"ਵਹੁਟੀ ਦਾ ਹੜਦੁੱਲ"
(ਸੰਖਿਅਾ 10)
ੲਿਹ ਸੀਨ ਹਜੇ ਚੱਲ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਿ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਫੌਨ ਵੱਜਿਅਾ. ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਜੋਤੀ ਨੂੰ ਰੁੱਕਣ ਦਾ ੲਿਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ
ਫੌਨ ਚੱਕਿਅਾ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਜਿਗਰੀ ਯਾਰ ਗੁਰਜੀਤ ਸੀ.ਗੁਰਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਬੱਸ ਪਹੁੰਣ ਹੀ ਅਾਂਲਾਂ……...ਪਿੰਡ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਫੌਨ ਕੱਟ ਕੇ ਸਾਰਿਅਾਂ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਪਾੳੁਣ ਲੲੀ ਕਿਹਾ. ਤੇ ਅਾਪ ਵੀ ਅਾਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਚੱਕ ਕੇ ਪਾੳੁਣ ਲੱਗਾ.
ਹੁਣ ਅੱਗੇ :-
ਸਾਰਿਅਾਂ ਨੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾੲੇ ਤੇ ਅਾਪਣਾਂ ਹੁਲੀਅਾ ਠੀਕ ਕੀਤਾ .
ਜੋਤੀ ਅੱਜ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਕੇ ਪੂਰੀ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੀ. ਓਹ ਵੀ ਸ਼ਰੇਅਾਮ ਅਾਪਣੇਂ ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇਂ . ਜੋਤੀ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਅਾਪਣਾਂ ਦਿੱਲ ਦੇ ਬੈਠੀ ਸੀ ਕਿੳੁਕੀ ਜਿਸਮ ਤਾਂ ੳੁਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ੳੁਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਗੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸਮਝਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ. ਗੁਰਜੀਤ ਨੇਂ ਕੁੱਝ ਕੁ ਮਿੰਟਾਂ ਚ ਹੀ ਪਿੰਡ ਗੱਡੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਮੂਹਰੇ ਅਾ ਕੇ ਹੀ ਹਾਰਨ ਮਾਰਿਅਾ. ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਹਾਰਨ ਸੁਣ ਕੇ ਬਾਹਰ ਅਾੲਿਅਾ
ਤਾਂ ਗੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਕਾਰ ਚ ਬੈਠਾ ਦੇਖ ਕੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਬੜਾ ਖੁਸ਼ ਹੋੲਿਅਾ. ਗੁਰਜੀਤ ਵੀ ਗੱਡੀ ਚੋਂ ੳੁੱਤਰ ਕੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਗਲ ਨਾਂਲ ਲੱਗ ਗਿਅਾ . ਤੇ ਦੋਵਾਂ ਨੇਂ ੲਿੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੲੀ
" ਹੋਰ ਸੁਣਾਂ ਕਿਵੇਂ ਅਾਂ.... . ਕੇਹੜੀ ਮਾਰ ਚ ਫਿਰਦਾਂ ਕੰਜਰਾਂ . ਹੋਰ ਦੱਸ ਹੜਦੁੱਲ ਫੇਰਿਅਾ ਕੇ ਨੲੀਂ ੲੇਸ ਘਰ ਦੀਅਾਂ ਜਨਾਨੀਅਾਂ ਦੇ " ਗੁਰਜੀਤ ਨੇਂ ਜੱਫੀ ਸ਼ੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ.
"ਵਧੀਅਾ ਯਰ...... ਤਕਰੀਬਨ ਫੇਰ ਦਿੱਤਾ ਸਾਰੀਅਾਂ ਦੇ , ਬੱਸ ੲਿੱਕ ਰਹਿ ਗੀ ਓਸੇ ਨੂੰ ਲੈਣ ਚੱਲਾਂ ਜੇ ਮਾਲ ਚੰਗਾ ਹੋੲਿਅਾ ਤਾਂ ਓਦੇ ਵੀ ਫੇਰ ਦਿਅਾਂ ਗੇ ਹੜਦੁੱਲ. ਤੂੰ ਦੱਸ ਤੇਰਾ ਕੀ ਬਣਦਾ " ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਗੁਰਜੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
ਬੱਸ ਫੁੱਦ ਮਾਰ ਕਰਨ ੲੀ ਚੱਲਾਂ ੲਿੰਸਟਾ ਤੇ ਪੱਟੀ ਸੀ ੲਿੱਕ ੲੇਧਰਲੇ ੲੇਰੀੲੇ ਦੀ. ਦੇਣ ਲੲੀ ਵੀ ਮੰੲੀ ਹੋੲੀ ਅਾ ਕਦੋਂ ਦੀ ਬੱਸ ੲੇਧਰਲੇ ਪਾਸੇ ਕਦੇ ਅਾ ਹੀ ਨੀ ਹੋੲਿਅਾ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਫੌਨ ਕਰਨ ਤੇ ਯਾਦ ਅਾੲਿਅਾ ਵੀ ੲੇਧਰ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਪੱਠਾ ਵੀ ਹੈ ੲਿੱਕ ਬੱਸ ਫਿਰ ਅਾਪਾਂ ਮਾਰਿਅਾ ਫੌਨ ਤੇ ਮਨਾਲੀ. ਚੰਗਾ ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਬਾੲਿਕ ਤੂੰ ਫੇਰ ੲਿਹਨਾਂ ਦੇ "ਵਹੁਟੀ ਦਾ ਹੜਦੁੱਲ" , ਪਰ ਨੲੀਂ ਸਾਲਿਅਾ ਹੁੱਣ ਤਾਂ ਵਹੁੱਟੇ ਦਾ ੲੀ ਫੇਰੇਂ ਗਾ. ਤੇਰਾ ਪਤਾ ਜੋ ਲੱਗ ਗਿਅਾ ਸਾਰਿਅਾਂ ਨੂੰ." ਗੁਰਜੀਤ ਨੇਂ ਹੱਸਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
"ਹਾਂ ੲਿਹ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਅਾਜਾ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਵਗੈਰਾ ਪੀ ਲਾ " ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਗੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਅਾੳੁਣ ਦਾ ੲਿਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
"ਓਹ ਨੲੀਂ ਯਾਰ ੲਿਹ ਚਾਹ ਪਾਣੀਂ ਤੇ ਮਾਲ ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਮੁਬਾਰਕ . ਮੇਰਾ ਮਾਲ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ੳੁਡੀਕੀ ਜਾਦਾਂ ਚਲਦੇ ਅਾਂ ਕਿਸੇ ਘੈਂਟ ਜੇ ਹੋਟਲ ਚ .....ਲੈ ਅਾ ਗਿਅਾ ਫੌਨ ਫੇਰ " ਗੁਰਜੀਤ ਨੇ ਫੌਨ ਕੱਟਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
ੲੇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗੁਰਜੀਤ ਮੋਟਰ ਸਾੲਿਕਲ ਲੈ ਕੇ ਨਿੱਕਲ ਗਿਅਾ ਤੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਕੁੱਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਗੱਡੀ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰ ਪਿਅਾ ਜਸਦੀਪ ਤੇ ਗਿੰਦਰੋ ( ਮਿੰਦੋ ਦੀ ਸੱਸ) ਨੂੰ ਲੈਣ ਲੲੀ.
( ਤਰਸੇਮ ਦੇ ਘਰ )
ਸਿੰਮੂ ਜਦੋਂ ਦੀ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨਾਂਲ ਗੁੱਸੇ ਤੇ ੲੇਥੇ ਅਾੲੀ ਸੀ ੳੁਸ ਦਾ ਬਿਲਕੁੱਲ ਵੀ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਮਨ ਨੲੀਂ ਲੱਗ ਰਿਅਾ ਸੀ.
ਚਰਨਜੀਤ ਨੇ ਅੱਜ ਕਿਸੇ ਨਾਂਲ ਭੋਗ ਤੇ ਜਾਨਾਂ ਸੀ . ਤੇ ਅੱਜ ਓਹ ਤਕਰੀਬ 10 : 30 ਤੇ ਨਿਲਕ ਗੲੀ ਸੀ . ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਸਿੰਮੂ ਤੇ ਤਰਸੇਮ ਹੀ ਸਨ .
ਤਰਸੇਮ ਪੱਠੇ ਲਿਅਾ ਕੇ ਵੇਹਲਾ ਹੋ ਗਿਅਾ ਸੀ. ਤੇ ਪਸ਼ੂਅਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦਿਖਾ ਰਿਅਾ ਸੀ. ਤੇ ਸਿੰਮੂ ਦਾ ਵੀ ਲਗਭਗ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਨਿਬੜ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਓਹ ਵਿਚਾਰੀ ਕਦੇ ਟੀ.ਵੀ ਦੇਖਣ ਚ ਮਨ ਲਾੳੁਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਕਦੇ ਪੈਣ ਦੀ ਪਰ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਬਿੰਨਾਂ ੳੁਸ ਦਾ ਕਿਤੇ ਵੀ ਮਨ ਨੲੀਂ ਲੱਗ ਰਿਅਾ ਸੀ. ਫਿਰ ਸਿੰਮੂ ਨੇਂ ਅਾਪਣਾਂ ਮਨ ਲਾੳੁਣ ਲੲੀ ਅਾਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਨੂਰ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾੲਿਅਾ.
ਸਿੰਮੂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਅਾ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਤੋਂ ਅਾਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਦੀ ਅਾਗਿਅਾ ਦੇ ਮੰਗੀ . ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਅਾਗਿਅਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਕਿੳੁਂਕੀ ਅੈਨੇਂ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਅੱਜ ੳੁਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਸਹੇਲੀ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਲੲੀ ਕਿਹਾ ਸੀ. ਨੲੀਂ ਤਾਂ
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਾਂ ਓਹ ਸਹੇਲੀਂ ਗੇਲੀਅਾਂ ਭੁੱਲ ਹੀ ਗੲੀ ਸੀ. ਬੱਸ ਘਰ ਚ ਹੀ ਕੈਦ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ.
ਸਿੰਮੂ ਨੂਰ ਦੇ ਘਰ ਚਲੀ ਗੲੀ ਤੇ ਹੁਣ ਘਰ ਚ ਤਸੇਮ ਕੱਲਾ ਸੀ.
ਪਸ਼ੂਅਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪਿਅਾ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਹਾਲੇ ਮੰਜਾ ਢਾਹ ਕੇ ਧੁੱਪੇ ਬੈਠਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ੳੁਸ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਅਵਾਜ ਪੲੀ ਓਹ ਸੁਣ ਕੇ ੳੁਸ ਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ ਗਿਅਾਂ "ਤਰਸੇਮ ਵੀਰਜੀ...." ਅਵਾਜ ਸੁਣ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਅਾ.
ਕਿੳੁਕੀ ਸਾਹਮਣੇਂ ੳੁਸ ਦੀ ਭੈਣ ਸਤਵੀਰ ਕੌਰ (ਵੀਰੀ) ਖੜੀ ਸੀ .
ਵੀਰੀ ਤਰਸੇਮ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਸੀ ਜੋ ਤਰਸੇਮ ਤੋਂ ਤਕਰੀਬਨ ਸਾਲ ਕ ਸ਼ੋਟੀ ਸੀ. (ਵੀਰੀ ਦੇ ਦੋ ਕੁੜੀਅਾਂ ਤੇ ੲਿੱਕ ਮੁੰਡਾ ੲੇ ਜਿੰਨਾਂ ਬਾਰੇ ਅਾਂਪਾ ਬਾਅਦ ਚ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ ਗੇ .)
ੲਿਹ ਵੀ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਅਾਂ ਮੁ
ਵੀਰੀ ਭੱਜ ਕੇ ਅਾਪਣੇੇਂ ਭਰਾ ਤਰਸੇਮ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਗੲੀ . ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਅਾਪਣੇ ਕਲਾਵੇ ਚ ਲੈ ਲਿਅਾ ...
ਤਰਸੇਮ ਤਾਂ ਅਾਪਣੇਂ ਸਾਰੇ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਅਾਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨਾਂ ਚੋਂ ਕੱਲੀ ਵੀਰੀ ਹੀ ਸੀ ਜੋ ਤਰਸੇਮ ਦਾ ਜਿਅਾਦਾ ਕਰਦੀ ਸੀ.
ਵੈਸੇ ਤਰਸੇਮ ਦੇ ਭਰਾ ਤੇ ੳੁਸ ਦੀ ਮਾਂ ਤੇ ਪਿਓ ਵੀ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਘਰਾਂ ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ , ਵੀਰੀ ਅਾੳੁਦੀਂ ਭਾਵੇਂ ਅਾਪਣੇ ਸਾਰਿਅਾਂ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨਾਜ਼ਰ ਦੇ ਘਰ ਸੀ . ਪਰ ਤਰਸੇਮ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਮਿਲ ਕੇ ਜਾਦੀਂ ਸੀ.
"ਵੀਰੇ ਕਿਵੇਂ ਓਂ ਤੁਸੀਂ..." ਵੀਰੀ ਨੇ ਤਰਸੇਮ ਨੂੰ ਬੁਲਾੳੁਦੇਂ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ. "ਬੱਸ ਵਧੀਅਾ ਭੈਣੇ ਜਦੋਂ ਦਾ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਘਰ ਅਾੲਿਅਾ ਤੇ ਤੇਰੀ ਭਾਬੀ ਠੀਕ ਹੋੲੀ ਅਾ ਓਦੋਂ ਦੇ ਜਿੳੁਂਦੇ ਚ ਹੋ ਗੲੇਂ ਅਾਂ" ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਗਲ ਜਿਹਾ ਭਰ ਕੇ ਕਿਹਾ
"ਹਾਂ ਵੀਰੇ ਮੈਂ ਓਸੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮਿਲਣ ਅਾਂੲੀ ਅਾਂ ਕਿੱਥੇ ਅਾ ਲਵਪ੍ਰੀਤ , ਨਾਂਲੇ ਭਾਬੀ ਵੀ ਨੀ ਦਿੱਖਦੀ ਕਿਤੇ" ਵੀਰੀ ਨੇਂ ਅਾਸੇ ਪਾਸੇ ਨਿਗਾ ਮਾਰਦੀ ਨੇਂ ਕਿਹਾ. "ਭਾਬੀ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਪਿੰਡ ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨਾਂਲ ਭੋਗ ਤੇ ਗੲੀ ਅਾ. ਤੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ..................
......" ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤੇ ਕਿ ਅਾਪਣੇਂ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨਾਜਰ ਤੇ ਗੇਜੇ ਨੇਂ ੳੁਸ ਨਾਂਲ ਤੇ ਸਿੰਮੂ ਨਾਂਲ ਕੀ ਕੀਤਾ . ਤੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਹੁਣ ਕਿੱਥੇ ਅਾ.
"ਕੀ ਵੀਰੇ ਅੈਨੀਂ ਮਾੜੀ ਕੀਤੀ ਅਾ ਵੱਡੇ ਵੀਰੇ ਹੋਣਾਂ ਨੇਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਂਲ , ਤੇ ਜਵਾਕੜੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤੀ " ਵੀਰੀ ਅੈਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੲੀਂ. "ਚੱਲ ਕੋੲੀ ਨਾਂ ਪੁੱਤ ਜੋ ਹੋਣਾਂ ਸੀ ਹੋ ਗਿਅਾ , ਚੱਲ ਸ਼ੱਡ ੲੇਹਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਬੈਠ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲੲੀ ਚਾਹ ਬਣਾੳੁਨਾਂ" ਤਰਸੇਮ ਅਾਪਣੀਂ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾੳੁਂਦਾ ਤੇ ਹੌਸਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੋੲਿਅਾ ਕਿਹਾ.
"ਨੲੀਂ ਵੀਰੇ ਤੁਸੀਂ ਰਹਿਣ ਦੋ ਮੈਂ ਬਣਾਂ ਕੇ ਲਿਅਾੳੁਣੀ ਅਾਂ ਚਾਹ" ਅਾਖ ਕੇ ਵੀਰੀ ਰਸੋੲੀ ਚ ਚਲੀ ਗੲੀ. ਵੀਰੀ ਨੇ ਸਗਲੇ ਪਾਣੀ ਪਾ ਕੇ ਗੈਸ ਚਾਲੂ ਕੀਤੇ ਤੇ ਚਾਹ ਧਰ ਦਿੱਤੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਪਿੱਸ਼ੋ ਦੀ ਅਾ ਕੇ ਵੀਰੀ ਦੇ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮੇ ਫੜ ਲੲੇ " ਕੱਲੀ ਚਾਹ ੲੀ ਪਿਅਾਂੲੇ ਗੀ ਅਾਪਣੇਂ ਵੀਰ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਨੀਂ ਪਿੳੁਣਾ ਭੈਣੇਂ " ਤਰਸੇਮ ਪਿਸ਼ੋਂ ਦੀ ਵੀਰੀ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਮਸਲਦਾ ਹੋੲਿਅਾ ਬੋਲਿਅਾ.
"ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚਾਹ ਤਾਂ ਪੀਓ ਵੀਰੇ ਫਿਰ ਦੁੱਧ ਵੀ ਪੀ ਲਿਓ" ਤਰਸੇਮ ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦੀ ਵੀਰੀ ਪਿੱਸ਼ੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦੀ ਹੋੲੀ ਬੋਲੀ.
"ਜਦੋਂ ਦੁੱਧ ਸਾਹਮਣੇਂ ਹੋਵੇ ਫਿਰ ਚਾਹ ਤੋਂ ਕੀ ਲੈਣਾਂ" ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਘੁੰਮਾਂ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲੲੇ. ਵੀਰੀ ਨੇਂ ਵੀ ਤਰਸੇਮ ਦਾ ਕਿਸ ਕਰਨ ਚ ਸਾਥ ਦਿੰਦੇ ਹੋੲੇ ੲਿੱਕ ਹੱਥ ਨਾਂਲ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਦੋਵੇਂ ੲਿੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਗੂੰ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗੇ.
ਜੀ ਹਾਂ ਤਰਸੇਮ ਤੇ ਵੀਰੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਚੱਕਰ ਚੱਲਦਾ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਦਾ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਘਰ ਸ਼ੱਡ ਕੇ ਗਿਅਾ ਸੀ ਤੇ ਚਰਨਜੀਤ ਪੁੱਤ ਦੇ ਵਿਯੋਗ ਵਿੱਚ ਪੱਥਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਓਦੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਤਰਸੇਮ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ੳੁਸ ਦੀ ਭੈਣ ਵੀਰੀ ਹੀ ਸੀ. ੲਿਹ ਸਭ ਕਿਵੇਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋੲਿਅਾਂ ਜਾਣਾ ਗੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਅਪਡੇਟ ਚ . ਫਿਲਹਾਲ ਤਾਂ ਨਿਗਾ ਮਾਰਦੇ ਅਾਂ ਰਸੋੲੀ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸੀਨ ਵੱਲ......
ਤਰਸੇਮ ਹੁਣ ਵੀਰੀ ਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤੇ ੲਿੱਕ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨੇਫੇ ਚ ਪਾ ਕੇ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਸਮਸਲਣ ਲੱਗਾ "ਅਾਹਹਹਹ...ਅਾਹਹਹਹ...
ਵੀਰਰਰਰੇ..ਹਾੲੲੲੇੲੇ" ਵੀਰੀ ਸਵਾਦ ਚ ਸਿਸਕੀਅਾ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀਰੀ ਦਾ ਨਾਂਲਾ ਫੜ ਕੇ ਖਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਲਕ ਝਪਕਦੇ ਪੈਰਾਂ ਚ ਡਿੱਗ ਪੲੀ. ਤੇ ਘੁੰਮਾਂ ਕੇ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਰਸੋੲੀ ਦੀ ਨਾਂਲ ਹੱਥ ਪਵਾ ਕੇ ਕੋਡਾ ਕਰ ਲਿਅਾ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀਰੀ ਦਾ ਕਮੀਜ ਚੱਕ ਕੇ ਢੂਅੀ ਤੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੁਣ ਤਰਸੇਮ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੀਰੀ ਦੀ ਮੋਟੀ ਬੁੰਡ ਸੀ. ਵੀਰੀ ਹੈ ਵੀ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਸੀ ਨਿਹਾੲੀਤੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਭਰੇ ਹੋੲੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ ਰੰਨ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮੇ ਤੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਤੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ .
ਮੋਟੀ ਬੁੰਡ ਤੋਂ ਨੀਲੀ ਕੱਸ਼ੀ ਲਾੳੁਣ ਨੂੰ ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਮਿੰਟ ਲਾੲਿਅਾ. ਤੇ ਗੋਰੀ ਬੁੰਫ ਤੇ ਥੱਲੋਂ ਦਿਸਦੇ ਹੋੲੇ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਤੋ ਹੋਰ ੲਿੰੰਤਜਾਰ ਨਾਂ ਹੋੲਿਅਾ . ਕਿੳੁਂਕੀ ਤਰਸੇਮ ਤੇ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਕਾਫੀ ਟਾੲਿਮ ਹੋ ਗਿਅਾ ਸੀ . ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਟਾੲਿਮ ਵੀ ਸਿੰਮੂ ਜਾਂ ਕੋੲੀ ਹੋਰ ਅਾ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਤਰਸੇਮ ੲਿਹ ਮੌਕਾ ਗਵਾੳੁਣਾਂ ਨੲੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਅਾਪਣਾਂ ਕੱਸ਼ੇ ਸਮੇਤ ਪਜਾਮਾਂ ਥੱਲੇ ਕੀਤਾ.ਤੇ ਲੰਨ ਸਪਿਰੰਗ ਵਾਂਗੂ ਅਾਕੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਅਾ ਗਿਅਾ. ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਥੁੱਕ ਲਾੲਿਅਾ ਜੋ ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਪੲੀ ਸੀ , ਫਿਰ ਅਾਪਣੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਥੁੱਕ ਲਾ ਕੇ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰਗੜਣ ਲੱਗਾ."ਅਾਹਹਹਹ...ਵੀਰਰਰੇ
ਨਾਂਅਅਅ...ਤੜਫਾਓ..ਅਾਹਹਹ..ਪਾਅਅਅ..ਦੋ..ਜਲਦੀ" ਵੀਰੀ ਸਵਾਦ ਚ ਮਚਲਦੀ ਹੋੲੀ ਬੋਲੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਦਬਾਅ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਲੰਨ ਗਿੱਲੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਚੀਰਦਾ ਅਾੲੇਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾੳੁਣ ਲਗਾ ਜਿਵੇਂ ਕੇਕ ਚ ਚਾਕੂ . ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਥੋੜਾ ਜਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਹਲਕੇ ਜਿਹੇ ਘਸੇ ਨਾਂਲ ਫੁੱਦੀ ਚ ਫਿੱਟ ਕਰਤਾ . ਲੰਨ ਤਰਸੇਮ ਦਾ ਵੀ ਤਕੜਾ ਸੀ. ਪਰ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ੲਿਸਦੀ ਅਾਦਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ "..ਅਾਹਹਹਹ..ਵੀਰਰਰਜਜਜੀ.." ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਫੁੱਦੀ ਚ ਸਮਾਂ ਜਾਣ ਤੇ ਵੀਰੀ ਨੇਂ ਸਿਸਕੀ ਲੲੀ.
ਤਰਸੇਮ ਹੁਣ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ . ਤੇ ਰਸੋੲੀ ਦੀ ਸੈਲਫ ਨਾਂਲ ਕੋਡੀ ਹੋੲੀ ਵੀਰੀ ਅਾਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਨਾਂਲ ਚੁਦਣ ਲੱਗੀ." ਅਾਹਹਹ...ਅਾਹਹਹਹ...ਵੀਰਰੇ
ਜੋਰਰਰ...ਦੀ...ਕਰਰਰੋ...ਮੇਰਰਰੀ..ਫੁੱਦਦਦੀ...ਤਰਸੀ..ਪੲੲੲੀ..ਅਾ..ਤੁਹਾਡਾ..ਲੰਨ ਲੈਣਣ ਲੲੀ..ਅਾਹਹਹ..
ਚੰਗਗੀ..ਤਰਾਂ..ਪਿਅਾਸਸਸ..ਬੁੱਝਾ..ਦੋ..ਅੱਜ..ਮੇਰੀ.ਅਾਹਹਹ...ਹੲੲੲੲੇ" ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਅਾ ਰਿਅਾ ਸੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਅਾਪਣੇ ਘੱਸਿਅਾਂ ਦਾ ਘਰਾਟ ਚਾਲੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਅਾਟਾ ਪੀਸਣ ਲੱਗਾ " ਅਾਹਹ..ਲੈ..ਮੇਰੀੲੇ..ਰੰਡੀੲੇ..ਭੈਣੇਂ..ਲੈ..ਅਾਪਣੇਂ..ਸਕੇ..ਭਰਾ.ਦਾ..ਲੰਨ.ਅਾ ਲੈ ਕੁੱਤੀੲੇ " ਤਰਸੇਮ ਅਾਪਣੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਹੋੲਿਅਾ ੳੁਸਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢ ਰਿਅਾ ਸੀ.ਕਿੳੁਕੀ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਮਰਾਂੳੁਦੇਂ ਸਮੇਂ ਗਾਲਾਂ ਬਹੁੱਤ ਪਸੰਦ ਸੀ ਤੇ ਤਰਸੇਮ ਨੂੰ ਵੀ ਅੈਦਾਂ ਮਜਾ ਅਾੳੁਦਾਂ ਸੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਹੁਣ ਵੀਰੀ ਦੀ ੲਿੱਕ ਲੱਤ ਚੱਕ ਕੇ ਸ਼ੈਲਫ ਤੇ ਰੱਖ ਲੲੀ ਤੇ ਪਿਸ਼ੋਂ ਦੀ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਘੱਸਿਅਾਂ ਨਾਂਲ ਅਾਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੋਦਣ ਲੱਗਾ.
"ਅਾਹਹਹਹਹ...ਅਾਹਹਹਹ...ਵੀਰਰਰੇ....ਹਾੲੲੲੲੲੇ...ਬੜਾ...ਸਵਾਦ..ਅਾਅਅਅ..ਰਿਹਹਹਾ..ਅਾਹਹਹ...ਪਾੜ..ਦੋ...ਅਾਪਣੀ...ਭੈਣ..ਦੀ..ਫੁੱਦੀ ਅਾਹਹਹਹ..." ਵੀਰੀ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਨਾਂਲ ਸਿਸਕੀਅਾਂ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ.
ਦੋਨੋਂ ਚੁਦਾੲੀ ਚ ਅੈਨਾਂ ਮਘਣ ਸੀ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ੲਿਸ ਗੱਲ ਦੀ ਵੀ ਫਿਕਰ ਨੲੀਂ ਸੀ ਕੇ ਕੋੲੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਵੀ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਤੇ ਹੋੲਿਅਾ ਵੀ ੲਿਵੇਂ ਹੀ ਰਸੋੲੀ ਦੀ ਬਾਰੀ ਚੋਂ ਦੋ ਅੱਖਾਂ ੲਿਹ ਕਰਮ ਕਾਂਡ ਬੜੀ ਹੈਰਾਨੀਂ ਨਾਂਲ ਦੇਖ ਰਹੀਅਾਂ ਸੀ.....................
ੲਿਹ ਦੋਂ ਅੱਖਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀਅਾਂ ਨੲੀਂ ਬਲਕੀ ਸਿੰਮੂ ਦੀਅਾਂ ਸੀ ਜੋ ੲਿੱਕ ਦਮ ਸੁੰਨ ਹੋੲੀ ਬੁੱਤ ਬਣੀ ੲਿਹ ਸਭ ਨਜਾਰਾ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ.
ਸਿਮਰਨ ਬਹੁਤ ਜਿਅਾਦਾ ਹੈਰਾਨ ਸੀ . ੲਿਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕੇ . ਹੈਰਾਨ ਹੋਵੇ ਵੀ ਕਿਓ ਨਾਂ ੳੁਸ ਦਾ ਪਿੳੂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਓਹ ਦੁਨੀਅਾਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਰੀਫ ਬੰਦਾ ਸਮਝਦੀ ਸੀ. ਓਹ ਅਾਪਣੀ ਹੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਨਾਂਲ ੲਿਹ ਸਭ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹ ਵੀ ਖੁੱਲੇਅਾਮ ਘਰ ਦੀ ਰਸੋੲੀ ਵਿੱਚ . ਤੇ ੳੁਸ ਦੀ ਭੂਅਾ ਜੋ ਦੇਖਣ ਚ ਅੈਨੀਂ ਭੋਲੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ਓਹ ਵੀ ੲਿਸ ਵਿੱਚ ਅਾਪਣੇਂ ਭਰਾ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ.
ਸਿੰਮੂ ਤੋਂ ੲਿਹ ਸਭ ਕਰਮ ਕਾਡ ਹੋਰ ਨਾਂ ਦੇਖਿਅਾ ਗਿਅਾ ਤੇ ਓਹ ਅਾਪਣੇਂ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗੲੀ.
ੲਿੱਧਰ ਤਰਸੇਮ ਦੇ ਜਬਰਦਸਤ ਘੱਸਿਅਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਨਾਂ ਸਹਿਣ ਕਰਦੀ ਹੋੲੀ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਸ਼ੱਡ ਗੲੀ ਤੇ ਹੀ ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਅਾਪਣਾਂ ਲੰਨ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਫਿਰ ਦੋਨਾਂ ਨੇਂ ਕਪੜੇ ਪਾੲੇ ਤੇ ਵੀਰੀ ਅਾਪਣੇਂ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨਾਜਰ ਦੇ ਘਰੇ ਚਲੀ ਗੲੀ ਕਿੳੁਕੀ ੳੁਸ ਨੂੰ ਅਾੲੀ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਟਾੲਿਮ ਹੋ ਗਿਅਾ ਸੀ.
ਓਧਰ ਅਾਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਬੈਠੀ ਸਿਮਰਨ ਅਾਪਣੇ ਪਿਓ ਤੇ ਭੂਅਾ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਦੋਨੇਂ ਭੈਣ ਭਰਾ ਹੁੰਦੇ ਹੋੲੇ ਅੈਦਾਂ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਅਾ. ਅਚਾਣਕ ੳੁਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਓਦਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੀ ਜਦੋਂ ਓਹ ਵੀ ੳੁੱਪਰੋਂ ਨੰਗੀ ਅਾਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਓਸ ਦਾ ਲੰਨ ੳੁਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨਾਂਲ ਰਗੜ ਖਾ ਰਿਅਾ ਸੀ ਤੇ ੳੁਸ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਨਾਂ ਮਜਾ ਅਾ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ੲਿਹ ਸੋਚਦੇ ਹੋੲੇ ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸਿੰਮੂ ਦਾ ਹੱਥ ਅਾਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਗਿਅਾ ਤੇ.ਓਹ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਅਾਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਸਮਸਲਣ ਲੱਗੀ ." ਅਾਹਹਹਹ..ਅਾਹਹਹਹਹ...ਹਾੲੲੲੲੇ
ਵੀਰਰਰੇ...ਤੁਸੀਂ..ਕਦੋਂ...ਮੈਨੂੰ..ਅਾੲੇਂ...ਚੋਦੋਂ ਗੇ
ਜਿਵੇਂ..ਬਾਪੂ..ਭੁਅਾ..ਨੂੰ...ਚੋਦ..ਰਿਹਾ ਸੀ....ਅਾਹਹਹ......ਓਹਹਹਹਹਹ...ਹਾੲੲੲੇ."
ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਸਿੰਮੂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਅਾਪਣੇ ਭਰਾ ਲੲੀ ਗਲਤ ਖਿਅਾਲ ਅਾੲਿਅਾ ਸੀ ਤੇ ਜਿੰਦਗੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਓਹ ਅਾਪਣੀਂ ਫੁੱਦੀ ਨਾਂਲ ਅੈਦਾਂ ਅਨੰਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ. ਤੇ ਪਤਾ ਨੲੀ ਸਵਾਦ ਚ ਕੀ ਕੀ ਅਨਾਬ ਸ਼ਨਾਬ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ.
ਹੁਣ ਸਿੰਮੂ ਨੇ ਅਾਪਣੀਂ ੲਿੱਕ ੳੁਂਗਲ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪਾ ਲੲੀ ਤੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਨਾਂਮ ਲੈ ਕੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਸਿੰਮੂ ਅੱਜ ਅੰਨਦ ਦੀ ਚਰਮ ਸੀਮਾਂ ਤੇ ਸੀ. ਕੁੱਝ ਟਾੲਿਮ ਫੁੱਦੀ ਚ ੳੁਂਗਲਾਂ ਮਾਰਨ ਬਾਅਦ ਸਿੰਮ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਸ਼ੱਡ ਗੲੀ . ਸਿੰਮੂ ਅੈਨੇਂ ਜੋਰ ਦੀ ਝੜੀ ਕੇ ੳੁਸ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਅਾਕੜ ਗਿਅਾ.
ਕੰਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿੰਮੂ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਅਾੲਿਅਾ ਕਿ ਓਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕੀ ਕੀ ਅਨਾਬ ਸ਼ਨਾਬ ਬਕੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹ ਵੀ ਅਾਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਬਾਰੇ . ਸਿੰਮੂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਅਾਪਣੀ ਹਾਲਤ ਤੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਸਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ.
ਪਰ ਅੱਜ ੳੁਸ ਨਾਂਲ ਜੋ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋੲਿਅਾ ਜੋ ਵੀ ੳੁਸ ਨੇਂ ਦੇਖਿਅਾ . ੲਿਹਨਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੇਂ ਸਿੰਮੂ ਦੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਹਵਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਜੋ ਹੁਣ ਕਦੇ ਭਾਂਬੜ ਦਾ ਰੂਪ ਲੈ ਸਕਦੀ ਸੀ.
ਓਧਰ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਜਦੋ ਗੱਡੀ ਲੈ ਕੇ ਰੋਡ ਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਅਣਪਸ਼ਾਤੇ ਨਕਾਬ ਪੋਸ਼ ਬੰਦਿਅਾ ਨੇਂ ਗੱਡੀ ਘੇਰ ਲੲੀ . ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਗੱਡੀ ਰੋਕ ਲੲੀ ਤੇ ਬਾਰੀ ਖੋਲ ਕੇ ਬਾਹਰ ਅਾੲਿਅਾ . ਹਾਲੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਬਾਹਰ ੲੀ ਅਾੲਿਅਾ ਸੀ ਕਿ ੲਿੱਕ ਨਕਾਬ ਪੋਸ਼ ਗੁੰਡਾ ਹਾਕੀ ਲੈ ਕੇ ੳੁਸ ਵੱਲ ਦੜਦਾ ਹੋੲਿਅਾ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲੲੀ ਅਾੲਿਅਾ ".ਅਾਅਅਅਅ....ਹੲੲੲੲੇ...ਮੰਮੀ" ਦੀ ਦਰਦ ਭਰੀ ਅਵਾਜ ਨਾਂਲ ਗੁੰਡਾ ਜਮੀਨ ਤੇ ਡਿਗ ਪਿਅਾ . ਕਿੳੁਕੀ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ੳੁਸ ਦੇ ਵਾਰ ਤੋਂ ਬਚਦੇ ਹੋੲੇ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਝੁਕ ਕੇ ੳੁਸ ਦੇ ਢਿੱਡ ਚ ਅਜਿਹਾ ਪੰਜ ਮਾਰਿਅਾ ਕੇ ਓਹ ਗੁੰਡਾ ਚਾਰੇ ਖਾਨੇਂ ਚਿੱਤ ਹੋ ਗਿਅਾ.
ਅਾਪਣੇਂ ਸਾਥੀ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਕੇ ਦੂਜੇ ਗੁੰਡਿਅਾਂ ਦੀ ਹਿਮਤ ਨਾਂ ਹੋੲੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ.
"ਅਾਜੋ ਸਾਲਿਓ ਅੱਗੇ ਹੁਣ ਜੀਦੀ ਬੁੰਡ ਚ ਦਮ ਅਾਂ ਫੁੱਫੜ ਨੂੰ ਘੇਰ ਕੇ ਡਰਦੇ ਪਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਕਿਓਂ ਜਾਨੇਂ ਅਾਂ" ਅੈਨਾਂ ਅਾਖ ਕੇ ਜਦੋਂ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਚੇਹਰੇ ਤੋਂ ਮਾਸਕ ਤੇ ਅੈਨਕਾਂ ਲਾੲੀਅਾਂ ਤਾਂ.
ਗੁੰਡਿਅਾਂ ਦਾ ਵਿੱਚੇ ਮੂਤ ਨਿਕਲ ਗਿਅਾ . "ਟਿੰਕਾ..." ੲਿੱਕ ਗੁੰਡੇ ਅੈਨਾਂ ਕਹਿਣ ਤੇ ਓਥੇ ੲਿੱਕ ਗੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸ਼ੱਡ ਕੇ ਜੋ ਕੇ ਸ਼ਾੲਿਦ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖੀ ਸੀ. ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਝੱਡਿਅਾਂ ਚ ਪੂਸ਼ ਦੇ ਕੇ ਭੱਜ ਗੲੇ .
ੲਿੱਕ ਗੁੰਡਾ ਜੋ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਗਿਅਾ ਸੀ ਬੇਸਬਾਲ ਲੈ ਕੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਧਿਅਾ ਤਾਂ .
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਬੇਸਬਾਲ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਕੇ ਦੇ ਚਪੇੜਾਂ ਤੇ ਚਪੇੜਾਂ ਲੱਥਿਅਾਂ ਦੀ ਨੇਰੀ ਲਿਅਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਚਪੇੜਾਂ ਵਰਾੳੁਂਦਾ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ੳੁਸ ਗੁੰਡੇ ਦੀ ਸੁਰਤ ਨਾਂ ਬੌਦਲ ਗੲੀ.
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਜਦੋਂ ੳੁਸ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਤੋਂ ਕੱਪੜਾ ਲਾੲਿਅਾ ਤਾਂ ੳੁਸ ਦਾ ਅੰਦਾਜਾ ਸਹੀ ਨਿੱਕਲਿਅਾ . ਓਹ ਨਕਾਬਪੋਸ਼ ਗੁੰਡਾ ਕੋੲੀ ਹੋਰ ਨੲੀਂ ਬਲਕਿ ਮਿੰਦੋ ਦੀ ਗੰਦੀ ਲਾਦ ਸੀਰਾ ਸੀ.
"ਤੈਨੂੰ ਸਾਲਿਅਾ ਬੁੰਡ ਪੜਾ ਕੇ ਸਬਰ ਨੲੀਂ ਅਾੲਿਅਾ . ਜੋ ਫੇਰ ਅਾਵਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਯਾਰ ਦਾ ਲੰਨ ਫੜਣ ਅਾ ਗਿਅਾਂ " ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਹੁਣ ਸੀਰੇ ਦੇ ਨੰਗੇ ਮੁੰਹ ਤੇ ਚਾਰ ਪੰਜ ਚਪੇੜਾਂ ਹੋਰ ਸ਼ੱਡੀਅਾਂ.
"ਅਾਅਅਅ...ਹਾੲੲੇ..ਹਾੲੲੇ...ਬਾੲੀ..ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰਦੇ ਬਾੲੀ..ਮੈਂ..ਯਾਰਾਂ ਬੇਲੀਅਾਂ ਦੀ ਚੱਕ ਚ ਅਾ ਗਿਅਾ ਸੀ ਬਾੲੇ ਹਾੲੲੇ.." ਸੀਰਾ ਰੋ ਰੋ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦੀਅਾਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕੱਢਣ ਲੱਗਾ.
"ਅੱਜ ਤਾਂ ਸਾਲਿਅਾ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ੱਡ ਤਾ ਜੇ ਅੈਦੋਂ ਮੁੜ ਕੇ ਫੁੱਫੜ ਨਾਂਲ ਪੰਗਾ ਲਿਅਾ ਨਾਂ ਸਾਲਿਅਾ ਬੁੰਡ ਭਰਾੜ ਕਰਦੂੰ ਤੇਰੀ" ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ੲਿੱਕ ਜੋਰਦਾਰ ਚਪੇੜ ਮਾਰ ਕੇ ਸੀਰੇ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਅਾਪ ਗੱਡੀ ਸਟਾਰਟ ਕਰਕੇ ਰਵਾਨਾਂ ਹੋ ਗਿਅਾ
ਓਧਰ ਜਿਹੜੇ ਗੁੰਡੇ ਹੁਣੇਂ ਹੁਣੇਂ ਡਰ ਕੇ ਭੱਜ ਸੀ ਓਹਨਾਂ ਚੋਂ ੲਿੱਕ ਗੁੰਡਾ ਸਾਹੋ ਸਹੀ ਹੁੰਦਾ ਅਾਪਣੇ ਬੌਸ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਿਅਾ "ਬਾੲੀ...ਬਾੲੀ...ਓਹਹਹ.
ਓਹਹਹ" ਗੁੰਡਾ ਅੈਨਾਂ ਡਰਿਅਾ ਹੋੲਿਅਾ ਸੀ ਕਿ ੳੁਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਅਵਾਜ ਤੱਕ ਨੲੀਂ ਨਿੱਕਲ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਬੋਲ ਭੈਣਚੋਦਾ ਤੇਰੀ ਬੁੰਡ ਮਾਰਲੀ ਕਿਸੇ ਨੇਂ ਜੋ ਅੈਨਾਂ ਸਾਹੋ ਸਾਹੀ ਹੋੲਿਅਾ ਭਜਿਅਾ ਅਾੲਿਅਾਂ"
ਗੁੰਡੇ ਦਾ ਬੌਸ ਗੁੱਸੇ ਨਾਂਲ ਬੋਲਿਅਾ.
"ਬਾੲੀ..ਬਾੲੀ..ਓਹਹਹ..."ਟਿੰਕਾ..." ਹਾਲੇ ਜਿੳੁਂਦਾ ਬਾੲੀ.." ਗੁੰਡਾ ਕੰਬਦੀ ਅਵਾਜ ਨਾਂਲ ਬੋਲਿਅਾ. ੲਿਹ ਸੁਣ ਕੇ ੳੁਸ ਦੇ ਬੌਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਵੀ ਪਸੀਨਾਂ ਅਾ ਗਿਅਾ . "ਭੈਣ ਦਿਅਾ ਯਾਰਾ ਕੀ ਬੋਲੀ ਜਾਨਾਂ " ਬੌਸ ਨੇ ਗੁੰਡੇ ਦਾ ਕਾਲਰ ਫੜ ਕੇ ਕਿਹਾ." ਹਾਂ ਮੈਂ ਸੱਚ ਕਹਿ ਰਿਅਾਂ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਅਾਪਣੀਅਾਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਂਲ ਦੇਖਿਅਾ" ਗੁੰਡਾ ੲਿਸ ਵਾਰ ਹਿੰਮਤ ਨਾਂਲ ਬੋਲਿਅਾ. ਤੇ ੳੁਸ ਦੇ ਬੌਸ ਦੇ ਟੱਟੇ ਸੰਘ ਚ ਅਾ ਗੲੇ ਤੇ ਓਹ ਅਾਪਣਾਂ ਫੌਨ ਕੱਢ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਅਾ.
ੲਿਧਰ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਮੱਘਰ ਦੇ ਦੱਸੇ ਹੋੲੇ ਪਤੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਅਾ ਤੇ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਾੲਿਅਾ ਤਾਂ ੲਿੱਕ ਬਜਰੁਗ ਨੇ ੳੁਸ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕੇ ਪੁੱਸ਼ਿਅਾ ਸਾੲਿਦ ਮੱਘਰ ਦਾ ਮਾਮਾ ਹੋਣਾਂ " ਹਾਂ ਬੲੀ ਕਾਕਾ ਕੌਣ ਅਾਂ ਕੀਹਨੂੰ ਮਿਲਣਾਂ" ਬਜੁਰਗ ਦੇ ਪੁਸ਼ਣ ਤੇ
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ੳੁਸ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਓਹ ਕਿਸ ਕੰਮ ਲੲੀ ਅਾੲਿਅਾ ਹੈ.
"ਅੱਸ਼ਾ..ਅੱਸ਼ਾ.ਕਾਕਾ ਤੈਨੂੰ ਮੱਘਰ ਨੇ ਭੇਜਿਅਾ. ਅਾਜਾ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਅਾ" ਬਜੁਰਗ ੳੁਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਲੈ ਅਾੲਿਅਾ. ਅੰਦਰ ਅਾ ਕੇ ਬਜੁਰਗ ਨੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਗਿੰਦਰੋ ਨਾਂਲ ਮਿਲਾੲਿਅਾ .
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਗਿੰਦਰੋ ਕੋੲੀ ਬਜਰੁਗ ਜਹੀ ਬੁੜੀ ਹੋੳੂਗੀ ਪਰ. ੳੁਸ ਦਾ ੲਿਹ ਭਰਮ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਅਾ ਜਦੋ ੳੁਸ ਨੇ ਗਿੰਦਰੋ ਨੂੰ ਦੇਖਿਅਾ ਕਿੳੁਕੀ ਗਿੰਦਰੋ ਅੈਨੀ ੳੁਮਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕੈਮ ਪੲੀ ਸੀ. ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ੳੁਸ ਦੀ ਸ਼ੋਭਾ ਵਧਾ ਰਹੇ ਸੀ.
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਗਿੰਦਰੋ ਤੇ ਜਸਦੀਪ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਕੇ ਅਾਪਣੇ ਨਾਲ ਅਾੳੁਣ ਲੲੀ ਮਨਾਂ ਲਿਅਾ. ਤੇ ਗੱਡੀ ਚ ਬਿਠਾ ਕੇ ਮੱਘਰ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵੱਲ ਰਵਾਨਾਂ ਹੋ ਗਿਅਾ.
ਕੁੱਝ ਕ ਘੰਟਿਅਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਗੱਡੀ ਪਿੰਡ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਘਰ ਅਾ ਕੇ ਜਦੋਂ ੳੁਸ ਨੇਂ ਸਾਰਿਅਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਅਾ.................
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਅਜਿਹਾ ਕੀ ਦੇਖਿਅਾ ਤੇ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਚੁਦਾੲੀ ਲੲੀ ਮਿਲਦੇ ਅਾਂ ਅਪਡੇਟ 11 ਵਿੱਚ......
ਧੰਨਵਾਦ..
(ਸੰਖਿਅਾ 10)
ੲਿਹ ਸੀਨ ਹਜੇ ਚੱਲ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਿ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਫੌਨ ਵੱਜਿਅਾ. ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਜੋਤੀ ਨੂੰ ਰੁੱਕਣ ਦਾ ੲਿਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ
ਫੌਨ ਚੱਕਿਅਾ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਜਿਗਰੀ ਯਾਰ ਗੁਰਜੀਤ ਸੀ.ਗੁਰਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਬੱਸ ਪਹੁੰਣ ਹੀ ਅਾਂਲਾਂ……...ਪਿੰਡ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਫੌਨ ਕੱਟ ਕੇ ਸਾਰਿਅਾਂ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਪਾੳੁਣ ਲੲੀ ਕਿਹਾ. ਤੇ ਅਾਪ ਵੀ ਅਾਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਚੱਕ ਕੇ ਪਾੳੁਣ ਲੱਗਾ.
ਹੁਣ ਅੱਗੇ :-
ਸਾਰਿਅਾਂ ਨੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾੲੇ ਤੇ ਅਾਪਣਾਂ ਹੁਲੀਅਾ ਠੀਕ ਕੀਤਾ .
ਜੋਤੀ ਅੱਜ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਕੇ ਪੂਰੀ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੀ. ਓਹ ਵੀ ਸ਼ਰੇਅਾਮ ਅਾਪਣੇਂ ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇਂ . ਜੋਤੀ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਅਾਪਣਾਂ ਦਿੱਲ ਦੇ ਬੈਠੀ ਸੀ ਕਿੳੁਕੀ ਜਿਸਮ ਤਾਂ ੳੁਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ੳੁਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਗੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸਮਝਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ. ਗੁਰਜੀਤ ਨੇਂ ਕੁੱਝ ਕੁ ਮਿੰਟਾਂ ਚ ਹੀ ਪਿੰਡ ਗੱਡੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਮੂਹਰੇ ਅਾ ਕੇ ਹੀ ਹਾਰਨ ਮਾਰਿਅਾ. ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਹਾਰਨ ਸੁਣ ਕੇ ਬਾਹਰ ਅਾੲਿਅਾ
ਤਾਂ ਗੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਕਾਰ ਚ ਬੈਠਾ ਦੇਖ ਕੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਬੜਾ ਖੁਸ਼ ਹੋੲਿਅਾ. ਗੁਰਜੀਤ ਵੀ ਗੱਡੀ ਚੋਂ ੳੁੱਤਰ ਕੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਗਲ ਨਾਂਲ ਲੱਗ ਗਿਅਾ . ਤੇ ਦੋਵਾਂ ਨੇਂ ੲਿੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੲੀ
" ਹੋਰ ਸੁਣਾਂ ਕਿਵੇਂ ਅਾਂ.... . ਕੇਹੜੀ ਮਾਰ ਚ ਫਿਰਦਾਂ ਕੰਜਰਾਂ . ਹੋਰ ਦੱਸ ਹੜਦੁੱਲ ਫੇਰਿਅਾ ਕੇ ਨੲੀਂ ੲੇਸ ਘਰ ਦੀਅਾਂ ਜਨਾਨੀਅਾਂ ਦੇ " ਗੁਰਜੀਤ ਨੇਂ ਜੱਫੀ ਸ਼ੱਡਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ.
"ਵਧੀਅਾ ਯਰ...... ਤਕਰੀਬਨ ਫੇਰ ਦਿੱਤਾ ਸਾਰੀਅਾਂ ਦੇ , ਬੱਸ ੲਿੱਕ ਰਹਿ ਗੀ ਓਸੇ ਨੂੰ ਲੈਣ ਚੱਲਾਂ ਜੇ ਮਾਲ ਚੰਗਾ ਹੋੲਿਅਾ ਤਾਂ ਓਦੇ ਵੀ ਫੇਰ ਦਿਅਾਂ ਗੇ ਹੜਦੁੱਲ. ਤੂੰ ਦੱਸ ਤੇਰਾ ਕੀ ਬਣਦਾ " ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਗੁਰਜੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
ਬੱਸ ਫੁੱਦ ਮਾਰ ਕਰਨ ੲੀ ਚੱਲਾਂ ੲਿੰਸਟਾ ਤੇ ਪੱਟੀ ਸੀ ੲਿੱਕ ੲੇਧਰਲੇ ੲੇਰੀੲੇ ਦੀ. ਦੇਣ ਲੲੀ ਵੀ ਮੰੲੀ ਹੋੲੀ ਅਾ ਕਦੋਂ ਦੀ ਬੱਸ ੲੇਧਰਲੇ ਪਾਸੇ ਕਦੇ ਅਾ ਹੀ ਨੀ ਹੋੲਿਅਾ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਫੌਨ ਕਰਨ ਤੇ ਯਾਦ ਅਾੲਿਅਾ ਵੀ ੲੇਧਰ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਪੱਠਾ ਵੀ ਹੈ ੲਿੱਕ ਬੱਸ ਫਿਰ ਅਾਪਾਂ ਮਾਰਿਅਾ ਫੌਨ ਤੇ ਮਨਾਲੀ. ਚੰਗਾ ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਬਾੲਿਕ ਤੂੰ ਫੇਰ ੲਿਹਨਾਂ ਦੇ "ਵਹੁਟੀ ਦਾ ਹੜਦੁੱਲ" , ਪਰ ਨੲੀਂ ਸਾਲਿਅਾ ਹੁੱਣ ਤਾਂ ਵਹੁੱਟੇ ਦਾ ੲੀ ਫੇਰੇਂ ਗਾ. ਤੇਰਾ ਪਤਾ ਜੋ ਲੱਗ ਗਿਅਾ ਸਾਰਿਅਾਂ ਨੂੰ." ਗੁਰਜੀਤ ਨੇਂ ਹੱਸਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
"ਹਾਂ ੲਿਹ ਤਾਂ ਹੈ ਪਰ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਅਾਜਾ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਵਗੈਰਾ ਪੀ ਲਾ " ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਗੁਰਜੀਤ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਅਾੳੁਣ ਦਾ ੲਿਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
"ਓਹ ਨੲੀਂ ਯਾਰ ੲਿਹ ਚਾਹ ਪਾਣੀਂ ਤੇ ਮਾਲ ਤੈਨੂੰ ਹੀ ਮੁਬਾਰਕ . ਮੇਰਾ ਮਾਲ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ੳੁਡੀਕੀ ਜਾਦਾਂ ਚਲਦੇ ਅਾਂ ਕਿਸੇ ਘੈਂਟ ਜੇ ਹੋਟਲ ਚ .....ਲੈ ਅਾ ਗਿਅਾ ਫੌਨ ਫੇਰ " ਗੁਰਜੀਤ ਨੇ ਫੌਨ ਕੱਟਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
ੲੇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗੁਰਜੀਤ ਮੋਟਰ ਸਾੲਿਕਲ ਲੈ ਕੇ ਨਿੱਕਲ ਗਿਅਾ ਤੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਕੁੱਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਗੱਡੀ ਲੈ ਕੇ ਤੁਰ ਪਿਅਾ ਜਸਦੀਪ ਤੇ ਗਿੰਦਰੋ ( ਮਿੰਦੋ ਦੀ ਸੱਸ) ਨੂੰ ਲੈਣ ਲੲੀ.
( ਤਰਸੇਮ ਦੇ ਘਰ )
ਸਿੰਮੂ ਜਦੋਂ ਦੀ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨਾਂਲ ਗੁੱਸੇ ਤੇ ੲੇਥੇ ਅਾੲੀ ਸੀ ੳੁਸ ਦਾ ਬਿਲਕੁੱਲ ਵੀ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਮਨ ਨੲੀਂ ਲੱਗ ਰਿਅਾ ਸੀ.
ਚਰਨਜੀਤ ਨੇ ਅੱਜ ਕਿਸੇ ਨਾਂਲ ਭੋਗ ਤੇ ਜਾਨਾਂ ਸੀ . ਤੇ ਅੱਜ ਓਹ ਤਕਰੀਬ 10 : 30 ਤੇ ਨਿਲਕ ਗੲੀ ਸੀ . ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਸਿੰਮੂ ਤੇ ਤਰਸੇਮ ਹੀ ਸਨ .
ਤਰਸੇਮ ਪੱਠੇ ਲਿਅਾ ਕੇ ਵੇਹਲਾ ਹੋ ਗਿਅਾ ਸੀ. ਤੇ ਪਸ਼ੂਅਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦਿਖਾ ਰਿਅਾ ਸੀ. ਤੇ ਸਿੰਮੂ ਦਾ ਵੀ ਲਗਭਗ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਨਿਬੜ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਓਹ ਵਿਚਾਰੀ ਕਦੇ ਟੀ.ਵੀ ਦੇਖਣ ਚ ਮਨ ਲਾੳੁਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਕਦੇ ਪੈਣ ਦੀ ਪਰ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਬਿੰਨਾਂ ੳੁਸ ਦਾ ਕਿਤੇ ਵੀ ਮਨ ਨੲੀਂ ਲੱਗ ਰਿਅਾ ਸੀ. ਫਿਰ ਸਿੰਮੂ ਨੇਂ ਅਾਪਣਾਂ ਮਨ ਲਾੳੁਣ ਲੲੀ ਅਾਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਨੂਰ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਦਾ ਮਨ ਬਣਾੲਿਅਾ.
ਸਿੰਮੂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਅਾ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਤੋਂ ਅਾਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਦੀ ਅਾਗਿਅਾ ਦੇ ਮੰਗੀ . ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਅਾਗਿਅਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਕਿੳੁਂਕੀ ਅੈਨੇਂ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਅੱਜ ੳੁਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਸਹੇਲੀ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣ ਲੲੀ ਕਿਹਾ ਸੀ. ਨੲੀਂ ਤਾਂ
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਾਂ ਓਹ ਸਹੇਲੀਂ ਗੇਲੀਅਾਂ ਭੁੱਲ ਹੀ ਗੲੀ ਸੀ. ਬੱਸ ਘਰ ਚ ਹੀ ਕੈਦ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ.
ਸਿੰਮੂ ਨੂਰ ਦੇ ਘਰ ਚਲੀ ਗੲੀ ਤੇ ਹੁਣ ਘਰ ਚ ਤਸੇਮ ਕੱਲਾ ਸੀ.
ਪਸ਼ੂਅਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪਿਅਾ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਹਾਲੇ ਮੰਜਾ ਢਾਹ ਕੇ ਧੁੱਪੇ ਬੈਠਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ੳੁਸ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਅਵਾਜ ਪੲੀ ਓਹ ਸੁਣ ਕੇ ੳੁਸ ਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ ਗਿਅਾਂ "ਤਰਸੇਮ ਵੀਰਜੀ...." ਅਵਾਜ ਸੁਣ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਅਾ.
ਕਿੳੁਕੀ ਸਾਹਮਣੇਂ ੳੁਸ ਦੀ ਭੈਣ ਸਤਵੀਰ ਕੌਰ (ਵੀਰੀ) ਖੜੀ ਸੀ .
ਵੀਰੀ ਤਰਸੇਮ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਸੀ ਜੋ ਤਰਸੇਮ ਤੋਂ ਤਕਰੀਬਨ ਸਾਲ ਕ ਸ਼ੋਟੀ ਸੀ. (ਵੀਰੀ ਦੇ ਦੋ ਕੁੜੀਅਾਂ ਤੇ ੲਿੱਕ ਮੁੰਡਾ ੲੇ ਜਿੰਨਾਂ ਬਾਰੇ ਅਾਂਪਾ ਬਾਅਦ ਚ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ ਗੇ .)
ੲਿਹ ਵੀ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਅਾਂ ਮੁ
ਵੀਰੀ ਭੱਜ ਕੇ ਅਾਪਣੇੇਂ ਭਰਾ ਤਰਸੇਮ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਗੲੀ . ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਅਾਪਣੇ ਕਲਾਵੇ ਚ ਲੈ ਲਿਅਾ ...
ਤਰਸੇਮ ਤਾਂ ਅਾਪਣੇਂ ਸਾਰੇ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਅਾਰ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨਾਂ ਚੋਂ ਕੱਲੀ ਵੀਰੀ ਹੀ ਸੀ ਜੋ ਤਰਸੇਮ ਦਾ ਜਿਅਾਦਾ ਕਰਦੀ ਸੀ.
ਵੈਸੇ ਤਰਸੇਮ ਦੇ ਭਰਾ ਤੇ ੳੁਸ ਦੀ ਮਾਂ ਤੇ ਪਿਓ ਵੀ ਅਲੱਗ ਅਲੱਗ ਘਰਾਂ ਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ , ਵੀਰੀ ਅਾੳੁਦੀਂ ਭਾਵੇਂ ਅਾਪਣੇ ਸਾਰਿਅਾਂ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨਾਜ਼ਰ ਦੇ ਘਰ ਸੀ . ਪਰ ਤਰਸੇਮ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਮਿਲ ਕੇ ਜਾਦੀਂ ਸੀ.
"ਵੀਰੇ ਕਿਵੇਂ ਓਂ ਤੁਸੀਂ..." ਵੀਰੀ ਨੇ ਤਰਸੇਮ ਨੂੰ ਬੁਲਾੳੁਦੇਂ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ. "ਬੱਸ ਵਧੀਅਾ ਭੈਣੇ ਜਦੋਂ ਦਾ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਘਰ ਅਾੲਿਅਾ ਤੇ ਤੇਰੀ ਭਾਬੀ ਠੀਕ ਹੋੲੀ ਅਾ ਓਦੋਂ ਦੇ ਜਿੳੁਂਦੇ ਚ ਹੋ ਗੲੇਂ ਅਾਂ" ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਗਲ ਜਿਹਾ ਭਰ ਕੇ ਕਿਹਾ
"ਹਾਂ ਵੀਰੇ ਮੈਂ ਓਸੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮਿਲਣ ਅਾਂੲੀ ਅਾਂ ਕਿੱਥੇ ਅਾ ਲਵਪ੍ਰੀਤ , ਨਾਂਲੇ ਭਾਬੀ ਵੀ ਨੀ ਦਿੱਖਦੀ ਕਿਤੇ" ਵੀਰੀ ਨੇਂ ਅਾਸੇ ਪਾਸੇ ਨਿਗਾ ਮਾਰਦੀ ਨੇਂ ਕਿਹਾ. "ਭਾਬੀ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਪਿੰਡ ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨਾਂਲ ਭੋਗ ਤੇ ਗੲੀ ਅਾ. ਤੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ..................
......" ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤੇ ਕਿ ਅਾਪਣੇਂ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨਾਜਰ ਤੇ ਗੇਜੇ ਨੇਂ ੳੁਸ ਨਾਂਲ ਤੇ ਸਿੰਮੂ ਨਾਂਲ ਕੀ ਕੀਤਾ . ਤੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਹੁਣ ਕਿੱਥੇ ਅਾ.
"ਕੀ ਵੀਰੇ ਅੈਨੀਂ ਮਾੜੀ ਕੀਤੀ ਅਾ ਵੱਡੇ ਵੀਰੇ ਹੋਣਾਂ ਨੇਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਂਲ , ਤੇ ਜਵਾਕੜੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤੀ " ਵੀਰੀ ਅੈਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੲੀਂ. "ਚੱਲ ਕੋੲੀ ਨਾਂ ਪੁੱਤ ਜੋ ਹੋਣਾਂ ਸੀ ਹੋ ਗਿਅਾ , ਚੱਲ ਸ਼ੱਡ ੲੇਹਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਬੈਠ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲੲੀ ਚਾਹ ਬਣਾੳੁਨਾਂ" ਤਰਸੇਮ ਅਾਪਣੀਂ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾੳੁਂਦਾ ਤੇ ਹੌਸਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੋੲਿਅਾ ਕਿਹਾ.
"ਨੲੀਂ ਵੀਰੇ ਤੁਸੀਂ ਰਹਿਣ ਦੋ ਮੈਂ ਬਣਾਂ ਕੇ ਲਿਅਾੳੁਣੀ ਅਾਂ ਚਾਹ" ਅਾਖ ਕੇ ਵੀਰੀ ਰਸੋੲੀ ਚ ਚਲੀ ਗੲੀ. ਵੀਰੀ ਨੇ ਸਗਲੇ ਪਾਣੀ ਪਾ ਕੇ ਗੈਸ ਚਾਲੂ ਕੀਤੇ ਤੇ ਚਾਹ ਧਰ ਦਿੱਤੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਪਿੱਸ਼ੋ ਦੀ ਅਾ ਕੇ ਵੀਰੀ ਦੇ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮੇ ਫੜ ਲੲੇ " ਕੱਲੀ ਚਾਹ ੲੀ ਪਿਅਾਂੲੇ ਗੀ ਅਾਪਣੇਂ ਵੀਰ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਨੀਂ ਪਿੳੁਣਾ ਭੈਣੇਂ " ਤਰਸੇਮ ਪਿਸ਼ੋਂ ਦੀ ਵੀਰੀ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਮਸਲਦਾ ਹੋੲਿਅਾ ਬੋਲਿਅਾ.
"ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਚਾਹ ਤਾਂ ਪੀਓ ਵੀਰੇ ਫਿਰ ਦੁੱਧ ਵੀ ਪੀ ਲਿਓ" ਤਰਸੇਮ ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦੀ ਵੀਰੀ ਪਿੱਸ਼ੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦੀ ਹੋੲੀ ਬੋਲੀ.
"ਜਦੋਂ ਦੁੱਧ ਸਾਹਮਣੇਂ ਹੋਵੇ ਫਿਰ ਚਾਹ ਤੋਂ ਕੀ ਲੈਣਾਂ" ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਘੁੰਮਾਂ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲੲੇ. ਵੀਰੀ ਨੇਂ ਵੀ ਤਰਸੇਮ ਦਾ ਕਿਸ ਕਰਨ ਚ ਸਾਥ ਦਿੰਦੇ ਹੋੲੇ ੲਿੱਕ ਹੱਥ ਨਾਂਲ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਦੋਵੇਂ ੲਿੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਗੂੰ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗੇ.
ਜੀ ਹਾਂ ਤਰਸੇਮ ਤੇ ਵੀਰੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਚੱਕਰ ਚੱਲਦਾ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਦਾ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਘਰ ਸ਼ੱਡ ਕੇ ਗਿਅਾ ਸੀ ਤੇ ਚਰਨਜੀਤ ਪੁੱਤ ਦੇ ਵਿਯੋਗ ਵਿੱਚ ਪੱਥਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਓਦੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਤਰਸੇਮ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ੳੁਸ ਦੀ ਭੈਣ ਵੀਰੀ ਹੀ ਸੀ. ੲਿਹ ਸਭ ਕਿਵੇਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋੲਿਅਾਂ ਜਾਣਾ ਗੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਅਪਡੇਟ ਚ . ਫਿਲਹਾਲ ਤਾਂ ਨਿਗਾ ਮਾਰਦੇ ਅਾਂ ਰਸੋੲੀ ਵਿੱਚ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸੀਨ ਵੱਲ......
ਤਰਸੇਮ ਹੁਣ ਵੀਰੀ ਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤੇ ੲਿੱਕ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨੇਫੇ ਚ ਪਾ ਕੇ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਸਮਸਲਣ ਲੱਗਾ "ਅਾਹਹਹਹ...ਅਾਹਹਹਹ...
ਵੀਰਰਰਰੇ..ਹਾੲੲੲੇੲੇ" ਵੀਰੀ ਸਵਾਦ ਚ ਸਿਸਕੀਅਾ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀਰੀ ਦਾ ਨਾਂਲਾ ਫੜ ਕੇ ਖਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਲਕ ਝਪਕਦੇ ਪੈਰਾਂ ਚ ਡਿੱਗ ਪੲੀ. ਤੇ ਘੁੰਮਾਂ ਕੇ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਰਸੋੲੀ ਦੀ ਨਾਂਲ ਹੱਥ ਪਵਾ ਕੇ ਕੋਡਾ ਕਰ ਲਿਅਾ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀਰੀ ਦਾ ਕਮੀਜ ਚੱਕ ਕੇ ਢੂਅੀ ਤੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੁਣ ਤਰਸੇਮ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੀਰੀ ਦੀ ਮੋਟੀ ਬੁੰਡ ਸੀ. ਵੀਰੀ ਹੈ ਵੀ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਸੀ ਨਿਹਾੲੀਤੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਭਰੇ ਹੋੲੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ ਰੰਨ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮੇ ਤੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਤੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ .
ਮੋਟੀ ਬੁੰਡ ਤੋਂ ਨੀਲੀ ਕੱਸ਼ੀ ਲਾੳੁਣ ਨੂੰ ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਮਿੰਟ ਲਾੲਿਅਾ. ਤੇ ਗੋਰੀ ਬੁੰਫ ਤੇ ਥੱਲੋਂ ਦਿਸਦੇ ਹੋੲੇ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਤੋ ਹੋਰ ੲਿੰੰਤਜਾਰ ਨਾਂ ਹੋੲਿਅਾ . ਕਿੳੁਂਕੀ ਤਰਸੇਮ ਤੇ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਮਿਲੇ ਕਾਫੀ ਟਾੲਿਮ ਹੋ ਗਿਅਾ ਸੀ . ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਟਾੲਿਮ ਵੀ ਸਿੰਮੂ ਜਾਂ ਕੋੲੀ ਹੋਰ ਅਾ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਤਰਸੇਮ ੲਿਹ ਮੌਕਾ ਗਵਾੳੁਣਾਂ ਨੲੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਅਾਪਣਾਂ ਕੱਸ਼ੇ ਸਮੇਤ ਪਜਾਮਾਂ ਥੱਲੇ ਕੀਤਾ.ਤੇ ਲੰਨ ਸਪਿਰੰਗ ਵਾਂਗੂ ਅਾਕੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਅਾ ਗਿਅਾ. ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਥੁੱਕ ਲਾੲਿਅਾ ਜੋ ਕੁੱਝ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਪੲੀ ਸੀ , ਫਿਰ ਅਾਪਣੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਥੁੱਕ ਲਾ ਕੇ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰਗੜਣ ਲੱਗਾ."ਅਾਹਹਹਹ...ਵੀਰਰਰੇ
ਨਾਂਅਅਅ...ਤੜਫਾਓ..ਅਾਹਹਹ..ਪਾਅਅਅ..ਦੋ..ਜਲਦੀ" ਵੀਰੀ ਸਵਾਦ ਚ ਮਚਲਦੀ ਹੋੲੀ ਬੋਲੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਦਬਾਅ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਲੰਨ ਗਿੱਲੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਚੀਰਦਾ ਅਾੲੇਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾੳੁਣ ਲਗਾ ਜਿਵੇਂ ਕੇਕ ਚ ਚਾਕੂ . ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਥੋੜਾ ਜਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਹਲਕੇ ਜਿਹੇ ਘਸੇ ਨਾਂਲ ਫੁੱਦੀ ਚ ਫਿੱਟ ਕਰਤਾ . ਲੰਨ ਤਰਸੇਮ ਦਾ ਵੀ ਤਕੜਾ ਸੀ. ਪਰ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ੲਿਸਦੀ ਅਾਦਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ "..ਅਾਹਹਹਹ..ਵੀਰਰਰਜਜਜੀ.." ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਫੁੱਦੀ ਚ ਸਮਾਂ ਜਾਣ ਤੇ ਵੀਰੀ ਨੇਂ ਸਿਸਕੀ ਲੲੀ.
ਤਰਸੇਮ ਹੁਣ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ . ਤੇ ਰਸੋੲੀ ਦੀ ਸੈਲਫ ਨਾਂਲ ਕੋਡੀ ਹੋੲੀ ਵੀਰੀ ਅਾਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਨਾਂਲ ਚੁਦਣ ਲੱਗੀ." ਅਾਹਹਹ...ਅਾਹਹਹਹ...ਵੀਰਰੇ
ਜੋਰਰਰ...ਦੀ...ਕਰਰਰੋ...ਮੇਰਰਰੀ..ਫੁੱਦਦਦੀ...ਤਰਸੀ..ਪੲੲੲੀ..ਅਾ..ਤੁਹਾਡਾ..ਲੰਨ ਲੈਣਣ ਲੲੀ..ਅਾਹਹਹ..
ਚੰਗਗੀ..ਤਰਾਂ..ਪਿਅਾਸਸਸ..ਬੁੱਝਾ..ਦੋ..ਅੱਜ..ਮੇਰੀ.ਅਾਹਹਹ...ਹੲੲੲੲੇ" ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਅਾ ਰਿਅਾ ਸੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਅਾਪਣੇ ਘੱਸਿਅਾਂ ਦਾ ਘਰਾਟ ਚਾਲੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਅਾਟਾ ਪੀਸਣ ਲੱਗਾ " ਅਾਹਹ..ਲੈ..ਮੇਰੀੲੇ..ਰੰਡੀੲੇ..ਭੈਣੇਂ..ਲੈ..ਅਾਪਣੇਂ..ਸਕੇ..ਭਰਾ.ਦਾ..ਲੰਨ.ਅਾ ਲੈ ਕੁੱਤੀੲੇ " ਤਰਸੇਮ ਅਾਪਣੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਹੋੲਿਅਾ ੳੁਸਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢ ਰਿਅਾ ਸੀ.ਕਿੳੁਕੀ ਵੀਰੀ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਮਰਾਂੳੁਦੇਂ ਸਮੇਂ ਗਾਲਾਂ ਬਹੁੱਤ ਪਸੰਦ ਸੀ ਤੇ ਤਰਸੇਮ ਨੂੰ ਵੀ ਅੈਦਾਂ ਮਜਾ ਅਾੳੁਦਾਂ ਸੀ.
ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਹੁਣ ਵੀਰੀ ਦੀ ੲਿੱਕ ਲੱਤ ਚੱਕ ਕੇ ਸ਼ੈਲਫ ਤੇ ਰੱਖ ਲੲੀ ਤੇ ਪਿਸ਼ੋਂ ਦੀ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਘੱਸਿਅਾਂ ਨਾਂਲ ਅਾਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੋਦਣ ਲੱਗਾ.
"ਅਾਹਹਹਹਹ...ਅਾਹਹਹਹ...ਵੀਰਰਰੇ....ਹਾੲੲੲੲੲੇ...ਬੜਾ...ਸਵਾਦ..ਅਾਅਅਅ..ਰਿਹਹਹਾ..ਅਾਹਹਹ...ਪਾੜ..ਦੋ...ਅਾਪਣੀ...ਭੈਣ..ਦੀ..ਫੁੱਦੀ ਅਾਹਹਹਹ..." ਵੀਰੀ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਨਾਂਲ ਸਿਸਕੀਅਾਂ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ.
ਦੋਨੋਂ ਚੁਦਾੲੀ ਚ ਅੈਨਾਂ ਮਘਣ ਸੀ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ੲਿਸ ਗੱਲ ਦੀ ਵੀ ਫਿਕਰ ਨੲੀਂ ਸੀ ਕੇ ਕੋੲੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਵੀ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਤੇ ਹੋੲਿਅਾ ਵੀ ੲਿਵੇਂ ਹੀ ਰਸੋੲੀ ਦੀ ਬਾਰੀ ਚੋਂ ਦੋ ਅੱਖਾਂ ੲਿਹ ਕਰਮ ਕਾਂਡ ਬੜੀ ਹੈਰਾਨੀਂ ਨਾਂਲ ਦੇਖ ਰਹੀਅਾਂ ਸੀ.....................
ੲਿਹ ਦੋਂ ਅੱਖਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀਅਾਂ ਨੲੀਂ ਬਲਕੀ ਸਿੰਮੂ ਦੀਅਾਂ ਸੀ ਜੋ ੲਿੱਕ ਦਮ ਸੁੰਨ ਹੋੲੀ ਬੁੱਤ ਬਣੀ ੲਿਹ ਸਭ ਨਜਾਰਾ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ.
ਸਿਮਰਨ ਬਹੁਤ ਜਿਅਾਦਾ ਹੈਰਾਨ ਸੀ . ੲਿਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕੇ . ਹੈਰਾਨ ਹੋਵੇ ਵੀ ਕਿਓ ਨਾਂ ੳੁਸ ਦਾ ਪਿੳੂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਓਹ ਦੁਨੀਅਾਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਰੀਫ ਬੰਦਾ ਸਮਝਦੀ ਸੀ. ਓਹ ਅਾਪਣੀ ਹੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਨਾਂਲ ੲਿਹ ਸਭ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹ ਵੀ ਖੁੱਲੇਅਾਮ ਘਰ ਦੀ ਰਸੋੲੀ ਵਿੱਚ . ਤੇ ੳੁਸ ਦੀ ਭੂਅਾ ਜੋ ਦੇਖਣ ਚ ਅੈਨੀਂ ਭੋਲੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ਓਹ ਵੀ ੲਿਸ ਵਿੱਚ ਅਾਪਣੇਂ ਭਰਾ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ.
ਸਿੰਮੂ ਤੋਂ ੲਿਹ ਸਭ ਕਰਮ ਕਾਡ ਹੋਰ ਨਾਂ ਦੇਖਿਅਾ ਗਿਅਾ ਤੇ ਓਹ ਅਾਪਣੇਂ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗੲੀ.
ੲਿੱਧਰ ਤਰਸੇਮ ਦੇ ਜਬਰਦਸਤ ਘੱਸਿਅਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਨਾਂ ਸਹਿਣ ਕਰਦੀ ਹੋੲੀ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਸ਼ੱਡ ਗੲੀ ਤੇ ਹੀ ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਅਾਪਣਾਂ ਲੰਨ ਵੀਰੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਫਿਰ ਦੋਨਾਂ ਨੇਂ ਕਪੜੇ ਪਾੲੇ ਤੇ ਵੀਰੀ ਅਾਪਣੇਂ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨਾਜਰ ਦੇ ਘਰੇ ਚਲੀ ਗੲੀ ਕਿੳੁਕੀ ੳੁਸ ਨੂੰ ਅਾੲੀ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਟਾੲਿਮ ਹੋ ਗਿਅਾ ਸੀ.
ਓਧਰ ਅਾਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਬੈਠੀ ਸਿਮਰਨ ਅਾਪਣੇ ਪਿਓ ਤੇ ਭੂਅਾ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਦੋਨੇਂ ਭੈਣ ਭਰਾ ਹੁੰਦੇ ਹੋੲੇ ਅੈਦਾਂ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਅਾ. ਅਚਾਣਕ ੳੁਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਓਦਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੀ ਜਦੋਂ ਓਹ ਵੀ ੳੁੱਪਰੋਂ ਨੰਗੀ ਅਾਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਓਸ ਦਾ ਲੰਨ ੳੁਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨਾਂਲ ਰਗੜ ਖਾ ਰਿਅਾ ਸੀ ਤੇ ੳੁਸ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਨਾਂ ਮਜਾ ਅਾ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ੲਿਹ ਸੋਚਦੇ ਹੋੲੇ ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸਿੰਮੂ ਦਾ ਹੱਥ ਅਾਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਗਿਅਾ ਤੇ.ਓਹ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਅਾਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਸਮਸਲਣ ਲੱਗੀ ." ਅਾਹਹਹਹ..ਅਾਹਹਹਹਹ...ਹਾੲੲੲੲੇ
ਵੀਰਰਰੇ...ਤੁਸੀਂ..ਕਦੋਂ...ਮੈਨੂੰ..ਅਾੲੇਂ...ਚੋਦੋਂ ਗੇ
ਜਿਵੇਂ..ਬਾਪੂ..ਭੁਅਾ..ਨੂੰ...ਚੋਦ..ਰਿਹਾ ਸੀ....ਅਾਹਹਹ......ਓਹਹਹਹਹਹ...ਹਾੲੲੲੇ."
ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਸਿੰਮੂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਅਾਪਣੇ ਭਰਾ ਲੲੀ ਗਲਤ ਖਿਅਾਲ ਅਾੲਿਅਾ ਸੀ ਤੇ ਜਿੰਦਗੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਓਹ ਅਾਪਣੀਂ ਫੁੱਦੀ ਨਾਂਲ ਅੈਦਾਂ ਅਨੰਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ. ਤੇ ਪਤਾ ਨੲੀ ਸਵਾਦ ਚ ਕੀ ਕੀ ਅਨਾਬ ਸ਼ਨਾਬ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ.
ਹੁਣ ਸਿੰਮੂ ਨੇ ਅਾਪਣੀਂ ੲਿੱਕ ੳੁਂਗਲ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪਾ ਲੲੀ ਤੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਨਾਂਮ ਲੈ ਕੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਸਿੰਮੂ ਅੱਜ ਅੰਨਦ ਦੀ ਚਰਮ ਸੀਮਾਂ ਤੇ ਸੀ. ਕੁੱਝ ਟਾੲਿਮ ਫੁੱਦੀ ਚ ੳੁਂਗਲਾਂ ਮਾਰਨ ਬਾਅਦ ਸਿੰਮ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਸ਼ੱਡ ਗੲੀ . ਸਿੰਮੂ ਅੈਨੇਂ ਜੋਰ ਦੀ ਝੜੀ ਕੇ ੳੁਸ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਅਾਕੜ ਗਿਅਾ.
ਕੰਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿੰਮੂ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਅਾੲਿਅਾ ਕਿ ਓਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕੀ ਕੀ ਅਨਾਬ ਸ਼ਨਾਬ ਬਕੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹ ਵੀ ਅਾਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਬਾਰੇ . ਸਿੰਮੂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਅਾਪਣੀ ਹਾਲਤ ਤੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਸਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ.
ਪਰ ਅੱਜ ੳੁਸ ਨਾਂਲ ਜੋ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੋੲਿਅਾ ਜੋ ਵੀ ੳੁਸ ਨੇਂ ਦੇਖਿਅਾ . ੲਿਹਨਾਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੇਂ ਸਿੰਮੂ ਦੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਹਵਾ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਜੋ ਹੁਣ ਕਦੇ ਭਾਂਬੜ ਦਾ ਰੂਪ ਲੈ ਸਕਦੀ ਸੀ.
ਓਧਰ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਜਦੋ ਗੱਡੀ ਲੈ ਕੇ ਰੋਡ ਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਅਣਪਸ਼ਾਤੇ ਨਕਾਬ ਪੋਸ਼ ਬੰਦਿਅਾ ਨੇਂ ਗੱਡੀ ਘੇਰ ਲੲੀ . ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਗੱਡੀ ਰੋਕ ਲੲੀ ਤੇ ਬਾਰੀ ਖੋਲ ਕੇ ਬਾਹਰ ਅਾੲਿਅਾ . ਹਾਲੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਬਾਹਰ ੲੀ ਅਾੲਿਅਾ ਸੀ ਕਿ ੲਿੱਕ ਨਕਾਬ ਪੋਸ਼ ਗੁੰਡਾ ਹਾਕੀ ਲੈ ਕੇ ੳੁਸ ਵੱਲ ਦੜਦਾ ਹੋੲਿਅਾ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲੲੀ ਅਾੲਿਅਾ ".ਅਾਅਅਅਅ....ਹੲੲੲੲੇ...ਮੰਮੀ" ਦੀ ਦਰਦ ਭਰੀ ਅਵਾਜ ਨਾਂਲ ਗੁੰਡਾ ਜਮੀਨ ਤੇ ਡਿਗ ਪਿਅਾ . ਕਿੳੁਕੀ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ੳੁਸ ਦੇ ਵਾਰ ਤੋਂ ਬਚਦੇ ਹੋੲੇ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਝੁਕ ਕੇ ੳੁਸ ਦੇ ਢਿੱਡ ਚ ਅਜਿਹਾ ਪੰਜ ਮਾਰਿਅਾ ਕੇ ਓਹ ਗੁੰਡਾ ਚਾਰੇ ਖਾਨੇਂ ਚਿੱਤ ਹੋ ਗਿਅਾ.
ਅਾਪਣੇਂ ਸਾਥੀ ਦੀ ਅਜਿਹੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਕੇ ਦੂਜੇ ਗੁੰਡਿਅਾਂ ਦੀ ਹਿਮਤ ਨਾਂ ਹੋੲੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ.
"ਅਾਜੋ ਸਾਲਿਓ ਅੱਗੇ ਹੁਣ ਜੀਦੀ ਬੁੰਡ ਚ ਦਮ ਅਾਂ ਫੁੱਫੜ ਨੂੰ ਘੇਰ ਕੇ ਡਰਦੇ ਪਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਕਿਓਂ ਜਾਨੇਂ ਅਾਂ" ਅੈਨਾਂ ਅਾਖ ਕੇ ਜਦੋਂ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਚੇਹਰੇ ਤੋਂ ਮਾਸਕ ਤੇ ਅੈਨਕਾਂ ਲਾੲੀਅਾਂ ਤਾਂ.
ਗੁੰਡਿਅਾਂ ਦਾ ਵਿੱਚੇ ਮੂਤ ਨਿਕਲ ਗਿਅਾ . "ਟਿੰਕਾ..." ੲਿੱਕ ਗੁੰਡੇ ਅੈਨਾਂ ਕਹਿਣ ਤੇ ਓਥੇ ੲਿੱਕ ਗੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸ਼ੱਡ ਕੇ ਜੋ ਕੇ ਸ਼ਾੲਿਦ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਮੁੱਖੀ ਸੀ. ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਝੱਡਿਅਾਂ ਚ ਪੂਸ਼ ਦੇ ਕੇ ਭੱਜ ਗੲੇ .
ੲਿੱਕ ਗੁੰਡਾ ਜੋ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਗਿਅਾ ਸੀ ਬੇਸਬਾਲ ਲੈ ਕੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਧਿਅਾ ਤਾਂ .
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਬੇਸਬਾਲ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਕੇ ਦੇ ਚਪੇੜਾਂ ਤੇ ਚਪੇੜਾਂ ਲੱਥਿਅਾਂ ਦੀ ਨੇਰੀ ਲਿਅਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਚਪੇੜਾਂ ਵਰਾੳੁਂਦਾ ਰਿਹਾ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ੳੁਸ ਗੁੰਡੇ ਦੀ ਸੁਰਤ ਨਾਂ ਬੌਦਲ ਗੲੀ.
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਜਦੋਂ ੳੁਸ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਤੋਂ ਕੱਪੜਾ ਲਾੲਿਅਾ ਤਾਂ ੳੁਸ ਦਾ ਅੰਦਾਜਾ ਸਹੀ ਨਿੱਕਲਿਅਾ . ਓਹ ਨਕਾਬਪੋਸ਼ ਗੁੰਡਾ ਕੋੲੀ ਹੋਰ ਨੲੀਂ ਬਲਕਿ ਮਿੰਦੋ ਦੀ ਗੰਦੀ ਲਾਦ ਸੀਰਾ ਸੀ.
"ਤੈਨੂੰ ਸਾਲਿਅਾ ਬੁੰਡ ਪੜਾ ਕੇ ਸਬਰ ਨੲੀਂ ਅਾੲਿਅਾ . ਜੋ ਫੇਰ ਅਾਵਦੀ ਮਾਂ ਦੇ ਯਾਰ ਦਾ ਲੰਨ ਫੜਣ ਅਾ ਗਿਅਾਂ " ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਹੁਣ ਸੀਰੇ ਦੇ ਨੰਗੇ ਮੁੰਹ ਤੇ ਚਾਰ ਪੰਜ ਚਪੇੜਾਂ ਹੋਰ ਸ਼ੱਡੀਅਾਂ.
"ਅਾਅਅਅ...ਹਾੲੲੇ..ਹਾੲੲੇ...ਬਾੲੀ..ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰਦੇ ਬਾੲੀ..ਮੈਂ..ਯਾਰਾਂ ਬੇਲੀਅਾਂ ਦੀ ਚੱਕ ਚ ਅਾ ਗਿਅਾ ਸੀ ਬਾੲੇ ਹਾੲੲੇ.." ਸੀਰਾ ਰੋ ਰੋ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦੀਅਾਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕੱਢਣ ਲੱਗਾ.
"ਅੱਜ ਤਾਂ ਸਾਲਿਅਾ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ੱਡ ਤਾ ਜੇ ਅੈਦੋਂ ਮੁੜ ਕੇ ਫੁੱਫੜ ਨਾਂਲ ਪੰਗਾ ਲਿਅਾ ਨਾਂ ਸਾਲਿਅਾ ਬੁੰਡ ਭਰਾੜ ਕਰਦੂੰ ਤੇਰੀ" ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ੲਿੱਕ ਜੋਰਦਾਰ ਚਪੇੜ ਮਾਰ ਕੇ ਸੀਰੇ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਅਾਪ ਗੱਡੀ ਸਟਾਰਟ ਕਰਕੇ ਰਵਾਨਾਂ ਹੋ ਗਿਅਾ
ਓਧਰ ਜਿਹੜੇ ਗੁੰਡੇ ਹੁਣੇਂ ਹੁਣੇਂ ਡਰ ਕੇ ਭੱਜ ਸੀ ਓਹਨਾਂ ਚੋਂ ੲਿੱਕ ਗੁੰਡਾ ਸਾਹੋ ਸਹੀ ਹੁੰਦਾ ਅਾਪਣੇ ਬੌਸ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਿਅਾ "ਬਾੲੀ...ਬਾੲੀ...ਓਹਹਹ.
ਓਹਹਹ" ਗੁੰਡਾ ਅੈਨਾਂ ਡਰਿਅਾ ਹੋੲਿਅਾ ਸੀ ਕਿ ੳੁਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਅਵਾਜ ਤੱਕ ਨੲੀਂ ਨਿੱਕਲ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਬੋਲ ਭੈਣਚੋਦਾ ਤੇਰੀ ਬੁੰਡ ਮਾਰਲੀ ਕਿਸੇ ਨੇਂ ਜੋ ਅੈਨਾਂ ਸਾਹੋ ਸਾਹੀ ਹੋੲਿਅਾ ਭਜਿਅਾ ਅਾੲਿਅਾਂ"
ਗੁੰਡੇ ਦਾ ਬੌਸ ਗੁੱਸੇ ਨਾਂਲ ਬੋਲਿਅਾ.
"ਬਾੲੀ..ਬਾੲੀ..ਓਹਹਹ..."ਟਿੰਕਾ..." ਹਾਲੇ ਜਿੳੁਂਦਾ ਬਾੲੀ.." ਗੁੰਡਾ ਕੰਬਦੀ ਅਵਾਜ ਨਾਂਲ ਬੋਲਿਅਾ. ੲਿਹ ਸੁਣ ਕੇ ੳੁਸ ਦੇ ਬੌਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਵੀ ਪਸੀਨਾਂ ਅਾ ਗਿਅਾ . "ਭੈਣ ਦਿਅਾ ਯਾਰਾ ਕੀ ਬੋਲੀ ਜਾਨਾਂ " ਬੌਸ ਨੇ ਗੁੰਡੇ ਦਾ ਕਾਲਰ ਫੜ ਕੇ ਕਿਹਾ." ਹਾਂ ਮੈਂ ਸੱਚ ਕਹਿ ਰਿਅਾਂ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਅਾਪਣੀਅਾਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਂਲ ਦੇਖਿਅਾ" ਗੁੰਡਾ ੲਿਸ ਵਾਰ ਹਿੰਮਤ ਨਾਂਲ ਬੋਲਿਅਾ. ਤੇ ੳੁਸ ਦੇ ਬੌਸ ਦੇ ਟੱਟੇ ਸੰਘ ਚ ਅਾ ਗੲੇ ਤੇ ਓਹ ਅਾਪਣਾਂ ਫੌਨ ਕੱਢ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਅਾ.
ੲਿਧਰ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਮੱਘਰ ਦੇ ਦੱਸੇ ਹੋੲੇ ਪਤੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਅਾ ਤੇ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅਾੲਿਅਾ ਤਾਂ ੲਿੱਕ ਬਜਰੁਗ ਨੇ ੳੁਸ ਨੂੰ ਰੋਕ ਕੇ ਪੁੱਸ਼ਿਅਾ ਸਾੲਿਦ ਮੱਘਰ ਦਾ ਮਾਮਾ ਹੋਣਾਂ " ਹਾਂ ਬੲੀ ਕਾਕਾ ਕੌਣ ਅਾਂ ਕੀਹਨੂੰ ਮਿਲਣਾਂ" ਬਜੁਰਗ ਦੇ ਪੁਸ਼ਣ ਤੇ
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ੳੁਸ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਓਹ ਕਿਸ ਕੰਮ ਲੲੀ ਅਾੲਿਅਾ ਹੈ.
"ਅੱਸ਼ਾ..ਅੱਸ਼ਾ.ਕਾਕਾ ਤੈਨੂੰ ਮੱਘਰ ਨੇ ਭੇਜਿਅਾ. ਅਾਜਾ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਅਾ" ਬਜੁਰਗ ੳੁਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਲੈ ਅਾੲਿਅਾ. ਅੰਦਰ ਅਾ ਕੇ ਬਜੁਰਗ ਨੇ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਗਿੰਦਰੋ ਨਾਂਲ ਮਿਲਾੲਿਅਾ .
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਗਿੰਦਰੋ ਕੋੲੀ ਬਜਰੁਗ ਜਹੀ ਬੁੜੀ ਹੋੳੂਗੀ ਪਰ. ੳੁਸ ਦਾ ੲਿਹ ਭਰਮ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਅਾ ਜਦੋ ੳੁਸ ਨੇ ਗਿੰਦਰੋ ਨੂੰ ਦੇਖਿਅਾ ਕਿੳੁਕੀ ਗਿੰਦਰੋ ਅੈਨੀ ੳੁਮਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕੈਮ ਪੲੀ ਸੀ. ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ੳੁਸ ਦੀ ਸ਼ੋਭਾ ਵਧਾ ਰਹੇ ਸੀ.
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਗਿੰਦਰੋ ਤੇ ਜਸਦੀਪ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਕੇ ਅਾਪਣੇ ਨਾਲ ਅਾੳੁਣ ਲੲੀ ਮਨਾਂ ਲਿਅਾ. ਤੇ ਗੱਡੀ ਚ ਬਿਠਾ ਕੇ ਮੱਘਰ ਦੇ ਪਿੰਡ ਵੱਲ ਰਵਾਨਾਂ ਹੋ ਗਿਅਾ.
ਕੁੱਝ ਕ ਘੰਟਿਅਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਗੱਡੀ ਪਿੰਡ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਘਰ ਅਾ ਕੇ ਜਦੋਂ ੳੁਸ ਨੇਂ ਸਾਰਿਅਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਅਾ.................
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਅਜਿਹਾ ਕੀ ਦੇਖਿਅਾ ਤੇ ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਚੁਦਾੲੀ ਲੲੀ ਮਿਲਦੇ ਅਾਂ ਅਪਡੇਟ 11 ਵਿੱਚ......
ਧੰਨਵਾਦ..
