Part 29
ਗਰਮੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ।
ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਉਪਰ ਬੈਠਣ ਲਈ ਅਸੀਂ ਕੋਠਿਆਂ ਤੇ ਮੰਜੇ ਡਾਏ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਕੋਠੇ ਤੇ ਮੰਜਿਆਂ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਦੂਰ ਨੇੜੇ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਲੈਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ।ਰਮਨ ਕੋਠੇ ਤੇ ਟਹਿਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਿਤੂ ਤੇ ਅਮਨ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕੋਠੇ ਤੇ ਟਹਿਲ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਹਨੇਰਾ ਕਾਫੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਆਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ। ਜਸ - ਹੈਲੋ ਮੋਟੋ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਆ? ਆਜਾ ਇਧਰ ਗੱਲ ਸੁਣੀ ।
ਰਮਨ - ਆਉਂਦੀ ਆਂ ਭਾਜੀ
ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਉੱਚੀਆਂ ਨੀਵੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਆ ਗਈ । ਮੈਂ ਬਨੇਰੇ ਤੇ ਬਾਵਾਂ ਰੱਖ ਕੇ ਖੜਾ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ।
ਰਮਨ - ਹਾਂਜੀ ਭਾਜੀ ਦੱਸੋ ਕਿਵੇਂ ਯਾਦ ਫਰਮਾਇਆ।
ਜਸ - ਕੁਝ ਨਹੀਂ ,ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਇਕੱਲੀ ਤੁਰੀ ਫਿਰਦੀ ਏ,ਆ ਜਾ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦੇ ।
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ ਜੀ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰੋਗੇ।
ਜਸ - ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਅੱਗੇ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰੀ ਦੀਆਂ। ਜਾਂ ਅੱਗੇ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।
ਰਮਨ - ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਆਪਸ਼ਨ ਬਹੁਤ ਨੇ ਨਾ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰਨ ਦੀਆਂ।
ਜਸ - ਉਲਾਮੇ ਨਾ ਦੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਿੱਧੀ ਤਰਾਂ ਦੱਸ ਕੀ ਬਣਿਆ ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ ਬਣਾਉਣ ਦਾ
ਲੱਬੀ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਲਈ
ਰਮਨ - ਕਿਉਂ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ।
ਜਸ - ਯਾਰ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸਹੇਲੀ ਤੇ ਚਾਹੀਦੀ ਹੁੰਦੀ
ਰਮਨ - ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੋ ਚਾਹੀਦੀਆਂ।
ਜੱਸ - ਸਹੇਲੀਆਂ ਜਿੰਨੀਆਂ ਜਿਆਦਾ ਹੋਣ ਓਨਾ ਹੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਚੜ੍ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ।
ਰਮਨ - ਹੁਣ ਜਿਹੜੀ ਨਵੀਂ ਬਣਾਈ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਦਿਲ ਤੋਂ ਨਿਭਾਓ।
ਜੱਸ - ਕਿਵੇਂ ਫੇਰ ਸਰਬ ਨੇ ਕਦੋਂ ਆਉਣਾ।
ਰਮਨ- ਪਤਾ ਨਹੀਂ ,ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ 2 ਦਿਨ ਲਈ ਸ਼ਾਯਦ ਆਵੇ ।next Saturday ਨੂੰ
ਮੈਨੂੰ ਪੱਕਾ ਨਹੀਂ ਪਤਾ।
ਜੱਸ - ਮਿਲਾ ਦੇ ਯਾਰ ਇਸ ਵਾਰੀ
ਰਮਨ - ਦੇਖਦੇ
ਜਸ - ਚਲੋ ਠੀਕ ਆ। ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਮਿਲਾ ਦੇ, ਤੂੰ ਵੀ ਆਕੜ ਕਰਦੀ ਕਿਹੜਾ ਮਿਲਾਇਆ। ਰਮਨ - ਅਜੇ ਸਰਬ ਦੀ ਬਾਕੀ ਆ ,ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੇ ਘਰੇ ਹੀ ,,,,, ਇਨਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਰਮਨ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ
ਜਸ - ਕੀ ਘਰੇ ਹੀ ? ਵਾਕ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਜਾਨ , ਅੱਧ ਚ ਕਿਉਂ ਛੱਡਿਆ ।
ਰਮਨ - ਕੁਛ ਨਹੀਂ ,ਵਾਕ ਚ ਅੱਗੇ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪੇ ਭਰ ਲਓ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ
ਰਮਨ ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਮੁੱਕਾ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ।
ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ jealous ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਕੇ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ,ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਯਦ ਰਮਨ ਆਪ ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਸੈੱਟ ਹੋ ਜਾਵੇ ਕਿਉਂਕਿ ਕੁੜੀਆਂ ਜਦੋਂ ਜਲਨ ਕਰਦਿਆਂ ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੀਆਂ ਕਿ ਮੁੰਡਾ ਕਿਹੋ ਕੇਹਾ,ਰਿਸ਼ਤਾ ਕੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਓਹਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਬਾਰੇ।
ਰਮਨ ਅਮਨ ਤੇ ਉਹਦੀ ਮੰਮੀ ਅਕਸਰ ਹੀ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਬਾਬੇ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ।
ਜੱਸ - ਇਸ ਐਤਵਾਰ ਜਾਣਾ ਬਾਬੇ ਦੇ
ਰਮਨ - ਮੰਮੀ ਨੁੰ ਪਤਾ ਹੋਊ।ਕਯੋਂ ?
ਜੱਸ - ਰਿਤੂ ਨਾਲ ਹੀ ਮਿਲਾਦੇ ਇਸ ਐਤਵਾਰ ਤੇਰੇ ਘਰ।
ਰਮਨ - ਮੈ ਕਿਵੇਂ ਮਿਲਾਵਾਂ, ਮੈਂ ਤੇ ਆਪ ਨਾਲ ਜਾਣਾ।
ਜੱਸ - ਤੂੰ ਨਾ ਜਾਵੀ।
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ ਜੀ ਤੁਹਾਡੇ ਗਲਤ ਕੰਮਾਂ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੇ ਵੀ ਨਾ ਜਾਵਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਘਰ ਰਹਿ ਕੇ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਭਾਗੀ ਬਣਾ। ਜਸ - ਨਹੀਂ ਪੁੱਤ ਇਹ ਪਾਪ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਇਹ ਤਾਂ ਬੜਾ ਵੱਡਾ ਪੁੰਨ ਹੁੰਦਾ ਵਾ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਣਾ। ਦੋ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾ ਦੇਣਾ,
ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦੇ ਦੇਣਾ ।
ਇਹ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪੁੰਨ ਆ ।
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ ਤੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਆ।
ਜਸ - ਬਸ ਬਾਬਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ।ਪਿਆਰ ਵੰਡਣ ਵਾਸਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਆਏ ਆ।
ਵੰਡੀ ਜਾ ਰਹੇ ਆ, ਜਿਹੜੀ ਜਿਹੜੀ ਵੀ ਪਿਆਰ ਲੈਣ ਦੀ ਚਾਹਵਾਨ।
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ
ਜੱਸ - ਹਾਂਜੀ।ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਤੇ ਦਸੋ।
ਰਮਨ - ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ,ਤੁਹਾਡਾ ਥਾਂ ਥਾਂ ਡੁੱਲਦਾ ਪਿਆਰ।
ਕੁੱਟ ਪੈਣ ਵਾਲੀ ਹੋਈ ਬਾਬਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਚੂੰਡੀ ਵਡਦੀ ਹੋਈ ਰਮਨ ਬੋਲੀ।
ਜੱਸ - ਪੁੱਛ ਕੇ ਦਸੀ,ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਜਾਣਾ ਓਹਨਾਂ।
ਰਮਨ - ਨਾ ਨਾ ਭਾਊ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਪਾਪ ਕਰਨਾ।
ਜਸ - ਇਹ ਪਾਪ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਗਿਆ।
ਰਮਨ - ਯਾਰ ਓਹ ਨਿੱਕੀ ਜਹੀ ਹੈਗੀ ਵਿਚਾਰੀ।
ਜੱਸ - ਤੇ ਫੇਰ
ਰਮਨ - ਕੋਈ ਉੱਚੀ ਨੀਵੀ ਹੋ ਗਈ ਫੇਰ।ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਲੱਗਦਾ।
ਜੱਸ - ਉੱਚੀ ਨੀਵੀਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਲੱਗੀ
ਰਮਨ - ਤੁਸੀ ਉਪਰ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ਕਰੋ
ਜੱਸ - ਨਹੀਂ ਯਾਰ ਮੰਮੀ ਹੁੰਦੀ ਥੱਲੇ ,ਐਵੇਂ ਸ਼ਕ ਹੋਊ।
ਰਮਨ - ਪਰ ਗਲਤ ਕੀਤਾ ਤੁਸੀ ਭਾਜੀ
ਜੱਸ - ਕੀਂ ਗਲਤ ਕੀਤਾ,ਸਭ ਕਰਦੇ
ਰਮਨ - ਭਾਜੀ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ,ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਵਰਜ਼ਨ ਰਹਿਣਾ ਕਿੰਨਾ ਜਰੂਰੀ ਆ ਵਿਆਹ ਤੱਕ ਤੇ ਤੂੰ ਜੋ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਹੀ ਨਹੀਂ।
ਜੱਸ - ਯਾਰ ਹੁਣ ਸਮਾਂ ਬਦਲ ਗਿਆ.
ਨਾਲੇ ਜਿੱਥੇ ਪਿਆਰ ਕਰੀਏ ਉਥੇ ਫਿਰ ਅਖੀਰ ਤੇ ਇਹ ਤਾਂ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦਾ।
ਰਮਨ - ਚਲ ਠੀਕ ਆ, ਫਰੈਂਡਸ਼ਿਪ ਹੁੰਦੀ ਆ ਪਰ ਕੋਈ ਇਨੀ ਡੁੰਗਾਈ ਤੱਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਥੋੜਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲਿਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ।
ਜੱਸ - ਡੂੰਘਾਈ ਤੱਕ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ ਬੇਬੇ, ਜਦੋਂ ਇਸ ਕੰਮ ਚ ਪਈਏ ਤੇ ਫਿਰ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ।
ਰਮਨ - ਉਹਨੂੰ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਦਾ ਬੰਦਾ ਲੜ ਪਵੇ ਕਿ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ।
ਜੱਸ -ਨਹੀਂ ਕੱਢਦਾ ਬੰਦਾ ਘਰੋ ।
ਨਾਲੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਉਹ ਵਰਜਨ ਹੀ ਆ।
ਰਮਨ - ਦੇਖਿਆ ਭਾਜੀ ਮੈ ਜੋ ਤੂੰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ।ਵਰਜਨ ਦਾ ਲੱਗਦਾ।
ਜਸ - ਯਕੀਨ ਕਰ ਰਮੂੰ ਅਜੇ ਉਹ ਵਰਜਨ ਆ ।
ਰਮਨ - ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਕਿਵੇਂ ਚੜ੍ਹਿਆ ਸੀ ਓਹਦੇ ਉਪਰ,ਤੇ ਅਜੇ Virgin ਹੈ
ਜੱਸ - ਅਜੇ ਉੱਪਰ ਉੱਪਰੋਂ ਹੀ ਕੀਤਾ।
ਰਮਨ - ਇਹ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ,ਜਿਹੜੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਤੂੰ ਚੜਿਆ ਸੀ ਉਹਦੇ ਉੱਪਰ, ਉੱਪਰੋਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਜਸ - ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਚੜਿਆ ਥੋੜੀ ਦੇਖਿਆ ,ਮੈਂ ਤੇ ਖੜਾ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਉਤਰ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇਰੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ।
ਰਮਨ - ਰਹਿਣ ਦੇ ,ਸਭ ਪਤਾ ਮੈਂਨੂੰ।
ਜਸ - ਯਾਰ ਮੈਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਵੈਜੀਨਲ ਸੈਕਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
ਕੀ ਮਤਲਬ ? ਰਮਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ।
ਜੱਸ - ਮਤਲਬ ਕਿ ਅਜੇ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕੁਛ ਵੀ।
ਮੈਂ ਜਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਕੀਤਾ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤਾ ।
ਜਸ ਕੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ? ਰਮਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ
ਜਸ - ਯਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਸੁਣ ਲੈ ਫਿਰ ਅਜੇ ਸੀਲ ਬੰਦ ਆ ਰਿਤੂ।
ਸੀਲ ਨਹੀਂ ਟੂਟੀ ਉਹਦੀ।
ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪਾਇਆ ਸੀ, ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ।
ਰਮਨ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਹਾਏ ਮੈਂ ਮਰਜਾਂ!!ਜਸ ਪਿੱਛੇ ਕਿੱਦਾਂ ਪੈ ਗਿਆ ਐਡਾ ਵੱਡਾ ।
ਜੱਸ - ਵੱਡਾ ? ਕੀ ਇਨਾ ਵੱਡਾ ?
ਰਮਨ - ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਕੀ ਵੱਡਾ ਹੈ
ਜੱਸ - ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਬੋਲ ਕੇ ਦਸ
ਰਮਨ - ਇਨਾ ਵੱਡਾ ਤੇਰਾ ਪੀਨਸ ,ਪਿੱਛੇ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਜੱਸ - ਅੱਛਾ ਤੈਨੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਪਤਾ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ।
ਰਮਨ - ਯਾਰ ਦਿਖਿਆ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ।
ਜੱਸ - ਅੱਛਾ,ਤੇਰੀ ਬਹੁਤ ਨਿਗਾਹ ਜਾਂਦੀ ਓਥੇ।
ਰਮਨ - ਏਨਾ ਲੰਬਾ ਕਢੀ ਫਿਰਦੇ ਸੀ ,ਨਿਗ੍ਹਾ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਜਾਂਦੀ।
ਜੱਸ - ਇਹ ਦਸ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ?
ਕੀ ਪਤਾ ਇਹ ਨੋਰਮਲ ਸਾਈਜ਼ ਹੋਵੇ ?
ਰਮਨ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਇਹ ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਜਸ - ਭੁਲੇਖਾ ਹੈ ਤੇਰਾ ਇਹ ਨੋਰਮਲ ਹੀ ਹੈ।
ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਏਡੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ।
ਰਮਨ - ਐਵੇਂ ਐਡੇ ਹੁੰਦੇ
ਜੱਸ - ਤੇਰੇ boyfriend ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਲੱਗਦਾ
ਰਮਨ - ਮੈਨੂੰ ਮੁੱਕੀ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈਗਾ bf
ਜੱਸ - ਤੈਨੂੰ ਜਿਹੜਾ ਏਨਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਸਾਇਜ ਬਾਰੇ,1 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੇਖੇ ਲੱਗਦੇ।
ਰਮਨ - ਸ਼ਰਮ ਕਰੋ ਭਾਜੀ,ਬਕਵਾਸ ਮਾਰੀ ਜਾਨੈਂ।
ਚੰਗਾ bye ਮੈਂ ਚੱਲੀ।
ਰਮਨ ਜਾਣ ਲੱਗਦੀ।
ਜੱਸ - ਰਮਨ ਦੀ ਬਾਹ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਰੋਕਿਆ,ਹਾਏ ਮੇਰਾ ਕਾਕਾ ਗੁੱਸਾ ਕਰ ਗੇਆ।
ਰਮਨ - ਯਾਰ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ।
ਬਾਕੀ ਭਾਜੀ ਤੂੰ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਿਹਾ, ਇਦਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਪਾਗਲ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਮੈਂਨੂੰ।
ਜਸ - ਕਿੱਦਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਯਾਰ, ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਯਕੀਨ ਕਰਦੀ ।
ਰਮਨ - ਯਾਰ ਏਡਾ ਵੱਡਾ ਪਿੱਛੇ ਕਿੱਦਾਂ ਪਵਾ ਲਿਆ। ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਪੈ ਸਕਦਾ ਨਿੱਕੀ ਜਹੀ ਦੇ।
ਜਸ - ਫੇਰ ਓਹੀ ਗੱਲ ਆ ਗਈ।
ਤੈਨੂੰ ਕਾਫੀ ਤਜਰਬਾ ਲੱਗਦਾ ,ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਪਵਾਉਣ ਦਾ।
ਰਮਨ - ਯਾਰ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਸੁਣੀਆਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਤੋਂ।
ਜਸ - ਨਹੀਂ ਗੱਲਾਂ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀਆਂ ਲੱਗਦਾ ਖੁਦ ਤਜਰਬਾ ਕੀਤਾ ਐਕਸਪੀਰੀਅਸ ਬੋਲਦਾ ਤੇਰਾ।
ਰਮਨ - ਨਹੀਂ ਜੀ ਸਾਡਾ ਕੋਈ ਐਕਸਪੀਰੀਅਂਸ ਨਹੀਂ।
ਚਲ ਫੇਰ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਕਰਕੇ ਦੇਖ ਲਈਏ ਆਪਾਂ।
ਰਮਨ - ਕੀਂ ਮਤਲਬ
ਜੱਸ - ਪਵਾ ਕੇ ਦੇਖਣਾ,ਦੇਖੀ ਕਿਵੇਂ 2 ਸਕਿੰਟਾ ਚ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦਾ। ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਹਥ ਲਾਉਂਦੇ ਕੇਹਾ।
ਅਸੀਂ ਸ਼ਰੀਫ ਬਹੁਤ, ਇਦਾਂ ਦੇ ਨਹੀਂ ਅਸੀਂ ।ਰਮਨ ਨੇ ਨਖਰੇ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ ਨੇ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹਥ ਲਾਉਣ ਤੇ ਕੋਈ ਰੀਅਕਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
ਜਸ - ਚਲੋ ਠੀਕ ਆ ਮੰਨ ਲੈਦੇ ।
ਮੈਂ ਤੇ ਰਮਨ ਬਨੇਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜੇ ਸੀ ਤੇ ਰਿਤੂ ,ਅਮਨ ਵੱਲ ਸਾਡਾ ਮੂੰਹ ਸੀ ਜੋ ਦੂਜੇ ਕੋਠਿਆਂ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਬੈਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਜੋ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਕੋਈ 100 ਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਸਨ।ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਸਾਡਾ ਸਰੀਰ ਉਪਰ ਵਾਲਾ ਹਿੱਸਾ ਦਿਸਦਾ ਸੀ।
ਰਮਨ ਨੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਬਨੇਰੇ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਰਿਤੂ ਦੀ ਬੁੰਡ ਲੈਣਾ ਗਵਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ,ਜਾਣੀ ਰਮਨ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ ਕਿ ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਰਮਨ ਫੇਰ ਬੋਲੀ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਭਾਜੀ ਵੈਸੇ ਕਿ ਇਹ ਕਿਦਾਂ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ,
ਯਾਰ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਉੱਥੇ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਵਾ। ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ ਰਮਨ ਫਿਰ ਤੋਂ ਬੋਲੀ ।
ਜਸ - ਸਭ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਬੰਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਚਾਹੀਦਾ. ਨਹੀਂ ਯਕੀਨ ਆਉਂਦਾ ਤਾ ਲਿਆ ਕਰਕੇ ਦੱਸੀਏ ਮੈਂ ਫੇਰ ਤੋਂ ਰਮਨ ਦੀ ਨਰਮ ਜਿਹੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਸਾਈਡ ਨੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੋਲੀ ਨਾ ਬਾਬਾ ਨਾ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਇਹ ਕੰਮ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਜਿੱਥੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਉਥੇ ਹੀ ਕਰੋ ।
ਜੱਸ - ਬਾਕੀ ਇੱਕ ਕਹਾਵਤ ਆ ਦੱਸਾ?
ਰਮਨ - ਓਹੋ ਜਹੀ ਆ ਤੇ ਰਹਿਣ ਦਿਓ।
ਜੱਸ - ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਲੰਨ ਤੇ ਸੱਪ ਆਪਣੀ ਜਗਾ ਆਪ ਹੀ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਆ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਸ ਨਿੱਕੀ ਕਹਿ ਰੁੱਡ ਚਾਹੀਦੀ ਹੁੰਦੀ।
ਰਮਨ - ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਥੋਂ ਏਨੀਆਂ ਗੰਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ।
ਭਾਈ ਤੁਸੀਂ ਗੰਦੇ ਹੋ ਗਏ ਆ।
ਜਸ - ਬਸ ਤੂੰ ਵੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਹੋਰ ਸਾਲ ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਤੂੰ ਇਹੋ ਕੁਝ ਹੀ ਬੋਲਿਆ ਕਰਨਾ, ਕਰਿਆ ਕਰਨਾ ।ਮੈਂ ਫਿਰ ਤੋਂ ਰਮਨ ਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਫੇਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਹੋਇਆ ਉਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ।
ਜਸ- ਤੇਰੀ ਤੇ ਰਮਨ ਪੋਲੀ ਬੜੀ ਆ।ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ - ਉਹਦੀ ਘੱਟ ਪੋਲੀ ਆ ,ਜਿਹੜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਨਵੀਂ ਸਹੇਲੀ ਬਣੀ ।
ਜੱਸ - ਨਹੀਂ ਉਹਦੀ ਨਹੀਂ ਇਨੀ ਪੋਲੀ।ਸੁੱਕੀ ਜਹੀ ਆ ਓਹਦੀ ,ਨਿੱਕੀ ਜਹੀ।
ਰਮਨ - ਫੇਰ ਮੈ ਕੀਂ ਕਰਾ
ਜੱਸ - ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਤੇਰੀ ਤੇ ਪੂਰਾ ਗਦੈਲਾ ਵਾ।
ਤੇਰੇ ਤੇ ਜਾਣਾ ਵੀ ਬੜੇ ਆਰਾਮ ਨਾਲ।ਜਮਾ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆਜੂ।
ਰਮਨ - ਨਾ ਭਾਈ ਨਾ,ਤੁਸੀ ਉਧਰ ਹੀ ਭੇਜੋ ਏਹਨੂੰ, ਜਿੱਧਰ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹੋ , ਜੇਹੜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਸਹੇਲੀ ਬਣੀ।
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਰਮਨ ਕੁਝ Jealous ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਦੀ ਦੋਵਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਢਿੱਡ ਤੋਂ ਜਫੀ ਪਾਉਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲਿਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਗੁੱਸਾ ਕਰ ਲਿਆ ?
ਰਮਨ ਨੇ ਕੋਈ ਛੁੱਟਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਾ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਨਹੀਂ ਭਾਜੀ ਗੁੱਸਾ ਕਾਹਦਾ ਕਰਨਾ ਬਸ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋ ਰਹੀ।
ਮੈ ਰਮਨ ਦੇ ਦੁਵਾਲੇ ਪਾਈਆਂ ਪਾਵਾਂ ਥੋੜਾ ਕਸਦੇ ਹੋਏ ਰਮਨ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਜਸ ਦੱਸ ਮੇਰੀ ਰਮੂ ਕਦੋਂ ਮਿਲਾਉਣਾ ਸਾਨੂੰ।
ਰਮਨ - ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਤੁਸੀਂ ਮਿਲਣਾ ਕਿਹਦੇ ਨਾਲ ।
ਨਵੀਂ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਜਾਂ ਪੁਰਾਣੀ ਨੂੰ ।
ਜੱਸ - ਜਿਹਦੇ ਨਾਲ ਮਰਜੀ ਮਿਲਾ ਦੇ ।
ਇੱਕ ਦਾ ਸਟੇਰਿੰਗ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਤੇ ਇੱਕ ਦਾ ਪੂਰਾ ਕੰਟਰੋਲ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆ।
ਜਸ - ਯਾਰ ਤੂੰ ਅਰੇਂਜਮੈਂਟ ਕਰਦੇ ਤੇ ਜੇ ਤਾਂ ਸਰਬ ਆਵੇਗੀ ਤਾਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਤੇ ਫਿਰ ਰਿਤੂ ਨੇ ਤੇ ਆ ਹੀ ਜਾਣਾ।
ਉਦਾਂ ਦੇ ਤੂੰ ਵੀ ਘਰੇ ਹੀ ਹੋਣਾ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਲੈ ਆਵੀ ਰਿਤੂ ਨੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਉੱਪਰ ਦੀ ਅੰਦਰ ਆ ਜਾਊਂਗਾ।
ਰਮਨ - ਰਿਸਕ ਬਹੁਤ ਆ ਇਦਾਂ ,ਤਾਈ ਜੀ ਪਿੱਛੇ ਆ ਗਏ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀਂ ਬਣੂ।
ਜਸ - ਚਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਫਿਰ ਆਪਾਂ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਮਿਲ ਲਵਾਂਗੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦਿੰਦੇ।
ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਘਸਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਰਮਨ - ਨਹੀਂ ਜੀ ਆਪਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਕੰਮ ਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਲਨ ਘਸਾਉਣ ਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਦਿੱਕਤ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।
ਜਸ - ਕਾਸ਼ ਤੂੰ ਵੀ ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ ਹੁੰਦੀ ਰਮਨ ,ਮਜਾ ਹੀ ਵੱਖਰਾ ਹੋਣਾ ਸੀ,ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਲਨ ਦਾ ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਦਬਾਓ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ ਜੀ, ਫਿਰ ਕੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ ।ਨਾਲੇ ਮੇਰੇ ਚ ਕੀ ਜਿਹੜਾ ਉਹਨਾਂ ਚ ਨਹੀਂ ਹੈਗਾ।
ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ।
ਜੱਸ - ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਕਿੱਥੇ ਏਨਾ ਕੁਝ ,ਜਿਹੜਾ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈ।
ਮੈਂ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ ।ਰਮਨ ਦੇ ਮਮੇ ਲਗਭਗ ਪੰਮੀ ਜਿੱਡੇ ਹੀ ਸੀ।ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਪੋਲੇ ਸੀ।
ਰਮਨ - ਹੈਗਾ ਹੀ ਹੈ ਸਭ ਕੁਝ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ, ਐਵੇਂ ਨਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਫਰੋਡ ਕਰੀ ਜਾ ।
ਜੱਸ - ਹੈਗਾ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ ਤੇਰੇ ਵਰਗਾ ਸਵਾਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇੱਕ ਦਾ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਹੈ ਨਹੀਂ। ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ ।
ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਰਮਨ ਦੇ ਮਮੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜੇ ਹੋਏ ਸੀ।
ਹਨੇਰਾ ਕਾਫੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।
ਰਿਤੂ ਤੇ ਅਮਨ ਦੂਰ ਸੀ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਦੇਖ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕਦੇ। ਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹ ਹੱਥ ਨੂੰ ਪਰੇ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਚਲ ਛੱਡ ਭਾਜੀ ਸਹੇਲੀ ਤੁਹਾਡੀ ਏਧਰ ਹੀ ਦੇਖ ਰਹੀ।
ਰਮਨ ਦੀ ਇਹਨਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੀ ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਇਕ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਬੋਲੀ ਦੇਖੋ ਕਿੰਨਾ ਡਰਦੇ ਆ ਸਹੇਲੀ ਤੋਂ।
ਜੱਸ - ਡਰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਪਰ ਤੇਰਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ ਵੀ ਖਿਆਲ ਹੈ
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਖਿਆਲ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਜਸ - ਔਰ ਹੈ ਹੀ ਆ ਮੇਰੀ ਕਿਊਟ ਜਹੀ ਫਰੈਡ ਆ ਤੂੰ,ਜਿਹੜੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਏਨਾ ਕੁਝ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਆ।ਤੇ ਮੈ
ਫਿਰ ਤੋਂ ਰਮਨ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਫਿਰ ਤੋਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ। ਹੁਣ ਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਹਟਾਇਆ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ ।
ਰਮਨ - ਇਹ ਤਾਂ ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮਤਲਬ ਆ ਨਾ ਤਾਂ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਫਰੈਂਡ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹੋ
ਜੱਸ - ਰੰਮੂ ਤੂੰ ਬੈਸਟ ਦੋਸਤ ਆ ਮੇਰੀ ।
ਕਿੰਨੇ ਕੰਮ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਕੀਤੇ ਤੂੰ।
ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕਿਹੜਾ ਕੁਝ ਲੁਕਿਆ।
ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਂਝਾ ਤਾਂ ਹੈ ਆਪਣਾ।
ਉਦਾਂ ਹੀ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਉਹਦੇ ਦੋਵਾਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਹੱਥ ਲੈ ਜਾਂਦਾ।
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਜਸ ,ਮੈਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਂਗੀ ਪੂਰੀ ਪਰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਯਾਰ ,ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਲੱਗਦਾ।
ਜੱਸ - ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਰਮਨ ਡਰ ਨਾ, ਜੇਕਰ ਕੁਛ ਹੋਵੇਗਾ ਵੀ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਆਉਗਾ ਮੈਂ ਸਾਰਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਆਪਣੇ ਉਪਰ ਲਵਾਂਗਾ ।
ਰਮਨ - ਠੀਕਆ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਤਾ ਦਿਓ ਹੁਣ ,ਮਿਲਣਾ ਕਿਹਨੂੰ ਆ ? ਸਰਬ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਕਿ ਜਾਂ ਫਿਰ ਰਿਤੂੰ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ।
ਜਸ - ਸਰਬ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਵਧੀਆ,ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਿਲਣਾ ਹੈ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ।
ਇਹਦੀ ਜਾਨ ਬਹੁਤ ਤੰਗ ਹੈ, ਮੈਂ ਨਾਲ ਹੀ ਰਮਨ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਕੜੇ ਹੋਏ ਲਾਨ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ।
ਰਮਨ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਪਿਛਾ ਨੂੰ ਖਿੱਚਣ ਦੀ ਮਾਮੂਲੀ ਜਹੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮੈਂ ਹੱਥ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਕੁਝ ਸਕਿੰਟ ਏਦਾਂ ਹੀ ਰਿਹਾ।
ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਕਰ ਲਿਆ ਪਰ ਰਮਨ ਨੇ ਹੱਥ ਪਿਛਾਹ ਨਹੀਂ ਹਟਾਇਆ ਤੇ ਉਹਨੇ ਸਗੋਂ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮਾਮੂਲੀ ਜਿਹਾ ਜਿਵੇਂ ਫੜ ਹੀ ਲਿਆ ਹੋਵੇ ।
ਰਮਨ - ਇਹ ਤਾਂ ਇਹ ਭਾਜੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਦਾਂ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ?
ਜੱਸ -
ਬਸ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀਆਂ ਜਦੋਂ ਲਾਗੇ ਖਲੋਣ ਤਾਂ ਫਿਰ ਇਹ ਆਪਣੇ ਅਸਲੀ ਰੂਪ ਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਦੇ ਚੀਰ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਰਮਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਕਸ ਲਈ ਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਮਸਕੇ ਲਾਈ ਜਾਓ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਇਹ ਇਦਾਂ ਹੀ ਆਕੜਿਆ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ।
ਏਨੇ ਨੂੰ ਅਮਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਕੇ ਚੱਲੀਏ ਥੱਲੇ,ਹਨੇਰਾ ਹੋਗਿਆ।
ਰਮਨ - ਆਈ,2 ਮਿੰਟ
ਜਸ - ਅੱਛਾ, ਤੂੰ ਐਨੀ ਵਾਰੀ ਕਦੋਂ ਵੇਖਿਆ ।
ਰਮਨ - ਜਿਸ ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਘਰ ਤੁਸੀਂ ਸੁੱਤੇ ਸੀ ਆ ਕੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਜਗਾਉਣਾ ਸੀ ,ਉਦੋਂ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੁਹਾਡਾ ਪਜਾਮਾ ਇਦਾਂ ਹੀ ਉੱਪਰ ਨੂੰ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਜਿਸ ਦਿਨ ਕੋਠੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਸੀ , ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸੀ ਓਦਣ ਵੀ ਚੁੱਭ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਜਦੋਂ ਟੂਰ ਤੋਂ ਆਏ ਸੀ ਓਦਾਣ ਵੀ ਏਦਾਂ ਖੜਾ ਸੀ।
ਜੱਸ - ਅੱਛਾ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੀ ਮੇਰਾ ਰੱਮੁ
ਰਮਨ - ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ।
ਜੱਸ - ਯਾਰ ਇਹਨੂੰ ਢਿੱਲੀ ਛੱਡ ,ਕਸਿਆ ਕਸਿਆ ਕਿਉਂ ਪਿਆ ਏਹਨੂੰ।ਮੈ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹਥ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ - ਮੈਥੋਂ ਨਹੀਂ ਢਿੱਲੀ ਛੱਡੀ ਜਾਂਦੀ ।ਆਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਕੋਲ ਜਾਓ
ਜਸ - ਪਲੀਜ ਥੋੜਾ ਢਿੱਲਾ ਛੱਡ।
ਤੇ ਮੈਂ ਸੂਟ ਦੇ ਥੱਲੇ ਉਹਦੀ ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਉੱਪਰ ਦੀ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਦੇ ਚੀਰ ਵਿੱਚ ਹਥ ਲਿਜਾਣਾ ਚਾਹਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਨੇ ਬੁੰਡ ਢਿੱਲੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੈਂ ਉਹਦੀ ਬੁੰਡ ਵਿੱਚ ਇਦਾਂ ਹੀ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਥੱਲੇ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗਾ ਤਾ ਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਲੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ।
ਰਮਨ - ਨਾ ਕਰੋ ਭਾਜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਸਹੇਲੀ ਨੇ ਦੇਖ ਲਿਆ ਤੇ ਬੁਰਾ ਮਨ ਜਾਣਾ ।
ਜਸ - ਇਨੀ ਦੂਰ ਟੋਹ ਕਿੱਥੇ ਦਿਸਣ ਲੱਗਾ।
ਹੱਥ ਨਾਲੇ ਥੱਲੇ ਹੀ ਆ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਕੰਧ ਆ।
ਰਮਨ ਨੇ ਬੁੰਡ ਢਿੱਲੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੱਥ ਅੱਗੇ ਕਰਕੇ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਉਪਰੋਂ ਉਹਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਸੀ ਸੀ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿਕਲੀਆਂ।
ਤੇ ਰਮਨ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੋ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਠੀਕ ਹੈ ਜੱਸ ਮੈਂ ਚੱਲੀ ਆ ਆ ਤੇ ਮੈਂ ਜਾਂਦੀ ਹੋਈ ਨੂੰ ਫਿਰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਾਂਦੀ ਹੋਈ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਥੈਂਕਯੂ ਮਾਈ ਫਰੈਂਡ ,ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਮਾਈ ਫਰੈਂਡ ਤੇ ਰਮਨ ਅੱਗਿਓ ਬੋਲੀ ਠੀਕ ਹੈ ਠੀਕ ਆ ਮੰਨ ਲੈਦੇ ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕੋਠੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚਲੀ ਪਈ।
ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਥੋੜਾ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਰਮੂ ਇਹ ਸਾਡੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਿਰਫ ਸਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਚ ਰਹਿਣ ਅੰਡਰਸਟੈਂਡ ?
ਰਮਨ - ਬਿਲਕੁਲ ਬਿਲਕੁਲ ਭਾਜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਤੇ ।
ਜਸ - ਯਕੀਨ ਤਾਂ ਹੈ ਬਸ ਰਿਮਾਇਡ ਕਰਵਾਇਆ ।
ਰਮਨ - ਓਕੇ
ਜਸ - ਤੇ ਨਾਲੇ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਿਆ ਕਰ। ਕੋਈ ਐਸੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਕਿ ਉਹ ਬੁਰਾ ਮਨਾਵੇ।
ਰਮਨ - ਭਾਬੀ ਦਾ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਰਖੰਗੀ ਮੈਂ, ਤੁਸੀਂ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ। ਤੇ ਨਾਲੇ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ,,, ਇਨਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕੋਠੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚੜ ਗਈ।
ਰਮਨ ਜਦੋਂ ਰਿਤੂ ਹੋਣਾਂ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰਿਤੂ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ ।
ਜੱਸ - ਮੈਡਮ ਜੀ ਆਜੋ ਹੁਣ ਚਲੀਏ ਥੱਲੇ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਰਿਤੂ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਕੋਠੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਉੱਤਰ ਆਈ।
ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਰਿਤੂ ਨਾਲ ਥੋੜੀ ਮਸਤੀ ਕਰਾਂ।ਰਿਤੂ ਪੌੜੀਆਂ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਖਲੋ ਗਈ, ਮੈ ਕੋਲ ਆਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ,ਚਲੀਏ ਥੱਲੇ।
ਜਦੋਂ ਮੈ ਕੋਲ ਜਾ ਜੱਫੀ ਪਾਉਣੀ ਚਾਹੀ ਤਾਂ ਰਿਤੂ ਮੇਰਾ ਹਥ ਹਟਾ ਦੇ ਬੋਲੀ,ਮਾਰਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ cousin Friend ਨਾਲ।
ਜੱਸ - ਹਾ ਮਰਲੀਆਂ
ਰਿਤੂ - ਰਹਿਗੀਆਂ ਤੇ ਬੁਲਾ ਲਵਾਂ ਦੁਬਾਰਾ,ਰਾਤ ਰਖ ਲੀਓ।
ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਆਇਆ ਤੇ ਮੈ ਹਥ ਧੋ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਈ ਬੈਠ ਗੇਆ।
ਗਰਮੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ।
ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਉਪਰ ਬੈਠਣ ਲਈ ਅਸੀਂ ਕੋਠਿਆਂ ਤੇ ਮੰਜੇ ਡਾਏ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਕੋਠੇ ਤੇ ਮੰਜਿਆਂ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਦੂਰ ਨੇੜੇ ਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਲੈਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ।ਰਮਨ ਕੋਠੇ ਤੇ ਟਹਿਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਿਤੂ ਤੇ ਅਮਨ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕੋਠੇ ਤੇ ਟਹਿਲ ਰਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਹਨੇਰਾ ਕਾਫੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਆਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ। ਜਸ - ਹੈਲੋ ਮੋਟੋ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਆ? ਆਜਾ ਇਧਰ ਗੱਲ ਸੁਣੀ ।
ਰਮਨ - ਆਉਂਦੀ ਆਂ ਭਾਜੀ
ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਉੱਚੀਆਂ ਨੀਵੀਆਂ ਛੱਤਾਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਆ ਗਈ । ਮੈਂ ਬਨੇਰੇ ਤੇ ਬਾਵਾਂ ਰੱਖ ਕੇ ਖੜਾ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ।
ਰਮਨ - ਹਾਂਜੀ ਭਾਜੀ ਦੱਸੋ ਕਿਵੇਂ ਯਾਦ ਫਰਮਾਇਆ।
ਜਸ - ਕੁਝ ਨਹੀਂ ,ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਇਕੱਲੀ ਤੁਰੀ ਫਿਰਦੀ ਏ,ਆ ਜਾ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਦੇ ।
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ ਜੀ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰੋਗੇ।
ਜਸ - ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਅੱਗੇ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰੀ ਦੀਆਂ। ਜਾਂ ਅੱਗੇ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।
ਰਮਨ - ਹੁਣ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਆਪਸ਼ਨ ਬਹੁਤ ਨੇ ਨਾ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰਨ ਦੀਆਂ।
ਜਸ - ਉਲਾਮੇ ਨਾ ਦੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਿੱਧੀ ਤਰਾਂ ਦੱਸ ਕੀ ਬਣਿਆ ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ ਬਣਾਉਣ ਦਾ
ਲੱਬੀ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਲਈ
ਰਮਨ - ਕਿਉਂ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ।
ਜਸ - ਯਾਰ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸਹੇਲੀ ਤੇ ਚਾਹੀਦੀ ਹੁੰਦੀ
ਰਮਨ - ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੋ ਚਾਹੀਦੀਆਂ।
ਜੱਸ - ਸਹੇਲੀਆਂ ਜਿੰਨੀਆਂ ਜਿਆਦਾ ਹੋਣ ਓਨਾ ਹੀ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਚੜ੍ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ।
ਰਮਨ - ਹੁਣ ਜਿਹੜੀ ਨਵੀਂ ਬਣਾਈ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਦਿਲ ਤੋਂ ਨਿਭਾਓ।
ਜੱਸ - ਕਿਵੇਂ ਫੇਰ ਸਰਬ ਨੇ ਕਦੋਂ ਆਉਣਾ।
ਰਮਨ- ਪਤਾ ਨਹੀਂ ,ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ 2 ਦਿਨ ਲਈ ਸ਼ਾਯਦ ਆਵੇ ।next Saturday ਨੂੰ
ਮੈਨੂੰ ਪੱਕਾ ਨਹੀਂ ਪਤਾ।
ਜੱਸ - ਮਿਲਾ ਦੇ ਯਾਰ ਇਸ ਵਾਰੀ
ਰਮਨ - ਦੇਖਦੇ
ਜਸ - ਚਲੋ ਠੀਕ ਆ। ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਮਿਲਾ ਦੇ, ਤੂੰ ਵੀ ਆਕੜ ਕਰਦੀ ਕਿਹੜਾ ਮਿਲਾਇਆ। ਰਮਨ - ਅਜੇ ਸਰਬ ਦੀ ਬਾਕੀ ਆ ,ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੇ ਘਰੇ ਹੀ ,,,,, ਇਨਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਰਮਨ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ
ਜਸ - ਕੀ ਘਰੇ ਹੀ ? ਵਾਕ ਪੂਰਾ ਕਰਦੇ ਜਾਨ , ਅੱਧ ਚ ਕਿਉਂ ਛੱਡਿਆ ।
ਰਮਨ - ਕੁਛ ਨਹੀਂ ,ਵਾਕ ਚ ਅੱਗੇ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਤੁਸੀਂ ਆਪੇ ਭਰ ਲਓ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ
ਰਮਨ ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਮੁੱਕਾ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ।
ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ jealous ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਕੇ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ,ਕਰਕੇ ਸ਼ਾਯਦ ਰਮਨ ਆਪ ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਸੈੱਟ ਹੋ ਜਾਵੇ ਕਿਉਂਕਿ ਕੁੜੀਆਂ ਜਦੋਂ ਜਲਨ ਕਰਦਿਆਂ ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੀਆਂ ਕਿ ਮੁੰਡਾ ਕਿਹੋ ਕੇਹਾ,ਰਿਸ਼ਤਾ ਕੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਓਹਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਬਾਰੇ।
ਰਮਨ ਅਮਨ ਤੇ ਉਹਦੀ ਮੰਮੀ ਅਕਸਰ ਹੀ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਬਾਬੇ ਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ।
ਜੱਸ - ਇਸ ਐਤਵਾਰ ਜਾਣਾ ਬਾਬੇ ਦੇ
ਰਮਨ - ਮੰਮੀ ਨੁੰ ਪਤਾ ਹੋਊ।ਕਯੋਂ ?
ਜੱਸ - ਰਿਤੂ ਨਾਲ ਹੀ ਮਿਲਾਦੇ ਇਸ ਐਤਵਾਰ ਤੇਰੇ ਘਰ।
ਰਮਨ - ਮੈ ਕਿਵੇਂ ਮਿਲਾਵਾਂ, ਮੈਂ ਤੇ ਆਪ ਨਾਲ ਜਾਣਾ।
ਜੱਸ - ਤੂੰ ਨਾ ਜਾਵੀ।
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ ਜੀ ਤੁਹਾਡੇ ਗਲਤ ਕੰਮਾਂ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੇ ਵੀ ਨਾ ਜਾਵਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਘਰ ਰਹਿ ਕੇ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਭਾਗੀ ਬਣਾ। ਜਸ - ਨਹੀਂ ਪੁੱਤ ਇਹ ਪਾਪ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਇਹ ਤਾਂ ਬੜਾ ਵੱਡਾ ਪੁੰਨ ਹੁੰਦਾ ਵਾ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾਉਣਾ। ਦੋ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਾ ਦੇਣਾ,
ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦੇ ਦੇਣਾ ।
ਇਹ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਪੁੰਨ ਆ ।
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ ਤੇ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਕੁ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਆ।
ਜਸ - ਬਸ ਬਾਬਿਆਂ ਦਾ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ।ਪਿਆਰ ਵੰਡਣ ਵਾਸਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਆਏ ਆ।
ਵੰਡੀ ਜਾ ਰਹੇ ਆ, ਜਿਹੜੀ ਜਿਹੜੀ ਵੀ ਪਿਆਰ ਲੈਣ ਦੀ ਚਾਹਵਾਨ।
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ
ਜੱਸ - ਹਾਂਜੀ।ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਤੇ ਦਸੋ।
ਰਮਨ - ਸਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ,ਤੁਹਾਡਾ ਥਾਂ ਥਾਂ ਡੁੱਲਦਾ ਪਿਆਰ।
ਕੁੱਟ ਪੈਣ ਵਾਲੀ ਹੋਈ ਬਾਬਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਚੂੰਡੀ ਵਡਦੀ ਹੋਈ ਰਮਨ ਬੋਲੀ।
ਜੱਸ - ਪੁੱਛ ਕੇ ਦਸੀ,ਚਾਚੀ ਨੂੰ ਜਾਣਾ ਓਹਨਾਂ।
ਰਮਨ - ਨਾ ਨਾ ਭਾਊ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਪਾਪ ਕਰਨਾ।
ਜਸ - ਇਹ ਪਾਪ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਗਿਆ।
ਰਮਨ - ਯਾਰ ਓਹ ਨਿੱਕੀ ਜਹੀ ਹੈਗੀ ਵਿਚਾਰੀ।
ਜੱਸ - ਤੇ ਫੇਰ
ਰਮਨ - ਕੋਈ ਉੱਚੀ ਨੀਵੀ ਹੋ ਗਈ ਫੇਰ।ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਲੱਗਦਾ।
ਜੱਸ - ਉੱਚੀ ਨੀਵੀਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਲੱਗੀ
ਰਮਨ - ਤੁਸੀ ਉਪਰ ਬੁਲਾ ਲਿਆ ਕਰੋ
ਜੱਸ - ਨਹੀਂ ਯਾਰ ਮੰਮੀ ਹੁੰਦੀ ਥੱਲੇ ,ਐਵੇਂ ਸ਼ਕ ਹੋਊ।
ਰਮਨ - ਪਰ ਗਲਤ ਕੀਤਾ ਤੁਸੀ ਭਾਜੀ
ਜੱਸ - ਕੀਂ ਗਲਤ ਕੀਤਾ,ਸਭ ਕਰਦੇ
ਰਮਨ - ਭਾਜੀ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ,ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਵਰਜ਼ਨ ਰਹਿਣਾ ਕਿੰਨਾ ਜਰੂਰੀ ਆ ਵਿਆਹ ਤੱਕ ਤੇ ਤੂੰ ਜੋ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਹੀ ਨਹੀਂ।
ਜੱਸ - ਯਾਰ ਹੁਣ ਸਮਾਂ ਬਦਲ ਗਿਆ.
ਨਾਲੇ ਜਿੱਥੇ ਪਿਆਰ ਕਰੀਏ ਉਥੇ ਫਿਰ ਅਖੀਰ ਤੇ ਇਹ ਤਾਂ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦਾ।
ਰਮਨ - ਚਲ ਠੀਕ ਆ, ਫਰੈਂਡਸ਼ਿਪ ਹੁੰਦੀ ਆ ਪਰ ਕੋਈ ਇਨੀ ਡੁੰਗਾਈ ਤੱਕ ਰਿਸ਼ਤਾ ਥੋੜਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲਿਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ।
ਜੱਸ - ਡੂੰਘਾਈ ਤੱਕ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ ਬੇਬੇ, ਜਦੋਂ ਇਸ ਕੰਮ ਚ ਪਈਏ ਤੇ ਫਿਰ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ।
ਰਮਨ - ਉਹਨੂੰ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਦਾ ਬੰਦਾ ਲੜ ਪਵੇ ਕਿ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ ।
ਜੱਸ -ਨਹੀਂ ਕੱਢਦਾ ਬੰਦਾ ਘਰੋ ।
ਨਾਲੇ ਅਜੇ ਤੱਕ ਉਹ ਵਰਜਨ ਹੀ ਆ।
ਰਮਨ - ਦੇਖਿਆ ਭਾਜੀ ਮੈ ਜੋ ਤੂੰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ।ਵਰਜਨ ਦਾ ਲੱਗਦਾ।
ਜਸ - ਯਕੀਨ ਕਰ ਰਮੂੰ ਅਜੇ ਉਹ ਵਰਜਨ ਆ ।
ਰਮਨ - ਮੈ ਦੇਖਿਆ ਕਿਵੇਂ ਚੜ੍ਹਿਆ ਸੀ ਓਹਦੇ ਉਪਰ,ਤੇ ਅਜੇ Virgin ਹੈ
ਜੱਸ - ਅਜੇ ਉੱਪਰ ਉੱਪਰੋਂ ਹੀ ਕੀਤਾ।
ਰਮਨ - ਇਹ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ,ਜਿਹੜੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਤੂੰ ਚੜਿਆ ਸੀ ਉਹਦੇ ਉੱਪਰ, ਉੱਪਰੋਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਜਸ - ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਚੜਿਆ ਥੋੜੀ ਦੇਖਿਆ ,ਮੈਂ ਤੇ ਖੜਾ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਉਤਰ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇਰੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ।
ਰਮਨ - ਰਹਿਣ ਦੇ ,ਸਭ ਪਤਾ ਮੈਂਨੂੰ।
ਜਸ - ਯਾਰ ਮੈਂ ਅਜੇ ਤੱਕ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਵੈਜੀਨਲ ਸੈਕਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
ਕੀ ਮਤਲਬ ? ਰਮਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ।
ਜੱਸ - ਮਤਲਬ ਕਿ ਅਜੇ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕੁਛ ਵੀ।
ਮੈਂ ਜਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਕੀਤਾ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤਾ ।
ਜਸ ਕੀ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ? ਰਮਨ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ
ਜਸ - ਯਾਰ ਪੰਜਾਬੀ ਚ ਸੁਣ ਲੈ ਫਿਰ ਅਜੇ ਸੀਲ ਬੰਦ ਆ ਰਿਤੂ।
ਸੀਲ ਨਹੀਂ ਟੂਟੀ ਉਹਦੀ।
ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪਾਇਆ ਸੀ, ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ।
ਰਮਨ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਹਾਏ ਮੈਂ ਮਰਜਾਂ!!ਜਸ ਪਿੱਛੇ ਕਿੱਦਾਂ ਪੈ ਗਿਆ ਐਡਾ ਵੱਡਾ ।
ਜੱਸ - ਵੱਡਾ ? ਕੀ ਇਨਾ ਵੱਡਾ ?
ਰਮਨ - ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਕੀ ਵੱਡਾ ਹੈ
ਜੱਸ - ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਬੋਲ ਕੇ ਦਸ
ਰਮਨ - ਇਨਾ ਵੱਡਾ ਤੇਰਾ ਪੀਨਸ ,ਪਿੱਛੇ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਜੱਸ - ਅੱਛਾ ਤੈਨੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਪਤਾ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ।
ਰਮਨ - ਯਾਰ ਦਿਖਿਆ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ।
ਜੱਸ - ਅੱਛਾ,ਤੇਰੀ ਬਹੁਤ ਨਿਗਾਹ ਜਾਂਦੀ ਓਥੇ।
ਰਮਨ - ਏਨਾ ਲੰਬਾ ਕਢੀ ਫਿਰਦੇ ਸੀ ,ਨਿਗ੍ਹਾ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਜਾਂਦੀ।
ਜੱਸ - ਇਹ ਦਸ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ?
ਕੀ ਪਤਾ ਇਹ ਨੋਰਮਲ ਸਾਈਜ਼ ਹੋਵੇ ?
ਰਮਨ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਇਹ ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ।
ਜਸ - ਭੁਲੇਖਾ ਹੈ ਤੇਰਾ ਇਹ ਨੋਰਮਲ ਹੀ ਹੈ।
ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਏਡੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ।
ਰਮਨ - ਐਵੇਂ ਐਡੇ ਹੁੰਦੇ
ਜੱਸ - ਤੇਰੇ boyfriend ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਲੱਗਦਾ
ਰਮਨ - ਮੈਨੂੰ ਮੁੱਕੀ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ ਮੇਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੈਗਾ bf
ਜੱਸ - ਤੈਨੂੰ ਜਿਹੜਾ ਏਨਾ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਸਾਇਜ ਬਾਰੇ,1 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੇਖੇ ਲੱਗਦੇ।
ਰਮਨ - ਸ਼ਰਮ ਕਰੋ ਭਾਜੀ,ਬਕਵਾਸ ਮਾਰੀ ਜਾਨੈਂ।
ਚੰਗਾ bye ਮੈਂ ਚੱਲੀ।
ਰਮਨ ਜਾਣ ਲੱਗਦੀ।
ਜੱਸ - ਰਮਨ ਦੀ ਬਾਹ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਰੋਕਿਆ,ਹਾਏ ਮੇਰਾ ਕਾਕਾ ਗੁੱਸਾ ਕਰ ਗੇਆ।
ਰਮਨ - ਯਾਰ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ।
ਬਾਕੀ ਭਾਜੀ ਤੂੰ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਿਹਾ, ਇਦਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਪਾਗਲ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਮੈਂਨੂੰ।
ਜਸ - ਕਿੱਦਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਯਾਰ, ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਯਕੀਨ ਕਰਦੀ ।
ਰਮਨ - ਯਾਰ ਏਡਾ ਵੱਡਾ ਪਿੱਛੇ ਕਿੱਦਾਂ ਪਵਾ ਲਿਆ। ਪਿੱਛੇ ਨਹੀਂ ਪੈ ਸਕਦਾ ਨਿੱਕੀ ਜਹੀ ਦੇ।
ਜਸ - ਫੇਰ ਓਹੀ ਗੱਲ ਆ ਗਈ।
ਤੈਨੂੰ ਕਾਫੀ ਤਜਰਬਾ ਲੱਗਦਾ ,ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਪਵਾਉਣ ਦਾ।
ਰਮਨ - ਯਾਰ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਸੁਣੀਆਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਤੋਂ।
ਜਸ - ਨਹੀਂ ਗੱਲਾਂ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀਆਂ ਲੱਗਦਾ ਖੁਦ ਤਜਰਬਾ ਕੀਤਾ ਐਕਸਪੀਰੀਅਸ ਬੋਲਦਾ ਤੇਰਾ।
ਰਮਨ - ਨਹੀਂ ਜੀ ਸਾਡਾ ਕੋਈ ਐਕਸਪੀਰੀਅਂਸ ਨਹੀਂ।
ਚਲ ਫੇਰ ਤਜ਼ੁਰਬਾ ਕਰਕੇ ਦੇਖ ਲਈਏ ਆਪਾਂ।
ਰਮਨ - ਕੀਂ ਮਤਲਬ
ਜੱਸ - ਪਵਾ ਕੇ ਦੇਖਣਾ,ਦੇਖੀ ਕਿਵੇਂ 2 ਸਕਿੰਟਾ ਚ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦਾ। ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਹਥ ਲਾਉਂਦੇ ਕੇਹਾ।
ਅਸੀਂ ਸ਼ਰੀਫ ਬਹੁਤ, ਇਦਾਂ ਦੇ ਨਹੀਂ ਅਸੀਂ ।ਰਮਨ ਨੇ ਨਖਰੇ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ ਨੇ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹਥ ਲਾਉਣ ਤੇ ਕੋਈ ਰੀਅਕਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।
ਜਸ - ਚਲੋ ਠੀਕ ਆ ਮੰਨ ਲੈਦੇ ।
ਮੈਂ ਤੇ ਰਮਨ ਬਨੇਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜੇ ਸੀ ਤੇ ਰਿਤੂ ,ਅਮਨ ਵੱਲ ਸਾਡਾ ਮੂੰਹ ਸੀ ਜੋ ਦੂਜੇ ਕੋਠਿਆਂ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਬੈਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਜੋ ਸਾਡੇ ਤੋਂ ਕੋਈ 100 ਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਸਨ।ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਸਾਡਾ ਸਰੀਰ ਉਪਰ ਵਾਲਾ ਹਿੱਸਾ ਦਿਸਦਾ ਸੀ।
ਰਮਨ ਨੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਬਨੇਰੇ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਰਿਤੂ ਦੀ ਬੁੰਡ ਲੈਣਾ ਗਵਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ,ਜਾਣੀ ਰਮਨ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ ਕਿ ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋ ਸਕਦਾ।
ਰਮਨ ਫੇਰ ਬੋਲੀ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਭਾਜੀ ਵੈਸੇ ਕਿ ਇਹ ਕਿਦਾਂ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ,
ਯਾਰ ਮੈਨੂੰ ਸੱਚੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਉੱਥੇ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਵਾ। ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ ਰਮਨ ਫਿਰ ਤੋਂ ਬੋਲੀ ।
ਜਸ - ਸਭ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਬੰਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਚਾਹੀਦਾ. ਨਹੀਂ ਯਕੀਨ ਆਉਂਦਾ ਤਾ ਲਿਆ ਕਰਕੇ ਦੱਸੀਏ ਮੈਂ ਫੇਰ ਤੋਂ ਰਮਨ ਦੀ ਨਰਮ ਜਿਹੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਸਾਈਡ ਨੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੋਲੀ ਨਾ ਬਾਬਾ ਨਾ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਇਹ ਕੰਮ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਜਿੱਥੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਉਥੇ ਹੀ ਕਰੋ ।
ਜੱਸ - ਬਾਕੀ ਇੱਕ ਕਹਾਵਤ ਆ ਦੱਸਾ?
ਰਮਨ - ਓਹੋ ਜਹੀ ਆ ਤੇ ਰਹਿਣ ਦਿਓ।
ਜੱਸ - ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਲੰਨ ਤੇ ਸੱਪ ਆਪਣੀ ਜਗਾ ਆਪ ਹੀ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਆ। ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਸ ਨਿੱਕੀ ਕਹਿ ਰੁੱਡ ਚਾਹੀਦੀ ਹੁੰਦੀ।
ਰਮਨ - ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਥੋਂ ਏਨੀਆਂ ਗੰਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ।
ਭਾਈ ਤੁਸੀਂ ਗੰਦੇ ਹੋ ਗਏ ਆ।
ਜਸ - ਬਸ ਤੂੰ ਵੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਹੋਰ ਸਾਲ ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਤੂੰ ਇਹੋ ਕੁਝ ਹੀ ਬੋਲਿਆ ਕਰਨਾ, ਕਰਿਆ ਕਰਨਾ ।ਮੈਂ ਫਿਰ ਤੋਂ ਰਮਨ ਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਫੇਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਹੋਇਆ ਉਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ।
ਜਸ- ਤੇਰੀ ਤੇ ਰਮਨ ਪੋਲੀ ਬੜੀ ਆ।ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ - ਉਹਦੀ ਘੱਟ ਪੋਲੀ ਆ ,ਜਿਹੜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਨਵੀਂ ਸਹੇਲੀ ਬਣੀ ।
ਜੱਸ - ਨਹੀਂ ਉਹਦੀ ਨਹੀਂ ਇਨੀ ਪੋਲੀ।ਸੁੱਕੀ ਜਹੀ ਆ ਓਹਦੀ ,ਨਿੱਕੀ ਜਹੀ।
ਰਮਨ - ਫੇਰ ਮੈ ਕੀਂ ਕਰਾ
ਜੱਸ - ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਤੇਰੀ ਤੇ ਪੂਰਾ ਗਦੈਲਾ ਵਾ।
ਤੇਰੇ ਤੇ ਜਾਣਾ ਵੀ ਬੜੇ ਆਰਾਮ ਨਾਲ।ਜਮਾ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆਜੂ।
ਰਮਨ - ਨਾ ਭਾਈ ਨਾ,ਤੁਸੀ ਉਧਰ ਹੀ ਭੇਜੋ ਏਹਨੂੰ, ਜਿੱਧਰ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹੋ , ਜੇਹੜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਸਹੇਲੀ ਬਣੀ।
ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕਿ ਰਮਨ ਕੁਝ Jealous ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਦੀ ਦੋਵਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਢਿੱਡ ਤੋਂ ਜਫੀ ਪਾਉਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲਿਆ ਕਿ ਮੇਰੇ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੇ ਗੁੱਸਾ ਕਰ ਲਿਆ ?
ਰਮਨ ਨੇ ਕੋਈ ਛੁੱਟਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਾ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਨਹੀਂ ਭਾਜੀ ਗੁੱਸਾ ਕਾਹਦਾ ਕਰਨਾ ਬਸ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋ ਰਹੀ।
ਮੈ ਰਮਨ ਦੇ ਦੁਵਾਲੇ ਪਾਈਆਂ ਪਾਵਾਂ ਥੋੜਾ ਕਸਦੇ ਹੋਏ ਰਮਨ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਜਸ ਦੱਸ ਮੇਰੀ ਰਮੂ ਕਦੋਂ ਮਿਲਾਉਣਾ ਸਾਨੂੰ।
ਰਮਨ - ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਤੁਸੀਂ ਮਿਲਣਾ ਕਿਹਦੇ ਨਾਲ ।
ਨਵੀਂ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਜਾਂ ਪੁਰਾਣੀ ਨੂੰ ।
ਜੱਸ - ਜਿਹਦੇ ਨਾਲ ਮਰਜੀ ਮਿਲਾ ਦੇ ।
ਇੱਕ ਦਾ ਸਟੇਰਿੰਗ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਤੇ ਇੱਕ ਦਾ ਪੂਰਾ ਕੰਟਰੋਲ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆ।
ਜਸ - ਯਾਰ ਤੂੰ ਅਰੇਂਜਮੈਂਟ ਕਰਦੇ ਤੇ ਜੇ ਤਾਂ ਸਰਬ ਆਵੇਗੀ ਤਾਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਤੇ ਫਿਰ ਰਿਤੂ ਨੇ ਤੇ ਆ ਹੀ ਜਾਣਾ।
ਉਦਾਂ ਦੇ ਤੂੰ ਵੀ ਘਰੇ ਹੀ ਹੋਣਾ ਕਿਸੇ ਬਹਾਨੇ ਲੈ ਆਵੀ ਰਿਤੂ ਨੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਉੱਪਰ ਦੀ ਅੰਦਰ ਆ ਜਾਊਂਗਾ।
ਰਮਨ - ਰਿਸਕ ਬਹੁਤ ਆ ਇਦਾਂ ,ਤਾਈ ਜੀ ਪਿੱਛੇ ਆ ਗਏ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀਂ ਬਣੂ।
ਜਸ - ਚਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਫਿਰ ਆਪਾਂ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਮਿਲ ਲਵਾਂਗੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰਹਿਣ ਦਿੰਦੇ।
ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਘਸਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਰਮਨ - ਨਹੀਂ ਜੀ ਆਪਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਕੰਮ ਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਲਨ ਘਸਾਉਣ ਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਦਿੱਕਤ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।
ਜਸ - ਕਾਸ਼ ਤੂੰ ਵੀ ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ ਹੁੰਦੀ ਰਮਨ ,ਮਜਾ ਹੀ ਵੱਖਰਾ ਹੋਣਾ ਸੀ,ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਲਨ ਦਾ ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਦਬਾਓ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ ਜੀ, ਫਿਰ ਕੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ ।ਨਾਲੇ ਮੇਰੇ ਚ ਕੀ ਜਿਹੜਾ ਉਹਨਾਂ ਚ ਨਹੀਂ ਹੈਗਾ।
ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ।
ਜੱਸ - ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਕਿੱਥੇ ਏਨਾ ਕੁਝ ,ਜਿਹੜਾ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈ।
ਮੈਂ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ ।ਰਮਨ ਦੇ ਮਮੇ ਲਗਭਗ ਪੰਮੀ ਜਿੱਡੇ ਹੀ ਸੀ।ਪਰ ਇਸ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਪੋਲੇ ਸੀ।
ਰਮਨ - ਹੈਗਾ ਹੀ ਹੈ ਸਭ ਕੁਝ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ, ਐਵੇਂ ਨਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਫਰੋਡ ਕਰੀ ਜਾ ।
ਜੱਸ - ਹੈਗਾ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ ਤੇਰੇ ਵਰਗਾ ਸਵਾਦੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇੱਕ ਦਾ ਤਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਹੀ ਹੈ ਨਹੀਂ। ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਹੀ ਹੈ ।
ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਰਮਨ ਦੇ ਮਮੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜੇ ਹੋਏ ਸੀ।
ਹਨੇਰਾ ਕਾਫੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।
ਰਿਤੂ ਤੇ ਅਮਨ ਦੂਰ ਸੀ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਦੇਖ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕਦੇ। ਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹ ਹੱਥ ਨੂੰ ਪਰੇ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਚਲ ਛੱਡ ਭਾਜੀ ਸਹੇਲੀ ਤੁਹਾਡੀ ਏਧਰ ਹੀ ਦੇਖ ਰਹੀ।
ਰਮਨ ਦੀ ਇਹਨਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੀ ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਇਕ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਬੋਲੀ ਦੇਖੋ ਕਿੰਨਾ ਡਰਦੇ ਆ ਸਹੇਲੀ ਤੋਂ।
ਜੱਸ - ਡਰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਪਰ ਤੇਰਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਫਿਰ ਵੀ ਖਿਆਲ ਹੈ
ਰਮਨ - ਅੱਛਾ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਖਿਆਲ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ
ਜਸ - ਔਰ ਹੈ ਹੀ ਆ ਮੇਰੀ ਕਿਊਟ ਜਹੀ ਫਰੈਡ ਆ ਤੂੰ,ਜਿਹੜੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਏਨਾ ਕੁਝ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਆ।ਤੇ ਮੈ
ਫਿਰ ਤੋਂ ਰਮਨ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਫਿਰ ਤੋਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ। ਹੁਣ ਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਹਟਾਇਆ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ ।
ਰਮਨ - ਇਹ ਤਾਂ ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮਤਲਬ ਆ ਨਾ ਤਾਂ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਫਰੈਂਡ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹੋ
ਜੱਸ - ਰੰਮੂ ਤੂੰ ਬੈਸਟ ਦੋਸਤ ਆ ਮੇਰੀ ।
ਕਿੰਨੇ ਕੰਮ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਕੀਤੇ ਤੂੰ।
ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕਿਹੜਾ ਕੁਝ ਲੁਕਿਆ।
ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਂਝਾ ਤਾਂ ਹੈ ਆਪਣਾ।
ਉਦਾਂ ਹੀ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਉਹਦੇ ਦੋਵਾਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਹੱਥ ਲੈ ਜਾਂਦਾ।
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਜਸ ,ਮੈਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਾਂਗੀ ਪੂਰੀ ਪਰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਯਾਰ ,ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਲੱਗਦਾ।
ਜੱਸ - ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਰਮਨ ਡਰ ਨਾ, ਜੇਕਰ ਕੁਛ ਹੋਵੇਗਾ ਵੀ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਨਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਆਉਗਾ ਮੈਂ ਸਾਰਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਆਪਣੇ ਉਪਰ ਲਵਾਂਗਾ ।
ਰਮਨ - ਠੀਕਆ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਤਾ ਦਿਓ ਹੁਣ ,ਮਿਲਣਾ ਕਿਹਨੂੰ ਆ ? ਸਰਬ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਾਂ ਕਿ ਜਾਂ ਫਿਰ ਰਿਤੂੰ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ।
ਜਸ - ਸਰਬ ਨਾਲ ਮਿਲਾ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਵਧੀਆ,ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਿਲਣਾ ਹੈ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ।
ਇਹਦੀ ਜਾਨ ਬਹੁਤ ਤੰਗ ਹੈ, ਮੈਂ ਨਾਲ ਹੀ ਰਮਨ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਕੜੇ ਹੋਏ ਲਾਨ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ।
ਰਮਨ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਪਿਛਾ ਨੂੰ ਖਿੱਚਣ ਦੀ ਮਾਮੂਲੀ ਜਹੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮੈਂ ਹੱਥ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਕੁਝ ਸਕਿੰਟ ਏਦਾਂ ਹੀ ਰਿਹਾ।
ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਕਰ ਲਿਆ ਪਰ ਰਮਨ ਨੇ ਹੱਥ ਪਿਛਾਹ ਨਹੀਂ ਹਟਾਇਆ ਤੇ ਉਹਨੇ ਸਗੋਂ ਹੱਥ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮਾਮੂਲੀ ਜਿਹਾ ਜਿਵੇਂ ਫੜ ਹੀ ਲਿਆ ਹੋਵੇ ।
ਰਮਨ - ਇਹ ਤਾਂ ਇਹ ਭਾਜੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਦਾਂ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ?
ਜੱਸ -
ਬਸ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀਆਂ ਜਦੋਂ ਲਾਗੇ ਖਲੋਣ ਤਾਂ ਫਿਰ ਇਹ ਆਪਣੇ ਅਸਲੀ ਰੂਪ ਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮੈਂ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਦੇ ਚੀਰ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। ਰਮਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਕਸ ਲਈ ਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਮਸਕੇ ਲਾਈ ਜਾਓ ।
ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਇਹ ਇਦਾਂ ਹੀ ਆਕੜਿਆ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ।
ਏਨੇ ਨੂੰ ਅਮਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਕੇ ਚੱਲੀਏ ਥੱਲੇ,ਹਨੇਰਾ ਹੋਗਿਆ।
ਰਮਨ - ਆਈ,2 ਮਿੰਟ
ਜਸ - ਅੱਛਾ, ਤੂੰ ਐਨੀ ਵਾਰੀ ਕਦੋਂ ਵੇਖਿਆ ।
ਰਮਨ - ਜਿਸ ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਘਰ ਤੁਸੀਂ ਸੁੱਤੇ ਸੀ ਆ ਕੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਜਗਾਉਣਾ ਸੀ ,ਉਦੋਂ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤੁਹਾਡਾ ਪਜਾਮਾ ਇਦਾਂ ਹੀ ਉੱਪਰ ਨੂੰ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਜਿਸ ਦਿਨ ਕੋਠੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਸੀ , ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸੀ ਓਦਣ ਵੀ ਚੁੱਭ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਜਦੋਂ ਟੂਰ ਤੋਂ ਆਏ ਸੀ ਓਦਾਣ ਵੀ ਏਦਾਂ ਖੜਾ ਸੀ।
ਜੱਸ - ਅੱਛਾ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੀ ਮੇਰਾ ਰੱਮੁ
ਰਮਨ - ਰੱਖਣਾ ਪੈਂਦਾ।
ਜੱਸ - ਯਾਰ ਇਹਨੂੰ ਢਿੱਲੀ ਛੱਡ ,ਕਸਿਆ ਕਸਿਆ ਕਿਉਂ ਪਿਆ ਏਹਨੂੰ।ਮੈ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਹਥ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ।
ਰਮਨ - ਮੈਥੋਂ ਨਹੀਂ ਢਿੱਲੀ ਛੱਡੀ ਜਾਂਦੀ ।ਆਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਕੋਲ ਜਾਓ
ਜਸ - ਪਲੀਜ ਥੋੜਾ ਢਿੱਲਾ ਛੱਡ।
ਤੇ ਮੈਂ ਸੂਟ ਦੇ ਥੱਲੇ ਉਹਦੀ ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਉੱਪਰ ਦੀ ਰਮਨ ਦੀ ਬੁੰਡ ਦੇ ਚੀਰ ਵਿੱਚ ਹਥ ਲਿਜਾਣਾ ਚਾਹਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਨੇ ਬੁੰਡ ਢਿੱਲੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੈਂ ਉਹਦੀ ਬੁੰਡ ਵਿੱਚ ਇਦਾਂ ਹੀ ਹੱਥ ਫੇਰਦੇ ਹੋਏ ਥੱਲੇ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗਾ ਤਾ ਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਲੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ।
ਰਮਨ - ਨਾ ਕਰੋ ਭਾਜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਸਹੇਲੀ ਨੇ ਦੇਖ ਲਿਆ ਤੇ ਬੁਰਾ ਮਨ ਜਾਣਾ ।
ਜਸ - ਇਨੀ ਦੂਰ ਟੋਹ ਕਿੱਥੇ ਦਿਸਣ ਲੱਗਾ।
ਹੱਥ ਨਾਲੇ ਥੱਲੇ ਹੀ ਆ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਕੰਧ ਆ।
ਰਮਨ ਨੇ ਬੁੰਡ ਢਿੱਲੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੱਥ ਅੱਗੇ ਕਰਕੇ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਉਪਰੋਂ ਉਹਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਸੀ ਸੀ ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿਕਲੀਆਂ।
ਤੇ ਰਮਨ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੋ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਠੀਕ ਹੈ ਜੱਸ ਮੈਂ ਚੱਲੀ ਆ ਆ ਤੇ ਮੈਂ ਜਾਂਦੀ ਹੋਈ ਨੂੰ ਫਿਰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਾਂਦੀ ਹੋਈ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਥੈਂਕਯੂ ਮਾਈ ਫਰੈਂਡ ,ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਮਾਈ ਫਰੈਂਡ ਤੇ ਰਮਨ ਅੱਗਿਓ ਬੋਲੀ ਠੀਕ ਹੈ ਠੀਕ ਆ ਮੰਨ ਲੈਦੇ ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕੋਠੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚਲੀ ਪਈ।
ਮੈਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਥੋੜਾ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਰਮੂ ਇਹ ਸਾਡੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਿਰਫ ਸਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਚ ਰਹਿਣ ਅੰਡਰਸਟੈਂਡ ?
ਰਮਨ - ਬਿਲਕੁਲ ਬਿਲਕੁਲ ਭਾਜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਤੇ ।
ਜਸ - ਯਕੀਨ ਤਾਂ ਹੈ ਬਸ ਰਿਮਾਇਡ ਕਰਵਾਇਆ ।
ਰਮਨ - ਓਕੇ
ਜਸ - ਤੇ ਨਾਲੇ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਿਆ ਕਰ। ਕੋਈ ਐਸੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਕਿ ਉਹ ਬੁਰਾ ਮਨਾਵੇ।
ਰਮਨ - ਭਾਬੀ ਦਾ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਰਖੰਗੀ ਮੈਂ, ਤੁਸੀਂ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ। ਤੇ ਨਾਲੇ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ,,, ਇਨਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕੋਠੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚੜ ਗਈ।
ਰਮਨ ਜਦੋਂ ਰਿਤੂ ਹੋਣਾਂ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰਿਤੂ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ ।
ਜੱਸ - ਮੈਡਮ ਜੀ ਆਜੋ ਹੁਣ ਚਲੀਏ ਥੱਲੇ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਰਿਤੂ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਮੇਰੇ ਕੋਠੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਉੱਤਰ ਆਈ।
ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਰਿਤੂ ਨਾਲ ਥੋੜੀ ਮਸਤੀ ਕਰਾਂ।ਰਿਤੂ ਪੌੜੀਆਂ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਖਲੋ ਗਈ, ਮੈ ਕੋਲ ਆਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ,ਚਲੀਏ ਥੱਲੇ।
ਜਦੋਂ ਮੈ ਕੋਲ ਜਾ ਜੱਫੀ ਪਾਉਣੀ ਚਾਹੀ ਤਾਂ ਰਿਤੂ ਮੇਰਾ ਹਥ ਹਟਾ ਦੇ ਬੋਲੀ,ਮਾਰਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ cousin Friend ਨਾਲ।
ਜੱਸ - ਹਾ ਮਰਲੀਆਂ
ਰਿਤੂ - ਰਹਿਗੀਆਂ ਤੇ ਬੁਲਾ ਲਵਾਂ ਦੁਬਾਰਾ,ਰਾਤ ਰਖ ਲੀਓ।
ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਆਇਆ ਤੇ ਮੈ ਹਥ ਧੋ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਈ ਬੈਠ ਗੇਆ।
