Incest ਤਾਏ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਕੁੜੀ(complete)

[gaddarbnda]

ਹਾ ਕੀ ਆ ਓਏ ਚਤਰੇਆ ਕਹਾਣੀ ਕੁਝ ਹੋਰ ਚਲ ਰਹੀ ਆ ਤੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੀ ਕਾਪੀ ਪੇਸਟ ਮਾਰਤੀ ਵਿੱਪਨ ਆਲੀ

ਯਾਰ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਪੋਸਟ ਕਰ ਕਹਾਣੀ

bilkul copy paste aa ta hi ta pta ni lgea kehda copy krna

 

[Sandhu jatt]

Story vich doji story da part upload ho geya osi sorry hun story bilkul sahi chalu

ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਸੱਚੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬੋਲੀ ਹਾਂ। ਮਗਰੋਂ ਹਸ ਪਈ। ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਹਸ ਪਏ। ਫੇਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ shopping ਤੁਸੀਂ ਕਰਾਓ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਓਕੇ ।
ਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਜੀਨਸ ਲਈਆਂ 2 top ਲਏ ਤੇ ਪੈਮੇਂਟ ਮੈ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਅਸੀ ਕਾਰ ਚ ਆਏ ਤਾਂ ਮੈ ਕਿਹਾ ਪ੍ਰੀਤੀ 5 ਵੱਜ ਚੱਲੇ ਹੁਣ ਫਿਲਮ ਦੇਖੀ ਤਾਂ 11 ਵੱਜ ਜਾਣਗੇ ਤੇਰੀ ਮੰਮੀ ਵੀ ਉਡੀਕਦੀ ਹੋਣੀ। ਪ੍ਰੀਤ ਬੋਲੀ ਇਸੀ ਕਰਕੇ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਮਨਾ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੁਸੀ ਲਿਆਏ ਹੋ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਸੋਰੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਕਿਸੇ ਪਾਰਕ ਚਲਦੇ ਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਆ।
ਮੈ ਗੱਡੀ ਚੇਤਕ ਪਾਰਕ ਲੈਅ ਗਿਆ। ਜਿਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਦਸ ਦੇਵਾ ਚੇਤਕ ਪਾਰਕ ਬਰਨਾਲਾ ਰੋਡ ਤੇ ਆ ਤੇ ਆਰਮੀ ਲਈ ਬਣਿਆ ਸੁਨ ਸਰਾਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਏਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਬੱਸ ਆਸ਼ਿਕ ਜੋੜੇ ਆਉਂਦੇ ਆ। ਮੈ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਾਫੀ ਦੂਰ ਚਲੇ ਗਏ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੱਲੀ ਅੱਗੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈ ਕੁਝ ਕਦਮ ਪਿੱਛੇ। ਕਿਤੇ ਇੱਕਾ ਦੁੱਕਾ ਜੋੜੇ ਸੀ ਓਹ ਵੀ ਦੂਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੁੰਨਾ ਸੀ ਬਿਲਕੁਲ। ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਜਿਆਦਾ ਦੂਰ ਹੁਣ ਦਿਖਾਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੰਦਾ ਕੁਝ। ਦਰੱਖਤਾਂ ਦਾ ਝੁੰਡ ਸੀ ਹਰ ਪਾਸੇ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਪਰ ਨੀਚੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ। ਨੀਤ ਬਿਲਕੁਲ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।
ਫੇਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੁਕੀ ਤੇ ਏਧਰ ਓਧਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਮੈ ਵੀ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ। ਓਹ ਭੱਜ ਕੇ ਮੇਰੇ ਹਿਕ ਨਾਲ ਲਿਪਟ ਗਈ ਘੁੱਟ ਕੇ ।ਮੈ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕਿਆ ਕੀ ਹੋਇਆ।
ਮੇਰੇ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਬੋਲੀ
ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਸੌ ਮਚ ਕਮਲ"
ਮੇਰਾ ਰੋਮ ਰੋਮ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਲਿਆ ਸੀ ਉਸਨੇ। ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ
" ਪ੍ਰੀਤੀ ਮਜ਼ਾਕ ਨਾ ਕਰ ਤੇਨੂੰ ਪਤਾ ਤੂੰ ਕੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਆ"
ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੀ " ਮਜ਼ਾਕ ਨੀ ਮੈ ਮਰਦੀ ਆ ਤੇਰੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਦੀ। 3 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾ ਦੀ ਗੱਲ ਆ ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਤੁਸੀ ਚੰਗੇ ਲਗਦੇ ਸੀ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਤੇਰਾ ਚਾਚਾ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲਗਦਾ ਮੈ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਦਿਲ ਹੀ ਦਿਲ ਚ ਮੈ ਤੇਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇਨੂੰ hug ਕਰਨ ਨੂੰ। ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਕਮਲ।
ਮੇਰੇ ਤੋ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਤੇ ਕਿਹਾ i love you too jaan .
ਮੈ ਉਸਦਾ ਮੂੰਹ ਉਪਰ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਕਿਸ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਸਨੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾਂ ਲਏ। ਲਗ ਪਏ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਚੂਸਣ। ਇਸਤੋ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ੀ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ। ਸਭਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਰੰਨ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੀ ਮੈ ਕਿਹਾ ਪ੍ਰੀਤ ਇਕ ਗੱਲ ਦੱਸਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ ਦਸ
ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਦੋ ਤੂੰ ਤੁਰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਤੇਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨਿਕਲਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹਟਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਮੇਰਾ ਵੀ ਇਹੀ ਹਾਲ ਸੀ ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸਣ ਨੂੰ ਪਰ ਡਰਦੀ ਸੀ ਤੂੰ ਚਾਚਾ ਸੀ ਮੇਰਾ ਕਿਤੇ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਨਾ ਦਸ ਦੇਵੋ...ਚਲਦਾ..

 

[Sandhu jatt]

Story vich doji story da part upload ho geya osi sorry hun story bilkul sahi chalu

ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਸੱਚੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬੋਲੀ ਹਾਂ। ਮਗਰੋਂ ਹਸ ਪਈ। ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਹਸ ਪਏ। ਫੇਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ shopping ਤੁਸੀਂ ਕਰਾਓ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਓਕੇ ।
ਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਜੀਨਸ ਲਈਆਂ 2 top ਲਏ ਤੇ ਪੈਮੇਂਟ ਮੈ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਅਸੀ ਕਾਰ ਚ ਆਏ ਤਾਂ ਮੈ ਕਿਹਾ ਪ੍ਰੀਤੀ 5 ਵੱਜ ਚੱਲੇ ਹੁਣ ਫਿਲਮ ਦੇਖੀ ਤਾਂ 11 ਵੱਜ ਜਾਣਗੇ ਤੇਰੀ ਮੰਮੀ ਵੀ ਉਡੀਕਦੀ ਹੋਣੀ। ਪ੍ਰੀਤ ਬੋਲੀ ਇਸੀ ਕਰਕੇ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਮਨਾ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੁਸੀ ਲਿਆਏ ਹੋ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਸੋਰੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਕਿਸੇ ਪਾਰਕ ਚਲਦੇ ਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਆ।
ਮੈ ਗੱਡੀ ਚੇਤਕ ਪਾਰਕ ਲੈਅ ਗਿਆ। ਜਿਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਦਸ ਦੇਵਾ ਚੇਤਕ ਪਾਰਕ ਬਰਨਾਲਾ ਰੋਡ ਤੇ ਆ ਤੇ ਆਰਮੀ ਲਈ ਬਣਿਆ ਸੁਨ ਸਰਾਂ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਏਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਬੱਸ ਆਸ਼ਿਕ ਜੋੜੇ ਆਉਂਦੇ ਆ। ਮੈ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਾਫੀ ਦੂਰ ਚਲੇ ਗਏ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੱਲੀ ਅੱਗੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈ ਕੁਝ ਕਦਮ ਪਿੱਛੇ। ਕਿਤੇ ਇੱਕਾ ਦੁੱਕਾ ਜੋੜੇ ਸੀ ਓਹ ਵੀ ਦੂਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੁੰਨਾ ਸੀ ਬਿਲਕੁਲ। ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਜਿਆਦਾ ਦੂਰ ਹੁਣ ਦਿਖਾਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੰਦਾ ਕੁਝ। ਦਰੱਖਤਾਂ ਦਾ ਝੁੰਡ ਸੀ ਹਰ ਪਾਸੇ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਪਰ ਨੀਚੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ। ਨੀਤ ਬਿਲਕੁਲ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।
ਫੇਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੁਕੀ ਤੇ ਏਧਰ ਓਧਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਮੈ ਵੀ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ। ਓਹ ਭੱਜ ਕੇ ਮੇਰੇ ਹਿਕ ਨਾਲ ਲਿਪਟ ਗਈ ਘੁੱਟ ਕੇ ।ਮੈ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕਿਆ ਕੀ ਹੋਇਆ।
ਮੇਰੇ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਬੋਲੀ
ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਸੌ ਮਚ ਕਮਲ"
ਮੇਰਾ ਰੋਮ ਰੋਮ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਲਿਆ ਸੀ ਉਸਨੇ। ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ
" ਪ੍ਰੀਤੀ ਮਜ਼ਾਕ ਨਾ ਕਰ ਤੇਨੂੰ ਪਤਾ ਤੂੰ ਕੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਆ"
ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੀ " ਮਜ਼ਾਕ ਨੀ ਮੈ ਮਰਦੀ ਆ ਤੇਰੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਦੀ। 3 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾ ਦੀ ਗੱਲ ਆ ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਤੁਸੀ ਚੰਗੇ ਲਗਦੇ ਸੀ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਤੇਰਾ ਚਾਚਾ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲਗਦਾ ਮੈ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਦਿਲ ਹੀ ਦਿਲ ਚ ਮੈ ਤੇਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇਨੂੰ hug ਕਰਨ ਨੂੰ। ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਕਮਲ।
ਮੇਰੇ ਤੋ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਤੇ ਕਿਹਾ i love you too jaan .
ਮੈ ਉਸਦਾ ਮੂੰਹ ਉਪਰ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਕਿਸ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਸਨੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾਂ ਲਏ। ਲਗ ਪਏ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਚੂਸਣ। ਇਸਤੋ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ੀ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ। ਸਭਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਰੰਨ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੀ ਮੈ ਕਿਹਾ ਪ੍ਰੀਤ ਇਕ ਗੱਲ ਦੱਸਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ ਦਸ
ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਦੋ ਤੂੰ ਤੁਰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਤੇਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨਿਕਲਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਹਟਦੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਮੇਰਾ ਵੀ ਇਹੀ ਹਾਲ ਸੀ ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸਣ ਨੂੰ ਪਰ ਡਰਦੀ ਸੀ ਤੂੰ ਚਾਚਾ ਸੀ ਮੇਰਾ ਕਿਤੇ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਨਾ ਦਸ ਦੇਵੋ...ਚਲਦਾ..

 

[Sandhu jatt]

ਮੈਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨਿਭਾਉ ਬੱਸ ਦੂਰ ਨਾ ਹੋਈ ਮੇਰੇ ਤੋਂ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੋਈ ਪਾਗ਼ਲ ਹੀ ਹੋਊ ਜੋਂ ਐਸੀ ਰੰਨ ਤੋ ਦੂਰ ਹੋਊ। ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਢੂਹੀ ਤੋ ਨੀਚੇ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਾਹਲਾ ਸੀ ਪਰ ਆਪਣੀ ਫੀਲਿੰਗ ਤੇ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਸੋਚਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਇਹ ਨਾ ਸਮਝ ਲਏ ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਮੋਹ ਆ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ।
ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਅਸੀ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਲਿਆ ਤੇ ਘਰ ਆ ਗਏ । ਲਗਭਗ 9 ਬੱਜ ਰਹੇ ਸੀ। ਅਸੀ ਰੋਟੀ ਬਾਹਰ ਹੀ ਖਾ ਆਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਭਾਬੀ ਆਪਣੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਚ ਚਲੀ ਗਈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਚਲੀ ਗਈ। ਮੈ ਟੀਵੀ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਉਥੇ ਹੀ ਮੈ ਸੌਣਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਈ ਮੈਨੂੰ ਦੁੱਧ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਫ਼ੜਾ ਗਈ ਤੇ ਗੁਡ ਨਾਇਟ ਬੋਲ ਗਈ।
ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਮੈ ਵੀ ਟੀਵੀ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਸੋ ਗਿਆ। ਲਗਭਗ 11 ਵਜੇ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਆਕੇ ਪੈ ਗਿਆ। ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਮੈ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ tshirt te ਲੋਰ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਮੁੰਮੇ ਕਿੰਨੇ ਭਾਰੀ ਸਨ ਅੱਜ ਪਤਾ ਲੱਗਾ। ਰੰਨ ਪੂਰਾ ਮੰਨ ਬਣਾ ਕੇ ਆਈ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਰਸਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਉਣ ਨੂੰ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮਿਣ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ tshirt ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਮੈ ਮੁੰਮੇ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋ ਗਏ। ਦੁੱਧ ਤੋਂ ਵੀ ਚਿੱਟੇ ਮੁੰਮੇ ਗੁਲਾਬੀ ਡੋਡੀਆਂ। ਪੂਰੇ ਭਰਮੇ ਮੁੰਮੇ ਸੀ। ਮੈ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਆਹਾਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲੋਰ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਨਾ ਬ੍ਰਾ ਸੀ ਨਾ ਹੀ ਪੈਟੀ ਸੀ।
ਮੈ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਵੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਲਨ ਦੇ ਟੋਪੇ ਤੇ ਉਂਗਲੀ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੈ ਵੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾਂ ਤੱਕ ਚੂਸ ਦਿੱਤਾ। ਚਿੱਤੜ ਚੱਟੇ ਦੰਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ। ਉਸਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਜਿਆਦਾ ਬਾਲ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਬਾਲ ਸੀ ਉਸਨੇ ਬਾਲ ਮੁੰਨ ਕੇ ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਮੈ ਫੁਦੀ ਚੱਟੀ ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ ਫੁਦੀ। ਗੋਲ ਗੋਲ ਭਾਰੀ ਪੱਟ ਚੁੰਮੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਕੁੱਲੇ ਭਾਰੀ ਸਨ ਲੱਕ ਪਤਲਾ ਸੀ। ਪਤਲਾ ਲੱਕ ਤੇ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਭਾਰੀ ਪੱਟ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੁੰਦੇ ਆ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਦੇ।
ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਰੋਜ ਤੇਰੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਕੇ ਪੱਟ ਦੇਖ ਕੇ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਲੈਣ ਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਮੇਰਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਨ ਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਲਨ ਦੀਆਂ ਨਾੜਾਂ ਫੁੱਲ ਗਈਆਂ। ਲਨ ਤੁਣਕੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮੈ ਥੱਲੇ ਕਰਕੇ ਆਪ ਉਪਰ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਲਈਆਂ । ਆਪਣੇ ਲਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਉਸਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਘਸਾਉਣ ਲਗ ਪਿਆ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਥੋੜਾ ਦਰਦ ਹੋਊਗਾ ਡਰੀ ਨਾ।
ਮੈ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਰਦ ਹੋਏਗਾ। ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਦਰਦ ਹੋਏਗਾ ਥੋੜਾ ਜਰ ਲਵੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ ਮੈ ਸਮਝ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਮਨ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਬਣਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਲਨ ਦਾ ਪਤਾ ਸੀ ਮੋਟਾ ਸੀ ਦਰਦ ਹੋਊਗਾ ਉਸਨੂੰ। ਮੈ ਉਠਿਆ ਤੇ ਡਾਵਰ ਆਵਲਾ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਪਈ ਸੀ ਓਹ ਚੁੱਕ ਲਿਆਇਆ ਲਨ ਨੂ ਤੇਲ ਨਾਲ ਗੱਚ ਕਰ ਲਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਨਰਮ ਜਿਹੀ ਸੂਹੀ ਸੂਹੀ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਵੀ ਤੇਲ ਨਾਲ ਗੜੁਚ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਮੈ ਚੁੱਕ ਲਈਆਂ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਧਰ ਲਈਆਂ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਟੇ ਚਿੱਟੇ ਤੇ ਭਾਰੀ ਪੱਟ ਬਹੁਤ ਕਾਮ ਚੜਆ ਰਹੇ ਸੀ। ਮੈ ਲਨ ਉਸਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਰਖ ਲਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਸੀਲ ਤੋੜਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇਰੀ ਸੀਲ ਮੈ ਤੋੜਾਂਗਾ ਸੁਪਨੇ ਚ ਵੀ ਨੀ ਸੋਚਿਆ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਮੇਰੀ ਵੀ ਇਹ ਰੀਝ ਸੀ ਮੇਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਤੂੰ ਹੀ ਹੱਥ ਲਾਵੇ। ਸਾਲ਼ਾ ਸੁਨ ਕੇ ਚਾਅ ਜਿਹਾ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਲਨ ਨੇ ਹੋਰ ਤੁਣਕਾ ਮਾਰਿਆ।
ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾਕੇ ਮਾਰਿਆ ਘੱਸਾ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ ਲਨ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਮੋਮੀ ਕਾਗਜ਼ ਵਾਂਗ ਪਾੜਦਾ ਹੋਇਆ ਸੁੰਬੇ ਵਾਂਗ ਬਹਿ ਗਿਆ ਅੰਦਰ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਮੋਟਾ ਬਹੁਤ ਸੀ ਟੋਪਾ ਚੀਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬਹਿ ਗਿਆ ਫੁਦੀ ਚ। ਥੋੜਾ ਜਾ ਹਜੇ ਬਾਹਰ ਸੀ। ਨੀਚੇ ਬੇਡ ਦੀ ਚਾਦਰ ਤੇ ਗਰਮ ਗਰਮ ਖੂਨ ਨਿਕਲਣ ਲਗ ਪਿਆ । ਖੂਨ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੋ ਹੇਠਾਂ ਚਾਦਰ ਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲੀ ਤਾਂ ਮੈ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਮਾਰਤੀ ਵੇਂ ਚਾਚਾ ਹਾਏ ਮਾ ਮਰਗੀ । ਚਾਚਾ ਬਹੁਤ ਮੋਟਾ ਤੁਹਾਡਾ ਦਰਦ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦਾ । ਮੈ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਰਦ ਹੋਏਗਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਬੱਸ ਹੁਣ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਜਾਨ ਮੇਰੀਏ। ਘੁੱਟ ਕੇ ਲਾ ਲਈ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਸੂਹੇ ਫੁੱਲ ਵਰਗੀ ਨਾਰ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਮੈ ਲਨ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਿਆ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਲਨ ਸਾਰਾ ਕਰਤਾ ਜੱਟੀ ਦੇ ਅੰਦਰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੱਸ ਇੱਕ ਹੀ ਗੱਲ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਚਾਚਾ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਚਾਚਾ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਪਤਾ ਲਗਿਆ ਮੇਰੀ ਭਤੀਜੀ ਮੈਨੂੰ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਸੀ ਜੋਂ ਹੈ ਵੀ ਜਮਾ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਸੀ। ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੇ ਮੁੰਡੇ ਮਰਦੇ ਹੋਣਗੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ। ਮੈ ਕਰਮਾ ਵਾਲਾ ਸੀ ਟੀਸੀ ਦਾ ਬੇਰ ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਥੋੜਾ ਮਜ਼ਾ ਆਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਿਆਦਾ ਤੇਲ ਲਾਇਆ ਕੰਮ ਕਰ ਗਿਆ। ਫੁਦੀ ਕੂਲੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਮੈ ਹੁਣ ਘੱਸੇ ਥੋੜੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹਾਏ ਹਾਏ ਚਾਚਾ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਹੁਣ ਮਜ਼ਾ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਹਾਂ ਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ। ਮੈ ਖਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਉਸਦੇ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਮੁੰਮੇ ਗੁਲਾਬੀ ਨਿੱਪਲਾ ਵਾਲੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਵਰਗੀ ਰੰਨ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਪਈ ਦੇਖ ਜੋਂ ਚਾਅ
ਲਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੀ ਤੇ ਘੱਸੇ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। ਘੱਪ ਘੱਪ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਵਾਦ ਆਣ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਬੈਡ ਹਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਚੁੰ ਚੁੰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਜਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਕੱਪੜੇ ਪਾਂ ਕੇ ਲਗਦੀ ਸੀ ਉੱਨੀ ਹੀ ਸੋਹਣੀ ਓਹ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਅੰਗਾ ਪੱਖੋ ਸੀ। ਇੱਕ ਅਜ਼ੀਬ ਜਿਹੀ ਖਿੱਚ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਚ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ । ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਬੱਸ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰੀ ਜਾਵਾ ਬਾਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਢੱਠੇ ਖੂ ਚ ਜਾਵੇ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੀ ਹਿਲਣ ਲਗ ਪਈ। ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਹੋਣ ਲੱਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹਿਲਣ ਲੱਗੀ ਕਿਉੰਕਿ ਫੁਦੀ ਤੇ ਚੰਗੀ ਸੱਟ ਲੱਗੇ। ਫਿਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ "ਚਾਚਾ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਚਾਚਾ ਆਈ ਲਵ ਯੂ " ਏਨਾ ਕਿਹਾ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਗਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਛੁੱਟ ਗਈ । ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਰਦ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਚਲੋ ਸਵਾਦ ਵੀ ਆਇਆ।
ਮੈ ਰੁੱਕ ਗਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਨ ਮਜ਼ਾ ਆਇਆ ਬੋਲੀ ਹਾਂ ਚਾਚਾ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਚ ਅੱਗ ਸੀ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਸੋਚਿਆ ਚਲੋ ਪੁੱਛਦੇ ਹਾਂ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨੂੰ ਜਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ ਚਾਚਾ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੈ ਮੰਮੀ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਕਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਦਿਲ ਕਰਨ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਪਾਗਲੇ ਤੂੰ ਕਦੋਂ ਦੇਖ ਲਿਆ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਨਾਂ ਦੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਚੋ ਆਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਰੂਮ ਚ ਤਾਂ ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਏਨਾ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਮੇਰਾ ਲੂ ਕੰਡਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੇ ਖੁਦ ਵੀ ਕਪੜੇ ਪਣ ਲੱਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਕੀ ਹੋਇਆ ਤੁਸੀ ਕਰ ਕੀ ਰਹੇ ਹੋ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਜਲਦੀ। ਜਦੋ ਸਾਲ਼ਾ ਸੈਕਸ ਦੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਤਾਂ ਇਹ ਧਿਆਨ ਹੀ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਕਪੜੇ ਲਾਹ ਕੇ ਛੁੱਟ ਕਿੱਥੇ ਰਹੇ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਲੋਰ ਮਸਾ ਲੱਬੀ ਸਿਰਾਹਣੇ ਹੇਠਾਂ ਤੋ।
ਜਦੋ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਲਏ ਤਾਂ ਮੈ ਬਾਹਰ ਆਇਆ। ਮੈਨੂੰ ਪੱਕਾ ਯਕੀਨ ਸੀ ਜੇਕਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਉਨਾਂ ਦੀ ਸੈਕਸ ਕਰਦੇ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਨ ਸਕਦੀ ਆ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਆਵਾਜ਼ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਵੀ ਸੁਣਦੀ ਹੋਏਗੀ। ਵੇਹੜੇ ਚ ਕੋਈ ਲਾਈਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਗ ਰਹੀ ਮੈ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਲਾਈਟ ਜਗਾਈ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਵੇਹੜੇ ਚ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈ ਦਿਲ ਹੀ ਦਿਲ ਚ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਕੀਤਾ। ਵਾਪਿਸ ਆਣ ਤੋ ਪਹਿਲਾ ਮੈ ਮੂਤ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਮੂਤ ਕਰ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਭਰਜਾਈ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚੋ ਕੋਈ ਭਾਂਡਾ ਰੁੜਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। ਮੇਰਾ ਮੂਤ ਚੜ ਗਿਆ ਉਪਰ ਮੇਰਾ ਸ਼ੱਕ ਸਹੀ ਸਾਬਿਤ ਹੋ ਗਿਆ । ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ । ਦਿਲ ਚ ਡੋਬ ਪੈਣ ਲੱਗੇ। ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਚ ਆਇਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਕੀ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸਾਇਦ ਤੇਰੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਦੇਖ ਲਿਆ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਤੇ ਬੋਲੀ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਮੰਮੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਮੈ ਤੇਰਾ ਸਾਥ ਨੀ ਛੱਡ ਦੀ। ਜੌ ਹੋਏਗਾ ਦੇਖਿਆ ਜਾਏਗਾ । ਮੈ ਹਾਂ ਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਚ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ। ਫੁਦੀ ਲੈਣ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਹੀ ਕਿਰਕਰਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈ ਵੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੋ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ। ਦਿਲ ਚ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਕੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਖਿਆਲਾ ਦਾ ਜਵਾਰਭਟਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬਦਨਾਮੀ ਦਾ ਡਰ ਸੀ ਸਭਤੋਂ ਦੁੱਖ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਜਿਆਦਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਹੁਤ ਮਾਸੂਮ ਸੀ ਉਸਦੀ ਆਹੀ ਗਲਤੀ ਸੀ ਉਸਨੇ ਪਿਆਰ ਮੈਨੂੰ ਕਰ ਲਿਆ।
ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਮੈ ਉੱਠ ਕੇ ਘਰੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਘਰ ਮੈ ਜਿਆਦਾ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਖੇਤ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਖੇਤ ਵੀ ਦਿਨ ਨਾ ਗੁਜ਼ਰੇ ਮੈ ਸੋਚਾਂ ਚੋ ਬਾਹਰ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਅਪਣੇ ਦੋਸਤ ਹਰਪਾਲ ਕੋਲ ਬਠਿੰਡਾ ਚਲਾ ਗਿਆ । ਓਹ ਵੀ ਕੱਲਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਉਥੇ ਉਸਦੇ ਮਾ ਬਾਪ ਕੈਨੇਡਾ ਚਲੇ ਗਏ ਸੀ। ਉਥੇ ਰਿਹਾ ਸ਼ਾਮ ਤਕ । ਓਹ ਮੈਨੂ ਪੁੱਛਦਾ ਰਿਹਾ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਗੀ ਉਦਾਸ ਕਿਉੰ ਆ ਏਨਾ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਦਸਦਾ ਮੇਰਾ ਚੱਕਰ ਮੇਰੀ ਹੀ ਭਤੀਜੀ ਨਾਲ ਆ।
ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਮਾ ਨੇ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿਹਾ ਕਿਥੇ ਸੀ ਤੂੰ ਸਵੇਰ ਦਾ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਮੈ ਬਠਿੰਡੇ ਗਿਆ ਸੀ ਕੰਮ। ਮਾ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਉਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਈ ਸੀ 2 ਬਾਰ । ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਜਾ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਮੈ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਮੈ ਕਿੰਨਾ ਰੱਬ ਧਿਆਇਆ। ਭਾਰੀ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਮੈ ਉਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ। ਉਥੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮਾਮਾ ਮਾਮੀ ਆਏ ਬੈਠੇ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਸਮਾਨ ਪੈਕ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕਿਆ ਤੇ ਮਾਮਾ ਮਾਮੀ ਨੂੰ ਸਾਸਰੀਕਾਲ ਬੁਲਾਈ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਕੋਲ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਕਮਰੇ ਚ ਖੜ੍ਹੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਰੋਣ ਲਗ ਪਈ। ਮੈ ਪੁੱਛਿਆ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ। ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਬੋਲੀ " ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਭੇਜ ਰਹੇ ਆ ਉਥੇ ਹੀ ਪੜਾਈ ਕਰਾਉਣੀ ਆ ਹੁਣ ਇਸਦੀ। ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਦਿਲ ਬੈਠ ਗਿਆ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ। ਮੈ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚੋਰ ਸਮਝ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋਂ ਚੋਰੀ ਕਰਨ ਗਿਆ ਫਸ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਮੈ ਦਿਲ ਤਕੜਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਠ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਆ ਤੂੰ ਉਥੇ ਜਾ ਮੰਮੀ ਜੋਂ ਬੋਲ ਰਹੀ ਆ ਓਹ ਤੇਰੇ ਭਲੇ ਲਈ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਮੈ ਨੀ ਜਾਣਾ ਕਿਤੇ ਵੀ ਦੱਸ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ । ਮੈ ਇਹ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਕਰਾ ਗੱਲ ਹੋਈ ਕੀ ਆ। ਮੈ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਰਜਾਈ ਵੈਸੇ ਅਚਾਨਕ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਜੋਂ ਤੁਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਉਥੇ ਭੇਜ ਰਹੇ ਓ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਭਾਈ ਮਾਹੌਲ ਹੈਨੀ ਏਥੇ ਵਧੀਆ ਸਾਡੀ ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਕੁੜੀ ਆ ਅਸੀ ਨੀ ਕੋਈ ਰਿਸਕ ਲੈਅ ਸਕਦੇ। ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਵੀ ਮੇਰੀ ਚੋਰੀ ਫ਼ੜੀ ਗਈ। ਸੋਚ ਮੈ ਇਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਮੇਰੇ ਮਾ ਬਾਪ ਨੂੰ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਕਿਉੰ ਨੀ । ਦਿਮਾਗ ਕੰਮ ਛੱਡ ਗਿਆ ਮੇਰਾ । ਮੈਨੂੰ ਜੋਂ ਚਾਹ ਦਿੱਤੀ ਪੀਣ ਨੂੰ ਓਹ ਚਾਹ ਫੁੱਲ ਗਈ....
ਮੈਨੂੰ ਉਥੇ ਖੜੇ ਰਹਿਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਗੇੜਾ ਜਿਹਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ। ਬਾਹਰ ਆਕੇ ਮੈ ਅਪਣੇ ਤਾਏ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ। ਸੱਚ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਬਹੁਤ ਡਰ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਸਨੇ ਫੋਨ ਚੁੱਕਿਆ ਮੈ ਕਿਹਾ ਸਾਸਰੀਕਾਲ ਬਾਈ। ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਸਾਸਰੀਕਾਲ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਹੋਰ ਸੁਣਾ ਠੀਕ ਆ ਬਾਕੀ ਸਭ ਠੀਕ ਆ? ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਹਾਂ ਠੀਕ ਆ ਯਾਰ ਬੱਸ। ਏਧਰ ਓਧਰ ਦਿਆ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਗਰੂਪ ਬਾਈ ਮੈ ਸੁਣਿਆ ਤੁਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਭੇਜ ਰਹੇ ਓ। ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਹਾਂ ਯਾਰ ਭੇਜ ਰਹੇ ਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਗੀ ਵਧੀਆ ਤਾਂ ਚਲ ਰਹੀ ਭੜਾਈ ਓਹਦੀ। ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਹਾਂ ਚਲ ਤਾਂ ਠੀਕ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਕੱਲੀ ਪੜਾਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਗੱਲਾ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਆ ਗਲ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਬਾਈ। ਸਾਲ਼ਾ ਮੇਰੇ ਪੱਲੇ ਫੇਰ ਨਾ ਪਿਆ ਕੁਛ। ਮੈ ਉਥੇ ਦਾ ਉਥੇ ਫੜਲੋ ਕੱਟੇ। ਮੈ ਦਿਲ ਕਰੜਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਭਰਜਾਈ ਤੋ ਗੱਲ ਕਲੀਅਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾ ਲਿਆ।
ਮੈ ਫੇਰ ਉਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਭਰਜਾਈ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ " ਭਰਜਾਈ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਨਿੱਜੀ ਮਾਮਲਾ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਦੱਸੋ ਹੋਇਆ ਕੀ ਆ ਮੈ ਵੀ ਕਿਹੜਾ ਦੂਰ ਆ ਮੇਰੀ ਵੀ ਫੈਮਿਲੀ ਹੀ ਆ ਇਹ। ਭਰਜਾਈ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਲੈ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ " ਕੀ ਦੱਸਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਨੰਬਰਦਾਰਾ ਦੀ ਕੁੜੀ ਮਹਿਕ ਸਕੂਲ ਚ ਮਾਸਟਰ ਨਾਲ ਫ਼ੜੀ ਗਈ ਨੰਗੀ " ਰੱਬ ਲੈਣ ਆਇਆ ਪਿਆ ਅੱਜ ਕੱਲ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ। ਮਾਸਟਰ 45 ਸਾਲ ਦਾ ਕੁੜੀ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਭੋਰਾ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਈ ਮਰਜਾਣੇ ਨੂੰ। ਮੈਂ ਭਰਜਾਈ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕੀਤਾ ਧੰਨ ਆ ਮਾਲਕਾ ਹੱਥ ਦੇਕੇ ਰਖ ਲਿਆ ਮੈਨੂੰ। ਭਰਜਾਈ ਬੋਲੀ " ਨਾ ਭਾਈ ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਮੈ ਨੀ ਭੇਜਦੀ ਹੁਣ ਏਥੇ ਸਕੂਲ ਚ। ਕੀ ਪਤਾ ਕੋਈ ਮੇਰੀ ਧੀ ਨਾਲ ਮਾੜਾ ਕਰੇ ਮੈ ਨੀ ਭੇਜਦੀ ਮੇਰੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਧੀ ਆ ਡਰ ਲਗਦਾ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ। ਵੈਸੇ ਗੱਲ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਸੀ ਭਰਜਾਈ ਦੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਮਾਸਟਰ ਨੇ ਮਹਿਕ ਦੀ ਦਾ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨੀ ਪਰ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਸੀਲ ਤੋੜ ਤੀ। ਇੱਕ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਬੁਰੀ ਲਗਦੀ ਆ ਮਾਸਟਰ ਦਾ ਰੁਤਬਾ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਅਗਰ ਮਾਸਟਰ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ choddan ਲਗ ਪਏ ਤਾਂ ਇਸਤੋ ਬੁਰੀ ਗੱਲ ਕੋਈ ਨੀ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਗੱਲ ਸੁਣ ਤੂੰ ਉਥੇ ਚਲੀ ਜਾ ਉਥੇ ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲਜੂ ਮੈ ਵੀ ਆਜੂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ। ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਓਹ ਮੰਨ ਗਈ ਪਰ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੇਰਾ bp ਘਟ ਗਿਆ ਸੀ ਸੋਚ ਸੋਚ ਕੇ ਹੁਣ ਮਸਾ ਦਿਲ ਖੜਿਆ। ਉਦਾਸ ਮੈ ਵੀ ਸੀ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੇਖਿਆ ਕਰਾਂਗਾ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਦਿਲ ਨੀ ਲਗਦਾ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖੇ ਬਿਨਾ। ਖ਼ੈਰ ਪਿਆਰ ਚ ਜੁਦਾਈ ਨਾ ਹੋਵੇ ਓਹ ਪਿਆਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ। 3 ਵੱਜ ਗਏ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਸਮਾਨ ਕਾਰ ਚ ਰਖ ਲਿਆ। ਮੇਰੀ ਧਾ ਨਿਕਲ ਗਈ ਅੱਖਾ ਭਰ ਆਈਆ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰੁੱਕ ਨਾ ਸਕਿਆ....
ਮੈਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਇਆ ਤੇ ਅੱਖਾ ਚ ਪਾਣੀ ਆ ਗਿਆ ਇਸ ਤਰਾ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਸ਼ਰੀਰ ਚੋ ਜਾਨ ਰੁੱਗ ਭਰਕੇ ਕੱਢ ਲਈ ਹੋਵੇ। ਬਾਕੀ ਵੀ ਰੋਏ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੈ ਦਿਲਫੇਕ ਆਸ਼ਿਕ ਸੀ 3 ਮਸ਼ੂਕਾ ਹੁਣ ਸੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਜੋਂ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਤੇ ਗੁਜ਼ਰੀ ਓਹ ਗਵਾਹੀ ਭਰ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਸੱਚੇ ਵਾਲਾ ਪਿਆਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਤੋ ਜਿਆਦਾ ਦੇਖਿਆ ਨੀ ਗਿਆ ਉਸਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਨੂੰ ਮੈ ਮਾਮਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੁਸੀ ਜਾਓ ਜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਨੇਰਾ ਨਾ ਹੋਜੇ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਤੁਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠੀ ਸੀ ਉਸਦੀ ਮਾਮੀ ਮੂਹਰੇ ਤੇ ਮਾਮਾ ਕਾਰ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਗੱਡੀ ਤੁਰ ਪਈ ਹੌਲੀ ਹੋਲੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦੀ ਬਾਰ ਤੇ ਹੱਥ ਤੇ ਖਤ ਧਰ ਗਈ। ਮੈ ਹੱਥ ਜੇਭ ਚ ਪਾਂ ਲਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਚਲੀ ਗਈ। ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੇਰੀ ਮਾ ਆ ਗਈ ਓਹ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਕੋਈ ਰੋਵੇ ਵੀ ਕਿਉੰ ਨਾ ਕੂੰਜ ਵਰਗੀ ਧੀ ਸੀ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਜੋਂ ਹਸਦੀ ਤਾਂ ਫੁੱਲ ਕਿਰਦੇ ਸੀ ਵੇਹੜੇ ਚ ਫਿਰਦੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਭ ਦਾ ਦਿਲ ਲੱਗਿਆ ਰਹਿੰਦਾ। ਸਾਰੇ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਮੈ ਘਰ ਆਇਆ ਪਰਸ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਕਾਰ ਦਾ ਗੇਅਰ ਪਾਇਆ ਸਿੱਧਾ ਬਠਿੰਡਾ ਹਰਪਾਲ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ। ਰਸਤੇ ਚੋ ਸ਼ਰਾਬ ਲਈ ਤੇ ਉਥੇ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਪੈਗ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ । ਮੇਰੇ ਤੋ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਦੂਰੀ ਝੱਲੀ ਨੀ ਸੀ ਜਾ ਰਹੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਰੋਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰੇ। ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਹਰਪਾਲ ਸਮਝ ਗਿਆ ਦਿਲ ਦਾ ਮਾਮਲਾ। ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਨੀ ਪੁੱਛਿਆ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਭੁਰਜੀ ਬਣਾਈ ਤੇ ਆਪ ਚਲਾ ਗਿਆ ਢਾਬੇ ਤੋਂ ਰੋਟੀ ਲੈਕੇ ਆਣ ਲਈ। ਮੈ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਖਾਧਾ ਸ਼ਰਾਬ ਨਾਲ ਰੱਜ ਕੇ ਸੋ ਗਿਆ। 3 ਕੂ ਬਜੇ ਮੈਨੂੰ ਜਾਗ ਆਈ ਮੈ ਉਠਿਆ ਤੇ ਹਰਪਾਲ ਦੀ ਸਿਗਰੇਟ ਦੀ ਪੈਕੇਟ ਚੁੱਕੀ ਤੇ smoking ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਆਯਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਖ਼ਤ। ਮੈ ਜੇਬ ਫਰੋਲੀ ਤੇ ਖਤ ਮਿਲ ਗਿਆ।
ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ " ਚਾਚਾ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨੀ ਕਰਦਾ ਜਾਣ ਨੂੰ ਮੈ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗੀ । ਚਾਚਾ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਾ ਕਦੋਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਚਾਚਾ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮਜ਼ਾਕ ਮਜ਼ਾਕ ਚ ਨੇੜੇ ਆਉਣਾ ਮੈਨੂੰ ਏਨੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਦੇਵੇਗਾ। ਮੈ ਕਿਵੇਂ ਰਹੂੰਗੀ ਤੇਰੇ ਤੋ ਦੂਰ। ਤੂੰ ਜਾਨ ਬਣ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ। ਤੇਰੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਜਾ ਰਹੀ ਆ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਕੱਲੀ ਨਾ ਛੱਡੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਜੀ ਜਲਦੀ। ਚਾਚਾ ਜੈ ਮੈ ਤੇਰੇ ਤੋ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵੱਲ ਦੇਖਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਲੈ ਲੈਣਾ। ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਕੋਲ ਜਲਦੀ ਆਜੋ। ਤੇਰੀ ਕਮਲੀ ਪ੍ਰੀਤੀ।
ਮੈ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਰੋਣ ਲਗ ਪਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਦੇਖ ਹਰਪਾਲ ਉਠ ਪਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਲੈ ਆਇਆ। ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਦਸ ਹੋਇਆ ਕੀ ਆ ਸੱਚ ਦਸ। ਮੇਰੇ ਤੋ ਤਕਲੀਫ਼ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਮੈ ਹਰਪਾਲ ਦੇ ਗਲੇ ਲਗ ਰੋਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਤੇਰਾ ਯਾਰ ਮਰ ਜਾਏਗਾ ਹਰਪਾਲ ਬਚਾ ਲੈ ਯਾਰਾ
ਮੈ ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਹਰਪਾਲ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਸੱਚ ਦਸ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਤੇ ਕਿਹਾ " ਡਰ ਨਾ ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਕੁਛ " "ਤੇਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੀ ਮਿਲੀ ਸੀ ਇਸ਼ਕਬਾਜ਼ੀ ਕਰਨ ਲਈ।ਮੈਨੂੰ ਸੱਚੀ ਨੀ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਮੈ ਕੀ ਕਰ ਬੈਠਾ। ਮੈ ਉਸਦੇ ਖਤ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਹਰਪਾਲ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਫੇਰ ਬੋਲਿਆ
" ਤੂੰ ਡਿੱਗਿਆ ਪਿਆ ਲੰਨ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬੁੰਡ ਚ ਲੈ ਲਿਆ" ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਮੇਰੀ ਹਸੀ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਹਰਪਾਲ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ। ਰੱਬ ਸਭਨੂੰ ਦੇਵੇ ਐਸਾ ਦੋਸਤ। ਹਰਪਾਲ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਗਲਬਾਤ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਨੌਕਰੀ ਪੱਕੀ ਕਰਾ ਦਿੱਤੀ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੁਣ ਵਜਾ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਰਹਿਣ ਦੀ। ਮੈ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਘਰ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਨੌਰਮਲ ਕੰਮ ਕਰ ਟਾਈਮ ਕਡ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਚਾਰ ਦਿਨ ਬਾਦ ਡਾਕੀਆ ਲੈਟਰ ਦੇ ਗਿਆ ਬੇਬੇ ਨੂੰ। ਬੇਬੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ ਪੜ ਕੇ ਦੱਸਣ ਲਈ। ਉਸਨੇ ਪੜਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਏ ਮੇਰੀ ਨੌਕਰੀ ਲਗ ਗਈ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲਬ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦਸੀ ਗੱਲ । ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਹੀ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਤਿਆਰੀ ਹੋ ਗਈ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣ ਦੀ। ਦਿਲ ਬੜਾ ਖੁਸ਼ ਸੀ। 8 ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖੇ ਨੂੰ ਦਿਲ ਤਰਸਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ 4 ਬਜੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਦਿਲ ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਪਰ ਓਹ ਤਾਂ ਹੋਸਟਲ ਚ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਕੌਣ ਜਾਣ ਦੇਗਾ ਹੋਸਟਲ ਚ । ਮੈ ਦਸ ਦੇਵਾ ਮੇਰੇ ਮਾਮਾ ਜੀ ਦੀ ਕੋਠੀ ਸੀ ਸੈਕਟਰ 22 b ਚ। ਖ਼ਾਲੀ ਪਈ ਸੀ ਓਹ ਤਾਂ ਕੈਨੇਡਾ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਮੈ ਕੋਠੀ ਗਿਆ ਕੋਠੀ ਖੋਲੀ ਤੇ ਹੋਸਟਲ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਚਾਚਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਕਰਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੋ ਪਈ ਮੈ ਵੀ ਰੋ ਪਿਆ। ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਮੈ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ ਆ ਗਿਆ ਏਥੇ। ਉਸਨੇ ਗੱਲ ਸੁਣੀ ਤਾਂ ਚਾਅ ਚੜ ਗਿਆ ਉਸਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ 35 ਸੈਕਟਰ ਸੀ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਤਾਂ ਸੈਕਟਰ 22 ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੈਕਟਰ 17 ਆ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਪਿੱਛੇ ਸੈਕਟਰ 35 ਆ। ਮਤਲਬ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਦੂਰ ਨੀ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਹੁਣ ਪਹਿਲਾ ਮੈ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ join ਕੀਤੀ। ਨੌਕਰੀ ਅਰਧ ਸਰਕਾਰੀ ਸੀ ਸਹੂਲਤ ਸਾਰੀ ਸਰਕਾਰੀ ਵਾਲੀ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਰਹਿਣ ਦਾ ਖਰਚ ਬਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨੌਕਰੀ ਬਾਰੇ ਸੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਨੌਕਰੀ ਸੀ ਯੂ ਟੀ ਬੁੱਸਾ ਨੂੰ ਚੈੱਕ ਕਰਨ ਦੀ। ਸੈਲੇਰੀ ਵਧੀਆ ਸੀ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹਰ ਇੱਕ ਸਹੂਲਤ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਮੋਬਾਈਲ ਮਿਲ ਗਿਆ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋ। ਮੈ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਬਹੁਤ। ਮੈ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਨੂੰ ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਪਰ ਮਿਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨ ਦਿੱਤੀ ਤੇ 2 ਦਿਨ ਲਈ ਹੋਸਟਲ ਤੋ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਲਈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਛੁੱਟੀ ਦੀਵਾਨ ਲਈ ਕਿਉੰਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਘੁੰਮਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।
ਗੱਲ ਮੁੱਕਦੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ 2 ਦਿਨ ਦੀ ਛੁੱਟੀ ਮਿਲ ਗਈ । Friday ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਾਹਰ ਆਈ। ਮੈ ਗੇਟ ਤੇ ਖੜਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ sign ਹੋਏ । ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਤੁਰ ਪਏ ਆਪਣੀ ਕੋਠੀ ਵੱਲ। ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਅਧਾ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਐਨੀ ਸੋਹਣੀ ਸੀ ਯਾਰ ਕੀ ਦੱਸਾ। ਜੀਨ ਪਈ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ। ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਪਤਲਾ ਲੱਕ ਭਰੀ ਹੋਈ ਹਿੱਕ। ਬੰਦੇ ਦਾ ਮੂਤ ਨਿਕਲਜੇ ਐਸੀ ਰੰਨ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜਕੇ। ਹੱਥ ਚ ਹੱਥ ਪਾਈ ਅਸੀ ਕੋਠੀ ਆ ਗਏ ਰਸਤੇ ਚੋ ਮੈ ਸ਼ਰਾਬ ਲਈ ਤੇ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਪੜੇ ਬਦਲਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਮੈ ਕਿਹਾ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਤਾਰ ਦੇ ਕਪੜਾ ਪਾਣਾ ਨੀ ਕੋਈ ਜਮਾ ਨੰਗੀ ਰਹਿ । ਓਹ ਵੀ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਲਈ ਮਰੀ ਪਈ ਸੀ। ਹੋ ਗਈ ਜੱਟੀ ਨੰਗੀ ਜਮਾ। ਅਪਸਰਾ ਹੀ ਤਾਂ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਮੋਟੇ ਨੈਣ ਗੋਰਾ ਰੰਗ ਗੁਲਾਬੀ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਗੁਲਾਬ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਵਰਗੇ ਬੁੱਲ ਲੰਮੀ ਗਰਦਨ ਲੱਕ ਸੁਰਾਹੀ ਵਰਗਾ ਉਪਰ ਤੋ ਪਤਲਾ ਨੀਚੇ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ। ਰੰਨ ਲਨ ਭਾਲਦੀ ਸੀ । ਅਸੀ ਪੂਰੇ 15 ਦਿਨ ਬਾਦ ਮਿਲੇ ਸੀ। ਏਨਾ ਫਰਕ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਚ ਪਹਿਲਾ ਨਾਲੋ ਲੁੱਚੀ ਜਿਆਦਾ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਸੋਹਣੀ ਜਿਆਦਾ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਵੀ ਕਪੜੇ ਉਤਰ ਦਿੱਤੇ ਮੈ ਵੀ ਨੰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਹੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ।
ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਚ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਜੱਟੀ ਨੂੰ ਤੋਲ ਤਾਂ ਬਾਹਾਂ ਚ। ਚੂਸੀ ਰੱਜ ਕੇ। ਫੇਰ ਅਲਮਾਰੀ ਚੋ ਸ਼ਰਾਬ ਲਿਆ ਕੇ 2 ਪੈਗ ਬਣਾਏ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਇੱਕ ਬਾਰ ਵੀ ਮਨਾ ਨੀ ਕੀਤਾ। ਪੀ ਗਈ ਗਟ ਗੱਟ ਕਰਕੇ। ਓਹ ਵੀ ਸਰੂਰ ਚ ਆ ਗਈ ਮੈ ਵੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ " ਜਾਨ ਅੱਜ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਆ ਮੇਰੀ ਉਸ ਰਾਤ ਤੇ ਚੱਜ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਨੀ ਕੁਝ ਪਰ ਅੱਜ ਤੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਸੌਣ ਨਾ ਦਿਓ ਸਾਰੀ ਰਾਤ। ਤੋਰ ਬਦਲ ਦਿਓ ਮੇਰੀ ਅੱਜ। ਮੇਰੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਆ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਪਿਆਰ ਕਰੋ ਜੋਂ ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਮੰਗਦਾ ਆ" ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੀ ਮੰਗਦਾ ਤੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜਾਨ। ਓਹ ਬੋਲੀ " ਲਨ ਮੰਗਦਾ ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜਾਨ " ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮੇਰਾ ਲਨ ਤੁਣਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ 15 ਦਿਨ ਏਥੇ ਰਹਿਕੇ ਖੁੱਲ ਗਈ ਸੀ ਜਮਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਤੂੰ ਤਾਂ ਜਮਾ ਖੁੱਲ ਗਈ ਇਹ ਕਿਮੇ ਹੋਇਆ। ਓਹ ਮੈਨੂ ਜੱਫੀ ਪਾਂ ਕੇ ਬੋਲੀ " ਜਾਨ ਏਥੇ ਆਕੇ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਹਰੇਕ ਕੁੜੀ ਦਿੰਦੀ ਆ ਫੁੱਲ ਫੁਦੀ ਦਿੰਦੀ ਆ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆ ਬੇਸ਼ਰਮ ਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਲੂਚੀਆ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਹੁੰਦੀ। ਇੱਕ ਦੁੱਜੇ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਪੱਟਦੀ ਅਂ।ਸ਼ਰੀਫ਼ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਏਥੇ 2 ਦਿਨ ਚ ਲਨ ਲਈ ਪਾਗ਼ਲ ਕਰ ਦਿੰਦੀਆਂ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਲਨ ਤੇ ਲਾਇਆ ਤੇ ਟੋਪੇ ਤੇ ਉਂਗਲੀ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਈ। ਮੈ ਸੋਚ ਲਿਆ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਤਰਸ ਨੀ ਕਰਨਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ ਕਿਉੰਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਅੱਗ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਵਧ ਗਈ ਸੀ । ਮੈ ਕੌਡੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਮੂੰਹ ਪਾਂ ਲਿਆ ਅਪਣਾ। ਰੰਨ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਖੜ ਗਈ। ਚਿੱਤੜ ਖੋਲ ਕੇ ਬੁੱਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਧਰ ਦਿੱਤੇ । ਬੁੰਡ ਤੇ ਜੀਭ
ਜੀਭ ਬੁੰਡ ਤੇ ਫੇਰੀ ਰੰਨ ਨੂੰ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਰੰਟ ਹੋਰ ਖੋਲ ਲਈ ਬੁੰਡ ਉਧਰੋ ਫੁਦੀ ਚੋ ਲੱਗ ਪਏ ਪਾਣੀ ਦੇ ਤੁਪਕੇ ਨੀਚੇ ਡਿੱਗਣ।ਬੁੰਡ ਦੇ ਵਿਚ ਫੇਰੀ ਜੀਭ ਰੰਨ ਬੋਲ ਪਈ" ਹਾਏ ਲਨ ਹਾਏ ਮਾ ਮਰਗੀ ਨੀ ਲਨ ਬਿਨਾ" ਜੱਟੀ ਬੇਕਾਬੂ ਵੀ ਸੀ ਤੇ ਬੇਸ਼ਰਮ ਵੀ। ਮੈ ਸੋਚ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਹੋ ਸਕਿਆ ਲਨ ਲਈ ਤਰਸਾ ਕੇ ਫੇਰ ਫੁਦੀ ਮਾਰੂ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਜੀਭ ਫੁਦੀ ਤੇ ਆ ਗਈ। ਫੁਦੀ ਭਿੱਜੀ ਪਈ ਸੀ ਨਮਕੀਨ ਪਾਣੀ ਨਾਲ। ਫੇਰ ਦਿੱਤੀ ਜੀਭ ਫੁਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ। ਰੰਨ ਹਾਏ ਲਨ ਹਾਏ ਲਨ ਲਗਾਤਾਰ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਦਾਣਾ ਲਾਲ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਸੁੱਜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਮਤਲਬ ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੋਜ ਦਾਣੇ ਨੂੰ ਮਸਲਦੀ ਸੀ ਐਨੀ ਅੱਗ ਵਧ ਗਈ ਸੀ ਸਾਡੀ ਰੰਨ ਚ। ਜੈ ਮੈ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮਾਰਦਾ ਫੁਦੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ। ਇਹ ਗੱਲ ਪੱਕੀ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਲਨ ਬਿਨਾ ਨਹੀ ਸੀ ਰਹਿ ਸਕਦੀ। ਫੁਦੀ ਜਰੂਰ ਦਿੰਦੀ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ।
ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਹਰ ਅੰਗ ਨੂੰ ਚੂਸ ਚੂਸ ਪੀ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਬਾਰ ਬਾਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਪੱਟਾ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਚੋੜੇ ਹੋਏ ਕੁੱਲਿਆਂ ਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਜਦੋ ਜੀਨ ਚ ਹੁੰਦੀ ਆ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਚਿੱਤੜ ਪੱਟ ਤੇ ਚੌੜੇ ਕੁੱਲੇ ਹੀ ਬੰਦੇ ਦਾ ਲਨ ਖੜਾ ਕਰਦੇ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮੈ ਭੋਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਰਮਾ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਬੋਲਣ ਲਗ ਪਈ। ਨਸ਼ਾ ਵੀ ਸੀ ਕਾਮ ਵੀ ਸੀ ਜੱਟੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਬੋਲਣ ਲਗ ਪਈ " ਹਾਏ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਜਾਨ ਜਾਨ ਤੇਰੀ ਰੰਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ , ਤਰਸ ਗਈ ਲਨ ਨੂੰ ਜਾਨ" ਉਸਦੀਆਂ ਕਾਮੁਕ ਸਿਸਕੀਆਂ ਸੁਣ ਕੇ ਲਨ ਪਾਣੀ ਛੱਡਣ ਲੱਗਾ। ਮੈ ਹਜੇ ਫੁਦੀ ਨਹੀਂ ਮਾਰਨੀ ਸੀ । ਮੈ ਉਠਿਆ ਤੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਪੈਗ ਹੋਰ ਬਣਾ ਲਿਆਇਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਪੈਗ ਲਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਪੈਗ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕ ਕੇ ਮੇਰੇ ਲਨ ਨੂੰ ਪੈਗ ਚ ਡਬੋ ਲਿਆ ਤੇ ਲਨ ਗਿਲਾਸ ਚ ਹਿਲਾਨ ਲੱਗੀ।
ਮੇਰਾ ਵੀ ਨਸ਼ਾ ਦੁੱਗਣਾ ਹੋ ਗਿਆ ਰੰਨ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ। ਮੈ ਵੀ ਆਪਣੀ ਗਿਲਾਸੀ ਨੂੰ ਫੁਦੀ ਤੇ ਪਾਇਆ ਤੇ ਚੱਟੀ। ਓਹ ਵੀ ਪੀ ਗਈ । ਹੁਣ ਓਹ ਲਨ ਲਈ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਈ। ਮੈ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬਾਹਰ ਗਾਰਡਨ ਚ ਲਿਆ ਕੇ ਕੌਡੀ ਕਰਲਿ ਬੈਂਚ ਨਾਲ।
ਲਨ ਨੂ ਫੁਦੀ ਤੇ ਰਗੜਿਆ ਤੇ ਜਾਨ ਦੇ ਜੋਰ ਦੀ ਘੱਸਆ ਮਾਰਿਆ। ਲਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗਿਆ। ਚੀਕ ਜਿਹੀ ਨਿਕਲੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ। ਬੈਠ ਗਈ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਉਪਰ ਆਈ ਫੇਰ ਮੈ ਲਨ ਅੰਦਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਘੱਸੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਭੋਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੈ ਘੱਸੇ ਜਦੋ ਲਗਦੇ ਤ ਚਿੱਤੜ jump ਦਿੰਦੇ ਮੈਨੂੰ। ਗੱਦੇਲੇ ਅਰਗਿ ਪਈ ਸੀ ਰੰਨ। ਅਦਾਟ ਪਈ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਸਾਡਾ ।
ਮੈਨੂੰ ਜਦੋ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਆ ਰਹੀ ਆ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਫ਼ੀਮ ਖਾ ਲਈ ਸੀ ਮੈ। ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਜਲਦੀ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈਨੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਓਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਆਪ ਹਿੱਲਣ ਲੱਗੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਜਦੋ ਵੀ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਓਹ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਬੋਲਦੀ ਆ। ਉਸਨੇ ਉੱਚੀ ਦੇਣੇ ਕਿਹਾ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਜਾਨ ਤੇ ਇਕਦਮ ਰੁੱਕ ਗਈ । ਲਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਚੋ ਪਾਣੀ ਦੀ ਧਾਰ ਨਿਕਲੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਮਜ਼ਾ ਆਇਆ ਸੀ। ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਚ ਉਠਾ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੈ ਆਇਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ।ਇੱਕ ਇੱਕ ਪੈਗ ਅਸੀ ਹੋਰ ਲਾਇਆ ਰਾਤ ਦੇ 12 ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। ਰੋਟੀ ਬਾਰੇ ਨਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਾ ਮੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਮੇਰੇ ਲਨ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਲੱਗੀ। ਓਹ ਫੇਰ ਚਾਰਜ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਮੇਰਾ ਲਨ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਂ ਲਿਆ ਤੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ।ਅਪਣਾ ਥੁੱਕ ਲਨ ਤੇ ਪਾਂ ਕੇ ਚੂਪੇ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਮਾਰੀ ਚੜ ਰਹੀ ਸੀ। ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਲੁੱਲ ਦੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰ ਕੇ ਉਠੀ ਤੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲੇਟ ਗਈ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆ ਲੱਤਾਂ ਆਪਣੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰਖ ਲਈਆਂ। ਲਨ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਫੁਦੀ ਚ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਫੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਕੰਮ ਮੈ ਆਪਣੀ ਹੀ ਕੁੜੀ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕੀ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਕੁੜੀ ਕਿਹੜਾ ਘੱਟ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਚਾਚੇ ਨੂੰ ਹੀ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਕੀੜਾ ਸੀ। ਘੱਸੇ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੇਰੇ tatte ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਮਜ਼ਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਚ ਹੀ ਝੜ ਗਈ। ਮੈ ਨਹੀ ਰੁਕਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਠੁਕਾਈ ਲਗਾਤਾਰ ਚਾਲੂ ਸੀ । ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਮੈ ਨੀ ਰੁਕਿਆ ਤੇ ਘੰਟੇ ਚ ਪ੍ਰੀਤੀ 3 ਬਾਰ ਹੋਰ ਝੜ ਗਈ। 2 ਵੱਜਣ ਵਾਲੇ ਹੋ ਗਏ ਮੇਰਾ ਫੇਰ ਵੀ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਤੁਹਾਡਾ ਕਿਉੰ ਨੀ ਹੋਇਆ ਮੈ ਕਿਹਾ ਜੇਕਰ ਮੈ ਸ਼ਰਾਬ ਨਾ ਲੈਂਦਾ ਤਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਜਲਦੀ ਜਾਨ। ਮੇਰਾ ਵੀ ਦਿਲ ਕਰੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੈਡ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਪਾਂ ਕੇ ਉੱਪਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲਨ ਅੰਦਰ ਕਰ ਲਿਆ। ਹੁਣ ਉਪਰ ਤੋ ਹਲਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਹਵਾ ਚ ਉੱਛਲ ਰਹੇ ਸੀ। ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਤੀਵੀ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਯਾਰ।ਢਾਈ ਵਜੇ ਮੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਮੈ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕਢਿਆ ਤੇ ਮਾਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮੁੰਮੀਆ ਤੇ ਕਡ ਦਿੱਤਾ। ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਥੱਕ ਗਏ। ਦੋਵੇ ਨਹਾਏ ਇੱਕਠੇ। ਫੇਰ ਨੰਗੇ ਹੀ ਸੋ ਗਏ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੇਰੀ 11 ਵਜੇ ਅੱਖ ਖੁੱਲੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹਜੇ ਵੀ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ। ਮੈ ਉਠ ਕੇ ਫਰੈਸ ਹੋਇਆ ਤੇ ਚਾਹ ਬਣਾਈ। ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਨਹਾ ਲਿਆ । ਮੈ ਨਹਾ ਕੇ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਠੀ ਲਗਭਗ 12 ਤੋ ਉਪਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈ ਬੈਠੀ ਨੂੰ ਚਾਹ ਲੈਕੇ ਆਇਆ ਤੇ ਬੈਡ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਚਾਹ ਪਿਆਈ। ਫੇਰ ਓਹ ਉਠੀ ਤੇ ਨਹਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਈ। ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ ਮੇਰੀਆ ਬਾਹਾਂ ਚ ਆ ਗਈ ਤੇ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਬੋਲੀ । ਮੈ ਕਿਸ ਕੀਤਾ। ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਨ ਰਾਤ ਕੋਈ ਕਮੀ ਤਾਂ ਨੀ ਰਹੀ। ਬੋਲੀ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨ
ਪ੍ਰੀਤੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਹੋਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲੀ ਜਾਨੂੰ ਫੁਦੀ ਸੁੱਜ ਗਈ ਮੇਰੀ ਨਾਲੇ ਜਲਣ ਹੋ ਰਹੀ ਅੰਦਰੋ। ਤੁਰਿਆ ਵੀ ਨੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਰਾਤ ਪਤਾ ਹੀ ਨੀ ਲੱਗਾ ਨਸ਼ੇ ਚ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਤੁਹੀ ਕਿਹਾ ਸੀ ਤੌਰ ਬਦਲ ਦੇ ਮੇਰੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹਸ ਪਈ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਲਨ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿਖਾਇਆ। ਲਨ ਛਿੱਲਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੁੱਖ ਵੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਟਾਇਟ ਜੋਂ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਲਨ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਕੇ ਬੋਲੀ ਜਾਨ ਮੈ ਇਹ ਰਾਤ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦੀ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਮਰਦ ਤੂੰ ਹੀ ਬਣੇ ਮੈ ਇਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਧੰਨਵਾਦ ਮੈਨੂੰ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਯਾਦ ਦੇਣ ਲਈ। ਐਸੇ ਹੀ ਵਿਚਾਰ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਲਈ ਸਨ। ਮੈ ਕਾਰ ਬਾਹਰ ਕੱਢੀ ਤੇ ਅਸੀ sec 35 ਦੇ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਢਾਬਾ ਤੇ ਗਏ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਦੀ। ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਅਸੀ sec 17 ਗਏ। ਉਥੇ ਜਾ ਕੇ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮੋਬਾਈਲ ਖਰੀਦ ਕੇ ਦਿੱਤਾ। ਓਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਈ ਮੋਬਾਈਲ ਲੈਕੇ। ਕਿਸੇ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਮੋਬਾਈਲ ਸੀ ਉਦੋਂ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਸਿਮ activate ਕਰਾ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨੰਬਰ save ਕਰ ਲਏ। ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਸੁਖਨਾ Lake ਘੁੱਮੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ shopping ਕਰਾਈ। ਰਾਤ 10 ਵਜੇ ਅਸੀ ਵਾਪਿਸ ਆਏ। ਰੋਟੀ ਪੈਕ ਕਰਵਾ ਲਿਆਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਫੇਰ ਪੈਗ ਲਾਇਆ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਲਈ ਤੇ ਇਸ ਤਰਾ ਅਸੀ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰੇ ਤੇ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਹੋਸਟਲ ਛੱਡ ਆਇਆ। ਅਸੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਫ਼ਤੇ ਬਾਦ ਮਿਲਦੇ ਸੈਕਸ ਕਰਦੇ। ਮਜ਼ੇ ਹੀ ਮਜ਼ੇ ਸੀ।
ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਬਾਦ ਮੈਨੂੰ ਘਰੋ ਬੇਬੇ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਤੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਆ ਰਹੀ ਆ ਤੇਰੇ ਕੋਲ। ਕੱਲੀ ਦਾ ਜੀ ਨੀ ਲਗਦਾ ਬੇਚਾਰੀ ਦਾ । ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮਿਲ ਲਿਆ ਕਰੂ। ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੂ ਪੈ ਗਏ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਸਿਆ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਫੋਨ ਕਰਕੇ। ਓਹ ਵੀ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਈ ਬੋਲੀ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਮਿਲਾਂਗੇ ਚਾਚਾ ਸੈਕਸ ਕਿਵੇਂ ਕਰਾਗੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਦੁਖੀ ਨਾ ਹੋ ਤੇਰੀ ਮੰਮੀ ਵੀ ਕੀ ਕਰੇ ਕੱਲੀ ਰਹਿਗੀ ਬੇਚਾਰੀ। ਆਪਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਜਗਾ ਮਿਲ ਲਿਆ ਕਰਾਂਗੇ ਡਰ ਨਾ। ਜਿਸ ਦਿਨ ਭਰਜਾਈ ਆਈ ਓਹ ਦਿਨ ਵੀਰਵਾਰ ਸੀ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਰਜਾਈ ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਰਾਤ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਆ ਮੈ ਕੱਲ ਆਵਾਗਾ ( ਸ਼ਨੀਵਾਰ) ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਲਈ ਆਵਾਗਾ ਨਾਲ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਠੀਕ ਆ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ। ਮੈ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ 4 ਵਜੇ ਘਰੋ ਨਿਕਲਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲਿਆ ਤੇ ਸਿੱਧਾ sec 34 ਚ ਕਿਸਾਨ ਭਵਨ ਚ ਰੂਮ ਬੁੱਕ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ ਉਥੇ ਚਲੇ ਗਏ ਅਸੀ। ਕਿਸਾਨ ਭਵਨ 5 ਸਟਾਰ ਹੋਟਲ ਤੋ ਜਿਆਦਾ 7 ਸਟਾਰ ਸੀ ਕਿਰਾਇਆ ਬਿਲਕੁਲ ਘੱਟ ਸੀ ਨਾਲੇ AC room ਸੀ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਲਈ ਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਘਰ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਭਰਜਾਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰੋ ਪਈ। ਸਮਝ ਸਕਦਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਐਨੀ ਪਿਆਰੀ ਧੀ ਸੀ ਭਰਜਾਈ ਕਿੰਨੇ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਦੋਵੇ ਰੋ ਪਈਆਂ। ਚਲੋ ਇਸ ਤਰਾ
ਅਸੀ ਸਾਰੇ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਤੇ ਮੈ ਉੱਨਾ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਡਿਨਰ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ। ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਬਾਅਦ ice cream ਖਾਦੀ। ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਬਜ਼ਾਰ ਘੁੰਮ ਕੇ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਮੈ ਥੋੜੀ ਬਹੁਤ ਗਲਬਾਤ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਆ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਹੀ ਸੋ ਗਈ। ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਉਸਨੇ ਜੀ ਨੀ ਲਗਣਾ ਮੇਰਾ । ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ। ਜਿੰਦਗੀ ਚ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਆਪਣੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਭਰਜਾਈ ਵੀ ਇਨਸਾਨ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਪਤੀ ਦੂਰ ਸੀ ਕੁੜੀ ਵੀ ਦੂਰ ਸੀ ਕੱਲੀ ਦਾ ਜੀ ਕਿਵੇਂ ਲਗ ਸਕਦਾ ਘਰ। ਐਥੇ ਆਈ ਚਲੋ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੇ ਤਾਂ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਏਨਾ ਸੋਚਾਂ ਚ ਮੈ ਵੀ ਸੋ ਗਿਆ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਉਠਾਇਆ। ਜਦੋ ਮੈ ਉਠਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਗਲ ਲੱਗ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਚੁੰਮ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ। Miss you jaan ਮੈਨੂੰ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਵੀ miss ਕੀਤਾ ਉਸਨੂੰ ਰਾਤ। ਮੈ ਵੀ ਗੱਲ ਨਾਲ ਲਾਈ ਕਿਸ ਕੀਤੀ। ਫੇਰ ਉਸਨੂੰ ਚਾਅ ਬਣਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਭਰਜਾਈ ਵੀ ਉਠਾ ਲਈ ਤੇ ਅਸੀ ਤਿੰਨੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਆਏ। ਅਸੀ ਦਿਨੇ ਘਰ ਹੀ ਰਹੇ ਭਰਜਾਈ ਦੀ ਤਬੀਅਤ ਥੋੜੀ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਸੋਚਿਆ ਤਾਂ ਇਹ ਸੀ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਘੁਮਾਣਾ ਸੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਖਾਣਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਗਈ ਮੈ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਜ਼ਾਰ ਆਏ ਰੋਟੀ ਪੈਕ ਕਰਾ ਲਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮੈ ਕੁਝ ਪੈਸੇ ਦਿੱਤੇ ਉਸਦੇ ਖ਼ਰਚ ਲਈ।ਉਸਨੇ ਮਨਾ ਕੀਤਾ ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਮਜ਼ੇ ਕਰ ਮੈ ਹੋਰ ਕਿ ਕਰਨਾ ਪੈਸਾ। ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਸੀ। ਓਹ ਹਸ ਪਈ। ਅਸੀ ਘਰ ਕੋਲ ਆਏ ਤਾਂ ਮੈ ਕਾਰ ਰੋਕ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾਂ ਲਏ ਦਿਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਮਜਬੂਰ ਸੀ। ਕੱਲ੍ਹ ਤੋਂ ਫੇਰ ਇੱਕ ਹਫਤਾ ਦੂਰ ਹੋਣਾ ਸੀ। ਚੁੰਮਾਂ ਚੱਟੀ ਕਰਕੇ ਘਰ ਆਏ। ਰੋਟੀ ਖਾਦੀ। ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਏਧਰ ਓਧਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਅਸੀ ਸੌ ਗਏ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਅਸੀ 9 ਕੂ ਵਜੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਹੋਸਟਲ ਛੱਡ ਕੇ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਮੈ ਘਰ ਛੱਡ ਕੇ ਮੈ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨੀ ਲਗਿਆ। 4 ਵਜੇ ਮੈ ਘਰ ਆਇਆ। ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਚਾਹ ਬਣਾਈ । ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਮੈ ਰੂਮ ਚ ਆ ਗਿਆ। ਭਰਜਾਈ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਮੇਰਾ ਵੀ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਕਿਤੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਆਈਏ। ਮੈ ਮਨਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਸੀ ਕਾਰ ਤੇ ਚਲੇ ਗਏ lake ਤੇ। ਉਥੇ ਭੀੜ ਬੜੀ ਸੀ। ਇਹ ਸਭ ਭਰਜਾਈ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਥੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਜੋੜੇ ਜਿਆਦਾ ਸੀ ਮੈ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਚੱਲੀਏ ਇਥੋਂ। ਓਹ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਮੈ ਕਿਉੰ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਜਾਣ ਲਈ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਚਲ । ਅਸੀ 17 ਜਾਣ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾਇਆ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦਸੇਗਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਪੁੱਛ ਭਾਬੀ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਨੀ ਮਿਲੀ ਤੇਨੂੰ ਏਥੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਭਾਬੀ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਨੀ ਇਹ ਕੰਮ ਚ ਬੱਸ ਕੰਮ ਤੋ ਘਰ ਤੇ ਘਰ ਤੋਂ ਕੰਮ। ਓਹ ਹਸ ਪਈ। ਮੇਰਾ ਮੋਬਾਈਲ ਵੱਜ ਪਿਆ। ਅਣਜਾਣ ਨੰਬਰ ਸੀ। ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਮੈ.........
ਮੈ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਫੋਨ। ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਬੋਲਿਆ ਕਿਵੇਂ ਆ ਕਮਲ ਵਧਾਈ ਤੇਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਪਾਪਾ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਸਾਸਰੀਕਾਲ ਬੁਲਾਈ। ਉਸਨੇ ਧੰਨਵਾਦ ਕਿਹਾ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣ ਲਈ। ਮੈ ਪੁੱਛਿਆ ਬਈ ਕਦੋਂ ਆਓਗੇ ਤੇ ਹੋ ਕਿੱਥੇ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ 9 month ਦੀ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਆ ਬਾਕੀ ਤੇ ਬੰਗਲੌਰ ਆ ਓਹ। ਫੇਰ ਮੈ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਫੋਨ। ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ ਮੋਬਾਈਲ ਤੇ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਮੋਬਾਈਲ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਕੇ। ਓਹ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਜੋਂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਅਸੀ 17 ਚਲੇ ਗਏ। ਉਥੇ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਗੋਲਗੱਪੇ ਵਗੈਰਾ ਖਾਧੇ ਮੈ ਆਪਣੇ ਲਈ ਇੰਨਰ ਕੱਪੜੇ ਲੈਣੇ ਸੀ ਓਹ ਲਏ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਲਿਆ ਨੀ ਪਰ ਰੌਣਕ ਦੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਬਹੁਤ। ਅਸੀ ਫੇਰ ਘਰ ਜਾਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਕੀਤਾ। ਰੋਟੀ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਰੋਟੀ ਓਹ ਬਣਾ ਲਏਗੀ ਜਾਕੇ। ਕੋਲ ਹੀ ਤਾਂ ਸੀ ਘਰ ਦੇ ਅਸੀ । ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਜੈ ਤੇਨੂੰ ਦਿੱਕਤ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਬ ਲੈਲਾ ਮੈ ਥੋੜੀ । ਥੱਕ ਜਾਨਾ ਡਿਊਟੀ ਕਰਕੇ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਜੇਕਰ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਪੀ ਲਿਆ ਕਰ ਮੈ ਨੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਵੀ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਕਰਦਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਪੀਣੀ ਆ ਤਾਂ । ਬੇਫ਼ਿਕਰ ਹੋਕੇ ਪੀ ਲਿਆ ਕਰ ਪੁੱਛਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨੀ । ਭਾਬੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮੈਨੂੰ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ। ਸੋਚ ਵਧੀਆ ਸੀ ਭਾਬੀ ਦੀ।
ਅਸੀ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਓਹ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣ ਲਗ ਗਈ ਮੈ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਪੈਗ ਲਗਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ । ਥੋੜੇ ਟਾਈਮ ਬਾਦ ਭਾਬੀ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਕੇ ਲਈ ਆਈ। ਮੈ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਰੜਾ ਜਾ ਪੈਗ ਮਾਰ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਮੈ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਸੋ ਗਿਆ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਠਿਆ ਤਾਂ ਭਾਬੀ ਪੋਚੇ ਲਗਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਬੈਡ ਤੇ ਪਿਆ ਸੀ ਮੇਰਾ ਲਨ ਡਾਂਗ ਵਾਂਗ ਖੜਾ ਸੀ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਚ। ਹੋਰ ਕੋਈ ਕਪੜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਕੋਲ ਪੋਚਾ ਲਗਾ ਕੇ ਗਈ ਸੀ ਉਸਨੇ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਦੇਖਿਆ ਹੋਵੇ। ਸਾਲੀ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਆਈ ਜਾਵੇ। ਮੈ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਲੋਰ ਪਾਈ ਤੇ ਉਦੋਂ ਨੂੰ ਭਾਬੀ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਲੇ ਆਈ। ਮੈ ਚਾਹ ਫੜ ਲਈ ਓਹ ਚਾਹ ਫ਼ੜਾ ਕੇ ਰੋਟੀ ਬਣਨ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੈ ਨਹਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਭਾਬੀ ਦਹੀ ਨਾਲ 2 ਪਰਾਂਠੇ ਬਣਾ ਲਿਆਈ। ਮੈ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਖਾਣਾ ਖਾ ਕੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸੋਚਦੇ ਦਾ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ। ਸਾਲ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਕਪੜੇ ਨੀ ਉਤਾਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਮੈ 5 ਵਜੇ ਘਰ ਗਿਆ । ਭਰਜਾਈ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਜਾਂਦੇ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿਹਾ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ ਅੱਜ ਆਹ ਘਰ ਮੈਨੂੰ ਖਾਣ ਨੂੰ ਆਉਂਦਾ। ਜੀ ਨੀ ਲਗਦਾ ਕੱਲੀ ਦਾ। ਮੈ ਐਵੇਂ ਬਹਾਨਾ ਜਿਹਾ ਬਣਾਇਆ ਪਰ ਮੈ ਸ੍ਮਜਦਾ ਸੀ ਭਾਬੀ ਵਿਚਾਰੀ ਕਿੰਨੀ ਕੱਲੀ ਸੀ। ਪਤੀ ਦੂਰ ਸੀ ਧੀ ਵੀ ਦੂਰ ਸੀ ਮੈ ਵੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਦੂਰ। ਮੈ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਲਏ ਤੇ ਬਾਹਰ ਲਾਨ ਚ ਬੈਠ ਗਿਆ । ਭਾਬੀ ਆ ਗਈ ਕੋਲ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਤੇਰਾ ਬਜ਼ਾਰ ਜਾਣ ਦਾ ਮਨ ਤਾਂ ਨੀ........
ਭਰਜਾਈ ਬੋਲੀ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕਰਨਾ ਜਾਕੇ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਥੱਕਿਆ ਆਇਆਂ ਪੈਗ ਲਾਉਣਾ ਹੋਣਾ ਮੈ ਏਥੇ ਹੀ ਲਿਆਵਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਭਾਬੀ ਨਹੀਂ ਮੈ ਉਥੇ ਹੀ ਲਗਾ ਲਉ ਤੁਸੀ ਕਾਹਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਉਣਾ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਮੇਰੀ ਇੱਕ ਨੀ ਸੁਣੀ ਤੇ ਬਾਹਰ ਗਾਰਡਨ ਚ ਹੀ ਬੋਤਲ ਤੇ ਪਾਣੀ ਚੁੱਕ ਲਿਆਈ। ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਫ਼ੜਾ ਕੇ ਓਹ ਰਸੋਈ ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਆਂਡਿਆ ਦੀ ਭੁਰਜੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ। ਮੈ ਇੱਕ ਕਰੜਾ ਜਾ ਪੈਗ ਲਾ ਲਿਆ।
ਭਾਬੀ ਆ ਗਈ ਭੁਰਜੀ ਬਣਾ ਕੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਧੰਨਵਾਦ ਤੇਰਾ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਏਨਾ ਸੋਚਿਆ। ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ ਧੰਨਵਾਦ ਕਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਤੂੰ ਬੇਗਾਨਾ ਥੋੜੀ ਆ ਸਾਡਾ ਕਿੰਨਾ ਕਰਦਾ ਕਦੇ ਜਵਾਬ ਨੀ ਦਿੰਦਾ। ਮੈ ਕੀ ਬੋਲਦਾ ਚੁੱਪ ਹੀ ਰਿਹਾ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਅੱਜ ਬੜਾ ਪਤਲਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਸੀ। ਬਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਾਈ ਵੈਸੇ ਵੀ ਭਾਬੀ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਸੀ। ਮੈ ਕਦੇ ਵੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਗਲਤ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਵਾਲ ਹੀ ਪੈਦਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਮੈ ਗਲਤ ਸੋਚਦਾ। ਪਰ ਭਾਬੀ ਦੇ ਦਿਲ ਚ ਸ਼ਾਇਦ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕੁਝ ਹੋਵੇ ਉਸਦਾ ਪਤਾ ਨੀ ਮਨੂੰ। ਮੈ ਇੱਕ ਪੈਗ ਹੋਰ ਲਾਇਆ ਵਧੀਆ ਸਰੂਰ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਬੋਲਾ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਬੋਲੋ ਭਰਜਾਈ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਤੇਰੀ ਆਹੀ ਉਮਰ ਆ ਮੇਰੇ ਤੋ ਸੰਗਿਆ ਨਾ ਕਰ ਜੇਕਰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਗੱਲ ਕਰ ਲਓ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਨਾਲ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਭਾਬੀ ਐਸੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ। ਇਸਤੋ ਜਿਆਦਾ ਭਾਬੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਸਕੀ ਨਾ ਹੀ ਮੈ ਬੋਲਿਆ। ਮੈ ਉਠ ਕੇ ਰੂਮ ਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਭਾਬੀ ਰੋਟੀ ਬਣਨ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੈ ਰੋਟੀ ਲੇਟ ਖਾਨਾ ਭਾਬੀ ਥੋੜਾ ਜਲਦੀ ਖਾ ਲੈਂਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਭਾਬੀ ਮੇਰੇ ਕਰੀਬ ਆਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਆ ਪਰ ਮੈ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਰੋਟੀ ਖਾਕੇ ਭਾਬੀ ਬਾਹਰ ਤੁਰਨ ਜਾਣ ਲਗ ਪਈ ਸੀ। ਮੈ ਕਾਫੀ ਪੀ ਲਈ ਸੀ ਭਾਬੀ ਬਾਹਰੋ ਆਈ ਤੇ ਗਰਮ ਗਰਮ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਚ ਹੀ ਆ ਗਈ। ਮੈ ਥਾਲੀ ਫ਼ੜੀ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲੱਗਾ। ਭਾਬੀ ਦੇ nighty ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ । ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੀ ਸੀ ਪੱਟ ਨੰਗੇ ਸੀ ਅੰਦਰਲਾ ਸ਼ਰੀਰ ਬਾਹਰ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਾਰਾ ਸਰੀਰ ਅੰਦਰਲੀ ਕੈਦ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਕੰਟਰੋਲ ਕੀਤਾ। ਭਾਬੀ ਨੇ smile ਦਿਤੀ ਤੇ ਭਾਂਡੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਤੁਰ ਗਈ। ਤੁਰਦੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਮੈਨੂੰ invite ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਗੱਲ ਪੱਕੀ ਸੀ ਭਾਬੀ ਨੇ ਮੇਰਾ ਸੰਦ ਦੇਖ ਲਿਆ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਏਥੇ ਆਕੇ ਕਾਫੀ ਬਦਲ ਗਈ ਸੀ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋਈ ਮੈ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਉਸਨੂੰ ਦਸ ਦਿੱਤਾ। ਓਹ ਹਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਦੇਵਰ ਆ ਉਸਦਾ ਬੇਚਾਰੀ ਨੂੰ ਇਹ ਥੋੜੀ ਪਤਾ ਵੀ ਤੂੰ ਜਵਾਈ ਆ ਉਸਦਾ। ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਹਸ ਪਏ ਮੈ ਕਿਹਾ ਹਾ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸਹੀ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਅਗਰ ਤੁਸੀ ਕਰਨਾ ਹੋਇਆ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਮੈ ਤੇਰੀ ਈਮਾਨਦਾਰੀ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੀ ਆ ਪਰ ਮੰਮੀ ਵੀ ਕੀ ਕਰੇ ਬੇਚਾਰੀ ਕੱਲੀ ਆ ਪਿਆਰ ਮਿਲਦਾ ਹੀ ਨੀ ਉਸਨੂੰ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਪਾਗ਼ਲ ਆ ਤੇਨੂੰ ਪਤਾ ਕੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਆ। ਮੈਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਮੈ ਫੋਨ.. ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਪੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਫੀਲਿੰਗ ਜਿਆਦਾ ਲੈ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਫੋਨ ਕੀਤੇ ਮੈ ਚੁੱਕੇ ਨੀ। ਉਸਨੇ ਮੈਸੇਜ ਕਰਕੇ ਮਾਫੀ ਮੰਗੀ ਤਾਂ ਮੈ ਮਾਫ਼ ਕਰਤੀ। ਕੀ ਕਰਦਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਸੀ ਓਹ। 9 ਕੂ ਬਜੇ ਭਾਬੀ ਮੈਨੂੰ ਦੁੱਧ ਦੇਣ ਆਈ ਮੈ ਬਿਲਕੁਲ ਸਵੇਰ ਵਾਂਗ ਪਿਆ ਸੀ ਕੱਲੇ ਅੰਡਰਵਿਅਰ ਚ। ਓਹ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਤੇ ਹੀ ਰੁਕ ਗਈ। ਮੈ ਬੈਠਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਦੁੱਧ ਮੇਰੇ ਸਿਰਾਹਣੇ ਰੱਖਤਾ। ਬੋਲੀ ਓਹ ਵੀ ਕੁਝ ਨੀ ਤੇ ਮੈ ਵੀ ਕੁਝ ਨੀ। ਉਸਦੇ ਸਾਹ ਤੇਜ਼ ਚੱਲਣ ਲੱਗੇ। ਮੇਰੇ ਵੀ। ਸੋਚ ਰਹੀ ਹੋਣੀ ਮੈਨੂੰ ਫੜ ਲਵੇ ਚੁੱਕ ਲਵੇ ਲੱਤਾਂ ਪਰ ਮੈ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਫੇਰ ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਦ ਸਿਰਫ ਸਾਹਾਂ ਵਰਗੀ ਆਵਾਜ਼ ਚ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਇਸਨੂੰ ਵੀ ਉਤਾਰ ਕੇ ਸੋਇਆ ਕਰ। ਏਨਾ ਬੋਲ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ ਤੇ ਹੱਥ ਲਨ ਤੇ ਰੱਖਤਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਕੀ ਹੋਇਆ ਤੈਨੂੰ ਮੈ ਕਮਲ ਆ ਤੇਰਾ ਹਸਬੈਂਡ ਨੀ। ਮੈ ਪਰਾ ਨੂੰ ਧੱਕ ਦਿੱਤੀ। ਓਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲੀ ਮੇਰੇ ਉਪਰੋ ਉਠੀ ਸੌਰੀ ਬੋਲੀ ਤੇ ਚਲੀ ਗਈ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਓਹ ਨਰਾਜ਼ ਹੋਕੇ ਗਈ ਸੀ। ਮੈ ਵੀ ਚੱਜ ਨਾਲ ਸੋ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ ਭਾਬੀ ਦਾ ਪਤਾ ਨੀ। ਜੌ ਹੋਇਆ ਵਧੀਆ ਨਹੀ ਹੋਇਆ। ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਆ ਪੁੰਨ ਹੁੰਦਾ ਕਿਸੇ ਪਿਆਸੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦੇਣ ਚ। ਪਰ ਓਹ ਕੀ ਜਾਣੇ ਮੈ ਕਿਉੰ ਨੀ ਕਰ ਸਕਿਆ ਕੁਝ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਭਾਬੀ ਨੇ ਬੁਲਾਇਆ ਨੀ ਮੈਨੂੰ। ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ ਮੈ ਖਾ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਹੋਟਲ ਚ । ਫੁਦੀ ਮਾਰੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਪਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨੀ ਸੀ ਅੱਜ। ਜੌ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਓਹ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਵੀ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਘਰ ਗਈ ਕੱਲੀ ਮੈ ਬਾਅਦ ਚ ਗਿਆ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਵੀ ਭਾਬੀ ਉਨੀ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਵਕਤ ਤੇ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਚਲੀ ਗਈ ਓਹ ਮੈ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਬੋਲ ਚਾਲ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਘਾਟ ਗਈ ਭਾਬੀ ਦੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ। ਇਸ ਤਰਾ 15 ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰ ਗਏ। ਭਾਬੀ ਨਾ ਤਾਂ ਗੁੱਸੇ ਸੀ ਨਾ ਨੌਰਮਲ ਸੀ ਓਹ ਅਲਗ ਹੀ ਵਤੀਰਾ ਅਪਣਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈ 12 ਕੂ ਵਜੇ ਫ਼ਰੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਸੋਚਿਆ ਚਲੋ ਭਾਬੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਉਸਦਾ ਗੁੱਸਾ ਘੱਟ ਕਰਦਾ। ਮੈ ਘਰ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਕਾਰ ਬਾਹਰ ਹੀ ਰੁਕਦੀ ਸੀ। ਘਰ ਗਿਆ ਕੁਝ ਫਰੂਟ ਵਗੈਰਾ ਲੈਕੇ ਗਿਆ।
ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਬੁਰਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਮੈ ਤਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਤਾਹੀ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਮਾ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਪਰ ਭਾਬੀ ਦਾ ਤਾਂ ਮੈ ਦਿਓਰ ਸੀ। ਦਿਓਰ ਤਾਂ ਮਾਰਦੇ ਹੀ ਆ ਭਾਬੀਆਂ ਦੀ ਫੁਦੀ।ਭਾਬੀ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਗਲਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬਾਕੀ ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆ ਉਸਦਾ ਬੰਦਾ ਬਹੁਤ ਵਕਤ ਤੋ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੂਜਾ ਹੁਣ ਓਹ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਸੀ ਕੱਲੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੇ ਤੀਜਾ ਲਨ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਮੇਰਾ।
ਮੈ ਇਹੀ ਸਭ ਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਰੂਮ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿਕਲ ਗਈ ਭਾਬੀ ਜਮਾਂ ਨੰਗੀ ਮਲਮਲ ਵਰਗਾ ਬਦਨ ਪੋਲੇ ਪਰ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਗੋਲ ਗੋਲ ਧੁੰਨੀ ਮੁੰਮੇ ਭਾਰੀ ਗੋਲ ਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੇ। ਭਾਬੀ ਏਨੀ ਬੰਬ ਆ ਤਾਂਹੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਐਨੀ ਸੋਹਣੀ ਆ। ਭਾਬੀ ਦੇ panty ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਸੀ ਕਛੇਹਿਰਾ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਛਹਿਰੇ ਨਾਲ ਭਾਬੀ ਕਿਤੇ ਜਿਆਦਾ ਸੈਕਸੀ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਭਾਰੀ ਤੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਚਿੱਤੜ ਕਛਿਹਰੇ ਚ ਬੜੇ ਸੋਹਣੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸੀ। ਕੱਛਾ ਚ ਬਾਲ ਨਹੀਂ ਮੁੰਨੇ ਸੀ ਉੱਨਾ ਬਾਲਾਂ ਨਾਲ ਜਿਆਦਾ ਸੈਕਸੀ ਲਗਦੀ ਸੀ। ਕੌਡੀ ਹੋਈ ਸੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਮੇਰਾ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਲੈਕੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਚੁੰਮ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸੁੰਘ ਰਹੀ ਸੀ। ਫੁਦੀ ਤੇ ਰਗੜ ਰਹੀ ਸੀ। ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ " ਕਮਲ ਮੇਰੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਹਾਏ ਵੈ ਤੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਮਰਗੀ ਮੈ। ਦਾਣਾ ਰਗੜ ਰਹੀ ਸੀ ਉਂਗਲਾ ਨਾਲ। ਮੇਰੇ ਹੋਸ਼ ਉੱਡ ਗਏ। ਤੀਵੀਂ ਜਦੋ ਕੱਲੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਕਿੰਨੀ ਲੁੱਚੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਆ ਗਿਆ। ਮੈ ਅੱਗੇ ਪੈਰ ਪੁੱਟਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਇੱਕ ਨੇਪਾਲੀ ਬਿਲਕੁਲ ਨੰਗਾ ਲਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਮੇਰੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚੋ ਬਾਹਰ ਆਇਆ। ਮੈ ਹਿੱਲ ਗਿਆ ਦੇਖ ਕੇ । ਮਤਲਬ ਭਾਬੀ ਨੇਪਾਲੀ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਹੋਗੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਨਾਹ ਮਗਰੋਂ। ਨੇਪਾਲੀ ਨੇ ਕੌਡੀ ਹੋਈ ਦੇ ਹੀ ਸਣੇ ਕਛਹਿਰੇ ਲਨ ਪਾਂ ਲਿਆ ਅੰਦਰ। ਦੇਖ ਕੇ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਨੇਪਾਲੀ ਕਾਫੀ ਦਿਨ ਤੋ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪੰਜਾਬਣ ਜੱਟੀ ਦੀ। ਮੈ ਇਹ ਤਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਇਹ ਜੋਂ ਨੇਪਾਲੀ ਘਰਾਂ ਚ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਆ ਇਹ ਫੁਦੀ ਬਹੁਤ ਮਾਰਦੇ ਆ ਸਾਡੀ ਜਨਾਨੀਆ ਦੀ। ਜਨਾਨੀਆ ਆਪ ਦਿੰਦੀਆਂ ਏਨਾ ਦਾ ਕਸੂਰ ਨੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਨਸ਼ਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵਿਹਲੇ ਹੋਣ ਤਾਹੀ ਤੀਵੀਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ। ਭਾਬੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਮੈ ਖੜਕੇ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਇਹ ਤਾਂ ਹੋ ਨੀ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਮੈ ਡੰਡਾ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਬਾਹਰੋ ਤੇ ਘਰ ਦਾ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰਤਾ ਦੂਸਰਾ ਗੇਟ ਜੋਂ ਮੈਨ ਗੇਟ ਸੀ ਕੋਠੀ ਦਾ ਓਹ ਵੀ ਬੰਦ ਕਰਤਾ ਅੰਦਰੋ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਗਿਆ ਉੱਨਾ ਕੋਲ। ਦੋਨੋ ਐਨੇ ਅੰਨੇ ਹੋਏ ਸੀ ਉੱਨਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨੀ ਸੀ ਮੈ ਕਦੋ ਆਇਆ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕੀਤੇ ਤੇ ਸਿਰ ਤੇ ਖੜ ਗਿਆ ਆਕੇ। ਨੇਪਾਲੀ ਜਦ ਘੱਸਾ ਲੱਗਿਆ ਮਾਰਨ ਮੈ ਜੋਰ ਦੀ ਮਾਰਿਆ ਡੰਡਾ ਨੇਪਾਲੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ। ਨੇਪਾਲੀ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖਿਆ ਮੈ ਖੜਾ ਸੀ। ਨੇਪਾਲੀ ਡਰ ਗਿਆ ਤੇ ਭਾਬੀ ਵੀ। ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੇਨੂੰ ਬਾਅਦ ਚ ਦੇਖਦਾ ਪਹਿਲਾ ਇਸਨੂੰ ਦੇਖ ਲਾ। ਮੈ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਮਾਰੇ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹੱਥ ਬੰਨ ਲਏ ਨੇਪਾਲੀ ਨੇ। ਮੈ ਬਹੁਤਾ ਨੀ ਕੁੱਟਿਆ ਕਿਉੰਕਿ ਭਾਬੀ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਆਇਆ ਓਹ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਥੋੜੀ ਆਇਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਿਕਲ ਇਥੋਂ ਨਾਲੇ ਉਥੋਂ ਵੀ ਨਿਕਲ ਜਿੱਥੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਵਰਨਾ ਮੇਰੇ ਤੋ ਬੂਰਾ ਕੋਈ ਨੀ। ਓਹ ਭੱਜ ਗਿਆ ਵਰੋਲਾ ਬਨ ਗਿਆ। ਭਾਬੀ ਨੀਵੀਂ ਪਈ ਖੜੀ ਸੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭੈਣਚੋਦੇ ਤੈਨੂੰ ਐਨੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਆ ਨੇਪਾਲੀ ਅੱਗੇ ਕੌਡੀ ਹੋਗੀ। ਥੋੜਾ ਟਾਈਮ ਰੁੱਕ ਜਾਂਦੀ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇਰਾ ਬੰਦਾ ਦੇ ਲੈਂਦੀ ਜਿੰਨੀ ਦੇਣੀ ਆ। ਥੱਪੜ ਵੀ ਵੱਜ ਗਿਆ ਮੇਰੇ ਤੋਂ......

 

[Sandhu jatt]

ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਮੈ ਕਪੜੇ ਪੌਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਪਰ ਭਾਬੀ ਨਹੀਂ ਮੰਨੀ । ਓਹ ਬੋਲੀ " ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਤਾ ਨੀ ਸੀ ਕੁਛ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤੇਰਾ ਭਰਾ ਮਿਲਿਆ ਮੇਰੇ ਕਰਮ ਮਾੜੇ ਸੀ। ਬੱਚੇ ਪੈਦਾ ਤਾਂ ਕਰਤੇ ਪਰ ਤੀਵੀਂ ਖੁਸ਼ ਕਦੇ ਨੀ ਕਰੀ। ਬੱਸ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਪਾਸਾ ਵੱਟਿਆ। ਵਿਆਹ ਤੋਂ 2 ਮਹੀਨੇ ਤਕ ਤਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਠੀਕ ਸੀ ਬਾਅਦ ਚ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨੀ ਸੀ ਲਗਦਾ ਕਦੋ ਅੰਦਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਦੋ ਬਾਹਰ " ਮੈ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਭਾਬੀ ਖੁਲ ਕੇ ਦਸ ਕੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਆ ਸਮਝ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ। ਓਹ ਬੋਲੀ " ਤੇਰੇ ਭਰਾ ਦਾ ਮੂੰਗਫ਼ਲੀ ਵਰਗਾ ਆ ਬਹੁਤ ਛੋਟਾ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨੀ ਲਗਦਾ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆ" ਮੈ ਕੀ ਬੋਲਾ ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇ।
ਓਹ ਬੋਲੀ " ਜਵਾਕ ਹੋਗੇ ਮੈ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਅੰਦਰ ਹੀ ਮਾਰ ਲਈ ਜਵਾਕਾਂ ਚ ਦਿਲ ਲਾ ਲਿਆ। ਕਿਤੇ ਆਉਣਾ ਜਾਣਾ ਵੀ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉੱਪਰ ਤੋ ਘਰ ਵੀ ਪਿੰਡ ਤੋ ਬਾਹਰ ਆਪਣੇ। ਆਪ ਤਾਂ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਦਸ ਦਸ ਦਿਨ ਘਰ ਨੀ ਸੀ ਆਉਂਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਮੈ ਸਭ ਕੁਝ ਮਨ ਚ ਮਾਰ ਕੇ ਜਵਾਕ ਪਾਲੇ ਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ " ਭਾਬੀ ਕਦੇ ਸੁਣੀ ਹੀ ਨੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਐਸੀ। ਤੁਸੀ ਇਲਾਜ਼ ਕਰਾ ਲੈਂਦੇ ਅੱਜ ਕੱਲ ਕੀ ਨੀ ਹੁੰਦਾ?
ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਮੈ ਬਹੁਤ ਬਾਰ ਕਿਹਾ ਤੁਸੀ ਦਵਾਈ ਲੈਲੋ ਪਰ ਉਲਟਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲੜ ਪੈਂਦਾ ਬੋਲਦਾ ਤੇਰੇ ਪਿਓ ਕੋਲ ਸ਼ੱਡ ਆਉਣਾ ਜੈ ਜਿਆਦਾ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਆ ਓਹ ਹੋਰ ਭਾਲਦੂ ਕੋਈ ਵੱਡੇ ਸੰਦ ਵਾਲਾ। ਭਾਬੀ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਛਤਾਵਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫੇਰ ਬੋਲੀ ਮੈ ਦਿਲ ਸਮਝਾ ਲਿਆ ਤੇ ਦਿਲ ਪਾਠ ਪੂਜਾ ਚ ਲਾ ਲਿਆ। ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦੀ।ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਪਰ ਤੂੰ ਕਦੇ ਉਸ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਹੀ ਨੀ ਮੈਨੂੰ। ਹੁਣ ਜਦੋਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ ਤੂੰ ਐਥੇ ਆਏ ਓ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਲਗਦਾ। ਐਥੇ ਆਈ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੱਲੀ ਇਸ ਘਰ ਚ ਰਹਿਕੇ ਦਿਲ ਚ ਜਜਬਾਤ ਉਠ ਖੜੇ। ਇੱਕ ਸਵੇਰ ਤੇਰਾ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਦਾ ਆਕਾਰ ਦੇਖ ਕੇ ਮੇਰੇ ਤੋ ਰਿਹਾ ਨੀ ਜਾਂਦਾ ਮੈ ਕੀ ਕਰਾ ਮੇਰਾ ਕਸੂਰ ਕੀ ਆ ? ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਹਿਕ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ " ਭਾਬੀ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਮੇਰੀ ਗਲਤੀ ਆ ਮੈ ਹੱਥ ਚੁੱਕ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਭਾਬੀ " ਓਹ ਬੋਲੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਚੁੱਕਣ ਦਾ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਬੁਰਾ ਨੀ ਲੱਗਿਆ ਜੇਕਰ ਤੇਰੀ ਕੁਛ ਲਗਦੀ ਸੀ ਤਾਹੀ ਚੁੱਕਿਆ " ਮੈ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਸੇ ਔਰਤ ਨਾਲ ਇਸਤੋ ਬੁਰਾ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਨੇ ਐਨੀ ਸੋਹਣੀ ਔਰਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਰਕ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ। ਕੱਲੇ ਪੈਸੇ ਨੂੰ ਕੀ ਚੱਟਣਾ ਦੱਸੋ। ਮੈ ਫੇਰ ਭਾਬੀ ਤੋ ਮਾਫੀ ਮੰਗੀ। ਮੈ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਾਰੇ ਦੱਸਾਂ ਕੇ ਨਹੀਂ। ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਬਿਠਾਇਆ ਤੇ ਚੁੰਨੀ ਦਿੱਤੀ ਉੱਨਾ ਨੂੰ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਬੋਲ ਉਹੀ ਨੇਪਾਲੀ ਪਸੰਦ ਤੇਨੂੰ ਹੁਣੇ ਲੈ ਆਉਣਾ ਕਿਤੋਂ ਭਾਲ ਕੇ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਨੇਪਾਲੀ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਆਇਆ ਸੀ ਮੇਰੇ ਤੋ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਲਾਈਨ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਭਾਬੀ ਨਾਲ ਮੈ ਨੇਪਾਲੀ ਵਾਲਾ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਭਾਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਿਆ ਤਾਂ ਭਾਬੀ ਦੀ ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਈ ਅੱਖਾ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਡੂੰਘੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲਗ ਪਈ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਆ। ਭਾਬੀ ਜਮਾ ਭੈਂਗੀ ਗਰੇਵਾਲ ਵਰਗੀ ਲਗਦੀ ਆ। ਮੁੰਮੇ ਤੇ ਬੁੰਡ ਉਸਦੇ ਵਰਗੀ ਆ ਜਮਾ। ਫੁਦੀ ਉਸਦੇ ਵਰਗੀ ਨੀ ਫਰਕ ਆ ਫੁਦੀ ਜਮਾ ਸੀਲ ਬੰਦ ਆ। ਹੱਥ ਕੀ ਫੇਰਿਆ ਬੁੰਡ ਤੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਮਰਦ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਈ। ਭਾਬੀ ਦਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਮਰਦ ਮੰਗਦਾ ਸੀ। ਤੁਰਨ ਵੇਲੇ ਚਿੱਤੜ ਹਿੱਲ ਹਿੱਲ ਮਰਦ ਮੰਗਦੇ ਸੀ । ਚਿੱਤੜਾਂ ਰੂਪੀ ਟਿੱਬਿਆਂ ਚ ਪਿਆ ਡੂੰਘਾ ਖੂਹ ਮਰਦ ਮੰਗਦਾ ਸੀ। ਹਿੱਕ ਤੇ ਬੈਠੇ 2 ਕਬੂਤਰ ਮਰਦ ਮੰਗਦੇ ਸੀ। ਇੱਕ ਦੁੱਜੇ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੇ ਭਾਰੀ ਦੁੱਧ ਵਰਗੇ ਪੱਟ ਮਰਦ ਮੰਗਦੇ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਲਨ ਮੰਗਦੀ ਸੀ।
ਮੈ ਸੋਚ ਲਿਆ ਐਨੀ ਪਿਆਸੀ ਭਾਬੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤਾਂ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਆ ਸੱਚੀ ਪੁੰਨ ਦਾ ਕੰਮ ਆ ਨਾਲੇ ਜਿੰਮੇਦਾਰੀ ਆ ਸਾਡੀ। ਓਹ ਸਾਡਾ ਲੋਂਡਾ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਤਰਸਾਈ ਗਿਆ ਐਨੇ ਸਾਲ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਜੋਂ ਵੀ ਸੋਚੇ ਮੈ ਭਾਬੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਨੀ ਹੀ ਮਾਰਨੀ ਸੀ ਅੱਜ। ਜੇਹ ਓਹ ਪੁੱਛ ਵੀ ਲਵੇ ਤਾਂ ਕਹਿ ਦੇਵਾਗਾ ਜਿਵੇਂ ਭਾਬੀ ਕਪੜੇ ਮੰਗਦੀ ਆ ਕਪੜੇ ਦੇ ਦਿੰਨਾ ਖਾਣ ਨੂੰ ਮੰਗਦੀ ਆ ਤਾਂ ਖਾਣ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿਨਾ ਓਵੇਂ ਲਨ ਮੰਗਿਆ ਮੈ ਲਨ ਦੇਤਾ ਕੋਈ ਵੱਖਰੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਕੀਤੀ ਨੀ।
ਭਾਬੀ ਖੜ੍ਹੀ ਖੜ੍ਹੀ ਜਦ ਪਰਾ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਡੋਰ ਟੁੱਟੀ ਤੇ ਮੈ ਭਾਬੀ ਦੀ ਬਾਹ ਫੜਕੇ ਖਿੱਚ ਲਈ ਆਪਣੇ ਵੱਲ। ਮੁੰਮੇ ਵੱਜੇ ਆਕੇ ਮੇਰੀ ਹਿੱਕ ਨਾਲ। ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਝੁਕਾ ਲਈਆਂ ਰੰਨ ਨੇ। ਲਨ ਵੀ ਸਿਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਮੁੱਲ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲੈਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਵੱਜਿਆ ਭਾਬੀ ਦੀ ਧੁੰਨੀ ਚ। ਰੰਨ ਨੇ ਲਨ ਤਾਂ ਕਦੇ ਦੇਖਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੁਲੀ ਨਾਲ ਖੇਡ ਕੇ ਟਾਈਮ ਪਾਸ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਹੱਥ ਥੋਡੀ ਦੇ ਹੇਠ ਕਰਕੇ ਭਾਬੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਉਪਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕਿਹਾ " ਭਾਬੀ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਅੱਜ ਤੋਂ ਮੈ ਮਾਰੂ । ਤੂੰ ਅੱਜ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਤੇਰੀ ਅਸਲੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਆ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਅੱਜ ਰਾਤ ਕਮਲ ਤੇਰੀ ਐਨੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰੂ ਕੱਲ ਨੂੰ ਜੇਕਰ ਸਿੱਧੀ ਤੁਰ ਪਈ ਮੈਨੂੰ ਜੱਟ ਦਾ ਪੁੱਤ ਨਾ ਕਹੀਂ" ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰੰਨ ਦਾ ਰੰਗ ਗੁਲਾਬੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਲੂੰ ਲੂੰ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ । ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਅੱਖਾਂ ਚ ਹਜ਼ਾਰਾ ਸੁਪਨੇ ਸੱਚ ਹੁੰਦੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣ ਲੱਗੇ। ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਪਿਆਸੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਅੱਜ ਬੱਦਲ ਚੜ ਆਏ ਮੀਂਹ ਪੈਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਹੋਗੀ। ਰੰਨ ਨੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ ਤੇ ਬੋਲੀ " ਮੈ ਤੇਰੀ ਆ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾ ਤੋ ਦਿਲ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇਰੇ ਤੇ ਤੂੰ ਅੱਜ ਮੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਖੁਸ਼ ਆ ਮੈ" ਅੱਖਾਂ ਚ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ । ਬੜੀ ਤੇਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਆ ਪਿੰਡੇ ਦੀ ਅੱਗ। ਜਨਾਨੀ ਅੰਨ ਬਿਨਾ ਸਾਰ ਲੂ ਲਨ ਬਿਨਾ ਨੀ ਸਾਰ ਸਕਦੀ ਗੱਲ ਸੱਚੀ ਆ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾਂ ਕੇ ਚੂਸ ਦਿੱਤੀ ਸਾਡੇ ਲੋਂਡੇ ਦੀ ਤੀਵੀਂ। ਗੁੱਸਾ ਬਹੁਤ ਸੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਸਾਡੇ ਆਲੇ londe ਲਈ.....
ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ ਹਜੇ ਨੰਗੀ ਹੀ ਸੀ ਚੁੰਨੀ ਦਿੱਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਮੈ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਜੋਂ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਆਕੜ ਗਏ ਨਿੱਪਲ ਮੇਰੀ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਕੇ ਸਖ਼ਤ ਹੋ ਗਏ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਆਈ ਖੁਸ਼ੀ ਦਸ ਰਹੀ ਸੀ ਲਨ ਦਾ ਸਾਈਜ਼ ਕਿੰਨਾ ਜਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ। ਰੰਨ ਕਮਲੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ। ਅੱਜ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲਨ ਦਾ ਸਾਈਜ਼ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤਾਹੀ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਲਨ ਨੂੰ ਟੋਹਣ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈ ਭਾਬੀ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ " ਨਾ ਭਾਬੀ ਮੇਰੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਖੁੱਡ ਚੋ ਬਾਹਰ ਨਾ ਕਡ ਰਾਤ ਨੂੰ ਅੱਜ ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇਰੇ ਡੰਗ ਮਾਰਨ ਬਾਹਰ ਆਜੂ" । ਹੁਣ ਤੂੰ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਤੇ ਆਜਾ ਬਜ਼ਾਰ ਚੱਲੀਏ। ਆਜਾ ਤੈਨੂੰ ਅੱਜ ਮੈ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੁੰਦੀ ਨੂੰ ਅੱਖੀਂ ਦੇਖਣਾ। ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਸੁੱਤਾ ਰਹਿਣ ਦੇ ਭਾਬੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਜੰਗ ਲੜਨੀ ਆ ਮੇਰੇ ਬੱਬਰ ਸ਼ੇਰ ਨੇ " ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਭਾਬੀ ਦੀ ਹੱਸੀ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਉਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਸੱਚੀ ਗੁਲਾਬੀ ਹੋ ਗਿਆ।
ਮੈ ਵੀ ਇਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਓਹ ਪਿਛਲੀਆਂ ਤਕਲੀਫਾ ਭੁੱਲ ਕੇ ਹੁਣ ਖੁਸ਼ ਰਹੇ। ਮੈ ਕਹਾਣੀ ਪੜ ਰਹੇ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਵੀ ਕਹਿਣਾ ਕੇ ਅਗਰ ਤੁਸੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਨੀ ਰਖ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਖਰਾਬ ਨਾ ਕਰੋ। ਬੰਦਾ ਤਾਂ ਬੋਲ ਕੇ ਦੱਸ ਦਿੰਦਾ ਕੁੜੀ ਤਾਂ ਦੁੱਖ ਦਿਲ ਚ ਹੀ ਸਮਾ ਲੈਂਦੀ ਆ। ਲਵ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜੇ ਹੋਵੋ ਨੌਕਰੀ ਕਰੋ ਜਾ ਕੁਝ ਹੋਰ ਪਰ ਨਿਕੰਮੇ ਹੋਕੇ ਲਵ ਮੈਰਿਜ ਨਾ ਕਰੋ ਜਿੰਦਗੀ ਗਾਲ ਦਿਉਗੇ ਕੁੜੀ ਦੀ। ਬਾਅਦ ਚ ਤਲਾਕ ਜਾ ਧੋਖਾ ਮਿਲਦਾ।
ਪਿਆਰ ਕਰੋ ਤਾਂ ਉਸ ਪਿਆਰ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਲਈ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰੋ। ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਅਗਰ ਤੁਸੀ ਸੈਕਸ ਕਰਕੇ ਔਰਤ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਵੀ ਸ਼ਾਦੀ ਨਾ ਕਰੋ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਰਬਾਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਗਲਤੀ ਤੁਹਾਡੀ ਸਜ਼ਾ ਓਹ ਭੁਗਤੇ ਇਹ ਸਹੀ ਗੱਲ ਨੀ। ਫੇਰ ਓਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਫੁਦੀ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲਗਦਾ।
ਲਓ ਜੀ ਭਾਬੀ ਤਿਆਰ ਹੋਗੀ ਨਹਾ ਕੇ 3 ਕੂ ਬਜੇ ਅਸੀ sec 17 ਚਲੇ ਗਏ shopping ਕਰਨ। ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਲਹਿੰਗਾ ਦਵਾਇਆ ਇਨਰ ਕਪੜੇ ਦਵਾਏ। ਸੈਲੂਨ ਚ ਗਈ । ਮੈ body sprey ਵਗੈਰਾ ਲਏ। ਮਹਿੰਗੀ ਵਾਈਨ ਲਈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਪਿਲਾਣੀ ਸੀ ਰਾਤ ਨੂੰ। ਬਾਕੀ ਹੋਰ ਸਮਾਨ ਲਿਆ ਭਾਬੀ ਨੇ ਔਰਤਾਂ ਵਾਲਾ। 6 ਵਜੇ ਘਰ ਆਗੇ ਅਸੀ। ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਦੇਖ ਨਸ਼ਾ ਚੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅੱਜ ਤੀਵੀਂ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਮੋਟੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਲਨ ਦਾ। ਸਾਨੇ ਦਾ ਤੇਲ ਲਾ ਲਾ ਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਮੈ ਤਾਹੀ ਐਡਾ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮਹਿੰਦੀ ਵੀ ਲਗਾ ਕੇ ਆਈ ਭਾਬੀ। ਚੂੜਾ ਵੀ ਲਿਆਂਦਾ ਮੈ ਦਵਾਇਆ ਸੀ।
ਮੈ ਕੋਈ ਕਸਰ ਨੀ ਸ਼ੱਡਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ। ਵੈਸੇ ਇਹ ਕੰਮ ਪਤੀ ਕਰੇ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਪਰ ਭਾਬੀ ਦਾ ਪਤੀ ਤਾਂ ਮਰਦ ਹੈਨੀ ਸੀ ਬੱਕਰੀ ਸੀ ਮੇਰਾ ਸਾਲ਼ਾ।
ਮੈ ਇੱਕ ਪੈਗ ਲਾ ਲਿਆ 6 ਕੂ ਵਜੇ। ਭਾਬੀ ਨਹਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਫੁੱਲ ਲੈਕੇ .
ਬੈੱਡਰੂਮ ਚ ਗਿਆ ਸੋਚਿਆ ਚਲੋ ਫੁੱਲ ਸਜ਼ਾ ਦੇਵਾ ਬੈਡ ਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਸੇਜ਼ ਤੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਰਖਨਾ ਅੱਜ। ਮੈ ਗਿਆ ਰੂਮ ਚ ਤਾਂ ਬੈਡ ਤੇ ਚਾਦਰ ਵੀ ਉਹੀ ਪਈ ਸੀ ਜੋਂ ਮੈ ਵਰਤ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਅਲਮਾਰੀ ਚੋ ਨਵੀਂ ਚਾਦਰ ਕੱਢੀ ਤੇ ਵਿਛਾ ਦਿੱਤੀ। ਚਾਦਰ ਤੇ ਫੁੱਲ ਵਿਛਾ ਦਿੱਤੇ। ਗੁਲਾਬ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਭਾਬੀ ਦੇ ਦੁੱਧ ਵਰਗੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਹਿਕਾ ਦੇਣਗੀਆ। ਮੈ ਬੈੱਡਰੂਮ ਸਜ਼ਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਤੇ ਬਾਹਰ ਗਾਰਡਨ ਚ ਆ ਗਿਆ। ਏਥੇ ਆਕੇ ਦਿਲ ਚ ਹੋਰ ਗੱਲ ਆ ਗਈ। ਕਿਉੰ ਨਾ ਬੈਡ ਗਾਰਡਨ ਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾਵੇ ਤੇ ਚੰਨ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਚ ਭਾਬੀ ਦੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਮਨਾਵਾ। ਦਿਲ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੋਚ ਕੇ। ਪਰ ਅਸੀਂ 2 ਹੀ ਜਾਣੇ ਸੀ ਘਰ ਬੈਡ ਏਥੇ ਕਿਵੇਂ ਲਿਆਵਾਂਗੇ।
ਮੈ ਸੋਚ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਭਾਬੀ ਆ ਗਈ ਨਹਾ ਕੇ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਹਜੇ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਸੀ ਬੱਸ ਮੁੱਮਿਆ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤਕ ਇੱਕ ਤੌਲੀਆ ਲਪੇਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਪੱਟ ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਤੇ ਗੋਰੇ ਸਨ। ਲੱਤਾਂ ਤੇ ਪੱਟਾ ਤਕ ਮਹਿੰਦੀ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਵੀ ਸੱਚਮੁੱਚ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਦਿਲ ਤੋ ਮਨਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਸੀ ਇਹ ਗੱਲ ਵੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਏਥੇ ਗਾਰਡਨ ਚ ਬੈਡ ਲਿਆ ਕੇ ਏਥੇ ਮਨਾਈਏ ਸੁਹਾਗਰਾਤ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਮਜ਼ਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆਓ ਪਰ ਆਵਾਜ਼ ਬਾਹਰ ਜਾਊ ਆਸ ਪੜੋਸ ਚ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਏਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਜਾਣਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ। ਜਿੰਨੀ ਮਰਜ਼ੀ ਫੁਦੀ ਮਰਵਾ ਕੋਈ ਨੀ ਪੁੱਛਣ ਵਾਲਾ ਨਾ ਕੋਈ ਆਵੇ ਏਥੇ ਘਰ ਕੋਈ ਪੜੋਸੀ। ਓਹ ਮੰਨ ਗਈ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਰੂਮ ਚੋ ਦੋ ਸਿੰਗਲ ਬੈਡ ਚੁੱਕ ਲਿਆਏ। ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਡਬਲ ਬੈਡ ਬਨ ਗਿਆ। ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਗੱਦੇ ਵਿਛਾ ਕੇ ਚਿੱਟੀ ਚਾਦਰ ਵਿਛਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਫੁੱਲ ਕੇਰ ਦਿੱਤੇ। ਸੈਂਟ ਦੀ ਸਪਰੇਅ ਕਰਤੀ ਬੈਡ ਤੇ।
ਭਾਬੀ ਅੰਦਰ ਚਲੀ ਗਈ ਤਿਆਰ ਹੋਣ। ਮੈ ਪੈਗ ਲਾਇਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਗਿਆ ਤੇ ਲੋਕਰ ਚੋ ਅਫੀਮ ਦੀ ਡਿੱਬੀ ਕੱਢੀ ਤੇ ਕਾਫੀ ਫ਼ੀਮ ਖਾ ਲਈ। ਹੁਣ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਮੇਰਾ ਸਾਰੀ ਰਾਤ। ਭਾਬੀ ਦੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਾ ਕੇ ਫੇਰ ਕਰੂ ਅਪਣਾ ਕੰਮ। ਫੇਰ ਮੈ ਬਾਥਰੂਮ ਗਿਆ ਸ਼ੋਵਰ ਲਿਆ ਤੇ ਲਨ ਤੇ ਬਾਲ ਸਾਫ ਕੀਤੇ। ਲਨ ਬਾਰ ਬਾਰ ਖੜਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਹਾਕ ਮਾਰ ਕੇ ਕਿਹਾ " ਜੀ ਸੁਣਦੇ ਓ ਤੁਸੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਤਾਂ ਬਣਾ ਦੇਵਾ " ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਭਾਬੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤੀ ਜਿੰਨੀ ਇੱਜ਼ਤ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਕਮਲ ਬੋਲਣਾ ਬੰਦ ਕਰਤਾ ਸੀ ਓਹ ਜੀ ਜੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਹ ਹੁੰਦੀ ਆ ਲਨ ਦੀ ਪਾਵਰ। ਮੈ ਮਨਾ ਕਰਤਾ ਰੋਟੀ ਨੂੰ । ਅੱਜ ਤਾਂ ਨਾ ਸੌਣਾ ਨਾ ਸੌਣ ਦੇਣਾ ਭਾਬੀ ਨੂੰ। ਰੋਟੀ ਖਾਕੇ ਕੀ ਲੈਣਾ। ਗਾਰਡਨ ਚ ਲਾਈਟ ਜਗਾ ਦਿੱਤੀ। ਮਹਿਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਗਾਰਡਨ ਅੱਜ। 8 ਕੂ ਬਜੇ ਭਾਬੀ ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ ਆ ਗਈ। ਜਵਾ ਸੱਜਰੀ ਵਿਆਹੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਲਾਲ ਸੂਹਾ ਲਹਿੰਗਾ ਲਾਲ ਚੂੜਾ ਤੇ ਲਾਲ ਫੁਲਕਾਰੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਆ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਵੀ ਲਿਆਈ। ਯਾਰ ਸੱਚੀ ਬੜੀ ਬੰਬ ਆ ਭਾਬੀ।ਘੁੰਡ ਕੱਢ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਮੈ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਮੈ ਗੇੜਾ ਦਿੱਤਾ ਬੈਡ ਦੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ। ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸੈੱਟ ਸੀ। ਅੱਜ ਇੱਕ ਵਿਆਹੀ ਹੋਈ ਤੀਵੀਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਮਰਦ ਨਾਲ ਦਿਲ ਦੇ ਚਾਅ ਪੂਰੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ " ਜਾਨ ਮੈ ਕੋਠੀ ਦਾ ਚੱਕਰ ਲਗਾ ਆਵਾ ਕਿਤੇ ਗੇਟ ਖੁੱਲਾ ਤਾਂ ਨੀ ਤੂੰ ਬੈਠ ਮੈ ਆਇਆ"। ਬੋਲੀ " ਜੀ ਜਲਦੀ ਆਓ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨੀ ਲਗਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਬਿਨਾ" ਭਾਬੀ ਦੇ ਮੂਹੋ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਓਹ ਵੱਡੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਤੋ ਫੇਰ ਵੀ ਜੀ ਜੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ ਖਸਮ ਬਣਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਰੰਨ ਮੈਨੂੰ। ਮੈ ਚੱਕਰ ਲਗਾ ਕੇ ਆ ਗਿਆ। ਸਭ ਸਹੀ ਸੀ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਸਾਡੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਭੁਗਤ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੇ ਸੀ ਕੁਝ ਵੀ ਪਾਇਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਕਿੱਕਲੀ ਪਾਈ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਮੈ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਦੇਖ ਜੱਟ ਤੇਰਾ ਘੁੰਡ ਕਿਵੇਂ ਚੁੱਕਦਾ ਅੱਜ। ਮੂੰਹ ਦਿਖਾਈ ਲਈ ਮੈ ਭਾਬੀ ਲਈ ਚੇਨੀ ਖਰੀਦ ਲਈ ਸੀ। ਮੈ ਭਾਬੀ ਦੇ ਘੁੰਡ ਕੋਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ । ਭਾਬੀ ਦੀ ਫੁੱਲਕਾਰੀ ਦਾ ਘੁੰਡ ਪਟਕ ਦੇਣੇ ਚੁੱਕਿਆ ਗਿਆ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਫੁਲਕਾਰੀ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਟੰਗੀ ਪਈ ਸੀ। ਘੁੰਡ ਲਨ ਨੇ ਚੁੱਕ ਤਾਂ। ਰੰਨ ਦਾ ਉਤਲਾ ਸ਼ਾਹ ਉੱਤੇ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਜੱਟ ਦਾ ਪੁੱਤਾ ਵਾਂਗੂੰ ਪਾਲਿਆ ਫ਼ੌਲਾਦੀ ਲਨ ਦੇਖ ਕੇ। ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਤਾਰਾਂ ਖੜਕ ਗਈਆਂ।ਮੈ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਲਨ ਖੜਾ ਰਿਹਾ। ਰੰਨ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਹੋਰ ਕੀਤੇ ਗਈ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਮੈ ਚੇਨੀ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਗਲੇ ਚ ਬੰਨ ਕੇ ਕਿਹਾ "ਜਾਨ ਆਹ ਤੇਰੀ ਮੂੰਹ ਦਿਖਾਈ ਆ" ਭਾਬੀ ਮੇਰੇ ਗਲ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜ ਗਈ ਅੱਖਾਂ ਚੋ ਪਾਣੀ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ " ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਨੇ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਐਨਾ ਮਾਣ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਜਿੰਨਾ ਤੂੰ ਦੇਤਾ" ਇਹ ਬੋਲ ਕੇ ਚੁੰਮਣ ਲਗ ਪਈ ਮੈਨੂੰ।
ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਦੁੱਧ ਨੀ ਪਿਲਾਉਗੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਇੰਜਨ ਚਲਣਾ ਅੱਜ। ਓਹ ਹਸ ਪਈ ਤੇ ਮੁੱਕੀ ਮਾਰੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਬੋਲੀ " ਬੇਸ਼ਰਮ"
ਜਾਨ ਨੇ ਦੁੱਧ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ। ਮੈ ਘੁੱਟ ਪੀਤਾ ਤਾਂ ਕਾਜੁ ਬਦਾਮ ਕੇਸਰ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਰੰਨ ਦਾ। ਫੇਰ ਘੁੱਟ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਇਆ । ਖਤਮ ਕਰਕੇ ਦੁੱਧ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੇ ਭਾਬੀ ਦੇ। ਅੱਜ ਅਲਗ ਹੀ ਚਮਕ ਸੀ ਜਿਸਮ ਚ। ਮਹਿਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਦਾ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਮਿਣ ਲਾ ਪੂਰਾ 10 ਇੰਚ ਦਾ 3 ਇੰਚ ਮੋਟਾ ਆ। ਬੋਲੀ ਹਾਅ । ਲਨ ਨੂ ਖੁਮਾਰੀ ਚੜ ਗਈ। ਭਾਬੀ ਦੀ ਉਂਗਲ ਟੋਪੇ ਤੇ ਫਿਰ ਰਹੀ ਸੀ । ਰੰਨ ਨੂੰ ਅਸਲੀ ਲਨ ਖੇਡਣ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਅੱਜ ਸੀ। ਨੰਗੀ ਹੋਗੀ ਤਾਂ ਖਿੱਚ ਕੇ ਹਿਕ ਨਾਲ ਲਾਲੀ। ਮੁੰਮੇ ਅੰਨੇ ਹੋਕੇ ਵੱਜੇ ਹਿੱਕ ਚ। ਰੰਨ ਨੂੰ ਚੋੜੀ ਛਾਤੀ ਚ ਵਜਕੇ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ। ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਢੂਹੀ ਤੋ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ ਬੁੰਡ ਤੇ। ਰੰਨ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਸਾਹ ਲਵੇ ਲਨ ਤੋ ਹੱਥ ਛੱਡੇ ਨਾ। ਮੁੰਮੇ ਪ੍ਰੈਸ ਕਰਤੇ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਕੇ। ਰੰਨ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ......ਰੰਨ ਘੁੱਟ ਕੇ ਚਿੰਬੜ ਗਈ ਤੇ ਲਗ ਗਈ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ । ਹਿੱਕ ਦੇ ਬਾਲਾਂ ਨੂੰ ਰੰਨ ਚੱਟਦੀ ਜਾਵੇ । ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਰੰਨ ਦੇ ਢੂਹੀ ਤੇ ਫਿਰੇ। ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਈ ਰੰਨ ਮਰਦ ਨਾਲ ਨੰਗੀ ਪਈ ਸੀ ਲਨ ਮਿਲਣਾ ਸੀ ਅੱਜ। ਫੁਦੀ ਦੇ ਸੋਕੇ ਤੇ ਬਰਸਾਤ ਜੋਂ ਹੋਣੀ ਸੀ ਅੱਜ। ਰੰਨ ਛਾਤੀ ਚੋ ਮੂੰਹ ਬਾਹਰ ਨਾ ਕੱਢੇ। ਮੇਰੇ ਮੂੰਮਿਆ ਦਿਆ ਡੋਡੀਆਂ ਨੂੰ ਜੀਭ ਨਾਲ ਚੱਟੇ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਮੈ ਕਰੂੰਗਾ ਜੋਂ ਕਰਨਾ ਪਰ ਰੰਨ ਤਾਂ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਹੋ ਗਈ ਮੈਨੂੰ ਹਿੱਲਣ ਨਾ ਦੇਵੇ। ਖਾ ਗਈ ਮੈਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲੈਕੇ।ਮੇਰਾ ਲਨ ਰੰਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰੀ ਜਾਵੇ। ਰੰਨ ਲਨ ਕੋਲ ਬੁੰਡ ਧਰਕੇ ਬੈਠੀ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ। ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਮੁੰਮੇ ਮਸਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਤੁਣਕੇ ਮਾਰੀ ਜਾਵੇ ਸਾਲ਼ਾ ਸਵਾਦ ਹੀ ਬਾਹਲਾ ਆਈ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਲਨ ਵੱਜਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਕੇ ਰੰਨ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਈ। ਦੰਦੀਆਂ ਨਾਲ ਖਾ ਗਈ ਮੈਨੂੰ। ਸੱਚੀ ਅੱਜ ਹੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਸੀ ਇਸਦੀ। ਇਸਦੀ ਫੁਦੀ ਤਾਂ ਲਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਾਡੇ ਬੋਂਡੂ ਨੇ। ਰੰਨ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਬੰਦਾ ਭਾਲਦੀ ਸੀ ਜੋਂ ਰੋਜ ਇਸਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰੇ ਬੇਰਹਿਮ ਹੋਕੇ। ਐਨੀ ਸੈਕਸੀ ਰੰਨ ਨੂੰ ਲਨ ਹੀ ਨੀ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਨੇਪਾਲੀ ਤਾਂ ਕੀ ਇਹ ਤਾਂ ਕੁੱਤੇ ਅੱਗੇ ਵੀ ਕੌਡੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਰੰਨ ਜਮਾ ਸਿਰ੍ਰੇ ਦੀ ਸੀ। ਬੰਦੇ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਤੀਵੀਂ ਸੀ। ਮੈ ਵੀ ਸਤ ਪਤਣਾ ਦਾ ਤਾਰੂ ਸੀ ਮੈ ਜੈ ਅੱਜ ਇਸਦੇ ਕੰਨੀ ਹੱਥ ਨਾ ਲਵਾਏ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪਿਓ ਦਾ ਨੀ। ਮੈ ਜਾਨ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਚ ਲਿਆ ਤੇ ਚੁੰਮ ਕੇ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਤੈਨੂੰ ਸਾਰੇ ਸਵਾਦ ਦੇਣੇ ਆ ਅੱਜ। ਵਾਈਨ ਲੈਕੇ ਆਇਆ ਸੀ ਚਲ ਪੀ ਫੇਰ ਵੱਧ ਸਵਾਦ ਆਊ। ਓਹ ਫੇਰ ਵੀ ਮੇਰੀ ਢੂਹੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰੀ ਜਾਵੇ ਨਾਲੇ ਹਾਏ ਹਾਏ ਕਰੀ ਜਾਵੇ। ਮੈ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬੋਤਲ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਖੋਲ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਪੀ ਜਾਨ । ਓਹ ਬੋਲੀ ਕਦੇ ਪੀਤੀ ਨੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਮਿੱਠੀ ਆ। ਟਿਕਮਾ ਸਰੂਰ ਦੇਊ ਸਾਰੀ ਰਾਤ। ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਆਜੂ ਤੇਨੂੰ। ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਲਾ ਦੇ ਖਸਮ ਬਨ ਗਿਆ tu ਜੱਟੀ ਦਾ ਅੱਜ। ਤੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਮੈਨੂੰ ਪਾਗ਼ਲ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ। ਮੈ ਗਿਲਾਸ ਚ ਪਾਈ ਤੇ gatt gatt ਕਰਕੇ ਪੀ ਗਈ। ਮੈ ਵੀ ਮਾਰੀ ਅੰਦਰ ਗਿਲਾਸ ਭਰਕੇ। ਥੋੜੀ ਮੈ ਲਨ ਤੇ ਪਾਂ ਲਈ।ਰੰਨ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਧੱਕਾ ਦੇਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਫੇਰ ਪਾਂ ਲਿਆ ਥੱਲੇ ਤੇ ਆ ਗਈ ਉੱਪਰ। ਲਨ ਨੂ ਦੇਖਿਆ ਸੱਬਲ ਵਾਂਗ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਰੰਨ ਨੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲਨ ਨੂੰ ਜੜ ਚੋ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਜੀਭ ਧਰਤੀ ਟੋਪੇ ਤੇ। ਲਗ ਗਈ ਲਨ ਨੂੰ ਚੱਟਣ ਦਾਰੂ ਚੱਟ ਰਹੀ ਸੀ ਰੰਨ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਚਲੀ ਗਈ tattia ਨੂੰ ਵੀ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਂ ਲਿਆ। ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਟੁੱਟ ਗਏ। ਰੰਨ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਨਾਲੋ ਜਿਆਦਾ ਪਿਆਸੀ ਸੀ ਖੁੱਲ ਕੇ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪੈ ਗਈ ਸੀ । Tatte ਚੂਸ ਕੇ ਟੋਪੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ ਤੇ ਟੋਪਾ ਮੂੰਹ ਚ ਪੌਣ ਲੱਗੀ। ਟੋਪਾ ਮੂੰਹ ਚ ਪਵੇ ਨਾ ਮੁਹ ਛੋਟਾ ਟੋਪਾ ਚੱਪਣ ਵਰਗਾ। ਰੰਨ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਸੰਗ ਨੀ ਸੀ...
ਰੰਨ ਨੇ ਲਨ ਲਾਲ ਕਰਤਾ ਚੁੰਮ ਚੁੰਮ ਕੇ। ਟੋਪਾ ਗੁਲਾਬੀ ਉਪਰੋ ਥੁੱਕ ਨਾਲ ਗੜੁਚ ਉਪਰੋ ਲਨ ਪਾਣੀ ਛੱਡੀ ਜਾਵੇ । ਅੱਜ ਤਾਂ ਕਾਮ ਦੀ ਹਨੇਰੀ ਚੜ ਕੇ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਸਾਡਾ ਬਾਹਰ ਬੈਡ ਕੱਢਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਸਾਬਿਤ ਹੋਇਆ। ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਰਗਾ ਸ਼ਹਿਰ ਪਹਾੜਾ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਚ ਜਮਾ ਮੌਸਮ ਹਰ ਵੇਲੇ ਮਿੱਠਾ ਮਿੱਠਾ ਸਰੂਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ। ਗਾਰਡਨ ਚ ਫੁੱਲ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਚਮੇਲੀ ਦੇ ਮਹਿਕਾਂ ਖਿਲਾਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਖੁਸ਼ਬੂ ਫੈਲ ਗਈ ਸੀ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ। ਚੰਨ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਚ ਭਾਬੀ ਦੁੱਧ ਵਰਗੀ ਹੋਈ ਪਈ ਜਮਾ। ਰੰਨ ਮੱਛਰੀ ਪਈ। ਉਪਰੋ ਜਮਾਂ ਕੱਲੇ ਕੋਈ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤਕ ਨੀ । ਆਸ ਪੜੋਸ ਨਾਲ ਕੋਈ ਆਉਣ ਜਾਣ ਨੀ। ਭਾਰੀ ਸਲਵਾਰਾਂ ਪਾਂ ਕੇ ਚਿੱਤੜ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਜਾਨ ਕੱਢੀ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਅੱਜ ਰੰਨ ਆਪ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪੈ ਗਈ ਮੈਨੂੰ। ਉਪਰੋ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਤੀ ਹੋਈ। ਮੈ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਐਨੀ ਧਾਕੜ ਰੰਨ ਨੂੰ 4 ਇੰਚ ਦੀ ਲੂਲੀ ਕਿਵੇਂ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਧੰਨ ਸੀ ਭਾਬੀ ਜਿਸਦਾ ਸਬਰ ਟੁੱਟਿਆ ਨੀ ਸੀ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕਲ ਨੌਕਰ ਜਾ ਬਿਹਾਰੀ ਭਾਈਏ ਹੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਦੇ ਆ ਘਰ ਚ ਤੀਵੀਂਆਂ ਦੀ।
ਮੇਰਾ ਸਬਰ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਮੈ ਚੁੱਕ ਕੇ ਰੰਨ ਆਪਣੇ ਥੱਲੇ ਰੱਖ ਲਈ। ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਤੇ । ਅੰਨ੍ਹੀ ਜਵਾਨੀ ਕਿੱਥੋਂ ਰੁਕਦੀ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰਦੇ ਫਿਰੇ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ। ਬੁੱਲ ਗੁਲਾਬੀ ਕਰਤੇ ਚੂਸ ਚੂਸ। ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੰਦੀਆਂ ਨਾਲ ਖਾ ਗਿਆ। ਟੋਏ ਪੈਂਦੇ ਆ ਗੱਲਾਂ ਚ ਭਾਬੀ ਦੇ। ਚੂਸਤੀ ਅੰਬ ਵਾਂਗੂੰ ਜਮਾ। ਫੇਰ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪੈ ਗਿਆ ਮੁੱਮਿਆਂ ਨੂੰ। ਪੂਰੇ ਸਖ਼ਤ ਹੋਏ ਪਏ। ਜੀਭ ਫੇਰੀ ਡੋਡੀਆਂ ਤੇ। ਰੰਨ ਦਿਆ ਸਿਸਕੀਆਂ ਗੂੰਜਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ। ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਚੂਸਣ ਦਾ ਸਵਾਦ ਵੱਖਰਾ। ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫਿਰਿ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਹਾਏ ਕਮਲ ਹਾਏ ਕਮਲ ਬੋਲੀ ਜਾਵੇ । ਮੇਰਾ ਗੋਡਾ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਗੋਡੇ ਨੂੰ ਪੱਟਾ ਨਾਲ ਘੁੱਟੀ ਜਾਵੇ ਜੋਂ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਫੁਦੀ ਚ ਲਨ ਨੂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਾਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੁੱਮੀਆ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਵਾਂਗੂ ਮਸਲ ਤਾਂ ਰੰਨ ਦੂਹਰੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਵੇ। ਮੇਰਾ ਗੋਡਾ ਕੀਤੇ ਫੁਦੀ ਚ ਵੱਜਿਆ ਤਾਂ ਗੋਡਾ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਗਿੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਫੁਦੀ ਚੋ ਪਾਣੀ ਦੀ ਨਹਿਰ ਨਿਕਲੀ ਪਈ। ਕਿੰਨੀ ਅੱਗ ਭੜਕੀ ਹੋਈ ਸੀ ਕਾਮ ਦੀ। ਲਨ ਨੂ ਤਰਸੀ ਪਈ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਹਿੱਕ ਤੇ ਸੁੱਟ ਲਿਆ ਬੋਲੀ " ਕਮਲ ਲਨ ਪਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੁਣ ਹੋਰ ਨੀ ਰੁਕਿਆ ਜਾਂਦਾ" । ਉਨਾਂ ਚਿਰ ਲਨ ਨਾ ਪਾਓ ਅੰਦਰ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਰੰਨ ਆਪ ਨਾ ਬੋਲੇ ਲਨ ਵਾਸਤੇ। ਆਪਾ ਕਿੱਥੇ ਪੌਣ ਵਾਲੇ ਸੀ ਹਜੇ। ਮੈ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਭਾਬੀ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਹਾਏ ਲਨ ਹਾਏ ਲਨ ਕਰੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ,। ਚਿੱਤੜ ਲਾਲ ਕਰਤੇ ਚੂਸ ਚੂਸ। ਦੰਦੀਆਂ ਵੱਡ ਵੱਡ ਕੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਪਾਂ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ। ਪੱਟ ਚੁੰਮੇ ਜਿੰਨਾ ਨੂੰ ਸਲਵਾਰ ਚ ਦੇਖ ਦੇਖ ਲਨ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਧੁੰਨੀ ਚ ਜੀਭ ਪਾਂ ਲਈ ਗੋਲ ਗੋਲ ਫੇਰੀ । ਹਲਕੀ ਹਲਕੀ ਜੀਭ ਰੰਨ ਨੂੰ ਮਦਹੋਸ਼ ਕਰਦੀ ਜਾਵੇ। ਫੁਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੱਟਾ ਤੇ ਤਿਲਕਣ ਪੱਟਾ ਤੇ ਫੁਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਚੋ ਚੋ ਪੱਟ ਗਿੱਲੇ ਹੋਏ ਪਏ। ਫੇਰ ਆਪਾ ਵੀ ਧਰਤੀ ਜੀਭ ਫੁਦੀ ਤੇ। ਆਏ ਹਾਏ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਨਮਕੀਨ ਰਸ ਪੀ ਕੇ। ਥੱਲੇ ਬੁੰਡ ਕੋਲੋ ਜੀਭ ਲਗਾਈ ਤੇ ਫੁਦੀ ਦੇ ਉੱਪਰ ਤੱਕ ਲੈ ਗਿਆ। ਸਾਰਾ ਪਾਣੀ ਚੱਟ ਗਿਆ । ਭਾਬੀ ਦੀ ਜਾਨ ਹੱਥਾਂ ਚ ਆ ਗਈ। ਲਵੇ ਸਿਸਕੀਆਂ ਕਰੇ ਹਾਏ ਹਾਏ। ਸਿਰ ਨੂੰ ਪੱਟਾ ਚ ਧੱਕੀ ਜਾਵੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ।ਹੁਣ ਗੱਲ ਬੱਸ ਤੋ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਈ ਭਾਬੀ ਦੀ। " ਲਨ ਦੇਦੋ ਜੀ ਮਰਗੀ ਮੈ " ਬੋਲੀ ਜਾਵੇ । ਮੇਰਾ ਲਨ ਵੀ ਕਮਲਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਹਵਾ ਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾ ਹਿਲਾ। ਫੁਦੀ ਦੇ ਦਾਣੇ ਨੂੰ ਜੀਭ ਨਾਲ ਰੀਝ ਲੈਕੇ ਚੱਟਿਆ। ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਰੰਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਸਨ। ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਮੁੱਠੀਆਂ ਚ ਭਰ ਭਰ ਛੱਡੀ ਜਾਵਾ। ਦਿਲ ਹੀ ਨੀ ਭਰਦਾ ਸੀ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੋ। ਚਿੱਤੜ ਵੀ ਪੂਰੇ ਭਰਮੇ ਤੇ ਖੇਹਿਮੇ। ਇੱਕ ਉਂਗਲੀ ਭਾਬੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਘੁਮਾਈ ਜਾਵਾ। ਭਾਬੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਖੁੱਲੀ ਸੀ। ਲਨ ਝੱਲ ਸਕਦੀ ਸੀ ਰਾਮ ਨਾਲ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਕੀ ਗੱਲ ਫੁਦੀ ਜਮਾ ਬੰਦ ਪਈ ਆ ਬੁੰਡ ਖੁੱਲੀ ਪਈ ਆ। ਬੋਲੀ ਤੇਰਾ ਭਰਾ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਪਿੱਛੇ। ਮੂਹਰੇ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨੀ ਲਗਦਾ ਕਿੱਥੇ ਪਾਇਆ ਏਸ ਲਈ ਪਿੱਛੇ ਕਰਦਾ ਸੀ।
ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਆਈ ਓਹ ਬੋਂਡੂ ਸਾਡੇ ਘਰਾਣੇ ਚੋ ਸੀ। ਸ਼ੋਂਕ ਨਾਲ ਬੁੰਡ ਲੈਣੀ ਤਾਂ ਠੀਕ ਆ ਪਰ ਲਨ ਛੋਟਾ ਆ ਫੁਦੀ ਡਰਦਾ ਨੀ ਲੈਂਦਾ ਬੁੰਡ ਲੈਂਦਾ ਡਰਦਾ ਬੁੰਡ ਲੈਂਦਾ ਇਹ ਗੱਲ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਆਈ ਜਾਵੇ । ਤਾਹੀ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਤੀਵੀਂ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਪਈ ਸੀ। ਲਓ ਜੀ ਰੰਨ ਨੇ ਮਿੰਨਤਾ ਕੀਤੀਆਂ ਬੋਲੀ ਫੁਦੀ ਮਰੇਗਾ ਜਾ ਤਰਸਾ ਕੇ ਮਰੇਗਾ।
ਆਪਾ ਵੀ ਹੋ ਗਏ ਤਿਆਰ। ਚੁੱਕ ਕੇ ਧਰ ਲਈ ਹੇਠਾਂ ਬੈਡ ਤੇ। ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਲਈਆਂ। ਲਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਫੁਦੀ ਤੇ ਰਗੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਕਰਦਾ ਅੰਦਰ ਤਿਆਰ ਆ ਨਾ। ਬੋਲੀ ਹਾ।
ਫੁਦੀ ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਹੋਈ ਪਈ ਪਰ ਫੁਦੀ ਤੰਗ ਹੀ ਸੀ । ਆਪਾ ਧਰ ਲਿਆ ਟੋਪਾ ਮੋਰੀ ਤੇ ਦਾਬ ਦਿੱਤੀ ਅੰਗੂਠੇ ਨਾਲ ਲਨ ਤੇ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਦੋਵੇ ਡੌਲੇ ਫੜ ਲਏ ਘੁੱਟ ਕੇ। ਦਾਬ ਦਿੱਤੀ ਪਰ ਲਨ ਮੋਟਾ ਸੀ ਮੋਰੀ ਭੀੜੀ ਤਿਲਕ ਗਿਆ ਉਪਰ ਨੂੰ। ਮੈ ਕਾਫੀ ਸਾਰਾ ਥੁੱਕ ਲਨ ਤੇ ਸੁੱਟ ਲਿਆ ਫੁਦੀ ਤੇ ਵੀ ਮਲ ਲਿਆ। ਫੇਰ ਟੋਪਾ ਧਰਿਆ ਫੁਦੀ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ ਤੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾਂ ਲਏ। ਮਾਰਿਆ ਘੱਸਾ ਜੋਰ ਨਾਲ । ਭਾਬੀ ਕੱਠੀ ਹੋਗੀ ਨਿਕਲਦੀ ਚੀਕ ਮੈ ਮੂੰਹ ਚ ਹੀ ਦੱਬ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ। ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਫੁਦੀ ਚੀਰ ਦਿੱਤੀ ਲਨ ਨੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੋ ਵੀ ਤੰਗ ਫੁਦੀ। ਜਮਾ ਕੁਵਾਰੀ ਪਈ ਭਾਬੀ।ਗਰਮ ਗਰਮ ਫੁਦੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਲਨ ਨੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਭਾਬੀ ਦਰਦ ਨਾਲ ਕਰਾਹ ਉਠੀ। ਲਨ ਝੱਲਣੇ ਸੌਖੇ ਥੋੜਾ ਹੁੰਦੇ ਆ। ਮਰਦ ਮਿਲਿਆ ਵੀ ਅੱਜ ਸੀ ਸੀਲ ਟੁੱਟੀ ਵੀ ਅੱਜ ਸੀ ਭਾਬੀ ਲਈ।ਹਜੇ ਅੱਧਾ ਲਨ ਬਾਹਰ ਸੀ। ਮੁੰਮੇ ਮਸਲੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸੇ ਤਾਂ ਭਾਬੀ ਦੋਬਾਰਾ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਦਰਦ ਭੁੱਲ ਕੇ। ਇੱਕ ਘੱਸਾ ਹੋਰ ਮਾਰਿਆ ਜੋਰ ਨਾਲ। ਭਾਬੀ ਦੀ ਚੀਕ ਦੂਰ ਤਕ ਗਈ। ਲਨ ਧੁੰਨੀ
ਦੇ ਮਾਰਿਆ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸਾ ਲਨ ਸੂੰਬੇ ਵਾਂਗ ਗਿਆ ਅੰਦਰ। ਭਾਬੀ ਦੀ ਚੀਕ ਦੂਰ ਤਕ ਗਈ। ਤੇਲੀਆਂ ਆ ਗਈਆਂ । ਅੱਖਾ ਅੱਗੇ ਹਨੇਰਾ ਆ ਗਿਆ। ਲਨ ਧੁੰਨੀ ਤਕ ਜਾ ਵੱਜਾ। ਦਰਦ ਨਾਲ ਕੱਠੀ ਹੋਗੀ। ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਕਰ ।ਮੈ ਘੁੱਟ ਕੇ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਾਲੀ। ਕਿਹਾ ਬੱਸ ਬੱਸ ਹੋ ਗਿਆ ਜੋਂ ਹੋਣਾ ਸੀ । ਆਹ ਦਰਦ ਤੇ ਹੋਣਾ ਸੀ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਤਾਂ ਵੱਜੀ ਹੀ ਨੀ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ। ਜਿਉਂਦੀ ਕਿਵੇਂ ਰਹੀ ਤੂੰ । ਮੈ ਗੱਲਾ ਚ ਲਾ ਕੇ ਹੋਲੀ ਹੌਲੀ ਲਨ ਚਾਲੂ ਕਰਤਾ। ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਦਰਦ ਹੋਈ ਜਾਵੇ ਧੱਕਾ ਦੇਕੇ ਪਰੇ ਕਰੀ ਜਾਵੇ ਪਰ ਹੁਣ ਕਿੱਥੇ ਭਾਬੀ ਹੁਣ ਨੀ। ਇੱਕ ਬਾਰ ਉਸਨੂੰ ਸਾਰਾ ਕਾਮ ਉਤਰ ਗਿਆ। ਬੋਲੀ ਮੈ ਨੀ ਦੇਣੀ ਮੈ ਬਿਨਾ ਲਨ ਤੋ ਠੀਕ ਆ। ਮੈ ਪਲੋਸੀ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ " ਜਾਨ ਤੇਰਾ ਕਸੂਰ ਨੀ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਚ ਅਸਲੀ ਲਨ ਫਿਰਿਆ ਹੀ ਨੀ " ਹੁਣ ਦੇਖੀ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾ ਸਵਾਦ ਆਊ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਚਲ ਪਿਆ ਕੰਮ। ਭਾਬੀ 10 ਮਿੰਟ ਤਕ ਮੈਨੂੰ ਵਾਸਤੇ ਪੌਂਦੀ ਰਹੀ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕਢਣ ਦੇ ਪਰ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਬਾਰੀ ਸੀ ਹੁਣ ਕੋਈ ਮਾਫੀ ਨੀ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਘੱਸੇ ਵੱਡੇ ਕਰਦਾ ਗਿਆ। ਲਗਭਗ 25 ਮਿੰਟ ਬਾਦ ਰੰਨ ਨੇ ਜੱਫੀ ਪਾਂ ਲਈ ਲਨ ਨੇ ਰਾਹ ਬਣਾ ਲਿਆ। ਫੁਦੀ ਵੀ ਦੋਬਾਰਾ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਗੀ। ਫੇਰ ਤਾਂ ਹਿਲਣ ਲਗ ਪਈ ਨੀਚੇ ਤੋ। Tatte ਠਾਹ ਕਰਕੇ ਵੱਜਣ ਲੱਗੇ ਬੁੰਡ ਤੇ। ਰੰਨ ਮੇਲਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਸੁੰਨੀ ਰਾਤ ਚ ਫੁਦੀ ਚ ਹੁੰਦੀ ਫੱਚ ਫ਼ਚ ਸੈਕਸ ਵਧਾ ਰਹੀ ਸੀ ਦੋਵਾਂ ਦਾ। ਹੁਣ ਫੁੱਲ ਸਵਾਦ ਆਉਣ ਲਗ ਪਿਆ ਭਾਬੀ ਨੂੰ। ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਹਿਲਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾਲੀ ਤੇ ਝੜ ਗਈ। ਆਪਾ ਰੁਕੇ ਨੀ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਵਜਦਾ ਰਿਹਾ ਰੰਨ ਦੋਬਾਰਾ ਗਰਮ ਹੋਗੀ। ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਜਮਾ ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ ਲਾ ਲਈਆਂ ਤੇ ਮੈ ਸਿੱਧਾ ਹੋ ਕੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਸੱਟ ਵੱਜਣ ਲੱਗੀ। ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਸਵਾਦ ਕਿੰਨਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇਹ ਉਸਦੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਿਕਲਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦਸ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰ ਘੱਸੇ ਤੇ ਹਾਏ ਹਾਏ ਬੋਲਦੀ ਸੀ। ਰੰਨ ਫੇਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹਿੱਲੀ ਤੇ ਝੜ ਗਈ। ਮੈ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ ਫੁਦੀ ਚੋ ਪਾਣੀ ਦੀ ਤਤੀਰੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀ ਚਾਦਰ ਤੇ ਗਈ ਕੁਛ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ। ਮੈ ਬੋਤਲ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਗਿਲਾਸ ਚ ਪਈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਫੜਾਈ। ਭਾਬੀ ਪੀ ਗਈ । ਮੈ ਵੀ ਕਰੜਾ ਜਾ ਕਰਕੇ ਮਾਰਿਆ ਪੈਗ । ਫੇਰ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ ਪਿੱਛੇ ਤੋ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਭਾਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਪਿਆ ਸੀ ਭਾਬੀ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਮੂੰਹ ਕਰੀ ਪਈ ਸੀ ਮੈ ਪਿੱਛੇ ਦੀ ਜੱਫੀ ਪ ਕੇ ਮੂੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਮਸਲ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ " ਕਮਲ ਦਰਦ ਬਹੁਤ ਹੋਇਆ ਤੇਰਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਆ " ਮੈ ਕਿਹਾ " ਵੱਡਾ ਆ ਤਾਹੀ ਤਾਂ ਨਾਲ ਪਈ ਆ ਮੇਰੇ " ਬੋਲੀ ਹਾਂ। " ਕਿਉੰ ਵੱਡੇ ਨੇ ਸਵਾਦ ਵੀ ਵੱਡਾ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਹੋਊ"।ਬੋਲੀ " ਸਵਾਦ ਬਾਹਲਾ ਆਇਆ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਅੱਜ ਹੋਇਆ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ"।ਮੈ ਕਿਹਾ ਕਿਉੰ ਓਹ ਤੇਨੂੰ ਫਾਰਗ ਕਰਦਾ ਨੀ " ਬੋਲੀ " ਜਿੱਦਣ ਦੀ ਵਿਆਹੀ ਆ ਇੱਕ ਬਰ ਵੀ ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਫਾਰਗ ਨੀ ਕੀਤਾ" ..…....
ਭਾਬੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਬੜਾ ਦੁੱਖ ਹੋਇਆ ਆਪਾਂ ਮਰਦ ਔਰਤ ਬਾਰੇ ਕਦੇ ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਨੀ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦਾ।ਮੈ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਫੇਰਦਾ ਫੁਦੀ ਦੇ ਦਾਣੇ ਨੂੰ ਉਂਗਲੀ ਨਾਲ ਮਲਣ ਲੱਗਾ।ਭਾਬੀ ਫੇਰ ਗਰਮ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਬੈਡ ਤੇ ਖਿਲਾਰੇ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਫੁੱਲ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਭਾਬੀ ਦੇ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਚਿਪਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਜੋਂ ਭਾਬੀ ਦੇ ਬਦਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਹਿਕਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਤੇੜ ਚ ਗੁਲਾਬੀ ਪੱਤੀਆਂ ਫਸੀਆਂ ਪਈਆਂ ਸਨ। ਫੁਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ । ਭਾਬੀ ਇੱਕ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਕਰਕੇ ਲਨ ਨੂ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਮੈ ਉਠ ਕੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਮੁਹ ਪਾਂ ਲਿਆ। ਮੇਰੀ ਜੀਭ ਬੁੰਡ ਤੇ ਗਈ ਤਾਂ ਭਾਬੀ ਫੇਰ ਸਿਸਕੀਆਂ ਲੈਣ ਲਗ ਪਈ। ਬੁੰਡ ਚੱਟੀ ਰੰਨ ਦੀ।ਓਹ ਬੋਲੀ " ਕਮਲ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੂੰ ਇੰਨਾ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਆ"। "ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਜਾ ਮਾਸੂਮ ਜਿਹਾ ਲਗਦਾਂ।ਮੈ ਕਿਹਾ " ਓਹ ਮਰਦ ਕੀ ਜੋਂ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਨਾ ਹੋਵੇ " " ਤੇਰੇ ਵਰਗੀ ਰੰਨ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਸਾਧਾ ਬੰਦਾ ਚੰਗਾ ਵੀ ਕਦੋਂ ਲਗਦਾ"। ਹਸ ਪਈ ਤੇ ਚਿੱਤੜ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਕਰਕੇ ਲਨ ਨੂੰ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਤੇੜ ਚ ਜਮਾ ਫਿੱਟ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਲਨ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲੈਣ ਲੱਗੀ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ " ਕਮਲ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੱਸ " ਮੈ ਕਿਹਾ ਬੋਲ ਭਾਬੀ" ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਭਾਬੀ ਬੋਲਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਲਿਆ ਕਰ"। ਫੇਰ ਬੋਲੀ" ਹੁਣ ਸਾਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਮੈਨੂੰ ਆਹ ਤਨ ਦਾ ਸੁਖ ਦਿੰਦਾ ਰਹੇਂਗਾ ਨਾਂ" ਮੈ ਕਿਹਾ " ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਅਮਨ ਮੈ ਤੇਰੇ ਤੋ ਦੂਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਚਾਹੇ ਜੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਹੋਜੇ"। ਮੇਰਾ ਜਵਾਬ ਸੁਣਕੇ ਲਿਪਟ ਗਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ। ਗਰਮ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ ਜਮਾਂ।ਮੈ ਖੜੀ ਕਰ੍ਲੀ ਤੇ ਇੱਕ ਪੈਰ ਬੈਡ ਤੇ ਬਾਕੀ ਨੀਚੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ। ਪਿੱਛੇ ਦੀ ਫੁਦੀ ਚ ਪਾਂ ਲਿਆ ਲਨ। ਭਾਬੀ ਆਪ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਹਿਲਣ ਲੱਗੀ। ਫੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਕੰਮ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਘੱਸੇ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਕੇ ਮਰਦ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ ਤੀਵੀਂ ਨੂੰ ਵੀ। ਲਨ ਪਿਸਟਨ ਵਾਂਗ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫੁਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਐਨੀ ਗਰਮ ਸੀ ਲਨ ਦਾ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਇਸ ਲਈ ਕਈ ਬਾਰ ਰੁਕਣਾ ਪੈਂਦਾ। ਘੱਪ ਘੱਪ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਗਾਰਡਨ ਚ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੁੰਮੇ ਹਿੱਲ ਰਹੇ ਸਨ ਉਪਰ ਨੀਚੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਭਾਬੀ ਹਾਏ ਹਾਏ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਲੰਬਾ ਏਨਾ ਕੇ ਧੁੰਨੀ ਤਕ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫੁਦੀ ਚ ਰਗੜ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਵੱਜ ਰਹੀ ਸੀ ਲਨ ਨਾਲ। ਇੱਕ ਬਾਰ ਫਿਰ ਭਾਬੀ ਝੜ ਗਈ।ਫੁਦੀ ਚੋ ਪਾਣੀ ਦੀਆ ਤਤੀਰੀਆਂ ਬਾਹਰ ਆਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਲਨ ਭਿੱਜ ਗਿਆ ਪਾਣੀ ਨਾਲ।ਭਾਬੀ ਦਾ ਸਾਹ ਚੜ ਗਿਆ। ਬੈਠ ਗਈ ਬੈਡ ਤੇ। ਰਾਤ ਦਾ 1 ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਬੇਹਾਲ ਹੋ ਗਈ। ਮੈ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਆਹੀ ਟਾਈਮ ਆ ਹੱਥ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰਾਉਣ ਦਾ। ਮੈ ਬੈਡ ਤੇ ਹੀ ਕੌਡੀ ਕਰ ਲਈ।ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਫੁਦੀ ਅੰਦਰੋ ਮਚ ਰਹੀ ਆ ਜਲਣ ਹੋ ਰਹੀ ਆ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਬੱਸ ਮੇਰਾ ਹੋ ਜਾਣ ਦੇ। ਇੱਕ ਪੈਗ ਹੋਰ ਬਣਾ ਕੇ ਪਿਲਾ ਭਾਬੀ ਥੱਕ ਗਈ ਪੱਟ ਫੁੱਲ ਗਏ ਫੁਦੀ ਦੀ ਚਟਨੀ ਬਨ ਗਈ। ਚੂਰ ਚੂਰ ਹੋ ਗਈ। ਮੈ ਟਾਈਮ ਦੇਖਿਆ 2 ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਆਪਣਾ ਤਾਂ ਹੋ ਜਾਵੇ ਕੋਈ ਗਰੰਟੀ ਨੀ ਪਰ ਹਜੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਐਦਾਂ ਨੀ ਸੌਣ ਦੇਣਾ।
ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਤੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਬਹੁਤ ਬਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਹੋ ਲੈਣ ਦੇ ਬੱਸ 10 ਮਿੰਟ ਲੱਗਣੇ ਆ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਤੇਰਾ ਕੁਛ ਲਿਆ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਨੀ ਮੈ ਕਿਹਾ ਯਾਰ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਤੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ । ਜਦੋ ਮੈ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਲਵਾ ਤਾਂ ਥੋੜਾ ਟਾਈਮ ਲਗ ਜਾਂਦਾ। ਚਲੋ ਓਹ ਤਿਆਰ ਹੋਗੀ। ਬੋਲੀ ਜਲਦੀ ਕਰ ਮੇਰੇ ਤੋ ਖੜਿਆ ਨੀ ਜਾ ਰਿਹਾ। ਮੈ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਲਨ ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਕਰੂ ਪਰ ਤਰਸ ਆ ਗਿਆ ਭਾਬੀ ਤੇ। ਮੈ ਸਿਰਾਹਣਾ ਰਖ ਲਿਆ ਭਾਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਹੇਠ ਤੇ ਫੁਦੀ ਉਪਰ ਆ ਗਈ ਡੱਬੀ ਵਾਂਗ। ਫੁਦੀ ਚੋ ਖੂਨ ਸਿਮ ਰਿਹਾ ਸੀ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਸੁਰਖ਼ ਲਾਲ ਹੋਏ ਪਏ ਪੱਟ ਤੇ ਫੁਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਮੋਟੇ ਹੋਏ ਪਏ ਫੁਦੀ ਦਾ ਦਾਣਾ ਕੰਚ ਦੀ ਗੋਲੀ ਵਰਗਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ। ਮੈ ਚੁੱਕ ਲਈਆਂ ਲੱਤਾਂ ਇੱਕ ਬਾਰ ਫਿਰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰਖ ਲਈਆਂ। ਲਨ ਧਰਿਆ ਫੁਦੀ ਤੇ ਨੇੜੇ ਹੋਕੇ ਮਾਰਿਆ ਘੱਸਾ । ਲਨ ਅੰਦਰ ਤੇ ਭਾਬੀ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ। ਸਿਰਾਹਣਾ ਰਖ ਕੇ ਸੱਟ ਚੰਗੀ ਲਗਦੀ ਆ ਤੀਵੀਂ ਦੇ। ਫੇਰ ਮੈ ਜੋੜ ਲਿਆ ਯੱਕਾ। ਚਲ ਪਿਆ ਕੰਮ। ਪਚ ਪਚ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਫੇਰ। ਬੈਡ ਦੀਆਂ ਚੂਲਾਂ ਚੁੱਰ ਚੁਰਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀਆਂ। ਬੈਡ ਦਾ ਗੱਦਾ ਪੋਲਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਘੱਸਾ ਮਾਰਾਂ ਇੱਕ ਫੁੱਟ ਹੇਠਾਂ ਨੂੰ ਚਲੀ ਜਾਵੇ ਭਾਬੀ। ਮੈਨੂੰ ਫੁੱਲ ਸਵਾਦ ਆਈ ਜਾਵੇ। ਪਹਿਲਾ ਮੈ ਭਾਬੀ ਲਈ ਕਰਦਾ ਸੀ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਲਈ ਕਿਉੰਕਿ ਭਾਬੀ ਦੀ ਤਸੱਲੀ ਤਾਂ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
ਯਾਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਕਾਫੀ ਲੋਕ ਮੇਰੀ ਕਹਾਣੀ copy ਕਰਦੇ ਆ ਆਪਣੇ ਪੇਜਾਂ ਤੇ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਲੈਕੇ ਪੋਸਟ ਕਰ ਰਹੇ ਆ ਤੁਸੀ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਹੋਣਾ। ਇਹ ਸਾਲ਼ੇ gaandu ਆਪਣੇ ਪਿਓ ਦੀ ਔਲਾਦ ਆ ਤਾਂ ਆਪ ਲਿਖੋ ਜੋਂ ਲਿਖਣਾ। ਮੈ ਸੁੱਖਾ ਆ ਮੇਰੀ ਕਾਪੀ ਤਾਂ ਕਰਲੋ ਗੇ ਮੇਰੀ ਰੀਸ ਕਰਲੋ ਗੇ ਪਰ ਸੁੱਖਾ ਨੀ ਬਨ ਸਕਦੇ। ਤੁਸੀ ਪੁੱਤ ਸਟੋਰੀ ਨੀ ਲਿਖ ਸਕਦੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝ ਹੈਨੀ ਕਹਾਣੀ ਚ ਰਸ ਹੁੰਦਾ ਪਕੜ ਹੁੰਦੀ ਆ ਥਰਿਲ ਹੁੰਦਾ। ਜਿਹੜਾ ਵੀ bhosdi ਦਾ Dalla ਮੇਰੀ ਸਟੋਰੀ ਚੋਰੀ ਕਰੂ ਓਹ ਆਪਣੇ ਅਸਲੀ ਬਾਪ ਦਾ ਨੀ ਹੋਣਾ ਮੈ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਸਟੋਰੀ ਦੇਖ ਲਈ ਆਪਣੀ ਉਥੇ ਕਾਪੀ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਕਰੂ। ਮੇਰੇ ਤੋ ਪੁਛ ਕੇ ਲੈਜੋ ਮੇਰੇ ਨਾਮ ਤੇ publish ਕਰਦੋ ਕੋਈ ਦਿੱਕਤ ਨੀ।
ਭਾਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਲਾਲ ਕਰਤੇ ਸੱਟ ਮਾਰ ਮਾਰ। ਫੁਦੀ ਚ ਚਿੱਟੀ ਚਿੱਟੀ ਝੱਗ ਬਨ ਗਈ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀ ਜਾਵੇ । ਲਨ ਧੁੰਨੀ ਤਕ ਜਾਵੇ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਨੂੰ ਕੱਠੀ ਕਰਦਾ ਜਾਵੇ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਧਰਨ ਤਾਂ ਪੈ ਗਈ ਹੋਣੀ। ਭਾਬੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾ ਨਿਕਲੇ ਸਾਰੇ ਘਰ ਚ ਬੱਸ ਚੁਰੇੜ ਚੁਰੱਰ ਚੁਰੇਰ ਹੋਈ ਜਾਵੇ ਬੈਡ ਦੀ। ਪੁਰਾਣਾ ਸਿੰਗਲ ਬੈਡ ਸੀ ਵੈਸੇ ਹੀ ਇੱਕ ਰੂਮ ਚ ਪਏ ਸੀ ਕਿਸੇ ਆਣ ਜਾਣ ਆਲੇ ਵਾਸਤੇ। ਮਾਮੇ ਦੇ ਦਾਜ ਚ ਆਏ ਹੋਣਗੇ। ਮੈਨੂੰ ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਲਗਾਤਾਰ....
ਮੈਨੂੰ ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਲਗਾਤਾਰ।ਮੈ ਰੁਕਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਮੇਰਾ ਹੋ ਨਾ ਜਾਵੇ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੇ ਕਮਲ ਬੱਸ ਕਰ ਮਰਗੀ ਨੀ ਮਾ ਬੱਸ ਕਰ ਹੱਥ ਜੋੜ ਦੀ ਆ ਬੱਸ ਕਰ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਬੱਸ ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੰਦਾ ਚ ਜੀਭ ਆ ਹੋ ਗਿਆ ਬੱਸ ਬੋਲ ਨਾ। ਘੱਸੇ ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਵੱਜਣ ਲੱਗੇ। ਬੈਡ ਦਾ ਪਾਵਾ ਹਿੱਲਣ ਲੱਗਾ। ਚੂਰ ਚੁਰ ਹੋਰ ਵਧ ਗਈ। ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਬੱਸ ਸਿਖਰ ਤੇ ਸੀ ਬੈਡ ਦਾ ਪਾਵਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਬੇਡ ਟੇਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਭਾਬੀ ਨੀਚੇ ਨੂੰ ਲਮਕ ਗਈ ਮੈ ਭਾਬੀ ਦੇ ਉੱਤੇ। ਮੈ ਘੱਸੇ ਨਾ ਛੱਡੇ ਤੇ ਮਾਰਦਾ ਗਿਆ। ਫੇਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿਲਾ ਫਤਹਿ। ਲਨ ਚੋ ਮਾਲ ਨਿਕਲਿਆ ਪਾਈਆ ਪੱਕਾ। ਫੁਦੀ ਚ ਲਨ ਨੇ ਬਾਰਿਸ਼ਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਦਾ ਚਰਮ ਸੁਖ ਮਿਲ ਗਿਆ । ਉਸਦੀ ਤਪਦੀ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਮਰਦ ਦੇ ਲਨ ਦੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਮਿਲ ਗਈ। ਕਾਲਜਾ ਠਰ ਗਿਆ ਭਾਬੀ ਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ ਘੁੱਟ ਕੇ ।
ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੀ " ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਮੈਨੂੰ ਬੇਸ਼ੱਕ ਲਨ ਨਾ ਮਿਲੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਹ ਰਾਤ ਕਾਫੀ ਆ ਜਿੰਦਗੀ ਗੁਜ਼ਾਰਨ ਲਈ"। ਮੇਰੇ ਮੱਥੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ। ਬੋਲੀ " ਓਹ ਕੁੜੀ ਕਰਮਾ ਵਾਲੀ ਹੋਏਗੀ ਜੋਂ ਤੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਬਣੇਗੀ" ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਜੋਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਓਹ ਕਰਤਾ। ਮੈ ਬਾਕੀ ਪਈ ਬੋਤਲ ਚੋ ਪੈਗ ਮਾਰਿਆ। ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਓਹ ਬੋਲੀ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਲੋੜ ਨੀ ਰਹੀ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਫੁਦੀ ਵੀ ਨੂੰ ਪੂਝੀ ਫੁਦੀ ਚੋ ਮਾਲ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀ ਜਾਵੇ ਜਿਵੇਂ ਦੁੱਧ ਡੁੱਲ ਕੇ ਨਿਕਲਦਾ ਰਾਹ ਬਣਾਕੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਸਾਫ ਕਰਲੈ ਆਹ ਬੋਲੀ ਨਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਨੀ ਮਸਾ ਦਿਨ ਆਇਆ ਅੱਜ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੀ ਤਰਸੀ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਇਸਨੂੰ। ਬੋਲੀ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਗੰਦਾ ਲਗਦਾ ਹੋਣਾ ਪਰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਇਹੀ ਸਭਤੋਂ ਵੱਡੀ ਖੁਸ਼ੀ ਆ। ਉਸਦੀ ਫੁਦੀ ਰਸ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈ ਸੀ। ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਚ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਅੰਦਰ ਬੈੱਡਰੂਮ ਚ ਬੈਡ ਤੇ ਪਾਂ ਦਿੱਤੀ। ਨੰਗੀ ਹੀ ਸੀ । ਮੈ ਵੀ ਨਾਲ ਪੈ ਗਿਆ। 3 ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸੀ। ਥੱਕ ਚੁੱਕੇ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਮੇਰੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਆ ਗਈ ਤੇ ਮੇਰੇ ਉਪਰ ਆਕੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਧੱਕਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਮੇਰਾ ਚਿੱਤ ਖੁਸ਼ ਕਰਤਾ ਸਾਰੀ ਰੀਝ ਪੂਰੀ ਕਰਤੀ। ਮੈ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਤੇਨੂੰ ਲਨ ਦੀ ਕਮੀ ਨੀ ਰਹਿਣ ਦਿੰਦਾ ਹੁਣ ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰ।
ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਸਮਾ ਗਏ ਤੇ ਸੋ ਗਏ।
ਸਵੇਰੇ 10 ਵਜੇ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਖੁੱਲੀ। ਮੈ ਟਾਈਮ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਭੱਜ ਕੇ ਉਠਿਆ। ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਬੇਫ਼ਿਕਰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ । ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੇ ਸਾਲ਼ਾ ਬਾਅਦ ਐਸੀ ਬੇਫਿਕਰੀ ਦੀ ਨੀਂਦ ਸੁੱਤੀ ਹੋਣੀ। ਮੈ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਨਹਾ ਕੇ ਕਪੜੇ ਪਾਏ ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਦਿਨ ਵੀ ਸ਼ੁਕਰਵਾਰ । ਮੈ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਗਿਆ ਆਪਣੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਲਵਾਈ ਤੇ ਸੈਕਸ65 ਦਾ area ਮਿਲਿਆ ਚੇਕਿੰਗ ਕਰਨ ਲਈ। ਮੈ ਥੱਕਿਆ ਪਿਆ ਕੰਮ ਨੂੰ ਵੱਢੀ ਰੂਹ ਨਾ ਕਰੇ। ਲੱਸੀ ਪੀਤੀ। ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਦੇ ਦੋਸਤ ਅਰਜਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਯਾਰ ਸੰਭਾਲ ਲਈ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨੀ ਕਰਦਾ ਕੰਮ ਨੂੰ
ਮੈ 3 ਕੂ ਵਜੇ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ ਕਿਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਫੋਨ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ 2 ਬਾਰ ਤਾਂ ਚੁੱਕ ਹੀ ਨਾ ਸਕਿਆ। 3 ਬਾਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਬੋਲੀ " ਕਿੱਥੇ ਨੇ ਜਨਾਬ ਫੋਨ ਨੀ ਉਠਾ ਰਹੇ ਮੇਰਾ" ਮੈ ਕਿਹਾ ਯਾਰ ਚੈਕ ਕਰੀ ਜਾਨਾਂ ਬੱਸ ਤਾਹੀ ਨੀ ਚੁੱਕ ਹੋਇਆ। ਬੋਲੀ " ummmaahh ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਜਾਨ"। ਮੈ ਕਿਹਾ " ਸੇਮ ਟੁ ਯੂ ਜਾਨ"। ਬੋਲੀ ਕਦੋ ਆ ਰਹੇ ਓ ਮੈ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਬੱਸ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਚ ਆ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਲਵ ਯੂ ਬੋਲ ਕੇ ਫੋਨ ਰੱਖਤਾ। ਮੈ ਉਠਿਆ ਮੁਹ ਧੋਤਾ ਤੇ ਬਾਹਰ ਆਇਆ। ਬਾਹਰ ਆਕੇ ਦਿਲ ਨਾ ਕਰੇ ਕਿਤੇ ਜਾਣ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆਈ ਜਾਵੇ। ਮੈ ਸਾਹਮਣੇ ਠੇਕੇ ਤੋਂ 2 ਬੋਤਲ ਬੀਅਰ ਲਈ ਤੇ ਇੱਕ ਉਥੇ ਖੜਕੇ ਹੀ ਪੀ ਗਿਆ। ਬੀਅਰ ਪੀਕੇ ਸਰੀਰ ਸੈੱਟ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈ ਮਰਿਆ ਗੱਡੀ ਦਾ ਗੇਅਰ ਤੇ ਖਿੱਚ ਦਿੱਤੀ ਗੱਡੀ ਹੋਸਟਲ ਵੱਲ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਗੇਟ ਤੇ ਖੜੀ ਸੀ। ਲਗਦਾ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਤੋਂ ਖੜੀ ਸੀ। ਕੁਝ ਕੂ ਆਸ਼ਿਕ ਭੂੰਡ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜੇ ਸੀ। ਲਗਦਾ 2 ਪਾਰਟੀਆਂ ਸਨ। ਦੋ ਜਾਣੇ ਕਾਰ ਤੇ ਸਨ 2 ਜਾਣੇ ਬੁੱਲੇਟ ਤੇ ਸਨ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੀਵੀਂ ਪਾਈ ਬੈਠੀ ਸੀ ਓਹ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਕਾਰਨ ਦੇ ਬੱਸ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਲਾਈਨ ਮਾਰਨ ਲਈ ਖੜੇ ਸਨ। ਮੈ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਮਾਮਲਾ ਸਮਝ ਗਿਆ। ਕੋਲ ਆਕੇ ਮੈ ਗੱਡੀ ਰੋਕੀ ਤੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਫੁੱਲ ਵਾਂਗ ਖਿੜ ਗਈ। ਭੱਜ ਕੇ ਗਲੇ ਲਗ ਗਈ। ਮੈ ਵੀ ਘੁੱਟ ਕੇ ਗਲੇ ਲਗਾਈ ਤੇ ਕਿਸ ਕੀਤੀ ਮੱਥੇ ਤੇ। ਫੇਰ ਮੈ ਪੁੱਛਿਆ ਆਹ ਕੌਣ ਆ ਤਾਂ ਬੋਲੀ ਪਤਾ ਨੀ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਐਥੇ ਹੀ ਰੁਕ ਗਏ। ਮੈ ਕਾਰ ਚ ਗਿਆ ਤੇ ਬੀਅਰ ਦੀ ਦੂਜੀ ਬੋਤਲ ਖੋਲ੍ਹੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਲਾਕੇ ਸਾਰੀ ਇੱਕ ਸਾਹੇ ਪੀ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇਖਦੀ ਰਹਿ ਗਈ। ਮੈ ਉੱਨਾ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਓਹ ਸਮਝ ਚੁੱਕੇ ਸੀ ਕੁੜੀ ਬੁੱਕ ਆ ਮੈ ਉਸਦਾ ਆਸ਼ਿਕ ਆ। ਬੁੱਲੇਟ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਨਿਕਲ ਗਏ ਕਿਕ ਮਾਰਕੇ। ਪਰ ਕਾਰ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਮੈ ਫੜ ਲਿਆ ਗਲੇ ਤੋ। ਗੋਰਾ ਜਿਹਾ ਸੀ ਪਤਲਾ ਜਿਹਾ ਬਾਲ ਵੱਡੇ ਤੇ ਚਸਮਾਂ ਲੱਗਾ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ ਨਜ਼ਰ ਵਾਲਾ ਹੋਣਾ। ਮੈ ਗਰਦਨ ਫੜ ਕੇ ਕਿਹਾ " ਭਾਇੰਚੋਦਾ ਜਦੋਂ ਕੁੜੀ ਨੀਵੀਂ ਪਾਈ ਬੈਠੀ ਆ ਨਹੀ ਦੇਖ ਰਹੀ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਤਾਂ ਤੂੰ ਫੇਰ ਵੀ ਕੁੜੀ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਨਚੀ ਜਾਨਾ ਸੂਰ ਦਿਆ ਹੱਡਾ" ਮੈ ਗਲਮਾ ਫੜ ਕੇ ਚਾਰ ਥੱਪਪੜ ਧਰ ਤੇ। ਬੋਲੀ ਜਾਵੇ " ਬਾਈ ਮਾਰ ਕਿਉੰ ਰਹੇ ਓ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸੁਣੋ ਮੇਰੀ" । ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾ ਦੱਸੀ ਕੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾ ਤੇਰੀ ਮਾ ਦੀ ਫੁਦੀ। ਦੂਜਾ ਨਾਲ ਦਾ ਵੀ ਭੱਜ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੀ ਪਲੀਜ਼ ਕੁੱਟ ਮਾਰ ਨਾ ਕਰੋ ਚਲੋ ਆਪਾ ਇਥੋਂ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਕਹਿਣ ਮਗਰੋਂ ਦੋ ਹੋਰ ਮਾਰੇ ਥੱਪੜ ਤੇ ਉਂਗਲੀ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਸਮਝਾਣ ਲੱਗਾ ਵੀ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਨਾ ਕਰੀ ਆਹ ਕੰਮ। ਓਹ ਉਠੀ ਖੜਾ ਰਿਹਾ ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਘੂਰਦੇ ਨੇ ਕਾਰ ਸਟਾਰਟ ਕੀਤੀ ਤੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਉਥੋਂ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੀ " ਆਹ ਕੀ ਸੀ ਭੂਤ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕੋਈ ਕਿਉੰ ਮਾਰਿਆ ਉਸ ਨੂੰ " ਫੇਰ ਬੋਲੀ" ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਮੈ ਤੇਰੀ ਆ ਕਿਉੰ ਲੜਦੇ ਓ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ" ਨਾਲ਼ੇ ਜ਼ੇ ਤੈਨੂੰ ਕੁਛ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਫੇਰ" ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮੇਰੀ ਹਸੀ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਮੁੱਕੀ ਮਾਰੀ ਮੇਰੀ ਵੱਖੀ ਚ। ਅਸੀ ਹੋਟਲ ਤੇ ਰੁੱਕ ਗਏ ਮੈ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੋਸਟਲ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ ਅੱਜ ਮਰਜ਼ੀ ਦਾ ਖਾ ਲਏਗੀ ਅੰਦਰ ਕਿਹੜਾ ਮਰਜ਼ੀ ਚਲਦੀ ਆ । ਅਸੀ ਉੱਤਰ ਗਏ ਕਾਰ ਚੋ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਮੈ ਨੀ ਕੁਛ ਖਾਣਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕਿਉੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਿਉੰ ਨੀ ਖਾਣਾ। ਬੋਲੀ ਮੈਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਕਲ ਦਾ।ਮੈ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਲਾਇਆ ਸੱਚੀ ਮੱਥਾ ਗਰਮ ਸੀ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਗੱਡੀ ਚ ਬਿਠਾਇਆ ਤੇ 26 ਚ ਬਰਾੜ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਲਈ ਆਇਆ। ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਜਾਣਦੇ ਸੀ ਮੈਨੂੰ। ਉੱਨਾ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਮੈ ਕਿਹਾ sir ਬੁਖਾਰ ਆ ਕਲ ਦਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲੇ ਕੋਣ ਆ ਇਹ ਕੁੜੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ sir ਭਤੀਜੀ ਆ ਮੇਰੀ। ਬੋਲਿਆ ਸਕੀ ਮੈ ਕਿਹਾ ਹਾ। ਅਸਲ ਚ ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਸਾਡੇ ਦੂਰ ਦੀ ਰਿਸਤੇਦਾਰੀ ਚੋ ਸਨ। ਉਨਾਂ ਨੇ ਰੁੱਕ ਕੇ ਕਿਹਾ " ਜਗਰੂਪ ਦੀ ਕੁੜੀ ? ਮੈ ਕਿਹਾ ਹਾਂ ਜੀ। ਓਹ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਬੋਲੇ " ਪੁੱਤ ਪਤਾ ਮੈ ਕੌਣ ਆ ਜਾਣਦੇ ਓ ਮੈਨੂੰ". ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਨੀਵੀਂ ਪਾਂ ਲਈ। ਚਲੋ ਗਲਬਾਤ ਕਰਕੇ ਉੱਨਾ ਨੇ ਦਵਾਈ ਦੇਤੀ ਤੇ ਇੱਕ ਟੈਸਟ ਲਿਖਤਾਂ ਟਾਇਫਾਇਡ ਦਾ ਤੇ ਸੈੱਲ ਘਟੇ ਵਧੇ ਦਾ। ਅਸੀ ਲੈਬੋਰਟਰੀ ਚ ਬਲੱਡ ਸੈਂਪਲ ਦੇਕੇ ਫੇਰ ਜਦ ਫ਼ਰੀ ਹੋਏ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮੈ ਕਿਹਾ " ਜਾਨ ਤੂੰ ਬਿਮਾਰ ਆ ਬੋਲ ਘਰ ਜਾਣਾ ਜਾਂ ਹੋਟਲ" ਓਹ ਬੋਲੀ ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਹੋਟਲ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਚਲੋ ਮੈ ਰੈਸਟ ਕਰਨੀ ਆ ਤਬੀਅਤ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਮੇਰੀ।ਮੈ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਾਰ ਚ ਬੈਠੇ ਤੇ ਘਰ ਨੂੰ ਚਲ ਪਏ। ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਆਕੇ ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਤੇਲੀਆਂ ਪੈਣ ਲੱਗ ਗਈਆਂ ਮੈ ਕਾਰ ਹੋਲੀ ਕਰਲੀਂ ਜਮਾ। ਮੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਉੱਡ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਆਇਆ ਬੈਡ ਬਾਹਰ ਪਿਆ garden ਚ ਬੈਡ ਤੇ ਫੁੱਲ ਪਏ ਹੋਣਗੇ ਜੋਂ ਮਸਲੇ ਪਏ ਆ ਓਹ ਫੁੱਲ ਹੀ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਦਸ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ। ਬਾਕੀ ਭਾਬੀ ਨੀ ਪਤਾ ਉਠੀ ਹੋਊ ਜਾ ਨਹੀਂ। ਨੰਗੀ ਪਈ ਆ ਮੇਰੇ ਬੈਡ ਤੇ। ਕਾਰ ਰੋਕ ਲਈ ਮੈ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਆਪਾ ਨੂੰ ਫੇਰ ਆਨਾ ਪੈਣਾ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਚਲ ਰਿਪੋਰਟ ਫੜ ਕੇ ਜਾ ਹੀ ਆਉਣੇ ਆ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਜੀ ਨੀ ਕਰਦਾ ਤੁਸੀ ਲਿਆ ਦਿਓ ਦਵਾਈ ਪਹਿਲਾ ਮਨੂੰ ਘਰੇ drop ਕਰਦੋ ਮੈ ਥੱਕੀ ਪਈ ਆ। ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਫਸਗੀ ਕੁੜਿਕੀ ਚ। ਕੀ ਕਰਦਾ ਕੀ ਨਾ ਕਰਦਾ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਕਾਰ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਦਿਮਾਗ ਚ ਆਇਆ ਘਰ ਫੋਨ ਕਰਦਾ ਭਾਬੀ ਨੂੰ। ਮੈ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫੋਨ ਕਰਿਆ ਤੇ ਫੋਨ ਪੱਟ ਦੇ ਨਾਲ ਰਖ ਲਿਆ ਬੁੱਕਲ ਚ। ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਭਾਬੀ ਨੇ ਚੁੱਕਿਆ ਜਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਲੈਕੇ ਐੱਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਘਰ ਆ ਰਹੀ ਆ। ਮੈ ਇਸ ਆਸ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੌਲੀ ਕਾਰ ਚਲਾ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਘਰ ਆ ਗਿਆ। ਜਦੋ ਕਾਰ ਘਰ ਚ ਆਈ ਕਾਰ ਅੰਦਰ ਕਰੀ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਬੈਡ ਉਥੀ ਪਿਆ ਪਰ ਚਾਦਰ ਤੇ ਗੱਦਾ ਹੈਨੀ। ਮੈ ਸੌਖਾ ਸਾਹ ਲਿਆ। ਸਮਝ ਗਿਆ ਭਾਬੀ ਨੇ ਚੁੱਕ ਤਾਂ। ਕਾਰ ਰੋਕ ਕੇ ਕਾਰ ਚੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੇ ਤਾਂ ਭਾਬੀ ਬਾਥਰੂਮ ਚੋ ਬਾਹਰ ਤੁਰੀ ਆਵੇ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਵੱਖੀ ਤੇ ਧਰਿਆ ਹੋਇਆ ਬਾਲ ਖਿਲਰੇ ਪਏ ਤੇ ਮੁਹ ਉਤਰਿਆ ਪਿਆ ਤੁਰਦੀ ਲੱਤਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਕਰਕੇ ਤੁਰਿਆ ਨਾ ਜਾਵੇ ਚੱਜ ਨਾਲ।ਭਾਬੀ ਪਛਾਣ ਚ ਨਾ ਆਵੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਪਣੀ ਮਾ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲੀ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਮੰਮੀ ਨੂੰ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਹੀ ਪੁੱਛ ਲਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਮਾ ਕੋਲ ਗਈ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ ਮੰਮੀ ਕੀ ਹੋਇਆ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਕੀ ਦੱਸਾ ਕੱਲ ਪਰਸੋਂ ਦਾ ਤਾਪ ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤਿਲਕ ਕੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਦਵਾਈ ਲੈਣੀ ਸੀ ਫੇਰ ਤੁਸੀ ਮੰਮੀ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਦਵਾਈ ਤਾਂ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਕਮਲ ਨੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਸਹਾਰਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰੂਮ ਚ ਚਲੀਆ ਗਈਆਂ। ਮੈ ਘਰ ਚ ਗੇੜਾ ਦੇਣ ਲੱਗਾ ਚੋਰ ਸੀ ਮੈ ਡਰ ਤਾਂ ਹੁੰਦਾ ਚੋਰ ਨੂੰ। ਬਾਥਰੂਮ ਦੇ ਮਗਰ ਚਾਦਰ ਪਈ ਫੁੱਲ ਪਏ ਭਾਬੀ ਨੇ ਕੀਤੇ ਹੁਣ ਹੀ ਲੁਕੋਏ ਸੀ ਮੇਰਾ ਫੋਨ ਸੁਣਕੇ। ਸੁਕਰ ਆ ਰੱਬ ਦਾ ਬਚ ਗਏ ਭਾਬੀ ਵੀ ਮੇਰੇ ਬੈਡ ਤੇ ਸੁੱਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਨੰਗੀ ਜਮਾ ਪਰ ਫੋਨ ਤੋ ਬਾਦ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਕੇ ਬਾਹਰ ਅਗੀ ਸੀ। ਹਜੇ ਵੀ ਡਰ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਕੀ ਨਜ਼ਰ ਆਜੇ । ਬੈਡ ਉਥੀ ਪਿਆ ਸੀ ਗਾਰਡਨ ਚ।
ਮੈ ਵੀ ਗੇੜਾ ਦੇਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਉੱਨਾ ਕੋਲ । ਭਾਬੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਖਰਾਬ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਸੀ ਰਾਤ ਤੇ ਤੱਤੇ ਘਾਹ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਿਆ ਅੱਜ ਦਿਨੇ ਸਾਰਾ ਸਰੀਰ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਿਆ ਪੱਟ ਫੁੱਲ ਗਏ ਧਰਨ ਪੈ ਗਈ ਫੁਦੀ ਸੁੱਜ ਗਈ ਨਾਲੇ ਛਿੱਲੀ ਗਈ ਤੁਰਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਫੁਦੀ ਮੱਚੇ। ਤਕਲੀਫ਼ ਨਾਲ ਬੁਖਾਰ ਹੋ ਗਿਆ।
ਲਓ ਜੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਖੁਦ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਲਿਆਈ ਤੇ ਦੋਨੋ ਮਾਵਾ ਧੀਆ ਨੇ ਦਵਾਈ ਲਈ ਜੋਂ ਹੁਣੀ ਡਾਕਟਰ ਬਰਾੜ ਨੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਤੁਸੀ ਇੱਦਾ ਕਰੋ ਤਿਆਰ ਹੋਜੇ ਆਪਾ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਚਲਦੇ ਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਆ ਗਈ ਹੋਊ ਤੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿਖਾ ਲੈਣੇ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਨਹੀਂ ਮੈ ਨੀ ਜਾਣਾ ਮੈ ਤਾਂ ਸੋਣੀ ਆ ਤੁਸੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦਵਾ ਲਿਆਓ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਆ।ਭਾਬੀ ਮੁਹ ਧੋ ਕੇ ਥੋੜੀ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲੇਟ ਗਈ। ਮੈ ਸ਼ੁਕਰ ਕੀਤਾ ਰੱਬ ਦਾ ਬਚ ਗਏ ਅੱਜ।
ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਕਾਰ ਬਾਹਰ ਕੱਢੀ ਤੇ ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ " ਹਾਏ ਬੇ ਮਾਰਤੀ ਮੈ ਤੂੰ ਰਾਤ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੁਰਿਆ ਨੀ ਜਾਂਦਾ" ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਤੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਕੋਰੀ ਪਈ ਆ। ਤੇਨੂੰ ਜੇਕਰ ਮਿਲਿਆ ਹੁੰਦਾ ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਐਨੀ ਔਖੀ ਨੀ ਸੀ ਹੋਣੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਇਹ ਸ਼ੱਡ ਇਹ ਦਸ ਤੂੰ ਚਾਦਰ ਹੁਣੀ ਚੁੱਕੀ ਓਹ ਬੋਲੀ ਆਹੋ। ਤੇਰਾ ਫੋਨ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਨੰਗੀ ਪਈ ਸੀ ਉਥੀ ਭੱਜ ਕੇ ਚਾਦਰ ਚੁੱਕੀ ਕਪੜੇ ਪਾਏ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਬਚ ਗਏ ਭਾਬੀ ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਨੀ ਪਤਾ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਦਿੱਖ ਜਾਏ ਉਸਨੂੰ।
ਅਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਅਸੀਂ ਡਾਕਟਰ ਬਰਾੜ ਦੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਡਾਕਟਰ ਸਾਬ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਉਠ ਕੇ ਕੋਲ ਆ ਗਏ ਤੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਸਾਸਰੀਕਾਲ ਬੁਲਾਈ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਵੀ ਪਛਾਣ ਲਿਆ ਤੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਡਾਕਟਰ ਸਾਬ ਸਾਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਆਪਣੀ ਕੋਠੀ ਲੈ ਗਏ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਚਾਹ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਤੇ ਹਾਲ ਚਲ ਪੁੱਛਣ ਲਗ ਪਏ। ਉੱਨਾ ਨੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਮਲ ਹੁਣੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦਵਾ ਕੇ ਲੈਕੇ ਗਿਆ । ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਹਾ ਘਰ ਰੈਸਟ ਕਰ ਰਹੀ ਆ ਓਹ। ਫੇਰ ਪੁੱਛਿਆ ਤੁਸੀ ਏਥੇ ਹੀ ਰਹਿ ਰਹੇ ਓ । ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਹਾ ਜੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਪੜਾਈ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਆ ਮੈ ਕੱਲੀ ਸੀ ਘਰ ਤੁਹਾਡਾ ਭਰਾ ਬੰਗਲੌਰ ਗਏ ਹੋਏ ਆ । ਓਹ ਬੋਲੇ ਅੱਛਾ ਅੱਛਾ। ਫੇਰ ਤੁਸੀ ਘਰ ਕਿਉੰ ਨੀ ਆਏ ਆਇਆ ਕਰੋ ਘਰ ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੜਾ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ। ਲਾਸਟ ਬਾਰ ਵਿਆਹ ਤੇ ਕੱਠੇ ਹੋਏ ਸੀ ਆਪਾ ਬਠਿੰਡੇ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਥੋੜੇ ਦਿਨ ਹੋਏ ਆਇਆ ਨੂੰ। ਉੱਨਾ ਨੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦਿੱਤੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਪੜ੍ਹੀ ਤੇ ਹੋਰ ਦਵਾਈ ਲਿਖ ਦਿੱਤੀ ਰੈਸਟ ਕਰਨ ਨੂੰ ਬੋਲਤਾ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਹਰਵਿੰਦਰ ਕਿੱਥੇ ਆ ਦਿੱਖ ਨੀ ਰਹੀ। ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੇ ਆਪਣੇ ਹੈਰੀ ਦੇ ਦੋਸਤ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਸੀ ਹੈਰੀ ਲੜ ਪਿਆ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਓਹ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰਦੀ ਸੀ ਚਲੀ ਗਈ ਮਿਲਣ ਹੈਰੀ ਨੂੰ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਹੈਰੀ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਹੁਣ ਤਾਂ ਨਾਲੇ ਕਿੱਥੇ ਆ ਹੈਰੀ ਘਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਓਹ? ਡਾਕਟਰ ਸਾਬ ਬੋਲੇ ਹਾ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ। MBBS ਕਰਦਾ ਉਥੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੋਸਟਲ ਚ ਘਰ ਘੱਟ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੇ ਜਵਾਕਾਂ ਦਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਜਵਾਨ ਹੋਈ ਪਈ ਐ ਕਲ ਪਰਸੋ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕਮਲ ਦੀ ਪਛਾਣ ਆ ਗਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮੈ ਨੀ ਪਛਾਣਿਆ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਘਰ ਆ ਜਾਇਓ ਕਦੇ ਭਾਜੀ। ਮਿਲ ਜਾਇਓ। ਓਹ ਬੋਲੇ ਜਰੂਰ ਆਵਾਗੇ। ਅਸੀ ਦਵਾਈ ਲਈ ਤੇ ਕਾਰ ਚ ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਹਾਏ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਹੀ ਨੀ ਸੀ ਬਰਾੜ ਭਾਈ ਸਾਬ੍ਹ ਏਥੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆ ਤੂੰ ਕਿਉੰ ਆਇਆ ਏਥੇ ਲੈਕੇ। ਆਪਾ ਨੂੰ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਕੱਲਿਆ ਰਹਿੰਦੇ ਦੇਖ ਕੇ ਕੀ ਸੋਚਣਗੇ ਐਵੇਂ ਗੱਲਾ ਬਨ ਜਾਂਦੀਆਂ। ਮੈਨੂੰ ਸੱਚੀ ਪਤਾ ਨੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਤੋ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਭਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਇਹ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਆ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਟਾਇਮ ਨੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇਖਣ ਦਾ। ਅਸੀ ਤੁਰ ਪਏ ਉਥੋਂ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਹੁਣ ਨੀਚੇ ਜੋਂ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਸੁੱਜੀ ਪਈ ਆ ਉਸਦੀ ਦਵਾਈ ਵੀ ਲੈਣੀ ਆ ਕਿੱਥੋਂ ਲਈਏ। ਸਾਲ਼ਾ ਕਿਸੇ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਜਾ ਸਕਦੇ। ਮੈ ਇੱਕ ਮੈਡੀਕਲ ਸਟੋਰ ਤੇ ਗਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ ਮੇਰੀ gf ਦੇ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਸੁੱਜ ਗਈ ਦਵਾਈ ਦਿਓ। ਉੱਨਾ ਨੇ ਜਿਆਦਾ ਨੀ ਪੁੱਛਿਆ ਜਿਵੇ ਆਮ ਗੱਲ ਹੋਵੇ । ਇੱਕ ਟਿਊਬ ਦੇਤੀ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਤੇ ਗੋਲੀਆਂ ਦੇਤੀਆ।ਅਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਲਈ ਫਲ ਲਏ ਹੋਰ ਸਮਾਨ ਲਿਆ ਤੇ ਚਲ ਪਏ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਅੱਜ ਕਿਵੇਂ ਲਉ ਤੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਘਰ ਆ। ਬੋਲੀ ਮਰਨਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਦੇਣੀ ਤਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਬੱਸ " ਇੱਕ ਦਿਨ ਚ ਹੀ ਖਸਮ ਬਣਾ ਕੇ ਭੁੱਲ ਗਈ ? ਓਹ ਬੋਲੀ " ਮਰਜਾਣਿਆ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਣ ਦੇ ਤੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਮੈ ਤੈਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਬਿਨਾ ਰਹਿਜੁ" ਮੈ ਹਸ ਪਿਆ। ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਛੇੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੈ ਕਿਹਾ " ਭਾਬੀ ਬਰਾੜ ਬੜਾ ਤੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਹਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਤੇ ਦਾਲ ਚ ਕਾਲਾ ਤਾਂ ਨੀ" ਓਹ ਬੋਲੀ " ਹਾ ਲਾਈਨ ਤਾਂ ਮਾਰਦਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਬਠਿੰਡੇ ਵਿਆਹ ਚ ਵੀ ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਰਿਹਾ ਮਰਨਾ "ਮੈ ਹਸ ਪਿਆ ਓਹ ਵੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕਿਤੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਨਾ ਖੋਲ ਲੀ ਉਸਦੇ ਅੱਗੇ ਕੀ ਪਤਾ ਡਾਕਟਰ ਦਾ ਮੇਰੇ ਤੋ ਵੀ ਵੱਡਾ ਹੋਵੇ " ਭਾਬੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਕੂਹਣੀ ਮਾਰੀ ਤੇ ਬੋਲੀ " ਹਾ ਦੇਊ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਜਦੋ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਕੁਛ ਨਾ ਹੋਇਆ" ਹਸ ਪਏ ਅਸੀ। ਚਲੋ ਘਰ ਆ ਗਏ ਅਸੀ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ। ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਦਿਲ ਕਰੇ ਬੁੱਕਲ ਚ ਸਿਰ ਲੈਕੇ ਥਾਪੜੀ ਜਾਵਾਂ। ਭਾਬੀ ਨਹਾ ਕੇ ਚਾਹ ਬਣਾ ਲਿਆਈ। ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਅਸੀ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਸੈੱਟ ਕਰਤਾ। ਚਾਦਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਵਸ਼ਿੰਗ ਮਸ਼ੀਨ ਚ ਧੋਣ ਲਈ ਪਾਂ ਦਿੱਤੀ। ਫੁੱਲ ਮੈ ਛੁੱਟ ਆਇਆ ਬਾਹਰ । ਬੈਡ ਧੱਕ ਕੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਗਾ ਦਿੱਤੇ। ਅਪਣਾ ਕਮਰਾ ਸਾਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਭਾਬੀ ਸ਼ਾਮ ਦੀ ਰੋਟੀ ਸਬਜ਼ੀ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਮੈ ਬੋਤਲ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਪੈਗ ਸਟਾਰਟ ਕਰਤਾ। ਮੈ ਕੱਲੇ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਚ ਸੀ ਤੇ ਲਨ ਦਾ ਉਭਾਰ ਸਾਫ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪੈਗ ਲਗਾ ਕੇ ਮੈ ਭਾਬੀ ਵੱਲ ਗਿਆ ਕੋਈ ਨਮਕੀਨ ਖਾਣ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਤੋ ਨਜ਼ਰ ਉੱਪਰ ਨਾ ਚੁੱਕੀ। ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੀ ਕੋਈ ਲੋਰ ਪਾਂ ਲਾ ਮੈਨੂੰ ਕੁਛ ਕੁਛ ਹੋਈ ਜਾਂਦਾ ਤੇਰਾ ਸੰਦ ਦੇਖ ਕੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਾ ਬਿਲਕੁਲ ਨੀ ਨਾ ਮੈ ਨੀ ਪਾਉਂਦਾ। ਓਹ ਬੋਲੀ " ਕਮਲ ਇਸਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਜਾਨ ਨਿਕਲਦੀ ਆ ਕੋਈ ਕਪੜਾ ਪਾਂ ਲਾ। ਮੈ ਫੇਰ ਕਿਹਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਦਸ " ਦੇਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਤੇਨੂੰ ਜੇਕਰ ਨਾ ਦੁਖਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੁਣੀ ਕੋਡੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ" ਅੱਗ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇਰਾ ਦੇਖ ਕੇ" । ਮਰ ਜਾਣਿਆ ਜਵਾਨ ਕੁੜੀ ਆ ਘਰੇ ਲੁਕੋ ਲਾ " ਹੁਣ ਮੈ ਕੀ ਦੱਸਾ ਉਸਨੂੰ ਤਾਂ ਭੋਰਾ ਤਕਲੀਫ਼ ਨੀ ਹੋਈ ਓਹ ਤਾਂ ਲਨ ਖਾ ਗਈ ਸਾਰੇ ਦਾ ਸਾਰਾ। ਮੈ ਨਮਕੀਨ ਲਿਆ ਭਾਬੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਕੇ ਆ ਗਿਆ ਬਾਹਰ ਗਾਰਡਨ ਚ। ਹਜੇ ਬੈਠਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਬਰਾੜ ਸਾਬ ਦਾ ਫੋਨ ਆ ਗਿਆ। ਓਹ ਬੋਲੇ ਕਮਲ ਮੈ ਬਰਾੜ ਬੋਲ ਰਿਹਾ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਸਾਸਰੀਕਾਲ ਬਰਾੜ ਸਾਬ। ਓਹ ਬੋਲੇ ਅੱਛਾ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੱਲ ਅਸੀ ਆ ਰਹੇ ਆ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ 3 ਕੂ ਵਜੇ ਤਕ ਆ ਜਾਵਾਂਗੇ ਆਪਣੀ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਦਸਦੇ ਨਹੀਂ ਗੱਲ ਕਰਾ ਦੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਜੀ ਇੱਕੋ ਹੀ ਗੱਲ ਆ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਮਿਲਦੇ ਆ ਕੱਲ ਫੇਰ। ਫੋਨ ਰੱਖ ਤਾਂ ਫੇਰ। ਸਾਲ਼ਾ ਦਿਲ ਦੁਖੀ ਜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈ ਹੋਰ ਮਾਰਿਆ ਪੈਗ। ਪੈਗ ਲਗਾ ਕੇ ਮੈ ਰੂਮ ਚ ਗਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਰੂਮ ਚ ਦੇਖਿਆ ਓਹ ਹਜੇ ਵੀ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ। ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਉੰ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਤੇ ਭਾਬੀ ਦਾ ਮੋਹ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਹੱਦ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਮੋਹ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਦਿਲ ਏਨਾ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਤੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਦਿਲ ਤੋ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਏਨਾ ਦੋਨਾਂ ਬਿਨਾ ਦਿਲ ਨਹੀ ਸੀ ਲਗਦਾ। ਜਾਨ ਬਣ ਗਈਆਂ ਮੇਰੀ। ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਸਿਰਫ ਮੈ ਹੀ ਇਹ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਵੀ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਇਹੀ ਸੋਚਦੀਆਂ ਸਨ। ਅਸਲ ਚ ਅਸੀ ਜਿਹੜੀ ਜਿੰਦਗੀ ਜੀ ਰਹੇ ਸੀ ਓਹ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸਵਾਦ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਜਿੰਦਗੀ ਸੀ। ਉੱਨਾ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹੱਟਾ ਕੱਟਾ ਤੇ ਸੋਹਣਾ ਸੁਨੱਖਾ ਮੁੰਡਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸੋਹਣੀਆ ਸੁਨੱਖੀਆਂ ਰੰਨਾਂ ਜੋਂ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਸਨ ਮਿਲ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਅਸੀ ਤਿੰਨੋ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਵਕਤ ਨੇ ਦਸਤਕ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਤਾਹੀ ਦਿਲ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਸੋਚ ਸੋਚ ਕੇ। ਮੈ ਮਨ ਬਣਾ ਲਿਆ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਬਾਰੇ ਸੱਚ ਦਸ ਦਿਆਂਗਾ ਫੇਰ ਜੋਂ ਹੋਏਗਾ ਦੇਖੀ ਜਾਏਗੀ। ਮੈ ਏਨਾ ਸੋਚਾਂ ਚ ਹੀ ਸੀ ਭਾਬੀ ਨੇ ਆ ਕੇ ਮੇਰੀ ਬਿਰਤੀ ਤੋੜੀ।ਓਹ ਬੋਲੀ ਪੈਗ ਲੈਕੇ ਆਵਾ ਜੈ ਤੁਸੀ ਪੀਓਗੇ। ਮੇਰਾ ਨਸ਼ਾ ਉਤਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਮੈ ਹਾਂ ਬੋਲਤੀ। ਆਪ ਮੈ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਆ ਗਿਆ। ਭਾਬੀ ਪਾਣੀ ਤੇ ਬੋਤਲ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲਿਆਈ । ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਟੇਬਲ ਤੇ ਰਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਦੀ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ। ਬੋਲੀ ਹੱਥ ਨਾਲ ਪਿਲਾਵਾ ਜਾਨ। ਮੈ yes ਬੋਲ ਦਿੱਤੀ। ਓਹ ਪੈਗ ਬਣਾ ਕੇ ਲਿਆਈ ਮੈ ਪੀ ਗਿਆ। ਓਹ ਫੇਰ ਲਿਪਟ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ ਕੀ ਹੋਇਆ ਚੁੱਪ ਚੁੱਪ ਹੋ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਉਦਾਸ ਨਹੀਂ ਬਸ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋ ਦੂਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਦਿਲ ਡਰ ਰਿਹਾ ਮੇਰਾ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਕੋਣ ਹੋ ਰਿਹਾ ਦੂਰ ਤੇਰੇ ਤੋ? ਬੋਲੋ ਬੋਲੋ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਦੋ ਤੇਰਾ ਬੰਦਾ ਆ ਗਿਆ ਉਦੋਂ ਤਾਂ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਪਏਗਾ ਨਾ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਮੈ ਸੋਚ ਲਿਆ ਮੈ ਉੱਨਾ ਨੂੰ ਸੱਚ ਦੱਸ ਦੇਵਾਗੀ ਤੇਰੇ ਤੋ ਬਿਨਾ ਨੀ ਰਹਿ ਸਕਦੀ। ਮੈ ਜੋਂ ਸੁਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਭਾਬੀ ਨੇ ਬਿਲਕੁਲ ਇਹੀ ਬੋਲਿਆ। ਮੈ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਦਿਲ ਨੂੰ ਧਰਵਾਸ ਮਿਲਿਆ। ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਬਰਾੜ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਸੀ ਓਹ ਕੱਲ ਆ ਰਹੇ ਆ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ।ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਜੇਕਰ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਨੀ ਮਿਲਣ ਦਾ ਤਾਂ ਮੈ ਮਨਾ ਕਰ ਦਿਨੀਂ ਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਯਾਰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਆ ਫੇਰ ਵੀ। ਮੈ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜਰੂਰੀ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਆ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਦਸ ਨਾ ਕੀ ਹੋਇਆ। ਉਦਾਸ ਨਾ ਹੋ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਹੁੰਦੀ ਆ ਤੇਨੂੰ ਉਦਾਸ ਦੇਖ ਕੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਭਾਬੀ ਹਜੇ ਨੀ ਫੇਰ ਗੱਲ ਕਰਾਗੇ ਤੂੰ ਖਾਣਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਪਹਿਲਾਂ। ਓਹ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸ ਕਰਕੇ ਚਲੀ ਗਈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਉਠਾਇਆ ਮੈ ਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾ ਨਹਾ ਕੇ ਆ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਫੇਰ ਸੋ ਜਾਣਾ। ਓਹ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਢਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਠੀ ਨੀ ਬੋਲੀ ਰੋਟੀ ਵੀ ਨੀ ਖਾਣੀ। ਮੈ ਉਸਦੇ ਲਈ ਬਰੈੱਡ ਲਿਆ ਕੇ ਦੁੱਧ ਨਾਲ ਦਿੱਤੇ। ਥੋੜੇ ਬਹੁਤ ਖਾਧੇ ਤੇ ਦਵਾਈ ਲਈ ਤੇ ਫੇਰ ਸੋ ਗਈ। ਮੈ ਉਸਦਾ ਰੂਮ ਡੋਰ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ। ਭਾਬੀ ਖਾਣਾ ਬਣਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਮੈ ਰੋਟੀ ਖਾਦੀ ਤੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਖਵਾਈ।ਫੇਰ ਦਵਾਈ ਦਿੱਤੀ ਉਸਨੂੰ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਰੈਸਟ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਓਹ ਵੀ ਮੈਂ ਸ਼ਰਾਬ ਵੀ ਕਾਫੀ ਪੀ ਲਈ ਪਰ ਚੈਨ ਨਾ ਆਇਆ ਅੱਜ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਬੇਚੈਨੀ ਮੈਨੂੰ ਘੇਰੀ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਮੈ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ ਮੇਰੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਦਸਤਕ ਨੂੰ। ਮੈ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਉਲਝਿਆ ਰਿਹਾ ਤੇ ਨੀਂਦ ਖੰਭ ਲਾਕੇ ਉੱਡ ਗਈ ਅੱਜ। ਮੈ ਪਾਸੇ ਮਾਰਦੇ ਨੇ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਾਰੀ। ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਹੀ ਉਠ ਪਿਆ ਤੇ ਨਹਾ ਕੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਚਲਾ ਗਿਆ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਮਨ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ। ਅਰਦਾਸ ਕੀਤੀ ਹੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਅਗਰ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਅਣਜਾਣ ਬੱਚਾ ਸਮਝ ਕੇ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਿਓ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਬਖਸ਼ ਦਿਉ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀਉ ਸਰਬੱਤ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰਨਾ ਦਾਤਾ ਜੀ। ਮੈ ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਿਆ। ਮੇਰੇ ਆਉਂਦੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਠ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਚਾਹ ਬਣਾ ਲਈ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਭੱਜ ਕੇ ਮੇਰੇ ਗਲੇ ਲਗ ਗਈ। ਮੈ ਵੀ ਘੁੱਟ ਕੇ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਾ ਲਈ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਚ ਪ੍ਰੀਤੀ ਲਈ ਏਨਾ ਜਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੋ ਦੂਰ ਹੋਕੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਜਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ।ਦੂਸਰਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਡੂੰਘੀ ਹਮਦਰਦੀ ਤੇ ਆਪਣਾਪਨ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਮੈ ਕੱਲੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ ਓਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਔਰਤ ਸੀ। ਪਤੀ ਤੋ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵੀ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਨਾ ਮਿਲਣ ਤੇ ਵੀ ਜੋਂ ਔਰਤ 20 ਸਾਲ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਮਰਦ ਦੇ ਥੱਲੇ ਨਾ ਜਾਵੇ ਬੱਸ ਸਬਰ ਕਰਕੇ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਾਰ ਲਵੇ ਉਸ ਜਨਾਨੀ ਵਰਗੀ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ। ਦੋਨੋ ਹੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਜਰੂਰੀ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ।
ਮੈ ਚਾਹ ਪੀਤੀ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ਭਾਬੀ ਹਜੇ ਵੀ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ। ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰੀ ਉਸਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕੀਤਾ 8 ਤੋ ਉਪਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਟਾਈਮ । ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਉਠਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤੇ ਬਜ਼ਾਰ ਜਾਕੇ ਖਾਣ ਪੀਣ ਦਾ ਸਮਾਨ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤੇ ਡਿਊਟੀ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਮੈ ਅਪਨਾ ਰੂਟ ਲਿਆ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਚੈਕਿੰਗ ਲਈ। ਤਕਰੀਬਨ 2 ਵਜੇ ਮੈ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਿਆ। ਬਰਾੜ ਸਾਬ ਨੇ ਅੱਜ ਘਰ ਆਉਣਾ ਸੀ। ਮੈ ਜਾਕੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਤਿਆਰੀ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ। ਓਹ ਦੋਵੇ ਬਜ਼ਾਰ ਜਾਕੇ ਸਮਾਨ ਵਗੈਰਾ ਖਰੀਦ ਲਿਆਇਆ ਸਨ। ਮੈ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਸੈੱਟ ਦੇਖ ਕੇ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਫੋਨ ਲਾਇਆ ਤੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਦੋ ਆਓਗੇ। ਓਹ ਬੋਲੇ ਕਮਲ ਅਸੀ ਹੈਰੀ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਆ ਓਹ ਵੀ ਨਾਲ ਆਉਗਾ ਉਡੀਕ ਰਹੇ ਆ ਉਂਸ ਨੂੰ। ਚਲੋ ਆਪਾਂ ਰਲੈਕਸ ਹੋਗੇ ਚਾਹ ਪੀਤੀ ਤੇ ਲੇਟ ਗਿਆ ਬੈਡ ਤੇ। 4 ਬੱਜ ਗਏ ਪਰ ਬਰਾੜ ਫੈਮਿਲੀ ਹਜੇ ਤਕ ਨਹੀਂ ਆਈ ਸੀ। ਮੈ ਫੇਰ ਦੇਖਿਆ ਗੇਟ ਤੇ ਹੋਰਨ ਵੱਜਿਆ। ਮੈ ਕੋਠੀ ਦਾ ਗੇਟ ਖੋਲਿਆ ਟਾਟਾ ਸਫਾਰੀ ਅੰਦਰ ਆਈ। ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਮੈ ਕਾਰ ਕੋਲ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ ਭਾਬੀ ਵੀ ਆ ਗਈਆਂ ਬਾਹਰ। ਬਰਾੜ ਸਾਬ ਤੇ ਉੱਨਾ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੋਵੇ ਸਨ ਮੁੰਡਾ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਸਾਰਿਆ ਨੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਸਾਸਰੀਕਾਲ ਬੁਲਾਈ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਭਾਬੀ ਜਮਾ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਤੇ ਉਸਦੀ ਤੱਕਣੀ ਦਸ ਰਹੀ ਸੀ ਓਹ ਬਹੁਤ ਚਾਲੂ ਤੀਵੀਂ ਸੀ। ਬਰਾੜ ਤੋ ਬਿਨਾ ਹਰਵਿੰਦਰ ਭਾਬੀ ਸਾੜੀ ਵਿਚ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਭਰਮਾ ਸ਼ਰੀਰ ਦਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਚ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਹੋਣੀ। ਚਿੱਟੀ ਸਾੜੀ ਗੋਰਾ ਰੰਗ ਭਾਰੀ ਜੁੱਸਾ ਦਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਉਸਨੇ ਤੇ ਬਰਾੜ ਦੇ ਕਹਿਣੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ। ਫੁਦੀ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਬਾਹਰ। ਮੈ ਹਰਵਿੰਦਰ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਹੈਰੀ ਨੀ ਆਇਆ ਓਹ ਬੋਲੀ " ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੇ ਜਵਾਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਹੋਏਗਾ ਕਿਸੇ ਫਰੈਡ ਕੋਲ। ਫਰੈਡ ਕੋਲ ਜਦੋ ਬੋਲੀ ਮੇਰੀਆ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਹਸ ਪਈ। ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਇਹ ਬਹੁਤ ਅੱਗੇ ਨਿਕਲੀ ਹੋਈ ਤੀਵੀਂ ਆ।
ਅਸੀ ਸੋਫਿਆਂ ਤੇ ਬੈਠ ਗਏ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ ਭਾਬੀ ਚਾਹ ਨਾਸ਼ਤਾ ਲੈ ਆਈਆਂ। ਬਰਾੜ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਭਾਬੀ ਤੇ। ਓਹ ਜੋਂ ਵੀ ਗੱਲ ਕਰੇ ਭਾਬੀ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰੀ ਜਾਵੇ ਤੇ ਹੱਸੇ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਦੇਖ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰੇ ਬਾਹਰ ਗਾਰਡਨ ਚੋ ਇੱਕ ਡੰਡਾ ਤੋੜ ਲਿਆਵਾਂ ਤੇ ਬਰਾੜ ਦੀ ਬੁੰਡ ਹੀ ਬੁੰਡ ਕੁੱਟਾ। ਸਾਲ਼ਾ ਮੇਰਾ ਜਮਾ ਸੰਗ ਨਾ ਮੰਨੇ ਨਾ ਉਸਦੀ ਤੀਵੀਂ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕੇ। ਮੈ ਸੋਚਿਆ ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਫੈਮਿਲੀ ਇੱਕ ਤੋ ਵਧਕੇ ਇੱਕ ਨੇ ਸਿਰੇ ਦੇ ਲੁੱਚੇ ਆ ਇਹ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਭਾਬੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛੀ ਜਾਵੇ ਕਿੰਨੀ ਪੜੀ ਆ ਕੀ ਪਸੰਦ ਆ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਕਰੇਂਗੀ ਅੱਗੇ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਆ। ਵਗੈਰਾ ਵਗੈਰਾ ਪੁੱਛੀ ਜਾਵੇ। ਇੱਕ ਗੱਲ ਸਾਫ ਆ ਜਿਹੜਾ ਅਮੀਰ ਆ ਉਸਦੀ ਤੀਵੀਂ ਚੌਰਸਤੇ ਤੇ ਖੜ ਕੇ ਵੀ ਫੁਦੀ ਦੇਦੇ ਉੱਨਾ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਤਾਂ ਵੀ ਨੀ ਘਟਦੀ।
ਮੈਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆ ਚੁੱਕਾ ਭਾਬੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਓਹ ਮੈਨੂੰ ਇਗਨੋਰ ਕਰਨ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਕਰਨ। ਮੈ ਉਠਿਆ ਤੇ ਨਹਾਣ ਚਲਾ ਗਿਆ ਮਸਾ ਦਿਮਾਗ ਠੰਡਾ ਕੀਤਾ। ਨਹਾ ਕੇ ਆਇਆ ਤਾਂ ਬਰਾੜ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਕੇ tshirt ਤੇ ਕੈਂਪਰੀ ਚ ਫਿਰੇ। ਮੈ ਸੋਚਣਾ ਸ਼ੱਡ ਕੇ ਨੌਰਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੂਰ ਬੈਠੀ ਵੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਗੱਡੀ ਬੈਠੀ। ਮੈ ਬੋਤਲ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਗਾਰਡਨ ਚ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲਿਆ। ਓਹ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈ ਪੈਗ ਦਿੱਤਾ ਉਸਨੂੰ ਪੀ ਗਿਆ ਇੱਕ ਸਾਹ ਚ ਹੀ। ਪੈਗ ਲੈਕੇ ਅਸੀ ਗੱਲਾ ਕਰਨ ਲੱਗੇ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਗਈ। ਔਰਤਾਂ ਵੀ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆਕੇ ਬੈਠ ਗਈਆਂ। ਬਰਾੜ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਬੋਲਿਆ " ਪ੍ਰੀਤੀ ਜਦੋ ਮੈ ਤੇਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਦੇਖਿਆ ਕੱਲ ਉਸੀ ਟਾਈਮ ਸੋਚ ਲਿਆ ਸੀ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਬਣਾਓ" । ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਪੈਗ ਅੰਦਰ ਨਾ ਜਾਵੇ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ । ਦਿਲ ਡੰਡਾ ਚੁੱਕਣ ਨੂੰ ਤਰਸੀ ਜਾਵੇ। ਕੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਬਰਾੜ ਵੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਚੋ ਸੀ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਅਮੀਰ ਸੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਉਸਦਾ ਤੇ 100 ਕਿੱਲੇ ਦਾ ਮਾਲਿਕ ਤੇ ਉਪਰੋ ਡਾਕਟਰ ਬਣ ਜਾਏਗਾ ਜਲਦੀ। ਮੈ ਕੌਣ ਆ ਮਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਬਾਪ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਦੇ ਅਗਲੇ ਦੀ ਧੀ ਆ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਮਸ਼ੂਕ ਆ ਬੱਸ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਭਾਬੀ ਵੀ ਆਹੀ ਗੱਲ ਬੋਲੀ ਜਾਵੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਉੱਠੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਚਲੀ ਗਈ। ਬਰਾੜ ਦੰਦ ਕਡ ਕੇ ਬੋਲਿਆ ਮੇਰੀ ਨੂੰਹ ਸੰਗ ਗਈ ਤਾਹੀ ਚਲੀ ਗਈ...
ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਬਰਾੜ ਦੇ ਲਨ ਚ ਵੀ ਦਮ ਹੈਨੀ ਤਾਹੀ ਕੂੰਜ ਵਰਗੀ ਰੰਨ ਹਿੱਲੀ ਫਿਰਦੀ ਆ। ਬਰਾੜ ਭਾਬੀ ਤੇ ਬੁਰੀ ਅੱਖ ਰੱਖੀ ਫਿਰਦਾ ਸੀ ਤਾਹੀ ਸਾਲ਼ਾ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਲਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈ ਬਾਥਰੂਮ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੋਈ ਜਾਵੇ। ਮੈ ਗੱਲ ਪੁੱਛੀ ਤਾਂ ਬੋਲੀ ਏਨਾ ਨੂੰ ਭੇਜ ਦਿਓ ਇਥੋਂ ਮੈ ਨੀ ਕਰਨਾ ਵਿਆਹ ਕਿਸੇ ਨਾਲ। ਮੈ ਹਿਕ ਨਾਲ ਲਾ ਲਈ ਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਬਿਨਾ ਕਿਮੇ ਲੈਜੂ ਕੋਈ ਤੈਨੂੰ ਜੇਕਰ ਓਹ ਬੋਲੀ ਜਾਂਦਾ ਬੋਲੀ ਜਾਨ ਦੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਆਪਾ ਕੀ ਲਗਦੇ ਆ ਏਨਾ ਦੇ ਕਿਉੰ ਆਗੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਇਹ। ਮੈ ਚੁੱਪ ਕਰਾਈ ਤੇ ਕਿਹਾ ਇਸ ਤਰਾ ਨੀ ਬੋਲਣਾ ਜਾਨ ਇਹ ਜੋਂ ਵੀ ਆ ਪਰ ਇਸ ਵਕਤ ਆਪਣੇ ਘਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਹਿਮਾਨ ਨੇ। ਮਸਾ ਸਮਝਾਈ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਚਲੋ ਜੀ ਔਰਤਾਂ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਚਲੀਆ ਗਈਆਂ। ਮੈ ਬਰਾੜ ਤੇ ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੈਠੇ ਸੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਤੂੰ ਏਥੇ ਰਹਿਣਾ ਤੇ ਮਿਲਣ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਕੀ ਗੱਲ। ਮੈ ਚੁੱਪ। ਫੇਰ ਬੋਲੀ ਤੇਰੇ ਭਰਾ ਤੋ ਨਾ ਡਰ ਇਹ ਨੀ ਰੋਕਦੇ ਤੇਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਆਏ ਨੂੰ। ਸਾਲ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇ ਇਹ ਫੁਦੀ ਮਾਰਨ ਲਈ ਸੱਦਾ ਦੇ ਰਹੀ ਆ ਜਾ ਨੌਰਮਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਜੀ ਬੱਸ ਕੰਮ ਚ ਬਿਜ਼ੀ ਹਨਾਂ ਹੋਰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ। ਬੋਲੀ ਇੱਕ ਦੋ ਦਿਨਾ ਚ ਆਈ ਤੇਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਘੁੰਮਾਉ ਸਾਰਾ। ਏਥੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਆ ਦੇਖਣ ਵਾਲਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਹਾ ਜੀ ਜਰੂਰ ਆਊ। ਬਰਾੜ ਬੋਲਿਆ ਜੇਕਰ ਤੇਰੀ ਭਾਬੀ ਕਹਿੰਦੀ ਆ ਤਾਂ ਭਾਈ ਮਿਲ ਕੇ ਜਾਇਆ ਕਰ ਆਪਾ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਆ ਸਾਰੇ ਕਿਹੜਾ ਕੋਈ ਬੇਗਾਨਾ ਆਪਣੇ ਚ। ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਉਸਦੀ ਤੀਵੀਂ ਫੁਦੀ ਦਿੰਦੀ ਆ ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਓਹ ਰੋਕਦਾ ਨੀ। ਲਨ ਛੋਟਾ ਹੋਣਾ ਡਾਕਟਰ ਦਾ। ਰੰਨ ਹਰਵਿੰਦਰ ਵੀ ਸਿਰ੍ਰੇ ਦੀ ਸੀ। ਦੁੱਧ ਵਰਗੀ ਪਈ ਸੀ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਅੱਖਾਂ ਚ ਤੇ ਪੱਟ ਮੋਟੇ ਬੁੰਡ ਭਾਰੀ ਮੁੰਮੇ ਫਸੇ ਪਏ ਸੂਟ ਚ। ਰੰਨ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਬੰਦਾ ਭਾਲਦੀ ਆ ਪਕਕਾ।
ਚਲੋ ਹੋਲੀ ਹੌਲੀ ਰੋਟੀ ਬਣਗੀ ਖਾਦੀ ਸਭਨੇ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਰੋਟੀ ਤੋ ਬਾਅਦ ਓਹ ਚਲੇ ਜਾਣਗੇ ਪਰ ਬਰਾੜ ਬੋਲਿਆ ਦੱਸੋ ਰੂਮ ਕਿਹੜਾ ਸਾਡਾ। ਅਸੀ ਮੇਰਾ ਰੂਮ ਦੇਤਾ ਦੂਸਰੇ ਚ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ ਭਾਬੀ ਹੋਗੇ। ਤੀਜੇ ਰੂਮ ਚੋ ਬੈਡ ਬਾਹਰ ਪਏ ਸੀ । ਮੈ ਗਾਰਡਨ ਚ ਪੈ ਗਿਆ। ਸਾਰੇ ਸੋ ਗਏ।
12 ਵਜੇ ਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਹਰਵਿੰਦਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ ਤੇ ਨਾਲ ਪੈ ਗਈ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਆਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਆ। ਬੋਲੀ ਜਦੋ ਦਾ ਤੈਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਮੇਰਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਹੋਲੀ ਹੌਲੀ ਬੋਲੇ ਜਮਾ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਤੇਰੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਬਦਨਾਮੀ ਹੋਜੂ ਤੁਸੀ ਜਾਓ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਡਰ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਲਗਦਾ। ਸਾਲੀ ਨਾਈਟ ਸੂਟ ਚ ਸੀ ਹੱਥ ਲਨ ਤੇ ਲੈਗੀ। ਖੜਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ ਲਨ ਨੂੰ ਟੋਹ ਕੇ ਬੋਲੀ ਹਾਏ ਵੈ ਏਨਾ ਵੱਡਾ ਤੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਕਿਉੰ ਨੀ ਮਿਲਿਆ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ। ਮੈ ਸੱਚ ਦੱਸਾ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਬੇਈਮਾਨ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਰੰਨ ਬਹੁਤ ਸੈਕਸੀ ਸੀ ਦਿਲ
ਇੱਕ ਬਾਰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਾਮ ਚੜ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈ ਰੰਨ ਦੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਦਿੱਤਾ ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਮੈ ਕਿਹਾ ਭੈਂਚੋ ਜਾਨ ਕੱਢੀ ਜਾਂਦੇ ਆ ਤੇਰੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇਰੇ ਪੱਟ ਮੁੰਮੇ ਸਭਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਸੈਕਸੀ ਆ ਤੇਰੀ ਤੱਕਣੀ ਤੇਰੀ ਅੱਖ। ਰੰਨ ਔਖੇ ਔਖੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲਗ ਗਈ। ਹੱਥ ਜਦ ਚੱਜ ਨਾਲ ਮਾਰਿਆ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਬੋਲੀ ਹਾਏ ਵੈ ਤਰਸੀ ਪਈ ਆ ਐਡੇ ਲਨ ਨੂ । ਲਨ ਬਾਹਰ ਵੀ ਕਡ ਲਿਆ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਕੱਛੇ ਚੋ। ਰੰਨ ਨੇ ਜਦੋ ਛਾਤੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਿਆ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਚੋੜੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਬਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਦੇਖ ਮਰ ਗਈ। ਉੱਪਰ ਆਉਣ ਲੱਗੀ ਮੇਰੇ ਮੈ ਰੋਕਤੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਤੂੰ ਜਾਹ ਇਥੋਂ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨੀ ਸੀ ਕਰਦਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਨੂੰ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੇ ਮੇਰਾ ਲਨ ਦੇਖ ਲਿਆ ਸੀ ਹੁਣ ਓਹ ਰੁਕਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਓਹ ਲਨ ਤੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮਰ ਗਈ ਸੀ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾਉਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਕੁਛ ਹੋਰ ਨਾ ਸੋਚ। ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਸੀ ਇਹ ਹੁਣ ਪਿੱਛੇ ਪੈ ਗਈ ਫੁਦੀ ਦਿੱਤੇ ਬਿਨਾ ਨੀ ਹਟਦੀ ਹੁਣ।
ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਵੀ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਤੇਰੀ ਲੈਣ ਦਾ ਪਰ ਏਥੇ ਨੀ ਕਲ ਕਿਸੇ ਹੋਟਲ ਚ ਮਿਲਾਂਗੇ ਐਥੇ ਨੀ ਐਥੇ ਭਾਬੀ ਆ ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ ਆ ਸਾਡੀ ਤੇਰਾ ਪਤੀ ਆ ਸਾਰੇ ਆ। ਹੁਣ ਮੈ ਨੀ ਕਰਨਾ ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਧੱਕਾ ਕਰੇਗੀ ਫੇਰ ਮੈ ਕਦੇ ਵੀ ਨੀ ਮਿਲਣਾ ਤੈਨੂੰ। ਓਹ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਈ। ਬੋਲੀ ਠੀਕ ਆ ਜੇਕਰ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ । ਓਹ ਉੱਠੀ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਠੀਕ ਕਿਤੇ ਤੇ ਚਲੀ ਗਈ ਰੂਮ ਚ। ਓਹ ਗਈ ਨੂੰ 5 ਮਿੰਟ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਹੋਏ ਗਈ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਕੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਪੈ ਗਈ। ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਤਾ ਰੱਬ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ ਬਚ ਗਿਆ ਅੱਜ। ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਸਬਰ ਵੀ ਫਾਇਦਾ ਕਰ ਜਾਂਦਾ।ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਥੱਲੇ ਲਈ ਤੇ ਗਰਮ ਮੈ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਸੀ ਲਨ ਡਾਹੇ ਵਰਗਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ ਆਈ ਓਹ ਵੀ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਸੀ ਬੱਸ ਫੇਰ ਬੋਲੀ ਓਹ ਵੀ ਨੀ ਥੱਲੇ ਹੋਕੇ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਲਈਆਂ ਉਸਦੀਆਂ ਤੇ ਚਲ ਪਿਆ ਯੱਕਾ। ਮਰ ਮਰ ਘੱਸੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ 3 ਬਾਰ ਛੁੱਟ ਗਈ। ਮੇਰਾ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਮਾ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਤੀ ਮੇਰੀ ਰੰਨ। ਖੁਸ਼ ਹੋਕੇ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮ ਕੇ ਗਈ। ਮੈ ਰੱਬ ਨੂੰ ਧਿਆਇਆ ਤੇ ਸੌ ਗਿਆ।
ਸਵੇਰੇ ਮੈ ਉਠਿਆ ਤਾਂ ਬਰਾੜ ਵਰਗੇ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ। ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਚੰਗਾ ਕਮਲ ਚਲਦੇ ਆ ਫੇਰ ਮਿਲਾਂਗੇ ਕਦੇ। ਚਲੇ ਗਏ ਓਹ । ਮੈ ਨਹਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ਤੇ ਅਸੀ ਤਿੰਨੇ ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਨਿਕਲ ਗਏ। ਭਾਬੀ ਵੀ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਉੱਨਾ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮੈ ਖੁਸ਼। ਅਸੀ ਫਿਲਮ ਦੇਖਦੇ ਰਹੇ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਮੋਬਾਈਲ ਤੇ ਜਾਇ ਜਾਵੇ ਬਾਰ ਬਾਰ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਹਰਵਿੰਦਰ ਕਾਲ ਕਰੇਗੀ। ਪਰ ਕਾਲ ਨੀ ਆਈ। ਮੇਰੇ ਤੋ ਰਾਤ ਵਾਲਾ ਸੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਭੁੱਲ ਰਿਹਾ ਬਾਰ ਬਾਰ ਹਰਵਿੰਦਰ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਯਾਦ ਆਈ ਜਾਣ। ਦਿਲ ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੇ ਪਾਗਲਾ ਤੂੰ ਕਿਹੜਾ ਯਾਰੀ ਲੋਨੀ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਫੁਦੀ ਮਾਰਕੇ ਪਰੇ ਹੁੰਦਾ। ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣਾਣਾ ਗਲਤ ਆ ਕੱਲੀ ਫੁਦੀ ਲੈਣੀ ਤਾਂ ਅਸੀ ਫਿਲਮ ਦੇਖੀ ਹੋਰ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਘੁੱਮੇ ਫਿਰ ਬਾਹਰ ਖਾਣਾ ਖਾ ਕੇ ਘਰ ਆਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਦੁੱਧ ਗਰਮ ਕੀਤਾ। ਭਾਬੀ ਤੋ ਹਜੇ ਵੀ ਸਿੱਧਾ ਤੁਰਿਆ ਨੀ ਸੀ ਜਾ ਰਿਹਾ। ਮੈ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਓਹ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਮੈ ਅਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਸੋ ਗਏ। ਮੇਰੇ ਖਿਆਲਾਂ ਚ ਹਰਵਿੰਦਰ ਘੁੰਮਦੀ ਰਹੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰੇ ਫੋਨ ਕਰਾ ਪਰ ਨੰਬਰ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੜੀ ਕਾਮੁਕ ਤੀਵੀਂ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਬੜਾ ਗਾਡਰ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਜੱਫੀ ਪੌਣੀ ਲਨ ਨੂ ਟੋਹਣਾ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਬੜੀਆ ਕਾਮੁਕ ਸਨ। ਮੈ ਸੋਚਦਾ ਸੋਚਦਾ ਸੋ ਗਿਆ। ਸਵੇਰੇ ਉੱਠੇ ਤਿਆਰ ਹੋਏ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਾਰ ਚ ਬਿਠਾਇਆ ਤੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਉਸਦੇ ਹੋਸਟਲ ਲਈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਡਰ ਨਾ ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ ਬਿਨਾ ਤੈਨੂੰ ਕੋਈ ਨੀ ਵਿਆਹ ਸਕਦਾ। ਉਸਨੇ ਜੱਫੀ ਪਾਂ ਲਈ ਤੇ ਬੋਲੀ ਜਦੋ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਲੈਣ ਆਓਗੇ ਤਾਂ 3 ਦਿਨ ਸਿਰਫ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਰੀਹੋ ਘਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ ਹੋਟਲ ਚ ਹੀ ਰਹਾਂਗੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਜਿਵੇਂ ਬੋਲੇਗੀ ਓਵੇਂ ਕਰਾਗੇ। ਹੋਸਟਲ ਆਇਆ ਤਾਂ ਹੋਸਟਲ ਦੇ ਬਾਹਰ ਉਹੀ ਮੁੰਡਾ ਖੜਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੁੱਟਿਆ ਸੀ ਪਰਸੋ। ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਕਾਰ ਚ ਬੈਠਾ ਤੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਜੇਕਰ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਮੈ ਫਿਰ ਪਰੇਟ ਕਰਦਾ ਉਸਦੀ। ਸੋਚਿਆ ਸਾਲ਼ਾ ਮੇਰਾ ਜਿੱਥੇ ਮਿਲੇਗਾ ਹੁਣ ਉਥੀ ਵਜਾ ਦੇਵਾਗਾ। ਮੈ ਆਫਿਸ ਚੋ ਰੂਟ ਲਿਆ ਤੇ ਚੈੱਕਿੰਗ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। 1 ਵਜੇ ਮੈ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਕਿਸੇ ਹੋਟਲ ਗਿਆ। ਆਰਡਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ । ਮੇਰਾ ਫੋਨ ਵੱਜਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਨੰਬਰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਨਵਾ ਸੀ। ਮੈ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਤਾਂ ਉਧਰੋ ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੀ ਕਿੱਥੇ ਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਰੋਟੀ ਖਾ ਰਿਹਾ ਹੋਟਲ ਚ। ਬੋਲੀ ਜਗਾ ਹੈਗੀ ਕੋਈ ਤੇਰੇ ਕੋਲ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਗਾ ਤਾਂ ਹੈਗੀ ਪਰ ਕੀ ਕਰਨੀ ਜਗਾ। ਬੋਲੀ ਐਡਰੈੱਸ ਦਸ ਮਿਲਕੇ ਪੁੱਛ ਲਈ ਕਿਉੰ ਚਾਹੀਦੀ ਜਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਫੁਦੀ ਦੇਵੇਗੀ ਮੈ ਵੀ ਤਿਆਰ ਸੀ ਲੈਣ ਲਈ। ਸਾਲੀ ਐਨੀ ਸੈਕਸੀ ਤੀਵੀਂ ਕਦੇ ਨੀ ਸੀ ਦੇਖੀ। ਹਰ ਗੱਲ ਚ ਸੈਕਸ ਸੀ ਉਸਦੇ। ਬੋਲਦੀ ਤਾਂ ਲਨ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤੁਰਦੀ ਤਾਂ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਦੇਖਦੀ ਤਾਂ ਖੜਾ ਕਰਾ ਦਿੰਦੀ। ਮੈ ਜਗਾ ਦਾ ਐਡਰੈੱਸ ਦੇਤਾ। ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਮੈ ਵੀ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਓਹ ਵੀ ਆ ਰਹੀ ਹੋਣੀ। Sec 43 ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਕੋਠੀ ਪਹੁੰਚੇ। ਓਹ ਵੀ ਕਾਰ ਤੇ ਆਈ ਚਲਾ ਵੀ ਖੁਦ ਹੀ ਰਹਿ ਸੀ।ਕੋਠੀ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਸੀ। ਦਿਨ ਵੇਲੇ ਖਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਓਹ। ਮੈ ਉਸਦੀ ਕਾਰ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਤੇ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰਤਾ। ਜਦੋ ਓਹ ਉਤਰੀ ਤਾਂ ਜੀਨ ਚ ਸੀ ਬੜਾ ਛੋਟਾ ਟੋਪ ਸੀ। ਮੁੰਮੇ ਅੱਗ ਲਗਾ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਬੁੰਡ ਜੀਨ ਚ ਅੱਗ ਲਗਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਕੇ ਬੋਲਿਆ " ਕਿੰਨੇ ਕ ਬੰਦੇ ਮਾਰਨੇ ਆ ਹਥਿਆਰ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਤੇਰੇ ਕੋਲ" ਬੋਲੀ" ਬੰਦੇ ਮਾਰਨੇ ਆ ਤਾਂਹੀ ਤਾਂ ਹਥਿਆਰ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰਾਉਣ ਆਈ ਆ ਤੇਰੇ ਕੋਲੋ। ਮੈ ਵੀ ਹਸ ਪਿਆ ਓਹ ਵੀ। ਅੰਦਰ ਵੜ ਕੇ ਓਹ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪੈ ਗਈ ਮੈ ਵੀ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪੈ ਗਿਆ। ਸਾਲੀ ਰੰਨ ਮਰੀ ਪਈ ਜਮਾ ਲਨ ਤੇ। ਮੈ ਮਰਿਆ ਪਿਆ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ। ਹੱਥ ਬਾਰ ਬਾਰ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਚਲਾ ਜਾਵੇ। ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਘੁੱਟੀ ਜਾਵਾਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਤਰੇੜ ਚ ਉਂਗਲੀ ਫੇਰਾਂ। ਦਿਲ ਕਰੇ ਫੋਕੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਾ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ। ਸਵਾਦ ਹੀ ਬਾਹਲਾ ਆਉਂਦਾ ਯਾਰ ਕੀ ਕਰਾ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚਿੱਤੜ ਨਾ ਵਧੀਆ ਲਗਦੇ ਹੋਣ ਪਰ ਆਪਾ ਨੂੰ ਤਾਂ ਗੁਲਾਮ ਕਰੀ ਫਿਰਦੇ ਆ ਚਿੱਤੜ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੇ ਜਿੱਪ ਖੋਲੀ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ। ਦੇਖ ਕੇ ਲੰਬਾ ਮੋਟਾ ਕੋਬਰਾ ਲਨ ਰੰਨ ਦੀਆਂ ਲਾਲਾਂ ਡਿੱਗਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ। ਪਾ ਲਿਆ ਮੁਹ ਚ ਫਸ ਗਿਆ ਗੁਲਾਬੀ ਟੋਪਾ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਅੱਗੇ ਜਾਵੇ ਨਾ।ਰੰਨ ਪਿੱਛੇ ਨਾ ਹਟੀ ਮੁਹ ਹੋਰ ਖੋਲ ਕੇ ਔਖੀ ਹੋਕੇ ਪਾਂ ਲਿਆ ਮੁਹ ਚ। ਅੱਖਾਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈਆਂ ਸਾਹ ਨਾ ਆਵੇ। ਸਵਾਦ ਬੜਾ ਦੇਈ ਜਾਵੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਇਹ ਤਾਂ ਦੱਸ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬੋਤਲ ਚ ਉਤਾਰੀ ਬੈਠੀ ਆ ਪਤੰਦਰ ਜਮਾ ਨੀ ਰੋਕਦਾ ਨਾ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਬੋਲਦਾ। ਓਹ ਹਸ ਪਈ ਤੇ ਬੋਲੀ" ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਤੀਵੀਂ ਰੱਖਣੀ ਸੌਖੀ ਨੀ ਕੱਛੇ ਚ ਭਾਰ ਚਾਹੀਦਾ ਬਰਾੜ ਕੋਲ ਹੈਨੀ" ਫੇਰ ਬੋਲੀ" ਆਪਾ ਨੂੰ ਨੀ ਰੋਕਦਾ ਕੋਈ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਰਹਿਣੀ ਆ ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਲਾਈਨ ਮਾਰਦਾ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਜਮਾ ਪਸੰਦ ਨੀ ਤੇ ਜਿਹੜਾ ਮਰਦ ਐਟੀਟਿਊਡ ਦਿਖਾਵੇ ਮੈਨੂੰ ਇਗਨੋਰ ਕਰੇ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਮਰਦ ਪਸੰਦ ਆ" ਜਨਾਨੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗੱਲ ਅੱਜ ਸਮਝ ਆ ਗਈ ਐਸੀਆਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਵੀ ਹੈਗੀਆਂ ਜੋਂ ਇਗਨੋਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਹੀ ਫੁਦੀ ਦਿੰਦੀਆਂ। ਰੰਨ ਜਮਾ ਖਰਬੂਜੇ ਵਰਗੀ ਪਈ ਸੀ। ਚਿੱਤੜ ਦੁੱਧ ਵਰਗੇ ਜਦੋ ਹੱਥ ਨਾਲ ਰੁੱਗ ਭਰਲਾ ਤਾਂ ਲਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸੁਰਖ਼ ਲਾਲ। ਮੁੰਮੇ ਐਨੇ ਸੋਹਣੇ ਸੀ ਬੋਲ ਕੇ ਦਸ ਨੀ ਸਕਦਾ। ਫੁਦੀ ਸਾਰੀ ਮੁੰਨੀ ਹੋਈ ਇੱਕ ਇੰਚ ਲਾਈਨ ਬਾਲਾਂ ਦੀ ਛੱਡੀ ਹੋਈ। ਪੂਰਾ ਡਿਜ਼ਾਇਨ ਬਣਾਇਆ ਹੋਇਆ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਬਲੂ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇਖਦੀ ਸੀ। ਫੁਦੀ ਕੋਲ ਕੇਲੇ ਦਾ ਟੈਟੂ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ। ਪਿੱਛੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਜਮਾ ਤਰੇੜ ਕੋਲ ਟੈਟੂ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਫੁੱਲ ਦਾ। ਰੰਨ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸੈਕਸੀ ਸੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਆਹ ਟੈਟੂ ਜਦੋ ਬਣਾਏ ਤਾਂ ਟੈਟੂ ਵਾਲੇ ਨੇ ਫੁੱਲ ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਹੋਣਾ ਤੇਰਾ। ਬੋਲੀ ਗੋਆ ਗਏ ਸੀ ਮੈ ਤੇ ਬਰਾੜ ਉਥੇ ਇੱਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨੇ ਬਣਾਏ ਸੀ। ਬਰਾੜ ਵੀ ਕੋਲ ਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਸੋਚਿਆ ਬਰਾੜ ਕਿਤੇ ਬੁੰਡ ਤਾਂ ਨੀ ਦਿੰਦਾ ਮੇਰਾ ਸਾਲਾ ਰੋਜ ਨਵੇਂ ਸੱਪ ਨਿਕਲੀ ਜਾਂਦੇ ਆ ਬਰਾੜ ਦੇ। ਚਲੋ ਜੀ ਰੰਨ ਨੂੰ ਮੈ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਅੱਜ ਮੈ ਓਹ ਕਰਨਾ ਸੀ ਜੋਂ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਿਸੇ ਤੀਵੀਂ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮਤਲਬ ਪੂਰੀ ਠੋਕਣੀ ਆ ਆਪਾਂ ਨੀ ਦੇਖਣਾ ਦਰਦ ਹੋਈ ਜਾਂਦਾ ਜਾ ਪੱਟ ਫੁੱਲ ਗਏ। ਕੋਡੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਡੂੰਘੇ ਡੂੰਘੇ ਸਾਹ ਲਈ ਜਾਵੇ। ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਨੂੰ ਮਰੀ ਪਈ ਜਮਾ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਸਨੇ ਬਹੁਤ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਹੋਣੀ ਆ ਤੇ ਲਨ ਦੀ ਫੁੱਲ ਸ਼ੌਕੀਨ ਆ। ਮੈ ਵੀ ਅੜੇ ਗੱਡੇ ਕਢਣ ਵਾਲਾ ਜੱਟ ਸੀ। ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਦੇ ਫੁਦੀ ਤੇ ਧਰ ਲਿਆ ਲਨ ਫੁਦੀ ਚੋ ਪਾਣੀ ਨੁੱਚੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਬਾਲ ਕੱਠੇ ਕਰਕੇ ਇੱਕ।

 

[Sandhu jatt]

ਹਰਵਿੰਦਰ ਐਨੀ ਪਿਆਸੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਫੋਜਣ ਪਿਆਸੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਮਰਦ ਦੀ। ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਕੋਡੀ ਹੋਕੇ ਖੜ ਗਈ ਫੁਦੀ ਜਮਾ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਡੱਬੀ ਵਰਗੀ ਫੁਦੀ।ਲਾਲਾਂ ਜਿਹੀਆਂ ਫੁਦੀ ਤੇ ਲੱਗੀਆਂ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮਝ ਤਾਰਾਂ ਦਿੰਦੀ ਆ ਠੀਕ ਓਵੇਂ ਹੀ। ਮੈ ਵੀ ਤਿਆਰ ਸੀ ਜਮਾ ਮੈ ਧਰਿਆ ਲਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਫੁਦੀ ਤੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਬਾਲਾਂ ਨੂੰ ਕੱਠੇ ਕਰਕੇ ਫੜ ਲਿਆ। ਦੋ ਬਾਰ ਟੋਪਾ ਮਾਰਿਆ ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ। ਰੰਨ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਕਰਦੇ ਲਨ ਅੰਦਰ ਮੇਰੇ ਜਾਨ ਨਿਕਲੀ ਜਾਂਦੀ ਆ ਅੱਜ ਤਰਸ ਨਾ ਕਰੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਧੱਕਾ ਕਰ ਜਿੰਨਾ ਹੁੰਦਾ। ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਲਨ ਆਕੜ ਗਿਆ ਜਮਾ।ਸ਼ਰੀਰ ਢਿੱਲਾ ਛੱਡੀ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਰੰਨ ਜਮਾ ਸਹੀ ਮੌਕਾ ਸੀ ਆਪਾ ਮਾਰਿਆ ਘੱਸਾ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ।
ਹਰਵਿੰਦਰ ਡਿੱਗ ਪਈ ਸਿੱਧੀ ਬੈਡ ਤੇ। ਕਰਤੀ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਕੱਠੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ ਬੋਲੀ " ਹਾਏ ਵੈ ਮਾਰਤੀ ਕਸਾਈ ਆ ਜਮਾ ਤੂੰ "। ਮੈ ਫੇਰ ਖਿੱਚੀ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਤੇ ਕੋਡੀ ਕਰਲੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦਾ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਫੁਦੀ ਤੇ ਆ ਗਿਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕਿਉੰ ਧੱਕਾ ਪਸੰਦ ਨੀ ਆਇਆ? ਬੋਲੀ ਜਾਨ ਕਢਤੀ ਮੇਰੀ। ਮੈ ਹੁਣ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਲਨ ਅੰਦਰ ਕੀਤਾ। ਚਲਾ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਅੰਦਰ। ਘੱਸੇ ਹੋ ਗਏ ਸ਼ੁਰੂ। ਬਾਹਲੀ ਅੱਗ ਸੀ ਤੀਵੀਂ ਚ। ਲਨ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਆ ਗਈ ਬਹਾਰ ਚ ਅੱਗੇ ਤੋ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਧੱਕੇ ਮਾਰੇ। " ਹਾਏ ਹਾਏ ਹਾਏ ਹਾਏ " ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ। ਚਿੱਤੜ ਹਿੱਲਣ ਪੂਰੇ। ਫੁਦੀ ਭਰ ਗਈ ਝੱਗ ਨਾਲ। ਝੱਗ ਨਾਲ ਲਨ ਉਸਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪੱਟ ਸਭ ਭਰ ਗਏ।ਕਮਰਾ ਗੂੰਜੇ ਰੰਨ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਾਲ। ਬੁੰਡ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਬੰਦ ਹੋਜੇ ਫੇਰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਫੇਰ ਬੰਦ ਹੋਈ ਜਾਵੇ। ਵੈਸੇ ਬੁੰਡ ਖੁੱਲੀ ਸੀ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਬੁੰਡ ਰੰਨ ਤਾਹੀ ਚਿੱਤੜ ਭਾਰੀ ਕਰਾਈ ਫਿਰਦੀ ਸੀ। ਬੁੰਡ ਮਾਰਨ ਦਾ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਵੀ ਸੀ। ਪਰ ਕੇਰਾ ਫੁਦੀ ਦੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਾ ਦੇਵਾਂ। 15 ਮਿੰਟ ਲਾਏ ਘੱਸੇ ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਦੇ ਰੰਨ 2 ਬਾਰ ਝੜ ਗਈ। ਫੇਰ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਬੀ ਪਾਈ ਤੇ ਬੁੰਡ ਹੇਠਾਂ ਸਿਰਾਨਾ ਦੇਕੇ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਲਈਆਂ ਫੇਰ ਯੱਕਾ ਜੁੜ ਗਿਆ। ਫੁਦੀ ਝੱਗੋ ਝੱਗ ਹੋ ਗਈ। ਰੰਨ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰੇ ਸਵਾਦ ਚ ਅੰਨੀ ਹੋਕੇ। 2 ਬਾਰ ਝੜੀ ਥੱਲੇ ਆਕੇ। ਜਮਾ ਤਸੱਲੀ ਕਰਾਤੀ ਰੰਨ ਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੀ " ਸਾਨ ਵਰਗਾ ਜੋਰ ਆ ਤੇਰੇ ਚ ਏਨਾ ਸਵਾਦ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋ ਨੀ ਮਿਲਿਆ" ਮੇਰੇ ਲਨ ਨੂੰ ਪਲੋਸੀ ਜਾਵੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ। ਫੇਰ ਆਪ ਹੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਗ ਗਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਤਾ ਫੇਰ ।ਮੈ ਵੀ ਫੇਰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਪਿੱਛੇ ਦੀ ਚਿੱਤੜ ਫ਼ੀਲ ਕਰਕੇ ਸੁਰਗਾਂ ਦਾ ਝੂਟਾ ਆ ਗਿਆ। ਰੰਨ ਬੋਲੀ " ਕਮਲ ਮੇਰੇ ਚਿੱਤੜ ਕੁੱਟ ਤੇਂ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢ ਮੈਨੂੰ ਗੰਦੀਆਂ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਛੁੱਟਣ ਵਾਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਉਸਦੀ। ਮੈ ਵੀ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਹ ਗੱਲਾਂ। ਮੈ ਮਾਰਿਆ ਥੱਪੜ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ। ਕੱਢੀ ਗਾਲ । ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇਰੀ ਦੀ ਹਿੱਲ ਅੱਗੇ ਖੜੀ । ਰੰਨ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਈ। ਫੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਰੰਨ ਮੈਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੇ
ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੇਸ਼ੱਕ ਵਧੀਆ ਇੱਜ਼ਤਦਾਰ ਘਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਇਸ ਦੇ ਪੇਕੇ ਬਾਜਾਖਾਨਾ ਨੇੜੇ ਮੱਲਾ ਪਿੰਡ ਚ ਸਨ। ਇਸਦੇ ਮਾਪੇ ਵਧੀਆ ਅਮੀਰ ਤੇ ਸੁਘੜ ਸਿਆਣੇ ਘਰ ਦੀ ਧੀ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਬਰਾੜ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੈਕੇ ਆਇਆ। ਮੁੰਡਾ ਡਾਕਟਰ ਸੀ ਜਮੀਨ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਕੋਠੀ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ। ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਹਰਵਿੰਦਰ ਦਾ ਬਾਪ ਮਰ ਗਿਆ ਤੇ ਭਰਾ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਐਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਸੀ ਪੇਕਿਆਂ ਚੋ। ਬਰਾੜ ਦਾ ਵੀ ਬਾਪ ਸੀ ਬੱਸ ਮਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਬਾਦ ਬਾਪ ਵੀ ਚੜਾਈ ਕਰ ਗਿਆ। ਦੋਵੇ ਕੱਲੇ ਸੀ। ਬਰਾੜ ਦਾ ਲਨ ਛੋਟਾ ਸੀ ਸੱਟ ਨੀ ਸੀ ਲਾਉਂਦਾ ਚੰਗੀ ਤਰਾ। ਪਰ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਚਸਕਾ ਬਹੁਤ ਸੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਰੋਕ ਟੋਕ ਨੀ ਰਹੀ ਡਰ ਨੀ ਰਿਹਾ ਪੇਕਿਆਂ ਦਾ। ਓਹ ਬਰਾੜ ਦੇ ਉਪਰ ਦੀ ਪੈ ਗਈ ਬਰਾੜ ਥੱਲੇ ਲਗ ਗਿਆ ਜਮਾ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਬਾਹਰ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਲਗ ਪਈ ਤੇ ਬਰਾੜ ਦੇ ਬੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕੇ।
ਮੈ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਾ ਲਈ ਦੇ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ। ਫੁਦੀ ਫੇਰ ਝੱਗ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈ। ਲਨ ਮੋਟਾ ਸੀ ਰਗੜ ਚੰਗੀ। ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਥੱਲੇ ਹੋਈ ਤੇ ਲਨ ਦੇ ਚੂਪੇ ਲੋਣ ਲੱਗੀ। Tatte ਵੀ ਚੂਪ ਗਈ। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਜਮਾ। ਰੰਨ ਨੂੰ ਮੈ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਫੇਰ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲਿਆ। ਲਨ ਨੂ ਥੁੱਕ ਲਗਾ ਕੇ ਬੁੰਡ ਤੇ ਧਰ ਲਿਆ। ਬੁੰਡ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਰੰਨ ਦੀ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਪਾਇਆ ਤੇ ਝੱਲ ਗਈ ਲਨ ਬੁੰਡ ਚ। ਬੁੰਡ ਦੇਣ ਦੀ ਸ਼ੌਕੀਨ ਸੀ। ਮੈ ਘੱਸੇ ਮਾਰਾ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਲਾਲ ਕਰੀ ਜਾਵਾ। ਰੰਨ ਗੰਦੀਆ ਗਾਲਾ ਕੱਢੇ ਮੈ ਵੀ ਕਢਾ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਦਾਣਾ ਮਸਲ ਜਾਵੇ ਫੁਦੀ ਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਥੱਲੇ। ਮੇਰਾ ਸਵਾਦ ਵੀ ਸਿਰੇ ਤੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਓਹ ਗਾਲਾ ਕੱਢੇ ਸਵਾਦ ਆਈ ਜਾਵੇ। ਬੁੰਡ ਸਵਾਦ ਦੇਈ ਜਾਵੇ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦਾ ਕੰਮ ਫੇਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਤੂਫ਼ਾਨ ਉਠਿਆ ਤੇ ਥੰਮ ਗਿਆ। ਮੈ ਵੀ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਸਵਾਦ ਬਹੁਤ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਵੀ ਸਿਖਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਲਨ ਕਡ ਕੇ ਮੂੰਹ ਚ ਦੇਤਾ ਉਸਦੇ। ਫੜ ਕੇ ਲਨ ਜੀਭ ਕਡ ਲਈ। ਮੇਰਾ ਮਾਲ ਨਿਕਲ ਗਿਆ । ਜੀਭ ਤੇ ਗਿਆ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਥੇ ਕਿੱਥੇ। ਮੁੰਮੇ ਵੀ ਮਾਲ ਨਾਲ ਲਿਬੜ ਗਏ। ਰੰਨ ਨੇ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਮਲ ਲਿਆ। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਕੇ। ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਨਹਾਏ ਤੇ ਕੱਠੇ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੋਏ। ਤੁਰਨ ਵੇਲੇ ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੋਲੀ" ਅੱਜ ਸਵਾਦ ਆਇਆ ਦੇਣ ਦਾ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਾ ਲਿਆ ਅੱਜ ਵਰਨਾ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਆ"। ਫੇਰ ਬੋਲੀ " ਹੁਣ ਨੀ ਸਰਨਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਲਗਦਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਡੂੰਘੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਪੋਣੀ ਪਊ ਤੇਰੇ ਨਾਲ।ਮੈ ਹਸ ਪਿਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ " ਬਰਾੜ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਫੁਦੀ ਦੇ ਸਕਦੀ ਆ ਮੈਨੂੰ"? ਬੋਲੀ " ਅੱਜ ਹੀ ਆਜੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪ ਜੀ ਪਤਾ ਲੱਗਜੁ ਤੈਨੂੰ"। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ। ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਤੇ ਕਾਰ ਚ ਬੈਠੀ। ਮੈ ਗੇਟ ਖੋਲ ਤਾਂ। ਚਲੀ ਗਈ ਰੰਨ ਫੁਦੀ ਮਰਵਾ ਕੇ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਲਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਵਿਆਹੁਣ ਲਈ ਬੋਲਣ ਲੱਗੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਮਾ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਦੇਖ ਦਿਖਾਈ ਕਰਾਈ। ਮੁੰਡਾ ਆ ਗਿਆ ਕੁੜੀ ਦੇਖਣ। ਜਦੋਂ ਮੈ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਿਆ ਇਹ ਉਹੀ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਮੈ ਥੱਪੜ ਮਾਰੇ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ਲਾਈਨ ਮਾਰਦਾ ਸੀ। ਓਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ ਮੈ ਨੀ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣਾ ਬੱਸ। ਅਸਲੀ ਗੱਲ ਦੱਸੇ ਨਾ ਓਹ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਸ ਵੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਇਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਸੂਕ ਵੀ ਕਿਹਾ ਸੀ। ਥੱਪੜ ਵੀ ਲਾਏ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਚਾਚਾ ਨੀ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਦਾ। ਡਰ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਜੇਕਰ ਇਹ ਬੋਲ ਪਿਆ ਬਦਨਾਮੀ ਬਹੁਤ ਹੋਜੂ। ਮੈ ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬੋਲਦੀ ਸੀ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਆ ਪਰ ਆਹ ਤੇਰਾ ਜਵਾਕ ਹੀ ਮਾਣ ਨੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਕਿਹਾ ਕੀ ਨਹੀਂ ਮਿੰਟ ਚ ਸ਼ਗਨ ਹੋ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ। ਹੁਣ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵੀ ਮਾਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਵੀ।
ਮੇਰੇ ਤਾਏ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਤੇ ਕਪੂਰਥਲੇ ਪੋਸਟਿੰਗ ਹੋਈ। ਓਹ ਤੇ ਭਾਬੀ ਉਥੇ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਏ। ਮੈ ਕੱਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਦਿਨ ਨੀ ਸੀ। ਗੁਜ਼ਰਨ ਦਿੱਤਾ ਫੋਨ ਜਰੂਰ ਕਰਦੀ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਮੇਰਾ ਸਭ ਕੁਝ ਲੁੱਟਿਆ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਸਾਰਾ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਖਾਣ ਨੂੰ ਆਇਆ ਕਰੇ। ਹਰੇਕ ਜਗ੍ਹਾ ਉਸਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਘੇਰ ਲੈਂਦੀਆਂ। ਮੈ ਜਮਾ ਕੱਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਫੇਰ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਮੈ ਉਥੋਂ। ਪਿੰਡ ਆ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਸਾਲ ਏਥੇ ਰਿਹਾ।ਭਾਬੀ ਵੀ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਹਾਲ ਪੁੱਛਦੀ। ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਉਥੇ। ਫੇਰ ਕੈਪਟਨ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਆਈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਕਫੈੱਡ ਚ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ। ਮੈ ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਰਨਾਲੇ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ ਏਥੇ ਹੀ ਵਿਆਹ ਕਰਤਾ ਮੇਰਾ। ਮੈ ਫੇਰ ਪਟਿਆਲਾ ਦੀ ਬਦਲੀ ਕਰਾਈ। ਹੁਣ ਏਥੇ ਆ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸਾਰੀ ਫੈਮਿਲੀ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋ ਬਾਦ। ਸੱਚ ਦੱਸਾਂ ਮੇਰਾ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਭੁੱਲਿਆ ਨੀ ਜਾਂਦਾ। ਮੇਰੇ ਘਰ ਮੁੰਡਾ ਆ ਕੁੜੀ ਆ ਵਧੀਆ ਪਰਿਵਾਰ ਆ ਪਰ ਜੀ ਨੀ ਲਗਦਾ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨੀ ਭੁੱਲਦੀ।ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੇ ਆ ਬੱਸ ਕਦੇ ਤਾਂ ਮਿਲਾਂਗਾ ਉਸਨੂੰ ਏਥੋਂ ਰੁਖ਼ਸਤ ਹੋਕੇ। ਉਡੀਕ ਕਰਦੀ ਹੋਣੀ ਮੇਰੀ। ਕਾਸ਼ ਉਸਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਮੈ ਮਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਰੋਜ ਨਵੀਂ ਮੌਤ ਤਾਂ ਨਾ ਮਰਦਾ। ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦਾ ਸੁਭਾਹ ਹੈਨੀ ਵਧੀਆ। ਸਾਡੀ ਕਦੇ ਨੀ ਬਣੀ। ਕਈ ਬਾਰ ਤਲਾਕ ਤੱਕ ਗੱਲ ਗਈ ਪਰ ਟਿਕ ਜਾਂਦਾ ਕੰਮ।ਹੁਣ ਕੋਈ ਰੋਗ ਹੋ ਗਿਆ ਜਾਨਲੇਵਾ ਮੈਨੂੰ। ਹੁਣ ਜਲਦੀ ਮਿਲਾਗਾ ਆਪਣੀ ਕਮਲੀ ਨੂੰ। ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਦੱਸਾ ਮੇਰੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਤੋ ਪਤਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਾਰੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਤੋ ਪਤਾ ਸੀ ਇਹ ਗੱਲ ਭਾਬੀ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋ ਬਾਅਦ ਦੱਸੀ ਸੀ। ਧੰਨ ਸੀ ਓਹ ਔਰਤ ਜਿਹੜੀ ਐਡੀ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਲੁਕੋ ਕੇ ਰੱਖਦੀ ਰਹੀ। ਮੈ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਉੰ ਨੀ ਗੱਲ ਕਰੀ ਤੁਸੀ ਭਾਬੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ " ਜੇਕਰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨਾ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਕਰਦੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਬਾਕੀ ਮੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਸੀ ਤੂੰ ਏਸ ਕਰਕੇ ਕਦੇ ਨੀ ਕਿਹਾ ਕੁਝ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਤੂੰ ਸਹੀ ਇਨਸਾਨ ਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਹਰ ਬੁਰੀ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਖੇਗਾ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਚ ਭਾਬੀ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵਧ ਗਈ ਇੱਜ਼ਤ।
ਹੁਣ ਦਿਲ ਨੀ ਲਗਦਾ ਯਾਰ ਕਿਤੇ ਵੀ । ਰੱਬ ਨੇ ਜਿੰਨੀਆ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸੀ ਓਹ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀਆਂ। ਫੇਰ ਖੋ ਵੀ ਲਈਆਂ ਰੱਬ ਨੇ। ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖੀ ਜਾਨਾ। ਕਦੇ ਪਿਆਰ ਨਾ ਕਰਿਓ ਬਾਅਦ ਚ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਹੁਣ ਪਿਆਰ ਘਟ ਗਏ ਮਤਲਬ ਵੱਧ ਗਏ ਮਤਲਬ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬੱਸ। ਮੇਰਾ ਬਾਪੂ ਵੀ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ ਹੁਣ ਮਾ ਪਿੰਡ ਭਰਾ ਕੋਲ ਆ ਮੈ ਏਥੇ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨੀ ਭੁੱਲਿਆ ਇੱਕ ਹਸਦੀ ਖੇਡਦੀ ਕੁੜੀ ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੀ ਜੋਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਣੀ ਸੀ। ਮਹਿਕ ਵੰਡਦੀ ਫਿਰਦੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਜਿੰਦਗੀ ਵਸਦੀ ਸੀ ਜੋਂ ਅੱਜ ਨਹੀਂ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਕਦੇ ਵੀ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੱਤਾ। ਰੱਬ ਉਸਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਰੱਖੇ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਰੱਖੇ। ਓਹ ਕਾਹਦੀ ਗਈ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਚਲੀ ਗਈ ਹਾਸੀ ਚਲੀ ਗਈ ਸੁਪਨੇ ਚਲੇ ਗਏ ਰਸ ਚਲਾ ਗਿਆ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ। ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਬੱਸ ਆ ਗਈ ਉਸ ਤਕ ਜਾਣ ਦੀ। ਜਲਦੀ ਮਿਲਾਂਗੇ। Be happy be safe ਧੰਨਵਾਦ

 

[Mandeep saini]

ਹਰਵਿੰਦਰ ਐਨੀ ਪਿਆਸੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਫੋਜਣ ਪਿਆਸੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਮਰਦ ਦੀ। ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਕੋਡੀ ਹੋਕੇ ਖੜ ਗਈ ਫੁਦੀ ਜਮਾ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਡੱਬੀ ਵਰਗੀ ਫੁਦੀ।ਲਾਲਾਂ ਜਿਹੀਆਂ ਫੁਦੀ ਤੇ ਲੱਗੀਆਂ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮਝ ਤਾਰਾਂ ਦਿੰਦੀ ਆ ਠੀਕ ਓਵੇਂ ਹੀ। ਮੈ ਵੀ ਤਿਆਰ ਸੀ ਜਮਾ ਮੈ ਧਰਿਆ ਲਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਫੁਦੀ ਤੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਬਾਲਾਂ ਨੂੰ ਕੱਠੇ ਕਰਕੇ ਫੜ ਲਿਆ। ਦੋ ਬਾਰ ਟੋਪਾ ਮਾਰਿਆ ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ। ਰੰਨ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਕਰਦੇ ਲਨ ਅੰਦਰ ਮੇਰੇ ਜਾਨ ਨਿਕਲੀ ਜਾਂਦੀ ਆ ਅੱਜ ਤਰਸ ਨਾ ਕਰੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਧੱਕਾ ਕਰ ਜਿੰਨਾ ਹੁੰਦਾ। ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਲਨ ਆਕੜ ਗਿਆ ਜਮਾ।ਸ਼ਰੀਰ ਢਿੱਲਾ ਛੱਡੀ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਰੰਨ ਜਮਾ ਸਹੀ ਮੌਕਾ ਸੀ ਆਪਾ ਮਾਰਿਆ ਘੱਸਾ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ।
ਹਰਵਿੰਦਰ ਡਿੱਗ ਪਈ ਸਿੱਧੀ ਬੈਡ ਤੇ। ਕਰਤੀ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਕੱਠੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ ਬੋਲੀ " ਹਾਏ ਵੈ ਮਾਰਤੀ ਕਸਾਈ ਆ ਜਮਾ ਤੂੰ "। ਮੈ ਫੇਰ ਖਿੱਚੀ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਤੇ ਕੋਡੀ ਕਰਲੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦਾ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਫੁਦੀ ਤੇ ਆ ਗਿਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕਿਉੰ ਧੱਕਾ ਪਸੰਦ ਨੀ ਆਇਆ? ਬੋਲੀ ਜਾਨ ਕਢਤੀ ਮੇਰੀ। ਮੈ ਹੁਣ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਲਨ ਅੰਦਰ ਕੀਤਾ। ਚਲਾ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਅੰਦਰ। ਘੱਸੇ ਹੋ ਗਏ ਸ਼ੁਰੂ। ਬਾਹਲੀ ਅੱਗ ਸੀ ਤੀਵੀਂ ਚ। ਲਨ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਆ ਗਈ ਬਹਾਰ ਚ ਅੱਗੇ ਤੋ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਧੱਕੇ ਮਾਰੇ। " ਹਾਏ ਹਾਏ ਹਾਏ ਹਾਏ " ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ। ਚਿੱਤੜ ਹਿੱਲਣ ਪੂਰੇ। ਫੁਦੀ ਭਰ ਗਈ ਝੱਗ ਨਾਲ। ਝੱਗ ਨਾਲ ਲਨ ਉਸਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪੱਟ ਸਭ ਭਰ ਗਏ।ਕਮਰਾ ਗੂੰਜੇ ਰੰਨ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਾਲ। ਬੁੰਡ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਬੰਦ ਹੋਜੇ ਫੇਰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਫੇਰ ਬੰਦ ਹੋਈ ਜਾਵੇ। ਵੈਸੇ ਬੁੰਡ ਖੁੱਲੀ ਸੀ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਬੁੰਡ ਰੰਨ ਤਾਹੀ ਚਿੱਤੜ ਭਾਰੀ ਕਰਾਈ ਫਿਰਦੀ ਸੀ। ਬੁੰਡ ਮਾਰਨ ਦਾ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਵੀ ਸੀ। ਪਰ ਕੇਰਾ ਫੁਦੀ ਦੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਾ ਦੇਵਾਂ। 15 ਮਿੰਟ ਲਾਏ ਘੱਸੇ ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਦੇ ਰੰਨ 2 ਬਾਰ ਝੜ ਗਈ। ਫੇਰ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਬੀ ਪਾਈ ਤੇ ਬੁੰਡ ਹੇਠਾਂ ਸਿਰਾਨਾ ਦੇਕੇ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਲਈਆਂ ਫੇਰ ਯੱਕਾ ਜੁੜ ਗਿਆ। ਫੁਦੀ ਝੱਗੋ ਝੱਗ ਹੋ ਗਈ। ਰੰਨ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰੇ ਸਵਾਦ ਚ ਅੰਨੀ ਹੋਕੇ। 2 ਬਾਰ ਝੜੀ ਥੱਲੇ ਆਕੇ। ਜਮਾ ਤਸੱਲੀ ਕਰਾਤੀ ਰੰਨ ਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੀ " ਸਾਨ ਵਰਗਾ ਜੋਰ ਆ ਤੇਰੇ ਚ ਏਨਾ ਸਵਾਦ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋ ਨੀ ਮਿਲਿਆ" ਮੇਰੇ ਲਨ ਨੂੰ ਪਲੋਸੀ ਜਾਵੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ। ਫੇਰ ਆਪ ਹੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਗ ਗਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਤਾ ਫੇਰ ।ਮੈ ਵੀ ਫੇਰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਪਿੱਛੇ ਦੀ ਚਿੱਤੜ ਫ਼ੀਲ ਕਰਕੇ ਸੁਰਗਾਂ ਦਾ ਝੂਟਾ ਆ ਗਿਆ। ਰੰਨ ਬੋਲੀ " ਕਮਲ ਮੇਰੇ ਚਿੱਤੜ ਕੁੱਟ ਤੇਂ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢ ਮੈਨੂੰ ਗੰਦੀਆਂ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਛੁੱਟਣ ਵਾਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਉਸਦੀ। ਮੈ ਵੀ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਹ ਗੱਲਾਂ। ਮੈ ਮਾਰਿਆ ਥੱਪੜ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ। ਕੱਢੀ ਗਾਲ । ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇਰੀ ਦੀ ਹਿੱਲ ਅੱਗੇ ਖੜੀ । ਰੰਨ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਈ। ਫੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਰੰਨ ਮੈਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੇ
ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੇਸ਼ੱਕ ਵਧੀਆ ਇੱਜ਼ਤਦਾਰ ਘਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਇਸ ਦੇ ਪੇਕੇ ਬਾਜਾਖਾਨਾ ਨੇੜੇ ਮੱਲਾ ਪਿੰਡ ਚ ਸਨ। ਇਸਦੇ ਮਾਪੇ ਵਧੀਆ ਅਮੀਰ ਤੇ ਸੁਘੜ ਸਿਆਣੇ ਘਰ ਦੀ ਧੀ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਬਰਾੜ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੈਕੇ ਆਇਆ। ਮੁੰਡਾ ਡਾਕਟਰ ਸੀ ਜਮੀਨ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਕੋਠੀ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ। ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਹਰਵਿੰਦਰ ਦਾ ਬਾਪ ਮਰ ਗਿਆ ਤੇ ਭਰਾ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਐਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਸੀ ਪੇਕਿਆਂ ਚੋ। ਬਰਾੜ ਦਾ ਵੀ ਬਾਪ ਸੀ ਬੱਸ ਮਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਬਾਦ ਬਾਪ ਵੀ ਚੜਾਈ ਕਰ ਗਿਆ। ਦੋਵੇ ਕੱਲੇ ਸੀ। ਬਰਾੜ ਦਾ ਲਨ ਛੋਟਾ ਸੀ ਸੱਟ ਨੀ ਸੀ ਲਾਉਂਦਾ ਚੰਗੀ ਤਰਾ। ਪਰ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਚਸਕਾ ਬਹੁਤ ਸੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਰੋਕ ਟੋਕ ਨੀ ਰਹੀ ਡਰ ਨੀ ਰਿਹਾ ਪੇਕਿਆਂ ਦਾ। ਓਹ ਬਰਾੜ ਦੇ ਉਪਰ ਦੀ ਪੈ ਗਈ ਬਰਾੜ ਥੱਲੇ ਲਗ ਗਿਆ ਜਮਾ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਬਾਹਰ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਲਗ ਪਈ ਤੇ ਬਰਾੜ ਦੇ ਬੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕੇ।
ਮੈ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਾ ਲਈ ਦੇ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ। ਫੁਦੀ ਫੇਰ ਝੱਗ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈ। ਲਨ ਮੋਟਾ ਸੀ ਰਗੜ ਚੰਗੀ। ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਥੱਲੇ ਹੋਈ ਤੇ ਲਨ ਦੇ ਚੂਪੇ ਲੋਣ ਲੱਗੀ। Tatte ਵੀ ਚੂਪ ਗਈ। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਜਮਾ। ਰੰਨ ਨੂੰ ਮੈ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਫੇਰ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲਿਆ। ਲਨ ਨੂ ਥੁੱਕ ਲਗਾ ਕੇ ਬੁੰਡ ਤੇ ਧਰ ਲਿਆ। ਬੁੰਡ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਰੰਨ ਦੀ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਪਾਇਆ ਤੇ ਝੱਲ ਗਈ ਲਨ ਬੁੰਡ ਚ। ਬੁੰਡ ਦੇਣ ਦੀ ਸ਼ੌਕੀਨ ਸੀ। ਮੈ ਘੱਸੇ ਮਾਰਾ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਲਾਲ ਕਰੀ ਜਾਵਾ। ਰੰਨ ਗੰਦੀਆ ਗਾਲਾ ਕੱਢੇ ਮੈ ਵੀ ਕਢਾ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਦਾਣਾ ਮਸਲ ਜਾਵੇ ਫੁਦੀ ਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਥੱਲੇ। ਮੇਰਾ ਸਵਾਦ ਵੀ ਸਿਰੇ ਤੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਓਹ ਗਾਲਾ ਕੱਢੇ ਸਵਾਦ ਆਈ ਜਾਵੇ। ਬੁੰਡ ਸਵਾਦ ਦੇਈ ਜਾਵੇ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦਾ ਕੰਮ ਫੇਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਤੂਫ਼ਾਨ ਉਠਿਆ ਤੇ ਥੰਮ ਗਿਆ। ਮੈ ਵੀ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਸਵਾਦ ਬਹੁਤ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਵੀ ਸਿਖਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਲਨ ਕਡ ਕੇ ਮੂੰਹ ਚ ਦੇਤਾ ਉਸਦੇ। ਫੜ ਕੇ ਲਨ ਜੀਭ ਕਡ ਲਈ। ਮੇਰਾ ਮਾਲ ਨਿਕਲ ਗਿਆ । ਜੀਭ ਤੇ ਗਿਆ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਥੇ ਕਿੱਥੇ। ਮੁੰਮੇ ਵੀ ਮਾਲ ਨਾਲ ਲਿਬੜ ਗਏ। ਰੰਨ ਨੇ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਮਲ ਲਿਆ। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਕੇ। ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਨਹਾਏ ਤੇ ਕੱਠੇ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੋਏ। ਤੁਰਨ ਵੇਲੇ ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੋਲੀ" ਅੱਜ ਸਵਾਦ ਆਇਆ ਦੇਣ ਦਾ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਾ ਲਿਆ ਅੱਜ ਵਰਨਾ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਆ"। ਫੇਰ ਬੋਲੀ " ਹੁਣ ਨੀ ਸਰਨਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਲਗਦਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਡੂੰਘੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਪੋਣੀ ਪਊ ਤੇਰੇ ਨਾਲ।ਮੈ ਹਸ ਪਿਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ " ਬਰਾੜ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਫੁਦੀ ਦੇ ਸਕਦੀ ਆ ਮੈਨੂੰ"? ਬੋਲੀ " ਅੱਜ ਹੀ ਆਜੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪ ਜੀ ਪਤਾ ਲੱਗਜੁ ਤੈਨੂੰ"। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ। ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਤੇ ਕਾਰ ਚ ਬੈਠੀ। ਮੈ ਗੇਟ ਖੋਲ ਤਾਂ। ਚਲੀ ਗਈ ਰੰਨ ਫੁਦੀ ਮਰਵਾ ਕੇ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਲਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਵਿਆਹੁਣ ਲਈ ਬੋਲਣ ਲੱਗੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਮਾ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਦੇਖ ਦਿਖਾਈ ਕਰਾਈ। ਮੁੰਡਾ ਆ ਗਿਆ ਕੁੜੀ ਦੇਖਣ। ਜਦੋਂ ਮੈ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਿਆ ਇਹ ਉਹੀ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਮੈ ਥੱਪੜ ਮਾਰੇ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ਲਾਈਨ ਮਾਰਦਾ ਸੀ। ਓਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ ਮੈ ਨੀ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣਾ ਬੱਸ। ਅਸਲੀ ਗੱਲ ਦੱਸੇ ਨਾ ਓਹ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਸ ਵੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਇਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਸੂਕ ਵੀ ਕਿਹਾ ਸੀ। ਥੱਪੜ ਵੀ ਲਾਏ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਚਾਚਾ ਨੀ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਦਾ। ਡਰ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਜੇਕਰ ਇਹ ਬੋਲ ਪਿਆ ਬਦਨਾਮੀ ਬਹੁਤ ਹੋਜੂ। ਮੈ ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬੋਲਦੀ ਸੀ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਆ ਪਰ ਆਹ ਤੇਰਾ ਜਵਾਕ ਹੀ ਮਾਣ ਨੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਕਿਹਾ ਕੀ ਨਹੀਂ ਮਿੰਟ ਚ ਸ਼ਗਨ ਹੋ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ। ਹੁਣ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵੀ ਮਾਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਵੀ।
ਮੇਰੇ ਤਾਏ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਤੇ ਕਪੂਰਥਲੇ ਪੋਸਟਿੰਗ ਹੋਈ। ਓਹ ਤੇ ਭਾਬੀ ਉਥੇ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਏ। ਮੈ ਕੱਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਦਿਨ ਨੀ ਸੀ। ਗੁਜ਼ਰਨ ਦਿੱਤਾ ਫੋਨ ਜਰੂਰ ਕਰਦੀ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਮੇਰਾ ਸਭ ਕੁਝ ਲੁੱਟਿਆ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਸਾਰਾ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਖਾਣ ਨੂੰ ਆਇਆ ਕਰੇ। ਹਰੇਕ ਜਗ੍ਹਾ ਉਸਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਘੇਰ ਲੈਂਦੀਆਂ। ਮੈ ਜਮਾ ਕੱਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਫੇਰ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਮੈ ਉਥੋਂ। ਪਿੰਡ ਆ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਸਾਲ ਏਥੇ ਰਿਹਾ।ਭਾਬੀ ਵੀ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਹਾਲ ਪੁੱਛਦੀ। ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਉਥੇ। ਫੇਰ ਕੈਪਟਨ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਆਈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਕਫੈੱਡ ਚ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ। ਮੈ ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਰਨਾਲੇ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ ਏਥੇ ਹੀ ਵਿਆਹ ਕਰਤਾ ਮੇਰਾ। ਮੈ ਫੇਰ ਪਟਿਆਲਾ ਦੀ ਬਦਲੀ ਕਰਾਈ। ਹੁਣ ਏਥੇ ਆ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸਾਰੀ ਫੈਮਿਲੀ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋ ਬਾਦ। ਸੱਚ ਦੱਸਾਂ ਮੇਰਾ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਭੁੱਲਿਆ ਨੀ ਜਾਂਦਾ। ਮੇਰੇ ਘਰ ਮੁੰਡਾ ਆ ਕੁੜੀ ਆ ਵਧੀਆ ਪਰਿਵਾਰ ਆ ਪਰ ਜੀ ਨੀ ਲਗਦਾ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨੀ ਭੁੱਲਦੀ।ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੇ ਆ ਬੱਸ ਕਦੇ ਤਾਂ ਮਿਲਾਂਗਾ ਉਸਨੂੰ ਏਥੋਂ ਰੁਖ਼ਸਤ ਹੋਕੇ। ਉਡੀਕ ਕਰਦੀ ਹੋਣੀ ਮੇਰੀ। ਕਾਸ਼ ਉਸਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਮੈ ਮਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਰੋਜ ਨਵੀਂ ਮੌਤ ਤਾਂ ਨਾ ਮਰਦਾ। ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦਾ ਸੁਭਾਹ ਹੈਨੀ ਵਧੀਆ। ਸਾਡੀ ਕਦੇ ਨੀ ਬਣੀ। ਕਈ ਬਾਰ ਤਲਾਕ ਤੱਕ ਗੱਲ ਗਈ ਪਰ ਟਿਕ ਜਾਂਦਾ ਕੰਮ।ਹੁਣ ਕੋਈ ਰੋਗ ਹੋ ਗਿਆ ਜਾਨਲੇਵਾ ਮੈਨੂੰ। ਹੁਣ ਜਲਦੀ ਮਿਲਾਗਾ ਆਪਣੀ ਕਮਲੀ ਨੂੰ। ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਦੱਸਾ ਮੇਰੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਤੋ ਪਤਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਾਰੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਤੋ ਪਤਾ ਸੀ ਇਹ ਗੱਲ ਭਾਬੀ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋ ਬਾਅਦ ਦੱਸੀ ਸੀ। ਧੰਨ ਸੀ ਓਹ ਔਰਤ ਜਿਹੜੀ ਐਡੀ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਲੁਕੋ ਕੇ ਰੱਖਦੀ ਰਹੀ। ਮੈ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਉੰ ਨੀ ਗੱਲ ਕਰੀ ਤੁਸੀ ਭਾਬੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ " ਜੇਕਰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨਾ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਕਰਦੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਬਾਕੀ ਮੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਸੀ ਤੂੰ ਏਸ ਕਰਕੇ ਕਦੇ ਨੀ ਕਿਹਾ ਕੁਝ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਤੂੰ ਸਹੀ ਇਨਸਾਨ ਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਹਰ ਬੁਰੀ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਖੇਗਾ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਚ ਭਾਬੀ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵਧ ਗਈ ਇੱਜ਼ਤ।
ਹੁਣ ਦਿਲ ਨੀ ਲਗਦਾ ਯਾਰ ਕਿਤੇ ਵੀ । ਰੱਬ ਨੇ ਜਿੰਨੀਆ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸੀ ਓਹ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀਆਂ। ਫੇਰ ਖੋ ਵੀ ਲਈਆਂ ਰੱਬ ਨੇ। ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖੀ ਜਾਨਾ। ਕਦੇ ਪਿਆਰ ਨਾ ਕਰਿਓ ਬਾਅਦ ਚ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਹੁਣ ਪਿਆਰ ਘਟ ਗਏ ਮਤਲਬ ਵੱਧ ਗਏ ਮਤਲਬ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬੱਸ। ਮੇਰਾ ਬਾਪੂ ਵੀ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ ਹੁਣ ਮਾ ਪਿੰਡ ਭਰਾ ਕੋਲ ਆ ਮੈ ਏਥੇ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨੀ ਭੁੱਲਿਆ ਇੱਕ ਹਸਦੀ ਖੇਡਦੀ ਕੁੜੀ ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੀ ਜੋਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਣੀ ਸੀ। ਮਹਿਕ ਵੰਡਦੀ ਫਿਰਦੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਜਿੰਦਗੀ ਵਸਦੀ ਸੀ ਜੋਂ ਅੱਜ ਨਹੀਂ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਕਦੇ ਵੀ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੱਤਾ। ਰੱਬ ਉਸਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਰੱਖੇ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਰੱਖੇ। ਓਹ ਕਾਹਦੀ ਗਈ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਚਲੀ ਗਈ ਹਾਸੀ ਚਲੀ ਗਈ ਸੁਪਨੇ ਚਲੇ ਗਏ ਰਸ ਚਲਾ ਗਿਆ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ। ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਬੱਸ ਆ ਗਈ ਉਸ ਤਕ ਜਾਣ ਦੀ। ਜਲਦੀ ਮਿਲਾਂਗੇ। Be happy be safe ਧੰਨਵਾਦ

Sab to soni story ❤❤❤❤

 

[Sexy Munda]

Qaint story

 

[Deepgill1313]

ਹਰਵਿੰਦਰ ਐਨੀ ਪਿਆਸੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਫੋਜਣ ਪਿਆਸੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਮਰਦ ਦੀ। ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਕੋਡੀ ਹੋਕੇ ਖੜ ਗਈ ਫੁਦੀ ਜਮਾ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਡੱਬੀ ਵਰਗੀ ਫੁਦੀ।ਲਾਲਾਂ ਜਿਹੀਆਂ ਫੁਦੀ ਤੇ ਲੱਗੀਆਂ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮਝ ਤਾਰਾਂ ਦਿੰਦੀ ਆ ਠੀਕ ਓਵੇਂ ਹੀ। ਮੈ ਵੀ ਤਿਆਰ ਸੀ ਜਮਾ ਮੈ ਧਰਿਆ ਲਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਫੁਦੀ ਤੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਬਾਲਾਂ ਨੂੰ ਕੱਠੇ ਕਰਕੇ ਫੜ ਲਿਆ। ਦੋ ਬਾਰ ਟੋਪਾ ਮਾਰਿਆ ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ। ਰੰਨ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਕਰਦੇ ਲਨ ਅੰਦਰ ਮੇਰੇ ਜਾਨ ਨਿਕਲੀ ਜਾਂਦੀ ਆ ਅੱਜ ਤਰਸ ਨਾ ਕਰੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਧੱਕਾ ਕਰ ਜਿੰਨਾ ਹੁੰਦਾ। ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਲਨ ਆਕੜ ਗਿਆ ਜਮਾ।ਸ਼ਰੀਰ ਢਿੱਲਾ ਛੱਡੀ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਰੰਨ ਜਮਾ ਸਹੀ ਮੌਕਾ ਸੀ ਆਪਾ ਮਾਰਿਆ ਘੱਸਾ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ।
ਹਰਵਿੰਦਰ ਡਿੱਗ ਪਈ ਸਿੱਧੀ ਬੈਡ ਤੇ। ਕਰਤੀ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਕੱਠੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ ਬੋਲੀ " ਹਾਏ ਵੈ ਮਾਰਤੀ ਕਸਾਈ ਆ ਜਮਾ ਤੂੰ "। ਮੈ ਫੇਰ ਖਿੱਚੀ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਤੇ ਕੋਡੀ ਕਰਲੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦਾ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਫੁਦੀ ਤੇ ਆ ਗਿਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕਿਉੰ ਧੱਕਾ ਪਸੰਦ ਨੀ ਆਇਆ? ਬੋਲੀ ਜਾਨ ਕਢਤੀ ਮੇਰੀ। ਮੈ ਹੁਣ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਲਨ ਅੰਦਰ ਕੀਤਾ। ਚਲਾ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਅੰਦਰ। ਘੱਸੇ ਹੋ ਗਏ ਸ਼ੁਰੂ। ਬਾਹਲੀ ਅੱਗ ਸੀ ਤੀਵੀਂ ਚ। ਲਨ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਆ ਗਈ ਬਹਾਰ ਚ ਅੱਗੇ ਤੋ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਧੱਕੇ ਮਾਰੇ। " ਹਾਏ ਹਾਏ ਹਾਏ ਹਾਏ " ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ। ਚਿੱਤੜ ਹਿੱਲਣ ਪੂਰੇ। ਫੁਦੀ ਭਰ ਗਈ ਝੱਗ ਨਾਲ। ਝੱਗ ਨਾਲ ਲਨ ਉਸਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪੱਟ ਸਭ ਭਰ ਗਏ।ਕਮਰਾ ਗੂੰਜੇ ਰੰਨ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਨਾਲ। ਬੁੰਡ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਬੰਦ ਹੋਜੇ ਫੇਰ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਫੇਰ ਬੰਦ ਹੋਈ ਜਾਵੇ। ਵੈਸੇ ਬੁੰਡ ਖੁੱਲੀ ਸੀ ਦਿੰਦੀ ਸੀ ਬੁੰਡ ਰੰਨ ਤਾਹੀ ਚਿੱਤੜ ਭਾਰੀ ਕਰਾਈ ਫਿਰਦੀ ਸੀ। ਬੁੰਡ ਮਾਰਨ ਦਾ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਵੀ ਸੀ। ਪਰ ਕੇਰਾ ਫੁਦੀ ਦੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਾ ਦੇਵਾਂ। 15 ਮਿੰਟ ਲਾਏ ਘੱਸੇ ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਦੇ ਰੰਨ 2 ਬਾਰ ਝੜ ਗਈ। ਫੇਰ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਬੀ ਪਾਈ ਤੇ ਬੁੰਡ ਹੇਠਾਂ ਸਿਰਾਨਾ ਦੇਕੇ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਲਈਆਂ ਫੇਰ ਯੱਕਾ ਜੁੜ ਗਿਆ। ਫੁਦੀ ਝੱਗੋ ਝੱਗ ਹੋ ਗਈ। ਰੰਨ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰੇ ਸਵਾਦ ਚ ਅੰਨੀ ਹੋਕੇ। 2 ਬਾਰ ਝੜੀ ਥੱਲੇ ਆਕੇ। ਜਮਾ ਤਸੱਲੀ ਕਰਾਤੀ ਰੰਨ ਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਬੋਲੀ " ਸਾਨ ਵਰਗਾ ਜੋਰ ਆ ਤੇਰੇ ਚ ਏਨਾ ਸਵਾਦ ਕਿਸੇ ਕੋਲੋ ਨੀ ਮਿਲਿਆ" ਮੇਰੇ ਲਨ ਨੂੰ ਪਲੋਸੀ ਜਾਵੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ। ਫੇਰ ਆਪ ਹੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਗ ਗਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਤਾ ਫੇਰ ।ਮੈ ਵੀ ਫੇਰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਪਿੱਛੇ ਦੀ ਚਿੱਤੜ ਫ਼ੀਲ ਕਰਕੇ ਸੁਰਗਾਂ ਦਾ ਝੂਟਾ ਆ ਗਿਆ। ਰੰਨ ਬੋਲੀ " ਕਮਲ ਮੇਰੇ ਚਿੱਤੜ ਕੁੱਟ ਤੇਂ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢ ਮੈਨੂੰ ਗੰਦੀਆਂ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਛੁੱਟਣ ਵਾਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਉਸਦੀ। ਮੈ ਵੀ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਹ ਗੱਲਾਂ। ਮੈ ਮਾਰਿਆ ਥੱਪੜ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ। ਕੱਢੀ ਗਾਲ । ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇਰੀ ਦੀ ਹਿੱਲ ਅੱਗੇ ਖੜੀ । ਰੰਨ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਈ। ਫੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਰੰਨ ਮੈਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੇ
ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੇਸ਼ੱਕ ਵਧੀਆ ਇੱਜ਼ਤਦਾਰ ਘਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਇਸ ਦੇ ਪੇਕੇ ਬਾਜਾਖਾਨਾ ਨੇੜੇ ਮੱਲਾ ਪਿੰਡ ਚ ਸਨ। ਇਸਦੇ ਮਾਪੇ ਵਧੀਆ ਅਮੀਰ ਤੇ ਸੁਘੜ ਸਿਆਣੇ ਘਰ ਦੀ ਧੀ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਬਰਾੜ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੈਕੇ ਆਇਆ। ਮੁੰਡਾ ਡਾਕਟਰ ਸੀ ਜਮੀਨ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਕੋਠੀ ਸੀ। ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ। ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਹਰਵਿੰਦਰ ਦਾ ਬਾਪ ਮਰ ਗਿਆ ਤੇ ਭਰਾ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਐਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਸੀ ਪੇਕਿਆਂ ਚੋ। ਬਰਾੜ ਦਾ ਵੀ ਬਾਪ ਸੀ ਬੱਸ ਮਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਬਾਦ ਬਾਪ ਵੀ ਚੜਾਈ ਕਰ ਗਿਆ। ਦੋਵੇ ਕੱਲੇ ਸੀ। ਬਰਾੜ ਦਾ ਲਨ ਛੋਟਾ ਸੀ ਸੱਟ ਨੀ ਸੀ ਲਾਉਂਦਾ ਚੰਗੀ ਤਰਾ। ਪਰ ਬਰਾੜ ਨੂੰ ਚਸਕਾ ਬਹੁਤ ਸੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਰੋਕ ਟੋਕ ਨੀ ਰਹੀ ਡਰ ਨੀ ਰਿਹਾ ਪੇਕਿਆਂ ਦਾ। ਓਹ ਬਰਾੜ ਦੇ ਉਪਰ ਦੀ ਪੈ ਗਈ ਬਰਾੜ ਥੱਲੇ ਲਗ ਗਿਆ ਜਮਾ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਬਾਹਰ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਲਗ ਪਈ ਤੇ ਬਰਾੜ ਦੇ ਬੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕੇ।
ਮੈ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਾ ਲਈ ਦੇ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ। ਫੁਦੀ ਫੇਰ ਝੱਗ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈ। ਲਨ ਮੋਟਾ ਸੀ ਰਗੜ ਚੰਗੀ। ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਥੱਲੇ ਹੋਈ ਤੇ ਲਨ ਦੇ ਚੂਪੇ ਲੋਣ ਲੱਗੀ। Tatte ਵੀ ਚੂਪ ਗਈ। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਜਮਾ। ਰੰਨ ਨੂੰ ਮੈ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਫੇਰ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲਿਆ। ਲਨ ਨੂ ਥੁੱਕ ਲਗਾ ਕੇ ਬੁੰਡ ਤੇ ਧਰ ਲਿਆ। ਬੁੰਡ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਰੰਨ ਦੀ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਪਾਇਆ ਤੇ ਝੱਲ ਗਈ ਲਨ ਬੁੰਡ ਚ। ਬੁੰਡ ਦੇਣ ਦੀ ਸ਼ੌਕੀਨ ਸੀ। ਮੈ ਘੱਸੇ ਮਾਰਾ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਲਾਲ ਕਰੀ ਜਾਵਾ। ਰੰਨ ਗੰਦੀਆ ਗਾਲਾ ਕੱਢੇ ਮੈ ਵੀ ਕਢਾ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਦਾਣਾ ਮਸਲ ਜਾਵੇ ਫੁਦੀ ਦਾ ਇੱਕ ਹੱਥ ਥੱਲੇ। ਮੇਰਾ ਸਵਾਦ ਵੀ ਸਿਰੇ ਤੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਓਹ ਗਾਲਾ ਕੱਢੇ ਸਵਾਦ ਆਈ ਜਾਵੇ। ਬੁੰਡ ਸਵਾਦ ਦੇਈ ਜਾਵੇ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦਾ ਕੰਮ ਫੇਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਤੂਫ਼ਾਨ ਉਠਿਆ ਤੇ ਥੰਮ ਗਿਆ। ਮੈ ਵੀ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਸਵਾਦ ਬਹੁਤ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਵੀ ਸਿਖਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਲਨ ਕਡ ਕੇ ਮੂੰਹ ਚ ਦੇਤਾ ਉਸਦੇ। ਫੜ ਕੇ ਲਨ ਜੀਭ ਕਡ ਲਈ। ਮੇਰਾ ਮਾਲ ਨਿਕਲ ਗਿਆ । ਜੀਭ ਤੇ ਗਿਆ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਤੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਥੇ ਕਿੱਥੇ। ਮੁੰਮੇ ਵੀ ਮਾਲ ਨਾਲ ਲਿਬੜ ਗਏ। ਰੰਨ ਨੇ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਮਲ ਲਿਆ। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਕੇ। ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਨਹਾਏ ਤੇ ਕੱਠੇ ਹੀ ਤਿਆਰ ਹੋਏ। ਤੁਰਨ ਵੇਲੇ ਹਰਵਿੰਦਰ ਬੋਲੀ" ਅੱਜ ਸਵਾਦ ਆਇਆ ਦੇਣ ਦਾ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਥੱਲੇ ਲਾ ਲਿਆ ਅੱਜ ਵਰਨਾ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਆ"। ਫੇਰ ਬੋਲੀ " ਹੁਣ ਨੀ ਸਰਨਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ ਲਗਦਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਡੂੰਘੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਪੋਣੀ ਪਊ ਤੇਰੇ ਨਾਲ।ਮੈ ਹਸ ਪਿਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ " ਬਰਾੜ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਫੁਦੀ ਦੇ ਸਕਦੀ ਆ ਮੈਨੂੰ"? ਬੋਲੀ " ਅੱਜ ਹੀ ਆਜੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪ ਜੀ ਪਤਾ ਲੱਗਜੁ ਤੈਨੂੰ"। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ। ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਤੇ ਕਾਰ ਚ ਬੈਠੀ। ਮੈ ਗੇਟ ਖੋਲ ਤਾਂ। ਚਲੀ ਗਈ ਰੰਨ ਫੁਦੀ ਮਰਵਾ ਕੇ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਲਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਵਿਆਹੁਣ ਲਈ ਬੋਲਣ ਲੱਗੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਮਾ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਦੇਖ ਦਿਖਾਈ ਕਰਾਈ। ਮੁੰਡਾ ਆ ਗਿਆ ਕੁੜੀ ਦੇਖਣ। ਜਦੋਂ ਮੈ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਿਆ ਇਹ ਉਹੀ ਸੀ ਜਿਸਦੇ ਮੈ ਥੱਪੜ ਮਾਰੇ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ਲਾਈਨ ਮਾਰਦਾ ਸੀ। ਓਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ ਮੈ ਨੀ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣਾ ਬੱਸ। ਅਸਲੀ ਗੱਲ ਦੱਸੇ ਨਾ ਓਹ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਸ ਵੀ ਕੀਤੀ ਸੀ ਇਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਸੂਕ ਵੀ ਕਿਹਾ ਸੀ। ਥੱਪੜ ਵੀ ਲਾਏ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਚਾਚਾ ਨੀ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਦਾ। ਡਰ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਜੇਕਰ ਇਹ ਬੋਲ ਪਿਆ ਬਦਨਾਮੀ ਬਹੁਤ ਹੋਜੂ। ਮੈ ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬੋਲਦੀ ਸੀ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਆ ਪਰ ਆਹ ਤੇਰਾ ਜਵਾਕ ਹੀ ਮਾਣ ਨੀ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਨੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਕਿਹਾ ਕੀ ਨਹੀਂ ਮਿੰਟ ਚ ਸ਼ਗਨ ਹੋ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ। ਹੁਣ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵੀ ਮਾਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਵੀ।
ਮੇਰੇ ਤਾਏ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਤੇ ਕਪੂਰਥਲੇ ਪੋਸਟਿੰਗ ਹੋਈ। ਓਹ ਤੇ ਭਾਬੀ ਉਥੇ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਏ। ਮੈ ਕੱਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਦਿਨ ਨੀ ਸੀ। ਗੁਜ਼ਰਨ ਦਿੱਤਾ ਫੋਨ ਜਰੂਰ ਕਰਦੀ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਚ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਮੇਰਾ ਸਭ ਕੁਝ ਲੁੱਟਿਆ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਸਾਰਾ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਖਾਣ ਨੂੰ ਆਇਆ ਕਰੇ। ਹਰੇਕ ਜਗ੍ਹਾ ਉਸਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਘੇਰ ਲੈਂਦੀਆਂ। ਮੈ ਜਮਾ ਕੱਲਾ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਫੇਰ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਮੈ ਉਥੋਂ। ਪਿੰਡ ਆ ਗਿਆ। ਕੁਝ ਸਾਲ ਏਥੇ ਰਿਹਾ।ਭਾਬੀ ਵੀ ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਹਾਲ ਪੁੱਛਦੀ। ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਉਥੇ। ਫੇਰ ਕੈਪਟਨ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਆਈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਕਫੈੱਡ ਚ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ। ਮੈ ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਰਨਾਲੇ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ ਏਥੇ ਹੀ ਵਿਆਹ ਕਰਤਾ ਮੇਰਾ। ਮੈ ਫੇਰ ਪਟਿਆਲਾ ਦੀ ਬਦਲੀ ਕਰਾਈ। ਹੁਣ ਏਥੇ ਆ। ਹਰਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸਾਰੀ ਫੈਮਿਲੀ ਅਮਰੀਕਾ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋ ਬਾਦ। ਸੱਚ ਦੱਸਾਂ ਮੇਰਾ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਭੁੱਲਿਆ ਨੀ ਜਾਂਦਾ। ਮੇਰੇ ਘਰ ਮੁੰਡਾ ਆ ਕੁੜੀ ਆ ਵਧੀਆ ਪਰਿਵਾਰ ਆ ਪਰ ਜੀ ਨੀ ਲਗਦਾ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਨੀ ਭੁੱਲਦੀ।ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੇ ਆ ਬੱਸ ਕਦੇ ਤਾਂ ਮਿਲਾਂਗਾ ਉਸਨੂੰ ਏਥੋਂ ਰੁਖ਼ਸਤ ਹੋਕੇ। ਉਡੀਕ ਕਰਦੀ ਹੋਣੀ ਮੇਰੀ। ਕਾਸ਼ ਉਸਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਮੈ ਮਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਰੋਜ ਨਵੀਂ ਮੌਤ ਤਾਂ ਨਾ ਮਰਦਾ। ਮੇਰੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦਾ ਸੁਭਾਹ ਹੈਨੀ ਵਧੀਆ। ਸਾਡੀ ਕਦੇ ਨੀ ਬਣੀ। ਕਈ ਬਾਰ ਤਲਾਕ ਤੱਕ ਗੱਲ ਗਈ ਪਰ ਟਿਕ ਜਾਂਦਾ ਕੰਮ।ਹੁਣ ਕੋਈ ਰੋਗ ਹੋ ਗਿਆ ਜਾਨਲੇਵਾ ਮੈਨੂੰ। ਹੁਣ ਜਲਦੀ ਮਿਲਾਗਾ ਆਪਣੀ ਕਮਲੀ ਨੂੰ। ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਦੱਸਾ ਮੇਰੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਤੋ ਪਤਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਾਰੇ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਰਾਤ ਤੋ ਪਤਾ ਸੀ ਇਹ ਗੱਲ ਭਾਬੀ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋ ਬਾਅਦ ਦੱਸੀ ਸੀ। ਧੰਨ ਸੀ ਓਹ ਔਰਤ ਜਿਹੜੀ ਐਡੀ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਲੁਕੋ ਕੇ ਰੱਖਦੀ ਰਹੀ। ਮੈ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਉੰ ਨੀ ਗੱਲ ਕਰੀ ਤੁਸੀ ਭਾਬੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ " ਜੇਕਰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨਾ ਕਰਦੀ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਕਰਦੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਬਾਕੀ ਮੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਸੀ ਤੂੰ ਏਸ ਕਰਕੇ ਕਦੇ ਨੀ ਕਿਹਾ ਕੁਝ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਤੂੰ ਸਹੀ ਇਨਸਾਨ ਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਹਰ ਬੁਰੀ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਖੇਗਾ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਚ ਭਾਬੀ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵਧ ਗਈ ਇੱਜ਼ਤ।
ਹੁਣ ਦਿਲ ਨੀ ਲਗਦਾ ਯਾਰ ਕਿਤੇ ਵੀ । ਰੱਬ ਨੇ ਜਿੰਨੀਆ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸੀ ਓਹ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀਆਂ। ਫੇਰ ਖੋ ਵੀ ਲਈਆਂ ਰੱਬ ਨੇ। ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕਹਾਣੀ ਲਿਖੀ ਜਾਨਾ। ਕਦੇ ਪਿਆਰ ਨਾ ਕਰਿਓ ਬਾਅਦ ਚ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਦੁਖਦਾ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਹੁਣ ਪਿਆਰ ਘਟ ਗਏ ਮਤਲਬ ਵੱਧ ਗਏ ਮਤਲਬ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬੱਸ। ਮੇਰਾ ਬਾਪੂ ਵੀ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ ਹੁਣ ਮਾ ਪਿੰਡ ਭਰਾ ਕੋਲ ਆ ਮੈ ਏਥੇ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਦੇ ਨੀ ਭੁੱਲਿਆ ਇੱਕ ਹਸਦੀ ਖੇਡਦੀ ਕੁੜੀ ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗੀ ਜੋਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਬਣੀ ਸੀ। ਮਹਿਕ ਵੰਡਦੀ ਫਿਰਦੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਜਿੰਦਗੀ ਵਸਦੀ ਸੀ ਜੋਂ ਅੱਜ ਨਹੀਂ। ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਕਦੇ ਵੀ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਧੋਖਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੱਤਾ। ਰੱਬ ਉਸਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਰੱਖੇ ਜਿੱਥੇ ਵੀ ਰੱਖੇ। ਓਹ ਕਾਹਦੀ ਗਈ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਚਲੀ ਗਈ ਹਾਸੀ ਚਲੀ ਗਈ ਸੁਪਨੇ ਚਲੇ ਗਏ ਰਸ ਚਲਾ ਗਿਆ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ। ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਬੱਸ ਆ ਗਈ ਉਸ ਤਕ ਜਾਣ ਦੀ। ਜਲਦੀ ਮਿਲਾਂਗੇ। Be happy be safe ਧੰਨਵਾਦ

 

[Sandhu jatt]

Dhanwadd sareya da