ਕਾਂਡ 2
ਕਮਲ ਦਾ ਬਲਿਦਾਨ
ਕਮਲ ਪੀਲੀ ਭੂਕ ਹੋਈ ਕਰਮ ਵੱਲ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠੀ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ, ਕਮਲ ਕੰਬਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ
“ ਨੀ ਪਾਗਲੇ ਪਹਿਲਾਂ ਬੁੜੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋ ਫੇਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਮੀਜ ਫੇਰ ਬ੍ਰਾ ਫੇਰ ਸਲਵਾਰ ਲਾਹੀਂ ਓਹਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰਲਾ ਪੂਰਾ “
ਏਨਾ ਕਹਿੰਦੀ ਕਰਮ ਓਹਨੂੰ ਫੜਕੇ ਬੁੜੇ ਮੂੰਹਰੇ ਲੈ ਗਈ ਜੋ ਅੱਖਾ ਪਾੜ ਪਾੜ ਬੱਸ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ,
ਬੁੜੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਾ ਕੇ ਕਮਲ ਕੁਝ ਦੇਰ ਉਝ ਹੀ ਖੜੀ ਰਹੀ,ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਝਰਨਾਹਟ ਜਿਹੀ ਫੈਲ ਗਈ ਸੀ,ਅੱਜ ਤੱਕ ਉਸ ਨੇ ਵਗੈਰ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਏਥੋ ਤੱਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਵੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਸ਼ਰਮ ਕਰਕੇ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦੀ ਸੀ
ਕਮਲ ਦੇ ਮਗਰ ਖੜੀ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਕਮਲ ਨਰਵਸ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਮਾਣ ਮਰਿਆਦਾ ਜਾਂ ਇਸ ਘਟਨਾ ਬਾਅਦ ਸਾਹਮਣੇ ਦਿਸਦਾ ਭਵਿੱਖ ਸਭ ਕੁਝ ਧੁੰਦਲਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਪਿੱਛੋਂ ਦੀ ਕਮਲ ਦਾ ਗੁਲਾਬੀ ਕਮੀਜ ਕੰਨਿਆਂ ਤੋਂ ਫੜਕੇ ਉਤਾਂਹ ਚੁੱਕਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਉਤਾਂਹ ਕਰ ਲਈਆਂ ਤਾਂ ਜੋ ਓਹ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਕਮੀਜ ਉਤਾਰ ਸਕੇ,ਕਮੀਜ ਉਤਾਰਨ ਸਾਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕਮਲ ਦੀ ਨੰਗੀ ਗੋਰੀ ਢੂਹੀ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਤੇ ਸਿਰਫ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਬੰਨੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਥੱਲੇ ਸਲਵਾਰ ‘ਚ ਮੋਟੇ ਠੋਸ ਚਿੱਤੜ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਵਧੇ ਹੋਏ ਸਨ ਜੋ ਕਿ ਸਲਵਾਰ ਅੰਦਰ ਹੋਰ ਵੀ ਆਕਰਸ਼ਕ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸਨ,ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਕਮਲ ਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਨੀ ਤੇਰੇ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਹੀ ਬੜੇ ਮੋਟੇ ਨੇ, ਬੁੜੇ ਦਾ ਤਾਂ ਚਾਰਾਂ ਮਿੰਟਾਂ ‘ਚ ਹੋ ਜਾਣਾ “
ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾ ਬਾਰੇ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਥੋੜੀ ਨੌਰਮਲ ਹੋ ਗਈ
ਹੁਣ ਕਮਲ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦੀ ਗੰਢ ਖੋਲਕੇ ਸਲਵਾਰ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਆਪ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਗਿੱਟਿਆਂ ‘ਚ ਡਿੱਗ ਪਈ ਹੁਣ ਓਹ ਸਿਰਫ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੇਂਟੀ ‘ਚ ਖੜੀ ਸੀ
ਕਮਲ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਵੱਡੇ ਬਿੱਡ ਉੱਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਖੱਬਾ ਗੋਡਾ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸੱਜਾ ਤੇ ਫਿਰ ਗੋਡਿਆ ਤੇ ਤੁਰਕੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ
ਗੋਡਿਆ ਭਾਰ ਬੈਠੀ ਕਮਲ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਬ੍ਰਾ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਡਿਗ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿੱਕਲੇ ਤੇ ਫੈਲੇ ਲਗਦੇ ਸਨ,ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਖੜੀ ਉਸਦੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਹੌਕਾਂ ਲਿਆ
ਓਧਰ ਉਸਦਾ ਸਹੁਰਾ ਜੋ ਚਾਹੇ ਆਪਣੀ ਸੁੱਧ ਬੁੱਧ ਖੋਹਣ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਕਮਲ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਟਿਕੀਆਂ ਹੋਇਆਂ ਸਨ ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾੜ ਰਹੀਆਂ ਸਨ , ਕਮਲ ਨੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਗਈ ਤਾਂ ਮਗਰੋਂ ਉਸ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧਕੇ ਉਸਦੀ ਬ੍ਰਾ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੋ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਬ੍ਰਾ ਚ ਕੈਦ 32 ਇੰਚ ਦਾ ਮੁੰਮਾ ਹੇਠਾ ਲਮਕਣ ਲੱਗਿਆ ਜਿਸ ਦੇਖ ਬਚਿੱਤਰ ਦਾ ਮੂਹ ਥੋੜਾ ਖੁੱਲ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੁੱਲਾ ਵੇਖ ਕਮਲ ਮਗਰ ਮੁੜਕੇ ਸਵਾਲੀਆ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਬਣ ਗਿਆ ਕੰਮ , ਦੇਖਲਾ ਮੂੰਹ ਹਿਲਿਆ ਤੇ ਏਧਰਲੀ ਬਾਂਹ ਵੀ ਏਨੇ ਜਮਾਂ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਣਾ ਤੂੰ ਲੱਗ ਰਹਿ “
ਪਰ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਭੈਣੇ ਸੌਹਰਾ ਜਦੋਂ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਹਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜਾਨੋ ਮਾਰਦੇਣਾ , ਵੀ ਤੂੰ ਪਾਪ ਕਰਵਾਤਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ “
ਪਰ ਕਰਮਜੀਤ ਉਸ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ
“ ਕੁਝ ਨੀ ਹੁੰਦਾ , ਇਸ ਦੀ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਮੈ ਜਦੋਂ ਤੇਰੀ ਸਹੇਲੀ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਦੀ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਹੋਣ ਦੇ ਸਿਫਰ 5% ਚਾਨਸ ਨੇ “
ਏਨਾ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਫੇਰ ਸੌਹਰੇ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਨੇਫੇ ਚ ਪਾਕੇ ਉਸ ਦਾ ਪਜਾਮਾਂ ਥੱਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਲੰਨ ਇੱਕ ਦਮ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ
ਏਡਾ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕਰਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ
ਕਮਲ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦਾ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਸਖ਼ਤ ਤੇ ਲਾਲ ਲਾਲ ਸੀ ਨਾੜਾ ‘ਚ ਕਸਾਵ ਤੇ ਲੰਨ ਚ ਹਲਕੀ ਹਲਕੀ ਕੰਪਨ ਸੀ
ਲੰਨ ਨੂੰ ਕੋਲੋ ਵੇਖਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਭੈਣੇ ਤੇਰੇ ਸੌਹਰੇ ਦਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਅਠਾਰਾਂ ਸਾਲੇ ਦੇ ਛੋਹਰ ਵਾਂਗ ਬੜਕਾਂ ਮਾਰਦਾ , ਕਿੰਨਾ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਇਹ ਅੰਦਰੋਂ , ਚੱਲ ਛੇਤੀ ਕਰ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲਾ ਗਿਆ ਵੱਜ ਗਏ ਨੇ “
ਕਮਲ ਬੈਠੀ ਬੈਠੀ ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਹੋਈ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕੱਛੀ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਗੋਡਿਆਂ ਚ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਫਿਰ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਗੋਡਾ ਫਿਰ ਦੂਜਾ ਗੋਡਾ ਚੱਕ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ
ਹੁਣ ਉਹ ਪੂਰੀ ਅਲਫ ਨੰਗੀ ਸੀ ਭਾਰੇ ਚਿੱਤੜ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮੇ , ਓਹ ਕੋਈ ਤਰਾਸ਼ੀ ਮੂਰਤ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ , ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵਾਲ ਸਨ, ਵਾਲਾ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਕੁੜੇ ਵਾਲ ਤਾਂ ਕੱਟ ਲਿਆ ਕਰ “ ਪਰ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਫਿਰ ਬੋਲੀ
“ ਪਰ ਕੱਟਣੇ ਵੀ ਕਿਸਦੀ ਖਾਤਰ ਹੋਏ “
ਪਰ ਕਮਲ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਵੱਲ ਕੋਈ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਗੋਡਾ ਖੱਬੇ ਤੇ ਇੱਕ ਸੱਜੇ ਰੱਖ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਕੰਬ ਦੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫੜਕੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਿਸ ਰਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰੱਖ ਲਿਆ ਤੇ ਮੂੰਹ ਛੱਤ ਵੱਲ ਕਰ ਉਸ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬੈਠਣ ਲੱਗੀ, ਨਾੜਾ ਦਾ ਕਸਾਵ ਤੇ ਲੱਨ ਦਾ ਸਖਤੀਲਾ ਪਨ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਉਹ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਪਤੀ ਚਾਹੇ ਕਿੰਨਾ ਸੈਕਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਪਰ ਓਸ ਨੇ ਏਨਾ ਅਨੰਦਿਤ ਕਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਪੰਜ ਸਾਲਾ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਕਿਸੇ ਲੰਨ ਨੇ ਦਸਤਕ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਮਲ ਉੱਤੇ ਧੱਲੇ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ
ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੂੰ ਪੀੜ ਹੋਈ ਪਰ ਹੁਣ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪੂਰਾ ਰਸ ਛੱਡ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੀੜ ਘੱਟ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਉੱਛਲਣ ਲੱਗ ਪਈ, ਕਮਲ ਦਾ ਮੂੰਹ ਉਤਾਂਹ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸਨ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਓਹ ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਕਿਸੇ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ
ਪਰ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰਮਜੀਤ ਸਭ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸਨ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦਾ ਲੰਨ,ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਤੇ ਉੱਛਲ ਰਹੇ ਮੁੰਮੇ ਤੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਸਰੀਰ ‘ਚ ਹੋ ਰਹੀ ਹਰਕਤ
ਦਸ ਮਿੰਟ ਬੀਤ ਚੁੱਕੇ ਸਨ,ਇਹਨਾਂ ਦਸਾਂ ਮਿੰਟਾ ਵਿੱਚ ਕਮਲ ਦਾ ਇੱਕ ਬਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਹਜੇ ਵੀ ਫਾਰਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ ਪਰ ਹੁਣ ਇੱਕ ਦਮ ਉਸ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ
“ ਊ ਊ ਊ “ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਆਉਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਜੋਰ ਨਾਲ ਚਾਦਰ ਤੇ ਮੁੱਠੀਆਂ ਮੀਚਣ ਲੱਗਾਂ ਤਾਂ ਕਮਲ ਹੋਰ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਉਸ ਤੇ ਉੱਛਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦਾ ਵੀ ਥੱਲੋਂ ਲੱਕ ਹਿਲਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਤੇ ਅਗਲੇ ਪਲ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਉਸ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਵੀਰਜ ਨਾਲ ਭਰੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਹੁਣ ਵੀ ਥੋੜਾ ਢਿੱਲਾ ਪਿਆ ਲੱਨ ਕਮਲ ਸੀ ਫੁੱਦੀ ‘ਚ ਸੀ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਰਸਾ ਚੋਅ ਕੇ ਲੱਨ ਤੋਂ ਟੱਟਿਆਂ ਤੇ ਤੇ ਫਿਰ ਚਾਦਰ ਚ ਸਿਮ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਕੁਝ ਦੇਰ ਏਦਾਂ ਹੀ ਪਈ ਰਹਿਣ ਬਾਅਦ ਕਮਲ ਨੇ ਸੱਜਾ ਗੋਡ ਚੱਕ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਉੱਤੋ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਕੱਪੜਾ ਲੈ ਸਹੁਰੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਥਾਂ ਸਾਫ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ
ਓਧਰ ਕਮਲ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਐਟਚ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਗਈ ਤੇ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗ ਗਈ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਮਲ ਮਲ ਧੋਤਾ ਤੇ ਨਹਾਉਣ ਬਾਅਦ ਜਦ ਪਿੰਡਾ ਪੂੰਝ ਕੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅੱਗੇ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ‘ਚ ਇੱਕ ਬਦਲਾਅ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ, ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਤੋਂ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਭਾਰ ਲਹਿ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ,ਉਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਲਾਲ ਸਨ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਚ ਇੱਕ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਓਹ ਦੁਬਾਰਾ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ ।
ਕਮਲ ਬਾਥਰੂਮ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਸਾਰਾ ਬੈਡ ਠੀਕ ਕਰਕੇ , ਸਭ ਕੁਝ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਵੀ ਪਾਸਾ ਲੈਕੇ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਕਮਲ ਨੂੰ ਨਹਾਅ ਕੇ ਆਈ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਕੇ ਹੱਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਬ੍ਰਾ ਪੈਟੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤੀ
ਕਮਲ ਨੇ ਬ੍ਰਾ ਪੇਂਟੀ ਫੜਦੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ
“ਭੈਣੇ ਹੁਣ ਤਾਂ ਸੌ ਗਿਆ ਲੱਨ ਇਹਦਾ ਕ ਨਹੀਂ ? “
ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਹੌਲੇ ਦੇਣੇ ਮਗਰ ਹੱਥ ਲਿਜਾਕੇ ਉਸ ਦਾ ਚਿੱਤੜ ਪਲੋਸਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ
“ ਮੈਂ ਦੇਖ ਲਿਆ ਹੁਣ ਤਾਂ ਜੰਮੇ ਜਵਾਕ ਦੀ ਲੁੱਲੀ ਜਿੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਏ, ਤੂੰ ਦੱਸ ਤੇਰੀ ਜਿਲਬ ਲਹੀ ਕ ਨਹੀਂ “
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਗਈ ਤੇ ਪਰੇ ਪਈ ਸਲਵਾਰ ਚੱਕ ਕੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ
ਕਰਮ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਫੇਰ ਛੇੜਿਆ
“ ਦੱਸਦੇ ਤੀਰ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਲੱਗਿਆ ਕ ਨਹੀਂ “
ਤਾਂ ਸਲਵਾਰ ਬੰਨਕੇ ਕਮੀਜ਼ ਪਾਉਂਦੀ ਕਰਮ ਨੇ ਹਾਂ ‘ਚ ਸਿਰ ਮਾਰਕੇ ਫੂਨ ਚੱਕ ਕੇ ਆਪਣੀ ਡਾਕਟਰ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਲਗਾਅ ਲਿਆ
“ ਹੈਲੋ ਰਵੀਨਾ ਮੈਂ ਕਮਲ ਬੋਲ ਰਹੀ ਆਂ”
ਥੋੜੀ ਨੀਂਦ ਚ ਉਬਾਸੀ ਲੈਦੀਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ
“ਹਾਂਜੀ ਬੋਲੋ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ਓਹ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ “
ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਥੋੜੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ
“ਦੈਸਟਸ ਗ੍ਰੇਟ ,ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਓਹ ਦਵਾਈ ਦੇਵੋ ਜਿਹੜੀ ਮੈਂ ਪਾਰਸ ਤੋਂ ਮੰਗਵਾਈ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਦਵਾਈ ਲੈਕੇ ਓਹ ਸ਼ਾਇਦ ਕੱਲ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰ ਤੱਕ ਉੱਠਣ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰਿਓ ਹੁਣ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ “
ਕਮਲ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਥੋੜੀ ਚਿੰਤਾ ਬਾਅਦ ਮੁਸਕਾਨ ਫੈਲ ਗਈ, ਚਿੰਤਾ ਏਸ ਗੱਲ ਦੀ ਵੀ ਕੱਲ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਉੱਠ ਕੇ ਬਾਪੂ ਕੋਈ ਸਿਆਪਾ ਨਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦੇਵੇ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਕਿ ਹੁਣ ਓਹ ਖਤਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ
“ ਰਵੀਨਾ ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਕਿ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਆ ਪਿਛਲਾ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾਂ ਯਾਰ ਰਹੇਗਾ ਜਾਂ ਨਹੀਂ “
ਨਹੁੰ ਟੁਕਦੀ ਕਮਲ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ
“ ਸ਼ਾਇਦ ਨਹੀਂ , ਕਿਉਕਿ ਅਜਿਹੇ ਮਰੀਜ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਕਰਕੇ ਮੈਮਰੀ ਲੂਜ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਪੰਜ ਪਰਸੈਂਟ ਹੀ ਚਾਨਸ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਯਾਦ ਹੋਵੇ ਓਹ ਵੀ ਧੁੰਦਲਾ ਧੁੰਦਲਾ ਕਿਸੇ ਸੁਪਨੇ ਵਾਂਗ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਗੁੱਡ ਨਾਇਟ ਕਹਿ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਮਲ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮ ਨੇ ਸੁੱਖ ਦਾ ਸਾਹ ਲਿਆ ਤੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਬੈਡ ਕੋਲ ਡਾਹੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਲੇਟ ਗਈਆਂ।ਰਾਤ ਦੇ ਦੋ ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਪੈਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ।
ਸਵੇਰੇ ਦੇ ਪੰਜ ਵਜੇ ਕਮਲ ਦੀ ਅੱਖ ਖੁੱਲੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਉੱਠ ਕੇ ਟਾਇਮ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਪੰਜ ਵੱਜੇ ਸਨ ਤੇ ਫਿਰ ਓਹ ਬਾਪੂ ਦੇ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਬਾਪੂ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ ਜੋ ਕਿ ਘੂਕ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਥਰੂਮ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਉਠਾਇਆ ਜੋ ਕਿ ਨਾਲ ਦੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਆਪ ਥੱਲੇ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ
ਕਰਮਜੀਤ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬਾਥਰੂਮ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਟੋਹੇ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸੰਦ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ ਜੋ ਕਿ ਮੁਰਜਾਇਆ ਪਿਆ ਸੀ
ਕਰਮਜੀਤ ਚੁਬਾਰੇ ਦਾ ਬਾਰ ਭੇੜ ਥੱਲੇ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਆ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਕਮਲ ਚਾਹ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ , ਕਮਲ ਨੇ ਚਾਹ ਬਣਾਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਫਿਰ ਦੋਹਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਠਾਅ ਕੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਲਾਈ ਤੇ ਫਿਰ ਆਪ ਪੀ ਕੇ ਬਚੀ ਚਾਹ ਡੋਲੂ ਚ ਪਾਕੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਤੁਰ ਪਈ
ਸੰਜੀਵ ਮੱਝਾ ਬੰਨ ਕੇ ਚਾਹ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਓਹਨੂੰ ਥੋੜੀ ਚਿੰਤਾ ਵੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਬਾਪੂ ਠੀਕ ਹੋਵੇ ਕਿਉਕਿ ਅੱਗੇ ਕਦੇ ਚਾਹ ਚਾਰ ਵਜੇ ਤੋਂ ਲੇਟ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਸਰਦਾਰਨੀ ਲੇਟ ਉੱਠੀ ਸੀ
ਜਦੋਂ ਕਮਲ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਚਾਹ ਦੇਣ ਪਹੁੰਚਾ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਮੰਜੇ ਤੇ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਸਭ ਠੀਕ ਹੈ ਆਜ ਲੇਟ ਹੋ ਗਏ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਬੋਲੀ
“ ਸਭ ਠੀਕ ਆ ਸੰਜੀਵ ਬੱਸ ਰਾਤ ਬਾਪੂ ਦੀ ਦੇਖ ਰੇਖ ਚ ਲੇਟ ਸੁੱਤੇ ਤਾਂਹੀ ਤੇਰੀ ਚਾਹ ਲੇਟ ਹੋ ਗਈ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ , ਕਭੀ ਕਭੀ ਚਲਤਾ ਹੈ ਰਾਤ ਮੁਝਕੋ ਵੀ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਈ ਦੋ ਬਾਰ ਤੋਂ ਬੈਸ ਖੁਲ ਗਈ ਥੀ ਔਰ ਆਪਕੇ ਚੁਬਾਰੇ ਕੀ ਲਾਇਟ ਭੀ ਦੇਰ ਰਾਤ ਤੱਕ ਜਲਤੀ ਰਹੀ ਤੋਂ ਮੈਨ ਥੋੜਾ ਚਿੰਤਿਤ ਥਂ ਕਿ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ “
ਚੁਬਾਰੇ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਮਲ ਥੋੜਾ ਸਹਿਮ ਗਈ ਤੇ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਕਹਿੰਦੀ
“ ਸਭ ਠੀਕ ਹੈ ਰਾਤ ਤਾਂ ਬਾਪੂ ਦੇ ਮੱਥੇ ਦੀ ਟਕੋਰ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤਾਂਹੀ ਲੇਟ ਹੋ ਗਏ,ਛੇਤੀ ਚਾਹ ਪੀ ਲੈ ਫਿਰ ਆਪਾਂ ਧਾਰਾਂ ਕੱਢ ਲਈਏ ਮੱਝਾਂ ਰਿੰਗੀ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਮਲ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਰਾਮੂ ਉਸ ਦੇ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖਕੇ ਚਾਹ ਦੀਆਂ ਚੁਸਕੀਆਂ ਲੈਂਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਆ ਰਹਾ ਹੂੰ ਬੀਬੀ ਜੀ ਪਾਂਚ ਮਿੰਨਟ ਮੇਂ “
ਕਮਲ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਕਮਲ ਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਫ੍ਰੈਸ਼ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਹੁਣ ਬਾਰੀ ਧਾਰਾਂ ਕੱਢਣ ਦੀ ਸੀ ਅੱਠ ਮੱਝਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅੱਗੇ ਧਾਰਾਂ ਪਾਰਸ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ(ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ) ਤੇ ਮਾਂ (ਕਮਲ ) ਕੱਢ ਦੀਆਂ ਸਨ ਕਿਉਕਿ ਸੰਜੀਵ ਓਹਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਕੋਈ ਖੇਤ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਪਾਰਸ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸੰਜੀਵ ਧਾਰਾਂ ਕੱਢਵਾਉਣ ਆ ਗਿਆ ਸੀ
ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਘਰ ਵਿੱਚ ਟਾਇਟ ਲੋਰ ਤੇ ਟੌਪ ਹੀ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਸੀ ਮਾਂ ਸਲਵਾਰ ਸੂਟ,
ਚਾਰਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਬਾਲਟੀ ਤੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕੇਨੀ ਚੱਕੀ ਤੇ ਘਰ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਬਣੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ ਬਰਾਂਡੇ ਚ ਆ ਗਈਆਂ ਸਿਆਲ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪਸ਼ੂ ਅੰਦਰ ਬੰਨੇ ਸਨ ਤੇ ਪਰਦੇ ਛੱਡੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਅੰਦਰ ਬੱਲਬ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਜਗ ਮਗ ਜਗ ਮਗ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ
ਰਾਮੂ ਥੋੜਾ ਲੇਟ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਚਾਰੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਮੱਝ ਲੈ ਕੇ ਧਾਰਾਂ ਚੋਣ ਲੱਗ ਗਈਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਮੱਝ ਥੱਲੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੈਠੀ ਸੀ ਦੂਜੀ ਥੱਲੇ ਕਮਲ ਆਪ ਤੇ ਅਗਲੀਆਂ ਦੋ ਥੱਲੇ ਪਹਿਲਾਂ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਫਿਰ ਜਸਲੀਨ ਬੈਠੀਆਂ ਸਨ ,ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਕਮਲ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਮੀਜਾਂ ਦੇ ਪੱਲੇ ਮੋੜਕੇ ਨੇਫਿਆਂ ਚ ਦਿੱਤੇ ਸਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਦੀਆਂ ਟਾਇਟ ਲੋਰਾਂ ਕਰਕੇ ਓਦਾਂ ਈ ਚਿੱਤੜ ਦੋਫਾੜੀਆਂ ਚ ਸਨ
ਜਦੋਂ ਰਾਮੂ ਬਰਾਂਡੇ ਚ ਐਂਟਰ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਧਾਰਾਂ ਦੀ ਸਰੜ ਸਰੜ ਦੀ ਅਵਾਜ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨੀ ਪਈ ਤੇ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਨਿਗਾਂਹ ਉਸ ਦੀ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਈ ਜੋ ਕਿ ਪੈਰਾਂ ਭਾਰ ਬੈਠੀ ਪੱਲਾ ਪਿੱਛੇ ਟੰਗ ਧਾਰ ਚੋਂ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ 42” ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਉਸ ਨੂੰ ਦੋ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮਤੀਰਿਆਂ ਵਰਗੇ ਲੱਗੇ ਤੇ ਕੱਲੇ ਧੋਤੀ ‘ਚ ਧਕਿਆ ਉਸ ਦਾ ਲੰਨ ਤੁਣਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਅਗਾਂਹ ਬੈਠੀ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਹੋਰ ਵੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਮੁਕਦੀ ਗੱਲ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਉਹ ਜਮਾਂ ਹਿਲ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹਨੀ ਪੈਰੀਂ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਗਿਆ
ਰਾਮੂ ਨੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀ ਬਾਰੇ ਗਲਤ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਓਹ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਲੱਨ ਕੱਢੀ ਖੜ੍ਹਾ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਕਰ ਮੁੱਠ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਏਨੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਬਾਰ ਖੋਲਕੇ ਉਸ ਦਾ ਯਾਰ ਪਿੰਡ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਮਜ੍ਹਬੀ ਪਾਲਾ ਅੰਦਰ ਆ ਬੜਿਆ ਤੇ ਰਾਮੂ ਨੂੰ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਬੋਲਿਆ
“ ਓਹ ਭਈਆ ਇਹਨੂੰ ਸੁੱਕਾ ਈ ਰਗੜੀ ਜਾਨਾਂ ਕਿਸੇ ਗਿੱਲੇ ਥਾਂ ਪਾ ਇਹਨੂੰ “
ਭਈਏ ਨੇ ਡਰ ਕੇ ਮਗਰ ਮੁੜਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਧੋਤੀ ਚ ਲਕੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਅਰੇ ਤੁਮਨੇ ਤੋਂ ਮੁਝੇ ਡਰਾ ਹੀ ਦਿਆ ਥਾਂ ਮੈਂਨੇ ਸੋਚਾ ਕਹੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਆ ਗਈ “
ਪਾਲਾ ਹੱਸਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ਓਹ ਜੇ ਸਰਦਾਰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਨਾ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਮੂੰਹ ਟੱਡਿਆ ਰਹਿ ਜਾਣਾ ਸੀ ਤੇਰਾ ਜਾਨਵਰ ਦੇਖ “
ਦੋਵੇਂ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਏ ਤੇ ਪਾਲਾ ਬੋਲਿਆ ਹੋਲੀ ਅਵਾਜ ਚ ਬੋਲਿਆ
“ ਅਹਿਜਾ ਕੀ ਦੇਖ ਲਿਆ ਭਈਆ ਜਿਹੜਾ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਇਹਨੂੰ ਮਰੋੜਨ ਲੱਗਿਆ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਯਾਰ ਪਾਲੇ ਤੇਰੀ ਬਾਤ ਸਹੀ ਹੈ ਹਮਾਰੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਚੋਦਨੇ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ ਹੈਂ “
ਪਾਲਾ ਸੀਰੀਅਸ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ
“ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਕਦ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਪਰ ਤੂੰ ਹੀ ਵਾਲਾ ਵਫਾਦਾਰ ਬਣਿਆ ਫਿਰਦਾਂ ਤੇਰੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਮਰਿਆ ਵਿਆ ਓਹਨੂੰ ਲੱਨ ਚਾਹੀਦਾ ਤੇ ਤੂੰ ਆਵਦੀ ਤੀਮੀਂ ਇਹਨਾਂ ਖਾਤਰ ਬਿਹਾਰ ਛੱਡੀ ਬੈਠਾ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਚਾਹੀਦੀਆ “
ਸੰਜੀਵ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਏਨੇ ਨੂੰ ਬਾਹਰੋਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ
“ ਵੇ ਕਿਹਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ “
ਕਰਮਜੀਤ ਬਾਰ ਚ ਆ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਹੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਮਲ ਨੇ ਰਾਮੂ ਨੂੰ ਸੱਦਣ ਲਈ ਭੇਜੀ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਰਾਮੂ ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਰਾ ਲਾ ਕੇ ਆਇਆ ਨਹੀਂ ਸੀ
“ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ ਆ ਰਹਾਂ ਹੂੰ ਵੋ ਪਾਲੇ ਕੋ ਕਹੀ ਚਾਹੀਏ ਥੀ ਤੋ ਇਸੇ ਕਹੀ ਦੇਨੇ ਲੱਗ ਗਿਆ ਚਲੀਏ ਮੈਂ ਆਤਾ ਹੂੰ “
ਕਰਮਜੀਤ ਓਪਰਾ ਬੰਦਾ ਖੜ੍ਹਾ ਦੇਖ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਪਾਲਾ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁੜੀ ਜਾਂਦੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ
“ ਓਏ ਇਹ ਕੌਣ ਆਂ, ਇਹ ਤੇਰੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਤੋਂ ਵੀ ਦੋ ਰਤੇ ਉੱਤੇ ਆ “
ਤਾਂ ਰਾਮੂ ਪਾਲੇ ਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਅਰੇ ਜੇ ਤੋਂ ਸਰਦਾਰਨੀ ਕੀ ਬਹਿਨ ਹੈ ਕੱਲ ਹੀ ਲਾਗਲੇ ਪਿੰਡ ਸੇ ਆਈ ਹੈ , ਅਬ ਤੁਮ ਜਾਉ ਮੁਝੇ ਕਾਮ ਕਰਨਾ ਹੈ “
ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਪਾਲਾ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਓਧਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਡੰਗਰਾਂ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਪਾ ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਦੁੱਧ ਚੱਕ ਡੈਅਰੀ ਤੇ ਪਾ ਆਇਆ
ਤੇ ਕੰਮ ਧੰਦਾ ਨਬੇੜ ਸਵੇਰ ਦੇ ਦਸ ਕ ਵਜੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਸ ਲਈ ਤੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਭੈਣੇ ਮੈਂ ਚਲਦੀਆਂ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਮਗਰ ਫੂਨ ਖੜਕਣ ਲੱਗ ਜਾਣੇ ਨੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਨੌ ਵਜੇ ਪਹਿਲੀ ਬੱਸ ਤੇ ਮੁੜਨ ਦਾ ਕਹਿ ਕੇ ਆਈ ਸੀ “
ਨਾ ਕਮਲ ਫਿਕਰ ‘ਚ ਬੋਲੀ
“ਨਾ ਭੈਣੇ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਬਾਪੂ ਹੋਸ਼ ਚ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਤੂੰ ਨੀ ਜਾਣਾ ਮਿੰਨਤ ਆ ਮੇਰੀ “
ਕਰਮਜੀਤ ਠੋਡੀ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਬੋਲੀ
“ ਠੀਕ ਆ ਭੈਣੇ ਰੁਕ ਜਾਨੀ ਆਂ ਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗੱਲ “
ਕਮਲ ਕੋਲ ਨੂੰ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ
“ ਕੀ ਭੈਣੇ ?”
ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਅੱਜ ਸੰਜੀਵ ਕੋਲ ਇੱਕ ਓਪਰਾ ਬੰਦਾ ਖੜਾ ਸੀ ਪਿੰਡ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਨੀ ਸੁਣੀ ਪਰ ਤੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਸੀ ਓਹ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਕਹੀ ਵੀ ਕੋਈ ਓਪਰਾ ਬੰਦਾ ਥੋਡੀ ਜੂਹ ਚ ਨੀ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਸੰਜੀਵ ਤਾਂ ਸਿੱਧਾ ਤੇਰਾ ਕੁੜੀਆਂ ਆਲਾ ਘਰ ਆ ਕੋਈ ਓਹਨੂੰ ਪੁੱਠੀ ਪੱਟੀ ਪੜ੍ਹਾ ਕੇ ਕੋਈ ਜੱਭ ਨਾ ਖੜਾ ਕਰ ਦਵੇ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਤੇ ਕਮਲ ਨੇ ਹਾਂ ‘ਚ ਸਿਰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ
ਦੁਪਹਿਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਤੇ ਕਰਮ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਉਤਾਂਹ ਚੁਬਾਰੇ ‘ਚ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਦਰਵਾਜੇ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਖੁੱਲਣ ਦਾ ਖੜਕਾ ਸੁਣਕੇ
ਬਚਿੱਤਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਜਾਗ ਆ ਗਈ ਤੇ ਓਹ ਬੋਲਿਆ
“” ਕੌਣ ਆਂ ਭਾਈ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਅਗਾਂਹ ਹੋ ਪੈਰੀ ਹੱਥ ਲਗਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਂ ਆ ਬਾਪੂ ਜੀ ਕਰਮਜੀਤ ਕੱਲ ਆਈ ਸੀ ਤੁਹਾਡਾ ਪਤਾ ਲੈਣ “
ਬਚਿੱਤਰ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਸਿਰ ਪਲੋਸਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਮਗਰ ਖੜ੍ਹੀ ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ
“ ਜੀ ਆਇਆਂ ਨੂੰ ਭਾਈ ਜੀ ਆਇਆ ਨੂੰ , ਧੰਨਭਾਗ ਧੰਨਭਾਗ “
ਬਚਿੱਤਰ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਇਝ ਹੀ ਕਰੀ ਗਿਆ
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬਾਪੂ ਦੇ ਗੋਡੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਪੁੱਛਦੀ ਬੋਲੀ
“ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਓ ਤੁਸੀਂ ? “
ਤਾਂ ਬਚਿੱਤਰ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ ਭਾਈ ਮੈਂ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਭਲਾਂ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਮੁੜਕੇ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਬਚਿੱਤਰ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਬੋਲੀ
“ ਬਾਪੂ ਮਹੀਨਾ ਕਿਹੜਾ ਅੱਜ ? “
ਕੁਝ ਸੋਚਕੇ ਬਚਿੱਤਰ ਬੋਲਿਆ
“ ਭਾਈ ਜਨਬਰੀ !”
ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਵੱਲ ਝਾਕਕੇ ਹੱਸ ਪਈਆਂ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਬਾਪੂ ਜੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਫਰਬਰੀ ਵੀ ਮੁਕਣ ਆਲਾ ,ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਸੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਸੁਰਤ ਆਈ ਹੈ ਤੁਸੀ ਡਿੱਗ ਪਏ ਸੀ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਿਰ ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗਣ ਕਾਰਨ ਤੁਸੀਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਸੀ “
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕਰਮਜੀਤ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ
ਬਚਿੱਤਰ ਸੋਚੀ ਪੈ ਗਿਆ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਛਲਾ ਕੁਝ ਵੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਯਕੀਨ ਜਿਹਾ ਹੋਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਪਰ ਉਹ ਕਿਸੇ ਉਲਝਣ ਚ ਸੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਮੰਜੇ ਤੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਲੇਟ ਗਿਆ ਕਿ
“ ਭਾਈ ਕਮਲ ਮੈਂਨੂੰ ਦੁੱਧ ਗਰਮ ਕਰਕੇ ਲਿਆ ਦੇ ਕੁਝ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਹੋਈ ਪਈ ਆ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਹੁਣੇ ਭੇਜਦੀ ਆਂ ਸਨਦੀਪ ਕੋਲ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬਚਿੱਤਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ
“ਚੰਗਾ ਬਾਪੂ ਜੀ ਮੈਂ ਚੱਲਦੀ ਆਂ ਹੁਣ ਪਿੰਡ ਕੰਮ ਵੱਡਾ ਥੋਂਨੂੰ ਪਤਾ ਖੇਤੀ ਬਾੜੀ ਦਾ “
ਤਾਂ ਬਚਿੱਤਰ ਸਿਰ ਪਲੋਸਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਚੰਗਾ ਭਾਈ ਜਾਉ ਰਾਜੀ ਖੁਸ਼ੀ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾਂ ਥੱਲੇ ਮੁੜ ਆਈਆਂ ਰਸੋਈ ‘ਚ ਤੇ ਕਮਲ ਦੁੱਧ ਗਰਮ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਦੁੱਧ ਗਰਮ ਕਰ, ਸੰਨਦੀਪ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਦੇਣ ਲਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਆਪ ਕਰਮਜੀਤ ਨਾਲ ਗੱਲੀਂ ਪੈ ਗਈ
ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲਦੀ ਹੈ
“ ਦੇਖ ਕਮਲ ਤੂੰ ਜੋ ਕੀਤਾ ਓਹਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਨੂੰ ਕੀਤਾ, ਮਨ ਤੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਲਾਵੀਂ ਤੇ ਤੇਰੇ ਸੌਹਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਕੁਝ ਯਾਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਚਿੰਤਾ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ “
ਕਮਲ ਨੇ ਖਿੜੇ ਚਿਹਰੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਦੀ ਹਾਮੀਨ ਭਰੀ ਤੇ ਉੱਠ ਕੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਉਸਦੇ ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਕੰਮ ਆਈ ਸੀ
ਦੁਪਹਿਰੋਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕਮਲ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਪਾਰਸ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਆਕੇ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਛੱਡ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਆਕੇ ਸੰਜੀਵ ਨਾਲ ਖੇਤੀਂ ਦੇ ਕੰਮ ‘ਚ ਰੁਝ ਗਿਆ ਸੀ
ਰਾਤ ਪੈ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਬਚਿੱਤਰ ਪਿਆ ਪਿਆ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਚ ਕੋਈ ਸੱਟ ਨਹੀਂ ਲੱਗੀ ਕਿਉਕਿ ਜੇ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਜਖ਼ਮ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਸੁਪਨਿਆਂ ਚ ਭੁਲੇਖੇ ਪੈ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਨੰਗੀ ਤੀਵੀਂ ਉਸ ਦੇ ਗੁਪਤ ਅੰਗ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਹੀ ਹੋਵੇ
ਓਧਰ ਕਮਲ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪਿਆਸੀ ਹੋਈ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ‘ਚ ਕਦੇ ਸਰਾਣਾ ਤੇ ਕਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟੀ ਓਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦ ਓਹ ਬਚਿੱਤਰ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਸੰਦ ਤੇ ਬੈਠ ਰਹੀ ਸੀ
ਤੇ ਰਾਤ ਦੇ ਗਿਆਰਾ ਵਜੇ ਤੱਕ ਸੰਜੀਵ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਦੋ ਚਿੱਤ ਰਿਹਾ ਕਿ ਪਾਲਾ ਠੀਕ ਹੈ ਜਾਂ ਗਲਤ , ਜੇ ਗਲਤ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿਵੇਂ ਜੇ ਠੀਕ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿਵੇਂ ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਲੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕੁਝ ਕੁਝ ਜਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਹਨਾ ਖਾਤਰ ਆਪਣਾ ਘਰ ਬਾਰ ਛੱਡੀਂ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਸਰਦਾਰਨੀ ਸਰਦਾਰ ਬਿਨਾਂ ਪਿਆਸੀ ਸੀ
ਬਚਿੱਤਰ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਘਰ ਦੇ ਜੀ ਨਵੇਂ ਤੁਫਾਨਾਂ ‘ਚ ਘਿਰ ਗਏ ਸਨ
ਓਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੱਲ ਕਰਕੇ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਬਿਫਤਾ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ।.......।
