என் கணவருடைய பரந்த மனப்பான்மையை நினைத்து ரொம்ப பெருமையாக இருந்தது. நானும் என் கணவரும் அவரது நண்பர் மீரானும் ஹாலில் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டு இருந்த சமயத்தில் எங்களது ஒன்றரை வயது குழந்தை அழுகிற சப்தம் கேட்டு நான் எழுந்து எங்கள் அரைக்குள் சென்று கட்டிலில் உட்கார்ந்து குழந்தையை தூக்கி வைத்து பாலூட்ட தொடங்கினேன் நாங்கள் மூவரும் எங்களுக்கு ஒரு புதிய வீடு வாங்குவதை பற்றித்தான் பேசிக்கொண்டு இருந்தோம். குழந்தையின் பசியை அறிந்து உள்ளே வந்து பாலூட்ட தொடங்கிய நான் ஐந்து நிமிடங்களுக்கு மேல் அங்கேயே இருக்க, வெளிய இருந்து என் கணவர் என்னை கொஞ்சம் சப்தமாக அழைத்தார்.
முக்கியமான விஷயம் பேசிக்கிட்டு இருக்கும்போதே இப்படி உள்ளே போய் இவ்வளவு நேரம் என்ன செய்து கொண்டு இருக்கிறாய் என்று அங்கேயிருந்தே கேட்டார். இதோ வருகிறேன் என்று பதில் சொன்னாலும் மேலும் மூன்று நிமிடங்களாக அவர் அங்கே இருந்து எழுந்து அறையின் கதவருகில் வந்து நின்று,
என்ன மனோ ... இது நல்லாவா இருக்கு? நமக்காகத்தானே மீரான் வந்து பேசிகிட்டு இருக்கான். இப்படி திடீர்னு நீ உள்ளே வந்து உட்கார்ந்துக்கிட்டா நல்லாவா இருக்கு? என்று சற்று கோபமாக கேட்க,, நான் அவரை பார்த்து மெதுவாக, குழந்தை பாவமில்லையா....அதுக்கு பசிக்குதுல்ல,,,அதான் பால் கொடுத்துக்கிட்டு இருக்கேன் என்றேன். அவரோ, அதுக்கென்ன...அங்கே வச்சு பேசிக்கிட்டே பால் கொடுத்தா என்ன...எழுந்து வா...என்று சற்று அதட்டலாக சொல்ல.. 'அய்யயோ...என்ன நீங்க....நான் நைட்டியை இப்படி இறக்கிட்டு அவர் முன்னாடி எப்படி பால் கொடுக்கிறதாம்? என்று கேட்டேன். இப்போது அவருடைய கோபம் அதிகமானது. 'இப்பதான் நீ ரொம்ப தப்பு பண்ற மனோ.. அவன் யாரு.. என்னோட க்ளோஸ் பிரென்ட் மட்டுமில்ல...நம்ம femily பிரென்ட், உனக்கும் அவனை ரொம்ப நல்லா தெரியும்,,, அவன் நம்ம குடும்பத்துல ஒருத்தன் தான். அதனால சும்மா அங்க வச்சே பால் கொடு ..எழுந்து வா..என்று தீர்க்கமாக சொல்ல, எனக்கு தர்ம சங்கடமாக இருந்தது. இவர் என்ன மனுஷன்.. நைட்டியில் முன்பக்கம் ஒரு சைடு முழுக்க திறந்து விட்டு என்னுடைய கனத்த கொழுத்த மார்பை அவருக்கு காட்டிய படி எப்படி இருக்க முடியும்...இதை எப்படி இவரிடம் விளக்கி சொல்ல என்று நான் குழப்பத்தில் இருக்கும்போதே, வெளியே இருந்து மீரான் அண்ணனின் குரல் கேட்டது 'டேய் சங்கர்...எதுக்குடா மனோவை இந்த சின்ன விசயத்துக்கு போய் இப்படி கோபிச்சுக்கிறே...நான் வெயிட் பண்றேன். மனோ மெதுவா வரட்டும்...'என்று என் கணவரை பார்த்து சமாதானமாக சொல்வது கேட்டது ஆனால் என்னுடைய இந்த மக்கு புருஷனோ, 'ம்ஹூம்.. அப்படி இல்லைடா... நாம பேசிகிட்டு இருக்கும்போது பால் கொடுக்கணும்னு இப்படி தனியா வந்து உட்கார்ந்தா அது எனக்கு சரியா படலைடா. எனக்கு என்னவோ இப்படி பண்றது உன்னை அவமானப்படுத்துற மாதிரி எனக்கு தெரியுது... நீ யாரு...நாம ஒரு குடும்பம் போலத்தானே பழகிட்டு வர்றோம். சரி... நம்ம கூட வேற யாராவது இருந்தா கூட பரவாயில்ல...நீ மட்டும்தானே இருக்கிற...உன் முன்னாடி வச்சு பால் குடுக்க அவ கூச்சப்படுறது எனக்கு சரியா படலை...என்று விளக்கம் கொடுக்க....அவரது பெருந்தன்மையை நினைத்து ஒருபுறம் பெருமையாக இருந்தாலும் மறுபக்கம் மீரான் அண்ணன் முன்னால் இப்படி உட்கார்ந்து பால்கொடுக்க கூச்சமாகவும் இருந்தது, ஆனால் இவரோ விடுவது மாதிரி தெரிய வில்லை. என்னை அங்கே வந்து பேசிக்கொண்டே பால்கொடுக்க அழைக்க... நான் என் குழப்பத்தில் இருந்து ஒருவழியாக விடுபட்டு....நீங்களே சொல்லும்போது எனக்கு என்ன...இதோ வர்றேன்.. என்று சொல்லிக்கொண்டே கட்டிலில் இருந்து எழுந்து அவரை தொடர்ந்து சென்று முன்னமே உட்கார்ந்து இருந்ததை போல மீரான் அண்ணனுக்கு எதிரே போய் உட்கார்ந்து குழந்தைக்கு பாலூட்ட தொடங்கினேன். இப்போதுதான் சமாதானம் அடைந்த என் கணவர் மீரான் அண்ணனை பார்த்து,...'இல்லடா மீரான்...இது முதல் தடவை இல்லை...ரெண்டு மூடு தடவை இந்த மாதிரி பண்ணி இருக்கா...அது உனக்கு தெரியாது,.. உனக்கு முன்னாடி இப்படி கூச்சப்பட்டுக்கிட்டு தனியா போறது ... உன்னை வேத்து மனுஷனா நினைக்கிற மாதிரி எனக்கு படுது,. அதான்...என்று சொல்ல அதை கேட்ட மீரான் அண்ணன் 'போடா கூறு கேட்ட தனமா ஏதாவது சொல்லிக்கிட்டி இருக்காத .. எது எப்படி இருந்தாலும் அது அதுக்குன்னு ஒரு லிமிட் இருக்குடா...' என்று சொன்னார். அப்படியம் இவர் விடுவதாக இல்லை. 'அதெல்லாம் இல்லை....என்னை பொறுத்தவரை நீ இந்த குடும்பத்ததுல ஒருத்தன் மாதிரிதான்.. உன்கிட்ட இப்படி இவ நடந்துக்கிறது.. எனக்கு கொஞ்சம் கூட பிடிக்கலை...என்று முகத்தை இறுக்கமாக வைத்துக்கொண்டு சொல்ல, நான் இருவரை பார்த்து... 'சரி.. சரி.. விடுங்க..அதான் நீங்க சொன்ன மாதிரி வந்து உட்கார்ந்துட்டேனே...இனிமேல் இப்படி நடந்துக்க மாட்டேன்...போதுமா...?' என்று அவரை சமாதனப் படுத்தும் விதமாக சொல்ல.. அவர் இப்போது சமாதானமாகி என்னை பார்த்து சிரித்தார். பின்னர் அந்த புதிய வீடு பற்றிய பேச்சு எங்களுக்குள் தொடர துவங்க, பேச்சுக்கிடையே மீரான் அண்ணன் அவ்வப்போது ஓரக்கண்ணால் மிகவும் எச்சரிக்கையோடு எனது கனத்த மார்புகளை பார்ப்பதை நான் உணர்ந்து கொண்டேன்
