Niceਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਂਡ
Part 2
ਹੁਣ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਪੜ੍ਹਿਆ....
ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਕੇ ਲੰਮਾ ਪੇ ਗਿਆ, ਬਾਪੂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਕਹੀ ਹੋਈ ਗੱਲ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ। (ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਜ਼ਰੂਰ ਆਵਾਂਗੀ ਬਾਪੂ ਬਦਲਾ ਲਵਾਂਗੀ ਬਦਲਾ.....)
ਹੁਣ ਅੱਗੇ....
ਸੰਜਨਾ ਦਾ ਬਾਪੂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦਾ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਰਾਤੀਂ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਮੇਰੀ ਨਿਗਾ ਕੋਠੜੀ ਤੇ ਪਈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਅੱਗ ਦੀ ਲਾਟ ਬਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਦ ਮੈਂ ਥੱਲੇ ਜਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਸੰਜਨਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾ ਲਈ ਸੀ। ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਮੈਂ ਬਚਾਉਂਦਾ ਉਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਤੇ ਉਸਦਾ ਸਰੀਰ ਜਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਸਾਰੇ ਜਾਣੇ ਇਹੀ ਸੱਚ ਮੰਨ ਲੈਂਦੇ ਕਿ ਸੰਜਨਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾ ਲਈ.... ਪਰ ਸੱਚਾਈ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਸੀ।
5 ਸਾਲ ਬਾਅਦ....
ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਮਾਂ ਸਰਕਾਰੀ ਹਸਪਤਾਲ ਨਰਸ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਕੰਮ ਤੋਂ ਲੇਟ ਹੋ ਗਈ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਉਂਦੇ ਵਕਤ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਕਾਰ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਵਿੱਚZ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਿਆ ਕਿ ਹੋਇਆ ਕਿ? ਕਿਉਂਕਿ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਸੰਜਨਾ ਨੀ ਭੁੱਲੀ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਵੀ ਚੱਲ ਵਸੀ। ਫ਼ੇਰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲੈ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਉਹਨੇ 3 ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੀ ਲੈਣ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਰੀਝਾਂ ਨਾਲ ਦਿੰਦੀ। ਤੇ ਜਾਗਰ ਮੰਨ ਹੀ ਮੰਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚਦਾ ਮੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਘਰਵਾਲੀ ਕੋਲ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਟਾਈਮ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਦੇਖ ਕਿੱਦਾ ਚੂਦਾ ਰਹੀ ਆ।
(ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਬਾਪੂ ਦਾ ਨਾਮ ਜਾਗਰ ਸੀ।)
ਉਸਨੇ ਕਈ ਬਾਰ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਫੁੱਦੇ ਚ ਬੀਅ ਛੁਡਾਇਆ ਕਦੀ ਲੱਤਾਂ ਚੱਕ ਕੇ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਕੋਡੀ ਕਰਕੇ ਪਰ ਉਸਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਬੱਚਾ ਨਾ ਟਿਕਦਾ....
(ਜਗਾਰ ਦੇ 3 ਬੱਚੇ ਸਨ। ਸੰਜਨਾ ਤੇ ਲਵਲੀ 2 ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਰਵੀ। ਸੰਜਨਾ ਤਾਂ ਮਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਰਵੀ ਤੇ ਲਵਲੀ ਸਨ। ਲਵਲੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਪੂਰਾ ਸੰਜਨਾ ਵਾਂਗ ਗਾਡਰ ਸੀ। ਕਾਲਜ਼ ਦੇ ਕਈ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਉਸ ਤੇ ਅੱਖ ਸੀ। ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਸੀ ਕਿ ਲਵਲੀ ਵੀ ਸੰਜਨਾ ਵਾਂਗ ਗਸਤੀ ਨਿਕਲੂਗੀ ਪਰ ਨਹੀਂ ਲਵਲੀ ਇਸ ਤੋਂ ਉਲਟ ਸੀ। ਉਹ ਹਰ ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਵੀਰਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਤੇ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਲੰਗਦੀ। ਉਸਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸੰਜਨਾ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਦੀਦੀ ਸੰਜਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਭੁੱਲੀ। ਲਵਲੀ ਨੂੰ ਦੀਦੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਉਹ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤ ਰੋਂਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਸਦਾ ਕਾਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਦੀਦੀ ਦੇ ਜਾਣ ਪਿੱਛੋਂ ਪਹਿਲਾ ਦਿਨ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਕਾਲਜ਼ ਅੱਜ ਕੁੱਝ ਵੀ ਠੀਕ ਨੀ ਸੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ। ਪਹਿਲਾਂ ਦੋਵੇ ਭੈਣਾਂ ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਕੱਠੀਆਂ ਕਾਲਜ਼ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਕੱਲੀ ਸੀ। ਕਾਲਜ਼ ਚ ਛੁੱਟੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਵਲੀ ਆਪਣੇ ਘਰੇ ਆਈ। ਉਹ ਘਰ ਪਹੁੰਚੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਚਲੀ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਜੀਨ ਲਾਹ ਕੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲਈ ਤੇ Top ਉਤਾਰ ਕੇ ਕਾਲਾ ਜੇਪਰ ਪਾ ਲਿਆ। ਰਵੀ ਦਾ ਰੂਮ ਉਸਦੇ ਰੂਮ ਦੇ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨਾਲ ਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਰਵੀ ਕੇ ਕਮਰੇ ਚੋ ਰੋਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। ਜਦ ਉਹ ਰੂਮ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗਈ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਦੇਖਿਆ ਰਵੀ ਕੱਲਾ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ :- ਵੀਰੇ ਰੋ ਕਿਉਂ ਰਿਹੈ? ਰਵੀ:- ਲਵਲੀ, ਦੀਦੀ ਕਿਉ ਛੱਡ ਕੇ ਚੱਲ ਗਈ ਸਾਨੂੰ? ਲਵਲੀ:- ਪਤਾ ਨੀ ਦੀਦੀ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਆਪ ਨੀ ਭੁੱਲਦੀ। ਹਰ ਪਲ ਓਹਦੇ ਹੀ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ। ਰਵੀ:- ਸੰਜਨਾ ਮੈਨੂੰ ਮੋਟੂ ਮੋਟੂ ਕਹਿੰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪੱਟਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੀਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਮੋਟੂ ਸੁਣੇ ਨੂੰ ਵੀ ਕੰਨ ਤਰਸ ਰਹੇ ਨੇ। ਉਹ ਲਵਲੀ ਦੇ ਗੱਲ ਲੱਗ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ। ਉਸਦੀ ਦੀਦੀ ਉਸਦੇ ਹੰਜੂ ਪੂੰਝਦੀ ਨਾ ਨਾ, ਰੋ ਨਾ ਮੇਰੇ ਵੀਰੇ ਹੁਣ ਕਰ ਵੀ ਕਿ ਸਕਦੇ ਆ ਆਪਾਂ? ਉਹਨੇ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ.... ਚੁੱਪ ਕਰਜਾ ਰਵੀ....ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ
ਲਵਲੀ:- ਤੈਨੂੰ ਅੱਜ ਤੋਂ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਰੂਗੀ ਮੋਟੂ.....
ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪੁੱਟਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ
ਰਵੀ ਹਲਕੀ ਜਹੀ ਸਮਾਇਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਲਵਲੀ:- ਵੀਰੇ ਬਾਪੂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੰਜਨਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾ ਲਈ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਲੱਗਦਾ ਵੀਰੇ.... ਦੀਦੀ ਨੇ ਇੱਦਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਟੈਂਪ ਮੋਮ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
(ਜਿਸਦਾ ਜਾਗਰ ਨਾਲ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਨੇਹਾ। ਨੇਹਾ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਸੀ।ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਕਿਸੀ ਪੋਰਨ ਸਟਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨੀ ਸੀ। ਜਾਗਰ ਨੇ ਨੇਹਾ ਦੇ ਮੰਮੇ ਪੁੱਟ ਪੁੱਟ ਕੇ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਸਨ।)
ਨੇਹਾ:- ਆਜੋ ਪੁੱਤ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲੋ ਪਈ ਪਈ ਠੰਡੀ ਹੋਈ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਤਾਂ ਖਾ ਲਈ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਬਚੇ ਆ ਬੱਸ। ਰਵੀ:- ਤੇ ਦਾਦੀ?
ਨੇਹਾ:-ਦਾਦੀ ਵੀ ਅੱਜ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਉ ਹੀ ਖਾ ਆਈ। ਤਿੰਨੋ ਜਾਣੇ ਪੌੜੀਆਂ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਦੇ ਹਨ। ਨੇਹਾ ਦੀ ਬੁੰਡ ਵੱਡੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸੱਜੇ ਖੱਬੇ ਮਟਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਰਵੀ ਤੇ ਲਵਲੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਹੱਸਣ ਲੱਗੇ। ਲਵਲੀ:- ਵੀਰੇ ਕੰਮ ਜ਼ੋਰਾਂ ਸ਼ੋਰਾ ਤੇ ਆ.... (ਲਵਲੀ ਤੇ ਰਵੀ ਇਹ ਤਰਾਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ)
ਤਿੰਨੋ ਜਾਨੇ ਥੱਲੇ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਰਵੀ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲਵਲੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਭਾਂਡੇ ਧੋ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਭਾਂਡੇ ਧੋਣ ਮਗਰੋਂ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ। ਨੇਹਾ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖਲਾ ਕੇ ਹੁਣ ਵੇਹਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਾਗਰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠਾ ਟੀ ਵੀ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਜਾਗਰ ਵੱਲ ਪਿੱਠ ਕਰਕੇ ਪੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਾਗਰ ਉਸ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਪੋਲਾ ਪੋਲਾ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਹੈ। ਜਾਗਰ:- ਕਹਿੰਦਾ ਖਾ ਲਈ ਰੋਟੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਨੇਹਾ:- ਜੀ ਜਾਗਰ:- ਅੱਜ ਫੁੱਦੀ ਲੈਣੀ ਆ ਤੇਰੀ ਨੇਹਾ ਤੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਆ ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਜਿੰਨੀ ਮਾਰਲੋ ਪਰ ਬੁੰਡ ਵੀ ਮਾਰ ਲਿਆ ਕਰੋ। ਇਹ ਬਾਹਰੋਂ ਥੋੜੀ ਆਉਣਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਮਾਰਨ! ਜਾਗਰ ਉਸਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਖਿੱਚ ਖਿੱਚ ਚਪੇੜਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਾਗਰ:- ਵੇਖ ਕਿਵੇਂ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਆ ਫੁੱਦਾ ਜੋਣਦੀ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਦਵਾ ਫੁੱਦੇ ਚ ਲੰਨ.. ਨੇਹਾ:- ਹਾਏ ਆਹ ਆਹ... ਜਾਗਰ:- ਨੇਹਾ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਚ ਹੱਥ ਪਾ ਲੈਂਦਾ। ਨੇਹਾ:- ਹਾਏ ਜੀ...... ਨੇਹਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਚਿੱਪ ਚਿੱਪ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਬਾਲ ਸਨ। ਜੋ ਨੇਹਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚੰਨ ਲਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਜਾਗਰ:- ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਤੇ ਕੱਸ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਚਪੇੜ ਮਾਰਦਾ। ਨੇਹਾ:- ਹਾਏ ਜੱਟਾ...
ਜਾਗਰ:- ਖੋਲ ਲਾ ਭੈਣ ਚੋਦੇ ਸਲਵਾਰ ਹੁਣ ਕਿਹਨੂੰ ਉਡੀਕ ਦੀ ਆ.... ਉਹ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਜਾਗਰ ਵੀ ਆਪਣਾ ਪਜਾਮਾ ਲਾਹ ਦਿੰਦਾ। ਜਾਗਰ ਦਾ ਲੁੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਨੇਹਾ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਆਹ ਨਿੱਕਲਦੀ ਹੈ। ਨੇਹਾ:- ਇਹੀ ਨੀ ਸੌਣ ਦਿੰਦਾ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਸਾਰੀ ਰਾਤ.... ਨੇਹਾ ਜਾਗਰ ਦੇ ਲੁੱਲ ਨੂੰ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੇ ਟੋਪੇ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਦੀ ਹੈ। ਜਾਗਰ ਉਸਦਾ ਮੂੰਹ ਫੜ ਲੰਨ ਨੇਹਾ ਦੇ ਸੰਘ ਚ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ।
ਨੇਹਾ ਔਖੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲੱਗੀ। ਜਾਗਰ ਨੇ ਲੁੱਲਾ
ਕੱਢ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪਿੱਛਿਓਂ ਲਿਆ ਕੇ ਪਾਉਂਦਾ ਲੰਨ ਨੇਹਾ ਦੇ ਗਲੇ ਚ ਵੜ ਜਾਂਦਾ ਨੇਹਾ ਦਾ ਮਰਨ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਮਜ਼ਾ ਬਹੋ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ
(ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਲੰਨ ਦੀ ਭੁੱਖੀ ਸੀ। ਨੇਹਾ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਪਤੀ ਮਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਉਹ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਲੰਨ ਲਈ ਤੜਫ ਰਹੀ ਸੀ ਜਾਗਰ ਉਸਦੀ ਇਹ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਗਾਰ ਦਾ ਲੁੱਲਾ 9 ਇੰਝ ਲੰਬਾ ਤੇ 3 ਇੰਚ ਮੋਟਾ ਸੀ। ਨੇਹਾ ਉਸਦੇ ਲੁੱਲੇ ਤੇ ਮਰਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਉਸ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉਸਦੇ ਲੁੱਲੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਜਾਗਰ ਦਾ ਲੁੱਲਾ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਨੇਹਾ ਦੇ ਧੁੱਕ ਨਾਲ ਲਿੱਬੜ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਜਾਗਰ ਨੇ ਨੇਹਾ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪਾਇਆ ਤੇ ਉਹਦੇ ਫੁੱਦੇ ਤੇ ਥੁੱਕਿਆ। ਉਹ ਲੁੱਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਥੁੱਕ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਮਲਣ ਲੱਗਾ। ਨੇਹਾ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਲਈਆਂ। ਜਾਗਰ ਨੇ ਲੰਨ ਨੇਹਾ ਦੇ ਫੁੱਦੇ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕੀਤਾ ਤੇ ਇੱਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ ਜਾਗਰ ਦਾ ਲੁੱਲਾ ਨੇਹਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚਿਰਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੀ ਧੁੰਨੀ ਚ ਜਾ ਵੱਜਾ। ਨੇਹਾ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਚੀਕ ਮਾਰੀ ਹਾਏਏਏਏਏ..... ਮਰਗੀ ਵੇ.... ਜਾਗਰ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ ਉਸਦੇ ਟੱਟੇ ਨੇਹਾ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਬੱਜ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਲੁੱਲਾ ਨੇਹਾ ਦੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕਹਾਣੀ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ....
ਤੇਰਾ ਜੱਸ
Niceeਸੰਜਨਾ ਇੱਕ ਰਾਂਡ
Part 2
ਹੁਣ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਪੜ੍ਹਿਆ....
ਉਸਦਾ ਬਾਪੂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਕੇ ਲੰਮਾ ਪੇ ਗਿਆ, ਬਾਪੂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਕਹੀ ਹੋਈ ਗੱਲ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ। (ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਜ਼ਰੂਰ ਆਵਾਂਗੀ ਬਾਪੂ ਬਦਲਾ ਲਵਾਂਗੀ ਬਦਲਾ.....)
ਹੁਣ ਅੱਗੇ....
ਸੰਜਨਾ ਦਾ ਬਾਪੂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦਾ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਮੈਂ ਰਾਤੀਂ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਮੇਰੀ ਨਿਗਾ ਕੋਠੜੀ ਤੇ ਪਈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਅੱਗ ਦੀ ਲਾਟ ਬਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਦ ਮੈਂ ਥੱਲੇ ਜਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਸੰਜਨਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾ ਲਈ ਸੀ। ਜਿੰਨੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਮੈਂ ਬਚਾਉਂਦਾ ਉਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਤੇ ਉਸਦਾ ਸਰੀਰ ਜਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਸਾਰੇ ਜਾਣੇ ਇਹੀ ਸੱਚ ਮੰਨ ਲੈਂਦੇ ਕਿ ਸੰਜਨਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਗਾ ਲਈ.... ਪਰ ਸੱਚਾਈ ਤਾਂ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਸੀ।
5 ਸਾਲ ਬਾਅਦ....
ਸੰਜਨਾ ਦੀ ਮਾਂ ਸਰਕਾਰੀ ਹਸਪਤਾਲ ਨਰਸ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਕੰਮ ਤੋਂ ਲੇਟ ਹੋ ਗਈ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਉਂਦੇ ਵਕਤ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਕਾਰ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਵਿੱਚZ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਿਆ ਕਿ ਹੋਇਆ ਕਿ? ਕਿਉਂਕਿ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਸੰਜਨਾ ਨੀ ਭੁੱਲੀ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਵੀ ਚੱਲ ਵਸੀ। ਫ਼ੇਰ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲੈ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਉਹਨੇ 3 ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੀ ਲੈਣ ਲੱਗਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਰੀਝਾਂ ਨਾਲ ਦਿੰਦੀ। ਤੇ ਜਾਗਰ ਮੰਨ ਹੀ ਮੰਨ ਵਿੱਚ ਸੋਚਦਾ ਮੇਰੀ ਪਹਿਲੀ ਘਰਵਾਲੀ ਕੋਲ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਲਈ ਟਾਈਮ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਦੇਖ ਕਿੱਦਾ ਚੂਦਾ ਰਹੀ ਆ।
(ਸੰਜਨਾ ਦੇ ਬਾਪੂ ਦਾ ਨਾਮ ਜਾਗਰ ਸੀ।)
ਉਸਨੇ ਕਈ ਬਾਰ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਫੁੱਦੇ ਚ ਬੀਅ ਛੁਡਾਇਆ ਕਦੀ ਲੱਤਾਂ ਚੱਕ ਕੇ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਕੋਡੀ ਕਰਕੇ ਪਰ ਉਸਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਬੱਚਾ ਨਾ ਟਿਕਦਾ....
(ਜਗਾਰ ਦੇ 3 ਬੱਚੇ ਸਨ। ਸੰਜਨਾ ਤੇ ਲਵਲੀ 2 ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਸੀ ਰਵੀ। ਸੰਜਨਾ ਤਾਂ ਮਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਰਵੀ ਤੇ ਲਵਲੀ ਸਨ। ਲਵਲੀ ਦਾ ਸਰੀਰ ਪੂਰਾ ਸੰਜਨਾ ਵਾਂਗ ਗਾਡਰ ਸੀ। ਕਾਲਜ਼ ਦੇ ਕਈ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਉਸ ਤੇ ਅੱਖ ਸੀ। ਉਹ ਸੋਚਦੇ ਸੀ ਕਿ ਲਵਲੀ ਵੀ ਸੰਜਨਾ ਵਾਂਗ ਗਸਤੀ ਨਿਕਲੂਗੀ ਪਰ ਨਹੀਂ ਲਵਲੀ ਇਸ ਤੋਂ ਉਲਟ ਸੀ। ਉਹ ਹਰ ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਵੀਰਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਤੇ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕੇ ਲੰਗਦੀ। ਉਸਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਸੰਜਨਾ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਦੀਦੀ ਸੰਜਨਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਭੁੱਲੀ। ਲਵਲੀ ਨੂੰ ਦੀਦੀ ਦੀ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਉਹ ਸੰਜਨਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਬਹੁਤ ਰੋਂਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਸਦਾ ਕਾਲਜ਼ ਵਿੱਚ ਦੀਦੀ ਦੇ ਜਾਣ ਪਿੱਛੋਂ ਪਹਿਲਾ ਦਿਨ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਕਾਲਜ਼ ਅੱਜ ਕੁੱਝ ਵੀ ਠੀਕ ਨੀ ਸੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ। ਪਹਿਲਾਂ ਦੋਵੇ ਭੈਣਾਂ ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਕੱਠੀਆਂ ਕਾਲਜ਼ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਅੱਜ ਉਹ ਕੱਲੀ ਸੀ। ਕਾਲਜ਼ ਚ ਛੁੱਟੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲਵਲੀ ਆਪਣੇ ਘਰੇ ਆਈ। ਉਹ ਘਰ ਪਹੁੰਚੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਚਲੀ ਗਈ। ਉਸਨੇ ਜੀਨ ਲਾਹ ਕੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲਈ ਤੇ Top ਉਤਾਰ ਕੇ ਕਾਲਾ ਜੇਪਰ ਪਾ ਲਿਆ। ਰਵੀ ਦਾ ਰੂਮ ਉਸਦੇ ਰੂਮ ਦੇ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨਾਲ ਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਰਵੀ ਕੇ ਕਮਰੇ ਚੋ ਰੋਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। ਜਦ ਉਹ ਰੂਮ ਦੇ ਅੰਦਰ ਗਈ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਦੇਖਿਆ ਰਵੀ ਕੱਲਾ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ :- ਵੀਰੇ ਰੋ ਕਿਉਂ ਰਿਹੈ? ਰਵੀ:- ਲਵਲੀ, ਦੀਦੀ ਕਿਉ ਛੱਡ ਕੇ ਚੱਲ ਗਈ ਸਾਨੂੰ? ਲਵਲੀ:- ਪਤਾ ਨੀ ਦੀਦੀ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਆਪ ਨੀ ਭੁੱਲਦੀ। ਹਰ ਪਲ ਓਹਦੇ ਹੀ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ। ਰਵੀ:- ਸੰਜਨਾ ਮੈਨੂੰ ਮੋਟੂ ਮੋਟੂ ਕਹਿੰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪੱਟਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੀਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਮੋਟੂ ਸੁਣੇ ਨੂੰ ਵੀ ਕੰਨ ਤਰਸ ਰਹੇ ਨੇ। ਉਹ ਲਵਲੀ ਦੇ ਗੱਲ ਲੱਗ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ। ਉਸਦੀ ਦੀਦੀ ਉਸਦੇ ਹੰਜੂ ਪੂੰਝਦੀ ਨਾ ਨਾ, ਰੋ ਨਾ ਮੇਰੇ ਵੀਰੇ ਹੁਣ ਕਰ ਵੀ ਕਿ ਸਕਦੇ ਆ ਆਪਾਂ? ਉਹਨੇ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ.... ਚੁੱਪ ਕਰਜਾ ਰਵੀ....ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ
ਲਵਲੀ:- ਤੈਨੂੰ ਅੱਜ ਤੋਂ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਰੂਗੀ ਮੋਟੂ.....
ਅਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪੁੱਟਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ
ਰਵੀ ਹਲਕੀ ਜਹੀ ਸਮਾਇਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਲਵਲੀ:- ਵੀਰੇ ਬਾਪੂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੰਜਨਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾ ਲਈ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਲੱਗਦਾ ਵੀਰੇ.... ਦੀਦੀ ਨੇ ਇੱਦਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਟੈਂਪ ਮੋਮ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
(ਜਿਸਦਾ ਜਾਗਰ ਨਾਲ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸੀ ਨੇਹਾ। ਨੇਹਾ ਸਿਰੇ ਦੀ ਰੰਨ ਸੀ।ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਕਿਸੀ ਪੋਰਨ ਸਟਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨੀ ਸੀ। ਜਾਗਰ ਨੇ ਨੇਹਾ ਦੇ ਮੰਮੇ ਪੁੱਟ ਪੁੱਟ ਕੇ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਸਨ।)
ਨੇਹਾ:- ਆਜੋ ਪੁੱਤ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲੋ ਪਈ ਪਈ ਠੰਡੀ ਹੋਈ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਤੁਹਾਡੇ ਬਾਪੂ ਨੇ ਤਾਂ ਖਾ ਲਈ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਬਚੇ ਆ ਬੱਸ। ਰਵੀ:- ਤੇ ਦਾਦੀ?
ਨੇਹਾ:-ਦਾਦੀ ਵੀ ਅੱਜ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਉ ਹੀ ਖਾ ਆਈ। ਤਿੰਨੋ ਜਾਣੇ ਪੌੜੀਆਂ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਦੇ ਹਨ। ਨੇਹਾ ਦੀ ਬੁੰਡ ਵੱਡੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸੱਜੇ ਖੱਬੇ ਮਟਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਰਵੀ ਤੇ ਲਵਲੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਹੱਸਣ ਲੱਗੇ। ਲਵਲੀ:- ਵੀਰੇ ਕੰਮ ਜ਼ੋਰਾਂ ਸ਼ੋਰਾ ਤੇ ਆ.... (ਲਵਲੀ ਤੇ ਰਵੀ ਇਹ ਤਰਾਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ)
ਤਿੰਨੋ ਜਾਨੇ ਥੱਲੇ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਰਵੀ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲਵਲੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਭਾਂਡੇ ਧੋ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਭਾਂਡੇ ਧੋਣ ਮਗਰੋਂ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਚ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ। ਨੇਹਾ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖਲਾ ਕੇ ਹੁਣ ਵੇਹਲੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਾਗਰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠਾ ਟੀ ਵੀ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਜਾਗਰ ਵੱਲ ਪਿੱਠ ਕਰਕੇ ਪੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਾਗਰ ਉਸ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਪੋਲਾ ਪੋਲਾ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਹੈ। ਜਾਗਰ:- ਕਹਿੰਦਾ ਖਾ ਲਈ ਰੋਟੀ ਬੱਚਿਆਂ ਨੇ ਨੇਹਾ:- ਜੀ ਜਾਗਰ:- ਅੱਜ ਫੁੱਦੀ ਲੈਣੀ ਆ ਤੇਰੀ ਨੇਹਾ ਤੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਆ ਫੁੱਦੀ ਤਾਂ ਜਿੰਨੀ ਮਾਰਲੋ ਪਰ ਬੁੰਡ ਵੀ ਮਾਰ ਲਿਆ ਕਰੋ। ਇਹ ਬਾਹਰੋਂ ਥੋੜੀ ਆਉਣਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਮਾਰਨ! ਜਾਗਰ ਉਸਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਖਿੱਚ ਖਿੱਚ ਚਪੇੜਾਂ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਾਗਰ:- ਵੇਖ ਕਿਵੇਂ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਆ ਫੁੱਦਾ ਜੋਣਦੀ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਦਵਾ ਫੁੱਦੇ ਚ ਲੰਨ.. ਨੇਹਾ:- ਹਾਏ ਆਹ ਆਹ... ਜਾਗਰ:- ਨੇਹਾ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਚ ਹੱਥ ਪਾ ਲੈਂਦਾ। ਨੇਹਾ:- ਹਾਏ ਜੀ...... ਨੇਹਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਚਿੱਪ ਚਿੱਪ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਬਾਲ ਸਨ। ਜੋ ਨੇਹਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚੰਨ ਲਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਜਾਗਰ:- ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਤੇ ਕੱਸ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਚਪੇੜ ਮਾਰਦਾ। ਨੇਹਾ:- ਹਾਏ ਜੱਟਾ...
ਜਾਗਰ:- ਖੋਲ ਲਾ ਭੈਣ ਚੋਦੇ ਸਲਵਾਰ ਹੁਣ ਕਿਹਨੂੰ ਉਡੀਕ ਦੀ ਆ.... ਉਹ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਜਾਗਰ ਵੀ ਆਪਣਾ ਪਜਾਮਾ ਲਾਹ ਦਿੰਦਾ। ਜਾਗਰ ਦਾ ਲੁੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਨੇਹਾ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਆਹ ਨਿੱਕਲਦੀ ਹੈ। ਨੇਹਾ:- ਇਹੀ ਨੀ ਸੌਣ ਦਿੰਦਾ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਸਾਰੀ ਰਾਤ.... ਨੇਹਾ ਜਾਗਰ ਦੇ ਲੁੱਲ ਨੂੰ ਹੱਥ ਚ ਫੜ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੇ ਟੋਪੇ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਦੀ ਹੈ। ਜਾਗਰ ਉਸਦਾ ਮੂੰਹ ਫੜ ਲੰਨ ਨੇਹਾ ਦੇ ਸੰਘ ਚ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ।
ਨੇਹਾ ਔਖੇ ਸਾਹ ਲੈਣ ਲੱਗੀ। ਜਾਗਰ ਨੇ ਲੁੱਲਾ
ਕੱਢ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪਿੱਛਿਓਂ ਲਿਆ ਕੇ ਪਾਉਂਦਾ ਲੰਨ ਨੇਹਾ ਦੇ ਗਲੇ ਚ ਵੜ ਜਾਂਦਾ ਨੇਹਾ ਦਾ ਮਰਨ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਮਜ਼ਾ ਬਹੋ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ
(ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਲੰਨ ਦੀ ਭੁੱਖੀ ਸੀ। ਨੇਹਾ ਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਪਤੀ ਮਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਉਹ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਲੰਨ ਲਈ ਤੜਫ ਰਹੀ ਸੀ ਜਾਗਰ ਉਸਦੀ ਇਹ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਗਾਰ ਦਾ ਲੁੱਲਾ 9 ਇੰਝ ਲੰਬਾ ਤੇ 3 ਇੰਚ ਮੋਟਾ ਸੀ। ਨੇਹਾ ਉਸਦੇ ਲੁੱਲੇ ਤੇ ਮਰਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਉਸ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉਸਦੇ ਲੁੱਲੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਜਾਗਰ ਦਾ ਲੁੱਲਾ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਨੇਹਾ ਦੇ ਧੁੱਕ ਨਾਲ ਲਿੱਬੜ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਜਾਗਰ ਨੇ ਨੇਹਾ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪਾਇਆ ਤੇ ਉਹਦੇ ਫੁੱਦੇ ਤੇ ਥੁੱਕਿਆ। ਉਹ ਲੁੱਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਥੁੱਕ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਮਲਣ ਲੱਗਾ। ਨੇਹਾ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਲਈਆਂ। ਜਾਗਰ ਨੇ ਲੰਨ ਨੇਹਾ ਦੇ ਫੁੱਦੇ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕੀਤਾ ਤੇ ਇੱਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ ਜਾਗਰ ਦਾ ਲੁੱਲਾ ਨੇਹਾ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚਿਰਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੀ ਧੁੰਨੀ ਚ ਜਾ ਵੱਜਾ। ਨੇਹਾ ਨੇ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਚੀਕ ਮਾਰੀ ਹਾਏਏਏਏਏ..... ਮਰਗੀ ਵੇ.... ਜਾਗਰ ਜ਼ੋਰ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ ਉਸਦੇ ਟੱਟੇ ਨੇਹਾ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਬੱਜ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਲੁੱਲਾ ਨੇਹਾ ਦੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕਹਾਣੀ ਜਾਰੀ ਰਹੇਗੀ....
ਤੇਰਾ ਜੱਸ
Osdi story da onu khud ptta ki karna onenext update jldi kreyo ravi toh lavli di fudi v mrayeo