ਰੂਬੀ ਸਵੇਰੇ ਉਠੀ ਤਾ ਓਸ ਨੇ ਅਪਣੇ ਕਪੜੇ ਦੇਖੇ। ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਵਿਖਰੇ ਹੋਏ ਸੀ। ਕਤੁਕੀ ਰਾਤ ਓ ਸਭ ਦੇਖ ਓਨੇ ਅਪਣੇ ਨਾਲ ਜਿਆਦਾ ਹੀ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਓ ਤ੍ਰਸੀ ਹੋਈ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਜਿਸਮਾਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਹੁਣ ਬਸ ਓ ਰਾਮੁ ਤੇ ਡੁਲੀ ਹੋਈ ਸੀ
ਓਨੇ ਅਪਣੇ ਕਪੜੇ ਠੀਕ ਕੀਤੇ। ਸਿਸੇ ਚੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਜੋਬਨ ਦੇਖ ਮੁਸਕਰਾ ਗਈ। ਓਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਹਵਸ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਆਲਾ ਮਿਲ ਗਿਆ
ਭੁੱਖ ਸਬ ਨੂੰ ਲਗਦੀ। ਔ ਅਪਣੇ ਸਿਰ ਦੇ ਸਾਈਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਸੀ
ਇਸ ਲਈ ਕੋਈ ਰਾਹ ਤਾਂ ਓਨੇ ਲੈਣਾ ਸੀ। ਸਭ ਠੀਕ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉ ਰਸੋਈ ਨੂੰ ਚਲ ਗਈ। ਉਥੇ ਓਦੀ ਸਾਸ ਚਾ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਸਾਸ ਦੇ ਪੈਰੀ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਸਤ ਸ਼ਿਰੀ ਅਕਾਲ ਬੋਲੀ। ਓਦੀ ਸੱਸ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ ਜਿਉਂਦੀ ਰਹਿ ਪੁੱਤ। ਜਵਾਨੀ ਮਾਨ। ਰੂਬੀ ਮਣ ਚੇ ਸੋਚਿਆ ਜਵਾਨੀ ਤਾਂ ਤੁਸੀ ਹਦਾਈ। ਪਹਲਾ ਸੁਹਰੇ ਨਾਲ ਹੁਣ ਆ ਲਨ ਲੈਣੀ ਆ। ਉ ਭੀ ਰਾਮੁ ਦਾ ਜੇਡਾ ਇਨਾ ਮੋਟਾ ਸੰਧ ਲਈ ਬੈਠਾ। ਪਰ ਬੋਲੀ ਨਹੀਂ ਕੁੱਝ। ਬਸ ਮੁਸਕਰਾ ਲਿਆ
ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ਼ ਕੇ ਰੂਬੀ ਬਾਰ ਬਾਰ ਰਾਮੁ ਨੂੰ ਖੋਜ ਰਾਹੀਂ ਸੀ
ਓਨੂੰ ਰਾਮੁ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਸੀ।
ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਰਾਮੁ ਤੂੜੀ ਆਲੇ ਕੋਠੇ ਚੋ ਨਿਕਲਦਾ ਰੂਬੀ ਨੇ ਦੇਖ ਲਿਆ। ਰਾਮੁ ਪਾਟੀ ਜਹੀ ਕੋਟਿ ਪਾਈ। ਸੀਰ ਤੇ ਓਦੇ ਤੂੜੀ ਦਾ ਟੋਕਰਾ ਸੀ। ਅਧਾ ਤੂੜੀ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਹੋਇਆ। ਪੈਰ ਗੋਹੇ ਨਾਲ ਲਿਬੜੇ ਬੜਾ ਗੰਦਾ ਜਾ ਦਿੱਖ ਰਾ ਸੀ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਰੂਬੀ ਨੇ ਓਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਦੇ ਮੁਸਕਾਨ ਆ ਗਈ। ਓ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਬੜਾ ਸੋਹਣਾ ਲਗ ਰਆ ਸੀ। ਰੂਬੀ ਚਾਹ ਪੀਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਓਦੇ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ। ਤੇ ਰਾਮੁ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਰਾਮੁ ਚਾਹ ਪੀ ਲੀ ਤੂੰ। ਰਾਮੁ ਨੇ ਏਕ ਦਮ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਰੂਬੀ ਉਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜੀ ਸੀ। ਰਾਮੁ ਨੂੰ ਕਦੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਬੁਲਾਇਆ ਨਹੀ ਸੀ ਅੱਜ ਤੱਕ ਤਾਂ ਰਾਮੁ ਥੋੜਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਔਰ ਸੰਭਲ ਕੇ ਬੋਲਿਆ। ਹਾ ਛੋਟੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ ਮੈ ਅਭੀ ਪੀ ਹ। ਵੱਡੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਦੇ ਗਈ ਥੀ।
ਫੇਰ ਰਾਮੁ ਮਝ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਪਰ ਰੂਬੀ ਕਿੱਥੇ ਟਲਦੀ ਸੀ ਉ ਵੀ ਰਾਮੁ ਦੇ ਮਗਰ ਹੀ ਤੁਰ ਪੀ। ਰਾਮੁ ਬਾਰ ਬਾਰ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੇ ਅੱਜ ਛੋਟੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਕਿਵੇ ਪਿੱਛੇ ਆ ਰਹੀ। ਓਨੂੰ ਕਿ ਪਤਾ ਸੀ ਕੇ ਰੂਬੀ ਨੇ ਰਾਤ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਸਾਰੇ ਦੇਖ ਲੇ।
ਰਾਮੁ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਰੂਬੀ ਬੋਲੀ। ਰਾਮੁ ਤੂੰ ਕੁਝ ਚਾਅ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਖਾਦਾ ਕੇ ਨਹੀਂ। ਰਾਮੁ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਅੱਜ ਛੋਟੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਬਾਰ ਬਾਰ ਕਉ ਪੁੱਛ ਰਹੀ। ਤੇ ਰਾਮੁ ਬੋਲਿਆ ਜੀ ਛੋਟੀ ਸਰਦਾਰਨੀ, ਸਰਦਾਰਨੀ ਨੇ ਪਿਨੀ ਦੀ ਹ ਵਹਿ ਖਾ ਲਿਆ ਹ, ਰੂਬੀ ਤਾਂ ਬਸ ਕਿਵੇ ਵ ਕਰਕੇ ਰਾਮੁ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਸੀ ਤਾਂ ਬੋਲੀ ਰਾਮੁ
ਰਾਮੁ - ਹਾਜੀ ਛੋਟੀ ਸਰਦਾਰਨੀ
ਰੂਬੀ _ ਰਾਮੁ ਹੋਰ ਖਾਣੀ ਪੀਨੀ
ਰਾਮੁ - ਨਹੀਂ ਛੋਟੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ ਮੇਰਾ ਤੋਂ ਪੇਟ ਭਰ ਗਿਆ
ਐਨੇ ਨੂੰ ਕਮਲਜੀਤ ਪਿੱਛੋ ਆ ਗਈ
ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕਹਿੰਦੀ
ਪੁੱਤ ਇਥੇ ਕਿ ਕਰਦੀ ਆ
ਰੂਬੀ ਏਕ ਦਮ ਨਾਲ਼ ਥੋੜਾ ਘਬਰਾ ਤਾਂ ਗਈ ਪਰ ਸੰਭਲ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀ। ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ ਜੀ ਮੈ ਤਾਂ ਰਾਮੁ ਨੂੰ ਚਾਅ ਪੁੱਛਣ ਆਈ ਸੀ
ਕਮਲਜੀਤ - ਪੁੱਤ ਚਾਅ ਤਾਂ ਮੈ ਰਾਮੁ ਨੂੰ ਦੇ ਤੀ ਸੀ
ਰੂਬੀ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚਦੀ ਕੇ ਮੰਮੀ ਤੁਸੀ ਤਾਂ ਚਾਅ ਕਿ ਔਰ ਵੀ ਬੜਾ ਕੁਝ ਦਿੱਤਾ
ਰੂਬੀ - ਠੀਕ ਮੰਮੀ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਤਾਂ ਮੈ ਪੁੱਛਣ ਆ ਗਈ
ਕਮਲਜੀਤ - ਠੀਕ ਪੁਤ ਹੁਣ ਤੂੰ ਨਹਾ ਲੈ ਆਪਾ ਅੱਜ ਸਾਗ ਬਨੋਨਾ ਸਾਗ ਤੋੜ ਲਿਆਨੇ ਆ
ਰੂਬੀ ਬਿਨਾ ਕੁੱਝ ਬੋਲੇ ਜਾਣ ਲਗ ਗਈ
ਰਾਮੁ ਰੂਬੀ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਦੇਖ ਉਸਦੀ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਕਮਲਜੀਤ ਵੀ ਰਾਮੁ ਦੀ ਅਖ ਪਹਿਚਾਣ ਗੀ
ਬੋਲੀ ਰਾਮੁ ਕੁਤਿਆ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨਾ ਦੇਖ ਏਦਾ
ਰਾਮੁ ਬੋਲਿਆ ਸਰਦਾਰਨੀ ਛੋਟੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਹ
ਕਮਲਜੀਤ ਬੋਲੀ - ਕੁਤਿਆ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਿਲੀ ਹੋਈ ਆ ਹੁਣ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਕਉ ਦੇਖਦਾ
ਰਾਮੁ - ਨਹੀਂ ਸਰਦਾਰਨੀ ਵੋ ਤੋਂ ਮੈ ਛੋਟੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਕਿ ਤਾਰੀਫ਼ ਕਿ ਹ