Incest ਢਿੱਲੀ ਸਲਵਾਰ
- Thread starterJagga007
- Start date
- 1,328,903
ਕਾਂਡ 6
(ਨਾਨਕਾਘਰ )
ਕਮਲ ਦੀ ਆਵਾਜ ਸੁਣਕੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮ ਉੱਠ ਖੜੇ, ਪਿੰਦਾ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਆਪਣੀ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਆਪਣੀ ਬ੍ਰਾ ਪੇਂਟੀ ਪਾ ਕਮੀਜ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਕਮਲ ਖੜੀ ਓਹਨਾਂ ਵੱਲ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ
ਤੇ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਬੋਲੀ
“ ਭੈਣੇ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਕੁਝ ਕਰਦੀ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਤਾਂ ਚੱਲ ਜਵਾਕ ਸੀ ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਿਆਣੀ ਵਿਆਣੀ ਸੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਸੀ “
ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਕਮਲ ਦੀਆਂ ਝਿੜਕਾਂ ਸੁਣਦੀ ਰਹੀ , ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕੁਝ ਕਰਮ ਨੂੰ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਗਲਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਾਮ ਦੀ ਅੱਗ ‘ਚ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਕਲੰਕ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਏ ਕਮਲ ਫੇਰ ਬੋਲੀ
“ ਏਨੀ ਕਿਹੜੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੇਰੇ ਜੋ ਤੈਥੋ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ , ਆਪਣੇ ਖਸਮ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੰਦੀ ਓਹ ਅੱਗ ਠਾਰ ਦਿੰਦਾ ਤੇਰਾ ਕ ਤੂੰ ਆ ਜਵਾਕ ਈ ਕਰਨਾ ਸੀ “
ਕਰਮ ਬਿੱਡ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਕਮੀਜ ਉਸਦਾ ਪੱਟਾਂ ਤੱਕ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਕਮਲ ਕੋਲ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਪਰ ਉਹ ਬੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਲਗਾਤਾਰ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ
“ ਤੂੰ ਆਈ ਸੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਮਸਲਾ ਹੱਲ ਕਰਨ ਪਰ ਏਥੇ ਤੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪੁੱਠੇ ਰਾਹ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ...... ਹੁਣ ਇਹ ਕੁੱਤਖਾਨਾ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਥੇ ਤੱਕ ਜਾਉ “
ਕਰਮ ਦੇ ਸਬਰ ਬੰਨ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਉਸ ਤੋਂ ਹੋਰ ਸੁਣਨਾ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕ ਬੋਲੀ
“ ਗੱਲ ਸੁਣ ਪਿੰਦੇ ਤੂੰ ਬਾਹਰ ਚੱਲ ਮੈ ਤੇ ਤੇਰੀ ਭੂਆ ਨੇ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਆ, ਤੂੰ ਜਾ ਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਦੇਖ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਮੈਂ ਆਉਣੀਆਂ ਓਨੀ ਦੇਰ ‘ਚ “
ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕੀ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਦਾ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਤੋਂ ਸਹਿਮਿਆਂ ਖੂੰਜੇ ਲੱਗਿਆ ਖੜਾ ਸੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਭੱਜਣ ਦਾ ਮੌਕਾਂ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ
ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਕਰਮ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਕਮਲ ਦੇ ਹੱਥੋ ਆਪਣੀ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਫੜ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਮਲ ਰਾਤ ਇਸ ਘਰ ‘ਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੋਇਆ , ਬਲਵਿੰਦਰ ਓਸ ਕੁੱਤੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਏਥੇ ਘਰ ਆ ਬੜਿਆ ਤੇ ਜਦ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣਾ ਚਾਹਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਵਧ ਸਲੂਕੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਆਪਣੇ ਲਿੰਗ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੋਠੀਓ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ “
ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਦਾ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਲੱਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕਰਮ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਏਸ ਹਰਕਤ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਝੁਕ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਹਾਏ ਭੈਣ ਏਦਾਂ ਕੀਤੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਥੋਡੇ ਨਾਲ , ਉਸ ਕੁੱਤੀ ਨੇ ਕੋਈ ਟੂਣਾ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ ਓਹਦੇ ਤੇ ਓਹ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਦਾ ਨਹੀ ਸੀ “
ਤੇ ਫਿਰ ਦੋ ਮਿੰਟ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਪਰ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ? ਕੀ ਉਹ ਸਹੀ ਸੀ “
ਕਮਲ ਦੇ ਇਸ ਸਵਾਲ ਤੇ ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਫਿਰ ਬੋਲੀ
“ ਮੇਰੇ ਇਹ ਗੱਲ ਹਲਕ ਥੱਲੋਂ ਨਹੀਂ ਉਤਰ ਰਹੀ ਭੈਣੇ ਕਿ ਤੂੰ ਜੋ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਚ ਵੱਡੀ ਏ ਤੇ ਸਾਡੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰੀ ਸਾਡੀ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਦੀ ਹਾਮੀਂ ਇਸ ਰਾਹ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਪੈ ਗਈ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਬੋਲੀ
“ ਕਮਲ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹਰ ਗੱਲ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹਾਂ ਪਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਂਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਏਨੀ ਛੇਤੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਠੰਡੀ ਰਾਤ ਚ ਠੰਡ ਚ ਮਰਦੀ ਕਦੋਂ ਮੈਂ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਚਲੀ ਗਈ “
ਕੁਝ ਦੇਰ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਸ਼ਾਤੀ ਰਹੀ ਤੇ ਫਿਰ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਮਲ ਜਿਸ ਦਿਨ ਦੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਸੌਹਰੇ ਤੇ ਤੇਰੀ ਰਾਸ ਲੀਲਾ ਦੇਖੀ ਸੀ ਨਾ ਓਸ ਦਿਨ ਦੀ ਮੈਂ ਭਰੀ ਪਈ ਸਾਂ ਘਰ ਗਈ ਤਾਂ ਕਾਲਾ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਏਥੇ ਆਈ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਕਮਰੇ ਵਾਲੀ ਬਾਰੀ ਥਾਂਈ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਚੜ ਗਿਆ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਆ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਮੈਂਨੂੰ ਪੈ ਗਿਆ ਬੱਸ ਜੋ ਹੋਇਆ ਓਹ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ “
ਰਾਤ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣ ਕਮਲ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈ ਕਿ ਕਿਸ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਕਹੇ ਤੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਮਾੜੀ , ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਗਲਤ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਨਾਲ ਹਮਬਿਸਤਰ ਹੋਈ ਸੀ ਚਾਹੇ ਉਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਹੀ ਸਹੀ
ਓਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਦੇ ਬੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਿਮਾਗ ਚ ਘੁੰਮ ਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਪਰ ਫਿਰ ਕਮਲ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਚੱਲ ਭੈਣੇ ਜੋ ਹੋਇਆ ਸੋ ਹੋਇਆ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਤੂੰ ਕੀਤੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਭੁੱਲ ਆ , ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਖੂਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਏ ਪਰ ਆ ਹੁਣ ਬਾਹਰ ਚੱਲੀਏ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕੰਨ ਖਿੱਚੀਏ “
ਕਮਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਰਮ ਉਸ ਨੂੰ ਖਸ਼ ਕਰਨ ਕਈ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਕਮਲ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਓਹਤਾਂ ਏਨੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਹੋਕੇ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਆ ਕੰਮ ਜੇ ਤੂੰ ਕਰ ਦਵੇ ਨਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕੀਤਾ “
ਕਮਲ ਨੂੰ ਕੁਝ ਢੈਲੀ ਪੈਂਦੀ ਦੇਖ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਭੈਣ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਕੀਤੀ ਏ ਪਰ ਹੁਣ ਬੀਤੀਆਂ ਸਮਾਂ ਵਾਪਸ ਨੀ ਆਉਣ ਲੱਗਾ ਪਰ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਮੈਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਹੀ ਕਰਵਾਵਾਂਗੀ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮ ਕਮਲ ਦੇ ਮਗਰ ਤੁਰ ਪਈ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਹੋਰ ਘਰ ਦੀ ਚੱਕ ਧਰ ਕੀਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਕੇ ਪਾਣੀ ਧਾਣੀ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਉਹ ਧੁੜਖੂ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਕਮਲ ਭੂਆ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਸਿਆਪਾ ਪਾਵੇਗੀ , ਕਰਮ ਭੂਆ ਤੋਂ ਗੱਲ ਸੰਭਲੇਗੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ , ਕਿਉਕਿ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਕਮਲ ਭੂਆ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਬਹੁਤ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਬੜਦੀਆਂ ਵੇਖੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਮਗਰ ਜਾ ਬੜਿਆ
ਉਹ ਅੰਦਰ ਬੜੀਆਂ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠਾ ਲਗਾਤਾਰ ਰੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੁਝ ਰਾਤ ਦੀ ਪੀਤੀ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਚ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਕਰਤੂਤ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕੁਝ ਜੋ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਨਾਲ ਕਰ ਗਈ ਸੀ ਉਸ ਗੱਲ ਕਰਕੇ
ਅੰਦਰ ਸਾਰੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਸਮਾਨ ਏਧਰ ਊਧਰ ਸੁੱਟਿਆ ਪਿਆ ਸੀ, ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਚੋਂ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਕੱਢ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਤਿਜੋਰੀ ਬਿਲਕੁੱਲ ਖਾਲੀ ਸੀ
ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਰਾਬ ਤੇ ਸਬਾਬ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਚ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਬੇਸੁਰਤ ਕਰਕੇ ਘਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੈਸ਼ ਤੇ ਗਹਿਣੇ ਲੈ ਕੇ ਫਰਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਦੇਖ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਚੜ ਗਈਆਂ ਤੇ ਝਿੜਕਾਂ ਤੇ ਗਾਲਾਂ ਦੀ ਉਸ ਨੂੰ ਛਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ
“ਹੁਣ ਰੋਣੀ ਲੰਘ ਜੂ ਤੇਰੇ ਜਵਾਕ ਦਾ ਘਰ ਪੱਟ ਕੇ, ਕਿੰਨਾ ਸਮਝਇਆ ਤੈਨੂੰ ਕਿ ਜਨਾਨੀ ਮਾੜੀ ਆ ਮਾੜੀ ਆ ਪਰ ਤੂੰ ਇੱਕ ਨਾ ਮੰਨੀ “
ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸੀ ਤੇ ਕੁਝ ਜੋ ਕੁਝ ਰਾਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਕੀਤਾ ਓਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸੀ ਪਰ ਨਾਲ ਗੁੱਸਾ ਕਮਲ ਦਾ ਵੀ ਫੁੱਟ ਪਿਆ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੀਰੇ ਤੈਨੂੰ ਕੁੜੀ ਦਾ ਘਾਟ ਸੀ ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਤਾਂ ਦਿੰਦਾ ਤੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਚੰਗੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੈ ਆਉੁਦੇ “
ਬਲਵਿੰਦਰ ਸੁਣੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਬੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਚ ਓਹ ਆਪ ਹੀ ਫਸ ਗਿਆ ਸੀ
ਲੋਹੀ ਲਾਖੀ ਹੋਈ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਤੇ ਰਾਤ ਜੋ ਹਰਕਤ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਤੈਨੂੰ ਭੋਰਾ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ, ਤੂੰ ਏਨਾ ਅੰਨਾ ਹੋ ਗਿਆ “
ਤੇ ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੁ ਦੋ ਤਿੰਨ ਥੱਪੜ ਉਸ ਨੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਧਰ ਦਿੱਤੇ
ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਨਾ ਕੁਝ ਰਿਐਕਟ ਕੀਤਾ ਬੱਸ ਥੱਪ ਖਾ ਕੇ ਓਥੇ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ
ਬਹੁਤ ਟਾਇਮ ਤੱਜ ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਨੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਰੇਲ ਬਣਾਈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਰਤੂਤ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਇਆ ਤੇ ਅੰਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਮੰਨ ਲਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ ਉਸ ਤੋਂ ਮਾਫੀਂ ਮੰਗੀ ਅਤੇ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਗਲਤ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਗਾ
ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਮਹੌਲ ਕੁਝ ਸੁਖਾਵਾਂ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਟਿਕਾਣਾ ਨਾ ਰਿਹਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਮੋਹਨੀ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੋਹਨੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਹੇਂ ਭੈਣਾ ਨੂੰ ਗੱਲਵੱਕੜੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੈਣੇ ਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਪੈਰ ਪਵਾ ਦਵੇਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹਰ ਐਬ ਛੱਡ ਦਵਾਂਗਾ , ਸ਼ਰਾਮ ਕੰਨੀ ਤਾਂ ਵੇਖਾਂਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ “
ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਰਮਜੀਤ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਲੈ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਵੀਰਾ ਤੇਰੇ ਘਰ ਮੋਹਨੀ ਰਾਣੀ ਬਣਕੇ ਆਵਗੀ “
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿਕੇ ਓਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਮਗਰ ਖੜਾ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬਦਲਦਾ ਹੈ ਕੱਲ ਇਹੀ ਭਰਾ ਆਪਣੀ ਇਸੇ ਭੈਣ ਨੂੰ ਅਵਾ ਤਵਾ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਓਹੀ ਉਸਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਸਾਰੇ ਰਾਜੀਨਾਮੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਬਾਰੇ ਰਿਪੋਟ ਲਿਖਾਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਝੱਟ ਪੁਲਿਸ ਠਾਣੇ ਫੂਨ ਕਰ ਪੁਲਿਸ ਸੱਦ ਲਈ
ਪੁਲਿਸ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਆਈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਸਬੂਤ ਤੇ ਬਿਆਨ ਲੈ ਕੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਵਿਰੁੱਧ ਕੇਸ ਦਰਜ ਕਰ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾ ਚਲੀ ਗਈ
ਹੁਣ ਆਥਣ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ
ਸਾਰੇ ਮਸਲੇ ਸੁਲਝ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਬੱਸ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਕਰਮ ਵਾਲੀ ਘਟਨਾ ਨੇ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸਿਆਪਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਰਮਨ ਕਰਮ ਤੇ ਕਮਲ ਵਿਚਾਲੇ ਹੀ ਸੀ
ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਰੋਟੀ ਝੋਲੇ ਚ ਪਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਾਰੀ ਲੌਣ ਲਈ ਖੇਤ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਹੀ ਮੌਜੂਦ ਸਨ , ਮੂੰਹ ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ , ਪਿੰਦਾ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਆਥਣ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਰਸੋਈ ਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ
ਕਮਲ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਤੋਂ ਇਹ ਵਾਅਦਾ ਲੈ ਕੇ ਗੱਲ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਪਾਈ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਰਿਲੇਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖੇਗੀ ਤੇ ਕਰਮ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਫੁੱਲ ਚੜਾਏ ਸਨ ਪਰ ਕਰਮਜੀਤ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਦੁਵਿਧਾ ਚ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਜਿਹੜੀ ਸੱਟ ਉਸ ਰਾਤ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਲਾਈ ਸੀ ਉਹ ਹਜੇ ਤੱਕ ਕਾਲੇ ਤੋਂ ਵੀ ਨਾ ਵੱਜੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਰੋਕ ਲਵੇਗੀ ਪਰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨੋ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕੇਗੀ
ਓਧਰ ਸਵੇਰੇ ਛੇਤੀ ਪਾਰਸ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣਾ ਕਰਕੇ ਉਹ ਬਾਅਦ ਆਥਣ ਅੱਠ ਕ ਵਜੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਘਰੋਂ ਆ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਦੇਖ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਦਿਲ ਵੀ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਨੂੰ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਗਾ ਪਰ ਓਹ ਗੱਲ ਨਾ ਬਣੀ
ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਚਲੀ ਗਈ
ਪਰ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਕਿ ਹੁਣ ਰਾਹ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰੋੜੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਹੀ ਇਕੱਲੇ ਸਨ
ਪਾਰਸ ਤੇ ਕਮਲ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਾਹਰਲਾ ਗੇਟ ਲਾਇਆ ਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵੱਲ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰ ਵਿਹੜੇ ਦੀਆਂ ਲਾਇਟਾਂ ਬੁਝਾ ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਆ ਗਿਆ
ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਰਸੋਈ ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਉਬਾਲਾ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਰਾਤ ਵਾਲਾ ਓਹੀ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਸੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਉੱਭਰੇ ਚਿੱਤੜ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਫੇਰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ
ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਉਸਨੇ ਪਿੱਛੋ ਦੀ ਜਾ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਖੜਾ ਲੱਨ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਖੁੱਭ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਿਸਕੀ ਨਿੱਲ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਨਾ ਪਿੰਦੇ ਹਟਜਾ ਪਿੱਛੇ ਇਹ ਸਹੀ ਨਹੀਂ “
ਇਹ ਕਹਿ ਕਰਮਜੀਤ ਛਟ ਪਟਾਉਣ ਲੱਗ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਦੁੱਧ ਵਾਲੇ ਭਾਂਡੇ ਤੇ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਛੜਾਉਣ ਲਈ ਹਿਲਣ ਕਰਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਹੋ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਗਰਮ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੀ ਦੇਣੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਲਿਜਾਕੇ ਨਾਲੇ ਨੂੰ ਪਾ ਲਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਵਾਲਾ ਭਾਂਡਾ ਰੱਖ ਹੱਥ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ
“ ਨਾ ਪਿੰਦੇ ਰੁਕ ਜਾ ਜੋ ਗਲਤੀ ਰਾਤ ਕੀਤੀ ਉਹ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ “
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਨਾਲਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਤੋ ਦੀ ਬਾਹਾਂ ਵੱਲ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਸਰਨਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਤੇਰਾ ਮੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ,ਕੱਲ ਰਾਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਉਸਨੇ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਦੇ ਜੀਭ ਫੇਰੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਅੰਦਰ ਝਰਨਾਹਟ ਦੌੜ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ
ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਇਝ ਹੀ ਖੜੇ ਰਹੇ ਤੇ ਫਿਰ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਚੱਲ ਦੁੱਧ ਤਾਂ ਪੀ ਲੈਣ ਦੇ “
ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਚਿਹਰਾ ਪਾਸੇ ਕਰ ਦੁੱਧ ਗਲਾਸਾਂ ਚ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ
ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਆਈ ਉਹ ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਓਥੇ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜੇ ਲਾ ਬਿਲਕੁਲ ਨੰਗਾ ਹੋ ਰਸੋਈ ਚ ਆ ਗਿਆ
ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਕਰਮਜੀਤ ਗਿਲਾਸ ਚ ਦੁੱਧ ਪਾ ਪੀ ਰਹੀ ਸੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਝ ਦੇਖ ਉਸ ਨੂੰ ਹੱਥੂ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਗਲਾ ਠੀਕ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ
“ ਕੰਜਰਾ ਕੋਈ ਦੇਖਨਾ ਲਵੇ ਤੈਨੂੰ ਇਸ ਤਰਾਂ “
“ ਕੋਈ ਨੀ ਦੇਖਦਾ ਭੂਆ ਕੋਠੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਰਦੇ ਤੇ ਬਾਰ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਨੇ ਬੱਸ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਮੈਂ ਤੇ ਤੂੰ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੇ ਰਾੜ ਵਰਗੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਪਲੋਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਆਪਣਾ ਦੁੱਧ ਪੀ ਗਲਾਸ ਪਾਸੇ ਰੱਖਦੀ ਹੋਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਕਹਿ ਰਮਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੱਸ ਉਸਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੀ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਉਸਨੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾਣ ਸਾਰ ਦਰਵਾਜਾ ਬੰਦ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ
ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਵਾਅਦਾ ਟੁੱਟਦਾ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਅੰਦਰ ਪਈ ਰਹੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬਾਹਰੋ ਬਾਰ ਖੜਕਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਤਾਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਇੱਕ ਦਮ ਉੱਠੀ ਤੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਦੀ ਕੱਛੀ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਟਾਇਟ ਕਰਕੇ ਸਰੀਰ ਹੋਰ ਵੀ ਗੁੰਦਵਾਂ ਤੇ ਦਿਲਖਿਚਵਾਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਓਹ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ
ਕਰਮ ਥੱਲੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੱਨ ਮਸਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉੱਪਰ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬ੍ਰਾ ਖੋਲ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਵੀ ਏਨੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਆਕੜ ਕੇ ਖੜੇ ਸਨ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਜੀ ਕਰ ਆਇਆ “
“ ਮੇਰਾ ਲੱਨ ਨੀ ਬਿਨਾਂ ਨੀ ਸਰਨਾ “
ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਦਾ ਹਾਲਤ ਚ ਕਰਮ ਬੋਲੀ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮ ਪਿੱਛੇ ਹਟੀ ਤੇ ਇੱਕ ਦਮ ਪੈਰਾਂ ਚ ਬੈਠ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਸੰਦ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲਿਆ , ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਰਗਾਂ ਦੇ ਝੂਟੇ ਮਿਲ ਗਏ ਉਹ ਪੂਰੇ ਆਨੰਦ ਚ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਖੜਾ ਚੂਪੇ ਲਵਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੂਆ ਫੁੱਫੜ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਿਆ ਕਦੇ “
ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ
“ ਆਹੋ ਵਥੇਰੀ ਵਾਰ ਉਹ ਤਾਂ ਬੜਾ ਸ਼ੌਕੀਨ ਆ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਹੋਰ ਕਿੰਨੇ ਕ ਚੁੰਘੇ ਨੇ ?”
ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਲੱਨ ਕੱਢਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਕੰਜਰਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਗਸ਼ਤੀ ਲਗਦੀਂ ਆਂ “
ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਪਿੰਦਾ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ
ਉਸਨੇ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਲੱਨ ਚੁੰਘਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉੱਠਕੇ ਖੜੀ ਗੋ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਚੱਲ ਹੁਣ ਤੇਰੀ ਬਾਰੀ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਵੀ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲਾਇਆ ਤੇ ਉਹ ਕੱਛੀ ਲਾਹ ਪਰੇ ਸਿੱਟ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਡਰਾਅਰ ਚੋਂ ਚਾਕਲੇਟ ਕੱਢ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਭੋਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਹੌਲ਼ੀ ਚੱਟਣ ਲੱਗਿਆ
ਚਾਕਲੇਟ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਸਵਾਦ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਚੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਕਰਮ ਵੀ ਪੂਰਾ ਆਨੰਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ ਸਿਆਲਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਬਜੂਦ ਵੀ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਮੁੜਕੇ ਨਾਲ ਤਰ ਸਨ ਜਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਨਾ ਖਰਾਬ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਭੁਆ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੂਆ ਬਣ ਜਾ ਘੋੜੀ ਤੇਰੀ ਰੇਸ਼ ਲਵਾਈਏ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਨਾਲ ਈ ਘੋੜੀ ਬਣ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੱਕੀਂ ਘੋੜੀ ਬੁੱਢੀ ਆ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਡੋਡਾ ਧਰ ਤੇ ਅੱਗਿਓ ਗੁੱਟ ਫੜ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਇਹ ਘੋੜੀ ਨੀ ਬੁੱਢੀ ਹੁੰਦੀ ਕਦੇ “
ਏਨਾ ਜੋਰਦਾਰ ਪਹਿਲੇ ਘੱਸੇ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਅੰਦਰ ਹਿਲ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਛਡਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਗੁੱਤ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਹੱਥ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਹਟ ਹਟ ਕਿੱਧਰ ਚੱਲੀਏ ਘੋੜੀਏ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਹੌਲੀ ਕਿਉ ਧਰਨ ਪਾਉਣੀ ਆਂ ਮੇਰੇ “
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦਾ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਬੱਸ ਕਰਮ ਦੀ ਗੁੱਤ ਫੜ ਤਾੜ ਤਾੜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ ਉਹ ਸੰਦ ਨੂੰ ਡੋਡੇ ਤੱਕ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦਾ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਤਾੜ ਤਾੜ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ
ਘੋੜੀ ਬਣੀ ਕਰਮਜੀਤ ਮੁੜਕੋ ਮੁੜਕੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਿਹਾ
“ ਵੇ ਰੁਕ ਸਾਹ ਲੈ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਢੂਹੀ ਟੁੱਟਗੀ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਦੇਰ ਕੀਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸਿੱਧੀ ਲੰਮੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਲੱਤਾਂ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਚਿੱਤੜਾਂ ਥੱਲੇ ਇੱਕ ਸਰਾਣਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਯੱਕਾ ਫੇਰ ਜੋੜ ਲਿਆ
ਪੰਦਰਾਂ ਵੀਹ ਮਿੰਟ ਦੀ ਹੋਰ ਚੁਦਾਈ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਹਲੇ ਤੱਕ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਖਾਨਾ ਕੀ ਆ ਤੂੰ ਰੁਕਦਾ ਈ ਨੀ “
“ ਖਾਣਾ ਕੀ ਆ ਬੱਸ ਟਾਇਮਿੰਗ ਈ ਏਨੀ ਆਂ “
ਕਰਮ ਅੱਗੇ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਓਹ ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਭੰਗ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੰਮਾ ਪੈ ਗਿਆ
ਕੁਝ ਚਿਰ ਦੀ ਚੁੱਪ ਬਾਅਦ ਓਹ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੂਆ ਕਮਲ ਭੂਆ ਮੰਨੀ ਨੀ “
ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰਦੀ ਕਰਮ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਨਾ ਵੇ ਓਹਨੇ ਨੀ ਮੰਨਣਾ ਓਹਨੇ ਤਾਂ ਮੈਥੋਂ ਵੀ ਵਾਅਦਾ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਹੋਰ ਨਾ ਕਰੀਂ ਪਰ ਮੈਥੋਂ ਰਹਿ ਨੀ ਹੋਇਆ”
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਕਰਮ ਦਾ ਮੂੰਮਾ ਪਲੋਸਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਤਾਂਹੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਧਰਾ ਰਹੀ ਸੀ “
ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰ ਜੱਗ ਚੋਂ ਪਾ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਕਮਲ ਵੀ ਲੋਟ ਆਉ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਰ ਤੂੰ ਸਬਰ ਕਰੀਂ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਬਾਰੇ ਸ਼ੱਕ ਨਾ ਹੋਣ ਦਵੀ “
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹਾਂ ਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਅ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਓਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਫੇਰ ਯੱਕਾ ਜੋੜ ਲਿਆ
ਓਸ ਰਾਤ ਓਹਨਾਂ ਤਿੰਨ ਸਿਫ਼ਟਾਂ ਲਾਈਆਂ ਤੇ ਸ਼ੌ ਗਏ, ਸਵੇਰੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਘਰ ਆਉਣ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਵਾਪਸ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਜੱਸਾ ਰਮਨ ਨੂੰ ਫੇਰ ਵਾਪਸ ਛੱਡ ਗਿਆ
ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਮਿਲੀ ਤੇ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦੇ ਰਹੇ
ਕਰਮਜੀਤ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਗਰਭ ਨਿਰੋਧਕ ਗੋਲੀਆਂ ਤੇ ਖਾਸ ਹਦੈਤ ਕਰਕੇ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਕੁੜੀ ਅੱਗੇ ਤੋਰਨੀ ਆਂ ਖਿਆਲ ਰੱਖੀਂ।
(ਨਾਨਕਾਘਰ )
ਕਮਲ ਦੀ ਆਵਾਜ ਸੁਣਕੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮ ਉੱਠ ਖੜੇ, ਪਿੰਦਾ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਆਪਣੀ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਆਪਣੀ ਬ੍ਰਾ ਪੇਂਟੀ ਪਾ ਕਮੀਜ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਕਮਲ ਖੜੀ ਓਹਨਾਂ ਵੱਲ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ
ਤੇ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਬੋਲੀ
“ ਭੈਣੇ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਕੁਝ ਕਰਦੀ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਤਾਂ ਚੱਲ ਜਵਾਕ ਸੀ ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਿਆਣੀ ਵਿਆਣੀ ਸੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਸੀ “
ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਕਮਲ ਦੀਆਂ ਝਿੜਕਾਂ ਸੁਣਦੀ ਰਹੀ , ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕੁਝ ਕਰਮ ਨੂੰ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਗਲਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਾਮ ਦੀ ਅੱਗ ‘ਚ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਕਲੰਕ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਏ ਕਮਲ ਫੇਰ ਬੋਲੀ
“ ਏਨੀ ਕਿਹੜੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੇਰੇ ਜੋ ਤੈਥੋ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ , ਆਪਣੇ ਖਸਮ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੰਦੀ ਓਹ ਅੱਗ ਠਾਰ ਦਿੰਦਾ ਤੇਰਾ ਕ ਤੂੰ ਆ ਜਵਾਕ ਈ ਕਰਨਾ ਸੀ “
ਕਰਮ ਬਿੱਡ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਕਮੀਜ ਉਸਦਾ ਪੱਟਾਂ ਤੱਕ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਕਮਲ ਕੋਲ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਪਰ ਉਹ ਬੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਲਗਾਤਾਰ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ
“ ਤੂੰ ਆਈ ਸੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਮਸਲਾ ਹੱਲ ਕਰਨ ਪਰ ਏਥੇ ਤੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪੁੱਠੇ ਰਾਹ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ...... ਹੁਣ ਇਹ ਕੁੱਤਖਾਨਾ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਥੇ ਤੱਕ ਜਾਉ “
ਕਰਮ ਦੇ ਸਬਰ ਬੰਨ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਉਸ ਤੋਂ ਹੋਰ ਸੁਣਨਾ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕ ਬੋਲੀ
“ ਗੱਲ ਸੁਣ ਪਿੰਦੇ ਤੂੰ ਬਾਹਰ ਚੱਲ ਮੈ ਤੇ ਤੇਰੀ ਭੂਆ ਨੇ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਆ, ਤੂੰ ਜਾ ਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਦੇਖ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਮੈਂ ਆਉਣੀਆਂ ਓਨੀ ਦੇਰ ‘ਚ “
ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕੀ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਦਾ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਤੋਂ ਸਹਿਮਿਆਂ ਖੂੰਜੇ ਲੱਗਿਆ ਖੜਾ ਸੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਭੱਜਣ ਦਾ ਮੌਕਾਂ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ
ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਕਰਮ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਕਮਲ ਦੇ ਹੱਥੋ ਆਪਣੀ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਫੜ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਮਲ ਰਾਤ ਇਸ ਘਰ ‘ਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੋਇਆ , ਬਲਵਿੰਦਰ ਓਸ ਕੁੱਤੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਏਥੇ ਘਰ ਆ ਬੜਿਆ ਤੇ ਜਦ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣਾ ਚਾਹਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਵਧ ਸਲੂਕੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਆਪਣੇ ਲਿੰਗ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੋਠੀਓ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ “
ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਦਾ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਲੱਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕਰਮ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਏਸ ਹਰਕਤ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਝੁਕ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਹਾਏ ਭੈਣ ਏਦਾਂ ਕੀਤੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਥੋਡੇ ਨਾਲ , ਉਸ ਕੁੱਤੀ ਨੇ ਕੋਈ ਟੂਣਾ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ ਓਹਦੇ ਤੇ ਓਹ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਦਾ ਨਹੀ ਸੀ “
ਤੇ ਫਿਰ ਦੋ ਮਿੰਟ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਪਰ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ? ਕੀ ਉਹ ਸਹੀ ਸੀ “
ਕਮਲ ਦੇ ਇਸ ਸਵਾਲ ਤੇ ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਫਿਰ ਬੋਲੀ
“ ਮੇਰੇ ਇਹ ਗੱਲ ਹਲਕ ਥੱਲੋਂ ਨਹੀਂ ਉਤਰ ਰਹੀ ਭੈਣੇ ਕਿ ਤੂੰ ਜੋ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਚ ਵੱਡੀ ਏ ਤੇ ਸਾਡੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰੀ ਸਾਡੀ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਦੀ ਹਾਮੀਂ ਇਸ ਰਾਹ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਪੈ ਗਈ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਬੋਲੀ
“ ਕਮਲ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹਰ ਗੱਲ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹਾਂ ਪਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਂਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਏਨੀ ਛੇਤੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਠੰਡੀ ਰਾਤ ਚ ਠੰਡ ਚ ਮਰਦੀ ਕਦੋਂ ਮੈਂ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਚਲੀ ਗਈ “
ਕੁਝ ਦੇਰ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਸ਼ਾਤੀ ਰਹੀ ਤੇ ਫਿਰ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਮਲ ਜਿਸ ਦਿਨ ਦੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਸੌਹਰੇ ਤੇ ਤੇਰੀ ਰਾਸ ਲੀਲਾ ਦੇਖੀ ਸੀ ਨਾ ਓਸ ਦਿਨ ਦੀ ਮੈਂ ਭਰੀ ਪਈ ਸਾਂ ਘਰ ਗਈ ਤਾਂ ਕਾਲਾ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਏਥੇ ਆਈ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਕਮਰੇ ਵਾਲੀ ਬਾਰੀ ਥਾਂਈ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਚੜ ਗਿਆ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਆ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਮੈਂਨੂੰ ਪੈ ਗਿਆ ਬੱਸ ਜੋ ਹੋਇਆ ਓਹ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ “
ਰਾਤ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣ ਕਮਲ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈ ਕਿ ਕਿਸ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਕਹੇ ਤੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਮਾੜੀ , ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਗਲਤ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਨਾਲ ਹਮਬਿਸਤਰ ਹੋਈ ਸੀ ਚਾਹੇ ਉਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਹੀ ਸਹੀ
ਓਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਦੇ ਬੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਿਮਾਗ ਚ ਘੁੰਮ ਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਪਰ ਫਿਰ ਕਮਲ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਚੱਲ ਭੈਣੇ ਜੋ ਹੋਇਆ ਸੋ ਹੋਇਆ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਤੂੰ ਕੀਤੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਭੁੱਲ ਆ , ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਖੂਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਏ ਪਰ ਆ ਹੁਣ ਬਾਹਰ ਚੱਲੀਏ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕੰਨ ਖਿੱਚੀਏ “
ਕਮਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਰਮ ਉਸ ਨੂੰ ਖਸ਼ ਕਰਨ ਕਈ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਕਮਲ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਓਹਤਾਂ ਏਨੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਹੋਕੇ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਆ ਕੰਮ ਜੇ ਤੂੰ ਕਰ ਦਵੇ ਨਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕੀਤਾ “
ਕਮਲ ਨੂੰ ਕੁਝ ਢੈਲੀ ਪੈਂਦੀ ਦੇਖ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਭੈਣ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਕੀਤੀ ਏ ਪਰ ਹੁਣ ਬੀਤੀਆਂ ਸਮਾਂ ਵਾਪਸ ਨੀ ਆਉਣ ਲੱਗਾ ਪਰ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਮੈਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਹੀ ਕਰਵਾਵਾਂਗੀ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮ ਕਮਲ ਦੇ ਮਗਰ ਤੁਰ ਪਈ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਹੋਰ ਘਰ ਦੀ ਚੱਕ ਧਰ ਕੀਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਕੇ ਪਾਣੀ ਧਾਣੀ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਉਹ ਧੁੜਖੂ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਕਮਲ ਭੂਆ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਸਿਆਪਾ ਪਾਵੇਗੀ , ਕਰਮ ਭੂਆ ਤੋਂ ਗੱਲ ਸੰਭਲੇਗੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ , ਕਿਉਕਿ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਕਮਲ ਭੂਆ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਬਹੁਤ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਬੜਦੀਆਂ ਵੇਖੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਮਗਰ ਜਾ ਬੜਿਆ
ਉਹ ਅੰਦਰ ਬੜੀਆਂ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠਾ ਲਗਾਤਾਰ ਰੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੁਝ ਰਾਤ ਦੀ ਪੀਤੀ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਚ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਕਰਤੂਤ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕੁਝ ਜੋ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਨਾਲ ਕਰ ਗਈ ਸੀ ਉਸ ਗੱਲ ਕਰਕੇ
ਅੰਦਰ ਸਾਰੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਸਮਾਨ ਏਧਰ ਊਧਰ ਸੁੱਟਿਆ ਪਿਆ ਸੀ, ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਚੋਂ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਕੱਢ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਤਿਜੋਰੀ ਬਿਲਕੁੱਲ ਖਾਲੀ ਸੀ
ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਰਾਬ ਤੇ ਸਬਾਬ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਚ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਬੇਸੁਰਤ ਕਰਕੇ ਘਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੈਸ਼ ਤੇ ਗਹਿਣੇ ਲੈ ਕੇ ਫਰਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਦੇਖ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਚੜ ਗਈਆਂ ਤੇ ਝਿੜਕਾਂ ਤੇ ਗਾਲਾਂ ਦੀ ਉਸ ਨੂੰ ਛਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ
“ਹੁਣ ਰੋਣੀ ਲੰਘ ਜੂ ਤੇਰੇ ਜਵਾਕ ਦਾ ਘਰ ਪੱਟ ਕੇ, ਕਿੰਨਾ ਸਮਝਇਆ ਤੈਨੂੰ ਕਿ ਜਨਾਨੀ ਮਾੜੀ ਆ ਮਾੜੀ ਆ ਪਰ ਤੂੰ ਇੱਕ ਨਾ ਮੰਨੀ “
ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸੀ ਤੇ ਕੁਝ ਜੋ ਕੁਝ ਰਾਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਕੀਤਾ ਓਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸੀ ਪਰ ਨਾਲ ਗੁੱਸਾ ਕਮਲ ਦਾ ਵੀ ਫੁੱਟ ਪਿਆ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੀਰੇ ਤੈਨੂੰ ਕੁੜੀ ਦਾ ਘਾਟ ਸੀ ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਤਾਂ ਦਿੰਦਾ ਤੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਚੰਗੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੈ ਆਉੁਦੇ “
ਬਲਵਿੰਦਰ ਸੁਣੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਬੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਚ ਓਹ ਆਪ ਹੀ ਫਸ ਗਿਆ ਸੀ
ਲੋਹੀ ਲਾਖੀ ਹੋਈ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਤੇ ਰਾਤ ਜੋ ਹਰਕਤ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਤੈਨੂੰ ਭੋਰਾ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ, ਤੂੰ ਏਨਾ ਅੰਨਾ ਹੋ ਗਿਆ “
ਤੇ ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੁ ਦੋ ਤਿੰਨ ਥੱਪੜ ਉਸ ਨੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਧਰ ਦਿੱਤੇ
ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਨਾ ਕੁਝ ਰਿਐਕਟ ਕੀਤਾ ਬੱਸ ਥੱਪ ਖਾ ਕੇ ਓਥੇ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ
ਬਹੁਤ ਟਾਇਮ ਤੱਜ ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਨੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਰੇਲ ਬਣਾਈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਰਤੂਤ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਇਆ ਤੇ ਅੰਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਮੰਨ ਲਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ ਉਸ ਤੋਂ ਮਾਫੀਂ ਮੰਗੀ ਅਤੇ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਗਲਤ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਗਾ
ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਮਹੌਲ ਕੁਝ ਸੁਖਾਵਾਂ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਟਿਕਾਣਾ ਨਾ ਰਿਹਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਮੋਹਨੀ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੋਹਨੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਹੇਂ ਭੈਣਾ ਨੂੰ ਗੱਲਵੱਕੜੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੈਣੇ ਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਪੈਰ ਪਵਾ ਦਵੇਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹਰ ਐਬ ਛੱਡ ਦਵਾਂਗਾ , ਸ਼ਰਾਮ ਕੰਨੀ ਤਾਂ ਵੇਖਾਂਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ “
ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਰਮਜੀਤ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਲੈ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਵੀਰਾ ਤੇਰੇ ਘਰ ਮੋਹਨੀ ਰਾਣੀ ਬਣਕੇ ਆਵਗੀ “
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿਕੇ ਓਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਮਗਰ ਖੜਾ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬਦਲਦਾ ਹੈ ਕੱਲ ਇਹੀ ਭਰਾ ਆਪਣੀ ਇਸੇ ਭੈਣ ਨੂੰ ਅਵਾ ਤਵਾ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਓਹੀ ਉਸਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਸਾਰੇ ਰਾਜੀਨਾਮੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਬਾਰੇ ਰਿਪੋਟ ਲਿਖਾਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਝੱਟ ਪੁਲਿਸ ਠਾਣੇ ਫੂਨ ਕਰ ਪੁਲਿਸ ਸੱਦ ਲਈ
ਪੁਲਿਸ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਆਈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਸਬੂਤ ਤੇ ਬਿਆਨ ਲੈ ਕੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਵਿਰੁੱਧ ਕੇਸ ਦਰਜ ਕਰ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾ ਚਲੀ ਗਈ
ਹੁਣ ਆਥਣ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ
ਸਾਰੇ ਮਸਲੇ ਸੁਲਝ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਬੱਸ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਕਰਮ ਵਾਲੀ ਘਟਨਾ ਨੇ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸਿਆਪਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਰਮਨ ਕਰਮ ਤੇ ਕਮਲ ਵਿਚਾਲੇ ਹੀ ਸੀ
ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਰੋਟੀ ਝੋਲੇ ਚ ਪਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਾਰੀ ਲੌਣ ਲਈ ਖੇਤ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਹੀ ਮੌਜੂਦ ਸਨ , ਮੂੰਹ ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ , ਪਿੰਦਾ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਆਥਣ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਰਸੋਈ ਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ
ਕਮਲ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਤੋਂ ਇਹ ਵਾਅਦਾ ਲੈ ਕੇ ਗੱਲ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਪਾਈ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਰਿਲੇਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖੇਗੀ ਤੇ ਕਰਮ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਫੁੱਲ ਚੜਾਏ ਸਨ ਪਰ ਕਰਮਜੀਤ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਦੁਵਿਧਾ ਚ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਜਿਹੜੀ ਸੱਟ ਉਸ ਰਾਤ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਲਾਈ ਸੀ ਉਹ ਹਜੇ ਤੱਕ ਕਾਲੇ ਤੋਂ ਵੀ ਨਾ ਵੱਜੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਰੋਕ ਲਵੇਗੀ ਪਰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨੋ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕੇਗੀ
ਓਧਰ ਸਵੇਰੇ ਛੇਤੀ ਪਾਰਸ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣਾ ਕਰਕੇ ਉਹ ਬਾਅਦ ਆਥਣ ਅੱਠ ਕ ਵਜੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਘਰੋਂ ਆ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਦੇਖ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਦਿਲ ਵੀ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਨੂੰ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਗਾ ਪਰ ਓਹ ਗੱਲ ਨਾ ਬਣੀ
ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਚਲੀ ਗਈ
ਪਰ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਕਿ ਹੁਣ ਰਾਹ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰੋੜੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਹੀ ਇਕੱਲੇ ਸਨ
ਪਾਰਸ ਤੇ ਕਮਲ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਾਹਰਲਾ ਗੇਟ ਲਾਇਆ ਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵੱਲ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰ ਵਿਹੜੇ ਦੀਆਂ ਲਾਇਟਾਂ ਬੁਝਾ ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਆ ਗਿਆ
ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਰਸੋਈ ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਉਬਾਲਾ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਰਾਤ ਵਾਲਾ ਓਹੀ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਸੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਉੱਭਰੇ ਚਿੱਤੜ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਫੇਰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ
ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਉਸਨੇ ਪਿੱਛੋ ਦੀ ਜਾ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਖੜਾ ਲੱਨ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਖੁੱਭ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਿਸਕੀ ਨਿੱਲ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਨਾ ਪਿੰਦੇ ਹਟਜਾ ਪਿੱਛੇ ਇਹ ਸਹੀ ਨਹੀਂ “
ਇਹ ਕਹਿ ਕਰਮਜੀਤ ਛਟ ਪਟਾਉਣ ਲੱਗ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਦੁੱਧ ਵਾਲੇ ਭਾਂਡੇ ਤੇ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਛੜਾਉਣ ਲਈ ਹਿਲਣ ਕਰਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਹੋ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਗਰਮ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੀ ਦੇਣੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਲਿਜਾਕੇ ਨਾਲੇ ਨੂੰ ਪਾ ਲਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਵਾਲਾ ਭਾਂਡਾ ਰੱਖ ਹੱਥ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ
“ ਨਾ ਪਿੰਦੇ ਰੁਕ ਜਾ ਜੋ ਗਲਤੀ ਰਾਤ ਕੀਤੀ ਉਹ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ “
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਨਾਲਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਤੋ ਦੀ ਬਾਹਾਂ ਵੱਲ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਸਰਨਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਤੇਰਾ ਮੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ,ਕੱਲ ਰਾਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਉਸਨੇ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਦੇ ਜੀਭ ਫੇਰੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਅੰਦਰ ਝਰਨਾਹਟ ਦੌੜ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ
ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਇਝ ਹੀ ਖੜੇ ਰਹੇ ਤੇ ਫਿਰ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਚੱਲ ਦੁੱਧ ਤਾਂ ਪੀ ਲੈਣ ਦੇ “
ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਚਿਹਰਾ ਪਾਸੇ ਕਰ ਦੁੱਧ ਗਲਾਸਾਂ ਚ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ
ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਆਈ ਉਹ ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਓਥੇ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜੇ ਲਾ ਬਿਲਕੁਲ ਨੰਗਾ ਹੋ ਰਸੋਈ ਚ ਆ ਗਿਆ
ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਕਰਮਜੀਤ ਗਿਲਾਸ ਚ ਦੁੱਧ ਪਾ ਪੀ ਰਹੀ ਸੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਝ ਦੇਖ ਉਸ ਨੂੰ ਹੱਥੂ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਗਲਾ ਠੀਕ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ
“ ਕੰਜਰਾ ਕੋਈ ਦੇਖਨਾ ਲਵੇ ਤੈਨੂੰ ਇਸ ਤਰਾਂ “
“ ਕੋਈ ਨੀ ਦੇਖਦਾ ਭੂਆ ਕੋਠੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਰਦੇ ਤੇ ਬਾਰ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਨੇ ਬੱਸ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਮੈਂ ਤੇ ਤੂੰ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੇ ਰਾੜ ਵਰਗੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਪਲੋਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਆਪਣਾ ਦੁੱਧ ਪੀ ਗਲਾਸ ਪਾਸੇ ਰੱਖਦੀ ਹੋਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਕਹਿ ਰਮਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੱਸ ਉਸਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੀ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ
ਉਸਨੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾਣ ਸਾਰ ਦਰਵਾਜਾ ਬੰਦ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ
ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਵਾਅਦਾ ਟੁੱਟਦਾ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਅੰਦਰ ਪਈ ਰਹੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬਾਹਰੋ ਬਾਰ ਖੜਕਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਤਾਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਇੱਕ ਦਮ ਉੱਠੀ ਤੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਦੀ ਕੱਛੀ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਟਾਇਟ ਕਰਕੇ ਸਰੀਰ ਹੋਰ ਵੀ ਗੁੰਦਵਾਂ ਤੇ ਦਿਲਖਿਚਵਾਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਓਹ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ
ਕਰਮ ਥੱਲੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੱਨ ਮਸਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉੱਪਰ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬ੍ਰਾ ਖੋਲ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਵੀ ਏਨੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਆਕੜ ਕੇ ਖੜੇ ਸਨ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਜੀ ਕਰ ਆਇਆ “
“ ਮੇਰਾ ਲੱਨ ਨੀ ਬਿਨਾਂ ਨੀ ਸਰਨਾ “
ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਦਾ ਹਾਲਤ ਚ ਕਰਮ ਬੋਲੀ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮ ਪਿੱਛੇ ਹਟੀ ਤੇ ਇੱਕ ਦਮ ਪੈਰਾਂ ਚ ਬੈਠ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਸੰਦ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲਿਆ , ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਰਗਾਂ ਦੇ ਝੂਟੇ ਮਿਲ ਗਏ ਉਹ ਪੂਰੇ ਆਨੰਦ ਚ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਖੜਾ ਚੂਪੇ ਲਵਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੂਆ ਫੁੱਫੜ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਿਆ ਕਦੇ “
ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ
“ ਆਹੋ ਵਥੇਰੀ ਵਾਰ ਉਹ ਤਾਂ ਬੜਾ ਸ਼ੌਕੀਨ ਆ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਹੋਰ ਕਿੰਨੇ ਕ ਚੁੰਘੇ ਨੇ ?”
ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਲੱਨ ਕੱਢਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਕੰਜਰਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਗਸ਼ਤੀ ਲਗਦੀਂ ਆਂ “
ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਪਿੰਦਾ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ
ਉਸਨੇ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਲੱਨ ਚੁੰਘਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉੱਠਕੇ ਖੜੀ ਗੋ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਚੱਲ ਹੁਣ ਤੇਰੀ ਬਾਰੀ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਵੀ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲਾਇਆ ਤੇ ਉਹ ਕੱਛੀ ਲਾਹ ਪਰੇ ਸਿੱਟ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਡਰਾਅਰ ਚੋਂ ਚਾਕਲੇਟ ਕੱਢ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਭੋਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਹੌਲ਼ੀ ਚੱਟਣ ਲੱਗਿਆ
ਚਾਕਲੇਟ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਸਵਾਦ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਚੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਕਰਮ ਵੀ ਪੂਰਾ ਆਨੰਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ ਸਿਆਲਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਬਜੂਦ ਵੀ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਮੁੜਕੇ ਨਾਲ ਤਰ ਸਨ ਜਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਨਾ ਖਰਾਬ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਭੁਆ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੂਆ ਬਣ ਜਾ ਘੋੜੀ ਤੇਰੀ ਰੇਸ਼ ਲਵਾਈਏ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਨਾਲ ਈ ਘੋੜੀ ਬਣ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੱਕੀਂ ਘੋੜੀ ਬੁੱਢੀ ਆ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਡੋਡਾ ਧਰ ਤੇ ਅੱਗਿਓ ਗੁੱਟ ਫੜ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਇਹ ਘੋੜੀ ਨੀ ਬੁੱਢੀ ਹੁੰਦੀ ਕਦੇ “
ਏਨਾ ਜੋਰਦਾਰ ਪਹਿਲੇ ਘੱਸੇ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਅੰਦਰ ਹਿਲ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਛਡਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਗੁੱਤ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਹੱਥ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਹਟ ਹਟ ਕਿੱਧਰ ਚੱਲੀਏ ਘੋੜੀਏ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਹੌਲੀ ਕਿਉ ਧਰਨ ਪਾਉਣੀ ਆਂ ਮੇਰੇ “
ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦਾ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਬੱਸ ਕਰਮ ਦੀ ਗੁੱਤ ਫੜ ਤਾੜ ਤਾੜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ ਉਹ ਸੰਦ ਨੂੰ ਡੋਡੇ ਤੱਕ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦਾ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਤਾੜ ਤਾੜ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ
ਘੋੜੀ ਬਣੀ ਕਰਮਜੀਤ ਮੁੜਕੋ ਮੁੜਕੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਿਹਾ
“ ਵੇ ਰੁਕ ਸਾਹ ਲੈ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਢੂਹੀ ਟੁੱਟਗੀ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਦੇਰ ਕੀਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸਿੱਧੀ ਲੰਮੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਲੱਤਾਂ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਚਿੱਤੜਾਂ ਥੱਲੇ ਇੱਕ ਸਰਾਣਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਯੱਕਾ ਫੇਰ ਜੋੜ ਲਿਆ
ਪੰਦਰਾਂ ਵੀਹ ਮਿੰਟ ਦੀ ਹੋਰ ਚੁਦਾਈ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਹਲੇ ਤੱਕ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਖਾਨਾ ਕੀ ਆ ਤੂੰ ਰੁਕਦਾ ਈ ਨੀ “
“ ਖਾਣਾ ਕੀ ਆ ਬੱਸ ਟਾਇਮਿੰਗ ਈ ਏਨੀ ਆਂ “
ਕਰਮ ਅੱਗੇ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਓਹ ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਭੰਗ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੰਮਾ ਪੈ ਗਿਆ
ਕੁਝ ਚਿਰ ਦੀ ਚੁੱਪ ਬਾਅਦ ਓਹ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੂਆ ਕਮਲ ਭੂਆ ਮੰਨੀ ਨੀ “
ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰਦੀ ਕਰਮ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਨਾ ਵੇ ਓਹਨੇ ਨੀ ਮੰਨਣਾ ਓਹਨੇ ਤਾਂ ਮੈਥੋਂ ਵੀ ਵਾਅਦਾ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਹੋਰ ਨਾ ਕਰੀਂ ਪਰ ਮੈਥੋਂ ਰਹਿ ਨੀ ਹੋਇਆ”
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਕਰਮ ਦਾ ਮੂੰਮਾ ਪਲੋਸਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਤਾਂਹੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਧਰਾ ਰਹੀ ਸੀ “
ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰ ਜੱਗ ਚੋਂ ਪਾ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਕਮਲ ਵੀ ਲੋਟ ਆਉ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਰ ਤੂੰ ਸਬਰ ਕਰੀਂ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਬਾਰੇ ਸ਼ੱਕ ਨਾ ਹੋਣ ਦਵੀ “
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹਾਂ ਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਅ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਓਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਫੇਰ ਯੱਕਾ ਜੋੜ ਲਿਆ
ਓਸ ਰਾਤ ਓਹਨਾਂ ਤਿੰਨ ਸਿਫ਼ਟਾਂ ਲਾਈਆਂ ਤੇ ਸ਼ੌ ਗਏ, ਸਵੇਰੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਘਰ ਆਉਣ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਵਾਪਸ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਜੱਸਾ ਰਮਨ ਨੂੰ ਫੇਰ ਵਾਪਸ ਛੱਡ ਗਿਆ
ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਮਿਲੀ ਤੇ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦੇ ਰਹੇ
ਕਰਮਜੀਤ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਗਰਭ ਨਿਰੋਧਕ ਗੋਲੀਆਂ ਤੇ ਖਾਸ ਹਦੈਤ ਕਰਕੇ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਕੁੜੀ ਅੱਗੇ ਤੋਰਨੀ ਆਂ ਖਿਆਲ ਰੱਖੀਂ।
Rubi kaur
Punjabi jatti
- 11,847
- 57,474
- 173
Koi gall ni puttar g
Kam kaar v karne hunde aaa
Preet Brar
Member
- 162
- 118
- 43