- 57
- 234
- 34
ਸਵੇਰੇ ਚਾਰ ਕੁ ਵਜੇ ਜਦੋਂ ਬਾਬੇ ਦੀ ਬਾਣੀ ਕੰਨੀ ਪਈ ਤਾਂ ਮੰਗੇ ਦੀ ਅੱਖ ਖੁੱਲੀ, ਉਹਨੇ ਦੇਖਿਆ ਉਹਦੇ ਬਚਪਨ ਦਾ ਪਿਆਰਾ ਯਾਰ ਨੀਦ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਚ ਸਾਰੇ ਫਿਕਰਾਂ ਤੋਂ ਆਜ਼ਾਦ ਨੀਂਦ ਦਾ ਨਿੱਘ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੰਗੇ ਨੂੰ ਬੱਸ ਇੰਨਾ ਕੁ ਯਾਦ ਸੀ ਕੇ ਰਾਤ ਹੀਰੇ ਨੇ ਵੀ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਦਾਰੂ ਪੀਤੀ ਸੀ ਸੁੱਖੀ ਭਾਬੀ ਦੀ ਮੋਟਰ ਆਲੇ ਕਮਰੇ ਚ ਮਸਤ ਚੁਦਾਈ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਮੰਗੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹਦੇ ਲੱਖ ਯਾਦ ਕਰਨ ਤੇ ਵੀ ਉਹਨੂੰ ਕੁਝ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਕਿ ਉਹ ਰਾਤ ਭਰ ਕੀ ਕੀ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਖੇਤ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਲਾਇਆ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਰੋਟੀ ਖਾਧੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਤੇ ਕਦੋਂ ਸੌਂ ਗਏ।
ਮੰਗਾ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਫੱਟੇ ਤੇ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਬੇਸ਼ੱਕ ਹੀਰਾ ਮੰਗੇ ਦਾ ਮਾਲਕ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਲੰਗੋਟੀਏ ਯਾਰ ਸਨ। ਹੀਰੇ ਦੇ ਬਾਪ ਅਤੇ ਹੀਰੇ ਦੇ ਮੰਗੇ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਹਿਸਾਨ ਸਨ। ਹੀਰਾ ਉਸ ਦੇ ਚੰਗੇ-ਮਾੜੇ ਹਰ ਵਕਤ ਵਿੱਚ ਪਹਾੜ ਵਾਗੂੰ ਖਲੋਇਆ ਸੀ। ਹੀਰੇ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਮੰਗੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸੀਰੀ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਸੀ। ਇਕੱਠੇ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ, ਇਕੱਠਿਆਂ ਘੁੰਮਣ ਜਾਂਦੇ, ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾ ਸਾਰੇ ਰਾਜ਼ ਸਾਂਝੇ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਗੱਲੋਂ ਝਗੜ ਵੀ ਪੈਂਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਬੇਚੈਨ ਜਿਹੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਜਲਦੀ ਹੀ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਮੰਨ ਕੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਨਾ ਲੈਂਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਉੱਨੀ ਵੀਹ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
ਮੰਗਾਂ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਹੀਰੇ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਚ ਹੱਥ ਫੇਰ ਕੇ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਹੀਰਾ ਅੱਖਾਂ ਮਲਦਾ ਹੋਇਆ ਉੱਠਿਆ।ਉਹ ਮੰਗੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ ," ਤੂੰ ਕਦੋਂ ਉਠਿਆਂ??
ਮੰਗਾ: ਬੱਸ ਹੁਣੇ ਈ!
ਹੀਰਾ: ਪਾਣੀ ਲੱਗਾ ਖੇਤ ਨੂੰ ...
ਮੰਗਾ: ਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਰ ਆਇਆ ਗੇੜਾ!
ਹੀਰਾ : ਯਾਰ ਰਾਤ ਤਾਂ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਕਦੋਂ ਸੌਂ ਗਏ, ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਸਿਰ ਵੀ ਫੱਟ ਰਿਹਾ ਬੜਾ।
ਮੰਗਾ: ਕੋਈਨਾ ਹੈਗਾ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਇਲਾਜ਼ ਇਹਦਾ ਵੀ !
ਹੀਰਾ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੋਈ ਗੱਲ ਬਾਤ ਤੇ ਰਾਮ ਕਹਾਣੀ ਯਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਕੇ ਕਦੋਂ ਸੁੱਤੇ, ਕਦੋਂ ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ, ਕਦੋਂ ਪਾਣੀ ਲਾਇਆ, ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕੇ ਮੰਗੇ ਵਾਂਗੂੰ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਸੁੱਖੀ ਭਾਬੀ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਆਲੇ ਕਿੱਸੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਖੇਤ ਚ ਲੱਗੀ ਟਾਹਲੀ ਦੀ ਦਾਤਣ ਤੋੜ ਕੇ ਚਬਾਉਣ ਲੱਗਾ ਇੱਕ ਦਾਤਣ ਉਹਨੇ ਮੰਗੇ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤੀ। ਮੰਗਾ ਵੀ ਦਾਤਣ ਚੱਬਣ ਲੱਗਾ। ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਦਾਤਣ ਦਾ ਥੁੱਕ ਸੁੱਟਦਿਆਂ ਮੰਗਾ ਬੋਲਿਆ
ਮੰਗਾ: ਹੀਰੇ.... ਰਾਤ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕੁਝ ਉੱਚਾ ਨੀਵਾਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬੋਲਿਆ?
ਹੀਰਾ: ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਯਾਰ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕੁਝ, ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਪੁਰਾਣਾ ਸ਼ਰਾਬੀ ਐਂ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਯਾਦ ਈ ਹੋਣਾ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਪੀ ਕੇ ਕੀ ਕੀ ਘੂਸੀਆਂ ਭੋਰੀਆਂ।
ਮੰਗਾ: ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਬਾਈ ਐਨਾ ਕੂ ਯਾਦ ਆ ਕੇ ਤੂੰ ਸੁੱਖੀ ਭਾਬੀ ਦੀ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਠੁਕਾਈ ਆਲੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਨਰਾਜ਼ ਸੀ।
ਹੀਰਾ: ਨਹੀਂ ਮੰਗੇ, ਨਰਾਜ਼ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਪਰ ਤੂੰ ਦੱਸਣ ਲੱਗੇ ਲੇਟ ਹੋਗਿਆ ਵੀ , ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਆਪਾਂ ਗੱਲ ਕਲੀਅਰ ਵੀ ਕਰ ਲਈ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਮੈਂ ਕੀ ਕੀ ਫੁੱਲ ਖਿੜਾਏ ਰਾਤ ਕਿਤੇ ਮੈਂ ਦਾਰੂ ਪੀ ਕੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ? ਮੈਂ ਦਾਰੂ ਪੀ ਕੇ ਰੋਇਆ ਆਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ। ਆਪਣੇ ਮੰਗੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਹੱਥੋ ਪਾਈ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇਂ। ਜਾਂ ਪੀ ਕੇ ਉਲਟੀਆਂ ਮਾਰੀਆ ਹੋਣ। ਉਹਨੇ ਇੱਕਠੇ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਸਵਾਲ ਮੰਗੇ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ।
ਮੰਗਾ ਵੀ ਐਨੇ ਸਵਾਲ ਸੁਣ ਕੇ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਪਾਉਣਾ ਲੱਗਾ।
ਮੰਗਾ: ਕਾਹਦੇ ਪੱਕੇ ਸ਼ਰਾਬੀ ਯਾਰ! ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਸਾਲੇ ਮੱਘਰ ਨੇ ਕਿਹੜੀ ਸ਼ਰਾਬ ਬਣਾਈ ਆ, ਸੁੱਖੀ ਭਾਬੀ ਆਲੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭੈਣ ਦੇਣਾ ਇੱਕ ਵੀ ਅੱਖਰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ।
ਚੱਲ ਛੱਡ ਤੂੰ ਭਾਵੇਂ ਉਲਟੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਭਾਵੇਂ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਭਾਵੇਂ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਤੇ ਹੱਥ ਚੱਕਿਆ, ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਰੋਣਾ ਧੋਣਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ।
ਜਦੋਂ ਸਾਲਾ ਕੁਝ ਯਾਦ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਪਾਂ ਟਿੰਡੀਆਂ ਲੈਣੀਆਂ?
ਚੱਲ ਆਪਾਂ ਘਰੇ ਚੱਲਦੇ ਆ, ਲੱਸੀ ਪੀਨੇ ਆਂ, ਤੂੰ ਅਰਾਮ ਕਰੀਂ, ਤੇਰਾ ਸਿਰ ਦੁਖਣੋਂ ਹਟ ਜਾਉਗਾ ਨਾਲੇ ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਹੈ ਤੂੰ ਕਿਹੜਾ ਅੱਜ ਵੈਨ ਲੈਕੇ ਜਾਣੀ ਆਂ।
ਚੱਲ ਘਰੇ ਚੱਲਦੇ ਆ,
ਮੰਗੇ ਦੇ ਏਨਾ ਕਹਿੰਦੇ ਆਂ ਹੀਰੇਂ ਨੇ ਹਾਮੀ ਭਰੀ ਤੇ ਉਹ ਦਾਤਣ ਚੱਬਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ।
ਮੰਗਾ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਫੱਟੇ ਤੇ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਬੇਸ਼ੱਕ ਹੀਰਾ ਮੰਗੇ ਦਾ ਮਾਲਕ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਲੰਗੋਟੀਏ ਯਾਰ ਸਨ। ਹੀਰੇ ਦੇ ਬਾਪ ਅਤੇ ਹੀਰੇ ਦੇ ਮੰਗੇ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਹਿਸਾਨ ਸਨ। ਹੀਰਾ ਉਸ ਦੇ ਚੰਗੇ-ਮਾੜੇ ਹਰ ਵਕਤ ਵਿੱਚ ਪਹਾੜ ਵਾਗੂੰ ਖਲੋਇਆ ਸੀ। ਹੀਰੇ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਮੰਗੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸੀਰੀ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਸੀ। ਇਕੱਠੇ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦੇ, ਇਕੱਠਿਆਂ ਘੁੰਮਣ ਜਾਂਦੇ, ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾ ਸਾਰੇ ਰਾਜ਼ ਸਾਂਝੇ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਗੱਲੋਂ ਝਗੜ ਵੀ ਪੈਂਦੇ ਸਨ ਤਾਂ ਬੇਚੈਨ ਜਿਹੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਜਲਦੀ ਹੀ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਮੰਨ ਕੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਨਾ ਲੈਂਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਉੱਨੀ ਵੀਹ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
ਮੰਗਾਂ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਹੀਰੇ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਚ ਹੱਥ ਫੇਰ ਕੇ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਹੀਰਾ ਅੱਖਾਂ ਮਲਦਾ ਹੋਇਆ ਉੱਠਿਆ।ਉਹ ਮੰਗੇ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਬੋਲਿਆ ," ਤੂੰ ਕਦੋਂ ਉਠਿਆਂ??
ਮੰਗਾ: ਬੱਸ ਹੁਣੇ ਈ!
ਹੀਰਾ: ਪਾਣੀ ਲੱਗਾ ਖੇਤ ਨੂੰ ...
ਮੰਗਾ: ਹਾਂ ਮੈਂ ਮਾਰ ਆਇਆ ਗੇੜਾ!
ਹੀਰਾ : ਯਾਰ ਰਾਤ ਤਾਂ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ ਕਦੋਂ ਸੌਂ ਗਏ, ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਸਿਰ ਵੀ ਫੱਟ ਰਿਹਾ ਬੜਾ।
ਮੰਗਾ: ਕੋਈਨਾ ਹੈਗਾ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਇਲਾਜ਼ ਇਹਦਾ ਵੀ !
ਹੀਰਾ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੋਈ ਗੱਲ ਬਾਤ ਤੇ ਰਾਮ ਕਹਾਣੀ ਯਾਦ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਕੇ ਕਦੋਂ ਸੁੱਤੇ, ਕਦੋਂ ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ, ਕਦੋਂ ਪਾਣੀ ਲਾਇਆ, ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕੇ ਮੰਗੇ ਵਾਂਗੂੰ ਹੀਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਸੁੱਖੀ ਭਾਬੀ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਆਲੇ ਕਿੱਸੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਵੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਖੇਤ ਚ ਲੱਗੀ ਟਾਹਲੀ ਦੀ ਦਾਤਣ ਤੋੜ ਕੇ ਚਬਾਉਣ ਲੱਗਾ ਇੱਕ ਦਾਤਣ ਉਹਨੇ ਮੰਗੇ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤੀ। ਮੰਗਾ ਵੀ ਦਾਤਣ ਚੱਬਣ ਲੱਗਾ। ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਦਾਤਣ ਦਾ ਥੁੱਕ ਸੁੱਟਦਿਆਂ ਮੰਗਾ ਬੋਲਿਆ
ਮੰਗਾ: ਹੀਰੇ.... ਰਾਤ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕੁਝ ਉੱਚਾ ਨੀਵਾਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬੋਲਿਆ?
ਹੀਰਾ: ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਯਾਰ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕੁਝ, ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਪੁਰਾਣਾ ਸ਼ਰਾਬੀ ਐਂ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਯਾਦ ਈ ਹੋਣਾ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਪੀ ਕੇ ਕੀ ਕੀ ਘੂਸੀਆਂ ਭੋਰੀਆਂ।
ਮੰਗਾ: ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਬਾਈ ਐਨਾ ਕੂ ਯਾਦ ਆ ਕੇ ਤੂੰ ਸੁੱਖੀ ਭਾਬੀ ਦੀ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਠੁਕਾਈ ਆਲੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਨਰਾਜ਼ ਸੀ।
ਹੀਰਾ: ਨਹੀਂ ਮੰਗੇ, ਨਰਾਜ਼ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਪਰ ਤੂੰ ਦੱਸਣ ਲੱਗੇ ਲੇਟ ਹੋਗਿਆ ਵੀ , ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਆਪਾਂ ਗੱਲ ਕਲੀਅਰ ਵੀ ਕਰ ਲਈ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਮੈਂ ਕੀ ਕੀ ਫੁੱਲ ਖਿੜਾਏ ਰਾਤ ਕਿਤੇ ਮੈਂ ਦਾਰੂ ਪੀ ਕੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ? ਮੈਂ ਦਾਰੂ ਪੀ ਕੇ ਰੋਇਆ ਆਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ। ਆਪਣੇ ਮੰਗੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਹੱਥੋ ਪਾਈ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇਂ। ਜਾਂ ਪੀ ਕੇ ਉਲਟੀਆਂ ਮਾਰੀਆ ਹੋਣ। ਉਹਨੇ ਇੱਕਠੇ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਸਵਾਲ ਮੰਗੇ ਦੇ ਮੂਹਰੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ।
ਮੰਗਾ ਵੀ ਐਨੇ ਸਵਾਲ ਸੁਣ ਕੇ ਦਿਮਾਗ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਪਾਉਣਾ ਲੱਗਾ।
ਮੰਗਾ: ਕਾਹਦੇ ਪੱਕੇ ਸ਼ਰਾਬੀ ਯਾਰ! ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੇਰੇ ਸਾਲੇ ਮੱਘਰ ਨੇ ਕਿਹੜੀ ਸ਼ਰਾਬ ਬਣਾਈ ਆ, ਸੁੱਖੀ ਭਾਬੀ ਆਲੀ ਗੱਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭੈਣ ਦੇਣਾ ਇੱਕ ਵੀ ਅੱਖਰ ਯਾਦ ਨਹੀਂ।
ਚੱਲ ਛੱਡ ਤੂੰ ਭਾਵੇਂ ਉਲਟੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ, ਭਾਵੇਂ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਭਾਵੇਂ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਤੇ ਹੱਥ ਚੱਕਿਆ, ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਰੋਣਾ ਧੋਣਾ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ।
ਜਦੋਂ ਸਾਲਾ ਕੁਝ ਯਾਦ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆਪਾਂ ਟਿੰਡੀਆਂ ਲੈਣੀਆਂ?
ਚੱਲ ਆਪਾਂ ਘਰੇ ਚੱਲਦੇ ਆ, ਲੱਸੀ ਪੀਨੇ ਆਂ, ਤੂੰ ਅਰਾਮ ਕਰੀਂ, ਤੇਰਾ ਸਿਰ ਦੁਖਣੋਂ ਹਟ ਜਾਉਗਾ ਨਾਲੇ ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਹੈ ਤੂੰ ਕਿਹੜਾ ਅੱਜ ਵੈਨ ਲੈਕੇ ਜਾਣੀ ਆਂ।
ਚੱਲ ਘਰੇ ਚੱਲਦੇ ਆ,
ਮੰਗੇ ਦੇ ਏਨਾ ਕਹਿੰਦੇ ਆਂ ਹੀਰੇਂ ਨੇ ਹਾਮੀ ਭਰੀ ਤੇ ਉਹ ਦਾਤਣ ਚੱਬਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ।
