Incest ਢਿੱਲੀ ਸਲਵਾਰ

[Tera Jass]

ਕੀ ਹਾਲ ਐ

ਵਧਿਆ ਆਪਣਾ ਸੁਣਾ ਵੈਲੀਆ

 

[BC_raj]

ਵਧਿਆ ਆਪਣਾ ਸੁਣਾ ਵੈਲੀਆ

ਸਾਲਿਊ ਮੇਨੂ ਲਗਾ ਸਟੋਰੀ start ਹੌ ਗਈ ਆ

 

[Robin sandhu]

Sira bai

 

[Thedevil333]

Sirra y khichi rkh km

 

[Gill94]

ਕਾਂਡ 3

ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਘਰ


ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੱਲ ਕਰਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਪਾਰਸ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰੋਂ ਬਾਅਦ ਆਕੇ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਕਰਮਜੀਤ ਜਦੋਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਬਗੈਰ ਉਸ ਦੀ ਕੁੜੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਜੋ ਕਿ ਅੰਦਰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੌਂ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਪਾਰਸ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਰਸ਼ੋਈ 'ਚ ਭਾਂਡੇ ਮਾਂਜਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਦੇਖਣ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਣੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ 'ਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਰਹਿਸ਼ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕੰਧ ਸਾਂਝੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ , ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਅੱਜ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸਲੀਨ ਵਾਲਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਸ਼ੌਲ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਮਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਓਹ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰੇ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਓਥੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਤੇ ਉਸਦਾ ਮੁੰਡਾ ਜੱਸਾ ਪਸ਼ੂਆ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਬੰਨ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਤਾਂ ਪਸ਼ੂ ਬੰਨਕੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜਦੀ ਬੰਸੋ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਦੇਖ ਉਸਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਤੇ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ...

" ਕੁੜੇ ਕਰਮ ਆਗੀ ਤੂੰ , ਭਾਈ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਆ ਬਚਿੱਤਰ ਸਿਉਂ ? ਪਿਆ ਫਰਕ ਕੋਈ ? "

ਤਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਪਿਆ ਟੋਕਰਾ ਪਾਸੇ ਕਰਦੀ ਕਰਮ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਹੈ

" ਹਾਂਜੀ ਬੀਬੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਠੀਕ ਨੇ , ਰਾਤ ਦਵਾਈ ਸ਼ਰ ਕਰਗੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੰਮ ਖਰਾਬ ਸੀ "

ਬੰਸੋ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ

" ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਭਾਈ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ,ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਭਾਈ ਆਪ ਬਹੁਤ ਫਿਕਰ ਸੀ ਵੀ ਕੀ ਬਣੇਗਾ , ਚੱਲ ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਭਾਈ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦਾ ਘਰ ਦਾ ਜਿੰਦਾ ਹੁੰਦੇ ਨੇ "

ਬੰਸੋ ਦੀ ਹਾਂ 'ਚ ਹਾਂ ਮਲਾਉਂਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

" ਹਾਂਜੀ ਬੀਬੀ ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ ਜੇ ਮਾਸੜ ਜੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸਾਰੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਵਿਚਾਰੇ ਪਾਰਸ ਤੇ ਆ ਜਾਣੀ ਸੀ ਓਹ ਦੱਸ ਕੀ ਕੀ ਕਰਦਾ "

" ਆਹੋ ਭਾਈ ਹਜੇ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਜਿੰਮੇਬਾਰੀ ਕਿਉਂਟਣ ਆਲੀ ਪਈ ਆ ਚਲੋ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਸ਼ੁਕਰ ਆ "

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬੰਸੋ ਪਸ਼ੂਆ ਤਾਂ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਪਾਰਸ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ ਜੋ ਕਿ ਅਗਾਂਹ ਬ੍ਰਾਡੇ ਦੇ ਨਾਲ ਬਣੀ ਬੈਠਕ 'ਚ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦਾਦੇ ਦੀ ਸੀ ਉਸ 'ਚ ਕੁਰਸ਼ੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫੂਨ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਪਾਲਿਆ ਸੀ

" ਵੇ ਇਹਨੂੰ ਰੱਖ ਵੀ ਦਿਆ ਕਰ ਕਦੇ , ਇਹਦੇ ਤੇ ਈ ਉਂਗਲਾਂ ਮਾਰੀ ਜਾਨਾਂ ਰਹਿਨਾਂ ਸਾਰੀ ਦਿਆੜੀ "

ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਅਣਸੁਣੀ ਕਰਕੇ ਓਹ ਬੋਲਦਾ ਹੈ

" ਨਾ ਨਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਦਾਂ ਈ ਦੇਖਦਾ ਸੀ, ਹੋਰ ਦੱਸੋ ਮੰਮੀ ਕੀ ਹਾਲ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ "

" ਮੈਂ ਤਾਂ ਠੀਕ ਆਂ ਤੇਰਾ ਪਿਉ ਕਿੱਥੇ ਆ "

" ਡੈਡੀ ਤੇ ਬਾਪੂ ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਭੂਆ ਕੋਲ ਗਏ ਹੋਏ ਨੇ , ਤੁਹਾਡੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਭੂਆ ਦੇ ਸੌਹਰੇ (ਮੋਦਨ )ਦਾ ਫੂਨ ਆਇਆ ਸੀ ਕਿ ਆਉ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮ ਆ ਤਾਂ ਓਹ ਓਦੋਂ ਈ ਚਲੇ ਗਏ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਕੱਲ ਨੂੰ ਆਉਣ "

ਜੱਸੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਫਿਰ ਜੱਸੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਬੋਲੀ

" ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਮੋਹਨੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਥਾਂ ਦੀ ਦੱਸ ਪਈ ਹੋਣੀ ਆ ਓਹਦੇ ਵਾਸਤੇ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਣ ਜਾਣਾ ਹੋਣਾ ਓਹਨਾਂ ਨੇ "

ਜੇਬ ਚੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਫੂਨ ਕੱਢਦੇ ਜੱਸੇ ਨੇ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿਹਾ

" ਹਾਂ ਡੈਡੀ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਦੱਸ ਪਈ ਆ ਓਹ ਵੇਖਣ ਜਾਣਾ "

ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮ ਬੋਲਦੀ ਹੈ

" ਚਲੋ ਵਧੀਆ ਜੇ ਓਹਦਾ ਵੀ ਘਰ ਵਸ ਜਾਵੇ,ਪਹਿਲਾ ਮਸਾਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਓਹ ਮੁੰਡਾ ਨਸ਼ੇ ਪੱਤੇ ਵਾਲਾ ਨਿੱਕਲਿਆ "

ਜੱਸਾ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਸੁਣਿਆ ਈ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਸਕਰੋਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪਰਮ ਫੇਰ ਬੋਲੀ

" ਤੇ ਬੀਰਾ (ਸੀਰੀ ) ਕਿੱਥੇ ਆ ? "

" ਉਹ ਖੇਤ ਫਿਰਦਾ ਪਾਣੀ ਲਗਾਉਂਦਾ "

"ਅੱਛਾ ਓਹਨੂੰ ਕਹਿ ਦਵੀਂ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲਵੇ ਆ ਕੇ "

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵਾਪਸ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਜੱਸਾ ਬੈਠਾ ਫੂਨ ਚਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ
ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਕਰਮ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ ਜੇ ਅੱਜ ਕਾਲਾ ਘਰੇ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾਅ ਲੈਂਦੀ .....



( ਨਾਨਕਾਪਿੰਡ )


ਦੋ ਦਿਨ ਮਸਾਂ ਲੰਘੇ ਸਨ,ਰਮਨ ਦੀ ਅੱਗ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਵੀ ਹਾਲ ਔਖਾ ਸੀ,ਪਿੰਦਾ ਬੱਸ ਇਹੀ ਸੋਚ ਸੋਚ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਏਡੀ ਗੱਲ ਕਹੀ ਕਿਵੇਂ।

ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ ਤੇ ਰਮਨ ਸਵੇਰ ਦੀ ਚਾਹ ਕਰਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਸੌਂ ਗਈ ਸੀ, ਬਲਵਿੰਦਰ ਖੇਤ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜਿਆ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਖਾਣ ਲਈ ਰਸੋਈ 'ਚ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਓਥੁੇ ਰਮਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਸਿੱਧਾ ਉਸ ਦੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਓਹ ਸੌਂ ਰਹੀ ਸੀ ਓਹ ਉਤਲੀ ਲੱਤ ਥੋੜੀ ਮੋੜਕੇ ਤੇ ਹੇਠਲੀ ਜਵਾਂ ਸਿੱਧੀ ਰੱਖਕੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਉੱਭਰੇ ਲਗਦੇ ਸਨ

ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਸਿੱਧੀ ਨਿਗਾਹ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਤੇ ਪਈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਕਾਮ ਚੜਨ ਲੱਗਿਆ ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਅੱਗੇ ਹੋਇਆ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਹਿਲਾਕੇ ਰੋਟੀ ਲਾਹੁਣ ਲਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ

ਰਮਨ ਇੱਕ ਦਮ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਣ ਕਰਕੇ ਡਰ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਉੱਠ ਬੈਠੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਮਲਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ

" ਪਿੰਦੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਡਰਾਅ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ "

ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਵੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਤਾ ਅੁਹ ਬੋਲਿਆ

" ਓਹ ਸੌਰੀ ਰਮਨ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਦਿੱਤਾ ,ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਮੱਝਾਂ ਵੀ ਨਵਾਉਣੀਆਂ ਸਨ , ਅੱਜ ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਧੁੱਪ ਲੱਗੀ ਸੀ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਅੱਜ ਨਵਾਅ ਦਈਏ "

ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਰਮਨ ਨੇ ਬਿੱਡ ਉੱਪਰ ਬੈਠੀ ਬੈਠੀ ਨੇ ਅੰਗੜਾਈ ਲਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਪੂਰੀ ਉੱਭਰ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲੀ

" ਵੀਰਜੀ ਮੈਂ ਵੀ ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਵਾਅਵਾਂਗੀ ਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ..............ਕੰਮ ਕਰਵਾਅ ਦਿਓ "

ਪਿੰਦਾ ਕਿ ਜਿਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰਮਨ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਜਦੋਂ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਹਿਲਾਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀਆ

" ਠੀਕ ਆ ,ਠੀਕ ਆ , ਚੱਲ ਹੁਣ ਰੋਟੀ ਲਾਹ "

ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਰੋਟੀ ਪਕਾਉਣ ਲਈ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ

ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲਈ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਡਾ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਡੰਗਰਾਂ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਓਹਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਕਿ ਓਹ ਕੱਪੜੇ ਚੇਂਜ ਕਰਕੇ ਆ ਰਹੀ ਹੈ


ਪਿੰਦਾ ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲ ਸਿੱਧਾ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲੇ ਬਰਾਂਡੇ ਵੱਲ ਡਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਘਰ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਸੀ , ਜਦੋਂ ਓਹ ਮੱਝ ਨੂੰ ਕਿੱਲੇ ਤੋਂ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਬਾਹਰਲੇ ਵੱਡੇ ਗੇਟ ਤੇ ਪਿਆ ਜੋ ਕਿ ਖੁਲ੍ਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਇਹ ਸੋਚਕੇ ਗੇਟ ਲਗਾਉਣ ਚੱਲ ਪਿਆ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਡੰਗਰ ਛੁਡਾਅ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਾਂ ਭੱਜ ਜਾਵੇ ਜਾਂ ਬਾਹਰੋਂ ਕੋਈ ਓਪਰਾ ਪਸ਼ੂ ਅੰਦਰ ਨਾ ਆ ਬੜੇ

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਵੱਡੇ ਗੇਟ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹ ਫੇਰ ਵਾਪਸ ਮੱਝਾਂ ਵੱਲ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਦਾ ਘਰ ਬਹੁਤ ਖੁਲ੍ਹਾ ਡੁੱਲਾ ਤੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਵਾਲੀਆਂ ਕੰਧਾ ਵੀ ਚੌਦਾਂ ਚੌਦਾਂ ਫੁੱਟ ਉੱਚੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਘਰ ਨਾਲ ਵੀ ਖਾਲੀ ਪਲਾਨ ਸਨ ਨਾਲ ਕੋਈ ਘਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਮੱਝਾਂ ਕੋਲ ਆਇਆ ਤੇ ਇੱਕ ਮੱਝ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਖੇਲ ਉੱਪਰ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗ ਗਿਆ , ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਯਾਦ ਚੇਤੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਅੱਗੇ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਕਿਹੜੇ ਰੰਗ ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨ ‘ਚ ਭਰੇ ਜਾਣੇ ਸਨ ਤੇ ਕਿੰਨਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਸੀ,

ਓਧਰ ਰਮਨ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੀ ਤਾਕਤ ਉਸ ਤੋਂ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਵਾਅ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਸੀ ਉਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਆਲ ਦੁਆਲ ਫਿਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਜੋ ਰਮਨ ਨੇ ਕਹੀ ਸੀ ਪਿੰਦਾ ਉਸਦਾ ਹਿਸਾਬ ਨਈਂ ਲਾ ਸਕਿਆ ਉਸ ਨੇ ਓਹ ਗੱਲ ਸੁਤੇ ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਲੈ ਲਈ ਸੀ ਪਰ ਰਮਨ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ‘ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਸੀ।

ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਗਈ ਤੇ ਲੋਅ ਤੇ ਟੌਪ ਲਾਅ ਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੇਂਟੀ ਵੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਹੁਣ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਜਿਹਾ ਘਸਿਆ ਵਿਆ ਨੀਲਾ ਜਿਹਾ ਸੂਟ ਕੱਢਿਆ ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਭੀੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕੱਛੀ ਤੋਂ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲਈ ਜੋ ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਬ੍ਰਾ ਤੋ ਕਮੀਜ, ਕਮੀਜ ਉਸਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਟਾਇਟ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਉਸ ਦੀ ਨੀਲੀ ਸਲਵਾਰ ‘ਚ ਪੂਰੇ ਕਸੇ ਪਏ ਸਨ, ਚਾਹੇ ਹਜੇ ਵੀ ਥੋੜੀ ਠੰਡ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਸੂਟ ਇਸ ਰੁੱਤ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਰਮਨ ਚ ਕਾਮ ਦੀ ਅੱਗ ਏਨੀ ਵਧ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਠੰਡ ਦੀ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਜਿੱਥੇ ਮੱਝਾ ਨਵਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਭੀੜਾ ਥਾਂ ਸੀ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਬਰਾਂਡੇ ਵਾਲੀ ਕੰਧ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦੀ ਕੰਧ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਖੇਲ ਸੀ ਤੇ ਮਗਰ ਵਿਹੜਾ ਤੇ ਬੱਸ ਵਿਚਾਲੇ ਬੱਸ ਪੰਜ ਕ ਫੁੱਟ ਦਾ ਥਾਂ ਬਚਦਾ ਸੀ ਕਿੱਥੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਓਹ ਮੱਝਾ ਨਵਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਰਮਨ ਦੇ ਔਣ ਤੱਕ ਉਸ ਨੇ ਤਿੰਨ ਮੱਝਾ ਨਵਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸਨ ਹੁਣ ਬੱਸ ਦੋ ਮੱਝਾ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਸਨ

ਰਮਨ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਕੋਲੋ ਆਕੇ ਉਸ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਸਲ ਉਸਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਏਨਾ ਗਠੀਲਾ ਸਰੀਰ , ਉਹਦਾ ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਹੋਵੇ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਕੱਚ ਵਾਂਗ ਤੋੜ ਦੇਵੇ

ਰਮਨ !
ਰਮਨ !

ਉਸ ਦੇ ਅਵਾਜ਼ ਕੰਨੀ ਪਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਨੀਂਦ ਟੁੱਟੀ ਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿਂਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ

“ ਕੀ ਸੋਚੀਂ ਜਾਨੀਂ ਆਂ? “

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ

ਤਾਂ ਸੋਚਾਂ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਦੀਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

“ ਕੁਝ ਨੀ ਕੁਝ ਲਿਆਉ ਮੈਨੂੰ ਦਿਓ ਬੁਰਸ਼ ਮੈਂ ਮਾਰਦੀ ਆਂ , ਤੁਸੀਂ ਪਾਣੀ ਪਾਉ “

ਰਮਨ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਦਿੱਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਬੁਰਸ਼ ਖੋ ਲਿਆ ਤੇ ਮੱਝ ਅਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਥਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਫਸਾਅ ਲਿਆ ਤੇ ਮੱਝ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਬੁਰਸ਼ ਘਸਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ

ਰਮਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਹਾਲ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਰਮਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਉਂਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਇਕ ਦਮ ਮਗਰ ਧੱਕਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਪਿੱਠ ਸਟੋਰ ਦੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਤੇ ਅਗਲਾ ਹਿੱਸਾ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨਾਲ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਨੇ ਚਿਰ ਚ ਹੀ ਜਦੋਂ ਕਾਲੇ ਦਾ ਅਧ-ਸੁੱਤਾ ਲੱਨ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਦੀ ਤ੍ਰੇੜ ਚ ਖਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਤੇ ਕਿ ਸ਼ਲਵਾਰ ਦਾ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਪਤਲਾ ਕੱਪੜਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਾਲੇ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਨੂੰ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਥੱਲੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ

ਤੇ ਓਧਰ ਰਮਨ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਮੱਝ ਦਾ ਪਿੰਡਾ ਮਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹਿੱਲਣ ਕਰਕੇ ਥੱਲੇ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲਦੇ ਸਨ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨਾਲ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕੈਪਰੀ ਟਾਇਪ ਕੱਛੇ ‘ਚ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਖੜਾ ਹੋਣ ਚ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਰਹੀ ਰਮਨ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ

ਸਭ ਚੀਜਾ ਤੋੰ ਅਣਜਾਣ ਬਣਦੀ ਰਮਨ ਬੱਸ ਬੁਰਸ਼ ਘਸਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾੜ ਬਣੇ ਲੱਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾ ‘ਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ

ਓਧਰ ਪਿੰਦਾ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਹੋਇਆ ਖੜਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਹਜੇ ਤੱਕ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਇਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ ਜਾਂ ਰਮਨ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ

ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਹੱਥ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਪਾਇਪ ਸੀ ਤੇ ਪਾਣੀ ਪਾਸੇ ਡੁੱਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਧਿਆਨ ਰਮਨ ਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾ ਚ ਫਸੇ ਲੱਨ ਵੱਲ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

“ ਪਿੰਦੇ ਏਧਰ ਪਾਣੀ ਪਾ ਕਿੱਧਰ ਡੋਲੀ ਜਾਨਾਂ “

“ ਹਾਂ ਹਾਂ ਪਾ ਰਿਹਾਂ “
ਇੱਕ ਦਮ ਸੁਰਤ ‘ਚ ਆਕੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਲਈ ਅੱਗੇ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਲੱਨ ਹੋਰ ਵੀ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚੁੱਭ ਗਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਪਾਣੀ ਰਮਨ ਤੇ ਛਾਤੀ ਤੇ ਵੀ ਪੈ ਗਿਆ

“ ਪਿੰਦੇ ਕੀ ਕਰਦੇ ਓ ਧਿਆਨ ਕਿੱਥੇ ਆ ਤੇਰਾ “
ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

“ ਸੌਰੀ ਸੌਰੀ ਚੱਲ ਬਹੁਤ ਨਵਾਤੀ ਹੁਣ ਦੂਜੀ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣੇ ਆਂ “
ਮੱਝ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਨਹੀਂ ਹਜੇ ਨੀ ਥੱਲੇ ਤਾਂ ਦੇਖੋ ਕਿੰਨਾ ਗਾਰਾ ਲੱਗਿਆ ਵਿਚਾਰੀ ਦੇ “
ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਰਮਨ ਥੱਲੇ ਬੁਰਸ਼ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਕੋਡੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿੰਦਾ ਮਗਰ ਕੰਧ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਰ ਵੀ ਭਚੀੜਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚੋਂ ਤਿਲਕ ਕੇ ਰਮਨ ਦੀ ਰਿਸ ਰਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨਾਲ ਖਹਿ ਗਿਆ ਤੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋ ਸਿਸਕੀ ਨਿੱਕਲ ਗਈ

ਏਸ ਹਮਲੇ ‘ਚ ਪਿੰਡੇ ਨੂੰ ਸੰਭਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਾ ਮਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦੋਵੇ ਹੱਥ ਰਮਨ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਪੈ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਰਮਨ ਦੇ ਥੱਲੇ ਬੁਰਸ਼ ਮਾਰਨ ਕਰਕੇ ਹਿੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲ ਦਿਆਂ ‘ਚ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਪਾਇਪ ਥੱਲੇ ਡਿੱਗੀ ਦੇਖ ਰਮਨ ਨੇ ਹੱਥ ਵਧਾਕੇ ਪਾਇਪ ਆਪ ਚੱਕ ਲਈ ਤੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬੁਰਛ ਤੇ ਇੱਕ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਈ

ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਰਮਨ ਦਾ ਲੱਕ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜੀ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੁਨੀਆਂ ‘ਚ ਹੋਈ

ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਰਮਨ ਸਿੱਧੀ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸੁਰਤ ਆਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਜਿਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ਤੇ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

“ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਮੱਝ ਖੋਲ ਲਈਏ ਜਾਂ ਇਹਦੇ ਸ਼ੈਪੂ ਵੀ ਕਰਨਾ “

ਪਿੰਦਾ ਨੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਅੱਗੇ ਹੋ ਕੇ ਰੱਸਾ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ,ਰੱਸਾ ਖੁੱਲਣ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ ਕਿ ਮੱਝ ਮੁੜ ਕੇ ਭੱਜ ਗਈ ਤੇ ਮੁੜਨ ਵੇਲੇ ਮੱਝ ਦਾ ਮਗਰਲਾ ਹਿੱਸਾ ਰਮਨ ‘ਚ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਵੱਜਿਆ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰੀਂ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ ਧੱਕੇ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਫੜਦਾ ਪਿੰਦਾ ਲੜ ਖੜਾ ਕੇ ਸਣੇ ਰਮਨ ਦੇ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਖੇਲ ਜਾ ਡਿੱਗਿਆ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਣੀ ਚ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਭਿੱਜ ਗਏ

ਪਿੰਦਾ ਖੇਲ ਦੀ ਬੰਨੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਉੱਠਿਆ ਪਰ ਰਮਨ ਤੋਂ ਉਠਿਆ ਨਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੱਥ ਫੜਕੇ ਉਠਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਕਮੀਜ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਚੁੰਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਗਿੱਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪੱਟਾ ਤੋਂ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੋਂ ਕਮੀਜ ਕੱਠਾ ਹੋਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਦੀ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਮੱਝ ਬੰਨ ਕੇ ਵਾਪਸ ਰਮਨ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ

“ ਰਮਨ ਕਿੱਦਾਂ ਤੂੰ ਠੀਕ ਏ “

ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਾਰਦਾ ਪਿੰਦਾ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ

“ ਹਾਂ ਹਾਂ ਵੀਰੇ ਠੀਕ ਆ “
ਰਮਨ ਠੰਡ ਨਾਲ ਕੰਬਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ

“ ਚੱਲ ਅੰਦਰ ਚੱਲ ਛੇਤੀ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਾ ਨਹੀਂ ਤੈਨੂੰ ਠੰਡ ਲੱਗ ਜਾਣੀਆ “
ਪਿੰਦਾ ਉਸਨੂੰ ਖੇਲ ਦੀ ਬੰਨੀ ਤੋਂ ਉਠਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ

ਤਾਂ ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਈ , ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਕਹਿਰ ਢਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਪਤਲੀ ਸਲਵਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਤੜ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਚੋਂ ਰਿਸ ਰਹੀਆਂ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮਹੌਲ ਨੂੰ ਕਾਮੁਕ ਬਣਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਜਾਂਦੀ ਰਮਨ ਰੁਕੀ ਤੇ ਮੁੜਕੇ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਹੋ ਗਈ, ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਤੁਰ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਇੱਕ ਦਮ ਦੋਹਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਭਿੜ ਗਈਆਂ ਤੇ ਮੂੰਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨੇੜੇ ਹੋ ਗਏ ,ਏਨੇ ਕਿ ਸਾਹਾ ਦੀ ਗਰਮ ਹਵਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ

“ ਵੀਰੇ ਜੇ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਗਈ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਫਰਸ਼ ਗਿੱਲਾ ਹੋ ਜਾਣਾ ਮੈਂ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚ ਜਾਨੀਆਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਕੱਪੜੇ ਓਥੇ ਲੈ ਆਇਓ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਰਮਨ ਵਾਪਸ ਸਟੋਰ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਤਣੀ ਤੋਂ ਤੋਲਿਆ ਲਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਲਪੇਟ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਗਿੱਲੇ ਕੱਪੜੇ ਬਾਹਰ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਲਾਹ ਕੇ ਇਕੱਲਾ ਤੌਲੀਆ ਬੰਨ ਰਮਨ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈਣ ਉਸ ਦੇ ਰੂਮ ‘ਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਰੱਖੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ ਤੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅੱਜ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਲਾਹੀ ਸੀ ਓਹ ਇੱਕ ਦਮ ਕੱਛੀ ਚੱਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਗਿੱਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਏ ਤੇ ਜਦੋਂ ਓਹ ਕੱਛੀ ਸੁੰਘਦਾ ਏ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਚੜ ਜਾਂਦੀ ਏ ਤੇ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਫਿਰ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਓਹ ਉਸ ਦੇ ਸਵੇਰ ਵਾਲੀ ਲੋਰ ਤੇ ਟੌਪ ਚੱਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਓਧਰ ਰਮਨ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਖੋਲਿਆ ਨਹੀਂ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੈ , ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਦਰਵਾਜਾ ਹੈ ਤੇ ਦਰਵਾਜੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇਸ ਦੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਬਿਲਕੁੱਲ ਬੰਦ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹਵਾ ਵਾਸਤੇ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰ ਬੜਨ ਸਾਰ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਘਰ ਦਾ ਕਬਾੜ ਤੇ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਪਿਆ ਹੈ ਤੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਡਬਲ ਬੈੱਡ ਪਿਆ ਹੈ ਜਿਸਤੇ ਇੱਕ ਖਸ਼ਤਾ ਹਾਲਤ ਗੱਦਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਸੁੱਟੀ ਹੋਈ ਹੈ

ਰਮਨ ਗਿੱਲੇ ਕੱਪੜਿਆ ਨਾਲ ਉਸ ਬੈੱਡ ਦੇ ਇੱਕ ਖੂੰਜੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਇੱਕ ਹੀ ਬਾਰੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅੰਦਰ ਰੌਸ਼ਨੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਉੱਠਕੇ ਬੱਲਬ ਜਗਾਅ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਸਟੋਰ ਚ ਚਾਨਣ ਹੀ ਚਾਨਣ ਫੈਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਏਨੇ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈ ਕੇ ਆ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਬਲਬ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਓਹ ਰਮਨ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਗੌਰ ਨਾਲ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹ ਡੋਲਣ ਲਗਦਾ ਹੈ

ਪਹਾੜ ਵਾਂਗ ਤਣੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ, ਕਸਿਆ ਪੇਟ ਤੇ ਪਤਲੇ ਲੱਕ ਥੱਲੇ ਮੋਟੇ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਉਸ ਦਾ ਕਸਾਵ ਹੋਰ ਸਖ਼ਤ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਹੈ

ਜਦੋਂ ਓਹ ਰਮਨ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਫੜਾਕੇ ਮੁੜਨ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਰਮਨ ਉਸ ਨੂੰ ਅਵਾਜ਼ ਦਿੰਦੀ ਹੈ

“ ਪਿੰਦੇ ਗੱਲ ਸੁਣੀ “

ਪਿੰਦੇ ਮੁੜਕੇ ਰਮਨ ਵੱਲ ਝਾਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ

“ ਦੱਸ ? “

ਰਮਨ ਦੰਦਾਂ ‘ਚ ਨੌਹ ਟੁਕ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ

“ ਮੇਰੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਗੰਢ ਪੀਚੀ ਗਈ ਤੇ ਮੱਥੋਂ ਖੁੱਲ ਨੀ ਰਹੀ “

ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਇਹ ਮੌਕਾ ਹੱਥੋਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਕਹੇ ਗੋਡਿਆ ਭਾਰ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲੇ ਵੱਲ ਲਿਜਾਅ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਇੱਕ ਦਮ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਅੱਧੇ ਸਕਿੰਟ ਵਿੱਚ ਸਲਵਾਰ ਪੈਰਾਂ ਚ ਜਾ ਡੱਗੀ ਤੇ ਅਗਲੇ ਪਲ ਰਮਨ ਦੇ ਨੰਗੇ ਪੱਟ ਤੇ ਥੋੜੇ ਥੋੜੇ ਵਾਲਾ ਨਾਲ ਢਕੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਆ ਗਈ

ਪਿੰਦਾ ਉੱਠ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਏਦਾਂ ਕਰੇਗੀ ਤੇ ਓਹ ਬੋਲਿਆ

“ ਰਮਨ ਇਹ ਕੀ ? “

ਪਰ ਰਮਨ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਰਸ਼ੀਲੇ ਬੁੱਲ ਉਸਨੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਬੁੱਲਾ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਹੋਇਆ ਕਦੇ ਉਸਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨੂੰ ਪੱਟਦਾ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ..........

ਪੰਜ ਛੇ ਮਿੰਟ ਬੁੱਲ ਚੂਸਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਰਮਨ ਦਾ ਕਮੀਜ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸਿੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਤੋਂ ਫੜ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਖਿੱਚਕੇ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੂਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਦੀ ਰਹੀ

ਰਮਨ ਜੋ ਕਿ ਤੇਈ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਮੁਟਿਆਰ ਸੀ ਹਜੇ ਤੱਕ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਖੁੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤੇ ਛੋਲਾ ਵੀ ਮਾਸ ‘ਚ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕਦੇ ਉਸ ਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਜੀਭ ਪਾ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਦੇ ਵਾਲ ਨੋਚਦੀ

ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਹੋਰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕੋਲ ਪਿਆ ਸਰਾਣਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਥੱਲੇ ਦੇ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਉੱਚੀ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਫੜਕ ਰਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਡੋਡਾ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸ ਤੇ ਭਾਰ ਪਾਉਣ ਲੱਗਿਆ

ਰਮਨ ਹਜੇ ਤੱਕ ਵਰਜਨ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਪੂਰੀ ਪੀਕ ਤੇ ਲੈ ਆਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਰਮਨ ਨੂੰ ਦਰਦ ਦੀ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਅੱਖਾ ਮੀਚ ਲਈਆਂ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਲੱਤਾ ਦੀ ਕਲੰਘੜੀ ਪਾ ਲਈ

ਪਰ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਥੋੜਾ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣਾ ਡੋਡਾ ਫੁੱਦੀ ਅੰਦਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੀ ਚੀਖ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਪਰ ਕਾਮ ਚ ਆਏ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਜੋਰ ਦੇ ਕੇ ਅੱਧਾ ਲੱਨ ਫੁੱਦੀ ਅੰਦਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਸਾਲੀਏ ਤੇਰੇ ਈ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਹੁਣ ਰੋ ਨਾ “

ਤਾਂ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਮੁੱਕੇ ਮਾਰੇ ਪਰ ਝੋਟੇ ਵਰਗੇ ਸਰੀਰ ਵਾਲੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ ਕੀ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ਸੀ

ਪੰਜ ਕ ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਲੱਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਬਣਾਅ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਰਮਨ ਵੀ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਥੱਲੋ ਘੱਸੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ

ਕੜੱਪ ਕੜੱਪ ਦੀ ਅਵਾਜ ਪੂਰੀ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਮਨ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈਂ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ

“ ਆਹ ਆਹ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋਰ ਤੇਜ “
ਥੱਲੋ ਉੱਛਲ ਉੱਛਲ ਕੇ ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ

ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਹੋਰ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਓਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਚਰਮ ਸੀਮਾ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਤਣੇ ਮੁੰਮਿਆ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਕੇ ਚੂਸਣਾ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਵੀ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪਿੱਠ ਚ ਨਹੁੰ ਖੋਭਦੀ ਇੱਕ ਦਮ ਫਾਰਗ ਹੋਕੇ ਨਿਡਾਲ ਹੋ ਕੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਦਸ ਕ ਘੱਸਿਆ ਬਾਅਦ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਹੀ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਝ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਓਹ ਕਲੀ ਤੋਂ ਫੁੱਲ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ..........

 

[Gill94]

ਕਾਂਡ 5
(ਨਾਨਕਾ ਘਰ )



ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕੋਠੀ ਵਿੱਚੋ ਕੱਢਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ,ਕਰਮਜੀਤ ਸਟੋਰ ਦਾ ਗੇਟ ਖੋਲ ਕੇ ਅੰਦਰ ਬੜੀ ਤੇ ਲਾਇਟ ਜਗਾ ਬੈਡ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜੀ ਅਤੇ ਸਵੇਰ ਦੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਪਏ ਖਿਲਾਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਬੋਲੀ

" ਵੇ ਆ ਕੀ ਗਾਹ ਪਾਇਆ ਬਿੱਡ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਘੁਲਿਆ ਹੁੰਦਾ ਇੱਥੇ ? "

ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਕੋਡੀ ਹੋ ਕੇ ਗੱਦਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਸੈੱਟ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ, ਜਦੋਂ ਓਹ ਕੋਡੀ ਹੋ ਕੇ ਚਾਦਰ ਸੈੱਟ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਆ ਗਏ ਤੇ ਐਨ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਜੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਮਾਰ ਮਾਰ ਘੱਸੇ ਚਿੱਤੜ ਭੰਨ ਦੇਵੇ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

" ਕੁਝ ਨੀ ਭੂਆ ਏਥੇ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋ ਕੋਈ ਨੀ ਆਇਆ ਨਾ ਹੀ ਕਦੇ ਜਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦਾ ,ਇਹ ਗੱਦਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਤਾਂ ਓਦਾਂ ਹੀ ਵਾਧੂ ਕਹਿ ਕੇ ਏਥੇ ਰੱਖ ਹੋਏ ਸਨ "

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਚਾਅ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਭੂਆ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵੱਲ ਵੇਖਦੇ ਨੇ ਏਨਾ ਕਿਹਾ ਤੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਡਾਂਗ ਅਰਗੇ ਹੋਏ ਲੱਨ ਨੂੰ ਕੱਛੇ ਉੱਤੋ ਦੀ ਪਲੋਸਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਚਾਦਰ ਲੋਟ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਆਉਦੀਂ ਬੋਲੀ

" ਵੇ ਇਹਨੂੰ ਸਮਾਨ ਰੱਖਣਾ ਨੀ ਸਿੱਟਣਾ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ "

ਪਰ ਜਦੋਂ ਓਹ ਚਾਦਰ ਲੋਟ ਕਰਕੇ ਮਗਰ ਨੂੰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮਗਰ ਖੜੇ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਪਿੱਠ ਟਕਰਾਅ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੱਨ ਭੂਆ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ 'ਚ ਚੁਬ ਗਿਆ ,ਜਿਸ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਗੱਲ ਬਦਲਦੀ ਬੋਲੀ

" ਦੇਖਦਾ ਪਿੰਦੇ ਤੇਰੇ ਪਿਉ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੀਤੀ , ਦੇਖਦਾ ਸੀ ਤੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ? "

ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਸੁਤੇ ਸੁਭਾਅ ਬੋਲਿਆ

" ਆਹੋ ਭੂਆ ਓਹਨੇ ਤੇਰਾ ਹੱਥ ...........ਫੜ ਕੇ...............

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਕਟਦੀ ਬੋਲੀ

" ਚੱਲ ਛੱਡ ਨਸ਼ੇ 'ਚ ਓਹਨੁੰ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਿਆ "

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਆਸੇਪਾਸੇ ਕੰਬਲ ਲੱਭਣ ਲੱਗ ਪਈ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਕੰਬਲ ਕਿਤੇ ਨਾ ਦਿਸਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿੰਦੀ ਨੂੰ ਬੋਲਦੀ ਹੈ

" ਵੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕੰਬਲ ਪਿਆ ਏਥੇ ਪਰ ਕੰਬਲ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨੀ "

ਭੂਆ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਕੰਬਲ ਕਿਤੇ ਨਾ ਦਿਸਿਆ ਤੇ ਓਧਰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਠੰਡ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕੱਲਾ ਕੱਛੇ ਤੇ ਟੀ ਸ਼ਰਟ 'ਚ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਇਕੱਲੇ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ 'ਚ ਕਿਉਕਿ ਜਦੋਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਠੀ ਚੋਂ ਕੱਡਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣਾ ਸ਼ੌਲ ਵੀ ਅੰਦਰ ਛੱਡ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਠੰਡ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

" ਕੰਬਲ ਤਾਂ ਫੇਰ ਭੂਆ ਅੰਦਰ ਈ ਪਿਆ ਕੋਠੀ ਦੇ , ਅੰਦਰੋਂ ਈ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਾ ਪੈਣਾ "

ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਈ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕਦੀ ਬੋਲੀ

" ਪਰ ਕੋਠੀ ਨੁੰ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਲਿਆ ਹੋਣਾ ਅੰਦਰੋਂ "

" ਕੋਈ ਨੀ ਆਜਾ ਵੇਖਦੇ ਆਂ ਭੂਆ ਕੀ ਪਤਾ ਖੁਲਾ ਈ ਹੋਵੇ "

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਠੰਡ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੱਛਾਂ 'ਚ ਹੱਥ ਦੇ ਲਏ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕੋਠੀ ਵੱਲ ਵਧਣ ਲੱਗੇ

ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵਾਲੇ ਵਾਸੇ ਕੋਠੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪਾਸਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਪਾਸੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਰੂਮ ਦੀ ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਸੀ ਜਿਸ ਅੰਦਰ ਓਹ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਉਹ ਕੋਠੀ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਕੋਲ ਦੀ ਕੋਠੀ ਦੇ ਮੇਨ ਗੇਟ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਦਰਵਾਜਾ ਨਾ ਖੁੱਲਿਆ ਤਾਂ ਮਗਰ ਖੜ੍ਹੀ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ " ਇਹ ਤਾਂ ਬੰਦ ਆ ਭੂਆ ਕੰਜਰ ਨੇ ਅੰਦਰੋ ਲਾਤਾ ਲਗਦਾ "

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

" ਇਹਨੇ ਠੰਡ 'ਚ ਮਾਰਨਾ ਸਾਨੂੰ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨੀ, ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਦਾ ਗੇਟ ਨੀ ਖੁੱਲਾ ਕੋਈ? "

ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

" ਹਾਂ ਸ਼ਇਦ ਰਸ਼ੋਈ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ "
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਅਗਾਹ ਰਸੋਈ ਵਾਲੇ ਗੇਟ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ ਜੋ ਕਿ ਕੋਠੀ ਦੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਤੁਰ ਪਈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਓਹ ਗੇਟ ਖੋਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਬੰਦ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਅਵਾਤਵਾ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਦੋ ਮਿੰਟ ਚੁੱਪ ਕਰ ਭੂਆ,ਇੱਕ ਸਕੀਮ ਹੈ , ਆਪਣਾ ਕੋਠੀ ਦੇ ਮਗਰਲੇ ਦੀ ਇੱਕ ਰੂਮ 'ਚ ਏਸੀ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਏਸੀ ਰਿਪੇਅਰਹੋਣ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਬੰਦੇ ਦੇ ਬੜਨ ਜਿੰਨਾ ਥਾਂ ਹੈਗਾ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰ ਦਵੀਂ ਓਥੋ ਦੀ ਬੜਨ ਨੂੰ ਮੈਂ ਅੰਦਰੋਂ ਕੰਬ ਲੈ ਆਵਾਂਗਾ "

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਸਹਿਮਤ ਹੋਗਈ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹ ਜਿਸ ਪਾਸਿਓ ਆਏ ਸਨ ਓਧਰ ਨੂੰ ਹੀ ਤੁਰ ਪਏ ਕਰਮਜੀਤ ਥੋੜੀ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਜੱਸਾ ਓਹਦੇ ਮਗਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਰੂਮ ਅੱਗੋ ਦੀ ਲੰਘਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਚਾਨਣ ਆਉਦਾ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਚਾਨਣ 'ਚ ਦੋ ਪ੍ਰਛਾਵੇ ਹਿਲਦੇ ਦਿਸੇ ਤਾਂ ਓਹ ਥੋੜਾ ਝੁਕ ਕੇ ਬਾਰੀ ਥਾਂਈ ਅੰਦਰ ਝਾਕੀ ਤਾਂ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਅੰਦਰ ਬਲਵਿੰਦਰ ਹੇਠਾਂ ਲੰਮਾਂ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਦੇ ਉੱਪਰ ਟੱਪ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਨੌ ਇੰਚ ਦਾ ਲੱਨ ਉਸਨੂੰ ਸਾਫ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਗਰਮ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਕੇ ਰਸ ਛੱਡ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖਦੀ ਦਾ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸਲਵਾਰ ਉੱਪਰੋ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਮਸਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਓਹ ਇਹ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਈ ਕਿ ਮਗਰ ਪਿੰਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਕਿ ਓਹ ਉਸ ਦਿਨ ਦੀ ਭਰੀ ਪਈ ਸੀ ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਤੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਰਾਸ ਲੀਲਾ ਦੇਖ ਕੇ ਆਈ ਸੀ ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਕਮਲਜੀਤ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਸਲੀਂ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਏਨੇ ਨੂੰ ਮਗਰ ਪਿੰਦਾ ਆ ਗਿਆ,ਪਿੰਦਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਹ ਸਭ ਵੇਖਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬਿੱਲਕੁਲ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਤੇ ਉਹ ਦਵਾ ਦਵ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਸਲਦੀ ਰਹੀ ।

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਆਉਦੇ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਭੂਆ ਕੋਡੀ ਹੋ ਬਾਰੀ 'ਚ ਕੁਝ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫਿਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਮਝਣ 'ਚ ਦੇਰ ਨਾ ਲੱਗੀ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੱਛੇ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸਿਓ ਲੱਨ ਕੱਢਕੇ ਹੱਥ 'ਚ ਮਸਲਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ ਉਹ ਬਿੱਲਕੁਲ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵੀ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਾ,ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ ਓਹ ਸਾਇਡ ਤੋਂ ਹੋਕੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਕੀ ਕਿ ਹੋ ਰਿਹਾ ਅੰਦਰ ਪਰ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਕੀਮ ਸੁੱਝ ਓਹ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਥੋ ਹੀ ਹਵਾ ਦਾ ਇੱਕ ਹਲਕਾ ਜਿਆ ਬੁੱਲਾ ਆਇਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਕਮੀਜ਼ ਚਿੱਤੜਾ ਤੋਂ ਉੱਡ ਕੇ ਉਸਦੀ ਢੂਹੀ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੇਖੇ ਤਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਨੰਗਾਂ ਲੱਨ ਸਲਵਾਰ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਭੂਆ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ 'ਚ ਫਸਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਭੂਆ ਤੇ ਝੁਕ ਕੇ ਉਸਦੇ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਅੰਦਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਜਿੱਥੇ ਹੁਣ ਉਸ ਦਾ ਪਿਉ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਉੱਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਕੋਡੀ ਘਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲਿਆ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਹੌਕਾਂ ਨਿੱਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾ 'ਚ ਕੋਈ ਸਖ਼ਤ ਚੀਜ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਝਟਕਾ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੋਂ ਹਟਾ ਲਿਆ ਤੇ ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨ ਕੋਲੇ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਬੋਲਿਆ

" ਰੌਲਾ ਨਾ ਪਾਈਂ ਭੂਆ , ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਣਾ "

ਕਰਮਜੀਤ ਅੰਦਰ ਪੂਰੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਪਈ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਗਲਤ ਹੈ ਕਿ ਸਹੀ ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਲਾਲ ਸੁਰਖ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਬੱਸ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੇ ਜਿਹੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਭੂਆ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਓਧਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਜਿਸ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਮਸਲ ਰਹੀ ਸੀ ਓਸੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੁਣ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਖਿਸਕਦੀ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾ 'ਚ ਫਸਾਏ ਲੱਨ ਤੇ ਰਹਿ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਭੂਆ ਭਤੀਜਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਲਗਾਤਾਰ ਕਿਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ

ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੇ ਜਿਹੇ ਆਪਣਾ ਲੱਕ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤਾ ਤਾ ਲੱਨ ਪਿੱਛੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੱਨ ਤੇ ਅੜਕੀ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਗਿੱਟਿਆਂ 'ਚ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਹੁਣ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਨੰਗਾ ਲੱਨ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨਾਲ ਖਹਿਣ ਲੱਗਾ ਜਿਸ ਤੇ ਕਿ ਸਿਰਫ ਹੁਣ ਮਖਮਲੀ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਖੱਬਾ ਹੱਥ ਕੱਛੀ ਨੂੰ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਸਿਸਕੀ ਲੈਂਦੀ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

" ਪਿੰਦੇ ਅੰਦਰ ਚੱਲ ਬੜ ਪਰ ਏਥੇ ਨੀ ਨੀ "

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਪਿੱਛਾ ਹਟ ਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸਿੱਧੀ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਖੁੱਚਾਂ ਤੇ ਵੱਖੀ ਤੋਂ ਬੁੱਕਲ 'ਚ ਚੱਕ ਲਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਗਿੱਟਿਆਂ 'ਚ ਫਸੀ ਸਲਵਾਰ ਓਥੇ ਹੀ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਓਵੇਂ ਹੀ ਸਟੋਰ ਰੂਮ 'ਚ ਲੈ ਬੜਿਆ

ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ 'ਚ ਥੋੜੀ ਸੁਰਤ ਆਈ ਕਿ ਓਹ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਅੱਜ ਤੱਕ ਬਗੈਰ ਕਾਲੇ ਦੇ ਉਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਮਰਦ ਵੱਲ ਤੱਕਿਆ ਤੱਕ ਨਹੀ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਕਾਮ ਨੇ ਉਸ ਤੋਂ ਕੀ ਕੁਝ ਕਰਵਾਅ ਦਿੱਤਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੀਆ ਪਰ ਹੁਣ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਜਾ ਸੁੱਟਿਆ ਜਿੱਥੇ ਸਵੇਰੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਸੁੱਟਿਆ ਸੀ ਬੱਲਵ ਦੀ ਰੌਸਨੀ 'ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਇਝ ਚਮਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਸੰਗਮਰਮਰ ਹੋਵੇ ਪਿੰਦਾ ਤੀਮੀਂ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ਕੀਨ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ 'ਚ ਆਇਆ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਲਾਹ ਸਾਇਡ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿਤੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਕਰ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਫੁੱਦੀ ਪੂਰੀ ਮੁੰਨੀ ਪਈ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲਿਆ

" ਭੂਆ ਮੈਦਾਨ ਪੂਰਾ ਈ ਰੜਾ ਰੱਖਦੀ ਆ ਫੁੱਫੜ ਹਜੇ ਵੀ ਹਾਕੀ ਖੇਡਦਾ "

ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰੀਂ ਨਿਡਾਲ ਹੋਈ ਪਈ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

" ਕੱਜਰਾ ਗੱਲਾਂ ਨਾ ਮਾਰ ਕੰਮ ਕਰ ਜਿਹੜਾ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆਂ "

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ " ਕੰਮ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਓਹ ਕਰਨਾ ਜਿਹੜਾ ਯਾਦ ਰੱਖੇਂਗੀ "

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਮੁੰਹ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਦਸ ਮਿੰਟ ਚੰਗੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਈ

ਏਨਾ ਦਸਾਂ ਮਿੰਟਾ 'ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਕਦੇ ਚਾਦਰ ਘੁੱਟੇ ਤੇ ਕਦੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਵਾਲ ਨੋਚੇ ਤੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਕਮੀਜ ਉੱਪਰੋ ਮੰਮੇ ਪੱਟੇ

ਤਾਂ ਦਸ ਮਿੰਟ ਚੱਟਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਮੀਜ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਜਾ ਘੋੜੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪ ਮਗਰ ਆ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਲੱਨ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਦਸ ਕ ਘੱਸਿਆ 'ਚ ਤਾਂ ਕੁਝ ਤਕਲੀਫ ਹੋਈ ਪਰ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਲੱਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਲੱਗ ਗਈ

ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸੇ ਵੱਜਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਸਵਾਦ ਲੈਦੇ ਰਹੇ ਬੈੱਡ ਦੀ ਢੋਅ ਫੜ ਕੇ ਉਹ ਹੰਭ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਹੱਥ ਥੱਲੇ ਕਰਕੇ ਗੱਦ ਨੂੰ ਕਿਨਾਰੇ ਤੋੋ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਮਗਰ ਪਿੰਦਾ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਲੱਨ ਨੁੰ ਡੋਡੇ ਤੱਕ ਬਾਹਰ ਕੱਢਕੇ ਅੰਦਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਹਿੱਲ ਜਾਂਦਾ,ਏਸੇ ਪੋਜ 'ਚ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਪਿੰਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਚੋਦਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਓਹਨੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਹਜੇ ਵੀ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀ ਗਿਆ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਆਖਰੀ ਘੱਸਾ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮਾਰਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਤੇ ਗੱਦ ਨੂੰ ਪਾਇਆ ਹੱਥ ਉਸਦਾ ਫਿਸਲ ਕੇ ਬੈੱਡ ਦੀ ਢੋ ਅਤੇ ਗੱਦੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਥਾਂ 'ਚ ਜਾ ਫਸਿਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਿਨਾਂ ਹੱਥ ਹਿਲਾਏ ਓਦਾਂ ਹੀ ਪਈ ਰਹੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਹੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਉੱਪਰ ਪਿਆ ਰਿਹਾ

ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਵੀਹ ਮਿੰਟ ਓਹ ਏਦਾਂ ਹੀ ਪਏ ਰਹੇ ਕਿਉਕਿ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਅੱਜ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪੰਘੂੜੇ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰਕੇ ਆਈ ਸੀ ਚਾਹੇ ਕਾਲਾ ਉਸ ਦੀ ਪੂਰੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਅ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਜੋ ਕੰਮ ਅੱਜ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਹ ਕਾਲੇ ਤੋਂ ਪੱਚੀ ਸਾਲਾਂ 'ਚ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ , ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਛਤਾਵਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਸੀ ਪਛਤਾਵਾ ਇਸ ਦਾ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਪਵਿੱਤਰ ਿਰਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਲਾਜ ਲਾਈ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਕਿ ਹੁਣ ਓਹ ਜਿਵੇੰ ਮਰਜੀ ਜਦੋਂ ਮਰਜੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ

ਏਨੇ ਨੂੰ ਕੋਲ ਪਿਆ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਫੂਨ ਵੱਜਿਆ
ਇਹ ਫੂਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਮਨ ਦਾ ਸੀ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਸੁਤੇ ਸੁਭਾ ਹੀ ਫੂਨ ਸਪੀਕਰ ਤੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤੇ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

" ਪਿੰਦੇ ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਸਟੋਰ ਰੂਮ 'ਚ ਬੈੱਡ ਤੇ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਏਅਰ ਰਿੰਗ ਬੈੱਡ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਓਹ ਚੱਕ ਲਵੀਂ ਪਲੀਜ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗੇ "

ਕਰਮਜੀਤ ਜੋ ਕਿ ਮੂਧੀ ਪਈ ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰਾ ਹੇਠੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫਸਿਆ ਹੱਥ ਕੱਢਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਏਅਰ ਰਿੰਗ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਮਨ ਦੀ ਸੀ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

" ਵੇ ਕੰਜਰਾਂ ਮੇਰਾ ਇਹ ਹਾਲ ਕਰਤਾ ਓਹਦਾ ਕੀ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ ਤੂੰ, ਵੇ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਨੂੰ "

ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਗੁੱਸੇ 'ਚ ਬੋਲਦੀ ਸੁਣਕੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

" ਗੱਲ ਸੁਣ ਭੂਆ ਪਹਿਲ ਓਹਨੇ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਬਾਕੀ ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਨੀ ਆਈ ਭਤੀਜੇ ਥੱਲੇ ਪੈ ਕੇ, ਊਂ ਵੀ ਓਹਨੇ ਅੱਧਾ ਪਿੰਡ ਮਗਰ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੇ ਬਾਹਰ ਕੋਈ ਚੋਦ ਦਾ ਮੈਥੋਂ ਜਰਿਆ ਨੀ ਜਾਣਾ ਸੀ , ਮਾੜਾ ਨੀ ਹੋਇਆ ਘਰ ਦੀ ਗੱਲ ਘਰੇ ਈ ਰਹਿ ਗਈ "

ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਥੋੜੀ ਤਸੱਲੀ ਹੋਈ ਕਿ ਜੋ ਹੋ ਗਿਆ ਓਹਦੇ ਤੇ ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੇ ਆਂ ਬਾਕੀ ਜੇ ਇਹ ਆਪਸ 'ਚ ਕਰੀ ਵੀ ਜਾਣਗੇ ਤਾਂ ਕੀ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ਏ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ

" ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਖਿਆਲ ਰੱਖੀ ਕੱਚਾ ਫਲ ਆ "

"ਨਾ ਨਾ ਭੂਆ ਪੂਰਾ ਪੱਕਿਆ ਪਿਆ ਫਲ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਮੁੰਮੇ ਜਮਾਂ ਤੇਰੇ ਜਿੱਡੇ ਨੇ "

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਹੱਸ ਪਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

"ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ ਨੇ ਜਾਂ ਓਹਦੇ "

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

" ਹੁਣ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਵੱਡੇ ਲਗਦੇ ਨੇ ਪਰ ਕੋਈ ਨਾ ਦਿਨ ਖੁੱਲਣ ਦੇ ਕਰਵਾਉਣੇ ਆਂ ਮੁਕਾਬਲਾ ਥੋਡਾ "

ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਹੱਸ ਪਏ ਤੇ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

" ਹੁਣ ਤੂੰ ਮਾਂਵਾਂ ਧੀਆਂ ਕੱਠੀਆਂ ਨੰਗੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ "

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਉਸਦਾ ਮੁੰਮਾ ਚੂਸਦਾ ਬੋਲਿਆ

" ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੇਖੀ ਚੱਲ ਕੀ ਕੀ ਤੇ ਕੌਣ ਕੌਣ ਨੰਗਾ ਹੁੰਦਾ "

ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਫੇਰ ਮੂੜ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਠੰਡ ਤੋ ਬਚਣ ਲਈ ਤੇ ਕਾਮਪੂਰਤੀ ਲਈ ਸੈਕਸ ਸੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਰਾਹ ਸੀ ਉਸ ਰਾਤ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕਰਮਜੀਥ ਤੇ ਤਿੰਨ ਛਿਫਟਾਂ ਲਾਈਆਂ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਚੰਗੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਈ ਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕਰੀਬ ਤਿੰਨ ਵਜੇ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆਈ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨੰਗ ਧੜੰਗੇ ਹੀ ਸੌਂ ਗਏ ਸਨ


ਸਵੇਰ ਦੇ ਸਾਢੇ ਛੇ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ, ਸਾਰੇ ਵਿਹੜੇ 'ਚ ਚੁੱਪ ਚਾਅ ਸੀ ਨਾ ਅੰਦਰੋਂ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਨਿੱਕਲੇ ਸਨ ਤੇ ਨਾ ਉਸਦਾ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਅੰਦਰੋ ਨਿੱਕਲਿਆ ਸੀ ਪਰ ਕੋਠੀ ਦਾ ਬਾਰ ਤੇ ਘਰ ਦਾ ਵੱਡਾ ਗੇਟ ਦੋਵੇਂ ਖੁੱਲੇ ਪਏ ਸਨ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਘਰ ਚੋਂ ਨਕਦੀ ਤੇ ਗਹਿਣੇ ਲੈ ਕੇ ਫਰਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਹੁਣ ਕੱਲਾ ਹੀ ਨੰਗ ਧੜੰਗਾ ਬੇਸੁਰਤ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਭਤੀਜਾ ਅੰਦਰ ਸਟੋਰ ਰੂਮ 'ਚ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ 'ਚ ਪਏ ਸਨ

ਪਰ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਬਾਹਰੋ ਇੱਕ ਚਾਲੀ ਕ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਜਨਾਨੀ ਅੰਦਰ ਆਈ,ਇਹ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇਹ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਭੈਣ ਕਮਲਜੀਤ ਸੀ

ਗੇਟ ਖੁੱਲੇ ਦੇਖਕੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਹੌਲ ਪੈ ਗਿਆ ਓਹ ਭੱਜ ਕੇ ਕੋਠੀ ਵੱਲ ਨੂੰ ਗਈ ਜਿਸਦਾ ਗੇਟ ਵੀ ਖੁੱਲਾ ਪਿਆ ਸੀ ਪਰ ਜਿਉਂ ਹੀ ਓਹ ਗੇਟ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਨਿਗਾਹ ਕਮਰੇ ਦੀ ਬਾਰੀ ਕੋਲ ਪਈ ਹਰੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਪਈ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪਛਾਣਨ ਨੂੰ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਇਹ ਉਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਚੱਕ ਲਈ ਜੋ ਕਿ ਤ੍ਰੇਲ ਨਾਲ ਸਲਾਭੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਚੱਕ ਕੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖ ਲੱਗ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਟੋਰ ਦਾ ਗੇਟ ਖੁੱਲਾ ਦਿਸਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਓਧਰ ਨੂੰ ਵਧ ਗਈ

ਓਹ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਓਧਰ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਅਣ ਹੋਣੀ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਗੇਟ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਧੱਕ ਕੇ ਅੰਦਰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੋ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਭਤੀਜਾ ਪਿੰਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ 'ਚ ਨੰਗੇ ੋਏ ਸਨ ਤੇ
ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਇੱਕ ਦ ਨਿੱਕਲਿਆ

" ਭੈਣੇ ਇਹ ਕੀ????????????????????? "

Ciraaaa

 

[Gill94]

ਕਾਂਡ 6
(ਨਾਨਕਾਘਰ )

ਕਮਲ ਦੀ ਆਵਾਜ ਸੁਣਕੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮ ਉੱਠ ਖੜੇ, ਪਿੰਦਾ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਆਪਣੀ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਆਪਣੀ ਬ੍ਰਾ ਪੇਂਟੀ ਪਾ ਕਮੀਜ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਕਮਲ ਖੜੀ ਓਹਨਾਂ ਵੱਲ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ
ਤੇ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਬੋਲੀ

“ ਭੈਣੇ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਕੁਝ ਕਰਦੀ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਤਾਂ ਚੱਲ ਜਵਾਕ ਸੀ ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਿਆਣੀ ਵਿਆਣੀ ਸੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਸੀ “

ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਕਮਲ ਦੀਆਂ ਝਿੜਕਾਂ ਸੁਣਦੀ ਰਹੀ , ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕੁਝ ਕਰਮ ਨੂੰ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਗਲਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਾਮ ਦੀ ਅੱਗ ‘ਚ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਕਲੰਕ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਏ ਕਮਲ ਫੇਰ ਬੋਲੀ

“ ਏਨੀ ਕਿਹੜੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੇਰੇ ਜੋ ਤੈਥੋ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ , ਆਪਣੇ ਖਸਮ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੰਦੀ ਓਹ ਅੱਗ ਠਾਰ ਦਿੰਦਾ ਤੇਰਾ ਕ ਤੂੰ ਆ ਜਵਾਕ ਈ ਕਰਨਾ ਸੀ “

ਕਰਮ ਬਿੱਡ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਕਮੀਜ ਉਸਦਾ ਪੱਟਾਂ ਤੱਕ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਕਮਲ ਕੋਲ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਪਰ ਉਹ ਬੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਲਗਾਤਾਰ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ

“ ਤੂੰ ਆਈ ਸੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਮਸਲਾ ਹੱਲ ਕਰਨ ਪਰ ਏਥੇ ਤੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪੁੱਠੇ ਰਾਹ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ...... ਹੁਣ ਇਹ ਕੁੱਤਖਾਨਾ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਥੇ ਤੱਕ ਜਾਉ “

ਕਰਮ ਦੇ ਸਬਰ ਬੰਨ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਉਸ ਤੋਂ ਹੋਰ ਸੁਣਨਾ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕ ਬੋਲੀ

“ ਗੱਲ ਸੁਣ ਪਿੰਦੇ ਤੂੰ ਬਾਹਰ ਚੱਲ ਮੈ ਤੇ ਤੇਰੀ ਭੂਆ ਨੇ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਆ, ਤੂੰ ਜਾ ਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਦੇਖ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਮੈਂ ਆਉਣੀਆਂ ਓਨੀ ਦੇਰ ‘ਚ “

ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕੀ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਦਾ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਤੋਂ ਸਹਿਮਿਆਂ ਖੂੰਜੇ ਲੱਗਿਆ ਖੜਾ ਸੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਭੱਜਣ ਦਾ ਮੌਕਾਂ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ

ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਕਰਮ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਕਮਲ ਦੇ ਹੱਥੋ ਆਪਣੀ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਫੜ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਬੋਲੀ

“ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਮਲ ਰਾਤ ਇਸ ਘਰ ‘ਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੋਇਆ , ਬਲਵਿੰਦਰ ਓਸ ਕੁੱਤੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਏਥੇ ਘਰ ਆ ਬੜਿਆ ਤੇ ਜਦ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣਾ ਚਾਹਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਵਧ ਸਲੂਕੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਆਪਣੇ ਲਿੰਗ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੋਠੀਓ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ “

ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਦਾ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਲੱਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕਰਮ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਏਸ ਹਰਕਤ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਝੁਕ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ

“ ਹਾਏ ਭੈਣ ਏਦਾਂ ਕੀਤੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਥੋਡੇ ਨਾਲ , ਉਸ ਕੁੱਤੀ ਨੇ ਕੋਈ ਟੂਣਾ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ ਓਹਦੇ ਤੇ ਓਹ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਦਾ ਨਹੀ ਸੀ “
ਤੇ ਫਿਰ ਦੋ ਮਿੰਟ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਪਰ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ? ਕੀ ਉਹ ਸਹੀ ਸੀ “

ਕਮਲ ਦੇ ਇਸ ਸਵਾਲ ਤੇ ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਫਿਰ ਬੋਲੀ

“ ਮੇਰੇ ਇਹ ਗੱਲ ਹਲਕ ਥੱਲੋਂ ਨਹੀਂ ਉਤਰ ਰਹੀ ਭੈਣੇ ਕਿ ਤੂੰ ਜੋ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਚ ਵੱਡੀ ਏ ਤੇ ਸਾਡੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰੀ ਸਾਡੀ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਦੀ ਹਾਮੀਂ ਇਸ ਰਾਹ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਪੈ ਗਈ “

ਤਾਂ ਕਰਮ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਬੋਲੀ

“ ਕਮਲ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹਰ ਗੱਲ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹਾਂ ਪਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਂਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਏਨੀ ਛੇਤੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਠੰਡੀ ਰਾਤ ਚ ਠੰਡ ਚ ਮਰਦੀ ਕਦੋਂ ਮੈਂ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਚਲੀ ਗਈ “

ਕੁਝ ਦੇਰ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਸ਼ਾਤੀ ਰਹੀ ਤੇ ਫਿਰ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਮਲ ਜਿਸ ਦਿਨ ਦੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਸੌਹਰੇ ਤੇ ਤੇਰੀ ਰਾਸ ਲੀਲਾ ਦੇਖੀ ਸੀ ਨਾ ਓਸ ਦਿਨ ਦੀ ਮੈਂ ਭਰੀ ਪਈ ਸਾਂ ਘਰ ਗਈ ਤਾਂ ਕਾਲਾ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਏਥੇ ਆਈ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਕਮਰੇ ਵਾਲੀ ਬਾਰੀ ਥਾਂਈ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਚੜ ਗਿਆ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਆ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਮੈਂਨੂੰ ਪੈ ਗਿਆ ਬੱਸ ਜੋ ਹੋਇਆ ਓਹ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ “

ਰਾਤ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣ ਕਮਲ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈ ਕਿ ਕਿਸ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਕਹੇ ਤੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਮਾੜੀ , ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਗਲਤ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਨਾਲ ਹਮਬਿਸਤਰ ਹੋਈ ਸੀ ਚਾਹੇ ਉਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਹੀ ਸਹੀ

ਓਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਦੇ ਬੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਿਮਾਗ ਚ ਘੁੰਮ ਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਪਰ ਫਿਰ ਕਮਲ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ

“ ਚੱਲ ਭੈਣੇ ਜੋ ਹੋਇਆ ਸੋ ਹੋਇਆ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਤੂੰ ਕੀਤੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਭੁੱਲ ਆ , ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਖੂਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਏ ਪਰ ਆ ਹੁਣ ਬਾਹਰ ਚੱਲੀਏ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕੰਨ ਖਿੱਚੀਏ “

ਕਮਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਰਮ ਉਸ ਨੂੰ ਖਸ਼ ਕਰਨ ਕਈ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਕਮਲ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਓਹਤਾਂ ਏਨੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਹੋਕੇ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਆ ਕੰਮ ਜੇ ਤੂੰ ਕਰ ਦਵੇ ਨਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕੀਤਾ “

ਕਮਲ ਨੂੰ ਕੁਝ ਢੈਲੀ ਪੈਂਦੀ ਦੇਖ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਭੈਣ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਕੀਤੀ ਏ ਪਰ ਹੁਣ ਬੀਤੀਆਂ ਸਮਾਂ ਵਾਪਸ ਨੀ ਆਉਣ ਲੱਗਾ ਪਰ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਮੈਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਹੀ ਕਰਵਾਵਾਂਗੀ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮ ਕਮਲ ਦੇ ਮਗਰ ਤੁਰ ਪਈ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਹੋਰ ਘਰ ਦੀ ਚੱਕ ਧਰ ਕੀਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਕੇ ਪਾਣੀ ਧਾਣੀ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਉਹ ਧੁੜਖੂ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਕਮਲ ਭੂਆ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਸਿਆਪਾ ਪਾਵੇਗੀ , ਕਰਮ ਭੂਆ ਤੋਂ ਗੱਲ ਸੰਭਲੇਗੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ , ਕਿਉਕਿ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਕਮਲ ਭੂਆ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਬਹੁਤ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਬੜਦੀਆਂ ਵੇਖੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਮਗਰ ਜਾ ਬੜਿਆ

ਉਹ ਅੰਦਰ ਬੜੀਆਂ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠਾ ਲਗਾਤਾਰ ਰੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੁਝ ਰਾਤ ਦੀ ਪੀਤੀ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਚ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਕਰਤੂਤ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕੁਝ ਜੋ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਨਾਲ ਕਰ ਗਈ ਸੀ ਉਸ ਗੱਲ ਕਰਕੇ

ਅੰਦਰ ਸਾਰੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਸਮਾਨ ਏਧਰ ਊਧਰ ਸੁੱਟਿਆ ਪਿਆ ਸੀ, ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਚੋਂ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਕੱਢ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਤਿਜੋਰੀ ਬਿਲਕੁੱਲ ਖਾਲੀ ਸੀ

ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਰਾਬ ਤੇ ਸਬਾਬ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਚ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਬੇਸੁਰਤ ਕਰਕੇ ਘਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੈਸ਼ ਤੇ ਗਹਿਣੇ ਲੈ ਕੇ ਫਰਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਦੇਖ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਚੜ ਗਈਆਂ ਤੇ ਝਿੜਕਾਂ ਤੇ ਗਾਲਾਂ ਦੀ ਉਸ ਨੂੰ ਛਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ

“ਹੁਣ ਰੋਣੀ ਲੰਘ ਜੂ ਤੇਰੇ ਜਵਾਕ ਦਾ ਘਰ ਪੱਟ ਕੇ, ਕਿੰਨਾ ਸਮਝਇਆ ਤੈਨੂੰ ਕਿ ਜਨਾਨੀ ਮਾੜੀ ਆ ਮਾੜੀ ਆ ਪਰ ਤੂੰ ਇੱਕ ਨਾ ਮੰਨੀ “

ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸੀ ਤੇ ਕੁਝ ਜੋ ਕੁਝ ਰਾਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਕੀਤਾ ਓਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸੀ ਪਰ ਨਾਲ ਗੁੱਸਾ ਕਮਲ ਦਾ ਵੀ ਫੁੱਟ ਪਿਆ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਵੀਰੇ ਤੈਨੂੰ ਕੁੜੀ ਦਾ ਘਾਟ ਸੀ ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਤਾਂ ਦਿੰਦਾ ਤੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਚੰਗੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੈ ਆਉੁਦੇ “

ਬਲਵਿੰਦਰ ਸੁਣੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਬੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਚ ਓਹ ਆਪ ਹੀ ਫਸ ਗਿਆ ਸੀ

ਲੋਹੀ ਲਾਖੀ ਹੋਈ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਤੇ ਰਾਤ ਜੋ ਹਰਕਤ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਤੈਨੂੰ ਭੋਰਾ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ, ਤੂੰ ਏਨਾ ਅੰਨਾ ਹੋ ਗਿਆ “

ਤੇ ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੁ ਦੋ ਤਿੰਨ ਥੱਪੜ ਉਸ ਨੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਧਰ ਦਿੱਤੇ

ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਨਾ ਕੁਝ ਰਿਐਕਟ ਕੀਤਾ ਬੱਸ ਥੱਪ ਖਾ ਕੇ ਓਥੇ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ

ਬਹੁਤ ਟਾਇਮ ਤੱਜ ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਨੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਰੇਲ ਬਣਾਈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਰਤੂਤ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਇਆ ਤੇ ਅੰਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਮੰਨ ਲਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ ਉਸ ਤੋਂ ਮਾਫੀਂ ਮੰਗੀ ਅਤੇ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਗਲਤ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਗਾ

ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ

ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਮਹੌਲ ਕੁਝ ਸੁਖਾਵਾਂ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਟਿਕਾਣਾ ਨਾ ਰਿਹਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਮੋਹਨੀ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੋਹਨੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਹੇਂ ਭੈਣਾ ਨੂੰ ਗੱਲਵੱਕੜੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਭੈਣੇ ਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਪੈਰ ਪਵਾ ਦਵੇਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹਰ ਐਬ ਛੱਡ ਦਵਾਂਗਾ , ਸ਼ਰਾਮ ਕੰਨੀ ਤਾਂ ਵੇਖਾਂਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ “

ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਰਮਜੀਤ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਲੈ ਬੋਲੀ

“ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਵੀਰਾ ਤੇਰੇ ਘਰ ਮੋਹਨੀ ਰਾਣੀ ਬਣਕੇ ਆਵਗੀ “

ਇਹਨਾਂ ਕਹਿਕੇ ਓਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਮਗਰ ਖੜਾ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬਦਲਦਾ ਹੈ ਕੱਲ ਇਹੀ ਭਰਾ ਆਪਣੀ ਇਸੇ ਭੈਣ ਨੂੰ ਅਵਾ ਤਵਾ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਓਹੀ ਉਸਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮ ਰਿਹਾ ਹੈ

ਸਾਰੇ ਰਾਜੀਨਾਮੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਬਾਰੇ ਰਿਪੋਟ ਲਿਖਾਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਝੱਟ ਪੁਲਿਸ ਠਾਣੇ ਫੂਨ ਕਰ ਪੁਲਿਸ ਸੱਦ ਲਈ

ਪੁਲਿਸ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਆਈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਸਬੂਤ ਤੇ ਬਿਆਨ ਲੈ ਕੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਵਿਰੁੱਧ ਕੇਸ ਦਰਜ ਕਰ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾ ਚਲੀ ਗਈ

ਹੁਣ ਆਥਣ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ
ਸਾਰੇ ਮਸਲੇ ਸੁਲਝ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਬੱਸ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਕਰਮ ਵਾਲੀ ਘਟਨਾ ਨੇ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸਿਆਪਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਰਮਨ ਕਰਮ ਤੇ ਕਮਲ ਵਿਚਾਲੇ ਹੀ ਸੀ

ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਰੋਟੀ ਝੋਲੇ ਚ ਪਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਾਰੀ ਲੌਣ ਲਈ ਖੇਤ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਹੀ ਮੌਜੂਦ ਸਨ , ਮੂੰਹ ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ , ਪਿੰਦਾ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਆਥਣ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਰਸੋਈ ਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ

ਕਮਲ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਤੋਂ ਇਹ ਵਾਅਦਾ ਲੈ ਕੇ ਗੱਲ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਪਾਈ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਰਿਲੇਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖੇਗੀ ਤੇ ਕਰਮ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਫੁੱਲ ਚੜਾਏ ਸਨ ਪਰ ਕਰਮਜੀਤ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਦੁਵਿਧਾ ਚ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਜਿਹੜੀ ਸੱਟ ਉਸ ਰਾਤ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਲਾਈ ਸੀ ਉਹ ਹਜੇ ਤੱਕ ਕਾਲੇ ਤੋਂ ਵੀ ਨਾ ਵੱਜੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਰੋਕ ਲਵੇਗੀ ਪਰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨੋ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕੇਗੀ

ਓਧਰ ਸਵੇਰੇ ਛੇਤੀ ਪਾਰਸ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣਾ ਕਰਕੇ ਉਹ ਬਾਅਦ ਆਥਣ ਅੱਠ ਕ ਵਜੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਘਰੋਂ ਆ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਦੇਖ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਦਿਲ ਵੀ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਨੂੰ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਗਾ ਪਰ ਓਹ ਗੱਲ ਨਾ ਬਣੀ
ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਚਲੀ ਗਈ

ਪਰ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਕਿ ਹੁਣ ਰਾਹ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰੋੜੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਹੀ ਇਕੱਲੇ ਸਨ

ਪਾਰਸ ਤੇ ਕਮਲ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਾਹਰਲਾ ਗੇਟ ਲਾਇਆ ਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵੱਲ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰ ਵਿਹੜੇ ਦੀਆਂ ਲਾਇਟਾਂ ਬੁਝਾ ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਆ ਗਿਆ

ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਰਸੋਈ ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਉਬਾਲਾ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਰਾਤ ਵਾਲਾ ਓਹੀ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਸੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਉੱਭਰੇ ਚਿੱਤੜ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਫੇਰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ

ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਉਸਨੇ ਪਿੱਛੋ ਦੀ ਜਾ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਖੜਾ ਲੱਨ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਖੁੱਭ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਿਸਕੀ ਨਿੱਲ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਨਾ ਪਿੰਦੇ ਹਟਜਾ ਪਿੱਛੇ ਇਹ ਸਹੀ ਨਹੀਂ “
ਇਹ ਕਹਿ ਕਰਮਜੀਤ ਛਟ ਪਟਾਉਣ ਲੱਗ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਦੁੱਧ ਵਾਲੇ ਭਾਂਡੇ ਤੇ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਛੜਾਉਣ ਲਈ ਹਿਲਣ ਕਰਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਹੋ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਗਰਮ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੀ ਦੇਣੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਲਿਜਾਕੇ ਨਾਲੇ ਨੂੰ ਪਾ ਲਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਵਾਲਾ ਭਾਂਡਾ ਰੱਖ ਹੱਥ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਨਾ ਪਿੰਦੇ ਰੁਕ ਜਾ ਜੋ ਗਲਤੀ ਰਾਤ ਕੀਤੀ ਉਹ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ “

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਨਾਲਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਤੋ ਦੀ ਬਾਹਾਂ ਵੱਲ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਸਰਨਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਤੇਰਾ ਮੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ,ਕੱਲ ਰਾਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਉਸਨੇ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਦੇ ਜੀਭ ਫੇਰੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਅੰਦਰ ਝਰਨਾਹਟ ਦੌੜ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ

ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਇਝ ਹੀ ਖੜੇ ਰਹੇ ਤੇ ਫਿਰ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਚੱਲ ਦੁੱਧ ਤਾਂ ਪੀ ਲੈਣ ਦੇ “

ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਚਿਹਰਾ ਪਾਸੇ ਕਰ ਦੁੱਧ ਗਲਾਸਾਂ ਚ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ

ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਆਈ ਉਹ ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਓਥੇ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜੇ ਲਾ ਬਿਲਕੁਲ ਨੰਗਾ ਹੋ ਰਸੋਈ ਚ ਆ ਗਿਆ

ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਕਰਮਜੀਤ ਗਿਲਾਸ ਚ ਦੁੱਧ ਪਾ ਪੀ ਰਹੀ ਸੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਝ ਦੇਖ ਉਸ ਨੂੰ ਹੱਥੂ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਗਲਾ ਠੀਕ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਕੰਜਰਾ ਕੋਈ ਦੇਖਨਾ ਲਵੇ ਤੈਨੂੰ ਇਸ ਤਰਾਂ “

“ ਕੋਈ ਨੀ ਦੇਖਦਾ ਭੂਆ ਕੋਠੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਰਦੇ ਤੇ ਬਾਰ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਨੇ ਬੱਸ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਮੈਂ ਤੇ ਤੂੰ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੇ ਰਾੜ ਵਰਗੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਪਲੋਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਆਪਣਾ ਦੁੱਧ ਪੀ ਗਲਾਸ ਪਾਸੇ ਰੱਖਦੀ ਹੋਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਕਹਿ ਰਮਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੱਸ ਉਸਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੀ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ

ਉਸਨੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾਣ ਸਾਰ ਦਰਵਾਜਾ ਬੰਦ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ

ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਵਾਅਦਾ ਟੁੱਟਦਾ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਅੰਦਰ ਪਈ ਰਹੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬਾਹਰੋ ਬਾਰ ਖੜਕਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਤਾਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਇੱਕ ਦਮ ਉੱਠੀ ਤੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਦੀ ਕੱਛੀ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਟਾਇਟ ਕਰਕੇ ਸਰੀਰ ਹੋਰ ਵੀ ਗੁੰਦਵਾਂ ਤੇ ਦਿਲਖਿਚਵਾਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਓਹ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ

ਕਰਮ ਥੱਲੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੱਨ ਮਸਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉੱਪਰ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬ੍ਰਾ ਖੋਲ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਵੀ ਏਨੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਆਕੜ ਕੇ ਖੜੇ ਸਨ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਜੀ ਕਰ ਆਇਆ “

“ ਮੇਰਾ ਲੱਨ ਨੀ ਬਿਨਾਂ ਨੀ ਸਰਨਾ “

ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਦਾ ਹਾਲਤ ਚ ਕਰਮ ਬੋਲੀ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮ ਪਿੱਛੇ ਹਟੀ ਤੇ ਇੱਕ ਦਮ ਪੈਰਾਂ ਚ ਬੈਠ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਸੰਦ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲਿਆ , ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਰਗਾਂ ਦੇ ਝੂਟੇ ਮਿਲ ਗਏ ਉਹ ਪੂਰੇ ਆਨੰਦ ਚ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਖੜਾ ਚੂਪੇ ਲਵਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਭੂਆ ਫੁੱਫੜ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਿਆ ਕਦੇ “

ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ

“ ਆਹੋ ਵਥੇਰੀ ਵਾਰ ਉਹ ਤਾਂ ਬੜਾ ਸ਼ੌਕੀਨ ਆ “

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਹੋਰ ਕਿੰਨੇ ਕ ਚੁੰਘੇ ਨੇ ?”

ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਲੱਨ ਕੱਢਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਕੰਜਰਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਗਸ਼ਤੀ ਲਗਦੀਂ ਆਂ “

ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਪਿੰਦਾ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ

ਉਸਨੇ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਲੱਨ ਚੁੰਘਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉੱਠਕੇ ਖੜੀ ਗੋ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਚੱਲ ਹੁਣ ਤੇਰੀ ਬਾਰੀ “

ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਵੀ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲਾਇਆ ਤੇ ਉਹ ਕੱਛੀ ਲਾਹ ਪਰੇ ਸਿੱਟ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਡਰਾਅਰ ਚੋਂ ਚਾਕਲੇਟ ਕੱਢ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਭੋਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਹੌਲ਼ੀ ਚੱਟਣ ਲੱਗਿਆ

ਚਾਕਲੇਟ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਸਵਾਦ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਚੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਕਰਮ ਵੀ ਪੂਰਾ ਆਨੰਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ ਸਿਆਲਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਬਜੂਦ ਵੀ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਮੁੜਕੇ ਨਾਲ ਤਰ ਸਨ ਜਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਨਾ ਖਰਾਬ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਭੁਆ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਭੂਆ ਬਣ ਜਾ ਘੋੜੀ ਤੇਰੀ ਰੇਸ਼ ਲਵਾਈਏ “

ਤਾਂ ਕਰਮ ਨਾਲ ਈ ਘੋੜੀ ਬਣ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੱਕੀਂ ਘੋੜੀ ਬੁੱਢੀ ਆ “

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਡੋਡਾ ਧਰ ਤੇ ਅੱਗਿਓ ਗੁੱਟ ਫੜ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਇਹ ਘੋੜੀ ਨੀ ਬੁੱਢੀ ਹੁੰਦੀ ਕਦੇ “

ਏਨਾ ਜੋਰਦਾਰ ਪਹਿਲੇ ਘੱਸੇ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਅੰਦਰ ਹਿਲ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਛਡਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਗੁੱਤ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਹੱਥ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਹਟ ਹਟ ਕਿੱਧਰ ਚੱਲੀਏ ਘੋੜੀਏ “

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਹੌਲੀ ਕਿਉ ਧਰਨ ਪਾਉਣੀ ਆਂ ਮੇਰੇ “

ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦਾ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਬੱਸ ਕਰਮ ਦੀ ਗੁੱਤ ਫੜ ਤਾੜ ਤਾੜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ ਉਹ ਸੰਦ ਨੂੰ ਡੋਡੇ ਤੱਕ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦਾ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਤਾੜ ਤਾੜ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ

ਘੋੜੀ ਬਣੀ ਕਰਮਜੀਤ ਮੁੜਕੋ ਮੁੜਕੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਿਹਾ

“ ਵੇ ਰੁਕ ਸਾਹ ਲੈ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਢੂਹੀ ਟੁੱਟਗੀ “

ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਦੇਰ ਕੀਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸਿੱਧੀ ਲੰਮੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਲੱਤਾਂ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਚਿੱਤੜਾਂ ਥੱਲੇ ਇੱਕ ਸਰਾਣਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਯੱਕਾ ਫੇਰ ਜੋੜ ਲਿਆ

ਪੰਦਰਾਂ ਵੀਹ ਮਿੰਟ ਦੀ ਹੋਰ ਚੁਦਾਈ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਹਲੇ ਤੱਕ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਖਾਨਾ ਕੀ ਆ ਤੂੰ ਰੁਕਦਾ ਈ ਨੀ “

“ ਖਾਣਾ ਕੀ ਆ ਬੱਸ ਟਾਇਮਿੰਗ ਈ ਏਨੀ ਆਂ “

ਕਰਮ ਅੱਗੇ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਓਹ ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਭੰਗ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੰਮਾ ਪੈ ਗਿਆ

ਕੁਝ ਚਿਰ ਦੀ ਚੁੱਪ ਬਾਅਦ ਓਹ ਬੋਲਿਆ

“ ਭੂਆ ਕਮਲ ਭੂਆ ਮੰਨੀ ਨੀ “

ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰਦੀ ਕਰਮ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਨਾ ਵੇ ਓਹਨੇ ਨੀ ਮੰਨਣਾ ਓਹਨੇ ਤਾਂ ਮੈਥੋਂ ਵੀ ਵਾਅਦਾ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਹੋਰ ਨਾ ਕਰੀਂ ਪਰ ਮੈਥੋਂ ਰਹਿ ਨੀ ਹੋਇਆ”

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਕਰਮ ਦਾ ਮੂੰਮਾ ਪਲੋਸਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਤਾਂਹੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਧਰਾ ਰਹੀ ਸੀ “

ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰ ਜੱਗ ਚੋਂ ਪਾ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਕਮਲ ਵੀ ਲੋਟ ਆਉ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਰ ਤੂੰ ਸਬਰ ਕਰੀਂ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਬਾਰੇ ਸ਼ੱਕ ਨਾ ਹੋਣ ਦਵੀ “

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹਾਂ ਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਅ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਓਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਫੇਰ ਯੱਕਾ ਜੋੜ ਲਿਆ

ਓਸ ਰਾਤ ਓਹਨਾਂ ਤਿੰਨ ਸਿਫ਼ਟਾਂ ਲਾਈਆਂ ਤੇ ਸ਼ੌ ਗਏ, ਸਵੇਰੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਘਰ ਆਉਣ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਵਾਪਸ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਜੱਸਾ ਰਮਨ ਨੂੰ ਫੇਰ ਵਾਪਸ ਛੱਡ ਗਿਆ

ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਮਿਲੀ ਤੇ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦੇ ਰਹੇ
ਕਰਮਜੀਤ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਗਰਭ ਨਿਰੋਧਕ ਗੋਲੀਆਂ ਤੇ ਖਾਸ ਹਦੈਤ ਕਰਕੇ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਕੁੜੀ ਅੱਗੇ ਤੋਰਨੀ ਆਂ ਖਿਆਲ ਰੱਖੀਂ।

Bai poori kaint a story

 

[Balwinder Singh 96]

Wow bohot acha likhde oo tusi

Hlo ji

 

[Thedevil333]

Acha ji

Shi gal aa

 

[Harmanp]

Update