Erotica ਵਿਗੜੀਆਂ ਜੱਟੀਆਂ

[Jass dhaliwal]

Bhaut gaint aa stroy par jaldi behn di salwar da nala vi khol le yrrr fir dehki nazara auo

 

[karan77]

Very nice wait for next update

update kardo bro

 

[Sumanpreer]

Very nyc

 

[masterji1970]

Tenu brra ptta


best dice rolling app

Tenu brra ptta


best dice rolling app

आ मेरी मम्मी आ ....सच्ची एहो जिही मम्मी जीदी होनी ओह बहुत किस्मत वाला होऊ //

 

[gurdaspuria]

ਦਸੰਬਰ ਦੀਆਂ ਛੁਟੀਆਂ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਵੱਡੀ ਭੂਆ ਮਹਿੰਦਰ (67 ਸਾਲ) ਦੀ ਦੋਹਤੀ ਹਰਲੀਨ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ. ਭੂਆ ਦਾ ਪਿੰਡ ਬਰਨਾਲੇ ਕੋਲ ਸੀ. ਹਰਲੀਨ +1 ਵਿਚ ਸੀ. ਮਹਿੰਦਰ ਭੂਆ ਦਾ ਵਿਆਹ 22 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਹਦੇ 2 ਜਵਾਕ ਸੀ. ਕੁੜੀ ਗੁਰਵੀਰ (44 ਸਾਲ) ਤੇ ਮੁੰਡਾ ਬਲਜਿੰਦਰ (42 ਸਾਲ) ਸੀ. ਭੂਆ ਤੇ ਫੁਫੜ ਬਲਜਿੰਦਰ ਤੇ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਨਾਲ ਕੈਨੇਡਾ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ. ਗੁਰਵੀਰ ਦੀਦੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਬਠਿੰਡੇ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਓਹਦੇ ਘਰਵਾਲਾ ਖੇਤੀ ਕਰਦਾ ਸੀ. ਹਰਲੀਨ ਗੁਰਵੀਰ ਦੀਦੀ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸੀ. ਗੁਰਵੀਰ ਪੂਰੀ ਅਨਪੜ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਕੇ ਵਧੀਆ ਅਫਸਰ ਬਣਾਉਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ. ਦੀਦੀ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਜਸਦੀਪ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਅੱਠਵੀ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ.

ਭੂਆ ਦੇ ਕੈਨੇਡਾ ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਗੁਰਵੀਰ ਦੀਦੀ ਸਾਡੇ ਘਰ ਬਹੁਤ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਤੇ ਪਰਮਿੰਦਰ ਵੀ ਓਹਦੀ ਬਹੁਤ ਇੱਜਤ ਕਰਦੀ ਸੀ. ਗੁਰਵੀਰ ਦੀਦੀ ਨੇ ਛੁਟੀਆਂ ਵਿਚ ਹਰਲੀਨ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਪਰਮਿੰਦਰ ਕੋਲੋਂ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਸਿੱਖ ਸਕੇ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਏਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਹਰਲੀਨ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਕਈ ਵਾਰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਰਹਿ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਮਾਮਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਮਾਮੀ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਟਾਲਣ ਦੀ ਬਹੁਤ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹਰਲੀਨ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਨਾ ਆਵੇ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਮੈਂ ਤੇ ਮੰਮੀ ਸੈਕਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ. ਮੇਰੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਬੇਕਾਰ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤੇ ਹਰਲੀਨ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆ ਗਈ. ਹੁਣ ਓਹਨੇ ਘਟੋ ਘਟ 20-25 ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਰਹਿਣਾ ਸੀ. ਓਹਦੀ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨਾਲ ਬਣਦੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੀ. ਮੰਮੀ ਵੀ ਓਹਦੇ ਆਉਣ ਤੇ ਦੁਖੀ ਸੀ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੇ ਦਿਲਰਾਜ ਨੂੰ ਨਾਨਕੀ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਥੇ ਉਹ ਮੇਰੇ ਸਾਲੇ ਦੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਖੇਡ ਲੈਂਦਾ ਸੀ. ਭਾਵੇਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਛੁਟੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸਕੂਲ ਵਾਲੇ ਸਭ ਟੀਚਰਾਂ ਨੂੰ ਦਫ਼ਤਰੀ ਕੰਮ ਲਈ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਸੀ.

2-3 ਦਿਨ ਲੰਘ ਗਏ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਾ ਮਿਲਿਆ. ਮੰਮੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਅੱਗ ਵੱਧ ਰਹੀ ਸੀ. ਹਰਲੀਨ ਨਹਾਉਣ ਗਈ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ.
"ਭਾਵੇਂ ਜੋ ਮਰਜੀ ਹੋ ਜਾਵੇ. ਅੱਜ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੇਣੀ ਹੀ ਦੇਣੀ ਆ. ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨੀ ਕਾਬੂ ਹੁੰਦਾ"
"ਹੁਣ ਹਰਲੀਨ ਘਰੇ ਆ. ਇਥੇ ਕਿਵੇਂ ਲਵਾਂ ਥੋਡੀ?"
"ਤੂੰ ਖੇਤ ਚਲ ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰੋਟੀ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣੀ ਆਂ. ਓਥੇ ਜਵਾਰ ਚ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ"
"ਚਲੋ ਠੀਕ ਆ. ਮੈਂ ਜਾਨਾ ਫਿਰ"
ਮੈਂ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਖੇਤ ਵਿਚ ਚਲਾ ਗਿਆ . ਕਰੀਬ 1 ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਮੰਮੀ ਮੇਰੀ ਰੋਟੀ ਲੈ ਕੇ ਆਈ. ਰੋਟੀ ਓਹਨੇ ਥੱਲੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਜਵਾਰ ਵੱਲ ਜਾਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ. ਜਵਾਰ ਚ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਓਹਨੇ ਸਲਵਾਰ ਖੋਲ ਲਈ ਤੇ ਥੱਲੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਕੋਡੀ ਹੋ ਗਈ. ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਹਜੇ ਢਿੱਲਾ ਸੀ. ਮੰਮੀ ਨੇ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਲੰਨ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ. ਥੁੱਕ ਲਾ ਕੇ ਮੈਂ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਅੰਦਰ ਧਕ ਦਿੱਤਾ. ਫੁੱਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਚੋ ਰਹੀ ਸੀ. ਕਰੀਬ ਇਕ ਘੰਟਾ ਮੈਂ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਕੇ 2 ਵਾਰੀ ਮੰਮੀ ਦੀ ਠੁਕਾਈ ਕੀਤੀ . ਜਦੋਂ ਓਹਦੀ ਪੂਰੀ ਤਸੱਲੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਸਲਵਾਰ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਉਹ ਜਵਾਰ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਘਰ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ.

2-3 ਦਿਨ ਫੇਰ ਬਿਨਾ ਫੁੱਦੀ ਲਏ ਲੰਘ ਗਏ. ਅਸੀਂ ਦੋਨੇ ਫੇਰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਸੀ. ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੇ ਸੀ. ਮੈਂ ਇਕ ਗੱਲ ਕਈ ਵਾਰੀ ਨੋਟ ਕੀਤੀ ਸੀ ਕਿ ਹਰਲੀਨ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਬਹੁਤ ਦੇਖਦੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਨੀਵੀਆਂ ਕਰ ਲੈਂਦੀ. ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲ ਤਾਂ ਮੈਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਜਵਾਕੜੀ ਸੀ. ਪਰ ਫੇਰ ਮੈਂ ਵੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਨਿਗਾ ਮਿਲਾਉਣ ਲੱਗਾ. ਜਦੋਂ ਸਾਡੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤਾਂ ਓਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਮੁਸਕਾਨ ਆ ਜਾਂਦੀ.

ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਹਜੇ ਬੱਚੀ ਆ. ਹਜੇ ਓਹਨੇ ਜਵਾਨੀ ਵਿਚ ਪੈਰ ਰੱਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤੇ 18 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. . ਸਰੀਰ ਬਿਲਕੁਲ ਪਤਲਾ ਜਾ ਸੀ. ਭਾਰ 35 ਕਿੱਲੋ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ. ਮੂੰਮੇ ਅਜੇ ਬਿਲਕੁਲ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਸੀ ਤੇ ਫੁੱਟਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ. ਕੱਦ ਵੀ ਠੀਕ ਠਾਕ ਸੀ. ਰੰਗ ਪੂਰਾ ਗੋਰਾ ਸੀ. ਸੋਹਣੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੀ. ਥੋਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਜਵਾਨੀ ਚ ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਸਾਥ ਭਾਲਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ. ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਵੀ ਢੀਠ ਹੋ ਕੇ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਸੀ. ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸੀ. ਮੈਂ ਮੌਕਾ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਦੋਂ ਅਸੀਂ ਘਰੇ ਕੱਲੇ ਹੋਯੀਏ. ਪਰ 3-4 ਦਿਨ ਹੋਰ ਲੰਘ ਗਏ. ਓਧਰ ਮੰਮੀ ਵੀ ਬੇਚੈਨ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਓਹਨੇ ਬਸ 2-3 ਵਾਰ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਮਰਾਈ ਸੀ. ਬਸ ਖੇਤ ਵਿਚ ਹੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਸੀ.

ਇਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਦੋਪਹਰ ਨੂੰ ਖੇਤੋਂ ਆਇਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਅੰਦਰ ਆ ਗਿਆ. ਮੰਮੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਵੜ ਗਿਆ. ਜਦੋਂ ਹੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਗਿਆ ਤਾਂ ਹਰਲੀਨ ਲੰਮੀ ਪੈ ਕੇ ਸੈਕਸੀ ਫਿਲਮ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਓਹਨੇ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਫੋਨ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ.
"ਮਾਮਾ ਜੀ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾ ਦਸਿਓ ਪਲੀਜ਼"
"ਪੜਾਈ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਆਹ ਕੁਝ ਚਲ ਰਿਹਾ" ਮੈਂ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਗੁੱਸਾ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ.
"ਸੌਰੀ ਮਾਮਾ ਜੀ. ਗਲਤੀ ਹੋ ਗਈ ਮੇਰੇ ਤੋਂ "
"ਜੇ ਕਿਤੇ ਮੰਮੀ ਦੇਖ ਲੈਂਦੀ ਫੇਰ ?"
ਹਰਲੀਨ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬਸ ਨੀਵੀ ਪਾ ਕੇ ਬੈਠੀ ਰਹੀ.
"ਇਸ ਉਮਰ ਚ ਆਹ ਕੁਝ ਨੀ ਦੇਖੀਦਾ ਹੁੰਦਾ "
ਉਹ ਬਿਲਕੁਲ ਚੁੱਪ ਸੀ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੰਮੀ ਨਹਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ. ਮੈਂ ਵੀ ਕਮਰੇ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ.
ਸ਼ਾਮ ਤਕ ਹਰਲੀਨ ਬਿਲਕੁਲ ਚੁੱਪ ਸੀ. ਨਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਮਿਲਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪਰਮਿੰਦਰ ਸਕੂਲ ਚਲੀ ਗਈ . ਦਿਲਰਾਜ ਤੇ ਅਸੀਂ ਤਿੰਨੇ ਫੇਰ ਘਰੇ ਕੱਲੇ ਸੀ. 10 ਵਜੇ ਮੰਮੀ ਨੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਦੇ ਭੋਗ ਤੇ ਜਾਣਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਓਥੇ ਛੱਡ ਆਇਆ ਤੇ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਆ ਗਿਆ.
ਅਚਾਨਕ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਕੱਲ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆਇਆ. ਹਰਲੀਨ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਇਸ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਹਰਲੀਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬਿਠਾ ਲਿਆ.
"ਹਰਲੀਨ, ਤੂੰ ਆਹ ਸਭ ਕਦੋਂ ਤੋਂ ਦੇਖਣ ਲਗ ਗਈ"
"ਕਲ ਹੀ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ, ਮਾਮਾ ਜੀ"
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਭੋਲੀ ਜਿਹੀ ਸਮਝਦਾ ਸੀ. ਤੂੰ ਤਾਂ ਬੜੀ ਚਲਾਕ ਨਿਕਲੀ"
"ਤੁਸੀਂ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਨਾ ਗੱਲ ਕਰਿਓ"
"ਜੇ ਮੈਂ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਹੁਣ ਤਕ ਕਰ ਦਿੰਦਾ"
ਉਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ.
"ਇਕ ਗੱਲ ਦਸ ਹਰਲੀਨ, ਸਕੂਲ ਚ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨੀ ਹੋਈ?"
ਮੈਂ ਓਹਦੀ ਸੰਗ ਖੋਲ੍ਹਣੀ ਚੋਹਂਦਾ ਸੀ. ਪਰ ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ.
"ਡਰ ਨਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ. ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਸਦਾ . ਕੋਈ ਮੁੰਡਾ ਪਸੰਦ ਨੀ ਆਇਆ?"
ਓਹਨੇ ਨਾਂਹ ਵਿਚ ਸਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ.
"ਜੀ ਕਰਦਾ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਨੂੰ"
ਉਹ ਫੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹੀ.
"ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤੇਰਾ ਜੀ ਕਰਦਾ . ਇਸ ਉਮਰ ਚ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਪਸੰਦ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ. ਤੂੰ ਸੰਗ ਨਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ "
ਉਹ ਬਸ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਬੈਠੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ. ਉਹ ਫੇਰ ਵੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ.
"ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਆ. ਕਿੰਨੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ਸੀ. ਜਦੋ ਦਾ ਤੈਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਓਦੋ ਦਾ ਹੀ ਤੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ."
"ਮਾਮਾ ਜੀ, ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾ ਕਰੋ"
"ਤੂੰ ਇਹ ਦਸ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਆ ਕੇ ਨਹੀਂ?"
ਉਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ. ਮੈਂ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਮਸਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ.
"ਦੱਸ ਹਰਲੀਨ, ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਸਦਾ. ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਵਿਚ ਰਹੂ"
ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ ਸਗੋਂ ਨੀਵੀ ਪਾ ਕੇ ਬੈਠੀ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਅੱਜ ਹੀ ਸੀ. ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣਾ ਸੀ.
ਮੈਂ ਓਹਦਾ ਮੂੰਹ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਫੜ ਕੇ ਉੱਤੇ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਉਹ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ. ਏਨਾ ਭੋਲਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਨਾ ਸਮਝਦਾ. ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਦੇਖਦੇ ਦੇਖਦੇ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਓਹਦੇ ਪਤਲੇ ਪਤਲੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਉੱਤੇ ਬੁੱਲ ਰੱਖ ਲਏ .ਓਹਨੇ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕੀਤਾ. ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਮੂੰਹ ਨਾ ਖੋਲਿਆ ਪਰ ਕੁਝ ਸਮੇ ਬਾਅਦ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਖੁਲ ਗਏ . ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਬੁੱਲ ਚੁਸਵਾਨ ਕਰਕੇ ਉਹ ਵੀ ਗਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ.

ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ. ਓਹਦੇ ਸਾਹ ਕਾਫੀ ਤੇਜ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ. ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ. ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀਆਂ ਨਿੱਪਲਾਂ ਸਖਤ ਸਨ ਤੇ ਮੇਰੀ ਸਖਤ ਛਾਤੀ ਵਿਚ ਚੁਭ ਰਹੀਆਂ ਸਨ. ਫੇਰ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਪੈ ਗਿਆ. ਹੁਣ ਉਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ . ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਘੁਟਣ ਲੱਗਾ . ਉਹ ਵੀ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਸੀ. ਮੂੰਮੇ ਅਜੇ ਬਸ ਛਾਤੀ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ. ਕਦੇ ਮੈਂ ਓਹਦੀ ਧੌਣ ਤੇ ਬੁੱਲ ਰੱਖ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਕੁੜਤੇ ਉੱਤੋਂ ਹੀ ਮੂੰਮੇ ਚੂਸਣ ਲਗਦਾ. ਮੈਂ ਇਕ ਹੱਥ ਓਹਦੇ ਕੁੜਤੇ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਢਿਡ੍ਹ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ. ਓਹਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਰੋਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ.

ਅਜੇ ਇਹ ਸਭ ਚਲ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਾਡਾ ਵੱਡਾ ਗੇਟ ਖੜਕਾ ਦਿੱਤਾ. ਅਸੀਂ ਇਕ ਦੱਮ ਡਰ ਗਏ. ਕਪੜੇ ਸੈੱਟ ਕਰ ਕੇ ਮੈਂ ਗੇਟ ਖੋਲਣ ਗਿਆ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਸਾਡਾ ਸੀਰੀ ਖੜਾ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆਇਆ ਪਰ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ. ਓਹਨੇ ਮੇਰੇ ਕੀਤੇ ਕਰਾਏ ਤੇ ਪਾਣੀ ਫੇਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ. ਮਸਾਂ ਤਾਂ ਏਨਾ ਸੋਹਣਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਸੀ . ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਰੋਟੀ ਫੜਾਈ ਤੇ ਉਹ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਪੱਠੇ ਕੁਤਰਨ ਲੱਗਾ. ਓਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ. ਪਰ ਹਰਲੀਨ ਕਾਫੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਕਾਤਲਾਨਾ ਮੁਸਕਾਨ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ. ਲਗਭਗ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਮੰਮੀ ਵੀ ਆ ਗਈ.

ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਸਾਡਾ ਅੱਖ ਮਟੱਕਾ ਚਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ. ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਦਾ ਇਜ਼ਹਾਰ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਸੀ. ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਸੀ ਪਰ ਰੋਜ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਕਿਵੇਂ ਕੋਈ ਮੌਕਾ ਲੱਭ ਕੇ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਜਰੂਰ ਚੂਸ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਕਦੇ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਦੱਬ ਦਿੰਦਾ ਸੀ.

ਮੈਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਅਲ੍ਹੜ ਮੁਟਿਆਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਹੋ ਜਾਊ. ਹਰਲੀਨ ਦੇ ਵਾਪਿਸ ਆਉਣ ਦਾ ਦਿਨ ਨੇੜੇ ਆ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਸਕੂਲ ਦੀਆਂ ਛੁਟੀਆਂ ਖਤਮ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਹਰਲੀਨ ਵੀ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਪੈਣ ਨੂੰ ਕਾਹਲੀ ਸੀ.

ਰੱਬ ਨੇ ਸਾਡੀ ਸੁਣ ਲਈ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਵੀ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਹਫਤੇ ਦੀਆਂ ਛੁਟੀਆਂ ਮਿਲ ਗਈਆਂ . ਛੁਟੀਆਂ ਹੁੰਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਉਹ ਤਾਂ ਪੇਕੇ ਜਾਣ ਲਈ ਕਾਹਲੀ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਹਰਲੀਨ ਨੂੰ ਇਸ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਪਰਮਿੰਦਰ ਦੇ ਪੇਕੇ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਦਸਿਆ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਵੀ ਅੱਡੀ ਜਮੀਨ ਤੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਪੇਕੇ ਛੱਡ ਆਇਆ.

ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਮੈਂ ਘਰ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਿਆ. ਘਰੇ ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਖੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ.
ਮੈਂ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਹਰਲੀਨ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, "ਮੰਮੀ ਕਿਥੇ ਆ?"
"ਉਹ ਤਾਂ ਨਹਾਈ ਜਾਂਦੇ ਆ"
ਏਨਾ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਫੜ ਲਈ ਤੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਲਿਆ.
"ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਬਾਹਲੇ ਕਾਹਲੇ ਹੋ ਗਏ . ਮਾਮੀ ਦੇਖ ਨਾ ਲਵੇ ਯਾਰ"
"ਓਹਨੂੰ ਤਾਂ ਨਹਾਉਣ ਤੇ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਲੱਗੂ. ਕਮਰੇ ਚ ਚਲਦੇ ਆਂ."
ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੱਕ ਲਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਲੈ ਗਿਆ. ਹਜੇ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੰਮੀ ਨਹਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ. ਸਾਡਾ ਕੰਮ ਫੇਰ ਵਿਚਾਲੇ ਰਹਿ ਗਿਆ. ਫੇਰ ਹਰਲੀਨ ਨਹਾਉਣ ਚਲੀ ਗਈ.

"ਮੰਮੀ, ਰਾਤ ਨੂੰ ਹਰਲੀਨ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪਊਗੀ. ਓਹਨੂੰ ਮੈਂ ਕਹੂਗਾ ਕਿ ਥੋਨੂੰ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ. ਤੁਸੀਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੋਈ ਖੜਕਾ ਨਾ ਕਰਿਓ"
"ਵੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਤੂੰ ਸੈਟਿੰਗ ਕਿਵੇਂ ਕਰ ਲਈ"
"ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਟਰਾਈ ਦਿੰਦੀ ਸੀ. ਜਿੱਦਣ ਤੁਸੀਂ ਭੋਗ ਤੇ ਗਏ ਸੀ ਓਦਣ ਮੈਂ ਫੜ ਲਈ"
"ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗ਼ਲਤ ਕੰਮ ਨਾ ਕਰੀਂ ਪੁੱਤ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਦਾ ਮਸਲਾ. ਕੋਈ ਊਚ ਨੀਚ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੀ ਆ"
"ਮੰਮੀ, ਉਹ ਤਾਂ ਆਪ ਦੇਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਆ. ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਧੱਕਾ ਕਰਦਾ"
"ਉਹ ਤਾਂ ਨਵੀ ਨਵੀ ਜਵਾਨ ਹੋਈ ਆ. ਓਹਦਾ ਜੀ ਤਾਂ ਕਰਨਾ ਹੀ ਆ. ਪਰ ਤੂੰ ਸਿਆਣਾ ਬਣ ਪੁੱਤ. "
"ਕੁਸ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਮੰਮੀ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਘਬਰਾਈ ਜਾਨੀ ਆਂ. "
"ਉਹ ਤਾਂ ਜਵਾਕੜੀ ਆ. ਓਹਦੇ ਤੋਂ ਤੇਰਾ ਸੰਦ ਝੱਲਿਆ ਨੀ ਜਾਣਾ. ਜੇ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਵੀ ਆ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਚੁੰਘ ਲਵੀਂ ਜਾਂ ਆਵਦਾ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਦਵੀਂ. ਅੰਦਰ ਨਾ ਪਾਈਂ ਓਹਦੇ "
"ਉਹ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਪਵਾਉਣ ਨੂੰ ਕਾਹਲੀ ਆ. ਮਸਾਂ ਤਾਂ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ . ਹੁਣ ਤੂੰ ਵਿਚ ਅੜਿੱਕਾ ਲਾਉਣ ਲਗ ਗਈ."
"ਅੜਿੱਕਾ ਨੀ ਲਾਉਂਦੀ ਪੁੱਤ, ਓਹਦੀ ਉਮਰ ਦਾ ਖਿਆਲ ਕਰ. ਵਿਚਾਰੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਜੀ ਤਾਂ ਹੈਗੀ ਆ. ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਜਨਾਨੀ ਦੇ ਵੀ ਕੰਨਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਵਾ ਦਿੱਤੇ ਸੀ . ਓਹਦਾ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਹਾਲ ਕਰੇਂਗਾ"
"ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਰੂਗਾ ਮੰਮੀ. ਤੂੰ ਬਸ ਚੁੱਪ ਕਰ ਕੇ ਪੈ ਜਾਈਂ "
"ਜੇ ਕਰਨਾ ਵੀ ਆ ਤਾਂ ਨਿਰੋਧ ਚੜਾ ਲਵੀਂ ਤੇ ਪੂਰਾ ਨਾ ਧੱਕੀ . ਥੋੜਾ ਜਾ ਪਾ ਕੇ ਚੋਦ ਲੀਂ. ਕਿਤੇ ਵਿਚਾਰੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਖੱਖੜੀਆਂ ਕਰੇਲੇ ਕਰ ਦੇਵੇਂ. "
"ਤੂੰ ਡਰ ਨਾ ਪੰਮੀਏ. ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਪਰਮਿੰਦਰ ਵਾਪਿਸ ਨੀ ਆਉਂਦੀ ਓਨੇ ਦਿਨ ਹਰਲੀਨ ਨਾਲ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਹੀ ਮਨਾਉਣੀ ਆ. "
"ਡਰ ਤਾਂ ਲਗਦਾ ਹੀ ਆ. ਪਤਾ ਨੀ ਜਵਾਕੜੀ ਦੀ ਕੀ ਹਾਲਤ ਹੋਊ. ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਤੇ ਭੋਰਾ ਤਰਸ ਨੀ ਕਰਦਾ "
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਹਿਣਾ ਤੁਸੀਂ ਦੋਨੇ ਕੱਠੀਆਂ ਹੀ ਕਬੱਡੀ ਖੇਡ ਲੋ ਮੇਰੇ ਨਾਲ"
"ਕੁੱਤਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿਸੇ ਥਾਂ ਦਾ . ਮਾਮੀ ਭਾਣਜੀ ਨੂੰ ਇਕ ਦੂਜੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨੰਗੀਆਂ ਕਰਨ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ . "
"ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਧਿਆਨ ਨਾਲ. ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਬਾਹਲਾ ਧੱਕਾ ਨਾ ਕਰੀਂ. ਕੱਚੀ ਕਲੀ ਆ ਵਿਚਾਰੀ. ਉਹ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਤੈਨੂੰ ਦੇਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਆ. ਪਰ ਵਿਚਾਰੀ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਅੱਜ ਓਹਦੀ ਕੀ ਹਾਲਤ ਹੋਊ"

ਰਾਤ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਰੋਟੀ ਖਾਧੀ ਤੇ ਹਰਲੀਨ ਮੰਮੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪੈ ਗਈ. ਹਰਲੀਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਦੇ ਦੇਣੀਆਂ. ਇਸ ਲਈ ਜਦੋਂ ਮੰਮੀ ਸੌ ਗਈ ਤਾਂ ਹਰਲੀਨ ਆਪ ਹੀ ਉੱਠ ਕੇ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਗਈ. ਮੰਮੀ ਨੇ ਤਾਂ ਕਿ ਸੌਣਾ ਸੀ. ਮੰਮੀ ਨੇ ਤਾਂ ਕੀ ਸੌਣਾ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਤਾਂ ਚਿੰਤਾ ਵੱਢ ਵੱਢ ਖਾ ਰਹੀ ਸੀ ਪਤਾ ਨੀ ਹਰਲੀਨ ਦਾ ਕੀ ਬਣੂ.

ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਸੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਉੱਤੇ ਰਜਾਈ ਲੈ ਲਈ . ਠੰਡ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੀ . ਹਰਲੀਨ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਏਨੇ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਨਾਲ ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਸੀ.
"ਕੁੰਡੀ ਤਾਂ ਲਾ ਦੋ ਮਾਮਾ ਜੀ "
ਮੈਂ ਉੱਠ ਕੇ ਕੁੰਡੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ.
"ਆ ਜਾ ਮੇਰੀ ਖੰਡ, ਮਸਾਂ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਅੱਜ . ਨਾਲੇ ਮਾਮਾ ਨਾ ਕਿਹਾ ਕਰ."
"ਠੀਕ ਆ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੀ ਜੀ"
ਮੈਂ ਓਹਦੀਆਂ ਪਤਲੀਆਂ ਪਤਲੀਆਂ ਬੁੱਲੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੋਟੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਰਸ ਪੀਣ ਲੱਗਾ. ਹਰਲੀਨ ਵੀ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਣ ਲੱਗੀ. ਭਾਵੇਂ ਉਮਰ ਛੋਟੀ ਸੀ ਪਰ ਅੱਗ ਓਹਦੇ ਵੀ ਪੂਰੀ ਲੱਗੀ ਸੀ.
ਅਸੀਂ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਵਿਚ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਣ ਵਿਚ ਰੁਝੇ ਹੋਏ ਸੀ. ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਖੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ.

ਮੈਂ ਇਕ ਹੱਥ ਓਹਦੇ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ. ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੋਂ ਓਹਨੇ ਕੱਛੀ ਪਾ ਰੱਖੀ ਸੀ. ਕਈ ਮਿੰਟ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਕੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜ ਘੁਟਦਾ ਰਿਹਾ. ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰਾ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਇਹ ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਪੈਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਆ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਕੁੜਤੇ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ. ਓਹਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਰੋਕੇ ਜਾਂ ਸਵਾਦ ਲਵੇ. ਮੂੰਮੇ ਬਹੁਤ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਸੀ. ਮੈਂ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿਚ ਘੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਦਰਦ ਦੀ ਚੀਸ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ. ਕੋਟੀ ਪਾਈ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੂੰਮੇ ਦੱਬਣ ਵਿਚ ਦਿੱਕਤ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਕੋਟੀ ਦੇ ਬਟਨ ਖੋਲ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਓਹਨੇ ਆਪ ਹੀ ਕੋਟੀ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ.
"ਹੁਣ ਦਸ ਹਰਲੀਨ, ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਆ ਕੇ ਨਹੀਂ?"
ਓਹਨੇ ਹਾਂ ਵਿਚ ਸਰ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਬੋਲੀ ਕੁਝ ਨਾ.

ਮੈਂ ਫੇਰ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ. ਮੈਂ ਓਹਦਾ ਕੁੜਤਾ ਲਾਹੁਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰੋਕਿਆ. ਮੈਂ ਕੁੜਤਾ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ.
ਕੱਚਾ ਜਾ ਸਰੀਰ ਸੀ ਹਜੇ ਤਾਂ . ਜਵਾਨੀ ਵੀ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਚੜੀ ਸੀ. ਅੰਗ ਪਿਛਲੇ ਇਕ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਫੁੱਟਣ ਲੱਗੇ ਹੋਣਗੇ. ਮੂੰਮੇ ਤਾਂ ਛਾਤੀ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ ਸੀ. ਕੱਛਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਵਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਏ ਸੀ.ਓਹਦਾ ਸਰੀਰ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਤਰਸ ਵੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਅਜੇ ਓਹਦੀ ਲੰਨ ਲੈਣ ਦੀ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਸੀ.

ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸ਼ਰਟ ਵੀ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ. ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਮੇਰੀ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗੀ. ਮੈਂ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ. ਪੂਰਾ ਮੁੰਮਾ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਓਹਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਤੋਂ ਮੂੰਮੇ ਚੁਸਵਾਏ ਸੀ ਪਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਖਿਡਾਰੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਉੱਤੇ ਕਰ ਲਿਆ . ਭਾਰ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਚ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਓਹਦਾ ਭਾਰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਹੁਣ ਉਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਣ ਲੱਗੀ ਸੀ. ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੇਖ ਦੇਖ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਤਜਰਬਾ ਸੀ. ਕੱਦ ਕਾਫੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜ ਮੇਰੇ ਖੜੇ ਲੰਨ ਨਾਲ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਲੰਨ ਉੱਤੇ ਟੱਚ ਕਰਦੀ ਸੀ.

ਮੈਂ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਹੱਥ ਪਾ ਕੇ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ. ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਕੰਬਣੀ ਜਿਹੀ ਛਿੜ ਗਈ. ਓਹਦਾ ਦੇਣ ਦਾ ਪੂਰਾ ਇਰਾਦਾ ਸੀ. ਏਧਰੋਂ ਮੈਂ ਵੀ ਤਿਆਰ ਸੀ. ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਥੱਲੇ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲੇ ਨੂੰ ਪਾ ਲਿਆ. ਓਹਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਲਿਆ. ਪਰ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ . ਓਹਨੇ ਆਪ ਹੀ ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਫੜ ਕੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਕੋਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਮੈਂ ਮੂੰਮੇ ਚੁੰਘਣ ਲਗ ਗਿਆ . ਮੂੰਮੇ ਚੁੰਘਾ ਕੇ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਅਲੱਗ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਫੇਰ ਨਾਲਾ ਖੋਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ. ਪਰ ਓਹਨੇ ਫੇਰ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਲਿਆ.
"ਹਰਲੀਨ, ਪਿਆਰ ਚ ਤਾਂ ਸਭ ਜਾਇਜ਼ ਆ. ਡਰਦੀ ਕਿਓਂ ਆ ਮੇਰੇ ਤੋਂ"
"ਡਰ ਲਗਦਾ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ. ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਫੇਰ?"
"ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਲਗਦਾ. ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨੀਂਦ ਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਦੇ ਦਿੱਤੀਆਂ"
ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਨ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਹੋਂਸਲਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਢਿੱਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਮੈਂ ਨਾਲੇ ਦੀ ਗੰਢ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਸਲਵਾਰ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਮੈਂ ਬੈਡ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ. ਹੁਣ ਉਹ ਕੱਲੀ ਕੱਛੀ ਵਿਚ ਸੀ. ਕੱਛੀ ਉੱਤੇ ਗਿੱਲ੍ਹੇਪਨ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਮੈਨੂੰ ਸਾਫ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ.

ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਪੈ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਫਿਰ ਮੂੰਮੇ ਚੁੰਘਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਹ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਗਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਆਹ ਆਹ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿਕਲਣ ਲਗ ਪਯੀਆਂ ਸਨ. ਮੈਂ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਕੱਛੀ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ . ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਵਾਲ ਸਨ ਸ਼ਾਇਦ ਪਿਛਲੇ ਇਕ ਅੱਧੇ ਸਾਲ ਵਿਚ ਹੀ ਆਏ ਹੋਣਗੇ. ਫੁੱਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ.
"ਵਧੀਆ ਲਗ ਰਿਹਾ ਹਰਲੀਨ?"
ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ . ਮੈਂ ਓਹਦੀ ਚੁੱਪ ਨੂੰ ਹਾਂ ਹੀ ਸਮਝਿਆ. ਮੈਂ ਓਹਦੀ ਕੱਛੀ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਥੱਲੇ ਖਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਅੱਜ ਉਹ ਕਿਸੇ ਮੂਹਰੇ ਨੰਗੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਯੀਆਂ .ਓਹਨੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਢੱਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਪਾਸੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ.
"ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਆ ਤਾਂ ਰੋਕੀ ਨਾ ਮੈਨੂੰ"
ਮੈਂ ਓਹਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਈ. ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕੁਵਾਰੀ ਫੁੱਦੀ ਵੇਖੀ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਪੂਰੀ ਗੋਰੀ ਸੀ ਤੇ ਸੀਲ ਬੰਦ ਸੀ. ਬਸ ਪੇਸ਼ਾਬ ਕਰਨ ਜੋਗੀ ਮੋਰੀ ਖੁੱਲੀ ਸੀ.
ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਫਾਸਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੋਂ ਦੋਨੇ ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਸੀ. ਬਸ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਇਕ ਤਿੱਖੀ ਜੀ ਲਕੀਰ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੱਕ ਜਿੰਨੀਆਂ ਵੀ ਫੁੱਦੀਆਂ ਦੇਖੀਆਂ ਸਨ ਏਨੀ ਤੰਗ ਫੁੱਦੀ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖੀ. ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਨੇੜਿਓਂ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉੱਤੇ ਫੇਰ ਦਿੱਤਾ . ਮੇਰਾ ਠੰਡਾ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਕੇ ਓਹਨੂੰ ਝਟਕਾ ਜਿਹਾ ਲੱਗਾ. ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਉਂਗਲ ਫੇਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਆਂ. ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਓਹਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉੱਤੇ ਵਧਣ ਲੱਗਾ. ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਦਾ ਰਿਹਾ. ਕੁਵਾਰੀ ਕੁੜੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹਦੇ ਤੋਂ ਇਹ ਸਭ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ .
"ਆਆਹਹਹਹੱਹ ........... ਆਆਹਹਹੱਹ . ............ਬਸ ਕਰੋ ਯਰ"
ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁਵਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸੰਗਦੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਦੇਖ ਦੇਖ ਹਰਲੀਨ ਕਾਫੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਸੀ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਮਹੀਨਾ ਬਾਅਦ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੰਗਦੀ ਸੀ. ਏਧਰ ਹਰਲੀਨ ਸੰਗ ਤਾਂ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਬਸ ਨਕਲੀ ਸੰਗ ਹੀ ਦਿਖਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਥੱਲੇ ਪੈਣ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਹੀ ਉਸ ਤੋਂ ਇਹ ਸਭ ਕਰਵਾ ਰਹੀ ਸੀ.

ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਰਿਹਾ . ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਚੋ ਰਿਹਾ ਸ਼ਹਿਦ ਓਹਦੇ ਗਰਮ ਹੋਣ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਸੇਕ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਵੀ ਨਿੱਘਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ. ਹਰਲੀਨ ਦੇ ਸਾਹ ਵੀ ਕਾਫੀ ਤੇਜ ਸਨ . ਮੈਂ ਇਕ ਉਂਗਲ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਅੰਦਰ ਧੱਕੀ ਤਾਂ ਥੋੜਾ ਜਾ pressure ਪਾਉਣ ਤੇ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਈ . ਉਂਗਲ ਮੋਟੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹਨੂੰ ਹਲਕਾ ਜਾ ਦਰਦ ਹੋਇਆ. ਉਂਗਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੋਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ. ਹਰਲੀਨ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਉਹ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੰਦਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਘੁੱਟ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਕੁਝ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਬਾਹਰ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸਨ. ਓਹਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਚੌੜੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.

ਉਹ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚ ਖੜਾ ਸਾਫ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਉਂਗਲ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਈ . ਸਵਾਦ ਵਿਚ ਵਿਘਨ ਪੈਣ ਕਰਕੇ ਓਹਨੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ ਲਯੀਆਂ.

ਮੈਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚਲੇ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਗੋਡੇ ਮੋੜ ਦਿੱਤੇ . ਫੇਰ ਮੈਂ ਬੁੱਲ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ . ਹਰਲੀਨ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਵਾਦ ਆਉਣ ਲੱਗਾ. ਓਹਨੇ ਫੇਰ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਯੀਆਂ. ਮੈਨੂੰ ਆਸ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਰੋਕੇ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਸੀ. ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਲਗਭਗ ਦੁੱਗਣੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੰਦੇ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਚਟਵਾ ਕੇ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈਂਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਤਕ ਜੀਭ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਨਮਕੀਨ ਰਸ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਦੇ ਸਵਾਦ ਨੂੰ ਦੁੱਗਣਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.

ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰੀ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਖੋਲ ਲਏ ਤੇ ਅੰਦਰ ਵਾਲੀ ਮੋਰੀ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ. ਲਾਲ ਲਾਲ ਮਾਸ ਵਿਚਾਲੇ ਬਹੁਤ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਮੋਰੀ ਸੀ ਜੋ ਕਦੇ ਖੁਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕਦੇ ਬੰਦ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਜੀਭ ਅੰਦਰ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਦੀ ਸਪੀਡ ਤੇਜ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਫੁੱਦੀ ਤੰਗ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਜੀਭ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਸਵਾਦ ਪੂਰਾ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਛੋਲੇ ਉੱਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਦਾ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਉੱਚੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਚਿੱਤੜ ਉੱਤੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ. ਮੈਂ ਜੀਭ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਓਹਦੀ ਬੁੰਡ ਦੀ ਮੋਰੀ ਤੇ ਵੀ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਬੁੰਡ ਵਾਲੀ ਮੋਰੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਲਗਦੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਓਹਨੂੰ ਜੀਭ ਨਾਲ ਚੋਦ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਇਕ ਉਂਗਲ ਓਹਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਉਂਗਲ ਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਗਿੱਲੀ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਓਹਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ.

ਫੁੱਦੀ ਵਿਚਲਾ ਰਸ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਏਧਰ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚ ਕੈਦ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ.

ਜੀਭ ਫੇਰਦੇ ਫੇਰਦੇ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਓਹਦਾ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲਾ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਕੰਬਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਰਸ ਵੀ ਕਾਫੀ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਸੰਗਦੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਹ ਲੱਤਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਕਰ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਵਿਚ ਪੂਰੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਬਹੁਤ ਉੱਚੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਉਹ ਚਿੱਤੜ ਹਵਾ ਵਿਚ ਚੱਕ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਰਗੜ ਰਹੀ ਸੀ.

ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਰਸ ਛੱਡਦੀ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਆਵਦਾ ਮੂੰਹ ਫੁੱਦੀ ਤੋਂ ਪਾਸੇ ਕਰ ਲਿਆ. ਓਹਨੇ ਫੁੱਦੀ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਰੱਖਣ ਲਈ ਚਿੱਤੜ ਹਵਾ ਵਿਚ ਚੁੱਕ ਲਏ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਦਾ ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਨੇੜੇ ਸੀ. ਪਰ ਮੈਂ ਮੂੰਹ ਪਾਸੇ ਕਰ ਲਿਆ.

ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ. ਜੇ ਮੈਂ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟ ਹੋਰ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟ ਲੈਂਦਾ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ. ਪਰ ਮੈਂ ਵੀ ਤਜਰਬੇਕਾਰ ਖਿਡਾਰੀ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਇਸ ਤਰਾਂ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਬਿੱਲੀ ਮੂਹਰੋਂ ਦੁੱਧ ਚੱਕ ਲਿਆ ਹੋਵੇ.

ਓਹਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਲਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਸੀ. ਨਾ ਏਨੀ ਖੁੱਲੀ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਲਵੇ. ਮੈਂ ਓਹਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਬੈਠਾ ਸੀ ਪਰ ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਟੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਹ ਸਭ ਮੇਰੀ ਸਕੀਮ ਸੀ. ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਵੀ ਹੱਥ ਲਾ ਦਿੰਦਾ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਜਾਣਾ ਸੀ. ਜੇ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਫੁੱਦੀ ਨਹੀਂ ਦੇਣੀ ਸੀ.

ਉਹ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਕੇ ਬੇਨਤੀਆਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਦੇ. ਇਹ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਲਈ ਖੜੇ ਲੰਨ ਤੇ ਡਾਂਗ ਮਾਰਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਸਰੀਰ ਮੇਰੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਲਈ ਫੁੱਦੀ ਚਟ ਲਾ ਬਸ. ਮੈਨੂੰ ਓਹਦੀ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਪੂਰਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਠਾ ਸੀ. ਓਹਦੇ ਲਈ ਤਾਂ ਇਕ ਮਿੰਟ ਵੀ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਵਾਂਗ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਘਟ ਰਹੀਆਂ ਸੀ.

ਥੱਲੋਂ ਮੈਂ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਲੰਨ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ. ਓਹਨੇ ਸੰਗਦੀ ਸੰਗਦੀ ਨੇ ਪਜਾਮੇ ਉੱਤੋਂ ਹੀ ਲੰਨ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗੀ. ਮੈਂ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਦੱਬ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਪੂਰੀ ਗਿੱਲੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਦੇਰ ਕਰਨੀ ਠੀਕ ਨਾ ਸਮਝੀ.
ਮੈਂ ਪਜਾਮੇ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਪਜਾਮਾ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ. ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕੱਛਾ ਪਾੜਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ.

"ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੇਖਿਆ ਹਰਲੀਨ?"
ਓਹਨੇ ਨਾ ਵਿਚ ਸਰ ਹਿਲਾਇਆ. ਮੈਂ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਕੱਛੇ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ. ਉਹ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਕਾਹਲੀ ਸੀ. ਓਹਨੇ ਹੱਥ ਕੱਛੇ ਦੀ ਐਲਸ੍ਟਿਕ ਵਿਚ ਪਾ ਲਿਆ . ਓਹਦਾ ਲੰਨ ਦੇਖਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਚਿਆ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰ ਦਿੰਨੇ ਆਂ. ਮੇਰੇ ਕੁਝ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਓਹਨੇ ਕੱਛਾ ਥੱਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਸੱਬਲ ਵਰਗਾ ਕਲਾ ਲੰਨ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ. ਲੰਨ ਉੱਤੇ ਇਕ ਵੀ ਵਾਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਕ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੈਂ ਵਾਲ ਸਾਫ ਕੀਤੇ ਸੀ.

ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਲਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਡਰ ਨਾ ਜਾਵੇ. ਪਰ ਉਹ ਪੂਰੀ ਦਲੇਰ ਸੀ. ਭੋਰਾ ਨਹੀਂ ਡਰੀ. ਸਗੋਂ ਲੰਨ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਤਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸੰਗਦੀ ਸੀ. ਉਹ ਤਾਂ ਸੰਗਦੀ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਾਉਂਦੀ ਸੀ. ਲੰਨ ਓਹਦੀ ਬਾਂਹ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਮੋਟਾ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੂਲੇ ਜਿੱਡੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਮੁੱਠ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਉਹ ਡਰ ਵੀ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਬਾਹਲਾ ਮੋਟਾ ਯਾਰ. ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਹੱਥ ਵਿਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ "
"ਡਰੀ ਨਾ ਮੇਰੀ ਖੰਡ, ਬੰਦਿਆਂ ਦਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਏਡਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ. ਨਾਲੇ ਤੇਰਾ ਦੁੱਧ ਵਰਗਾ ਕੱਚਾ ਸਰੀਰ ਦੇਖ ਤਾਂ ਇਹ ਹੋਰ ਵੀ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ. ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਏਨਾ ਸੋਹਣਾ ਸਰੀਰ ਨੀ ਦੇਖਿਆ "
"ਪੂਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰ. ਡਰ ਨਾ "
ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਨ ਕੇ ਹਰਲੀਨ ਵੀ ਸ਼ਰਮਾ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਡਰਦੀ ਨੀ ਯਾਰ. ਪਰ ਸੰਗ ਜੀ ਲਗਦੀ ਆ. ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਕੀਤਾ ਨੀ'"
ਮੈਂ ਲੰਮਾ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਮੇਰੀ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲੱਗੀ ਪਈ ਸੀ. ਸਿਰ ਓਹਨੇ ਮੇਰੀ ਬਾਂਹ ਤੇ ਰੱਖ ਰੱਖਿਆ ਸੀ. ਫੇਰ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮੇ ਚੁੰਗਣ ਲੱਗਾ. ਭਾਵੇਂ ਓਹਨੂੰ ਡਰ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਹ ਹੋਂਸਲੇ ਨਾਲ ਲੰਨ ਹਿਲਾ ਰਹੀ ਸੀ. ਇਕ ਉਂਗਲ ਮੈਂ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਹ ਵੀ ਪੂਰੀ ਫੀਲਿੰਗ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਪਾਣੀ ਨਾ ਨਿਕਲਣ ਕਰਕੇ ਅਜੇ ਤਕ ਉਹ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ. ਮੈਂ ਨਾ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਓਹਨੂੰ ਠੰਡੀ ਪੈਣ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ.

ਉਂਗਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਫੇਰ ਗਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਹੁਣ ਉਹ ਬਿਨਾ ਸ਼ਰਮ ਤੋਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਹਦੀ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਦੀ ਗਤੀ ਤੇਜ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਪਾਣੀ ਫੇਰ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਉਂਗਲ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਈ. ਉਂਗਲ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਦਾ ਦੁੱਖ ਓਹਦੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਓਹਨੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ . ਪਰ ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾ ਲਾਯਾ.
"ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਯਰ. ਰੁਕ ਕਿਓਂ ਗਏ"
"ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਪੀਂਘ ਦੇ ਝੂਟੇ ਦੇਣ ਦਾ ਵੇਲਾ ਆ ਗਿਆ"
"ਤੁਸੀਂ ਉਂਗਲ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰ ਲਓ ਯਾਰ. ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਡਰ ਲਗਦਾ. ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਮੋਟਾ ਵੀ ਬਾਹਲਾ"
"ਮੇਰੇ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈਨੀ? ਤੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਮੈਂ ਆਵਦੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਦਰਦ ਦਊਂਗਾ. ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਤੇਰੀ ਤਾਂ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਆ. ਪਰ ਪਿਆਰ ਚ ਦਰਦ ਝੱਲਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੁੰਦਾ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਮੈਂ ਓਹਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ. ਉਹ ਡਰ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਯਾਰ ਅੱਜ ਰਹਿਣ ਦਓ ਫੇਰ ਕਦੇ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ"
"ਬਸ ਏਨਾ ਹੀ ਭਰੋਸਾ ਮੇਰੇ ਤੇ? ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬੇਗਾਨਾ ਹੀ ਸਮਝਣ ਲਗ ਗਈ"
"ਯਰ ਬੇਗਾਨਾ ਸਮਝਦੀ ਤਾਂ ਥੋਡੇ ਨਾਲ ਕਿਓਂ ਪੈਂਦੀ. ਬਾਕੀ ਸਭ ਵੀ ਤਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਆਂ. ਬਸ ਅੰਦਰ ਨਾ ਪਾਯੋ"
"ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਤਕਲੀਫ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰੁਕ ਜਾਊਂਗਾ. ਏਨਾ ਨਾ ਘਬਰਾ. ਬਸ ਥੋੜਾ ਜਾ ਦਰਦ ਹੋਊ"
"ਪਲੀਸ ਯਰ ਮੈਨੂੰ ਘਬਰਾਹਟ ਹੋ ਰਹੀ ਆ. ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਦਰਦ ਝੱਲਿਆ ਨੀ ਜਾਣਾ"
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜੇ ਅੱਜ ਕਬੂਤਰੀ ਛਤਰੀ ਤੋਂ ਉੱਡ ਗਈ ਤਾਂ ਫੇਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਦੋਂ ਮੌਕਾ ਮਿਲੂ. ਮੈਂ ਲੰਨ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਘਸਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸਵਾਦ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਚਲ ਜੇ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਮਰਜੀ. ਧੱਕਾ ਨੀ ਕਰਦਾ"
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਉੱਤੇ ਬੁੱਲ ਰੱਖ ਲਏ ਤੇ ਓਹਦੇ ਉੱਤੇ ਪੈ ਗਿਆ. ਓਹਦਾ ਸਰੀਰ ਬਹੁਤ ਗਰਮੀ ਛੱਡ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸਿਆਲ ਵਿਚ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਠੰਡ ਨਹੀਂ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ. ਦੋਨੇ ਬਿਨਾ ਰਜਾਈ ਤੋਂ ਨੰਗੇ ਪਏ ਸੀ.
"ਯਰ ਗੁੱਸੇ ਤਾਂ ਨੀ ਹੁੰਦੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ. ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਆਂ ਥੋਨੂੰ"
"ਗੁਸੇ ਤਾਂ ਹੋਣਾ ਹੀ ਆ. ਨਾਲੇ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਆ ਤੇ ਨਾਲੇ ਬੇਗਾਨਾ ਸਮਝਦੀ ਆਂ"
"ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤੁਸੀਂ ਗੁੱਸੇ ਹੋ ਜਾਣਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ. ਚਲੋ ਜੇ ਕਰਨਾ ਹੀ ਆ ਤਾਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਰੋ"
ਲੰਨ ਲੈਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਵੀ ਬਣ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ. ਬਸ ਉੱਤੋਂ ਉੱਤੋਂ ਸਤੀ ਸਵਿਤਰੀ ਬਣ ਰਹੀ ਸੀ.
ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਸੁਨ ਕੇ ਲੰਨ ਵੀ ਪੂਰਾ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਤੇ ਝਟਕੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਹਰਲੀਨ ਮਰਜੀ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਣ ਲਈ ਮੰਨ ਗਈ ਸੀ. ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਓਹਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲਏ ਤੇ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਮੋਰੀ ਤੇ ਰੱਖ ਲਿਆ.
ਹਰਲੀਨ ਨੇ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਲਯੀਆਂ. ਉਹ ਵੀ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਵੜਨ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਸਰਾਹਣਾ ਚੱਕ ਕੇ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਥੱਲੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਜੋ ਓਹਦੀ ਮੋਰੀ ਬਿਲਕੁਲ ਉੱਤੇ ਆ ਜਾਵੇ. ਮੈਂ ਤੇਲ ਦੀ ਬੋਤਲ ਚੱਕੀ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਤੇਲ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਪਾ ਦਿੱਤਾ. ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮੈਂ ਪੂਰਾ ਤੇਲ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਮਲ ਦਿੱਤਾ. ਫੁੱਦੀ ਅੰਦਰ ਤਕ ਤੇਲ ਨਾਲ ਗੜੁੱਚ ਹੋ ਗਈ. ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਤੇਲ ਨਾਲ ਲਿਸ਼ਕ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਕਦੇ ਖੁਲ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਕਦੇ ਬੰਦ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ. .
ਮੈਂ ਫੇਰ ਲੰਨ ਉੱਤੇ ਕਾਫੀ ਸਾਰਾ ਤੇਲ ਮਲ ਲਿਆ . ਟੋਪੇ ਉੱਤੋਂ ਤੇਲ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾਂ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਡਿੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.

ਮੈਂ ਓਹਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਗੋਢਿਆਂ ਭਾਰ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲਿਆ. ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੁਲ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ . ਮੈਂ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਫੇਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਤੇਲ ਨਾਲ ਅਲੱਗ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚਲੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਬਹੁਤ ਉੱਚੀ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਮੈਂ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਲਯੀਆਂ ਤੇ ਓਹਦੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਭ ਮਹੂਰਤ ਕਰਨ ਦੀ ਇਜਾਜਤ ਮੰਗੀ. ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਨਾ ਮਿਲਾ ਸਕੀ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਯੀਆਂ.
"ਹੌਲੀ ਕਰਯੋ ਪਲੀਸ"
ਮੈਂ ਥੋੜਾ ਜਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ ਤਾਂ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਨਾ ਗਿਆ. ਮੈਂ ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਲਾਯਾ ਤਾਂ ਟੋਪਾ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ. ਦਰਦ ਨਾਲ ਹਰਲੀਨ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ. ਭਾਵੇਂ ਟੋਪਾ ਬਾਕੀ ਲੰਨ ਨਾਲੋਂ ਪਤਲਾ ਸੀ ਪਰ ਓਹਦੀ ਕੁਵਾਰੀ ਫੁੱਦੀ ਲਈ ਤਾਂ ਟੋਪਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮੋਟਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸਾਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਏਦਾਂ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸਾਨ੍ਹ ਕਿਸੇ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਬੱਕਰੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਹੋਵੇ.
"ਆਆਹਹੱਹ ...................................ਹਾਏ ਮੰਮੀ..................... "
"ਰੁਕਜੋ ਯਰ. ਦਰਦ ਹੋ ਰਿਹਾ ਮੈਨੂੰ"
ਮੈਂ ਰੁਕ ਗਿਆ ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਖੂਨ ਦੀਆਂ ਕਈ ਬੂੰਦਾਂ ਬੈਡ ਤੇ ਡੁੱਲ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਹਰਲੀਨ ਮੈਨੂੰ ਦੂਰ ਧੱਕ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਦੱਮ ਹੋਰ ਲੰਨ ਨਾ ਧੱਕ ਦੇਵਾਂ.
"ਬਸ ਹਰਲੀਨ ਹੁਣ ਤਾਂ ਅੱਧਾ ਕੰਮ ਨਿਬੜ ਗਿਆ. ਭੋਰਾ ਖੂਨ ਨੀ ਨਿਕਲਿਆ"
ਭਾਵੇਂ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਖੂਨ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਝੂਠ ਹੀ ਕਹੀ ਸੀ ਪਰ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਨ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਹੋਂਸਲਾ ਹੋਇਆ . ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਮੈਂ ਰੁਕਿਆ ਰਿਹਾ . ਜਦੋਂ ਦਰਦ ਘਟ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਲ ਵਾਲੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਚੱਕੀ ਤੇ ਕਾਫੀ ਤੇਲ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਡੋਲ ਦਿੱਤਾ. ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਤੇਲ ਹੀ ਤੇਲ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਨਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ?"
"ਹੂੰ.. .. ਆਹਹਹ.....ਹੌਲੀ ਕਰੋ ਤੁਸੀਂ"
ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਉੱਤੇ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਦਿੱਤੇ. ਓਹਨੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ ਲਯੀਆਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ.
ਮੈਂ ਥੋੜਾ ਜਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ ਤੇ ਲੰਨ ਥੋੜਾ ਜਾ ਹੋਰ ਅੰਦਰ ਵੜ ਗਿਆ. ਓਹਨੂੰ ਫੇਰ ਦਰਦ ਹੋਇਆ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ. ਲਗਭਗ ਚੌਥਾ ਹਿੱਸਾ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਸੀ. ਮੈਂ ਓਵੇਂ ਹੀ ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ. ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹਦਾ ਦਰਦ ਘਟ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਲੰਨ ਖੂਨ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਹਰਲੀਨ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ . ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਸਵਾਦ ਵਾਲੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿਕਲਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ.

"ਕਿਵੇਂ ਲਗ ਰਿਹਾ ਹਰਲੀਨ?"
"ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਜੀ. ਪਰ ਦਰਦ ਵੀ ਹੋਈ ਜਾਂਦਾ"
"ਦਰਦ ਭੁੱਲ ਕੇ ਨਜਾਰੇ ਲੈ ਬਸ. ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਤੇ ਆਵਦੀ ਮੋਹਰ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਹੋ ਗਈ "
"ਹੌਲੀ ਕਰੋ ਯਰ ਪਲੀਸ "
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਲੰਨ ਦਾ ਮੋਟਾ ਹਿੱਸਾ ਅਜੇ ਵੀ ਬਾਹਰ ਹੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਵੀ ਦੁਚਿੱਤੀ ਵਿਚ ਸੀ ਕਿ ਏਨੇ ਕ ਲੰਨ ਨਾਲ ਹੀ ਚੋਦ ਲਵਾਂ ਜਾਂ ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਦਵਾਂ. ਅੱਧੇ ਲੰਨ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਲੈਣ ਦਾ ਓਨਾ ਸਵਾਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਲੈਣ ਦੀ ਓਹਦੀ ਉਮਰ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜੇ ਮੈਂ ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਲੀਰ ਵਾਂਗੂ ਖਿੱਲਰ ਜਾਊ. ਫੇਰ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ "ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਧੱਕਣਾ ਹੀ ਆ. ਇਸ ਤੋਂ ਚੰਗਾ ਤਾਂ ਅੱਜ ਹੀ ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਦੇਵਾਂ. ਇਕ ਦਿਨ ਪੀੜ੍ਹ ਹੋਊ ਫੇਰ ਆਪੇ ਠੀਕ ਹੋ ਜੂ"
ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਓਹਦਾ ਮੂੰਹ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਵਦੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਪੂਰਾ ਭਾਰ ਓਹਦੇ ਤੇ ਦੇ ਦਿੱਤਾ. ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪਾਸੇ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਮੇਰੇ ਭਾਰ ਨਾਲ ਓਹਦਾ ਸਰੀਰ ਮਸਲਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਇਕ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਲੰਨ 3-4 ਇੰਚ ਹੋਰ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ. ਹਰਲੀਨ ਦੀਆਂ ਤਾਂ ਚੀਕਾਂ ਨਿਕਲ ਗਈਆਂ. ਉਹ ਤਾਂ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਰੋਣ ਲੱਗ ਗਈ. ਮੈਂ ਰੁਕ ਗਿਆ .
"ਇਹਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢੋ ਯਰ. ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਰਹੀ ਆ "
ਪਰ ਮੈਂ ਓਵੇਂ ਹੀ ਓਦੇ ਉੱਤੇ ਪਿਆ ਰਿਹਾ .
"ਪਲੀਸ ਬਾਹਰ ਕੱਢੋ ਯਰ "
"ਬਸ ਪੁੱਤ, ਹੁਣ ਤਾਂ ਜਿਹੜਾ ਦਰਦ ਹੋਣਾ ਸੀ ਹੋ ਗਿਆ. "
"ਹਏ ......ਕਢਲੋ ਯਰ ਬਾਹਰ. ਬਾਹਲੀ ਪੀੜ੍ਹ ਹੋਈ ਜਾਂਦੀ ਆ. "
ਮੈਂ ਓਵੇ ਹੀ ਓਹਦੇ ਉੱਤੇ ਪਿਆ ਰਿਹਾ . ਉਹ ਮੇਰੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹੀ ਪਰ ਮੈਂ ਓਹਦੀ ਇਕ ਨਾ ਸੁਣੀ.
"ਬਸ ਮੇਰੀ ਰਾਣੀ, ਥੋੜਾ ਜਾ ਹੋਂਸਲਾ ਰੱਖ. "
ਓਹਦਾ ਧਿਆਨ ਏਧਰ ਉਧਰ ਕਰਨ ਲਈ ਕਦੇ ਮੈਂ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਦੰਦੀਆਂ ਵਧਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ. ਪਰ ਓਹਦਾ ਦਰਦ ਘਟਣ ਦਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਲਗਭਗ 10 ਮਿੰਟ ਬੀਤ ਗਏ. ਉਹ ਅਜੇ ਵੀ ਦਰਦ ਨਾਲ ਚੀਕ ਰਹੀ ਸੀ. ਚਾਦਰ ਖੂਨ ਨਾਲ ਲਾਲ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਹੁਣ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਪਈ ਸੀ. ਸ਼ਾਇਦ ਓਹਦਾ ਦਰਦ ਘਟ ਰਿਹਾ ਸੀ.
2-3 ਇੰਚ ਲੰਨ ਅਜੇ ਵੀ ਬਾਹਰ ਸੀ. ਮੈਂ ਇਕ ਘੱਸਾ ਹੋਰ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਪੂਰਾ ਲੰਨ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ. ਲੰਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਮੋਟਾ ਹਿੱਸਾ ਹੁਣ ਅੰਦਰ ਵੜਿਆ ਸੀ. ਹੁਣ ਫੇਰ ਖੂਨ ਨਿਕਲਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਹਰਲੀਨ ਤਾਂ ਦਰਦ ਨਾਲ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਈ. ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਓਹਨੇ ਕਯੀ ਥੱਪੜ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਜੜ ਦਿੱਤੇ ਪਰ ਮੈਂ ਭੋਰਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਨਾ ਕੱਢਿਆ . ਉਹ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਮੰਮੀ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਪੈ ਰਹੀਆਂ ਸੀ.
"ਆਈ .............ਆਈ . ..... ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਇਹਨੂੰ. ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਇਥੇ ਆਉਂਦੀ ਏਦੂ ਮੁੜਕੇ" ਹਰਲੀਨ ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ.
ਮੈਂ tv ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਉੱਚੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ.
"ਮੇਰਾ ਕੇਹੜਾ ਜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੈਨੂੰ ਦਰਦ ਦੇਣ ਨੂੰ. ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਹੀ ਹਾਲਤ ਹੁੰਦੀ ਆ"
"ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਯਰ. ਮੈਂ ਨੀ ਦੇਣੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ. ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਭੋਰਾ ਤਰਸ ਨੀ ਕੀਤਾ ਮੇਰੇ ਤੇ "
"ਪਾਗਲ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ. ਬਸ ਕੁਝ ਮਿੰਟ ਦਰਦ ਹੋਊ "
"ਤੁਸੀਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢੋ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਮਾਮੀ ਨੂੰ ਦਸ ਦੇਣਾ"
"ਦਸ ਦੀਂ ਜੀਹਨੂੰ ਦਸਣਾ. ਬਾਹਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦਾ. ਜੇ ਏਨਾ ਡਰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਨਾ ਯਾਰੀ ਲਾਉਂਦੀ"
"ਯਾਰ ਏਦਾਂ ਨਾ ਕਰੋ . ਮੇਰਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਪਿਆ,. ਨਾਲੇ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਏਨਾ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ. "
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਸੀਲ ਟੁੱਟ ਗਈ. ਨਜਾਰੇ ਆਉਣਗੇ ਹੁਣ ਤਾਂ . ਪਰਮਿੰਦਰ ਦੇ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਰਦ ਹੋਇਆ ਸੀ . ਉਹ ਤਾਂ ਕੁਝ ਬੋਲੀ ਨੀ. "
"ਮਾਮੀ ਤਕੜੀ ਸੀ ਤਾਂ ਝੱਲ ਗਈ . ਮੇਰੇ ਚ ਤਾਂ ਭੋਰਾ ਜਾਨ ਨੀ. ਪਾਣੀ ਤਾਂ ਪੀ ਲੈਣ ਦੋ. ਤੇਹ ਬਹੁਤ ਲੱਗੀ ਆ "
"ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਹੋ ਜਾਣਦੇ. ਫੇਰ ਪੀ ਲਈਂ"
ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਓਹਦਾ ਦਰਦ ਘਟ ਹੋਇਆ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਸਵਾਦ ਆਉਣ ਲੱਗਾ. ਮੈਂ ਥੋੜਾ ਜਾ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਪੋਲਾ ਜਾ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ. ਓਹਨੂੰ ਦਰਦ ਤਾਂ ਹੋਇਆ ਪਰ ਸਵਾਦ ਵੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਜੋੜ ਕੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ.
"ਹੌਲੀ .............ਆਏ.............ਮਰਗੀ ...............ਹੌਲੀ...........ਹਏ"
ਖੂਨ ਨਾਲ ਲਿਬੜੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਫਸਿਆ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਜ਼ੋਰ ਲਾਉਣ ਤੇ ਹੀ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਥੱਲੇ ਗਿੱਲਾ ਗਿੱਲਾ ਕੀ ਹੋਇਆ ਪਿਆ. ...........ਹਏ............ " ਅਸਲ ਵਿਚ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਖੂਨ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਥੱਲੇ ਸਰਾਹਣੇ ਤੇ ਡੁੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਚਿੱਤੜਾਂ ਥੱਲੇ ਗਿੱਲਾ ਗਿੱਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਕੁਝ ਨੀ , ਪਾਣੀ ਡੁੱਲਿਆ ਹੋਣਾ" ਮੈਂ ਵੀ ਝੂਠ ਬੋਲ ਦਿੱਤਾ.
ਮੇਰੇ ਘੱਸੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਤੇਜ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ. ਹਰਲੀਨ ਦਾ ਦਰਦ ਬਹੁਤ ਘਟ ਗਿਆ ਸੀ.
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ "
"ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਹੋ ਰਿਹਾ. .............ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕਰੋ ................ਹਏ"
ਹਰਲੀਨ ਵੀ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹਨੇ ਮੇਰੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੁਆਲੇ ਕੈਂਚੀ ਮਾਰ ਲਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਯੀ. 10 ਮਿੰਟ ਮੈਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ. ਉਹ ਵੀ ਚਿੱਤੜ ਚੱਕ ਕੇ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਜਵਾਬ ਦੇ ਗਿਆ.
ਕਈਂ ਘੱਸਿਆਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੀਆਂ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੀਆਂ. ਮਾਲ ਏਨਾ ਗਰਮ ਸੀ ਕਿ ਓਹਦੇ ਢਿਡ੍ਹ ਚ ਓਹਨੂੰ ਸਾਫ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਹਿਲੀ ਪਿਚਕਾਰੀ ਵੱਜਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਓਹਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਸਰੀਰ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਏਨਾ ਪਾਣੀ ਛਡਿਆ ਸੀ. ਪੂਰਾ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੋਨੇ ਠੰਡੇ ਪੈ ਗਏ. ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਨੀਆਂ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਨਿਕਲੀਆਂ ਤੇ ਲੰਨ ਢਿੱਲਾ ਹੋ ਗਿਆ. ਓਧਰ ਹਰਲੀਨ ਦੇ ਸਾਹ ਅਜੇ ਵੀ ਤੇਜ ਸਨ. ਮੈਂ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਲਾਸ ਫੜਾਯਾ. ਓਹਨੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ ਲਯੀਆਂ .
ਉਹ ਉੱਠ ਕੇ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਹ ਬੈਡ ਤੇ ਡੁੱਲਿਆ ਖੂਨ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਈ.
"ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਖੂਨ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਿਆ"
"ਜੇ ਸੱਚ ਦਸ ਦਿੰਦਾ ਫੇਰ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਕਰਨ ਦੇਣਾ ਸੀ ?"
"ਹਏ ਇਹ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਚਾਦਰ ਲਾਲ ਹੋ ਗਈ"
"ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ. ਮੈਂ ਆਪੇ ਸੰਭਾਲ ਲੂੰ. "
ਹਰਲੀਨ ਆਵਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਪੂਰੀ ਖੂਨ ਨਾਲ ਲਿਬੜੀ ਹੋਈ ਸੀ.
"ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਹੀ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤਾ. ਦੇਖਲੋ ਮੇਰਾ ਕੀ ਹਾਲ ਕੀਤਾ. ਨਾਲੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕਰਿਓ. ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਇਕ ਨਾ ਮੰਨੀ "
"ਮੇਰੀ ਖੰਡ ਮਿਸ਼ਰੀ ਹਜੇ ਤਾਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹੀ ਕੀਤਾ ਸੀ. ਆਵਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਹੁਣ ਨੂੰ ਤੂੰ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ."
"ਸਚੀ ਯਰ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਹੋਇਆ. ਪਤਾ ਨੀ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਝੱਲ ਗਈ"
ਹਰਲੀਨ ਨੰਗੀ ਹੀ ਉੱਠ ਕੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵੱਲ ਜਾਨ ਲੱਗੀ. ਪਰ ਓਹਦੇ ਤੋਂ ਤੁਰਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਡਿਗਦੀ ਢਹਿੰਦੀ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚ ਵੜ ਗਈ. ਮੈਂ ਖੂਨ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਸਰਾਹਨਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਲਾਹ ਕੇ ਬੈਡ ਥੱਲੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ. ਨਵੀ ਚਾਦਰ ਵਿਛਾ ਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਓਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚ ਵੜ ਗਿਆ.
ਉਹ ਪੇਸ਼ਾਬ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਪੇਸ਼ਾਬ ਕਰਨ ਵੇਲੇ ਵੀ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਦਰਦ ਭਰੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ. ਖੂਨ ਨਾਲ ਲਿਬੜਿਆ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਸਮਾਈਲ ਸੀ. ਫੇਰ ਉਹ ਫੁੱਦੀ ਧੋਣ ਲਗ ਗਈ.
"ਬਾਹਰ ਜਾਓ ਤੁਸੀਂ. ਮੈਂ ਆਉਣੀ ਆਂ "
"ਹਜੇ ਵੀ ਸ਼ਰਮ ਆਉਂਦੀ ਆ ਮੇਰੇ ਤੋਂ "
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਗੁੱਸੇ ਆਂ ਥੋਡੇ ਨਾਲ. ਏਨੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਵਾ ਕੇ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨੀ ਕੱਢਿਆ"
"ਬਾਅਦ ਚ ਸਵਾਦ ਆਇਆ ਕੇ ਨਹੀਂ?"
"ਹੂੰ ਬਾਅਦ ਚ ਤਾਂ ਠੀਕ ਲਗਿਆ"
"ਇਹਨੂੰ ਤਾਂ ਸਾਫ ਕਰਦੇ " ਮੈਂ ਲੰਨ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਕਿਹਾ.
ਓਹਨੇ ਲੰਨ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਸਾਬਣ ਲਾਉਣ ਲੱਗੀ.
"ਥੋਡਾ ਵੱਡਾ ਹੀ ਬਹੁਤ ਆ. ਏਡਾ ਤਾਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਚ ਕਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ"
"ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਵੀ ਵੱਡੇ ਨਾਲ ਹੀ ਆਉਂਦਾ . ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਪਰਮਿੰਦਰ ਪੇਕੇ ਆ ਓਨੇ ਦਿਨ ਆਪਾਂ ਆਹੀ ਕੁਝ ਕਰਨਾ"
"ਪਰ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਦੇਣੀ ਥੋਨੂੰ"
"ਮੈਂ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਲੈ ਲੈਣੀ ਆ"
"ਹੁਣ ਬਾਹਰ ਚਲੋ. ਹੋ ਗਿਆ ਸਾਫ"
ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੱਕ ਲਈ ਤੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ. ਓਹਨੂੰ ਮੈਂ ਨਵੀ ਚਾਦਰ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ .
ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਅਸੀਂ ਸੌਂ ਗਏ. ਸਵੇਰੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਉੱਠੀ ਤਾਂ ਓਹਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਭਾਰ ਨਹੀਂ ਝੱਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ. ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਅਜੇ ਵੀ ਕਾਫੀ ਦਰਦ ਸੀ. ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਹ ਖੁਸ਼ ਸੀ.
"ਜੇ ਮੰਮੀ ਕੁਝ ਪੁੱਛੇ ਤਾਂ ਕਹਿ ਦੀਂ ਢਿਡ੍ਹ ਦੁਖੀ ਜਾਂਦਾ"
"ਠੀਕ ਆ"
ਮੈਂ ਹਰਲੀਨ ਵਾਸਤੇ ਚਾਹ ਕੀਤੀ . ਫੇਰ ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਚਾਹ ਦੇਣ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਓਧਰ ਮੰਮੀ ਵੀ ਮੇਰੇ ਉੱਠਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹੀ ਕਰਦੀ ਸੀ. ਪਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਪਾਉਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਵਾੜੇ ਵਿਚ ਲੈ ਗਿਆ. ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਧੁੰਦ ਹੀ ਧੁੰਦ ਸੀ. ਜਾਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਮੰਮੀ ਮੇਰਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਲਗ ਗਈ. ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਥੇ ਹੀ ਓਹਨੂੰ ਖੁਰਲੀ ਨਾਲ ਕੋਡੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਪਿੱਛੋਂ ਫਸਾ ਦਿੱਤਾ.
"ਰਾਤ ਫਿਰ ਕੀ ਕੀਤਾ ?"
ਉਹ ਵੀ ਪੂਰੇ ਚਸਕੇ ਲੈਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਸੀ.
"ਕਰਨਾ ਕੀ ਸੀ. ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਕੰਡਾ ਹਰਲੀਨ ਦਾ"
"ਜ਼ਿਆਦਾ 3-5 ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਓਹਨੇ?"
"ਮੈਂ ਹਿੱਲਣ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ. ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਫੁੱਦਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ "
ਏਨਾ ਸੁਨ ਕੇ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਜੋਸ਼ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਚਿੱਤੜ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਏਨੀ ਠੰਡ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਖੁੱਲੇ ਅਸਮਾਨ ਥੱਲੇ ਖੜੇ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਚੰਗਿਆੜੇ ਛੱਡ ਰਹੇ ਸੀ.
"ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਕਰ ਪੁੱਤ"
ਮੈਂ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ .
ਲਗਭਗ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਹੋਇਆ ਤੇ ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜ ਕੇ ਘਰ ਆ ਗਏ.
4-5 ਦਿਨ ਇਹ ਸਭ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ. ਪੜ੍ਹਨ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਉਹ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਹੀ ਸੌਂਦੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਰੋਜ ਹਰਲੀਨ ਦੀ 2-3 ਵਾਰੀ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਜਦੋਂ ਕਿਤੇ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਦੀ ਅੱਗ ਵੀ ਠਾਰ ਦਿੰਦਾ.

ਫੇਰ ਹਰਲੀਨ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਚਲੀ ਗਈ. ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਕਬੱਡੀ ਖੇਡਣ ਦਾ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਗਿਆ. 2 ਦਿਨ ਅਸੀਂ ਰੱਜ ਕੇ ਨਜਾਰੇ ਲਏ. ਓਧਰ ਪਰਮਿੰਦਰ ਦੀਆਂ ਛੁਟੀਆਂ ਵੀ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ. ਮੈਂ ਸੋਹਰੇ ਜਾ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਤੇ ਦਿਲਰਾਜ ਨੂੰ ਲੈ ਆਇਆ.

 

[gurdaspuria]

ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਨੀ ਹੀ ਲਿਖਾਂਗਾ ਤੇ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਪਰਮ ਲਿਖਾਂਗਾ..

ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਦਸਿਆ ਕਿ ਓਹਨੇ ਬਾਬਾਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈ ਲਿਆ. ਦਰਅਸਲ ਗੱਲ ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੀ ਕਿ ਮਨੀ ਦੀ ਸਾਲੇਹਾਰ (ਪਰਮਿੰਦਰ ਦੀ ਭਰਜਾਈ) ਦੇ ਪੇਕੇ ਪਿੰਡ ਇਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਕਰਾਮਾਤ ਵਾਲੇ ਬਾਬੇ ਦਾ ਡੇਰਾ ਸੀ. ਬਾਬਾਜੀ ਕਾਫੀ ਬੁਜ਼ੁਰਗ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ. ਲੋਕ ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵੀ ਦੁੱਖ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦਾ ਦੁੱਖ ਪੱਕੇ ਤੌਰ ਤੇ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ. ਜੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਔਲਾਦ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 100% ਔਲਾਦ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੀ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤਕ ਬਹੁਤ ਚੜ੍ਹਾਈ ਸੀ. ਬਾਬਾਜੀ ਬੁਜ਼ੁਰਗ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ. ਬਾਬਾ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈਣ ਲਈ ਕੁਝ ਅਸੂਲ ਵੀ ਮੰਨਣੇ ਪੈਂਦੇ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਰ ਵਕਤ ਗੁੱਟ ਤੇ ਖਮਣੀ ਬੰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ. ਜੋ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਲੈਂਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਆਮ ਕੱਛੇ ਦੀ ਥਾਂ ਨਾਲੇ ਵਾਲਾ ਕੱਛਾ ਪਾਉਂਦਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਜੋ ਕੇ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੇ ਡੇਰੇ ਤੇ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਜਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਆਮ ਕੱਛੀਆਂ ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਮਨਾਹੀ ਸੀ . ਉਹ ਵੀ ਨਾਲੇ ਵਾਲੇ ਕੱਛੇ ਹੀ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਸੀ. ਨਾਮ ਲੈਣ ਵਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਕੋਈ ਵਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕੱਟ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਬੰਦੇ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਘੱਟ ਹੀ ਲੈਂਦੇ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਨਾਮ ਲੈਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੇ ਵਾਲ ਰੱਖਣੇ ਪੈਂਦੇ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦੇ ਡੇਰੇ ਤੇ ਲਗਭਗ ਸਾਰੀਆਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਹੀ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ.

ਮਨੀ ਦਾ ਸੋਹਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਵੀ ਬਾਬਾ ਜੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮੰਨਦਾ ਸੀ. ਓਹਦੇ ਸਾਲੇ ਨੇ ਤੇ ਸਾਲੇਹਾਰ ਨੇ ਵੀ ਬਾਬਾ ਜੀ ਦਾ ਨਾਮ ਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਵੀ ਬਾਬਾਜੀ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਧਾ ਸੀ ਪਰ ਨਾਮ ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲਿਆ ਸੀ. ਇਹ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭਰਜਾਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਬਾਜੀ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਤਾਰੀਫਾਂ ਕਰਦੀ ਸੀ . ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੀ ਪਰਮਿੰਦਰ ਵਾਂਗੂ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰੀਫ ਜਨਾਨੀ ਸੀ.

ਹੁਣ ਪਰਮਿੰਦਰ ਵੀ ਬਾਕੀ ਜਨਾਨੀਆਂ ਵਾਂਗ ਨਾਲੇ ਵਾਲਾ ਕੱਛਾ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ. ਮਨੀ ਨੂੰ ਇਹ ਕੱਛਾ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਕੱਛੇ ਵਿਚ ਜਨਾਨੀਆਂ ਦੇ ਪੱਟ ਹੋਰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੋਹਣੇ ਲਗਦੇ ਆ . ਉਹ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸਕੂਲ ਛੱਡ ਕੇ ਆਉਂਦਾ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਤੇ ਦਿਲਰਾਜ ਜਦੋਂ ਸਕੂਲ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਮਨੀ ਤੇ ਪੰਮੀ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਚਾਅ ਪੂਰੇ ਕਰ ਲੈਂਦੇ. ਰੋਜ ਰੋਜ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਛੱਡ ਕੇ ਆਉਣਾ ਤੇ ਫੇਰ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਾ ਮਨੀ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਲਗਦਾ ਸੀ.
2 ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ "ਯਾਰ ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਕਾਰ ਲੈ ਜਾਇਆ ਕਰ. ਮੈਂ ਘਰ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਨਾ ਹੁੰਦਾ"
ਪਰਮਿੰਦਰ ਵੀ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਗਈ.
ਪਰਮਿੰਦਰ: ਠੀਕ ਆ ਜੀ. ਜਿਵੇ ਥੋੜੀ ਮਰਜੀ.
ਓਹਨਾ ਕੋਲ ਇਕ ਪੁਰਾਣੀ ਆਲਟੋ ਕਾਰ ਸੀ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਚਲਾ ਲੈਂਦੀ ਸੀ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਵੀ ਕਾਰ ਤੇ ਜਾਣ ਕਰਕੇ ਖੁਸ਼ ਸੀ. ਮਨੀ ਦਾ ਕੰਮ ਵੀ ਸੌਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਓਹਨੂੰ ਕੋਈ ਫਿਕਰ ਨਹੀਂ ਸੀ.

ਓਧਰ ਕਸਰਤ ਹੋਣ ਕਰਕੇ 2 ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿਚ ਪੰਮੀ ਦਾ ਭਾਰ ਵੀ ਕਾਫੀ ਘੱਟ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਢਿਡ੍ਹ ਦਾ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਫਰਕ ਸੀ. ਭਾਰ ਘਟਣ ਕਰਕੇ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਸਰੀਰ ਹੌਲਾ ਲੱਗਣ ਲਗ ਗਿਆ ਸੀ. ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਹ ਅੱਧਾ ਘੰਟਾ ਲੰਨ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰ ਲੈਂਦੀ ਸੀ. ਮਨੀ ਤੇ ਪਰਮਿੰਦਰ ਦਾ ਵੀ ਸਭ ਕੁਝ ਵਧੀਆ ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਸ ਨੇ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਵਾਲ ਕੱਟਣੇ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਸਨ ਪਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਫੁੱਦੀ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਲੜਾਈ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਓਹਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਅੱਗੇ ਝੁਕਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ. ਰੋਜ ਰੋਜ ਲੜਨ ਕਰਕੇ ਦੋਨਾਂ ਵਿਚ ਕਾਫੀ ਫਰਕ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਵੀ ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ. ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਹਫਤੇ ਵਿਚ ਮਸਾਂ 1-2 ਵਾਰੀ ਕਰਦੇ ਸੀ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਵੀ ਕਾਫੀ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ. ਹੁਣ ਉਹ ਨਾ ਤਾ ਮਨੀ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦਿੰਦੀ ਤੇ ਨਾ ਦਿਲਰਾਜ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ. ਬਸ ਫੋਨ ਤੇ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ . ਮਨੀ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆਉਂਦਾ ਪਰ ਉਹ ਚੁੱਪ ਵੱਟ ਜਾਂਦਾ.

ਇਸ ਤਰਾਂ ਲੜਾਈ ਝਗੜੇ ਕਰਦੇ 3 ਮਹੀਨੇ ਲੰਘ ਗਏ. ਜੂਨ ਮਹੀਨਾ ਆ ਗਿਆ . ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚ ਗਰਮੀ ਦੀਆਂ ਛੁਟੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ. ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ 15-20 ਦਿਨ ਲਈ ਜਾਣਾ ਸੀ. ਮਨੀ ਓਹਨੂੰ ਤੇ ਦਿਲਰਾਜ ਨੂੰ ਛੱਡ ਆਇਆ. ਓਧਰ ਸੁੱਖੀ ਵੀ ਪੇਕੇ ਘਰ ਆਉਣ ਲਈ ਕਾਹਲੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਦੀ ਕੁੜੀ ਮਨਰੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਛੁੱਟੀਆਂ ਮਿਲ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ. ਪੰਮੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਝਿੜਕ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਸੁੱਖੀ ਤੇ ਗਲਤ ਅੱਖ ਨਹੀਂ ਰੱਖਣੀ. ਪਰ ਓਹਦਾ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦਿਮਾਗ ਕਿਥੇ ਟਿਕਣ ਵਾਲਾ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਤਾਂ ਉਡੀਕ ਸੀ ਕਿ ਕਦੋਂ ਸੁੱਖੀ ਦੀਦੀ ਨੂੰ ਕੋਡੀ ਕਰੇ.

2 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕਰ ਕੇ ਆਉਣ ਲਈ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਹ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਓਹਨੂੰ ਲੈਣ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਵਾਪਿਸ ਆਉਂਦੇ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਆਥਣ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ.
" ਆ ਗਿਆ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ" ਗੇਟ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਭੱਜੀ ਆਉਂਦੀ ਮਨਰੀਤ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋ ਉਹਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੱਕਦੀ ਪੰਮੀ ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਬੋਲੀ. ਪੰਮੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਦੋਹਤੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲ਼ਾਂ ਤੇ ਮਿੱਠੀਆਂ ਦੀ ਬਰਸਾਤ ਕਰ ਦਿੱਤੀ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਓਹਦੀ ਨਿਗਾਹ ਸੁੱਖੀ ਤੇ ਪਈ.
"ਆ ਗਈ ਮੇਰੀ ਯਾਦ, ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਨੀ ਆਉਂਦੀ ਏਨੇ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਪੇਕੇ ਪਿੰਡ ਪੈਰ ਪਾਇਆ"
"ਕੀ ਕਰਾਂ ਮੰਮੀ, ਜੇ ਰੀਤ ਨੂੰ ਸਕੂਲੋਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਫੇਰ ਹੀ ਆਉਂਦੀ" ਸੁੱਖੀ ਪੰਮੀ ਦੇ ਗਲ ਨਾਲ ਲਗ ਕੇ ਮਿਲਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਆ ਜਾਇਆ ਕਰੋ ਪੁੱਤ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ "ਅੱਖਾਂ ਤਰਸ ਜਾਂਦੀਆਂ ਥੋਨੂੰ ਦੇਖਣ ਨੂੰ"
"ਮੇਰਾ ਕੇਹੜਾ ਜੀ ਨੀ ਕਰਦਾ ਮੰਮੀ."
"ਚਲ ਪੁੱਤ, ਹੁਣ ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਧੋ ਲਓ, ਮੈਂ ਚਾਹ ਬਣਾਉਣੀ ਆਂ." ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਪੰਮੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ.
ਆਪਣੀ ਧੀ ਤੇ ਦੋਹਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ ਗਿਆ ਸੀ.
"ਮੰਮੀ ਤੁਸੀਂ ਬੈਠਜੋ , ਚਾਹ ਨੂੰ ਕੇਹੜਾ ਅਸੀਂ ਕਿਤੋਂ ਦੂਰੋਂ ਆਏ ਆਂ" ਸੁੱਖੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਰੋਕਦੀ ਹੈ "ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਇਥੇ ਆਂ. ਓਨੇ ਦਿਨ ਤੁਸੀਂ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨੀ ਕਰਨਾ"
"ਦੀਦੀ ਥੋੜਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਰੂਮ ਵਿਚ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ. ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਆਉਣਾ" ਓਹਨਾ ਕੋਲ ਖੜਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਤੂੰ ਕਿੱਧਰ ਚਲਿਆ ਹੁਣ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ.
"ਦੀਦੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਆਵਾਂ. " ਬੁੱਲਟ ਦੀ ਚਾਬੀ ਚੱਕਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ .
"ਛੇਤੀ ਆ ਜਾਈਂ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ " ਕਿਤੇ ਘਰੇ ਵੀ ਟਿਕ ਜਾਇਆ ਕਰ"
"ਬਸ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਕੇ ਆਉਣਾ" ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਬੁੱਲਟ ਤੇ ਬਹਿੰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.

"ਮੰਮੀ , ਮਨੀ ਤਾਂ ਬੜੇ ਡੌਲੇ ਬਣਾਈ ਫਿਰਦਾ" ਅੱਜ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਬੜੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ tshirt ਵਿਚ ਮਨੀ ਦੇ ਡੌਲੇ ਦੇਖੇ ਸੀ.
"ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਏਨਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ. ਹੁਣ ਤਾਂ 3-4 ਮਹੀਨਾਂ ਤੋਂ ਜਿੰਮ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ" ਪੰਮੀ ਓਹਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਲੱਗੇ. " ਸੁੱਖੀ ਅਰਦਾਸਾਂ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ.
ਫੇਰ ਦੋਨੇ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗ ਗਈਆਂ.

ਅਸਲ ਵਿਚ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਭਰਾ ਘੱਟ, ਦੋਸਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਝਦੀ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਜੇ ਮਨੀ ਓਹਦਾ ਸਾਥ ਨਾ ਦਿੰਦਾ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਵਿਆਹ ਰਾਹੁਲ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਸੀ. ਰਾਹੁਲ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣ ਵਿਚ ਮਨੀ ਦਾ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਯੋਗਦਾਨ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਵੀ ਮਨੀ ਦਾ ਬਹੁਤ ਮੋਹ ਕਰਦੀ ਸੀ.

ਕਾਫੀ ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ. ਮਨੀ ਵੀ ਗੇੜਾ ਮਾਰ ਕੇ ਆ ਗਿਆ. ਪੰਮੀ ਰੋਟੀਆਂ ਪਕਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਕੋਲ ਬੈਠੀ ਸੀ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਫੋਨ ਵੱਜਿਆ. ਫੋਨ ਵੱਜਦੇ ਸਾਰ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਬਦਲ ਗਏ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਫੋਨ ਨਾ ਚੁੱਕਿਆ. ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਫੋਨ ਫੇਰ ਵੱਜਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਫੋਨ ਲੈ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ ਗਈ.
"ਇਕ ਤਾਂ ਇਹ ਸੰਗਦੀ ਬਹੁਤ ਆ. ਆਵਦੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਨਾਲ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਗਲ ਕਰ ਲਵੇ" ਪੰਮੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
ਮਨੀ ਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਹੋਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਜੇ ਰਾਹੁਲ ਦਾ ਫੋਨ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਗਲ ਕਰ ਲੈਣੀ ਸੀ. ਮਨੀ ਉਥੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜਨ ਲੱਗਾ. ਪੌੜੀਆਂ ਘਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਮਨੀ ਪੌੜੀਆਂ ਤੇ ਜਾ ਰਿਹਾ. ਪੰਮੀ ਰੋਟੀਆਂ ਪਕਾਉਂਦੀ ਰਹੀ.
ਪੌੜੀਆਂ ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਕੋਈ ਪੌੜੀਆਂ ਵਿਚ ਬੈਠ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਛੱਤ ਤੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਪੌੜੀਆਂ ਵਿਚ ਹੈਗਾ ਕੇ ਨਹੀਂ. ਉਹ ਕੰਨ ਲਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲ਼ਾਂ ਸੁਣਨ ਲੱਗਾ.

ਸੁਖੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ "ਅੱਜ ਮੈਂ ਪੇਕੇ ਆਈਂ ਆ ਯਰ. ਕੁਝ ਦਿਨ ਤੁਸੀਂ ਫੋਨ ਨਾ ਕਰਿਓ. ਜਦੋਂ ਗਲ ਕਰਨੀ ਹੋਈ ਮੈਂ ਆਪੇ ਫੋਨ ਕਰ ਲਊਂਗੀ"
ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਸੁੱਖੀ ਫੇਰ ਬੋਲੀ "ਜੀ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਗਣਾ. ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਗਲ ਆ. ਫੇਰ ਕਰ ਲਿਓ ਜਿਹੜਾ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ"
"ਅੱਛਾ ਜੀ, ਹਿੰਮਤ ਹੈਗੀ ਤਾਂ ਆ ਜਾਓ. ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਮਨ੍ਹਾ ਕਰਦੀ ਆਂ" ਏਨਾ ਆਖ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਹੱਸਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ.
ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਗੱਲ਼ਾਂ ਸੁਣ ਰਹੀਆਂ ਸੀ.
"ਦਸ ਤਾ ਦੇਣਾ ਸੀ ਪਰ ਓਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ ਫੋਨ ਨੀ ਚੱਕਿਆ."
"ਮੇਰੀ ਜਾਨ, ਕੁਝ ਦਿਨ ਸਬਰ ਕਰਲੋ. ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਥੋਡੇ ਬਿਨਾ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਆਂ. ਹਜੇ ਕੱਲ ਤਾਂ ਕੀਤਾ ਸੀ. " ਸੁੱਖੀ ਇਮੋਸ਼ਨਲ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਚਲੋ ਠੀਕ ਆ ਇਸ ਵਾਰੀ ਥੋਡੇ ਨਾਲ ਨਾਈਟ ਵੀ ਲਾ ਲਊਂ. ਇਹ ਵਾਅਦਾ ਰਿਹਾ ਥੋਡੇ ਨਾਲ "
"ਫੇਰ ਗਲ ਕਰਦੀ ਆਂ. ਹੁਣ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਆ. "
"ਬਾਏ ਮਿੱਠੇ, ਲਵ ਜੂ. muaaaaahhhhh "
ਗਲ ਖਤਮ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਮਨੀ ਥੱਲੇ ਆ ਗਿਆ. ਉਹ ਹੁਣ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਪੈ ਗਿਆ ਕਿ ਓਹਦੀ ਭੈਣ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ਼ਾਂ ਕਰਦੀ ਸੀ.

ਸਭ ਨੇ ਰੋਟੀ ਖਾਧੀ ਤੇ ਪੈਣ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ. ਸੁੱਖੀ ਤੇ ਮਨਰੀਤ ਪੰਮੀ ਨਾਲ ਹੀ ਪੈ ਗਏ. ਮਨੀ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਵਿਚ ਕੱਲਾ ਪਿਆ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਸੋਚਦੇ ਓਹਦਾ ਲੰਨ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਓਹਨੇ ਕੱਛਾ ਥੱਲੇ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ. ਗੱਲ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਪੰਮੀ ਤੇ ਮਨਰੀਤ ਸੌ ਚੁੱਕੇ ਸੀ ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਮਨ ਬੇਚੈਨ ਸੀ ਤੇ ਬੁੱਲ ਸੁੱਕ ਰਹੇ ਸੀ. ਉਹ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ . ਓਹਨੂੰ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਤਾਲਾਬ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ.
ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਡੱਬੀ ਵਿਚ 3-4 ਸਿਗਰਟ ਲੈ ਆਈ. ਕਦੇ ਕਦੇ ਪੀ ਲੈਂਦੀ ਸੀ. ਅੱਜ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਤਲਬ ਲੱਗੀ ਸੀ. ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਦੀ ਆਦਤ ਓਹਨੂੰ ਰਾਹੁਲ ਤੋਂ ਲੱਗੀ ਸੀ. ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਸਿਗਰਟ ਨੂੰ ਨਫਰਤ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਇਹ ਓਹਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਬਣ ਗਈ ਸੀ. ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਿਗਰਟ ਪੀਤੇ ਬਿਨਾ ਓਹਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ.

ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਪੰਮੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਉਹ ਬਿਨਾ ਸ਼ੋਰ ਕਿਤੇ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉੱਠੀ ਤੇ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਬੈਗ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤੇ ਬੈਗ ਵਿਚੋਂ ਸਿਗਰਟ ਤੇ ਲਾਈਟਰ ਕੱਢ ਕੇ ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ. ਓਹਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਸਿਗਰਟ ਕਿਥੇ ਪੀਵੇ. ਕੁਝ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ ਤੇ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ ਤੇ ਚੁਬਾਰੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ.

ਓਧਰ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਦਰਵਾਜਾ ਖੁਲਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ . ਓਹਨੇ ਲੰਨ ਕੱਛੇ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਤੇ ਲੋਅਰ ਪਾ ਕੇ ਦੂਜੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆਇਆ. ਬੈਡ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਨਹੀਂ ਸੀ . ਪੰਮੀ ਤੇ ਮਨਰੀਤ ਘੂਕ ਸੁੱਤੀਆਂ ਪਯੀਆਂ ਸੀ. ਪੌੜੀਆਂ ਚੜਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਸੁੱਖੀ ਹੀ ਚੁਬਾਰੇ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀ ਆ. ਉਹ ਵੀ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜਨ ਲੱਗਾ.

ਚੰਦ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਤੇ ਟਿਮ ਟਿਮ ਕਰਦੇ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀ ਲੋ ਵਿਚ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਓਹਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਸਿਗਰਟ ਫਸਾਈ ਤੇ ਲਾਈਟਰ ਨਾਲ ਬਾਲ ਲਈ. ਪਹਿਲਾ ਗ਼ਸ਼ ਭਰਦੀ ਨੂੰ ਰੂਹ ਤਕ ਸਕੂਨ ਮਿਲਿਆ. ਬੁੱਲ ਖੋਲ ਕੇ ਆਸਮਾਨ ਵੱਲ ਧੂਆਂ ਛੱਡ ਦੀ ਦਾ ਕੁਝ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਤਲਬ ਨਾਲ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ. ਇੰਝ ਲਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਸਿਗਰਟ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਗ਼ਸ਼ ਨੇ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਪਿਆਸੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਪਿਆ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ.
"ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਏਨੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਛੱਤ ਤੇ" ਮਨੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਪਈ ਤੇ ਓਹਦਾ ਦਿਲ ਕੰਬ ਗਿਆ. ਓਹਨੇ ਘਬਰਾ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਪੌੜੀਆਂ ਕੋਲ ਖੜਾ ਮਨੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਹੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸ਼ਾਇਦ ਮਨੀ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਆਸਮਾਨ ਵੱਲ ਧੂਆਂ ਛੱਡ ਰਹੀ ਓਹਦੀ ਭੈਣ ਸੁੱਖੀ ਹੀ ਆ.
"ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਇਥੇ ਆ ਗਈ" ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜੀ ਸਿਗਰਟ ਨੂੰ ਲਕਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ.
"ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਸਿਗਰਟ ?" ਗੌਰ ਨਾਲ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਬਲ ਰਹੀ ਸਿਗਰਟ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਬੋਲਿਆ.
"ਹਾਂ ਕਦੇ ਕਦੇ " ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਪਿੱਛੇ ਲੈ ਜਾ ਸਿਗਰਟ ਲਕਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ. ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਵੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ .
"ਫੇਰ ਲੁਕੋ ਕਿਓਂ ਰਹੇ ਆਂ" ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ. "ਓਥੇ ਬੈਠ ਕੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਪੀ ਲਓ"
"ਬਸ ਪੀ ਲਈ ਹੁਣ ਤਾਂ " ਮਨੀ ਤੋਂ ਅੱਖਾਂ ਚੁਰਾਓਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੋਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲੀ.
"ਦੀਦੀ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੀ ਕੀਤੀ ਸੀ. ਆਜੋ ਓਥੇ ਬੈਠਦੇ ਆਂ ਬੜੀ ਸੋਹਣੀ ਠੰਡੀ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਚਲਦੀ ਆ " ਛੱਤ ਦੇ ਇਕ ਖੂੰਜੇ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਤੂੰ ਵੀ ਪੀਣ ਲਗ ਪਿਆ?" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਖੂੰਜੇ ਚ ਨਿੱਕੇ ਜਿਹੇ ਮੰਜੇ ਦੀ ਬਾਹੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਨੀ ਪੀਂਦਾ" ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਨਾਂਹ ਕਰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠ ਜੋ"
"ਸਚੀ ਬੜੀ ਠੰਡੀ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਚਲਦੀ ਆ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਸਿਗਰਟ ਫਸਾ ਲਈ ਤੇ ਹਵਾ ਨਾਲ ਉਡ ਕੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਆਏ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਾ ਕਰ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਜੂੜਾ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ.
ਨਾ ਚੁਹੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਮਨੀ ਦੀ ਨਿਗਾ ਸੁੱਖੀ ਦੀ tshirt ਵਿਚ ਉਭਰੇ ਹੋਏ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਜਾ ਟਿਕੀ. ਜੂੜਾ ਕਰਦੀ ਦੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲੀ ਹਿੱਕ ਦੇਖ ਕੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਲੱਗਾ. ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਓਹਨੇ ਏਨੀ ਨੇੜਿਓਂ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਜਿਸਮ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਤੇ ਸੇਕ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਸਭ ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਹਲਚਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਸੁਣਾ ਕੋਈ ਗਲ ਬਾਤ , ਤੂੰ ਤਾਂ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਹੱਸ ਕੇ ਬੋਲੀ.
ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਨਾ ਦਸੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਸਿਗਰਟ...."
"ਆਹ ਵੀ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਵਾਲੀ ਗਲ ਆ. ਤੁਸੀਂ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ " ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"thanks ਯਾਰ, ਬੜੀ ਤਲਬ ਲੱਗੀ ਸੀ, ਰਿਹਾ ਨੀ ਗਿਆ ਤਾਹੀ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਉੱਤੇ ਆ ਗਈ" ਏਨਾ ਕਹਿ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਸਿਗਰਟ ਦਾ ਆਖਰੀ ਸਕੂਨ ਵਾਲਾ ਗ਼ਸ਼ ਭਰਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ "ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸਿਗਰਟ ਪੀਤੇ ਬਿਨਾ ਨੀਂਦ ਨੀ ਆਉਂਦੀ"
"ਕੋਈ ਗਲ ਨੀ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਪੀਓ. ਕੋਈ ਨੀ ਦੇਖਦਾ ਨਾ ਇਥੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਣਾ. "
ਡੱਬੀ ਵਿਚੋਂ mint ਦੀ ਗੋਲੀ ਕੱਢ ਜੀਭ ਤੇ ਰੱਖ ਚੂਸਦੀ ਹੋਈ ਡੱਬੀ ਮਨੀ ਅੱਗੇ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਡਰ ਹੀ ਗਈ ਸੀ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿ ਸੋਚੇਂਗਾ ਮੈਨੂੰ ਸਿਗਰਟ ਪੀਂਦੀ ਦੇਖ ਕੇ"
"ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਪੀਂਦਾ ਦੀਦੀ, ਤੁਸੀਂ ਪੀਓ" ਮਨੀ ਨੇ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਤੋਂ ਨਾ ਕਰ ਦਿੱਤੀ.
"ਓਏ ਪਾਗਲ, mint ਲਯੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਆਂ" ਮਨੀ ਦਾ ਮਾਸੂਮ ਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਇਹ ਤਾਂ ਲੈ ਸਕਦਾਂ"
"oh ਅੱਛਾ" ਮਨੀ ਨੇ ਝਿਪਦੇ ਹੋਏ ਨੇ mint ਕੱਢ ਲਈ ਤੇ ਬੋਲਿਆ "ਸਿਗਰਟ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਵੀ ਪੂਰੀ ਪਲੈਨਿੰਗ ਆ"
"ਏਦਾਂ ਹੀ ਆ " ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਦੇਖ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗਾ ਜਾਨੀ ਆਂ ਮੈਂ. ਕਿਤੇ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ"
ਮਨੀ ਦਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਲਵੇ ਕਿ ਓਦੋਂ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ਼ਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਰ ਓਹਦਾ ਹੋਂਸਲਾ ਨਾ ਪਿਆ . ਸੁੱਖੀ ਥੱਲੇ ਆ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪੈ ਗਈ.

ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਦੇ ਹੀ ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਵਾੜੇ ਵਿਚ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਕੋਡੀ ਕਰ ਕੇ ਰਾਤ ਦੀ ਚੜੀ ਗਰਮੀ ਕੱਢ ਲਈ. ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜ ਅਸੀਂ ਘਰ ਵੱਲ ਆਏ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਝਾੜੂ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਰਹਿਣ ਦੇ ਪੁੱਤ, ਮੈਂ ਆਪ ਕਰ ਲਊਂਗੀ " ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਟੋਕਦੀ ਹੋਈ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ.
"ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਇਥੇ ਆਂ. ਤੁਸੀਂ ਅਰਾਮ ਕਰੋ" ਪੰਮੀ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਮਨਰੀਤ ਵੀ ਸਿਆਣੀ ਹੋ ਗਈ. ਛੋਟੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਰੋਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ. " ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਮਨਰੀਤ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ.
"ਸਹੀ ਗਲ ਆ ਮੰਮੀ. ਹੁਣ ਤਾਂ ਵਿਚਾਰੀ ਚੁੰ ਵੀ ਨੀ ਕਰਦੀ" ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਚਲ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਤਾਏ ਕੇ ਘਰੇ ਜਾ ਆਵਾਂ. ਨਾਲੇ ਮਨਰੀਤ ਨੂੰ ਮਿਲਾ ਲਿਓਨੀ ਆਂ" ਪੰਮੀ ਮਨਰੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਓਹਨਾ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ.
ਮੇਰੇ ਤਾਏ ਹੋਰੀ ਸਭ ਮਨਰੀਤ ਦਾ ਬਹੁਤ ਮੋਹ ਕਰਦੇ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਮਨਰੀਤ ਇਥੇ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਓਹਨਾ ਦੇ ਘਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ. ਕਦੇ ਕਦੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਵੀ ਓਧਰ ਹੀ ਸੌ ਜਾਂਦੀ. ਮੇਰੀ ਤਾਈਂ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਮੋਹ ਕਰਦੀ ਸੀ.
"ਰੋਟੀ ਬਨਾਵਾ ?" ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕੇ ਚਾਹ ਪੀਣੀ ਆ?"
"ਚਾਹ ਹੀ ਬਣਾ ਲਓ" ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਰੋਟੀ ਤਾਂ ਖੇਤ ਗੇੜਾ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਖਾਉਗਾ"
"ਚਲ ਬੈਠ ਤੂੰ . ਮੈਂ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕੇ ਲਿਆਉਣੀ ਆਂ"

ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਘਰ ਵਿਚ ਇਕ ਅਲੱਗ ਹੀ ਰੌਣਕ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ. ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਭੈਣ ਹੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਸ਼ੂਕ ਦੀ ਨਿਗਾ ਨਾਲ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਆਹ ਲੈ ਚਾਹ ਪੀ" ਦੋ ਗਿਲਾਸ ਚਾਹ ਚੁੱਕੀ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਗਈ ਤੇ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਬੈਠ ਗਈ. .
ਅੱਜ ਉਹ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਅਲੱਗ ਹੀ ਰੂਪ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਲ ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਓਹਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ ਓਦੋਂ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਲੋਅਰ ਤੇ tshirt ਪਾ ਰੱਖੀ ਸੀ. ਸ਼ਾਇਦ ਗਰਮੀ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਕਰਕੇ....

ਉਹ ਬਹੁਤ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਰੰਗ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਓਹਦਾ ਸਾਂਵਲਾ ਹੀ ਸੀ. ਪਰ ਤਿੱਖੇ ਨੈਣ ਨਕਸ਼ ਤੇ ਕਸਿਆ ਪਿਆ ਸਰੀਰ ਓਹਨੂੰ ਪਰੀਆਂ ਦੀ ਕਤਾਰ ਵਿਚ ਖੜਾ ਕਰਦਾ ਸੀ. ਪੂਰਾ ਗੁੰਦਵਾਂ ਸਰੀਰ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਦਾ.

"ਤੂੰ ਵੀ ਸੋਚਦਾ ਹੋਣਾ ਮੈਂ ਰੋਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਿਗਰਟ?" ਮਨੀ ਨੂੰ ਖੂੰਜੇ ਚ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਦੇਖ ਥੋੜੀ ਝਿਝਕਦੀ ਕੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ" ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਉੱਠ ਬੈਠਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪ ਹੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਦੀਦੀ ਅੱਜ ਉੱਤੇ ਨੀ ਆਏ"
"ਮਨਰੀਤ ਦੇ ਸੌਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਆਉਣਾ ਸੀ. " ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਢੋਹ ਲਾ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠ ਗਈ.
"ਕੀ ਕੀਤਾ ਫੇਰ ਅੱਜ ਸਾਰਾ ਦਿਨ?" ਸੁੱਖੀ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਸਿਗਰਟ ਰੱਖਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਕੁਝ ਨੀ ਦੀਦੀ ਬਸ. ਖੇਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਦਾ" ਮਨੀ ਤਾਰਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਕਿਤੇ ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨੀ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ?" ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ.
"ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮਖੌਲ ਕਰਦੇ ਆਂ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਸ਼ਰਮਾ ਗਿਆ .
"ਵੈਸੇ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਇਥੇ ਬੈਠਾ ਕਦੋਂ ਦਾ ਉਡੀਕੀ ਜਾਨਾ?"
"ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਵਾਹਵਾ ਚਿਰ ਹੋ ਗਿਆ. ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਇਥੇ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ"
"ਅੱਛਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕੋਈ ਗਲ ਕਰਨੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ?" ਸੁੱਖੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਪੁੱਛਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ" ਓਹਨੂੰ ਸਮਝ ਨੀ ਆਈ ਕੀ ਜਵਾਬ ਦੇਵੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ. ਝਿਝਕਦਾ ਹੋਇਆ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ.
ਮਨੀ ਦੀ ਉਲਝਣ ਦੇਖ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਵੀ ਸਮਝ ਗਈ.
"ਦਸ ਦੇ ਜੇ ਕੋਈ ਗਲ ਕਰਨੀ ਆ ਤਾਂ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਗ਼ਸ਼ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ.
ਮਨੀ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ . ਓਹਦਾ ਜੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪੁੱਛ ਲਵੇ ਕੱਲ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ਼ਾਂ ਕਰਦੀ ਸੀ.
"ਦੀਦੀ ਕਲ ਆਥਣੇ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਸੀ?" ਮਨੀ ਨੇ ਹੋਂਸਲਾ ਜਿਹਾ ਕਰ ਕੇ ਪੁੱਛ ਹੀ ਲਿਆ.
ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਗਲ ਸੁਣ ਕੇ ਇਕ ਦੱਮ ਘਬਰਾ ਗਈ.
"ਮੈਂ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ਼ਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਸੀ. ਤੇਰਾ ਜੀਜਾ ਹੀ ਸੀ " ਸੁੱਖੀ ਡਰਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਜੇ ਜੀਜਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉੱਤੇ ਆ ਕੇ ਗਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਸੀ?" ਮਨੀ ਨੇ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ.
"ਤੇਰਾ ਜੀਜਾ ਹੀ ਸੀ . ਹੋਰ ਮੈਨੂੰ ਕੀਹਨੇ ਫੋਨ ਕਰਨਾ" ਸੁੱਖੀ ਸਫਾਈ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗੀ.
"ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਨਾਈਟ ਲਾਉਣ ਦੀਆਂ ਗੱਲ਼ਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ. ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨੀ ਦਸਦਾ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਸਚੀ ਗਲ ਦਸੋ" ਮਨੀ ਓਹਦਾ ਭਰੋਸਾ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਹੀ ਗਿਆ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਗਲ ਨਾ ਕਰੀਂ" ਸੁੱਖੀ ਲੰਬਾ ਹੌਕਾ ਭਰਦੀ ਬੋਲੀ. ਓਹਨੇ ਸਿਗਰਟ ਵੀ ਪਾਸੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ.
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਕੀਹਦੇ ਕੋਲ ਗਲ ਕਰਨੀ ਸੀ. ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਬਾਈ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਕਿਓਂ ਦਿੰਨੇ ਆਂ?" ਮਨੀ ਨੇ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਮੇਰਾ ਕੇਹੜਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ . ਪਰ ਜਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਰਾ ਦਿੰਦੀ ਆ " ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਦੁੱਖ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਮਨੀ ਨੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਪੁੱਛਣਾ ਸਹੀ ਨਾ ਸਮਝਿਆ . ਸੁੱਖੀ ਉਥੋਂ ਉੱਠ ਗਈ ਤੇ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਨ ਲੱਗੀ. ਮਨੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਐਵੇਂ ਓਹਨੇ ਆਹ ਗੱਲ ਛੇੜ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਮੂਡ ਨੂੰ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤਾ.
"ਦੀਦੀ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰਿਓ, ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਵਿਚ ਰਹੂ" ਮਨੀ ਓਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆ ਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ.
ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬਸ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲੀ ਗਈ.

ਸਵੇਰੇ ਮਨੀ ਨਹਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਮੂਹਰੇ ਖੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਝੋਟੇ ਵਰਗੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਬਸ ਕੱਲਾ underwear ਸੀ.
"ohh ਦੀਦੀ. ਤੁਸੀਂ....." ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਾਹ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਢਕਣ ਲਈ ਬੈਡ ਤੋਂ ਕਪੜਾ ਚੁੱਕਣ ਲੱਗਿਆ. ਓਹਦੀ ਆਦਤ ਹੀ ਸੀ ਰੋਜ ਉਹ ਕੱਲੇ underwear ਵਿਚ ਹੀ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਚੇਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਓਹਦੀ ਭੈਣ ਵੀ ਆਈ ਹੋਈ ਆ.
ਹੰਭਲੇ ਪਏ ਮਨੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਓਹਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਓਹਨੇ ਚਾਹ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਮੇਜ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਮਨੀ ਨੇ underwear ਉੱਤੋਂ ਤੌਲੀਆ ਬੰਨ੍ਹ ਲਿਆ ਸੀ. ਪਰ ਓਦੋਂ ਤਕ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਦੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟਾਂ ਦਾ ਜਾਇਜ਼ਾ ਲੈ ਲਿਆ ਸੀ. ਹੁਣ ਵੀ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਓਹਦੀ ਚੌੜੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸਖਤ ਡੌਲਿਆਂ ਵੱਲ ਸੀ. ਨਾ ਚੁਹੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਰ ਮਨੀ ਦੀ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਟਿਕਾ ਰੱਖੀ ਸੀ.
"ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮ ਆਉਣ ਲਗ ਗਈ. ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਕੱਲੀ ਨਿੱਕਰ ਵਿਚ ਹੀ ਭੱਜਿਆ ਫਿਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ." ਸੁੱਖੀ ਚੁੱਪ ਤੋੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਉਦੋਂ ਨਿੱਕਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਦੀਦੀ. ਹੁਣ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ" ਮਨੀ ਨੇ ਹੱਸ ਕੇ ਕਿਹਾ.
ਸੁੱਖੀ ਥੱਲੇ ਡਿੱਗੇ ਕੱਪੜੇ ਚੁੱਕਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਡੀਆਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ . ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸੁੱਖੀ ਝੁਕੀ ਤਾਂ tshirt ਦੇ ਵੱਡੇ ਗਲੇ ਵਿਚੋਂ ਮਨੀ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਪਈ. ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ੇਪ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਤਾਂ ਅੱਖ ਝਪਕਣਾ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਉਹ ਘੁੰਮ ਗਈ ਤੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਪਿੱਠ ਕਰ ਕੇ ਕਿੱਲੀ ਤੇ ਕਪੜੇ ਟੰਗਣ ਲੱਗੀ.
ਤੰਗ ਲੋਅਰ ਚ ਘੁੱਟੇ ਹੋਏ ਗੋਲ ਮਟੋਲ ਚਿਤੜ. ਪਿੱਠ ਉੱਤੋਂ ਉੱਤੇ ਨੂੰ ਚੱਕੀ ਹੋਈ tshirt . tshirt ਚ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰਦਾ ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਭਰਵਾਂ ਲੱਕ. ਓਹਦਾ ਉਤਲਾ ਸਾਹ ਉੱਤੇ ਤੇ ਥੱਲੇ ਦਾ ਥੱਲੇ. ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਰੰਗ ਤਾਂ ਸਾਂਵਲਾ ਪਰ ਸਰੀਰ ਏਨਾ ਚਿੱਟਾ ਕਿਵੇਂ ਆ. ਕਿੱਲੀ ਉੱਚੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹਨੇ ਅੱਡੀਆਂ ਚੱਕ ਲਈਆਂ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਓਹਦੀ tshirt ਉੱਤੇ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਗੋਰਾ ਲੱਕ ਨੰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ. ਪੀਲੀ ਕੱਛੀ ਦੀ waistband ਦੇਖ ਓਹਦੀ ਤਾਂ ਧੜਕਣ ਰੁਕ ਗਈ.
ਕਪੜੇ ਟੰਗ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਵੱਡਾ ਹੀ ਹੋਇਆਂ ਬਸ. ਅਕਲ ਨਹੀਂ ਆਈ. ਵਾਲ ਵੀ ਚੰਗ੍ਹੀ ਤਰਾਂ ਨੀ ਪੂੰਝੇ"
"ਬਸ ਦੀਦੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ...." ਮਨੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਅਜੇ ਵੀ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਵੱਲ ਹੀ ਸੀ.
ਪਤਾ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਲਗ ਗਿਆ ਸੀ ਮਨੀ ਮੇਰੀ ਹਿੱਕ ਨੂੰ ਘੂਰੀ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਉਹ ਅਣਜਾਣ ਬਣ ਖੜੀ ਰਹੀ. ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਵੀ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਖੁਮਾਰੀ ਦੌੜ ਰਹੀ ਸੀ.

ਮਨੀ ਖੇਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆਇਆ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਤੇ ਮਨਰੀਤ ਨੂੰ ਨਾ ਦੇਖ ਨਿਰਾਸ਼ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ.
"ਆ ਗਿਆ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਪੰਮੀ ਰਸੋਈ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਲਾ ਮੈਂ ਰੋਟੀ ਲਿਆਉਣੀ ਆਂ"
"ਦੀਦੀ ਕਿਥੇ ਆ?" ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਓਹਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਿਆ.
"ਉਹ ਤਾਂ ਤਾਏ ਕੇ ਘਰੇ ਗਏ ਆ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ.
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮਨੀ ਦੇ ਸਾਹ ਚ ਸਾਹ ਆਇਆ. ਓਹਨੂੰ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਿਤੇ ਸੁੱਖੀ ਵਾਪਿਸ ਤਾਂ ਨੀ ਚਲੀ ਗਈ. ਸੁੱਖੀ ਤਾਂ ਘਰ ਦੀ ਰੌਣਕ ਸੀ. ਮਨੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਸਵੇਰ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਵੀ ਚਲ ਰਹੀ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਮੇ ਕਿੰਨੇ ਵੱਡੇ ਤੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਆ. ਓਹਨੇ ਇਹ ਵੀ ਫੈਸਲਾ ਕਰ ਲਿਆ ਕਿ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਛੇੜਨੀ , ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਦੀਦੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋਣਾ ਪਊ. ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਵੀ ਘੁੰਮ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਹੁਲਾਰੇ ਖਾਂਦਾ ਗੋਰਾ ਲੱਕ . ਉਹ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਜਾਨ ਹੀ ਕੱਢ ਲੈਂਦਾ ਸੀ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਗੇਟ ਖੁਲਿਆ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਈ.

"ਕਿਥੇ ਗਏ ਸੀ ਦੀਦੀ" ਗੌਰ ਨਾਲ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਤਾਈ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਗਈ ਸੀ. " ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਮਨਰੀਤ ਓਥੇ ਹੀ ਰਹਿ ਗਈ?" ਮਨਰੀਤ ਨੂੰ ਨਾਲ ਨਾ ਦੇਖ ਕੇ ਮਨੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਉਹ ਓਥੇ ਹੀ ਖੇਡਣ ਲਗ ਗਈ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਪੰਮੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੋਲੀ "ਆ ਜਾ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲਾ"
"ਤੁਸੀਂ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਲਈ" ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਉੱਠਦੀ ਸੁੱਖੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਆ ਕੇ ਬਣਾ ਦੇਣੀ ਸੀ ਤੁਸੀਂ ਅਰਾਮ ਕਰ ਲੈਣਾ ਸੀ. "
"ਚਲ ਕੋਈ ਨੀ ਮੈਂ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ" ਸੁਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿਤੇ ਤਾਈ ਕੇ ਘਰੇ ਬਾਹਲਾ ਚਿਰ ਨਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ"
ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਮਨੀ ਫੇਰ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲਈ ਬੁੱਲਟ ਤੇ ਬੈਠਣ ਲੱਗਾ.
"ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਵੀ ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਚਲੀ ਜਾ. ਆਪਣਾ ਖੇਤ ਹੀ ਦੇਖ ਆਈਂ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਦੇਖ ਪੰਮੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦੇਣ ਲੱਗੀ.
"ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਆਪ ਜੀ ਕਰਦਾ ਖੇਤ ਜਾਣ ਨੂੰ" ਪੰਮੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਫੇਰ ਸੋਚਿਆ ਘਰ ਦਾ ਕੰਮ......"
"ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਤਾਂ ਹੁੰਦੇ ਰਹਿਣੇ ਤੂੰ ਮਨੀ ਨਾਲ ਜਾ ਕੇ ਖੇਤ ਦੇਖ ਆ" ਪੰਮੀ ਮਨਰੀਤ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਬੋਲੀ.
ਸੁੱਖੀ ਖੇਤ ਜਾਣ ਲਈ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਹਿੱਕ ਉੱਤੇ ਚੁੰਨੀ ਸੁਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਚਲੋ ਠੀਕ ਆ ਮੰਮੀ. ਮੈਂ ਆਈ ਫਿਰ...."
ਮਨੀ ਨੇ ਬੁੱਲਟ ਸਟਾਟ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਲੱਤ ਤੇ ਲੱਤ ਰੱਖ ਕੇ ਓਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਦੋਨੇ ਹੱਥ ਮਨੀ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲਏ. "ਬਸ ਹੌਲੀ ਚਲਾਈਂ. ਹੋਰ ਨਾ ਕਿਤੇ ਮੇਰੀ ਲੱਤ ਬਾਹ ਤੋੜ ਦੇਵੀ" ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
ਮਨੀ ਨੇ ਰੇਸ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਹ ਖੇਤ ਵਾਲੀ ਪਹੀ ਤੇ ਆ ਗਏ.
"ਦੀਦੀ ਰਾਹ ਕੱਚਾ ਹੀ ਆ. ਤੁਸੀਂ ਘੁੱਟ ਕੇ ਹੱਥ ਪਾ ਲਓ" ਮਨੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ.
ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਮਨੀ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਜਦੋਂ ਬ੍ਰੇਕ ਵੱਜਦੀ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਮੂੰਮੇ ਮਨੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਵੱਜਦੇ. ਮਨੀ ਵੀ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਬਰੇਕਾਂ ਮਾਰਦਾ ਸੀ.
"ਬਰੇਕਾਂ ਘੱਟ ਮਾਰੋ ਕਾਕਾ ਜੀ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਹੱਸਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ.
"ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ ਦੀਦੀ ਰਸਤਾ ਹੀ ਕੱਚਾ ਆ ਗਿਆ " ਮਨੀ ਨੇ ਬਹਾਨਾ ਮਾਰਦੇ ਕਿਹਾ.
ਪਤਾ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਕੱਚੇ ਰਸਤੇ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਮਨੀ ਬਰੇਕਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ . ਖੇਤ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਦੋਨੇ ਬੁੱਲਟ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਗਏ ਤੇ ਵੱਟੋ ਵੱਟ ਹੋ ਗਏ .
"ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੀਦੀ ਅੱਗੇ ਰਾਹ ਖਰਾਬ ਆ" ਵੱਟ ਤੇ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ" ਆਪਣੀ ਧੌਣ ਘੁਮਾ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਨਹੀਂ ਡਿੱਗਦੀ"
ਮਨੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਤੁਰਨ ਕਰਕੇ ਉੱਤੇ ਥੱਲੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸੀ.
"ਫੇਰ ਵੀ" ਮਨੀ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ.
"ਕੀ ਫੇਰ ਵੀ " ਆਪਣੀ ਗੁੱਤ ਫੜ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਸੁੱਟਦੀ ਸੁੱਖੀ ਚਹਿਕਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਖੇਤ ਆਈ ਹੋਵਾਂ"
"ਉਹ ਗੱਲ ਨੀ. ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਥੋੜਾ ਸੂਟ ਨਾ ਖਰਾਬ ਹੋ ਜਾਵੇ" ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕੋਈ ਨਾ ਤੂੰ ਨਵਾਂ ਲੈ ਦਵੀਂ". ਖੁਲ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਗੋਡਿਆਂ ਤੋਂ ਸਲਵਾਰ ਫੜ ਪਹੁਚੇ ਉਪਰ ਚੱਕ ਕੇ ਤੁਰਦੀ ਬੋਲੀ " ਕਿਓਂ ਲੈ ਦਵੇਂਗਾ ਨਾ"
"ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਵੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਮਸ਼ਕਰੀਆਂ ਸਮਝ ਰਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਤੋਰ ਦੇਖ ਕੇ ਹੌਕੇ ਭਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਪੋਚ ਪੋਚ ਕਦਮ ਪੁੱਟ ਕੇ ਤੁਰਦੀ ਇੰਜ ਲਗਦੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਮੋਰਨੀ ਵੱਟ ਤੇ ਪੈਲਾਂ ਪਾਉਂਦੀ ਹੋਵੇ. ਪਿੱਠ ਤੇ ਝੂਲਦੀ ਪਰਾਂਦੀ ਆਲੀ ਗੁੱਤ ਭਰਵੇਂ ਲੱਕ ਨਾਲ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰਦੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਓਹਦੀ ਗੋਲ ਮਟੋਲ ਬੁੰਡ ਦੀਆਂ ਚੁੰਮੀਆਂ ਲੈਂਦੀ ਹੋਵੇ.
ਸੂਟ ਵਿਚ ਲਹਿਰ ਰਹੇ ਲੱਕ ਦੀ ਲਚਕ ਤੇ ਉੱਤੇ ਥੱਲੇ ਹੁੰਦੇ ਭਰਵੇਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਮੜਕ. ਮਨੀ ਬਿਨਾ ਅੱਖ ਝੱਪਕੇ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉੱਤੋਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਚਲਦੀ ਠੰਡੀ ਹਵਾ.
"ਫ਼ਸਲ ਤਾਂ ਚੰਗੀ ਆ ਆਪਣੀ" ਖੇਤ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਇਸ ਵਾਰੀ ਲਗਦਾ ਜਿਆਦਾ ਹੀ ਮੇਹਨਤ ਕੀਤੀ ਆ"
"ਹਾਂ ਦੀਦੀ" ਹਵਾ ਚ ਉਡ ਗਲ ਵਿਚ ਅਟਕੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਓਹਦੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਜਾ ਟਿਕੀਆਂ. ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੂੰਮੇ ਕੁੜਤੇ ਵਿਚ ਘੁੱਟੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲੀ ਹਿੱਕ. ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਗੋਲਾਈ ਉੱਤੇ ਬਣੀ ਤਿੱਖੀ ਲਕੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਮਨੀ ਉਥੋਂ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਹਟਾ ਸਕਿਆ.
"ਕਮਾਦ ਵੀ ਚੰਗੀ ਹੋਈ ਆ" ਕਮਾਦ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹਵਾ ਨਾਲ ਉੱਡ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਆਈ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਲਾਟ ਨੂੰ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਲਪੇਟ ਕੰਨ ਚ ਫਸਾ ਲਹਿਰਾਂਦੇ ਗੰਨੇ ਦੇ ਉਚੇ ਉਚੇ ਬੂਟਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂ ਦੀਦੀ, ਲੁਧਿਆਣੇ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਬੀਜ ਲਿਆਂਦਾ ਸੀ" ਜਵਾਬ ਤਾਂ ਉਹ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸਵਾਲ ਦਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਅੱਖਾਂ ਓਹਦੀਆਂ ਮੁੰਮਿਆਂ ਉੱਤੇ ਹੀ ਟਿਕੀਆਂ ਹੋਯੀਆਂ ਸਨ.
"ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਨਾਲੋਂ ਤਾਂ ਫਸਲ ਵਧੀਆ ਇਸ ਵਾਰ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਜਦ ਇਹਸਾਸ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਓਹਦੀ ਬਿਨਾ ਚੁੰਨੀ ਦੀ ਹਿੱਕ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਗਲੇ ਵਿਚ ਅਟਕੀ ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਨੂੰ ਸਵਾਰ ਲਿਆ ਤੇ ਨਾਲਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਉਹ ਕਮਲ ਹੁਣਾ ਦਾ ਖੇਤ ਆ?"
"ਹਾਂ ਦੀਦੀ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਦੇ ਮਨੀ ਦਾ ਦਿਲ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਦ ਓਹਨੂੰ ਇਹਸਾਸ ਹੋਇਆ ਦੀਦੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਹਿੱਕ ਵੱਲ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਵੇਖ ਲਿਆ ਹੋਣਾ.
"ਲਗਦਾ ਕਮਲ ਆਈ ਹੋਈ ਆ" ਨਾਲਦੇ ਖੇਤ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
ਕਮਲ 35 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਭਰਵੇਂ ਸਰੀਰ ਵਾਲੀ ਜਨਾਨੀ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਸੋਹਰਾ ਸਰਪੰਚ ਸੀ ਤੇ ਘਰਵਾਲਾ ਟਰੱਕ ਡਰੈਵਰ ਸੀ .

"ਹਾਂ ਦੀਦੀ , ਕਮਲ ਭਾਬੀ ਪੱਠੇ ਵੱਢਣ ਰੋਜ ਆਉਂਦੀ ਆ" ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ .
"ਤੂੰ ਦੋ ਮਿੰਟ ਰੁਕ. ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਆਉਣੀ ਆਂ." ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਕਮਲ ਦੇ ਖੇਤ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲਈ ਮੁੜੀ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮਨੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਉਸ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ "ਦੀਦੀ ਘਰ ਚਲਦੇ ਆਂ"
"ਰੁਕ ਤਾਂ ਸਹੀ, ਏਨੇ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਕਮਲ ਮਿਲੀ ਆ. ਗੱਲ ਤਾਂ ਕਰ ਲਵਾਂ" ਆਪਣੇ ਅੱਗੇ ਆ ਖੜੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਦੋ ਮਿੰਟ ਰੁਕ"
"ਓਹਦੇ ਘਰੇ ਜਾ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਲਿਓ" ਉਹ ਕਮਲ ਦੇ ਖੇਤ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਘਰ ਕਿਉਂ ਜਾਣਾ. ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਆਈ. ਬਸ ਦੋ ਮਿੰਟ" ਸੁੱਖੀ ਕਮਲ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲੱਗੀ.
"ਦੀਦੀ ਗੱਲ ਸਮਝੋ, ਉਹ ਇਕੱਲੀ ਨੀ ਆਈ ਹੋਣੀ ਪੱਠੇ ਵੱਢਣ" ਮਨੀ ਸੰਗਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ "ਓਹਦਾ ਦਿਓਰ ਵੀ ਆਇਆ ਹੋਣਾ"
"ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ" ਸੁੱਖੀ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਬੋਲੀ.
"ਇਸ ਵੇਲੇ ਓਹਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਠੀਕ ਨਹੀਂ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿਵੇਂ ਉਹ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਰੋਕੇ.
"ਹੁਣ ਮਹੂਰਤ ਕਢਾ ਕੇ ਮਿਲੂ ਓਹਨੂੰ" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲੀ .
"ਦੀਦੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਓਰ ਨਾਲ " ਆਖਿਰਕਾਰ ਮਨੀ ਬੋਲ ਹੀ ਪਿਆ.
"ਦਿਓਰ ਨਾਲ ਕੀ?" ਸੁੱਖੀ ਥੋੜੀ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ. ਪਰ ਜਦੋਂ ਸਮਝ ਆਈ ਮਨੀ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਚੋਹਂਦਾ ਤਾਂ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਅੱਛਾ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਲਗਦਾ ਸੀ ਦਿਓਰ ਨਾਲ ਫਸੀ ਆ ਕਮਲ"
"ਤਾਹੀ ਤਾਂ ਕਹਿ ਰਿਹਾਂ ਇਥੋਂ ਚਲੋ" ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ.
"ਚਲ ਆ ਜਾ ਚਲਦੇ ਆਂ" ਧੌਣ ਘੁਮਾ ਓਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ "
"ਇਕ ਦੋ ਵਾਰੀ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ....." ਮਨੀ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ.
' oh ..' ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਕਮਲ ਦੇ ਖੇਤ ਵੱਲ ਦੇਖ ਸ਼ਰਾਰਤ ਵਿਚ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਚਲ ਆ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਫੜਦੇ ਆਂ"
"ਕੀ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ...." ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਹੱਸਦੀ ਦੇਖ ਮਨੀ ਵੀ ਹੱਸ ਪਿਆ "ਸਾਨੂੰ ਕੀ ..ਕਰੀ ਜਾਣ ਜੋ ਕਰਦੇ ਆ "
"ਫੇਰ ਵੀ ਸ਼ਰੇਆਮ ਖੇਤਾਂ ਚ " ਸੁੱਖੀ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਪਿੰਡਾਂ ਚ ਤਾਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਚਲਦਾ ਕੰਮ" ਮਨੀ ਸੰਗਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ.
"ਬੜਾ ਪਤਾ ਤੈਨੂੰ... ਕਿਤੇ ਤੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਨਈ....." ਕਮਾਦ ਦੀ ਫਸਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਸਾਡੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਕਮਾਦ ਵੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ...."
"ਕੀ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲ਼ਾਂ ਕਰਨ ਲਗ ਗਏ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਮਨੀ ਗੱਲ ਟਾਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਜੇ ਹੈਗੀ ਤਾਂ ਦਸ ਦੇ. ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਨੀ ਕਰਦੀ. " ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਓਹਦਾ ਮੂੰਹ ਦੇਖ ਸ਼ੱਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ .
ਮਨੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਕੀ ਬੋਲੇ.
"ਘਰ ਚਲੀਏ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਸੰਗਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਹਾਂ ਚਲ ਆਜਾ " ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਹੱਸਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ.
ਮਨੀ ਨੇ ਬੁਲਟ ਸਟਾਟ ਕੀਤਾ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਫੇਰ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਦੋਨੇ ਗੱਲ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਏ.

ਰਾਤ ਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਲਮਕਾ ਬੈਠਾ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਸੁੱਖੀ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਉੱਤੇ ਆ ਗਈ ਤੇ ਓਹਦੇ ਬਰਾਬਰ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਓਹਨੇ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੀ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ tshirt ਤੇ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ ਲੋਅਰ ਪਾ ਰੱਖੀ ਸੀ. ਅੱਜ ਤਾਂ ਉਹ ਬਾਹਲੀ ਖੁਸ਼ ਲਗਦੀ ਸੀ. ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਓਹਨੇ ਸਿਗਰਟ ਕੱਢੀ ਤੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਫਸਾ ਲਈ.
"ਇਕ ਗੱਲ ਦਸ . ਤੂੰ ਕਮਲ ਨੂੰ ਕਦੋ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਦਿਓਰ ਨਾਲ " ਸੁੱਖੀ ਅੱਜ ਚਸਕੇ ਲੈਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਸੀ.
"ਕਯੀ ਮਹੀਨੇ ਹੋਗੇ ਓਦੋਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ. ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ. " ਮਨੀ ਨੇ ਬਿਨਾ ਸੰਗ ਤੋਂ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਕਿਹਾ . ਉਹ ਵੀ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਮੂਡ ਸਮਝ ਚੁੱਕਾ ਸੀ.
"ਓਹਨੂੰ ਲੁੱਚੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਈ ਸ਼ਰੇਆਮ ਆਹ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਨੂੰ " ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਗਸ਼ ਮਾਰਦੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਉਹ ਤਾਂ ਰੋਜ ਹੀ ਕਰਦੇ ਆ " ਮਨੀ ਨੇ ਵੀ ਸਿੱਧਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ.
"ਕੰਜਰੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿਸੇ ਥਾਂ ਦੀ " ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
ਓਹਦਾ ਮੂਡ ਖੁਸ਼ ਦੇਖ ਕੇ ਮਨੀ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆਇਆ ਕਿਓਂ ਨਾ ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਓਹਦੇ ਯਾਰ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਜਾਵੇ.
"ਇਕ ਗੱਲ ਪੁੱਛਾਂ ਦੀਦੀ, ਗੁੱਸਾ ਨਾ ਕਰਯੋ" ਮਨੀ ਨੇ ਡਰਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ .
"ਪੁੱਛ ਲਾ ਮੈਂ ਕੀ ਗੁੱਸਾ ਕਰਨਾ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਖੁਲ ਕੇ ਕਿਹਾ .
"ਉਸ ਦਿਨ ਗੱਲ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਸੀ?" ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਮਨੀ ਸਹਿਮ ਗਿਆ ਕਿਤੇ ਸੁੱਖੀ ਅੱਜ ਫੇਰ ਨਾ ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋ ਜਾਵੇ. ਪਰ ਅੱਜ ਸੁੱਖੀ ਚਸਕੇ ਲੈਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਸੀ.
"ਫ੍ਰੈਂਡ ਆ" ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਕਾਤਲਾਨਾ ਮੁਸਕਾਨ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਫਰੈਂਡ ਮਤਲਬ?" ਮਨੀ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਮਤਲਬ boyfriend aa" ਸੁੱਖੀ ਹੱਸ ਪਈ.
"ਥੋਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ਪੈ ਗਈ boyfriend ਬਣਾਉਣ ਦੀ " ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ.
"ਬਥੇਰੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਆ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ. ਜਦੋਂ ਬੰਦੇ ਤੋਂ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਫੇਰ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਹਾਲ ਤਾਂ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ" ਸੁੱਖੀ ਗਸ਼ ਮਾਰਦੀ ਆਸਮਾਨ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ.
"ਹਾਂ ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ " ਮਨੀ ਓਹਦੀ ਹਾਮੀ ਭਰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਪਰ ਰਾਹੁਲ ਵਿਚ ਕੀ ਕਮੀ ਸੀ?"
"ਹੁਣ ਕੀ ਦੱਸਾਂ ਤੈਨੂੰ. ਕਦੇ ਫੇਰ ਸਹੀ" ਸੁੱਖੀ ਧੂਆਂ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਛੱਡਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਦੱਸੋ ਨਾ ਦੀਦੀ, ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀ ਲਕੋ ਆ " ਮਨੀ ਕਾਫੀ ਉਤਸੁਕ ਸੀ.
"ਕਦੇ ਫੇਰ ਦਸੂਗੀ ..... ਪੱਕਾ......" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ.
"ਚਲੋ ਜਿਵੇਂ ਥੋੜੀ ਮਰਜੀ " ਮਨੀ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਵੈਸੇ ਜੇ ਥੋਨੂੰ ਰਾਹੁਲ ਪਸੰਦ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਫੇਰ ਵਿਆਹ ਕਿਓਂ ਕਰਾਯਾ." ਮਨੀ ਦਾ ਸਵਾਲ ਵਾਜਿਬ ਸੀ.
"ਓਦੋਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਅਕਲ ਨਿਕਲ ਗਈ ਸੀ. ਤੈਨੂੰ ਤਾ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਪਿਆਰ ਚ ਇਨਸਾਨ ਦਾ ਦਿਮਾਗ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦਾ " ਸੁੱਖੀ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ. "ਕਾਸ਼ ਓਦੋਂ ਦਿਮਾਗ ਵਰਤ ਲੈਂਦੀ ਤਾਂ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਚੱਜ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹੀ ਹੁੰਦੀ"
"ਗੱਲ ਤਾਂ ਸਹੀ ਆ ਥੋਡੀ." ਮਨੀ ਤਾਰਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ “
"ਸਾਡਾ ਨਵਾਂ ਜੀਜਾ ਕੰਮ ਕੀ ਕਰਦਾ"
"ਥਾਣੇਦਾਰ ਆ ਤੇਰਾ ਨਵਾਂ ਜੀਜਾ " ਮਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ.

"ਇਕ ਗੱਲ ਦਸ ... ਤੂੰ ਨੀ ਪਰਮਿੰਦਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਫਰੈਂਡਸ਼ਿਪ ਕੀਤੀ" ਸੁਖੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਸਮਾਈਲ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਨੀ ..." ਮਨੀ ਨੇ ਖੁਲ ਕੇ ਦਸ ਦਿੱਤਾ.
"ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਵੇ ?" ਸੁਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਬਸ ਦੀਦੀ ਪੈਸੇ ਦੇ ਕੇ ਮੈਂ ਤੇ ਤੇ ਜੱਸੀ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਮੋਟਰ ਤੇ ਲੈ ਆਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ" ਅੱਜ ਮਨੀ ਖੁਲ ਕੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਸੀ.
"ਤੂੰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਬਦਮਾਸ਼ ਨਿਕਲਿਆ , ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਭੋਲਾ ਸਮਝਦੀ ਸੀ." ਲਗਭਗ ਖਤਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸਿਗਰਟ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਸੁੱਟਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ.
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਅੰਗੜਾਈ ਲਈ. ਅੰਗੜਾਈ ਲੈਂਦੀ ਸੁਖੀ ਦੀ tshirt ਦਾ ਜਦ ਉਪਰਲਾ ਬਟਨ ਕੜਕ ਕਰਕੇ ਖੁਲਿਆ ਤਾਂ ਨਾ ਚੋਹਂਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਮਨੀ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਆਈ ਦੋਨੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਤੇ ਜਾ ਟਿਕੀ. ਚੰਨ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿਚ tshirt ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲੀ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਗੋਲਾਈ ਹੋਰ ਵੀ ਚਮਕ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਬਿਨਾ ਅੱਖ ਪੱਟੇ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਪੁੱਛ ਹੀ ਲਿਆ.
"ਦੀਦੀ ਥੋਡਾ ਬਟਨ ਖੁਲ ਗਿਆ" ਸਕਪਕਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਹਿੱਕ ਤੋਂ ਨਜ਼ਰ ਪਰੇ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਹਕਲੌਂਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ohhh " ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬਟਨ ਬੰਦ ਕਰਦੀ ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ਬਟਨ ਖੁਲ ਗਿਆ. ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਹਿੱਕ ਵੱਲ...." ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਬਟਨ ਬੰਦ ਨਾ ਕੀਤਾ.
"ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ" ਅੱਖਾਂ ਚਰੌਂਦਾ ਡਰ ਕੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਵੇਖਦਾ ਮਨੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲ ਸਕਿਆ.
"ਕੋਈ ਨਾ ਵੇਖੀ ਜਾ ਮੈਨੂੰ ਕੀ..." ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਸਾਰੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇਖਦੇ ਆ. ਹੋਰ ਕੰਮ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਕੁੜੀ ਦੀ ਹਿੱਕ ਨੂੰ ਘੂਰਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ"
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ ਮੈਂ ਨਹੀਂ...." ਮੁਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਅੱਖਾਂ ਚੁਰਾਓੰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਰਹਿਣ ਦੇ ਕਈ ਵਾਰ ਦੇਖਿਆ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਟਿਕਾਈਂ ਘੂਰਦੇ ਨੂੰ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਮਾਸੂਮ ਜੇਹਾ ਬਣ ਘਬਰਾਉਂਦਾ ਵੇਖ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਉਹ ਤਾਂ ਥੋਡੇ ਗਲ ਚ ਪਾਇਆ ਹਾਰ ....." ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਗੱਲ ਬਦਲਦਾ ਬੋਲਿਆ ਮਨੀ.
"ਉਹ ਇਹ..." ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਲਟਕਦੇ ਮੰਗਲਸੂਤ੍ਰ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਇਹ ਹਾਰ ਨਹੀਂ ਮੰਗਲਸੂਤ੍ਰ ਆ"
"ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਦੀਦੀ" ਮੁੰਮਿਆਂ ਵਿਚਾਲੇ ਝੂਲਦੇ ਮੰਗਲਸੂਤ੍ਰ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕੀ ਮੰਗਲਸੂਤ੍ਰ ਕੇ ਕੁਝ ਹੋਰ..." ਟੇਢੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਦੀਦੀ ਬੜਾ ਮਜਾਕ ਕਰਦੇ ਆਂ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਕੀ ਬੋਲੇ.
"ਚਲ ਚਲਦੀ ਆਂ ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਮੰਮੀ ਨਾ ਉੱਠ ਗਈ ਹੋਵੇ" ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਬੈਠਜੋ ਨਾ ਦੀਦੀ ਹੁਣੇ ਤਾਂ ਆਏ ਸੀ ਤੁਸੀਂ" ਮਨੀ ਦਾ ਦਿਲ ਨੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਥੱਲੇ ਜਾਵੇ.
"ਕੀ ਗੱਲ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ" ਧੌਣ ਘੁਮਾ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਹਾਂ" ਅੰਗੜਾਈ ਲੈਂਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ....."
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਬਿਨਾ ਨੀਂਦ ਕਿਥੇ ਆਉਂਦੀ ਤੈਨੂੰ" ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸ ਪਈ.
"ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਨਾ ....." ਮਨੀ ਸਮਾਈਲ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਇਕ ਗੱਲ ਦਸ ..... ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨਾਲ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕੇ ਬਸ ਸੰਗਦਾ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ?" ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਮੋਢੇ ਨਾਲ ਮੋਢਾ ਮਾਰਦੀ ਪੁੱਛ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਬਸ ਮਿੱਠੀ ਲਈ ਸੀ ਦੀਦੀ. ਹੋਰ ਤਾਂ ਕੁਝ ਨੀ ਕੀਤਾ ਸੀ" ਮਨੀ ਪੁਰਾਣੇ ਵਕਤ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਸਮਾਈਲ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ ... ਕਿਥੇ ਲਈ ਸੀ ਮਿੱਠੀ " ਸੁੱਖੀ ਬੜੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਓਹਨੇ ਦੂਜੀ ਸਿਗਰਟ ਬਾਲ ਲਈ.
"ਕਾਰ ਚ ..." ਮਨੀ ਵੀ ਅੱਜ ਖੁੱਲਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਸੀ.
"ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਕੁਝ ਨੀ ਬੋਲੀ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸੇ " ਗੌਰ ਨਾਲ ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲੀ....." ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਨਾ ਮਿਲਾ ਸਕਿਆ ਤੇ ਸ਼ਰਮਾ ਗਿਆ. ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਚਾਅ ਚੜ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ.
"ਗੁੱਸੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ ...." ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਫੇਰ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਨਹੀਂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਠੀ ਰਹੀ" ਕੁਜ ਸੋਚਦਾ ਮਨੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁਟਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਆਪ ਈ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ "
"ਅੱਛਾ ਫੇਰ ?" ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਬੋਲੀ .
"ਫੇਰ ਕੀ ਬਸ ਮਿੱਠੀ ਕਰ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਏ " ਮਨੀ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ.
"ਹੋਰ ਕੁਝ ਨੀ ਕੀਤਾ ?" ਸੁੱਖੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਨ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਸੀ.
"ਹੋਰ ਕੁਝ ਨੀ ਬਸ ਬੁੱਲ ਹੀ ਚੁੱਮੇ "..... ਮਨੀ ਅੱਖਾਂ ਚਰੌਂਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਜਾ ਵੇ ਹਿੱਕ ਪਲੋਸ ਲੈਣੀ ਸੀ" ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਓਹਨੇ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੱਤੀ ਸੀ.
"ਕਾਰ ਚ ਕੋਈ ਸਾਨੂੰ ਦੇਖ ਲੈਂਦਾ ਫੇਰ....." ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਮੈਨੂੰ ਲਗਿਆ ਕਿਤੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾ......"
"ਜਾ ਵੇ.... ਨਵੀ ਨਵੀ ਜਵਾਨ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਹਿੱਕ ਤੇ ਯਾਰ ਦਾ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਲਗਿਆ ਹੱਥ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਚੇਤੇ ਰਹਿੰਦਾ" ਦੋਨੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮੰਜੇ ਦੀ ਵਾਹੀ ਫੜ ਇਕ ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਗਸ਼ ਭਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਫੇਰ ਤਾਂ...." ਕੁਝ ਸੋਚਦੇ ਹੋਏ ਮਨੀ ਨੇ ਆਖ਼ਰ ਪੁੱਛ ਹੀ ਲਿਆ "ਜੀਜੇ ਨੇ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਹੱਥ"
"ਆਹੋ" ਬੜੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਆਪਣੀਆਂ ਲਮਕਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਕਿਥੇ " ਉਤਸੁਕ ਜੇਹਾ ਹੋ ਮਨੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਓਹਨੇ ਤਾਂ ਬਥੇਰਾ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਸੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ " ਸੁੱਖੀ ਪੂਰੀ ਖੁਲ ਕੇ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲੱਗੀ.
"ਤੁਸੀਂ ਰੋਕਿਆ ਨੀ ?" ਚੋਰ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਗੋਲਾਈ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਮੇਰੇ ਰੋਕੇ ਤੇ ਕੇਹੜਾ ਓਹਨੇ ਰੁਕ ਜਾਣਾ ਸੀ. " ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੀਂ ਦੀਦੀ ਬੜੇ ਬੋਲਡ ਆਂ" ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਖੁਲ ਕੇ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਦੇਖ ਮਨੀ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ.
"ਸ਼ਹਿਰ ਜਾ ਕੇ ਹੋ ਗਈ" ਸਮਾਈਲ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਤਾਂ ਗੱਲ ਹੀ ਵੱਖਰੀ ਸੀ.
"ਇਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਪੁੱਛਾਂ ਦੀਦੀ" ਮਿੰਟ ਜਿਹੀ ਕਰਦਾ ਮਨੀ ਗਸ਼ ਭਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ.
"ਪੁੱਛ ਲੈ "
"ਗੁੱਸਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ?" ਮਨੀ ਉੱਤੋਂ ਉੱਤੋਂ drn ਦਾ ਨਾਟਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਪੁੱਛ ਪੁੱਛ ਬਾਹਲੇ ਸਵਾਦ ਨਾ ਲੈ" ਸਿਗਰਟ ਮੁਕਾ ਆਪਣੇ ਵਾਲਾਂ ਦਾ ਜੁਦਾ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਤੁਸੀਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜੀਜੇ ਨਾਲ.......?" ਮਨੀ ਨੇ ਪੁੱਛ ਹੀ ਲਿਆ.
ਸੁੱਖੀ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਜਾਣ ਲੱਗੀ. ਪੌੜੀਆਂ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਰੁਕ ਗਈ ਤੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਖੜਾ ਦੇਖ ਬੋਲੀ "ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਨੇ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਥੇਰੀ ਵਾਰ ਮੇਰਾ ਰਿਬਨ ਕੱਟਿਆ ਸੀ." ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਉਹ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸ ਪਈ ਤੇ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਭੱਜ ਗਈ.

ਭਾਵੇਂ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਨਾਲ ਇਹ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਉਹ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਲਈ ਸਿੱਧਾ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਕ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਬਹੁਤ ਆਉਂਦਾ ਸੀ. ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਮਨੀ ਡਰਦਾ ਵੀ ਸੀ. ਉੱਤੋਂ ਰਿਸ਼ਤਾ ਵੀ ਭੈਣ ਭਰਾ ਦਾ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਬੋਚ ਬੋਚ ਕਦਮ ਰੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ.

"ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਮਾਸੀ ਜੀ" ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਦੇਖ ਕਮਲ ਉਸ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਲਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਦੋਹਤੀ ਆਈ ਹੋਈ ਆ... ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਚਾਂ ਮਾਸੀ ਘਰੋਂ ਨੀ ਨਿਕਲੀ ਏਨੇ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ" ਮਨਰੀਤ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ.
"ਤੂੰ ਕੇਹੜਾ ਮੁੜ ਕੇ ਮੇਰਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਪੁੱਛਣ ਆਈ" ਕਮਲ ਨੂੰ ਮੇਹਣਾ ਮਾਰਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ "ਅੱਜ ਕਿਥੋਂ ਰਾਹ ਭੁੱਲ ਗਈ"
"ਆਉਣਾ ਤਾਂ ਸੀ ਮਾਸੀ ਪਰ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਨੀ ਮੁਕਦੇ" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਕਮਲ ਬੋਲੀ "ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਿਆ ਸੁੱਖੀ ਆਈ ਹੋਈ ਆ. ਸੋਚਿਆ ਓਹਨੂੰ ਮਿਲ ਜਾਵਾਂ. ਨਾਲੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਠੇਕੇ ਦੀ ਰਕਮ ਭੇਜੀ ਆ .. ਆਹ ਲਓ ਫੜੋ"
ਮਨੀ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਕੁਝ ਪੈਲੀ ਕਮਲ ਦਾ ਪਿਓ ਠੇਕੇ ਤੇ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਨਾ ਦੀ ਪੈਲੀ ਵੀ ਮਨੀ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਸੀ. .
"ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਸੋਹਰੇ ਦੀ ਸਮਝ ਨੀ ਆਉਂਦੀ" ਪੈਸੇ ਫੜ ਇਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖਦੀ ਪੰਮੀ ਕਮਲ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਜਮੀਨ ਤਾਂ ਠੇਕੇ ਤੇ ਲੈ ਲਈ ਫਸਲ ਤਾਂ ਚੱਜ ਨਾਲ ਬੀਜਦਾ ਨੀ "
"ਥੋਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਹੀ ਆ ਮਾਸੀ ਜੀ" ਮੂੰਹ ਬਣਾਉਂਦੀ ਕਮਲ ਓਹਦੀ ਹਾਂ ਵਿਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਜਦੋਂ ਦੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਸਰਪੰਚ ਬਣੇ ਆ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕੰਮ ਹੀ ਨੀ ਮੁਕਦੇ"
"ਅੱਗੇ ਕੇਹੜਾ ਚੱਜ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਜਾਣਦੀ ਆਂ ਉਸ ਵੇਹਲੜ ਨੂੰ"
"ਸਰਪੰਚ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਬਣਵਾਇਆ" ਪੰਮੀ ਨਾਲ ਬਹਿਸਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਕਹਿੰਦੇ ਪਿੰਡ ਚ ਸਰਬ ਸੰਮਤੀ ਨਾਲ ਬਾਪੂ ਜੀ ਨੂੰ ਸਰਪੰਚ ਕੀਹਨੇ ਬਣਾਉਣਾ ਸੀ"
"ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਪਿੰਡ ਦਾ ਕੋਈ ਭਲਾ ਕਰੂ ਪਰ ਇਹ...." ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ "ਸਰਪੰਚ ਕੀ ਬਣਿਆ ਇਹ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੰਤਰੀ ਹੀ ਸਮਝਣ ਲਗ ਗਿਆ. ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਸਹੀ ਫੇਰ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਪੁੱਛੂ. ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਦੀ ਗਲੀ ਪੱਕੀ ਕਰੂੰਗਾ "
"ਕੋਈ ਨਾ ਮਾਸੀ ਬਾਪੂ ਜੀ ਨੂੰ ਥੋਡਾ ਸਨੇਹਾ ਲਾ ਦਊਂਗੀ." ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਕਮਲ ਬੋਲੀ "ਕਹਿ ਦਊਂਗੀ ਮਾਸੀ ਚੇਤੇ ਕਰਦੀ ਸੀ."
"ਚੇਤੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ......" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ "ਕਹੀਂ ਮਾਸੀ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਪਿੰਡ ਦਾ ਕੁਝ ਸੁਧਾਰ ਕਰੇ ਜਦੋਂ ਦੇਖੋਂ ਤਹਿਸੀਲ ਤੁਰਿਆ ਰਹਿੰਦਾ."
"ਕੋਈ ਨਾ ਜਰੂਰ ਕਹਿ ਦਊਂਗੀ" ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ "ਸੁੱਖੀ ਕਿਥੇ ਆ"
"ਹੁਣੇ ਤਾਂ ਇਥੇ ਹੀ ਸੀ. ਵਿਚਾਰੀ ਸਵੇਰ ਦੀ ਸਫਾਈਆਂ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਆ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ "ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਹੋਣੀ ਆ. ਜਾ ਮਿਲ ਆ"
"ਹਏ ਨੀ ਤੂੰ ਕਦੋਂ ਆਈ" ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੱਲ ਲੱਗ ਚਹਿਕਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕਲ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤੂੰ ਆਈ ਹੋਈ ਆਂ"
"ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕਈ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਆਈ ਨੂੰ. ਤੂੰ ਦਸ ਕਿਥੇ ਰਹਿਨੀ ਆਂ" ਕਮਲ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਕੇ ਮਿਲ ਮੇਹਣਾ ਮਾਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਮਿਲਣ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਈ"
"ਕੀ ਦਸਾਂ ਵੇਹਲ ਈ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ" ਇਕ ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਲੈ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਬੈਡ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਕਮਲ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਇਹ ਤਾਂ ਟਰੱਕ ਲੈ ਕੇ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਆ ਤੇ ਸੋਹਰਾ ਸਾਹਿਬ ਸਰਪੰਚੀ ਚ ਬਿਜ਼ੀ. ਘਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੇ...."
"ਏਹੋ ਦੇਖਿਆ ਮੈਂ ਕਲ ਖੇਤਾਂ ਚ ਕਿਦਾਂ ਦਿਓਰ ਨੂੰ ਗਲਬੱਕੜੀ ਪਾ ਚੁੰਮੀਆਂ ਦਿੰਦੀ ਸੀ" ਗੌਰ ਨਾਲ ਕਮਲ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹੁਣ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਤੋਂ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਲੈਣੇ ਕੇਹੜਾ ਸੌਖੇ ਆ. ਥੋੜੀ ਬਹੁਤ ਚੂਰੀ ਤਾਂ ਖਵਾਉਣੀ ਈ ਪੈਂਦੀ ਆ. ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਕਿਥੇ ਗੱਲ ਸੁਣਦੇ ਆ. ਡੰਗਰਾਂ ਦਾ ....ਪੱਠਿਆਂ ਦਾ.... ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਕੱਲੀ ਨੂੰ ਈ......."
"ਲੁੱਚੀ" ਹੈਰਾਨ ਈ ਰਹਿ ਗਈ ਸੁੱਖੀ ਕਮਲ ਨੂੰ ਬਿਨਾ ਝਿਝਕ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦਿਓਰ ਬਾਰੇ ਦਸਦੀ ਸੁਨ.
"ਨੀ ਤੂੰ ਕਦੋਂ ਦੇਖਿਆ ਮੈਨੂੰ ਖੇਤ ਚ" ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਕਮਲ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਬਸ ਦੇਖ ਲਿਆ" ਅੱਖਾਂ ਫੇਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਮਨੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਦੀਦੀ ਚਲੋ ਖੇਤ ਦਿਖਾ ਦੇਵਾਂ. ਉਥੇ ਗਈ ਤਾਂ ਤੂੰ ਆਵਦੇ ਦਿਓਰ ਨਾਲ....."
"ਹਾਏ ਤੂੰ ਆਈ ਸੀ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲ... ਮੈਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਕਿਓਂ ਨੀ ਮਾਰੀ " ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਫੇਰ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅੱਖ ਮਾਰ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ.
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਨੀ ਸਾਹਮਣੇ ਐਨੀ ਕੱਚੀ ਹੋਈ" ਸੁੱਖੀ ਝੂਠੀ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਦਿਓਰ ਭਰਜਾਈ ਦਾ ਏਨਾ ਕ ਤਾਂ ਚਲਦਾ ਹੀ ਆ" ਕਮਲ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਚੂੰਢੀ ਭਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਕਿਤੇ ਤੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਨੀ ਆਵਦੇ ਦਿਓਰ ਨਾਲ......"
"ਤੇਰੇ ਵਾਂਗ ਲੁੱਚੀ ਨੀ ਮੈਂ...." ਆਪਣੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਚੁੰਨੀ ਠੀਕ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਕਮਲ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਆਹੋ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬੜੀ ਦੁੱਧ ਧੋਤੀ ਆ ਗਈ." ਕਮਲ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਆਪ ਤਾਂ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਹੀ ਲੱਤਾਂ ਚਕਾਉਂਦੀ ਰਹੀ ਆ"
"ਕਿਓਂ ਬਕਵਾਸ ਕਰਦੀ ਆਂ ਕੁੱਤੀਏ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਝਿੜਕਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਅੱਛਾ ਮੈਡਮ ਹੁਣ ਇਹ ਬਕਵਾਸ ਹੋ ਗਈ" ਕਮਲ ਮੂੰਹ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ ਤੂੰ ਕੀ ਕੀ ਕਾਂਡ ਕੀਤੇ ਆ"
"ਹਾਏ ਨੀ ਤੈਨੂੰ ਕੀਹਨੇ ਦਸ ਦਿੱਤਾ " ਸੁੱਖੀ ਇਕ ਦੱਮ ਹੈਰਾਨ ਸੀ.
"ਓਹਨੇ ਹੀ ਦਸਿਆ ਜੀਹਦੇ ਮੂਹਰੇ ਕੋਡੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ " ਕਮਲ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਦੇਵ ਨੇ ?" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਕਾਫੀ ਸਵਾਲ ਸੀ.
"ਆਹੋ ...." ਕਮਲ ਨੇ ਫੇਰ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਚੂੰਢੀ ਵੱਢੀ.
"ਓਹਨੇ ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦਸ ਦਿੱਤਾ " ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਰੰਗ ਉਤਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ.
"ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਪਤਾ " ਕਮਲ ਨੇ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ "ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਜਿਹੜਾ ਕੁਝ ਹੋਣਾ ਸੀ ਉਹ ਤਾਂ ਹੋ ਗਿਆ"
"ਹਾਏ ਫੇਰ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਪਿੰਡ ਚ ਬਹੁਤ ਬਦਨਾਮੀ ਹੋ ਗਈ" ਸੁੱਖੀ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਹੋਣਾ"
"ਏਨਾ ਚਿਰ ਹੋ ਗਿਆ ਉਸ ਗੱਲ ਨੂੰ. ਹੁਣ ਕੀਹਦੇ ਯਾਦ ਆ . ਐਵੇਂ ਨਾ ਝੋਰਾ ਕਰ. " ਕਮਲ ਓਹਨੂੰ ਹੋਂਸਲਾ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਨਾਲੇ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੀ ਕਰੀਦੀ ਹੁੰਦੀ. ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਦਿਓਰ ਬਾਰੇ ਵੀ ਪਤਾ . ਪਰ ਆਪਾਂ ਭੋਰਾ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੀ ਕਰਦੇ"
"ਫੇਰ ਤਾਂ ਮਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਹੋਊ?" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ .
"ਪਤਾ ਹੀ ਹੋਣਾ. ਪਰ ਜੇ ਪਤਾ ਵੀ ਹੋਊ ਫੇਰ ਵੀ ਕੀ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ" ਕਮਲ ਉਸਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨੂੰ ਸਮਝ ਰਹੀ ਸੀ "ਹਾਏ ਮਨੀ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਕਰਵਾ ਦੇ ਯਰ"
"ਲੁੱਚੀਏ ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਤੇ ਅੱਖ ਨਾ ਰੱਖੀਂ. " ਸੁੱਖੀ ਗੁੱਸੇ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਏ " ਹੌਕਾ ਲੈ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਚਿੜਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਕਮਲ ਬੋਲੀ "ਉਚਾ ਲੰਮਾ ਤਗੜਾ ਗੱਭਰੂ. ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖੀਂ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਆ ਗਿਆ ਗੰਨਾ ਚੁੱਪ ਜਾਣਾ ਮੈਂ "
"ਕੁੱਤੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ..... ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰਾ ਈ ਭਰਾ ਲੱਭਿਆ" ਮਨੀ ਬਾਰੇ ਕਮਲ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਏਦਾਂ ਸੁਨ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ jealousy ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ .
"ਤੂੰ ਤਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਰਹਿੰਦੀ ਹੁਣ ਪਿੰਡ ਚ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਭਾਬੀ ਨੇ ਓਹਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਹੀ ਆ" ਹਿੱਕ ਅੱਗੇ ਕੱਢ ਕਮਲ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਹੋਰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਤਾਂ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਰਗੜ ਦੇਣਾ...."
"ਨਹੀਂ ਜੀ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਏਦਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਜਿਹੜਾ ਹਰੇਕ ਨਾਲ ਹੀ ਆਹ ਕੁਝ ਕਰਦਾ ਫਿਰੇ" ਕਮਲ ਨੂੰ ਘੂਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਵੈਸੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਬਹੁਤ ਮੌਜਾਂ ਲੁੱਟਦੀ ਹੋਣੀ ਆ" ਹੱਸਦੀ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਕਮਲ ਬੋਲੀ.
"ਬਿਲਕੁਲ ਲੁੱਟਦੀ ਆਂ" ਹਿੱਕ ਤੇ ਚੁੰਨੀ ਲੈਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਹਾਏ ਕਿੰਨੇ ਕ ਆ " ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਅੱਖ ਮਾਰ ਕੇ ਕਮਲ ਹੱਸ ਪਈ.
"ਕੁੱਤੀਏ ਘਰਵਾਲੇ ਨਾਲ ਲੁੱਟਦੀ ਆਂ" ਫੇਰ ਕਮਲ ਨੂੰ ਝਿੜਕਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕਿੰਨੇ ਕੁੰਨੇ ਕੋਈ ਨੀ"
"ਹਾਏ ਏਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਵਿਆਹ ਨੂੰ. ਬਸ ਘਰਵਾਲੇ ਨਾਲ ਹੀ ...." ਹੈਰਾਨ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗੌਰ ਨਾਲ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ.
"ਹੋਰ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਹੁੰਦਾ ਨੀ " ਫੇਰ ਕਮਲ ਨੂੰ ਟੋਕਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕੁੱਤੀ ਕੁਸ ਵੀ ਭੌਂਕਦੀ ਆ ਤੇਰੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਏਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ. ਤੂੰ ਕਿੰਨਿਆਂ ਕ ਨਾਲ ......"
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਨਾਲ ਕੀਤਾ . ਇਕ ਘਰਵਾਲਾ ਇਕ ਦਿਓਰ ਤੇ ਇਕ ਮੇਰੀ ਨਨਾਣ ਦੇ ਘਰ ਆਲਾ. " ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ.
"ਨਨਾਣ ਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ?....." ਸੁੱਖੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਪੁੱਛਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਉਹ ਕੰਜਰ ਜਦੋਂ ਮਿਲਦਾ ਸੀ ਐਵੇਂ ਮਖੌਲ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ. ਇਕ ਦਿਨ ਪਿੰਡ ਆਇਆ ਮੈਨੂੰ ਕੱਲੀ ਦੇਖ ਬਾਹ ਫੜ ਲਈ ਤੇ ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਤਾ ਦੇਣ ਲੱਗਾ. ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਚਿਆ ਕਰ ਲਵੇ ਇਹ ਵੀ ਚਾਅ ਪੂਰੇ. ਏਨੇ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਲਾਲਾਂ ਸੁੱਟਦਾ ਫਿਰਦਾ" ਦੱਸਦੀ ਦੱਸਦੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ ਕਮਲ. "ਕੁੱਤੇ ਕੋਲੋਂ ਚਾਰ ਘੱਸੇ ਵੀ ਚੱਜ ਨਾਲ ਨੀ ਵੱਜੇ. ਜੀਭ ਕੱਢ ਕੁੱਤੇ ਵਾਂਗ ਡਿੱਗ ਪਿਆ. ਮੁੜ ਕੇ ਕਦੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਵੱਟ ਨੀ ਦਿੱਤਾ"
"ਪੂਰੀ ਲੁੱਚੀ ਆਂ ਤੂੰ " ਕਮਲ ਨੂੰ ਹੱਸਦੀ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਹਾਸੀ ਆ ਗਈ.
"ਸੁੱਖੀ ਸੱਚ ਸੱਚ ਦਸ ਤੂੰ ਨੀ ਕੋਈ ਯਾਰ ਬਣਿਆ ਸ਼ਹਿਰ ਚ?" ਕਮਲ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਜਰੂਰ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਯਾਰ ਹੋਣਾ ਹੀ ਆ.
"ਚਲ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀ ਲਕੋਣਾ. ਇਕ ਹੈਗਾ " ਸੁੱਖੀ ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਸੰਗ ਗਈ.
"ਕੌਣ ਆ ਨੀ . ਮੈਨੂੰ ਲੁੱਚੀ ਦਸਦੀ ਆਂ ਤੇ ਆਪ ......" ਕਮਲ ਵੀ ਹੁਣ ਓਹਦੇ ਕੰਨ ਖਿੱਚ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਥਾਣੇਦਾਰ ਆ ... ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰੀਂ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਕਮਲ ਨੂੰ ਦਸ ਹੀ ਦਿੱਤੀ "ਉਮਰ ਦਾ ਤਾਂ ਵੱਡਾ ਹੀ ਆ ਪਰ ਫੀਮ ਖਾ ਕੇ ਤਸੱਲੀਆਂ ਕਰਾ ਦਿੰਦਾ"
"ਹਾਏ ਨੀ ਠਾਣੇਦਾਰਨੀਏ , ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਲੋੜ ਪੈਗੀ ਸੀ ਓਹਦੇ ਥੱਲੇ ਪੈਣ ਦੀ " ਕਮਲ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਪੁੱਛਣ ਲਈ ਕਾਹਲੀ ਸੀ "ਜੇ ਫਸਾਉਣਾ ਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣਾ ਸੀ"
"ਯਰ ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਦਾ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨੰਦੋਈਏ ਵਾਲਾ ਹਾਲ ਹੀ ਆ. ਇਕ ਤਾਂ ਹੈਗਾ ਈ 4 ਕ ਉਂਗਲਾਂ ਦਾ ਉੱਤੋਂ ਅੰਦਰ ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ. ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸਬਰ ਰੱਖਿਆ. ਪਰ ਹੁਣ ਸਾਰੀ ਜਵਾਨੀ ਕਿਵੇਂ ਗਾਲ ਦੇਵਾਂ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੀ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦਸ ਦਿੱਤੀ .
"ਪਰ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈ" ਕਮਲ ਉੱਠ ਕੇ ਬਾਹਰ ਝਾਤੀ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿਤੇ ਪੰਮੀ ਨਾ ਆ ਜਾਵੇ.
"ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਤੇ illegal abortion ਦਾ ਕੇਸ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ. ਓਦੋਂ ਬਸ ਕੇਸ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਆਉਣ ਜਾਣ ਹੋ ਗਿਆ. ਕੇਸ ਰਫ਼ਾ ਦਵਾ ਕਰਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਮੈਨੂੰ ਓਹਦੇ ਥੱਲੇ ਪੈਣਾ ਪਿਆ. ਪਰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਆਵਦਾ ਜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਜਾਣ ਨੂੰ" ਸੁੱਖੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੋ ਕੇ ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਦਸ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਹਾਏ ਨੀ ਤੂੰ ਵੀ ਪੂਰੀ ਲੁੱਚੀ ਨਿਕਲੀ " ਕਮਲ ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਕੁੜੀਓ ਅੰਦਰ ਕੀ ਕਰਨ ਲਗ ਗਈਆਂ" ਪੰਮੀ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦੀ ਬੋਲੀ .
ਸੁੱਖੀ ਤੇ ਕਮਲ ਇਕ ਦੱਮ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਹੋਰ ਗੱਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ .
"ਹੋਰ ਦਸ ਤੇਰੀ ਸੱਸ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਆ" ਦੋਨੇ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਹਾਸੀ ਰੋਕ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਏਨੇ ਨੂੰ ਪੰਮੀ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ.
"ਓਹਦਾ ਹਾਲ" ਮੂੰਹ ਬਣਾਉਂਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ "ਕੰਮ ਕਰ ਤਾਂ ਕਰਦੀ ਨੀ ਜਦੋਂ ਦੇਖੋ ਬਸ ਹਾਏ ਗੋਡੇ ਦੁਖਦੇ ਤੁਰਿਆ ਨੀ ਜਾਂਦਾ. ਦਿਲ ਤਾਂ ਕਰਦਾ ਓਹਨੂੰ ਪੁੱਛਾਂ ਜਵਾਨੀ ਵੇਲੇ ਕੋਡੀ ਘਾਟ ਹੋਣਾ ਸੀ. ਬੁਲਾ ਹੁਣ ਓਹਨਾ ਯਾਰਾਂ ਨੂੰ. ਆ ਕੇ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰਨ ਤੇਰੇ ਗੋਡਿਆਂ ਦੀ "
"ਸੱਚੀਂ ਬਹੁਤ ਭੌਂਕਦੀ ਆਂ ਤੂੰ " ਕਮਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸੁਨ ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸ ਪਈ "ਵੈਸੇ ਆਪ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਬੁੱਢੀ ਉਮਰ ਚ ਬਹੁਤ ਲੋੜ ਪੈਣੀ ਮਾਲਿਸ਼ਾਂ ਦੀ "
"ਜਦੋਂ ਟਾਈਮ ਆਊ ਮਾਲਿਸ਼ ਵੀ ਕਰਵਾ ਲਵਾਂਗੇ. ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਜਵਾਨੀ ਆ ਓਨਾ ਚਿਰ ਤਾਂ ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਡੰਡਿਆਂ ਤੇ ਪੀਂਘ ਝੂਟਣ ਦਾ ਹੱਕ ਬਣਦਾ" ਅੰਗੜਾਈ ਲੈਂਦੀ ਆਹ ਭਰ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਕਮਲ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਮਾਸੀ ਦੇ ਗੋਡੇ ਤਾਂ ਨੀ ਦੁਖਦੇ ਹੋਣੇ.... ਹਾਂ ਦੁਖਣੇ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਆਂ ਜਦੋਂ ਕੋਡੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੀ ਹੈਨੀ ਕੋਈ"
"ਕੁੱਤੀ " ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਬਾਰੇ ਇਹ ਸੁਨ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢ ਕਮਲ ਨੂੰ ਘੂਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੈਡ ਤੋਂ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੁਝ ਵੀ "
"ਗੁੱਸੇ ਕਿਓਂ ਹੁੰਦੀ ਆਂ ਯਰ." ਕਮਲ ਓਹਨੂੰ ਫੇਰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਮਾਸੀ ਤਾਂ ਇਸ ਉਮਰੇ ਵੀ ਪਟੋਲਾ ਲਗਦੀ ਆ"
"ਬਸ ਕਰ ਯਰ" ਸੁੱਖੀ ਵੀ ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਹੱਸ ਪਈ "ਚਲ ਆ ਬਾਹਰ ਬੈਠਦੇ ਆਂ. ਨਾਲੇ ਤੇਰੇ ਲਈ ਚਾਹ ਬਣਾ ਦਿੰਨੀ ਆਂ"

"ਆਹ ਆਹ.... ਆਹ......ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ......... ਆਅਹਹ ਆਅਹਹ......." ਸਵੇਰੇ 5 ਵਜੇ ਵਾੜੇ ਵਿਚ ਪੰਮੀ ਮਨੀ ਮੂਹਰੇ ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਖੜੀ ਸੀ. ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਰੋਜ ਦਾ ਇਹੀ ਕੰਮ ਸੀ. ਸਵੇਰੇ ਜਦੋਂ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਆਉਂਦੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਵਦਾ ਕੰਮ ਨਿਬੇੜ ਲੈਂਦੇ. ਏਨੇ ਨਾਲ ਪੰਮੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਖਿੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ.
ਮਨੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਮਾਰਦਾ ਇਕ ਦੱਮ ਰੁਕ ਗਿਆ.
"ਵੇ ਰੁਕ ਕਿਓਂ ਗਿਆ......ਮਸਾਂ ਤਾਂ ਨਜਾਰਾ ਆਉਣ ਲੱਗਿਆ ਸੀ. " ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਕਰਦੀ ਪੰਮੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ.
ਮਨੀ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ ਤੇ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ . ਪੰਮੀ ਆਪ ਹੀ ਚਿੱਤੜ ਅਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲਾ ਸਵਾਦ ਕਿਥੋਂ ਆਉਣਾ ਸੀ. ਸਵਾਦ ਤਾਂ ਓਦੋਂ ਹੀ ਆਉਣਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮਨੀ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ . ਪਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ.
"ਸੁੱਖੀ ਦੀਦੀ ਦੀ ਲੈਣੀ ਆ ਮੈਂ " ਮਨੀ ਨੇ ਡਰਦੇ ਡਰਦੇ ਨੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਪੰਮੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਹੀ ਦਿੱਤੀ.
"ਵੇ ਸਕੀ ਭੈਣ ਆ ਤੇਰੀ" ਪੰਮੀ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਆਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਮਾੜੀ ਮੋਟੀ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨ ਲਿਆ ਕਰ. "
ਇਹ ਸੁਨ ਮਨੀ ਨੇ ਲੰਨ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ. ਪੰਮੀ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਈ.
"ਭੈਣ ਆ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕੀ ਆ." ਮਨੀ ਗੁੱਸਾ ਦੇਖ ਕੇ ਡਰ ਵੀ ਰਿਹਾ ਸੀ "ਨਾਲੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਲਗਦਾ "
"ਪਹਿਲਾਂ ਇਹਨੂੰ ਅੰਦਰ ਧੱਕ" ਪੰਮੀ ਫੇਰ ਕੋਡੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਲੰਨ ਫੜ ਫੁੱਦੀ ਉੱਤੇ ਲਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਮੰਨਦੀ ਆ ਤਾਂ ਦੇਖ ਲੈ. ਪਰ ਮੈਂ ਇਸ ਚ ਤੇਰੀ ਕੋਈ ਮਦਦ ਨੀ ਕਰ ਸਕਦੀ"
"ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਨੀ ਕਰਨਾ. ਮਨਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪੇ ਲਊਂ " ਮਾਂ ਤੋਂ ਮਿਲੀ ਹਰੀ ਝੰਡੀ ਬਾਰੇ ਸੁਣ ਕੇ ਜੋਸ਼ ਵਿਚ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਂਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
ਹੁਣ ਮਨੀ ਨੇ ਸੋਚ ਲਿਆ ਸੀ "ਮੰਮੀ ਵੱਲੋਂ ਤਾਂ ਹਰੀ ਝੰਡੀ ਮਿਲ ਗਈ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਪਊ"

"ਮੰਮੀ ਮੰਮੀ" ਗੇਟ ਵੱਲ ਦੇਖ ਭੱਜ ਕੇ ਪੰਮੀ ਕੋਲ ਆਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਬੋਲੀ "ਤਾਈ ਤਾਂ ਏਧਰ ਈ ਆ ਰਹੀ ਆ"
"ਆ ਲੈਣ ਦੇ ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ" ਗਰਦਨ ਚੁੱਕ ਗੇਟ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਪੰਮੀ ਵੀ ਮੂੰਹ ਬਣਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੋਈ ਭੇਤ ਲੈਣ ਆਈ ਹੋਣੀ"
ਤਾਈ ਇਕ ਤਾਂ ਬੋਲਦੀ ਬਹੁਤ ਸੀ ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਓਹਦਾ ਸੁਬਾਹ ਵੀ ਵਧੀਆ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਓਹਨੂੰ ਕੋਈ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ.
"ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਸਿਰ ਦੁਖਣ ਲਗ ਜਾਂਦਾ" ਆਪਣੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਜਾਣਦੀ ਬੋਲੀ "ਬਹੁਤ ਬੋਲਦੀ ਆ ਮੈਂ ਤਾਂ ਚੁਬਾਰੇ ਚਲੀ . ਮੇਰਾ ਪੁੱਛੂ ਤਾਂ ਕਹਿ ਦਿਓ ਕਿਤੇ ਗਈ ਹੋਈ ਆ"
"ਆਹੋ ਮੇਰਾ ਕੱਲੀ ਦਾ ਸਿਰ ਖਾਵੇ" ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ.
"ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ..." ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਦੀ ਬੋਲੀ "ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨੀ ਓਹਨਾ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦੇ ਹੁੰਦਾ"
"ਕੀ ਹੋਇਆ" ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਉਪਰ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਮਨੀ ਥੋੜਾ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਕੁਝ ਨੀ ਯਰ. ਤਾਈ ਆ ਗਈ" ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਕਾਬੂ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਐਵੇਂ ਸਿਰ ਖਾਊ ਮੇਰਾ"
"ohhh " ਬਨੇਰੇ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਚਾਂ ਦੀਦੀ ਏਨੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਉਪਰ ਕਿਓਂ...."
"ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦੀ ਸਿਰ ਹੀ ਖਾ ਜਾਂਦੀ ਆ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਮੂੰਹ ਬਣਾਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਉੱਤੋਂ ਮੇਹਣੇ ਅੱਡ ਦੇਉਗੀ"
"ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ..." ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਹਾਂ ਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਉਂਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪ ਇਹਦੇ ਮੂੰਹ ਲਗ ਕੇ ਨੀ ਰਾਜੀ"
"ਚਲ ਛੱਡ ਇਹ ਸਭ ਹੋਰ ਦਸ ਕੀ ਕਰਦਾ ਸੀ" ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਕੇ ਹਟਿਆ ਸੀ " ਮੰਜਾ ਡਾਉਂਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਆਜੋ ਬੈਠਜੋ"
"ਕੀ ਕਹਿੰਦੀ ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਓਹਦਾ ਵੀ ਪੇਕੇ ਜੀ ਨੀ ਲਗਦਾ ਹੋਣਾ"
"ਕੀ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ....." ਬੋਲਦਾ ਬੋਲਦਾ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਦਾ ਹੱਸ ਪਿਆ.
"ਅੱਜ ਆਈ ਸੀ ਕਮਲ" ਮਨੀ ਕੋਲ ਆ ਮੰਜੇ ਦੀ ਬਾਹੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਪੁੱਛ ਈ ਲਿਆ ਓਹਨੂੰ ਨੀ ਕੀ ਕਰਦੀ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ ਦਿਓਰ ਨਾਲ ਖੇਤ ਚ"
"ਕੀ ਕਹਿੰਦੀ.... ਮੁਕਰ ਗਈ ਹੋਣੀ" ਉਤਸੁਕ ਜਿਹਾ ਹੋ ਮਨੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਕਿਥੇ....."ਮਨੀ ਦਾ ਸਵਾਲ ਸੁਣ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕੁੱਤੀ ਕਹਿੰਦੀ ਦਿਓਰ ਨਾਲ ਪੀਂਘ ਝੂਟਦੀ ਸੀ. "
"ਸੱਚੀਂ ਓਹਨੇ ਆਪ ਹੀ ਦਸ ਦਿੱਤਾ " ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ.
"ਆਹੋ" ਧੌਣ ਘੁਮਾ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕੁੱਤੀ ਕਹਿੰਦੀ ਜੇ ਦਿਓਰ ਤੋਂ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਾਉਣੇ ਹੋਣ ਤਾਂ ਥੋੜੀ ਬਹੁਤ ਚੂਰੀ ਦਾ ਲਾਲਚ ਤਾਂ ਦੇਣਾ ਈ ਪੈਂਦਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਕਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਕਿਥੇ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨਦੇ "
"ਸੱਚੀਂ......" ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਇਸ ਲਈ ਥੋਨੂੰ ਓਹਨਾ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲ ਜਾਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਸੀ . ਹੋ ਗਿਆ ਯਕੀਨ ਹੁਣ ਥੋਨੂੰ? ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸਹੀ ਆ ਨਾ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਆ ਦਿਓਰ ਨਾਲ"
"ਗੱਲ ਬਾਤ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਗੱਲ ਬਾਤ ਤੋਂ ਵੀ ਕਿਤੇ ਵੱਧ"
"ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ " ਇਕ ਦੱਮ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਹੋਰ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਲਗਦਾ ਓਹਨਾ ਦੀ ਗੱਲ ਜੱਫੀਆਂ ਪੱਪੀਆਂ ਤਕ ਈ ਆ " ਗੌਰ ਨਾਲ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਪੱਕਾ ਕੰਮ ਖਿਚਵਾ ਚੁੱਕੀ ਆ ਦਿਓਰ ਤੋਂ"
"ohhh " ਹੈਰਾਨ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਮਨੀ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਖੁਲ ਕੇ ਬੋਲਦੀ ਦੇਖ ਕੇ.
"ਚਲ ਛੱਡ ਸਾਨੂੰ ਕੀ " ਜਦੋਂ ਸਮਝ ਲੱਗੀ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਈ ਬੋਲ ਗਈ ਸੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਸਾਹਮਣੇ . ਗੱਲ ਬਦਲਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਦਿਓਰ ਆ ਓਹਦਾ ਜੋ ਮਰਜੀ........."
"ਪਰ" ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਮਨੀ ਕਮਲ ਭਾਬੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਭਾਬੀ ਆਵਦੇ ਦਿਓਰ ਨਾਲ ਕਿਓਂ?"
"ਪਰ ਪੁਰ ਕੁਝ ਨੀ. ਘਰ ਆਲਾ ਡਰੈਵਰ ਮਹੀਨਾ ਮਹੀਨਾ ਘਰੇ ਨੀ ਆਉਂਦਾ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਘਰ ਚ ਜਵਾਨ ਦਿਓਰ ..... ਅੱਖ ਮਟੱਕਾ ਤਾਂ ਹੋ ਈ ਜਾਂਦਾ. ਨਾਲੇ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਭਾਬੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਕੇਹੜਾ ਦਿਓਰ ਨਾ ਕਰੂ. "

"ਤੂੰ ਬਚਕੇ ਰਹੀਂ ਉਸ ਤੋਂ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਬੈਠਾ ਦੇਖ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਮੈਂ ਕਿਓਂ ਬਚ ਕੇ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਏਦਾਂ ਕਿਓਂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ "
"ਆਹੋ ਤੂੰ ਬਚਕੇ ਰਹੀਂ" ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਵੀ ਅੱਖ ਆ ਉਸਦੀ"
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮਨੀ ਦੇ ਮਨ ਚ ਲੱਡੂ ਫੁੱਟਣ ਲੱਗੇ. ਪਰ ਉੱਤੋਂ ਉੱਤੋਂ ਭੋਲਾ ਬਣਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ . ਮੇਰੇ ਤੇ ਕਿਓਂ ਅੱਖ ....."
"ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਵੀ ਇਕੱਲਾ ਨਾ ਆਯਾ ਕਰੇ ਖੇਤਾਂ ਚ. ਜਿੱਦਣ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਆ ਗਿਆ ....." ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਓਹਦਾ ਗੰਨਾ ਚੂਸ ਜਾਣਾ "
ਹੁਣ ਤਾਂ ਮਨੀ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ.
"ਐਵੇਂ ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਹੋਣੀ ਆ" ਬੋਲਦਾ ਬੋਲਦਾ ਮਨੀ ਹੱਸ ਪਿਆ.
"ਇਹ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਊ" ਫੇਰ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕਹਿੰਦੀ ਉਚਾ ਲੰਮਾ ਗੱਭਰੂ ਮਸਾਂ ਹੀ ਮਿਲਦਾ ਹੁੰਦਾ"
"ਐਵੇਂ ਬੋਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ " ਮਨੀ ਅੰਦਰੋਂ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ. ਪਰ ਰੰਨ ਪੂਰੀ ਚੱਕਵੀਂ ਆ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਉਪਰ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਤਕ ਗੌਰ ਨਾਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਬਸ ਬਚ ਕੇ ਰਹੀਂ ਓਹਦੇ ਤੋਂ. ਹੋਰ ਨਾ ਕਿਤੇ ਤੇਰਾ ਕਾਂਡ ਕਰ ਦੇਵੇ"
ਮਨੀ ਮਨ ਵਿਚ ਸੋਚਦਾ ਹੈ "ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਤੀਵੀਂ ਤੋਂ ਕਾਂਡ ਕਰਾਉਣ ਵਿਚ ਹਰਜ਼ ਵੀ ਕੀ ਆ " ਪਰ ਉੱਤੋਂ ਉੱਤੋਂ ਬੋਲਿਆ "ਏਦਾਂ ਕਿਦਾਂ ਕਾਂਡ ਕਰ ਦੇਊ" ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜ ਕੇ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਕਰ ਸਕਦੀ ਆ" ਫੇਰ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਤੇਰੇ ਵਰਗੇ ਗੱਭਰੂ ਤੇ ਪੱਕੀ ਅੱਖ ਹੋਣੀ.... ਉੱਤੋਂ ਹੈ ਵੀ ਉੱਚੀ ਲੰਬੀ ਗਾਡਰ ਜੱਟੀ....ਕੀ ਪਤਾ ....."
"ਬਸ ਕਰੋ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਵੀ ਸ਼ਰਮਾ ਗਿਆ "ਮੈਂ ਥੋਨੂੰ ਇਦਾਂ ਦਾ ਲੱਗਦਾਂ ?"
"ਲਗਦਾ ਤਾਂ ਹੈਗਾ. ਜਦੋਂ ਰੰਡੀਆਂ ਨਾਲ ਗਾਟੀ ਪਾ ਸਕਦਾਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਸ਼ਰੀਫ ਕਿਥੋਂ ਹੋ ਗਿਆ" ਸੁੱਖੀ ਹੋਰ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਉਹ ਤਾਂ ਬਸ ਓਦੋਂ ਅਕਲ ਘੱਟ ਸੀ ਦੀਦੀ " ਮਨੀ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ.
ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਬੋਲਣ ਹੀ ਲੱਗੀ ਸੀ .
"ਨੀ ਸੁੱਖੀ" ਪੌੜੀਆਂ ਤੋਂ ਆਈ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਇਕ ਦੱਮ ਹੜਬੜਾ ਕੇ ਮੰਜੇ ਉੱਤੋਂ ਖੜੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਲਗਦਾ ਤਾਈ ਉੱਤੇ ਆ ਰਹੀ ਆ"
"ਉਹ ਤੇਰੀ.." ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਨਾਲ ਮਨੀ ਵੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦਾ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਦਸਿਓ ਮੈਂ ਉੱਤੇ ਆਂ" ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਹੁਣ ਕੀ.... ਮੈਂ ਤਾਂ ਚੱਲਾ." ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨੀ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ"
"ਕਿੱਧਰ ਚੱਲਾਂ? " ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਪੌੜੀਆਂ ਤੋਂ ਤਾਂ ਤਾਈ ਉੱਤੇ ਆ ਰਹੀ ਆ "
"ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਮੈਂ ਕਿਥੇ ਲੁਕਣਾ" ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਭੱਜ ਕੇ ਚੁਬਾਰੇ ਤੋਂ ਇਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਜਾਂਦਾ ਬੋਲਿਆ .
ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਉਸ ਕੋਲ ਪੁੱਜ ਇਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਕਿਥੇ ਗਿਆ ਮਨੀ. ਪੁਰਾਣੇ ਟੁੱਟੇ ਮੰਜੇ, ਫੱਟੇ ਤੇ ਹੋਰ ਕਾਫੀ ਪੁਰਾਣਾ ਸਮਾਨ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਮਨੀ ਲੁਕ ਗਿਆ ਸੀ. ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਆ ਕੋਈ ਸੋਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ ਮਨੀ ਇਥੇ ਲੁਕਿਆ ਹੋਣਾ.
"ਮੈਂ ਵੀ ਆਉਣੀ ਆਂ" ਤਾਈ ਨੂੰ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਦੀ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਭੱਜ ਕੇ ਪੁਰਾਣੇ ਸਮਾਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ "ਕਿਹਾ ਸੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਨਾ ਦਸਿਓ ਮੇਰਾ"
"ਬੜੀ ਤੇਜ ਆ ਤਾਈ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜਾ ਮਨੀ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਹੋਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲਿਆ "ਮੰਮੀ ਨੇ ਨਹੀਂ ਦਸਿਆ ਹੋਣਾ. ਓਹਨੇ ਆਪ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਗੱਲਾਂ ਚ ਪੁੱਛ ਲਿਆ ਹੋਣਾ"
"ਹਾਏ ਕਿਤੇ ਏਧਰ ਆ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਦੇਖ ਲਵੇ" ਇਕੱਠੀ ਜਿਹੀ ਹੋ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੰਜਿਆਂ ਪਿੱਛੇ ਲਕੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੀ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦਾ ਫੇਰ ਹਸਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ . ਏਧਰ ਉਧਰ ਥੋਨੂੰ ਲੱਭ ਕੇ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਓਹਨੇ ਥੱਲੇ ਚਲੀ ਜਾਣਾ"
"ਹਾਏ ਬਾਬਾ ਜੀ ਇਹ ਥੱਲੇ ਚਲੀ ਜਾਵੇ" ਹੱਥ ਜੋੜਦੀ ਮੰਜੇ ਦੀ ਮੋਰੀ ਵਿਚੋਂ ਅੱਖਾਂ ਟਿਕਾ ਤਾਈ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਬੋਲੀ "ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਇਥੇ ਲੁਕੀ ਦੇਖ ਕੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਸੋਚੂਗੀ"
"ਨਹੀਂ ਵੇਖਦੀ ਫਿਕਰ ਕਿਓਂ ਕਰਦੇ ਆਂ." ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਆਪਣੀ ਠੋਡੀ ਰੱਖ ਮਨੀ ਵੀ ਮੋਰੀ ਵਿਚੋਂ ਤਾਈ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਬੋਲਿਆ "ਉਹ ਕਦੇ ਸੋਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਤੁਸੀਂ ਇਥੇ ਲੁਕੇ ਆਂ"
"ਤੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ...." ਧੌਣ ਘੁਮਾ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਫੇਰ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਖੜੀ ਓਹਨੂੰ ਲੱਭਦੀ ਤਾਈ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਡਰ ਲਗਦਾ ਇਸ ਤੋਂ ... ਬੜੀ ਤੇਜ ਆ" ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਦਿਲ ਬੜੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਹਾਏ ਰੱਬ ਇਥੇ ਕਿਓਂ ਆ ਲੁਕੀ. ਇਸ ਤੋਂ ਚੰਗਾ ਸੀ ਤਾਈਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਈ ਲੈਂਦੀ. ਜੇ ਤਾਈਂ ਨੇ ਏਦਾਂ ਮਨੀ ਨਾਲ ਲੁਕੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਲਿਆ ਤਾਂ ਗਲਤ ਸ਼ੱਕ ਕਰੂ. ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਗਲਤ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਜੇ ਕੋਈ ਵੀ ਦੇਖ ਲਵੇ ਤਾਂ ਗਲਤ ਮਤਲਬ ਹੀ ਕੱਢਣਾ ਸੀ.
ਇਸ ਫਿਕਰ ਚ ਉਹ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਝੁਕ ਤਾਈ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਦਰਿ ਹੋਈ ਸਾਹ ਰੋਕੀ ਤਾਈ ਦੇ ਥੱਲੇ ਜਾਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲੱਗੀ.
ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਧੌਣ ਘੁਮਾ ਉਸ ਵੱਲ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਸਾਹ ਮਨੀ ਤੇ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਜਾਦੂ ਕਰ ਗਏ.
ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਏਨੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਖੜਾ ਸੀ. ਜਿਸ ਢੰਗ ਨਾਲ ਘਬਰਾਈ ਹੋ ਸੁੱਖੀ ਥੋੜੀ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਝੁਕ ਕੇ ਮੰਜੇ ਦੀ ਮੋਰੀ ਵਿਚੋਂ ਤਾਈਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੀ ਖੜੀ ਸੀ . ਨਾ ਚੋਹਂਦੇ ਹੋਏ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮਨੀ ਦੀ ਨਿਗਾ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਜਾ ਟਿਕਦੀ. ਪੋਨੀ ਕਰ rubberband ਨਾਲ ਬੰਨੇ ਰੇਸ਼ਮੀ ਵਾਲ . ਪਿੱਛੋਂ ਕੁੜਤੀ ਦੇ ਗਲੇ ਦੀ ਸ਼ੇਪ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨੰਗੀ ਗੋਰੀ ਚਿੱਟੀ ਮੁਲਾਇਮ ਪਿੱਠ. ਘੁਟਮੀ ਕੁੜਤੀ ਵਿਚ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਗੁੰਦਵਾਂ ਸਰੀਰ. ਭਰਿਆ ਲੱਕ .ਮਨੀ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਨਜ਼ਰ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਪਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਹੜੀ ਖਿੱਚ ਸੀ ਅੱਖਾਂ ਫੇਰ ਓਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਜਾ ਟਿਕਦੀਆਂ. ਕੁੜਤੀ ਅੰਦਰ ਪਾਈ ਹੋਈ ਬਰਾ ਦੀਆਂ ਤਣੀਆਂ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਉਭਰਿਆ ਬਰਾ ਦਾ ਹੁੱਕ. ਓਹਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਏਨੇ ਗਾਡਰ ਸਰੀਰ ਵਾਲੀ ਜਨਾਨੀ ਦੇਖੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਮਹਿਕ ਓਹਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਮਨੀ ਦੇ ਸੰਦ ਨੇ ਵੀ ਸਿਰ ਚੁੱਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ. ਗਰਮੀ ਬਾਹਲੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹਨੇ ਕੱਲਾ ਪਜਾਮਾ ਹੀ ਪਾਇਆ ਸੀ. ਪਜਾਮਾ ਵੀ ਪਤਲਾ ਜਿਹਾ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚੋਂ ਫਨ ਚੱਕਦਾ ਸੱਪ ਸਾਫ ਹੀ ਦਿਸਦਾ ਸੀ. ਥੱਲੋਂ ਓਹਨੇ ਕੱਛਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਸੀ.

"ਹਾਏ ਰੱਬ ਏਧਰ ਨਾ ਆ ਜਾਵੇ" ਥੋੜੀ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਤਾਈ ਨੂੰ ਛੱਤ ਤੇ ਘੁੰਮਦੀ ਦੇਖ ਬੋਲੀ.
"ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ..... ਤੁਸੀਂ ਬਸ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਲੁਕੇ ਰਹੋ. ... ਆਪੇ ਲੱਭ ਕੇ ਥੱਲੇ ਚਲੀ ਜਾਣਾ" ਸਾਹ ਨਿਗਲ ਹੌਕਾ ਰੋਕਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
ਸੁੱਖੀ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਮਨੀ ਦੇ ਸੰਦ ਵਿਚਾਲੇ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਜਗਾਹ ਹੀ ਬਚੀ ਸੀ. ਜੇ ਉਹ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਹੋਰ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਲੈਣਾ ਸੀ. ਮਨੀ ਦਾ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਤੰਬੂ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਹ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੋ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜਾ ਸੀ ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਤੰਬੂ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਸੀ.
"ਹਾਏ ਰੱਬ ਛੇਤੀ ਜਾਵੇ....." ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਕਾਹਲੀ ਪਈ ਅੱਡੀਆਂ ਚੱਕ ਸੁੱਖੀ ਪੰਜਿਆਂ ਭਰ ਖੁਦ ਤਾਈ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ .
ਮਨੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ . ਓਹਦਾ ਧਿਆਨ ਤਾਂ ਬਸ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਭਰਵੇਂ ਲੱਕ ਤੇ ਸੀ ਉਹ ਬਿਨਾ ਅੱਖ ਝੱਪਕੇ ਬਸ ਦੇਖੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਜਿੱਦਾਂ ਹੀ ਸੁੱਖੀ ਪੰਜਿਆਂ ਭਰ ਅੱਡੀਆਂ ਚੁੱਕ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਝੁਕ ਕੇ ਮੰਜੇ ਦੀ ਮੋਰੀ ਵਿਚੋਂ ਤਾਈਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਆਏ. ਉੱਤੋਂ ਹਵਾ ਚੱਲਣ ਕਰਕੇ ਕੁੜਤੀ ਦਾ ਪੱਲਾ ਇਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਹੋ ਗਿਆ. ਘੁੱਟਵੀ ਪਜਾਮੀ ਵਿਚ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸੁਡੌਲ ਗੋਲ ਮਟੋਲ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਓਹਦਾ ਹੋਰ ਵੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਗਿਆ. 35 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜ ਕਿਸੇ 18 ਸਾਲ ਦੀ ਕੁੜੀ ਵਾਂਗੂ ਕਸੇ ਪਏ ਸੀ. ਬੁੰਡ ਤੇ ਚਿੰਬੜੀ ਘੁੱਟਵੀ ਪਜਾਮੀ ਚ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਦੋਨੇ ਭਾਰੇ ਭਾਰੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਦੀ ਇਕ ਲਕੀਰ. ਏਨੀ ਨੇੜੇ ਖੜੀ ਸੀ ਸਾਫ ਸਾਫ ਪਤਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਸੰਤਰੀ ਪਜਾਮੀ ਅੰਦਰੋਂ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਆ. ਮਨੀ ਦਾ ਜਿਸਮ ਤਾਂ ਖੁਮਾਰੀ ਚ ਡੁੱਬ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਏਨੇ ਸੋਹਣੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਓਹਦੇ ਅੰਗ ਅੰਗ ਵਿਚ ਅੱਗ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ. ਓਹਦੇ ਲੰਨ ਦਾ ਹੋਰ ਵੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ. ਮਨੀ ਦੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਡੇਢ ਗਿੱਠ ਦਾ ਸੰਦ ਫੁਕਾਰੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਓਹਨੂੰ ਖੁਦ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹਨੂੰ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਆਪਣੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕਿਉਂ ਓਹਦਾ ਮਨ ਡੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪੰਜਿਆਂ ਭਰ ਉਹ ਫੇਰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋ ਝੁਕੀ. .

ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਦੀ ਲਕੀਰ ਤਾਂ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਲਗਦੀ ਸੀ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪਾਸੇ ਨਹੀਂ ਹਟ ਰਹੀਆਂ ਸੀ.
ਓਹੀ ਹੋਇਆ ਜੋ ਮਨੀ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਇੱਛਾ ਸੀ. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸੁੱਖੀ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਸੰਦ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜ ਗਿਆ. ਮਨੀ ਤਾਂ ਕੰਬ ਹੀ ਗਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਨਰਮ ਨਰਮ ਬੁੰਡ ਲੰਨ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ਤਾਂ ਗੱਲ ਮਨੀ ਦੇ ਵੱਸੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਈ. ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨਾਲ ਕੀ ਲੱਗਿਆ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਜਿਸਮ ਵਿਚ ਵੀ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਝੁਰਝੁਰੀ ਛਿੜ ਗਈ.
"ਥੋੜਾ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਹੋ ਕੇ ਖੜਾ ਹੋ" ਸੁੱਖੀ ਇਕ ਦੱਮ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦੀ ਫੇਰ ਪੰਜਿਆਂ ਭਾਰ ਸੁੱਖੀ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋ ਤਾਈ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ.
"ਪਿੱਛੇ ਕੰਧ ਆ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਹੁਣੇ ਚਲੀ ਜਾਣਾ ਇਹਨੇ. ਤੁਸੀਂ ਦੋ ਮਿੰਟ ਰੁਕੋ "
ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ. ਏਡੇ ਮੋਟੇ ਲੰਨ ਦਾ ਇਹਸਾਸ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਭਰਾ ਦੇ ਲੰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ ਹੀ ਓਹਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਕੰਬ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਦਿਲ ਵੀ ਧੱਕ ਧੱਕ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਏਨੇ ਨੂੰ ਓਹਨੇ ਤਾਈ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਘਬਰਾ ਗਈ ਤੇ ਹੋਰ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਹਾਏ ਰੱਬਾ ਇਹ ਤਾਂ ਏਧਰ ਨੂੰ ਹੀ ਆ ਰਹੀ ਆ"
ਸੁੱਖੀ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮਨੀ ਦਾ ਆਕੜਿਆ ਲੰਨ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਦਰਾਰ ਵਿਚ ਜਾ ਫਸਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਤਾਂ ਭੋਸੜੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ.
"ਡਰਦੇ ਕਿਓਂ ਆ ਦੀਦੀ. ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਲਗਣਾ ਓਹਨੂੰ" ਮਨੀ ਓਹਨੂੰ ਹੋਂਸਲਾ ਦਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ. ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਫੜਕ ਰਹੇ ਸੀ. ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਸੁੱਖੀ ਵੀ ਓਵੇਂ ਹੀ ਖੜੀ ਰਹੀ. ਜੇ ਉਹ ਚੋਹਂਦੀ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਹੋ ਸਕਦੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਮੋਟੇ ਲੰਨ ਦਾ ਇਹਸਾਸ ਵਧੀਆ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਦੋਨੇ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੇ ਬਸ ਓਵੇ ਹੀ ਖੜੇ ਰਹੇ. ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ. ਮੰਜੇ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਤਾਈ ਓਹਨਾ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕੋਲ ਆ ਖੜੀ ਹੋਈ.
"ਹਾਏ ਰੱਬਾ ਕਿੱਡਾ ਵੱਡਾ ਲਗਦਾ " ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਲੰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ. ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਰਸ ਨਿਕਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਖੜੇ ਲੰਨ ਦਾ ਸੇਕ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਜਾਦੂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਹ ਬਸ ਲੰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਹੋਈ ਤਾਈ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ. ਜਿਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਲੰਨ ਝਟਕੇ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰਨੂੰ ਯਕੀਨ ਸੀ ਜੇ ਉਹ ਕੁਝ ਦੇਰ ਓਥੇ ਖੜੀ ਰਹੀ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਸੰਦ ਨੇ ਪਜਾਮੀ ਪਾੜ ਕੇ ਅੰਦਰ ਵੜ ਜਾਣਾ ਸੀ.
ਮਨੀ ਨੇ ਓਹਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਜਿਹਾ "ਬਸ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਹੋਰ" ਏਨਾ ਕਿਹਾ ਮਨੀ ਨੇ ਇਕ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਵੀ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟ ਲਏ. ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਉਹ ਮਨੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਨਾ ਹੋ ਸਕੀ. ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਲੰਨ ਦਾ ਇਹਸਾਸ ਕਰਨਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ. ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਬਾਰੇ ਇਸ ਤਰਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ. ਤਾਈ ਹਜੇ ਵੀ ਓਥੇ ਹੀ ਖੜੀ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ.
ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਤੇ ਮਨੀ ਨੇ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚ ਫਸਾ ਦਿੱਤਾ. ਪਰ ਫੇਰ ਉਹ ਸੋਚਦੀ "ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਪਿੱਛੇ ਹੋਈ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਵਿਚਾਰੇ ਦਾ ਕੀ ਕਸੂਰ ਆ"
ਓਹਦੇ ਸਾਹ ਵਿਚ ਸਾਹ ਆਇਆ ਜਦੋਂ ਓਹਨੇ ਤਾਈ ਨੂੰ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰ ਥੱਲੇ ਜਾਂਦੀ ਦੇਖਿਆ. ਓਹਦਾ ਵੀ ਜੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਲੰਨ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਨੂੰ ਪਰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਸ਼ਰਮ ਸੀ. ਉਹ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਸਮਾਨ ਪਿੱਛੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਈ.
"ਆਜਾ ਹੁਣ ਬਾਹਰ.... ਗਈ ਤਾਈ ਤਾਂ " ਲੁਕੇ ਹੋਏ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਚੁੰਨੀ ਲੈਂਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਤੁਸੀਂ ਜਾਓ ਦੀਦੀ ਮੈਂ ਆਉਣਾ ਰੁਕ ਕੇ " ਮਨੀ ਲਈ ਇਸ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਬਾਹਰ ਆਉਣਾ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਸੀ. ਉਹ ਤਾਂ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ੀਲ ਨਾਲ ਬਿਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਕਿਤੇ ਲੰਮੇ ਲੰਮੇ ਸਾਹ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਅੰਦਰੋਂ ਉਹ ਡਰਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਜੇ ਕਿਤੇ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਦਾ ਖੜਾ ਦੇਖ ਲਿਆ ਤਾਂ.....
"ਬਾਹਰ ਤਾਂ ਨਿਕਲ ਆ... ਹੁਣ ਕਿਓਂ ਲੁਕਿਆਂ... ਤਾਈ ਤਾਂ ਗਈ" ਤਾਈ ਨੂੰ ਗੇਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੀ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਮੰਜਿਆਂ ਪਿੱਛੇ ਲੁਕੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ . ਪਤਾ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਮਨੀ ਬਾਹਰ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਉਹ ਵੀ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜ ਰਹੀ ਸੀ. ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਵੀ ਮਨੀ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
"ਤੁਸੀਂ ਚਲੋ ਮੈਂ ਬਸ ਆਇਆ" ਘਬਰਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਪਜਾਮੇ ਅੰਦਰ ਤੰਬੂ ਬਣੇ ਲੰਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਚਲ ਠੀਕ ਆ ਜਲਦੀ ਆਜੀਂ " ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਸੀ.
ਸੁੱਖੀ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ ਸੋਚਦੀ ਆ "ਹਾਏ ਕੁੱਤੇ ਦਾ ਸੰਦ ਕਿੱਡਾ ਮੋਟਾ ਲਗਦਾ ਸੀ. ਹੁਣ ਸੰਗਦਾ ਬਾਹਰ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਪਰ ਭੈਣ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਕੇ ਖੜਾ ਕਰੀ ਫਿਰਦਾ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚੋਂ ਕਾਫੀ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਲੰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਕੰਬ ਗਈ.
ਓਹਦੇ ਮਨ ਚ ਕਈ ਵਿਚਾਰ ਸੀ. ਮਨੀ ਨੇ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਏਦਾਂ ਨੀ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ. ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਏਦਾਂ ਨੀ ਸੋਚ ਸਕਦਾ . ਜੇ ਨਹੀਂ ਸੋਚ ਸਕਦਾ ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਓਹਦਾ ਖੜਾ ਕਿਉਂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਮੈਨੂੰ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਲੁਕਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ. ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਸੋਚਦਾ ਹੋਣਾ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ. ਪਰ ਕਰਦੀ ਵੀ ਕੀ ਹੋਰ ਕਿਥੇ ਲੁਕਦੀ. ਸਭ ਕੁਝ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦਿਲ ਚ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਥੱਲੇ ਆ ਗਈ.

"ਨੀ ਕਿਥੇ ਲੁਕ ਗਈ ਸੀ. " ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਪੰਮੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਤੇਰੀ ਤਾਈ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਲੱਭਦੀ ਸੀ. "
"ਪੁਛੋ ਨਾ ਮੰਮੀ" ਪੰਮੀ ਕੋਲ ਆ ਬੈਠਦੀ ਸੁੱਖੀ ਵੀ ਹੱਸ ਪਈ "ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਜਾਣ ਬਚੀ ਅੱਜ ਤਾਂ . ਜੇ ਵੇਖ ਲੈਂਦੀ ਤਾਂ ਸਿਰ ਖਾ ਜਾਣਾ ਸੀ. "
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਓਹਨੂੰ ਸੁੱਖੀ ਕਿਤੇ ਗਈ ਆ" ਆਪਣੇ ਵੱਲੋਂ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ "ਪਰ ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ, ਉੱਤੇ ਆ ਸੁੱਖੀ"
"ਉੱਤੇ ਆ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਮਾਰਦੀ ਰਹੀ ਪਰ ਮੈਂ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨੀ ਦਿੱਤਾ" ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਮਨੀ ਦੇ ਥੱਲੇ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ . ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਉਂ ਪਰ ਉਹ ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ. ਸ਼ਾਇਦ ਮਨੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਦੀ ਤਲਬ ਸੀ.
"ਮਨੀ ਵੀ ਉੱਤੇ ਹੀ ਸੀ ?" ਮਨੀ ਨੂੰ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦਾ ਦੇਖ ਪੰਮੀ ਗੌਰ ਨਾਲ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂਜੀ ਮੰਮੀ" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਮਨੀ ਨੇ ਹੀ ਦਸਿਆ ਸੀ ਸਮਾਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੁਕ ਜਾ"
"ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਚਿਆ ਗਈ ਤਾਂ ਉੱਤੇ ਹੀ ਸੀ ਫੇਰ ਤਾਈ ਨੂੰ ਕਿਓਂ ਨੀ ਮਿਲੀ" ਪੰਮੀ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਮੰਮੀ ਚਾਹ ਪੀਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ" ਮਨੀ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਕਿਓਂ ਕਹਿੰਨਾ. ਮੈਂ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਆਂ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਮਨੀ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਜਾ ਰੁਕੀਆਂ . ਲੰਨ ਹਜੇ ਵੀ ਥੋੜਾ ਜਾ ਖੜਾ ਸੀ.
ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚ ਫਸਿਆ ਮੋਟਾ ਲੰਨ ਚੇਤੇ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਹ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਵੜ ਗਈ. ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਲਹਿਰਾਉਂਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਈ ਜਾ ਟਿਕੀਆਂ. ਉੱਤੇ ਥੱਲੇ ਹੁੰਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਥਿੜਕਣ ਫੇਰ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਹਾਲਚਾਲ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਲੱਗੀ. ਓਹਦੇ ਲਈ ਓਥੇ ਖੜੇ ਰਹਿਣਾ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਭੱਜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਵੜ ਗਿਆ.
ਮਨੀ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਜਾਂਦਾ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਆ ਗਈ.

ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਓਹਨੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਹਜੇ ਇਕ ਦੋ ਵਾਰ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਨਿਕਲ ਗਈਆਂ. ਮਾਲ ਨਾਲ ਪੂਰੀ ਫਰਸ਼ ਲਿਬੜ ਗਈ.

ਕੁਝ ਸਮੇ ਬਾਅਦ ਸੁੱਖੀ ਨਹਾਉਣ ਚਲੀ ਗਈ ਤਾਂ ਪੰਮੀ ਭੱਜ ਕੇ ਮਨੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਵੜ ਗਈ.
"ਕੋਈ ਬਣੀ ਗੱਲ ਕੇ ਨਹੀਂ?" ਪੰਮੀ ਨੇ ਬੜੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਮਨੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ.
ਮਨੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਦਸ ਦਿੱਤੀ ਜਿਹੜੀ ਛੱਤ ਤੇ ਹੋਈ ਸੀ.
"ਤੂੰ ਕਾਹਲੀ ਨਾ ਕਰੀਂ. ਆਪੇ ਗੱਡੀ ਲੀਹ ਤੇ ਆ ਜਾਊ. ਜ਼ਿਆਦਾ ਕਾਹਲੀ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਬਣੀ ਬਣਾਈ ਗੱਲ ਨਾ ਵਿਗੜ ਜਾਵੇ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ.
"ਵਾਹ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ" ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਨੇੜੇ ਨਲਕੇ ਥੱਲੇ ਬੈਠ ਕਪੜੇ ਧੋਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਮਨੀ ਓਥੇ ਹੀ ਰੁਕ ਗਿਆ. ਫੱਟੀ ਤੇ ਬੈਠ ਬਾਲਟੀ ਵਿਚੋਂ ਸੂਟ ਕੱਢ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸਾਬਣ ਰਗੜਦੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੁਝ ਸੋਚਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ "ਮਸ਼ੀਨ ਲਾ ਲੈਣੀ ਸੀ ਦੀਦੀ "
"ਲਾਈਟ ਈ ਹੈਨੀ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਨਾਲੇ ਥੋੜੇ ਈ ਕੱਪੜੇ ਆ. ਸੋਚਿਆ ਹੱਥ ਨਾਲ ਧੋ ਲੈਂਦੀ ਆਂ. ਲਾਈਟ ਦਾ ਕੀ ਪਤਾ ਕਦੋਂ ਆਵੇ"
"ਜਨਰੇਟਰ ਚਲਾ ਲੈਣਾ ਸੀ. " ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਇੰਜ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮੇਹਨਤ ਕਰਦੀ ਦੇਖ ਮਨੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਬੋਲਿਆ "ਰੁਕੋ ਮੈਂ ਜਨਰੇਟਰ ਚਲਾ ਦਿੰਦਾ. ਤੁਸੀਂ ਮਸ਼ੀਨ ਨਾਲ....."
"ਰਹਿਣ ਦੇ ਯਰ" ਬਾਲਟੀ ਚ ਡੁਬੋ ਸੂਟ ਨਿਚੋੜਦੀ ਸੁੱਖੀ ਉਸ ਨੂੰ ਟੋਕਦੀ ਬੋਲੀ "ਕਦੇ ਕਦੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ . exercise ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ"
"ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ" ਹਲਕਾ ਹਲਕਾ ਹੱਸਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਕਿੰਨਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਆਂ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ"
"ਪੇਕੇ ਆ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਕਾਕਾ ਜੀ " ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਪਰਮਿੰਦਰ ਕੇਹੜਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਹੋਣੀ "
"ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ ਥੋਡੀ. ਜਨਾਨੀਆਂ ਪੇਕੇ ਜਾ ਕੇ ਬਾਹਲਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀਆਂ. " ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
ਮਨੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਹੁਸਨ ਵੱਲ ਹੀ ਸੀ. ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਕਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਲਗਦੀ ਸੀ. ਇਕ ਅਲੱਗ ਹੀ ਰੂਪ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਤੇ. ਫੱਟੀ ਤੇ ਬੈਠੀ. ਲੋਅਰ ਗੋਡਿਆਂ ਤਕ ਉੱਤੇ ਚੁੱਕ ਗੋਰੀਆਂ ਨੰਗੀਆਂ ਲੱਤਾਂ... ਪਿੰਜਨੀਆਂ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਿਜੀਆਂ . ਨੰਗੇ ਮੁਲਾਇਮ ਗੋਡੇ. ਲੋਅਰ ਚ ਘੁੱਟੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਗੋਰੇ ਪੱਟ.....ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਇਕੱਠੀ ਹੋਈ tshirt ਢਿਡ੍ਹ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ.... ਤੇ ਹਿੱਕ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਈ ਮਨੀ ਦਾ ਸਾਹ ਰੁਕ ਗਿਆ. ਕਪੜੇ ਧੋਂਦੀ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਮੂੰਮੇ ਤੇ tshirt ਦੇ ਗਲੇ ਵਿਚੋਂ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰ ਰਹੀ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਡੂੰਘੀ ਘਾਟੀ ਚ ਲੰਕ ਰਿਹਾ ਮੰਗਲ ਸੂਤਰ ਦੇਖ ਕੇ ਮਨੀ ਦਾ ਮਨ ਡੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਕੀ ਦੇਖਦਾਂ " ਕਪੜਿਆਂ ਤੇ ਬੁਰਸ਼ ਮਾਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਟਕ ਟਕੀ ਲਗਾ ਦੇਖਦਾ ਦੇਖ ਟੋਕਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਕੁਝ.... ਕੁਝ ਨੀ " ਇਕ ਦੱਮ ਹੜਬੜਾ ਕੇ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਮੰਮੀ ਕਿੱਧਰ ਗਈ"
"ਉਹ ਤਾਂ ਮਨਰੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਪਿੰਡ ਚ ਕਿਸੇ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਗਈ ਆ" ਸੁੱਖੀ ਓਵੇ ਹੀ ਕਪੜੇ ਧੋਂਦੀ ਰਹੀ.
"ਵੈਸੇ ਥੋਨੂੰ ਏਦਾਂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਕਪੜੇ ਧੋਂਦੇ ਦੇਖ ਕੇ ਯਕੀਨ ਨੀ ਹੁੰਦਾ. ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਜੱਟੀ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਕਪੜੇ ......."
"ਏਦਾਂ ਹੀ ਆ" ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਆਈ ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਲਟ ਪੁੱਠੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਪਰੇ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਤੈਨੂੰ ਦਸ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗੀ"
"ਕੀ " ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਆਪਣੀ ਨਿਗਾਹ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੋਂ ਪਾਸੇ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ. ਓਹਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਦੀ ਚੋਰੀ ਫੜ ਲਈ ਹੋਵੇ.
"ਓਹੀ ਜੋ ਤੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ" ਬਾਲਟੀ ਵਿਚ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਨਿਚੋੜਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਭਰਵੱਟੇ ਚੁੱਕ ਅੱਖਾਂ ਮਟਕੌਂਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਜੱਟੀ ਕੱਪੜੇ ਧੋਂਦੀ"
ਸਮਝ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਗਈ ਸੀ ਮਨੀ ਕੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ " ਪੇਂਡੂ ਸਟਾਈਲ ਚ ਕਪੜੇ ਧੋਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ" ਥਾਪੀ ਚੁੱਕ ਕਪੜਿਆਂ ਤੇ ਮਾਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਹੁਣ ਖੜਾ ਖੜਾ ਦੇਖੀ ਜਾਵੇਂਗਾ ... ਆ ਕੇ ਨਲਕਾ ਈ ਗੇੜ ਦੇ . ਨਾਲੇ ਨੇੜਿਓਂ ਦੇਖ ਲਵੀਂ ਜਿਹੜਾ ਕੁਝ ਦੇਖਣਾ"
"ਹਾਂ ਹਾਂ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ " ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸੁਣ ਮਨੀ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਨਲਕੇ ਕੋਲ ਆ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਕੁਝ ਸੋਚਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਕਪੜੇ ਧੋਂਦੇ ਤਾਂ ਸੱਚੀਂ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਲਗਦੇ ਆਂ ਦੀਦੀ "
"ਅੱਛਾ ਜੀ. ਚਲ ਆਏਂ ਕਰ ਫੇਰ ਇਕ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚ..... ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਭੇਜਦੇ ਆਂ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਅੱਖ ਮਾਰਦੀ ਬੋਲੀ.
ਮਨੀ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਖੁੱਲਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ਸੀ. ਓਹਨੇ ਜੇਬ੍ਹ ਵਿਚੋਂ ਫੋਨ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਫੋਟੋ ਖਿੱਚਣ ਲਈ ਕੈਮਰਾ ਫੋਕਸ ਕਰਨ ਲੱਗਾ. ਕੱਪੜੇ ਧੋਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਹਿੱਕ ਫੋਨ ਦੀ ਸਕਰੀਨ ਤੇ ਦੇਖ ਮਨੀ ਦੀ ਤਾਂ ਜਾਨ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੀ ਸੀ. ਦੋਨੇ ਹਿਲਦੇ ਮੂੰਮੇ tshirt ਦੇ ਗਲੇ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸੀ.
ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਝੁਕ ਕੇ ਕਪੜੇ ਧੋ ਰਹੀ ਸੀ ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਕਤ ਓਹਦਾ ਮੁੰਮਾ ਪੂਰਾ tshirt ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਊ ਪਰ ਅੰਦਰ ਪਾਈ ਬ੍ਰਾ ਦਾ ਕੱਪ ਇਕ ਹੱਦ ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੂੰਮੇ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਣ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਏਦਾਂ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੂੰਮੇ ਬਾਹਰ ਕੱਢੀ ਬੈਠੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਫੋਟੋ ਖਿਚੇ ਕੇ ਨਾ.
ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਮੋਬਾਈਲ ਦਾ ਕੈਮਰਾ ਸੁੱਖੀ ਤੇ ਫੋਕਸ ਕਰਦਾ ਆਖ਼ਰ ਬੋਲ ਹੀ ਪਿਆ "ਦੀਦੀ ਚੁੰਨੀ ਤਾਂ ਲੈ ਲਵੋ"
"ਚੁੰਨੀ......" ਸਿਰ ਚੱਕ ਮਨੀ ਦੇ ਹੱਥ ਚ ਫੜੇ ਫੋਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੱਸ ਪਈ ਤੇ ਬੋਲੀ "tshirt ਨਾਲ ਕੌਣ ਚੁੰਨੀ ਲੈਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਤੂੰ pic ਖਿੱਚ"
"ਫੇਰ ਵੀ ਚੁੰਨੀ......." t.shirt ਦੇ ਗੋਲ ਖੁੱਲੇ ਗਲੇ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਨਿਕਲਣ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਗੋਲਾਈ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਆ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਕਹਿਨਾ "
"oh ...." ਹੁਣ ਸਮਝ ਆਈ ਮਨੀ ਕਿਓਂ ਚੁੰਨੀ ਲੈਣ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ. tshirt ਵਿਚੋਂ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਹਿੱਕ ਤੇ tshirt ਸੈੱਟ ਕਰਦੀ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਹੀ ਭੇਜਣੀ ਆ ਫੋਟੋ. ਤੂੰ ਖਿੱਚ ਏਦਾਂ ਹੀ. ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਬਥੇਰੀ ਵਾਰੀ ਦੇਖੇ ਆ" ਹੌਲੀ ਜਿਹੀ ਬੋਲ ਮੁੜ ਕਪੜਿਆਂ ਤੇ ਬੁਰਸ਼ ਰਗੜਨ ਲੱਗੀ.
"ohh " pic ਖਿੱਚਦਾ ਖਿੱਚਦਾ ਹੱਸ ਈ ਪਿਆ ਮਨੀ ਓਹਦਾ ਜਵਾਬ ਸੁਣ. ਫੇਰ ਫੋਨ ਚ ਖਿੱਚੀ ਫੋਟੋ ਨੂੰ ਦੇਖ ਚਹਿਕਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ "ਕਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਪਿਕ ਆਈ ਆ ਦੀਦੀ"
"ਉਹ ਤਾਂ ਆਉਣੀ ਈ ਸੀ "ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਪੂਰਾ ਪੋਜ ਲੈ ਕੇ ਅੱਖਾਂ ਟਿਕਾ ਕੇ ਖਿੱਚੀ ਹੋਣੀ ..... ਲਿਆ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਦਿਖਾ "
"ਆਹ ਦੇਖੋ" ਸੁੱਖੀ ਕੋਲ ਆ ਪੈਰਾਂ ਭਾਰ ਬਹਿੰਦਾ ਮਨੀ ਫੋਨ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਵਾਹ ਮਨੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਫੋਟੋਆਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀਆਂ ਖਿੱਚਦਾ" ਸੁੱਖੀ ਫੋਨ ਚ ਆਪਣੀ ਫੋਟੋ ਦੇਖ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਮੇਰੇ ਫੋਨ ਤੇ ਸੈਂਡ ਕਰ. ਹੁਣੇ ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਨੂੰ ਭੇਜਦੀ ਆਂ"
"ਕਿਹੜੇ ਜੀਜੇ ਨੂੰ ..... ਨਵੇਂ ਨੂੰ ਕੇ ਪੁਰਾਣੇ ਨੂੰ?" ਏਨਾ ਕਹਿ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸ ਪਿਆ.
"ਨਵੇਂ ਨੂੰ ਹੀ ਭੇਜਣੀ ਆ. ਪੁਰਾਣੇ ਨੂੰ ਭੇਜ ਕੇ ਕੀ ਫਾਇਦਾ" ਸੁੱਖੀ ਵੀ ਮਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਨਾਲੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗੇ ਓਹਦੀ ਸਹੇਲੀ ਕਿੰਨੀ ਮੇਹਨਤ ਕਰਦੀ ਆ"
"ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ" ਮਨੀ ਵੀ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ. .
"ਫੋਟੋ ਦੇਲੇਟੇ ਕਰ ਦਵੀਂ ." ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਐਵੇਂ ਨਾ ਕਿਤੇ ਫੋਨ ਤੇ save ਕਰ...."
"ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਕਿਓਂ ਥੋਡੀ ਪਿਕ......." ਆਪਣੇ ਫੋਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਤੁਸੀਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਤਾਹੀ ਖਿੱਚ ਦਿੱਤੀ"
"ਤੇਰਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੱਖ ਲੈ ਪਰ ਜੇ ਤੇਰੇ ਫੋਨ ਚ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੇ ਦੇਖ ਲਈ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਸੋਚੂ" ਮੁੜ ਕਪੜੇ ਧੋਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਉਹ ਕਿਓਂ ਦੇਖੂਗੀ" ਮਨੀ ਨੇ delete ਕਰਨ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਫੋਟੋ save ਕਰ ਲਯੀ ਸੀ.
"ਚਲ ਚਲ ਬਹੁਤੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾ ਮਾਰ. ਨਲਕਾ ਗੇੜ ਕੇ ਮੇਰੀ help ਕਰ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬਾਲਟੀ ਚ ਕੱਪੜੇ ਡੁਬੋ ਨਿਚੋੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"sure ਕਿਓਂ ਨੀ" ਉੱਠ ਖੜਾ ਹੋ ਮਨੀ ਨਲਕਾ ਗੇੜ ਦਾ ਬੋਲਿਆ "
"ਵੈਸੇ ਦੀਦੀ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੀ ਉਮਰ ਕਿੰਨੀ ਕ ਆ" ਮਨੀ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਵੱਲ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਤੂੰ ਬਾਹਲੇ ਨੀ ਚਸਕੇ ਲੈਣ ਲਗ ਗਿਆ ." ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਝਿੜਕਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਵੈਸੇ ਹੀ ਪੁੱਛ ਲਿਆ" ਮਨੀ ਨੇ ਮੂੰਹ ਪਾਸੇ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ .
"ਉਮਰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆ ਓਹਦੀ . 55 ਸਾਲ ਆ ' ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬਾਲਟੀ ਚ ਕਪੜੇ ਪਾਉਂਦੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ " ਇਹ ਬਾਲਟੀ ਛੱਤ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਚੱਲ.... ਬਾਹਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮਾਰ ਸਵਾਦ ਨਾ ਲੈ"
ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਕਪੜੇ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜਨ ਲੱਗੀ ਤੇ ਮਨੀ ਬਾਲਟੀ ਚੁੱਕ ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਆਉਣ ਲੱਗਾ.

ਪੌੜੀਆਂ ਚੜਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਹੁਲਾਰੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਕੀਲ ਰਹੇ ਸਨ. ਲੋਅਰ ਵਿਚ ਡੋਲਦਾ ਲੱਕ ਤੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਲੋਅਰ ਅੰਦਰ ਕੱਛੀ ਨਾ ਪਾਈ ਹੋਵੇ. ਓਹਦਾ ਲੰਨ ਵੀ ਸਿਰ ਚੱਕਣ ਲੱਗਾ. ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਸ਼ਰਮਾਉਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਗੋਂ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਾ ਕੇ ਖੁਦ ਗਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਵੀ ਵਾਰ ਵਾਰ ਓਹਦੇ ਤੰਬੂ ਵੱਲ ਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਹਾਏ ਕਿੱਡਾ ਵੱਡਾ ਲਗਦਾ ਕੁੱਤੇ ਦਾ. ..... ਥਾਣੇਦਾਰ ਨਾਲੋਂ ਤਾਂ ਵੱਡਾ ਹੀ ਹੋਣਾ.... ਇਹ ਸੋਚਦੀ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਲੱਗੀ.
"ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਏਡੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ......." ਮਨੀ ਨੇ ਕਪੜੇ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਯਰ ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਤੇ ਕੇਸ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ. ਓਦੋਂ ਬਸ ਕੇਸ ਰਫ਼ਾ ਦਫ਼ਾ ਕਰਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨਾਲ ਇਕ ਰਾਤ ਲਾਉਣੀ ਪਈ. ਇਕ ਰਾਤ ਤੋਂ ਵਧਦਾ ਕੰਮ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ. " ਸੁੱਖੀ ਖੁਲ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਦਸ ਰਹੀ ਸੀ.

ਏਨੇ ਨੂੰ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਫੋਨ ਵੱਜਿਆ.
"ਵੀਰ ਬਣਕੇ ਕਪੜੇ ਸੁੱਕਣੇ ਪਾ ਦੀਂ. ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਕੇ ਆਉਣੀ ਆਂ" ਸੁੱਖੀ ਫੋਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਸੁਣਦੇ ਹੀ ਥੱਲੇ ਵੱਲ ਭੱਜੀ. ਓਹਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਓਹਦੀ ਫੋਟੋ ਦੇਖ ਕੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਹੋਊ. ਪਰ ਫੋਨ ਓਹਦੀ ਸਹੇਲੀ ਅਮਨ ਦਾ ਸੀ.
"ਹਾਏ ਜਾਨ ਕੀ ਹਾਲ ਆ" ਫੋਨ ਚੁੱਕ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਨੀ ਕੀ ਗੱਲ...."
"ਬਸ ਟਾਈਮ ਨੀ ਮਿਲਿਆ ਯਰ" ਉਧਰੋਂ ਫੋਨ ਤੇ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ.
"ਫੇਰ ਅੱਜ ਕਿੱਦਾਂ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਟਾਈਮ ਮਿਲ ਗਿਆ" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਜਾਨ ਜਾਨ ਤਾਂ ਬਾਅਦ ਚ ਕਰ ਲਵੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ...ਹਰਮਨ ਦਾ ਵਿਆਹ ਪੱਕਾ ਹੋ ਗਿਆ" ਉਧਰੋਂ ਫੋਨ ਤੇ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ "ਤੈਨੂੰ ਤੇ ਜੀਜੇ ਨੂੰ ਦੋ ਦਿਨ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਆਉਣਾ ਪੈਣਾ... ਕੋਈ ਬਹਾਨਾ ਨੀ ...."
"ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਜਰੂਰ ਆਵਾਂਗੇ" ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਵਦੇ ਪੇਕੇ ਆਈ ਹੋਈ ਆਂ ਤੇ ਤੇਰਾ ਜੀਜਾ ਲੁਧਿਆਣੇ ਆ"
"ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਨੀ ਪਤਾ" ਉਧਰੋਂ ਫੇਰ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ "ਬਸ ਆਉਣਾ ਪਊ ਕੋਈ ਬਹਾਨਾ ਨੀ "
"ਆਵਾਂਗੇ ਯਰ ਜਰੂਰ ਆਵਾਂਗੇ ਗੁੱਸੇ ਕਿਓਂ ਹੁੰਨੀ ਆਂ" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਵਿਆਹ ਕਿਹੜੇ ਮਹੀਨੇ ਆ"
"ਇਸ ਮਹੀਨੇ ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਦਾ" ਉਧਰੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ.
"ਏਨੀ ਗਰਮੀ ਚ...." ਸੁੱਖੀ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਯਰ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਕੇ ਕਨੇਡਾ ਵਾਪਸ ਜਾਣਾ" ਉਧਰੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ.
"ਯਰ ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਭੂਆ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਵਿਆਹ" ਸੁੱਖੀ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਨੀ ਪਤਾ. ਕੋਈ ਬਹਾਨਾ ਨੀ" ਉਧਰੋਂ ਫੋਨ ਤੇ ਧਮਕੀ ਭਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ" ਜੇ ਨਾ ਆਈ ਤਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਭਰ ਮੈਨੂੰ ਬੁਲਾਈਂ ਨਾ"
"ਯਰ ਇਕ ਤਾਂ ਗੁੱਸੇ ਬੜੀ ਜਲਦੀ ਹੋ ਜਾਨੀ ਆਂ" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕਰਦੀ ਆਂ ਕੁਝ.. ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ....ਵੈਸੇ ਏਨੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਦੀ ਸੀ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਦੀ"
"ਬਸ ਸਭ ਕੁਝ ਜਲਦੀ ਜਲਦੀ ਹੋ ਗਿਆ. ਚੰਗਾ ਘਰ ਲੱਭ ਗਿਆ. ਲੁਧਿਆਣੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਪੰਡੋਰੀ ਪਿੰਡ ਆ"
"ਪੰਡੋਰੀ?" ਸੁੱਖੀ ਇਕ ਦੱਮ ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਨਾ ਆ ਮੁੰਡੇ ਦਾ "
"ਦਵਿੰਦਰ " ਉਧਰੋਂ ਫੋਨ ਤੇ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ.
"ਉਹ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਨੂੰ....." ਸੁੱਖੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਉਛਲ ਪਯੀ .
"ਕੀ ਹੋਇਆ ਨੀ ਗਾਲ੍ਹ ਕਿਓਂ....."
ਫੋਨ ਤੇ ਹੈਰਾਨੀ ਭਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਲਗਦਾ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਦੀ ਮੇਰੀ ਭੂਆ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਲਊਗਾ"
"ਕੁੱਤੀ ਕੁਝ ਵੀ....." ਫੋਨ ਤੇ ਝਿੜਕ ਭਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ.
"ਸੱਚੀਂ ਯਰ ਅਮਨ.... ਮੇਰੀ ਸਕੀ ਭੂਆ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਹੋ ਰਿਹਾ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਹਰਮਨ ਦਾ " ਕੁਝ ਸੋਚ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਕਿਦਾਂ ਦੇ ਨੇ ਹਰਮਨ ਦੇ ਸੋਹਰੇ.... ਮਤਲਬ ਮਿਲ ਵਰਤਣ ਚ...." ਅਮਨ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ.
"ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਆ. ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੀ ਸ਼ਰੀਫ ਆ.." ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੇ ਭੂਆ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਮੁੰਡਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਤੇ ਚੰਗਾ ਕੱਦ ਕਾਠ ਆ" ਅਮਨ ਆਪਣੇ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਜੀਜੇ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹਾਂ ਮਨ ਧੰਨ ਤੇ ਲੰਨ ਨਾਲ ਦੱਬ ਕੇ ਤਸੱਲੀ ਕਰਾਊ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਦੀ " ਸੁੱਖੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਕੁੱਤੀ ਤੂੰ ਨਾ ਸੁਧਰੀਂ. ...ਕੁਝ ਵੀ ਭੌਂਕਦੀ ਆ " ਅਮਨ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਹੱਸ ਪਈ ਤੇ ਬੋਲੀ "ਹੋਰ ਤੇਰੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਆ"
"ਉਹ ਤਾਂ ਕਾਇਮ ਆ ਪੂਰਾ. ਇਥੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਰਾਤ ਲਾ ਕੇ ਆਈ ਸੀ. " ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਬਿਨਾ ਸ਼ਰਮ ਤੋਂ ਹੱਸਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ.
"ਤੇਰਾ ਕੰਮ ਲੋਟ ਆ. ਨਾਲੇ ਚੋਪੜੀਆਂ ਤੇ ਨਾਲੇ ਦੋ ਦੋ " ਅਮਨ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ "ਨਾਲੇ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਸਵਾਦ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਨਾਲੇ ਤੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਏਨਾ ਖਰਚਾ ਕਰਦਾ "
"ਏਦਾਂ ਹੀ ਆ ਫਿਰ " ਸੁੱਖੀ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਚਲ ਚੰਗਾ ਫਿਰ .... ਕਰਦੀ ਆਂ ਫੋਨ ... ਮੰਮੀ ਆ ਗਈ " ਏਨਾ ਆਖ ਅਮਨ ਨੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ.

 

[gurdaspuria]

ਰਾਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪਈ ਸੌਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਨੀਂਦ ਕਿਥੇ.... ਅੱਜ ਤਾਂ ਛੱਤ ਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਗਈ. ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਉਹ ਮੁਕ ਗਈਆਂ.... ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਤਲਬ ਲੱਗੀ. ਫੇਰ ਬੇਚੈਨ ਹੋਣ ਲੱਗੀ. ਜਿੰਨਾ ਉਹ ਸਿਗਰਟ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਓਨੀ ਹੀ ਤਲਬ ਉਹਨੂੰ ਹੋਰ ਬੇਚੈਨ ਕਰਦੀ. ਬੁੱਲ ਘੁੱਟ ਸੁੱਤੀ ਪਯੀ ਮਨਰੀਤ ਤੇ ਪੰਮੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਬੈਗ ਵਿਚੋਂ ਸਿਗਰਟ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ. ਪਤਾ ਸੀ ਸਿਗਰਟ ਹੈਨੀ ਪਰ ਤਲਬ.... ......ਬਿਨਾ ਉਮੀਦ ਤੋਂ ਬੈਗ ਵਿਚ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ ਪਰ ਕਿਥੇ ....... ਜਿਓਂ ਜਿਓਂ ਉਹ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ ਇਕ ਬੇਚੈਨੀ ਉਸ ਅੰਦਰ.......ਓਦੋਂ ਪੂਰੀ ਡੱਬੀ ਕਿਓਂ ਨੀ ਲੈ ਕੇ ਆਈ. ਆਖ਼ਰ ਮਾਯੂਸ ਜਿਹੀ ਹੋ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈਣ ਈ ਲੱਗੀ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਦੱਮ ਦਰਵਾਜਾ ਥੋੜਾ ਜਾ ਖੜਕਿਆ. ਓਹਨੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਮਨੀ ਖੜਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ. ਅੱਖ ਝਪਕਣਾ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ. ਸਾਹਮਣੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ nighty ਚ ਖੜੀ ਸੁੱਖੀ..... nighty ਵੀ ਏਨੀ ਪਤਲੀ ਕੇ ਅੰਦਰ ਪਾਈ ਗੁਲਾਬੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਓਹਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਫਿਸਲਦੀਆਂ, ਦਿਲ ਧੜਕਦਾ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਆਉਣ ਲੱਗਾ. ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਭਰਿਆ ਜਿਸਮ ਟਯੂਬ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿਚ ਹੋਰ ਵੀ ਲਿਸ਼ਕਾਂ ਮਾਰਦਾ. ਇੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ. ਭਰਿਆ ਲੱਕ ਤੇ ਮੁਲਾਇਮ ਗੋਰਾ ਢਿਡ੍ਹ ਥੋੜਾ ਜਾ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲਿਆ ਹੋਇਆ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚੋਂ ਸਾਫ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਧੁੰਨੀ ਢਿਡ੍ਹ ਦੇ ਮਾਸ ਨਾਲ ਗਹਿਰੀ ਹੋਈ ਕੇਹਰ ਢਾਹ ਰਹੀ ਸੀ.
ਮਨੀ ਲਈ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਵੀ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਲੱਕ ਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਕੱਛੀ ਦੀ wasteband ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਕੱਛੀ ਦੀ V ਸ਼ੇਪ . ਫਸਵੀ ਕੱਛੀ ਵਿਚ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਸੁਡੌਲ ਪੱਟ. ਮਨੀ ਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੱਲੀ ਕੱਛੀ ਬਰਾ ਵਿਚ ਖੜੀ ਹੋਵੇ. ਸ਼ਾਇਦ ਸੁੱਖੀ ਸੌਣ ਵੇਲੇ ਇਹੀ ਨਾਈਟੀ ਪਾਉਂਦੀ ਹੋਣੀ..... ਮੋਟੇ ਗੋਲ ਮੂੰਮੇ ਨਾਈਟੀ ਅੰਦਰ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਬ੍ਰਾ ਦੇ ਕੱਪ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੇ ਪਏ ਸਨ. ਮੁੰਮਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਬਣੀ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੁੱਤ ਹੀ ਬਣ ਗਿਆ.
"ਤੂੰ ਇਸ ਵੇਲੇ...... ਕੀ ਗੱਲ ਸੁੱਤਾ ਨੀ ......" ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੁੱਤ ਬਣਿਆ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਆਖ਼ਰ ਬੋਲ ਹੀ ਪਈ.
"ਕੁਝ...ਕੁਝ ਨੀ...." ਸੁੱਖੀ ਤੋਂ ਅੱਖਾਂ ਚਰਾਉਂਦਾ ਮਨੀ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦਾ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ "ਉਹ ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਛੱਤ ਤੇ ਨੀ ਆਏ ਇਸ ਲਈ......" ਬੋਲਦਾ ਬੋਲਦਾ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ.
ਵਾਰ ਵਾਰ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਹਿੱਕ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.
"ohhhh " ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਸੋਚ ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਹੱਸ ਪੈ "ਉਹ ਯਰ ..ਸਿਗਰਟ ਮੁਕ ਗਈ... ਤੇ ਇਥੇ ਪਿੰਡ ਚ ਮਿਲਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ"
"ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਉੱਤੇ ਨੀ ਆਏ" ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮਨੀ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਮਿਲਿਆ. ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਇਹੀ ਫਿਕਰ ਲੱਗੀ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਅੱਜ ਉੱਤੇ ਕਿਓਂ ਨੀ ਆਈ.
"ਹਾਂ ਯਰ...." ਸੁੱਖੀ ਮਾਯੂਸ ਜਿਹੀ ਹੋ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਸੀ. ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿਤੋਂ ਜੁਗਾੜ ਕਰ ਲਊਂਗੀ ਪਰ ਗੱਲ ਦਿਮਾਗ ਚ ਨੀ ਰਹੀ."
"ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈਗੀ ਆ ਦੀਦੀ. ਮੈਂ ਅੱਜ ਡੱਬੀ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ" ਚਹਿਕਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਕੱਲ ਥੋਡੀ ਖਾਲੀ ਡੱਬੀ ਦੇਖ ਲਈ ਸੀ. "
"ਸੱਚੀਂ" ਸੁੱਖੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਚੀਕ ਹੀ ਪਈ. ਇੰਝ ਲਗਦੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਪਿਆਸੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੋਵੇ.
"ਹੌਲੀ ਦੀਦੀ" ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਮੰਮੀ ਨਾ ਸੁਣ ਲਵੇ"
"ਤੂੰ ਤੂੰ....." ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਛੱਤ ਤੇ ਚਲ, ਮੈਂ ਆਈ. " ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਚਾਅ ਹੀ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਸੀ.
ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰੋਂ ਲਾਈਟਰ ਤੇ mint ਦੀ ਡੱਬੀ ਚੁੱਕ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਪੈਰ ਪੁੱਟਦੀ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜਨ ਲੱਗੀ.
ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਛੱਤ ਤੇ ਆਈ ਦੇਖ ਮਨੀ ਦਾ ਦਿਲ ਬਾਗੋ ਬਾਗ ਹੋ ਗਿਆ. ਉਸ ਨੇ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਦੀਦੀ ਨਾਈਟੀ ਬਦਲ ਕੇ ਲੋਅਰ tshirt ਪਾ ਕੇ ਆਊ..... ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਈ ਉੱਤੇ .... ਸਾਹ ਨਿਗਲਦੇ ਨੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਿਆ ਕੋਈ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਤਾਂ ਨੀ ਰਿਹਾ . ਵੇਖਣਾ ਵੀ ਕੀਹਨੇ ਸੀ. ਢਾਣੀ ਵਿਚ 2 ਤਾਂ ਘਰ ਸੀ. ਤਾਏ ਕੇ ਘਰੇ ਤਾਂ ਚੁਬਾਰਾ ਵੀ ਹੈਨੀ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਮਨੀ ਵੀ ਬੇਫਿਕਰ ਹੋ ਗਿਆ.
ਠੰਡੀ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗਦਰਾਏ ਜਿਸਮ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ ਨਾਈਟੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਾਈ ਗੁਲਾਬੀ ਬਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ. ਜਿਵੇਂ ਚਹਿਕਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਆ ਰਹੀ ਸੀ .... ਓਹਦੇ ਚੇਹਰੇ ਦਾ ਨੂਰ ਚਮਕਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਚੰਦ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਚ ਲਿਸ਼ਕਦਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਉਸਦੀ ਜਾਨ ਕੱਢਣ ਲੱਗਾ.
"ਹਾਏ ਤੂੰ ਕਿੰਨਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦਾ ਮੇਰਾ " ਮਨੀ ਦੇ ਹੱਥ ਚ ਫੜੀ ਡੱਬੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਸੱਚੀਂ ਬੜਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪੀਣ ਨੂੰ... ਨੀਂਦ ਈ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ."
"ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ " ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਏਧਰ ਉਧਰ ਵੇਖਦਾ ਮਨੀ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਡੱਬੀ ਅੱਗੇ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਕਲ ਥੋਡੀ ਖਾਲੀ ਡੱਬੀ ਦੇਖ ਲਈ ਸੀ. "
"thanks ਯਾਰ" ਡੱਬੀ ਵਿਚੋਂ ਸਿਗਰਟ ਕੱਢ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਫਸਾ ਲਾਈਟਰ ਜਗਾਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਗਸ਼ ਮਾਰ ਧੁਆਂ ਉਡਾਉਂਦੀ ਮੰਜੇ ਦੀ ਬਾਹੀ ਤੇ ਬੈਠ ਇਕ ਸਕੂਨ ਭਰਿਆ ਸਾਹ ਲੈ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਆ ਬੈਠ ਜਾ ਖੜਾ ਕਿਓਂ ਆ"
"ਹੂੰ" ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਲਾਲਾਂ ਸੁੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ. ਉਹ ਹੁਣ ਬਿਲਕੁਲ ਨਾਲ ਬੈਠੀ ਆਪਣੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਦੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਖੁਲ ਕੇ ਘੂਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਸਿਗਰਟ ਪੀਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਠਾ ਦੇਖ ਸਮਝ ਤਾਂ ਗਈ ਓਹਦੀ ਨਿਗਾਹ ਕਿਥੇ ਸੀ.
ਉਹ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ "ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਲਈ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਹੀ ਉੱਤੇ ਆ ਗਈ. ਓਹਨੂੰ ਬੁਰਾ ਵੀ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਮਨੀ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਦੇਖ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਵੀ ਹਲਚਲ ਹੋਣ ਲਗ ਗਈ ਸੀ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ ਬੜਾ ਚੁੱਪ ਬੈਠਣ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਗਸ਼ ਮਾਰ ਮਾਰ ਸਿਗਰਟ ਮੁਕਾ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ.
"ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦੀਦੀ" ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੂੰਹ ਕਰ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਓਹਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਮੂੰਹ ਪਾਸੇ ਕਰ ਲੈਂਦਾ , ਅੱਖਾਂ ਫੇਰ ਘੁੰਮ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵੱਲ ਚਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ. ਨਾਈਟੀ ਵਿਚੋਂ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਗੋਰੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਓਹਦਾ ਸੰਦ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ.
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਚਲ ਰਿਹਾ ਤੇਰਾ ?" ਸੁੱਖੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ .
ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕੀਤੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੇ ਮਨੀ ਦੀ ਦੁਖਦੀ ਰਗ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.
"ਠੀਕ ਹੀ ਆ ਦੀਦੀ " ਮਨੀ ਮਾਯੂਸ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਕਿਓਂ ਵੇ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਥੋਨੂੰ ? ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦੇ ਸੀ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਮਾਈਸੀ ਦਾ ਕਰਨ ਜਾਣਨਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
"ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਸਭ ਵਧੀਆ ਸੀ. ਪਰ ਅੱਜ ਕਲ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ. ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਫੋਨ ਤੇ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ. ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਆ ਤੇ ਨਾ ਚੱਜ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਆ" ਮਨੀ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਪਤਾ ਨੀ ਫੋਨ ਤੇ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ"
"ਤੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਨੀ ਫੋਨ ਤੇ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗੀ ਰਹਿਨੀ ਆਂ" ਸੁੱਖੀ ਨੀ ਓਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ ਪਰ ਸਿਧੇ ਮੂੰਹ ਜਵਾਬ ਨੀ ਦਿੰਦੀ" ਮਨੀ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਚ ਬੋਲਿਆ "ਮੈਂ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਕੀ ਕਰਾਂ . ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਸਬਰ ਦਾ ਘੁੱਟ ਭਰਨਾ ਪੈਂਦਾ"
"ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ. ਮੈਂ ਗੱਲ ਕਰੂਗੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਹੋਂਸਲਾ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਤੁਸੀਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ......?" ਏਨਾ ਆਖ ਸੁੱਖੀ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ. ਮਨੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਉਹ ਕੀ ਪੁੱਛਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਬਸ ਮਹੀਨੇ ਵਿਚ ਇਕ ਅੱਧੀ ਵਾਰ ਹੀ ਮਸਾਂ ....... ਉਹ ਵੀ ਬਸ ਓਦੋਂ ਹੀ ...ਜਦੋਂ ਓਹਦਾ ਜੀ ਕਰੇ" ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਦਰਦ ਸੀ.
"ਹਜੇ ਤਾਂ ਥੋਡੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਚਿਰ ਹੀ ਕੇਹੜਾ ਹੋਇਆ. ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਹੁਣੇ ਇਹ ਹਾਲ ਆ . ਉਮਰ ਕਿਵੇਂ ਲੰਘੂ." ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੋਈ ਲੜਾਈ ਤਾਂ ਨੀ ਹੋਈ ?"
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ ਕੋਈ ਲੜਾਈ ਨੀ ਹੋਈ . ਬਸ ਐਵੇਂ ਹੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਗੁੱਸੇ ਰਹਿੰਦੀ ਆ" ਮਨੀ ਹੁਣ ਖੁਲ ਕੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ "ਜੇ ਜਨਾਨੀ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਹੋਵੇ ਫੇਰ ਹੀ ਬੰਦਾ ਬਾਹਰ ਮੂੰਹ ਮਾਰਦਾ"
ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਤਰਸ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤੇਰਾ ਜੀਜਾ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹੀ ਸਭ ਕਰਦਾ ਸੀ. 2-2 ਦਿਨ ਘਰੇ ਨੀ ਵੜ੍ਹਦਾ ਸੀ. ਨਾ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ .... ਬਸ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੰਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮਨੀ ਨੂੰ ਦੱਸਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀਆਂ.
"ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕੀਤਾ " ਮਨੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਫੇਰ ਤੋਂ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਵੱਲ ਸੀ. ਹਵਾ ਚਲਣ ਕਰਕੇ ਓਹਦੀ ਨਾਈਟੀ ਥੋਡੀ ਜਿਹੀ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਕਾਫੀ ਦਿਸਣ ਲੱਗ ਗਈ.
"ਕਰਨਾ ਕੀ ਸੀ. ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਓਹਦੇ ਤੇ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਾ ਹੋਇਆ" ਏਨਾ ਬੋਲ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ "ਫੇਰ ਮੈਂ ਵੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰ ਲਿਆ. ਕਿੰਨਾ ਕ ਚਿਰ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਮਾਰਦੀ. ਨਾ ਤਾਂ ਓਹਤੋਂ ਮੇਰੀ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ."
"ਵੈਸੇ ਤੁਸੀਂ ਜੇ ਗੱਲ ਹੀ ਕਰਨੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਕਰ ਲੈਂਦੇ. ਬੁੱਢੇ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਸੀ. " ਮਨੀ ਨੇ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚ ਲੰਨ ਸੈੱਟ ਕਰਦੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਬੁੱਢਾ ਨਾ ਸਮਝੀ. ੧੮ ਸਾਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਜਿੰਨਾ ਜ਼ੋਰ ਆ ਓਹਦੇ ਚ. ਉਹ ਤਾਂ ਧੰਨ ਧੰਨ ਕਰਾ ਦਿੰਦਾ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਆਖ ਮਾਰੀ "ਤੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਜੀਜਾ ਤਾਂ 2 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਢੇਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. "
"ਹੁਣ ਆਲਾ ਕਿੰਨਾ ਕ ਚਿਰ ਲਾਉਂਦਾ " ਮਨੀ ਨੇ ਹੱਸਦੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਨੋਟ ਕਰਦੀ ਆਂ . ਪਰ ਮੇਰੀਆਂ ਤਾਂ ਤਸੱਲੀਆਂ ਕਰਾ ਦਿੰਦਾ" ਸੁੱਖੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਦਸ ਰਹੀ ਸੀ.
ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਮਨੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕੀ ਬੋਲੇ. ਬਸ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਹੱਸਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਓਹਦੇ ਮੁਮਿਆਂ ਨੂੰ ਘੂਰਦਾ ਰਿਹਾ. ਮਨੀ ਦਾ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚੋਂ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਬਣੇ ਤੰਬੂ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.
"ਵੈਸੇ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਲਗਦੇ ਆਂ" ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਕਿਤੇ ਮੈਨੂੰ ਨਾਈਟੀ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਨੀ ਏਨਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ" ਆਪਣੀ ਨਾਈਟੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਨਹੀਂ .......ਹਾਂ....."ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਕੀ ਜਵਾਬ ਦੇਵੇ. ਵੈਸੇ ਸੁੱਖੀ ਸਹੀ ਹੀ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ. ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਦੇਖ ਕੇ ਹੀ ਮਨੀ ਏਨਾ ਹੈਰਾਨ ਸੀ. ..
"ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਨਾਈਟੀ ਚ ਹੀ ਉੱਤੇ ਆ ਗਈ" ਨਾਈਟੀ ਨੂੰ ਸੈੱਟ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂ ਦੀਦੀ " ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਚਮਕਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲਿਆ. ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸੱਜੇ ਮੂੰਮੇ ਤੇ ਜਾ ਟਿਕੀਆਂ. ਮੂੰਮੇ ਉੱਤੇ ਪਾਈ ਬਰਾ ਵਿਚੋਂ ਉਭਰੀ ਹੋਈ ਡੋਡੀ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚੋਂ ਵੀ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਕੀ ਹਾਂ..." ਮਨੀ ਨੂੰ ਝਿਜਕ ਕੇ ਬੋਲਦਾ ਸੁਣ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸ ਪਈ "ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾਈਟੀ ਚ ਨੀ ਦੇਖਿਆ"
"ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਹੈਗਾ ਪਰ ਥੋਡੇ ਜਿੰਨਾ ਸੋਹਣਾ ਸਰੀਰ ਨੀ ਦੇਖਿਆ ਕਦੇ " ਮਨੀ ਹੌਂਸਲਾ ਕਰ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਤਾਂ ਮੈਥੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਗੋਰੀ ਆ . ਓਹਦਾ ਸਰੀਰ ਨੀ ਸੋਹਣਾ ?" ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਓਹਦਾ ਵੀ ਸੋਹਣਾ....ਪਰ ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ........" ਮਨੀ ਬੋਲਦਾ ਬੋਲਦਾ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨ ਗਿਆ "ਇਹ ਨਾਈਟੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਲਗਦੀ ਆ ਥੋਡੇ ਤੇ "
"ਤੇਰੇ ਨਵੇਂ ਜੀਜੇ ਨੇ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ bday ਤੇ " ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕਪੜਾ ਬੜਾ soft ਤੇ comfortable ਆ ਪਰ ਪਤਲਾ ਜ਼ਿਆਦਾ....ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਜੀ ਨੀ ਕਰਦਾ ਸੀ."
"ਫੇਰ ਪਾਈ ਨੀ ਤੁਸੀਂ" ਮਨੀ ਸਹਿਜ ਸੁਬਾਹ ਬੋਲਿਆ.
"ਪਾਉਣੀ ਪਯੀ ਯਰ ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਥੋੜੀ ਕਰਨਾ ਸੀ" ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ "bday ਗਿਫ਼੍ਟ ਸੀ. "
"ਫੇਰ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਜਾਗਦੇ ਰਹੇ ਹੋਣੇ ਆ " ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦਾ ਮਨੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਵਿਚ ਹੱਸਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਤੂੰ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨੀ ਬੋਲਣ ਲਗ ਗਿਆ." ਮਨੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਹਾਸੀ ਹੱਸਦੇ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਰਾਤ ਤਾਂ ਕੇਕ ਕੱਟਦਿਆਂ ਦੀ ਲੰਘ ਗਈਂ ਹੋਣੀ" ਮਨੀ ਫੇਰ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸ ਪਿਆ.
"ਕੇਕ ਤਾਂ ਕੱਟਣਾ ਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਰਾਤ ਤਾਂ ਕਦੇ ਨੀ ਭੁਲਣੀ ਮੈਨੂੰ " ਸੁੱਖੀ ਜੀਭ ਕੱਢੀ ਪਛਤਾ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹ ਕੀ ਬੋਲ ਗਈ ਸੀ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਹੋਈ.
"ਕੁਝ ਨੀ ਬਸ ਵੈਸੇ ਹੀ " ਸੁੱਖੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਉਹ ਹੁਣ ਹੱਦਾਂ ਟੱਪ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਦਸ ਵੀ ਦਿਆ ਕਰੋ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਨੇ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਸੌਣ ਨੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਭੂਤਨੀ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ. " ਮਨੀ ਦੇ ਖੜੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਨਿਹਾਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
ਹਵਾ ਨਾਲ ਨਾਈਟੀ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਹੋਰ ਨੰਗੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ . ਮਨੀ ਪੂਰੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਇਕ ਦੱਮ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ. ਮਨੀ ਦੀ ਚੋਰੀ ਫੜੀ ਗਈ ਸੀ.
"ਕੋਈ ਨਾ ਦੇਖ ਲੈ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ .. ਤੂੰ ਵੀ ਕੀ ਯਾਦ ਰੱਖੇਂਗਾ ਕੇ ਮੈਂ ਨਾਈਟੀ ਪਾ ਕੇ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਉੱਤੇ ਆਈ ਸੀ. " ਸੁੱਖੀ ਲੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਸੱਚੀਂ ਦੀਦੀ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਥੋਡੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਜਚ ਰਿਹਾ" ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਖੜੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਨਾਈਟੀ ਅੰਦਰ ਗੁਲਾਬੀ ਬਰਾ ਚ ਉਭਰੀ ਹੋਈ ਹਿੱਕ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਦੇਖ ਦੇਖ ਕਿਦਾਂ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਦੇਖ ਰਿਹਾ..... ਲੂਚਾ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗੁਲਾਬੀ ਬਰਾ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਟਿਕਾਈ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗਾ ਜਾਣੀ ਆਂ ਮੈਂ. ਡੱਬੀ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੀਂ ਕਲ ਫੇਰ ਆਊਂਗੀ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ"
"O ਤੇਰੀ " ਬੋਲਦੇ ਬੋਲਦੇ ਹੌਕਾ ਈ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਓਹਦਾ ਤਾਂ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ..." ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਦੇਖ ਪੌੜੀਆਂ ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਰੁਕ ਧੌਣ ਘੁਮਾ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਹੋਇਆ ਕਾਕਾ ਜੀ"
"ਜਾਨ ਤਾਂ ਹੁਣ ਨਿਕਲੀ..." ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਵੱਲ ਦੇਖ ਸਾਹ ਨਿਗਲਦਾ ਮਨੀ ਹਕਲਾ ਗਿਆ.
"ਕਿਓਂ ਕੀ ਹੋਇਆ" ਮਨੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਨਾਈਟੀ ਤਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪਤਲੀ ਆ" ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਚੱਬਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ ... ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਲ ਚ ਆ ਅਟਕ ਗਈਪਿੱਛੋਂ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਨਾਈਟੀ ਦੇਖ..... ਦੋਨੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਨੰਗੇ ਹੋਣ......ਤੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਦੀ ਇਕ ਡੂੰਘੀ ਘਾਟੀ.... ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਿਆ. ....ਕਿੰਨੀ ਚੌੜੀ ਬੁੰਡ ਆ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਦੀ .......ਕਾਸ਼ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਲਾਈਟ ਜਗਦੀ ਹੁੰਦੀ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਈ ਨਹੀਂ ਸੀ. " ਮਨੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਹੁਲਾਰਾ ਦੇ ਚਿਤੜ ਮਟਕਾਉਂਦੀ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਤੂੰ ਦਸ ਦਿੱਤਾ"
"ਦੀਦੀ ਕੱਲ ਨੂੰ ਵੀ ਆਹੀ ਨਾਈਟੀ ਪਾ ਕੇ ਆਇਓ" ਆਪਣੇ ਤੇਜ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਮਨੀ ਕੰਬ ਗਿਆ. ਉੱਤੇ ਥੱਲੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਲੰਨ ਨੇ ਧਾਹ ਮਾਰੀ.
"ਕੋਈ ਨਾ ...ਜਰੂਰ ਕਾਕਾ ਜੀ" ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸ ਪਈ. ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਮਨੀ ਦੀ ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਈ ਹੋਣੀ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਕੇ.
ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਦਰਵਾਜੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਈ. ..... ਪੂਰਾ ਬਦਮਾਸ਼ ਆ ਮਨੀ ਤਾਂ.... ਕਿਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਦੇਖਦਾ ਸੀ. ......ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਕੱਲੀ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. . ..... ਵਿਚਾਰੇ ਦਾ ਕਸੂਰ ਵੀ ਕੀ ਸੀ ..... ਤੂੰ ਆਪ ਤਾਂ ਏਨੀ ਪਤਲੀ ਨਾਈਟੀ ਪਾ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਕੋਲ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਗਈ ਸੀ ਹੁਣ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢ ਕੱਢ ਨਾ ਦੇਖਦਾ ਤਾਂ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦਾ. .... ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਇਕ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਫੁੱਦੀ ਕਾਫੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ...... ਹਾਏ ਮੈਂ ਮਰਜਾਂ.... ਇਹ ਕਾਹਤੋਂ ਹੰਝੂ ਸਿੱਟੀ ਜਾਂਦੀ ਆ. ..... ਸੁਖੀਏ ਜੇ ਮਨੀ ਚੁੱਬਰੇ ਤੇ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਤੈਨੂੰ........ ਐਵੇਂ ਫੜ ਲੈਂਦਾ.... ਏਦਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਭਰਾ...... ਉਹ ਤਾਂ ਸਾਊ ਹੀ ਬਹੁਤ ਆ..... ਜਿੱਦਣ ਲੁਕੇ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਓਹਨੇ ਕੋਈ ਗਲਤ ਹਰਕਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ. ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਗਈ ਸੀ. ਤਾਂ ਉਹ ਸਭ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. .....ਨਾਲੇ ਓਦੋਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਏਨਾ ਨੇੜੇ ਖੜੀ ਸੀ ਜੇ ਉਹ ਬਦਮਾਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਮੌਕਾ ਸੀ ਓਹਦੇ ਕੋਲ..... ਨਾਲੇ ਓਹਦਾ ਤਾਂ ਖੜਾ ਵੀ ਸੀ..... ਹਾਏ ਅੱਜ ਵੀ ਓਹਦਾ ਖੜਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ..... ਸੁੱਖੀ ਸੋਚਦੀ ਸੋਚਦੀ ਹੱਸ ਪਈ. ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਗਰੂਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ. ....ਸੁੱਖੀ ਇਕ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮੂੰਮੇ ਪਲੋਸ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੁੰਮਾ ਪਲੋਸਦੀ ਨੇ ਜਦ ਸਖਤ ਹੋਈ ਡੋਡੀ ਉਂਗਲਾਂ ਚ ਘੁਟੀ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹਿੱਕ ਤੋਂ ਪਰੇ ਕਰ ਲਿਆ. ਇਕ ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਖੁਮਾਰੀ ਭਰੀ ਅੱਗ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਗਾਂ ਵਿਚ ਭਖਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗੀ.
ਕੁੱਤੀਏ ਕਿਤੇ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਬੇਈਮਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖ .... ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਕਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ.... ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਝਟਕਾ ਦਿੰਦੀ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚਦੀ ਹੈ.... ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਣਾ. ਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਲੱਗੀ.

"ਮੰਮੀ ਥੋਨੂੰ ਪਤਾ ... " ਸੁੱਖੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਪੰਮੀ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਬੈਠਦੀ ਬੋਲੀ "ਦਵਿੰਦਰ ਦਾ ਵਿਆਹ ਮੇਰੀ ਪੱਕੀ ਸਹੇਲੀ ਅਮਨ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ"
"ਹਾਏ ਸੱਚੀਂ..." ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਚਹਿਕਦੀ ਹੋਈ ਪੰਮੀ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ"
"ਅਮਨ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਸੀ. "ਪੰਮੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਦੋਨੇ ਭੈਣਾਂ ਬੜੀਆਂ ਸਾਊ ਆ. ਮੈਂ ਮਿਲੀ ਆਂ ਦਵਿੰਦਰ ਦੀ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਵੋਹਟੀ ਨੂੰ"
"ਇਹ ਤਾਂ ਬੜੀ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਦਸੀ ਤੂੰ" ਖੁਸ਼ ਹੋ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ.

ਰਾਤ ਨੂੰ ਮਨੀ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਸੁੱਖੀ ਉੱਤੇ ਆਈ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਓਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚੋਂ ਡੱਬੀ ਫੜੀ ਤੇ ਇਕ ਸਿਗਰਟ ਕੱਢ ਕੇ ਬਾਲ ਲਯੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਲੋਅਰ tshirt ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ.
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲੱਗਿਆ " ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਸ਼ਰਮ ਤੋਂ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਠੀਕ ਸਮਝੀ. ਮੰਜੇ ਦੀ ਬਾਹੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਕਹੇ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨਾਲ ਚਲਾਵਾਂ ਗੱਲ?"
"ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਦੀਦੀ ਬਸ ....." ਮਨੀ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਕਮਲ ਭਾਬੀ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਮਜਾਕ ਚ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਊ"
"ਉਹ ਤਾਂ ਤਿਆਰ ਆ.." ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਮੁੱਕੀ ਇਕ ਲੰਬਾ ਗਸ਼ ਮਾਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਨਾ ਵੀ ਮੰਨੀ ਤਾਂ ਓਹਤੋਂ ਮੈਂ ਆਪੇ ਹਾਂ ਕਰਾਂ ਦਊਂ ... ਬੋਲ?"
"ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਤਾਂ ਰਹਿਣ ਦੋ ਦੀਦੀ . ਉਹ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਵਦੇ ਦਿਓਰ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਆ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ sleeveless tshirt ਵਿਚੋਂ ਝਲਕਦੀਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
.... ਹਾਏ ਓਏ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ. ਭੋਰਾ ਵਾਧੂ ਮਾਸ ਨੀ ਕਿਤੇ..... ਨਾ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਦਾਗ ਆ.... ਉੱਤੋਂ ਸਾਫ ਕੀਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਕੱਛਾਂ. .....
"ਹਾਏ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਘੈਂਟ ਪਟੋਲੇ ਵਰਗੀ ਭਾਬੀ ਆ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਕਿਓਂ ਤੈਨੂੰ ਸੋਹਣੀ ਨੀ ਲਗਦੀ"
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ. ਥੋਡੇ ਨਾਲੋਂ ਸੋਹਣੀ ਨੀ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਦਾ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ "ਥੋਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ"
"ਰਹਿਣ ਦੇ ਐਵੇਂ ਮੱਖਣ ਨਾ ਲਾ" ਮਨੀ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਗਰੂਰ ਚ ਹਿੱਕ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਕੱਢ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਝੂਠਾ"
"ਸੱਚੀਂ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਆਂ" ਗੌਰ ਨਾਲ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਸੁਬਾਹ ਵੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਵਧੀਆ"
"ਅੱਛਾ ਜੀ ਹੋਰ ਕੁਝ....." ਬਿਨਾ ਅੱਖ ਝੱਪਕੇ ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸਮਾਈਲ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਜਦੋ ਤੁਸੀਂ ਹੱਸਦੇ ਆਂ ਤਾਂ ਮਨ ਕਰਦਾ ਥੋਡੇ ਮੋਤੀਆਂ ਵਰਗੇ ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖੀ ਜਾਵਾਂ ਬਸ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ohh ਹੋ .... ਅੱਛਾ ਜੀ " ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਤੋਂ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਖੁਮਾਰੀ ਚ ਸੁੱਖੀ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਚੁੰਨੀ ਟੁੱਕਦੀ ਟੇਢੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ " ਹੋਰ?"
"ਸੱਚੀਂ ਦੀਦੀ ਥੋਡੇ ਚੇਹਰੇ ਦਾ ਨੂਰ ਤੇ ਏਨਾ ਗਲੋ....." ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਜੇ ਆਪਾਂ ਭੈਣ ਭਰਾ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪੱਕਾ ਥੋਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲੈਣਾ ਸੀ "
"oye hoye " ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਅੱਖਾਂ ਮਟਕਾਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਬੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਆਉਣ ਲਗ ਪਈਆਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ "
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੱਚ ਹੀ ਬੋਲਦਾ ਸੀ. ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੀਂ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਆਂ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਦਾ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ " ਸੁੱਖੀ ਹੁਣ ਮਨੀ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਾ ਰਹੀ ਸੀ.
ਮਨੀ ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਲਈ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਜੀ ਕਰਦਾ ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਮੇਰੀ gf ਹੋਵੇ" ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਗਲੀ ਚਾਲ ਚਲਦੇ ਕਿਹਾ.
"ਫੇਰ ਬਣਾ ਲੈਣੀ ਸੀ ਕੋਈ ?" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ .
"ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਕੋਈ ਮਿਲੀ ਹੀ ਨੀ . ਬਣਾਉਂਦਾ ਕਿਥੋਂ " ਮਨੀ ਵੀ ਅੱਜ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਸੀ.
"ਮੰਨ ਲੈ ਆਪਾਂ ਭੈਣ ਭਰਾ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਫੇਰ ?" ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਮਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਾਣਨੀ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
"ਫੇਰ ਮੈਂ ਥੋਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਪੱਪੀ ਕਰ ਲੈਣੀ ਸੀ" ਮਨੀ ਨੇ ਵੀ ਬਿਲਕੁਲ ਮੌਕੇ ਤੇ ਚੋਟ ਕੀਤੀ.
"ਏਨੀ ਹਿੰਮਤ...." ਦੋਨੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਤਾੜੀ ਵਜਾ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਰਹਿਣ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦੇ ... ਸਹੇਲੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਬਣਦੀ ਨੀ ਤੇਰੇ ਤੋਂ.. ਤੂੰ ਕਰੇਂਗਾ ਪੱਪੀ "
"ਸਹੇਲੀ ਤਾਂ ਬਣਾ ਲੈਂਦਾ .. ਪਰ ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਸੋਹਣੀ ਕੋਈ ਹੈ ਈ ਨੀ" ਮਨੀ ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਪਟਾਕੇ ਪਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਜੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਕੋਈ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਫੇਰ ?" ਸੁੱਖੀ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਓਹਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਫੇਰ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ propose ਬਾਅਦ ਚ ਕਰੂੰਗਾ ਪਹਿਲਾਂ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਪੱਪੀ ਕਰੂੰਗਾ" ਮਨੀ ਜੋਸ਼ ਚ ਆ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਰਹਿਣ ਦੇ ਐਵੇਂ ਫੁਕਰੀਆਂ ਨਾ ਮਾਰ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "propose ਤਾਂ ਕੀ ... ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਕੁੜੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਦੇਖ ਵੀ ਨੀ ਹੋਣਾ... ਪੱਪੀ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆ"
"ਇਹ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਈ ਕਿਓਂ ਨੀ ਦੇਖ ਹੋਣਾ" ਜਿਦ ਜਿਹੀ ਕਰ ਮਨੀ ਬਿਨਾ ਅੱਖ ਝੱਪਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਹੁਣ ਦਸੋ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸੀ. "
"ਕੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ " ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ.
"ਕੁਝ ਕੁਝ ਨੀ... " ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖ ਨੀ ਹੁੰਦਾ "
"ਮੈਂ ਸਹੇਲੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ. ਮੇਰੀ ਨਹੀਂ...." ਹੱਸਦੀ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਟੁਕਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਟੁੱਕਦੇ ਓ ਬਹੁਤ cute ਲਗਦੇ ਆਂ. ਥੋਡੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦੇਖ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਬਸ ਵੇਖੀ ਜਾਵਾਂ ਥੋਨੂੰ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਹਾਸਾ ਦੇਖ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕੀ ਗੱਲ ਏਨੇ ਪਸੰਦ ਆ ਗਏ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖੀ ਸੁੱਖੀ ਮੁਸਕਰੋਂਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹੈ ਈ ਏਨੇ ਸੋਹਣੇ. ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਗੁਲਾਬ ਦੀਆਂ ਦੋ ਪੱਤੀਆਂ ਆਪਸ ਚ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਣ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕਿਤੇ kiss ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨੀ ਦਿਲ ਕਰਦਾ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਬੁਝ ਲਈ ਸੀ. ਉਹ ਇਹ ਬੋਲਣਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਵੇਂ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ.
"ਜੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕਰਦਾ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਵੀ ਹੋਂਸਲੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ.
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਾਗਲ " ਗੱਲ ਬਦਲਦੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਤਾਂ ਸੱਚੀਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ "
ਮਨੀ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ . ਉਹ ਬਸ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ . ਇਕ ਅਲੱਗ ਹੀ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ.
"ਬੋਲ ਹੁਣ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਫੇਰ ਬੋਲੀ .
"ਕੀ ਬੋਲਾਂ ਦੀਦੀ... ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਮਜਾਕ ਕਰੀ ਜਾਨੇ ਆਂ. " ਮਨੀ ਖਿਝਦਾ ਹੋਇਆ ਮੂੰਹ ਥੱਲੇ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਫੇਰ ਤੂੰ kiss ਕਰ ਲੈਣੀ ਸੀ ?" ਗੌਰ ਨਾਲ ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ
"ਹਾਂ ਕਰ ਲੈਣੀ ਸੀ" ਮਨੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਮਤਲਬ ਤੂੰ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ ਚੁੱਪ ਬੈਠਾ ਕਿਉਂਕਿ ਆਪ ਭੈਣ ਭਰਾ... ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੂੰ ਹੁਣ ਤੱਕ....." ਓਹਨੂੰ ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਫੇਰ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਈ ਥੋਡੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲੈਣੇ ਸੀ. " ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਔਖਾ ਜਿਹਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਬੋਲਿਆ " ਕਾਸ਼ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਨਾ ਹੁੰਦੇ"
"ਤੂੰ ਤਾਂ ਰਹਿਣ ਦੇ ਫੇਰ ਵੀ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੁੰਮੀ ਨਹੀਂ ਲੈ ਹੋਣੀ ਸੀ. " ਮਨੀ ਨੂੰ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਤੰਗ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਲੱਤਾਂ ਕੰਬਣ ਲਗ ਜਾਣੀਆਂ ਸੀ ਤੇਰੀਆਂ"
ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕੀ ਬੋਲੇ . ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜ ਰਹੀ ਸੀ ਜਾਂ ਚੁੰਮੀ ਲਈ ਉਕਸਾ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਬੋਲ ਹੁਣ...." ਫੇਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਲਗਦਾ ਤੈਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਲੈਣੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਹੋਣੀ. ਪਤਾ ਨੀ ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ ਹੋਣਾ ਕੇ ਨਹੀਂ?"
"ਤੁਸੀਂ challenge ਨਾ ਕਰੋ ਮੈਂ ਸੱਚੀਂ ਥੋਡੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲੈਣੇ..." ਬੇਸਬਰਾ ਜਿਹਾ ਹੋ ਹਿੰਮਤ ਕਰ ਬੋਲ ਹੀ ਪਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ ..." ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਫੇਰ ਨਾ ਕਹਿਓ" ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕੀ ਫੇਰ ਨਾ ਕਹਿਓ" ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ . ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੈਲੇਂਗੇ ਕਰਨ ਚ ਓਹਨੂੰ ਸਵਾਦ ਜਿਹਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਮਨੀ ਮਜਾਕ ਕਰ ਰਿਹਾ. ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਦੇ ਬੁੱਲ ਨਹੀਂ ਚੁੰਮ ਸਕਦਾ.
ਪਰ ਮਨੀ ਉੱਠ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਡਰਦੀ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ.
"ਮੈਂ ਸੱਚੀਂ ਥੋੜੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈ ਲੈਣੀ" ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਖੁਦ ਕੇ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਜਾ ਜਾ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਦੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਕਰ ਭਜਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਵੱਡਾ ਆਇਆ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈਣ ਵਾਲਾ" ਅੰਗੂਠਾ ਦਿਖਾ ਜੀਭ ਕੱਢੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਏਨੀ ਸੌਖੀ ਨੀ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ......"
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖੀ ਜਾਓ ਬਸ ....." ਕੋਠੇ ਤੇ ਭੱਜ ਰਹੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ. ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ. ਫੇਰ ਮਨੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਾ ਲਈ.
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਕੁੱਤਿਆ ". ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੁੱਕੀਆਂ ਮਾਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹੁਣ ਕਿਥੇ ਜਾਓਂਗੇ ਭੱਜ ਕੇ " ਮਨੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਘੇਰ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਬਾਹਾਂ ਕੰਧ ਤੇ ਰੱਖ ਲਈਆਂ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਖੜੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਥੱਲੇ ਬਹਿ ਇਕ ਪਾਸਿਓਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਭਜਦੀ ਹੋਈ ਜੀਭ ਕੱਢ ਓਹਨੂੰ ਚਿੜਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਏਨੀ ਸੌਖੀ ਨੀ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈਣੀ ਕਾਕਾ ਜੀ "
ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ , ਮਨੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਲੱਕ ਤੋਂ ਫੜ ਲਿਆ. ਓਹਨੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਸੁੱਟ ਲਈ. ਝੋਟੇ ਵਰਗਾ ਸਰੀਰ ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਉੱਤੇ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਥੱਲੇ ਸੀਲ ਮੱਝ ਵਾਂਗੂ ਪਈ ਸੀ.
"ਤੇਰੇ ਕੁੱਟ ਪਊ ਮਨੀ " ਸੁੱਖੀ ਝੂਠਾ ਗੁਸਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ .
ਪਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਭ ਸਮਝ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਬੋਲੇ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲਏ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਹਿੰਮਤ ਦੇਖ ਹੈਰਾਨ ਸੀ. ਸਵਾਦ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀਆਂ ਦੀਵਾਰਾਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਣੀਆਂ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ. ਹਜੇ ਕੁਜ ਸਕਿੰਟ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਇਕ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ . ਇਕ ਦੱਮ ਵਜੇ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਮਨੀ ਘਬਰਾ ਗਿਆ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਓਹਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ , ਸੁੱਖੀ ਭੱਜ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਣ ਲੱਗੀ .
ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਨਰਮ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਨਾਜ਼ੁਕਤਾ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਸੰਦ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੋਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਇਕ ਸੋਹਣਾ ਮੌਕਾ ਗਵਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.

ਓਧਰ ਸੁੱਖੀ ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਗਯੀ. ..ਕੰਜਰੀਏ, ਅੱਜ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਓਹਨੇ ਨੱਪ ਲੈਣਾ ਸੀ. ਕੋਠੇ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਨੀ ਲਗਣਾ ਸੀ. ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਮਸਲਣਾ ਸੀ. ਚੁੰਮੀ ਦਿੰਦੀ ਦਿੰਦੀ ਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਲੁਟਾ ਦੇਣਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਕਲ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੋ ਰਹੀ ਸੀ. .... ਹਾਏ ਕਿੰਨਾ ਜ਼ੋਰ ਆ ਮਨੀ ਚ....... ਉੱਤੋਂ ਬੁੱਲ ਕਿੰਨੀ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਚੂਸਦਾ........ਕੁੱਤੀਏ, ਤੇਰਾ ਸਕਾ ਭਰਾ ਉਹ. ....ਠਰਕ ਭੋਰਨ ਲੱਗੀ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨ ਲੈਂਦੀ....... ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਈ.
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸੁੱਖੀ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ. ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਬੁਰਾ ਵੀ ਲਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਅੱਗ ਵੀ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ.... ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਜਾਵਾਂ ਕੇ ਨਾ?..... ਕਿਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪੁੱਠਾ ਕੰਮ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ.
ਰਾਤ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਪਈ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦੀ ਛੱਤ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਅੱਜ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਦਾ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਮਨ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਪਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਓਹਦਾ ਜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਉੱਤੇ ਜਾਨ ਨੂੰ. ਨਾਲੇ ਡਰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਕਾਂਡ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ.
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁਮੇ ਸੀ. ਹਾਏ ਕੁੱਤੀਏ, ਆਵਦੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਚੁੰਮੀ ਕਰ ਲਈ. ...ਚਲ ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ... ਓਹਨੇ ਕੇਹੜਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦਸਣਾ.....ਕਿੰਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੁਮੇ ਸੀ ਮਨੀ ਨੇ...... ਭੋਰਾ ਧੱਕਾ ਨੀ ਕੀਤਾ.....ਪਰ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਾਂ.... ਉੱਤੇ ਜਾਵਾਂ ਕੇ ਨਾ....."ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਉੱਤੇ"....ਪਰ ਮਨੀ ਸ਼ਰੀਫ ਵੀ ਕਿੰਨਾ. ... ਵਿਚਾਰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਖੇਤਾਂ ਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ... ਮੇਰੀ ਕਿੰਨੀ ਇੱਜਤ ਕਰਦਾ..... ਵਿਚਾਰ ਛੱਤ ਤੇ ਬੈਠਾ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੋਣਾ.

ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਉਹ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਮਿਲ ਕੇ ਆਉਣੀ ਆਂ... ਪਰ ਜੇ ਓਹਨੂੰ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮਣ ਲਈ..... ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਨੀ ਇਹ ......ਪਰ ਉਪਰ ਤਾਂ ਚਲੀ ਜਾਨੀ ਆਂ ਕਿਤੇ ਥੱਲੇ ਹੀ ਨਾ ਆ ਜਾਵੇ.... ਇਹੀ ਸੋਚ ਉਹ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ ਇਕ ਵਾਰ ਪੰਮੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਤੇ ਫੇਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ.
ਮਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਉੱਤੇ ਆਊਗੀ... ਪਰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਆਈ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ..... ਵਾਰ ਵਾਰ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਕਦੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਉੱਠ ਕੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਲਗਦਾ.....ਆਊਗੀ ਤਾਂ ਜਰੂਰ... ਰੋਜ ਤਾਂ ਆਉਂਦੀ ਆ.... ਕਲ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਕੰਬਣੀ ਛਿੜ ਗਈ.... ਅੱਜ ਤਾਂ ਉਹ ਕਦੋਂ ਦਾ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਆ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਸੀ. ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਵਕਤ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਹ ਬੇਚੈਨ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਦੇ ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਕੀ ਪਤਾ ਅੱਜ ਸੁੱਖੀ ਨਾ ਆਵੇ. ਆਊਗੀ...ਜਰੂਰ ਆਊਗੀ... ਅੱਗੇ ਵੀ ਤਾਂ ਉਹ ਇਸੇ ਵੇਲੇ ਆਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ... ਵਾਰ ਵਾਰ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਪੌੜੀਆਂ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਝਾਤੀਆਂ ਵੀ ਮਾਰ ਆਇਆ. ਅਖੀਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਉੱਤੇ ਆ ਰਹੀ ਆ ਤਾਂ ਉਹ ਭੱਜ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਹਿ ਗਿਆ . ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਦੁਗਣੀ ਤੇਜ ਹੋ ਗਈ.
ਛੱਤ ਤੇ ਆ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹਿੰਮਤ ਕਰ ਕੇ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਗੱਲ ਸੁੱਤਾ ਨੀ ?"
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਆਉਣਾ ਸੀ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ" ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਉੱਤੇ ਆਈ ਭੈਣ ਦਾ ਚਾਅ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ.
"ਅੱਛਾ ... ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੋ ਗਿਆ ਹੋਊ" ਆਪਣੀ ਗੁੱਟ ਨੂੰ ਫੜ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਮੰਜੇ ਦੀ ਵਾਹੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਬੋਲੀ "ਥੋਡਾ ਪਰੇ ਨੂੰ ਹੋ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਬੈਠਣ ਦੇ"
"ਆਓ ਆਓ" ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਉਛਲ ਕੇ ਮੰਜੇ ਉੱਤੋਂ ਇਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਡੱਬੀ ਫੜਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਆਹ ਲਓ ਆਪਣੀ ਡੱਬੀ"
"ਅੱਜ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਨੀ ਕਰ ਰਿਹਾ" ਮਨੀ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਡੱਬੀ ਫੜ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਫੇਰ ਵੀ ਜੇ ਤੂੰ ਕਹਿਨਾ ਤਾਂ ਪੀ ਲੈਨੀ ਆਂ"
"ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣ ਦਿਓ ਜਦ ਦਿਲ ਕਰੂਗਾ ਓਦੋਂ ਪੀ ਲਓ" ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਹਾਂ ਇਹ ਵੀ ਠੀਕ ਆ" ਡੱਬੀ ਇਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਆ ਫਿਰ?"
"ਤੁਸੀਂ ਦਸੋ ਕਦੋਂ ਜਾਣਾ shopping ਕਰਨ" ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋਈ ਸੀ ਕਹਿੰਦੇ ਪਰਸੋਂ ਚਲਾਗੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਕਪੜੇ ਲੈ ਆਵੀਂ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ " ਕਿਤੇ ਐਵੇਂ ਨਾ ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾ ਪਾ ਕੇ ਚਲਿਆ ਜਾਵੀਂ"
"ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈ ਵੀ. ਫੇਰ ਵੀ ਜੇ ਥੋਨੂੰ ਲਗਦਾ " ਕੁਝ ਸੋਚਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਹੁਣ ਪਿੰਡ ਚ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਈ.... ਤੁਸੀਂ ਪਸੰਦ ਕਰ ਦਿਓ "
"ਕਰਨੇ ਪੈਣੇ ਕਾਕਾ ਜੀ..... ਕੀ ਪਤਾ ਵਿਚ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਪਸੰਦ ਆ ਜਾਵੇ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਆ. ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਕੋਈ ਹੋਣੀ ਨੀ ..." ਖਿਲਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਨੂਰ ਭਰੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਮੋਤੀਆਂ ਵਰਗੇ ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "so no chance "
"ਕੀ ਪਤਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੀ ਸੋਹਣੀ ਕੋਈ ਟੱਕਰ ਜਾਵੇ" ਟੇਢੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਚਮਕ ਆ ਗਈ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਕੇ.
"ਏਨੀ ਚੰਗੀ ਕਿਸਮਤ ਕਿਥੇ ਦੀਦੀ..."ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੁੜਬੜਾਯਾ....
"ਕੋਈ ਪਤਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਕਾਕਾ ਜੀ..." ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਕੋਈ ਪਸੰਦ ਆ ਗਈ ...ਮੈਨੂੰ ਦਸ ਦਵੀਂ. ਮੈਂ ਆਪੇ ਅੱਗੇ ਗੱਲ ਤੋਰ ਲਊਂਗੀ... ਨਾਲੇ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਸਦੀ"
"ਜਰੂਰ ਜਰੂਰ ਦਸੂ" ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖ ਦੇਖ ਬੇਚੈਨ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਪਹਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚੋਹਂਦਾ ਸੀ.
ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਮਨੀ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਹੀ ਦੇਖੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਸੀ ਮਨੀ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾਂ ਚੋਹਂਦਾ ਸੀ. ...ਚੰਗਾ ਹੀ ਆ ਨਾ ਕਹੇ.... ਇਹੀ ਸੋਚ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗਾ ਮੈਂ ਚਲਦੀ ਆਂ... ਨੀਂਦ ਆਉਣ ਲਗ ਗਈ... ਡੱਬੀ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੀਂ ..ਕਲ ਆਊਂਗੀ"
"ਦੀਦੀ ohh ohh ...." ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਥੱਲੇ ਜਾਨ ਲਈ ਉੱਠ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਦੇਖ ਮਨੀ ਵੀ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਉੱਠ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਚੁੰਮੀ ਤਾਂ ਦੇ ਦਉ ਦੀਦੀ... ਕਲ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਵਿਚਾਲੇ ਹੀ ਭੱਜ ਗਏ ਸੀ. "
ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਪਲ ਪਲ ਓਹਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਨਹੀਂ ਯਰ ਕਲ ਤਾਂ ਬਸ ਵੈਸੇ ਹੀ....." ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਦਾ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਨਾਹ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਇਕ ਦਿਨ ਤੈਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਕੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ.... ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੋਜ ਦਾ ਕੰਮ ਹੀ ਬਣਾ ਲਿਆ "
"please ਦੀਦੀ " ਮਨੀ ਓਹਦੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਬਸ ਯਰ" ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤੈਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਤੂੰ....."
"ਅੱਜ ਵੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹੀ ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਦਿਓ" ਮਨੀ ਡਰਦਾ ਡਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਨਹੀਂ ਯਰ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਨਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਪਤਾ ਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਏਦਾਂ ਸਖਤ ਮਨ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾ ਲਿਆ ਸੀ.
"ਕਲ ਵੀ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਚੁੰਮੀ ਕੀਤੀ ਸੀ .... ਕਲ ਥੋਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲਗਿਆ ਸੀ. ?" ਮਨੀ ਸ਼ਰੀਫ ਜਿਹਾ ਬਣ ਮਿੱਠੀ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੋਜ ਮੰਗਿਆ ਕਰੇਂਗਾ.....ਤੰਗ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੋਊਂਗੀ" ਸੁੱਖੀ ਮਾਸੂਮ ਜਿਹੇ ਬਣੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੱਸ ਪਈ.
"ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਥੋਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦਾਂ ... ਏਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤਾਂ ਚੁੰਮੀ ਕੀਤੀ ਸੀ. " ਮਨੀ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
ਸੁੱਖੀ ਛੱਤ ਤੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ. "ਇਹ ਤਾਂ ਜ਼ਿਦ ਹੀ ਪੈ ਗਿਆ .. ਲਗਦਾ ਚੁੰਮੀ ਦੇਣੀ ਪੈਣੀ ਮਨੀ ਨੂੰ... ਵਿਚਾਰਾ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਕਿੰਨੇ ਚਿਰ ਦਾ "
ਓਧਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਚੁੰਮੀ ਜਰੂਰ ਦਊਂਗੀ.
"ਛੱਤ ਉੱਤੇ ਨੀ " ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਸਮਝ ਗਈ ਹੁਣ ਇਹਨੇ ਚੁੰਮੀ ਲਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਮੰਨਨਾ .
ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਕੋਈ ਦੇਖ ਨਾ ਲਵੇ"
"ਲੈ ਇਸ ਵੇਲੇ ਏਨੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੌਣ ਦੇਖੂ" ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਆਸ ਪਾਸ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰਦਾ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਕੋਈ ਨੀ ਵੇਖਦਾ ਸਾਨੂੰ"
"ਫੇਰ ਵੀ ਡਰ ਲਗਦਾ " ਸੁੱਖੀ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਤਾ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਇਥੇ ਕੀਹਨੇ ਆਉਣਾ c.. "ਏਦਾਂ ਕਰ ਖੂੰਜੇ ਚ ਚਲ ਓਥੇ "
"ਹਾਂ" ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਉਛਲਦਾ ਮਨੀ ਖੂੰਜੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਉਥੇ ਜਾ ਬੋਲਿਆ "ਆ ਜਾਓ ਦੀਦੀ"
"ਲੁੱਚਾ" ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕਿੰਨਾ ਚਾਅ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮਣ ਦਾ "
"ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਤਾਂ ਕਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮੇ ਹੀ ਸੀ " ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁਟਦਾ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਉਠਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ " ਮਨੀ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਮਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਕੋਲ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਜਲਦੀ ਲੈ ਫੇਰ ...ਕੋਈ ਵੇਖ ਨਾ ਲਵੇ"
ਮਨੀ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹਦੀ ਭੈਣ ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਖੜੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਮਹਿਕ ਓਹਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜੇ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਕੰਬ ਗਿਆ. ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਤਪਸ਼ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਗਈ. ਖੁਮਾਰੀ ਚ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ . ਇਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਲਹਿਰ ਓਹਦੇ ਅੰਗ ਅੰਗ ਵਿਚ ਦੌੜ ਰਹੀ ਸੀ. ਮਨੀ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਭਰ ਕੇ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਪਰ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਬੁੱਲ ਵੱਖ ਕਰ ਲਏ .
ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਇੰਝ ਲਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਕੋਈ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਮੁਕ ਗਿਆ ਸੀ. ਮਨੀ ਦਾ ਵੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕੋਮਲ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਏਦਾਂ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਓਹਨੇ ਸ਼ਹਿਦ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਚੁੰਮ ਲਯੀਆਂ ਹੋਣ.
"ਖੁਸ਼ ਹੁਣ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਰੂਰ ਵਿਚ ਡੁੱਬਿਆ ਦੇਖ ਬੇਤਾਬ ਹੋ ਤੇਜ ਤੇਜ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਹਾਂ ਦੀਦੀ " ਆਪਣੇ ਕੰਬਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੱਬਦੇ ਮਨੀ ਦਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਕੀਤਾ ਮੁੜ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਜੋੜ ਦੇਵੇ ਪਰ ਓਹਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿਤੇ ਦੀਦੀ ਨਾਰਾਜ਼ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤੇ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਚੁੰਮੀ ਨਾ ਦੇਵੇ.
"ਬਸ ਏਨੀ ਕ ਈ ਚੁੰਮੀ ਲੈਨੀ ਸੀ. "ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੇਚੈਨ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂ :" ਸਾਹ ਨਿਗਲਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਥਿੜਕਣ ਦੇਖ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁਟਦਾ ਆਹ ਭਰਦਾ ਸਿਸਕ ਪਿਆ. ਭੈਣ ਦੇ ਨਰਮ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਫੀਲਿੰਗ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਓਹਨੂੰ ਨਜਾਰਾ ਜਿਹਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਆਂ " ਆਪਣੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਝੁਲਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨੂੰ ਸਵਾਰ ਕੇ ਹਿੱਕ ਤੇ ਲੈਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
ਜੀ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਵੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮਨੀ ਦੁਬਾਰਾ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲਵੇ. ਪਰ ਉਹ ਕਹਿ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦਸਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
ਕੁਝ ਦੇਰ ਤਾਂ ਮਨੀ ਚੁੱਪ ਖੜਾ ਰਿਹਾ . ਫੇਰ ਪਤਾ ਨੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ. ਓਹਨੇ ਇਕ ਦੱਮ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਧੌਣ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦਿੱਤੇ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਵੀ ਝੱਟ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਫਸਾ ਦਿੱਤੇ. ਮਨੀ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਹੇਠਲੇ ਬੁੱਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਚੂਸਣ ਲਗ ਗਈ.

ਮਨੀ ਦੇ ਤਾਂ ਸਾਹ ਗਲ ਚ ਅਟਕ ਗਏ. ਇੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਓਹਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਰੁਕ ਗਈ. ਬੇਤਾਬੀ ਚ ਓਹਦੇ ਬੁਲ ਚੁੰਮਦੀ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਫੜ ਰੱਖਿਆ ਸੀ. ਓਧਰ ਮਨੀ ਦਾ ਸੰਦ ਵੀ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਸੀ ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਬਾਰ ਬਾਰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਫਸਾ ਖਿੱਚ ਰਹੀ ਸੀ. ਮਨੀ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਿਹਾ ਖੜਾ ਸੀ ਬਸ. ਸਾਹ ਲੈਣ ਲਈ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਓਹਨੇ ਮੂੰਹ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਜੀਭ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਅੰਦਰ ਆ ਓਹਦੀ ਜੀਭ ਨਾਲ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ. ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਨੇ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਫੇਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ. ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹੀ ਮਨੀ ਦਾ ਸਾਨ੍ਹ ਜਿਡਾ ਲੰਨ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਧੁੰਨੀ ਵਿਚ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ . ਓਹਨੂੰ ਤਾਂ ਬਸ ਬੁਲ ਚੂਸਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਦਿੱਖ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮਨੀ ਵੀ ਬੇਸਬਰਾ ਹੋ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ. ਜੀਭ ਨਾਲ ਜਦੋਂ ਜੀਭ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰਦੀ ਤਾਂ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ .
"ਹਾਏ ਮਨੀ " ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਖੁਮਾਰੀ ਵਿਚ ਡੁੱਬੀ ਮਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁਸਦੀ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਬੱਦਲ ਗਰ੍ਜਨ ਦਾ ਖੜਕਾ ਪਿਆ ਤਾਂ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਮਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬੁੱਲ ਵੱਖ ਕਰਦੀ ਨੂੰ ਜਿਵੇ ਹੋਸ਼ ਆ ਗਈ ਹੋਵੇ. ਇਕ ਦਮ ਮਨੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੁੰਦੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਸਾਹ ਕਾਬੂ ਕਰਦੀ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ.
"ਦੀਦੀ " ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕੰਬਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਕਾਬੂ ਕਰਦਾ ਹਕਲਾ ਗਿਆ. ਓਹਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਓਹਨੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲਏ ਸੀ.
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਖੁਸ਼ ਆਂ?" ਸੁੱਖੀ ਸ਼ਰਮਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂ ਹਾਂ ਦੀਦੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਆਂ" ਮਨੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਚੰਗਾ ਮੈਂ ਚਲਦੀ ਆਂ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਬਿਨਾ ਓਹਦਾ ਜਵਾਬ ਉਡੀਕੇ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ. ਓਹਦਾ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਹ ਉਸ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਚੁੰਮੀ ਸੀ.
ਹਾਏ ਜੇ ਕਿਤੇ ਬੱਦਲ ਨਾ ਗਰਜਦੇ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ. ..... ਫੇਰ ਸ਼ਾਇਦ ਮਨੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲੈਣਾ ਸੀ..... ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਬੱਦਲ ਸਮੇ ਸਿਰ ਗਰਜ ਪਏ....... ਕਮਰੇ ਚ ਪੁੱਜ ਕੁੰਡੀ ਲਾਉਂਦੀ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਇਕ ਲੰਮਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ. .... ਅੱਜ ਤਾਂ ਬਚਾ ਲਈ ਬੱਦਲਾਂ ਨੇ ......ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੀਆਂ ਹੀ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਡੁੱਬ ਗਈ.
ਟਾਈਮ ਦੇਖਣ ਲਈ ਫੋਨ ਚੱਕਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਤੇ ਕਾਫੀ ਸਾਰੀਆਂ ਮਿਸ ਕਾਲਾਂ ਸਨ . ਹਜੇ ਉਹ ਫੋਨ ਦੇਖ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ ਏਨੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਵੱਜ ਪਿਆ. ਅਮਨ ਦਾ ਫੋਨ ਸੀ.
"ਕੀ ਗੱਲ ਨੀ ... ਏਨੇ ਚਿਰ ਦੀ ਫੋਨ ਮਿਲਾਈ ਜਾਨੀ ਆਂ. ਚੁਕਦੀ ਕਿਓਂ ਨੀ ..." ਜਿਵੇਂ ਈ ਸੁਖੀ ਨੇ ਫੋਨ ਕੰਨ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਮਨ ਨੇ ਹੀ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਬੈਠੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਸੀ" ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਕਾਬੂ ਕਰਦੀ ਸੁਖੀ ਹਿਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਹੱਸਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਗੱਲ ਏਨੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ" ਸੁਖੀ ਫੋਨ ਲੈ ਕੇ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਚਲੀ ਗਈ ਤਾਂ ਜੋ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਨ ਕੇ ਮੰਮੀ ਨਾ ਜਾਗ ਜਾਵੇ. "O ਬਾਅਦ ਚ ਦਸੂਗੀ " ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਦਸ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਸੀ ਕੇ ਆਵਦੇ ਕਿਸੇ ਯਾਰ ਦੇ ਥੱਲੇ .... ਜਿਹੜਾ ਏਨਾ ਸਾਹ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ"
"ਕੁੱਤੀ....." ਘਬਰਾ ਕੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁਖੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਬੋਲੀ "ਐਵੇਂ ਨਾ ਬਕਵਾਸ ਕਰ...."
"ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਜਾਨ.....ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਜੇ ਪਿੰਡ ਚ ਤੇਰਾ ਕੋਈ ਯਾਰ ਹੋਇਆ ਵੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜਰੂਰ ਦਸੇਂਗੀ" ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਸਚੀ ਦਸ, ਥਾਣੇਦਾਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਦਿੰਦੀ?"
"ਮੈਂ ਇਥੇ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਲੰਗਰ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਜਿਹੜੀ ਹਰੇਕ ਥੱਲੇ......... ਐਵੇਂ ਭੋਂਕੀ ਜਾਨੀ ਆਂ" ਸੁਖੀ ਗੁੱਸੇ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ
" ਆਪ ਤਾਂ ਏਨਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਆ .. ਮਸ਼ਕਰੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਕਰਦੀ ਆ"
"ਹਏ ਨੀ ਯਾਦ ਨਾ ਕਰਾ" ਅਮਨ ਹੌਕਾ ਭਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਅੜੀਏ ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਦਸਾਂ...... ਅੱਜ ਮਨੀ ਨੇ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈ ਲਯੀ....." ਸੁਖੀ ਸੰਗਦੀ ਹੋਈ ਓਹਨੂੰ ਗੱਲ ਦਸਣ ਲੱਗੀ.
"ਹਏ ਨੀ ਲੁੱਚੀਏ .... ਆਵਦੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦਿੰਦੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਈ....." ਅਮਨ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ ...ਵੈਸੇ ਸਵਾਦ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਭਾਵੇਂ ਭਰਾ ਹੀ ਕਿਓਂ ਨਾ ਹੋਵੇ"
"ਕੁੱਤੀਏ ..... ਕੱਲੀ ਚੁੰਮੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ... ਹੋਰ ਕੁਝ ਨੀ....." ਸੁਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਵੀ ਉਹ ਏਦਾਂ ਦਾ ਹੈਨੀ"
"ਜਿਵੇਂ ਦਾ ਓਹਦਾ ਸਰੀਰ ਆ ਕੰਜਰ ਦਾ ਸੰਦ ਵੀ ਬਹੁਤ ਤਕੜਾ ਹੋ" ਅਮਨ ਆਹ ਭਰਦੀ ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ "ਸੰਦ ਨੀ ਦੇਖਿਆ ਓਹਦਾ ?"
"ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਨੀ ਪਰ ਪਜਾਮੇ ਚ ਖੜਾ ਕਰੀ ਫਿਰਦਾ ਸੀ. ਬਾਹਲਾ ਵੱਡਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕੁੱਤੇ ਦਾ" ਮਨੀ ਦੇ ਲੰਨ ਬਾਰੇ ਦਸ ਸੁਖੀ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ.
"ਹਏ ਏਨੀ ਘੈਂਟ ਰੰਨ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਵੇ..... ਸੰਦ ਤਾਂ ਖੜਾ ਹੋਣਾ ਈ ਸੀ.... ਪੂਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੇਕਦਾ ਹੋਣਾ" ਸੁਖੀ ਦੇ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਸੇਕੀ ਜਾਵੇ ਮੈਨੂੰ ਕੀ...." ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਸੁਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਆ ਗਈ.
"ਬਚਕੇ ਰਹੀਂ....ਕਿਤੇ ਆਏਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿਤੇ ਕਿਸੇ ਖੂੰਜੇ ਚ ਲਿਜਾ ਤੇਰਾ ਕੰਮ ਨਾ ਖਿੱਚ ਦੇਵੇ " ਸੁਖੀ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸੁਣ ਅਮਨ ਆਵਦੇ ਮੂੰਮੇ ਦੱਬਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਕੋਈ ਨਾ ਦੇਖੀ ਜਾਊ..." ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਸੁਖੀ ਛੱਤ ਕਹਿਣ ਤਾਂ ਲੱਗੀ ਸੀ .....ਕੰਮ ਤਾਂ ਅੱਜ ਹੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ ਜੇ ਕਿਤੇ ਬੱਦਲ ਨਾ ਗਰਜਦੇ...... "ਵੈਸੇ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਏਦਾਂ ਦਾ ਨੀ... "
"ਕਿਓਂ ਏਨੀ ਚੱਕਵੀ ਰੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਬੁੜਿਆਂ ਦਾ ਮਨ ਡੋਲ ਸਕਦਾ...ਉਹ ਤਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡਾ....." ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ...
"ਏਨੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੈਨੀ ਮੈਂ ਕੇ ਆਵਦੇ ਭਰਾ ਦੇ ਨਾਲ......" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਆਹੋ ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਈ ਆ ਕਿੰਨੀ ਸ਼ਰੀਫ ਆ ਤੂੰ.....ਉਹ ਬੁੱਢੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੇ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਲੈ ਲੈ ਚੂਪੇ ਲਾਉਂਦੀ ਹੋਣੀ ਆਂ....ਹੁਣ ਸਤੀ ਸਵਿਤਰੀ ਬਣਦੀ ਆਂ" ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਛੇੜ ਕੇ ਅਮਨ ਨੂੰ ਅਲੱਗ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਲਾਵਾਂ ਨਾ ਚੂਪੇ..... ਅਗਲਾ ਜਾਨ ਵਾਰਦਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ..... ਨਾਲੇ ਯਾਰ ਈ ਆ ਮੇਰਾ..... ਕੋਈ ਬੇਗਾਨਾ ਨੀ " ਸੁਖੀ ਵੀ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੇ ਹੱਕ ਚ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ. "ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਈ ਆ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਚੂਪੇ ਲਾਉਣ ਦਾ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ..."
"ਪਤਾ ਮੈਨੂੰ...... ਤਾਹੀ ਤਾਂ ਪੁੱਛਦੀ ਸੀ ਪਿੰਡ ਚ ਕੋਈ ਯਾਰ ਨੀ ਬਣਾਇਆ.... ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾ ਤੂੰ ਏਨੇ ਦਿਨ ਕਿਵੇਂ ਕੱਢ ਲਏ" ਏਨਾ ਅੱਖ ਅਮਨ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਤੇਰਾ ਪੁਰਾਣਾ ਯਾਰ ਲੈ ਆਇਆ ਹੋਣਾ ਕਾਟੋ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ "
"ਨਹੀਂ ਜੀ.... ਓਹਨੂੰ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਮਿਲੀ ਵੀ ਨੀ..... ਏਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ..... ਵੈਸੇ ਵੀ ਇਸ ਕਾਟੋ ਨੂੰ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਨਵਾਂ ਜੀਜਾ ਹੀ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲਿਆ ਸਕਦਾ" ਅਮਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਗਰਮ ਹੁੰਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ.
"oye hoye " ਅਮਨ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਅੰਗੜਾਈ ਲੈਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਏਨਾ ਮਾਨ ਆਂ ਆਵਦੇ ਯਾਰ ਤੇ... ਵੈਸੇ ਲਗਦਾ ਕਾਟੋ ਭੁੱਲ ਗਈ ... ਕੁਵਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੇ ਵੀ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲਿਆਂਦਾ ਸੀ...."
"ਹਏ ਨੀ.... ਅਮਨ ਨਾ ਚੇਤੇ ਕਰਾ ਯਾਰ....." ਹੌਕਾ ਲੈ ਆਪਣੇ ਮੂੰਮੇ ਘੁੱਟਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲਦੀ ਸਿਸਕ ਪਈ... "ਜਿਦਾਂ ਤੂੰ ਚੱਟੀ ਸੀ ਓਦਾਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਤਕ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚੱਟੀ...ਹਏ"
"ਚੇਤੇ ਆ ਤੈਨੂੰ..." ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਅਮਨ ਫੋਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ..
"ਹਏ ਕਿਵੇਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ ਆਂ..." ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਲੈ ਲੱਤ ਤੇ ਲੱਤ ਰੱਖ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਪਈ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਸੁਖੀ ਮਚਲਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਸਚੀ ਯਰ ਜੇ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਣੀ ਸੀ ਮੈਂ...."
"ਤੇ ਜੇ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਚੁੰਘ ਚੁੰਘ ਕੇ ਤੇਰਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢਣਾ ਸੀ....." ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਬੋਲਦੀ ਅਮਨ ਗਰਮ ਹੋ ਗਈ.
"ਫੇਰ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਕੇ ਸੰਘ ਤਕ ਟਿਕਾ ਟਿਕਾ ਕੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨੇ ਸੀ...." ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟਦੀ ਸੁਖੀ ਆਹ ਭਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹਏ" ਓਧਰ ਅਮਨ ਦੇ ਵੀ ਹੌਕੇ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਸੀ "ਜਿਦਾਂ ਤੇਰਾ ਯਾਰ ਮਾਰਦਾ ....."
"ਨਾ ਯਾਦ ਕਰਾ ਯਰ ਅਮਨ.... ਵੈਸੇ ਵੀ ਏਨੇ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ...." ਸੁਖੀ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ..
"ਵੈਸੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦਾ ਸੰਦ ਕਿੰਨਾ ਤਕੜਾ....ਹਨਾਂ....." ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਉੱਤੋਂ ਹੀ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਚੁੰਘ ਚੁੰਘ ਕੇ ਹੀ ਬੁੜਾ ਵੱਸ ਚ ਕਰ ਲਿਆ"
"ਬਸ ਕਰ ਜਾ ਹੁਣ" ਸੁਖੀ ਝੂਠਾ ਗੁੱਸਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਗੁੱਸੇ ਕਿਓਂ ਹੁੰਨੀ ਆਂ.." ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ " ਮੇਰਾ ਕੀ ਕਸੂਰ ਆ ਤੂੰ ਈ brdey ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਬੁੜ੍ਹੇ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾ ਕੇ ਫੋਨ ਚ ਰੱਖੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਵੇਖ ਲਈ...ਹਏ ਕਿੱਡਾ ਮੋਟਾ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈ ਚੁੰਘਦੀ ਸੀ."
"ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਨੀ ਆਉਂਦੀ ਲੁੱਚੀ ਜਿਹੀ" ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਬੇਸ਼ਰਮ ਜਿਹੀ"
"ਮੇਰੇ ਆਲਾ ਤਾਂ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਵੀ ਨੀ." ਅਮਨ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਜੀ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕਰਦਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਚੁੰਘਣ ਨੂੰ"
"ਲੁੱਚੀ ਜਿਹੀ.... ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਨੀ ਆਉਂਦੀ..... ਫਸਾ ਲੈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ .... ਫੇਰ ਚੁੰਘੀ ਜਾਈਂ ਓਹਦਾ" ਅਮਨ ਨੂੰ ਝਿੜਕਦੀ ਸੁਖੀ ਨਕਲੀ ਗੁੱਸਾ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦਾ ਹੀ ਚੁੰਘ ......" ਅਮਨ ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਰੁਕ ਗਈ.
"ਕੁੱਤੀਏ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਉਂਦੀ .... ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਆਂ...." ਸੁਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਚੁੰਘਣਾ ਤਾਂ ਚੁੰਘ ਲਵੀਂ .ਵੈਸੇ ਵੀ ਲੰਨ ਘਸ ਥੋੜੀ ਜਾਊ" ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁਖੀ ਨੇ ਪੱਟ ਘੁੱਟ ਲਏ.
"ਕਰਦੇ ਆਂ ਕਿਸੇ ਦਿਨ planning ਫਿਰ.....ਹੁਣ ਮੁਕਰ ਨਾ ਜਾਈਂ..." ਅਮਨ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਵੈਸੇ ਫੁੱਦੀ ਮਰਾਉਣ ਨਾਲੋਂ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ..... ਫੁੱਦੀ ਮਰਾ ਕੇ ਤਾਂ ਥੱਕ ਜਾਯੀਦਾ.. ਚੂਪੇ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਲਾਈ ਜਾਓ" ਸੁਖੀ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਟਾਲਦੀ ਬੋਲੀ..
"ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਯਰ.... ਜਦੋਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਨੀ ਚੁੰਘ ਕੇ ਦੇਖਿਆ..... ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੀ ਹੱਲ ਕੱਢ ਕੋਈ..." ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਦੀ ਅਮਨ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਕੋਈ ਨਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ..... ਕਰਦੀ ਆ ਕੋਈ ਹੱਲ...." ਸੁਖੀ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ "ਤੂੰ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਛੱਡ....ਦਸ ਅੱਜ ਫੋਨ ਕਿਓਂ ਕੀਤਾ ਸੀ....."
"ਯਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਹ ਦਸਣ ਲਈ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ਦਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਸਮਝਾ... ਐਵੇਂ ਜਿਦ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਹਰਮਨ ਨਾਲ...ਕਹਿੰਦਾ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਿਲ..." ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੈਡ ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਬੈਠਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ.
"ਮਿਲ ਲਵੇ ਫਿਰ " ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਘਰਵਾਲਾ ਹੀ ਆ... ਕੋਈ ਗੱਲ ਬਾਤ ਕਰਨੀ ਹੋਣੀ... ਇਸ ਚ ਕੀ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਆ"
"ਮੈਂ ਵੀ ਹੀ ਕਿਹਾ ਹਰਮਨ ਨੂੰ... ਮਿਲ ਲੈ...ਪਰ ਕਹਿੰਦਾ ਕੱਲੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ"
"oye hoye " ਚਟਕਾਰੇ ਲੈ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਲੱਗਦਾ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਦਾ ਕੰਮ ਖਿੱਚਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ਮੇਰਾ ਭਰਾ"
"ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਹੀ ਲਗਦਾ " ਸੁਖੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਬੁੱਲ ਟੁਕ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਜਦੋਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋਇਆ ਰਾਤ ਰਾਤ ਫੋਨ ਤੇ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆ ਦੋਨੇ.... ਹੁਣ ਸਬਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਹੋਣਾ..."
"aye hye" ਚਹਿਕਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਆਵਦਾ ਭੁੱਲ ਗਈ... ਤੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਈ ਸਾਡੇ ਜੀਜੇ ਨੂੰ......"
"ਯਰ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਹੋਰ ਸੀ." ਇਕ ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਇਕ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਘਰਦੇ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਲਈ ਮੰਨੇ ਸੀ ਉੱਤੋਂ 4 ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਾਰੀਕ.....ਏਨਾ ਸਬਰ ਕੌਣ ਕਰੇ...ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਹੀ ਸੀਲ......."
"ਆਹੋ ਪਤਾ .... ਜੀਜਾ ਕੁਝ ਬੋਲਿਆ ਨੀ ਸੀ ਸੀਲ ਕੀਹਤੋਂ ਤੁੜਾਈ ਫਿਰਦੀਂ ਆਂ..... " ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਅਮਨ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਸਬਰ ਕਿਸ ਤੋਂ ਨੀ ਹੋਇਆ ਸੀ... ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਕੇ ਘਰਵਾਲੇ ਤੋਂ ..."
"ਸੱਚ ਦਸਾਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਈ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ.. ਇਹ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ...." ਅੰਗੜਾਈ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਈ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਤਾਂ ਲੈਣੀ ਆਂ... ਫੇਰ 4 ਮਹੀਨੇ ਕਿਓਂ ਤਰਸੀਏ"
"ਓਏ ਹੋਏ.. ਫੇਰ ਕੀ ਕਿਹਾ ਜੀਜੇ ਨੇ" ਸੁਖੀ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ.
"ਕਹਿਣਾ ਕੀ ਸੀ..... "ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਇਕ ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਕੋਈ ਨੀ ਸੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਦ ਲਿਆ ਜੱਟੀ ਨੇ... ਕਹਿੰਦਾ ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਸੋਚ ਲੈ....ਨਖਰੇ ਈ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਚ ਲਿਆ ਸੀ ਕਾਕਾ ਅੱਜ ਤਾਂ ਨੀ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਕਾ ਜਾਨ ਦਿੰਦੀ ਪਿੰਡ ਵਾਪਿਸ "
"ਉਹ ਤੇਰੀ... " ਅਮਨ ਨੂੰ ਇੰਝ ਬੋਲਦੀ ਦੇਖ ਸੁਖੀ ਇਕ ਦੱਮ ਬੋਲੀ "ਮਤਲਬ ਘਰਵਾਲੇ ਨੇ ਨੀ... ਵੋਹਟੀ ਨੇ ਘੁੰਡ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਘਰਵਾਲੇ ਦਾ..... ਵੈਸੇ ਟੁੱਟੀ ਸੀਲ ਦਾ ਨੀ ਪਤਾ ਲਗਿਆ ਓਹਨੂੰ "
"ਉਹ ਤਾਂ ਅਨਾੜੀ ਹੀ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਕਿਥੋਂ ਪਤਾ ਲਗਣਾ ਸੀ. ... ਓਦੋਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਤੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਦਵਾਈ ਖਾਂਦੀ ਸੀ.... ਕਹਿੰਦਾ ਤੇਰੀ ਤਾਂ ਤੰਗ ਹੀ ਬਾਹਲੀ ਆ" ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੇ ਭੋਲੇਪਨ ਤੇ ਹੱਸਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ.
"ਕੰਜਰੀ ਆਂ ਤੂੰ ਪੱਕੀ... ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਉੱਲੂ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ " ਸੁਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
"ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦੀ...." ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਜਿੱਦਾਂ ਨਖਰੇ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸ਼ੱਕ ਹੋਣ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ.... ਕਰ ਵੀ ਲਊਗਾ ਕੇ ਅੱਧ ਵਿਚਕਾਰ ਈ ...."
"ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਕੇਹੜਾ ਸੀਲ ਬੰਦ ਹੋਣੀ ਆ".ਸੁਖੀ ਰਸੋਈ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਓਹੀ ਤਾਂ ਡਰ ਆ ਯਰ. ਸੀਲ ਤਾਂ ਇਹਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਟੁੱਟੀ ਪਯੀ ਆ.... ਕਿਤੇ ਖੁੱਲੀ ਸੀਲ ਦੇਖ ਕੇ ਮੁੰਡਾ ਜਵਾਬ ਈ ਨਾ ਦੇ ਜਾਵੇ" ਅਮਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਡਰ ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਦਸਿਆ "ਮਸਾਂ ਚੰਗੇ ਘਰ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਮਿਲਿਆ"
"ਇਹਨੂੰ ਵੀ ਦਵਾਈ ਖਵਾ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਤੰਗ ਕਰ ਦੇ ਇਹਦੀ" ਸੁਖੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਦਵਾਈ ਤਾਂ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ.... ਪਰ ਇਹਦੀ ਤਾਂ ਵਾਹਵਾ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਪਈ ਆ... ਪਤਾ ਨੀ ਕੁੱਤੀ ਕਿਥੇ ਕਿਥੇ......" ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ.
"ਇਹਨੇ ਵੀ ਬਥੇਰੀਆਂ ਮੂਹਰੇ ਲੱਤਾਂ ਚੱਕੀਆਂ ਹੋਣੀਆਂ.... ਬੇਗਾਨੇ ਪੁੱਤਾਂ ਨੇ ਖੁੱਲੀ ਤਾਂ ਕਰਨੀ ਹੀ ਸੀ...." ਅਮਨ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਫਿਰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਮਾੜੀ ਨਿਕਲ ਗਈ... ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕੁੜੀ....."
"ਭੈਣ ਬਣੇ ਤੂੰ ਹੀ ਸਮਝਾ ਕੇ ਦੇਖ ਲੈ ਦਵਿੰਦਰ ਨੂੰ" ਅਮਨ ਸੁਖੀ ਦੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਸੀ.
"ਤੂੰ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਮਿਲ ਲਵੇ ਦਵਿੰਦਰ ਨੂੰ.....ਉਹ ਵੀ ਭੋਲਾ ਹੀ ਆ.... ਓਹਨੂੰ ਨੀ ਖੁਲੀ ਤੇ ਤੰਗ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਫਰਕ ਪਤਾ ਹੋਣਾ..... ਨਾਲੇ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਜੂ ਓਹਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੀ ਲੱਲੀ ਕਿੱਡੀ ਕ ਵੱਡੀ ਆ" ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਸੁਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਚਲ ਬਾਅਦ ਚ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਆਂ... ਹਰਮਨ ਵੀ ਜਾਗਦੀ ਫਿਰਦੀ ਆ ਹਜੇ" ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਅਮਨ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਬੋਲੀ..
"ਚਲ ਠੀਕ ਆ" ਫੋਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਅੱਛਾ ਸੁਣ ਜਾ ਲੈਣ ਦੇ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ...." ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਅਮਨ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਕਰ ਤੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਚਲੀ ਜਾਵੀਂ... ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਬਾਹਲਾ ਚਾਅ ਥਾਣੇਦਾਰ ਜੀਜੇ ਦਾ ਲੰਨ ਦੇਖਣ ਦਾ.... ਇਸ ਬਹਾਨੇ ਛੋਟੇ ਜੀਜੇ ਦਾ ਵੀ ਦੇਖ ਲਵੀਂ..." ਏਨਾ ਕਹਿ ਸੁਖੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ .
"ਕੁੱਤੀ..." ਅਮਨ ਏਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਬੋਲੀ ਕਿ ਆਵਾਜ਼ ਕਾਫੀ ਦੂਰ ਤਕ ਗਈ. ਏਨਾ ਆਖ ਓਹਨੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ.

 

[Deepgill1313]

ਰਾਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪਈ ਸੌਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਨੀਂਦ ਕਿਥੇ.... ਅੱਜ ਤਾਂ ਛੱਤ ਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਗਈ. ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਉਹ ਮੁਕ ਗਈਆਂ.... ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਤਲਬ ਲੱਗੀ. ਫੇਰ ਬੇਚੈਨ ਹੋਣ ਲੱਗੀ. ਜਿੰਨਾ ਉਹ ਸਿਗਰਟ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਓਨੀ ਹੀ ਤਲਬ ਉਹਨੂੰ ਹੋਰ ਬੇਚੈਨ ਕਰਦੀ. ਬੁੱਲ ਘੁੱਟ ਸੁੱਤੀ ਪਯੀ ਮਨਰੀਤ ਤੇ ਪੰਮੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਬੈਗ ਵਿਚੋਂ ਸਿਗਰਟ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ. ਪਤਾ ਸੀ ਸਿਗਰਟ ਹੈਨੀ ਪਰ ਤਲਬ.... ......ਬਿਨਾ ਉਮੀਦ ਤੋਂ ਬੈਗ ਵਿਚ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ ਪਰ ਕਿਥੇ ....... ਜਿਓਂ ਜਿਓਂ ਉਹ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ ਇਕ ਬੇਚੈਨੀ ਉਸ ਅੰਦਰ.......ਓਦੋਂ ਪੂਰੀ ਡੱਬੀ ਕਿਓਂ ਨੀ ਲੈ ਕੇ ਆਈ. ਆਖ਼ਰ ਮਾਯੂਸ ਜਿਹੀ ਹੋ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈਣ ਈ ਲੱਗੀ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਦੱਮ ਦਰਵਾਜਾ ਥੋੜਾ ਜਾ ਖੜਕਿਆ. ਓਹਨੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਮਨੀ ਖੜਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ. ਅੱਖ ਝਪਕਣਾ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ. ਸਾਹਮਣੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ nighty ਚ ਖੜੀ ਸੁੱਖੀ..... nighty ਵੀ ਏਨੀ ਪਤਲੀ ਕੇ ਅੰਦਰ ਪਾਈ ਗੁਲਾਬੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਓਹਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਫਿਸਲਦੀਆਂ, ਦਿਲ ਧੜਕਦਾ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਆਉਣ ਲੱਗਾ. ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਭਰਿਆ ਜਿਸਮ ਟਯੂਬ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿਚ ਹੋਰ ਵੀ ਲਿਸ਼ਕਾਂ ਮਾਰਦਾ. ਇੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ. ਭਰਿਆ ਲੱਕ ਤੇ ਮੁਲਾਇਮ ਗੋਰਾ ਢਿਡ੍ਹ ਥੋੜਾ ਜਾ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲਿਆ ਹੋਇਆ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚੋਂ ਸਾਫ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਧੁੰਨੀ ਢਿਡ੍ਹ ਦੇ ਮਾਸ ਨਾਲ ਗਹਿਰੀ ਹੋਈ ਕੇਹਰ ਢਾਹ ਰਹੀ ਸੀ.
ਮਨੀ ਲਈ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਵੀ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਲੱਕ ਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਕੱਛੀ ਦੀ wasteband ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਕੱਛੀ ਦੀ V ਸ਼ੇਪ . ਫਸਵੀ ਕੱਛੀ ਵਿਚ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਸੁਡੌਲ ਪੱਟ. ਮਨੀ ਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੱਲੀ ਕੱਛੀ ਬਰਾ ਵਿਚ ਖੜੀ ਹੋਵੇ. ਸ਼ਾਇਦ ਸੁੱਖੀ ਸੌਣ ਵੇਲੇ ਇਹੀ ਨਾਈਟੀ ਪਾਉਂਦੀ ਹੋਣੀ..... ਮੋਟੇ ਗੋਲ ਮੂੰਮੇ ਨਾਈਟੀ ਅੰਦਰ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਬ੍ਰਾ ਦੇ ਕੱਪ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੇ ਪਏ ਸਨ. ਮੁੰਮਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਬਣੀ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੁੱਤ ਹੀ ਬਣ ਗਿਆ.
"ਤੂੰ ਇਸ ਵੇਲੇ...... ਕੀ ਗੱਲ ਸੁੱਤਾ ਨੀ ......" ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੁੱਤ ਬਣਿਆ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਆਖ਼ਰ ਬੋਲ ਹੀ ਪਈ.
"ਕੁਝ...ਕੁਝ ਨੀ...." ਸੁੱਖੀ ਤੋਂ ਅੱਖਾਂ ਚਰਾਉਂਦਾ ਮਨੀ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦਾ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ "ਉਹ ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਛੱਤ ਤੇ ਨੀ ਆਏ ਇਸ ਲਈ......" ਬੋਲਦਾ ਬੋਲਦਾ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ.
ਵਾਰ ਵਾਰ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਹਿੱਕ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.
"ohhhh " ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਸੋਚ ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਹੱਸ ਪੈ "ਉਹ ਯਰ ..ਸਿਗਰਟ ਮੁਕ ਗਈ... ਤੇ ਇਥੇ ਪਿੰਡ ਚ ਮਿਲਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ"
"ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਉੱਤੇ ਨੀ ਆਏ" ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮਨੀ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਮਿਲਿਆ. ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਇਹੀ ਫਿਕਰ ਲੱਗੀ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਅੱਜ ਉੱਤੇ ਕਿਓਂ ਨੀ ਆਈ.
"ਹਾਂ ਯਰ...." ਸੁੱਖੀ ਮਾਯੂਸ ਜਿਹੀ ਹੋ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਸੀ. ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿਤੋਂ ਜੁਗਾੜ ਕਰ ਲਊਂਗੀ ਪਰ ਗੱਲ ਦਿਮਾਗ ਚ ਨੀ ਰਹੀ."
"ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈਗੀ ਆ ਦੀਦੀ. ਮੈਂ ਅੱਜ ਡੱਬੀ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ" ਚਹਿਕਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਕੱਲ ਥੋਡੀ ਖਾਲੀ ਡੱਬੀ ਦੇਖ ਲਈ ਸੀ. "
"ਸੱਚੀਂ" ਸੁੱਖੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਚੀਕ ਹੀ ਪਈ. ਇੰਝ ਲਗਦੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਪਿਆਸੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੋਵੇ.
"ਹੌਲੀ ਦੀਦੀ" ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਮੰਮੀ ਨਾ ਸੁਣ ਲਵੇ"
"ਤੂੰ ਤੂੰ....." ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਛੱਤ ਤੇ ਚਲ, ਮੈਂ ਆਈ. " ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਚਾਅ ਹੀ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਸੀ.
ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰੋਂ ਲਾਈਟਰ ਤੇ mint ਦੀ ਡੱਬੀ ਚੁੱਕ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਪੈਰ ਪੁੱਟਦੀ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜਨ ਲੱਗੀ.
ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਛੱਤ ਤੇ ਆਈ ਦੇਖ ਮਨੀ ਦਾ ਦਿਲ ਬਾਗੋ ਬਾਗ ਹੋ ਗਿਆ. ਉਸ ਨੇ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਦੀਦੀ ਨਾਈਟੀ ਬਦਲ ਕੇ ਲੋਅਰ tshirt ਪਾ ਕੇ ਆਊ..... ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਈ ਉੱਤੇ .... ਸਾਹ ਨਿਗਲਦੇ ਨੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਿਆ ਕੋਈ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਤਾਂ ਨੀ ਰਿਹਾ . ਵੇਖਣਾ ਵੀ ਕੀਹਨੇ ਸੀ. ਢਾਣੀ ਵਿਚ 2 ਤਾਂ ਘਰ ਸੀ. ਤਾਏ ਕੇ ਘਰੇ ਤਾਂ ਚੁਬਾਰਾ ਵੀ ਹੈਨੀ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਮਨੀ ਵੀ ਬੇਫਿਕਰ ਹੋ ਗਿਆ.
ਠੰਡੀ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗਦਰਾਏ ਜਿਸਮ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ ਨਾਈਟੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਾਈ ਗੁਲਾਬੀ ਬਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ. ਜਿਵੇਂ ਚਹਿਕਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਆ ਰਹੀ ਸੀ .... ਓਹਦੇ ਚੇਹਰੇ ਦਾ ਨੂਰ ਚਮਕਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਚੰਦ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਚ ਲਿਸ਼ਕਦਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਉਸਦੀ ਜਾਨ ਕੱਢਣ ਲੱਗਾ.
"ਹਾਏ ਤੂੰ ਕਿੰਨਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦਾ ਮੇਰਾ " ਮਨੀ ਦੇ ਹੱਥ ਚ ਫੜੀ ਡੱਬੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਸੱਚੀਂ ਬੜਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪੀਣ ਨੂੰ... ਨੀਂਦ ਈ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ."
"ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ " ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਏਧਰ ਉਧਰ ਵੇਖਦਾ ਮਨੀ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਡੱਬੀ ਅੱਗੇ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਕਲ ਥੋਡੀ ਖਾਲੀ ਡੱਬੀ ਦੇਖ ਲਈ ਸੀ. "
"thanks ਯਾਰ" ਡੱਬੀ ਵਿਚੋਂ ਸਿਗਰਟ ਕੱਢ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਫਸਾ ਲਾਈਟਰ ਜਗਾਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਗਸ਼ ਮਾਰ ਧੁਆਂ ਉਡਾਉਂਦੀ ਮੰਜੇ ਦੀ ਬਾਹੀ ਤੇ ਬੈਠ ਇਕ ਸਕੂਨ ਭਰਿਆ ਸਾਹ ਲੈ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਆ ਬੈਠ ਜਾ ਖੜਾ ਕਿਓਂ ਆ"
"ਹੂੰ" ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਲਾਲਾਂ ਸੁੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ. ਉਹ ਹੁਣ ਬਿਲਕੁਲ ਨਾਲ ਬੈਠੀ ਆਪਣੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਦੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਖੁਲ ਕੇ ਘੂਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਸਿਗਰਟ ਪੀਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਠਾ ਦੇਖ ਸਮਝ ਤਾਂ ਗਈ ਓਹਦੀ ਨਿਗਾਹ ਕਿਥੇ ਸੀ.
ਉਹ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ "ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਲਈ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਹੀ ਉੱਤੇ ਆ ਗਈ. ਓਹਨੂੰ ਬੁਰਾ ਵੀ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਮਨੀ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਦੇਖ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਵੀ ਹਲਚਲ ਹੋਣ ਲਗ ਗਈ ਸੀ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ ਬੜਾ ਚੁੱਪ ਬੈਠਣ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਗਸ਼ ਮਾਰ ਮਾਰ ਸਿਗਰਟ ਮੁਕਾ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ.
"ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦੀਦੀ" ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੂੰਹ ਕਰ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਓਹਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਮੂੰਹ ਪਾਸੇ ਕਰ ਲੈਂਦਾ , ਅੱਖਾਂ ਫੇਰ ਘੁੰਮ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵੱਲ ਚਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ. ਨਾਈਟੀ ਵਿਚੋਂ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਗੋਰੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਓਹਦਾ ਸੰਦ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ.
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਚਲ ਰਿਹਾ ਤੇਰਾ ?" ਸੁੱਖੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ .
ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕੀਤੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੇ ਮਨੀ ਦੀ ਦੁਖਦੀ ਰਗ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.
"ਠੀਕ ਹੀ ਆ ਦੀਦੀ " ਮਨੀ ਮਾਯੂਸ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਕਿਓਂ ਵੇ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਥੋਨੂੰ ? ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦੇ ਸੀ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਮਾਈਸੀ ਦਾ ਕਰਨ ਜਾਣਨਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
"ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਸਭ ਵਧੀਆ ਸੀ. ਪਰ ਅੱਜ ਕਲ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ. ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਫੋਨ ਤੇ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ. ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਆ ਤੇ ਨਾ ਚੱਜ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਆ" ਮਨੀ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਪਤਾ ਨੀ ਫੋਨ ਤੇ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ"
"ਤੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਨੀ ਫੋਨ ਤੇ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗੀ ਰਹਿਨੀ ਆਂ" ਸੁੱਖੀ ਨੀ ਓਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ ਪਰ ਸਿਧੇ ਮੂੰਹ ਜਵਾਬ ਨੀ ਦਿੰਦੀ" ਮਨੀ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਚ ਬੋਲਿਆ "ਮੈਂ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਕੀ ਕਰਾਂ . ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਸਬਰ ਦਾ ਘੁੱਟ ਭਰਨਾ ਪੈਂਦਾ"
"ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ. ਮੈਂ ਗੱਲ ਕਰੂਗੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਹੋਂਸਲਾ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਤੁਸੀਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ......?" ਏਨਾ ਆਖ ਸੁੱਖੀ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ. ਮਨੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਉਹ ਕੀ ਪੁੱਛਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਬਸ ਮਹੀਨੇ ਵਿਚ ਇਕ ਅੱਧੀ ਵਾਰ ਹੀ ਮਸਾਂ ....... ਉਹ ਵੀ ਬਸ ਓਦੋਂ ਹੀ ...ਜਦੋਂ ਓਹਦਾ ਜੀ ਕਰੇ" ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਦਰਦ ਸੀ.
"ਹਜੇ ਤਾਂ ਥੋਡੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਚਿਰ ਹੀ ਕੇਹੜਾ ਹੋਇਆ. ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਹੁਣੇ ਇਹ ਹਾਲ ਆ . ਉਮਰ ਕਿਵੇਂ ਲੰਘੂ." ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੋਈ ਲੜਾਈ ਤਾਂ ਨੀ ਹੋਈ ?"
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ ਕੋਈ ਲੜਾਈ ਨੀ ਹੋਈ . ਬਸ ਐਵੇਂ ਹੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਗੁੱਸੇ ਰਹਿੰਦੀ ਆ" ਮਨੀ ਹੁਣ ਖੁਲ ਕੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ "ਜੇ ਜਨਾਨੀ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਹੋਵੇ ਫੇਰ ਹੀ ਬੰਦਾ ਬਾਹਰ ਮੂੰਹ ਮਾਰਦਾ"
ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਤਰਸ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤੇਰਾ ਜੀਜਾ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹੀ ਸਭ ਕਰਦਾ ਸੀ. 2-2 ਦਿਨ ਘਰੇ ਨੀ ਵੜ੍ਹਦਾ ਸੀ. ਨਾ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ .... ਬਸ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੰਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮਨੀ ਨੂੰ ਦੱਸਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀਆਂ.
"ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕੀਤਾ " ਮਨੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਫੇਰ ਤੋਂ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਵੱਲ ਸੀ. ਹਵਾ ਚਲਣ ਕਰਕੇ ਓਹਦੀ ਨਾਈਟੀ ਥੋਡੀ ਜਿਹੀ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਕਾਫੀ ਦਿਸਣ ਲੱਗ ਗਈ.
"ਕਰਨਾ ਕੀ ਸੀ. ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਓਹਦੇ ਤੇ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਾ ਹੋਇਆ" ਏਨਾ ਬੋਲ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ "ਫੇਰ ਮੈਂ ਵੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰ ਲਿਆ. ਕਿੰਨਾ ਕ ਚਿਰ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਮਾਰਦੀ. ਨਾ ਤਾਂ ਓਹਤੋਂ ਮੇਰੀ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ."
"ਵੈਸੇ ਤੁਸੀਂ ਜੇ ਗੱਲ ਹੀ ਕਰਨੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਕਰ ਲੈਂਦੇ. ਬੁੱਢੇ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਸੀ. " ਮਨੀ ਨੇ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚ ਲੰਨ ਸੈੱਟ ਕਰਦੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਬੁੱਢਾ ਨਾ ਸਮਝੀ. ੧੮ ਸਾਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਜਿੰਨਾ ਜ਼ੋਰ ਆ ਓਹਦੇ ਚ. ਉਹ ਤਾਂ ਧੰਨ ਧੰਨ ਕਰਾ ਦਿੰਦਾ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਆਖ ਮਾਰੀ "ਤੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਜੀਜਾ ਤਾਂ 2 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਢੇਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. "
"ਹੁਣ ਆਲਾ ਕਿੰਨਾ ਕ ਚਿਰ ਲਾਉਂਦਾ " ਮਨੀ ਨੇ ਹੱਸਦੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਨੋਟ ਕਰਦੀ ਆਂ . ਪਰ ਮੇਰੀਆਂ ਤਾਂ ਤਸੱਲੀਆਂ ਕਰਾ ਦਿੰਦਾ" ਸੁੱਖੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਦਸ ਰਹੀ ਸੀ.
ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਮਨੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕੀ ਬੋਲੇ. ਬਸ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਹੱਸਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਓਹਦੇ ਮੁਮਿਆਂ ਨੂੰ ਘੂਰਦਾ ਰਿਹਾ. ਮਨੀ ਦਾ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚੋਂ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਬਣੇ ਤੰਬੂ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.
"ਵੈਸੇ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਲਗਦੇ ਆਂ" ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਕਿਤੇ ਮੈਨੂੰ ਨਾਈਟੀ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਨੀ ਏਨਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ" ਆਪਣੀ ਨਾਈਟੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਨਹੀਂ .......ਹਾਂ....."ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਕੀ ਜਵਾਬ ਦੇਵੇ. ਵੈਸੇ ਸੁੱਖੀ ਸਹੀ ਹੀ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ. ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਦੇਖ ਕੇ ਹੀ ਮਨੀ ਏਨਾ ਹੈਰਾਨ ਸੀ. ..
"ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਨਾਈਟੀ ਚ ਹੀ ਉੱਤੇ ਆ ਗਈ" ਨਾਈਟੀ ਨੂੰ ਸੈੱਟ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂ ਦੀਦੀ " ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਚਮਕਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲਿਆ. ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸੱਜੇ ਮੂੰਮੇ ਤੇ ਜਾ ਟਿਕੀਆਂ. ਮੂੰਮੇ ਉੱਤੇ ਪਾਈ ਬਰਾ ਵਿਚੋਂ ਉਭਰੀ ਹੋਈ ਡੋਡੀ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚੋਂ ਵੀ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਕੀ ਹਾਂ..." ਮਨੀ ਨੂੰ ਝਿਜਕ ਕੇ ਬੋਲਦਾ ਸੁਣ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸ ਪਈ "ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾਈਟੀ ਚ ਨੀ ਦੇਖਿਆ"
"ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਹੈਗਾ ਪਰ ਥੋਡੇ ਜਿੰਨਾ ਸੋਹਣਾ ਸਰੀਰ ਨੀ ਦੇਖਿਆ ਕਦੇ " ਮਨੀ ਹੌਂਸਲਾ ਕਰ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਤਾਂ ਮੈਥੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਗੋਰੀ ਆ . ਓਹਦਾ ਸਰੀਰ ਨੀ ਸੋਹਣਾ ?" ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਓਹਦਾ ਵੀ ਸੋਹਣਾ....ਪਰ ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ........" ਮਨੀ ਬੋਲਦਾ ਬੋਲਦਾ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨ ਗਿਆ "ਇਹ ਨਾਈਟੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਲਗਦੀ ਆ ਥੋਡੇ ਤੇ "
"ਤੇਰੇ ਨਵੇਂ ਜੀਜੇ ਨੇ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ bday ਤੇ " ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕਪੜਾ ਬੜਾ soft ਤੇ comfortable ਆ ਪਰ ਪਤਲਾ ਜ਼ਿਆਦਾ....ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਜੀ ਨੀ ਕਰਦਾ ਸੀ."
"ਫੇਰ ਪਾਈ ਨੀ ਤੁਸੀਂ" ਮਨੀ ਸਹਿਜ ਸੁਬਾਹ ਬੋਲਿਆ.
"ਪਾਉਣੀ ਪਯੀ ਯਰ ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਥੋੜੀ ਕਰਨਾ ਸੀ" ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ "bday ਗਿਫ਼੍ਟ ਸੀ. "
"ਫੇਰ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਜਾਗਦੇ ਰਹੇ ਹੋਣੇ ਆ " ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦਾ ਮਨੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਵਿਚ ਹੱਸਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਤੂੰ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨੀ ਬੋਲਣ ਲਗ ਗਿਆ." ਮਨੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਹਾਸੀ ਹੱਸਦੇ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਰਾਤ ਤਾਂ ਕੇਕ ਕੱਟਦਿਆਂ ਦੀ ਲੰਘ ਗਈਂ ਹੋਣੀ" ਮਨੀ ਫੇਰ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸ ਪਿਆ.
"ਕੇਕ ਤਾਂ ਕੱਟਣਾ ਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਰਾਤ ਤਾਂ ਕਦੇ ਨੀ ਭੁਲਣੀ ਮੈਨੂੰ " ਸੁੱਖੀ ਜੀਭ ਕੱਢੀ ਪਛਤਾ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹ ਕੀ ਬੋਲ ਗਈ ਸੀ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਹੋਈ.
"ਕੁਝ ਨੀ ਬਸ ਵੈਸੇ ਹੀ " ਸੁੱਖੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਉਹ ਹੁਣ ਹੱਦਾਂ ਟੱਪ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਦਸ ਵੀ ਦਿਆ ਕਰੋ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਨੇ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਸੌਣ ਨੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਭੂਤਨੀ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ. " ਮਨੀ ਦੇ ਖੜੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਨਿਹਾਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
ਹਵਾ ਨਾਲ ਨਾਈਟੀ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਹੋਰ ਨੰਗੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ . ਮਨੀ ਪੂਰੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਇਕ ਦੱਮ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ. ਮਨੀ ਦੀ ਚੋਰੀ ਫੜੀ ਗਈ ਸੀ.
"ਕੋਈ ਨਾ ਦੇਖ ਲੈ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ .. ਤੂੰ ਵੀ ਕੀ ਯਾਦ ਰੱਖੇਂਗਾ ਕੇ ਮੈਂ ਨਾਈਟੀ ਪਾ ਕੇ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਉੱਤੇ ਆਈ ਸੀ. " ਸੁੱਖੀ ਲੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਸੱਚੀਂ ਦੀਦੀ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਥੋਡੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਜਚ ਰਿਹਾ" ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਖੜੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਨਾਈਟੀ ਅੰਦਰ ਗੁਲਾਬੀ ਬਰਾ ਚ ਉਭਰੀ ਹੋਈ ਹਿੱਕ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਦੇਖ ਦੇਖ ਕਿਦਾਂ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਦੇਖ ਰਿਹਾ..... ਲੂਚਾ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗੁਲਾਬੀ ਬਰਾ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਟਿਕਾਈ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗਾ ਜਾਣੀ ਆਂ ਮੈਂ. ਡੱਬੀ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੀਂ ਕਲ ਫੇਰ ਆਊਂਗੀ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ"
"O ਤੇਰੀ " ਬੋਲਦੇ ਬੋਲਦੇ ਹੌਕਾ ਈ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਓਹਦਾ ਤਾਂ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ..." ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਦੇਖ ਪੌੜੀਆਂ ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਰੁਕ ਧੌਣ ਘੁਮਾ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਹੋਇਆ ਕਾਕਾ ਜੀ"
"ਜਾਨ ਤਾਂ ਹੁਣ ਨਿਕਲੀ..." ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਵੱਲ ਦੇਖ ਸਾਹ ਨਿਗਲਦਾ ਮਨੀ ਹਕਲਾ ਗਿਆ.
"ਕਿਓਂ ਕੀ ਹੋਇਆ" ਮਨੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਨਾਈਟੀ ਤਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪਤਲੀ ਆ" ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਚੱਬਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ ... ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਲ ਚ ਆ ਅਟਕ ਗਈਪਿੱਛੋਂ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਨਾਈਟੀ ਦੇਖ..... ਦੋਨੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਨੰਗੇ ਹੋਣ......ਤੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਦੀ ਇਕ ਡੂੰਘੀ ਘਾਟੀ.... ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਿਆ. ....ਕਿੰਨੀ ਚੌੜੀ ਬੁੰਡ ਆ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਦੀ .......ਕਾਸ਼ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਲਾਈਟ ਜਗਦੀ ਹੁੰਦੀ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਈ ਨਹੀਂ ਸੀ. " ਮਨੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਹੁਲਾਰਾ ਦੇ ਚਿਤੜ ਮਟਕਾਉਂਦੀ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਤੂੰ ਦਸ ਦਿੱਤਾ"
"ਦੀਦੀ ਕੱਲ ਨੂੰ ਵੀ ਆਹੀ ਨਾਈਟੀ ਪਾ ਕੇ ਆਇਓ" ਆਪਣੇ ਤੇਜ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਮਨੀ ਕੰਬ ਗਿਆ. ਉੱਤੇ ਥੱਲੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਲੰਨ ਨੇ ਧਾਹ ਮਾਰੀ.
"ਕੋਈ ਨਾ ...ਜਰੂਰ ਕਾਕਾ ਜੀ" ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸ ਪਈ. ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਮਨੀ ਦੀ ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਈ ਹੋਣੀ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਕੇ.
ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਦਰਵਾਜੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਈ. ..... ਪੂਰਾ ਬਦਮਾਸ਼ ਆ ਮਨੀ ਤਾਂ.... ਕਿਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਦੇਖਦਾ ਸੀ. ......ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਕੱਲੀ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. . ..... ਵਿਚਾਰੇ ਦਾ ਕਸੂਰ ਵੀ ਕੀ ਸੀ ..... ਤੂੰ ਆਪ ਤਾਂ ਏਨੀ ਪਤਲੀ ਨਾਈਟੀ ਪਾ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਕੋਲ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਗਈ ਸੀ ਹੁਣ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢ ਕੱਢ ਨਾ ਦੇਖਦਾ ਤਾਂ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦਾ. .... ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਇਕ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਫੁੱਦੀ ਕਾਫੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ...... ਹਾਏ ਮੈਂ ਮਰਜਾਂ.... ਇਹ ਕਾਹਤੋਂ ਹੰਝੂ ਸਿੱਟੀ ਜਾਂਦੀ ਆ. ..... ਸੁਖੀਏ ਜੇ ਮਨੀ ਚੁੱਬਰੇ ਤੇ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਤੈਨੂੰ........ ਐਵੇਂ ਫੜ ਲੈਂਦਾ.... ਏਦਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਭਰਾ...... ਉਹ ਤਾਂ ਸਾਊ ਹੀ ਬਹੁਤ ਆ..... ਜਿੱਦਣ ਲੁਕੇ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਓਹਨੇ ਕੋਈ ਗਲਤ ਹਰਕਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ. ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਗਈ ਸੀ. ਤਾਂ ਉਹ ਸਭ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. .....ਨਾਲੇ ਓਦੋਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਏਨਾ ਨੇੜੇ ਖੜੀ ਸੀ ਜੇ ਉਹ ਬਦਮਾਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਮੌਕਾ ਸੀ ਓਹਦੇ ਕੋਲ..... ਨਾਲੇ ਓਹਦਾ ਤਾਂ ਖੜਾ ਵੀ ਸੀ..... ਹਾਏ ਅੱਜ ਵੀ ਓਹਦਾ ਖੜਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ..... ਸੁੱਖੀ ਸੋਚਦੀ ਸੋਚਦੀ ਹੱਸ ਪਈ. ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਗਰੂਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ. ....ਸੁੱਖੀ ਇਕ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮੂੰਮੇ ਪਲੋਸ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੁੰਮਾ ਪਲੋਸਦੀ ਨੇ ਜਦ ਸਖਤ ਹੋਈ ਡੋਡੀ ਉਂਗਲਾਂ ਚ ਘੁਟੀ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹਿੱਕ ਤੋਂ ਪਰੇ ਕਰ ਲਿਆ. ਇਕ ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਖੁਮਾਰੀ ਭਰੀ ਅੱਗ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਗਾਂ ਵਿਚ ਭਖਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗੀ.
ਕੁੱਤੀਏ ਕਿਤੇ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਬੇਈਮਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖ .... ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਕਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ.... ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਝਟਕਾ ਦਿੰਦੀ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚਦੀ ਹੈ.... ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਣਾ. ਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਲੱਗੀ.

"ਮੰਮੀ ਥੋਨੂੰ ਪਤਾ ... " ਸੁੱਖੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਪੰਮੀ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਬੈਠਦੀ ਬੋਲੀ "ਦਵਿੰਦਰ ਦਾ ਵਿਆਹ ਮੇਰੀ ਪੱਕੀ ਸਹੇਲੀ ਅਮਨ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ"
"ਹਾਏ ਸੱਚੀਂ..." ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਚਹਿਕਦੀ ਹੋਈ ਪੰਮੀ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ"
"ਅਮਨ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਸੀ. "ਪੰਮੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਦੋਨੇ ਭੈਣਾਂ ਬੜੀਆਂ ਸਾਊ ਆ. ਮੈਂ ਮਿਲੀ ਆਂ ਦਵਿੰਦਰ ਦੀ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਵੋਹਟੀ ਨੂੰ"
"ਇਹ ਤਾਂ ਬੜੀ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਦਸੀ ਤੂੰ" ਖੁਸ਼ ਹੋ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ.

ਰਾਤ ਨੂੰ ਮਨੀ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਸੁੱਖੀ ਉੱਤੇ ਆਈ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਓਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚੋਂ ਡੱਬੀ ਫੜੀ ਤੇ ਇਕ ਸਿਗਰਟ ਕੱਢ ਕੇ ਬਾਲ ਲਯੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਲੋਅਰ tshirt ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ.
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲੱਗਿਆ " ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਸ਼ਰਮ ਤੋਂ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਠੀਕ ਸਮਝੀ. ਮੰਜੇ ਦੀ ਬਾਹੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਕਹੇ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨਾਲ ਚਲਾਵਾਂ ਗੱਲ?"
"ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਦੀਦੀ ਬਸ ....." ਮਨੀ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਕਮਲ ਭਾਬੀ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਮਜਾਕ ਚ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਊ"
"ਉਹ ਤਾਂ ਤਿਆਰ ਆ.." ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਮੁੱਕੀ ਇਕ ਲੰਬਾ ਗਸ਼ ਮਾਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਨਾ ਵੀ ਮੰਨੀ ਤਾਂ ਓਹਤੋਂ ਮੈਂ ਆਪੇ ਹਾਂ ਕਰਾਂ ਦਊਂ ... ਬੋਲ?"
"ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਤਾਂ ਰਹਿਣ ਦੋ ਦੀਦੀ . ਉਹ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਵਦੇ ਦਿਓਰ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਆ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ sleeveless tshirt ਵਿਚੋਂ ਝਲਕਦੀਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
.... ਹਾਏ ਓਏ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ. ਭੋਰਾ ਵਾਧੂ ਮਾਸ ਨੀ ਕਿਤੇ..... ਨਾ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਦਾਗ ਆ.... ਉੱਤੋਂ ਸਾਫ ਕੀਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਕੱਛਾਂ. .....
"ਹਾਏ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਘੈਂਟ ਪਟੋਲੇ ਵਰਗੀ ਭਾਬੀ ਆ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਕਿਓਂ ਤੈਨੂੰ ਸੋਹਣੀ ਨੀ ਲਗਦੀ"
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ. ਥੋਡੇ ਨਾਲੋਂ ਸੋਹਣੀ ਨੀ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਦਾ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ "ਥੋਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ"
"ਰਹਿਣ ਦੇ ਐਵੇਂ ਮੱਖਣ ਨਾ ਲਾ" ਮਨੀ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਗਰੂਰ ਚ ਹਿੱਕ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਕੱਢ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਝੂਠਾ"
"ਸੱਚੀਂ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਆਂ" ਗੌਰ ਨਾਲ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਸੁਬਾਹ ਵੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਵਧੀਆ"
"ਅੱਛਾ ਜੀ ਹੋਰ ਕੁਝ....." ਬਿਨਾ ਅੱਖ ਝੱਪਕੇ ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸਮਾਈਲ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਜਦੋ ਤੁਸੀਂ ਹੱਸਦੇ ਆਂ ਤਾਂ ਮਨ ਕਰਦਾ ਥੋਡੇ ਮੋਤੀਆਂ ਵਰਗੇ ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖੀ ਜਾਵਾਂ ਬਸ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ohh ਹੋ .... ਅੱਛਾ ਜੀ " ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਤੋਂ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਖੁਮਾਰੀ ਚ ਸੁੱਖੀ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਚੁੰਨੀ ਟੁੱਕਦੀ ਟੇਢੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ " ਹੋਰ?"
"ਸੱਚੀਂ ਦੀਦੀ ਥੋਡੇ ਚੇਹਰੇ ਦਾ ਨੂਰ ਤੇ ਏਨਾ ਗਲੋ....." ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਜੇ ਆਪਾਂ ਭੈਣ ਭਰਾ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪੱਕਾ ਥੋਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲੈਣਾ ਸੀ "
"oye hoye " ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਅੱਖਾਂ ਮਟਕਾਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਬੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਆਉਣ ਲਗ ਪਈਆਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ "
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੱਚ ਹੀ ਬੋਲਦਾ ਸੀ. ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੀਂ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਆਂ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਦਾ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ " ਸੁੱਖੀ ਹੁਣ ਮਨੀ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਾ ਰਹੀ ਸੀ.
ਮਨੀ ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਲਈ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਜੀ ਕਰਦਾ ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਮੇਰੀ gf ਹੋਵੇ" ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਗਲੀ ਚਾਲ ਚਲਦੇ ਕਿਹਾ.
"ਫੇਰ ਬਣਾ ਲੈਣੀ ਸੀ ਕੋਈ ?" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ .
"ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਕੋਈ ਮਿਲੀ ਹੀ ਨੀ . ਬਣਾਉਂਦਾ ਕਿਥੋਂ " ਮਨੀ ਵੀ ਅੱਜ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਸੀ.
"ਮੰਨ ਲੈ ਆਪਾਂ ਭੈਣ ਭਰਾ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਫੇਰ ?" ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਮਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਾਣਨੀ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
"ਫੇਰ ਮੈਂ ਥੋਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਪੱਪੀ ਕਰ ਲੈਣੀ ਸੀ" ਮਨੀ ਨੇ ਵੀ ਬਿਲਕੁਲ ਮੌਕੇ ਤੇ ਚੋਟ ਕੀਤੀ.
"ਏਨੀ ਹਿੰਮਤ...." ਦੋਨੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਤਾੜੀ ਵਜਾ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਰਹਿਣ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦੇ ... ਸਹੇਲੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਬਣਦੀ ਨੀ ਤੇਰੇ ਤੋਂ.. ਤੂੰ ਕਰੇਂਗਾ ਪੱਪੀ "
"ਸਹੇਲੀ ਤਾਂ ਬਣਾ ਲੈਂਦਾ .. ਪਰ ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਸੋਹਣੀ ਕੋਈ ਹੈ ਈ ਨੀ" ਮਨੀ ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਪਟਾਕੇ ਪਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਜੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਕੋਈ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਫੇਰ ?" ਸੁੱਖੀ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਓਹਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਫੇਰ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ propose ਬਾਅਦ ਚ ਕਰੂੰਗਾ ਪਹਿਲਾਂ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਪੱਪੀ ਕਰੂੰਗਾ" ਮਨੀ ਜੋਸ਼ ਚ ਆ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਰਹਿਣ ਦੇ ਐਵੇਂ ਫੁਕਰੀਆਂ ਨਾ ਮਾਰ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "propose ਤਾਂ ਕੀ ... ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਕੁੜੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਦੇਖ ਵੀ ਨੀ ਹੋਣਾ... ਪੱਪੀ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆ"
"ਇਹ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਈ ਕਿਓਂ ਨੀ ਦੇਖ ਹੋਣਾ" ਜਿਦ ਜਿਹੀ ਕਰ ਮਨੀ ਬਿਨਾ ਅੱਖ ਝੱਪਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਹੁਣ ਦਸੋ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸੀ. "
"ਕੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ " ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ.
"ਕੁਝ ਕੁਝ ਨੀ... " ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖ ਨੀ ਹੁੰਦਾ "
"ਮੈਂ ਸਹੇਲੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ. ਮੇਰੀ ਨਹੀਂ...." ਹੱਸਦੀ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਟੁਕਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਟੁੱਕਦੇ ਓ ਬਹੁਤ cute ਲਗਦੇ ਆਂ. ਥੋਡੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦੇਖ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਬਸ ਵੇਖੀ ਜਾਵਾਂ ਥੋਨੂੰ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਹਾਸਾ ਦੇਖ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕੀ ਗੱਲ ਏਨੇ ਪਸੰਦ ਆ ਗਏ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖੀ ਸੁੱਖੀ ਮੁਸਕਰੋਂਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹੈ ਈ ਏਨੇ ਸੋਹਣੇ. ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਗੁਲਾਬ ਦੀਆਂ ਦੋ ਪੱਤੀਆਂ ਆਪਸ ਚ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਣ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕਿਤੇ kiss ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨੀ ਦਿਲ ਕਰਦਾ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਬੁਝ ਲਈ ਸੀ. ਉਹ ਇਹ ਬੋਲਣਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਵੇਂ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ.
"ਜੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕਰਦਾ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਵੀ ਹੋਂਸਲੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ.
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਾਗਲ " ਗੱਲ ਬਦਲਦੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਤਾਂ ਸੱਚੀਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ "
ਮਨੀ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ . ਉਹ ਬਸ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ . ਇਕ ਅਲੱਗ ਹੀ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ.
"ਬੋਲ ਹੁਣ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਫੇਰ ਬੋਲੀ .
"ਕੀ ਬੋਲਾਂ ਦੀਦੀ... ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਮਜਾਕ ਕਰੀ ਜਾਨੇ ਆਂ. " ਮਨੀ ਖਿਝਦਾ ਹੋਇਆ ਮੂੰਹ ਥੱਲੇ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਫੇਰ ਤੂੰ kiss ਕਰ ਲੈਣੀ ਸੀ ?" ਗੌਰ ਨਾਲ ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ
"ਹਾਂ ਕਰ ਲੈਣੀ ਸੀ" ਮਨੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਮਤਲਬ ਤੂੰ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ ਚੁੱਪ ਬੈਠਾ ਕਿਉਂਕਿ ਆਪ ਭੈਣ ਭਰਾ... ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੂੰ ਹੁਣ ਤੱਕ....." ਓਹਨੂੰ ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਫੇਰ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਈ ਥੋਡੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲੈਣੇ ਸੀ. " ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਔਖਾ ਜਿਹਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਬੋਲਿਆ " ਕਾਸ਼ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਨਾ ਹੁੰਦੇ"
"ਤੂੰ ਤਾਂ ਰਹਿਣ ਦੇ ਫੇਰ ਵੀ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੁੰਮੀ ਨਹੀਂ ਲੈ ਹੋਣੀ ਸੀ. " ਮਨੀ ਨੂੰ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਤੰਗ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਲੱਤਾਂ ਕੰਬਣ ਲਗ ਜਾਣੀਆਂ ਸੀ ਤੇਰੀਆਂ"
ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕੀ ਬੋਲੇ . ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜ ਰਹੀ ਸੀ ਜਾਂ ਚੁੰਮੀ ਲਈ ਉਕਸਾ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਬੋਲ ਹੁਣ...." ਫੇਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਲਗਦਾ ਤੈਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਲੈਣੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਹੋਣੀ. ਪਤਾ ਨੀ ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ ਹੋਣਾ ਕੇ ਨਹੀਂ?"
"ਤੁਸੀਂ challenge ਨਾ ਕਰੋ ਮੈਂ ਸੱਚੀਂ ਥੋਡੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲੈਣੇ..." ਬੇਸਬਰਾ ਜਿਹਾ ਹੋ ਹਿੰਮਤ ਕਰ ਬੋਲ ਹੀ ਪਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ ..." ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਫੇਰ ਨਾ ਕਹਿਓ" ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕੀ ਫੇਰ ਨਾ ਕਹਿਓ" ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ . ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੈਲੇਂਗੇ ਕਰਨ ਚ ਓਹਨੂੰ ਸਵਾਦ ਜਿਹਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਮਨੀ ਮਜਾਕ ਕਰ ਰਿਹਾ. ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਦੇ ਬੁੱਲ ਨਹੀਂ ਚੁੰਮ ਸਕਦਾ.
ਪਰ ਮਨੀ ਉੱਠ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਡਰਦੀ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ.
"ਮੈਂ ਸੱਚੀਂ ਥੋੜੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈ ਲੈਣੀ" ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਖੁਦ ਕੇ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਜਾ ਜਾ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਦੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਕਰ ਭਜਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਵੱਡਾ ਆਇਆ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈਣ ਵਾਲਾ" ਅੰਗੂਠਾ ਦਿਖਾ ਜੀਭ ਕੱਢੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਏਨੀ ਸੌਖੀ ਨੀ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ......"
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖੀ ਜਾਓ ਬਸ ....." ਕੋਠੇ ਤੇ ਭੱਜ ਰਹੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ. ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ. ਫੇਰ ਮਨੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਾ ਲਈ.
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਕੁੱਤਿਆ ". ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੁੱਕੀਆਂ ਮਾਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹੁਣ ਕਿਥੇ ਜਾਓਂਗੇ ਭੱਜ ਕੇ " ਮਨੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਘੇਰ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਬਾਹਾਂ ਕੰਧ ਤੇ ਰੱਖ ਲਈਆਂ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਖੜੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਥੱਲੇ ਬਹਿ ਇਕ ਪਾਸਿਓਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਭਜਦੀ ਹੋਈ ਜੀਭ ਕੱਢ ਓਹਨੂੰ ਚਿੜਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਏਨੀ ਸੌਖੀ ਨੀ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈਣੀ ਕਾਕਾ ਜੀ "
ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ , ਮਨੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਲੱਕ ਤੋਂ ਫੜ ਲਿਆ. ਓਹਨੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਸੁੱਟ ਲਈ. ਝੋਟੇ ਵਰਗਾ ਸਰੀਰ ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਉੱਤੇ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਥੱਲੇ ਸੀਲ ਮੱਝ ਵਾਂਗੂ ਪਈ ਸੀ.
"ਤੇਰੇ ਕੁੱਟ ਪਊ ਮਨੀ " ਸੁੱਖੀ ਝੂਠਾ ਗੁਸਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ .
ਪਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਭ ਸਮਝ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਬੋਲੇ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲਏ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਹਿੰਮਤ ਦੇਖ ਹੈਰਾਨ ਸੀ. ਸਵਾਦ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀਆਂ ਦੀਵਾਰਾਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਣੀਆਂ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ. ਹਜੇ ਕੁਜ ਸਕਿੰਟ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਇਕ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ . ਇਕ ਦੱਮ ਵਜੇ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਮਨੀ ਘਬਰਾ ਗਿਆ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਓਹਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ , ਸੁੱਖੀ ਭੱਜ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਣ ਲੱਗੀ .
ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਨਰਮ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਨਾਜ਼ੁਕਤਾ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਸੰਦ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੋਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਇਕ ਸੋਹਣਾ ਮੌਕਾ ਗਵਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.

ਓਧਰ ਸੁੱਖੀ ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਗਯੀ. ..ਕੰਜਰੀਏ, ਅੱਜ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਓਹਨੇ ਨੱਪ ਲੈਣਾ ਸੀ. ਕੋਠੇ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਨੀ ਲਗਣਾ ਸੀ. ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਮਸਲਣਾ ਸੀ. ਚੁੰਮੀ ਦਿੰਦੀ ਦਿੰਦੀ ਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਲੁਟਾ ਦੇਣਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਕਲ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੋ ਰਹੀ ਸੀ. .... ਹਾਏ ਕਿੰਨਾ ਜ਼ੋਰ ਆ ਮਨੀ ਚ....... ਉੱਤੋਂ ਬੁੱਲ ਕਿੰਨੀ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਚੂਸਦਾ........ਕੁੱਤੀਏ, ਤੇਰਾ ਸਕਾ ਭਰਾ ਉਹ. ....ਠਰਕ ਭੋਰਨ ਲੱਗੀ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨ ਲੈਂਦੀ....... ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਈ.
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸੁੱਖੀ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ. ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਬੁਰਾ ਵੀ ਲਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਅੱਗ ਵੀ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ.... ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਜਾਵਾਂ ਕੇ ਨਾ?..... ਕਿਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪੁੱਠਾ ਕੰਮ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ.
ਰਾਤ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਪਈ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦੀ ਛੱਤ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਅੱਜ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਦਾ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਮਨ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਪਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਓਹਦਾ ਜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਉੱਤੇ ਜਾਨ ਨੂੰ. ਨਾਲੇ ਡਰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਕਾਂਡ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ.
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁਮੇ ਸੀ. ਹਾਏ ਕੁੱਤੀਏ, ਆਵਦੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਚੁੰਮੀ ਕਰ ਲਈ. ...ਚਲ ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ... ਓਹਨੇ ਕੇਹੜਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦਸਣਾ.....ਕਿੰਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੁਮੇ ਸੀ ਮਨੀ ਨੇ...... ਭੋਰਾ ਧੱਕਾ ਨੀ ਕੀਤਾ.....ਪਰ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਾਂ.... ਉੱਤੇ ਜਾਵਾਂ ਕੇ ਨਾ....."ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਉੱਤੇ"....ਪਰ ਮਨੀ ਸ਼ਰੀਫ ਵੀ ਕਿੰਨਾ. ... ਵਿਚਾਰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਖੇਤਾਂ ਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ... ਮੇਰੀ ਕਿੰਨੀ ਇੱਜਤ ਕਰਦਾ..... ਵਿਚਾਰ ਛੱਤ ਤੇ ਬੈਠਾ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੋਣਾ.

ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਉਹ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਮਿਲ ਕੇ ਆਉਣੀ ਆਂ... ਪਰ ਜੇ ਓਹਨੂੰ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮਣ ਲਈ..... ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਨੀ ਇਹ ......ਪਰ ਉਪਰ ਤਾਂ ਚਲੀ ਜਾਨੀ ਆਂ ਕਿਤੇ ਥੱਲੇ ਹੀ ਨਾ ਆ ਜਾਵੇ.... ਇਹੀ ਸੋਚ ਉਹ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ ਇਕ ਵਾਰ ਪੰਮੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਤੇ ਫੇਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ.
ਮਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਉੱਤੇ ਆਊਗੀ... ਪਰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਆਈ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ..... ਵਾਰ ਵਾਰ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਕਦੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਉੱਠ ਕੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਲਗਦਾ.....ਆਊਗੀ ਤਾਂ ਜਰੂਰ... ਰੋਜ ਤਾਂ ਆਉਂਦੀ ਆ.... ਕਲ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਕੰਬਣੀ ਛਿੜ ਗਈ.... ਅੱਜ ਤਾਂ ਉਹ ਕਦੋਂ ਦਾ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਆ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਸੀ. ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਵਕਤ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਹ ਬੇਚੈਨ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਦੇ ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਕੀ ਪਤਾ ਅੱਜ ਸੁੱਖੀ ਨਾ ਆਵੇ. ਆਊਗੀ...ਜਰੂਰ ਆਊਗੀ... ਅੱਗੇ ਵੀ ਤਾਂ ਉਹ ਇਸੇ ਵੇਲੇ ਆਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ... ਵਾਰ ਵਾਰ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਪੌੜੀਆਂ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਝਾਤੀਆਂ ਵੀ ਮਾਰ ਆਇਆ. ਅਖੀਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਉੱਤੇ ਆ ਰਹੀ ਆ ਤਾਂ ਉਹ ਭੱਜ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਹਿ ਗਿਆ . ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਦੁਗਣੀ ਤੇਜ ਹੋ ਗਈ.
ਛੱਤ ਤੇ ਆ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹਿੰਮਤ ਕਰ ਕੇ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਗੱਲ ਸੁੱਤਾ ਨੀ ?"
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਆਉਣਾ ਸੀ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ" ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਉੱਤੇ ਆਈ ਭੈਣ ਦਾ ਚਾਅ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ.
"ਅੱਛਾ ... ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੋ ਗਿਆ ਹੋਊ" ਆਪਣੀ ਗੁੱਟ ਨੂੰ ਫੜ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਮੰਜੇ ਦੀ ਵਾਹੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਬੋਲੀ "ਥੋਡਾ ਪਰੇ ਨੂੰ ਹੋ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਬੈਠਣ ਦੇ"
"ਆਓ ਆਓ" ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਉਛਲ ਕੇ ਮੰਜੇ ਉੱਤੋਂ ਇਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਡੱਬੀ ਫੜਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਆਹ ਲਓ ਆਪਣੀ ਡੱਬੀ"
"ਅੱਜ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਨੀ ਕਰ ਰਿਹਾ" ਮਨੀ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਡੱਬੀ ਫੜ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਫੇਰ ਵੀ ਜੇ ਤੂੰ ਕਹਿਨਾ ਤਾਂ ਪੀ ਲੈਨੀ ਆਂ"
"ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣ ਦਿਓ ਜਦ ਦਿਲ ਕਰੂਗਾ ਓਦੋਂ ਪੀ ਲਓ" ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਹਾਂ ਇਹ ਵੀ ਠੀਕ ਆ" ਡੱਬੀ ਇਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਆ ਫਿਰ?"
"ਤੁਸੀਂ ਦਸੋ ਕਦੋਂ ਜਾਣਾ shopping ਕਰਨ" ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋਈ ਸੀ ਕਹਿੰਦੇ ਪਰਸੋਂ ਚਲਾਗੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਕਪੜੇ ਲੈ ਆਵੀਂ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ " ਕਿਤੇ ਐਵੇਂ ਨਾ ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾ ਪਾ ਕੇ ਚਲਿਆ ਜਾਵੀਂ"
"ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈ ਵੀ. ਫੇਰ ਵੀ ਜੇ ਥੋਨੂੰ ਲਗਦਾ " ਕੁਝ ਸੋਚਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਹੁਣ ਪਿੰਡ ਚ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਈ.... ਤੁਸੀਂ ਪਸੰਦ ਕਰ ਦਿਓ "
"ਕਰਨੇ ਪੈਣੇ ਕਾਕਾ ਜੀ..... ਕੀ ਪਤਾ ਵਿਚ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਪਸੰਦ ਆ ਜਾਵੇ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਆ. ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਕੋਈ ਹੋਣੀ ਨੀ ..." ਖਿਲਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਨੂਰ ਭਰੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਮੋਤੀਆਂ ਵਰਗੇ ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "so no chance "
"ਕੀ ਪਤਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੀ ਸੋਹਣੀ ਕੋਈ ਟੱਕਰ ਜਾਵੇ" ਟੇਢੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਚਮਕ ਆ ਗਈ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਕੇ.
"ਏਨੀ ਚੰਗੀ ਕਿਸਮਤ ਕਿਥੇ ਦੀਦੀ..."ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੁੜਬੜਾਯਾ....
"ਕੋਈ ਪਤਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਕਾਕਾ ਜੀ..." ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਕੋਈ ਪਸੰਦ ਆ ਗਈ ...ਮੈਨੂੰ ਦਸ ਦਵੀਂ. ਮੈਂ ਆਪੇ ਅੱਗੇ ਗੱਲ ਤੋਰ ਲਊਂਗੀ... ਨਾਲੇ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਸਦੀ"
"ਜਰੂਰ ਜਰੂਰ ਦਸੂ" ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖ ਦੇਖ ਬੇਚੈਨ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਪਹਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚੋਹਂਦਾ ਸੀ.
ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਮਨੀ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਹੀ ਦੇਖੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਸੀ ਮਨੀ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾਂ ਚੋਹਂਦਾ ਸੀ. ...ਚੰਗਾ ਹੀ ਆ ਨਾ ਕਹੇ.... ਇਹੀ ਸੋਚ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗਾ ਮੈਂ ਚਲਦੀ ਆਂ... ਨੀਂਦ ਆਉਣ ਲਗ ਗਈ... ਡੱਬੀ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੀਂ ..ਕਲ ਆਊਂਗੀ"
"ਦੀਦੀ ohh ohh ...." ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਥੱਲੇ ਜਾਨ ਲਈ ਉੱਠ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਦੇਖ ਮਨੀ ਵੀ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਉੱਠ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਚੁੰਮੀ ਤਾਂ ਦੇ ਦਉ ਦੀਦੀ... ਕਲ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਵਿਚਾਲੇ ਹੀ ਭੱਜ ਗਏ ਸੀ. "
ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਪਲ ਪਲ ਓਹਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਨਹੀਂ ਯਰ ਕਲ ਤਾਂ ਬਸ ਵੈਸੇ ਹੀ....." ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਦਾ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਨਾਹ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਇਕ ਦਿਨ ਤੈਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਕੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ.... ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੋਜ ਦਾ ਕੰਮ ਹੀ ਬਣਾ ਲਿਆ "
"please ਦੀਦੀ " ਮਨੀ ਓਹਦੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਬਸ ਯਰ" ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤੈਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਤੂੰ....."
"ਅੱਜ ਵੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹੀ ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਦਿਓ" ਮਨੀ ਡਰਦਾ ਡਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਨਹੀਂ ਯਰ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਨਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਪਤਾ ਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਏਦਾਂ ਸਖਤ ਮਨ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾ ਲਿਆ ਸੀ.
"ਕਲ ਵੀ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਚੁੰਮੀ ਕੀਤੀ ਸੀ .... ਕਲ ਥੋਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲਗਿਆ ਸੀ. ?" ਮਨੀ ਸ਼ਰੀਫ ਜਿਹਾ ਬਣ ਮਿੱਠੀ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੋਜ ਮੰਗਿਆ ਕਰੇਂਗਾ.....ਤੰਗ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੋਊਂਗੀ" ਸੁੱਖੀ ਮਾਸੂਮ ਜਿਹੇ ਬਣੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੱਸ ਪਈ.
"ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਥੋਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦਾਂ ... ਏਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤਾਂ ਚੁੰਮੀ ਕੀਤੀ ਸੀ. " ਮਨੀ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
ਸੁੱਖੀ ਛੱਤ ਤੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ. "ਇਹ ਤਾਂ ਜ਼ਿਦ ਹੀ ਪੈ ਗਿਆ .. ਲਗਦਾ ਚੁੰਮੀ ਦੇਣੀ ਪੈਣੀ ਮਨੀ ਨੂੰ... ਵਿਚਾਰਾ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਕਿੰਨੇ ਚਿਰ ਦਾ "
ਓਧਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਚੁੰਮੀ ਜਰੂਰ ਦਊਂਗੀ.
"ਛੱਤ ਉੱਤੇ ਨੀ " ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਸਮਝ ਗਈ ਹੁਣ ਇਹਨੇ ਚੁੰਮੀ ਲਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਮੰਨਨਾ .
ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਕੋਈ ਦੇਖ ਨਾ ਲਵੇ"
"ਲੈ ਇਸ ਵੇਲੇ ਏਨੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੌਣ ਦੇਖੂ" ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਆਸ ਪਾਸ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰਦਾ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਕੋਈ ਨੀ ਵੇਖਦਾ ਸਾਨੂੰ"
"ਫੇਰ ਵੀ ਡਰ ਲਗਦਾ " ਸੁੱਖੀ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਤਾ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਇਥੇ ਕੀਹਨੇ ਆਉਣਾ c.. "ਏਦਾਂ ਕਰ ਖੂੰਜੇ ਚ ਚਲ ਓਥੇ "
"ਹਾਂ" ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਉਛਲਦਾ ਮਨੀ ਖੂੰਜੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਉਥੇ ਜਾ ਬੋਲਿਆ "ਆ ਜਾਓ ਦੀਦੀ"
"ਲੁੱਚਾ" ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕਿੰਨਾ ਚਾਅ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮਣ ਦਾ "
"ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਤਾਂ ਕਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮੇ ਹੀ ਸੀ " ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁਟਦਾ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਉਠਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ " ਮਨੀ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਮਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਕੋਲ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਜਲਦੀ ਲੈ ਫੇਰ ...ਕੋਈ ਵੇਖ ਨਾ ਲਵੇ"
ਮਨੀ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹਦੀ ਭੈਣ ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਖੜੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਮਹਿਕ ਓਹਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜੇ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਕੰਬ ਗਿਆ. ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਤਪਸ਼ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਗਈ. ਖੁਮਾਰੀ ਚ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ . ਇਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਲਹਿਰ ਓਹਦੇ ਅੰਗ ਅੰਗ ਵਿਚ ਦੌੜ ਰਹੀ ਸੀ. ਮਨੀ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਭਰ ਕੇ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਪਰ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਬੁੱਲ ਵੱਖ ਕਰ ਲਏ .
ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਇੰਝ ਲਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਕੋਈ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਮੁਕ ਗਿਆ ਸੀ. ਮਨੀ ਦਾ ਵੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕੋਮਲ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਏਦਾਂ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਓਹਨੇ ਸ਼ਹਿਦ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਚੁੰਮ ਲਯੀਆਂ ਹੋਣ.
"ਖੁਸ਼ ਹੁਣ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਰੂਰ ਵਿਚ ਡੁੱਬਿਆ ਦੇਖ ਬੇਤਾਬ ਹੋ ਤੇਜ ਤੇਜ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਹਾਂ ਦੀਦੀ " ਆਪਣੇ ਕੰਬਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੱਬਦੇ ਮਨੀ ਦਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਕੀਤਾ ਮੁੜ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਜੋੜ ਦੇਵੇ ਪਰ ਓਹਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿਤੇ ਦੀਦੀ ਨਾਰਾਜ਼ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤੇ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਚੁੰਮੀ ਨਾ ਦੇਵੇ.
"ਬਸ ਏਨੀ ਕ ਈ ਚੁੰਮੀ ਲੈਨੀ ਸੀ. "ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੇਚੈਨ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂ :" ਸਾਹ ਨਿਗਲਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਥਿੜਕਣ ਦੇਖ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁਟਦਾ ਆਹ ਭਰਦਾ ਸਿਸਕ ਪਿਆ. ਭੈਣ ਦੇ ਨਰਮ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਫੀਲਿੰਗ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਓਹਨੂੰ ਨਜਾਰਾ ਜਿਹਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਆਂ " ਆਪਣੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਝੁਲਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨੂੰ ਸਵਾਰ ਕੇ ਹਿੱਕ ਤੇ ਲੈਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
ਜੀ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਵੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮਨੀ ਦੁਬਾਰਾ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲਵੇ. ਪਰ ਉਹ ਕਹਿ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦਸਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
ਕੁਝ ਦੇਰ ਤਾਂ ਮਨੀ ਚੁੱਪ ਖੜਾ ਰਿਹਾ . ਫੇਰ ਪਤਾ ਨੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ. ਓਹਨੇ ਇਕ ਦੱਮ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਧੌਣ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦਿੱਤੇ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਵੀ ਝੱਟ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਫਸਾ ਦਿੱਤੇ. ਮਨੀ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਹੇਠਲੇ ਬੁੱਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਚੂਸਣ ਲਗ ਗਈ.

ਮਨੀ ਦੇ ਤਾਂ ਸਾਹ ਗਲ ਚ ਅਟਕ ਗਏ. ਇੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਓਹਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਰੁਕ ਗਈ. ਬੇਤਾਬੀ ਚ ਓਹਦੇ ਬੁਲ ਚੁੰਮਦੀ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਫੜ ਰੱਖਿਆ ਸੀ. ਓਧਰ ਮਨੀ ਦਾ ਸੰਦ ਵੀ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਸੀ ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਬਾਰ ਬਾਰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਫਸਾ ਖਿੱਚ ਰਹੀ ਸੀ. ਮਨੀ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਿਹਾ ਖੜਾ ਸੀ ਬਸ. ਸਾਹ ਲੈਣ ਲਈ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਓਹਨੇ ਮੂੰਹ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਜੀਭ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਅੰਦਰ ਆ ਓਹਦੀ ਜੀਭ ਨਾਲ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ. ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਨੇ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਫੇਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ. ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹੀ ਮਨੀ ਦਾ ਸਾਨ੍ਹ ਜਿਡਾ ਲੰਨ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਧੁੰਨੀ ਵਿਚ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ . ਓਹਨੂੰ ਤਾਂ ਬਸ ਬੁਲ ਚੂਸਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਦਿੱਖ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮਨੀ ਵੀ ਬੇਸਬਰਾ ਹੋ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ. ਜੀਭ ਨਾਲ ਜਦੋਂ ਜੀਭ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰਦੀ ਤਾਂ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ .
"ਹਾਏ ਮਨੀ " ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਖੁਮਾਰੀ ਵਿਚ ਡੁੱਬੀ ਮਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁਸਦੀ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਬੱਦਲ ਗਰ੍ਜਨ ਦਾ ਖੜਕਾ ਪਿਆ ਤਾਂ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਮਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬੁੱਲ ਵੱਖ ਕਰਦੀ ਨੂੰ ਜਿਵੇ ਹੋਸ਼ ਆ ਗਈ ਹੋਵੇ. ਇਕ ਦਮ ਮਨੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੁੰਦੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਸਾਹ ਕਾਬੂ ਕਰਦੀ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ.
"ਦੀਦੀ " ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕੰਬਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਕਾਬੂ ਕਰਦਾ ਹਕਲਾ ਗਿਆ. ਓਹਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਓਹਨੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲਏ ਸੀ.
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਖੁਸ਼ ਆਂ?" ਸੁੱਖੀ ਸ਼ਰਮਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂ ਹਾਂ ਦੀਦੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਆਂ" ਮਨੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਚੰਗਾ ਮੈਂ ਚਲਦੀ ਆਂ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਬਿਨਾ ਓਹਦਾ ਜਵਾਬ ਉਡੀਕੇ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ. ਓਹਦਾ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਹ ਉਸ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਚੁੰਮੀ ਸੀ.
ਹਾਏ ਜੇ ਕਿਤੇ ਬੱਦਲ ਨਾ ਗਰਜਦੇ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ. ..... ਫੇਰ ਸ਼ਾਇਦ ਮਨੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲੈਣਾ ਸੀ..... ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਬੱਦਲ ਸਮੇ ਸਿਰ ਗਰਜ ਪਏ....... ਕਮਰੇ ਚ ਪੁੱਜ ਕੁੰਡੀ ਲਾਉਂਦੀ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਇਕ ਲੰਮਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ. .... ਅੱਜ ਤਾਂ ਬਚਾ ਲਈ ਬੱਦਲਾਂ ਨੇ ......ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੀਆਂ ਹੀ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਡੁੱਬ ਗਈ.
ਟਾਈਮ ਦੇਖਣ ਲਈ ਫੋਨ ਚੱਕਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਤੇ ਕਾਫੀ ਸਾਰੀਆਂ ਮਿਸ ਕਾਲਾਂ ਸਨ . ਹਜੇ ਉਹ ਫੋਨ ਦੇਖ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ ਏਨੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਵੱਜ ਪਿਆ. ਅਮਨ ਦਾ ਫੋਨ ਸੀ.
"ਕੀ ਗੱਲ ਨੀ ... ਏਨੇ ਚਿਰ ਦੀ ਫੋਨ ਮਿਲਾਈ ਜਾਨੀ ਆਂ. ਚੁਕਦੀ ਕਿਓਂ ਨੀ ..." ਜਿਵੇਂ ਈ ਸੁਖੀ ਨੇ ਫੋਨ ਕੰਨ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਮਨ ਨੇ ਹੀ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਬੈਠੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਸੀ" ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਕਾਬੂ ਕਰਦੀ ਸੁਖੀ ਹਿਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਹੱਸਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਗੱਲ ਏਨੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ" ਸੁਖੀ ਫੋਨ ਲੈ ਕੇ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਚਲੀ ਗਈ ਤਾਂ ਜੋ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਨ ਕੇ ਮੰਮੀ ਨਾ ਜਾਗ ਜਾਵੇ. "O ਬਾਅਦ ਚ ਦਸੂਗੀ " ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਦਸ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਸੀ ਕੇ ਆਵਦੇ ਕਿਸੇ ਯਾਰ ਦੇ ਥੱਲੇ .... ਜਿਹੜਾ ਏਨਾ ਸਾਹ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ"
"ਕੁੱਤੀ....." ਘਬਰਾ ਕੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁਖੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਬੋਲੀ "ਐਵੇਂ ਨਾ ਬਕਵਾਸ ਕਰ...."
"ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਜਾਨ.....ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਜੇ ਪਿੰਡ ਚ ਤੇਰਾ ਕੋਈ ਯਾਰ ਹੋਇਆ ਵੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜਰੂਰ ਦਸੇਂਗੀ" ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਸਚੀ ਦਸ, ਥਾਣੇਦਾਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਦਿੰਦੀ?"
"ਮੈਂ ਇਥੇ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਲੰਗਰ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਜਿਹੜੀ ਹਰੇਕ ਥੱਲੇ......... ਐਵੇਂ ਭੋਂਕੀ ਜਾਨੀ ਆਂ" ਸੁਖੀ ਗੁੱਸੇ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ
" ਆਪ ਤਾਂ ਏਨਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਆ .. ਮਸ਼ਕਰੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਕਰਦੀ ਆ"
"ਹਏ ਨੀ ਯਾਦ ਨਾ ਕਰਾ" ਅਮਨ ਹੌਕਾ ਭਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਅੜੀਏ ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਦਸਾਂ...... ਅੱਜ ਮਨੀ ਨੇ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈ ਲਯੀ....." ਸੁਖੀ ਸੰਗਦੀ ਹੋਈ ਓਹਨੂੰ ਗੱਲ ਦਸਣ ਲੱਗੀ.
"ਹਏ ਨੀ ਲੁੱਚੀਏ .... ਆਵਦੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦਿੰਦੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਈ....." ਅਮਨ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ ...ਵੈਸੇ ਸਵਾਦ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਭਾਵੇਂ ਭਰਾ ਹੀ ਕਿਓਂ ਨਾ ਹੋਵੇ"
"ਕੁੱਤੀਏ ..... ਕੱਲੀ ਚੁੰਮੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ... ਹੋਰ ਕੁਝ ਨੀ....." ਸੁਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਵੀ ਉਹ ਏਦਾਂ ਦਾ ਹੈਨੀ"
"ਜਿਵੇਂ ਦਾ ਓਹਦਾ ਸਰੀਰ ਆ ਕੰਜਰ ਦਾ ਸੰਦ ਵੀ ਬਹੁਤ ਤਕੜਾ ਹੋ" ਅਮਨ ਆਹ ਭਰਦੀ ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ "ਸੰਦ ਨੀ ਦੇਖਿਆ ਓਹਦਾ ?"
"ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਨੀ ਪਰ ਪਜਾਮੇ ਚ ਖੜਾ ਕਰੀ ਫਿਰਦਾ ਸੀ. ਬਾਹਲਾ ਵੱਡਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕੁੱਤੇ ਦਾ" ਮਨੀ ਦੇ ਲੰਨ ਬਾਰੇ ਦਸ ਸੁਖੀ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ.
"ਹਏ ਏਨੀ ਘੈਂਟ ਰੰਨ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਵੇ..... ਸੰਦ ਤਾਂ ਖੜਾ ਹੋਣਾ ਈ ਸੀ.... ਪੂਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੇਕਦਾ ਹੋਣਾ" ਸੁਖੀ ਦੇ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਸੇਕੀ ਜਾਵੇ ਮੈਨੂੰ ਕੀ...." ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਸੁਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਆ ਗਈ.
"ਬਚਕੇ ਰਹੀਂ....ਕਿਤੇ ਆਏਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿਤੇ ਕਿਸੇ ਖੂੰਜੇ ਚ ਲਿਜਾ ਤੇਰਾ ਕੰਮ ਨਾ ਖਿੱਚ ਦੇਵੇ " ਸੁਖੀ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸੁਣ ਅਮਨ ਆਵਦੇ ਮੂੰਮੇ ਦੱਬਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਕੋਈ ਨਾ ਦੇਖੀ ਜਾਊ..." ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਸੁਖੀ ਛੱਤ ਕਹਿਣ ਤਾਂ ਲੱਗੀ ਸੀ .....ਕੰਮ ਤਾਂ ਅੱਜ ਹੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ ਜੇ ਕਿਤੇ ਬੱਦਲ ਨਾ ਗਰਜਦੇ...... "ਵੈਸੇ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਏਦਾਂ ਦਾ ਨੀ... "
"ਕਿਓਂ ਏਨੀ ਚੱਕਵੀ ਰੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਬੁੜਿਆਂ ਦਾ ਮਨ ਡੋਲ ਸਕਦਾ...ਉਹ ਤਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡਾ....." ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ...
"ਏਨੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੈਨੀ ਮੈਂ ਕੇ ਆਵਦੇ ਭਰਾ ਦੇ ਨਾਲ......" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਆਹੋ ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਈ ਆ ਕਿੰਨੀ ਸ਼ਰੀਫ ਆ ਤੂੰ.....ਉਹ ਬੁੱਢੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੇ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਲੈ ਲੈ ਚੂਪੇ ਲਾਉਂਦੀ ਹੋਣੀ ਆਂ....ਹੁਣ ਸਤੀ ਸਵਿਤਰੀ ਬਣਦੀ ਆਂ" ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਛੇੜ ਕੇ ਅਮਨ ਨੂੰ ਅਲੱਗ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਲਾਵਾਂ ਨਾ ਚੂਪੇ..... ਅਗਲਾ ਜਾਨ ਵਾਰਦਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ..... ਨਾਲੇ ਯਾਰ ਈ ਆ ਮੇਰਾ..... ਕੋਈ ਬੇਗਾਨਾ ਨੀ " ਸੁਖੀ ਵੀ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੇ ਹੱਕ ਚ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ. "ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਈ ਆ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਚੂਪੇ ਲਾਉਣ ਦਾ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ..."
"ਪਤਾ ਮੈਨੂੰ...... ਤਾਹੀ ਤਾਂ ਪੁੱਛਦੀ ਸੀ ਪਿੰਡ ਚ ਕੋਈ ਯਾਰ ਨੀ ਬਣਾਇਆ.... ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾ ਤੂੰ ਏਨੇ ਦਿਨ ਕਿਵੇਂ ਕੱਢ ਲਏ" ਏਨਾ ਅੱਖ ਅਮਨ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਤੇਰਾ ਪੁਰਾਣਾ ਯਾਰ ਲੈ ਆਇਆ ਹੋਣਾ ਕਾਟੋ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ "
"ਨਹੀਂ ਜੀ.... ਓਹਨੂੰ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਮਿਲੀ ਵੀ ਨੀ..... ਏਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ..... ਵੈਸੇ ਵੀ ਇਸ ਕਾਟੋ ਨੂੰ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਨਵਾਂ ਜੀਜਾ ਹੀ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲਿਆ ਸਕਦਾ" ਅਮਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਗਰਮ ਹੁੰਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ.
"oye hoye " ਅਮਨ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਅੰਗੜਾਈ ਲੈਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਏਨਾ ਮਾਨ ਆਂ ਆਵਦੇ ਯਾਰ ਤੇ... ਵੈਸੇ ਲਗਦਾ ਕਾਟੋ ਭੁੱਲ ਗਈ ... ਕੁਵਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੇ ਵੀ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲਿਆਂਦਾ ਸੀ...."
"ਹਏ ਨੀ.... ਅਮਨ ਨਾ ਚੇਤੇ ਕਰਾ ਯਾਰ....." ਹੌਕਾ ਲੈ ਆਪਣੇ ਮੂੰਮੇ ਘੁੱਟਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲਦੀ ਸਿਸਕ ਪਈ... "ਜਿਦਾਂ ਤੂੰ ਚੱਟੀ ਸੀ ਓਦਾਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਤਕ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚੱਟੀ...ਹਏ"
"ਚੇਤੇ ਆ ਤੈਨੂੰ..." ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਅਮਨ ਫੋਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ..
"ਹਏ ਕਿਵੇਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ ਆਂ..." ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਲੈ ਲੱਤ ਤੇ ਲੱਤ ਰੱਖ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਪਈ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਸੁਖੀ ਮਚਲਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਸਚੀ ਯਰ ਜੇ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਣੀ ਸੀ ਮੈਂ...."
"ਤੇ ਜੇ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਚੁੰਘ ਚੁੰਘ ਕੇ ਤੇਰਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢਣਾ ਸੀ....." ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਬੋਲਦੀ ਅਮਨ ਗਰਮ ਹੋ ਗਈ.
"ਫੇਰ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਕੇ ਸੰਘ ਤਕ ਟਿਕਾ ਟਿਕਾ ਕੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨੇ ਸੀ...." ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟਦੀ ਸੁਖੀ ਆਹ ਭਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹਏ" ਓਧਰ ਅਮਨ ਦੇ ਵੀ ਹੌਕੇ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਸੀ "ਜਿਦਾਂ ਤੇਰਾ ਯਾਰ ਮਾਰਦਾ ....."
"ਨਾ ਯਾਦ ਕਰਾ ਯਰ ਅਮਨ.... ਵੈਸੇ ਵੀ ਏਨੇ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ...." ਸੁਖੀ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ..
"ਵੈਸੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦਾ ਸੰਦ ਕਿੰਨਾ ਤਕੜਾ....ਹਨਾਂ....." ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਉੱਤੋਂ ਹੀ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਚੁੰਘ ਚੁੰਘ ਕੇ ਹੀ ਬੁੜਾ ਵੱਸ ਚ ਕਰ ਲਿਆ"
"ਬਸ ਕਰ ਜਾ ਹੁਣ" ਸੁਖੀ ਝੂਠਾ ਗੁੱਸਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਗੁੱਸੇ ਕਿਓਂ ਹੁੰਨੀ ਆਂ.." ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ " ਮੇਰਾ ਕੀ ਕਸੂਰ ਆ ਤੂੰ ਈ brdey ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਬੁੜ੍ਹੇ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾ ਕੇ ਫੋਨ ਚ ਰੱਖੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਵੇਖ ਲਈ...ਹਏ ਕਿੱਡਾ ਮੋਟਾ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈ ਚੁੰਘਦੀ ਸੀ."
"ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਨੀ ਆਉਂਦੀ ਲੁੱਚੀ ਜਿਹੀ" ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਬੇਸ਼ਰਮ ਜਿਹੀ"
"ਮੇਰੇ ਆਲਾ ਤਾਂ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਵੀ ਨੀ." ਅਮਨ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਜੀ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕਰਦਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਚੁੰਘਣ ਨੂੰ"
"ਲੁੱਚੀ ਜਿਹੀ.... ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਨੀ ਆਉਂਦੀ..... ਫਸਾ ਲੈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ .... ਫੇਰ ਚੁੰਘੀ ਜਾਈਂ ਓਹਦਾ" ਅਮਨ ਨੂੰ ਝਿੜਕਦੀ ਸੁਖੀ ਨਕਲੀ ਗੁੱਸਾ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦਾ ਹੀ ਚੁੰਘ ......" ਅਮਨ ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਰੁਕ ਗਈ.
"ਕੁੱਤੀਏ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਉਂਦੀ .... ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਆਂ...." ਸੁਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਚੁੰਘਣਾ ਤਾਂ ਚੁੰਘ ਲਵੀਂ .ਵੈਸੇ ਵੀ ਲੰਨ ਘਸ ਥੋੜੀ ਜਾਊ" ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁਖੀ ਨੇ ਪੱਟ ਘੁੱਟ ਲਏ.
"ਕਰਦੇ ਆਂ ਕਿਸੇ ਦਿਨ planning ਫਿਰ.....ਹੁਣ ਮੁਕਰ ਨਾ ਜਾਈਂ..." ਅਮਨ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਵੈਸੇ ਫੁੱਦੀ ਮਰਾਉਣ ਨਾਲੋਂ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ..... ਫੁੱਦੀ ਮਰਾ ਕੇ ਤਾਂ ਥੱਕ ਜਾਯੀਦਾ.. ਚੂਪੇ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਲਾਈ ਜਾਓ" ਸੁਖੀ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਟਾਲਦੀ ਬੋਲੀ..
"ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਯਰ.... ਜਦੋਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਨੀ ਚੁੰਘ ਕੇ ਦੇਖਿਆ..... ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੀ ਹੱਲ ਕੱਢ ਕੋਈ..." ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਦੀ ਅਮਨ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਕੋਈ ਨਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ..... ਕਰਦੀ ਆ ਕੋਈ ਹੱਲ...." ਸੁਖੀ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ "ਤੂੰ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਛੱਡ....ਦਸ ਅੱਜ ਫੋਨ ਕਿਓਂ ਕੀਤਾ ਸੀ....."
"ਯਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਹ ਦਸਣ ਲਈ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ਦਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਸਮਝਾ... ਐਵੇਂ ਜਿਦ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਹਰਮਨ ਨਾਲ...ਕਹਿੰਦਾ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਿਲ..." ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੈਡ ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਬੈਠਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ.
"ਮਿਲ ਲਵੇ ਫਿਰ " ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਘਰਵਾਲਾ ਹੀ ਆ... ਕੋਈ ਗੱਲ ਬਾਤ ਕਰਨੀ ਹੋਣੀ... ਇਸ ਚ ਕੀ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਆ"
"ਮੈਂ ਵੀ ਹੀ ਕਿਹਾ ਹਰਮਨ ਨੂੰ... ਮਿਲ ਲੈ...ਪਰ ਕਹਿੰਦਾ ਕੱਲੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ"
"oye hoye " ਚਟਕਾਰੇ ਲੈ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਲੱਗਦਾ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਦਾ ਕੰਮ ਖਿੱਚਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ਮੇਰਾ ਭਰਾ"
"ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਹੀ ਲਗਦਾ " ਸੁਖੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਬੁੱਲ ਟੁਕ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਜਦੋਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋਇਆ ਰਾਤ ਰਾਤ ਫੋਨ ਤੇ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆ ਦੋਨੇ.... ਹੁਣ ਸਬਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਹੋਣਾ..."
"aye hye" ਚਹਿਕਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਆਵਦਾ ਭੁੱਲ ਗਈ... ਤੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਈ ਸਾਡੇ ਜੀਜੇ ਨੂੰ......"
"ਯਰ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਹੋਰ ਸੀ." ਇਕ ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਇਕ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਘਰਦੇ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਲਈ ਮੰਨੇ ਸੀ ਉੱਤੋਂ 4 ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਾਰੀਕ.....ਏਨਾ ਸਬਰ ਕੌਣ ਕਰੇ...ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਹੀ ਸੀਲ......."
"ਆਹੋ ਪਤਾ .... ਜੀਜਾ ਕੁਝ ਬੋਲਿਆ ਨੀ ਸੀ ਸੀਲ ਕੀਹਤੋਂ ਤੁੜਾਈ ਫਿਰਦੀਂ ਆਂ..... " ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਅਮਨ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਸਬਰ ਕਿਸ ਤੋਂ ਨੀ ਹੋਇਆ ਸੀ... ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਕੇ ਘਰਵਾਲੇ ਤੋਂ ..."
"ਸੱਚ ਦਸਾਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਈ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ.. ਇਹ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ...." ਅੰਗੜਾਈ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਈ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਤਾਂ ਲੈਣੀ ਆਂ... ਫੇਰ 4 ਮਹੀਨੇ ਕਿਓਂ ਤਰਸੀਏ"
"ਓਏ ਹੋਏ.. ਫੇਰ ਕੀ ਕਿਹਾ ਜੀਜੇ ਨੇ" ਸੁਖੀ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ.
"ਕਹਿਣਾ ਕੀ ਸੀ..... "ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਇਕ ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਕੋਈ ਨੀ ਸੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਦ ਲਿਆ ਜੱਟੀ ਨੇ... ਕਹਿੰਦਾ ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਸੋਚ ਲੈ....ਨਖਰੇ ਈ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਚ ਲਿਆ ਸੀ ਕਾਕਾ ਅੱਜ ਤਾਂ ਨੀ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਕਾ ਜਾਨ ਦਿੰਦੀ ਪਿੰਡ ਵਾਪਿਸ "
"ਉਹ ਤੇਰੀ... " ਅਮਨ ਨੂੰ ਇੰਝ ਬੋਲਦੀ ਦੇਖ ਸੁਖੀ ਇਕ ਦੱਮ ਬੋਲੀ "ਮਤਲਬ ਘਰਵਾਲੇ ਨੇ ਨੀ... ਵੋਹਟੀ ਨੇ ਘੁੰਡ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਘਰਵਾਲੇ ਦਾ..... ਵੈਸੇ ਟੁੱਟੀ ਸੀਲ ਦਾ ਨੀ ਪਤਾ ਲਗਿਆ ਓਹਨੂੰ "
"ਉਹ ਤਾਂ ਅਨਾੜੀ ਹੀ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਕਿਥੋਂ ਪਤਾ ਲਗਣਾ ਸੀ. ... ਓਦੋਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਤੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਦਵਾਈ ਖਾਂਦੀ ਸੀ.... ਕਹਿੰਦਾ ਤੇਰੀ ਤਾਂ ਤੰਗ ਹੀ ਬਾਹਲੀ ਆ" ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੇ ਭੋਲੇਪਨ ਤੇ ਹੱਸਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ.
"ਕੰਜਰੀ ਆਂ ਤੂੰ ਪੱਕੀ... ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਉੱਲੂ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ " ਸੁਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
"ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦੀ...." ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਜਿੱਦਾਂ ਨਖਰੇ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸ਼ੱਕ ਹੋਣ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ.... ਕਰ ਵੀ ਲਊਗਾ ਕੇ ਅੱਧ ਵਿਚਕਾਰ ਈ ...."
"ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਕੇਹੜਾ ਸੀਲ ਬੰਦ ਹੋਣੀ ਆ".ਸੁਖੀ ਰਸੋਈ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਓਹੀ ਤਾਂ ਡਰ ਆ ਯਰ. ਸੀਲ ਤਾਂ ਇਹਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਟੁੱਟੀ ਪਯੀ ਆ.... ਕਿਤੇ ਖੁੱਲੀ ਸੀਲ ਦੇਖ ਕੇ ਮੁੰਡਾ ਜਵਾਬ ਈ ਨਾ ਦੇ ਜਾਵੇ" ਅਮਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਡਰ ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਦਸਿਆ "ਮਸਾਂ ਚੰਗੇ ਘਰ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਮਿਲਿਆ"
"ਇਹਨੂੰ ਵੀ ਦਵਾਈ ਖਵਾ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਤੰਗ ਕਰ ਦੇ ਇਹਦੀ" ਸੁਖੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਦਵਾਈ ਤਾਂ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ.... ਪਰ ਇਹਦੀ ਤਾਂ ਵਾਹਵਾ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਪਈ ਆ... ਪਤਾ ਨੀ ਕੁੱਤੀ ਕਿਥੇ ਕਿਥੇ......" ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ.
"ਇਹਨੇ ਵੀ ਬਥੇਰੀਆਂ ਮੂਹਰੇ ਲੱਤਾਂ ਚੱਕੀਆਂ ਹੋਣੀਆਂ.... ਬੇਗਾਨੇ ਪੁੱਤਾਂ ਨੇ ਖੁੱਲੀ ਤਾਂ ਕਰਨੀ ਹੀ ਸੀ...." ਅਮਨ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਫਿਰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਮਾੜੀ ਨਿਕਲ ਗਈ... ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕੁੜੀ....."
"ਭੈਣ ਬਣੇ ਤੂੰ ਹੀ ਸਮਝਾ ਕੇ ਦੇਖ ਲੈ ਦਵਿੰਦਰ ਨੂੰ" ਅਮਨ ਸੁਖੀ ਦੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਸੀ.
"ਤੂੰ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਮਿਲ ਲਵੇ ਦਵਿੰਦਰ ਨੂੰ.....ਉਹ ਵੀ ਭੋਲਾ ਹੀ ਆ.... ਓਹਨੂੰ ਨੀ ਖੁਲੀ ਤੇ ਤੰਗ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਫਰਕ ਪਤਾ ਹੋਣਾ..... ਨਾਲੇ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਜੂ ਓਹਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੀ ਲੱਲੀ ਕਿੱਡੀ ਕ ਵੱਡੀ ਆ" ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਸੁਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਚਲ ਬਾਅਦ ਚ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਆਂ... ਹਰਮਨ ਵੀ ਜਾਗਦੀ ਫਿਰਦੀ ਆ ਹਜੇ" ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਅਮਨ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਬੋਲੀ..
"ਚਲ ਠੀਕ ਆ" ਫੋਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਅੱਛਾ ਸੁਣ ਜਾ ਲੈਣ ਦੇ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ...." ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਅਮਨ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਕਰ ਤੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਚਲੀ ਜਾਵੀਂ... ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਬਾਹਲਾ ਚਾਅ ਥਾਣੇਦਾਰ ਜੀਜੇ ਦਾ ਲੰਨ ਦੇਖਣ ਦਾ.... ਇਸ ਬਹਾਨੇ ਛੋਟੇ ਜੀਜੇ ਦਾ ਵੀ ਦੇਖ ਲਵੀਂ..." ਏਨਾ ਕਹਿ ਸੁਖੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ .
"ਕੁੱਤੀ..." ਅਮਨ ਏਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਬੋਲੀ ਕਿ ਆਵਾਜ਼ ਕਾਫੀ ਦੂਰ ਤਕ ਗਈ. ਏਨਾ ਆਖ ਓਹਨੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ.

ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਦੀ ਉਡੀਕ

 

[rajni615]

ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਦੀ ਉਡੀਕ

Nicee

 

[Deepgill1313]

U

ਰਾਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪਈ ਸੌਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਨੀਂਦ ਕਿਥੇ.... ਅੱਜ ਤਾਂ ਛੱਤ ਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਗਈ. ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਉਹ ਮੁਕ ਗਈਆਂ.... ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਤਲਬ ਲੱਗੀ. ਫੇਰ ਬੇਚੈਨ ਹੋਣ ਲੱਗੀ. ਜਿੰਨਾ ਉਹ ਸਿਗਰਟ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਓਨੀ ਹੀ ਤਲਬ ਉਹਨੂੰ ਹੋਰ ਬੇਚੈਨ ਕਰਦੀ. ਬੁੱਲ ਘੁੱਟ ਸੁੱਤੀ ਪਯੀ ਮਨਰੀਤ ਤੇ ਪੰਮੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਬੈਗ ਵਿਚੋਂ ਸਿਗਰਟ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ. ਪਤਾ ਸੀ ਸਿਗਰਟ ਹੈਨੀ ਪਰ ਤਲਬ.... ......ਬਿਨਾ ਉਮੀਦ ਤੋਂ ਬੈਗ ਵਿਚ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ ਪਰ ਕਿਥੇ ....... ਜਿਓਂ ਜਿਓਂ ਉਹ ਲੱਭ ਰਹੀ ਸੀ ਇਕ ਬੇਚੈਨੀ ਉਸ ਅੰਦਰ.......ਓਦੋਂ ਪੂਰੀ ਡੱਬੀ ਕਿਓਂ ਨੀ ਲੈ ਕੇ ਆਈ. ਆਖ਼ਰ ਮਾਯੂਸ ਜਿਹੀ ਹੋ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈਣ ਈ ਲੱਗੀ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਦੱਮ ਦਰਵਾਜਾ ਥੋੜਾ ਜਾ ਖੜਕਿਆ. ਓਹਨੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਮਨੀ ਖੜਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ. ਅੱਖ ਝਪਕਣਾ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਿਆ. ਸਾਹਮਣੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ nighty ਚ ਖੜੀ ਸੁੱਖੀ..... nighty ਵੀ ਏਨੀ ਪਤਲੀ ਕੇ ਅੰਦਰ ਪਾਈ ਗੁਲਾਬੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ ਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਓਹਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਜਿਸਮ ਤੇ ਫਿਸਲਦੀਆਂ, ਦਿਲ ਧੜਕਦਾ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਆਉਣ ਲੱਗਾ. ਗੋਰਾ ਚਿੱਟਾ ਭਰਿਆ ਜਿਸਮ ਟਯੂਬ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿਚ ਹੋਰ ਵੀ ਲਿਸ਼ਕਾਂ ਮਾਰਦਾ. ਇੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸੁਪਨਾ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ. ਭਰਿਆ ਲੱਕ ਤੇ ਮੁਲਾਇਮ ਗੋਰਾ ਢਿਡ੍ਹ ਥੋੜਾ ਜਾ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲਿਆ ਹੋਇਆ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚੋਂ ਸਾਫ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਧੁੰਨੀ ਢਿਡ੍ਹ ਦੇ ਮਾਸ ਨਾਲ ਗਹਿਰੀ ਹੋਈ ਕੇਹਰ ਢਾਹ ਰਹੀ ਸੀ.
ਮਨੀ ਲਈ ਸਾਹ ਲੈਣਾ ਵੀ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਲੱਕ ਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਕੱਛੀ ਦੀ wasteband ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਕੱਛੀ ਦੀ V ਸ਼ੇਪ . ਫਸਵੀ ਕੱਛੀ ਵਿਚ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਸੁਡੌਲ ਪੱਟ. ਮਨੀ ਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੱਲੀ ਕੱਛੀ ਬਰਾ ਵਿਚ ਖੜੀ ਹੋਵੇ. ਸ਼ਾਇਦ ਸੁੱਖੀ ਸੌਣ ਵੇਲੇ ਇਹੀ ਨਾਈਟੀ ਪਾਉਂਦੀ ਹੋਣੀ..... ਮੋਟੇ ਗੋਲ ਮੂੰਮੇ ਨਾਈਟੀ ਅੰਦਰ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਬ੍ਰਾ ਦੇ ਕੱਪ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੇ ਪਏ ਸਨ. ਮੁੰਮਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਬਣੀ ਘਾਟੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੁੱਤ ਹੀ ਬਣ ਗਿਆ.
"ਤੂੰ ਇਸ ਵੇਲੇ...... ਕੀ ਗੱਲ ਸੁੱਤਾ ਨੀ ......" ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੁੱਤ ਬਣਿਆ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਆਖ਼ਰ ਬੋਲ ਹੀ ਪਈ.
"ਕੁਝ...ਕੁਝ ਨੀ...." ਸੁੱਖੀ ਤੋਂ ਅੱਖਾਂ ਚਰਾਉਂਦਾ ਮਨੀ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦਾ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ "ਉਹ ਤੁਸੀਂ ਅੱਜ ਛੱਤ ਤੇ ਨੀ ਆਏ ਇਸ ਲਈ......" ਬੋਲਦਾ ਬੋਲਦਾ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ.
ਵਾਰ ਵਾਰ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਹਿੱਕ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.
"ohhhh " ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਸੋਚ ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਹੱਸ ਪੈ "ਉਹ ਯਰ ..ਸਿਗਰਟ ਮੁਕ ਗਈ... ਤੇ ਇਥੇ ਪਿੰਡ ਚ ਮਿਲਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ"
"ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਤੁਸੀਂ ਉੱਤੇ ਨੀ ਆਏ" ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮਨੀ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਕੂਨ ਮਿਲਿਆ. ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਇਹੀ ਫਿਕਰ ਲੱਗੀ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਅੱਜ ਉੱਤੇ ਕਿਓਂ ਨੀ ਆਈ.
"ਹਾਂ ਯਰ...." ਸੁੱਖੀ ਮਾਯੂਸ ਜਿਹੀ ਹੋ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਲੈ ਕੇ ਆਈ ਸੀ. ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿਤੋਂ ਜੁਗਾੜ ਕਰ ਲਊਂਗੀ ਪਰ ਗੱਲ ਦਿਮਾਗ ਚ ਨੀ ਰਹੀ."
"ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈਗੀ ਆ ਦੀਦੀ. ਮੈਂ ਅੱਜ ਡੱਬੀ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ" ਚਹਿਕਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਕੱਲ ਥੋਡੀ ਖਾਲੀ ਡੱਬੀ ਦੇਖ ਲਈ ਸੀ. "
"ਸੱਚੀਂ" ਸੁੱਖੀ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਚੀਕ ਹੀ ਪਈ. ਇੰਝ ਲਗਦੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਪਿਆਸੇ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਮਿਲ ਗਿਆ ਹੋਵੇ.
"ਹੌਲੀ ਦੀਦੀ" ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾਉਂਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਮੰਮੀ ਨਾ ਸੁਣ ਲਵੇ"
"ਤੂੰ ਤੂੰ....." ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਛੱਤ ਤੇ ਚਲ, ਮੈਂ ਆਈ. " ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਚਾਅ ਹੀ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਸੀ.
ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰੋਂ ਲਾਈਟਰ ਤੇ mint ਦੀ ਡੱਬੀ ਚੁੱਕ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਪੈਰ ਪੁੱਟਦੀ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜਨ ਲੱਗੀ.
ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਛੱਤ ਤੇ ਆਈ ਦੇਖ ਮਨੀ ਦਾ ਦਿਲ ਬਾਗੋ ਬਾਗ ਹੋ ਗਿਆ. ਉਸ ਨੇ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਦੀਦੀ ਨਾਈਟੀ ਬਦਲ ਕੇ ਲੋਅਰ tshirt ਪਾ ਕੇ ਆਊ..... ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਈ ਉੱਤੇ .... ਸਾਹ ਨਿਗਲਦੇ ਨੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਿਆ ਕੋਈ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਤਾਂ ਨੀ ਰਿਹਾ . ਵੇਖਣਾ ਵੀ ਕੀਹਨੇ ਸੀ. ਢਾਣੀ ਵਿਚ 2 ਤਾਂ ਘਰ ਸੀ. ਤਾਏ ਕੇ ਘਰੇ ਤਾਂ ਚੁਬਾਰਾ ਵੀ ਹੈਨੀ ਸੀ. ਇਸ ਲਈ ਮਨੀ ਵੀ ਬੇਫਿਕਰ ਹੋ ਗਿਆ.
ਠੰਡੀ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗਦਰਾਏ ਜਿਸਮ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ ਨਾਈਟੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਾਈ ਗੁਲਾਬੀ ਬਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ. ਜਿਵੇਂ ਚਹਿਕਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਆ ਰਹੀ ਸੀ .... ਓਹਦੇ ਚੇਹਰੇ ਦਾ ਨੂਰ ਚਮਕਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਚੰਦ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਚ ਲਿਸ਼ਕਦਾ ਅੰਗ ਅੰਗ ਉਸਦੀ ਜਾਨ ਕੱਢਣ ਲੱਗਾ.
"ਹਾਏ ਤੂੰ ਕਿੰਨਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਦਾ ਮੇਰਾ " ਮਨੀ ਦੇ ਹੱਥ ਚ ਫੜੀ ਡੱਬੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਸੱਚੀਂ ਬੜਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪੀਣ ਨੂੰ... ਨੀਂਦ ਈ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ."
"ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ " ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਏਧਰ ਉਧਰ ਵੇਖਦਾ ਮਨੀ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਡੱਬੀ ਅੱਗੇ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਕਲ ਥੋਡੀ ਖਾਲੀ ਡੱਬੀ ਦੇਖ ਲਈ ਸੀ. "
"thanks ਯਾਰ" ਡੱਬੀ ਵਿਚੋਂ ਸਿਗਰਟ ਕੱਢ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਫਸਾ ਲਾਈਟਰ ਜਗਾਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਗਸ਼ ਮਾਰ ਧੁਆਂ ਉਡਾਉਂਦੀ ਮੰਜੇ ਦੀ ਬਾਹੀ ਤੇ ਬੈਠ ਇਕ ਸਕੂਨ ਭਰਿਆ ਸਾਹ ਲੈ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਆ ਬੈਠ ਜਾ ਖੜਾ ਕਿਓਂ ਆ"
"ਹੂੰ" ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਲਾਲਾਂ ਸੁੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ. ਉਹ ਹੁਣ ਬਿਲਕੁਲ ਨਾਲ ਬੈਠੀ ਆਪਣੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਦੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਖੁਲ ਕੇ ਘੂਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਸਿਗਰਟ ਪੀਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਠਾ ਦੇਖ ਸਮਝ ਤਾਂ ਗਈ ਓਹਦੀ ਨਿਗਾਹ ਕਿਥੇ ਸੀ.
ਉਹ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ "ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਲਈ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਹੀ ਉੱਤੇ ਆ ਗਈ. ਓਹਨੂੰ ਬੁਰਾ ਵੀ ਲਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਮਨੀ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਤੇ ਦੇਖ ਓਹਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਵੀ ਹਲਚਲ ਹੋਣ ਲਗ ਗਈ ਸੀ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ ਬੜਾ ਚੁੱਪ ਬੈਠਣ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਗਸ਼ ਮਾਰ ਮਾਰ ਸਿਗਰਟ ਮੁਕਾ ਵੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ.
"ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦੀਦੀ" ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੂੰਹ ਕਰ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਓਹਦਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੀਆਂ ਸੀ. ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਮੂੰਹ ਪਾਸੇ ਕਰ ਲੈਂਦਾ , ਅੱਖਾਂ ਫੇਰ ਘੁੰਮ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵੱਲ ਚਲੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ. ਨਾਈਟੀ ਵਿਚੋਂ ਝਾਤੀਆਂ ਮਾਰਦੇ ਗੋਰੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਓਹਦਾ ਸੰਦ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ.
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਨਾਲ ਕਿਵੇਂ ਚਲ ਰਿਹਾ ਤੇਰਾ ?" ਸੁੱਖੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ .
ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕੀਤੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੇ ਮਨੀ ਦੀ ਦੁਖਦੀ ਰਗ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.
"ਠੀਕ ਹੀ ਆ ਦੀਦੀ " ਮਨੀ ਮਾਯੂਸ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਕਿਓਂ ਵੇ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਥੋਨੂੰ ? ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਵਧੀਆ ਹੁੰਦੇ ਸੀ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਮਾਈਸੀ ਦਾ ਕਰਨ ਜਾਣਨਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
"ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਸਭ ਵਧੀਆ ਸੀ. ਪਰ ਅੱਜ ਕਲ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ. ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਫੋਨ ਤੇ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ. ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਆ ਤੇ ਨਾ ਚੱਜ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਆ" ਮਨੀ ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਪਤਾ ਨੀ ਫੋਨ ਤੇ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ"
"ਤੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਨੀ ਫੋਨ ਤੇ ਕੀਹਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗੀ ਰਹਿਨੀ ਆਂ" ਸੁੱਖੀ ਨੀ ਓਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ ਪਰ ਸਿਧੇ ਮੂੰਹ ਜਵਾਬ ਨੀ ਦਿੰਦੀ" ਮਨੀ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਚ ਬੋਲਿਆ "ਮੈਂ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ਕੀ ਕਰਾਂ . ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਸਬਰ ਦਾ ਘੁੱਟ ਭਰਨਾ ਪੈਂਦਾ"
"ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ. ਮੈਂ ਗੱਲ ਕਰੂਗੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਹੋਂਸਲਾ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਤੁਸੀਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ......?" ਏਨਾ ਆਖ ਸੁੱਖੀ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ. ਮਨੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਉਹ ਕੀ ਪੁੱਛਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਬਸ ਮਹੀਨੇ ਵਿਚ ਇਕ ਅੱਧੀ ਵਾਰ ਹੀ ਮਸਾਂ ....... ਉਹ ਵੀ ਬਸ ਓਦੋਂ ਹੀ ...ਜਦੋਂ ਓਹਦਾ ਜੀ ਕਰੇ" ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਦਰਦ ਸੀ.
"ਹਜੇ ਤਾਂ ਥੋਡੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਚਿਰ ਹੀ ਕੇਹੜਾ ਹੋਇਆ. ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਹੁਣੇ ਇਹ ਹਾਲ ਆ . ਉਮਰ ਕਿਵੇਂ ਲੰਘੂ." ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੋਈ ਲੜਾਈ ਤਾਂ ਨੀ ਹੋਈ ?"
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ ਕੋਈ ਲੜਾਈ ਨੀ ਹੋਈ . ਬਸ ਐਵੇਂ ਹੀ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਗੁੱਸੇ ਰਹਿੰਦੀ ਆ" ਮਨੀ ਹੁਣ ਖੁਲ ਕੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ "ਜੇ ਜਨਾਨੀ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਹੋਵੇ ਫੇਰ ਹੀ ਬੰਦਾ ਬਾਹਰ ਮੂੰਹ ਮਾਰਦਾ"
ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਤਰਸ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤੇਰਾ ਜੀਜਾ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹੀ ਸਭ ਕਰਦਾ ਸੀ. 2-2 ਦਿਨ ਘਰੇ ਨੀ ਵੜ੍ਹਦਾ ਸੀ. ਨਾ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ .... ਬਸ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੰਮ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮਨੀ ਨੂੰ ਦੱਸਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀਆਂ.
"ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕੀਤਾ " ਮਨੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਫੇਰ ਤੋਂ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਵੱਲ ਸੀ. ਹਵਾ ਚਲਣ ਕਰਕੇ ਓਹਦੀ ਨਾਈਟੀ ਥੋਡੀ ਜਿਹੀ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਕਾਫੀ ਦਿਸਣ ਲੱਗ ਗਈ.
"ਕਰਨਾ ਕੀ ਸੀ. ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਓਹਦੇ ਤੇ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਾ ਹੋਇਆ" ਏਨਾ ਬੋਲ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ "ਫੇਰ ਮੈਂ ਵੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਸਮਝੌਤਾ ਕਰ ਲਿਆ. ਕਿੰਨਾ ਕ ਚਿਰ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਮਾਰਦੀ. ਨਾ ਤਾਂ ਓਹਤੋਂ ਮੇਰੀ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ."
"ਵੈਸੇ ਤੁਸੀਂ ਜੇ ਗੱਲ ਹੀ ਕਰਨੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਕਰ ਲੈਂਦੇ. ਬੁੱਢੇ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੀ ਲੋੜ ਸੀ. " ਮਨੀ ਨੇ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚ ਲੰਨ ਸੈੱਟ ਕਰਦੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਬੁੱਢਾ ਨਾ ਸਮਝੀ. ੧੮ ਸਾਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਜਿੰਨਾ ਜ਼ੋਰ ਆ ਓਹਦੇ ਚ. ਉਹ ਤਾਂ ਧੰਨ ਧੰਨ ਕਰਾ ਦਿੰਦਾ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਆਖ ਮਾਰੀ "ਤੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਜੀਜਾ ਤਾਂ 2 ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਢੇਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ. "
"ਹੁਣ ਆਲਾ ਕਿੰਨਾ ਕ ਚਿਰ ਲਾਉਂਦਾ " ਮਨੀ ਨੇ ਹੱਸਦੇ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਨੋਟ ਕਰਦੀ ਆਂ . ਪਰ ਮੇਰੀਆਂ ਤਾਂ ਤਸੱਲੀਆਂ ਕਰਾ ਦਿੰਦਾ" ਸੁੱਖੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਦਸ ਰਹੀ ਸੀ.
ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਮਨੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕੀ ਬੋਲੇ. ਬਸ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਹੱਸਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਓਹਦੇ ਮੁਮਿਆਂ ਨੂੰ ਘੂਰਦਾ ਰਿਹਾ. ਮਨੀ ਦਾ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਪਜਾਮੇ ਵਿਚੋਂ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਓਹਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਬਣੇ ਤੰਬੂ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ.
"ਵੈਸੇ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਲਗਦੇ ਆਂ" ਓਹਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਕਿਤੇ ਮੈਨੂੰ ਨਾਈਟੀ ਚ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਨੀ ਏਨਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ" ਆਪਣੀ ਨਾਈਟੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਨਹੀਂ .......ਹਾਂ....."ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਾ ਆਈ ਕੀ ਜਵਾਬ ਦੇਵੇ. ਵੈਸੇ ਸੁੱਖੀ ਸਹੀ ਹੀ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ. ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਦੇਖ ਕੇ ਹੀ ਮਨੀ ਏਨਾ ਹੈਰਾਨ ਸੀ. ..
"ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਦੇ ਚੱਕਰ ਚ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਨਾਈਟੀ ਚ ਹੀ ਉੱਤੇ ਆ ਗਈ" ਨਾਈਟੀ ਨੂੰ ਸੈੱਟ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂ ਦੀਦੀ " ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਚਮਕਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲਿਆ. ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸੱਜੇ ਮੂੰਮੇ ਤੇ ਜਾ ਟਿਕੀਆਂ. ਮੂੰਮੇ ਉੱਤੇ ਪਾਈ ਬਰਾ ਵਿਚੋਂ ਉਭਰੀ ਹੋਈ ਡੋਡੀ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚੋਂ ਵੀ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਕੀ ਹਾਂ..." ਮਨੀ ਨੂੰ ਝਿਜਕ ਕੇ ਬੋਲਦਾ ਸੁਣ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸ ਪਈ "ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾਈਟੀ ਚ ਨੀ ਦੇਖਿਆ"
"ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਹੈਗਾ ਪਰ ਥੋਡੇ ਜਿੰਨਾ ਸੋਹਣਾ ਸਰੀਰ ਨੀ ਦੇਖਿਆ ਕਦੇ " ਮਨੀ ਹੌਂਸਲਾ ਕਰ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਤਾਂ ਮੈਥੋਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ਗੋਰੀ ਆ . ਓਹਦਾ ਸਰੀਰ ਨੀ ਸੋਹਣਾ ?" ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਓਹਦਾ ਵੀ ਸੋਹਣਾ....ਪਰ ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਵੱਧ ........" ਮਨੀ ਬੋਲਦਾ ਬੋਲਦਾ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨ ਗਿਆ "ਇਹ ਨਾਈਟੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਲਗਦੀ ਆ ਥੋਡੇ ਤੇ "
"ਤੇਰੇ ਨਵੇਂ ਜੀਜੇ ਨੇ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ bday ਤੇ " ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕਪੜਾ ਬੜਾ soft ਤੇ comfortable ਆ ਪਰ ਪਤਲਾ ਜ਼ਿਆਦਾ....ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਜੀ ਨੀ ਕਰਦਾ ਸੀ."
"ਫੇਰ ਪਾਈ ਨੀ ਤੁਸੀਂ" ਮਨੀ ਸਹਿਜ ਸੁਬਾਹ ਬੋਲਿਆ.
"ਪਾਉਣੀ ਪਯੀ ਯਰ ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਨੂੰ ਨਾਰਾਜ਼ ਥੋੜੀ ਕਰਨਾ ਸੀ" ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ "bday ਗਿਫ਼੍ਟ ਸੀ. "
"ਫੇਰ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਜਾਗਦੇ ਰਹੇ ਹੋਣੇ ਆ " ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦਾ ਮਨੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਵਿਚ ਹੱਸਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਤੂੰ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨੀ ਬੋਲਣ ਲਗ ਗਿਆ." ਮਨੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਹਾਸੀ ਹੱਸਦੇ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਰਾਤ ਤਾਂ ਕੇਕ ਕੱਟਦਿਆਂ ਦੀ ਲੰਘ ਗਈਂ ਹੋਣੀ" ਮਨੀ ਫੇਰ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸ ਪਿਆ.
"ਕੇਕ ਤਾਂ ਕੱਟਣਾ ਹੀ ਸੀ. ਉਹ ਰਾਤ ਤਾਂ ਕਦੇ ਨੀ ਭੁਲਣੀ ਮੈਨੂੰ " ਸੁੱਖੀ ਜੀਭ ਕੱਢੀ ਪਛਤਾ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹ ਕੀ ਬੋਲ ਗਈ ਸੀ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਹੋਈ.
"ਕੁਝ ਨੀ ਬਸ ਵੈਸੇ ਹੀ " ਸੁੱਖੀ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਉਹ ਹੁਣ ਹੱਦਾਂ ਟੱਪ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਦਸ ਵੀ ਦਿਆ ਕਰੋ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਤੇਰੇ ਜੀਜੇ ਨੇ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਸੌਣ ਨੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ. ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਭੂਤਨੀ ਭੁਲਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ. " ਮਨੀ ਦੇ ਖੜੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਨਿਹਾਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
ਹਵਾ ਨਾਲ ਨਾਈਟੀ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਮੁੰਮਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਹੋਰ ਨੰਗੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ . ਮਨੀ ਪੂਰੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਇਕ ਦੱਮ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ. ਮਨੀ ਦੀ ਚੋਰੀ ਫੜੀ ਗਈ ਸੀ.
"ਕੋਈ ਨਾ ਦੇਖ ਲੈ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ .. ਤੂੰ ਵੀ ਕੀ ਯਾਦ ਰੱਖੇਂਗਾ ਕੇ ਮੈਂ ਨਾਈਟੀ ਪਾ ਕੇ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਉੱਤੇ ਆਈ ਸੀ. " ਸੁੱਖੀ ਲੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਸੱਚੀਂ ਦੀਦੀ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਥੋਡੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਜਚ ਰਿਹਾ" ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਖੜੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਨਾਈਟੀ ਅੰਦਰ ਗੁਲਾਬੀ ਬਰਾ ਚ ਉਭਰੀ ਹੋਈ ਹਿੱਕ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਦੇਖ ਦੇਖ ਕਿਦਾਂ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਦੇਖ ਰਿਹਾ..... ਲੂਚਾ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗੁਲਾਬੀ ਬਰਾ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਟਿਕਾਈ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗਾ ਜਾਣੀ ਆਂ ਮੈਂ. ਡੱਬੀ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੀਂ ਕਲ ਫੇਰ ਆਊਂਗੀ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ"
"O ਤੇਰੀ " ਬੋਲਦੇ ਬੋਲਦੇ ਹੌਕਾ ਈ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਓਹਦਾ ਤਾਂ.
"ਕੀ ਹੋਇਆ..." ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਦੇਖ ਪੌੜੀਆਂ ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਰੁਕ ਧੌਣ ਘੁਮਾ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਹੋਇਆ ਕਾਕਾ ਜੀ"
"ਜਾਨ ਤਾਂ ਹੁਣ ਨਿਕਲੀ..." ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਵੱਲ ਦੇਖ ਸਾਹ ਨਿਗਲਦਾ ਮਨੀ ਹਕਲਾ ਗਿਆ.
"ਕਿਓਂ ਕੀ ਹੋਇਆ" ਮਨੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਨਾਈਟੀ ਤਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪਤਲੀ ਆ" ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਚੱਬਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ ... ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਲ ਚ ਆ ਅਟਕ ਗਈਪਿੱਛੋਂ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜੀ ਨਾਈਟੀ ਦੇਖ..... ਦੋਨੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਨੰਗੇ ਹੋਣ......ਤੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਦੀ ਇਕ ਡੂੰਘੀ ਘਾਟੀ.... ਸੋਚਦੇ ਹੀ ਉਹ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਿਆ. ....ਕਿੰਨੀ ਚੌੜੀ ਬੁੰਡ ਆ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਦੀ .......ਕਾਸ਼ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਲਾਈਟ ਜਗਦੀ ਹੁੰਦੀ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਈ ਨਹੀਂ ਸੀ. " ਮਨੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਹੁਲਾਰਾ ਦੇ ਚਿਤੜ ਮਟਕਾਉਂਦੀ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਤੂੰ ਦਸ ਦਿੱਤਾ"
"ਦੀਦੀ ਕੱਲ ਨੂੰ ਵੀ ਆਹੀ ਨਾਈਟੀ ਪਾ ਕੇ ਆਇਓ" ਆਪਣੇ ਤੇਜ ਸਾਹਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਮਨੀ ਕੰਬ ਗਿਆ. ਉੱਤੇ ਥੱਲੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਲੰਨ ਨੇ ਧਾਹ ਮਾਰੀ.
"ਕੋਈ ਨਾ ...ਜਰੂਰ ਕਾਕਾ ਜੀ" ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸ ਪਈ. ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਮਨੀ ਦੀ ਜਾਨ ਨਿਕਲ ਗਈ ਹੋਣੀ ਨਾਈਟੀ ਵਿਚ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਕੇ.
ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਦਰਵਾਜੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਮੁਸਕਰਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਈ. ..... ਪੂਰਾ ਬਦਮਾਸ਼ ਆ ਮਨੀ ਤਾਂ.... ਕਿਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਦੇਖਦਾ ਸੀ. ......ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਕੱਲੀ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. . ..... ਵਿਚਾਰੇ ਦਾ ਕਸੂਰ ਵੀ ਕੀ ਸੀ ..... ਤੂੰ ਆਪ ਤਾਂ ਏਨੀ ਪਤਲੀ ਨਾਈਟੀ ਪਾ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ ਕੋਲ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਗਈ ਸੀ ਹੁਣ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢ ਕੱਢ ਨਾ ਦੇਖਦਾ ਤਾਂ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦਾ. .... ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਇਕ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਚਲਾ ਗਿਆ. ਫੁੱਦੀ ਕਾਫੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ...... ਹਾਏ ਮੈਂ ਮਰਜਾਂ.... ਇਹ ਕਾਹਤੋਂ ਹੰਝੂ ਸਿੱਟੀ ਜਾਂਦੀ ਆ. ..... ਸੁਖੀਏ ਜੇ ਮਨੀ ਚੁੱਬਰੇ ਤੇ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਤੈਨੂੰ........ ਐਵੇਂ ਫੜ ਲੈਂਦਾ.... ਏਦਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਭਰਾ...... ਉਹ ਤਾਂ ਸਾਊ ਹੀ ਬਹੁਤ ਆ..... ਜਿੱਦਣ ਲੁਕੇ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ ਵੀ ਓਹਨੇ ਕੋਈ ਗਲਤ ਹਰਕਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ. ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਗਈ ਸੀ. ਤਾਂ ਉਹ ਸਭ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. .....ਨਾਲੇ ਓਦੋਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਏਨਾ ਨੇੜੇ ਖੜੀ ਸੀ ਜੇ ਉਹ ਬਦਮਾਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਮੌਕਾ ਸੀ ਓਹਦੇ ਕੋਲ..... ਨਾਲੇ ਓਹਦਾ ਤਾਂ ਖੜਾ ਵੀ ਸੀ..... ਹਾਏ ਅੱਜ ਵੀ ਓਹਦਾ ਖੜਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ..... ਸੁੱਖੀ ਸੋਚਦੀ ਸੋਚਦੀ ਹੱਸ ਪਈ. ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਗਰੂਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ. ....ਸੁੱਖੀ ਇਕ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮੂੰਮੇ ਪਲੋਸ ਰਹੀ ਸੀ. ਮੁੰਮਾ ਪਲੋਸਦੀ ਨੇ ਜਦ ਸਖਤ ਹੋਈ ਡੋਡੀ ਉਂਗਲਾਂ ਚ ਘੁਟੀ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹਿੱਕ ਤੋਂ ਪਰੇ ਕਰ ਲਿਆ. ਇਕ ਮਿੱਠੀ ਮਿੱਠੀ ਖੁਮਾਰੀ ਭਰੀ ਅੱਗ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਗਾਂ ਵਿਚ ਭਖਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗੀ.
ਕੁੱਤੀਏ ਕਿਤੇ ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਬੇਈਮਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖ .... ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਕਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ.... ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਝਟਕਾ ਦਿੰਦੀ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚਦੀ ਹੈ.... ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਬਾਰੇ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੋਚਣਾ. ਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਲੱਗੀ.

"ਮੰਮੀ ਥੋਨੂੰ ਪਤਾ ... " ਸੁੱਖੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੀ ਪੰਮੀ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਬੈਠਦੀ ਬੋਲੀ "ਦਵਿੰਦਰ ਦਾ ਵਿਆਹ ਮੇਰੀ ਪੱਕੀ ਸਹੇਲੀ ਅਮਨ ਦੀ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ"
"ਹਾਏ ਸੱਚੀਂ..." ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਚਹਿਕਦੀ ਹੋਈ ਪੰਮੀ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ"
"ਅਮਨ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਾਲਜ ਪੜ੍ਹਦੀ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਸੀ. "ਪੰਮੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਦੋਨੇ ਭੈਣਾਂ ਬੜੀਆਂ ਸਾਊ ਆ. ਮੈਂ ਮਿਲੀ ਆਂ ਦਵਿੰਦਰ ਦੀ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਵੋਹਟੀ ਨੂੰ"
"ਇਹ ਤਾਂ ਬੜੀ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਦਸੀ ਤੂੰ" ਖੁਸ਼ ਹੋ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਦੀ ਪੰਮੀ ਬੋਲੀ.

ਰਾਤ ਨੂੰ ਮਨੀ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਸੁੱਖੀ ਉੱਤੇ ਆਈ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਆਉਂਦੇ ਸਾਰ ਓਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚੋਂ ਡੱਬੀ ਫੜੀ ਤੇ ਇਕ ਸਿਗਰਟ ਕੱਢ ਕੇ ਬਾਲ ਲਯੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਲੋਅਰ tshirt ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ.
"ਪਰਮਿੰਦਰ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲੱਗਿਆ " ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਸ਼ਰਮ ਤੋਂ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਠੀਕ ਸਮਝੀ. ਮੰਜੇ ਦੀ ਬਾਹੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਕਹੇ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨਾਲ ਚਲਾਵਾਂ ਗੱਲ?"
"ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਦੀਦੀ ਬਸ ....." ਮਨੀ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਕਮਲ ਭਾਬੀ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਮਜਾਕ ਚ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਊ"
"ਉਹ ਤਾਂ ਤਿਆਰ ਆ.." ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਮੁੱਕੀ ਇਕ ਲੰਬਾ ਗਸ਼ ਮਾਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਨਾ ਵੀ ਮੰਨੀ ਤਾਂ ਓਹਤੋਂ ਮੈਂ ਆਪੇ ਹਾਂ ਕਰਾਂ ਦਊਂ ... ਬੋਲ?"
"ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਤਾਂ ਰਹਿਣ ਦੋ ਦੀਦੀ . ਉਹ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਵਦੇ ਦਿਓਰ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਆ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ sleeveless tshirt ਵਿਚੋਂ ਝਲਕਦੀਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
.... ਹਾਏ ਓਏ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸੋਹਣੀਆਂ. ਭੋਰਾ ਵਾਧੂ ਮਾਸ ਨੀ ਕਿਤੇ..... ਨਾ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਦਾਗ ਆ.... ਉੱਤੋਂ ਸਾਫ ਕੀਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਕੱਛਾਂ. .....
"ਹਾਏ ਏਨੀ ਸੋਹਣੀ ਸੁਨੱਖੀ ਘੈਂਟ ਪਟੋਲੇ ਵਰਗੀ ਭਾਬੀ ਆ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਕਿਓਂ ਤੈਨੂੰ ਸੋਹਣੀ ਨੀ ਲਗਦੀ"
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ. ਥੋਡੇ ਨਾਲੋਂ ਸੋਹਣੀ ਨੀ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਦਾ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ "ਥੋਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਉਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ"
"ਰਹਿਣ ਦੇ ਐਵੇਂ ਮੱਖਣ ਨਾ ਲਾ" ਮਨੀ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਗਰੂਰ ਚ ਹਿੱਕ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਕੱਢ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਝੂਠਾ"
"ਸੱਚੀਂ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਆਂ" ਗੌਰ ਨਾਲ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਥੋਡਾ ਤਾਂ ਸੁਬਾਹ ਵੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਵਧੀਆ"
"ਅੱਛਾ ਜੀ ਹੋਰ ਕੁਝ....." ਬਿਨਾ ਅੱਖ ਝੱਪਕੇ ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸਮਾਈਲ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਜਦੋ ਤੁਸੀਂ ਹੱਸਦੇ ਆਂ ਤਾਂ ਮਨ ਕਰਦਾ ਥੋਡੇ ਮੋਤੀਆਂ ਵਰਗੇ ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖੀ ਜਾਵਾਂ ਬਸ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ohh ਹੋ .... ਅੱਛਾ ਜੀ " ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਤੋਂ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਖੁਮਾਰੀ ਚ ਸੁੱਖੀ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਚੁੰਨੀ ਟੁੱਕਦੀ ਟੇਢੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ " ਹੋਰ?"
"ਸੱਚੀਂ ਦੀਦੀ ਥੋਡੇ ਚੇਹਰੇ ਦਾ ਨੂਰ ਤੇ ਏਨਾ ਗਲੋ....." ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "ਜੇ ਆਪਾਂ ਭੈਣ ਭਰਾ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਪੱਕਾ ਥੋਡੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲੈਣਾ ਸੀ "
"oye hoye " ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਅੱਖਾਂ ਮਟਕਾਉਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਬੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਆਉਣ ਲਗ ਪਈਆਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ "
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੱਚ ਹੀ ਬੋਲਦਾ ਸੀ. ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੀਂ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਆਂ" ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਤਾਰੀਫ ਕਰਦਾ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ " ਸੁੱਖੀ ਹੁਣ ਮਨੀ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਾ ਰਹੀ ਸੀ.
ਮਨੀ ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਲਈ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਜੀ ਕਰਦਾ ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਮੇਰੀ gf ਹੋਵੇ" ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਗਲੀ ਚਾਲ ਚਲਦੇ ਕਿਹਾ.
"ਫੇਰ ਬਣਾ ਲੈਣੀ ਸੀ ਕੋਈ ?" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ .
"ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਕੋਈ ਮਿਲੀ ਹੀ ਨੀ . ਬਣਾਉਂਦਾ ਕਿਥੋਂ " ਮਨੀ ਵੀ ਅੱਜ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਸੀ.
"ਮੰਨ ਲੈ ਆਪਾਂ ਭੈਣ ਭਰਾ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਫੇਰ ?" ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਮਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਾਣਨੀ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
"ਫੇਰ ਮੈਂ ਥੋਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਪੱਪੀ ਕਰ ਲੈਣੀ ਸੀ" ਮਨੀ ਨੇ ਵੀ ਬਿਲਕੁਲ ਮੌਕੇ ਤੇ ਚੋਟ ਕੀਤੀ.
"ਏਨੀ ਹਿੰਮਤ...." ਦੋਨੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਤਾੜੀ ਵਜਾ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਰਹਿਣ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦੇ ... ਸਹੇਲੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਬਣਦੀ ਨੀ ਤੇਰੇ ਤੋਂ.. ਤੂੰ ਕਰੇਂਗਾ ਪੱਪੀ "
"ਸਹੇਲੀ ਤਾਂ ਬਣਾ ਲੈਂਦਾ .. ਪਰ ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਸੋਹਣੀ ਕੋਈ ਹੈ ਈ ਨੀ" ਮਨੀ ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਦੇ ਪਟਾਕੇ ਪਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਜੇ ਮੇਰੇ ਵਰਗੀ ਕੋਈ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਫੇਰ ?" ਸੁੱਖੀ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਓਹਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਫੇਰ ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ propose ਬਾਅਦ ਚ ਕਰੂੰਗਾ ਪਹਿਲਾਂ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਪੱਪੀ ਕਰੂੰਗਾ" ਮਨੀ ਜੋਸ਼ ਚ ਆ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਰਹਿਣ ਦੇ ਐਵੇਂ ਫੁਕਰੀਆਂ ਨਾ ਮਾਰ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "propose ਤਾਂ ਕੀ ... ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਕੁੜੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਦੇਖ ਵੀ ਨੀ ਹੋਣਾ... ਪੱਪੀ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਆ"
"ਇਹ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਈ ਕਿਓਂ ਨੀ ਦੇਖ ਹੋਣਾ" ਜਿਦ ਜਿਹੀ ਕਰ ਮਨੀ ਬਿਨਾ ਅੱਖ ਝੱਪਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਹੁਣ ਦਸੋ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸੀ. "
"ਕੀ ਦੇਖ ਰਿਹਾ " ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ.
"ਕੁਝ ਕੁਝ ਨੀ... " ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖ ਨੀ ਹੁੰਦਾ "
"ਮੈਂ ਸਹੇਲੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ. ਮੇਰੀ ਨਹੀਂ...." ਹੱਸਦੀ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਟੁਕਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਟੁੱਕਦੇ ਓ ਬਹੁਤ cute ਲਗਦੇ ਆਂ. ਥੋਡੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਦੇਖ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਬਸ ਵੇਖੀ ਜਾਵਾਂ ਥੋਨੂੰ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਹਾਸਾ ਦੇਖ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕੀ ਗੱਲ ਏਨੇ ਪਸੰਦ ਆ ਗਏ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖੀ ਸੁੱਖੀ ਮੁਸਕਰੋਂਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹੈ ਈ ਏਨੇ ਸੋਹਣੇ. ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਜਿਵੇਂ ਗੁਲਾਬ ਦੀਆਂ ਦੋ ਪੱਤੀਆਂ ਆਪਸ ਚ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਣ" ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕਿਤੇ kiss ਕਰਨ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨੀ ਦਿਲ ਕਰਦਾ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਬੁਝ ਲਈ ਸੀ. ਉਹ ਇਹ ਬੋਲਣਾ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਵੇਂ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ.
"ਜੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕਰਦਾ ਦੀਦੀ" ਮਨੀ ਵੀ ਹੋਂਸਲੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬੋਲਿਆ.
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਪਾਗਲ " ਗੱਲ ਬਦਲਦੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਤਾਂ ਸੱਚੀਂ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ "
ਮਨੀ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ . ਉਹ ਬਸ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ . ਇਕ ਅਲੱਗ ਹੀ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ.
"ਬੋਲ ਹੁਣ" ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਫੇਰ ਬੋਲੀ .
"ਕੀ ਬੋਲਾਂ ਦੀਦੀ... ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਮਜਾਕ ਕਰੀ ਜਾਨੇ ਆਂ. " ਮਨੀ ਖਿਝਦਾ ਹੋਇਆ ਮੂੰਹ ਥੱਲੇ ਕਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਨਾ ਹੁੰਦੀ ਫੇਰ ਤੂੰ kiss ਕਰ ਲੈਣੀ ਸੀ ?" ਗੌਰ ਨਾਲ ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ
"ਹਾਂ ਕਰ ਲੈਣੀ ਸੀ" ਮਨੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਮਤਲਬ ਤੂੰ ਇਸ ਕਰਕੇ ਹੀ ਚੁੱਪ ਬੈਠਾ ਕਿਉਂਕਿ ਆਪ ਭੈਣ ਭਰਾ... ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੂੰ ਹੁਣ ਤੱਕ....." ਓਹਨੂੰ ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਫੇਰ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਈ ਥੋਡੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲੈਣੇ ਸੀ. " ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਔਖਾ ਜਿਹਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਬੋਲਿਆ " ਕਾਸ਼ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਨਾ ਹੁੰਦੇ"
"ਤੂੰ ਤਾਂ ਰਹਿਣ ਦੇ ਫੇਰ ਵੀ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਚੁੰਮੀ ਨਹੀਂ ਲੈ ਹੋਣੀ ਸੀ. " ਮਨੀ ਨੂੰ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਤੰਗ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਲੱਤਾਂ ਕੰਬਣ ਲਗ ਜਾਣੀਆਂ ਸੀ ਤੇਰੀਆਂ"
ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕੀ ਬੋਲੇ . ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜ ਰਹੀ ਸੀ ਜਾਂ ਚੁੰਮੀ ਲਈ ਉਕਸਾ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਬੋਲ ਹੁਣ...." ਫੇਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਲਗਦਾ ਤੈਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਲੈਣੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਹੋਣੀ. ਪਤਾ ਨੀ ਮੇਰੀ ਭਰਜਾਈ ਨੇ ਸਿਖਾਇਆ ਹੋਣਾ ਕੇ ਨਹੀਂ?"
"ਤੁਸੀਂ challenge ਨਾ ਕਰੋ ਮੈਂ ਸੱਚੀਂ ਥੋਡੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲੈਣੇ..." ਬੇਸਬਰਾ ਜਿਹਾ ਹੋ ਹਿੰਮਤ ਕਰ ਬੋਲ ਹੀ ਪਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ ..." ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ .
"ਫੇਰ ਨਾ ਕਹਿਓ" ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਕੀ ਫੇਰ ਨਾ ਕਹਿਓ" ਮਨੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ . ਮਨੀ ਨੂੰ ਚੈਲੇਂਗੇ ਕਰਨ ਚ ਓਹਨੂੰ ਸਵਾਦ ਜਿਹਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਮਨੀ ਮਜਾਕ ਕਰ ਰਿਹਾ. ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਦੇ ਬੁੱਲ ਨਹੀਂ ਚੁੰਮ ਸਕਦਾ.
ਪਰ ਮਨੀ ਉੱਠ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਡਰਦੀ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ.
"ਮੈਂ ਸੱਚੀਂ ਥੋੜੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈ ਲੈਣੀ" ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਖੁਦ ਕੇ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਜਾ ਜਾ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਦੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਕਰ ਭਜਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਵੱਡਾ ਆਇਆ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈਣ ਵਾਲਾ" ਅੰਗੂਠਾ ਦਿਖਾ ਜੀਭ ਕੱਢੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਏਨੀ ਸੌਖੀ ਨੀ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ......"
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖੀ ਜਾਓ ਬਸ ....." ਕੋਠੇ ਤੇ ਭੱਜ ਰਹੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਭੱਜਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ. ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਕਾਬੂ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਸਮਝ ਗਿਆ ਸੀ ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਗੁੱਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ. ਫੇਰ ਮਨੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਾ ਲਈ.
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਕੁੱਤਿਆ ". ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੁੱਕੀਆਂ ਮਾਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹੁਣ ਕਿਥੇ ਜਾਓਂਗੇ ਭੱਜ ਕੇ " ਮਨੀ ਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਘੇਰ ਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਬਾਹਾਂ ਕੰਧ ਤੇ ਰੱਖ ਲਈਆਂ ਤੇ ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਖੜੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਥੱਲੇ ਬਹਿ ਇਕ ਪਾਸਿਓਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਭਜਦੀ ਹੋਈ ਜੀਭ ਕੱਢ ਓਹਨੂੰ ਚਿੜਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਏਨੀ ਸੌਖੀ ਨੀ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈਣੀ ਕਾਕਾ ਜੀ "
ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ , ਮਨੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਲੱਕ ਤੋਂ ਫੜ ਲਿਆ. ਓਹਨੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਸੁੱਟ ਲਈ. ਝੋਟੇ ਵਰਗਾ ਸਰੀਰ ਹੁਣ ਸੁੱਖੀ ਉੱਤੇ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਥੱਲੇ ਸੀਲ ਮੱਝ ਵਾਂਗੂ ਪਈ ਸੀ.
"ਤੇਰੇ ਕੁੱਟ ਪਊ ਮਨੀ " ਸੁੱਖੀ ਝੂਠਾ ਗੁਸਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ .
ਪਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਭ ਸਮਝ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਬੋਲੇ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲਏ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਚੂਸਣ ਲੱਗਾ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੀ ਹਿੰਮਤ ਦੇਖ ਹੈਰਾਨ ਸੀ. ਸਵਾਦ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀਆਂ ਦੀਵਾਰਾਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਣੀਆਂ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ. ਹਜੇ ਕੁਜ ਸਕਿੰਟ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਇਕ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ . ਇਕ ਦੱਮ ਵਜੇ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਮਨੀ ਘਬਰਾ ਗਿਆ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਓਹਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ , ਸੁੱਖੀ ਭੱਜ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਣ ਲੱਗੀ .
ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਨਰਮ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਨਾਜ਼ੁਕਤਾ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਸੰਦ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ. ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕੋਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਨੇ ਸੁੱਖੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਇਕ ਸੋਹਣਾ ਮੌਕਾ ਗਵਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ.

ਓਧਰ ਸੁੱਖੀ ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆ ਗਯੀ. ..ਕੰਜਰੀਏ, ਅੱਜ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਓਹਨੇ ਨੱਪ ਲੈਣਾ ਸੀ. ਕੋਠੇ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਨੀ ਲਗਣਾ ਸੀ. ਪੂਰੀ ਰਾਤ ਮਸਲਣਾ ਸੀ. ਚੁੰਮੀ ਦਿੰਦੀ ਦਿੰਦੀ ਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਲੁਟਾ ਦੇਣਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਕਲ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੋ ਰਹੀ ਸੀ. .... ਹਾਏ ਕਿੰਨਾ ਜ਼ੋਰ ਆ ਮਨੀ ਚ....... ਉੱਤੋਂ ਬੁੱਲ ਕਿੰਨੀ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਚੂਸਦਾ........ਕੁੱਤੀਏ, ਤੇਰਾ ਸਕਾ ਭਰਾ ਉਹ. ....ਠਰਕ ਭੋਰਨ ਲੱਗੀ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨ ਲੈਂਦੀ....... ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੈਡ ਤੇ ਪੈ ਗਈ.
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸੁੱਖੀ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ. ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਬੁਰਾ ਵੀ ਲਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਅੱਗ ਵੀ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਕਾਫੀ ਕੁਝ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ.... ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਜਾਵਾਂ ਕੇ ਨਾ?..... ਕਿਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪੁੱਠਾ ਕੰਮ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ.
ਰਾਤ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਪਈ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਖੇਡਦੀ ਛੱਤ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਅੱਜ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਦਾ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਮਨ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਪਰ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਓਂ ਓਹਦਾ ਜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਉੱਤੇ ਜਾਨ ਨੂੰ. ਨਾਲੇ ਡਰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਕਾਂਡ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ.
ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁਮੇ ਸੀ. ਹਾਏ ਕੁੱਤੀਏ, ਆਵਦੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਚੁੰਮੀ ਕਰ ਲਈ. ...ਚਲ ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ... ਓਹਨੇ ਕੇਹੜਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦਸਣਾ.....ਕਿੰਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੁਮੇ ਸੀ ਮਨੀ ਨੇ...... ਭੋਰਾ ਧੱਕਾ ਨੀ ਕੀਤਾ.....ਪਰ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਾਂ.... ਉੱਤੇ ਜਾਵਾਂ ਕੇ ਨਾ....."ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਉੱਤੇ"....ਪਰ ਮਨੀ ਸ਼ਰੀਫ ਵੀ ਕਿੰਨਾ. ... ਵਿਚਾਰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਖੇਤਾਂ ਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ... ਮੇਰੀ ਕਿੰਨੀ ਇੱਜਤ ਕਰਦਾ..... ਵਿਚਾਰ ਛੱਤ ਤੇ ਬੈਠਾ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੋਣਾ.

ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਉਹ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ. ਮਿਲ ਕੇ ਆਉਣੀ ਆਂ... ਪਰ ਜੇ ਓਹਨੂੰ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮਣ ਲਈ..... ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਨੀ ਇਹ ......ਪਰ ਉਪਰ ਤਾਂ ਚਲੀ ਜਾਨੀ ਆਂ ਕਿਤੇ ਥੱਲੇ ਹੀ ਨਾ ਆ ਜਾਵੇ.... ਇਹੀ ਸੋਚ ਉਹ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ ਇਕ ਵਾਰ ਪੰਮੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਤੇ ਫੇਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਕੇ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ.
ਮਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਉੱਤੇ ਆਊਗੀ... ਪਰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਆਈ ਕਿਓਂ ਨਹੀਂ..... ਵਾਰ ਵਾਰ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਕਦੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਹਿ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਉੱਠ ਕੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਘੁੰਮਣ ਲਗਦਾ.....ਆਊਗੀ ਤਾਂ ਜਰੂਰ... ਰੋਜ ਤਾਂ ਆਉਂਦੀ ਆ.... ਕਲ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਓਹਦੇ ਸਰੀਰ ਚ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਕੰਬਣੀ ਛਿੜ ਗਈ.... ਅੱਜ ਤਾਂ ਉਹ ਕਦੋਂ ਦਾ ਚੁਬਾਰੇ ਤੇ ਆ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਸੀ. ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਵਕਤ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਹ ਬੇਚੈਨ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਕਦੇ ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਕੀ ਪਤਾ ਅੱਜ ਸੁੱਖੀ ਨਾ ਆਵੇ. ਆਊਗੀ...ਜਰੂਰ ਆਊਗੀ... ਅੱਗੇ ਵੀ ਤਾਂ ਉਹ ਇਸੇ ਵੇਲੇ ਆਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ... ਵਾਰ ਵਾਰ ਪੌੜੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਪੌੜੀਆਂ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਝਾਤੀਆਂ ਵੀ ਮਾਰ ਆਇਆ. ਅਖੀਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੂੰ ਲੱਗਾ ਕੇ ਸੁੱਖੀ ਪੌੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਉੱਤੇ ਆ ਰਹੀ ਆ ਤਾਂ ਉਹ ਭੱਜ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਹਿ ਗਿਆ . ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਦੁਗਣੀ ਤੇਜ ਹੋ ਗਈ.
ਛੱਤ ਤੇ ਆ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹਿੰਮਤ ਕਰ ਕੇ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਗੱਲ ਸੁੱਤਾ ਨੀ ?"
"ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਆਉਣਾ ਸੀ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ" ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਉੱਤੇ ਆਈ ਭੈਣ ਦਾ ਚਾਅ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ.
"ਅੱਛਾ ... ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੋ ਗਿਆ ਹੋਊ" ਆਪਣੀ ਗੁੱਟ ਨੂੰ ਫੜ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਕਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਮੰਜੇ ਦੀ ਵਾਹੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਬੋਲੀ "ਥੋਡਾ ਪਰੇ ਨੂੰ ਹੋ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਬੈਠਣ ਦੇ"
"ਆਓ ਆਓ" ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਉਛਲ ਕੇ ਮੰਜੇ ਉੱਤੋਂ ਇਕ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਸਿਗਰਟ ਦੀ ਡੱਬੀ ਫੜਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਆਹ ਲਓ ਆਪਣੀ ਡੱਬੀ"
"ਅੱਜ ਸਿਗਰਟ ਪੀਣ ਨੂੰ ਦਿਲ ਨੀ ਕਰ ਰਿਹਾ" ਮਨੀ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਡੱਬੀ ਫੜ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਫੇਰ ਵੀ ਜੇ ਤੂੰ ਕਹਿਨਾ ਤਾਂ ਪੀ ਲੈਨੀ ਆਂ"
"ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣ ਦਿਓ ਜਦ ਦਿਲ ਕਰੂਗਾ ਓਦੋਂ ਪੀ ਲਓ" ਸੁੱਖੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਹਾਂ ਇਹ ਵੀ ਠੀਕ ਆ" ਡੱਬੀ ਇਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ "ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਆ ਫਿਰ?"
"ਤੁਸੀਂ ਦਸੋ ਕਦੋਂ ਜਾਣਾ shopping ਕਰਨ" ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ.
"ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਹੋਈ ਸੀ ਕਹਿੰਦੇ ਪਰਸੋਂ ਚਲਾਗੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਕਪੜੇ ਲੈ ਆਵੀਂ" ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ " ਕਿਤੇ ਐਵੇਂ ਨਾ ਕੁੜਤਾ ਪਜਾਮਾ ਪਾ ਕੇ ਚਲਿਆ ਜਾਵੀਂ"
"ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੈ ਵੀ. ਫੇਰ ਵੀ ਜੇ ਥੋਨੂੰ ਲਗਦਾ " ਕੁਝ ਸੋਚਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਹੁਣ ਪਿੰਡ ਚ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਈ.... ਤੁਸੀਂ ਪਸੰਦ ਕਰ ਦਿਓ "
"ਕਰਨੇ ਪੈਣੇ ਕਾਕਾ ਜੀ..... ਕੀ ਪਤਾ ਵਿਚ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਪਸੰਦ ਆ ਜਾਵੇ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਆ. ਥੋਡੇ ਵਰਗੀ ਕੋਈ ਹੋਣੀ ਨੀ ..." ਖਿਲਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਨੂਰ ਭਰੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਮੋਤੀਆਂ ਵਰਗੇ ਦੰਦਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਮਨੀ ਬੋਲਿਆ "so no chance "
"ਕੀ ਪਤਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੀ ਸੋਹਣੀ ਕੋਈ ਟੱਕਰ ਜਾਵੇ" ਟੇਢੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਚਮਕ ਆ ਗਈ ਆਪਣੀ ਤਾਰੀਫ ਸੁਣ ਕੇ.
"ਏਨੀ ਚੰਗੀ ਕਿਸਮਤ ਕਿਥੇ ਦੀਦੀ..."ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਬੁੜਬੜਾਯਾ....
"ਕੋਈ ਪਤਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਕਾਕਾ ਜੀ..." ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਜੇ ਕੋਈ ਪਸੰਦ ਆ ਗਈ ...ਮੈਨੂੰ ਦਸ ਦਵੀਂ. ਮੈਂ ਆਪੇ ਅੱਗੇ ਗੱਲ ਤੋਰ ਲਊਂਗੀ... ਨਾਲੇ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦਸਦੀ"
"ਜਰੂਰ ਜਰੂਰ ਦਸੂ" ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖ ਦੇਖ ਬੇਚੈਨ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਪਹਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚੋਹਂਦਾ ਸੀ.
ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਮਨੀ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨੂੰ ਹੀ ਦੇਖੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਸੀ ਮਨੀ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾਂ ਚੋਹਂਦਾ ਸੀ. ...ਚੰਗਾ ਹੀ ਆ ਨਾ ਕਹੇ.... ਇਹੀ ਸੋਚ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਚੰਗਾ ਮੈਂ ਚਲਦੀ ਆਂ... ਨੀਂਦ ਆਉਣ ਲਗ ਗਈ... ਡੱਬੀ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੀਂ ..ਕਲ ਆਊਂਗੀ"
"ਦੀਦੀ ohh ohh ...." ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵਾਪਿਸ ਥੱਲੇ ਜਾਨ ਲਈ ਉੱਠ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਦੇਖ ਮਨੀ ਵੀ ਮੰਜੇ ਤੋਂ ਉੱਠ ਖੜਾ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਚੁੰਮੀ ਤਾਂ ਦੇ ਦਉ ਦੀਦੀ... ਕਲ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਵਿਚਾਲੇ ਹੀ ਭੱਜ ਗਏ ਸੀ. "
ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦੇ ਪਲ ਪਲ ਓਹਦੀ ਬੇਚੈਨੀ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਨਹੀਂ ਯਰ ਕਲ ਤਾਂ ਬਸ ਵੈਸੇ ਹੀ....." ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਦਾ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਨਾਹ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਇਕ ਦਿਨ ਤੈਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਕੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ.... ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੋਜ ਦਾ ਕੰਮ ਹੀ ਬਣਾ ਲਿਆ "
"please ਦੀਦੀ " ਮਨੀ ਓਹਦੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਬਸ ਯਰ" ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤੈਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਤੂੰ....."
"ਅੱਜ ਵੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹੀ ਚੁੰਮੀ ਦੇ ਦਿਓ" ਮਨੀ ਡਰਦਾ ਡਰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
"ਨਹੀਂ ਯਰ" ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਨਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਪਤਾ ਨੀ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਏਦਾਂ ਸਖਤ ਮਨ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾ ਲਿਆ ਸੀ.
"ਕਲ ਵੀ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਚੁੰਮੀ ਕੀਤੀ ਸੀ .... ਕਲ ਥੋਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲਗਿਆ ਸੀ. ?" ਮਨੀ ਸ਼ਰੀਫ ਜਿਹਾ ਬਣ ਮਿੱਠੀ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੋਜ ਮੰਗਿਆ ਕਰੇਂਗਾ.....ਤੰਗ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੋਊਂਗੀ" ਸੁੱਖੀ ਮਾਸੂਮ ਜਿਹੇ ਬਣੇ ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਹੱਸ ਪਈ.
"ਮੈਂ ਕੇਹੜਾ ਥੋਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦਾਂ ... ਏਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਤਾਂ ਚੁੰਮੀ ਕੀਤੀ ਸੀ. " ਮਨੀ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ.
ਸੁੱਖੀ ਛੱਤ ਤੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ. "ਇਹ ਤਾਂ ਜ਼ਿਦ ਹੀ ਪੈ ਗਿਆ .. ਲਗਦਾ ਚੁੰਮੀ ਦੇਣੀ ਪੈਣੀ ਮਨੀ ਨੂੰ... ਵਿਚਾਰਾ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਕਿੰਨੇ ਚਿਰ ਦਾ "
ਓਧਰ ਮਨੀ ਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਚੁੰਮੀ ਜਰੂਰ ਦਊਂਗੀ.
"ਛੱਤ ਉੱਤੇ ਨੀ " ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਸਮਝ ਗਈ ਹੁਣ ਇਹਨੇ ਚੁੰਮੀ ਲਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਮੰਨਨਾ .
ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਕੋਈ ਦੇਖ ਨਾ ਲਵੇ"
"ਲੈ ਇਸ ਵੇਲੇ ਏਨੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੌਣ ਦੇਖੂ" ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ ਮਨੀ ਆਸ ਪਾਸ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰਦਾ ਸੁੱਖੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਕੋਈ ਨੀ ਵੇਖਦਾ ਸਾਨੂੰ"
"ਫੇਰ ਵੀ ਡਰ ਲਗਦਾ " ਸੁੱਖੀ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਪਤਾ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਇਥੇ ਕੀਹਨੇ ਆਉਣਾ c.. "ਏਦਾਂ ਕਰ ਖੂੰਜੇ ਚ ਚਲ ਓਥੇ "
"ਹਾਂ" ਖੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਉਛਲਦਾ ਮਨੀ ਖੂੰਜੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਉਥੇ ਜਾ ਬੋਲਿਆ "ਆ ਜਾਓ ਦੀਦੀ"
"ਲੁੱਚਾ" ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ "ਕਿੰਨਾ ਚਾਅ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮਣ ਦਾ "
"ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਤਾਂ ਕਲ ਮੇਰੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮੇ ਹੀ ਸੀ " ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁਟਦਾ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਉਠਿਆ.
"ਅੱਛਾ ਜੀ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ " ਮਨੀ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਮਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਕੋਲ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਜਲਦੀ ਲੈ ਫੇਰ ...ਕੋਈ ਵੇਖ ਨਾ ਲਵੇ"
ਮਨੀ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹਦੀ ਭੈਣ ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਖੜੀ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਮਹਿਕ ਓਹਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜੇ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਕੰਬ ਗਿਆ. ਆਪਣੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਤਪਸ਼ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਬੇਚੈਨ ਹੋ ਗਈ. ਖੁਮਾਰੀ ਚ ਓਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ . ਇਕ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਲਹਿਰ ਓਹਦੇ ਅੰਗ ਅੰਗ ਵਿਚ ਦੌੜ ਰਹੀ ਸੀ. ਮਨੀ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਭਰ ਕੇ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕਣ ਦੇ ਮੂਡ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਪਰ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਬੁੱਲ ਵੱਖ ਕਰ ਲਏ .
ਸੁੱਖੀ ਨੂੰ ਇੰਝ ਲਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਕੋਈ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਮੁਕ ਗਿਆ ਸੀ. ਮਨੀ ਦਾ ਵੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕੋਮਲ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਏਦਾਂ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਓਹਨੇ ਸ਼ਹਿਦ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ ਚੁੰਮ ਲਯੀਆਂ ਹੋਣ.
"ਖੁਸ਼ ਹੁਣ " ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਰੂਰ ਵਿਚ ਡੁੱਬਿਆ ਦੇਖ ਬੇਤਾਬ ਹੋ ਤੇਜ ਤੇਜ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਹਾਂ ਦੀਦੀ " ਆਪਣੇ ਕੰਬਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਚੱਬਦੇ ਮਨੀ ਦਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਕੀਤਾ ਮੁੜ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਬੁੱਲ ਜੋੜ ਦੇਵੇ ਪਰ ਓਹਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿਤੇ ਦੀਦੀ ਨਾਰਾਜ਼ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤੇ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਚੁੰਮੀ ਨਾ ਦੇਵੇ.
"ਬਸ ਏਨੀ ਕ ਈ ਚੁੰਮੀ ਲੈਨੀ ਸੀ. "ਮਨੀ ਨੂੰ ਬੇਚੈਨ ਹੋਇਆ ਦੇਖ ਸੁੱਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂ :" ਸਾਹ ਨਿਗਲਦਾ ਹੋਇਆ ਮਨੀ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਥਿੜਕਣ ਦੇਖ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁਟਦਾ ਆਹ ਭਰਦਾ ਸਿਸਕ ਪਿਆ. ਭੈਣ ਦੇ ਨਰਮ ਬੁੱਲਾਂ ਦੀ ਫੀਲਿੰਗ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਓਹਨੂੰ ਨਜਾਰਾ ਜਿਹਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਆਂ " ਆਪਣੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਝੁਲਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨੂੰ ਸਵਾਰ ਕੇ ਹਿੱਕ ਤੇ ਲੈਂਦੀ ਸੁੱਖੀ ਮਨੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
ਜੀ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਵੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮਨੀ ਦੁਬਾਰਾ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲਵੇ. ਪਰ ਉਹ ਕਹਿ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦਸਣਾ ਚੋਹਂਦੀ ਸੀ.
ਕੁਝ ਦੇਰ ਤਾਂ ਮਨੀ ਚੁੱਪ ਖੜਾ ਰਿਹਾ . ਫੇਰ ਪਤਾ ਨੀ ਮਨੀ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ. ਓਹਨੇ ਇਕ ਦੱਮ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਧੌਣ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦਿੱਤੇ. ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਵੀ ਝੱਟ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਫਸਾ ਦਿੱਤੇ. ਮਨੀ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ. ਸੁੱਖੀ ਓਹਦੇ ਹੇਠਲੇ ਬੁੱਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਵਿਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਚੂਸਣ ਲਗ ਗਈ.

ਮਨੀ ਦੇ ਤਾਂ ਸਾਹ ਗਲ ਚ ਅਟਕ ਗਏ. ਇੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਓਹਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਣ ਰੁਕ ਗਈ. ਬੇਤਾਬੀ ਚ ਓਹਦੇ ਬੁਲ ਚੁੰਮਦੀ ਸੁੱਖੀ ਨੇ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਫੜ ਰੱਖਿਆ ਸੀ. ਓਧਰ ਮਨੀ ਦਾ ਸੰਦ ਵੀ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਸੀ ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਸੀ. ਸੁੱਖੀ ਬਾਰ ਬਾਰ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ ਫਸਾ ਖਿੱਚ ਰਹੀ ਸੀ. ਮਨੀ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਿਹਾ ਖੜਾ ਸੀ ਬਸ. ਸਾਹ ਲੈਣ ਲਈ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਓਹਨੇ ਮੂੰਹ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਜੀਭ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਅੰਦਰ ਆ ਓਹਦੀ ਜੀਭ ਨਾਲ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗੀ. ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਨੇ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਫੇਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ. ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦੇ ਹੀ ਮਨੀ ਦਾ ਸਾਨ੍ਹ ਜਿਡਾ ਲੰਨ ਸੁੱਖੀ ਦੀ ਧੁੰਨੀ ਵਿਚ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰ ਸੁੱਖੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ . ਓਹਨੂੰ ਤਾਂ ਬਸ ਬੁਲ ਚੂਸਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਦਿੱਖ ਹੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮਨੀ ਵੀ ਬੇਸਬਰਾ ਹੋ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਫੇਰਨ ਲੱਗਾ. ਜੀਭ ਨਾਲ ਜਦੋਂ ਜੀਭ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰਦੀ ਤਾਂ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ .
"ਹਾਏ ਮਨੀ " ਸੁੱਖੀ ਦਾ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਫੁੱਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ. ਖੁਮਾਰੀ ਵਿਚ ਡੁੱਬੀ ਮਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁਸਦੀ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਬੱਦਲ ਗਰ੍ਜਨ ਦਾ ਖੜਕਾ ਪਿਆ ਤਾਂ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਮਨੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬੁੱਲ ਵੱਖ ਕਰਦੀ ਨੂੰ ਜਿਵੇ ਹੋਸ਼ ਆ ਗਈ ਹੋਵੇ. ਇਕ ਦਮ ਮਨੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੁੰਦੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਸਾਹ ਕਾਬੂ ਕਰਦੀ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ.
"ਦੀਦੀ " ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਕੰਬਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਮਨੀ ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਕਾਬੂ ਕਰਦਾ ਹਕਲਾ ਗਿਆ. ਓਹਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਓਹਨੇ ਸੁੱਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮ ਲਏ ਸੀ.
"ਹੁਣ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਖੁਸ਼ ਆਂ?" ਸੁੱਖੀ ਸ਼ਰਮਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਹਾਂ ਹਾਂ ਦੀਦੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਆਂ" ਮਨੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਬੋਲਿਆ .
"ਚੰਗਾ ਮੈਂ ਚਲਦੀ ਆਂ" ਮਨੀ ਵੱਲ ਦੇਖ ਬਿਨਾ ਓਹਦਾ ਜਵਾਬ ਉਡੀਕੇ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਪੌੜੀਆਂ ਉਤਰਦੀ ਸੁੱਖੀ ਬੋਲੀ. ਓਹਦਾ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਇਹ ਉਸ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਚੁੰਮੀ ਸੀ.
ਹਾਏ ਜੇ ਕਿਤੇ ਬੱਦਲ ਨਾ ਗਰਜਦੇ ਤਾਂ ਪਤਾ ਨੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ. ..... ਫੇਰ ਸ਼ਾਇਦ ਮਨੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲੈਣਾ ਸੀ..... ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਬੱਦਲ ਸਮੇ ਸਿਰ ਗਰਜ ਪਏ....... ਕਮਰੇ ਚ ਪੁੱਜ ਕੁੰਡੀ ਲਾਉਂਦੀ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਇਕ ਲੰਮਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ. .... ਅੱਜ ਤਾਂ ਬਚਾ ਲਈ ਬੱਦਲਾਂ ਨੇ ......ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੀਆਂ ਹੀ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਡੁੱਬ ਗਈ.
ਟਾਈਮ ਦੇਖਣ ਲਈ ਫੋਨ ਚੱਕਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਤੇ ਕਾਫੀ ਸਾਰੀਆਂ ਮਿਸ ਕਾਲਾਂ ਸਨ . ਹਜੇ ਉਹ ਫੋਨ ਦੇਖ ਹੀ ਰਹੀ ਸੀ ਏਨੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਵੱਜ ਪਿਆ. ਅਮਨ ਦਾ ਫੋਨ ਸੀ.
"ਕੀ ਗੱਲ ਨੀ ... ਏਨੇ ਚਿਰ ਦੀ ਫੋਨ ਮਿਲਾਈ ਜਾਨੀ ਆਂ. ਚੁਕਦੀ ਕਿਓਂ ਨੀ ..." ਜਿਵੇਂ ਈ ਸੁਖੀ ਨੇ ਫੋਨ ਕੰਨ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਮਨ ਨੇ ਹੀ ਪੁੱਛਿਆ.
"ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਬੈਠੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਸੀ" ਆਪਣੇ ਸਾਹ ਕਾਬੂ ਕਰਦੀ ਸੁਖੀ ਹਿਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਹੱਸਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਕੀ ਗੱਲ ਏਨੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਫੋਨ ਕੀਤਾ" ਸੁਖੀ ਫੋਨ ਲੈ ਕੇ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਚਲੀ ਗਈ ਤਾਂ ਜੋ ਓਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਨ ਕੇ ਮੰਮੀ ਨਾ ਜਾਗ ਜਾਵੇ. "O ਬਾਅਦ ਚ ਦਸੂਗੀ " ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਦਸ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਸੀ ਕੇ ਆਵਦੇ ਕਿਸੇ ਯਾਰ ਦੇ ਥੱਲੇ .... ਜਿਹੜਾ ਏਨਾ ਸਾਹ ਚੜਿਆ ਹੋਇਆ"
"ਕੁੱਤੀ....." ਘਬਰਾ ਕੇ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਸੁਖੀ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿਚ ਬੋਲੀ "ਐਵੇਂ ਨਾ ਬਕਵਾਸ ਕਰ...."
"ਮਜਾਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਮੇਰੀ ਜਾਨ.....ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਜੇ ਪਿੰਡ ਚ ਤੇਰਾ ਕੋਈ ਯਾਰ ਹੋਇਆ ਵੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜਰੂਰ ਦਸੇਂਗੀ" ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਸਚੀ ਦਸ, ਥਾਣੇਦਾਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਦਿੰਦੀ?"
"ਮੈਂ ਇਥੇ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਲੰਗਰ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਜਿਹੜੀ ਹਰੇਕ ਥੱਲੇ......... ਐਵੇਂ ਭੋਂਕੀ ਜਾਨੀ ਆਂ" ਸੁਖੀ ਗੁੱਸੇ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ
" ਆਪ ਤਾਂ ਏਨਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ ਫਿਰਦੀ ਆ .. ਮਸ਼ਕਰੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਕਰਦੀ ਆ"
"ਹਏ ਨੀ ਯਾਦ ਨਾ ਕਰਾ" ਅਮਨ ਹੌਕਾ ਭਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਅੜੀਏ ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਦਸਾਂ...... ਅੱਜ ਮਨੀ ਨੇ ਮੇਰੀ ਚੁੰਮੀ ਲੈ ਲਯੀ....." ਸੁਖੀ ਸੰਗਦੀ ਹੋਈ ਓਹਨੂੰ ਗੱਲ ਦਸਣ ਲੱਗੀ.
"ਹਏ ਨੀ ਲੁੱਚੀਏ .... ਆਵਦੇ ਸਕੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਚੁੰਮੀ ਦਿੰਦੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਈ....." ਅਮਨ ਜਾਨ ਬੁਝ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ ...ਵੈਸੇ ਸਵਾਦ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਭਾਵੇਂ ਭਰਾ ਹੀ ਕਿਓਂ ਨਾ ਹੋਵੇ"
"ਕੁੱਤੀਏ ..... ਕੱਲੀ ਚੁੰਮੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ... ਹੋਰ ਕੁਝ ਨੀ....." ਸੁਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਵੀ ਉਹ ਏਦਾਂ ਦਾ ਹੈਨੀ"
"ਜਿਵੇਂ ਦਾ ਓਹਦਾ ਸਰੀਰ ਆ ਕੰਜਰ ਦਾ ਸੰਦ ਵੀ ਬਹੁਤ ਤਕੜਾ ਹੋ" ਅਮਨ ਆਹ ਭਰਦੀ ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ "ਸੰਦ ਨੀ ਦੇਖਿਆ ਓਹਦਾ ?"
"ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਨੀ ਪਰ ਪਜਾਮੇ ਚ ਖੜਾ ਕਰੀ ਫਿਰਦਾ ਸੀ. ਬਾਹਲਾ ਵੱਡਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕੁੱਤੇ ਦਾ" ਮਨੀ ਦੇ ਲੰਨ ਬਾਰੇ ਦਸ ਸੁਖੀ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ.
"ਹਏ ਏਨੀ ਘੈਂਟ ਰੰਨ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਵੇ..... ਸੰਦ ਤਾਂ ਖੜਾ ਹੋਣਾ ਈ ਸੀ.... ਪੂਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸੇਕਦਾ ਹੋਣਾ" ਸੁਖੀ ਦੇ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ .
"ਸੇਕੀ ਜਾਵੇ ਮੈਨੂੰ ਕੀ...." ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਸੁਖੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਆ ਗਈ.
"ਬਚਕੇ ਰਹੀਂ....ਕਿਤੇ ਆਏਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿਤੇ ਕਿਸੇ ਖੂੰਜੇ ਚ ਲਿਜਾ ਤੇਰਾ ਕੰਮ ਨਾ ਖਿੱਚ ਦੇਵੇ " ਸੁਖੀ ਦਾ ਜਵਾਬ ਸੁਣ ਅਮਨ ਆਵਦੇ ਮੂੰਮੇ ਦੱਬਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਕੋਈ ਨਾ ਦੇਖੀ ਜਾਊ..." ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਸੁਖੀ ਛੱਤ ਕਹਿਣ ਤਾਂ ਲੱਗੀ ਸੀ .....ਕੰਮ ਤਾਂ ਅੱਜ ਹੀ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ ਜੇ ਕਿਤੇ ਬੱਦਲ ਨਾ ਗਰਜਦੇ...... "ਵੈਸੇ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਏਦਾਂ ਦਾ ਨੀ... "
"ਕਿਓਂ ਏਨੀ ਚੱਕਵੀ ਰੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਬੁੜਿਆਂ ਦਾ ਮਨ ਡੋਲ ਸਕਦਾ...ਉਹ ਤਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡਾ....." ਖਿਲ ਖਿਲਾ ਕੇ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ...
"ਏਨੀ ਬੇਸ਼ਰਮ ਹੈਨੀ ਮੈਂ ਕੇ ਆਵਦੇ ਭਰਾ ਦੇ ਨਾਲ......" ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ.
"ਆਹੋ ਉਹ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਈ ਆ ਕਿੰਨੀ ਸ਼ਰੀਫ ਆ ਤੂੰ.....ਉਹ ਬੁੱਢੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੇ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਲੈ ਲੈ ਚੂਪੇ ਲਾਉਂਦੀ ਹੋਣੀ ਆਂ....ਹੁਣ ਸਤੀ ਸਵਿਤਰੀ ਬਣਦੀ ਆਂ" ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਛੇੜ ਕੇ ਅਮਨ ਨੂੰ ਅਲੱਗ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ.
"ਲਾਵਾਂ ਨਾ ਚੂਪੇ..... ਅਗਲਾ ਜਾਨ ਵਾਰਦਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ..... ਨਾਲੇ ਯਾਰ ਈ ਆ ਮੇਰਾ..... ਕੋਈ ਬੇਗਾਨਾ ਨੀ " ਸੁਖੀ ਵੀ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦੇ ਹੱਕ ਚ ਸਫਾਈ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ. "ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਈ ਆ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਚੂਪੇ ਲਾਉਣ ਦਾ ਹੀ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ..."
"ਪਤਾ ਮੈਨੂੰ...... ਤਾਹੀ ਤਾਂ ਪੁੱਛਦੀ ਸੀ ਪਿੰਡ ਚ ਕੋਈ ਯਾਰ ਨੀ ਬਣਾਇਆ.... ਲੰਨ ਲਏ ਬਿਨਾ ਤੂੰ ਏਨੇ ਦਿਨ ਕਿਵੇਂ ਕੱਢ ਲਏ" ਏਨਾ ਅੱਖ ਅਮਨ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ "ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੋਚਿਆ ਤੇਰਾ ਪੁਰਾਣਾ ਯਾਰ ਲੈ ਆਇਆ ਹੋਣਾ ਕਾਟੋ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ "
"ਨਹੀਂ ਜੀ.... ਓਹਨੂੰ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਮਿਲੀ ਵੀ ਨੀ..... ਏਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ..... ਵੈਸੇ ਵੀ ਇਸ ਕਾਟੋ ਨੂੰ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਨਵਾਂ ਜੀਜਾ ਹੀ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲਿਆ ਸਕਦਾ" ਅਮਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਗਰਮ ਹੁੰਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ.
"oye hoye " ਅਮਨ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਅੰਗੜਾਈ ਲੈਂਦੀ ਬੋਲੀ "ਏਨਾ ਮਾਨ ਆਂ ਆਵਦੇ ਯਾਰ ਤੇ... ਵੈਸੇ ਲਗਦਾ ਕਾਟੋ ਭੁੱਲ ਗਈ ... ਕੁਵਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੇ ਵੀ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਲਿਆਂਦਾ ਸੀ...."
"ਹਏ ਨੀ.... ਅਮਨ ਨਾ ਚੇਤੇ ਕਰਾ ਯਾਰ....." ਹੌਕਾ ਲੈ ਆਪਣੇ ਮੂੰਮੇ ਘੁੱਟਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲਦੀ ਸਿਸਕ ਪਈ... "ਜਿਦਾਂ ਤੂੰ ਚੱਟੀ ਸੀ ਓਦਾਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਤਕ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚੱਟੀ...ਹਏ"
"ਚੇਤੇ ਆ ਤੈਨੂੰ..." ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਅਮਨ ਫੋਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ..
"ਹਏ ਕਿਵੇਂ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ ਆਂ..." ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਲੈ ਲੱਤ ਤੇ ਲੱਤ ਰੱਖ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਪਈ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠਦੀ ਸੁਖੀ ਮਚਲਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਸਚੀ ਯਰ ਜੇ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਪੱਕਾ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਣੀ ਸੀ ਮੈਂ...."
"ਤੇ ਜੇ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਚੁੰਘ ਚੁੰਘ ਕੇ ਤੇਰਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢਣਾ ਸੀ....." ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਬੋਲਦੀ ਅਮਨ ਗਰਮ ਹੋ ਗਈ.
"ਫੇਰ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪੂਰਾ ਧੱਕ ਕੇ ਸੰਘ ਤਕ ਟਿਕਾ ਟਿਕਾ ਕੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨੇ ਸੀ...." ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟਦੀ ਸੁਖੀ ਆਹ ਭਰਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਹਏ" ਓਧਰ ਅਮਨ ਦੇ ਵੀ ਹੌਕੇ ਨਿਕਲ ਰਹੇ ਸੀ "ਜਿਦਾਂ ਤੇਰਾ ਯਾਰ ਮਾਰਦਾ ....."
"ਨਾ ਯਾਦ ਕਰਾ ਯਰ ਅਮਨ.... ਵੈਸੇ ਵੀ ਏਨੇ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ...." ਸੁਖੀ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ..
"ਵੈਸੇ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦਾ ਸੰਦ ਕਿੰਨਾ ਤਕੜਾ....ਹਨਾਂ....." ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਉੱਤੋਂ ਹੀ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਤੂੰ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਚੁੰਘ ਚੁੰਘ ਕੇ ਹੀ ਬੁੜਾ ਵੱਸ ਚ ਕਰ ਲਿਆ"
"ਬਸ ਕਰ ਜਾ ਹੁਣ" ਸੁਖੀ ਝੂਠਾ ਗੁੱਸਾ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਗੁੱਸੇ ਕਿਓਂ ਹੁੰਨੀ ਆਂ.." ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ " ਮੇਰਾ ਕੀ ਕਸੂਰ ਆ ਤੂੰ ਈ brdey ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਬੁੜ੍ਹੇ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਦੀ ਹੋਈ ਨੇ ਵੀਡੀਓ ਬਣਾ ਕੇ ਫੋਨ ਚ ਰੱਖੀ ਸੀ. ਮੈਂ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਵੇਖ ਲਈ...ਹਏ ਕਿੱਡਾ ਮੋਟਾ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈ ਚੁੰਘਦੀ ਸੀ."
"ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਨੀ ਆਉਂਦੀ ਲੁੱਚੀ ਜਿਹੀ" ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਥਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਬੇਸ਼ਰਮ ਜਿਹੀ"
"ਮੇਰੇ ਆਲਾ ਤਾਂ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਵੀ ਨੀ." ਅਮਨ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੀ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ "ਜੀ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕਰਦਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਚੁੰਘਣ ਨੂੰ"
"ਲੁੱਚੀ ਜਿਹੀ.... ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਨੀ ਆਉਂਦੀ..... ਫਸਾ ਲੈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ .... ਫੇਰ ਚੁੰਘੀ ਜਾਈਂ ਓਹਦਾ" ਅਮਨ ਨੂੰ ਝਿੜਕਦੀ ਸੁਖੀ ਨਕਲੀ ਗੁੱਸਾ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਥਾਣੇਦਾਰ ਦਾ ਹੀ ਚੁੰਘ ......" ਅਮਨ ਬੋਲਦੀ ਬੋਲਦੀ ਰੁਕ ਗਈ.
"ਕੁੱਤੀਏ ਸ਼ਰਮ ਨੀ ਆਉਂਦੀ .... ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਆਂ...." ਸੁਖੀ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਚੁੰਘਣਾ ਤਾਂ ਚੁੰਘ ਲਵੀਂ .ਵੈਸੇ ਵੀ ਲੰਨ ਘਸ ਥੋੜੀ ਜਾਊ" ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਸੁਖੀ ਨੇ ਪੱਟ ਘੁੱਟ ਲਏ.
"ਕਰਦੇ ਆਂ ਕਿਸੇ ਦਿਨ planning ਫਿਰ.....ਹੁਣ ਮੁਕਰ ਨਾ ਜਾਈਂ..." ਅਮਨ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਵੈਸੇ ਫੁੱਦੀ ਮਰਾਉਣ ਨਾਲੋਂ ਲੰਨ ਚੁੰਘਣ ਦਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ..... ਫੁੱਦੀ ਮਰਾ ਕੇ ਤਾਂ ਥੱਕ ਜਾਯੀਦਾ.. ਚੂਪੇ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਲਾਈ ਜਾਓ" ਸੁਖੀ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਟਾਲਦੀ ਬੋਲੀ..
"ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਯਰ.... ਜਦੋਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਨੀ ਚੁੰਘ ਕੇ ਦੇਖਿਆ..... ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੀ ਹੱਲ ਕੱਢ ਕੋਈ..." ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਦੀ ਅਮਨ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਕੋਈ ਨਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ..... ਕਰਦੀ ਆ ਕੋਈ ਹੱਲ...." ਸੁਖੀ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗ ਗਈ "ਤੂੰ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਛੱਡ....ਦਸ ਅੱਜ ਫੋਨ ਕਿਓਂ ਕੀਤਾ ਸੀ....."
"ਯਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਹ ਦਸਣ ਲਈ ਫੋਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ਦਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਸਮਝਾ... ਐਵੇਂ ਜਿਦ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਹਰਮਨ ਨਾਲ...ਕਹਿੰਦਾ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮਿਲ..." ਕੁਝ ਸੋਚਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੈਡ ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਬੈਠਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ.
"ਮਿਲ ਲਵੇ ਫਿਰ " ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਘਰਵਾਲਾ ਹੀ ਆ... ਕੋਈ ਗੱਲ ਬਾਤ ਕਰਨੀ ਹੋਣੀ... ਇਸ ਚ ਕੀ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਆ"
"ਮੈਂ ਵੀ ਹੀ ਕਿਹਾ ਹਰਮਨ ਨੂੰ... ਮਿਲ ਲੈ...ਪਰ ਕਹਿੰਦਾ ਕੱਲੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ"
"oye hoye " ਚਟਕਾਰੇ ਲੈ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਲੱਗਦਾ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਦਾ ਕੰਮ ਖਿੱਚਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ ਮੇਰਾ ਭਰਾ"
"ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਹੀ ਲਗਦਾ " ਸੁਖੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਬੁੱਲ ਟੁਕ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਜਦੋਂ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋਇਆ ਰਾਤ ਰਾਤ ਫੋਨ ਤੇ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਆ ਦੋਨੇ.... ਹੁਣ ਸਬਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਹੋਣਾ..."
"aye hye" ਚਹਿਕਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਆਵਦਾ ਭੁੱਲ ਗਈ... ਤੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਈ ਸਾਡੇ ਜੀਜੇ ਨੂੰ......"
"ਯਰ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਹੋਰ ਸੀ." ਇਕ ਲੰਬਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਇਕ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਘਰਦੇ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਲਈ ਮੰਨੇ ਸੀ ਉੱਤੋਂ 4 ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿਆਹ ਦੀ ਤਾਰੀਕ.....ਏਨਾ ਸਬਰ ਕੌਣ ਕਰੇ...ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਹੀ ਸੀਲ......."
"ਆਹੋ ਪਤਾ .... ਜੀਜਾ ਕੁਝ ਬੋਲਿਆ ਨੀ ਸੀ ਸੀਲ ਕੀਹਤੋਂ ਤੁੜਾਈ ਫਿਰਦੀਂ ਆਂ..... " ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਅਮਨ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਬੋਲੀ "ਵੈਸੇ ਸਬਰ ਕਿਸ ਤੋਂ ਨੀ ਹੋਇਆ ਸੀ... ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਕੇ ਘਰਵਾਲੇ ਤੋਂ ..."
"ਸੱਚ ਦਸਾਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਈ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ.. ਇਹ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ...." ਅੰਗੜਾਈ ਲੈਂਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਮੈਂ ਈ ਕਿਹਾ ਸੀ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਤਾਂ ਲੈਣੀ ਆਂ... ਫੇਰ 4 ਮਹੀਨੇ ਕਿਓਂ ਤਰਸੀਏ"
"ਓਏ ਹੋਏ.. ਫੇਰ ਕੀ ਕਿਹਾ ਜੀਜੇ ਨੇ" ਸੁਖੀ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੀ.
"ਕਹਿਣਾ ਕੀ ਸੀ..... "ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਘੁੱਟਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਇਕ ਦਿਨ ਸਾਡੇ ਘਰੇ ਕੋਈ ਨੀ ਸੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਦ ਲਿਆ ਜੱਟੀ ਨੇ... ਕਹਿੰਦਾ ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਸੋਚ ਲੈ....ਨਖਰੇ ਈ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਚ ਲਿਆ ਸੀ ਕਾਕਾ ਅੱਜ ਤਾਂ ਨੀ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਕਾ ਜਾਨ ਦਿੰਦੀ ਪਿੰਡ ਵਾਪਿਸ "
"ਉਹ ਤੇਰੀ... " ਅਮਨ ਨੂੰ ਇੰਝ ਬੋਲਦੀ ਦੇਖ ਸੁਖੀ ਇਕ ਦੱਮ ਬੋਲੀ "ਮਤਲਬ ਘਰਵਾਲੇ ਨੇ ਨੀ... ਵੋਹਟੀ ਨੇ ਘੁੰਡ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਘਰਵਾਲੇ ਦਾ..... ਵੈਸੇ ਟੁੱਟੀ ਸੀਲ ਦਾ ਨੀ ਪਤਾ ਲਗਿਆ ਓਹਨੂੰ "
"ਉਹ ਤਾਂ ਅਨਾੜੀ ਹੀ ਸੀ. ਓਹਨੂੰ ਕਿਥੋਂ ਪਤਾ ਲਗਣਾ ਸੀ. ... ਓਦੋਂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਤੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਦਵਾਈ ਖਾਂਦੀ ਸੀ.... ਕਹਿੰਦਾ ਤੇਰੀ ਤਾਂ ਤੰਗ ਹੀ ਬਾਹਲੀ ਆ" ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੇ ਭੋਲੇਪਨ ਤੇ ਹੱਸਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ.
"ਕੰਜਰੀ ਆਂ ਤੂੰ ਪੱਕੀ... ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਉੱਲੂ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ " ਸੁਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
"ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦੀ...." ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਅਮਨ ਬੋਲੀ "ਜਿੱਦਾਂ ਨਖਰੇ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸ਼ੱਕ ਹੋਣ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ.... ਕਰ ਵੀ ਲਊਗਾ ਕੇ ਅੱਧ ਵਿਚਕਾਰ ਈ ...."
"ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਕੇਹੜਾ ਸੀਲ ਬੰਦ ਹੋਣੀ ਆ".ਸੁਖੀ ਰਸੋਈ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਓਹੀ ਤਾਂ ਡਰ ਆ ਯਰ. ਸੀਲ ਤਾਂ ਇਹਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਟੁੱਟੀ ਪਯੀ ਆ.... ਕਿਤੇ ਖੁੱਲੀ ਸੀਲ ਦੇਖ ਕੇ ਮੁੰਡਾ ਜਵਾਬ ਈ ਨਾ ਦੇ ਜਾਵੇ" ਅਮਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਡਰ ਸੁਖੀ ਨੂੰ ਦਸਿਆ "ਮਸਾਂ ਚੰਗੇ ਘਰ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਮਿਲਿਆ"
"ਇਹਨੂੰ ਵੀ ਦਵਾਈ ਖਵਾ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਤੰਗ ਕਰ ਦੇ ਇਹਦੀ" ਸੁਖੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਬੋਲੀ .
"ਦਵਾਈ ਤਾਂ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ.... ਪਰ ਇਹਦੀ ਤਾਂ ਵਾਹਵਾ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਪਈ ਆ... ਪਤਾ ਨੀ ਕੁੱਤੀ ਕਿਥੇ ਕਿਥੇ......" ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦੀ ਅਮਨ ਬੋਲੀ.
"ਇਹਨੇ ਵੀ ਬਥੇਰੀਆਂ ਮੂਹਰੇ ਲੱਤਾਂ ਚੱਕੀਆਂ ਹੋਣੀਆਂ.... ਬੇਗਾਨੇ ਪੁੱਤਾਂ ਨੇ ਖੁੱਲੀ ਤਾਂ ਕਰਨੀ ਹੀ ਸੀ...." ਅਮਨ ਓਹਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ "ਫਿਰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਮਾੜੀ ਨਿਕਲ ਗਈ... ਵਿਚਾਰੇ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕੁੜੀ....."
"ਭੈਣ ਬਣੇ ਤੂੰ ਹੀ ਸਮਝਾ ਕੇ ਦੇਖ ਲੈ ਦਵਿੰਦਰ ਨੂੰ" ਅਮਨ ਸੁਖੀ ਦੀਆਂ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਸੀ.
"ਤੂੰ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਮਿਲ ਲਵੇ ਦਵਿੰਦਰ ਨੂੰ.....ਉਹ ਵੀ ਭੋਲਾ ਹੀ ਆ.... ਓਹਨੂੰ ਨੀ ਖੁਲੀ ਤੇ ਤੰਗ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਫਰਕ ਪਤਾ ਹੋਣਾ..... ਨਾਲੇ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਜੂ ਓਹਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਦੀ ਲੱਲੀ ਕਿੱਡੀ ਕ ਵੱਡੀ ਆ" ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਸਵਾਦ ਲੈਂਦੀ ਸੁਖੀ ਹੱਸਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ.
"ਚਲ ਬਾਅਦ ਚ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਆਂ... ਹਰਮਨ ਵੀ ਜਾਗਦੀ ਫਿਰਦੀ ਆ ਹਜੇ" ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਅਮਨ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਚ ਬੋਲੀ..
"ਚਲ ਠੀਕ ਆ" ਫੋਨ ਵੱਲ ਦੇਖਦੀ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਅੱਛਾ ਸੁਣ ਜਾ ਲੈਣ ਦੇ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ...." ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਅਮਨ ਨੂੰ ਛੇੜਦੀ ਹੋਈ ਸੁਖੀ ਬੋਲੀ "ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਕਰ ਤੂੰ ਵੀ ਨਾਲ ਚਲੀ ਜਾਵੀਂ... ਨਾਲੇ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਬਾਹਲਾ ਚਾਅ ਥਾਣੇਦਾਰ ਜੀਜੇ ਦਾ ਲੰਨ ਦੇਖਣ ਦਾ.... ਇਸ ਬਹਾਨੇ ਛੋਟੇ ਜੀਜੇ ਦਾ ਵੀ ਦੇਖ ਲਵੀਂ..." ਏਨਾ ਕਹਿ ਸੁਖੀ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ .
"ਕੁੱਤੀ..." ਅਮਨ ਏਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਬੋਲੀ ਕਿ ਆਵਾਜ਼ ਕਾਫੀ ਦੂਰ ਤਕ ਗਈ. ਏਨਾ ਆਖ ਓਹਨੇ ਫੋਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ.

Update krde bro