- 74
- 157
- 34
ਭਾਗ - ਅੱਠਵਾਂ
ਰਾਤ ਦੇ ਤਕਰੀਬਨ ਦੱਸ ਵੱਜ ਗਏ ਪਰ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਜ ਨੀਂਦ ਕਿੱਥੇ ਸੀ.. ਉਹਨੂੰ ਇੰਤਜਾਰ ਸੀ ਸੱਸ ਦੇ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸਾਉਣ ਦਾ.. ਦੋ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਉਹ ਉੱਠਕੇ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ.. ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸੀ ਪਰ ਜੀਤੀ ਹਜੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਡਰ ਰਹੀ ਸੀ.. ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਇੱਕ ਵਾਰ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸੌ ਜਾਵੇ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸੌਣ ਤੋੰ ਬਾਅਦ ਉਸਦੀ ਅੱਖ ਮੁੜਕੇ ਤੜਕੇ ਨੂੰ ਹੀ ਖੁੱਲਦੀ ਸੀ.. ਏਸੇ ਉਧੇੜ ਬੁਣ ਚ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਬੀਤ ਗਿਆ ਤੇ ਆਖਰ ਜੀਤੀ ਉਠੀ ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਸੱਸ ਘਰਾੜੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ.. ਉਹ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ.. ਹੌਲੇ ਜਿਹੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ ਬਾਹਰ ਵਿਹੜੇ ਚ ਪਹੁੰਚ ਗਈ.. ਵਿਹੜੇ ਚ ਮੱਠੀ-2 ਚਲਦੀ ਹਵਾ ਨੇ ਉਸਦਾ ਸਰੀਰ ਹੋਰ ਤਰੋ ਤਾਜਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ.. ਚੰਨ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਰਾਤ ਸੀ ਜੀਤੀ ਮੁਸਕੁਰਾਉਦੀ ਹੋਈ ਬਾੜੇ ਵੱਲ ਵਧ ਗਈ.. ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ ਉਸਦੇ ਮਨ ਚ ਪਤਾ ਨੀ ਸੁੱਝੀ ਉਹ ਰੁਕੀ ਤੇ ਵਿਹੜੇ ਚ ਖੜ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਲਾਹੀ ਤੇ ਫੇਰ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕਮੀਜ ਲਾਹ ਕੇ ਬਾਹਰ ਬਣੇ ਓਟੀਏ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ.. ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਕੇਵਲ ਬਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ ਸੀ .. ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਲੈ ਉਹ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਦੇ ਟਿਕਾਣੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ... ਅਧਨੰਗੀ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਜੀਤੀ ਦੀ ਤੋਰ ਚ ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਮੜਕ ਸੀ ਤੇ ਚੰਨ ਚਾਨਣੀ ਰਾਤ ਚ ਉਸਦਾ ਨੰਗਾ ਸਰੀਰ ਲਿਸ਼ਕੋਰਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਅੰਦਰ ਵੜੀ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਰਾਮਾ ਉੱਥੇ ਨਹੀ ਸੀ... ਉਸਨੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਸਾਰਾ ਕਮਰਾ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਬਾਹਰ ਆਕੇ ਡੰਗਰਾਂ ਵੱਲ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਾਰੀ ਪਰ ਰਾਮਾ ਕਿਤੇ ਨਾ ਦਿਸਿਆ... ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਤਾਂ ਜਿਵੇ ਉਹ ਚੰਡੀ ਦਾ ਰੂਪ ਹੀ ਧਾਰ ਗਈ ਹੋਵੇ... ਚਿਹਰਾ ਗੁੱਸੇ ਚ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ... ਜਿਸ ਯਾਰ ਲਈ ਉਹ ਨੰਗੀ ਹੋਕੇ ਆਈ ਸੀ ਉਹੀ ਬਿਨਾਂ ਉਡੀਕ ਕੀਤੇ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਸੀ... ਉਹ ਵਾਪਸ ਮੁੜੀ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਬਾਹਰ ਓਟੀਏ ਤੋ ਕੱਪੜੇ ਚੱਕ ਵਾਪਿਸ ਅੰਦਰ ਚਲੇ ਗਈ ਉਸਨੇ ਫੁੱਦੀ ਚ ਉਂਗਲਾਂ ਪਾ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਪਰ ਗੁੱਸੇ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਇਕਾਗਰ ਨਾ ਹੋਇਆ... ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਮੰਜੇ ਤੇ ਆਈ ਤੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਸਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗੀ..
ਰਾਤ ਦੇ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜ ਗਏ ਸੀ ਤੇ ਰਾਮਾ ਬਾਹਰ ਮੋਟਰ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ.. ਜੀਤੀ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਉਹ ਓਥੋ ਨਿਕਲ ਆਇਆ ਸੀ... ਜੋ ਕੁੱਝ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੋਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਇਆ ਸੀ ਉਸਦੇ ਲਈ ਰਾਮਾ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਹਵਸ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋ ਉਸਨੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਤਾਂ ਪਾ ਲਿਆ ਸੀ ਪਰ ਹਵਸ ਦਾ ਬੁਖਾਰ ਉਤਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ.. ਏਸੇ ਲਈ ਉਹ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਆਇਆ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੀਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਲੱਗੀ ਅੱਗ ਉਸਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਲੈਕੇ ਆਵੇਗੀ ਪਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਹੋਈ ਗਲਤੀ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਕਰਨੀ ਨਹੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ.. ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਹ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਜੀਤੀ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁੱਝ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸਦਾ ਜਮੀਰ ਉਸਨੂੰ ਇਜਾਜਤ ਨਹੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਚ ਜੀਤੀ ਦੀ ਸੱਸ ਤੇ ਮੀਕੇ ਲਈ ਇੱਜਤ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਉਸ ਇੱਜਤ ਨੂੰ ਦਾਗ ਨਹੀ ਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ.. ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੀਤੀ ਜਿਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਜਦੋ ਤੱਕ ਉਸਤੋ ਕਿਨਾਰਾ ਹੋਵੇ ਉਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ..
ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਜੀਤੀ ਦੀ ਸੱਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਜੀਤੀ ਹਜੇ ਤੱਕ ਨਹੀ ਉੱਠੀ ਸੀ... ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਉਹ 5 ਵਜੇ ਉੱਠਕੇ ਧਾਰਾਂ ਚੋਅ ਲੈਂਦੀ ਸੀ... ਉਸਨੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੰਜੇ ਕੋਲ ਜਾ ਉਸਨੂੰ ਉਠਾਇਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਜੀਤੀ ਦਾ ਪਿੰਡਾ ਤਪ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਉਸਨੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਲਾਕੇ ਦੇਖਿਅ ਤੇ ਬੋਲੀ " ਪੁੱਤ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਬੁਖਾਰ ਲਗਦਾ ਏ "
ਜੀਤੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਜਾਗਦੀ ਦੀ ਲੰਘੀ ਸੀ ਤੇ ਤੜਕੇ ਕਿਤੇ ਜਾਕੇ ਅੱਖ ਲੱਗੀ ਸੀ.. ਉਹ ਮੰਜੇ ਤੋ ਲੰਮੀ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ " ਹਾਂ ਮੰਮੀ ਸਿਰ ਵੀ ਦਰਦ ਕਰ ਰਿਹਾ "
ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਅੱਗੋ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਪਲੋਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ " ਕੋਈ ਨਾ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਅਰਾਮ ਕਰ ਮੈ ਚਾਹ ਲਿਆਉਨੀ ਬਣਾਕੇ ਤੇ ਮਾੜਾ ਮੋਟਾ ਕੰਮਕਾਰ ਆਪੇ ਕਰਲੂ ਤੇ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਧਾਰ ਕੱਢਣ ਨੂੰ "
ਜੀਤੀ ਅੱਗੋ ਬੋਲੀ " ਕੋਈ ਨਾ ਮੰਮੀ ਤੁਸੀ ਕਿੱਥੇ ਕਰੋਗੇ ਮੈ ਕਰ ਲੈਣਾ ਆਪੇ "
ਅੱਗੋ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਅਵਾਜ ਆਈ " ਨਾ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਧੀਅ ਏ ਮੇਰੀ ਨਾਲੇ ਹਜੇ ਤਾਂ ਗੋਡੇ ਚੱਲਦੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਅਰਾਮ ਕਰ ਤੂੰ ਫੇਰ ਦਿਨ ਚੜੇ ਡਾਕਟਰ ਤੋਂ ਦਵਾਈ ਲੈ ਆਵਾਂਗੇ "
ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਆਇਆ... ਸੱਸ ਉਸਦਾ ਕਰਦੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਧੀ ਵਾਂਗ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਸੀ.. ਰਾਤ ਬੀਤਣ ਕਰਕੇ ਜੀਤੀ ਦੀ ਅੰਦਰਲੀ ਅੱਗ ਵੀ ਥੋੜੀ ਮੱਠੀ ਪੈ ਗਈ ਸੀ.. ਰਾਤ ਉਹ ਮਸ਼ਾਲ ਵਾਂਗੂੰ ਬਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾਮੇ ਦੇ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਰਾਮੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸੇ ਸੀ.. ਪਰ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਵਸ ਕੁੱਝ ਨਹੀ ਸੀ...ਸਿਰ ਚ ਉੱਠਦੀ ਤੇਜ ਪੀੜ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ ਉਸਨੇ ਚੁੰਨੀ ਸਿਰ ਤੇ ਬੰਨੀ ਤੇ ਫੇਰ ਤੋਂ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ।
ਬਾਹਰ ਜੀਤੀ ਦੀ ਸੱਸ ਨੇ ਚਾਹ ਬਣਾਈ ਤੇ ਪਹਿਲਾ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਫੜਾ ਗਈ ਤੇ ਫੇਰ ਰਾਮੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਉਸਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰੀ.. ਰਾਮਾ ਵੀ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ.. ਜੋਕਿ ਤੜਕੇ ਹੀ ਵਾਪਿਸ ਕਮਰੇ ਚ ਆਇਆ ਸੀ.. ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਚਾਹ ਫੜਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਉਹ ਬੋਲੀ " ਰਾਮੇ ਛੇਤੀ ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਸੰਨੀ ਰਲਾ ਦੇ ਆਪਾਂ ਧਾਰ ਚੋ ਲਈਏ "
ਰਾਮਾ ਚਾਹ ਦੀ ਚੁਸਕੀ ਭਰਦਾ ਅੰਦਰ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਕੀ ਗੱਲ ਚਾਚੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਉੱਠੀ ਨੀ ਹਲੇ "
ਉਹ ਅੱਗੋ ਬੋਲੀ " ਓੁੱਠ ਤਾਂ ਗਈ ਉਹਨੂੰ ਤਾਪ ਚੜਿਆ ਕੰਮਕਾਰ ਨਬੇੜਕੇ ਸ਼ਹਿਰੋ ਦਵਾਈ ਲੈ ਆਵਾਂਗੀਆਂ ਜਾਕੇ "
ਰਾਮਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਤਾਪ ਦਾ ਕਰਨ ਸਮਝਦਾ ਸੀ.. ਉਹ ਅੱਗੋ ਕੁੱਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ... ਜਾਣੇ ਅਣਜਾਣੇ ਉਸਨੇ ਜਨਾਨੀ ਗਰਮ ਕਰਕੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਸੀ... ਬੰਦਾ ਭਾਵੇ ਕਿੱਡਾ ਵੀ ਫੰਨੇ ਖਾਂ ਕਹਾਵੇ ਪਰ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਬਲਦੀ ਛੱਡ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਜਨਾਨੀ ਦੀ ਨਜਰ ਚ ਜੀਰੋ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਏ.. ਰਾਮੇ ਨੇ ਚਾਹ ਪੀਤੀ ਤੇ ਟੋਕਰਾ ਚੱਕ ਸੰਨੀ ਰਲਾਉਣ ਲੱਗਾ...
ਕੰਮਕਾਰ ਨਬੇੜ ਜੀਤੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ 10 ਆਲੀ ਬੱਸ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲੇ ਗਈਆਂ.. ਸ਼ਹਿਰ ਡਾਕਟਰ ਤੋਂ ਦਵਾਈ ਲਈ ਤੇ ਇੱਕ ਦੋ ਸਮਾਨ ਹੋਰ ਖਰੀਦ ਦੋਵੇ ਵਾਪਿਸ 12 ਆਲੀ ਬੱਸ ਚ ਬੈਠ ਗਈਆਂ.. ਬੇਸ਼ੱਕ ਅੱਜ ਜੀਤੀ ਰੂਹ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ ਨਹੀ ਆਈ ਸੀ.. ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਸਦੇ ਸੂਟ ਚ ਫਸਿਆ ਜਿਸਮ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਸੀ.. ਜਦੋ ਦੀ ਉਹ ਬੱਸ ਚ ਚੜੀ ਸੀ ਬੱਸ ਦੇ ਕੰਡਕਟਰ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਉਹਦੇ ਤੇ ਹੀ ਸੀ.. ਇੱਕ ਦੋ ਵਾਰ ਜੀਤੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਵੀ ਉਸਦੇ ਉਤੇ ਗਿਆ ਪਰ ਉਸਨੇ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾ ਤਵੱਜੋ ਨਾ ਦਿੱਤੀ.. ਇਹ ਸਭ ਜੀਤੀ ਲਈ ਆਮ ਹੀ ਸੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਮਰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ.. ਆਖਿਰ ਉਹ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਤੇ ਅੱਡੇ ਤੇ ਉਤਰ ਘਰ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈਆਂ... ਕੰਡਕਟਰ ਨੇ ਕੁੱਝ ਪਲਾਂ ਲਈ ਅੱਖ ਜੀਤੀ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਰੱਖੀ ਤੇ ਫੇਰ ਲੱਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਸੀਟੀ ਮਾਰ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਗਿਆ... ਜੀਤੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਤੁਰਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੱਥ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਤਾਂ ਕਾਫੀ ਬੰਦੇ ਉੱਥੇ ਬੈਠੇ ਸੀ.. ਜਾਂਦੇ ਟੈਮ ਸਵੇਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸੱਥ ਖਾਲੀ ਸੀ.. ਜੀਤੀ ਨੇ ਸਿਰ ਤੇ ਚੁੰਨੀ ਨੂੰ ਸਵਾਰਿਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਜੋਰਾ ਵੀ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਾਇਡ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ.. ਜੋਰੇ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜੀਤੀ ਉੱਤੇ ਸੀ...ਜਿਵੇ ਹੀ ਉਹ ਅੱਗੇ ਲੰਘੀਆਂ ਤਾਂ ਜੀਤੀ ਦੇ ਆਪਸ ਚ ਖਹਿਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਜੋਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਬੈਠਾ ਇਕਬਾਲ ਬੋਲਿਆ " ਬਾਈ ਸਾਲੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਏ ਬੈਕ ਗੇਅਰ ਪਾਵੇ ਇਹਦਾ ਤਾਂ "
ਜੋਰਾ ਮੁੱਛਾਂ ਚੜਾਉਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਬੈਕ ਗੇਅਰ ਤਾਂ ਪਾਤਾ ਸੀ ਜੇ ਉਦਣ ਬੁੜੀ ਨਾ ਆਂਉਦੀ "
ਇਕਬਾਲ ਅੱਗੇ ਬੋਲਿਆ " ਜੋਰੇ ਬਾਈ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਇਹਨੂੰ ਮੋਟਰ ਤੇ ਬੁਲਾ ਯਾਰ ਮਿਲਕੇ ਖੀਰ ਖਾਵਾਂਗੇ ਦੇਖ ਲੈ ਮੈਂ ਲੰਬੜਾਂ ਦੀ ਪਾਲੀ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਵੀ ਘੋੜੀ ਬਣਾਈ ਸੀ "
ਜੋਰਾ ਅੱਗੇ ਬੋਲਿਆ " ਸਾਲਿਆ ਜੋਰਾ ਕਦੇ ਅਹਿਸਾਨ ਨੀ ਰੱਖਦਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਬਰ ਕਰ... ਖੀਰ ਜੇ ਖਾਣੀ ਤਾਂ ਠੰਡੀ ਕਰਕੇ ਖਾਣੀ ਪੈਣੀ ਏ ਬਹੁਤੀ ਗਰਮ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਦੋਵੇ ਮੂੰਹ ਜਲਾਕੇ ਬਹਿਜਾਂਗੇ "
ਉਹ ਦੋਵੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਜੀਤੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਲਾ ਮੋੜ ਮੁੜ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜਰ ਤੋਂ ਉਹਲੇ ਹੋ ਗਈਆਂ... ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜੋਰੇ ਦੀ ਨਜਰ ਨੇ ਉਸਦਾ ਮੋੜ ਤੱਕ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ ਸੀ.. ਕੱਲ ਬੇਸ਼ੱਕ ਦੁਪਿਹਰ ਨੂੰ ਰਸੋਈ ਚ ਹੋਈ ਮੁਲਾਕਾਤ ਤੋ ਬਾਅਦ ਜੋਰਾ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਥੋੜਾ ਲਹਿ ਗਿਆ ਸੀ.. ਪਰ ਰਾਮੇ ਦੁਆਰਾ ਰਾਤ ਕੀਤੀ ਹਰਕਤ ਨੇ ਫੇਰ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਚ ਜੋਰਾ ਲੈ ਆਂਦਾ ਸੀ... ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਰਾਮੇ ਦੀਆਂ ਉਹ ਆਪ ਮਿੰਨਤਾਂ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਜੋਰਾ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਚ ਸੀ ਉਹ ਜਦੋ ਚਾਹੇ ਜਿੱਥੇ ਚਾਹੇ ਜੋਰੇ ਨੂੰ ਸੈਨਤ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਢਵਾ ਸਕਦੀ ਸੀ.. ਮਨ ਚ ਇਹੀ ਸੋਚਾਂ ਸੋਚਦੀ ਉਹ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤੇ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਦੱਸੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਦਵਾਈ ਲੈਕੇ ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ।
ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ ਰਾਮਾ ਕੱਖ ਵੱਢਕੇ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀ.. ਉਸਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਸਵੇਰ ਦੀ ਉਸਦੀ ਨਜਰ ਨਹੀ ਪਈ ਸੀ.. ਆਖਿਰ ਜੀਤੀ ਉਸਨੂੰ ਰਸੋਈ ਚੋ ਨਿਕਲਦੀ ਦਿਖੀ ਤੇ ਉਹ ਚਾਹ ਫੜੀ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਹੀ ਆ ਰਹੀ ਸੀ... ਕੋਲ ਆਕੇ ਉਸਨੇ ਚਾਹ ਡੰਗਰਾਂ ਆਲੇ ਬਾੜੇ ਦੀ ਕੰਧ ਤੇ ਰੱਖੀ ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਰਾਮੇ ਵੱਲ ਦੇਖੇ ਬੋਲੀ " ਚਾਹ ਪੀ ਲੈ "
ਏਨਾ ਆਖ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜ ਗਈ.. ਡੰਗਰਾਂ ਤੇ ਬਾਕੀ ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਮਹਿਜ ਤਿੰਨ ਕੁ ਫੁੱਟ ਦੀ ਕੰਧ ਕੱਢੀ ਹੋਈ ਸੀ.. ਰਾਮੇ ਨੇ ਮੁੜੀ ਜਾਂਦੀ ਜੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਚ ਕੋਈ ਮੜਕ ਨਹੀ ਸੀ.. ਅੱਗੇ ਜੀਤੀ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਰਾਮੇ ਅੱਗੇ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲਾ-2 ਤੁਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣਾ ਇਰਾਦਾ ਬਦਲ ਚੁੱਕੀ ਸੀ.. ਰਾਮੇ ਨੇ ਚਾਹ ਪੀਤੀ ਤੇ ਗਿਲਾਸ ਰੱਖਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਰਸੋਈ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਬੋਲਿਆ " ਭਾਬੀ ਆਹ ਗਿਲਾਸ ਫੜ ਲੈ "
ਜੀਤੀ ਨੇ ਅੰਦਰੋ ਹੀ ਕਿਹਾ " ਏਥੇ ਰੱਖਦੇ ਮੈਂ ਚੱਕ ਲਵਾਂਗੀ "
ਰਾਮਾ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ ਜੀਤੀ ਉਸ ਨਾਲ ਨਰਾਜ ਸੀ... ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਆਪਣੇ ਕੰਮਕਾਰ ਨਬੇੜਨ ਲੱਗਾ... ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ... ਇਕ ਪਾਸੇ ਉਹ ਸਭ ਕੁੱਝ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਦੀ ਇੱਜਤ ਨਾਲ ਖੇਡਣਾ ਸਹੀ ਨੀ ਜਾਪ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਪਰ ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੇ ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਹਟੇਗਾ ਤਾਂ ਜੋਰਾ ਉਸਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਲੈਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ... ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਸਨੂੰ ਹਜੇ ਤੱਕ ਪਤਾ ਨਹੀ ਸੀ ਕਿ ਜੋਰਾ ਅੱਧਾ ਮੋਰਚਾ ਤਾਂ ਮਾਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ... ਉਸਨੇ ਕੰਮਕਾਰ ਨਬੇੜਿਆ ਤੇ ਮੁੜ ਖੇਤ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ... ਪਹੀ ਤੇ ਜਾਂਦੇ-2 ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਜੋਰਾ ਤੇ ਉਸਦਾ ਦੋਸਤ ਇਕਬਾਲ ਵੀ ਜੋਰੇ ਦੀ ਮੋਟਰ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸੀ... ਜੋਰੇ ਨੇ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲਿਆ... ਰਾਮਾ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਉਹ ਦੋਨੋ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਰਹੇ ਸੀ... ਜੋਰੇ ਨੇ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਬੈਠਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ " ਉਹ ਆਜਾ ਰਾਮੇ ਬਹਿ ਜਾ ਪੈਗ ਲਾ ਲੈ "
ਰਾਮਾ ਅਕਸਰ ਸ਼ਰਾਬ ਨਹੀ ਪੀਂਦਾ ਸੀ ਜਿਆਦਾ ਭੁੱਕੀ ਅਫੀਮ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਸੀ... ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਖੁੱਦ ਉਲਝਣ ਚ ਪਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਜੋਰੇ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਇਕਬਾਲ ਨੇ ਪੈਗ ਬਣਾ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ... ਰਾਮਾ ਇੱਕ ਘੁੱਟ ਭਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਬਾਈ ਪਹਿਲੇ ਤੋੜ ਦੀ ਲੱਗਦੀ ਏ "
ਜੋਰਾ ਹਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਹਾਂ ਪਰਸੋ ਹੀ ਕੱਢੀ ਏ ਰਾਮੇ "
ਰਾਮੇ ਨੇ ਅਗਲੇ ਘੁੱਟ ਚ ਸਾਰਾ ਗਿਲਾਸ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੋਲਿਆ " ਬਾਈ ਮੈ ਤਾਂ ਕਦੇ-2 ਹੀ ਪੀਂਦਾ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਾਲੀ ਪਚਦੀ ਨੀ "
ਜੋਰਾ ਆਪਣੇ ਪੈਗ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਖਿੱਚਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਆਹੋ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ਏ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲੇ ਤੋੜ ਵਰਗੀ ਝਾਂਜਰਾਂ ਛਣਕਾਉਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ਸਾਰਾ ਦਿਨ "
ਰਾਮਾ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸਮਝਦਾ ਹੋਏ ਬੋਲਿਆ " ਨਾ ਬਾਈ ਝਾਂਜਰਾਂ ਆਲੀ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਭਾਅ ਜਿਹਦੀ ਹੈ ਨਸ਼ਾ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕਰਦੀ ਹੋਊ "
ਜੋਰਾ ਕੋਲ ਪਈ ਨਮਕੀਨ ਦੀ ਮੁੱਠੀ ਭਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਜਿਹਦੀ ਹੈ ਉਹ ਤਾਂ ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰ ਪਾਰ ਬੈਠਾ ਰਾਮੇ ਨਸ਼ਾ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਨੂੰ ਹੋਊ "
ਰਾਮਾ ਬੇਸ਼ੱਕ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਪਰ ਅੰਦਰੋ ਉਹ ਭੇਤੀ ਸੀ ਉਹ ਗੱਲ ਬਦਲਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਜੋਰੇ ਬਾਈ ਸਾਨੂੰ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਨਸ਼ਾ ਕਰਨਾ ਨਸ਼ਾ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਨਾਲੇ ਤੇਰਾ ਤਾਂ ਗੇੜਾ ਵੀ ਰਹਿੰਦਾ ਓਧਰ "
ਜੋਰਾ ਹਸਦਾ ਹੋਇਆ ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਵੱਟ ਦੇਕੇ ਬੋਲਿਆ " ਰਾਮੇ ਜਦੋ ਝੋਟੀ ਬੋਲੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਆਸ ਲਵਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਏ ਤੇ ਜੇ ਆਪਣਾ ਝੋਟਾ ਕੰਮ ਦਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਆਲਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੁਸਕ ਆ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਫੇਰ ਤੇ ਜੋਰਾ ਤਾਂ ਉਹ ਝੋਟਾ ਜਿਹਨੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਕੋਈ ਫੰਡਰ ਨੀ ਛੱਡੀ ਇਹ ਤਾਂ ਫੇਰ ਸੱਜਰ ਝੋਟੀ ਏ ਇਹਨੂੰ ਕਿਥੋ ਛੱਡਣਾ ਸੀ "
ਰਾਮਾ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਅੰਦਰੋ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ ਪਰ ਉਸਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਅੱਗੇ ਗੁੱਸਾ ਜਾਹਰ ਨਾ ਕੀਤਾ... ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੋਰਾ ਇਹ ਟਿੱਚਰ ਮੀਕੇ ਦੇ ਨਾਲ-2 ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.. ਜੋਰੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋ ਜਾਪ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਜੀਤੀ ਆਲਾ ਮੋਰਚਾ ਫਤਿਹ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜੋਰਾ ਗੱਲ ਲਾ ਕੇ ਸੁਣਾਉਣ ਦਾ ਆਦੀ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਪੂਰਾ ਯਕੀਨ ਨਹੀ ਸੀ.....ਉਹ ਅੱਗੋ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਜੀਤੀ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਆਇਆ ਕਿਉਕਿ ਜਿਹੜੀ ਇੱਜਤ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਉਹ ਪੈਰ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋਰੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮੁਤਾਬਿਕ ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਜਤ ਲੁੱਟ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ.. ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਮੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪੈਗ ਹੋਰ ਲਾਇਆ ਤੇ ਉੱਠਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਚੰਗਾ ਬਾਈ ਮੈ ਚੱਲਦਾ "
ਜੋਰੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ " ਬਹਿ ਜਾ ਹੋਰ ਲਾ ਲੈ "
ਰਾਮਾ ਅੱਗੋ ਤੁਰਦਾ-2 ਬੋਲਿਆ " ਨਾ ਬਾਈ ਮੈਨੂੰ ਜਿਆਦਾ ਪੀਤੀ ਨੀ ਪਚਦੀ ਇਹ ਤੁਸੀ ਪੀਓ "
ਏਨਾ ਆਖ ਉਹ ਮੁੜ ਪਿੰਡ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ.. ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਚ ਬਹੁਤ ਗੱਲਾਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸੀ.. ਕੀ ਜੋਰੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੱਚ ਸੀ.. ਕਿਉਕਿ ਘਰੋ ਨਿਕਲਦੇ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਵੀ ਜੋਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ.. ਬਾਕੀ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਬੋਲੀ ਸੀ ਬਾਹਰ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਆਉਣਗੇ ਹੀ ਜੇ ਘਰਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨੀ ਸਮਝਣਗੇ... ਰਾਮਾ ਘਰ ਆਉਦੇ-2 ਗੁੱਸੇ ਚ ਭਰ ਗਿਆ ਸੀ.. ਗੇਟ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਆ ਉਹ ਰੁਕਿਆ ਫੇਰ ਕੁੱਝ ਸੋਚ ਉਹ ਜੀਤੀ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਨਾ ਜਾਕੇ ਸਿੱਧਾ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ ।
ਚਲਦਾ...
ਰਾਤ ਦੇ ਤਕਰੀਬਨ ਦੱਸ ਵੱਜ ਗਏ ਪਰ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਜ ਨੀਂਦ ਕਿੱਥੇ ਸੀ.. ਉਹਨੂੰ ਇੰਤਜਾਰ ਸੀ ਸੱਸ ਦੇ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸਾਉਣ ਦਾ.. ਦੋ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਉਹ ਉੱਠਕੇ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀ ਸੀ.. ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸੀ ਪਰ ਜੀਤੀ ਹਜੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਡਰ ਰਹੀ ਸੀ.. ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਇੱਕ ਵਾਰ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸੌ ਜਾਵੇ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸੌਣ ਤੋੰ ਬਾਅਦ ਉਸਦੀ ਅੱਖ ਮੁੜਕੇ ਤੜਕੇ ਨੂੰ ਹੀ ਖੁੱਲਦੀ ਸੀ.. ਏਸੇ ਉਧੇੜ ਬੁਣ ਚ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਬੀਤ ਗਿਆ ਤੇ ਆਖਰ ਜੀਤੀ ਉਠੀ ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਸੱਸ ਘਰਾੜੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ.. ਉਹ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬਾਹਰ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ.. ਹੌਲੇ ਜਿਹੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ ਬਾਹਰ ਵਿਹੜੇ ਚ ਪਹੁੰਚ ਗਈ.. ਵਿਹੜੇ ਚ ਮੱਠੀ-2 ਚਲਦੀ ਹਵਾ ਨੇ ਉਸਦਾ ਸਰੀਰ ਹੋਰ ਤਰੋ ਤਾਜਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ.. ਚੰਨ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਰਾਤ ਸੀ ਜੀਤੀ ਮੁਸਕੁਰਾਉਦੀ ਹੋਈ ਬਾੜੇ ਵੱਲ ਵਧ ਗਈ.. ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ ਉਸਦੇ ਮਨ ਚ ਪਤਾ ਨੀ ਸੁੱਝੀ ਉਹ ਰੁਕੀ ਤੇ ਵਿਹੜੇ ਚ ਖੜ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਲਾਹੀ ਤੇ ਫੇਰ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕਮੀਜ ਲਾਹ ਕੇ ਬਾਹਰ ਬਣੇ ਓਟੀਏ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ.. ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਕੇਵਲ ਬਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ ਸੀ .. ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਲੈ ਉਹ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਦੇ ਟਿਕਾਣੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ... ਅਧਨੰਗੀ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਜੀਤੀ ਦੀ ਤੋਰ ਚ ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਮੜਕ ਸੀ ਤੇ ਚੰਨ ਚਾਨਣੀ ਰਾਤ ਚ ਉਸਦਾ ਨੰਗਾ ਸਰੀਰ ਲਿਸ਼ਕੋਰਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਹ ਅੰਦਰ ਵੜੀ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਰਾਮਾ ਉੱਥੇ ਨਹੀ ਸੀ... ਉਸਨੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਸਾਰਾ ਕਮਰਾ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਬਾਹਰ ਆਕੇ ਡੰਗਰਾਂ ਵੱਲ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਾਰੀ ਪਰ ਰਾਮਾ ਕਿਤੇ ਨਾ ਦਿਸਿਆ... ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਤਾਂ ਜਿਵੇ ਉਹ ਚੰਡੀ ਦਾ ਰੂਪ ਹੀ ਧਾਰ ਗਈ ਹੋਵੇ... ਚਿਹਰਾ ਗੁੱਸੇ ਚ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ... ਜਿਸ ਯਾਰ ਲਈ ਉਹ ਨੰਗੀ ਹੋਕੇ ਆਈ ਸੀ ਉਹੀ ਬਿਨਾਂ ਉਡੀਕ ਕੀਤੇ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਸੀ... ਉਹ ਵਾਪਸ ਮੁੜੀ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਬਾਹਰ ਓਟੀਏ ਤੋ ਕੱਪੜੇ ਚੱਕ ਵਾਪਿਸ ਅੰਦਰ ਚਲੇ ਗਈ ਉਸਨੇ ਫੁੱਦੀ ਚ ਉਂਗਲਾਂ ਪਾ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਪਰ ਗੁੱਸੇ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਇਕਾਗਰ ਨਾ ਹੋਇਆ... ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਮੰਜੇ ਤੇ ਆਈ ਤੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਸਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗੀ..
ਰਾਤ ਦੇ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜ ਗਏ ਸੀ ਤੇ ਰਾਮਾ ਬਾਹਰ ਮੋਟਰ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ.. ਜੀਤੀ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਉਹ ਓਥੋ ਨਿਕਲ ਆਇਆ ਸੀ... ਜੋ ਕੁੱਝ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੋਨਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਇਆ ਸੀ ਉਸਦੇ ਲਈ ਰਾਮਾ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਹਵਸ ਦੇ ਅਧੀਨ ਹੋ ਉਸਨੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਤਾਂ ਪਾ ਲਿਆ ਸੀ ਪਰ ਹਵਸ ਦਾ ਬੁਖਾਰ ਉਤਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ.. ਏਸੇ ਲਈ ਉਹ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਆਇਆ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੀਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਲੱਗੀ ਅੱਗ ਉਸਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਲੈਕੇ ਆਵੇਗੀ ਪਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਹੋਈ ਗਲਤੀ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਕਰਨੀ ਨਹੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ.. ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਹ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਜੀਤੀ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁੱਝ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸਦਾ ਜਮੀਰ ਉਸਨੂੰ ਇਜਾਜਤ ਨਹੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਚ ਜੀਤੀ ਦੀ ਸੱਸ ਤੇ ਮੀਕੇ ਲਈ ਇੱਜਤ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਉਸ ਇੱਜਤ ਨੂੰ ਦਾਗ ਨਹੀ ਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ.. ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੀਤੀ ਜਿਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਜਦੋ ਤੱਕ ਉਸਤੋ ਕਿਨਾਰਾ ਹੋਵੇ ਉਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ..
ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਜੀਤੀ ਦੀ ਸੱਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਜੀਤੀ ਹਜੇ ਤੱਕ ਨਹੀ ਉੱਠੀ ਸੀ... ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਉਹ 5 ਵਜੇ ਉੱਠਕੇ ਧਾਰਾਂ ਚੋਅ ਲੈਂਦੀ ਸੀ... ਉਸਨੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੰਜੇ ਕੋਲ ਜਾ ਉਸਨੂੰ ਉਠਾਇਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਜੀਤੀ ਦਾ ਪਿੰਡਾ ਤਪ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਉਸਨੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਲਾਕੇ ਦੇਖਿਅ ਤੇ ਬੋਲੀ " ਪੁੱਤ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਬੁਖਾਰ ਲਗਦਾ ਏ "
ਜੀਤੀ ਦੀ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਜਾਗਦੀ ਦੀ ਲੰਘੀ ਸੀ ਤੇ ਤੜਕੇ ਕਿਤੇ ਜਾਕੇ ਅੱਖ ਲੱਗੀ ਸੀ.. ਉਹ ਮੰਜੇ ਤੋ ਲੰਮੀ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ " ਹਾਂ ਮੰਮੀ ਸਿਰ ਵੀ ਦਰਦ ਕਰ ਰਿਹਾ "
ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਅੱਗੋ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਪਲੋਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ " ਕੋਈ ਨਾ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਅਰਾਮ ਕਰ ਮੈ ਚਾਹ ਲਿਆਉਨੀ ਬਣਾਕੇ ਤੇ ਮਾੜਾ ਮੋਟਾ ਕੰਮਕਾਰ ਆਪੇ ਕਰਲੂ ਤੇ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਧਾਰ ਕੱਢਣ ਨੂੰ "
ਜੀਤੀ ਅੱਗੋ ਬੋਲੀ " ਕੋਈ ਨਾ ਮੰਮੀ ਤੁਸੀ ਕਿੱਥੇ ਕਰੋਗੇ ਮੈ ਕਰ ਲੈਣਾ ਆਪੇ "
ਅੱਗੋ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਦੀ ਅਵਾਜ ਆਈ " ਨਾ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਧੀਅ ਏ ਮੇਰੀ ਨਾਲੇ ਹਜੇ ਤਾਂ ਗੋਡੇ ਚੱਲਦੇ ਨੇ ਮੇਰੇ ਅਰਾਮ ਕਰ ਤੂੰ ਫੇਰ ਦਿਨ ਚੜੇ ਡਾਕਟਰ ਤੋਂ ਦਵਾਈ ਲੈ ਆਵਾਂਗੇ "
ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਆਇਆ... ਸੱਸ ਉਸਦਾ ਕਰਦੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਧੀ ਵਾਂਗ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਸੀ.. ਰਾਤ ਬੀਤਣ ਕਰਕੇ ਜੀਤੀ ਦੀ ਅੰਦਰਲੀ ਅੱਗ ਵੀ ਥੋੜੀ ਮੱਠੀ ਪੈ ਗਈ ਸੀ.. ਰਾਤ ਉਹ ਮਸ਼ਾਲ ਵਾਂਗੂੰ ਬਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾਮੇ ਦੇ ਨਿਕਲ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਰਾਮੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸੇ ਸੀ.. ਪਰ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਵਸ ਕੁੱਝ ਨਹੀ ਸੀ...ਸਿਰ ਚ ਉੱਠਦੀ ਤੇਜ ਪੀੜ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ ਉਸਨੇ ਚੁੰਨੀ ਸਿਰ ਤੇ ਬੰਨੀ ਤੇ ਫੇਰ ਤੋਂ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ।
ਬਾਹਰ ਜੀਤੀ ਦੀ ਸੱਸ ਨੇ ਚਾਹ ਬਣਾਈ ਤੇ ਪਹਿਲਾ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਫੜਾ ਗਈ ਤੇ ਫੇਰ ਰਾਮੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਉਸਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰੀ.. ਰਾਮਾ ਵੀ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ.. ਜੋਕਿ ਤੜਕੇ ਹੀ ਵਾਪਿਸ ਕਮਰੇ ਚ ਆਇਆ ਸੀ.. ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਚਾਹ ਫੜਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਉਹ ਬੋਲੀ " ਰਾਮੇ ਛੇਤੀ ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਸੰਨੀ ਰਲਾ ਦੇ ਆਪਾਂ ਧਾਰ ਚੋ ਲਈਏ "
ਰਾਮਾ ਚਾਹ ਦੀ ਚੁਸਕੀ ਭਰਦਾ ਅੰਦਰ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਕੀ ਗੱਲ ਚਾਚੀ ਭਾਬੀ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਉੱਠੀ ਨੀ ਹਲੇ "
ਉਹ ਅੱਗੋ ਬੋਲੀ " ਓੁੱਠ ਤਾਂ ਗਈ ਉਹਨੂੰ ਤਾਪ ਚੜਿਆ ਕੰਮਕਾਰ ਨਬੇੜਕੇ ਸ਼ਹਿਰੋ ਦਵਾਈ ਲੈ ਆਵਾਂਗੀਆਂ ਜਾਕੇ "
ਰਾਮਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਤਾਪ ਦਾ ਕਰਨ ਸਮਝਦਾ ਸੀ.. ਉਹ ਅੱਗੋ ਕੁੱਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ... ਜਾਣੇ ਅਣਜਾਣੇ ਉਸਨੇ ਜਨਾਨੀ ਗਰਮ ਕਰਕੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਸੀ... ਬੰਦਾ ਭਾਵੇ ਕਿੱਡਾ ਵੀ ਫੰਨੇ ਖਾਂ ਕਹਾਵੇ ਪਰ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਬਲਦੀ ਛੱਡ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਜਨਾਨੀ ਦੀ ਨਜਰ ਚ ਜੀਰੋ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਏ.. ਰਾਮੇ ਨੇ ਚਾਹ ਪੀਤੀ ਤੇ ਟੋਕਰਾ ਚੱਕ ਸੰਨੀ ਰਲਾਉਣ ਲੱਗਾ...
ਕੰਮਕਾਰ ਨਬੇੜ ਜੀਤੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ 10 ਆਲੀ ਬੱਸ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲੇ ਗਈਆਂ.. ਸ਼ਹਿਰ ਡਾਕਟਰ ਤੋਂ ਦਵਾਈ ਲਈ ਤੇ ਇੱਕ ਦੋ ਸਮਾਨ ਹੋਰ ਖਰੀਦ ਦੋਵੇ ਵਾਪਿਸ 12 ਆਲੀ ਬੱਸ ਚ ਬੈਠ ਗਈਆਂ.. ਬੇਸ਼ੱਕ ਅੱਜ ਜੀਤੀ ਰੂਹ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਹੋਕੇ ਨਹੀ ਆਈ ਸੀ.. ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਸਦੇ ਸੂਟ ਚ ਫਸਿਆ ਜਿਸਮ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਦਾ ਸੀ.. ਜਦੋ ਦੀ ਉਹ ਬੱਸ ਚ ਚੜੀ ਸੀ ਬੱਸ ਦੇ ਕੰਡਕਟਰ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਉਹਦੇ ਤੇ ਹੀ ਸੀ.. ਇੱਕ ਦੋ ਵਾਰ ਜੀਤੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਵੀ ਉਸਦੇ ਉਤੇ ਗਿਆ ਪਰ ਉਸਨੇ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾ ਤਵੱਜੋ ਨਾ ਦਿੱਤੀ.. ਇਹ ਸਭ ਜੀਤੀ ਲਈ ਆਮ ਹੀ ਸੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਮਰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ.. ਆਖਿਰ ਉਹ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਤੇ ਅੱਡੇ ਤੇ ਉਤਰ ਘਰ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈਆਂ... ਕੰਡਕਟਰ ਨੇ ਕੁੱਝ ਪਲਾਂ ਲਈ ਅੱਖ ਜੀਤੀ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਰੱਖੀ ਤੇ ਫੇਰ ਲੱਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਸੀਟੀ ਮਾਰ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਗਿਆ... ਜੀਤੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਤੁਰਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੱਥ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਤਾਂ ਕਾਫੀ ਬੰਦੇ ਉੱਥੇ ਬੈਠੇ ਸੀ.. ਜਾਂਦੇ ਟੈਮ ਸਵੇਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸੱਥ ਖਾਲੀ ਸੀ.. ਜੀਤੀ ਨੇ ਸਿਰ ਤੇ ਚੁੰਨੀ ਨੂੰ ਸਵਾਰਿਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਜੋਰਾ ਵੀ ਆਪਣੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਾਇਡ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ.. ਜੋਰੇ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਜੀਤੀ ਉੱਤੇ ਸੀ...ਜਿਵੇ ਹੀ ਉਹ ਅੱਗੇ ਲੰਘੀਆਂ ਤਾਂ ਜੀਤੀ ਦੇ ਆਪਸ ਚ ਖਹਿਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਜੋਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਬੈਠਾ ਇਕਬਾਲ ਬੋਲਿਆ " ਬਾਈ ਸਾਲੀ ਦੀ ਬੁੰਡ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਏ ਬੈਕ ਗੇਅਰ ਪਾਵੇ ਇਹਦਾ ਤਾਂ "
ਜੋਰਾ ਮੁੱਛਾਂ ਚੜਾਉਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਬੈਕ ਗੇਅਰ ਤਾਂ ਪਾਤਾ ਸੀ ਜੇ ਉਦਣ ਬੁੜੀ ਨਾ ਆਂਉਦੀ "
ਇਕਬਾਲ ਅੱਗੇ ਬੋਲਿਆ " ਜੋਰੇ ਬਾਈ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਇਹਨੂੰ ਮੋਟਰ ਤੇ ਬੁਲਾ ਯਾਰ ਮਿਲਕੇ ਖੀਰ ਖਾਵਾਂਗੇ ਦੇਖ ਲੈ ਮੈਂ ਲੰਬੜਾਂ ਦੀ ਪਾਲੀ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਵੀ ਘੋੜੀ ਬਣਾਈ ਸੀ "
ਜੋਰਾ ਅੱਗੇ ਬੋਲਿਆ " ਸਾਲਿਆ ਜੋਰਾ ਕਦੇ ਅਹਿਸਾਨ ਨੀ ਰੱਖਦਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸਬਰ ਕਰ... ਖੀਰ ਜੇ ਖਾਣੀ ਤਾਂ ਠੰਡੀ ਕਰਕੇ ਖਾਣੀ ਪੈਣੀ ਏ ਬਹੁਤੀ ਗਰਮ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਦੋਵੇ ਮੂੰਹ ਜਲਾਕੇ ਬਹਿਜਾਂਗੇ "
ਉਹ ਦੋਵੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਜੀਤੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਲਾ ਮੋੜ ਮੁੜ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨਜਰ ਤੋਂ ਉਹਲੇ ਹੋ ਗਈਆਂ... ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜੋਰੇ ਦੀ ਨਜਰ ਨੇ ਉਸਦਾ ਮੋੜ ਤੱਕ ਪਿੱਛਾ ਕੀਤਾ ਸੀ.. ਕੱਲ ਬੇਸ਼ੱਕ ਦੁਪਿਹਰ ਨੂੰ ਰਸੋਈ ਚ ਹੋਈ ਮੁਲਾਕਾਤ ਤੋ ਬਾਅਦ ਜੋਰਾ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਥੋੜਾ ਲਹਿ ਗਿਆ ਸੀ.. ਪਰ ਰਾਮੇ ਦੁਆਰਾ ਰਾਤ ਕੀਤੀ ਹਰਕਤ ਨੇ ਫੇਰ ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਚ ਜੋਰਾ ਲੈ ਆਂਦਾ ਸੀ... ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਰਾਮੇ ਦੀਆਂ ਉਹ ਆਪ ਮਿੰਨਤਾਂ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਜੋਰਾ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਚ ਸੀ ਉਹ ਜਦੋ ਚਾਹੇ ਜਿੱਥੇ ਚਾਹੇ ਜੋਰੇ ਨੂੰ ਸੈਨਤ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਢਵਾ ਸਕਦੀ ਸੀ.. ਮਨ ਚ ਇਹੀ ਸੋਚਾਂ ਸੋਚਦੀ ਉਹ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤੇ ਡਾਕਟਰ ਦੇ ਦੱਸੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਦਵਾਈ ਲੈਕੇ ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ।
ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ ਰਾਮਾ ਕੱਖ ਵੱਢਕੇ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀ.. ਉਸਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਸਵੇਰ ਦੀ ਉਸਦੀ ਨਜਰ ਨਹੀ ਪਈ ਸੀ.. ਆਖਿਰ ਜੀਤੀ ਉਸਨੂੰ ਰਸੋਈ ਚੋ ਨਿਕਲਦੀ ਦਿਖੀ ਤੇ ਉਹ ਚਾਹ ਫੜੀ ਉਹਦੇ ਵੱਲ ਹੀ ਆ ਰਹੀ ਸੀ... ਕੋਲ ਆਕੇ ਉਸਨੇ ਚਾਹ ਡੰਗਰਾਂ ਆਲੇ ਬਾੜੇ ਦੀ ਕੰਧ ਤੇ ਰੱਖੀ ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਰਾਮੇ ਵੱਲ ਦੇਖੇ ਬੋਲੀ " ਚਾਹ ਪੀ ਲੈ "
ਏਨਾ ਆਖ ਉਹ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜ ਗਈ.. ਡੰਗਰਾਂ ਤੇ ਬਾਕੀ ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਮਹਿਜ ਤਿੰਨ ਕੁ ਫੁੱਟ ਦੀ ਕੰਧ ਕੱਢੀ ਹੋਈ ਸੀ.. ਰਾਮੇ ਨੇ ਮੁੜੀ ਜਾਂਦੀ ਜੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਚ ਕੋਈ ਮੜਕ ਨਹੀ ਸੀ.. ਅੱਗੇ ਜੀਤੀ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਰਾਮੇ ਅੱਗੇ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲਾ-2 ਤੁਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣਾ ਇਰਾਦਾ ਬਦਲ ਚੁੱਕੀ ਸੀ.. ਰਾਮੇ ਨੇ ਚਾਹ ਪੀਤੀ ਤੇ ਗਿਲਾਸ ਰੱਖਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਰਸੋਈ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਬੋਲਿਆ " ਭਾਬੀ ਆਹ ਗਿਲਾਸ ਫੜ ਲੈ "
ਜੀਤੀ ਨੇ ਅੰਦਰੋ ਹੀ ਕਿਹਾ " ਏਥੇ ਰੱਖਦੇ ਮੈਂ ਚੱਕ ਲਵਾਂਗੀ "
ਰਾਮਾ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ ਜੀਤੀ ਉਸ ਨਾਲ ਨਰਾਜ ਸੀ... ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਆਪਣੇ ਕੰਮਕਾਰ ਨਬੇੜਨ ਲੱਗਾ... ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਨੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ... ਇਕ ਪਾਸੇ ਉਹ ਸਭ ਕੁੱਝ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ ਤਾਂ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਉਸਨੂੰ ਘਰ ਦੀ ਇੱਜਤ ਨਾਲ ਖੇਡਣਾ ਸਹੀ ਨੀ ਜਾਪ ਰਿਹਾ ਸੀ... ਪਰ ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੇ ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਹਟੇਗਾ ਤਾਂ ਜੋਰਾ ਉਸਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਲੈਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ... ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਸਨੂੰ ਹਜੇ ਤੱਕ ਪਤਾ ਨਹੀ ਸੀ ਕਿ ਜੋਰਾ ਅੱਧਾ ਮੋਰਚਾ ਤਾਂ ਮਾਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ... ਉਸਨੇ ਕੰਮਕਾਰ ਨਬੇੜਿਆ ਤੇ ਮੁੜ ਖੇਤ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ... ਪਹੀ ਤੇ ਜਾਂਦੇ-2 ਉਸਨੇ ਦੇਖਿਆ ਜੋਰਾ ਤੇ ਉਸਦਾ ਦੋਸਤ ਇਕਬਾਲ ਵੀ ਜੋਰੇ ਦੀ ਮੋਟਰ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸੀ... ਜੋਰੇ ਨੇ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲਿਆ... ਰਾਮਾ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਉਹ ਦੋਨੋ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਰਹੇ ਸੀ... ਜੋਰੇ ਨੇ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਬੈਠਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ " ਉਹ ਆਜਾ ਰਾਮੇ ਬਹਿ ਜਾ ਪੈਗ ਲਾ ਲੈ "
ਰਾਮਾ ਅਕਸਰ ਸ਼ਰਾਬ ਨਹੀ ਪੀਂਦਾ ਸੀ ਜਿਆਦਾ ਭੁੱਕੀ ਅਫੀਮ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਸੀ... ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਖੁੱਦ ਉਲਝਣ ਚ ਪਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਜੋਰੇ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਇਕਬਾਲ ਨੇ ਪੈਗ ਬਣਾ ਰਾਮੇ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ... ਰਾਮਾ ਇੱਕ ਘੁੱਟ ਭਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਬਾਈ ਪਹਿਲੇ ਤੋੜ ਦੀ ਲੱਗਦੀ ਏ "
ਜੋਰਾ ਹਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਹਾਂ ਪਰਸੋ ਹੀ ਕੱਢੀ ਏ ਰਾਮੇ "
ਰਾਮੇ ਨੇ ਅਗਲੇ ਘੁੱਟ ਚ ਸਾਰਾ ਗਿਲਾਸ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੋਲਿਆ " ਬਾਈ ਮੈ ਤਾਂ ਕਦੇ-2 ਹੀ ਪੀਂਦਾ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਾਲੀ ਪਚਦੀ ਨੀ "
ਜੋਰਾ ਆਪਣੇ ਪੈਗ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਖਿੱਚਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਆਹੋ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ਏ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲੇ ਤੋੜ ਵਰਗੀ ਝਾਂਜਰਾਂ ਛਣਕਾਉਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ਸਾਰਾ ਦਿਨ "
ਰਾਮਾ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸਮਝਦਾ ਹੋਏ ਬੋਲਿਆ " ਨਾ ਬਾਈ ਝਾਂਜਰਾਂ ਆਲੀ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਭਾਅ ਜਿਹਦੀ ਹੈ ਨਸ਼ਾ ਤਾਂ ਉਹਨੂੰ ਕਰਦੀ ਹੋਊ "
ਜੋਰਾ ਕੋਲ ਪਈ ਨਮਕੀਨ ਦੀ ਮੁੱਠੀ ਭਰਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਜਿਹਦੀ ਹੈ ਉਹ ਤਾਂ ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰ ਪਾਰ ਬੈਠਾ ਰਾਮੇ ਨਸ਼ਾ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਨੂੰ ਹੋਊ "
ਰਾਮਾ ਬੇਸ਼ੱਕ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਪਰ ਅੰਦਰੋ ਉਹ ਭੇਤੀ ਸੀ ਉਹ ਗੱਲ ਬਦਲਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਜੋਰੇ ਬਾਈ ਸਾਨੂੰ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਨਸ਼ਾ ਕਰਨਾ ਨਸ਼ਾ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਨਾਲੇ ਤੇਰਾ ਤਾਂ ਗੇੜਾ ਵੀ ਰਹਿੰਦਾ ਓਧਰ "
ਜੋਰਾ ਹਸਦਾ ਹੋਇਆ ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਵੱਟ ਦੇਕੇ ਬੋਲਿਆ " ਰਾਮੇ ਜਦੋ ਝੋਟੀ ਬੋਲੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਆਸ ਲਵਾਉਣੀ ਪੈਂਦੀ ਏ ਤੇ ਜੇ ਆਪਣਾ ਝੋਟਾ ਕੰਮ ਦਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਆਲਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੁਸਕ ਆ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਫੇਰ ਤੇ ਜੋਰਾ ਤਾਂ ਉਹ ਝੋਟਾ ਜਿਹਨੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਕੋਈ ਫੰਡਰ ਨੀ ਛੱਡੀ ਇਹ ਤਾਂ ਫੇਰ ਸੱਜਰ ਝੋਟੀ ਏ ਇਹਨੂੰ ਕਿਥੋ ਛੱਡਣਾ ਸੀ "
ਰਾਮਾ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਅੰਦਰੋ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ ਪਰ ਉਸਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਅੱਗੇ ਗੁੱਸਾ ਜਾਹਰ ਨਾ ਕੀਤਾ... ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜੋਰਾ ਇਹ ਟਿੱਚਰ ਮੀਕੇ ਦੇ ਨਾਲ-2 ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.. ਜੋਰੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋ ਜਾਪ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਜੀਤੀ ਆਲਾ ਮੋਰਚਾ ਫਤਿਹ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜੋਰਾ ਗੱਲ ਲਾ ਕੇ ਸੁਣਾਉਣ ਦਾ ਆਦੀ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਪੂਰਾ ਯਕੀਨ ਨਹੀ ਸੀ.....ਉਹ ਅੱਗੋ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਜੀਤੀ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਆਇਆ ਕਿਉਕਿ ਜਿਹੜੀ ਇੱਜਤ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਉਹ ਪੈਰ ਪਿੱਛੇ ਖਿੱਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋਰੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮੁਤਾਬਿਕ ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਜਤ ਲੁੱਟ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ.. ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਮੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪੈਗ ਹੋਰ ਲਾਇਆ ਤੇ ਉੱਠਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ " ਚੰਗਾ ਬਾਈ ਮੈ ਚੱਲਦਾ "
ਜੋਰੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ " ਬਹਿ ਜਾ ਹੋਰ ਲਾ ਲੈ "
ਰਾਮਾ ਅੱਗੋ ਤੁਰਦਾ-2 ਬੋਲਿਆ " ਨਾ ਬਾਈ ਮੈਨੂੰ ਜਿਆਦਾ ਪੀਤੀ ਨੀ ਪਚਦੀ ਇਹ ਤੁਸੀ ਪੀਓ "
ਏਨਾ ਆਖ ਉਹ ਮੁੜ ਪਿੰਡ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ.. ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਚ ਬਹੁਤ ਗੱਲਾਂ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸੀ.. ਕੀ ਜੋਰੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੱਚ ਸੀ.. ਕਿਉਕਿ ਘਰੋ ਨਿਕਲਦੇ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਵੀ ਜੋਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ.. ਬਾਕੀ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਬੋਲੀ ਸੀ ਬਾਹਰ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਆਉਣਗੇ ਹੀ ਜੇ ਘਰਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨੀ ਸਮਝਣਗੇ... ਰਾਮਾ ਘਰ ਆਉਦੇ-2 ਗੁੱਸੇ ਚ ਭਰ ਗਿਆ ਸੀ.. ਗੇਟ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਆ ਉਹ ਰੁਕਿਆ ਫੇਰ ਕੁੱਝ ਸੋਚ ਉਹ ਜੀਤੀ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਨਾ ਜਾਕੇ ਸਿੱਧਾ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ ।
ਚਲਦਾ...
