ਮੈਂ - ਏਨੀ ਜਲਦੀ ਨੀ ਪੁੱਤ ਅਜੇ ਤਾ ਤੇਰੀ ਬੋਂਡ ਵੀ ਮਾਰਨੀ ਆ।।
ਤੇ ਓਦੇ ਚਿੱਤੜ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਹਿਲਾਇਆ
ਹੁਣ ਅੱਗੇ
।
ਰੂਬੀ - ਨਹੀਂ ਪਾਪਾ ਜੀ ਬੁੰਡ ਨੀ ।।
ਮੈਂ ਕਦੇ ਬੁੰਡ ਨੀ ਦਿੱਤੀ।।ਨਾਲੇ ਤੁਹਾਡਾ ਤਾਂ ਲਨ ਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਵਾਂ।।
ਮੈਂ - ਰੂਬੀ ਪੁੱਤ ਬੁੰਡ ਚੱ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਜਿੰਨਾ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ ਵਾਂ।ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਬੁੰਡ ਮਰਵਾ ਕੇ ਦੇਖ ਨਜਾਰਾ ਨਾ ਆਓ ਤ ਕਹੀ।।
ਰੂਬੀ - ਨਾ ਵੀ ਦਰਦ ਬਹੁਤ ਹੋਊ ਜੇ ਤੁਹਾਡਾ ਮੰਨ ਨਈ ਭਰਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਫੁੱਦੀ ਹੋਰ ਮਾਰ ਲੋ।।।
ਮੈਂ - ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਟ੍ਰਾਈ ਤਾਂ ਕਰ ਫੁੱਦੀ ਨਾਲੋ ਜਾਦਾ ਸਵਾਦ ਤੈਨੂੰ ਬੁੰਡ ਦੇਣ ਚੱ ਆਓ।।
ਏਦਾ ਮੈਂ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇੇ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਮਨਾ ਲਿਆ।।
ਰੂਬੀ - ਠੀਕ ਆ ਪਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਰਿਓ।।
ਮੈਂ - ਠੀਕ ਆ ਚਲ ਤੂੰ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਲਨ ਖੜਾ ਕਰ।।
ਰੂਬੀ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਲਨ ਨੂੰ ਹਥ ਚੱ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗੀ ਰੂਬੀ ਦੇ ਹਥ ਲਗਦਯਾ ਲਨ ਫੇਰ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ।। ਫੇਰ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਲਨ ਚੂਪਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਿੱਤਾ ।।ਰੂਬੀ ਨੇ ਲਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚੱ ਪਾਂ ਕੇੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾ ਚੂਸਿਆ ।।।
ਫੇਰ ਬਾਅਦ ਚੱ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਮੈਂ ਘੋੜੀ ਬਣਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ।।।
ਰੂਬੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹਥ ਲਾਇਆ ਤੇ ਵਿਚ ਉਂਗਲ ਪਾਈ ।।ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਨਜਾਰਾ ਜਿਹਾ ਉਣ ਲੱਗਾ ।।ਫੇਰ ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਲਨ ਪਾਂ ਕੇੇ ਗਿੱਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬਾਅਦ ਚੱ ਲਨ ਨੂ ਬੁੰਡ ਦੀ ਮੋਰੀ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ।।।
ਬੁੰਡ ਦੇ ਸੇਕ ਤੇ ਮੈਂ ਥੁੱਕ ਲਾਇਆ ਤੇ ਹੌਲੀ ਜਹੇ ਰੂਬੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਜੋਰ ਲਾਇਆ ਤਾਂ ਲਨ ਦਾ ਟੋਪਾ ਬੁੰਡ ਚੱ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ
ਰੂਬੀ - ਹਾਏ ਮੰਮੀ ਮਰ ਗਈ ਮੈਂ ਕੱਢ ਲਯੋ ਇਹਨੂੰ ਦਰਦ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦਾ ਵਾਂ।।
ਪਰ ਮੈਂ ਓਦੀ ਇਕ ਨਾ ਮੰਨੀ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਰਕੇ ਸਾਰਾ ਲਨ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰੁੱਕ ਗਿਆ।।
ਰੂਬੀ - ਤੁਸੀ ਤਾਂ ਮਾਰ ਈ ਦਿੱਤਾ ਅੱਜ ।ਏਨਾ ਦਰਦ ਓਦੋ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸ਼ੁਹਾਗਰਾਤ ਆਲੇ ਦਿਨ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਸੀਲ ਤੁੜਵਾਈ ਸੀ।।
ਮੈਂ - ਦੇਖੀ ਚਲ ਪੁੱਤ ਨਜਾਰਾ ਕਿੰਨਾ ਆਉਂਦਾ ।।
ਤੇ ਮੈਂ ਲਨ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ।।ਵਿਚੋ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਥੁੱਕ ਵੀ ਲਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਵੀ ਲਨ ਸੋਖਾ ਤੁਰਿਆ ਜਾਵੇ ।।
ਹੁਣ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਵੀ ਨਜਾਰਾ ਆਉਣ ਲਗਿਆ ਓਹ ਵੀ ਮਸਤੀ ਚੱ ਅਵਾਜਾ ਕਡਣ ਲੱਗੀ ।
ਮੈਂ ਦੋਵੇਂ ਉਂਗਲਾ ਫੁੱਦੀ ਚੱ ਪਾਂ ਕੇੇ ਲਨ ਦੀ ਸਪੀਡ ਹੋਰ ਤੇਜ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ।।।
ਹੁਣ ਮੈਂ ਰੂਬੀ ਦੇ ਵਾਲਾ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਓਦੀ ਬੁੰਡ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ।।
ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਸਹੁਰੇ ਕੋਲੋਂ ਬੁੰਡ ਮਰਵਾ ਕੇ ਬੜਾ ਮਜਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ।ਹੁਣ ਮੈਂ ਰੁੱਕ ਗਿਆ ਪਰ ਰੂਬੀ ਆਪ ਬੁੰਡ ਹਿੱਲਾ ਹਿੱਲਾ ਕੇ ਲਨ ਬੁੰਡ ਚੱ ਲੈਣ ਲੱਗੀ।।ਮੈਂ ਓਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੱ ਉਂਗਲਾ ਵੀ ਪਾਂ ਕੇੇ ਨਜਾਰੇ ਲੈਣ ਲੱਗਾ ।।
ਪਰ ਰੂਬੀ ਅਜੇ ਵ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਮੇਰੇ ਲਨ ਤੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ।।
ਕਯਾ ਕਿਆਮਤ ਨਜਾਰਾ ਸੀ।।
ਅਖੀਰ ਮੇਰੇ ਲਨ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ।ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਵੀਰਜ ਓਦੀ ਬੁੰਡ ਵਿਚ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ।।ਰੂਬੀ ਨਿਢਾਲ ਹੋ ਕੇ ਏਦਾ ਈ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਮੈਂ ਓਦੇ ਉੱਤੇ ਪੇ ਗਿਆ ।।।
ਮੈਂ - ਰੂਬੀ ਪੁੱਤ ਕਿੱਦਾ ਨਜਾਰਾ ਆਇਆ ।।
ਰੂਬੀ - ਹਾਂਜੀ ਪਾਪਾ ਜੀ ਬਹੁਤ ਨਜਾਰਾ ਆਇਆ ।।
ਰੂਬੀ ਉਠੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ।।
ਮੈਂ ਵ ਉੱਠ ਕੇ ਆਵਦੇ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਲੇਏ ਤੇ ਪੇ ਗਿਆ ।
ਰੂਬੀ - ਪਾਪਾ ਤੁਸੀ ਸੌ ਜੋਂ ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਪ ਈ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠ ਕੇ ਚੱਲ ਜਾਨਾ ਟਾਈਮ ਨਾਲ।।
ਮੈਂ - ਠੀਕ ਐ ਪੁੱਤ ।
ਰੂਬੀ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਂ ਕੇੇ ਸੌ ਗਈ ।।
ਜਦੋਂ ਮੇਰੀ ਸਵੇਰ ਜਾਗ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਥਲੇ ਗਈ ਹੋਈ ਸੀ।।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਾਰੇ ਮਹਿਮਾਨ ਵੀ ਆਪਣੇ ਘਰੋਂ ਘਰੀ ਚਲ ਗਏ ।
ਤੇ ਜੱਗਾ ਦਿਆ ਵ ਛੁੱਟੀਆਂ ਘਟ ਸੀ ਓਹ ਵੀ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ।।
।।
ਦੱਸੋ ਮਿੱਤਰੋ ਸਟੋਰੀ ਕਿਦਾ ਲੱਗੀ ।।
ਜੇ ਸਟੋਰੀ ਘੈਂਟ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਦਸੋ
ਫੇਰ ਅਗਲਾ ਪਾਰਟ ਲਿਖਦੇ ਆ
