Update 4
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਸਵੇਰੇ ਉਠੀ ਤਾਂ ਸੋਚ ਕੇ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਮੇਰੇ ਦਾਦੇ ਤੋਂ ਚਦਵਾਉਦੀ ਹੈ ਇਹ ਸਭ ਬੜਾ ਅਜੀਬ ਲੱਗਾ ।
ਪਰ ਸੋਚ ਸੋਚ ਕੇ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਚਕਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਰਾਤ ਮੈਂ ਪਈ ਪਈ ਨੇ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲਿਆ ਕੇ ਉਸ ਫੋਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦਾ ਅਸਲ ਵਿਚ ਰਾਤ ਮੈ ਜੋ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੀ ਵੀ ਚੁਦਾਈ ਕਰਵਾਉਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਲਨ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਸੀ । ਮੈ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕੇ ਇਕ ਵਾਰ ਮੈਂ ਇਸ ਪੰਗੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਵਾਂ ਤੇ ਫੇਰ ਮੈਂ ਕਾਲੇ ਤੋਂ
ਆਪਣੀ ਤਸੱਲੀ ਬਕਸ਼ ਚੁਦਾਈ ਕਰਵਾਉਗੀਂ । ਪਰ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੀ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਕੀਤੇ ਕਾਲਾ ਕੁਝ ਨਾ ਕਰ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਅਣਜਾਣ ਵਿਅਕਤੀ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪਏਗਾ।
ਮੈਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਕੇ ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇਗਾ ਦੇਖਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਜੇ ਕਾਲੇ ਨੇ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਠੀਕ ਐ ਨਹੀਂ ਤਾ ਤਸੱਲੀ ਨਾਲ ਉਸ ਅਣਜਾਣ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਮਰਵਾਉਂਗੀ ।
ਇਹ ਸਭ ਸੋਚ ਮੈਨੂੰ ਫੇਰ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟੀ ਵਿੱਚ ਗਿੱਲਾਂ ਪਣ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ।
ਕੱਲ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋਣਾ ਸੀ ਉਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਅੱਜ ਮੇਰਾ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਦਾ ਮਨ ਨੀ ਕੀਤਾ ਪਰ ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਬੱਸ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਤੇ ਮੈਂ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋਣ ਲਗੀ । ਮੈਂ ਕਾਲਜ ਜਾਣ ਲਈ ਨਿਕਲੀ ਘਰੋ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਦੇ ਲਈ।
ਮੈਂ ਅੱਜ ਚਿੱਟਾ ਸੂਟ ਤੇ ਚਿੱਟਾ ਕਢਾਈ ਵਾਲਾ ਕੇ ਕਾਟਨ ਪਲਜੋ ਪਾਇਆ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਖੁੱਲਾ ਸੀ ਮੈ ਸਿਰੇ ਤਾ ਮਾਲ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ ਅੱਜ ਤੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਉੱਤੇ ਚਲੀ ਗਯੀ ।
ਅੱਡੇ ਤਏ ਹਰਮਨ ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਵਾਹ ਮੈਡਮ ਅੱਜ ਤਾ ਲੱਗਦਾ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਤਾ ਇਰਾਦਾ ਕਯਾ ਬਾਤ ਐ
ਮੈ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਬਸ ਗੱਲ ਟਾਲ ਦਿਤੀ ਤੇ ਸਹਿਰ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਚੜ੍ਹ ਗਈ ।
ਬਸ ਵਿਚ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਜਾਦਾ ਭੀੜ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਨਜ਼ਰ ਇਕ ਹੀ ਚਿਹਰਾ ਲੱਭ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਉਹੀ ਕੱਲ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਨੂੰ ਜੋ ਕੇ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨੀ ਸੀ ਮਿਲ ਰਿਹਾ।
ਮੈ ਕਾਲਜ ਪੁੱਜੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕਲਾਸਾਂ ਲਗਾਈਆਂ ਪਰ ਮੇਰਾ ਅੱਜ ਤੀਸਰਾ ਲੈਕਚਰ ਫ੍ਰੀ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਕਿਉਂ ਨਾ ਕੈਂਟੀਨ ਜਾਇਆ ਜਾਵੇ ਮੈਂ ਬਾਕੀ ਸਭ ਕੁੜੀਆਂ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਬੁਆਏ ਫ੍ਰੇਂਡ ਨਾਲ ਬੀਜੀ ਸਨ ਮੈਂ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਚਲ ਕੈਂਟੀਨ ਚੱਲੀਏ ਪਰ ਉਸਨੇ ਮਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਜਾ ਪੜ੍ਹਨਾ ਮੈਨੂੰ ਥੋੜਾ ਅਜੀਬ ਲੱਗਾ ਕੇ ਇਹ ਤੇ ਪੜਾਈ ਮੈ ਕਿਹਾ ਚਲ ਕੋਈ ਨੀ ਜਾ ਤੂੰ ਮੈ ਤੇ ਇਕ ਹੋਰ ਕੁੜੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਅਸੀਂ ਕੈਂਟੀਨ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ ( ਪ੍ਰੀਤੀ ਸਹਿਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਜਿਸਮ ਵੀ ਪੂਰਾ ਅੱਤ ਸੀ ਫਿਗਰ 32 30 32 ਸੀ ਤੇ ਜਿਆਦਾ ਜੀੰਨ ਟੋਪ ਤੇ ਬਨ ਪੀਸ ਹੀ ਪਾਉਂਦੀ ਸੀ ਪੂਰੀ ਮਾਡਰਨ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਇੱਕ ਬੋਯ ਫ੍ਰੇਂਡ ਵੀ ਸਾਡੇ ਹੀ ਕਾਲਜ ਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ )
ਮੈ ਤੇ ਉਹ ਅਸੀਂ ਕੈਂਟੀਨ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ ਤੇ ਸਾਡੇ ਟੇਬਲ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕੱਲ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਕਾਲਜ ਚ ਛੇੜਦੇ ਸਨ ਬੈਠੇ ਸਨ ।
ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਅਸਲਮ ( ਜੋ ਕੇ ਇਕ ਮੁਸਲਿਮ ਸੀ ਕਦ ਕਾਠ ਤੋਂ ਲੰਬਾ ਸਰੀਰ ਠੀਕ ਠਾਕ ਸੀ ਤੇ ਸੋਹਣਾ ਸੀ ਉਮਰ 22 ਸਾਲ ) ਬਰਾੜ ( ਓਹਨਾ ਮੁੰਡਿਆ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਉਮਰ 25 ਚੌੜਾ ਸੀਨਾ ਕੰਨੀ ਮੁੰਦਰਾਂ , ਹੱਥ ਚ ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਡੱਬੀ ਤੇ ਦੱਬੀ ਵਿੱਚ ਨਾਲ ਬਿੱਲੀਆ ਤੇ ਚੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਕੁੰਡੀਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਹਲਕੀ ਦਾਹੜੀ ) ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ " ਬਾਈ ਦੇਖ ਕੱਲ ਵਾਲਾ ਮਾਲ ਅੱਜ ਤਾ ਸਾਲੀ ਚਿੱਟੇ ਸੂਟ ਚ ਕਹਿਰ ਹੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਆ "
ਬਰਾੜ : ਕੋਈ ਨੀ ਦੇਖਦਾ ਜਾ ਇਹ ਵੀ ਆਓ ਜੱਟ ਦੇ ਛੇਤੀ ਹੀ ਥੱਲੇ ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ।
ਅਸਲਮ : ਬਾਈ ਸਾਡਾ ਵੀ ਕਰੋ ਕੋਈ ਹੀਲਾ , ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੋਇਆ ਵਿਆ ਬਾਈ।
ਬਰਾੜ : ਓ ਕੋਈ ਨੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰ ਤੂੰ ਵੀ ਲੈਲੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਸਵਾਰੀ ਜੱਟ ਹੀ ਕਰੂ ।
ਅਸਲਮ : ਬਾਈ ਗੱਲ ਤਾਂ ਕਰੋ ਫੇਰ ਸਾਲੀ ਤੇ ਹੋਰ ਹੀ ਨਾ ਕੋਈ ਹੱਥ ਫੇਰ ਜਾਵੇ ਸਾਥੋਂ ਪਹਿਲਾ।
ਬਰਾੜ : ਸਾਡੇ ਹੁੰਦੇ ਕੀਹਦੀ ਮਜਾਲ ਜੋ ਸਾਡੇ ਮਾਲ ਤੇ ਅੱਖ ਰੱਖੇ ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਤੂੰ ।
ਅਸਲਮ : ਬਾਈ ਅੱਜ ਗਲ ਕਰਲੋ ਕਾਲੀ ਹੀ ਬੈਠੀ ਆ।
ਬਰਾੜ : ਚਲ ਰੁਕ ਤੂੰ ਮੈ ਆਇਆ ਗਲ ਕਰ।
ਮੈ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੈਠੀਆਂ ਕਾਫੀ ਪੀ ਰਹਿਆ ਸਨ ਤੇ ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਬੀ ਐਫ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਬਾਹਰ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਦੋ ਮਿੰਟ ਚ ਵਾਪਿਸ ਆਉਣ ਲਈ ਕਹਿ ਕੇ ਚਲੀ ਗਈ ।
ਬਰਾੜ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਮੇਰੇ ਟੇਬਲ ਉੱਤੇ ਬੈਠ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ
ਬਰਾੜ : ਓ ਮੈਡਮ ਜੀ ਮੈ ਕਿਹਾ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਪਿਆ ਦੀ ਕੋਫਿਆਂ।
ਮੈ : ਇੰਝ ਉਸਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਘਾਬਰ ਕੇ ਉਠ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੋਂ ਫੜ ਕੇ ਰੋਕ ਲਿਆ ਤੇ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਬੈਠ ਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲੀ " ਮੈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ ਪਲੀਜ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣ ਦੋ "
ਬਰਾੜ : ਓ ਮੈਡਮ ਜੀ ਜਾਣ ਪਹਿਚਾਣ ਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਟਾਈਮ ਲਗਦਾ ਹੁਣੇ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਆ, ਮਈ ਸੈਲਫ ਬਰਾੜ ਦੇਵ ਬਰਾੜ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਪੁੱਛ ਲਿਓ ਦੇਵ ਬਰਾੜ ਕੌਣ ਆ ਸਬ ਪਤਾ ਲਗਜੁ ਜੱਟ ਆਰੇ
ਮੈ : ਓਕੇ ਜੀ ਆਈ ਐਮ ਸ਼ੈਫਾਲੀ
ਬਰਾੜ : ਓਹ ਨਾਈਸ ਨਾਮ ਲਾਈਕ ਯੂ ।
ਮੈ : ਸ਼ਰਮਾ ਕੇ thank you ਜੀ
ਬਰਾੜ : ਜੇ ਕੋਈ ਦਿੱਕਤ ਹੋਈ ਕਦੇ ਕਾਲਜ ਚ ਤੂੰ ਸੀ ਬੱਸ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਮੈ ਸਬ ਕਰੁ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਮੇਰਾ ਨੰਬਰ ਨੋਟ ਕਰੋ
ਮੈਂ : ਉਸਦਾ ਨੰਬਰ note ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਕੇ ਅਚਾਨਕ ਮੇਰੇ ਤੋ ਡਾਇਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਫੋਨ ਨੇ ਮਿਸ ਕਾਲ ਵੱਜ ਗਈ
ਮੈ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕੇ ਹਾਏ ਸ਼ੈਫਾਲੀ ਆਹ ਕੀ ਕਰਤਾ ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਮਿਸ ਕਾਲ ਕਿਉ ਮਾਰਤੀ
ਬਰਾੜ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਅੱਖ ਮਾਰ ਚਲਾ ਗਿਆ
ਤੇ ਮੈ ਵੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਕੇ ਮੈ ਕਲਾਸ ਚ ਜਾ ਰਹੀ ਆ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਬਾਕੀ ਲੈਕਚਰ ਲਗਾਏ ਤੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਚੜ੍ਹ ਗਈ ਅੱਜ ਪਿੰਡ ਵਾਲੀ ਬੱਸ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਮੁੰਡਾ ਕੀਤੇ ਨਾ ਦਿਸਿਆ ਤੇ ਮੈ ਨਮੋਸ਼ ਜੇਹੀ ਹੋ ਕੇ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਈ ।
ਘਰ ਸ਼ਾਮ ਹੋਈ ਤੇ ਮੈ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਖਾ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ
ਨੀਚੇ ਆ ਕੇ ਅੱਜ ਫੇਰ ਮੰਮੀ ਤੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੀ ਫਿਲਮ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਕੇ ਸੋਂ ਗਈ ।
