਼ੀਬ ਰਿਸ਼ਤੇ ਚ ਬੰਨ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।

ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਅੱਖ ਚੂਤ ਵਿੱਚ ਮਿੱਠੇ ਮਿੱਠੇ ਦਰਦ ਨਾਲ ਖੁਲ੍ਹਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਨੀਂਦ ਵਿਚ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਬੈੱਡ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਆਹਹਹਹਹ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਚੂਤ ਦਾ ਜਾਇਜ਼ਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਚੂਤ ਸੁੱਜ ਕੇ ਨਿੱਲੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ। ਚੂਤ ਤੇ ਪੱਟ ਉੱਤੇ ਖੂਨ ਤੇ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਮਲਾਈ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਦੇ ਸੁੱਕੇ ਹੋਏ ਨਿਸ਼ਾਨ ਚਮਕ ਰਹੇ ਸਨ। ਖੁਸ਼ੀ ਹਿੰਮਤ ਕਰ ਉੱਠ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਪਰ ਇਹ ਦਰਦ ਅਸਹਿ ਸੀ।ਪਰ ਨਿੱਕੀ ਜਾਨ ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਨੇ ਸਨ। ਦਰਦ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਦੀ ਲੱਤਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਕਰਕੇ ਤੁਰਦੀ ਹੋਈ ਉਹ ਹੇਠਾਂ ਜਾਣ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਇੰਝ ਤੁਰਦੀ ਵੇਖ ਕੋਈ ਵੀ ਸਮਝ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਮੋਟੇ ਲੰਨ ਨੇ ਕਮਸਿਨ ਚੂਤ ਫਾੜ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।

ਖੁਸ਼ੀ ਤਾਂ ਔਖੀ ਸੌਖੀ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲੱਗ ਗਈ ਪਰ ਦੁਲਹੇ ਰਾਜਾ ਘਰਾੜੇ ਮਾਰ ਸੌਂ ਰਹੇ ਸਨ। ਰਾਤ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਬਾਅਦ ਚੈਨ ਦੀ ਨੀਂਦ ਵਿਚ ਮਗਨ।

ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਪੇਨਕਿਲਰ ਲਈ ਤੇ ਕੁਝ ਆਰਾਮ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਸਮੇਟ ਕੇ ਨਾਹ ਧੋ ਗਰਮ ਗਰਮ ਕੌਫ਼ੀ ਬਣਾ ਉੱਪਰ ਚੁਬਾਰੇ ਵਿਚ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਥੇ ਅਰਸ਼ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਮਲ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਉੱਠ ਗ‌ਏ ਮੇਰੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ…….

ਅਰਸ਼- ਅੱਖਾਂ ਮਲ਼ਦਾ ਹੋਇਆ- ਅਮਮਮ ਹੂੰ ਹਹਹ..

ਖੁਸ਼ੀ- ਇਹ ਲਵੋ ਕੌਫ਼ੀ ਪੀ ਲਵੋ……..ਵੇਖੋ ਮੇਰੀ ਕਿਸਮਤ ਰਾਤੀਂ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਤੇ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਨੇ ਪ‌ਏ। ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਹੁੰਦੀ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਅੱਜ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਸੇਵਾ ਹੁੰਦੀ। ਹੂੰਹ…ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਜ਼ਾਹਿਰ ਕਰਦੀ ਬੁੱਲ੍ਹ ਟੇਰਦੀ ਹੈ।

ਅਰਸ਼- ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਕਲਾਵੇ ਵਿਚ ਲੈਂਦਾ ਹੋਇਆ- ਉਹ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਤੂੰ ਫ਼ਿਕਰ ਕਿਉਂ ਕਰਦੀ ਐਂ। ਤੈਨੂੰ ਰਾਣੀਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੇ ਰੱਖੂੰਗਾ

ਖੁਸ਼ੀ-ਆਹੋ ਵੇਖ ਲਵੂੰ ਉਹ ਦਿਨ ਵੀ..ਪਰ ਅੱਜ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੀ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੰਮ ਕੀਤੇ ਹਨ।

ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮਿੱਠੀ ਜਿਹੀ ਕਿੱਸ ਕਰਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਪਾ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਦੌੜ ਜਾਂਦਾ। ਪਿੱਛੇ ਕੱਲੀ ਖੁਸ਼ੀ ਮਨ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਵਿਚੋਂ ਲਾਲ ਸੂਹਾ ਸੂਟ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਚੂਤ ਸੁੱਜੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਹ ਪੈਂਟੀ ਬਿਨਾਂ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਹਲਕਾ ਮੇਕਅੱਪ ਕਰ ਸਿਰ ਚ ਸਿੰਧੂਰ ਭਰ ਆਪਣੇ ਘਰੋਂ ਨਿੱਕਲ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਮੁੱਕੀ ਮਾਰ…..ਠੱਕ …ਠੱਕ….ਠੱਕ…..

ਅੰਦਰੋਂ ਪ੍ਰੀਤੀ- ਕੋਣ ਐ…….ਆਈ ਆਈ ਵੇਟ ਕਰੋ।

ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੱਜ ਵਿਆਹੀ ਨਾਰ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਪਛਾਨਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰੀਤੀ-‌ਹਾਂ ਪੁੱਤ ਕੋਣ ਹੋ ਤੁਸੀਂ, ਦੱਸੋ ਕੀ ਕੰਮ ਹੈ।……ਮੈਂ ਪਛਾਣਿਆ ਨਹੀਂ।

ਖੁਸ਼ੀ-। ਮਮਮਮਮ……ਮੰਮੀ ਜੀ ਮਮ…ਮੈਂ ਖੁਸ਼ੀ…..!

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਬੇਹੱਦ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ- ਹੈ……! ਖੁਸ਼ੀ………..ਇਹ..ਇਹ ਕੀ..!

ਖੁਸ਼ੀ ਹੇਠਾਂ ਝੁਕ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ…. ਮੰਮੀ ਅਸੀਂ ਵਿਆਹ ਕਰ ਲਿਆ…!

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਫੜ ਖੜੀ ਕਰਦੀ ਹੈ- ਹਾਂ ਹਾਂ….ਪਰ ਕਿਵੇਂ …. ਕੀਤਾ ਕੀ ਐ ਤੁਸੀਂ……. ਮੈਂ ਸਮਝੀ ਨਹੀਂ।

ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਸਥਾਰ ਨਾਲ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਘਟਨਾ ਬਾਰੇ ਬਿਆਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸਮਝ ਪ੍ਰੀਤੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹਾਏ ਰੱਬਾ…..ਇਹ ਨਿਆਣੇ ਇੰਨੇਂ ਸਿਆਣੇ ਹੋ ਗਏ…..। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ…ਮੇਰੇ ਜੋ ਚਾਅ ਰਹਿ ਗਏ ਹੁਣ ਕਰ ਲੈਨੀਂ ਆਂ…ਆ ਅੰਦਰ ਆ..ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਵਾਂ। …ਉਸ ਨਲਾਇਕ ਨੂੰ ਬੁਲਾ…….ਵੇ ਮੁੰਡਿਆ ਬਾਹਰ ਆ….. ਅਰਸ਼ ਪੁੱਤ….ਆਵੀ ਬਾਹਰ।

ਅਰਸ਼ ਅੰਦਰ ਪਬਜੀ ਖੇਡਣ ਚ ਮਸਰੂਫ਼ ਸੀ …ਮਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਉਹ ਗੇਮ ਛੱਡ ਦੋੜਕੇ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦਾ।ਬਾਹਰ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਸੱਜ ਵਿਆਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਖੜੀ ਵੇਖ ਉਹ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦਾ।

ਅਰਸ਼- ਮੰਮ ….ਮੰਮ ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਸਮਝਾਉਂਨਾ….

ਪ੍ਰੀਤੀ ਗੱਲ ਟੋਕ ਦਿੰਦੀ ਹੈ- ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਸਮਝਾ ਦਿੱਤਾ ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਨੇ…ਆ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਖੜ…. ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਪੁੱਤ ਦੇ ਸ਼ਗਨ ਕਰਨੇ ਨੇ।

ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਖੜ੍ਹਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਜਾ ਸ਼ਗਨਾਂ ਆਲੀ ਥਾਲੀ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਨਵੀਂ ਜੋੜੀ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਵਾਰ ਪੀ ਕੇ ਤੇਲ ਚੋ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਬਾੜਦੀ ਹੈ।

ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਚਾਲ ਵੇਖ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ- ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਵੀ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਮਨਾਈ ਐ…..!

ਖੁਸ਼ੀ ਤਾਂ ਸੰਗਦੀ ਨੀਂਵੀਂ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ,ਪਰ ਅਰਸ਼ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਵੇਖਦਾ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਰਤ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।

ਅਰਸ਼- ਮੰਮੀ………..

ਪ੍ਰੀਤੀ – ਆਪਣੇ ਭਰਵੱਟੇ ਮਟਕਾਉਦੀ ਹੋਈ…. ਚੱਲ ਤੂੰ ਜਾ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ…ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਦੀ ਮੱਲ੍ਹਮ ਪੱਟੀ ਕਰ ਦੇਵਾਂ।

ਅਰਸ਼ ਦੇ ਜਾਣ ਮਗਰੋਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ-ਜਵਾਂ ਆਪਣੇ ਬਾਪ ਤੇ ਗਿਆ ਏ…. ਇਹਦੇ ਡੈਡੀ ਨੇ ਵੀ ਮੇਰੀ ਇਵੇਂ ਹੀ ਫਾੜ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ।

ਖੁਸ਼ੀ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਬਸ ਹੱਸ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਆਜਾ ‌ਆਪਾ ਮੇਰੇ ਰੂਮ ਚ ਚਲਦੀਆਂ ਹਾਂ।

ਦੋਵੇਂ ਰੂਮ ਚ ਚਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਮੈਡੀਕਲ ਕਿੱਟ ਚੁੱਕ ਕੇ- ਖੁਸ਼ੀ ਪੁੱਤ ਸਲਵਾਰ ਖੋਲ…. ਵੇਖਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦੀ ਮਿਹਨਤ…!

ਖੁਸ਼ੀ-ਸੰਗਦੀ ਹੋਈ- ਪਰ ਮੰਮੀ………!

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਪਰ ਪੁਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ…ਛੇਤੀ ਕਰ…ਜ਼ਖ਼ਮ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨ ਹੋਣ ਦਾ ਡਰ ਹੈ।

ਖੁਸ਼ੀ ਸਲਵਾਰ ਖੋਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਸਨੂੰ ਫੜ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕੇ ਟੰਗਾਂ ਫੈਲਾ ਕੇ ਚੂਤ ਦਾ ਮੁਆਇਨਾ ਕਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਮੂੰਹੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਕੱਢਦੀ ਹੈ- ਚਚ….ਚਚ….ਚਚਚ…..ਕੀ ਹਾਲਤ ਕੀਤੀ ਹੈ….. ਇੰਨਾ ਬੇਰਹਿਮ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ….!

ਖੁਸ਼ੀ- ਬਹੁਤ….. ਮੈਂ ਹੱਥ ਪੈਰ ਮਾਰਦੀ ਰਹੀ…ਜਵਾਂ ਤਰਸ ਨਾ ਕੀਤਾ..!

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਉਹਦਾ ਸੰਦ ਬਾਪ ਨਾਲੋਂ ਭਾਰਾ ਲਗਦਾ….ਮੇਰੀ ਇੰਨੀ ਬੁਰੀ ਹਾਲਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਪਤਾ ਕਿੱਦਾਂ ਤੁਰ ਫਿਰ ਰਹੀ ਹਾਂ।

ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੂੰ ਦਾ ਫੰਬਾ ਡੈਟੋਲ ਚ ਭਿਉਂ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਚੂਤ ਤੇ ਲਾਉਂਦੀ ਐ। ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਦਰਦ ਭਰੀ ਆਹ….. ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚੂਤ ਨੂੰ ਡੈਟੌਲ ਨਾਲ ਸਾਫ਼ ਕਰਕੇ ਮਲ੍ਹਮ ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਦੇਖ ਧੀਏ……ਇਹਦੀ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਖ਼ਰਾਬ ਐ…ਤੈਨੂੰ ਇੱਕ ਦੋ ਦਿਨ ਚੁਦਣ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ।

ਖੁਸ਼ੀ-ਪਰ ਮੰਮੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇਹੀ ਚਾਰ ਕੁ ਦਿਨ ਹਨ, ਫੇਰ ਮੰਮੀ ਡੈਡੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਆਉਣਗੇ ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਪਰ ਬੇਟਾ ਧਿਆਨ ਤਾਂ ਰੱਖਣਾ ਪਵੇਗਾ…. ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇੰਨਫੈਕਸ਼ਨ ਫ਼ੈਲ ਜਾਵੇਗੀ…ਫਿਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੇਂ ਦਿਨ ਰੁਕਣਾ ਪਵੇ, ਉਤੋਂ ਡਾਕਟਰਾਂ ਦੇ ਚੱਕਰ ਅਲੱਗ….!

ਖੁਸ਼ੀ- ਠੀਕ ਐ ਮੰਮੀ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਹੋ….ਪਰ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਕੀ…?

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪੇ ਸਮਝਾ ਦੇਵਾਂਗੀ..!

ਪ੍ਰੀਤੀ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰਦੀ ਹੈ- ਅਰਸ਼………ਪੁੱਤ ਮੇਰੇ ਰੂਮ ਵਿਚ ਆ..!

ਅਰਸ਼ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਆਉਂਦਾ ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਸਲਵਾਰ ਖੋਲ ਬੈਠੀ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਇਹ ਵੇਖ ਚਾਦਰ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਢਕਦੀ ਹੋਈ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ- ਅਰਸ਼ ਤੈਨੂੰ ਇੱਕ ਦੋ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ..ਇਸ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿਣਾ ਪਵੇਗਾ।

ਹਾਂ ਕੋਈ ਫਾਲਤੂ ਬਹਾਨਾ ਨਹੀਂ…ਜੇ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨ ਫੈਲ ਗਈ ਤਾਂ ਪੰਗਾ ਪੈ ਜਾਣਾ।

ਅਰਸ਼- ਓਕੇ ਮੰਮੀ…ਪਰ ਅਸੀਂ ਇਕੱਠੇ ਤਾਂ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ..?

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹਾਂ ਹਾਂ…ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ…ਤੁਸੀਂ ਪਤੀ ਪਤਨੀ ਹੋ..!

ਇਹ ਕਹਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਪਣੇ ਗਲ਼ੇ ਚੋਂ ਸੋਨੇ ਦੀ ਮੋਟੀ ਚੇਨ ਕੱਢ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਗਲ਼ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ—ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਤੋਹਫਾ……!

ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਰੌਣਕ ਵੇਖਣ ਵਾਲੀ ਸੀ, ਸੋਨੇ ਦੀ ਮੋਟੀ ਚੇਨ ਉਸਦੇ ਭਾਰੇ ਮੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਵਿਚ ਉੱਤਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਇਹ ਵੇਖ ਮੁਸਕਰਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਸੈਕਸੀ ਲੁੱਕ ਵੇਖ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਦਾ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਮਾਂ ਪੁੱਤ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਉਂਦੀ ਉਹ ਘਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਮੰਗਦੀ ਹੈ।

ਇਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿਚ ਵੀਜੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ…ਇਵੇਂ ਹੀ ਕੰਮ ਕਾਜ ਕਰਦਿਆਂ ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਕੁੱਝ ਰਾਹਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਚੂਤ ਦਾ ਦਰਦ ਵੀ ਛੂਮੰਤਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਚੂਤ ਵਿੱਚ ਮਸਤੀ ਦੀਆਂ ਕੀੜੀਆਂ ਲੜਨ ਲੱਗੀਆਂ ਸਨ।ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਤਾਕੀਦ ਮੰਨਦੀ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਤਿਵੇਂ ਕਰਕੇ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਧੀ। ਰੋਟੀ ਖਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਹ ਧੋ ਬਲੈਕ ਲੋਅਰ ਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਟੀ ਸ਼ਰਟ ਪਾ ਕੇ ਚੁਬਾਰੇ ਵੱਲ ਸੌਂਣ ਚੱਲ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
__________________________________


ਜਦੋਂ ਉਹ ਚੁਬਾਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਅਰਸ਼ ਅਲਫ਼ ਨੰਗਾ ਆਪਣਾ ਮੋਟਾ ਲੌੜਾ ਹੱਥ ਚ ਫੜੀਂ ਮੁੱਠ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ।

ਖੁਸ਼ੀ – ਹਾਆਆਆਏ ਹਾਏ….ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਓ ਤੁਸੀਂ….!

ਅਰਸ਼- ਆਪਣੀ ਵਾਈਫ਼ ਦੀ ਵੇਟ…… ਹੋਰ ਕੀ..!

ਖੁਸ਼ੀ- ਵਾਈਫ਼ ਦੀ ਸੱਸ ਨੇ ਕਿਹਾ…. ਕਿ ਕੁਝ ਦਿਨ ਆਪਣੇ ਜ਼ਾਲਮ ਹਸਬੈਂਡ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿਣਾ…!

ਅਰਸ਼- ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਘੁੱਟਦਾ ਹੋਇਆ- ਇਸ ਜ਼ਾਲਮ ਦਾ ਕਸੂਰ ਐ…. ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ…!

ਖੁਸ਼ੀ- ਕਹਿ ਦਿਓ ਇਹਨੂੰ…ਸੌਂ ਜਾਵੇ ਹੁਣ…!

ਅਰਸ਼ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦਾ- ਸੁਲਾ ਦਵੋ ਲੋਰੀ ਸੁਣਾਂ ਕੇ…!

ਖੁਸ਼ੀ ਹਸਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਲੰਨ ਦੀ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ, ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਘੁੱਟ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਰੱਖ ਦਿੰਦਾ।

ਅਰਸ਼ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਵਾਦ ਪਾ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਪਕੜ ਉਹਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਲੰਬੀ ਜਿਹੀ ਕਿੱਸ ਤੋੜ ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਦਬਾਅ ਪਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈਣ ਹੇਠਾਂ ਬੈਠਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਦੇਰ ਨਾ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਗੋਡੇ ਟੇਕ ਕੇ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਗੜੱਪ ਕਰਕੇ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।

ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਗਲ਼ੇ ਵਿਚ ਲੰਨ ਉਤਾਰ ਕੇ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਸਿਰ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਹਵਾ ਵਿਚ ਝੂਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਲੌੜੇ ਨਾਲ ਭਰ ਭਰ ਚੋਦਣ ਦਾ ਉਸਨੂੰ ਅਲੱਗ ਹੀ ਮਜ਼ਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਮੋਟੇ ਲੰਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਚੂਤ ਵੀ ਰਿਸਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ। ਉਹਦੀ ਫੂੱਦੀ ਵਿਚ ਕੀੜੀਆਂ ਦੀ ਕੁਰਬਲ ਕੱਟ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਚੂਤ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਜਲਣ ਵੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ।ਜੋ ਉਸਦੀ ਸਹਿਣ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।

ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਟਾਇਟ ਕਰਕੇ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਝੜਨ ਕਿਨਾਰੇ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਆਇਆ ਉਹਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਝਟਕੇ ਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਕੱਢ ਲਿਆ।

ਖੁਸ਼ੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ, ਅਰਸ਼ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪ ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਉਹਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ, ਜਿਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੋਂ ਦੁੱਧ ਕੱਢ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮੇ ਚੂਸਦਾ ਚੂਸਦਾ ਉਹਦੇ ਢਿੱਡ ਨੂੰ ਜੀਭ ਨਾਲ ਚੱਟਣ ਲੱਗਿਆ,ਉਹ ਬੈੱਡ ਤੇ ਮੱਛੀ ਵਾਂਗ ਤੜਪ ਰਹੀ ਸੀ।

ਅਚਾਨਕ ਉਸਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਪਲਟਿਆ ਤੇ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਦਾ ਹੋਇਆ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਕੂਲੇ ਕੂਲੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਮੁੱਠੀਆਂ ਚ ਭਰਦਾ ਹੋਇਆ ਅਰਸ਼ ਦੰਦੀਆਂ ਵੱਢ ਕੇ ਖਾਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਖੁਸ਼ੀ ਬਸ…ਆਹਹਹਹਹਹਹ…..ਉਹਹਹਹਹ….ਅਮਮਮਮਮ…ਮਮਮਮਮਮ ….! ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ।

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਕੀ ਆਇਆ ਉਹਨੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਦਰਾੜ ਖੋਲੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਗਾਂਡ ਦੇ ਚਮਕਦੇ ਭੂਰੇ ਸੁਰਾਖ਼ ਨੂੰ ਗਹੁ ਨਾਲ ਵਾਚਦਾ ਹੈ। ਅਜ਼ੀਬ ਜਿਹੀ ਗੰਧ ਉਸਦੀਆਂ ਨਾਸਾਂ ਚ ਪੈਂਦੀ ਹੈ…. ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਉਸ ਵੱਲ ਖਿੱਚਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਉਸ ਭੂਰੇ ਸੁਰਾਖ਼ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਆਪਣੀ ਗਾਂਡ ਤੇ ਅਰਸ਼ ਦੀ ਜੀਭ ਦਾ ਸਪਰਸ਼ ਪਾ ਖੁਸ਼ੀ ਕੰਬ ਗ‌ਈ, ਇਹ ਉਸ ਲਈ ਬਿਲਕੁਲ ਅਜ਼ੀਬ ਤਰਜਬਾ ਸੀ। ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਕੰਬਣ ਉਹਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਸੀ।

ਅਰਸ਼ ਨੇ ਜਦੋਂ ਜੀਭ ਗਾਂਡ ਤੇ ਰੱਖੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਨਮਕੀਨ ਜਿਹਾ ਖੱਟਾ ਮਿੱਠਾ ਸਵਾਦ ਆਇਆ। ਇਹ ਜਵਾਂ ਨਵਾਂ ਟੇਸਟ ਸੀ, ਉਹਨੇ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਲਗਾਤਾਰ ਚਲਾ ਚਲਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗਾਂਡ ਥੁੱਕ ਨਾਲ ਗਿੱਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਜੀਭ ਨਾਲ ਚੱਟਦੇ ਹੋਏ ਅਰਸ਼ ਆਪਣੀ ਇਕ ਉਂਗਲ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਲੱਗਦਾ। ਉਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਕਿ ਗਾਂਡ ਦਾ ਸੁਰਾਖ਼ ਚੂਤ ਜਿੰਨਾ ਲਚਕੀਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਇਸ ਦੀ ਕਸਾਵਟ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੀ,ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਕ ਉਂਗਲ ਵੀ ਬਿਲਕੁਲ ਘੁੱਟੀ ਘੁੱਟੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ।

ਅਰਸ਼ ਨੇ ਟੇਬਲ ਤੇ ਪ‌ਈ ਕੋਕੋਨਟ ਆਇਲ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਇਕ ਧਾਰ ਨਾਲ ਤੇਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗਾਂਡ ਤੇ ਡੋਲ ਦਿੱਤਾ ਗਾਂਡ ਚੀਕਣੀ ਕਰ ਹੁਣ ਉਹ ਉਂਗਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ । ਜਦੋਂ ਇਕ ਉਂਗਲ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਦੂਜੀ ਉਂਗਲ ਵੀ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਉੱਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗਾਂਡ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਚੋਦਣ ਲੱਗਿਆ।

ਖੁਸ਼ੀ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਉਂਗਲ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਚੂਤ ਰਿਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਅਰਸ਼ ਕੋਕੋਨਟ ਆਇਲ ਗਾਂਡ ਤੇ ਪਾ ਚੀਕਣੀ ਗਾਂਡ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਇਕ ਤੇ ਫਿਰ ਦੋ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਚੋਦਣ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਾਂਡ ਅਲੱਗ ਹੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਚੂਤ ਵਿੱਚ ਲੰਨ ਲੈ ਕੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ।

ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਢਿੱਡ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਉੱਪਰ ਚੁਕ ਕੇ ਘੋੜੀ ਆਲੀ ਪੁਜੀਸ਼ਨ ਚ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ । ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਉਂਗਲੀਆਂ ਚਲਾਉਣ ਚ ਸੋਖ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਸਵਾਦ ਚ ਗਾਂਡ ਹਿਲਾ ਰਹੀ ਸੀ।

ਅਰਸ਼ ਦੇ ਮਨ ਚ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਖ਼ਿਆਲ ਆਉਂਦਾ, ਉਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਤੇਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗਾਂਡ ਤੇ ਪਾਉਂਦਾ ਤੇ ਬਾਕੀ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਲ ਲੈਂਦਾ। ਲੰਨ ਨੂੰ ਤੇਲ ਚ ਭਿਉਂ ਕੇ ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗਾਂਡ ਦੇ ਸੁਰਾਖ਼ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੰਦਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਲੰਨ ਦਾ ਸਪਰਸ਼ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੀ। ਅਰਸ਼ ਚਲਾਕੀ ਨਾਲ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਢੇਕਾ ਮਾਰ ਲੰਨ ਦਾ ਸਖਤ ਟੋਪਾ ਅੰਦਰ ਪਾ ਦਿੰਦਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਅਜੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਪਾਉਂਦੀ…. ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਚ ਮਜ਼ਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਰਸ਼ ਇੱਕ ਡੇਢ਼ ਮਿੰਟ ਟੋਪੇ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਸਹਿਜ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ, ਉਸਨੇ ਬਾਕੀ ਬਚਿਆ ਤੇਲ ਲੰਨ ਅਤੇ ਗਾਂਡ ਤੇ ਮਲਿਆ ਤੇ ਇਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਲੰਨ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਠੋਕ ਦਿੱਤਾ।

ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਉੱਚੀ ਕੂਕ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ….. ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਹਨੇਰਾ ਛਾ ਗਿਆ ਤੇ ਦਰਦ ਚ ਬੁੱਲ ਕੰਬਣ ਲੱਗੇ ਸਨ। ਅਰਸ਼ ਰੁਕਿਆ ਨਹੀਂ ਉਹਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢੇ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਹੋਲੇ ਹੋਲੇ ਝਟਕੇ ਜਾਰੀ ਰੱਖੇ। ਖੁਸ਼ੀ ਲਗਪਗ ਚੀਕਦੀ ਆਹਹਹਹਹ ਹਾਏ ਹਾਏ ਆਹਹਹਹ …ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਕੱਢਦੀ ਰਹੀ। ਉਹ ਦਰਦ ਮਾਰੀ ਬੈੱਡ ਤੇ ਡਿੱਗਣ ਲੱਗੀ ਪਰ ਅਰਸ਼ ਨੇ ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਆਪਣੀ ਸਪੀਡ ਦਿੱਤੀ।

ਹੁਣ ਖੁਸ਼ੀ ਰੋ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਹੰਝੂ ਡੁੱਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਪਰ ਅਰਸ਼ ਨੇ ਨਿਰਦ‌ਈਪੁਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਗਾਂਡ ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਸਖ਼ਤ ਅੱਗ ਵਰਗਾ ਕਿੱਲਾ ਠੋਕਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਅਰਸ਼ ਗਾਂਡ ਦੀ ਕਸਾਵਟ ਦਾ ਕਾਇਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਹ ਮਨ ਚ ਚੂਤ ਨਾਲੋਂ ਗਾਂਡ ਮਾਰਨ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਜ਼ਾ ਆਉਣ ਵਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਗਾਂਡ ਦੀ ਪਕੜ ਉਸਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਰ ਤੱਕ ਝੱਲੀ ਨਾ ਗ‌ਈ ਤੇ ਉਹ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਹੀ ਢੇਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਖੁਸ਼ੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਗਾਂਡ ਚੋਂ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੰਨ ਨਿਕਲਣ ਪਿਛੋਂ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਗਾਂਡ ਭਰੀ ਭਰੀ ਫੀਲ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਪਰੋ ਅਸਿਹ ਦਰਦ।

ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਡਿਗਦਿਆਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲੈਦਾ ਹੈ। ਤੇ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮਦਾ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਕੁੱਝ ਬੋਲਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾਉਂਦੀ ਤੇ ਅਰਸ਼ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਦਾ ਨਿੱਘ ਮਾਣਦੀ ਹੋਈ ਸੌਂਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਹੀ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਠੁਕਾਈ ਚ ਚੂਰ ਚੂਰ ਦੋਵੇਂ ਡੂੰਘੀ ਨੀਂਦ ਵਿਚ ਖੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
______________________________________________

ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ
__________

ਖੁਸ਼ੀ- ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਕੇ ਉਠਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੋਈ- ਅਰਸ਼…. ਅਰਸ਼….. ਉਠੋ ਦਿਨ ਚੜ੍ਹ ਆਇਆ..! ਮੇਰੀ ਤਬੀਅਤ ਠੀਕ ਨਹੀਂ……ਉਠੋ …ਅਰਸ਼…ਅਰਸ਼…!

ਅਰਸ਼ -ਗੂੜ੍ਹੀ ਨੀਂਦ ਵਿਚ-…. ਊਂ……ਹੂੰ…ਹੂੰ…!

ਖੁਸ਼ੀ- ਉਠੋ ਯਾਰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਹਿਲਜੁਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ….. ਪਲੀਜ਼ ਕਰੋ ਕੁਝ।

ਇਹ ਲਫ਼ਜ਼ ਸੁਣ ਅਰਸ਼ ਹੜਬੜਾ ਕੇ ਉੱਠਿਆ………….

ਅਰਸ਼- ਕੀ…..ਕੀ..ਹੋਇਆ…!

ਖੁਸ਼ੀ – ਮੇਰੇ ਬਦਨ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਹੋ ਰਿਹਾ…ਉਠਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ, ਕੁਝ ਕਰੋ ਪਲੀਜ਼…!

ਅਰਸ਼ ਉਸਨੂੰ ਸਹਾਰਾ ਦੇ ਕੇ ਖੜੀ ਕਰਦਾ…ਪਰ ਉਹ ਤੁਰ ਨਹੀਂ ਸਕੀ…ਤੇ ਮੁੜ ਬੈੱਡ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ…

ਖੁਸ਼ੀ- ਆਹ…. ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ…ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਹੋ ਰਿਹਾ।

ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਅਜੇ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਮੋਟਾ ਲੌੜਾ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਚ ਫਸਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੋਈ ਮੋਟਾ ਮੂਸਲ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਧੱਕ ਕੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ।

ਅਰਸ਼- ਮੈਂ…ਮੈਂ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ..? …. ਹਾਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹਾਂ..!

ਖੁਸ਼ੀ- ਹਾਂ ਠੀਕ ਐ..! ਜਲਦੀ ਕਰੋ।

ਅਰਸ਼ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਘਰ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਨਾਲ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਲੈ ਆਉਂਦਾ….

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਖੁਸ਼ੀ……..ਕੀ ਹੋਇਆ ਪੁੱਤ..?

ਖੁਸ਼ੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਰਸ਼ ਨੇ ਉਸਦੀ ਬੁੰਡ ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਅਰਸ਼ ਨੂੰ- ਬੇਸ਼ਰਮਾਂ ਬਹੁ ਤਾਂ ਕੱਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਤੰਗ ਸੀ…ਇਹ ਤੂੰ ਕੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ..!

ਅਰਸ਼ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਿਆ ਉਹ ਨੀਵੀਂ ਪਾਈ ਖੜ੍ਹਾ ਰਿਹਾ…

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਚੱਲ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਪੇਨਕਿਲਰ ਦੇ…ਤੇ ਤੂੰ ਪੁੱਤ ਅਰਾਮ ਕਰ . ਮੈਂ ਇੰਨੇਂ ਤੇਰੇ ਘਰ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।

ਖੁਸ਼ੀ ਪੇਨਕਿਲਰ ਲੈ ਕੇ ਫਿਰ ਸੌਂ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾਦਾ ਦਾਦੀ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਹੈ। ਹੁਣ ਮੈਡੀਸਿਨ ਲੈ ਕੇ ਸੌਂ ਰਹੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਕਰ ਕੇ ਤਿੰਨ ਘੰਟਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਕੋਲ਼ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਹੁਣ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਜਾਗ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਵੀ ਠੀਕ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਪ੍ਰੀਤੀ – ਹਾਂਜੀ ਬੇਟੇ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਓ…!

ਖੁਸ਼ੀ- ਦਰਦ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ ਮੰਮੀ ਪਰ ਜ਼ਿਸਮ ਆਕੜਿਆ ਪਿਆ ਬੈੱਡ ਤੋਂ ਉੱਠਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ….

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਮੈਂ ਗੀਜਰ ਓਨ ਕਰਦੀ ਹਾਂ.. ਤੂੰ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਨਾਹ ਤੇ ਫਿਰ ਗਰਮ ਤੇਲ ਨਾਲ ਮਸਾਜ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।

ਪ੍ਰੀਤੀ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਨਵਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿ ਕੇ ਹੇਠਾਂ ਤੇਲ ਗਰਮ ਕਰਨ ਚਲੀ ਗਈ, ਜਦ ਤੱਕ ਉਹ ਗਰਮ ਤੇਲ ਲੈ ਕੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਹ ਕੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਰਹੀ ਸੀ।

ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਦੇ ਖੁਸ਼ੀ ਲੰਗੜੀ ਲੰਗੜੀ ਚਲਦੀ ਹੋਈ ਚਾਦਰ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਨੰਗਾ ਜਿਸਮ ਢਕਣ ਲੱਗੀ…..!

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਮੁੱਧੀ ਪੈ ਜਾ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
ਮੁੱਧੀ ਪ‌ਈ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੱਕ ਗਰਮ ਤੇਲ ਦੀ ਧਾਰ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਕੁੱਝ ਰਾਹਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਮਸਾਜ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਖੁਸ਼ੀ ਥੋੜੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਫੈਲਾ ਦੇਖਾ ਕੀ ਕੀਤਾ ਇਸ ਕੰਜਰ ਨੇ…!

ਅਰਸ਼ ਸਾਈਡ ਚ ਨੀਵੀਂ ਪਾਈ ਬੈਠਾ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਸਭ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਲੱਤਾਂ ਚੋੜ੍ਹੀਆਂ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਅੱਡਿਆ ਰਹਿ ਗਿਆ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹਾਏ ਵੇ ਜਾਨਵਰਾ ਇਹ ਕੀ ਹਾਲਤ ਕਰ ਛੱਡੀ……ਬੇਸਬਰਿਆ ਤੇਰੀ ਹੀ ਸੀ। ਕਿਤੇ ਭੱਜ ਥੋੜਾ ਚੱਲੀ ਸੀ…! ਚਿੱਥੜੇ ਚਿੱਥੜੇ ਕਰ ਛੱਡੇ ਬੇਚਾਰੀ ਦੇ…ਹੁਣ ਬੈਠਾ ਰਹੀਂ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਚ ਲੈ…ਚਲ ਚਲਾ ਜਾ ਇਥੋਂ,ਜਾ ਘਰ ਜਾ..!

ਅਰਸ਼ ਡਰ ਕੇ ਘਰ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ – ਅਣਜਾਣ ਦਾ ਚੋਦਣਾ ਚੂਤ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ- ਤੇਰੀ ਤਾਂ ਗਾਂਡ ਦਾ ਵੀ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੇਰੀ ਕਦੇ ਇਹ ਹਾਲਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ। ਅਰਸ਼ ਦਾ ਪਾਪਾ ਵੀ ਜੰਗਲੀ ਸੀ ਅਰਸ਼ ਵਾਂਗੂੰ…!

ਖੁਸ਼ੀ- ਧੀਮੀਂ ਸੁਰ ਵਿਚ- ਆਹ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਬਹੁਤ ਮੋਟਾ ਮੂਸਲ ਐ…!

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹੈਂ…..ਕੀ ਕਿਹਾ।ਮੋਟਾ….ਜੋ ਤੇਰੀ ਹਾਲਤ ਕੀਤੀ ਐ ਦੇਖ ਕੇ ਲਗਦਾ ਘੋੜੇ ਜਿੱਡਾ ਹੋਊ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਦਾ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਕੀ ਖਾ ਕੇ ਜੰਮਿਆ ਸੀ ਮੰਮੀ ਉਸਨੂੰ ਤੁਸੀਂ..!

ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦੀ ਸਿਫਤ ਸੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗ‌ਈ , ਪਰ ਮਨ ਚ ਉਹ ਵੱਡੇ ਮੂਸਲ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ:- ਤੂੰ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲੀ ਐਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਖ਼ਤ ਸੰਦ ਮਿਲਿਆ ਤੈਨੂੰ…ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਇਹ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਜੋ ਉਹਨੇ ਮੇਰੀ ਹਾਲਤ ਕੀਤੀ ਐ ਉਹਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀਆਂ ਦੋ ਹੋਰ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ।

ਇਹ ਸਭ ਸੁਣ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਪਾਣੀ ਛੱਡਣ ਲੱਗੀ ਸੀ ਉਸਨੇ ਗੱਲ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ:- ਅੱਛਿਆ…ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਉਹਦਾ…!

ਖੁਸ਼ੀ- ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਤੁਸੀਂ ਵੇਖਿਓ ਤਾਂ ਸਹੀ…!

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹੱਟ ਪਾਗ਼ਲ…..ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦਾ ਕਿਵੇਂ ਦੇਖੂੰ।

ਖੁਸ਼ੀ – ਮੈਂ ਦਿਖਾਵਾਂਗੀ ..!

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਠੀਕ ਐ ਪਰ ਹੁਣ ਸਿੱਧੀ ਹੋ…ਤੇਰੀ ਫੂੱਦੀ ਦੀ ਮਾਲਸ਼ ਵੀ ਕਰ ਦੇਵਾਂ..!

ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਤੇਲ ਲਾਇਆ ਫਿਰ ਚੂਤ ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਫੇਰਦੀ ਫੇਰਦੀ ਮਾਲਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ…ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਚੀਕਣੀ ਹੋਈ ਚੂਤ ਨੂੰ ਮਸਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ ਕਿ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਚੂਤ ਨੇ ਫੁਆਰਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਕੱਪੜਾ ਚੂਕ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਚੂਤ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।

ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹੀਹੀਹੀ…ਲੱਗਦਾ ਹੁਣ ਤੂੰ ਠੀਕ ਐਂ।

ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਖੜੀ ਹੋ.. ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਲਿਆ:- ਮੈਂ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ ਹਾਂ, ਇੰਨੀ ਪਿਆਰੀ ਸੱਸ ਮਿਲੀ ਹੈ।

ਪ੍ਰੀਤੀ ਸੰਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਅੱਜ ਦਾ ਦਿਨ ਤੇ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਦੋਵੇਂ ਸੱਸ ਨੂੰਹ ਦੀ ਇੱਕਠਿਆਂ ਬੀਤ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।ਇਸ ਸਮੇਂ ਚ ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਹੁਣ ਮਾਵਾਂ ਧੀਆਂ ਜਾਂ ਪੱਕੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਬਣ ਗ‌ਈਆਂ ਸਨ। ਉੱਧਰ ਅੱਜ ਵਿਆਹ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਆ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਇਸ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਸਕੀਮ ਲੜਾਉਣੀ ਪੈਣੀ ਸੀ….ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ਅੱਗੇ….


_______________________________________________

Nice

 

[Mintu s]

#7



ਨਵਾਂ ਪਾਤਰ-:- ਸ਼ੇਰੂ

ਜਾਣ-ਪਛਾਣ –
ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਸਾਲ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਹੈ,ਜੋ ਉਸਦੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਦਸਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ। ਰੰਗ ਖੁਸ਼ੀ ਵਰਗਾ ਹੀ ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ, ਵਾਲ ਭੂਰੇ ਅੱਖਾਂ ਵੀ ਭੂਰੀਆਂ, ਕੱਦ ਉਮਰ ਨਾਲੋਂ ਕੁਝ ਵੱਧ ਹੀ ਸੀ। ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਭਰਾ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਲਲਗਦਾ

ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਅਲੱਗ ਹੀ ਸ਼ੌਕ ਹੈ,ਗਾਂਡ ਮਰਵਾਉਣ ਤੇ ਮਾਰਨ ਦਾ (Bisexual), ਸਿੱਧੀ ਭਾਸ਼ਾ ਚ ਸ਼ੇਰੂ ਗਾਂਡੂ ਹੈ। ਉਂਝ ਲੰਨ ਉਹਦਾ ਮੋਟਾ ਘੱਟ ਪਰ ਲੰਬਾ ਪੂਰਾ ਆ। ਗਾਂਡ ਮਰਵਾ ਮਰਵਾ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦਾ ਸਾਈਜ਼ ਕਿਸੇ ਪੌਰਨ ਸਟਾਰ ਵਾਂਗ ਪਰਫੈਕਟ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

__________________________

ਹੁਣ ਅੱਗੇ –

ਅਗਲੇ ਦੋ ਦਿਨ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੰਘ ਗਏ, ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਮਜ਼ਬੂਰ ਸੀ ।ਪਰ ਅਰਸ਼ ਦੀ ਹਾਲਤ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਹਾਸਾ ਆਉਂਦਾ। ਬੇਚਾਰਾ ਉਸਦੇ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਫਿਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਘੂਰੀ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇੜੇ ਨਾ ਲਗਦਾ।

ਖੁਸ਼ੀ ਹੁਣ ਠੀਕ ਫੀਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰ ਪਲ ਉਹਦਾ ਚਿੱਤ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੰਨ ਚੂਤ ਚ ਲੈਣ ਲਈ ਕਾਹਲਾ ਰਹਿੰਦਾ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਚੁਦ ਕੇ ਹੀ ਅਰਸ਼ ਦੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ। ਹੁਣ ਬਸ ਉਹ ਚੂਤ ਚੁਦਵਾਉਣ ਲਈ ਬੇਚੈਨ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਸਨੇ ਬੜੇ ਬਹਾਨੇ ਬਣਾਏ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਅੱਗੇ ਇਕ ਨਾ ਚੱਲੀ।ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਤੇ ਉਪਰੋਂ ਰਾਤ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਚੂਤ ਮਲ ਮਲ ਕੇ ਬਿਤਾਈ।

ਦਿਨ ਚੜ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮਨ ਚ ਇਹੀ ਗਲ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਜਾਂ ਕੱਲ ਤੱਕ ਉਸਦੀ ਮਾਂ, ਪਿਓ ਤੇ ਭਰਾ ਕਦੇ ਵੀ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਮਨ ਭਰ ਕੇ ਚੁਦਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਇਸੇ ਲਈ ਉਸਨੇ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।
ਅਰਸ਼ ਦੇ ਆਉਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਨੰਗੀ ਹੋ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿਚ ਖੜ੍ਹੀ ਉਸਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਰਸ਼ ਨੇ ਅੰਦਰ ਆ ਉਸਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸੁੱਟਿਆ ਤੇ ਘੋਰ ਕਿੱਸਿੰਗ ਚ ਡੁੱਬ ਗਿਆ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਕਿੱਸ ਕਰਦਿਆਂ ਹੀ ਉਸਦੀ ਲੋਅਰ ਢਿੱਲੀ ਕੀਤੀ ਜਿਸਨੂੰ ਅਰਸ਼ ਨੇ ਪਰ ਚ ਹੀ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਸਮੇਤ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਸਖਤ ਹੋਇਆ ਲੰਨ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਚੂਤ ਤੇ ਟਿਕਾਇਆ ਤੇ ਚਿੱਤੜ ਹਵਾ ਵਿਚ ਉਛਾਲ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ।

ਅਰਸ਼ ਥੋੜਾ ਸੈੱਟ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਝੂਟੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੰਨ ਚੂਤ ਚ ਫਸਾ ਦਿੱਤਾ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਆਹ…………! ਚਲੋ ਚਲੋ…ਤਰਸਗ‌ਈ ਸੀ ਮੈਂ ਤਾਂ..ਆਹ..ਆਹ

ਅਰਸ਼ ਧੱਕੇ ਦਿੰਦਾ ਰਿਹਾ.. ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ…..ਪੱਚ ..ਪੱਚ..ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਆਹ…ਉਹਹਹ…ਆ ਆ.. ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਗੂੰਜ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।
ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਫੁੱਲੀ ਹੋਈ ਚੂਤ ਮਾਰਨ ਚ ਅਲੱਗ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਉਪਰੋਂ ਉਠਿਆ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਬਣਾ ਉਸਦਾ ਮੂੰਹ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵੱਲ ਕਰ ਪਿੱਛੋਂ ਚੂਤ ਚੋਦਣ ਲੱਗਿਆ।

ਖੁਸ਼ੀ- ਆਹ…ਮਮਮਮਮਮ…ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ.. ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਹੁੰਦਾ ਹੁਣ…ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਚੁਦੀ ਜਾਵਾਂ…ਆਹ ….ਆਹ….

ਅਰਸ਼- ਓ…….ਆ…ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ….

ਇਹ ਕਹਿ ਉਹ ਸਪੀਡ ਵਧਾ ਦਿੰਦਾ…ਕਮਰੇ ਚ ਬਸ …ਫੱਚ..ਫਚ ਫਚ ਫਚ……ਆਹ ਆਹ ਦੀ ਗੂੰਜ ਸੀ।

ਅਚਾਨਕ ਸਾਹਮਣਿਉਂ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲ੍ਹਦਾ………..
ਦੋਵੇਂ ਡਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ…..
ਖੁਸ਼ੀ- ਸ਼.ਸ਼.. ਸ਼ੇਰੂ……….

ਸ਼ੇਰੂ- ਥੋਡੀ ਭੈਣ ਦੀ……ਇਹ ਕੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ…!

ਖੁਸ਼ੀ- ਸ਼ੇਰੂ… ਸ਼ੇਰੂ ਮੈਂ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਹਾਂ..!

ਸ਼ੇਰੂ- ਦੀਦੀ… ਸਮਝਣ ਲਈ ਰਹਿ ਹੀ ਕੀ ਗਿਆ…..

ਖੁਸ਼ੀ- ਨੰਗੀ ਹੀ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ- ਪਲੀਜ਼ ਸ਼ੇਰੂ ਘਰ ਨਾ ਦੱਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਣਗੇ…!

ਸ਼ੇਰੂ- ਆਪਣੀ ਦੀਦੀ ਦੇ ਸੰਗਮਰਮਰੀ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ- ਪਰ ਤੂੰ ਕਰਤੂਤ ਹੀ ਅਜਿਹੀ ਕੀਤੀ ਹੈ।

ਇਹ ਸੁਣ ਅਰਸ਼ ਉੱਠ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਕੋਲ ਆਇਆ….

ਅਰਸ਼- ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਇਹਨੇ.. ਮੈਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਇਹਨੂੰ..ਜੋ ਕਰਨਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰੋ।

ਸ਼ੇਰੂ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਮੁਰਝਾਏ ਲੰਨ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸੋਚਦਾ “ਇਹਦਾ ਲੰਨ ਡਰ ਕੇ ਸੁੰਗੜ ਕੇ ਵੀ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਦੇ ਪੂਰੇ ਆਕਾਰ ਚ ਆਇਆ ਫਿਰ ਤਾਂ ਗਾਂਡ ਹੀ ਫਾੜ ਦ‌ਉ…ਜੇ ਇਹਦਾ ਲੰਨ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਮਜ਼ਾ ਆ ਜਾਊ…ਅੱਜ ਫਸ ਵੀ ਗਿਆ ਹੁਣ ਇਹਨੂੰ ਬਲੈਕਮੇਲ ਕਰਕੇ ਮਜ਼ੇ ਲੁੱਟਣ ਦਾ ਮੌਕ਼ਾ”

ਸ਼ੇਰੂ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਡੁੱਬਿਆ ਸੀ ਪਰ ਸੋਚਾ ਦੀ ਲੜੀ ਉਦੋਂ ਟੁੱਟੀ ਜਦੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਹਿਲਾ ਕੇ ਕਿਹਾ- ਪਲੀਜ਼ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਵੀਰੇ…!

ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਨੰਗੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਫੜ ਖੜੀ ਕੀਤਾ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਪੂੰਝ ਕੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਕਿਹਾ- ਤੂੰ ਹੇਠਾਂ ਜਾ ਅਸੀਂ ਗਲ ਕਰਨੀ ਹੈ…!

ਖੁਸ਼ੀ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲੀ ਅਰਸ਼ ਵਲ ਵੇਖ ਸਹਿਮੀ ਹੋਈ ਕੱਪੜੇ ਚੁੱਕ ਹੇਠਾਂ ਭੱਜ ਗ‌ਈ।

ਹੁਣ ਅਰਸ਼ ਬੋਲਦਾ ਹੈ- ਦੇਖ ਸ਼ੇਰੂ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਹੈ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਕੋਈ ਗ਼ਲਤੀ ਨਹੀਂ…ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਾਂ…!

ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਅਰਸ਼ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਵੱਲ ਕੋਈ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਸੀ।

ਸ਼ੇਰੂ- ਪਰ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਚੋਦੀ ਹੈ ਸਜਾ ਤਾ ਮਿਲੇਗੀ…!

ਅਰਸ਼- ਸਜ਼ਾ…ਤੂੰ ਜੋ ਕਹੇਗਾ ਉਹੀ ਕਰੂੰ.. ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ ਮੰਮੀ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗੇ…!

ਸ਼ੇਰੂ- ਠੀਕ ਐ…ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ..ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਕਰ..!

ਇਹ ਕਹਿ ਉਹ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੰਨ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।

ਅਰਸ਼- ਇਹ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾਂ ਤੂੰ…

ਸ਼ੇਰੂ- ਚੁੱਪ….ਜੋ ਕਰਨਾ ਮੈਂ ਕਰਨਾ ਚੁੱਪ ਰਹਿ…!

ਅਰਸ਼ ਸਮਝ ਗਿਆ ਜੋ ਉਹਨੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸ਼ੇਰੂ ਵਾਰੇ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਸੱਚ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਰੱਖਣ ਚ ਸ਼ੇਰੂ ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਕੰਮ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਗਿਆ…

ਸ਼ੇਰੂ ਹੇਠਾਂ ਬੈਠ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਮੁਰਝਾਇਆ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ .. ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਿਹਨਤ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਪਈ ਲੰਨ ਸਖ਼ਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਸ਼ੇਰੂ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਲੰਨ ਉਸਦਾ ਗਲਾ ਵੀ ਭਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਦੋਵੇਂ ਟੱਟਿਆਂ ਨੂੰ ਚੂਸਦਾ ਸ਼ੇਰੂ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈਕੇ ਕਿਸੇ ਅਕਸਪਰਟ ਵਾਂਗ ਚੂਸਣ ਲੱਗਿਆ…

ਅਰਸ਼ ਵੀ ਉਸਦੀ ਚੂਸਾਈ ਨਾਲ ਧੰਨ ਹੋ ਗਿਆ..ਉਸਨੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਸਿਰ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਮੂੰਹ ਚੋਦਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ…ਸ਼ੇਰੂ ਵੀ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹਲਕ ਤੱਕ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ.. ਅਰਸ਼ ਦੇ ਧੱਕਿਆਂ ਨਾਲ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਗਲ ਗਲ ਗਲ..ਗਲੱਪ ਗਲੱਪ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਮੂੰਹ ਥੁੱਕ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ ਉਸਨੂੰ ਸਾਹ ਲੈਣ ਚ ਤਕਲੀਫ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਪਰ ਅਰਸ਼ ਧੱਕਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ…

ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਾਇਆ- ਬਸ ਕਰ ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਪਾੜਣਾ….!

ਇਹ ਕਹਿ ਉਹ ਕੱਪੜੇ ਕੱਢ ਨੰਗਾ ਹੋ ਬੈੱਡ ਤੇ ਚੜ ਘੋੜੀ ਬਣ ਗਿਆ। ਅਰਸ਼ ਸਮਝ ਗਿਆ ਉਸਨੇ ਥੁੱਕ ਨਾਲ ਲੱਥਪੱਥ ਲੰਨ ਸ਼ੇਰੂ ਦੀ ਗਾਂਡ ਤੇ ਟਿਕਾ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ..ਲੰਨ ਫਸਦਾ ਹੋਇਆ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ। ਸ਼ੇਰੂ ਦੀ ਆਹ ਨਿਕਲ ਗ‌ਈ….ਪਰ ਉਹ ਅਕਸਪਰਟ ਸੀ….ਪਰ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੋੜਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਵੱਡਾ ਸੀ…ਅਰਸ਼ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਧੱਕ ਕੇ ਐਡਜਸਟਮੈਂਟ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਸ਼ੇਰੂ ਦੀ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਲੰਨ ਘੁਟਿਆ ਘੁਟਿਆ ਫੀਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਕਦੇ ਮੋਟਾ ਲੌੜਾ ਆਪਣੀ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ।

ਸ਼ੇਰੂ ਦੀ ਗਾਂਡ ਵਿੱਚ ਢੇਕੇ ਮਾਰਦੇ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗਾਂਡ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈ,ਬਸ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਗੁਆਚੇ ਨੇ ਲੌੜੇ ਦੀ ਸਪੀਡ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦੀਆਂ ਕੂਕਾਂ ਨਿਕਲ ਗ‌ਈਆਂ।

ਸ਼ੇਰੂ- ਆਹ ਵੀਰੇ…….ਹੋਲੀ ਚੱਲ ਮੇਰੀ ਗਾਂਡ ਫਟ ਜਾਊ….।

ਅਰਸ਼- ਸਾਲਿਆ….. ਵੀਰਾ ਨਾ ਕਹਿ..! ਜੀਜਾ ਆਂ ਤੇਰਾ ਜੀਜਾ…!

ਅਰਸ਼ ਨੇ ਸ਼ੇਰ ਵਾਂਗ ਗਰਜ਼ ਕੇ ਪੰਜ ਚਾਰ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਢੇਕੇ ਮਾਰੇ।
ਸ਼ੇਰੂ ਬਸ- ਆ ਆ ਆ ਆ ਆਹ ਆਹ ਜੀਜੂ…ਮੇਰੀ ਦੀਦੀ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਐਡਾ ਵੱਡਾ ਲੌੜਾ ਮਿਲਿਆ….ਆਹ….. ਫਾੜ ਦੋ ਮੇਰੀ ਬੁੰਡ….!

ਅਰਸ਼- ਸਾਲਿਆ ਕਿਸਮਤ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈ ਐ।

ਅਰਸ਼ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਢੇਕੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਐਕਸਪੀਰੀਐਂਸ ਯੂਸ ਕਰ ਬੁੰਡ ਘੁੱਟ ਲ‌ਈ…ਅਰਸ਼ ਤੋਂ ਸਹਿਣ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ…ਉਹ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਬੋਲਣ ਲੱਗਿਆ- ਆਹ……ਸਾਲਿਆ ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਦਿੱਤਾ…ਮੈਂ ਗਿਆ….!

ਸ਼ੇਰੂ- ਨਹੀਂ ਜੀਜੂ…. ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ….. ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਤੇ..!

ਇੰਨਾਂ ਕਹਿ ਉਹ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਘੁੰਮ ਕੇ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਬਹਿ ਜਾਂਦਾ! ਅਰਸ਼ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਗਰਜਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਫੁਆਰ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ … ਸ਼ੇਰੂ ਸਕਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੰਨ ਸਫ਼ਾਚੱਟ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਲਪਾਲਪ ਕਰੀਂ ਉਹ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਗੱਲ ਛੇੜਦਾ ਹੈ-

ਸ਼ੇਰੂ- ਇਹ ਜੀਜੂ ਬਣਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਕੀ ਹੈ..?

ਅਰਸ਼ ਡੀਟੇਲ ਵਿਚ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦਿੰਦਾ…ਗੱਲ ਸੁਣਦੇ ਸੁਣਦੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਲੰਨ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ…!

ਅਰਸ਼- ਸਾਲਿਆ ਲੰਨ ਤੇਰਾ ਵੀ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ…!

ਸ਼ੇਰੂ- ਜੀਜੂ ਲੰਨ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਕੈਮ ਐ …. ਇਹ ਤਾਂ ਬਸ ਸ਼ੋਂਕ ਹੀ ਐ ਬੁੰਡ ਮਰਵਾਉਣ ਦਾ….ਪਰ ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤੀ…ਧਰਮ ਨਾਲ ਮਜ਼ਾ ਆ ਗਿਆ.!

ਅਰਸ਼- ਸਾਲਿਆ…ਲੰਨ ਤੇਰਾ ਭੈਣ ਦੀ ਸਟੋਰੀ ਸੁਣ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ..!

ਸ਼ੇਰੂ-ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਜੀਜੂ…. ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੇ ਤੂੰ ਖੁਸ਼ ਰੱਖੀਂ ਉਸਨੂੰ…!

ਅਰਸ਼- ਖੁਸ਼ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਰੱਖੂ ਸਾਲੇ ਸਾਹਬ…ਪਰ ਘਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਂਭ ਲਵੀਂ..!

ਸ਼ੇਰੂ- ਪਹਿਲੀ ਗੱਲ ਕੋਈ ਪੰਗਾ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ….ਜੇ‌ ਪੈ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪੇ ਸਾਂਭੂੰ…! ਓਕੇ..

ਅਰਸ਼- ਓਕੇ ਓਕੇ…. ਚੱਲ ਮੈਂ ਚਲਦਾ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਦੇਵੀਂ ਸਭ…..

ਸ਼ੇਰੂ - ਓਕੇ ਜੀਜੂ…..

ਅਰਸ਼ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਦੋੜ ਜਾਦਾ, ਸ਼ੇਰੂ ਨੰਗਾ ਹੀ ਕੱਛੀ ਜਿਹੀ ਪਾ ਕੇ ਹੇਠਾਂ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ.. ਮੂੰਹ ਉਸਦਾ ਵੀਰਜ਼ ਨਾਲ ਲੱਥਪੱਥ…. ਹੇਠਾਂ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਕੀ ਖੁਸ਼ੀ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਕੰਮ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਪਤਲਾ ਪਜਾਮਾ ਫਸਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਤੋਂ ਖੁਲੀ ਟੀ ਸ਼ਰਟ ਪਾਈ ਸੀ…ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਆਇਆ ਉਹਨੇ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀਂ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਜਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸਰੀਰ ਜਵਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦਿੱਤਾ।

ਖੁਸ਼ੀ ਹੜਬੜਾ ਗਈ ਪਰ ਸ਼ੇਰੂ ਦੀ ਜਕੜਨ ਚੋਂ ਛੁੱਟ ਨਾ ਸਕੀ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਹਾਏ ਅਰਸ਼……ਸ਼ੇਰੂ ਇੱਥੇ ਹੀ ਆ ਹੱਟੋ ਹਟੋ….ਪੰਗਾ ਨਾ ਪੈ ਜਾਵੇ।

ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਦਰਾੜ ਵਿਚ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਲੱਗਿਆ….

ਖੁਸ਼ੀ- ਪਲੀਜ਼ ਅਰਸ਼ ਰਹਿਣ ਦਵੋ…!

ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗਰਦਨ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦਾ , ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਲੰਨ ਰਗੜਨ ਲੱਗਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਇਹ ਫੀਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਸ਼ੇਰੂ ਇੱਕ ਹੱਥ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਢਿੱਡ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਾ ਕੇ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਲੱਗਿਆ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਉਂਗਲਾਂ ਚ ਲਪੇਟ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਟੇਸਟ ਪਛਾਣ ਕੇ ਉਂਗਲਾਂ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਚੂਸਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ।

ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਕੰਨ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦਾ ਹੈ- ਦੀਦੀ….. ਜੀਜੂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਸਮਝਾ ਦਿੱਤਾ।

ਖੁਸ਼ੀ ਹੜਬੜਾ ਕੇ ਘੁੰਮਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ- ਸ਼ੇ.. ਸ਼ੇਰੂ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੂੰ….?

ਸ਼ੇਰੂ- ਛਟਪਟਾ ਰਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ- ਦੀਦੀ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਲਈ…!

ਖੁਸ਼ੀ- ਸ਼ੇਰੂ ਛੱਡ ਮੈਨੂੰ..ਇਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੂੰ ਗ਼ਲਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ…!

ਸ਼ੇਰੂ- ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ…ਕੁਝ ਗ਼ਲਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ…ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਲਈ ਸੇਫ ਬੰਦਾ ਹਾਂ।

ਖੁਸ਼ੀ ਕੁੱਝ ਪਲਾਂ ਚ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਖ਼ਿਆਲ ਆਉਂਦਾ ਕਿ ਸ਼ੇਰੂ ਸਹੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਆਵੇਗਾ…!
ਖੁਸ਼ੀ- ਠੀਕ ਐ ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਈ …. ਛੱਡ ਮੈਨੂੰ

ਸ਼ੇਰੂ ਪਕੜ ਢਿੱਲੀ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਘੁੰਮ ਕੇ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ- ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ ਜੋ ਤੂੰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਇਹ ਗਲਤ ਐ…

ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੱਥੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦਾ- ਪਰ ਦੀਦੀ…!

ਖੁਸ਼ੀ- ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਕੇ- ਪਰ ਪੁਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ….!

ਓਦੋਂ ਹੀ ਗੇਟ ਖੜਕਦਾ……ਠੱਕ…ਠੱਕ..ਠੱਕ..!

ਦੋਵੇਂ ਚੋਂਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗੇਟ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲਗਦੇ ਹਨ……..

Nice

 

[Mintu s]

#8





ਗੇਟ ਦਾ ਖੜਾਕ ਸੁਣ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ -
“ਸ਼ੇਰੂ..! ਵੀਰੇ ਤੂੰ ਨਾਹ ਧੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਹੁਲੀਆ ਸੰਵਾਰ ਮੈਂ ਦੇਖਦੀ ਆਂ ਕੋਣ ਹੈ।
ਖੁਸ਼ੀ ਘਰ ਦਾ ਗੇਟ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਪ੍ਰੀਤੀ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾਉਣ ਲਗਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਸਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਫ਼ੜ ਗਲ਼ੇ ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਧੀਏ ਤੇਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਪੈਰਾਂ ਚ ਨਹੀਂ। ਚਲ ਅੰਦਰ ਆ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰਨ ਆਈ ਹਾਂ । ਨਵੀਂ ਵਿਆਹੀ ਵਹੁਟੀ ਦੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਸਰੀਰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਦੋਵੇਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਅੰਦਰ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਦੋਂ ਹੀ ਸਾਹਮਣੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨਾਹ ਕੇ ਨਿਕਲਦਾ ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਤੌਲੀਆ ਲਪੇਟ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਦਾ ਆਕਾਰ ਨਜ਼ਰੀਂ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਬੋਲੀ- ਮੰਮੀ ਤੁਸੀਂ ਸ਼ੇਰੂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰੋ ਮੈਂ ਚਾਹ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹਾਂ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਚੋਂਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਮੰਮੀ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ, ਤੁਸੀਂ ਬੈਠੋ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ- ਹੋਰ ਸ਼ੇਰੂ ਪੁੱਤ ਕਿਵੇਂ ਰਿਹਾ ਵਿਆਹ…!
ਸ਼ੇਰੂ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਅਪਣਾ ਤੌਲੀਆ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠਦਾ ਹੋਇਆ – ਵਿਆਹ‌ ਤਾਂ ਆਂਟੀ ਠੀਕ ਰਿਹਾ ਆਓ ਬੈਠੋ…ਪਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਗੁੱਸਾ ਹਾਂ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਕਿਉਂ ਬ‌ਈ…!
ਸ਼ੇਰੂ- ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਚਾਅ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ ਤੁਸੀਂ…..
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਚ ਹੱਥ ਮਾਰਕੇ ਪੁਚਕਾਰ ਕੇ- ਨਾ ਨਾ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਤੇਰੇ ਚਾਅ ਵੀ ਸਭ ਪੂਰੇ ਹੋਣਗੇ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਚ ਹੱਥ ਮਾਰਨ ਕਰਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮਸਤੀ ਚੜ੍ਹ ਗ‌ਈ ਤੇ ਤੌਲੀਏ ਚ ਉਹਦਾ ਲੰਨ ਬੇਬਸ ਹੋ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਦਿਸ ਗਿਆ ਸੀ ਜਵਾਨ ਲੰਨ ਦੀ ਲੋਰ ਉਸਤੇ ਵੀ ਹਾਵੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ।
ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਸਾਂਭਦਾ ਹੋਇਆ ਉਠਣ ਲਗਦਾ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਤੌਲੀਆ ਖਿੱਚ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ੇਰੂ ਅਲਫ਼ ਨੰਗਾ ਤੇ ਉਸਦਾ ਖੜ੍ਹਾ ਲੰਨ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਝੂਲ ਜਾਂਦਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਲੰਨ ਵੱਲ ਵੇਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੇ ਅਰਸੇ ਬਾਅਦ ਜਵਾਨ ਲੰਨ ਵੇਖਿਆ ਹੈ । ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਲੰਨ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨ ਚੇਤੇ ਆ ਗਏ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੀ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਿਚ ਗੁਆਚ ਗਈ।ਉਸਦਾ ਸੁਪਨਾ ਉਦੋਂ ਟੁਟਿਆ ਜਦੋਂ ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਦਲੇਰੀ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਰਗੜ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੜਬੜਾ ਗੲੀ ਪਰ ਜਵਾਨ ਲੰਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਬਣ ਕੇ ਦੋੜ ਗਈ।ਪਰ ਲਾਜ ਰੱਖਦੀ ਉਹ ਬੋਲੀ- ਹਾਏ ਰੱਬਾ ਸ਼ੇਰੂ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ…?
ਸ਼ੇਰੂ- ਤੁਸੀਂ ਵੇਖ ਤਾਂ ਲਿਆ ਆਂਟੀ… ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕੀਤੀ ਸੀ..ਤੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਹੁਣ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਹਿਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੋਂ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਉਹ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਹਿੱਲਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਫ਼ੜ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਲੰਨ ਦੀ ਗਰਮਾਇਸ਼ ਉਸਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨਾਲ- ਇੱਕ ਜਗ੍ਹਾ ਟਿਕ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ…ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਤੂੰ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਐਂ।
ਸ਼ੇਰੂ- ਹਰਕਤ ਤੁਸੀਂ ਕੀਤੀ ਹੈ,ਮੇਰਾ ਤੋਲੀਆ ਖਿੱਚ ਕੇ…!
ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਚਲਾਉਣ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਤੇ ਮਸਤੀ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਤਦ ਹੀ ਉਸਦੀ ਨਿਗਾਹ ਰਸੋਈ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਖੜ੍ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਖੁਸ਼ੀ ਸਮਾਇਲ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਸਹਿਮਤੀ ਦੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੰਦੀ ਹੈ-ਚਾਹ ਤਿਆਰ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹਟਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਖੁਸ਼ੀ ਹਸਕੇ ਜੀਭ ਕੱਢ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਬੇਮਨ ਜਿਹਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਉਦੋਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਚਾਹ ਲੈ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਦੋਵੇਂ ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਗੱਪਾਂ ਮਾਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਸ਼ੇਰੂ ਵੀ ਕਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਉੁਥੇ ਆ ਜਾਂਦਾ, ਸ਼ੇਰੂ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੀ ਵੇਖ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਇਹ ਸਭ ਨੋਟ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।
ਥੋੜੇ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ- ਖੁਸ਼ੀ ਥੋੜਾ ਤੇਲ ਗਰਮ ਕਰ….. ਤੇਰੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰਾਂ..!
ਖੁਸ਼ੀ- ਤੇਲ ਤਾਂ ਮੈਂ ਗਰਮ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ ਪਰ ਹੁਣ ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹਾਂ…ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਸਦੇ ਇਵਜ਼ ਵਜੋਂ ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਮਸਾਜ ਕਰਾਂਗੀ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹੁਣ ਤੂੰ ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਹੀ ਦਿੱਤਾ.. ਮੈਂ ਕੌਣ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਨਾਂਹ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ੀ…!
ਖੁਸ਼ੀ ਤੇਲ ਗਰਮ ਕਰਕੇ ਰੂਮ ਵਿਚ ਲੈ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਮੀਜ਼ ਕੱਢ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਮੁੱਧੀ ਲੇਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਤੇਲ ਲਾਉਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੇਰੂ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀਂ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਬਾਹਰ ਚੱਲਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਹਿ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਸ਼ੇਰੂ- ਦੀਦੀ ਕੁਝ ਨਾ ਕਹਿ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਕਰ ਆਂਟੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਮੈਂ ਕਰੂੰ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਸ਼ੇਰੂ ਕੋਈ ਪੰਗਾ ਨਾ ਪੈ ਜਾਵੇ!
ਸ਼ੇਰੂ- ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ.. ਤੂੰ ਵੇਖ ਤਾਂ ਲਿਆ ਬਾਹਰ ਕੀ ਹੋਇਆ!
ਖੁਸ਼ੀ- ਹਸਦੀ ਹਸਦੀ ਹੋਈ …ਚੱਲ ਠੀਕ ਐ ਪੰਗਾ ਨਾ ਪਾ ਦੇਵੀਂ।
ਸ਼ੇਰੂ ਇੰਨਾ ਸੁਣ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਆ ਗਈ…ਚਲ ਜਲਦੀ ਕਰ ਟਾਈਮ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਆ।
ਸ਼ੇਰੂ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਕੋਲ ਬਹਿ ਕੇ ਤੇਲ ਦੀ ਧਾਰ ਦੁੱਧ ਚਿੱਟੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਪਾਉਂਦਾ.. ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੰਬ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫਿਰ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਮਿਲਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਕੂਲਾ ਕੂਲਾ ਮਾਸ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਰੂੰ ਵਾਂਗ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਰ ਨੌਜਵਾਨ ਅੰਦਰ ਕਿਸੇ ਆਂਟੀ ਵੱਲ ਅਲੱਗ ਹੀ ਖਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਸਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹੀ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਤਾਂ ਆਂਟੀਆਂ ਕੋਲ ਤਜਰਬਾ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦਾ ਦੂਜਾ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਸਿਖਰਲੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ, ਜਿਸ ਤੇ ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਰਗ਼ੜ ਰਗ਼ੜ ਕੇ ਅਸੀਮ ਅਨੰਦ ਮਾਣ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸ਼ੇਰੂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਤੇ ਵੱਖੀਂਆਂ ਕੌਲ ਹੱਥ ਰਗੜਦਾ ਉਸਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਦਾ ਨਾਪ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਤਦ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀਂ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੇੜੇ ਖੜ ਗੲੀ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਮੰਮੀ ਇਹ ਸਲਵਾਰ ਵੀ ਖੋਲ ਦਵੋ ਹੇਠਾਂ ਵੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਹੋ ਜਾਊਗੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਠਣ ਲਗਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਬੋਲਦੀ ਹੈ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਉੱਠੋ ਨਾ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਲੇਟੇ ਰਹੋ….ਬਸ ਆਪਣਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਵੋ.. ਸਲਵਾਰ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਕੱਢ ਦੇਵਾਂਗੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕ ਕੇ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲ਼ੇ ਦੀ ਗੰ‌‌ਢ ਖੋਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਖਿੱਚ ਕੇ ਸਮੇਤ ਕੱਛੀ ਦੇ ਸਲਵਾਰ ਕੱਢ ਵਗਾਹ ਮਾਰਦੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਵੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ- ਆਹ ਮੰਮੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡੇ ਹਨ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਧਿਆਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਾਰਿਆ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੱਸ ਪੈਂਦੀ ਹੈ – ਤੇਰੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮੈਂ ਕਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਐਨਾ ਭਾਰਾ ਮਾਲ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੀ ਏਂ…!
ਖੁਸ਼ੀ- ਮੰਮੀ ਬਸ ਕਰੋ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਆਉਂਦੀ ਹੈ…!
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਸ਼ਰਮ ਆਲੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਤੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਐ..ਹੱਸਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ।
ਖੁਸ਼ੀ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਤੇਲ ਦੀ ਧਾਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਤਰਬੂਜਾਂ ਜਿਹੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।ਕੋਲ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀਨ ਵੇਖ ਕੇ ਪੂਰਾ ਗਰਮ ਸੀ, ਉਹ ਲਾਗੇ ਪ‌ਈ ਤੇਲ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਚੁੱਕ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਤੇਲ ਨਾਲ ਚੋਪੜ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਥੋੜਾ ਉੱਚਾ ਉੱਠ ਉਸਦੀ ਟੀ ਸਰਟ ਦੇ ਗਲ਼ੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ, ਖੁਸ਼ੀ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਛਟਪਟਾਉਂਦੀ ਹੈ ।
ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਹਿਲਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲਦੀ ਹੈ – ਕੀ ਹੋਇਆ ਪੁੱਤ…..ਸਾਰਾ ਬੈੱਡ ਹੀ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ..?
ਖੁਸ਼ੀ- ਮੌਢੇ ਹਿਲਾ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਹੱਥ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੋਈ- ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ ਮੱਛਰ ਨੇ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਹਾਏ ਇਹ ਕੰਜ਼ਰ ਦੇ ਮੱਛਰ ਵੀ ਨਾ ਤੜਫਾ ਛੱਡਦੇ ਨੇ।
ਸ਼ੇਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਖੁਸ਼ੀ ਫਸ ਚੁੱਕੀ ਹੈ,ਇਧਰ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਫਸਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ੇਰੂ ਕਰਨ ਕੀ ਜਾ ਰਿਹਾ।
ਪਰ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਅੱਗੇ ਕਰ ਸਿੱਧਾ ਉਸਦੀ ਬਰਾ ਅੰਦਰ ਫ਼ਸਾ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਟਾਈਟ ਉਸਦੀ ਬਰਾ ਦੀ ਹੁੱਕ ਕਟਾਕ…ਕਰਕੇ ਟੁੱਟਣ ਤੇ ਉਹ ਸਭ ਸਮਝ ਗ‌ਈ ਕਿ ਸ਼ੇਰੂ ਉਸਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਦੀਵਾਨਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਤੇਲ ਵਿਚ ਭਿੱਜੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਦੱਬਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਉਹ‌ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੰਪ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿੱਦਾਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਦੁੱਧ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਦੇ ਮੰਮੇ ਦੱਬਦਾ ਇਹੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਕੈਦ ਕਰ ਸਕਣੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨਾਮੁਮਕਿਨ ਹਨ। ਅੱਜ ਉਸਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ,ਕਿ ਖੁਸ਼ੀ ਮੰਮਿਆਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਪੌਰਨ ਸਟਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਇਧਰ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਬੇਫ਼ਿਕਰੀ ਨਾਲ ਨਿੱਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ।ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਬੁੰਡ ਦੇ ਸਾਈਜ਼ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਿਸੇ ਪੌਰਨ ਸਟਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਦੋਵਾਂ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਸੋਚਣੀ ਤਾਂ ਲਗਭਗ ਇੱਕੋ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਸੋਚ ਦੀ ਤੰਦ ਉਦੋਂ ਟੁੱਟੀ ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਦਰਾੜ ਚ ਕੁਝ ਗਿੱਲਾ ਗਿੱਲਾ ਜਿਹਾ ਫੀਲ ਹੋਇਆ। ਉਸਨੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਟੰਗਾਂ ਫੈਲਾ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਜਿਸਤੋਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਕਾਲੇ ਭੂਰੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਲੁਕੀ ਚੂਤ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਈ। ਚੂਤ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਤੇ ਪਾਣੀ ਜਿਹਾ ਵੇਖ ਉਹ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਚ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਹੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਥੋੜਾ ਤੇਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਤੇ ਡੋਲ ਵਾਲਾ ਦੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।
ਵਾਲਾਂ ਢਕੀ ਚੂਤ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਹੱਥ ਲੱਗਣ ਨਾਲ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤਾਂ ਕੰਬ ਗ‌ਈ , ਲੰਮੇ ਅਰਸੇ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਚੂਤ ਤੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੱਥ ਫੀਲ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਆਹਹਹ ਉਦੋਂ ਨਿੱਕਲੀ ਜਦੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਇਕ ਉਗਲ ਚੂਤ ਚ ਧੱਕ ਦਿੱਤੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਚੂਤ ਦੀ ਕਸਾਵਟ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਬਿਨਾਂ ਲੰਨ ਤੋਂ ਚੂਤ ਦੀ ਸੀਲ ਦੁਬਾਰਾ ਬੰਦ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।
ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਚ ਰੁੱਝੀ ਵੇਖ ਕੇ ਹੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਸਤ ਹੋ ਗਿਆ।ਉਸਨੇ ਚੁਟਕੀ ਭਰ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨਿੱਪਲ ਮਸਲ ਦਿੱਤੇ, ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਮਸਤੀ ਭਰੀ “ਆਹ….” ਨਿੱਕਲ ਗਈ।ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਜਣੇ ਆਪਣੀ ਮਸਤੀ ਚ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਸਨ।
ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਲੋਅਰ ਹੇਠਾਂ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਲੰਨ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਅੱਗੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਵਰਜਿਆ। ਪਰ ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਭੋਲਾ ਮੂੰਹ ਬਣਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਣ ਲਈ ਤਰਲਾ ਕੀਤਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਭੈਣ ਭਰਾ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ,ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਸਲ ਮਜ਼ੇ ਲੈਣ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਇਸ ਸਮੇਂ ਇਸ ਸਭ ਲਈ ਸਹੀ ਮਾਹੋਲ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਖਿੜ ਗਿਆ। ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਲੰਨ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ।ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੀ ਗਰਮੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਪਿਘਲਦਾ ਫੀਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਣ ਉਪਰੰਤ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਟੇਸਟ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ,ਇਹ ਦੂਜਾ ਲੰਨ ਸੀ ਜੋ ਉਸਨੇ ਮੂੰਹ ਚ ਲਿਆ ਸੀ। ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਲੰਨ ਦੇ ਚੁੱਪੇ ਮਾਰਦੀ ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ “ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਲੰਨ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਲੰਨ ਨਾਲੋਂ ਤਾ ਪਤਲਾ ਪਰ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਲੰਨ ਨਾਲੋਂ ਦੁਗਣਾ ਸਖ਼ਤ ਐ”
ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਰਤ ਸੁੱਝੀ ਉਸਨੇ ਲੰਨ ਮੂੰਹੋਂ ਕੱਢ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਰੁਕਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਬੋਲੀ- ਮੰਮੀ ਥੋੜਾ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਕੇ ਬੁੰਡ…ਸੋਰੀ ਚਿੱਤੜ ਉਤਾਂਹ ਨੂੰ ਚੁੱਕਿਓ ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਇਉਂ ਹੀ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਘੌੜੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪ ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਲਿਆ। ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਲੰਨ ਚੂਸ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਮੂੰਹੋਂ ਕੱਢਿਆ ਹੁਣ ਲੰਨ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਲਾਰਾਂ ਚ ਲਥਪਥ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਗਰਦਨ ਹਿਲਾ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਚੋਦਣ ਦੀ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਲੰਨ ਫੜਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਤੇ ਟਿਕਾਇਆ, ਸ਼ੇਰੂ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਲੰਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੀਕ ਸਾਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਗੂੰਜ ਉੱਠੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਆਹਹਹਹਹ……..! ਮਾਂ…ਪਾੜ ਛੱਡੀ ਚੂਤ ਮੇਰੀ…..!ਕੀ ਹੋਇਆ…… ਖੁਸ਼ੀ ਕੀ ਕੀਤਾ ਤੂੰ?
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਅਸਹਿ ਦਰਦ ਚ ਕੁਰਲਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਿੱਛੋਂ ਸ਼ੇਰੂ ਵੀ ਤਿੱਖੇ ਲੰਨ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੁਝ ਸਮਝਦੀ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਝੁਕ ਕੇ ਬੋਲੀ- ਇਹ ਸੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ……… ਮੇਰੀ ਸਵੀਟ ਸੱਸ ਤੇ ਕਿਊਟ ਭਰਾ ਲਈ ਕਰੋ ਇਨਜੋਏ…….!.
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਜੋਸ਼ ਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਉਹ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨ ਲਗਦਾ, ਇਹਨਾਂ ਧੱਕਿਆ ਨੂੰ ਸਮਝਦੀ ਗਰਦਨ ਮੋੜ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਵੇਖਦੀ ਹੈ, ਸ਼ੇਰੂ ਸਮਾਇਲ ਦੇ ਕੇ ਅੱਖ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ.. ਪ੍ਰੀਤੀ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਧੱਕਿਆਂ ਨੂੰ ਸਂੰਭਾਭਲਦੀ ਅਡਜਸਟਮੈਂਟ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਤਿੱਖੀ ਰੌਡ ਜਿਹਾ ਲੰਨ ਚੂਤ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਮਾਪਣ ਲਗਦਾ। ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਦਰਦ ਭਰੀਆਂ “ਆਹਾਂ” ਸਵਾਦ ਚ ਬਦਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਆਹ ਆਹ…..ਆਹ.. ਖੁਸ਼ੀ ਕੰਜ਼ਰੀ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਤੋਂ ਹੀ ਚੁਦਵਾ ਦਿੱਤਾ…ਆਹ ਆਏ…!
ਖੁਸ਼ੀ – ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਚੁੰਮ ਲੈਂਦੀ ਹੈ- ਮੰਮੀ ਤੁਹਾਡੀ ਸੇਵਾ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਕਰੂੰਗੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਮਿਸਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣੀ!
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਆਹ…. ਮੇਰੀ ਧੀਏ ਸੇਵਾ ਨੇ ਤਾਂ ਮਜ਼ੇ ਲਿਆ ਦਿੱਤੇ…!
ਖੁਸ਼ੀ ਖੜੀ ਹੋ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮਦੀ ਹੈ, ਫ਼ਿਰ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਤੇ ਰੱਖ ਚੂਤ ਤੇ ਲੰਨ ਦਾ ਮਿਲਿਆ ਰਸ ਚੂਸਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਵੇਖ ਸ਼ੇਰੂ ਹੋਰ ਉਤੇਜਿਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਲਾ ਵਿਚ ਹੀ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਖਾਲੀ ਕਰਨ ਲਗਦਾ। ਆਪਣੀ ਚੂਤ ਅੰਦਰ ਗਰਮ ਲਾਵਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੰਬਦੀ ਹੋਈ ਝੜਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।ਇਹ ਸੁੱਖ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਉਹ ਨੀਮ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਗੁਆਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣਾ ਮੁਰਝਾਇਆ ਲੰਨ ਲੈ ਕਪੜੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਭੱਜ ਜਾਂਦਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਅੱਖ ਉਦੋਂ ਖੁਲਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ- ਮੰਮੀ ਚੂਤ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਫਟ ਗਈ…ਹਾਏ ਇਸਤੋਂ ਤਾਂ ਖ਼ੂਨ ਵੀ ਵਗ ਰਿਹਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਇੰਨੇ ਟਾਇਮ ਬਾਅਦ ਚੁਦੀ ਇਹ ਥੋੜਾ ਨੁਕਸਾਨ ਤਾਂ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ…ਮੈਂ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹਾਂ…ਸੇਕ ਲੈ ਕੇ ਇਹ ਬੇਹਤਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ..
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹਾਂ…ਉਹ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ…( ਪ੍ਰੀਤੀ ਸੰਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ)
ਖੁਸ਼ੀ- ਪਰ .. ਕੀ ਮੰਮੀ…?
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਉਹ…ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਕੱਢਿਆ…ਸਾਰਾ ਅੰਦਰ ਹੀ…ਇਹ ਸੇਫ ਨਹੀਂ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਤੁਸੀਂ ਟੈਂਸ਼ਨ ਨਾ ਲਵੋ…ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਪਿੱਲਸ ਦੀ ਲੋੜ ਐ…ਮੰਗਵਾ ਲੈਨੀਂ ਹਾਂ.. ਮੈਡੀਕਲ ਤੋਂ…
ਇੰਨਾਂ ਕਹਿ ਖੁਸ਼ੀ ਰਸੌਈ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਗਰਮ ਕਰ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਨੂੰ ਸੇਕ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੁਣ ਰਾਹਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਲੰਗੜਾ ਕੇ ਤੁਰਦੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
*************************************************

Nice