ਫੌਜਣ ਚੜ੍ਹੀ ਗਵਾਂਢੀ ਦੇ ਧੱਕੇ ( ਭਾਗ-4)
ਜਿਵੇ ਹੀ ਹਰਮਨ ਆਇਆ । ਫੋਜਣ ਦੂਜੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਗਈ ਤੇ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਵੀ ਉਥੇ ਹੀ ਲੈ ਗਈ ।ਕੁੰਡੀ ਲਾਉਂਦੇ ਹੀ ਹਰਮਨ ਨੇ ਕੁਲਜੀਤ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੋਂ ਦੋਵੇ ਹੱਥਾ ਨਾਲ ਰੁੱਗ ਭਰ ਲਿਆ ਤੇ ਧੋਣ ਤੇ ਕਿੱਸ ਕਰਨ ਲਗਿਆ । ਉਹ ਮਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਹਾਏ ਓਏ ਰੱਬਾ ਇੰਨੀ ਪੋਲੀ ਰੰਨ ਅੱਜ ਇਹਦੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਾ ਦੇਣੀ ।ਬਾਹਰ ਸਿਮਰਨ ਬਾਰੀ ਜੋ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜੇਈ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਸੀ ਉਹਦੇ ਵਿੱਚੋ ਸਬ ਨਜਾਰਾ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ।ਹਰਮਨ ਨੇ ਜਿਆਦਾ ਦੇਰ ਨਾ ਲਾਕੇ ਕੁਲਜੀਤ ਨੰਗੀ ਕਰ ਸੁੱਟੀ । ਫੋਜਣ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਬਾਰੀ ਵੱਲ ਸੀ । ਸਿਮਰਨ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਗਰਮ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ । ਹਰਮਨ ਨੇ ਦੋਵੇ ਹੱਥ ਕੁਲਜੀਤ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖੇ ਤੇ ਨੀਚੇ ਨੂੰ ਜੋਰ ਦਿੱਤਾ । ਫੋਜਣ ਸਮਜ ਗਈ ਸੀ । ਉਹ ਨਾਲ ਹੀ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਹਰਮਨ ਦੀ ਲੋਅਰ ਉਪਰੋ ਹੀ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮਸਲਣ ਲੱਗੀ ਇਹ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਫੌਜਣ ਨੇ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਨਿਗਾ ਨਾਲ ਉੱਪਰ ਹਰਮਨ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਓਸਨੇ ਲੋਅਰ ਉਤਾਰਨ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ।
ਫੋਜਣ ਨੇ ਜਿਵੇ ਹੀ ਲੋਅਰ ਥੱਲੇ ਕੀਤਾ ਹਰਮਨ ਦਾ ਮੋਟਾ ਲੰਬਾ ਲੰਨ ਕੁਲਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਸਾਹਮਣੇ ਤਨਯਾ ਪਿਆ ਸੀ । ਕੁਲਜੀਤ ਤੋਂ ਕੰਟਰੋਲ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਹਨੇ ਫੱਟ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲੌੜਾ ਫੜ ਕਿ ਟੋਪਾ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਕਮਲਿਆ ਵਾਂਗੂ ਚੁੰਗਣ ਲੱਗੀ । ਅੱਜ ਫੋਜਣ ਪੂਰੇ ਮੂਡ ਵਿੱਚ ਸੀ । ਬਾਹਰ ਸਿਮਰਨ ਖੜੀ ਦੇ ਇਹ ਸੀਨ ਦੇਖ ਕਿ ਹੋਸ਼ ਉੱਡ ਗਏ ।ਇੱਕ ਤਾ ਏਨਾ ਵੱਡਾ ਲੰਨ ਉਪਰੋ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀ ਭੁੱਖ ।ਹਰਮਨ ਤਾ ਜਿਵੇ ਸੱਤਵੇ ਅਸਮਾਨ ਤੇ ਸੀ ।ਅਚਾਨਕ ਉਹਦੀ ਨਜ਼ਰ ਬਾਰੀ ਵਿੱਚ ਖੜੀ ਸਿਮਰਨ ਤੇ ਗਈ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਵੀ ਦੇਖ ਲਿਆ ਉਹਨੇ ਨੀਵੀ ਪਾ ਲਈ ਪਰ ਓਥੋ ਗਈ ਨਹੀਂ । ਓਸਨੇ ਜਿਵੇ ਹੀ ਨੀਵੀਂ ਚੱਕੀ ਹਰਮਨ ਨੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕਿ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਦੇਖ ਆਪਣੀ ਮਾ ਵੱਲ! ਨਾਲ ਹੀ ਓਸਨੇ ਫੋਜਣ ਦਾ ਸਿਰ ਫੜਕੇ ਲੰਨ ਹਲਕ ਤੱਕ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ।ਕੁਲਜੀਤ ਤੜਫ ਉੱਠੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋ ਕੱਢ ਕੇ ਉੱਪਰ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ । ਅੱਜ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਸਬ ਮਾਫ਼ ਸੀ । ਸਾਹ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾਇਆ ਤੇ ਚੁੰਗਣ ਲੱਗੀ । ਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਇਹ ਸਬ ਦੇਖ ਕਿ ਅਜੀਬ ਹੀ ਲੋਰ ਚੜ ਰਹੀ ਸੀ । ਹਰਮਨ ਸਿਮਰਨ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕਿ ਮੁਸਕਰਾ ਰਿਆ ਸੀ ਤੇ ਸਿਮਰਨ ਲਗਾਤਾਰ ਬੇਸ਼ਰਮਾ ਵਾਂਗ ਖੜੀ ਸਬ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ।
ਹਰਮਨ ਨੇ 10 ਕੁ ਮਿੰਟ ਚੁੰਗਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੁਲਜੀਤ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕੀਤਾ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਬੈਡ ਤੇ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ । ਹੁਣ ਫੋਜਣ ਆਪਣੇ ਦਿਓਰ ਦੇ ਥੱਲੇ ਲੱਤਾ ਖੋਲ੍ਹੀ ਪਈ ਸੀ ਕੇ ਕਦੋ ਉਹ ਉਹਦੇ ਅੰਦਰ ਧੱਕੇ । ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਕੋਈ ਕਾਹਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਅੱਜ ਉਹ ਫੌਜਣ ਦੇ ਅੰਗ ਅੰਗ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਆਇਆ ਸੀ । ਉਹ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਦੇ ਉੱਤੇ ਸੀ ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਹੋਇਆ ਮੁੰਮੇ ਮਸਲ ਰਿਆ ਸੀ । ਕੁਲਜੀਤ ਦੇ ਭਾਰੇ ਮੰਮੇ ਉਹਦੇ ਹੱਥਾ ਵਿੱਚ ਪੂਰੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਹੇ ।ਉਹ ਸਿਸਕੀਆ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ ਅੱਜ ਓਹਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਡਰ ਨਹੀਂ ਸੀ । ਜਿਵੇ ਹੀ ਲੰਨ ਦਾ ਟੋੱਪਾ ਉਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨਾਲ ਟੱਚ ਹੁੰਦਾ ਉਹਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅੱਗ ਭੜਕ ਉੱਠਦੀ ਤੇ ਉਹ ਹਰਮਨ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਖਰੂੰਡ ਮਾਰਦੀ ।ਹੁਣ ਗੱਲ ਉਹਦੇ ਵੱਸੋ ਬਾਹਰ ਸੀ ਉਹਨੇ ਹਰਮਨ ਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ-ਹਰਮਨ ਚੋਦ ਦੇ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਨਾ ਤੜਫਾ!
ਹਰਮਨ ਨੇ ਡੋਡਾ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕੀਤਾ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ।
ਫੋਜਣ-ਆਹ….
ਨਾਲ ਹੀ ਹਰਮਨ ਨੇ ਦੂਜਾ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਸਾਰਾ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ।
ਕੁਲਜੀਤ ਨੂੰ ਜਿਵੇ ਸਵਰਗ ਮਿਲ ਗਿਆ ਉਹਨੇ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ । ਹਰਮਨ ਲਗਤਾਰ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰ ਰਿਆ ਸੀ ।
ਫੋਜਣ- ਹਾਏ … ਆਹ !!! ਚੋਦ ਦੇ! ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ… ਆਹਹ…!
ਹਰਮਨ- ਕਿਊ ਭਾਬੀ ਫ਼ੌਜੀ ਵੱਜਦਾ ਬੱਚੇਦਾਨੀ ਨਾਲ!
ਫੌਜਣ- ਹਾਏ!ਆਹ! ਪੁੱਛ ਨਾ ਬੱਸ ਕਿੱਥੋ ਤੱਕ ਵੱਜਦਾ!
ਹਰਮਨ- ਫ਼ੌਜੀ ਦੀ ਰੰਨ ਚੋਦਣ ਦਾ ਵੀ ਵੱਖਰਾ ਹੀ ਮਜ਼ਾ ਭਾਬੀ..
ਫੋਜਣ- ਅੱਛਾ ਉਹ ਕਿਵੇ!
ਹਰਮਨ- ਤੇਰਾ ਫ਼ੌਜੀ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਘੂਸਾ ਸਮਜਦਾ ਦੇਖ ਉਹਦੀ ਆਵਦੀ ਰੰਨ ਦਿਓਰ ਥੱਲੇ ਨੰਗੀ ਹੋਈ ਪਈ ਆ! ਹਰਮਨ ਨੇ ਇਕ ਘੱਸਾ ਜ਼ੋਰ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਮਾਰਿਆ..
ਫੋਜਣ ਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਕਾਮ ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਓਹਨੂੰ ਕੋਈ ਫਿਕਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੌਣ ਕੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ
ਫੋਜਣ- ਅੱਛਾ ਪੈਣਾ ਹੀ ਆ ਦਿਓਰ ਥੱਲੇ ਤਸੱਲੀ ਹੀ ਦਿਓਰ ਨੇ ਕਰਾਈ ਆ !
ਹਰਮਨ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਫੋਜਣ ਦਿਆ ਗੱਲ਼ਾ ਸੁਣ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਜੋਸ਼ ਜਿਹਾ ਮਿਲਦਾ ।
ਹਰਮਨ-ਦੇਖੀ ਚੱਲ ਫ਼ੌਜੀ ਦੇ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ਤੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਕਿਲ੍ਹਾ ਬਣਾ ਦੇਣਾ ।
ਫੋਜਣ- ਬਣਾ ਦੇ ਹਰਮਨ ਹੁਣ ਸਬ ਤੇਰਾ ਆ ਓਹਨੂੰ ਵੈਸੇ ਵੀ ਮੇਰੀ ਕਦਰ ਨੀ ।
ਕੁਲਜੀਤ ਬੈਡ ਤੋਂ ਚਿੱਤੜ ਚੁੱਕ ਚੁੱਕ ਕੇ ਦਿਓਰ ਦੇ ਘੱਸਿਆ ਦਾ ਮਜ਼ਾ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ । ਬਾਹਰ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਹੱਥ ਵੀ ਲੱਤਾ ਵਿਚਾਲੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਸੀ ਉਹ ਵੀ ਪੂਰੇ ਮਜ਼ੇ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ । ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਿਆ ਆਵਾਜ਼ਾ ਓਹਨੂੰ ਲੋਰ ਚੜਾ ਰਹੀਆਂ ਸੀ । ਹਰਮਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਦੀਆ ਦੋਵੇ ਲੱਤਾ ਚੱਕ ਕੇ ਮੋਢਿਆਂ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਲਈਆ ਤੇ ਘੱਸਿਆ ਦੀ ਸਪੀਡ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ । ਕੁਲਜੀਤ 2 ਵਾਰ ਝੜ ਚੁੱਕੀ ਸੀ । ਪਰ ਹਰਮਨ ਰੁੱਕਣ ਦਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੈ ਰਿਹਾ ਉਹ ਪਿੱਛਲੇ ਵੀਹ ਮਿੰਟ ਤੋਂ ਫੋਜਣ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਰਿਆ ਸੀ ਦੋਵੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਇਕਮਿਕ ਹੋਏ ਪਏ ਸੀ । ਕੁਲਜੀਤ ਦੀਆ ਸਿਸਕੀਆ ਹੁਣ ਚੀਕਾ ਬਣ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸੀ ।
ਹਰਮਨ ਨੇ ਸਾਹ ਦੇਣ ਲਈ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਡਿਆ ਤੇ ਘੋੜੀ ਬਣਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਫੋਜਣ ਝੱਟ ਘੋੜੀ ਬਣ ਗਈ ਹਰਮਨ ਨੇ ਕੋਈ ਦੇਰ ਨਾ ਲਾਈ ਤੇ ਇੱਕੋ ਘੱਸੇ ਵਿੱਚ ਲੰਨ ਫਿਰ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ । ਹਰਮਨ ਨੇ ਫੋਜਣ ਵਾਲ਼ਾਂ ਤੋਂ ਫੜ ਲਈ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲਗਿਆ । ਫੋਜਣ ਦੀਆ ਚੀਕਾ ਭਰ ਖੜੀ ਉਹਦੀ ਕੁੜੀ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਤਪ ਟੱਪ ਟੱਪ ਦੀ ਅਵਾਜ ਲਗਾਤਾਰ ਗੂਜ ਰਹੀ ਸੀ । ਕੁਲਜੀਤ ਬਣੀ ਤਾ ਘੋੜੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹਦੀਆ ਲੱਤਾਂ ਨੇ ਹਰਮਨ ਦੇ ਘੱਸਿਆ ਦਾ ਭਾਰ ਜਿਆਦਾ ਦੇਰ ਨਾ ਝੱਲਿਆ । ਮਾਰ ਮਾਰ ਘੱਸੇ ਓਸਨੇ ਫੋਜਣ ਬੌਂਦਲਾ ਦਿਤੀ ਸੀ । ਓਹਦੀਆ ਲੱਤਾ ਖੁੱਲ ਕਿ ਡੱਡੂ ਵਾਂਗੂ ਹੋ ਗਈਆ ਸੀ । ਹੁਣ ਹਰਮਨ ਦਾ ਵੀ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ । ਉਹਨੇ ਘੱਸਿਆ ਦੀ ਸਪੀਡ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਫੋਜਣ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ।ਤੇ ਓਸੇ ਤਰਾ ਉਹਦੇ ਉੱਪਰ ਲੰਬਾ ਪੈ ਕੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲੱਗਾ ।ਲੰਨ ਅਜੇ ਵੀ ਅੰਦਰ ਹੀ ਸੀ ।
ਹਰਮਨ ਮੂਧੀ ਪਈ ਫੋਜਣ ਦੇ ਅੰਗਾ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਕੁਲਜੀਤ ਦੀ ਵੀ ਪੂਰੀ ਬੱਸ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਉਹ ਬੱਸ ਆਨੰਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ ।ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਹਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਫਿਰ ਖੜਾ ਹੋਣ ਲਗਿਆ ਫੋਜਣ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਦੇ ਹੀ ਉਹ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਖਿਸਕ ਗਈ ਉਹਦੀ ਬੱਸ ਸੀ ।
ਹਰਮਨ ਬੱਸ ਬਾਕੀ ਫਿਰ ਕਦੇ ਕਰਲੀ ਸਰੀਰ ਟੁੱਟ ਰਿਆ ਸਾਰਾ ਮੈਂ ਆਰਾਮ ਕਰਨਾ ।
ਹਰਮਨ- ਭਾਬੀ ਇਕ ਵਾਰ ਬੱਸ
ਫੋਜਣ- ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਕਰ !ਕੱਲ ਪੱਕਾ ਹੁਣ ਸੌ ਲੈਣ ਦੇ ਜਾਂਦਾ ਬੂਹਾ ਬੰਦ ਕਰਜ਼ੀ ਓਦਰ ਸਿਮਰਨ ਪਈ ਆ ਮੈਂ ਇਥੇ ਹੀ ਸੋਣਾ ।
ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਇੱਕੋ ਦਮ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਉਹ ਤੇ ਬਾਰੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਖੜੀ ਸਬ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ।
ਹਰਮਨ ਚੰਗਾ ਭਾਬੀ ਕਹਿਕੇ ਉਠਿਆ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਸਿਮਰਨ ਵੱਲ ਨੂੰ ਭੱਜਿਆ ।ਬੂਹਾ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਸਿਮਰਨ ਉਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜੀ ਸੀ ਦੋਵੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਹੀ ਦੇਖ ਰਹੇ ਸੀ ।ਹਰਮਨ ਨੇ ਅਜੇ ਲੋਅਰ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਸੀ ਉਹ ਅਜੇ ਨੰਗਾ ਹੀ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਸਿਮਰਨ ਦਾ ਧਿਆਨ ਉਹਦੇ ਮੋਟੇ ਲੰਨ ਤੇ ਸੀ । ਹਰਮਨ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਸਿਮਰਨ ਨੀਵੀਂ ਪਾਈ ਖੜੀ ਸੀ ।ਹਰਮਨ ਨੇ ਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਬਾਹੋ ਫੜਿਆ ਤੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਲੈ ਤੁਰਿਆ ਸਿਮਰਨ ਵੀ ਕੁੱਜ ਨਹੀਂ ਬੋਲੀ ਤੇ ਹਰਮਨ ਦੇ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਚਲੀ ਗਈ । ਹਰਮਨ ਨੇ ਕੁੰਡੀ ਲਾਈ ਤੇ ਸਿਮਰਨ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਨੀਵੀਂ ਪਾਈ ਖੜੀ ਸੀ ।
