ਮੈਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਯਾਰੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨਿਭਾਉ ਬੱਸ ਦੂਰ ਨਾ ਹੋਈ ਮੇਰੇ ਤੋਂ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੋਈ ਪਾਗ਼ਲ ਹੀ ਹੋਊ ਜੋਂ ਐਸੀ ਰੰਨ ਤੋ ਦੂਰ ਹੋਊ। ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਉਸਦੀ ਢੂਹੀ ਤੋ ਨੀਚੇ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਾਹਲਾ ਸੀ ਪਰ ਆਪਣੀ ਫੀਲਿੰਗ ਤੇ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਸੋਚਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਇਹ ਨਾ ਸਮਝ ਲਏ ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਮੋਹ ਆ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ।
ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਅਸੀ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਲਿਆ ਤੇ ਘਰ ਆ ਗਏ । ਲਗਭਗ 9 ਬੱਜ ਰਹੇ ਸੀ। ਅਸੀ ਰੋਟੀ ਬਾਹਰ ਹੀ ਖਾ ਆਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਭਾਬੀ ਆਪਣੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਚ ਚਲੀ ਗਈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਚਲੀ ਗਈ। ਮੈ ਟੀਵੀ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਉਥੇ ਹੀ ਮੈ ਸੌਣਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਈ ਮੈਨੂੰ ਦੁੱਧ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਫ਼ੜਾ ਗਈ ਤੇ ਗੁਡ ਨਾਇਟ ਬੋਲ ਗਈ।
ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਮੈ ਵੀ ਟੀਵੀ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਸੋ ਗਿਆ। ਲਗਭਗ 11 ਵਜੇ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਆਕੇ ਪੈ ਗਿਆ। ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਮੈ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ tshirt te ਲੋਰ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਮੁੰਮੇ ਕਿੰਨੇ ਭਾਰੀ ਸਨ ਅੱਜ ਪਤਾ ਲੱਗਾ। ਰੰਨ ਪੂਰਾ ਮੰਨ ਬਣਾ ਕੇ ਆਈ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਰਸਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਉਣ ਨੂੰ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮਿਣ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ tshirt ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਮੈ ਮੁੰਮੇ ਅਜ਼ਾਦ ਹੋ ਗਏ। ਦੁੱਧ ਤੋਂ ਵੀ ਚਿੱਟੇ ਮੁੰਮੇ ਗੁਲਾਬੀ ਡੋਡੀਆਂ। ਪੂਰੇ ਭਰਮੇ ਮੁੰਮੇ ਸੀ। ਮੈ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਆਹਾਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ। ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲੋਰ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਨਾ ਬ੍ਰਾ ਸੀ ਨਾ ਹੀ ਪੈਟੀ ਸੀ।
ਮੈ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਵੀ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਲਨ ਦੇ ਟੋਪੇ ਤੇ ਉਂਗਲੀ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੈ ਵੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾਂ ਤੱਕ ਚੂਸ ਦਿੱਤਾ। ਚਿੱਤੜ ਚੱਟੇ ਦੰਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ। ਉਸਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਜਿਆਦਾ ਬਾਲ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਬਾਲ ਸੀ ਉਸਨੇ ਬਾਲ ਮੁੰਨ ਕੇ ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਮੈ ਫੁਦੀ ਚੱਟੀ ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ ਫੁਦੀ। ਗੋਲ ਗੋਲ ਭਾਰੀ ਪੱਟ ਚੁੰਮੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਕੁੱਲੇ ਭਾਰੀ ਸਨ ਲੱਕ ਪਤਲਾ ਸੀ। ਪਤਲਾ ਲੱਕ ਤੇ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਭਾਰੀ ਪੱਟ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੁੰਦੇ ਆ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਦੇ।
ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਰੋਜ ਤੇਰੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਕੇ ਪੱਟ ਦੇਖ ਕੇ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਲੈਣ ਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਮੇਰਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਨ ਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਲਨ ਦੀਆਂ ਨਾੜਾਂ ਫੁੱਲ ਗਈਆਂ। ਲਨ ਤੁਣਕੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮੈ ਥੱਲੇ ਕਰਕੇ ਆਪ ਉਪਰ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕ ਲਈਆਂ । ਆਪਣੇ ਲਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਉਸਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਘਸਾਉਣ ਲਗ ਪਿਆ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਥੋੜਾ ਦਰਦ ਹੋਊਗਾ ਡਰੀ ਨਾ।
ਮੈ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਰਦ ਹੋਏਗਾ। ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਦਰਦ ਹੋਏਗਾ ਥੋੜਾ ਜਰ ਲਵੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ ਮੈ ਸਮਝ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਮਨ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਬਣਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਲਨ ਦਾ ਪਤਾ ਸੀ ਮੋਟਾ ਸੀ ਦਰਦ ਹੋਊਗਾ ਉਸਨੂੰ। ਮੈ ਉਠਿਆ ਤੇ ਡਾਵਰ ਆਵਲਾ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਪਈ ਸੀ ਓਹ ਚੁੱਕ ਲਿਆਇਆ ਲਨ ਨੂ ਤੇਲ ਨਾਲ ਗੱਚ ਕਰ ਲਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਨਰਮ ਜਿਹੀ ਸੂਹੀ ਸੂਹੀ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਵੀ ਤੇਲ ਨਾਲ ਗੜੁਚ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਮੈ ਚੁੱਕ ਲਈਆਂ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਧਰ ਲਈਆਂ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਟੇ ਚਿੱਟੇ ਤੇ ਭਾਰੀ ਪੱਟ ਬਹੁਤ ਕਾਮ ਚੜਆ ਰਹੇ ਸੀ। ਮੈ ਲਨ ਉਸਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਰਖ ਲਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਸੀਲ ਤੋੜਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇਰੀ ਸੀਲ ਮੈ ਤੋੜਾਂਗਾ ਸੁਪਨੇ ਚ ਵੀ ਨੀ ਸੋਚਿਆ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਮੇਰੀ ਵੀ ਇਹ ਰੀਝ ਸੀ ਮੇਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਤੂੰ ਹੀ ਹੱਥ ਲਾਵੇ। ਸਾਲ਼ਾ ਸੁਨ ਕੇ ਚਾਅ ਜਿਹਾ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਲਨ ਨੇ ਹੋਰ ਤੁਣਕਾ ਮਾਰਿਆ।
ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾਕੇ ਮਾਰਿਆ ਘੱਸਾ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ ਲਨ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਮੋਮੀ ਕਾਗਜ਼ ਵਾਂਗ ਪਾੜਦਾ ਹੋਇਆ ਸੁੰਬੇ ਵਾਂਗ ਬਹਿ ਗਿਆ ਅੰਦਰ। ਮੇਰਾ ਲਨ ਮੋਟਾ ਬਹੁਤ ਸੀ ਟੋਪਾ ਚੀਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬਹਿ ਗਿਆ ਫੁਦੀ ਚ। ਥੋੜਾ ਜਾ ਹਜੇ ਬਾਹਰ ਸੀ। ਨੀਚੇ ਬੇਡ ਦੀ ਚਾਦਰ ਤੇ ਗਰਮ ਗਰਮ ਖੂਨ ਨਿਕਲਣ ਲਗ ਪਿਆ । ਖੂਨ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੋ ਹੇਠਾਂ ਚਾਦਰ ਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲੀ ਤਾਂ ਮੈ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਮਾਰਤੀ ਵੇਂ ਚਾਚਾ ਹਾਏ ਮਾ ਮਰਗੀ । ਚਾਚਾ ਬਹੁਤ ਮੋਟਾ ਤੁਹਾਡਾ ਦਰਦ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦਾ । ਮੈ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਰਦ ਹੋਏਗਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਬੱਸ ਹੁਣ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਜਾਨ ਮੇਰੀਏ। ਘੁੱਟ ਕੇ ਲਾ ਲਈ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਸੂਹੇ ਫੁੱਲ ਵਰਗੀ ਨਾਰ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਮੈ ਲਨ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਿਆ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਲਨ ਸਾਰਾ ਕਰਤਾ ਜੱਟੀ ਦੇ ਅੰਦਰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੱਸ ਇੱਕ ਹੀ ਗੱਲ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਚਾਚਾ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਚਾਚਾ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਪਤਾ ਲਗਿਆ ਮੇਰੀ ਭਤੀਜੀ ਮੈਨੂੰ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਸੀ ਜੋਂ ਹੈ ਵੀ ਜਮਾ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਸੀ। ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੇ ਮੁੰਡੇ ਮਰਦੇ ਹੋਣਗੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ। ਮੈ ਕਰਮਾ ਵਾਲਾ ਸੀ ਟੀਸੀ ਦਾ ਬੇਰ ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਥੋੜਾ ਮਜ਼ਾ ਆਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਿਆਦਾ ਤੇਲ ਲਾਇਆ ਕੰਮ ਕਰ ਗਿਆ। ਫੁਦੀ ਕੂਲੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਮੈ ਹੁਣ ਘੱਸੇ ਥੋੜੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹਾਏ ਹਾਏ ਚਾਚਾ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਹੁਣ ਮਜ਼ਾ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਹਾਂ ਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ। ਮੈ ਖਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ ਉਸਦੇ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਮੁੰਮੇ ਗੁਲਾਬੀ ਨਿੱਪਲਾ ਵਾਲੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਵਰਗੀ ਰੰਨ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਪਈ ਦੇਖ ਜੋਂ ਚਾਅ
ਲਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੀ ਤੇ ਘੱਸੇ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। ਘੱਪ ਘੱਪ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਵਾਦ ਆਣ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਬੈਡ ਹਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਚੁੰ ਚੁੰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਜਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਕੱਪੜੇ ਪਾਂ ਕੇ ਲਗਦੀ ਸੀ ਉੱਨੀ ਹੀ ਸੋਹਣੀ ਓਹ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਅੰਗਾ ਪੱਖੋ ਸੀ। ਇੱਕ ਅਜ਼ੀਬ ਜਿਹੀ ਖਿੱਚ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਚ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ । ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਬੱਸ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰੀ ਜਾਵਾ ਬਾਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਢੱਠੇ ਖੂ ਚ ਜਾਵੇ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੀ ਹਿਲਣ ਲਗ ਪਈ। ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਨਸ਼ਾ ਹੋਣ ਲੱਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹਿਲਣ ਲੱਗੀ ਕਿਉੰਕਿ ਫੁਦੀ ਤੇ ਚੰਗੀ ਸੱਟ ਲੱਗੇ। ਫਿਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ "ਚਾਚਾ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਚਾਚਾ ਆਈ ਲਵ ਯੂ " ਏਨਾ ਕਿਹਾ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਗਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਛੁੱਟ ਗਈ । ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਰਦ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਚਲੋ ਸਵਾਦ ਵੀ ਆਇਆ।
ਮੈ ਰੁੱਕ ਗਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਨ ਮਜ਼ਾ ਆਇਆ ਬੋਲੀ ਹਾਂ ਚਾਚਾ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਚ ਅੱਗ ਸੀ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਸੋਚਿਆ ਚਲੋ ਪੁੱਛਦੇ ਹਾਂ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨੂੰ ਜਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ ਚਾਚਾ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੈ ਮੰਮੀ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਕਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਦਿਲ ਕਰਨ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਪਾਗਲੇ ਤੂੰ ਕਦੋਂ ਦੇਖ ਲਿਆ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਨਾਂ ਦੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਚੋ ਆਵਾਜ਼ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਰੂਮ ਚ ਤਾਂ ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। ਏਨਾ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਮੇਰਾ ਲੂ ਕੰਡਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੇ ਖੁਦ ਵੀ ਕਪੜੇ ਪਣ ਲੱਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਕੀ ਹੋਇਆ ਤੁਸੀ ਕਰ ਕੀ ਰਹੇ ਹੋ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਜਲਦੀ। ਜਦੋ ਸਾਲ਼ਾ ਸੈਕਸ ਦੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਤਾਂ ਇਹ ਧਿਆਨ ਹੀ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਕਪੜੇ ਲਾਹ ਕੇ ਛੁੱਟ ਕਿੱਥੇ ਰਹੇ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਲੋਰ ਮਸਾ ਲੱਬੀ ਸਿਰਾਹਣੇ ਹੇਠਾਂ ਤੋ।
ਜਦੋ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਲਏ ਤਾਂ ਮੈ ਬਾਹਰ ਆਇਆ। ਮੈਨੂੰ ਪੱਕਾ ਯਕੀਨ ਸੀ ਜੇਕਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਉਨਾਂ ਦੀ ਸੈਕਸ ਕਰਦੇ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਨ ਸਕਦੀ ਆ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਆਵਾਜ਼ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਵੀ ਸੁਣਦੀ ਹੋਏਗੀ। ਵੇਹੜੇ ਚ ਕੋਈ ਲਾਈਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਗ ਰਹੀ ਮੈ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਲਾਈਟ ਜਗਾਈ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਵੇਹੜੇ ਚ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈ ਦਿਲ ਹੀ ਦਿਲ ਚ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰ ਕੀਤਾ। ਵਾਪਿਸ ਆਣ ਤੋ ਪਹਿਲਾ ਮੈ ਮੂਤ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਮੂਤ ਕਰ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਭਰਜਾਈ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚੋ ਕੋਈ ਭਾਂਡਾ ਰੁੜਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। ਮੇਰਾ ਮੂਤ ਚੜ ਗਿਆ ਉਪਰ ਮੇਰਾ ਸ਼ੱਕ ਸਹੀ ਸਾਬਿਤ ਹੋ ਗਿਆ । ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ । ਦਿਲ ਚ ਡੋਬ ਪੈਣ ਲੱਗੇ। ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਚ ਆਇਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਕੀ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸਾਇਦ ਤੇਰੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਦੇਖ ਲਿਆ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਤੇ ਬੋਲੀ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਮੰਮੀ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਮੈ ਤੇਰਾ ਸਾਥ ਨੀ ਛੱਡ ਦੀ। ਜੌ ਹੋਏਗਾ ਦੇਖਿਆ ਜਾਏਗਾ । ਮੈ ਹਾਂ ਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮਿਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਚ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ। ਫੁਦੀ ਲੈਣ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਹੀ ਕਿਰਕਰਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈ ਵੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸੋ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ। ਦਿਲ ਚ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਕੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਖਿਆਲਾ ਦਾ ਜਵਾਰਭਟਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬਦਨਾਮੀ ਦਾ ਡਰ ਸੀ ਸਭਤੋਂ ਦੁੱਖ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਜਿਆਦਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਹੁਤ ਮਾਸੂਮ ਸੀ ਉਸਦੀ ਆਹੀ ਗਲਤੀ ਸੀ ਉਸਨੇ ਪਿਆਰ ਮੈਨੂੰ ਕਰ ਲਿਆ।
ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਮੈ ਉੱਠ ਕੇ ਘਰੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਘਰ ਮੈ ਜਿਆਦਾ ਦੇਰ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਖੇਤ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਖੇਤ ਵੀ ਦਿਨ ਨਾ ਗੁਜ਼ਰੇ ਮੈ ਸੋਚਾਂ ਚੋ ਬਾਹਰ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਅਪਣੇ ਦੋਸਤ ਹਰਪਾਲ ਕੋਲ ਬਠਿੰਡਾ ਚਲਾ ਗਿਆ । ਓਹ ਵੀ ਕੱਲਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਉਥੇ ਉਸਦੇ ਮਾ ਬਾਪ ਕੈਨੇਡਾ ਚਲੇ ਗਏ ਸੀ। ਉਥੇ ਰਿਹਾ ਸ਼ਾਮ ਤਕ । ਓਹ ਮੈਨੂ ਪੁੱਛਦਾ ਰਿਹਾ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਗੀ ਉਦਾਸ ਕਿਉੰ ਆ ਏਨਾ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਦਸਦਾ ਮੇਰਾ ਚੱਕਰ ਮੇਰੀ ਹੀ ਭਤੀਜੀ ਨਾਲ ਆ।
ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਮਾ ਨੇ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿਹਾ ਕਿਥੇ ਸੀ ਤੂੰ ਸਵੇਰ ਦਾ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਮੈ ਬਠਿੰਡੇ ਗਿਆ ਸੀ ਕੰਮ। ਮਾ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਉਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਈ ਸੀ 2 ਬਾਰ । ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਜਾ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਮੈ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਮੈ ਕਿੰਨਾ ਰੱਬ ਧਿਆਇਆ। ਭਾਰੀ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਮੈ ਉਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ। ਉਥੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮਾਮਾ ਮਾਮੀ ਆਏ ਬੈਠੇ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਸਮਾਨ ਪੈਕ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਾ ਸਕਿਆ ਤੇ ਮਾਮਾ ਮਾਮੀ ਨੂੰ ਸਾਸਰੀਕਾਲ ਬੁਲਾਈ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਕੋਲ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਕਮਰੇ ਚ ਖੜ੍ਹੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਰੋਣ ਲਗ ਪਈ। ਮੈ ਪੁੱਛਿਆ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ। ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਬੋਲੀ " ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਭੇਜ ਰਹੇ ਆ ਉਥੇ ਹੀ ਪੜਾਈ ਕਰਾਉਣੀ ਆ ਹੁਣ ਇਸਦੀ। ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਦਿਲ ਬੈਠ ਗਿਆ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ। ਮੈ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚੋਰ ਸਮਝ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋਂ ਚੋਰੀ ਕਰਨ ਗਿਆ ਫਸ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਮੈ ਦਿਲ ਤਕੜਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਠ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਵਧੀਆ ਗੱਲ ਆ ਤੂੰ ਉਥੇ ਜਾ ਮੰਮੀ ਜੋਂ ਬੋਲ ਰਹੀ ਆ ਓਹ ਤੇਰੇ ਭਲੇ ਲਈ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਮੈ ਨੀ ਜਾਣਾ ਕਿਤੇ ਵੀ ਦੱਸ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ । ਮੈ ਇਹ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਕਰਾ ਗੱਲ ਹੋਈ ਕੀ ਆ। ਮੈ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਰਜਾਈ ਵੈਸੇ ਅਚਾਨਕ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਜੋਂ ਤੁਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਉਥੇ ਭੇਜ ਰਹੇ ਓ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਭਾਈ ਮਾਹੌਲ ਹੈਨੀ ਏਥੇ ਵਧੀਆ ਸਾਡੀ ਕੱਲੀ ਕੱਲੀ ਕੁੜੀ ਆ ਅਸੀ ਨੀ ਕੋਈ ਰਿਸਕ ਲੈਅ ਸਕਦੇ। ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਵੀ ਮੇਰੀ ਚੋਰੀ ਫ਼ੜੀ ਗਈ। ਸੋਚ ਮੈ ਇਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਮੇਰੇ ਮਾ ਬਾਪ ਨੂੰ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਕਿਉੰ ਨੀ । ਦਿਮਾਗ ਕੰਮ ਛੱਡ ਗਿਆ ਮੇਰਾ । ਮੈਨੂੰ ਜੋਂ ਚਾਹ ਦਿੱਤੀ ਪੀਣ ਨੂੰ ਓਹ ਚਾਹ ਫੁੱਲ ਗਈ....
ਮੈਨੂੰ ਉਥੇ ਖੜੇ ਰਹਿਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਗੇੜਾ ਜਿਹਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ। ਬਾਹਰ ਆਕੇ ਮੈ ਅਪਣੇ ਤਾਏ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ। ਸੱਚ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਬਹੁਤ ਡਰ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਸਨੇ ਫੋਨ ਚੁੱਕਿਆ ਮੈ ਕਿਹਾ ਸਾਸਰੀਕਾਲ ਬਾਈ। ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਸਾਸਰੀਕਾਲ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਹੋਰ ਸੁਣਾ ਠੀਕ ਆ ਬਾਕੀ ਸਭ ਠੀਕ ਆ? ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਹਾਂ ਠੀਕ ਆ ਯਾਰ ਬੱਸ। ਏਧਰ ਓਧਰ ਦਿਆ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਗਰੂਪ ਬਾਈ ਮੈ ਸੁਣਿਆ ਤੁਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਭੇਜ ਰਹੇ ਓ। ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਹਾਂ ਯਾਰ ਭੇਜ ਰਹੇ ਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਗੀ ਵਧੀਆ ਤਾਂ ਚਲ ਰਹੀ ਭੜਾਈ ਓਹਦੀ। ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਹਾਂ ਚਲ ਤਾਂ ਠੀਕ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਕੱਲੀ ਪੜਾਈ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਗੱਲਾ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਠੀਕ ਆ ਗਲ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਬਾਈ। ਸਾਲ਼ਾ ਮੇਰੇ ਪੱਲੇ ਫੇਰ ਨਾ ਪਿਆ ਕੁਛ। ਮੈ ਉਥੇ ਦਾ ਉਥੇ ਫੜਲੋ ਕੱਟੇ। ਮੈ ਦਿਲ ਕਰੜਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਭਰਜਾਈ ਤੋ ਗੱਲ ਕਲੀਅਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾ ਲਿਆ।
ਮੈ ਫੇਰ ਉਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਭਰਜਾਈ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ " ਭਰਜਾਈ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਨਿੱਜੀ ਮਾਮਲਾ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਦੱਸੋ ਹੋਇਆ ਕੀ ਆ ਮੈ ਵੀ ਕਿਹੜਾ ਦੂਰ ਆ ਮੇਰੀ ਵੀ ਫੈਮਿਲੀ ਹੀ ਆ ਇਹ। ਭਰਜਾਈ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਲੈ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ " ਕੀ ਦੱਸਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਨੰਬਰਦਾਰਾ ਦੀ ਕੁੜੀ ਮਹਿਕ ਸਕੂਲ ਚ ਮਾਸਟਰ ਨਾਲ ਫ਼ੜੀ ਗਈ ਨੰਗੀ " ਰੱਬ ਲੈਣ ਆਇਆ ਪਿਆ ਅੱਜ ਕੱਲ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ। ਮਾਸਟਰ 45 ਸਾਲ ਦਾ ਕੁੜੀ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਭੋਰਾ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਈ ਮਰਜਾਣੇ ਨੂੰ। ਮੈਂ ਭਰਜਾਈ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਰੱਬ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰੀਆ ਕੀਤਾ ਧੰਨ ਆ ਮਾਲਕਾ ਹੱਥ ਦੇਕੇ ਰਖ ਲਿਆ ਮੈਨੂੰ। ਭਰਜਾਈ ਬੋਲੀ " ਨਾ ਭਾਈ ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਮੈ ਨੀ ਭੇਜਦੀ ਹੁਣ ਏਥੇ ਸਕੂਲ ਚ। ਕੀ ਪਤਾ ਕੋਈ ਮੇਰੀ ਧੀ ਨਾਲ ਮਾੜਾ ਕਰੇ ਮੈ ਨੀ ਭੇਜਦੀ ਮੇਰੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਧੀ ਆ ਡਰ ਲਗਦਾ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ। ਵੈਸੇ ਗੱਲ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਸੀ ਭਰਜਾਈ ਦੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਮਾਸਟਰ ਨੇ ਮਹਿਕ ਦੀ ਦਾ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨੀ ਪਰ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਸੀਲ ਤੋੜ ਤੀ। ਇੱਕ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਬੁਰੀ ਲਗਦੀ ਆ ਮਾਸਟਰ ਦਾ ਰੁਤਬਾ ਬਹੁਤ ਉੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਅਗਰ ਮਾਸਟਰ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ choddan ਲਗ ਪਏ ਤਾਂ ਇਸਤੋ ਬੁਰੀ ਗੱਲ ਕੋਈ ਨੀ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਗੱਲ ਸੁਣ ਤੂੰ ਉਥੇ ਚਲੀ ਜਾ ਉਥੇ ਮਿਲਣ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਮਿਲਜੂ ਮੈ ਵੀ ਆਜੂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ। ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਓਹ ਮੰਨ ਗਈ ਪਰ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੇਰਾ bp ਘਟ ਗਿਆ ਸੀ ਸੋਚ ਸੋਚ ਕੇ ਹੁਣ ਮਸਾ ਦਿਲ ਖੜਿਆ। ਉਦਾਸ ਮੈ ਵੀ ਸੀ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦੇਖਿਆ ਕਰਾਂਗਾ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਦਿਲ ਨੀ ਲਗਦਾ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖੇ ਬਿਨਾ। ਖ਼ੈਰ ਪਿਆਰ ਚ ਜੁਦਾਈ ਨਾ ਹੋਵੇ ਓਹ ਪਿਆਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ। 3 ਵੱਜ ਗਏ ਸ਼ਾਮ ਦੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਸਮਾਨ ਕਾਰ ਚ ਰਖ ਲਿਆ। ਮੇਰੀ ਧਾ ਨਿਕਲ ਗਈ ਅੱਖਾ ਭਰ ਆਈਆ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰੁੱਕ ਨਾ ਸਕਿਆ....
ਮੈਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਇਆ ਤੇ ਅੱਖਾ ਚ ਪਾਣੀ ਆ ਗਿਆ ਇਸ ਤਰਾ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਸ਼ਰੀਰ ਚੋ ਜਾਨ ਰੁੱਗ ਭਰਕੇ ਕੱਢ ਲਈ ਹੋਵੇ। ਬਾਕੀ ਵੀ ਰੋਏ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੈ ਦਿਲਫੇਕ ਆਸ਼ਿਕ ਸੀ 3 ਮਸ਼ੂਕਾ ਹੁਣ ਸੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਜਾਣ ਵੇਲੇ ਜੋਂ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਤੇ ਗੁਜ਼ਰੀ ਓਹ ਗਵਾਹੀ ਭਰ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਸੱਚੇ ਵਾਲਾ ਪਿਆਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਤੋ ਜਿਆਦਾ ਦੇਖਿਆ ਨੀ ਗਿਆ ਉਸਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਨੂੰ ਮੈ ਮਾਮਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੁਸੀ ਜਾਓ ਜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਨੇਰਾ ਨਾ ਹੋਜੇ ਦੂਰ ਜਾਣਾ ਤੁਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠੀ ਸੀ ਉਸਦੀ ਮਾਮੀ ਮੂਹਰੇ ਤੇ ਮਾਮਾ ਕਾਰ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਗੱਡੀ ਤੁਰ ਪਈ ਹੌਲੀ ਹੋਲੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦੀ ਬਾਰ ਤੇ ਹੱਥ ਤੇ ਖਤ ਧਰ ਗਈ। ਮੈ ਹੱਥ ਜੇਭ ਚ ਪਾਂ ਲਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਚਲੀ ਗਈ। ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੇਰੀ ਮਾ ਆ ਗਈ ਓਹ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਕੋਈ ਰੋਵੇ ਵੀ ਕਿਉੰ ਨਾ ਕੂੰਜ ਵਰਗੀ ਧੀ ਸੀ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਜੋਂ ਹਸਦੀ ਤਾਂ ਫੁੱਲ ਕਿਰਦੇ ਸੀ ਵੇਹੜੇ ਚ ਫਿਰਦੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਭ ਦਾ ਦਿਲ ਲੱਗਿਆ ਰਹਿੰਦਾ। ਸਾਰੇ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਮੈ ਘਰ ਆਇਆ ਪਰਸ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਕਾਰ ਦਾ ਗੇਅਰ ਪਾਇਆ ਸਿੱਧਾ ਬਠਿੰਡਾ ਹਰਪਾਲ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ। ਰਸਤੇ ਚੋ ਸ਼ਰਾਬ ਲਈ ਤੇ ਉਥੇ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਪੈਗ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ । ਮੇਰੇ ਤੋ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਦੂਰੀ ਝੱਲੀ ਨੀ ਸੀ ਜਾ ਰਹੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਰੋਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਕਰੇ। ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਹਰਪਾਲ ਸਮਝ ਗਿਆ ਦਿਲ ਦਾ ਮਾਮਲਾ। ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਨੀ ਪੁੱਛਿਆ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਭੁਰਜੀ ਬਣਾਈ ਤੇ ਆਪ ਚਲਾ ਗਿਆ ਢਾਬੇ ਤੋਂ ਰੋਟੀ ਲੈਕੇ ਆਣ ਲਈ। ਮੈ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਖਾਧਾ ਸ਼ਰਾਬ ਨਾਲ ਰੱਜ ਕੇ ਸੋ ਗਿਆ। 3 ਕੂ ਬਜੇ ਮੈਨੂੰ ਜਾਗ ਆਈ ਮੈ ਉਠਿਆ ਤੇ ਹਰਪਾਲ ਦੀ ਸਿਗਰੇਟ ਦੀ ਪੈਕੇਟ ਚੁੱਕੀ ਤੇ smoking ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਆਯਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਖ਼ਤ। ਮੈ ਜੇਬ ਫਰੋਲੀ ਤੇ ਖਤ ਮਿਲ ਗਿਆ।
ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ " ਚਾਚਾ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨੀ ਕਰਦਾ ਜਾਣ ਨੂੰ ਮੈ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗੀ । ਚਾਚਾ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਾ ਕਦੋਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਸੱਚਾ ਪਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਚਾਚਾ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮਜ਼ਾਕ ਮਜ਼ਾਕ ਚ ਨੇੜੇ ਆਉਣਾ ਮੈਨੂੰ ਏਨੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਦੇਵੇਗਾ। ਮੈ ਕਿਵੇਂ ਰਹੂੰਗੀ ਤੇਰੇ ਤੋ ਦੂਰ। ਤੂੰ ਜਾਨ ਬਣ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ। ਤੇਰੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਜਾ ਰਹੀ ਆ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਕੱਲੀ ਨਾ ਛੱਡੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਜੀ ਜਲਦੀ। ਚਾਚਾ ਜੈ ਮੈ ਤੇਰੇ ਤੋ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵੱਲ ਦੇਖਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਲੈ ਲੈਣਾ। ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਕੋਲ ਜਲਦੀ ਆਜੋ। ਤੇਰੀ ਕਮਲੀ ਪ੍ਰੀਤੀ।
ਮੈ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਰੋਣ ਲਗ ਪਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਰੋਂਦੇ ਦੇਖ ਹਰਪਾਲ ਉਠ ਪਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਲੈ ਆਇਆ। ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਦਸ ਹੋਇਆ ਕੀ ਆ ਸੱਚ ਦਸ। ਮੇਰੇ ਤੋ ਤਕਲੀਫ਼ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਮੈ ਹਰਪਾਲ ਦੇ ਗਲੇ ਲਗ ਰੋਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਤੇਰਾ ਯਾਰ ਮਰ ਜਾਏਗਾ ਹਰਪਾਲ ਬਚਾ ਲੈ ਯਾਰਾ
ਮੈ ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਹਰਪਾਲ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਸੱਚ ਦਸ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਤੇ ਕਿਹਾ " ਡਰ ਨਾ ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਕੁਛ " "ਤੇਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੀ ਮਿਲੀ ਸੀ ਇਸ਼ਕਬਾਜ਼ੀ ਕਰਨ ਲਈ।ਮੈਨੂੰ ਸੱਚੀ ਨੀ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਮੈ ਕੀ ਕਰ ਬੈਠਾ। ਮੈ ਉਸਦੇ ਖਤ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਹਰਪਾਲ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਫੇਰ ਬੋਲਿਆ
" ਤੂੰ ਡਿੱਗਿਆ ਪਿਆ ਲੰਨ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬੁੰਡ ਚ ਲੈ ਲਿਆ" ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਮੇਰੀ ਹਸੀ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਹਰਪਾਲ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ। ਰੱਬ ਸਭਨੂੰ ਦੇਵੇ ਐਸਾ ਦੋਸਤ। ਹਰਪਾਲ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਤੇ ਗਲਬਾਤ ਕਰਕੇ ਮੇਰੀ ਨੌਕਰੀ ਪੱਕੀ ਕਰਾ ਦਿੱਤੀ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੁਣ ਵਜਾ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਰਹਿਣ ਦੀ। ਮੈ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਘਰ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਨੌਰਮਲ ਕੰਮ ਕਰ ਟਾਈਮ ਕਡ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਚਾਰ ਦਿਨ ਬਾਦ ਡਾਕੀਆ ਲੈਟਰ ਦੇ ਗਿਆ ਬੇਬੇ ਨੂੰ। ਬੇਬੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ ਪੜ ਕੇ ਦੱਸਣ ਲਈ। ਉਸਨੇ ਪੜਿਆ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਏ ਮੇਰੀ ਨੌਕਰੀ ਲਗ ਗਈ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਲਬ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦਸੀ ਗੱਲ । ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਹੀ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਤਿਆਰੀ ਹੋ ਗਈ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣ ਦੀ। ਦਿਲ ਬੜਾ ਖੁਸ਼ ਸੀ। 8 ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖੇ ਨੂੰ ਦਿਲ ਤਰਸਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ 4 ਬਜੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ। ਦਿਲ ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਪਰ ਓਹ ਤਾਂ ਹੋਸਟਲ ਚ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਕੌਣ ਜਾਣ ਦੇਗਾ ਹੋਸਟਲ ਚ । ਮੈ ਦਸ ਦੇਵਾ ਮੇਰੇ ਮਾਮਾ ਜੀ ਦੀ ਕੋਠੀ ਸੀ ਸੈਕਟਰ 22 b ਚ। ਖ਼ਾਲੀ ਪਈ ਸੀ ਓਹ ਤਾਂ ਕੈਨੇਡਾ ਸ਼ਿਫਟ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਮੈ ਕੋਠੀ ਗਿਆ ਕੋਠੀ ਖੋਲੀ ਤੇ ਹੋਸਟਲ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਚਾਚਾ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਕਰਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੋ ਪਈ ਮੈ ਵੀ ਰੋ ਪਿਆ। ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਮੈ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ ਆ ਗਿਆ ਏਥੇ। ਉਸਨੇ ਗੱਲ ਸੁਣੀ ਤਾਂ ਚਾਅ ਚੜ ਗਿਆ ਉਸਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ 35 ਸੈਕਟਰ ਸੀ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਜਾਣਦਾ ਤਾਂ ਸੈਕਟਰ 22 ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੈਕਟਰ 17 ਆ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਪਿੱਛੇ ਸੈਕਟਰ 35 ਆ। ਮਤਲਬ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਦੂਰ ਨੀ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਹੁਣ ਪਹਿਲਾ ਮੈ ਆਪਣੀ ਨੌਕਰੀ join ਕੀਤੀ। ਨੌਕਰੀ ਅਰਧ ਸਰਕਾਰੀ ਸੀ ਸਹੂਲਤ ਸਾਰੀ ਸਰਕਾਰੀ ਵਾਲੀ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਸ਼ਾਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਰਹਿਣ ਦਾ ਖਰਚ ਬਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨੌਕਰੀ ਬਾਰੇ ਸੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਨੌਕਰੀ ਸੀ ਯੂ ਟੀ ਬੁੱਸਾ ਨੂੰ ਚੈੱਕ ਕਰਨ ਦੀ। ਸੈਲੇਰੀ ਵਧੀਆ ਸੀ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹਰ ਇੱਕ ਸਹੂਲਤ ਮਿਲ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਮੋਬਾਈਲ ਮਿਲ ਗਿਆ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋ। ਮੈ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਬਹੁਤ। ਮੈ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਨੂੰ ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਪਰ ਮਿਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨ ਦਿੱਤੀ ਤੇ 2 ਦਿਨ ਲਈ ਹੋਸਟਲ ਤੋ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਲਈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਛੁੱਟੀ ਦੀਵਾਨ ਲਈ ਕਿਉੰਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਘੁੰਮਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।
ਗੱਲ ਮੁੱਕਦੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ 2 ਦਿਨ ਦੀ ਛੁੱਟੀ ਮਿਲ ਗਈ । Friday ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਾਹਰ ਆਈ। ਮੈ ਗੇਟ ਤੇ ਖੜਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ sign ਹੋਏ । ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਤੁਰ ਪਏ ਆਪਣੀ ਕੋਠੀ ਵੱਲ। ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਅਧਾ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਐਨੀ ਸੋਹਣੀ ਸੀ ਯਾਰ ਕੀ ਦੱਸਾ। ਜੀਨ ਪਈ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ। ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਪਤਲਾ ਲੱਕ ਭਰੀ ਹੋਈ ਹਿੱਕ। ਬੰਦੇ ਦਾ ਮੂਤ ਨਿਕਲਜੇ ਐਸੀ ਰੰਨ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜਕੇ। ਹੱਥ ਚ ਹੱਥ ਪਾਈ ਅਸੀ ਕੋਠੀ ਆ ਗਏ ਰਸਤੇ ਚੋ ਮੈ ਸ਼ਰਾਬ ਲਈ ਤੇ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਪੜੇ ਬਦਲਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਮੈ ਕਿਹਾ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਤਾਰ ਦੇ ਕਪੜਾ ਪਾਣਾ ਨੀ ਕੋਈ ਜਮਾ ਨੰਗੀ ਰਹਿ । ਓਹ ਵੀ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਲਈ ਮਰੀ ਪਈ ਸੀ। ਹੋ ਗਈ ਜੱਟੀ ਨੰਗੀ ਜਮਾ। ਅਪਸਰਾ ਹੀ ਤਾਂ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਮੋਟੇ ਨੈਣ ਗੋਰਾ ਰੰਗ ਗੁਲਾਬੀ ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਗੁਲਾਬ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਵਰਗੇ ਬੁੱਲ ਲੰਮੀ ਗਰਦਨ ਲੱਕ ਸੁਰਾਹੀ ਵਰਗਾ ਉਪਰ ਤੋ ਪਤਲਾ ਨੀਚੇ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ। ਰੰਨ ਲਨ ਭਾਲਦੀ ਸੀ । ਅਸੀ ਪੂਰੇ 15 ਦਿਨ ਬਾਦ ਮਿਲੇ ਸੀ। ਏਨਾ ਫਰਕ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਚ ਪਹਿਲਾ ਨਾਲੋ ਲੁੱਚੀ ਜਿਆਦਾ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਸੋਹਣੀ ਜਿਆਦਾ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਵੀ ਕਪੜੇ ਉਤਰ ਦਿੱਤੇ ਮੈ ਵੀ ਨੰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਹੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ।
ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਚ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਜੱਟੀ ਨੂੰ ਤੋਲ ਤਾਂ ਬਾਹਾਂ ਚ। ਚੂਸੀ ਰੱਜ ਕੇ। ਫੇਰ ਅਲਮਾਰੀ ਚੋ ਸ਼ਰਾਬ ਲਿਆ ਕੇ 2 ਪੈਗ ਬਣਾਏ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਇੱਕ ਬਾਰ ਵੀ ਮਨਾ ਨੀ ਕੀਤਾ। ਪੀ ਗਈ ਗਟ ਗੱਟ ਕਰਕੇ। ਓਹ ਵੀ ਸਰੂਰ ਚ ਆ ਗਈ ਮੈ ਵੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ " ਜਾਨ ਅੱਜ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਆ ਮੇਰੀ ਉਸ ਰਾਤ ਤੇ ਚੱਜ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਨੀ ਕੁਝ ਪਰ ਅੱਜ ਤੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਸੌਣ ਨਾ ਦਿਓ ਸਾਰੀ ਰਾਤ। ਤੋਰ ਬਦਲ ਦਿਓ ਮੇਰੀ ਅੱਜ। ਮੇਰੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਆ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਪਿਆਰ ਕਰੋ ਜੋਂ ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਮੰਗਦਾ ਆ" ਮੈ ਕਿਹਾ ਕੀ ਮੰਗਦਾ ਤੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜਾਨ। ਓਹ ਬੋਲੀ " ਲਨ ਮੰਗਦਾ ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜਾਨ " ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮੇਰਾ ਲਨ ਤੁਣਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ 15 ਦਿਨ ਏਥੇ ਰਹਿਕੇ ਖੁੱਲ ਗਈ ਸੀ ਜਮਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਤੂੰ ਤਾਂ ਜਮਾ ਖੁੱਲ ਗਈ ਇਹ ਕਿਮੇ ਹੋਇਆ। ਓਹ ਮੈਨੂ ਜੱਫੀ ਪਾਂ ਕੇ ਬੋਲੀ " ਜਾਨ ਏਥੇ ਆਕੇ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਹਰੇਕ ਕੁੜੀ ਦਿੰਦੀ ਆ ਫੁੱਲ ਫੁਦੀ ਦਿੰਦੀ ਆ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆ ਬੇਸ਼ਰਮ ਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਲੂਚੀਆ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਹੁੰਦੀ। ਇੱਕ ਦੁੱਜੇ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਪੱਟਦੀ ਅਂ।ਸ਼ਰੀਫ਼ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਏਥੇ 2 ਦਿਨ ਚ ਲਨ ਲਈ ਪਾਗ਼ਲ ਕਰ ਦਿੰਦੀਆਂ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਲਨ ਤੇ ਲਾਇਆ ਤੇ ਟੋਪੇ ਤੇ ਉਂਗਲੀ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਈ। ਮੈ ਸੋਚ ਲਿਆ ਅੱਜ ਦੀ ਰਾਤ ਤਰਸ ਨੀ ਕਰਨਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ ਕਿਉੰਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਅੱਗ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਵਧ ਗਈ ਸੀ । ਮੈ ਕੌਡੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਮੂੰਹ ਪਾਂ ਲਿਆ ਅਪਣਾ। ਰੰਨ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਖੜ ਗਈ। ਚਿੱਤੜ ਖੋਲ ਕੇ ਬੁੱਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਧਰ ਦਿੱਤੇ । ਬੁੰਡ ਤੇ ਜੀਭ
ਜੀਭ ਬੁੰਡ ਤੇ ਫੇਰੀ ਰੰਨ ਨੂੰ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਰੰਟ ਹੋਰ ਖੋਲ ਲਈ ਬੁੰਡ ਉਧਰੋ ਫੁਦੀ ਚੋ ਲੱਗ ਪਏ ਪਾਣੀ ਦੇ ਤੁਪਕੇ ਨੀਚੇ ਡਿੱਗਣ।ਬੁੰਡ ਦੇ ਵਿਚ ਫੇਰੀ ਜੀਭ ਰੰਨ ਬੋਲ ਪਈ" ਹਾਏ ਲਨ ਹਾਏ ਮਾ ਮਰਗੀ ਨੀ ਲਨ ਬਿਨਾ" ਜੱਟੀ ਬੇਕਾਬੂ ਵੀ ਸੀ ਤੇ ਬੇਸ਼ਰਮ ਵੀ। ਮੈ ਸੋਚ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਹੋ ਸਕਿਆ ਲਨ ਲਈ ਤਰਸਾ ਕੇ ਫੇਰ ਫੁਦੀ ਮਾਰੂ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਜੀਭ ਫੁਦੀ ਤੇ ਆ ਗਈ। ਫੁਦੀ ਭਿੱਜੀ ਪਈ ਸੀ ਨਮਕੀਨ ਪਾਣੀ ਨਾਲ। ਫੇਰ ਦਿੱਤੀ ਜੀਭ ਫੁਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ। ਰੰਨ ਹਾਏ ਲਨ ਹਾਏ ਲਨ ਲਗਾਤਾਰ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਦਾਣਾ ਲਾਲ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਸੁੱਜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਮਤਲਬ ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੋਜ ਦਾਣੇ ਨੂੰ ਮਸਲਦੀ ਸੀ ਐਨੀ ਅੱਗ ਵਧ ਗਈ ਸੀ ਸਾਡੀ ਰੰਨ ਚ। ਜੈ ਮੈ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮਾਰਦਾ ਫੁਦੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ। ਇਹ ਗੱਲ ਪੱਕੀ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਲਨ ਬਿਨਾ ਨਹੀ ਸੀ ਰਹਿ ਸਕਦੀ। ਫੁਦੀ ਜਰੂਰ ਦਿੰਦੀ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ।
ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਹਰ ਅੰਗ ਨੂੰ ਚੂਸ ਚੂਸ ਪੀ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਬਾਰ ਬਾਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਪੱਟਾ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਚੋੜੇ ਹੋਏ ਕੁੱਲਿਆਂ ਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਜਦੋ ਜੀਨ ਚ ਹੁੰਦੀ ਆ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਚਿੱਤੜ ਪੱਟ ਤੇ ਚੌੜੇ ਕੁੱਲੇ ਹੀ ਬੰਦੇ ਦਾ ਲਨ ਖੜਾ ਕਰਦੇ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮੈ ਭੋਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਰਮਾ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਬੋਲਣ ਲਗ ਪਈ। ਨਸ਼ਾ ਵੀ ਸੀ ਕਾਮ ਵੀ ਸੀ ਜੱਟੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਬੋਲਣ ਲਗ ਪਈ " ਹਾਏ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਜਾਨ ਜਾਨ ਤੇਰੀ ਰੰਨ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ , ਤਰਸ ਗਈ ਲਨ ਨੂੰ ਜਾਨ" ਉਸਦੀਆਂ ਕਾਮੁਕ ਸਿਸਕੀਆਂ ਸੁਣ ਕੇ ਲਨ ਪਾਣੀ ਛੱਡਣ ਲੱਗਾ। ਮੈ ਹਜੇ ਫੁਦੀ ਨਹੀਂ ਮਾਰਨੀ ਸੀ । ਮੈ ਉਠਿਆ ਤੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਪੈਗ ਹੋਰ ਬਣਾ ਲਿਆਇਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਪੈਗ ਲਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਪੈਗ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕ ਕੇ ਮੇਰੇ ਲਨ ਨੂੰ ਪੈਗ ਚ ਡਬੋ ਲਿਆ ਤੇ ਲਨ ਗਿਲਾਸ ਚ ਹਿਲਾਨ ਲੱਗੀ।
ਮੇਰਾ ਵੀ ਨਸ਼ਾ ਦੁੱਗਣਾ ਹੋ ਗਿਆ ਰੰਨ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ। ਮੈ ਵੀ ਆਪਣੀ ਗਿਲਾਸੀ ਨੂੰ ਫੁਦੀ ਤੇ ਪਾਇਆ ਤੇ ਚੱਟੀ। ਓਹ ਵੀ ਪੀ ਗਈ । ਹੁਣ ਓਹ ਲਨ ਲਈ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਈ। ਮੈ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬਾਹਰ ਗਾਰਡਨ ਚ ਲਿਆ ਕੇ ਕੌਡੀ ਕਰਲਿ ਬੈਂਚ ਨਾਲ।
ਲਨ ਨੂ ਫੁਦੀ ਤੇ ਰਗੜਿਆ ਤੇ ਜਾਨ ਦੇ ਜੋਰ ਦੀ ਘੱਸਆ ਮਾਰਿਆ। ਲਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗਿਆ। ਚੀਕ ਜਿਹੀ ਨਿਕਲੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ। ਬੈਠ ਗਈ। ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਉਪਰ ਆਈ ਫੇਰ ਮੈ ਲਨ ਅੰਦਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਘੱਸੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਭੋਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਮੈ ਘੱਸੇ ਜਦੋ ਲਗਦੇ ਤ ਚਿੱਤੜ jump ਦਿੰਦੇ ਮੈਨੂੰ। ਗੱਦੇਲੇ ਅਰਗਿ ਪਈ ਸੀ ਰੰਨ। ਅਦਾਟ ਪਈ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਸਾਡਾ ।
ਮੈਨੂੰ ਜਦੋ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਆ ਰਹੀ ਆ ਤਾਂ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਫ਼ੀਮ ਖਾ ਲਈ ਸੀ ਮੈ। ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਜਲਦੀ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈਨੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਓਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਆਪ ਹਿੱਲਣ ਲੱਗੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਜਦੋ ਵੀ ਕੰਮ ਹੁੰਦਾ ਓਹ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਬੋਲਦੀ ਆ। ਉਸਨੇ ਉੱਚੀ ਦੇਣੇ ਕਿਹਾ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਜਾਨ ਤੇ ਇਕਦਮ ਰੁੱਕ ਗਈ । ਲਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਚੋ ਪਾਣੀ ਦੀ ਧਾਰ ਨਿਕਲੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਮਜ਼ਾ ਆਇਆ ਸੀ। ਮੈ ਉਸਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਚ ਉਠਾ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੈ ਆਇਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ।ਇੱਕ ਇੱਕ ਪੈਗ ਅਸੀ ਹੋਰ ਲਾਇਆ ਰਾਤ ਦੇ 12 ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। ਰੋਟੀ ਬਾਰੇ ਨਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਾ ਮੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਮੇਰੇ ਲਨ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਲੱਗੀ। ਓਹ ਫੇਰ ਚਾਰਜ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਮੇਰਾ ਲਨ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਂ ਲਿਆ ਤੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ।ਅਪਣਾ ਥੁੱਕ ਲਨ ਤੇ ਪਾਂ ਕੇ ਚੂਪੇ ਲਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਮਾਰੀ ਚੜ ਰਹੀ ਸੀ। ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਲੁੱਲ ਦੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰ ਕੇ ਉਠੀ ਤੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲੇਟ ਗਈ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆ ਲੱਤਾਂ ਆਪਣੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰਖ ਲਈਆਂ। ਲਨ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਫੁਦੀ ਚ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਫੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਕੰਮ ਮੈ ਆਪਣੀ ਹੀ ਕੁੜੀ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੁੱਕੀ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਕੁੜੀ ਕਿਹੜਾ ਘੱਟ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਚਾਚੇ ਨੂੰ ਹੀ ਫੁਦੀ ਦੇਣ ਦਾ ਕੀੜਾ ਸੀ। ਘੱਸੇ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੇਰੇ tatte ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਮਜ਼ਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਚ ਹੀ ਝੜ ਗਈ। ਮੈ ਨਹੀ ਰੁਕਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਠੁਕਾਈ ਲਗਾਤਾਰ ਚਾਲੂ ਸੀ । ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਮੈ ਨੀ ਰੁਕਿਆ ਤੇ ਘੰਟੇ ਚ ਪ੍ਰੀਤੀ 3 ਬਾਰ ਹੋਰ ਝੜ ਗਈ। 2 ਵੱਜਣ ਵਾਲੇ ਹੋ ਗਏ ਮੇਰਾ ਫੇਰ ਵੀ ਨਾ ਹੋਇਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਤੁਹਾਡਾ ਕਿਉੰ ਨੀ ਹੋਇਆ ਮੈ ਕਿਹਾ ਜੇਕਰ ਮੈ ਸ਼ਰਾਬ ਨਾ ਲੈਂਦਾ ਤਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਜਲਦੀ ਜਾਨ। ਮੇਰਾ ਵੀ ਦਿਲ ਕਰੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੈਡ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਪਾਂ ਕੇ ਉੱਪਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲਨ ਅੰਦਰ ਕਰ ਲਿਆ। ਹੁਣ ਉਪਰ ਤੋ ਹਲਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਹਵਾ ਚ ਉੱਛਲ ਰਹੇ ਸੀ। ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਤੀਵੀ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਯਾਰ।ਢਾਈ ਵਜੇ ਮੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਮੈ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕਢਿਆ ਤੇ ਮਾਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮੁੰਮੀਆ ਤੇ ਕਡ ਦਿੱਤਾ। ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਥੱਕ ਗਏ। ਦੋਵੇ ਨਹਾਏ ਇੱਕਠੇ। ਫੇਰ ਨੰਗੇ ਹੀ ਸੋ ਗਏ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੇਰੀ 11 ਵਜੇ ਅੱਖ ਖੁੱਲੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹਜੇ ਵੀ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ। ਮੈ ਉਠ ਕੇ ਫਰੈਸ ਹੋਇਆ ਤੇ ਚਾਹ ਬਣਾਈ। ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਨਹਾ ਲਿਆ । ਮੈ ਨਹਾ ਕੇ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਠੀ ਲਗਭਗ 12 ਤੋ ਉਪਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈ ਬੈਠੀ ਨੂੰ ਚਾਹ ਲੈਕੇ ਆਇਆ ਤੇ ਬੈਡ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਚਾਹ ਪਿਆਈ। ਫੇਰ ਓਹ ਉਠੀ ਤੇ ਨਹਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਈ। ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ ਮੇਰੀਆ ਬਾਹਾਂ ਚ ਆ ਗਈ ਤੇ ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਬੋਲੀ । ਮੈ ਕਿਸ ਕੀਤਾ। ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਨ ਰਾਤ ਕੋਈ ਕਮੀ ਤਾਂ ਨੀ ਰਹੀ। ਬੋਲੀ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨ
ਪ੍ਰੀਤੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਹੋਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲੀ ਜਾਨੂੰ ਫੁਦੀ ਸੁੱਜ ਗਈ ਮੇਰੀ ਨਾਲੇ ਜਲਣ ਹੋ ਰਹੀ ਅੰਦਰੋ। ਤੁਰਿਆ ਵੀ ਨੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਰਾਤ ਪਤਾ ਹੀ ਨੀ ਲੱਗਾ ਨਸ਼ੇ ਚ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਤੁਹੀ ਕਿਹਾ ਸੀ ਤੌਰ ਬਦਲ ਦੇ ਮੇਰੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹਸ ਪਈ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਲਨ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿਖਾਇਆ। ਲਨ ਛਿੱਲਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੁੱਖ ਵੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਟਾਇਟ ਜੋਂ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਲਨ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਕੇ ਬੋਲੀ ਜਾਨ ਮੈ ਇਹ ਰਾਤ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਦੀ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਮਰਦ ਤੂੰ ਹੀ ਬਣੇ ਮੈ ਇਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਧੰਨਵਾਦ ਮੈਨੂੰ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਯਾਦ ਦੇਣ ਲਈ। ਐਸੇ ਹੀ ਵਿਚਾਰ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਲਈ ਸਨ। ਮੈ ਕਾਰ ਬਾਹਰ ਕੱਢੀ ਤੇ ਅਸੀ sec 35 ਦੇ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਢਾਬਾ ਤੇ ਗਏ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਦੀ। ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਅਸੀ sec 17 ਗਏ। ਉਥੇ ਜਾ ਕੇ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮੋਬਾਈਲ ਖਰੀਦ ਕੇ ਦਿੱਤਾ। ਓਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਈ ਮੋਬਾਈਲ ਲੈਕੇ। ਕਿਸੇ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਮੋਬਾਈਲ ਸੀ ਉਦੋਂ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਸਿਮ activate ਕਰਾ ਕੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਨੰਬਰ save ਕਰ ਲਏ। ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਸੁਖਨਾ Lake ਘੁੱਮੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ shopping ਕਰਾਈ। ਰਾਤ 10 ਵਜੇ ਅਸੀ ਵਾਪਿਸ ਆਏ। ਰੋਟੀ ਪੈਕ ਕਰਵਾ ਲਿਆਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਫੇਰ ਪੈਗ ਲਾਇਆ । ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਲਈ ਤੇ ਇਸ ਤਰਾ ਅਸੀ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰੇ ਤੇ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਹੋਸਟਲ ਛੱਡ ਆਇਆ। ਅਸੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਫ਼ਤੇ ਬਾਦ ਮਿਲਦੇ ਸੈਕਸ ਕਰਦੇ। ਮਜ਼ੇ ਹੀ ਮਜ਼ੇ ਸੀ।
ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਬਾਦ ਮੈਨੂੰ ਘਰੋ ਬੇਬੇ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਤੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਆ ਰਹੀ ਆ ਤੇਰੇ ਕੋਲ। ਕੱਲੀ ਦਾ ਜੀ ਨੀ ਲਗਦਾ ਬੇਚਾਰੀ ਦਾ । ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮਿਲ ਲਿਆ ਕਰੂ। ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੂ ਪੈ ਗਏ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ। ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਸਿਆ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਫੋਨ ਕਰਕੇ। ਓਹ ਵੀ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਈ ਬੋਲੀ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਮਿਲਾਂਗੇ ਚਾਚਾ ਸੈਕਸ ਕਿਵੇਂ ਕਰਾਗੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਦੁਖੀ ਨਾ ਹੋ ਤੇਰੀ ਮੰਮੀ ਵੀ ਕੀ ਕਰੇ ਕੱਲੀ ਰਹਿਗੀ ਬੇਚਾਰੀ। ਆਪਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਜਗਾ ਮਿਲ ਲਿਆ ਕਰਾਂਗੇ ਡਰ ਨਾ। ਜਿਸ ਦਿਨ ਭਰਜਾਈ ਆਈ ਓਹ ਦਿਨ ਵੀਰਵਾਰ ਸੀ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਰਜਾਈ ਅੱਜ ਮੇਰੀ ਰਾਤ ਦੀ ਡਿਊਟੀ ਆ ਮੈ ਕੱਲ ਆਵਾਗਾ ( ਸ਼ਨੀਵਾਰ) ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਲਈ ਆਵਾਗਾ ਨਾਲ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਠੀਕ ਆ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ। ਮੈ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ 4 ਵਜੇ ਘਰੋ ਨਿਕਲਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲਿਆ ਤੇ ਸਿੱਧਾ sec 34 ਚ ਕਿਸਾਨ ਭਵਨ ਚ ਰੂਮ ਬੁੱਕ ਕਰਵਾਇਆ ਸੀ ਉਥੇ ਚਲੇ ਗਏ ਅਸੀ। ਕਿਸਾਨ ਭਵਨ 5 ਸਟਾਰ ਹੋਟਲ ਤੋ ਜਿਆਦਾ 7 ਸਟਾਰ ਸੀ ਕਿਰਾਇਆ ਬਿਲਕੁਲ ਘੱਟ ਸੀ ਨਾਲੇ AC room ਸੀ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਲਈ ਤੇ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਘਰ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਭਰਜਾਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰੋ ਪਈ। ਸਮਝ ਸਕਦਾ ਸੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਐਨੀ ਪਿਆਰੀ ਧੀ ਸੀ ਭਰਜਾਈ ਕਿੰਨੇ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਦੋਵੇ ਰੋ ਪਈਆਂ। ਚਲੋ ਇਸ ਤਰਾ
ਅਸੀ ਸਾਰੇ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਤੇ ਮੈ ਉੱਨਾ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਡਿਨਰ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ। ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਬਾਅਦ ice cream ਖਾਦੀ। ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਬਜ਼ਾਰ ਘੁੰਮ ਕੇ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਮੈ ਥੋੜੀ ਬਹੁਤ ਗਲਬਾਤ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਆ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਪਣੀ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਹੀ ਸੋ ਗਈ। ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਉਸਨੇ ਜੀ ਨੀ ਲਗਣਾ ਮੇਰਾ । ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ। ਜਿੰਦਗੀ ਚ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਆਪਣੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਭਰਜਾਈ ਵੀ ਇਨਸਾਨ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਪਤੀ ਦੂਰ ਸੀ ਕੁੜੀ ਵੀ ਦੂਰ ਸੀ ਕੱਲੀ ਦਾ ਜੀ ਕਿਵੇਂ ਲਗ ਸਕਦਾ ਘਰ। ਐਥੇ ਆਈ ਚਲੋ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਅਖੀਰ ਤੇ ਤਾਂ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਏਨਾ ਸੋਚਾਂ ਚ ਮੈ ਵੀ ਸੋ ਗਿਆ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਉਠਾਇਆ। ਜਦੋ ਮੈ ਉਠਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਗਲ ਲੱਗ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਚੁੰਮ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ। Miss you jaan ਮੈਨੂੰ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਵੀ miss ਕੀਤਾ ਉਸਨੂੰ ਰਾਤ। ਮੈ ਵੀ ਗੱਲ ਨਾਲ ਲਾਈ ਕਿਸ ਕੀਤੀ। ਫੇਰ ਉਸਨੂੰ ਚਾਅ ਬਣਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਭਰਜਾਈ ਵੀ ਉਠਾ ਲਈ ਤੇ ਅਸੀ ਤਿੰਨੇ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਆਏ। ਅਸੀ ਦਿਨੇ ਘਰ ਹੀ ਰਹੇ ਭਰਜਾਈ ਦੀ ਤਬੀਅਤ ਥੋੜੀ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਸੋਚਿਆ ਤਾਂ ਇਹ ਸੀ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਘੁਮਾਣਾ ਸੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦਿਖਾਣਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਗਈ ਮੈ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਜ਼ਾਰ ਆਏ ਰੋਟੀ ਪੈਕ ਕਰਾ ਲਈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮੈ ਕੁਝ ਪੈਸੇ ਦਿੱਤੇ ਉਸਦੇ ਖ਼ਰਚ ਲਈ।ਉਸਨੇ ਮਨਾ ਕੀਤਾ ਮੈ ਕਿਹਾ ਜਾਨ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ ਮਜ਼ੇ ਕਰ ਮੈ ਹੋਰ ਕਿ ਕਰਨਾ ਪੈਸਾ। ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਸੀ। ਓਹ ਹਸ ਪਈ। ਅਸੀ ਘਰ ਕੋਲ ਆਏ ਤਾਂ ਮੈ ਕਾਰ ਰੋਕ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾਂ ਲਏ ਦਿਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਮਜਬੂਰ ਸੀ। ਕੱਲ੍ਹ ਤੋਂ ਫੇਰ ਇੱਕ ਹਫਤਾ ਦੂਰ ਹੋਣਾ ਸੀ। ਚੁੰਮਾਂ ਚੱਟੀ ਕਰਕੇ ਘਰ ਆਏ। ਰੋਟੀ ਖਾਦੀ। ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਦਵਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਏਧਰ ਓਧਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਅਸੀ ਸੌ ਗਏ।ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਅਸੀ 9 ਕੂ ਵਜੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਹੋਸਟਲ ਛੱਡ ਕੇ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਮੈ ਘਰ ਛੱਡ ਕੇ ਮੈ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨੀ ਲਗਿਆ। 4 ਵਜੇ ਮੈ ਘਰ ਆਇਆ। ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਚਾਹ ਬਣਾਈ । ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਮੈ ਰੂਮ ਚ ਆ ਗਿਆ। ਭਰਜਾਈ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਮੇਰਾ ਵੀ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਕਿਤੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਆਈਏ। ਮੈ ਮਨਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਸੀ ਕਾਰ ਤੇ ਚਲੇ ਗਏ lake ਤੇ। ਉਥੇ ਭੀੜ ਬੜੀ ਸੀ। ਇਹ ਸਭ ਭਰਜਾਈ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਥੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਜੋੜੇ ਜਿਆਦਾ ਸੀ ਮੈ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਚੱਲੀਏ ਇਥੋਂ। ਓਹ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਮੈ ਕਿਉੰ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਜਾਣ ਲਈ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਚਲ । ਅਸੀ 17 ਜਾਣ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾਇਆ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦਸੇਗਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਪੁੱਛ ਭਾਬੀ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਨੀ ਮਿਲੀ ਤੇਨੂੰ ਏਥੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਭਾਬੀ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਨੀ ਇਹ ਕੰਮ ਚ ਬੱਸ ਕੰਮ ਤੋ ਘਰ ਤੇ ਘਰ ਤੋਂ ਕੰਮ। ਓਹ ਹਸ ਪਈ। ਮੇਰਾ ਮੋਬਾਈਲ ਵੱਜ ਪਿਆ। ਅਣਜਾਣ ਨੰਬਰ ਸੀ। ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਮੈ.........
ਮੈ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਫੋਨ। ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਬੋਲਿਆ ਕਿਵੇਂ ਆ ਕਮਲ ਵਧਾਈ ਤੇਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਦੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਪਾਪਾ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈ ਸਾਸਰੀਕਾਲ ਬੁਲਾਈ। ਉਸਨੇ ਧੰਨਵਾਦ ਕਿਹਾ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣ ਲਈ। ਮੈ ਪੁੱਛਿਆ ਬਈ ਕਦੋਂ ਆਓਗੇ ਤੇ ਹੋ ਕਿੱਥੇ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ 9 month ਦੀ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਆ ਬਾਕੀ ਤੇ ਬੰਗਲੌਰ ਆ ਓਹ। ਫੇਰ ਮੈ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਫੋਨ। ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ ਮੋਬਾਈਲ ਤੇ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਮੋਬਾਈਲ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਕੇ। ਓਹ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਜੋਂ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਅਸੀ 17 ਚਲੇ ਗਏ। ਉਥੇ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਗੋਲਗੱਪੇ ਵਗੈਰਾ ਖਾਧੇ ਮੈ ਆਪਣੇ ਲਈ ਇੰਨਰ ਕੱਪੜੇ ਲੈਣੇ ਸੀ ਓਹ ਲਏ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਲਿਆ ਨੀ ਪਰ ਰੌਣਕ ਦੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਬਹੁਤ। ਅਸੀ ਫੇਰ ਘਰ ਜਾਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਕੀਤਾ। ਰੋਟੀ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਰੋਟੀ ਓਹ ਬਣਾ ਲਏਗੀ ਜਾਕੇ। ਕੋਲ ਹੀ ਤਾਂ ਸੀ ਘਰ ਦੇ ਅਸੀ । ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਜੈ ਤੇਨੂੰ ਦਿੱਕਤ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਬ ਲੈਲਾ ਮੈ ਥੋੜੀ । ਥੱਕ ਜਾਨਾ ਡਿਊਟੀ ਕਰਕੇ। ਓਹ ਬੋਲੀ ਜੇਕਰ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਪੀ ਲਿਆ ਕਰ ਮੈ ਨੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਵੀ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਕਰਦਾ ਸਾਡੇ ਲਈ ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਪੀਣੀ ਆ ਤਾਂ । ਬੇਫ਼ਿਕਰ ਹੋਕੇ ਪੀ ਲਿਆ ਕਰ ਪੁੱਛਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨੀ । ਭਾਬੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮੈਨੂੰ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ। ਸੋਚ ਵਧੀਆ ਸੀ ਭਾਬੀ ਦੀ।
ਅਸੀ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਘਰ ਆਕੇ ਓਹ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣ ਲਗ ਗਈ ਮੈ ਕਪੜੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਪੈਗ ਲਗਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ । ਥੋੜੇ ਟਾਈਮ ਬਾਦ ਭਾਬੀ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਕੇ ਲਈ ਆਈ। ਮੈ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਰੜਾ ਜਾ ਪੈਗ ਮਾਰ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਮੈ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਸੋ ਗਿਆ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਠਿਆ ਤਾਂ ਭਾਬੀ ਪੋਚੇ ਲਗਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈ ਬੈਡ ਤੇ ਪਿਆ ਸੀ ਮੇਰਾ ਲਨ ਡਾਂਗ ਵਾਂਗ ਖੜਾ ਸੀ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਚ। ਹੋਰ ਕੋਈ ਕਪੜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਕੋਲ ਪੋਚਾ ਲਗਾ ਕੇ ਗਈ ਸੀ ਉਸਨੇ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਦੇਖਿਆ ਹੋਵੇ। ਸਾਲੀ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਆਈ ਜਾਵੇ। ਮੈ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਲੋਰ ਪਾਈ ਤੇ ਉਦੋਂ ਨੂੰ ਭਾਬੀ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਲੇ ਆਈ। ਮੈ ਚਾਹ ਫੜ ਲਈ ਓਹ ਚਾਹ ਫ਼ੜਾ ਕੇ ਰੋਟੀ ਬਣਨ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੈ ਨਹਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਭਾਬੀ ਦਹੀ ਨਾਲ 2 ਪਰਾਂਠੇ ਬਣਾ ਲਿਆਈ। ਮੈ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਖਾਣਾ ਖਾ ਕੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸੋਚਦੇ ਦਾ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ। ਸਾਲ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਕਪੜੇ ਨੀ ਉਤਾਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਮੈ 5 ਵਜੇ ਘਰ ਗਿਆ । ਭਰਜਾਈ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਜਾਂਦੇ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿਹਾ ਕਿੱਥੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ ਅੱਜ ਆਹ ਘਰ ਮੈਨੂੰ ਖਾਣ ਨੂੰ ਆਉਂਦਾ। ਜੀ ਨੀ ਲਗਦਾ ਕੱਲੀ ਦਾ। ਮੈ ਐਵੇਂ ਬਹਾਨਾ ਜਿਹਾ ਬਣਾਇਆ ਪਰ ਮੈ ਸ੍ਮਜਦਾ ਸੀ ਭਾਬੀ ਵਿਚਾਰੀ ਕਿੰਨੀ ਕੱਲੀ ਸੀ। ਪਤੀ ਦੂਰ ਸੀ ਧੀ ਵੀ ਦੂਰ ਸੀ ਮੈ ਵੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਦੂਰ। ਮੈ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਲਏ ਤੇ ਬਾਹਰ ਲਾਨ ਚ ਬੈਠ ਗਿਆ । ਭਾਬੀ ਆ ਗਈ ਕੋਲ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਤੇਰਾ ਬਜ਼ਾਰ ਜਾਣ ਦਾ ਮਨ ਤਾਂ ਨੀ........
ਭਰਜਾਈ ਬੋਲੀ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕਰਨਾ ਜਾਕੇ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਥੱਕਿਆ ਆਇਆਂ ਪੈਗ ਲਾਉਣਾ ਹੋਣਾ ਮੈ ਏਥੇ ਹੀ ਲਿਆਵਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਭਾਬੀ ਨਹੀਂ ਮੈ ਉਥੇ ਹੀ ਲਗਾ ਲਉ ਤੁਸੀ ਕਾਹਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਉਣਾ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਮੇਰੀ ਇੱਕ ਨੀ ਸੁਣੀ ਤੇ ਬਾਹਰ ਗਾਰਡਨ ਚ ਹੀ ਬੋਤਲ ਤੇ ਪਾਣੀ ਚੁੱਕ ਲਿਆਈ। ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਫ਼ੜਾ ਕੇ ਓਹ ਰਸੋਈ ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਆਂਡਿਆ ਦੀ ਭੁਰਜੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ। ਮੈ ਇੱਕ ਕਰੜਾ ਜਾ ਪੈਗ ਲਾ ਲਿਆ।
ਭਾਬੀ ਆ ਗਈ ਭੁਰਜੀ ਬਣਾ ਕੇ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਧੰਨਵਾਦ ਤੇਰਾ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਏਨਾ ਸੋਚਿਆ। ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ ਧੰਨਵਾਦ ਕਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਤੂੰ ਬੇਗਾਨਾ ਥੋੜੀ ਆ ਸਾਡਾ ਕਿੰਨਾ ਕਰਦਾ ਕਦੇ ਜਵਾਬ ਨੀ ਦਿੰਦਾ। ਮੈ ਕੀ ਬੋਲਦਾ ਚੁੱਪ ਹੀ ਰਿਹਾ। ਭਾਬੀ ਦੇ ਅੱਜ ਬੜਾ ਪਤਲਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਸੀ। ਬਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਾਈ ਵੈਸੇ ਵੀ ਭਾਬੀ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਸੀ। ਮੈ ਕਦੇ ਵੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਗਲਤ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਵਾਲ ਹੀ ਪੈਦਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਮੈ ਗਲਤ ਸੋਚਦਾ। ਪਰ ਭਾਬੀ ਦੇ ਦਿਲ ਚ ਸ਼ਾਇਦ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕੁਝ ਹੋਵੇ ਉਸਦਾ ਪਤਾ ਨੀ ਮਨੂੰ। ਮੈ ਇੱਕ ਪੈਗ ਹੋਰ ਲਾਇਆ ਵਧੀਆ ਸਰੂਰ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਬੋਲਾ । ਮੈ ਕਿਹਾ ਬੋਲੋ ਭਰਜਾਈ। ਭਾਬੀ ਬੋਲੀ ਤੇਰੀ ਆਹੀ ਉਮਰ ਆ ਮੇਰੇ ਤੋ ਸੰਗਿਆ ਨਾ ਕਰ ਜੇਕਰ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਗੱਲ ਕਰ ਲਓ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਨਾਲ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਭਾਬੀ ਐਸੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ। ਇਸਤੋ ਜਿਆਦਾ ਭਾਬੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਸਕੀ ਨਾ ਹੀ ਮੈ ਬੋਲਿਆ। ਮੈ ਉਠ ਕੇ ਰੂਮ ਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਭਾਬੀ ਰੋਟੀ ਬਣਨ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੈ ਰੋਟੀ ਲੇਟ ਖਾਨਾ ਭਾਬੀ ਥੋੜਾ ਜਲਦੀ ਖਾ ਲੈਂਦੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਭਾਬੀ ਮੇਰੇ ਕਰੀਬ ਆਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਆ ਪਰ ਮੈ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਰੋਟੀ ਖਾਕੇ ਭਾਬੀ ਬਾਹਰ ਤੁਰਨ ਜਾਣ ਲਗ ਪਈ ਸੀ। ਮੈ ਕਾਫੀ ਪੀ ਲਈ ਸੀ ਭਾਬੀ ਬਾਹਰੋ ਆਈ ਤੇ ਗਰਮ ਗਰਮ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਚ ਹੀ ਆ ਗਈ। ਮੈ ਥਾਲੀ ਫ਼ੜੀ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲੱਗਾ। ਭਾਬੀ ਦੇ nighty ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ । ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੀ ਸੀ ਪੱਟ ਨੰਗੇ ਸੀ ਅੰਦਰਲਾ ਸ਼ਰੀਰ ਬਾਹਰ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਾਰਾ ਸਰੀਰ ਅੰਦਰਲੀ ਕੈਦ ਤੋਂ ਅਜ਼ਾਦ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਕੰਟਰੋਲ ਕੀਤਾ। ਭਾਬੀ ਨੇ smile ਦਿਤੀ ਤੇ ਭਾਂਡੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਤੁਰ ਗਈ। ਤੁਰਦੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਮੈਨੂੰ invite ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਗੱਲ ਪੱਕੀ ਸੀ ਭਾਬੀ ਨੇ ਮੇਰਾ ਸੰਦ ਦੇਖ ਲਿਆ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਏਥੇ ਆਕੇ ਕਾਫੀ ਬਦਲ ਗਈ ਸੀ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋਈ ਮੈ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਉਸਨੂੰ ਦਸ ਦਿੱਤਾ। ਓਹ ਹਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਦੇਵਰ ਆ ਉਸਦਾ ਬੇਚਾਰੀ ਨੂੰ ਇਹ ਥੋੜੀ ਪਤਾ ਵੀ ਤੂੰ ਜਵਾਈ ਆ ਉਸਦਾ। ਅਸੀ ਦੋਵੇ ਹਸ ਪਏ ਮੈ ਕਿਹਾ ਹਾ ਗੱਲ ਤਾਂ ਸਹੀ ਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ ਅਗਰ ਤੁਸੀ ਕਰਨਾ ਹੋਇਆ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਮੈ ਤੇਰੀ ਈਮਾਨਦਾਰੀ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਕਰਦੀ ਆ ਪਰ ਮੰਮੀ ਵੀ ਕੀ ਕਰੇ ਬੇਚਾਰੀ ਕੱਲੀ ਆ ਪਿਆਰ ਮਿਲਦਾ ਹੀ ਨੀ ਉਸਨੂੰ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਤੂੰ ਪਾਗ਼ਲ ਆ ਤੇਨੂੰ ਪਤਾ ਕੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਆ। ਮੈਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਮੈ ਫੋਨ.. ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਪੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਫੀਲਿੰਗ ਜਿਆਦਾ ਲੈ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਫੋਨ ਕੀਤੇ ਮੈ ਚੁੱਕੇ ਨੀ। ਉਸਨੇ ਮੈਸੇਜ ਕਰਕੇ ਮਾਫੀ ਮੰਗੀ ਤਾਂ ਮੈ ਮਾਫ਼ ਕਰਤੀ। ਕੀ ਕਰਦਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਸੀ ਓਹ। 9 ਕੂ ਬਜੇ ਭਾਬੀ ਮੈਨੂੰ ਦੁੱਧ ਦੇਣ ਆਈ ਮੈ ਬਿਲਕੁਲ ਸਵੇਰ ਵਾਂਗ ਪਿਆ ਸੀ ਕੱਲੇ ਅੰਡਰਵਿਅਰ ਚ। ਓਹ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਤੇ ਹੀ ਰੁਕ ਗਈ। ਮੈ ਬੈਠਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਦੁੱਧ ਮੇਰੇ ਸਿਰਾਹਣੇ ਰੱਖਤਾ। ਬੋਲੀ ਓਹ ਵੀ ਕੁਝ ਨੀ ਤੇ ਮੈ ਵੀ ਕੁਝ ਨੀ। ਉਸਦੇ ਸਾਹ ਤੇਜ਼ ਚੱਲਣ ਲੱਗੇ। ਮੇਰੇ ਵੀ। ਸੋਚ ਰਹੀ ਹੋਣੀ ਮੈਨੂੰ ਫੜ ਲਵੇ ਚੁੱਕ ਲਵੇ ਲੱਤਾਂ ਪਰ ਮੈ ਐਸਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਫੇਰ ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਦ ਸਿਰਫ ਸਾਹਾਂ ਵਰਗੀ ਆਵਾਜ਼ ਚ ਬੋਲੀ ਕਮਲ ਇਸਨੂੰ ਵੀ ਉਤਾਰ ਕੇ ਸੋਇਆ ਕਰ। ਏਨਾ ਬੋਲ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪ ਲਈ ਤੇ ਹੱਥ ਲਨ ਤੇ ਰੱਖਤਾ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਕੀ ਹੋਇਆ ਤੈਨੂੰ ਮੈ ਕਮਲ ਆ ਤੇਰਾ ਹਸਬੈਂਡ ਨੀ। ਮੈ ਪਰਾ ਨੂੰ ਧੱਕ ਦਿੱਤੀ। ਓਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲੀ ਮੇਰੇ ਉਪਰੋ ਉਠੀ ਸੌਰੀ ਬੋਲੀ ਤੇ ਚਲੀ ਗਈ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਓਹ ਨਰਾਜ਼ ਹੋਕੇ ਗਈ ਸੀ। ਮੈ ਵੀ ਚੱਜ ਨਾਲ ਸੋ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ ਭਾਬੀ ਦਾ ਪਤਾ ਨੀ। ਜੌ ਹੋਇਆ ਵਧੀਆ ਨਹੀ ਹੋਇਆ। ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਆ ਪੁੰਨ ਹੁੰਦਾ ਕਿਸੇ ਪਿਆਸੀ ਔਰਤ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦੇਣ ਚ। ਪਰ ਓਹ ਕੀ ਜਾਣੇ ਮੈ ਕਿਉੰ ਨੀ ਕਰ ਸਕਿਆ ਕੁਝ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਭਾਬੀ ਨੇ ਬੁਲਾਇਆ ਨੀ ਮੈਨੂੰ। ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ ਮੈ ਖਾ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਹੋਟਲ ਚ । ਫੁਦੀ ਮਾਰੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਪਰ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨੀ ਸੀ ਅੱਜ। ਜੌ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਓਹ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਭਾਬੀ ਨੇ ਵੀ ਫੋਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਘਰ ਗਈ ਕੱਲੀ ਮੈ ਬਾਅਦ ਚ ਗਿਆ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਵੀ ਭਾਬੀ ਉਨੀ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਵਕਤ ਤੇ ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਚਲੀ ਗਈ ਓਹ ਮੈ ਡਿਊਟੀ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਬੋਲ ਚਾਲ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਘਾਟ ਗਈ ਭਾਬੀ ਦੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ। ਇਸ ਤਰਾ 15 ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰ ਗਏ। ਭਾਬੀ ਨਾ ਤਾਂ ਗੁੱਸੇ ਸੀ ਨਾ ਨੌਰਮਲ ਸੀ ਓਹ ਅਲਗ ਹੀ ਵਤੀਰਾ ਅਪਣਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈ 12 ਕੂ ਵਜੇ ਫ਼ਰੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਸੋਚਿਆ ਚਲੋ ਭਾਬੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਉਸਦਾ ਗੁੱਸਾ ਘੱਟ ਕਰਦਾ। ਮੈ ਘਰ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਕਾਰ ਬਾਹਰ ਹੀ ਰੁਕਦੀ ਸੀ। ਘਰ ਗਿਆ ਕੁਝ ਫਰੂਟ ਵਗੈਰਾ ਲੈਕੇ ਗਿਆ।
ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਬੁਰਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਮੈ ਤਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਤਾਹੀ ਮੈ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਮਾ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਕੁਝ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਪਰ ਭਾਬੀ ਦਾ ਤਾਂ ਮੈ ਦਿਓਰ ਸੀ। ਦਿਓਰ ਤਾਂ ਮਾਰਦੇ ਹੀ ਆ ਭਾਬੀਆਂ ਦੀ ਫੁਦੀ।ਭਾਬੀ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਗਲਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਬਾਕੀ ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆ ਉਸਦਾ ਬੰਦਾ ਬਹੁਤ ਵਕਤ ਤੋ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੂਜਾ ਹੁਣ ਓਹ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਵਰਗੇ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਸੀ ਕੱਲੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੇ ਤੀਜਾ ਲਨ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਮੇਰਾ।
ਮੈ ਇਹੀ ਸਭ ਚ ਆਪਣੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਰੂਮ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿਕਲ ਗਈ ਭਾਬੀ ਜਮਾਂ ਨੰਗੀ ਮਲਮਲ ਵਰਗਾ ਬਦਨ ਪੋਲੇ ਪਰ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਗੋਲ ਗੋਲ ਧੁੰਨੀ ਮੁੰਮੇ ਭਾਰੀ ਗੋਲ ਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੇ। ਭਾਬੀ ਏਨੀ ਬੰਬ ਆ ਤਾਂਹੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਐਨੀ ਸੋਹਣੀ ਆ। ਭਾਬੀ ਦੇ panty ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਸੀ ਕਛੇਹਿਰਾ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਛਹਿਰੇ ਨਾਲ ਭਾਬੀ ਕਿਤੇ ਜਿਆਦਾ ਸੈਕਸੀ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਭਾਰੀ ਤੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਚਿੱਤੜ ਕਛਿਹਰੇ ਚ ਬੜੇ ਸੋਹਣੇ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸੀ। ਕੱਛਾ ਚ ਬਾਲ ਨਹੀਂ ਮੁੰਨੇ ਸੀ ਉੱਨਾ ਬਾਲਾਂ ਨਾਲ ਜਿਆਦਾ ਸੈਕਸੀ ਲਗਦੀ ਸੀ। ਕੌਡੀ ਹੋਈ ਸੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਮੇਰਾ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਲੈਕੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਚੁੰਮ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸੁੰਘ ਰਹੀ ਸੀ। ਫੁਦੀ ਤੇ ਰਗੜ ਰਹੀ ਸੀ। ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ " ਕਮਲ ਮੇਰੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਹਾਏ ਵੈ ਤੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਮਰਗੀ ਮੈ। ਦਾਣਾ ਰਗੜ ਰਹੀ ਸੀ ਉਂਗਲਾ ਨਾਲ। ਮੇਰੇ ਹੋਸ਼ ਉੱਡ ਗਏ। ਤੀਵੀਂ ਜਦੋ ਕੱਲੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਕਿੰਨੀ ਲੁੱਚੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਆ ਗਿਆ। ਮੈ ਅੱਗੇ ਪੈਰ ਪੁੱਟਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਇੱਕ ਨੇਪਾਲੀ ਬਿਲਕੁਲ ਨੰਗਾ ਲਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਮੇਰੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚੋ ਬਾਹਰ ਆਇਆ। ਮੈ ਹਿੱਲ ਗਿਆ ਦੇਖ ਕੇ । ਮਤਲਬ ਭਾਬੀ ਨੇਪਾਲੀ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਹੋਗੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਨਾਹ ਮਗਰੋਂ। ਨੇਪਾਲੀ ਨੇ ਕੌਡੀ ਹੋਈ ਦੇ ਹੀ ਸਣੇ ਕਛਹਿਰੇ ਲਨ ਪਾਂ ਲਿਆ ਅੰਦਰ। ਦੇਖ ਕੇ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਨੇਪਾਲੀ ਕਾਫੀ ਦਿਨ ਤੋ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪੰਜਾਬਣ ਜੱਟੀ ਦੀ। ਮੈ ਇਹ ਤਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਇਹ ਜੋਂ ਨੇਪਾਲੀ ਘਰਾਂ ਚ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਆ ਇਹ ਫੁਦੀ ਬਹੁਤ ਮਾਰਦੇ ਆ ਸਾਡੀ ਜਨਾਨੀਆ ਦੀ। ਜਨਾਨੀਆ ਆਪ ਦਿੰਦੀਆਂ ਏਨਾ ਦਾ ਕਸੂਰ ਨੀ। ਪੰਜਾਬੀ ਨਸ਼ਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਵਿਹਲੇ ਹੋਣ ਤਾਹੀ ਤੀਵੀਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ। ਭਾਬੀ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਮੈ ਖੜਕੇ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਇਹ ਤਾਂ ਹੋ ਨੀ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਮੈ ਡੰਡਾ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਬਾਹਰੋ ਤੇ ਘਰ ਦਾ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰਤਾ ਦੂਸਰਾ ਗੇਟ ਜੋਂ ਮੈਨ ਗੇਟ ਸੀ ਕੋਠੀ ਦਾ ਓਹ ਵੀ ਬੰਦ ਕਰਤਾ ਅੰਦਰੋ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਗਿਆ ਉੱਨਾ ਕੋਲ। ਦੋਨੋ ਐਨੇ ਅੰਨੇ ਹੋਏ ਸੀ ਉੱਨਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨੀ ਸੀ ਮੈ ਕਦੋ ਆਇਆ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕੀਤੇ ਤੇ ਸਿਰ ਤੇ ਖੜ ਗਿਆ ਆਕੇ। ਨੇਪਾਲੀ ਜਦ ਘੱਸਾ ਲੱਗਿਆ ਮਾਰਨ ਮੈ ਜੋਰ ਦੀ ਮਾਰਿਆ ਡੰਡਾ ਨੇਪਾਲੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ। ਨੇਪਾਲੀ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖਿਆ ਮੈ ਖੜਾ ਸੀ। ਨੇਪਾਲੀ ਡਰ ਗਿਆ ਤੇ ਭਾਬੀ ਵੀ। ਮੈ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤੇਨੂੰ ਬਾਅਦ ਚ ਦੇਖਦਾ ਪਹਿਲਾ ਇਸਨੂੰ ਦੇਖ ਲਾ। ਮੈ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਮਾਰੇ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹੱਥ ਬੰਨ ਲਏ ਨੇਪਾਲੀ ਨੇ। ਮੈ ਬਹੁਤਾ ਨੀ ਕੁੱਟਿਆ ਕਿਉੰਕਿ ਭਾਬੀ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਆਇਆ ਓਹ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਥੋੜੀ ਆਇਆ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਨਿਕਲ ਇਥੋਂ ਨਾਲੇ ਉਥੋਂ ਵੀ ਨਿਕਲ ਜਿੱਥੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਵਰਨਾ ਮੇਰੇ ਤੋ ਬੂਰਾ ਕੋਈ ਨੀ। ਓਹ ਭੱਜ ਗਿਆ ਵਰੋਲਾ ਬਨ ਗਿਆ। ਭਾਬੀ ਨੀਵੀਂ ਪਈ ਖੜੀ ਸੀ। ਮੈ ਕਿਹਾ ਭੈਣਚੋਦੇ ਤੈਨੂੰ ਐਨੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਆ ਨੇਪਾਲੀ ਅੱਗੇ ਕੌਡੀ ਹੋਗੀ। ਥੋੜਾ ਟਾਈਮ ਰੁੱਕ ਜਾਂਦੀ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇਰਾ ਬੰਦਾ ਦੇ ਲੈਂਦੀ ਜਿੰਨੀ ਦੇਣੀ ਆ। ਥੱਪੜ ਵੀ ਵੱਜ ਗਿਆ ਮੇਰੇ ਤੋਂ......