ਮੈਂ ਜ਼ਫੀ ਪਾ ਮੰਮੀ ਦੇ ਮੋਢੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਲਿਆ
ਹਿੱਕ ਮੰਮੀ ਦੀ ਵਿਚ ਦੀ ਗਲੀ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ
ਮੰਮੀ ਨੇ ਵੀ ਲਗਦਾ ਦੇਖ ਹੀ ਲਿਆ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਜਾ ਉਹ ਸਮਝ ਗਈ
ਇਕ ਦਮ ਧੱਕਾ ਮਾਰਦੀ ਆ
ਮੰਮੀ- ਹਟ ਪਾਗ਼ਲ ਤੂੰ ਸੁਧਰ ਜਾ
ਮੈਂ ਸੋਚਾਂ ਸਲਾ ਕੀ ਹੋਇਆ
ਮੈਂ- ਕੀ
ਮੰਮੀ- ਕੀ kii ਕਿਥੇ ਦੇਖ ਦਾ ਸੀ
ਮੈਂ- ਯਾਰ ਹੁਣ ਦਿਸ ਗਏ ਕੀ ਕਰਾਂ ਨਾਲੇ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਕਲੇ ਆ ਹੁਣ ਤਾਂ
ਮੰਮੀ ਵਿਚ ਹੀ ਬੋਲ ਪਈ
ਮੰਮੀ- ਹੁਣ ਤਾਂ ਹੋਰ ਡਰ ਆ ਤੂੰ ਦੂਰ ਹੀ ਰਹਿ ਸਮਝਿਆ
ਮੰਮੀ ਕੀ ਬੋਲ ਗਈ
ਮੰਮੀ ਸਮਾਇਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ
ਮੈਂ- ਯਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭ ਹੋਣ ਤੇ ਵੀ ਮੰਮੀ
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਜੋ ਹਵਾ ਬਾਹਰ ਜਾ ਲੱਗੀ ਸੀ ਉਹ ਫੇਰ ਆ ਘਰ ਆ ਹਟ ਗਈ ਲੱਗਣੋਂ
ਮੈਂ- ok ਜਾਓ ਫੇਰ
ਮੈਂ ਗੁੱਸਾ ਜਾ ਕਰ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ ਇਕ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੇ ਵੀ ਮੂਡ ਖਰਾਬ ਹੀ ਹੋਇਆ ਸੀ
ਮੈਂ ਸੋਫ਼ੇ ਤੋਂ ਉੱਠ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ
ਮੰਮੀ ਇਕ ਦਮ ਉਠ ਮੈਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਤੋਂ ਫੜ ਦੀ ਆ ਇਕ ਬਾਹ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਉਪਰ ਦੀ ਆਉਂਦੀ ਐ ਇਕ ਬਖੀ ਕੋਲ ਦੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਫੜ ਮੈਨੂੰ ਫੜ ਦੀ ਆ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਕੇ ਸਾਫ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠ ਦੀ ਆ ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ
ਮੈਂ- oh ਮੰਮੀ ahh ਆਹ ਕੀ
ਮੰਮੀ-ਗੁਸਾ ਕਰ ਗਿਆ ਮੇਰਾ ਲੱਡੂ
ਮੈਂ- ਹੋਰ ਕੀ ਯਾਰ
ਮੈਂ ਗਰਦਨ ਝਕਟ ਕੇ ਕਿਹਾ ਪਿੱਠ ਮੰਮੀ ਦਾ ਇਕ ਮੰਮਾ ਜੋ ਕੇਹਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੈਂ ਜਾਣ ਦਾ ਨਰਮ ahhhhhh ਮੇ ਵੀ ਛੱਡ ਢਿਲਾ ਮੰਮੀ ਤੇ ਗਿਰ ਗਿਆ ਸੀ
ਮੰਮੀ- ਪਰ ਪੁੱਤ ਇਹ ਖ਼ੁਲ ਮੇ ਹਲੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ ਘਰ ਆ ਇਹ ਸ਼ੱਕ ਦਾ ਇਕ ਵੀ ਦਾਣਾ ਗਿਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤੇਰੇ ਬਾਪ ਦਾ
ਮੈਂ- ਪਰ ਮੰਮੀ ਹੋਰ ਨਾਲ ਤਾਂ ਡੈਡੀ ਆਪ ਕਰਵਾਉਂਦੇ ਆ ਤੇਰਾ
ਮੰਮੀ- ਮਾਂ ਪੁੱਤ ਦਾ ਕਿਥੇ ਹੁੰਦਾ ਸ਼ਰੇਆਮ ਇਹ ਦਸ ਨਾਲੇ ਜੀਤ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ
ਮੈਂ- ਇਹ ਨਾ ਕਹੋ ਹੁਣ
ਮੈਂ ਇਕ ਦਮ ਉਠ ਮੰਮੀ ਅਗੇ ਖੜ ਗਿਆ
ਮੰਮੀ - ਕੀ
ਮੈਂ - ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਮੇ ਨਹੀਂ ਰੁਕ ਸਕਦਾ ਹੁਣ
ਮੰਮੀ- ਤੇ ਮੈਂ ਰੁਕ ਸਕਦੀ ਆ ਨਾਲੇ ਰੁੱਕਣ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਮੇ
ਮੈਂ- ਫੇਰ ਨਾਲ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ
ਮੰਮੀ- ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਸਕੂਨ ਆ ਮੈਨੂੰ ਬਸ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਚੱਲਣ ਦੇ ਨਾਲੇ ਤੂੰ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸਵਾਦ ਲੇਂ ਰਿਹਾ ਇਹ ਸਭ ਦਾ ਇਕ ਨਾਲੇ ਪੂਰਾ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਵੀ ਹੋ ਜਾਓ ਤਿਆਰ
ਮੰਮੀ ਉਠ ਗਈ ਸਮਾਇਲ ਕਰਦੀ ਕਮਰੇ ਜਾਂਦੀ ਐ
ਮੈਂ ਸੋਚ ਦਾ ਹੁਣ ਕੀ ਆ ਡਰਾਮਾ ਮੋੱਕਾ ਲੋੜ ਆ ਪਿਆਰ ਆ ਇਕਲੇ ਆ ਨਾਲੇ
ਮੰਮੀ ਤਾਂ ਕਮਰੇ ਗਈ ਮੇ ਵੀ ਓਪਰ ਆ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਦਾ ਫੋਨ ਤੇ ਮੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ਸੀ
ਦਿਮਾਗ ਇਹ ਹੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੀ ਜਾ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਇਦਾ ਹੀ ਹੋਲ਼ੀ ਹੌਲੀ ਸਾਵਦ ਲੈਣਾ ਚਾਹ ਰਹੀ ਆ ਜਾ ਸਚੀ ਹੀ ਦਿਲ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਉਤਰੀ ਇਹ ਦੇ ਲਈ ਉਹ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ
ਮਾਸੀ ਹੁੰਦੀ ਕਦੋ ਦੀ ਆ ਜਾਂਦੀ ਲਨ ਤੇ ਬੈਠਣ
ਵੈਸੇ ਸਹੀ ਵੀ ਸੀ ਧੱਕਾ ਗ਼ਲਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਕਰਿਆ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਆਪ ਕਰੇ ਜੋ ਜਿਵੇ ਦਿਲ ਆ ਉਸਦਾ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੀ ਆ
ਇਹ ਸੋਚ ਦਾ ਮੈਂ ਵੀ ਸੋ ਗਿਆ
ਅੱਖ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਹੀ ਖੁਲੀ
ਮੇਰੇ ਹੁਣ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਹੀ ਬਾਥਰੂਮ ਸੀ ਮੈਂ ਮੂੰਹ ਧੋ ਕੇ ਕਮਰੇ ਹੀ ਬੈਠਾ ਸੀ ਫੋਨ ਚੁਕਿਆ ਟਾਈਮ ਦੇਖਿਆ ਲੌਕ ਖੋਲਿਆ ਮੰਮੀ ਦਾ ਕਮਰਾ ਸਾਮਣੇ ਸੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਰਵੀ ਦੀ ਮੰਮੀ ਬੈਠੀ ਸੀ ਮੈਂ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਭੁਲ ਗਿਆ ਸੀ ਲਗਦਾ
ਸੋ ਗਿਆ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ
ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣੇ ਬਿਨਾ ਬੰਦ ਕਰਦਾ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਜਾਓ
ਜੋ ਗੱਲ ਕਨੀ ਪਈ
ਰਵੀ ਦੀ ਮੰਮੀ ਦੀ ਸੀ
ਪਾਲ਼ੀ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਕੀ ਕਰਦੀ ਤੂੰ ਆਪੇ ਸੋਚ
ਮੰਮੀ- 100 ਰਾਹ ਸੀ ਭੈਣ ਜੀ ਮਾਰ ਦੀ ਦੋ ਕੰਨ ਤੇ
ਪਾਲ਼ੀ- ਕੀ ਕਹਾਂ ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਨਹੀਂ ਚਲੀ ਮੇਰੀ
ਮੰਮੀ- ਭੈਣ ਜੀ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਮਾੜਾ ਹੀ ਬਸ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਕੀ ਕਿਵੇ ਅਣਗਹਿਲੀ ਕਰ ਲਈ ਤੁਸੀਂ
ਪਾਲ਼ੀ- ਬਾਹੂ ਕਰਕੇ ਹੋਇਆ ਸਭ ਨਾਲੇ ਜੇ ਤੂੰ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਵੀ ਨਾ ਹੁੰਦਾ
ਮੰਮੀ- ਹਾਂ ਫੇਰ ਸਾਡੇ ਲੇਂ ਆਉਂਦੀ ਤੁਸੀਂ
ਪਾਲ਼ੀ- ਹੋਰ ਕੀ
ਮੰਮੀ- ,ਫੇਰ ਹੁਣ ਕੀ ਸੋਚਿਆ
ਪਾਲ਼ੀ- ਸੋਚਣਾ ਕੀ ਆ ਨੀ ਭੈਣ
ਸਿਰ ਜਾ ਸੁਟ ਬੋਲੀ
ਪਾਲ਼ੀ- ਜਦੋ ਕਹਿ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਲਾਹ ਦਿੰਦੀ ਆ ਸੁਥਣ ਬਾਹੂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਛੱਡ ਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਫਤਾ ਹੋ ਗਿਆ ਵੱਡਾ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਗਿਆ ਨਹੀਂ ਛੋਟਾ ਵੜਿਆ ਨਹੀਂ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਮੈਂ ਜੇ ਬੋਲਦੀ ਆ ਤਾਂ ਸੁਣਾ ਦਿੰਦਾ ਅੱਗੋ ਕੋਈ
ਸਾਲੀ ਗੱਲ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਈ
ਮੈਂ ਬੇਕ ਕਰਿਆ ਵੀਡੀਓ ਨੂੰ
ਮੰਮੀ ਨਾਲੋਂ ਪਾਲ਼ੀ ਆਉਂਦੀ ਐ ਕਮਰੇ ਤਾਂ ਪਲੈ ਕਰੀ
ਦੋਹੈ ਬੈਠ ਗਈਆਂ
ਪਾਲ਼ੀ- ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ ਠੀਕ ਠਾਕ
ਮੰਮੀ- ਹਾਂ ਭੈਣ ਜੀ ਬੈਠੋ ਮੂੰਹ ਮਿੱਠਾ ਕਰਵਉਂਦੀ ਆ
ਮੰਮੀ ਗਈ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਡਬਾ ਲੇਂ ਆਈ ਮੂੰਹ ਮਿੱਠਾ ਕਰਵਾ ਨਾਲ ਹੀ ਬੈਠ ਗਈ
ਪਾਲ਼ੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਉਤਰਿਆ ਸੀ ਥੋੜਾ
ਮੰਮੀ- ਕੀ ਗੱਲ ਠੀਕ ਵੀ ਹੋ ਭੈਣ ਕੀ ਗੱਲ
ਪਾਲ਼ੀ- ਹਾਂ ਠੀਕ ਆ ਬਸ
ਮੰਮੀ- ਕੀ ਹੋਇਆ ਕੁਝ ਠੀਕ ਨੀ ਲਗ ਰਹੀ
ਪਾਲ਼ੀ- ਕੀ ਦਸਾ ਨੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ
ਮੰਮੀ- ਲੇਂ ਮੇਰੈ ਤੋਂ ਕੀ ਓਹਲਾ ਆ ਦਸੋ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਗੱਲ ਹੀ ਇਹੋ ਜਹੀ ਆ ਚੰਗਾ ਸੁਣ ਪਰ ਮੇਰੀ ਸੋਹ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਨਾ ਕਰਦੀ ਮੇਰੇ ਇਜ਼ਤ ਰੁਲ ਜਾਓ ਨਾਲੇ ਘਰ ਦੀ
ਮੰਮੀ ਪਾਲ਼ੀ ਦੇ ਗੋਂਡੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦੀ ਆ
ਮੰਮੀ- ਹਏਏ ਹਏਏ ਨੀ ਭੈਣ ਜੀ ਕੀ ਹੋ ਗਈਆ ਇਹੋ ਜਾ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਪੁੱਛ ਨਾ ਦੱਸ ਦੀ ਨੂੰ ਸੰਗ ਆਉਂਦੀ ਐ ਸੰਗ ਕੀ ਮੌਤ ਪੈਂਦੀ ਆ
ਮੂੰਹ ਥਲੇ ਕਰਦੀ
ਮੰਮੀ- ਨੀ ਭੈਣ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਬੈਠੀ ਜਾਂਦਾ ਬੋਲ ਵੀ ਹੁਣ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਤੂੰ ਗਈ ਜਿਸ ਦਿਨ
ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਸਿਮਰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਗਲੀ ਵਿਚ ਮੂੰਹ ਚੋ ਕੰਜਰ ਲਾਲਾ ਸੁਟ ਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਜਦੋ ਮਿਲਦਾ ਤੂੰ ਜਾਣਦੀ ਹੀ ਆ
ਮੰਮੀ- ਹੋਰ ਕੀ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਆਪ ਕੌੜਾ ਕੌੜਾ ਝਾਕ ਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੱਚ ਕਹਾ ਪੰਗਾ ਲਿਆ ਉਸ ਨਾਲ ਤੇ ਵੀ ਭੈਣ ਹੈ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਨਹੀਂ
ਪਾਲੀ- ਨੀ ਬਸ ਬਾਹੂ ਨੀ ਹਟੀ ਦੇਖ ਕੇ ਡਲ੍ਹ ਗਈ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ ਮੇ ਆਪ ਅਗੇ ਹੋਈ ਪਹਿਲਾ ਉਹ ਹੁੰਦੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ
ਮੰਮੀ- ਹਾਂ ਫੇਰ ਕੀ ਗੱਲ ਕੀ ਹੋਈ
ਪਾਲ਼ੀ- ਉਹ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਹਿਣ ਕਹਿ ਦਾ ਚਾਚੀ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਦਸਾ ਕਸੂਰ ਮੇਰਾ ਵੀ ਆ ਮੇ ਵੀ ਫਟ ਦੇਣੈ ਕਹਿ ਤਾਂ ਆ ਜਾ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲ਼ੇ
ਸਾਡੇ ਪੁਰਾਣੇ ਨਾਲ ਹੀ ਜੋ ਘਰ ਆ ਹੁਣੇ ਛੱਡਿਆ ਉਸ ਸਾਮਣੇ ਹੀ ਆ ਰਵੀ ਕਾ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲਾ
ਮੰਮੀ- ਫੇਰ
ਪਾਲ਼ੀ-ਫੇਰ ਕੀ ਕਾਹਲੀ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋਇਆ ਸਿਮਰ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਢਿਲਾ ਕਰ ਨਿਕਲ ਦਾ ਹੋਇਆ ਮੇ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਵਾਲੀ ਖੁਰਲੀ ਤੇ ਬੈਠੀ ਗਰਮ ਦੀ ਗਰਮ
ਮੰਮੀ- ਫੇਰ
ਪਾਲ਼ੀ- ਫੇਰ ਉਂਗਲੀ ਹਾਲੇ ਦਿਤੀ ਨੀ ਅੰਦਰ ਕੀ ਕੀ
ਕਹਿ ਦੀ ਰੁਕ ਗਈ
ਮੰਮੀ- ਕੀ ਨੀ ਭੈਣ ਕੋਈ ਆ ਗਿਆ ਸੀ
ਪਾਲ਼ੀ- ਹਾਂ
ਮੰਮੀ- ਕੌਣ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਨੀ ਰਵੀ
ਮੰਮੀ- ਹਏਏ ਮੇ ਮਰਜਾ ਨੀ ਫੇਰ
ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਬੋਲੀ ਮੰਮੀ
ਮੂੰਹ ਪਾਲ਼ੀ ਵੀ ਤੋਂ ਪਰੇ ਘੁੰਮਹਾ ਲੈਦੀ ਆ
ਮੰਮੀ - ਨੀ ਫੇਰ ਭੈਣੇ ਬੋਲਿਆ ਨਹੀਂ ਕੁਝ
ਪਾਲ਼ੀ- ਬੋਲਿਆ ਇਹ ਪੁੱਛ ਕੀ ਕੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲਿਆ ਮੇ ਤਾਂ ਡਰ ਗਈ ਸੀ ਉਥੇ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਸਲਾਵਰ ਚੁੱਕ ਨਾਲੇ ਨੂੰ ਬੰਨ ਦੀ ਘਰ ਨੂੰ ਭਜੀ
ਘਰ ਜਦੋ ਆਈ ਬਾਹੂ ਨੇ ਦੇਖ ਲਈ ਰਸੋਈ ਵਿਚੋਂ ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਕਮਰੇ ਵੜ ਦੀ ਉਹ ਵੀ ਆ ਗਈ
ਮੰਮੀ- ਹਮਮ
ਪਾਲ਼ੀ- ਆ ਕਹਿ ਦੀ ਆ ਕੀ ਹੋਇਆ ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਕੀ ਬੋਲਦੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਤਾਂ ਸਿਓ ਈ ਹੀ ਗਈ ਸੀ ਮੇਰੀ
ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਰਵੀ ਆ ਗਿਆ
ਮੰਮੀ- ਫੇਰ
ਪਾਲ਼ੀ- ਬਾਹੂ ਕਹਿ ਦੀ ਚੂਨੀ ਕਿਥੇ ਆ ਮੰਮੀ ਤੇਰੀ
ਮੈਂ ਚੂਨੀ ਵੀ ਓਥੇ ਹੀ ਸੁਟ ਆਈ ਸੀ
ਇਕ ਦਮ ਉਠੀ
ਰਵੀ ਆ ਗਿਆ ਚੂਨੀ ਹੱਥ ਸੀ ਉਸਦੀ
ਅੰਦਰ ਆ ਬੋਲਿਆ ਚੂਨੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਸੁਟ ਦਾ
ਰਵੀ- ਲੇਂ ਫੜ ਮਾਤਾ ਵੀਡੀਓ ਦੇਖਉ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਜਿਸ ਦਿਨ ਆਇਆ
ਕਹਿ ਚਲੇ ਗਿਆ ਬਾਹਰ
ਬਹੁ ਪੁੱਛੀ ਜਾਵੇ ਮੰਮੀ ਹੋਇਆ ਕੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਕਿਵੇ ਰਵੀ ਨੇ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾ ਲਈ ਆ
ਉਹ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਤੇ ਦੁਖੀ ਹੋ ਗਈ
ਰਵੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਇਆ ਬੋਲੀਆ ਨਹੀਂ ਨਾ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰਿ ਨਾ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਨੀਂਦ ਆਈ
ਸਵੇਰੇ ਉੱਠ ਦੇ ਬਾਹੂ ਆ ਗਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਉਹ ਕਹਿ ਦੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਰਵੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਪੈਣੀ ਆ ਡੈਡੀ ਦਾ ਸ਼ੁਭਾਹ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸੇ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਹੋ ਜਾਓ
ਮੇ ਕਿਹਾ ਕੀ ਗੱਲ ਕਰੋ ਮੇ ਵੈਸੇ ਹੀ ਗਿਰ ਗਈ ਪੁੱਤ ਦੀਆ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚ ਉਹ ਕਹਿ ਦੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਮੇ ਆਪ ਕਰਦੀ ਗੱਲ
ਮੰਮੀ- ਅੱਛਾ ਫੇਰ ਹੋਈ ਗੱਲ
ਪਾਲ਼ੀ- ਹਾਂ ਪਰ ਬਾਹੂ ਵੀ ਫਸ ਗਈ ਰਵੀ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਮਾਰੇ ਦਾ ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ
ਮੰਮੀ- ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਫਸ ਗਈ
ਪਾਲ਼ੀ- ਰਵੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਦਿਤਾ ਦੋਹੈ ਰਲੀਆਂ ਲੱਗ ਦੀ ਦੋਹੈ ਤਾਂ ਬਾਹੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਦਿਤਾ ਕੀ ਰਾਜਦਾਰ ਆ ਅਸੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹੀ ਆ ਸੱਸ ਨੂੰਹ ਜਦੋ ਨੇੜੇ ਹੋਣ ਰਵੀ ਜਦੇ ਬੋਲ ਪਿਆ ਤੂੰ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹੋਣੀ ਫੇਰ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਮੂੰਹ ਮਾਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਲਗਦੀ ਹੀ ਆ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੀ ਕਹਿ ਦਾ ਕਹਿ ਦਾ
ਮੰਮੀ- ਕੀ
ਪਾਲ਼ੀ- ਕੀ ਤਾਹੀ ਮੰਮੇ ਵਡੇ ਤੇ ਪਿੱਛਾ ਭਾਰੀ ਆ ਤੇਰਾ ਬਹੁ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆਇਆ ਉਹ ਨੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਿਆ ਉਸ ਦੇ
ਉਹ ਗੁੱਸਾ ਕਰ ਫੇਰ ਘਰੋਂ ਚਲੇ ਗਿਆ
ਮੰਮੀ- ਫੇਰ ਭੈਣ ਜੀ
ਪਾਲੀ- ਫੇਰ ਕੀ ਜਦੋ ਆਇਆ ਮੁਡ਼ ਤਾਂ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਟਾਈਮ ਸੀ
ਦੋਹੈ ਸੱਸ ਨੂੰਹ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਹੀ ਸੀ ਮੇਰਾ ਸੋਚ ਸੋਚ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ
ਆਇਆ ਦੋਹਾ ਕੋਲ ਤੇ ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਕੀ ਜੋ ਹੋਇਆ ਗ਼ਲਤ ਹੋਇਆ
ਬਾਹੂ ਬੋਲੀ
ਬਾਹੂ ਬੋਲੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਤੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਜਾਂਦਾ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ
ਰਵੀ- ਭਾਬੀ ਗੁੱਸਾ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕੀ ਕਰਦਾ ਤੂੰ ਆਪ ਦੱਸ ਮਾ ਫੜੀ ਜਾਵੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਪਰ ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਆ ਮਾ ਆ ਨਾਲੇ ਸੋਚਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਤੈਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਕੁੱਝ ਬੋਲਿਆ ਤੂੰ
ਪਾਲ਼ੀ ਚੁਪ ਸੀ ਅੱਖਾਂ ਭਰੀਆਂ ਸੀ
ਰਵੀ- ਸੋਰੀ ਮੰਮੀ ਮਾਫ ਕਰਦੇ
ਪਾਲ਼ੀ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬੋਲਣ ਦੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਰਹਿਣ ਦੇ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਸੋਚੀ ਪਈ ਐਵੀ
ਰਵੀ- ਭਾਬੀ ਇਕ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਦੇਖ ਹੁਣ ਗ਼ਲਤ ਆ ਮੇ ਜਾਣ ਗਿਆ ਰਾਜਦਾਰ ਆ ਦੋਹਾ ਦਾ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਫੇਰ
ਜਿਵੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਸਮਝ ਰਹੀ ਸੀ ਗੱਲ
ਰਵੀ- ਦੇਖ ਜੇ ਮਨਜ਼ੂਰ ਆ ਤਾਂ ਆ ਗੱਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਾਈ ਦੇਖ ਮੇ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਕੀ ਤੇਰੇ ਜਵਾਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਦਿੱਕਤ ਬਾਈ ਵਿਚ ਆ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਇਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਬਕਵਾਸ ਆ ਕੀ ਮਤਲਬ ਨਾਲੇ ਇਹ ਬਕਵਾਸ ਦਾ
ਰਵੀ- ਇਕ ਦਿਨ ਕੋਠੇ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਜਦੋ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਫੋਨ ਤੇ ਮੈਂ ਸੁਣ ਲਈ ਸੀ ਭਾਬੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਚੰਗਾ ਫੇਰ
ਰਵੀ- ਦੇਖ ਲਓ ਜੇ ਸਰ ਦਾ ਘਰ ਵਿਚ ਹੀ ਮੇ ਹੈ ਗਾ
ਇਹ ਸੁਨ ਪਾਲ਼ੀ ਮੱਥੇ ਹੱਥ ਮਾਰਦੀ ਆ ਬੋਲੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਭੋਰਾ ਨਹੀਂ ਨਾ ਰਵੀ ਤੈਨੂੰ ਮਾਂ ਕੋਲ ਆ ਤੇਰੇ ਮੇ ਭਾਬੀ ਆ ਤੇਰੀ
ਰਵੀ- ਹਾਂ ਮੰਮੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸ਼ਰੀਫ ਆ ਦੇਖ ਹੀ ਲਈ ਮੈਂ ਦੇਖ ਕੋਈ ਧੱਕਾ ਨਹੀਂ ਆ ਲੈਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਦੀ ਵੀ ਦਿਲ ਕਰਦਾ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਨੀ ਇਹ ਮੁੰਡਾ ਖੜ ਜਾ ਮਾਰ ਨਾ ਖਾ ਲਈ ਕੀ ਬੋਲਦਾ ਪਤਾ ਵੀ ਆ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਰਹਿਣ ਦੇ ਗੰਦ ਆ ਸ਼ਰਮ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਥੇ ਸੁਟ ਆਇਆਂ ਮੇਰੇ ਹੀ ਕਰਮ ਆ ਅਗੇ ਆ ਗਏ ਨਹੀਂ ਮਰ ਨਾ ਜਾਂਦਾ ਸੋਚਣ ਲੱਗਿਆ ਵੀ
ਰਵੀ- ਹੈਲੋ ਸੁਣੋ ਫਾਇਦਾ ਜੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਨੰਗੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਕਿਤੇ ਮਰਜੀ ਮੂੰਹ ਮਾਰ ਲਓ ਮੇ ਨਾਲ ਆ ਥੋਡੇ
ਪਾਲ਼ੀ ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਲਾਕੋ ਲੈਦੀ ਆ ਚੂਨੀ ਦਾ ਘੁੰਢ ਕੱਢ woooo ਕਰਦੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਮਾਰਜਣੇ ਆ ਜਾ ਦਫ਼ਾ ਹੋ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਮੈਂ ਕਰਦੀ ਭਾਈ ਨੂੰ ਫੋਨ ਤੇਰੇ
ਰਵੀ-ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਫਾਇਦਾ ਸਭ ਦਾ ਦੇਖ ਲਓ ਨਾਲੇ ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਭਾਈ ਨੂੰ ਕਰਦੀ ਫੋਨ
ਰਵੀ ਤਾਂ ਗਿਆ ਦੋਹਾ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਘੁੰਮੇ ਪਏ ਸੀ
ਜਿੰਦਾ ਹੁਣ ਪਾਲ਼ੀ ਤੇ ਪੰਮੀ ਤੇ ਚੰਨੋ ਦੀ ਬਣਦੀ ਆ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਚੰਨੋ ਦੀ ਨੂੰਹ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਬਣ ਦੀ ਸੀ
ਚੰਨੋ ਦੀ ਨੂੰਹ ਦਾ ਨਾਮ ਸੀਰਤ ਸੀ
ਸੀਰਤ ਵੀ ਸਿਰੇ ਦੀ ਲੁੱਚੀ ਸੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੀ ਕੋਠੇ ਖੜੀਆ ਆਪਣੇ ਕਲਾਜ ਟਾਈਮ ਦੀਆ ਯਾਦਾਂ ਜਰੂਰ ਤਾਜੀਆਂ ਕਰਦਿਆਂ ਸੀ
ਕੋਈ ਮਾੜੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਸ਼ਕਲੋ ਨਾ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਮੁੰਡਾ ਹੁੰਦਾ ਪਰ ਇਹ ਕੰਮ ਸਾਰੇ ਡੁੱਬ ਦੇ ਆ ਕੋਈ ਸਬਰ ਕਰਦਾ ਪਰ ਓਨਾ ਹੀ ਅੰਦਰੋਂ ਲੁੱਚਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕੋਈ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਟਾਈਮ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਹਰ ਤਰਾਂ ਦਾ ਸਵਾਦ ਮਾਣ ਦਾ
।ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਵਰਗਾ ਮਿਲ ਜੇ ਬੰਦਾ ਗੱਲ ਕਰਨੋ ਨਹੀਂ ਸੰਗਦਾ ਨਾ ਤੀਵੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ
ਇਹ ਹੀ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਸੀਰਤ ਨੇ ਅਪਣੇ ਭਾਈ ਦੇ ਰਾਜ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਸਾਂਝੇ ਕਰ ਲੇਂ ਸੀ ਜਿਸ ਤੇ ਚੰਨੋ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਸੱਚ ਸੀ
ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਘਰ ਅੱਗ ਓਦਾਂ ਦੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿਉਂ ਕੀ ਸੀਰਤ ਦਾ ਬਾਪ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਵਾਨ ਮਾਂ ਸੀ ਜਾਂ ਕੁੜੀ ਕਿਸੇ ਲਈ ਕਹਿਣਾ ਔਖਾ ਸੀ ਸੀਰਤ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਦੋਹੇ ਭੈਣ ਭਾਈ ਪਾਲੇ ਸੀ ਓਹ ਇਕ ਸਕੂਲ ਟੀਚਰ ਸੀ ਜਮੀਨ ਵੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਕੋਈ ਦਿੱਕਤ ਨਹੀਂ ਆਈ ਸੀ
ਪਰ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਗਿਆ ਘਰਵਾਲਾ ਅੱਗ ਨਹੀਂ ਭੁਜ ਦੀ ਸੀ
ਪੁੱਤ ਨੇ ਮਾਂ ਕਿਵੇ ਸੰਭਾਲੀ ਜਵਾਨ ਹੋ ਕੀ ਧੀ ਦੀ ਅੱਖ ਤੋਂ ਨਾ ਬਚੀ ਨਾਲੇ ਦੋਹਾ ਖੋਲਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਸੀਰਤ ਦਾ ਭਾਈ
ਕੋਈ ਨਾ ਆਗੇ ਕਦੇ ਗੱਲ ਕਰਾ ਗਏ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਹਲੇ ਸਟੋਰੀ ਜੀਤ ਤੇ ਆ
ਇਹ ਗੱਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਜਾਣਦੀ ਸੀ
ਆਪਣੀ ਠੰਡੀ ਫੁਦੀ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹ ਵੀ ਭਾਈ ਤੱਕ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਾਹਲੀ ਹੋਈ ਸੀ ਕਿਉਂ ਕੀ ਉਸਦਾ ਭਾਈ ਵੱਡਾ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਦੀਆ ਚੀਕਾਂ ਉਹਨੇ ਸੁਣੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਭਾਬੀ ਵੀ ਨਣਦ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਖੋਲ ਦੀ ਸੀ ਹਰ ਗੱਲ ਲਈ
ਇਹ ਹੋ ਵੀ ਨੋਰਮਲ ਜਾਂਦਾ ਜਦੋਂ ਭਾਬੀ ਆਪਣੀ ਹੀ ਸਹੇਲੀ ਹੋਵੇ
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹੀ ਸੀ ਉੱਸਦੀ ਭਾਬੀ
ਪਰ ਸੀਰਤ ਨਾਲ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਇਹ ਓਹਨਾ ਵਿਚ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਹਰ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਇਸ ਲਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਇਹ ਭਾਈ ਵਾਲੀ ਖੋਇਸ ਦਿਲ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿ ਗਈ ਸੀ
ਇਹ ਸਭ ਸੋਚ ਦੀ ਆ ਕੀ ਇਹ ਜੋ ਹੁਣ ਰਵੀ ਬੋਲ ਕੇ ਗਿਆ ਹੋ ਤਾਂ ਸਕਦਾ
ਨਾਲੇ ਉਹ ਸੋਚ ਦੀ ਆ ਕੀ ਜੇ ਰਵੀ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਡਰ ਚੱਕੀਆਂ ਜਾਓ
ਤੀਵੀਂ ਬੰਦੇ ਦਾ ਸਾਥ ਤਾਂ ਭਾਲ ਦੀ ਹੀ ਆ
ਇਹ ਹੀ ਸੋਚ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ
ਪਾਲ਼ੀ ਕੋਲ ਗਈ
ਜੋ ਜੋ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਆ
ਖੁਲੀ ਤਾਂ ਸੀ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਘੁਮਾਈ ਉਸ ਨੇ
ਕਮਰੇ ਗਈ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਮੰਮੀ ਕੀ ਕਰਦੀ
ਪਾਲ਼ੀ- ਕਰਨਾ ਕੀ ਕਿਸਮਤ ਕੋਸ ਦੀ ਆ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਵੈਸੇ ਕੋਈ ਖਾਸ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੋਚ ਸੋਚ ਮੂੰਹ ਲਟਕਿਆ ਤੁਸੀਂ
ਪਾਲ਼ੀ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ ਸੁਣ
ਪਾਲ਼ੀ- ਕੀ ਮਤਲਬ ਨੀ ਤੇਰਾ
ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਵਾਲੀ ਪਾਲ਼ੀ ਹੀ ਸੀ ਨਹੀਂ ਉਹ ਜਾਣ ਗਈ ਸੀ ਕੀ ਜੇ ਇਹ ਨੂੰ ਖ਼ੁਲ ਦੇ ਦਿਤੀ ਪੂਰੇ ਪਿੰਡ ਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਚੁਬਰਾ ਦੇਖ ਜਾਣਾ ਸੀ ਤਾਹੀ ਉਹ ਕਹਿ ਦਿੰਦੀ ਆ ਕੀ ਮੈਂ ਕਰਦੀ ਕੁਝ ਪਰ ਡਿਮਾਂਡ ਪ੍ਰੀਤੀ ਵਲੋਂ ਤਕੜੇ ਹਥਿਆਰ ਦੀ ਸੀ ਉਹ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਸੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਦੇਖ ਲੋੜ ਤਾਂ ਹੈ ਵੱਡੇ ਮੁੰਡੇ ਤੋਂ ਤੇਰੇ ਹੁੰਦਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਜੇ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਦਾ ਹੁਣ ਤੱਕ ਨਤੀਜਾ ਨਹੀਂ ਆ ਨਾਲੇ ਜੇ ਹੁਣ ਤੜਫੀ ਜਾਵਾ ਤੇਰੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਮੇਰਾ ਕੀ ਬਣੋ ਮਾਤਾ ਦਸ
ਸੁਣ ਨੂੰਹ ਆਪਣੀ ਦੀ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਸ਼ਰਮ ਕਰ ਸਮਝ ਦੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਆ ਤੇਰੀ ਮੇ ਹੀ ਆ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਤੱਕ
ਵਿਚ ਹੀ ਬੋਲੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹੁਣ ਤੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਫਲਾਣੇ ਦੀ ਬਾਹੂ ਫਲਾਣੇ ਦੀ ਬਾਹੂ ਹੋਈ ਹੋਣੀ ਸੀ
ਦੇਖ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਵੀ ਪਸੰਦ ਆ ਤੇ ਤੇਰਾ ਮੁੰਡਾ ਵੀ ਪਿਆਰ ਵੀ ਕਰਦਾ ਪਰ ਆਹ ਲਾਤਾ ਵਿਚਲੇ ਜੋ ਬੁਲ ਨੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਨਾ ਬੋਲਣੋਂ ਹਟ ਦੇ ਕੀ ਕਰਾਂ ਦਸ ਨਾਲੇ ਰਵੀ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਹੋ ਜਾਓ ਕੀਤੇ ਹੋਰ ਵੀ ਡਰ ਨਹੀਂ ਰਹੋ ਨਾਲ ਹਾਓ ਜੇ ਮਰਦ ਦੀ ਸਪੋਟ ਤਾਂ ਹੋ ਜਾਓ ਨਾਲੇ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ ਨਹੀਂ ਦਿਓਰ ਭਰਜਾਈ ਦਾ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਤੋਂ ਚਲਦਾ ਆਇਆ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਜਾ ਪਰਾ ਸ਼ਰਮ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਭੋਰਾ ਜਾ ਕਰ ਜੋ ਕਰਨਾ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਮੇ ਸੋਚ ਲਿਆ ਹੁਣ ਆਈਆ ਰਵੀ ਕਮਰੇ ਲੇਂ ਵੱਢ ਜਾਣਾ ਕੋਈ ਆ ਨਾ ਜਾਵੇ ਦੇਖ ਦੀ ਰਹੀ ਦੱਸ ਦਈ ਮੰਮੀ
ਸਮਾਇਲ ਕਰਦੀ ਉਠ ਦੀ ਆ
ਦਰਵਾਜੇ ਤੇ ਜਾ ਬੋਲੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਦੇਖ ਲੇਂ ਸੱਸੇ ਮੌਕਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਜੇ ਹੌ ਗਈ ਪੁੱਤ ਦਾ ਪਵਉਦੀ ਇਕ ਸਾਵਦ ਅਲਗ ਤੇ ਓਤੋਂ ਡਰ ਕੋਈ ਨੀ ਮੇ ਜਨਦੀ ਮੇ ਘਰ ਦੀ ਹੋਰ ਕੌਣ ਜਾਣ ਜਾਓ ਨਾਲੇ ਨਿਤ ਨਮੇ ਨਾਲ ਕਰਨ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ ਜਦੋਂ ਪੁੱਤ ਕਰੋ ਰਾਖੀ
ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਲੱਗਦਾ ਕਰਵਾ ਹੀ ਦੇ ਥੱਲੇ ਵਾਲੀ ਬੁਲਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਵੀ ਪੁੱਤ ਦੀ
ਪਾਲ਼ੀ- ਜਾਂਦੀ ਐ ਜਾ ਨਹੀਂ ਮਾਰ ਨਾ ਖਾ ਲਈ ਮੇਰੇ ਤੋਂ
ਪਾਲੀ ਦੀ ਗਰਮ ਤਾਂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਸਵੇਰੇ ਮਿਲੀ ਚੰਨੋ ਤੋਂ ਸੁਣ ਵੀ ਉਹ ਸੋਚੀ ਪਈ ਸੀ ਕੀ ਬਾਹੂ ਦਾ ਚੱਕਰ ਭਾਈ ਨਾਲ ਲੱਗਦਾ ਉਸ ਨੂੰ
ਤੀਵੀਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਖੜ ਦੇ ਇਹ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸੱਚੀ ਸੀ
ਚੰਨੋ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਭੇਦ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪੰਮੀ ਕੋਲ ਵੀ ਪਾਲ਼ੀ ਕੋਲ ਵੀ ਸਭ ਕੁਝ ਨੇ ਹਿਲਾ ਕੇ ਰੱਖੀ ਪਾਲ਼ੀ
ਪੈ ਗਈ
ਗੇਟ ਦੀ ਅਵਾਜ ਹੋਈ ਦੇਖਿਆ ਟਾਕੀ ਵਿਚ ਦੀ ਰਵੀ ਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਦਿਓਰ ਭਰਜਾਈ ਦੇ ਹੱਸਣ ਦੀ ਅਵਾਜ ਆਈ
ਜਦੋ ਉਠ ਦੇਖ ਦੀ ਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਰਵੀ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਬੈਠੀ ਸੀ
ਹੋਇਆ ਇਹ ਰਵੀ ਆਉਂਦਾ ਹੀ ਭਾਬੀ ਕੋਲ ਗਿਆ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਗੱਲ ਦੀ ਉਮੀਦ ਛੱਡ ਚੁਕਿਆ ਸੀ ਤੇ ਪੰਗਾ ਲੇਂ ਲਿਆ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਚੂਨੀ ਲੇਂ ਬੀਨਾ ਰੋਟੀ ਦਿਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੀ ਕਮਰੇ ਬਿਠਾ ਲਿਆ
ਚੋਰ ਅੱਖ ਨਾਲ ਦੇਖ ਦਾ ਰਿਹਾ ਖਾਂਦਾ ਰੋਟੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਕੀ ਦੇਖੀ ਜਾਂਦਾ ਵੇ
ਸਮਾਇਲ ਕਰਦਾ ਰਵੀ ਵੀ ਬੋਲਣ ਦੀ ਅਕਲ ਘੱਟ ਹੀ ਸੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਬੋਲ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਗਿਆ ਸੀ ਘਰੋਂ ਤਾਹੀ ਬੋਲਿਆ
ਰਵੀ- ਅੱਜ ਕਿਉਂ ਨੀ ਲਾਕੋ ਦੀ ਭਾਬੀ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਚੂਨੀ ਜਦੇ ਲੇਂ ਲੈਦੀ
ਸਮਾਇਲ ਕਰਦੀ ਆ
ਰਵੀ- ਕੰਜਰਾ ਤੂੰ ਫੇਰ ਵੀ ਨਾਪ ਲੈਂਦਾ ਹੀ ਆ ਆਹ ਸਾਇਡ ਤੋਂ
ਪੁੱਠੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸਾਇਡ ਤੋਂ ਮੰਮੇ ਤੇ ਫੇਰ ਦੀ ਆ ਸੁਟ ਕਾਲੇ ਓਤੋਂ
ਰਵੀ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਚਮਕ ਗਈਆਂ
ਰਵੀ- ਹਾਂ ਕੀ ਕਰਾਂ ਹੈ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਦੇ ਵੀ ਸੋਹਣੇ ਸਲੇ ਪਰ ਹੋਰ ਦੇ ਹੱਥ ਹੀ ਦੇ ਸਾਵਦ ਲੈਦੀ ਆ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਪਗਲ ਆ ਤੂੰ ਤੱਤਾਂ ਵਾਹਲਾ ਇੰਜ ਨਹੀਂ ਕਰੀ ਦਾ ਹੋਲੀ ਚਲੀ ਦਾ ਮਿਲ ਜਾਓ ਮੰਮੀ ਦੀ ਵੀ
ਰਵੀ ਲਈ ਗੱਲ ਸਾਫ ਕਰਦੀ ਆ ਸਮਝਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਰਵੀ ਸੀ
ਰਵੀ- ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਰਦੇ ਹੌਲਾ ਫੇਰ ਦੇਖ ਭਾਰੀ ਹੋ ਗਿਆ
ਲੋਵਰ ਵਿਚ ਖੜੇ ਲਨ ਨੂੰ ਦੇਖਾ ਬੋਲਿਆ
ਸਮਾਇਲ ਕਰਦੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਹਿ ਦੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਕਰ ਦਾਓ ਭਾਈ ਦਾ ਸੋਚ ਆਪਣੇ ਕੁਝ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਤੇਰੀ ਨਾਲੇ ਇਕ ਸ਼ਰਟ ਹੋਰ ਆ
ਰਵੀ - ਭੈਣ ਚੋ ਭਾਬੀ ਜੋ ਕਹੇ ਮਨਜ਼ੂਰ ਆ ਸਲਾ ਮੇ ਨੀ ਮੁਕਰ ਦਾ
ਰਵੀ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਆਹੀ ਸੁਣ ਲਈ ਕਾਹਲਾ ਸੀ
ਖੁਸ ਹੋ ਬੋਲਿਆ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਤੇਰੇ ਦੋਸਤ ਜੀਤ ਨਾਲ ਮੈਂ ਸੌਣਾ ਬੋਲ ਹੋ ਜਾਓ
ਰਵੀ- ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਉਹ ਤਾਂ ਸਲਾ ਡਰਪੋਕ ਆ ਉਹ ਕਿਥੇ ਉਹ ਦੀ ਤਾਂ ਗੱਲ ਕਰਵਾਈ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਸਲਾ ਕੋਲ ਨੀ ਬੈਠ ਦਾ ਉਸਦੇ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਅੱਛਾ ਐਨਾ ਡਰਪੋਕ ਆ
ਰਵੀ- ਆਹੋ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਚੰਗਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੀਟਿੰਗ ਕਰਵਾ ਦੀ ਕਦੇ ਮੇ ਆਪ ਦੇਖ ਲਓ
ਰਵੀ- ਚੰਗਾ ਉਹ ਹੋ ਜਾਓ ਪਰ ਮੇਰਾ ਕੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ ਜਾ ਰਵੀ ਦੇ ਪੱਟਾ ਤੇ ਬੈਠੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਕਿਹਾ ਨਾ ਰਾਤ ਦਾ ਕਰ ਲੇਂ ਜੁਗੜ
ਜਦੇ ਪਾਲ਼ੀ ਦੇਖ ਲੈਦੀ ਆ
ਕਿਸਮਤ ਚੰਗੀ ਸੀ ਰਵੀ ਦੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਭਾਈ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦੇ ਚੱਕਰ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਆਇਆ ਤੇ ਸਮਾਨ ਲੇਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ
ਸ਼ਰੇਆਮ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੋਹਾ ਨੇ ਨੰਗੇ ਹੋ ਗੇਮ ਖੇਡੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਤੜਫੀ ਗਈ ਪਾਲ਼ੀ ਸੁਣ ਚੀਕਾਂ ਨੂੰਹ ਦੀਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਵੀ ਜਾਣ ਕੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖ਼ੁਲਾ ਰੱਖਿਆ ਸੀ
ਪਾਲ਼ੀ ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਆਪ ਵੀ ਠੀਕ ਸੀ ਕਈ ਦਿਨ ਦੀ ਉਲਝੀ ਸੋਚ ਵਿਚ ਰਵੀ ਨਾਲ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵਾਦਾ ਕਰ ਕੇ ਪਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੀ ਕੱਲ ਮੰਮੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਹਾਓ ਜਾ ਤੂੰ ਤੇ ਮੰਮੀ
ਇਹ ਸੋਚ ਲੇਟ ਉਠੀ ਕੰਮ ਕਾਰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਸੀ ਉਸਨੇ ਜੋ ਹੋਇਆ ਕਰ ਲਿਆ ਦੁਪਹਿਰ ਤੱਕ ਸੱਸ ਨੂੰਹ ਦੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੋਈ
ਰਵੀ ਬਾਹਰ ਸੀ ਘਰੋਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਹੀ ਕਿਹਾ ਸੀ
ਵੇਹਲੀ ਹੋ ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਦੇ ਕਮਰੇ ਗਈ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹਾਂ ਫੇਰ ਮੰਮੀ ਕਿਵੇ ਤੁਸੀਂ
ਪਾਲ਼ੀ- ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋਣਾ ਠੀਕ ਆ ਮੇ
ਰੁਖੀ ਜਹੀ ਬੋਲੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਕਿਉਂ ਗੁੱਸੇ ਆ ਮੇਰੇ ਨਾਲ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨਾ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਹੋਣਾ ਘਰ ਦੀ ਘਰ ਰਹੋ ਖਾਓ ਖੇਹ
ਗੁਸੇ ਨਾਲ ਬੋਲੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ohhh ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਨੀ ਕੀ ਸੀ ਤੂੰ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦੀ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਸ਼ਰਮ ਕਰ ਸ਼ਰਮ ਕੁਤੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਨਾਲੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਡਰ ਨੀ ਹੁਣ ਜੋ ਹੁੰਦਾ ਹੋ ਜੇ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਨੀ ਕੋਈ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਤੇ ਵੀ ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਡਰ ਦੂਰ ਕਰਕੇ ਪਰ ਸਚੀ ਮੰਮੀ ਤੇਰੇ ਛੋਟੇ ਮੂੰਡੇ ਨੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਲਿਆ ਤੇ
ਪਾਲ਼ੀ- ਮੇ ਕੀ ਕਰਾਂ ਫੇਰ ਕਰ ਲਈ ਦੋਹਾ ਨੇ ਦਿਲ ਦੀ ਆਪਣੇ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਨੀ ਹੋਰ ਕੀ ਨਾਲੇ ਤੂੰ ਸੁਣ
ਪਾਲ਼ੀ- ਮੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣਦੀ ਕੁਝ ਜਾ ਪਰੇ ਕੰਮ ਕਰ
ਪਾਲ਼ੀ ਦੇ ਨੱਖਰੇ ਓਤੋਂ ਸੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਜਾਣ ਕੇ ਦੱਸ ਦੀ ਆ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਨੀ ਸੁਣ ਤਾਂ ਰਾਤ ਕਮਰੇ ਗਏ ਰਵੀ ਤਾਂ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਨੰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ
ਮੱਥੇ ਹੱਥ ਮਾਰਦੀ ਆ ਪਾਲ਼ੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਨੀ ਮੇ ਤਾਂ ਲੁੱਲੀ ਦੇਖ ਹੀ ਹੱਸੀ ਗਈ ਉਸ ਦੀ ਹੈ ਭਾਈ ਜਿੰਨੀ ਹੀ ਉੱਸਦੀ ਪਰ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਲਨ ਕਹਿਣ ਜੋਗੀ ਹੋ ਗਈ
ਪਾਲ਼ੀ- ਕੀ ਕਰਾਂ ਨੀ ਫੇਰ ਮੈਂ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਸੁਣ ਨਾ ਮੰਮੀ ਕੀ ਆ ਯਾਰ ਫੇਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਪੜਿਆਂ ਵਿਚ ਹੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹ ਨੰਗਾ ਹੋ ਮੇਰੇ ਅਗੇ ਨੱਚ ਕੇ ਲਨ ਘੁਮਾਉਣ ਲੱਗਿਆ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਹਾਸੀ ਨਾ ਰੁਕੇ
ਮੈਨੂੰ ਕਹਿ ਦਾ ਭਾਬੀ ਦੁੱਧ ਫੜ ਲਾਂ ਤੇਰੇ
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਫੜ ਲਾ ਕਰਨ ਹੀ ਇਹ ਕੁਝ ਆਈਆ ਤੂੰ
ਸੁਟ ਓਤੋਂ ਹੀ ਖੇਲੀ ਗਿਆ ਗਰਮੀ ਮੇਰੀ ਵੀ ਵੱਧ ਗਈ
ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਥਲੇ ਬੈਠ ਵੇ ਥਲੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਮੈਂ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਸੁਥਣ ਥਲੇ ਕਰੀ ਕੱਛੀ ਕਾਲੀ ਸੀ ਉਹ ਦੇਖ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਿਆ ਮੇ ਸਾਇਡ ਕਰੀ ਨੀ ਉਹ ਚੱਟਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਨੀ ਮੰਮੀ ਕੀ ਦਸਾ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨਾ ਦਸ ਦਫ਼ਾ ਹੋ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਕੀ ਆ ਮੰਮੀ ਸੁਣ ਲੇਂ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਮੇ ਚਲੀ
ਗਰਮ ਹੋਈ ਪਾਲ਼ੀ ਬੋਲੀ
ਪਾਲ਼ੀ- ਅੱਛਾ ਦਸ ਮਿੰਟ ਵਿਚ ਭੱਖ ਜਾਂਦੀ
।
ਸਮਾਇਲ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੀ
ਉਹ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕੀ ਗੱਲ ਬਣ ਗਈ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਨੀ ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਜੀਭ ਪਉਂਦਾ ਸੀ ਮੈਂ ਲੱਤਾ ਖੋਲ ਪਏ ਗਈ ਮੇ ਆਪਣੇ ਮੰਮੇ ਆਪ ਹੀ ਘੁਟਣ ਲੱਗ ਗਈ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਕੋਈ ਸ਼ਰਮ ਕਰ ਸਿਧਾ ਹੀ ਬੋਲੀ ਜਾਂਦੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਹੀ ਤਾਂ ਆਉਂਦਾ ਤੈਨੂੰ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ hihihi
ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ ਪਾਲ਼ੀ ਵੀ ਸਮਾਇਲ ਕਰਦੀ ਆ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਫੇਰ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਵਿਚ ਪਾ ਗੁਲਾਮ ਵਾਂਗ ਜਦੇ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿਤਾ ahh ਨੀ ਸਾਵਦ ਆਇਆ ਕੁਝ ਤੜਫ ਦੀ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਮਿਲ ਗਿਆ ਧਕੇ ਮਾਰਦਾ ਕਹਿ ਦਾ ਭਾਬੀ ਕਮੀਜ ਵੀ ਲਾਹ ਦੇ ਮੇ ਧੁਕੇ ਖਾਂਦੀ ਨੇ ਖੋਲਿਆ ਕਮੀਜ
ਨੀ ਫੇਰ ਉਹ ਓਦੋਂ ਤਾਂ 15 ਕੋ ਮਿੰਟ ਵਿਚ ਹੀ ਗਿਰ ਗਿਆ ਨਿਕਲ ਮੇਰਾ ਵੀ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਸਾਵਦ ਲਿਆ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਮੰਮੀ ਫੇਰ ਅਗਲੀ ਵਾਰੀ ਉਹ ਨੇ ਮੈਨੂ ਗਰਮ ਕਰੀਆ ਮੇਰੇ ਮੰਮੇ ਚੂਸ ਚਾਸ ਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਚੂਸਿਆ ਉਸ ਦਾ ਤੇ ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਉਹ ਨੇ ਲਈ ਵੀ 25ਮਿੰਟ ਮੇਰੀ
ਹਏਏ ਨੀ ਦੁਬਾਰਾ ਗਿਲੀ ਹੋ ਗਈ ਮੇਰੀ ਤਾਂ
ਪਾਲ਼ੀ ਦੇ ਮੋਢੇ ਫੜ ਬੋਲੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਤੇਰੀ ਨੀ ਹੋਈ
ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ ਸਵਰ ਨਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਬੋਲ ਹੀ ਪਈ ਕੀ ਹੋ ਗਈ
।ਬਸ ਫਿਰ ਕੀ ਸੀ ਪਾਲ਼ੀ ਨੇ ਰਾਤ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਦਿਤੀ ਪਰ ਪਾਲ਼ੀ ਡਰਦੀ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਹੌਸਲਾ ਨਹੀਂ ਟੁੱਟਣ ਦਿਤਾ
ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਰ ਪਾਲ਼ੀ ਨੇ ਇਕਲੀ ਨੇ ਕੀਤਾ ਰਵੀ ਨਾਲ
ਕਮਰੇ ਗਇਆ ਜਦੋ ਤਾਂ ਰਵੀ ਬੋਲਿਆ
ਰਵੀ- ਮੰਮੀ ਭਾਬੀ ਕਹਿ ਦੀ ਸੀ ਤੂੰ ਮਾਫ ਕਰੀਆ ਮੈਨੂੰ
ਪਾਲ਼ੀ- ਹੈ ਕਰਦੀ ਨਾ ਪੁੱਤ ਮੇਰਾ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਮਾਫ ਕਰੀ ਉਸ ਦਿਨ ਲਈ
ਅਸਲੀ ਪਾਲ਼ੀ ਇਹ ਸੀ ਜੋ ਹੁਣ ਸੀ
ਰਵੀ- ਕੋਈ ਨਾ ਮੰਮੀ ਲੋੜ ਆ ਸਭ ਨੂੰ ਕਰ ਲਿਆ ਕਰੋ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਹਾ ਮੇ ਹੈ
ਪਾਲ਼ੀ- ਲੇਂ ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਲਈ ਬੰਦੇ ਲੱਬ ਕੇ ਲਿਆ ਕਰੇ ਗਾ hihihi
ਰਵੀ- ਕਰ ਦਾਓ ਇਹ ਵੀ ਪਰ ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਿਓ
ਪਾਲ਼ੀ- ਆ ਇਥੇ
ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ
ਪਾਲ਼ੀ- ਤੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁਲ ਦੀਆ ਹੁਣ ਟਾਈਮ ਖਰਾਬ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਕਬੱਡੀ ਖੇਡਣੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀ
ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਮੰਮੀ ਦਾ ਆਪਣੀ ਲਨ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਰਵੀ ਨੇ ਪਹਿਲਾ ਫੇਰ ਕਮੀਜ ਖੋਲਿਆ
ਉਸ ਰਾਤ ਤਾਂ ਪਾਲ਼ੀ ਦੀ ਹੀ ਲਈ ਪਰ ਸਵੇਰੇ ਸੱਸ ਨੂੰਹ ਇਕੋ ਕਮਰੇ ਨੰਗੀਆਂ ਰਖੀਆਂ ਰਵੀ ਨੇ
ਪਾਲ਼ੀ ਫੁਲ ਸਾਵਦ ਲੇਂ ਰਹੀ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾ ਹੈ ਹੀ ਮੌਜੀ ਸੀ ਸਲੀ
ਭਾਈ ਰਵੀ ਦਾ ਦੋ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਹੋਰ
ਹੁਣ ਵਾਪਸ ਜਾਂਦੇ ਆ ਜੀਤ ਘਰੇ
ਜਿਥੇ ਪਾਲੀ ਬੋਲਦੀ ਆ ਕੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕਮਰੇ ਲੇਂ ਪਿਆ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਵਡੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਗਏ ਮੈਨੂੰ ਜਦੋ ਕਹਿ ਦਾ ਸਲਾਵਰ ਲਾਹ ਦਿੰਦੀ ਆ
ਅਸਲ ਵਿਚ ਪਾਲ਼ੀ ਤੇ ਵੀ ਇਹ ਹੀ ਗੱਲ ਢੁੱਕ ਦੀ ਆ ਕੀ ਤੀਵੀਂ ਦੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਪਚ ਦੀ ਪਰ ਇਹ ਡਰਾਮਾ ਵੀ ਸੀ ਕਿਉਂ ਕੀ ਰਵੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੋਂ ਗੱਲ ਇਹ ਹੋਈ ਸੀ ਕੀ ਜੇ ਜੀਤ ਲੋਟ ਆ ਜਾਵੇ ਦੋਹੈ ਲਵਾ ਗਈਆਂ ਨਜ਼ਾਰੇ ਜੀਤ ਤੇ ਕਿਉਂ ਅੱਖ ਟਿਕੀ ਸੀ ਫੇਰ ਪਤਾ ਲਾਗੂ
ਤੇ ਨਾਲੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਪਾਲ਼ੀ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਦੀ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਬਸ ਇਹ ਕਹਿ ਦੀ ਆ ਮਜਬੂਰੀ ਵਿਚ ਕਰਨਾ ਪਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਡੀਐ7ਦੱਸ ਦੀ ਆ ਕੀ ਉਹ ਰਾਜੀ ਹੀ ਸੀ ਕਰਨ ਦੇ ਮੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚ di ਦਿਓਰ ਭਰਜਾਈ ਆ
ਗੱਲ ਹੋਰ ਸੀ ਕਰ ਹੋਰ ਗਈ
ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਥੋਨੂੰ ਵੀ ਅੱਗੇ ਪਤਾ ਲੱਗਣ ਗਈਆਂ
ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੱਚ ਸੀ ਜੋ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਦਸੀਆਂ ਜੀਤ ਨੇ ਦੇਖਿਆ
ਪਰ ਪੰਮੀ ਤੇ ਅਸਰ ਹੋਇਆ ਜੋ ਕੱਚ ਸੀ ਦਿਲ ਵਿਚ ਨਿਕਲ ਗਈ ਕਿਉਂ ਕੀ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਜੋ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਸ ਦਾ ਉਹ ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਕਿਉਂ ਕੀ ਇਕ ਲੁੱਚਾ ਤੇ ਓਤੋਂ ਸ਼ਰੀਫ ਦਿਖਣ ਵਾਲਾ 100 ਲੁੱਚੀਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਆ ਤੇ ਜੀਤ ਤੇ ਪੰਮੀ ਓਹੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਹਟੀ ਫ਼ੇਰ ਕਾਈਆਂ ਰੰਨਾਂ ਦੀ ਫਟੀ ਪਰ ਓਹ ਟਾਈਮ ਜਲਦੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਸਟੋਰੀ ਦੀ ਡਿਮਾਂਡ ਆ ਪਰ ਆਓ ਵੀ
ਹੁਣ ਜੀਤ ਦੇ ਘਰ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਕੁਝ ਤਾਂ ਬੋਲ ਕੀ ਹੋਇਆ
ਮੰਮੀ ਤਾਂ ਸੁਨ ਹੀ ਹੌ ਗਈ ਸੀ ਸੁਣ ਦਿਮਾਗ ਹਿੱਲਿਆ ਮੇਰਾ ਵੀ ਸੀ
ਮੰਮੀ- ਨੀ ਭੈਣ ਜੀ ਕਿ ਕਹਾ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਦਾਗ ਲਾ ਤਾਂ ਮਾਂ ਪੁੱਤ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਕੀ ਕਰਦੀ ਆਪ ਦੱਸ
ਸੱਚ ਤਾਂ ਅੱਧਾ ਪਤਾ ਹਾਮੀ ਤਾਂ ਭਰਨੀ ਹੀ ਆ ਪੰਮੀ ਨੇ
ਮੰਮੀ- ਹਮਮ ਚਾਲੋ ਦੇਖ ਲਓ ਥੋਡਾ ਘਰ ਆ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੀ ਹੋ
ਪਾਲ਼ੀ- ਨੀ ਕੀਸੇ ਕੋਲ ਨਾ ਕਰੀਂ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਗੱਲ ਕਰ ਦਿਲ ਹਲਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇਰੇ ਨਾਲ
ਮੰਮੀ- ਨਾ ਭੈਣ ਜੀ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਕਰਨੀ ਚੰਗਾ ਕਰੀਆ ਕਰ ਲਈ ਗੱਲ ਦਿਲ ਹਲਕਾ ਹੋ ਗਿਆ
ਪਾਲ਼ੀ ਫੇਰ ਉਠ ਕੇ ਜਾਂਦੀ ਐ
ਮੰਮੀ ਵੀ ਬਾਹਰ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀ ਐ
ਮੈਂ ਵੀ ਥਲੇ ਆਇਆ
ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਸੀ
ਚੇਹਰੇ ਦੋਹਾ ਦੇ ਸੋਚ ਵਿਚ ਡੱਬੇ ਸੀ
ਮੰਮੀ- ਕੀ ਕਰਦੀ ਤੁਸੀਂ
ਮੈਂ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜ ਗਿਆ
ਮੰਮੀ- ਰੋਟੀ ਰਾਤ ਦੀ ਮੰਮੀ ਆ ਗਈ ਸੀ ਰਵੀ ਦੀ
ਮੈਂ- ਹਾਂ ਦੇਖ ਲਈ ਸੀ
ਮੰਮੀ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਦੀ ਆ ਸਮਾਇਲ ਕਰਦੀ ਆ