ਭਾਗ - ਚੌਥਾ
ਜੀਤੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਪਿੱਛਲੇ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਚ ਹੋਈਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ.. ਕਦੇ ਉਸਨੂੰ ਜੋਰੇ ਦੁਆਰਾ ਉਸਨੂੰ ਫੜਨਾ ਯਾਦ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਰਾਮੇ ਦਾ ਵੱਡਾ ਤੇ ਮੋਟਾ ਲੱਨ ਯਾਦ ਕਰ ਉਸਦੇ ਲੂੰ ਕੰਡੇ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ.. ਹੁਣ ਤੱਕ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤਰੀਕੇ ਆਪਣੀ ਕਾਮ ਵਾਸਨਾ ਦਬਾਈ ਬੈਠੀ ਸੀ ਪਰ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨਾਂ ਚ ਹੋਈਆਂ ਇਹ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੇ ਉਸਦਾ ਮਨ ਬੇਚੈਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ।
ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਵੇਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰ ਦਾ ਹੀ ਰਾਮਾ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀ ਦਿਖਿਆ ਸੀ.. ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਉਂ ਉਸਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਜਿਹੀ ਸੀ.. ਕੰਮ ਕਾਰ ਨਬੇੜ ਨਹਾ ਧੋ ਕਿ ਉਸਨੇ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦਾ ਕਮੀਜ ਜਿਸਦੇ ਉੱਤੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਫੁੱਲ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਤੰਗ ਜਿਹੀ ਪਜਾਮੀ ਜਿਸਨੇ ਉਸਦੇ ਗੋਰੇ ਤੇ ਭਰਵੇਂ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟਿਆ ਸੀ ਉਹ ਪਾ ਲਈ ਸੀ.. ਚੁੰਨੀ ਉਸਨੇ ਖਿੱਚਕੇ ਗਲ ਚ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਜਦ ਵੀ ਉਹ ਝੁੱਕਦੀ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਹਿੱਕ ਚ ਲੁਕੀ ਸੁਨਿਹਰੀ ਗਾਨੀ ਲਮਕਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਕਮੀਜ ਦਾ ਗਲਾ ਵੱਡਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸਦੀਆਂ ਮੰਮਿਆਂ ਵਿਚਲੀਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਗੋਲਾਈਆਂ ਸਾਫ ਨਜਰ ਆਉਂਦੀਆਂ.. ਅੱਗੇ ਉਹ ਚੁੰਨੀ ਦਾ ਬੜਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੀ ਪਰ ਅੱਜ ਉਸਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀ ਸੀ.. ਜਿਹਨਾਂ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਲੁਕਾ-2 ਰੱਖਦੀ ਸੀ ਅੱਜ ਉਹਨਾਂ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਉਸਦਾ ਮਨ ਮਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਪਰ ਰਾਮਾ ਅੱਜ ਦਿਖਾਈ ਨੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.. ਦੋਵੇਂ ਸੱਸ ਨੂੰਹ ਵਿਹੜੇ ਚ ਬੈਠੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਲਸਣ ਛਿੱਲਦੀ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ " ਕੀ ਗੱਲ ਮੰਮੀ ਅੱਜ ਰਾਮਾ ਨੀ ਆਇਆ "
ਸੱਸ ਨੇ ਅੱਗੋਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ " ਪਤਾ ਨੀ ਸਵੇਰ ਦਾ ਨਿੱਕਲਿਆ ਰੇਹੜੀ ਲੈਕੇ ਕਿੱਧਰ ਰਹਿ ਗਿਆ ਮੱਝਾਂ ਵੀ ਭੁੱਖੀਆਂ ਖੜੀਆਂ "
ਜੀਤੀ ਕੁੱਝ ਬੋਲਦੀ ਉਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਗੇਟ ਖੁੱਲਣ ਦੀ ਅਵਾਜ ਆਈ ਤੇ ਰਾਮਾ ਕੱਖਾਂ ਦੀ ਰੇਹੜੀ ਲੈ ਅੰਦਰ ਆ ਵੜਿਆ.. ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਜੀਤੀ ਦੀ ਸੱਸ ਬੋਲੀ " ਲੈ ਆ ਗਿਆ ਬਹੁਤ ਲੰਮੀ ਉਮਰ ਏ "
ਜੀਤੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਵੀ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਫੈਲ ਗਈ ਇੱਕ ਵਾਰ ਰਾਮੇ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਮਿਲੀਆਂ ਪਰ ਰਾਮੇ ਨੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਹੱਸਦੀ ਦੇਖ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਫੇਰ ਲਈਆਂ.. ਉਹ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਕਰਲੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਸੀ... ਜੀਤੀ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਉੱਠੀ ਤੇ ਰਾਮੇ ਵੱਲ ਤੁਰਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ " ਰਾਮੇ ਕਿੱਥੇ ਸੀ ਸਵੇਰ ਦਾ ਮੱਝਾਂ ਵੀ ਭੁੱਖੀਆਂ ਖੜੀਆਂ "
ਰਾਮਾ ਬਿਨਾਂ ਉਸ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਮਿਲਾਏ ਕੱਖ ਰੇਹੜੀ ਤੋ ਉਤਾਰ ਟੋਕੇ ਆਲੀ ਮਸ਼ੀਨ ਅੱਗੇ ਸੁੱਟਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਉਹ ਭਾਬੀ ਨਾਲਦੇ ਪਿੰਡ ਕਬੱਡੀਆਂ ਸੀ ਅੱਜ ਉੱਥੇ ਗਿਆ ਸੀ ਬੱਸ ਹੁਣੇ ਰਜਾ ਦਿੰਨਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਸੱਜਰ ਸੂਈਆਂ "
ਜੀਤੀ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਮੁਸਕੁਰਾਈ ਤੇ ਬੋਲੀ " ਚੱਲ ਟੋਕਾ ਕਰਕੇ ਪਾਦੇ ਮੱਝਾਂ ਨੂੰ ਮੈ ਚਾਹ ਧਰਦੀ "
ਐਨੀ ਗੱਲ ਆਖ ਜੀਤੀ ਮੁੜ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ... ਨੀਵੀਂ ਪਾਕੇ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਰਾਮੇ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਜੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਚਲੇ ਗਈ.. ਇੰਝ ਜਾਪਿਆਂ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਜੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਹੁਲਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਰਾਤ ਵਾਲੇ ਹੁਲਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਰਹੀਆਂ ਹੋਣ.. ਜੀਤੀ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਵੀ ਜਾਣੇ ਅਣਜਾਣੇ ਉਸਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਦੇ ਹੁਲਾਰਿਆਂ ਚ ਉਸਨੂੰ ਮੜਕ ਵੱਧ ਜਾਪ ਰਹੀ ਸੀ.. ਰਸੋਈ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫਰ ਤਹਿ ਕਰਦਿਆਂ ਜੀਤੀ ਨੇ ਵੀ ਲੱਕ ਮਟਕਾਉਣ ਚ ਕੋਈ ਕਸਰ ਬਾਕੀ ਨਾ ਛੱਡੀ.. ਅੱਗੇ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਆਪਣਾ ਮਟਕਦਾ ਲੱਕ ਲੁਕਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਦੀ ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਰਸੋਈ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫਰ ਕਦੇ ਨਾ ਹੀ ਮੁੱਕੇ ਤੇ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਇੰਝ ਹੀ ਲੱਕ ਦੇ ਦੀਦਾਰ ਕਰਾਂਉਦੀ ਰਹੇ.. ਰਸੋਈ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਕੋਲੇ ਪਹੁੰਚ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ ਗਰਦਨ ਘੁਮਾਕੇ ਰਾਮੇ ਵੱਲ ਦੇਖਿਅ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਅੰਦਾਜੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਹੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਜੀਤੀ ਤੇ ਰਾਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮਿਲੀਆਂ ਤਾਂ ਜੀਤੀ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਈ.. ਰਾਮਾ ਸਮਝ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਕਿ ਜੀਤੀ ਵੱਲੋ ਉਸਨੂੰ ਹਰੀ ਝੰਡੀ ਮਿਲ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਇਸ ਘਰ ਲਈ ਸਤਿਕਾਰ ਸੀ... ਉਹ ਨਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਓਸੇ ਘਰ ਦੀ ਇੱਜਤ ਨਾਲ ਰੰਗਰਲੀਆਂ ਮਨਾਵੇ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸਹਾਰਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.. ਪਰ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜੀਤੀ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਸੀ ਜਿਹੜੀ ਡੁੱਲ-2 ਪੈਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾਮਾ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਮਰਦ ਟੀਸੀ ਦੇ ਬੇਰ ਵਰਗੀ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਥੱਲੇ ਪਾਉਣ ਲਈ ਤਰਸੇ ਫਿਰਦੇ ਸੀ.. ਪਰ ਉਹੀ ਟੀਸੀ ਵਾਲਾ ਬੇਰ ਆਪ ਟੁੱਟਕੇ ਉਸਦੀ ਝੋਲੀ ਡਿੱਗਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ਸੀ... ਇਹੀ ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਉਧੇੜ ਬੁਣ ਕਰਦਾ ਰਾਮਾ ਟੋਕਾ ਟੁੱਕ ਡੰਗਰਾਂ ਨੂੰ ਕੱਖ ਪਾਉਣ ਲੱਗਾ ।
ਜੀਤੀ ਚਾਹ ਬਣਾਕੇ ਵਿਹੜੇ ਚ ਲੈ ਆਈ ਤੇ ਗਲਾਸ ਭਰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦੂਜਾ ਆਪਣੇ ਲਈ ਭਰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ.. ਉਸਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਵਾਰ-2 ਸਾਹਮਣੇ ਚੱਠੇ ਕੋਲ ਨਹਾ ਰਹੇ ਰਾਮੇ ਤੇ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ.. ਜਿਸਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਕੇਵਲ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਪਰਨਾ ਲਪੇਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ.. ਰਾਮਾ ਵੀ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੀਤੀ ਉਸਨੂੰ ਹੀ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ ਏਸੇ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਲੱਨ ਚ ਵੀ ਤਣਾਅ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.. ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਘੁੰਮਕੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਦਰਸ਼ਣ ਕਰਾ ਹੀ ਦੇਵੇ ਪਰ ਉਹ ਖੁਦ ਨੂੰ ਰੋਕ ਰਿਹਾ ਸੀ.. ਉਸਨੇ ਪੂਰਾ ਸਮਾਂ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਹੀ ਜੀਤੀ ਉਨਾਂ ਵੱਲ ਰੱਖੀ ਤੇ ਆਖਰ ਨਹਾਕੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਚਾਹ ਪੀਣ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ.. ਜੀਤੀ ਥੋੜੀ ਨਿਰਾਸ਼ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਰਾਮੇ ਦੀ ਝਿਜਕ ਨੂੰ ਸਮਝ ਰਹੀ ਸੀ... ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਆਉਂਦਾ ਦੇਖ ਜੀਤੀ ਉੱਠੀ ਤੇ ਚਾਹ ਲੇ ਆਈ... ਰਸੋਈ ਚ ਜਾਂਦੇ ਵੇਲੇ ਜੀਤੀ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਪੁਰਾ ਢਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਜਦੋ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤਾਂ ਨਜਾਰਾ ਹੋਰ ਸੀ... ਚੁੰਨੀ ਗਲ ਵਿੱਚ ਸੀ ਤੇ ਮੰਮੇ ਕਿਸੇ ਪਹਾੜ ਦੀ ਚੋਟੀ ਵਾਂਗ ਖੜੇ ਸੀ... ਰਾਮੇ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਸਦੀ ਗੋਰੀ ਹਿੱਕ ਦੀਆਂ ਗੋਲਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਗਵਾਚੀ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚੇਨ ਤੇ ਗਈ ਪਰ ਦੂਜੇ ਹੀ ਪਲ ਉਹ ਚਾਹ ਦਾ ਗਲਾਸ ਫੜ ਮੰਜੇ ਕੋਲ ਪਈ ਪੀੜੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ.. ਜੀਤੀ ਵੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਨ ਲੱਗੀ.. ਕਦੇ-2 ਰਾਮੇ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਜੀਤੀ ਦੇ ਪਜਾਮੀ ਚ ਘੁੱਟੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀ ਪਰ ਹਰ ਵਾਰ ਜੀਤੀ ਉਸਦੀਆਂ ਨਜਰਾਂ ਫੜ ਲੈਦੀ ਤੇ ਮੁਸਕੁਰਾ ਦਿੰਦੀ.. ਜੀਤੀ ਤਾਂ ਮਨੋਮਨ ਰਾਮੇ ਅੱਗੇ ਆਪਣਾ ਆਪ ਵਿਛਾਉਣ ਲਈ ਜਿਵੇ ਤਿਆਰ ਬੈਠੀ ਸੀ.. ਰਾਤ ਦੇ ਉਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੇ ਉਸਦੀ ਦਬਾਈ ਹੋਈ ਰੀਝ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਹੁਲਾਰਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਸੀ... ਉਸਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਵਾਰ-2 ਰਾਮੇ ਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਭਾਂਵੇ ਪਜਾਮੇ ਦੇ ਪਰਦੇ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਕੁੱਝ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਪਰਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੁਕੇ ਖਜਾਨੇ ਦੇ ਦਰਸ਼ਣ ਉਹ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ.. ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਹ ਖਜਾਨਾ ਹਰ ਮਰਦ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਏਸ ਖਜਾਨੇ ਦੀ ਮਾਲਕਣ ਬਣਨ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਉਹ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ.. ਜਦੋਂ ਵੀ ਰਾਤ ਵਾਲਾ ਸੀਨ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦਾ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਲੈਂਦੀ.. ਸੋਚਾਂ ਚ ਡੁੱਬੀ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਅਵਾਜ ਨੇ ਹਲੁਣਿਆਂ ਜੋ ਪਿੰਡ ਚ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ.. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਤੁਰੀ ਤਾਂ ਰਾਮਾ ਵੀ ਨਾਲ ਖੜਾ ਹੋ ਬੋਲਿਆ " ਚੰਗਾ ਚਾਚੀ ਮੈ ਵੀ ਘਰ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਆਵਾਂ "
ਰਾਮੇ ਦੇ ਬੋਲ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਜਹਿਰ ਵਰਗੇ ਲੱਗੇ ਉਹ ਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਰਾਮਾ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਤੇ ਉਹ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਖੁੱਲਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਕਰੇ.. ਪਰ ਹੁਣ ਜਦੋ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਘਰ ਜਾਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਜੀਤੀ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਗੁੱਸੇ ਚ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਪਰ ਰਾਮੇ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਵੀ ਅਸਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਹ ਉੱਠਕੇ ਤੁਰ ਪਿਆ.. ਜੀਤੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਗੁੱਸੇ ਚ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ.. ਉਹ ਉੱਠੀ ਤੇ ਰਸੋਈ ਚ ਵੜ ਰਾਤ ਦੀ ਸਬਜੀ ਵਾਸਤੇ ਪਿਆਜ ਸਵਾਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ।
ਉਹ ਅਜੇ ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਉਧੇੜ ਬੁਣ ਹੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣਾ ਗੇਟ ਫੇਰ ਖੁੱਲਣ ਦੀ ਅਵਾਜ ਆਈ.. ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਜਿਵੇਂ ਵਾਪਿਸ ਆ ਹੀ ਗਈ.. ਉਸਨੇ ਫਟਾਫਟ ਰਸੋਈ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਕੇ ਦੇਖਿਆ ਗੇਟ ਕਿਸਨੇ ਖੋਲਿਆ... ਗੇਟ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜੋਰੇ ਨੂੰ ਆਉਦਾ ਦੇਖ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਹ ਉਦਾਸ ਜਰੂਰ ਹੋਈ ਪਰ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਰਾਮਾ ਨਹੀ ਤਾਂ ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋਰਾ ਵੀ ਉਸਦੇ ਹੁਸਨ ਦਾ ਕਦਰਦਾਨ ਸੀ.. ਉਹ ਅੱਗੇ ਸੋਚਦੀ ਉਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜੋਰੇ ਦੀ ਅਵਾਜ ਉਸਦੀ ਕੰਨੀ ਪਈ " ਕੀ ਹਾਲ ਏ ਭਾਬੀ ਚਾਚੀ ਨੀ ਦਿਖਦੀ ਕਿੱਧਰ ਏ "
ਜੋਰੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਦੋਵੇ ਬਾਹਾਂ ਕੱਛਾਂ ਚ ਦੇ ਜੀਤੀ ਤਾਹਨਾ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ " ਕਿਉ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਓ ਵੀਰ ਜੀ ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਦੇਖਕੇ ਈ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਆਏ ਤੁਸੀਂ "
ਜੀਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਜੋਰਾ ਉਸਦੇ ਬਿਲਕੁੱਲ ਕੋਲ ਆਕੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਧਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਜੇ ਸਭ ਜਾਣਦੀ ਹੀ ਏ ਫੇਰ ਕਰਦੇ ਜੇਠ ਦਾ ਚਿੱਤ ਰਾਜੀ "
ਜੀਤੀ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਮੁਸਕਰਾਈ ਤੇ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਲੱਕ ਤੋਂ ਹਟਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ " 5000 ਦੇਕੇ ਹੀ ਚਿੱਤ ਰਾਜੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਫਿਰਦੇ ਹੋ ਕੰਮ ਦੱਸੋ ਕੀ ਏ ਤੁਸੀ "
ਜੋਰਾ ਥੋੜਾ ਪਿੱਛੇ ਹਟਕੇ ਆਲਾ ਦੁਆਲਾ ਦੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਕੰਮ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨੀ ਬੱਸ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਭਰਜਾਈ ਦੇ ਹੱਥ ਦੀ ਚਾਹ ਪੀ ਆਵਾਂ "
ਜੀਤੀ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਬਾਲੇ ਖਾਈ ਫਿਰਦੀ ਸੀ ਉਹ ਜੋਰੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਹੋਰ ਮਸਤ ਗਈ ਸੀ... ਕਿਉਕਿ ਇੱਕ ਰਾਮਾ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਝੋਲੀ ਉਹ ਆਪ ਡਿੱਗਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਉਸ ਨਾਲ ਅੱਖ ਨਹੀ ਸੀ ਮਿਲਾ ਰਿਹਾ... ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜੋਰਾ ਸੀ ਜੋ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕੁੱਝ ਵੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਰਾਜੀ ਸੀ.. ਜੀਤੀ ਲਈ ਕਸੂਤੀ ਸਥਿਤੀ ਸੀ ਪਰ ਉਸਨੇ ਖੁੱਦ ਨੂੰ ਹਵਾ ਚ ਅਜਾਦ ਛੱਡਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਹੁਣ ਉਹ ਦਿਨਾਂ ਲਈ ਕੱਟੀ ਹੋਈ ਪਤੰਗ ਸੀ ਤੇ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਝੋਲੀ ਡਿੱਗਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ.. ਉਸਨੇ ਜੋਰੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਈਆਂ ਤੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਬੋਲੀ " ਬੈਠੋ ਮੈ ਚਾਹ ਬਣਾਉਨੀ ਏ ਜੇਠ ਜੀ " ਏਨਾ ਆਖ ਉਹ ਰਸੋਈ ਚ ਵੜ ਗਈ..
ਜੋਰਾ ਪੱਕਾ ਖਿਡਾਰੀ ਸੀ ਜੀਤੀ ਦੇ ਨੈਣਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਪੜ੍ਹ ਗਿਆ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਹੁਣ ਬੈਠਣ ਦਾ ਨੀ ਬਲਕਿ ਖੜੇ ਹੋਣ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ.. ਉਸਨੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਾਰੀ ਤੇ ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਮਰੋੜ ਰਸੋਈ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ ।
ਚਲਦਾ...