Update 11
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਚਾਚੀ ਘਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਖੜੀ ਵਾਲ ਸੁਕਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਉਸਦੀ ਬਾਂਹ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਕੇ ਕਿਹਾ "ਕਿੱਦਾਂ ਜਾਨ"?
ਮੇਰੇ ਮੂੰਹੋ "ਜਾਨ" ਸੁਣਕੇ ਕਿਰਨ ਨੇ ਇਕਦਮ ਇਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੇ ਤਾਂ ਨੀ ਸੁਣਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਕੇ ਮੁਸਕੁਰਾ ਕੇ ਕਿਹਾ "ਹਾਜੀ ਵਧੀਆ ਜੀ"।
ਮੈਂ- ਹੁਣ ਟਾਈਮ ਲੱਗਾ ਤੇਰਾ ਨਹਾਉਣ ਦਾ?
ਕਿਰਨ- ਹਾਜੀ ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਸੀ ਅੱਜ। ਸਵੇਰ ਦੀ ਹੁਣ ਵਿਹਲੀ ਹੋਈ ਸੀ।
ਮੈ- ਆਜਾ ਅੰਦਰ, ਗੱਲਾਂਬਾਤਾਂ ਕਰਦੇ ਆਂ
ਕਿਰਨ- ਚਲੇ ਜਾਉ ਅੰਦਰ। ਮੰਮੀ ਅੰਦਰ ਈ ਆ।
ਮੈਂ- ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਨੀ, ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਆਇਆਂ।
ਕਿਰਨ- ਅੱਛਾ। ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ? (ਕਿਰਨ ਨੇ
ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ)
ਮੈਂ- ਜੋ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਨਾਲ ਕਰੀ ਦੀਆਂ।
ਕਿਰਨ- ਅੱਛਾ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਟਾਈਮ ਲੱਗਣਾ ਥੋੜਾ। ਤੁਸੀਂ ਚਲੋ ਮੈਂ 1 ਮਿੰਟ ਚ ਆਉਨੀ ਆਂ।
ਮੈਂ- ਜਿਆਦਾ ਟਾਈਮ ਨਾ ਲਾਈਂ। ਨਹੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਆਕੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਜਾਣਾ ਤੈਨੂੰ।
ਕਿਰਨ- ਬਸ 1 ਮਿੰਟ ਚ ਆਗੀ (ਉਸਨੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਸਮਾਈਲ ਘੁੱਟਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ)
ਅੰਦਰ ਚਾਚੀ ਬੈਠੀ ਟੀ ਵੀ ਤੇ ਕੋਈ ਸੀਰੀਅਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਚਾਚੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹਾਲ ਚਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਤੇ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਮੈਂ ਕੋਲ ਪਈ ਕਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਫੋਨ ਤੇ ਲਗ ਗਿਆ। ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਦ ਕਿਰਨ ਅੰਦਰ ਆਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਚਾਚੀ ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ "ਕਿਰਨ, ਭਾਜੀ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਚਾਹ ਬਣਾਕੇ ਪਿਆਦੇ। ਨਾਲੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਵੀ ਬਣਾ ਲਈ ਇਕ ਕੱਪ"।
ਕਿਰਨ- ਹਾਂਜੀ ਬਣਾਉਂਦੀ ਆਂ।
ਮੈਂ- ਚਲ ਮੈਂ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਆਉਂਦਾਂ (ਮੈਂ ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ)। ਨਾਲੇ ਬਰੈੱਡ ਦੇ ਟੋਸਟ ਜਿਹੇ ਬਣਾਉਂਦੇ ਆਂ। ਮੈਂ ਹੈਲਪ ਕਰ ਦਿੰਨਾ ਤੇਰੀ।
ਚਾਚੀ- ਹਾਂ ਬਣਾ ਲੳ। ਇਕ ਦੋ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਦੇ ਦਿਉ। ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਆ ਮੈਨੂੰ ਵੀ।
ਕਿਰਨ- ਹਮਮ ਚਲੋ ਫਿਰ (ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਕੇ ਕਹਿੰਦੀ)।
ਮੈਂ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੋਵੇਂ ਉੱਠਕੇ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ। ਰਸੋਈ ਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਕਿਰਨ ਨੇ ਛੋਟੇ ਭਾਂਡੇ ਚ ਪਾਣੀ ਪਾਕੇ ਚੁੱਲੇ ਉਬਲਣ ਲਈ ਰੱਖ ਦਿਤਾ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦੀ
ਕਿਰਨ- ਤੁਸੀਂ ਬੜਾ ਕੱਲ ਤੋਂ "ਜਾਨ ਜਾਨ" ਕਹਿੰਦੇ ਪਏ ਆ ਮੈਨੂੰ (ਕਿਰਨ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਸੀ)
ਮੈਂ- ਹਾਂ ਤੇ "ਜਾਨ" ਨੂੰ "ਜਾਨ" ਈ ਕਹਿਣਾ ਆ।
ਕਿਰਨ- ਅੱਛਾ ਜੀ? ਬਾਹਰ ਜੇ ਮੰਮੀ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਸੁਣ ਲੈਂਦਾ ਤੇ।
ਮੈਂ- ਕਿਸੇ ਨੇ ਨੀਂ ਸੀ ਸੁਣਨਾ। ਐਵੀਂ ਨਾ ਟੈਨਸ਼ਨ ਲੈ ਤੂੰ। ਚਾਹ ਬਣਾ ਬਸ ਵਧੀਆ ਜਿਹੀ।
ਕਿਰਨ- ਹਮਮ। ਮਿੱਠਾ ਕਿੱਦਾਂ, ਘੱਟ ਪਾਵਾਂ ਕਿ ਜਿਆਦਾ ਪੀਣਾ ਤੁਸੀ?
ਮੈਂ- ਮਿੱਠਾ ਜਿਆਦਾ ਈ ਰੱਖੀ। ਚਾਹ ਮਜੇਦਾਰ ਜਿਹੀ ਬਣਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਆ, ਤੇਰੇ ਵਰਗੀ।
ਕਿਰਨ- ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਮਤਲਬ?
ਮੈਂ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਉਸਦੀ ਦੋਵਾਂ ਬਾਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਫੜਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਮਤਲਬ ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਮਿੱਠੀ ਤੇ ਮਜੇਦਾਰ ਜਿਹੀ" ਤੇ ਨਾਲ ਈ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਲੈ ਗਿਆ। ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਰਸੋਈ ਚ ਈ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਨ ਲੱਗਾ। ਕਿਰਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਪਰੇ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਚੁੱਲੇ ਵਲ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਕਰ ਲਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਮੇਰੇ ਵਲ ਹੋ ਗਈ।
ਚਾਚੀ ਜਿਸ ਕਮਰੇ ਚ ਬੈਠੀ ਸੀ, ਉਸਤੋਂ ਰਸੋਈ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਸੀ। ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਖੜੇ ਸੀ, ਉਥੇ ਰਸੋਈ ਦੀ ਬਾਰੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਚ ਜਾਲੀ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਜਾਲੀ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਜਾਲੀ ਰਾਹੀਂ ਸਾਨੂੰ ਚਾਚੀ ਦਾ ਕਮਰਾ ਸਾਫ ਦਿਸਦਾ ਸੀ ਪਰ ਬਾਹਰੋਂ ਕੋਈ ਅੰਦਰ ਸਾਨੂੰ ਖੜਿਆਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖ ਸਕਦਾ। ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਦਿਸਦਾ ਸੀ ਬਾਹਰੋਂ ਜਾਲੀ ਰਾਹੀਂ ਅੰਦਰ ਦੇਖਣ ਤੇ। ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਬੰਦਾ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਇਸੇ ਚੀਜ ਦਾ ਹੁਣ ਮੈਂ ਫਾਇਦਾ ਚੁੱਕਣਾ ਸੀ।
ਕਿਰਨ ਦੀ ਪਿੱਠ ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਕੇ ਮੈਂ ਉਸਤੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਪਿਛਿਉਂ ਨਜਰ ਮਾਰੀ। ਉਸਦੀ ਚਿੱਟੀ ਬਰਾ ਕਮੀਜ ਵਿਚੋਂ ਪਿਛਿਉਂ ਦੀ ਦਿਖ ਰਹੀ ਸੀ ਸੂਟ ਪਤਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ। ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ ਕਮਰ ਤੇ ਸੀ। ਮੈਂ ਪਿਛਿਉਂ ਉਸਦੀ ਕਮਰ ਤੇ ਹੱਥ ਕੇ ਰਗੜ ਕੇ ਇਧਰ ਉਧਰ ਫੇਰਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਲਗ ਗਿਆ ਪਤਾ ਹੁਣ ਕਿਦਾਂ ਦੀ ਬਣਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਚਾਹ"?
"ਹਾਂਜੀ ਲਗ ਗਿਆ" ਕਿਰਨ ਨੇ ਚੁੱਲੇ ਤੇ ਰੱਖੇ ਪਾਣੀ ਵਲ ਦੇਖਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
ਮੈਂ ਵਿਚ ਵਿਚ ਜਾਲੀ ਰਾਹੀਂ ਬਾਹਰ ਵੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂਕਿ ਜੇ ਚਾਚੀ ਰਸੋਈ ਵਲ ਆਵੇ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਜਾਵੇ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਦੇ ਥੱਲੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮੀਜ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਥੱਲੇ ਹੱਥ ਪਾਕੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਪੂਰਾ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਲਿਜਾਕੇ ਉਸਦੀ ਨੰਗੀ ਕਮਰ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿਤਾ। ਕਿਰਨ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਕੰਬੀ ਜਦੋਂ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਨੰਗੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਲੱਗਿਆ।
"ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਮੌਕਾ ਨੀ ਛੱਡਦੇ ੳਦਾਂ" ਕਿਰਨ ਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਵੜਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ।
"ਜਦੋਂ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਖੜੀ ਹੋਵੇ, ਉਦੋਂ ਕੋਈ ਮੌਕਾ ਛੱਡਣ ਦਾ ਜੀਅ ਨੀ ਕਰਦਾ ਮੇਰਾ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਨਾਲ ਈ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਰਗੜਕੇ ਉਪਰ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਵਲ ਨੂੰ ਲੈ ਗਿਆ। ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਬਰਾ ਨੂੰ ਜਾ ਲੱਗਾ। ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਬਰਾ ਦੀ ਹੁੱਕ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜਿਆ ਤੇ ਖਿਚਕੇ ਛੱਡ ਦਿਤਾ। ਮੈਂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਹੁੱਕ ਦੇ ਥੱਲਿਉਂ ਹੋਕੇ ਉਪਰ ਵਲ ਨੂੰ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਰਗੜਕੇ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਨੰਗਾ ਮਾਸ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕਿਰਨ ਦਾ ਧਿਆਨ ਵੀ ਜਾਲੀ ਰਾਹੀਂ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਸੀ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਹਟਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬਸ ਚੁਪਚਾਪ ਖੜੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਇੰਨਾ ਉਪਰ ਤੱਕ ਲੈਕੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਹੁਣ ਪਿਛਿਉਂ ਕਿਰਨ ਦੀ ਧੌਣ ਨੂੰ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਅੱਧੀ ਬਾਂਹ ਵੀ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਨੰਗੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਉਪਰੋਂ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਹੱਥ ਲਿਜਾਕੇ ਰਗੜ ਰਗੜ ਕੇ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਿਰਨ ਜਾਲੀ ਰਾਹੀਂ ਬਾਹਰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਧਰ ਚੁੱਲੇ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਪਾਣੀ ਉਬਲਣ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਕਿਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਫੜੀ ਤੇ ਆਪਣਾ
ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਲਿਜਾਕੇ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਦੰਦੀ ਵੱਢ ਦਿਤੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿਰਨ ਦੀ "ਆਹਹ" ਨਿਕਲ ਗਈ ਤੇ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਿਆ।
"ਪਾਣੀ ਉਬਲਣ ਲਗ ਪਿਆ ਆ। ਖੰਡ ਪੱਤੀ ਪਾ ਦੇ ਵਿਚ" ਮੈਂ ਚੁੱਲੇ ਵਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
"ਹਮਮ" ਕਹਿਕੇ ਕਿਰਨ ਪਾਣੀ ਚ ਖੰਡ ਪੱਤੀ ਪਾਉਣ ਲਗ ਪਈ।
"ਇੰਨਾ ਬਹੁਤ ਆ ਮਿੱਠਾ"? ਕਿਰਨ ਨੇ ਖੰਡ ਪਾਕੇ ਕਿਹਾ।
"ਹਮਮ ਬਹੁਤ ਆ। ਬਾਕੀ ਮਿੱਠਾ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੂਸਕੇ ਲੈ ਲੈਣਾ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸਾਈਡ ਤੇ ਹੋਕੇ ਉਸਦੀ ਠੋਡੀ ਫੜੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਆਪਣੇ ਵਲ ਕਰ ਲਏ। ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਇਹਨੇ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਨੇ ਆ। ਉਸਨੇ ਫਟਾਫਟ ਕਿਹਾ "ਬਾਹਰ ਮੰਮੀ ਦਾ ਵੀ ਧਿਆਨ ਰੱਖਿਉ"।
ਜੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਇਦਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਣ ਦੇਣਾ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਕਿ ਮੰਮੀ ਘਰੇ ਆ। ਪਰ ਅੱਜ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਕਿਰਨ ਨਾਲ ਕੀਤੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ੳਸਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ "ਜਾਨ" ਕਹਿਣ ਕਰਕੇ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ "ਮੰਮੀ ਦਾ ਵੀ ਧਿਆਨ ਰੱਖਿਉ"।
"ਟੈਂਨਸ਼ਨ ਨਾ ਲੈ। ਮੰਮੀ ਤੇਰੀ ਸੀਰੀਅਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਆ। ਉਹਨੇ ਨੀ ਇਧਰ ਆਉਣਾ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਨਾਲ ਈ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ ਤੇ ਚੂਸਨ ਲਗ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਜੋਰ ਨਾਲ ਚੂਸਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚੋਂ "ਪੁੱਚਚ" "ਪੁੱਚਚ" ਦੀ ਅਵਾਜ ਵੀ ਆਉਣ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਚਾਚੀ ਦਾ ਕਮਰਾ ਦੂਰ ਸੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਟੀਵੀ ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਵਾਜ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰ ਭਰਕੇ ਚੂਸਨ ਨਾਲ ਅਵਾਜ ਹੋਰ ਵੀ ਉੱਚੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁਣਕੇ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਨਜਾਰਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਧਰ ਮੈਂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਨੰਗੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਰਗੜਨਾ ਵੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਰੱਖਿਆ।
ਮੈਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸੀ। ਉਹ ਬਸ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕੀਤੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਚੁਸਵਾਉਣ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਦੋਵੇਂ ਬੁੱਲ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਚੂਸਦਾ ਰਿਹਾ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਪੂਰਾ ਆਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਇਸ ਟਾਈਮ ਜੋ ਉਸਦੇ ਨਰਮ ਚਿਤੜ ਨਾਲ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਉਸਦੇ ਦੋਵੇਂ ਬੁੱਲ ਬਦਲ ਬਦਲਕੇ ਚੂਸਦਾ ਰਿਹਾ ਮੈਂ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ ਹਰ ਛੋਟੀ ਮੋਟੀ ਅਵਾਜ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦਾ ਮੂੰਹ ਤਾਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਸੀ। ਤੇ ਸਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਹੁਣ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਜੇ ਚਾਚੀ ਰਸੋਈ ਵਲ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਖੜਾਕ ਤੋਂ ਹੀ ਪਤਾ ਲਗ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਰਸੋਈ ਵਲ ਆ ਰਹੀ ਆ। ਇੰਨਾ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਚਾਚਾ ਕੰਮ ਤੇ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਮੌਕਾ ਵੀ ਨਾ ਮਿਲਦਾ।
ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਬਾਦ ਕਿਰਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚੇ ਤੇ ਮੂੰਹ ਪਰੇ ਕਰ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਉਸ ਵਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਕਹਿੰਦੀ "ਚਾਹ ਰਿੱਝਦੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਟਾਈਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਦੁੱਧ ਪਾ ਦੇਵਾ"।
"ਹਾ ਪਾਲਾ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰੋੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੱਢਿਆ। ਉਸਨੇ ਇਦਾਂ ਹੀ ਖੜੇ ਸਾਈਡ ਦੇ ਪਿਆ ਦੁੱਧ ਵੀ ਰਿਝਦੇ ਪਾਣੀ ਚ ਪਾ ਦਿਤਾ। ਦੁੱਧ ਪਾਕੇ ਉਹ ਚੁੱਲੇ ਵਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ।
"ਦੇਖਦੀ ਕਿਧਰ ਆ। ਬੁੱਲ ਮੇਰੇ ਵਲ ਕਰ ਆਪਣੇ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ।
ਉਸਨੇ ਚੁਪਚਾਪ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਮੇਰੇ ਵਲ ਕਰ ਲਏ ਤੇ ਮੈਂ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਨ ਲੱਗਾ। ਚਾਹ ਨੂੰ ਉਬਾਲਾ ਆਉਣ ਦੀ ਆਵਾਜ ਆਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਿਰਨ ਦੇ ਬੁੱਲ ਛੱਡੇ ਤੇ ਖੁਦ ਹੀ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿਤਾ। ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਲ ਘੁੰਮਾਇਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿਰਨ ਦੀ ਪਿੱਠ ਹੁਣ ਚੁੱਲੇ ਵਲ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਦੂਜਾ ਹੱਥ ਵੀ ਪਿਛੇ ਲਿਜਾਕੇ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਦਿਤਾ ਤੇ ਖਿੱਚਕੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਗਾਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰਕੇ ਚੂਸਨ ਲਗ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਹੁਣ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਕਿਰਨ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਨ ਲੱਗਾ। ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਹੇਠਲਾ ਬੁੱਲ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰਕੇ ਚੂਸਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਨਾਲੋ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਵਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਨੰਗੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਘੁਮਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਨੰਗੇ ਮਾਸ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਕੇ ਬਹੁਤ ਮਜਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ। ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਦ ਕਿਰਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚ ਲਏ। ਮੈਂ ਉਸ ਵਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਕਹਿੰਦੀ "ਟੋਸਟ ਬਣਾ ਲਈਏ ਹੁਣ ਆਪਾ? ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਗਈ ਆ ਚਾਹ ਬਣਾਉਂਦੇ ਬਣਾਉਂਦੇ"।
ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਠੀਕ ਲੱਗੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਭਵਾਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਰਹਾਂ ਤਾਂ ਵੀ ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਸੀ ਭਰਨਾ।
ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਵਿਚੋਂ ਦੋਨੇ ਹੱਥ ਕੱਢੇ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਹਾਂ ਤੂੰ ਟੋਸਟਰ ਕੱਢਕੇ ਰੱਖ, ਮੈਂ ਦੇਖਕੇ ਆਉਂਦਾ ਚਾਚੀ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਆ"। ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਮੈਂ ਚਾਚੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਚਾਚੀ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਸੀਰੀਅਲ ਹੀ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ।
"ਪੁੱਤ ਬਣੀ ਨੀ ਚਾਹ ਅਜੇ?" ਚਾਚੀ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਕਹਿੰਦੀ।
"ਬਣਗੀ ਆ। ਬਸ ਟੋਸਟ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗੇ ਆਂ ਹੁਣ। ਲੈਕੇ ਆਉਂਦੇਆਂ ਬਸ 5-10 ਮਿੰਟ ਤੱਕ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਵਾਪਸ ਰਸੋਈ ਵਲ ਨੂੰ ਆ ਗਿਆ। ਰਸੋਈ ਚ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿਰਨ ਬਰੈੱਡ ਕੱਢਕੇ ਟੋਸਟ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਮੇਰੇ ਵਲ ਸੀ। ਮੈਂ ਪਿੱਛਿਉਂ ਜਾਕੇ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇ ਹੱਥ ਸਿੱਧੇ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਦਿੱਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਥੋੜੀ ਉਪਰ ਚੱਕੀ ਗਈ ਤੇ ਉਸਦੀ ਨੰਗੀ ਕਮਰ ਮੈਨੂੰ ਦਿਸਣ ਲਗ ਪਈ। ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਕਮਰ ਦੇ ਦੋਵਾਂ ਸਾਈਡਾਂ ਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਭੀਚ ਕੇ ਮਸਲ ਦਿੱਤਾ।
"ਆਹਹਹਹ। ਹੁਣ ਟੋਸਟ ਨੀਂ ਬਣਵਾਉਣੇ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ?" ਕਿਰਨ ਕਹਿੰਦੀ।
"ਤੂੰ ਈ ਬਣਾ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਕਮਰ ਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਘੁੱਟਕੇ ਜੋਰ ਦੀ ਮਸਲਨ ਲਗ ਪਿਆ।
"ਆਹਹਹ ਆਹਹਹ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਪਤਾ ਸੀ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਹੈਲਪ ਨੀ ਕਰਾਉਣੀ, ਬਸ ਮਸਤੀ ਕਰਨੀ ਆ ਮੇਰੇ ਨਾਲ"।
ਕਿਰਨ ਬਰੈੱਡ ਕੱਟ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਪਿਛਿਉਂ ਉਸਦੀ ਕਮਰ ਦੀਆਂ ਸਾਈਡਾਂ ਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿਚ ਭਰ ਭਰਕੇ ਮਸਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਅੱਗੇ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਨੰਗੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਫੇਰੇ ਤੇ ਪਿਛਿਉਂ ਧੌਣ ਤੇ ਚੁੰਮੀ ਲਈ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਬਸ ਕਰਾਂ ਹੁਣ, ਵਿਚਾਰੀ ਇਕੱਲੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਆ। ਇਸ ਨਾਲ ਥੋੜੀ ਹੈਲਪ ਕਰਵਾ ਦਿੰਨਾ।
"ਰੁਕਜਾ, ਮੈਂ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦਾ ਆਂ ਤੇਰੀ ਹੈਲਪ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਚੋਂ ਕੱਢ ਲਏ। ਮੈਂ ਖੁਦ ਹੀ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਥੱਲੇ ਕਰਕੇ ਸਹੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਹੋਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਬਰੈੱਡ ਕਟਵਾਉਣ ਲੱਗਾ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਚਾਚੀ ਘਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਖੜੀ ਵਾਲ ਸੁਕਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਉਸਦੀ ਬਾਂਹ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਕੇ ਕਿਹਾ "ਕਿੱਦਾਂ ਜਾਨ"?
ਮੇਰੇ ਮੂੰਹੋ "ਜਾਨ" ਸੁਣਕੇ ਕਿਰਨ ਨੇ ਇਕਦਮ ਇਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੇ ਤਾਂ ਨੀ ਸੁਣਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਕੇ ਮੁਸਕੁਰਾ ਕੇ ਕਿਹਾ "ਹਾਜੀ ਵਧੀਆ ਜੀ"।
ਮੈਂ- ਹੁਣ ਟਾਈਮ ਲੱਗਾ ਤੇਰਾ ਨਹਾਉਣ ਦਾ?
ਕਿਰਨ- ਹਾਜੀ ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਸੀ ਅੱਜ। ਸਵੇਰ ਦੀ ਹੁਣ ਵਿਹਲੀ ਹੋਈ ਸੀ।
ਮੈ- ਆਜਾ ਅੰਦਰ, ਗੱਲਾਂਬਾਤਾਂ ਕਰਦੇ ਆਂ
ਕਿਰਨ- ਚਲੇ ਜਾਉ ਅੰਦਰ। ਮੰਮੀ ਅੰਦਰ ਈ ਆ।
ਮੈਂ- ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਨੀ, ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਆਇਆਂ।
ਕਿਰਨ- ਅੱਛਾ। ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ? (ਕਿਰਨ ਨੇ
ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ)
ਮੈਂ- ਜੋ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਨਾਲ ਕਰੀ ਦੀਆਂ।
ਕਿਰਨ- ਅੱਛਾ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਟਾਈਮ ਲੱਗਣਾ ਥੋੜਾ। ਤੁਸੀਂ ਚਲੋ ਮੈਂ 1 ਮਿੰਟ ਚ ਆਉਨੀ ਆਂ।
ਮੈਂ- ਜਿਆਦਾ ਟਾਈਮ ਨਾ ਲਾਈਂ। ਨਹੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਆਕੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੈ ਜਾਣਾ ਤੈਨੂੰ।
ਕਿਰਨ- ਬਸ 1 ਮਿੰਟ ਚ ਆਗੀ (ਉਸਨੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਸਮਾਈਲ ਘੁੱਟਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ)
ਅੰਦਰ ਚਾਚੀ ਬੈਠੀ ਟੀ ਵੀ ਤੇ ਕੋਈ ਸੀਰੀਅਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਚਾਚੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹਾਲ ਚਾਲ ਪੁੱਛਿਆ ਤੇ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਮੈਂ ਕੋਲ ਪਈ ਕਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਫੋਨ ਤੇ ਲਗ ਗਿਆ। ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਦ ਕਿਰਨ ਅੰਦਰ ਆਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਚਾਚੀ ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ "ਕਿਰਨ, ਭਾਜੀ ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਚਾਹ ਬਣਾਕੇ ਪਿਆਦੇ। ਨਾਲੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਵੀ ਬਣਾ ਲਈ ਇਕ ਕੱਪ"।
ਕਿਰਨ- ਹਾਂਜੀ ਬਣਾਉਂਦੀ ਆਂ।
ਮੈਂ- ਚਲ ਮੈਂ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਆਉਂਦਾਂ (ਮੈਂ ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ)। ਨਾਲੇ ਬਰੈੱਡ ਦੇ ਟੋਸਟ ਜਿਹੇ ਬਣਾਉਂਦੇ ਆਂ। ਮੈਂ ਹੈਲਪ ਕਰ ਦਿੰਨਾ ਤੇਰੀ।
ਚਾਚੀ- ਹਾਂ ਬਣਾ ਲੳ। ਇਕ ਦੋ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਦੇ ਦਿਉ। ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਆ ਮੈਨੂੰ ਵੀ।
ਕਿਰਨ- ਹਮਮ ਚਲੋ ਫਿਰ (ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਕੇ ਕਹਿੰਦੀ)।
ਮੈਂ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੋਵੇਂ ਉੱਠਕੇ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ। ਰਸੋਈ ਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਕਿਰਨ ਨੇ ਛੋਟੇ ਭਾਂਡੇ ਚ ਪਾਣੀ ਪਾਕੇ ਚੁੱਲੇ ਉਬਲਣ ਲਈ ਰੱਖ ਦਿਤਾ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਕਹਿੰਦੀ
ਕਿਰਨ- ਤੁਸੀਂ ਬੜਾ ਕੱਲ ਤੋਂ "ਜਾਨ ਜਾਨ" ਕਹਿੰਦੇ ਪਏ ਆ ਮੈਨੂੰ (ਕਿਰਨ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਸੀ)
ਮੈਂ- ਹਾਂ ਤੇ "ਜਾਨ" ਨੂੰ "ਜਾਨ" ਈ ਕਹਿਣਾ ਆ।
ਕਿਰਨ- ਅੱਛਾ ਜੀ? ਬਾਹਰ ਜੇ ਮੰਮੀ ਜਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਸੁਣ ਲੈਂਦਾ ਤੇ।
ਮੈਂ- ਕਿਸੇ ਨੇ ਨੀਂ ਸੀ ਸੁਣਨਾ। ਐਵੀਂ ਨਾ ਟੈਨਸ਼ਨ ਲੈ ਤੂੰ। ਚਾਹ ਬਣਾ ਬਸ ਵਧੀਆ ਜਿਹੀ।
ਕਿਰਨ- ਹਮਮ। ਮਿੱਠਾ ਕਿੱਦਾਂ, ਘੱਟ ਪਾਵਾਂ ਕਿ ਜਿਆਦਾ ਪੀਣਾ ਤੁਸੀ?
ਮੈਂ- ਮਿੱਠਾ ਜਿਆਦਾ ਈ ਰੱਖੀ। ਚਾਹ ਮਜੇਦਾਰ ਜਿਹੀ ਬਣਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਆ, ਤੇਰੇ ਵਰਗੀ।
ਕਿਰਨ- ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਮਤਲਬ?
ਮੈਂ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਉਸਦੀ ਦੋਵਾਂ ਬਾਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਫੜਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਮਤਲਬ ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗ ਮਿੱਠੀ ਤੇ ਮਜੇਦਾਰ ਜਿਹੀ" ਤੇ ਨਾਲ ਈ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਲੈ ਗਿਆ। ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਰਸੋਈ ਚ ਈ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਨ ਲੱਗਾ। ਕਿਰਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਪਰੇ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਚੁੱਲੇ ਵਲ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਕਰ ਲਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਮੇਰੇ ਵਲ ਹੋ ਗਈ।
ਚਾਚੀ ਜਿਸ ਕਮਰੇ ਚ ਬੈਠੀ ਸੀ, ਉਸਤੋਂ ਰਸੋਈ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਸੀ। ਜਿੱਥੇ ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਖੜੇ ਸੀ, ਉਥੇ ਰਸੋਈ ਦੀ ਬਾਰੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਚ ਜਾਲੀ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਜਾਲੀ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਜਾਲੀ ਰਾਹੀਂ ਸਾਨੂੰ ਚਾਚੀ ਦਾ ਕਮਰਾ ਸਾਫ ਦਿਸਦਾ ਸੀ ਪਰ ਬਾਹਰੋਂ ਕੋਈ ਅੰਦਰ ਸਾਨੂੰ ਖੜਿਆਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖ ਸਕਦਾ। ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਦਿਸਦਾ ਸੀ ਬਾਹਰੋਂ ਜਾਲੀ ਰਾਹੀਂ ਅੰਦਰ ਦੇਖਣ ਤੇ। ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਬੰਦਾ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਇਸੇ ਚੀਜ ਦਾ ਹੁਣ ਮੈਂ ਫਾਇਦਾ ਚੁੱਕਣਾ ਸੀ।
ਕਿਰਨ ਦੀ ਪਿੱਠ ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਕੇ ਮੈਂ ਉਸਤੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਪਿਛਿਉਂ ਨਜਰ ਮਾਰੀ। ਉਸਦੀ ਚਿੱਟੀ ਬਰਾ ਕਮੀਜ ਵਿਚੋਂ ਪਿਛਿਉਂ ਦੀ ਦਿਖ ਰਹੀ ਸੀ ਸੂਟ ਪਤਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ। ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ ਕਮਰ ਤੇ ਸੀ। ਮੈਂ ਪਿਛਿਉਂ ਉਸਦੀ ਕਮਰ ਤੇ ਹੱਥ ਕੇ ਰਗੜ ਕੇ ਇਧਰ ਉਧਰ ਫੇਰਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਲਗ ਗਿਆ ਪਤਾ ਹੁਣ ਕਿਦਾਂ ਦੀ ਬਣਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਚਾਹ"?
"ਹਾਂਜੀ ਲਗ ਗਿਆ" ਕਿਰਨ ਨੇ ਚੁੱਲੇ ਤੇ ਰੱਖੇ ਪਾਣੀ ਵਲ ਦੇਖਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
ਮੈਂ ਵਿਚ ਵਿਚ ਜਾਲੀ ਰਾਹੀਂ ਬਾਹਰ ਵੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂਕਿ ਜੇ ਚਾਚੀ ਰਸੋਈ ਵਲ ਆਵੇ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਜਾਵੇ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਦੇ ਥੱਲੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮੀਜ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਥੱਲੇ ਹੱਥ ਪਾਕੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਪੂਰਾ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਲਿਜਾਕੇ ਉਸਦੀ ਨੰਗੀ ਕਮਰ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿਤਾ। ਕਿਰਨ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਕੰਬੀ ਜਦੋਂ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਨੰਗੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਲੱਗਿਆ।
"ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਮੌਕਾ ਨੀ ਛੱਡਦੇ ੳਦਾਂ" ਕਿਰਨ ਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਵੜਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ।
"ਜਦੋਂ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਖੜੀ ਹੋਵੇ, ਉਦੋਂ ਕੋਈ ਮੌਕਾ ਛੱਡਣ ਦਾ ਜੀਅ ਨੀ ਕਰਦਾ ਮੇਰਾ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਨਾਲ ਈ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਰਗੜਕੇ ਉਪਰ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਵਲ ਨੂੰ ਲੈ ਗਿਆ। ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਬਰਾ ਨੂੰ ਜਾ ਲੱਗਾ। ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਬਰਾ ਦੀ ਹੁੱਕ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜਿਆ ਤੇ ਖਿਚਕੇ ਛੱਡ ਦਿਤਾ। ਮੈਂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਹੁੱਕ ਦੇ ਥੱਲਿਉਂ ਹੋਕੇ ਉਪਰ ਵਲ ਨੂੰ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਰਗੜਕੇ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਨੰਗਾ ਮਾਸ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕਿਰਨ ਦਾ ਧਿਆਨ ਵੀ ਜਾਲੀ ਰਾਹੀਂ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਸੀ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਹਟਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬਸ ਚੁਪਚਾਪ ਖੜੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਇੰਨਾ ਉਪਰ ਤੱਕ ਲੈਕੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਹੁਣ ਪਿਛਿਉਂ ਕਿਰਨ ਦੀ ਧੌਣ ਨੂੰ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਅੱਧੀ ਬਾਂਹ ਵੀ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਨੰਗੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਉਪਰੋਂ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਹੱਥ ਲਿਜਾਕੇ ਰਗੜ ਰਗੜ ਕੇ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਿਰਨ ਜਾਲੀ ਰਾਹੀਂ ਬਾਹਰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਧਰ ਚੁੱਲੇ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਪਾਣੀ ਉਬਲਣ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਕਿਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਫੜੀ ਤੇ ਆਪਣਾ
ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਲਿਜਾਕੇ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਦੰਦੀ ਵੱਢ ਦਿਤੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿਰਨ ਦੀ "ਆਹਹ" ਨਿਕਲ ਗਈ ਤੇ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਵਲ ਦੇਖਿਆ।
"ਪਾਣੀ ਉਬਲਣ ਲਗ ਪਿਆ ਆ। ਖੰਡ ਪੱਤੀ ਪਾ ਦੇ ਵਿਚ" ਮੈਂ ਚੁੱਲੇ ਵਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
"ਹਮਮ" ਕਹਿਕੇ ਕਿਰਨ ਪਾਣੀ ਚ ਖੰਡ ਪੱਤੀ ਪਾਉਣ ਲਗ ਪਈ।
"ਇੰਨਾ ਬਹੁਤ ਆ ਮਿੱਠਾ"? ਕਿਰਨ ਨੇ ਖੰਡ ਪਾਕੇ ਕਿਹਾ।
"ਹਮਮ ਬਹੁਤ ਆ। ਬਾਕੀ ਮਿੱਠਾ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੂਸਕੇ ਲੈ ਲੈਣਾ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸਾਈਡ ਤੇ ਹੋਕੇ ਉਸਦੀ ਠੋਡੀ ਫੜੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਆਪਣੇ ਵਲ ਕਰ ਲਏ। ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਇਹਨੇ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਨੇ ਆ। ਉਸਨੇ ਫਟਾਫਟ ਕਿਹਾ "ਬਾਹਰ ਮੰਮੀ ਦਾ ਵੀ ਧਿਆਨ ਰੱਖਿਉ"।
ਜੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਇਦਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਣ ਦੇਣਾ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਕਿ ਮੰਮੀ ਘਰੇ ਆ। ਪਰ ਅੱਜ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਕਿਰਨ ਨਾਲ ਕੀਤੀਆਂ ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ੳਸਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ "ਜਾਨ" ਕਹਿਣ ਕਰਕੇ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ "ਮੰਮੀ ਦਾ ਵੀ ਧਿਆਨ ਰੱਖਿਉ"।
"ਟੈਂਨਸ਼ਨ ਨਾ ਲੈ। ਮੰਮੀ ਤੇਰੀ ਸੀਰੀਅਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਆ। ਉਹਨੇ ਨੀ ਇਧਰ ਆਉਣਾ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਨਾਲ ਈ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ ਤੇ ਚੂਸਨ ਲਗ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਜੋਰ ਨਾਲ ਚੂਸਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚੋਂ "ਪੁੱਚਚ" "ਪੁੱਚਚ" ਦੀ ਅਵਾਜ ਵੀ ਆਉਣ ਲੱਗੀ। ਪਰ ਚਾਚੀ ਦਾ ਕਮਰਾ ਦੂਰ ਸੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਟੀਵੀ ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਵਾਜ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰ ਭਰਕੇ ਚੂਸਨ ਨਾਲ ਅਵਾਜ ਹੋਰ ਵੀ ਉੱਚੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੁਣਕੇ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਨਜਾਰਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਧਰ ਮੈਂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਨੰਗੀ ਪਿੱਠ ਨੂੰ ਰਗੜਨਾ ਵੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ ਰੱਖਿਆ।
ਮੈਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸੀ। ਉਹ ਬਸ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕੀਤੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਚੁਸਵਾਉਣ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਦੋਵੇਂ ਬੁੱਲ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਚੂਸਦਾ ਰਿਹਾ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਪੂਰਾ ਆਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਇਸ ਟਾਈਮ ਜੋ ਉਸਦੇ ਨਰਮ ਚਿਤੜ ਨਾਲ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਉਸਦੇ ਦੋਵੇਂ ਬੁੱਲ ਬਦਲ ਬਦਲਕੇ ਚੂਸਦਾ ਰਿਹਾ ਮੈਂ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ ਹਰ ਛੋਟੀ ਮੋਟੀ ਅਵਾਜ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰਾ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦਾ ਮੂੰਹ ਤਾਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਸੀ। ਤੇ ਸਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਧਿਆਨ ਹੁਣ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਜੇ ਚਾਚੀ ਰਸੋਈ ਵਲ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਖੜਾਕ ਤੋਂ ਹੀ ਪਤਾ ਲਗ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਰਸੋਈ ਵਲ ਆ ਰਹੀ ਆ। ਇੰਨਾ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਚਾਚਾ ਕੰਮ ਤੇ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਮੌਕਾ ਵੀ ਨਾ ਮਿਲਦਾ।
ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਬਾਦ ਕਿਰਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚੇ ਤੇ ਮੂੰਹ ਪਰੇ ਕਰ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਉਸ ਵਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਕਹਿੰਦੀ "ਚਾਹ ਰਿੱਝਦੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਟਾਈਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਦੁੱਧ ਪਾ ਦੇਵਾ"।
"ਹਾ ਪਾਲਾ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰੋੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੱਢਿਆ। ਉਸਨੇ ਇਦਾਂ ਹੀ ਖੜੇ ਸਾਈਡ ਦੇ ਪਿਆ ਦੁੱਧ ਵੀ ਰਿਝਦੇ ਪਾਣੀ ਚ ਪਾ ਦਿਤਾ। ਦੁੱਧ ਪਾਕੇ ਉਹ ਚੁੱਲੇ ਵਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ।
"ਦੇਖਦੀ ਕਿਧਰ ਆ। ਬੁੱਲ ਮੇਰੇ ਵਲ ਕਰ ਆਪਣੇ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ।
ਉਸਨੇ ਚੁਪਚਾਪ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਮੇਰੇ ਵਲ ਕਰ ਲਏ ਤੇ ਮੈਂ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਨ ਲੱਗਾ। ਚਾਹ ਨੂੰ ਉਬਾਲਾ ਆਉਣ ਦੀ ਆਵਾਜ ਆਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਿਰਨ ਦੇ ਬੁੱਲ ਛੱਡੇ ਤੇ ਖੁਦ ਹੀ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿਤਾ। ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਲ ਘੁੰਮਾਇਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਿਰਨ ਦੀ ਪਿੱਠ ਹੁਣ ਚੁੱਲੇ ਵਲ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਦੂਜਾ ਹੱਥ ਵੀ ਪਿਛੇ ਲਿਜਾਕੇ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਦਿਤਾ ਤੇ ਖਿੱਚਕੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲਗਾਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰਕੇ ਚੂਸਨ ਲਗ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਹੁਣ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਕਿਰਨ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਨ ਲੱਗਾ। ਮੈਂ ਉਸਦਾ ਹੇਠਲਾ ਬੁੱਲ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਭਰਕੇ ਚੂਸਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਨਾਲੋ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਵਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਨੰਗੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਘੁਮਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਨੰਗੇ ਮਾਸ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਕੇ ਬਹੁਤ ਮਜਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ। ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਦ ਕਿਰਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚ ਲਏ। ਮੈਂ ਉਸ ਵਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਕਹਿੰਦੀ "ਟੋਸਟ ਬਣਾ ਲਈਏ ਹੁਣ ਆਪਾ? ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਗਈ ਆ ਚਾਹ ਬਣਾਉਂਦੇ ਬਣਾਉਂਦੇ"।
ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਠੀਕ ਲੱਗੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਤਾਂ ਭਵਾਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਰਹਾਂ ਤਾਂ ਵੀ ਮੇਰਾ ਜੀਅ ਨਹੀਂ ਸੀ ਭਰਨਾ।
ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਵਿਚੋਂ ਦੋਨੇ ਹੱਥ ਕੱਢੇ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਹਾਂ ਤੂੰ ਟੋਸਟਰ ਕੱਢਕੇ ਰੱਖ, ਮੈਂ ਦੇਖਕੇ ਆਉਂਦਾ ਚਾਚੀ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਆ"। ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਮੈਂ ਚਾਚੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਚਾਚੀ ਅਜੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਸੀਰੀਅਲ ਹੀ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ।
"ਪੁੱਤ ਬਣੀ ਨੀ ਚਾਹ ਅਜੇ?" ਚਾਚੀ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਕਹਿੰਦੀ।
"ਬਣਗੀ ਆ। ਬਸ ਟੋਸਟ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗੇ ਆਂ ਹੁਣ। ਲੈਕੇ ਆਉਂਦੇਆਂ ਬਸ 5-10 ਮਿੰਟ ਤੱਕ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਵਾਪਸ ਰਸੋਈ ਵਲ ਨੂੰ ਆ ਗਿਆ। ਰਸੋਈ ਚ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿਰਨ ਬਰੈੱਡ ਕੱਢਕੇ ਟੋਸਟ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਮੇਰੇ ਵਲ ਸੀ। ਮੈਂ ਪਿੱਛਿਉਂ ਜਾਕੇ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇ ਹੱਥ ਸਿੱਧੇ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਦਿੱਤੇ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਥੋੜੀ ਉਪਰ ਚੱਕੀ ਗਈ ਤੇ ਉਸਦੀ ਨੰਗੀ ਕਮਰ ਮੈਨੂੰ ਦਿਸਣ ਲਗ ਪਈ। ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਕਮਰ ਦੇ ਦੋਵਾਂ ਸਾਈਡਾਂ ਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਭੀਚ ਕੇ ਮਸਲ ਦਿੱਤਾ।
"ਆਹਹਹਹ। ਹੁਣ ਟੋਸਟ ਨੀਂ ਬਣਵਾਉਣੇ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ?" ਕਿਰਨ ਕਹਿੰਦੀ।
"ਤੂੰ ਈ ਬਣਾ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਉਸਦੀ ਕਮਰ ਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਘੁੱਟਕੇ ਜੋਰ ਦੀ ਮਸਲਨ ਲਗ ਪਿਆ।
"ਆਹਹਹ ਆਹਹਹ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਪਤਾ ਸੀ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਹੈਲਪ ਨੀ ਕਰਾਉਣੀ, ਬਸ ਮਸਤੀ ਕਰਨੀ ਆ ਮੇਰੇ ਨਾਲ"।
ਕਿਰਨ ਬਰੈੱਡ ਕੱਟ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਪਿਛਿਉਂ ਉਸਦੀ ਕਮਰ ਦੀਆਂ ਸਾਈਡਾਂ ਦੇ ਮਾਸ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿਚ ਭਰ ਭਰਕੇ ਮਸਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਅੱਗੇ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਨੰਗੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਫੇਰੇ ਤੇ ਪਿਛਿਉਂ ਧੌਣ ਤੇ ਚੁੰਮੀ ਲਈ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਬਸ ਕਰਾਂ ਹੁਣ, ਵਿਚਾਰੀ ਇਕੱਲੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਆ। ਇਸ ਨਾਲ ਥੋੜੀ ਹੈਲਪ ਕਰਵਾ ਦਿੰਨਾ।
"ਰੁਕਜਾ, ਮੈਂ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦਾ ਆਂ ਤੇਰੀ ਹੈਲਪ" ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਚੋਂ ਕੱਢ ਲਏ। ਮੈਂ ਖੁਦ ਹੀ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਥੱਲੇ ਕਰਕੇ ਸਹੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਹੋਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਬਰੈੱਡ ਕਟਵਾਉਣ ਲੱਗਾ।
Last edited:
