ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਮੰਮੀ 5 ਵਜੇ ਉੱਠ ਗਈ। ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਉੱਠ ਕੇ ਲੰਨ ਖੜਾ ਕਰ ਕੇ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੰਮੀ ਰੋਜ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਲੰਨ ਤੇ ਚੂਪੇ ਲਾਉਂਦੀ ਸੀ। ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਚੂਪੇ ਲਵਾਉਣ ਦੇ ਲਾਲਚ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਨੀਂਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ 5 ਵਜੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਖੁਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਮੰਮੀ ਉੱਠ ਕ ਮੇਰੇ ਮੰਜੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ ਤੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹੱਥ ਵਿਚ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਟੋਪੇ ਤੇ 4-5 ਚੂਪੇ ਲਾਏ।
ਫੇਰ ਬੁਰਸ਼ ਕਰ ਕੇ ਨਹਾਉਣ ਚਲੀ ਗਈ। ਮੈਂ ਵੀ ਉੱਠ ਕੇ ਮੋਰੀ ਵਿਚ ਦੀ ਦੇਖਣ ਲਗ ਗਿਆ । ਮੰਮੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕੁੜਤਾ ਲਾਹ ਕੇ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ। ਓਹਨੇ ਬਾਥਰੂਮ ਦੀ ਕੰਧ ਉੱਤੋਂ ਖੀਰਾ ਚੁੱਕ ਲਿਆ। ਫੇਰ ਤੇਲ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਚੁੱਕ ਕੇ ਕਾਫੀ ਸਾਰਾ ਤੇਲ ਖੀਰੇ ਤੇ ਲਾ ਲਿਆ। ਖੀਰਾ ਤੇਲ ਨਾਲ ਚਮਕਣ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਕੁਝ ਤੇਲ ਉਂਗਲਾਂ ਤੇ ਲਾ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮਲ ਦਿੱਤਾ।
ਮੰਮੀ ਨੇ ਖੀਰਾ ਥੱਲੇ ਰੱਖ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਖੜਾ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਚੋੜੀ ਕਰ ਕੇ ਖੀਰੇ ਦੇ ਉੱਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰ ਲਈ । ਜਦੋਂ ਹੀ ਖੀਰੇ ਤੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਭਾਰ ਪਿਆ ਤਾ ਖੀਰਾ ਫ਼ਚਚਚਚਚਚਚ ਕਰਕੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਚ ਵੜ ਗਿਆ। ਇਹ ਨਜਾਰਾ ਮੈਨੂੰ ਸਾਫ ਹੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਮੰਮੀ ਦਰਵਾਜੇ ਵੱਲ ਚਿਤੜ ਕਰ ਕੇ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਫੁੱਦੀ ਵਿੱਚੋਂ ਖੀਰਾ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਖੀਰਾ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਤਾ ਉਹ ਉਪਰ ਉੱਠ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਜਦੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਫੇਰ ਖੀਰੇ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਖੀਰਾ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਤਾਂ ਛੋਟਾ ਤੇ ਪਤਲਾ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਫੱਸ ਫੱਸ ਕੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਸੀਨ ਦੇਖ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਮੰਮੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਭਾਰਾ ਸੀ ਤੇ ਜਦੋ ਓਹ ਉੱਤੇ ਥੱਲੇ ਹੁੰਦੀ ਤਾ ਓਹਦਾ ਜ਼ੋਰ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ। । ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੰਮੀ ਦਾ ਸਾਹ ਵੀ ਚੜਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਸਵਾਦ ਵੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋ ਸੇਕ੍ਸੀ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਵੀ ਨਿਕਲ ਰਹੀਆਂ ਸੀ। ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਮੰਮੀ ਨੇ ਸਪੀਡ ਤੇਜ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। 3-4 ਘੱਸਿਆਂ ਬਾਦ ਮੰਮੀ ਢਿੱਲੀ ਹੋ ਗਈ। ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਗਈ। ਓਹਨੇ ਖੀਰਾ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਸਾਬਣ ਨਾਲ ਸਾਫ ਕਰ ਕੇ ਕੰਧ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ।
ਫੇਰ ਮੰਮੀ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗ ਗਈ। ਨਹਾ ਕੇ ਓਹੀ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਪੁਰਾਣੀ ਬ੍ਰਾ ਪੈਂਟੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਪਾ ਲਿਆ। ਇਹ ਸੂਟ ਕਾਫੀ ਫੈਸ਼ਨੇਬਲ ਸੀ ਤੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਪੂਰਾ ਫਿੱਟ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਕੋਈ ਫੈਸ਼ਨੇਬਲ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਸੀ।
ਮੈਂ ਆ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਮੰਮੀ ਨਹਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਮੰਜੇ ਕੋਲ ਆ ਗਈ ਤੇ ਲੰਨ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲਗ ਗਈ ਤੇ ਫੇਰ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਕੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗੀ। ਜਦੋ ਕਰੀਮ ਨਿਕਲ ਗਈ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਕਰੀਮ ਚੱਟ ਗਈ ਤੇ ਪਾਠ ਕਰਨ ਲਗ ਗਈ।
ਨਹਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੰਨ ਚੂਸਣਾ ਮੰਮੀ ਦੀ ਰੋਜ ਦੀ ਰੁਟੀਨ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਮੰਮੀ ਦੀ ਇਕ ਖਾਸ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਕਰੀਮ ਦੀ ਇਕ ਬੂੰਦ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨੀ ਡਿੱਗਣ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਸਾਰੀ ਕਰੀਮ ਅੰਦਰ ਲੰਘਾ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਬਹੁਤ ਅਜੀਬ ਲਗਦੀ ਸੀ ਕਿ ਬਾਪੂ ਦੀ ਮੌਤ ਨੂੰ ਤਾਂ ਐਨੇ ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਫਿਰ ਮੰਮੀ ਨੇ ਲੰਨ ਚੂਸਣਾ ਕਿਥੋਂ ਸਿੱਖ ਲਿਆ। ਇਹ ਗੱਲ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਲਈ ਅਜੀਬ ਲੱਗਦੀ ਸੀ ਕਿਓਂਕਿ ਮੰਮੀ ਚਾਲੂ ਜਨਾਨੀ ਵਾਂਗ ਲੰਨ ਚੂਸਦੀ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਆਮ ਜਨਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਲੰਨ ਚੂਸਣਾ ਆਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ । ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਸੇਕ੍ਸੀ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਚੂਪੇ ਲਾਉਣੇ ਸਿੱਖ ਗਈ ਹੋਊ। ਪਰ ਮੰਮੀ ਕੋਲ ਤਾਂ ਮੋਬਾਈਲ ਵੀ 1500 ਵਾਲਾ ਸੀ। ਉਸ ਵਿੱਚ ਸੇਕ੍ਸੀ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ।
ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿਚ ਇਕ ਦਮ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਕਿਤੇ ਮੰਮੀ ਬਾਪੂ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਤਾਂ ਸਬੰਧ ਨੀ ਬਣਾ ਲਏ । ਇਹ ਗੱਲ ਸੋਚ ਕੇ ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ ਚ ਕੰਬਣੀ ਛਿੜ ਗਈ। ਫੇਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂ ਹੋਂਸਲਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੰਮੀ ਤਾ ਸ਼ਰੀਫ ਜਨਾਨੀ ਆ। ਓਹਨੇ ਇਹੋ ਜਾ ਕੰਮ ਕਦੇ ਨਹੀ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ। ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਗੁੱਸਾ ਵੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਤੇ ਐਵੇਂ ਸ਼ੱਕ ਕਰੀ ਜਾਨਾ। ਮੈਂ ਮਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਮਝਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਾਰ ਵਾਰ ਓਹੀ ਗੱਲ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿਤੇ ਮੰਮੀ ਦਾ ਬਾਹਰ ਕੋਈ ਚੱਕਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ? ਸੋਚਦੇ ਸੋਚਦੇ ਕਾਫੀ ਸਵੇਰ ਹੋ ਗਈ।
ਏਨੇ ਨੂੰ ਮੰਮੀ ਗੁਰੁਦਵਾਰੇ ਤੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਈ ਤੇ ਮੇਰੇ ਖੇਤ ਜਾਣ ਲਈ ਰੋਟੀਆਂ ਪਕਾ ਦਿਤੀਆਂ। ਮੈਂ ਖੇਤ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਖੇਤ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਵੀ ਮੈਂ ਆਹੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਨੇ ਏਨਾ ਵਧੀਆ ਲੰਨ ਚੂਸਣਾ ਕਿਥੋਂ ਸਿੱਖ ਲਿਆ? ਨਾ ਚੁਹੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਮੰਮੀ ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਖੇਤੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਕੇ ਮੈਂ 2 ਵਜੇ ਘਰ ਆ ਗਿਆ ।
2 ਘੰਟੇ ਅਰਾਮ ਕੀਤਾ ਕਿਓਂਕਿ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਖੇਤ ਪੱਠੇ ਲੈਣ ਜਾਣਾ ਸੀ।
ਮੰਮੀ ਕਹਿੰਦੀ: "ਮੈਂ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਖੇਤ ਜਾਣਾ। ਘਰ ਕੱਲੀ ਕੀ ਕਰੂੰਗੀ।
ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਈ ਜਾਨਾ ਓਥੇ ਜਾ ਕੇ ਚੂਪੇ ਲਵਾਉਗਾ।
ਅਸੀਂ ਖੇਤ ਆ ਗਏ। ਮੈਂ ਪੱਠੇ ਵੱਢਣ ਲਗ ਗਿਆ ਤੇ ਮੰਮੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੈਠ ਕੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗ ਪਈ । 5-7 ਮਿੰਟ ਤਾ ਆਮ ਗੱਲਾਂ ਹੀ ਕੀਤੀਆਂ। ਪਰ ਮੈਂ ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਚੁਹੰਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਗੱਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਨੀ ਪਊ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਮਨ ਦਾ ਸ਼ੱਕ ਦੂਰ ਕਰ ਲੈਨੇ ਆਂ।
ਮੈਂ: "ਮੰਮੀ, ਬਾਪੂ ਦੇ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰਦੀ ਆ?"
ਮੰਮੀ: "ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਤਾ ਕਿਵੇਂ ਕਰਨਾ ਸੀ। ਬਸ ਟਾਈਮ ਪਾਸ ਕਰੀ ਜਾਨੀ ਆਂ। "
ਮੈਂ: "ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਕੱਲੀ ਨੂੰ ਔਖਾ ਤਾਂ ਲਗਦਾ ਹੋਊ? ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੱਲੀ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ?"
ਮੰਮੀ: "ਪੁੱਤ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਵਾਨੀ ਦੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਜਾਗ ਜਾਗ ਕੇ ਕੱਢਦੀ ਸੀ। ਕੱਲੀ ਜਨਾਨੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਬਹੁਤ ਔਖੀ ਹੁੰਦੀ ਆ। ਮੇਰੀ ਤਾ ਸਾਰੀ ਜਵਾਨੀ ਕੱਲੀ ਦੀ ਲੰਘ ਗਈ । ਮੈਂ ਤਾ ਕਦੇ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਸੁਖ ਨੀ ਦੇਖਿਆ। "
ਮੰਮੀ ਅਸਿੱਧੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਓਹਦਾ ਦੁੱਖ ਸਮਝ ਵੀ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਮੈਂ: "ਮੰਮੀ ਤੂੰ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬੰਦੇ ਬਾਰੇ ਨੀ ਸੋਚਿਆ। "
ਮੰਮੀ: "ਜਿਹੜੀ ਜਨਾਨੀ ਦਾ ਘਰਵਾਲਾ ਮਰਿਆ ਹੋਵੇ, ਉਸ ਤੇ ਤਾਂ ਸਭ ਬੰਦੇ ਗੰਦੀ ਅੱਖ ਰੱਖਦੇ ਆ। ਪਰ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਬੰਦੇ ਵੱਲ ਅੱਖ ਚੱਕ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ। "
ਮੈਂ: "ਮੰਮੀ, ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ। ਤੇਰਾ ਪੁੱਤ ਤੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਕਮੀ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੰਦਾ। ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਪੂਰਾ ਮੁੱਲ ਪਾਊਂਗਾ।"
ਮੰਮੀ: "ਅੱਛਾ, ਮੇਰੀ ਜਵਾਨੀ ਤਾਂ ਨਿਕਲ ਗਈ । ਤੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮੁੱਲ ਪਾਵੇਂਗਾ।"
ਮੈਂ: "ਜਿਵੇ ਤੂੰ ਕਹੇਂਗੀ, ਉਵੇਂ ਹੀ ਮੁੱਲ ਪਾ ਦਊਂਗਾ।"
ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਕੇ ਮੰਮੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਈ।
ਮੰਮੀ: "ਤੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਭੁੱਲ ਗਿਆ"
ਮੈਂ (ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ): "ਕੀ?"
ਮੰਮੀ: "ਕਲ ਤਾਂ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਸਹੇਲੀ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਮੰਮੀ ਮੰਮੀ ਕਰੀ ਜਾਨਾ । "
ਮੈਂ: "ਹੁਣ ਤੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹੀ ਕਹੂਗਾ “
ਮੰਮੀ ਨੇ ਚੂਪਣ ਲਈ ਇਕ ਗੰਨਾ ਪੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਗਈ।
ਥੋੜਾ ਜਾ ਗੰਨਾ ਚੂਪਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਹਿੰਦੀ : "ਆਹ ਗੰਨਾ ਤਾ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਮਿੱਠਾ ਨੀ।"
ਫੇਰ ਮੰਮੀ ਨੇ ਥੋੜਾ ਜਾ ਗੰਨਾ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਗੰਨਾ ਮਿੱਠਾ ਲੱਗਿਆ।
ਮੈਂ: "ਗੰਨਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਮਿੱਠਾ "
ਮੰਮੀ: "ਮਿੱਠਾ ਤਾਂ ਹੈਗਾ। ਪਰ ਜੋ ਗੰਨਾ ਸਵੇਰੇ ਚੂਪਿਆ ਸੀ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਿੱਠਾ ਸੀ।"
ਮੈਂ ਸੋਚਣ ਲਗ ਗਿਆ ਕਿ ਮੰਮੀ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਗੰਨਾ ਨਹੀਂ ਚੂਪਿਆ ਸੀ। ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਆ ਗਈ ਕਿ ਮੰਮੀ ਮੇਰੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਗੰਨਾ ਕਹਿ ਰਹੀ ਆ। ਮੰਮੀ ਦੀ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈਂ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜੇ ਮੰਮੀ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ।
ਮੈਂ: "ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਓਹਨੂੰ ਗੰਨਾ ਨਹੀਂ, ਲੰਨ ਕਹਿੰਦੇ ਆ। ਜੇ ਆਹ ਗੰਨਾ ਮਿੱਠਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸਵੇਰ ਵਾਲਾ ਗੰਨਾ ਚੂਪ ਲਾ। "
ਲੰਨ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣ ਕੇ ਮੰਮੀ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋ ਗਈ। ਪਰ ਚੇਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਵੀ ਸੀ। ਸ਼ਇਦ ਮੰਮੀ ਦਾ ਵੀ ਲੰਨ ਚੂਸਣ ਦਾ ਮਨ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਵੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਮੰਮੀ ਚੂਪੇ ਲਾ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਹੀ ਆ ਜਾਊ।
ਮੰਮੀ: "ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਕਰਾਂਗੇ। ਇਥੇ ਤਾ ਕੋਈ ਆ ਸਕਦਾ"
ਮੈਂ ਪੱਠੇ ਵਿਚਾਲੇ ਹੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਮੰਮੀ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਜਵਾਰ ਵਿਚ ਲੈ ਗਿਆ।
ਮੈਂ: "ਅੰਮ੍ਰਿਤ, ਚੂਪ ਲਾ ਮਿੱਠਾ ਗੰਨਾ।"
ਮੰਮੀ: "ਇਥੇ ਕੋਈ ਆ ਨਾ ਜਾਵੇ।"
ਮੈਂ; "ਤੂੰ ਡਰ ਨਾ। ਇਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਆਉਂਦਾ। "
ਮੰਮੀ: "ਗੰਨੇ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਤਾਂ ਕੱਢ। "
ਮੈਂ: "ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਇਹ ਗੰਨਾ ਨੀ, ਲੰਨ ਆ।"
ਮੰਮੀ: "ਜੋ ਵੀ ਆ, ਇਹਨੂੰ ਬਾਹਰ ਤਾਂ ਕੱਢ।"
ਮੈਂ: "ਪਹਿਲਾ ਲੰਨ ਕਹਿ, ਫੇਰ ਬਾਹਰ ਕਢੂ। "
ਮੰਮੀ (ਸ਼ਰਮਾਉਂਦੀ ਹੋਈ): "ਵੇ ਲੰਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਾ।"
ਜਦੋ ਹੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਲੰਨ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਓਦੋ ਹੀ ਲੰਨ ਪਜਾਮੇ ਚੋ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਲਿਆ। ਕੱਛਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਥੱਲੋਂ ਪਾਇਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਲੰਨ ਹਜੇ ਸੁੱਤਾ ਹੀ ਪਿਆ ਸੀ। ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਮੰਮੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਰੌਣਕ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਬਿਨਾ ਕਹੇ ਹੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਲੰਨ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਲਿਆ । ਮੰਮੀ ਦੇ ਹੱਥ ਲਾਉਣ ਨਾਲ ਹੀ ਲੈਣ ਖੜਾ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ । 2-3 ਮਿੰਟ ਤਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹੀ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦੀ ਰਹੀ। ਫਿਰ ਆਪ ਥੱਲੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਕੇ ਚੂਸਣ ਲਗ ਗਈ । ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਚੁਕਿਆ ਸੀ।
ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਚੂਪ ਰਹੀ ਸੀ। ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਲੰਨ ਫੜ ਕ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜਾ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰਗੜ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੰਮੀ ਨੇ ਸਵੇਰ ਵਾਲਾ ਗੁਲਾਬੀ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸੂਟ ਪਤਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਬ੍ਰਾ ਵੀ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਗਲੇ ਵਿੱਚੋ ਅੱਧੇ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੂੰਮੇ ਵੀ ਦਿੱਖ ਰਹੇ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਮੰਮੀ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕੇ ਮੂੰਮੇ ਦਿਖਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਪੁੱਛੇ ਕੁੜਤਾ ਉੱਤੇ ਕਰ ਕੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ। ਸਲਵਾਰ ਪੈਰਾਂ ਚ ਡਿੱਗ ਪਈ ਪਰ ਮੰਮੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ। ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਇਹ ਸੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਥੱਲਿਓਂ ਪੈਂਟੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਸੀ। ਦੁੱਧ ਵਰਗੇ ਪੱਟ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਦੀ ਵਾਲ਼ਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖ ਕੇ ਬੇਕਾਬੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਚ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗ ਪਿਆ। ਮੰਮੀ ਮੈਨੂੰ ਰੋਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਉਹ ਵੀ ਏਹੀ ਚੁਹੰਦੀ ਸੀ।
ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਲੰਮੀ ਪਾ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖਣੀ ਚਾਹੋੰਦਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾ ਮੰਮੀ ਫੁੱਦੀ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਨਾ ਕਰਦੀ ਰਹੀ। ਪਰ ਬਾਅਦ ਚ ਮਨ ਗਈ । ਜਦੋਂ ਮੰਮੀ ਥੱਲੇ ਪੈ ਗਈ ਤਾ ਮੈਂ ਸਲਵਾਰ ਪੈਰਾਂ ਚੋ ਕੱਢ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ। ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਦੀਆ ਲੱਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਮੰਮੀ ਨੇ ਸ਼ਰਮ ਦੀ ਮਾਰੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ।
ਜਦੋ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲੀਆਂ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਚੀਜ਼ ਦਿੱਖ ਗਈ। ਭਾਵੇਂ ਫੁੱਦੀ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ ਪਰ ਬਹੁਤ ਖੂਬਸੂਰਤ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਫੁੱਦੀ ਦੇਖਣ ਚ ਹੀ ਬਹੁਤ ਤੰਗ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਚਿੱਟੀ ਚਿੱਟੀ ਕਰੀਮ ਨਿਕਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਲਾਲ ਲਾਲ ਸੁਰੰਗ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਈ। ਇੰਜ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਕੋਈ ਲਾਲ ਸੁਰੰਗ ਬਣਾਈ ਹੋਵੇ। ਮੈਂ ਉਹ ਚੀਜ਼ ਦੇਖ ਲਈ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਤਰਸ ਰਿਹਾ ਸੀ।