ਭਾਗ ਦਸ
ਅਸੀਂ ਘਰੇ ਆ ਗਏ ਅਤੇ ਵੀਰਪਾਲ fresh ਹੋਣ ਲਈ ਬਾਥਰੂਮ ਵੱਲ ਗਈ ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਵੀਰਪਾਲ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈ ਬਾਥਰੂਮ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਨਣ ਲੱਗਾ ।
ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਇਹ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਬਲਕਿ ਵੀਰਪਾਲ ਜੱਗੂ ਨਾਲ ਫੋਨ ਤੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ । ਮੈ ਹੋਰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਗੱਲ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਵੀਰਪਾਲ ਜੱਗੂ ਨੂੰ ਮਨਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਕਿਵੇਂ ਅੱਜ ਓਹ ਓਹਨੂੰ ਮਿਲੇ ਪਰ ਜੱਗੂ ਅੱਗੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਅਖੀਰ ਜੱਗੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰਾ ਇਹ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕੇ ਮੈ ਅੱਜ ਹੀ ਪਿੰਡ ਚਲਿਆ ਜਾਵਾਂ। ਸ਼ਾਇਦ ਜੱਗੂ ਦਾ ਚਾਚਾ ਬਿਮਾਰ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਓਹਦਾ ਧਿਆਨ ਸੈਕਸ ਵੱਲ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਆਵਦੇ ਚਾਚੇ ਵੱਲ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸੁਨਹਿਰੀ ਮੌਕਾ ਸੀ।
ਜੱਗੂ ਨੇ ਪੁਸ਼ਿਆ ਕਿ ਦੱਸੋ ਕਿ ਸਕੀਮ ਆ ਅੱਜ ਰਾਤ ਦੀ ?
ਵੀਰਪਾਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਰਾਤ ਨੂੰ 12:30 ਮੇਨ ਸਵਿੱਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿਆਂਗੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਘਰ ਚ ਹਨੇਰਾ ਹੋਜੂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਰੂਮ ਦੇ ਨਾਲ ਵਾਲੇ ਰੂਮ ਵਿਚ ਆ ਜਾਵਾਂਗੀ । ਜੱਗੂ ਨੇ ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਜੱਗੂ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਓਹਨੂੰ ਮੇਰਾ ਡਰ ਵੀ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਜੱਗੂ ਨੇ ਵੀਰਪਾਲ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈ ਆ ਤਾਂ ਜਾਵਾਂਗਾ ਪਰ ਆਪਾ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਸੈਕਸ ਦੌਰਾਨ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ okk । ਅਤੇ ਹਾਂ ਆਪਾਂ ਫੋਨ ਤੇ ਵੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ okk ਕਿਉਂਕਿ ਜੇਕਰ ਤੇਰੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਦੋਸਤ ਫਿੱਕ ਪੈ ਸਕਦਾ।
ਵੀਰਪਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਗਈ ।
ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਹੋ ਗਈ ਜੋ ਗੱਲ ਦਾ ਡਰ ਸੀ ਓਹੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ । ਪਰ ਮੈ ਸੋਚ ਲਿਆ ਕੇ ਮੈ ਹੀ ਵੀਰਪਾਲ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਾਂਗਾ।
ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸ ਭੈਣ ਨੂੰ ਮੈ ਏਨੀ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਮੰਨਦਾ ਸੀ ਓਹ ਚਾਲੂ ਜੁਗਾੜ ਨਿੱਕਲੂ। ਪਰ ਮੈਂ ਸੋਚ ਲਿਆ ਕੇ ਆਵਦੀ ਭੈਣ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਪਿਆਸ ਮੈ ਆਵਦੇ ਲੰਨ ਨਾਲ ਬੁਝਾਉਂਗਾ ।
ਰਾਤ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਡਿਨਰ ਕੀਤਾ। ਵੀਰਪਾਲ ਜੱਗੂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾ ਰਹੀ ਸੀ ਵੀਰਪਾਲ ਭੈਣ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਰੋਟੀ ਖਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਓਹਨੂੰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਖਾਂਸੀ ਆ ਗਈ
ਜੱਗੂ ਨੇ ਪਾਣੀ ਚੱਕ ਕੇ ਕਿਹਾ ਲਵੋ ਭੈਣੇ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲਵੋ ਵੀਰਪਾਲ ਨੇ ਵੀ ਧੰਨਵਾਦ ਵੀਰੇ ਕਿਹਾ ।
ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕੇ ਵੀਰਪਾਲ ਨੂੰ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਚਾਹੇ ਓਹ ਓਹਦੇ ਭਰਾ ਦਾ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ।
ਕਿਰਨ ਦਾ exam ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਗੇ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਓਹਦਾ ਧਿਆਨ ਹੁਣ ਸਿਰਫ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵੱਲ ਸੀ । ਪਰ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਮੇਰੇ ਭੈਣ ਦੇ ਗੁੰਦਵੇਂ ਸ਼ਰੀਰ ਵੱਲ ਸੀ।
ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਵੱਲ ਹੋ ਗਏ । ਮੈ ਹਜੇ ਸੋਚ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੇ ਏਨਾ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕਾਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦਸ ਵਜੇ ਜੱਗੂ ਕੇ ਘਰੋਂ ਫੋਨ ਆ ਗਿਆ ਕੇ ਓਹਦੇ ਚਾਚਾ ਜੀ ਜਿਆਦਾ ਬੀਮਾਰ ਹਨ ਇਸ ਕਰਕੇ ਜੱਗੂ ਨੂੰ ਹੁਣੇ ਹੀ ਆਉਣਾ ਪਵੇਗਾ । ਜੱਗੂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਮੈਂ ਵੀ ਜੱਗੂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਰੋਕਿਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਬਾਈਕ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਜੱਗੂ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ।
ਵੀਰਪਾਲ ਅਤੇ ਕਿਰਨ ਉੱਪਰ ਹੀ ਸਨ । ਜੱਗੂ ਨੂੰ ਆਵਦੇ ਚਾਚਾ ਜੀ ਦੇ ਫ਼ਿਕਰ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਓਹ ਕਿਰਨ ਅਤੇ ਵੀਰਪਾਲ ਨੂੰ ਬਿਨਾ ਮਿਲੇ ਹੀ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ ਮੈ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਜੱਗੂ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕਿਸੇ ਚੀਜ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਹੋਵੇ ਦਸੀਂ ।
ਜੱਗੂ ਬਾਈਕ ਲੈਕੇ ਪਿੰਡ ਚਲਾ ਗਿਆ
ਮੈਨੂੰ ਜੱਗੂ ਦੇ ਚਾਚੇ ਦੇ ਬਿਮਾਰ ਹੋਣ ਦਾ ਦੁੱਖ ਵੀ ਸੀ ।
ਪਰ ਮਨੋ ਮਨੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਸੀ ਕੇ ਮੇਰੇ ਰਾਹ ਚ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਜੱਗੂ ਸੀ ਓਹ ਹੁਣ ਚਲਾ ਗਿਆ । ਮੈਂ ਇਸ ਰਾਤ ਨੂੰ ਯਾਦਗਾਰ ਬਣਾਉਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਮੈ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਗਿਆ ਚਾਹ ਬਣਾਈ ਅਤੇ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਅਫੀਮ ਖਾ ਲਈ । ਅਤੇ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਚਾਹ ਪੀ ਲਈ । ਸ਼ਰੀਰ ਖਿੜਨ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਮੈ ਹੁਣ ਵੀਰਪਾਲ ਭੈਣ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ
