ਦੋਸਤੋ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਕਹਾਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ।
ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਪਿੰਡ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਇਕ 21 ਸਾਲ ਦਾ ਵੇਹਲੜ ਮੁੰਡਾ ਹੈ । ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਹਰਮਨ ਹੈ । ਹਰਮਨ ਬਾਰਾਂ ਕਰਕੇ ਵੇਹਲਾ ਫਿਰਦਾ ਸੀ ਉਹਦਾ ਬਾਪੂ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਕਿਸਾਨ ਹੈ ਘਰ ਦਾ ਖ਼ਰਚਾ ਠੀਕ ਠਾਕ ਹੀ ਚਲਦਾ । ਹਰਮਨ ਦਾ ਬਾਪੂ ਰੋਜ਼ ਓਹਨੂੰ ਤਾਹਨੇ ਮੇਹਣੇ ਮਾਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਸਲਿਆ ਕੰਮ ਕਰ ਲਾ ਰੋਜ਼ ਵੇਹਲਾ ਫਿਰਦਾ ਰਹਿਣਾ । ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਉਠਦੇ ਸਾਰ ਓਹਦੇ ਬੁੜੇ ਨੇ ਓਹਦੀ ਕਲਾਸ ਫਿਰ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਕੰਮ ਕਰ ਨਹੀਂ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾ ਹਰਮਨ ਗੁੱਸੇ ਚ ਅਪਣੇ ਕਪੜੇ ਝੋਲੇ ਚ ਪਾਉਂਦਾ ਤੇ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ । ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕਦੀ ਆਹ ਪਰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦਾ । ਸ਼ਹਿਰ ਪਿੰਡ ਤੋਂ 20 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਸੀ , ਹਰਮਨ ਦਾ ਇਕ ਆੜੀ ਸ਼ਹਿਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਕਿਸੇ ਲਾਲੇ ਕੋਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਹਰਮਨ ਜਾਕੇ ਓਹਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਤੇ ਦੱਸਦਾ ਕਿ ਯਾਰ ਮੈਂ ਐਵੇਂ ਘਰੋਂ ਆ ਗਿਆ ਹਾਂ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕੰਮ ਚਾਈਦਾ ਉਹਦਾ ਲਾਲਾ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਦਾ ਤੇ ਪੁੱਛਦਾ
ਲਾਲਾ : ਕਿੰਨਾ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਬਾਈ ਤੂੰ
ਹਰਮਨ : ਕਹਿੰਦਾ ਜੱਟਾਂ ਦਾ
ਲਾਲਾ : ਕਿੰਨੀ ਤਨਖਾਹ ਮੰਗਦਾ ਦੱਸ ਕੰਮ ਮੈਂ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤੇਨੂੰ
ਹਰਮਨ : ਮਨ ਚ ਸੋਚਦਾ ਵੀ ਕਿੰਨੇ ਕਹਾ ਤੇ ਸੋਚ ਕਹਿੰਦਾ ਕੀ ਬੱਸ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਤੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਜੁਗਾੜ ਹੋਜੇ ਇਹਨੇ ਕੇ ਦੇ ਦੋ ।
ਲਾਲਾ ਸੋਚਦਾ ਵੀ ਸੌਦਾ ਫਾਇਦੇ ਦਾ ਰੱਖ ਲੈਣੇ ਆਹ
ਲਾਲਾ : ਚਲ ਠੀਕ ਹੈ ਮੁੰਡਿਆ ਰੋਟੀ ਤੇਰੀ ਘਰੋਂ ਆ ਜਾਇਆ ਕਰੂ ਸੋ ਤੂੰ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਜਾਇਆ ਕਰੀ ਨਾਲੇ 6000 ਦੇ ਦਿਆ ਕਰੂ ।
ਹਰਮਨ : ਠੀਕ ਹੈ ਜੀ ਕਹਿ ਕੰਮ ਤੇ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ।
ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਲਾਲਾ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੇ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਘਰ ਲਾਲਾ ਦੇ ਇੱਕ ਘਰਵਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਆਹ ਮਤਲਬ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਹੀਰੋਇਨ ਪੰਜ ਫੁੱਟ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੱਦ , ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਮੇ ਹਲਕਾ ਜਾ ਪੇਟ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਗੁੰਦਵੇਂ ਪੱਟ ਨਿੱਕਲੀ ਹੋਈ ਗਾਂਡ ਦੇਖ ਕੇ ਹਰਮਨ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ । ਓਹਨੇ ਇਹਨੀ ਗੋਰੀ ਜਨਾਨੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖੀ । ਲਾਲੇ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦਾ ਨਾ ਨੀਲੂ ਸੀ ।
ਲਾਲਾ : ਨੀਲੂ ਆਹ ਮੁੰਡਾ ਆਪਾਂ ਨਵਾਂ ਰਖਿਆ ਇਹਦੀ ਤਿੰਨ ਟਾਈਮ ਦੀ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿਆ ਕਰੀ ।
ਨੀਲੂ : ਠੀਕ ਹੈ ਜੀ
ਲਾਲਾ : ਹਰਮਨ ਤੂੰ ਇੱਥੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਜਾਇਆ ਕਰੀ ਤੇ ਸੰਗੀ ਨਾ ,
ਹਰਮਨ ਬੇਸੁਰਤ ਖੜਾ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਕਿੱਥੇ ਆਹ ਸਾਲਾ ਮੋਟਾ ਜਾ ਲਾਲਾ ਕਿੱਥੇ ਆਹ ਰੰਨ
ਲਾਲਾ ਉੱਚੀ ਬੋਲਦਾ ਹਰਮਨ ਕਿੱਧਰ ਖੋ ਗਿਆ ਜਵਾਨਾ
ਹਰਮਨ ਦੀ ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਲੜ੍ਹੀ ਟੁੱਟਦੀ ਹੈ ਤੇ ਓਹ ਕਹਿੰਦਾ ਠੀਕ ਹੈ ਜੀ
ਨੀਲੂ ਹਰਮਨ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਹਿ ਰਸੋਈ ਚ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਹਰਮਨ ਓਹਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ।
ਕਮੇਂਟ ਕਰਕੇ ਦੱਸਣਾ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗੀ ਅਗਰ ਸਹੀ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਦਸਿਓ ਫਿਰ ਅਗਲਾ ਭਾਗ ਅਪਡੇਟ ਕਰਾਂਗੇ
ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ ਪਿੰਡ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਇਕ 21 ਸਾਲ ਦਾ ਵੇਹਲੜ ਮੁੰਡਾ ਹੈ । ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਹਰਮਨ ਹੈ । ਹਰਮਨ ਬਾਰਾਂ ਕਰਕੇ ਵੇਹਲਾ ਫਿਰਦਾ ਸੀ ਉਹਦਾ ਬਾਪੂ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਕਿਸਾਨ ਹੈ ਘਰ ਦਾ ਖ਼ਰਚਾ ਠੀਕ ਠਾਕ ਹੀ ਚਲਦਾ । ਹਰਮਨ ਦਾ ਬਾਪੂ ਰੋਜ਼ ਓਹਨੂੰ ਤਾਹਨੇ ਮੇਹਣੇ ਮਾਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਸਲਿਆ ਕੰਮ ਕਰ ਲਾ ਰੋਜ਼ ਵੇਹਲਾ ਫਿਰਦਾ ਰਹਿਣਾ । ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਉਠਦੇ ਸਾਰ ਓਹਦੇ ਬੁੜੇ ਨੇ ਓਹਦੀ ਕਲਾਸ ਫਿਰ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਕੰਮ ਕਰ ਨਹੀਂ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾ ਹਰਮਨ ਗੁੱਸੇ ਚ ਅਪਣੇ ਕਪੜੇ ਝੋਲੇ ਚ ਪਾਉਂਦਾ ਤੇ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ । ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕਦੀ ਆਹ ਪਰ ਓਹ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦਾ । ਸ਼ਹਿਰ ਪਿੰਡ ਤੋਂ 20 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਸੀ , ਹਰਮਨ ਦਾ ਇਕ ਆੜੀ ਸ਼ਹਿਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਕਿਸੇ ਲਾਲੇ ਕੋਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਹਰਮਨ ਜਾਕੇ ਓਹਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਤੇ ਦੱਸਦਾ ਕਿ ਯਾਰ ਮੈਂ ਐਵੇਂ ਘਰੋਂ ਆ ਗਿਆ ਹਾਂ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕੰਮ ਚਾਈਦਾ ਉਹਦਾ ਲਾਲਾ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਦਾ ਤੇ ਪੁੱਛਦਾ
ਲਾਲਾ : ਕਿੰਨਾ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਬਾਈ ਤੂੰ
ਹਰਮਨ : ਕਹਿੰਦਾ ਜੱਟਾਂ ਦਾ
ਲਾਲਾ : ਕਿੰਨੀ ਤਨਖਾਹ ਮੰਗਦਾ ਦੱਸ ਕੰਮ ਮੈਂ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤੇਨੂੰ
ਹਰਮਨ : ਮਨ ਚ ਸੋਚਦਾ ਵੀ ਕਿੰਨੇ ਕਹਾ ਤੇ ਸੋਚ ਕਹਿੰਦਾ ਕੀ ਬੱਸ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਤੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਜੁਗਾੜ ਹੋਜੇ ਇਹਨੇ ਕੇ ਦੇ ਦੋ ।
ਲਾਲਾ ਸੋਚਦਾ ਵੀ ਸੌਦਾ ਫਾਇਦੇ ਦਾ ਰੱਖ ਲੈਣੇ ਆਹ
ਲਾਲਾ : ਚਲ ਠੀਕ ਹੈ ਮੁੰਡਿਆ ਰੋਟੀ ਤੇਰੀ ਘਰੋਂ ਆ ਜਾਇਆ ਕਰੂ ਸੋ ਤੂੰ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਜਾਇਆ ਕਰੀ ਨਾਲੇ 6000 ਦੇ ਦਿਆ ਕਰੂ ।
ਹਰਮਨ : ਠੀਕ ਹੈ ਜੀ ਕਹਿ ਕੰਮ ਤੇ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ।
ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਲਾਲਾ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੇ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਘਰ ਲਾਲਾ ਦੇ ਇੱਕ ਘਰਵਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਆਹ ਮਤਲਬ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਹੀਰੋਇਨ ਪੰਜ ਫੁੱਟ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੱਦ , ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਮੇ ਹਲਕਾ ਜਾ ਪੇਟ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਗੁੰਦਵੇਂ ਪੱਟ ਨਿੱਕਲੀ ਹੋਈ ਗਾਂਡ ਦੇਖ ਕੇ ਹਰਮਨ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ । ਓਹਨੇ ਇਹਨੀ ਗੋਰੀ ਜਨਾਨੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖੀ । ਲਾਲੇ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦਾ ਨਾ ਨੀਲੂ ਸੀ ।
ਲਾਲਾ : ਨੀਲੂ ਆਹ ਮੁੰਡਾ ਆਪਾਂ ਨਵਾਂ ਰਖਿਆ ਇਹਦੀ ਤਿੰਨ ਟਾਈਮ ਦੀ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿਆ ਕਰੀ ।
ਨੀਲੂ : ਠੀਕ ਹੈ ਜੀ
ਲਾਲਾ : ਹਰਮਨ ਤੂੰ ਇੱਥੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਜਾਇਆ ਕਰੀ ਤੇ ਸੰਗੀ ਨਾ ,
ਹਰਮਨ ਬੇਸੁਰਤ ਖੜਾ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਕਿੱਥੇ ਆਹ ਸਾਲਾ ਮੋਟਾ ਜਾ ਲਾਲਾ ਕਿੱਥੇ ਆਹ ਰੰਨ
ਲਾਲਾ ਉੱਚੀ ਬੋਲਦਾ ਹਰਮਨ ਕਿੱਧਰ ਖੋ ਗਿਆ ਜਵਾਨਾ
ਹਰਮਨ ਦੀ ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਲੜ੍ਹੀ ਟੁੱਟਦੀ ਹੈ ਤੇ ਓਹ ਕਹਿੰਦਾ ਠੀਕ ਹੈ ਜੀ
ਨੀਲੂ ਹਰਮਨ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਹਿ ਰਸੋਈ ਚ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਹਰਮਨ ਓਹਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ।
ਕਮੇਂਟ ਕਰਕੇ ਦੱਸਣਾ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗੀ ਅਗਰ ਸਹੀ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਦਸਿਓ ਫਿਰ ਅਗਲਾ ਭਾਗ ਅਪਡੇਟ ਕਰਾਂਗੇ
Last edited:
