ಚೆನ್ನಿ: ಭಾಗ 6
ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ನಂತರ ಚೆನ್ನಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದಳು
"ಗಂಗಕ್ಕಾ.."
"ಒಹ್ ಚೆನ್ನಿ. ನಿದ್ರೆ ಸರಿ ಬಂತೇನೆ ನೆನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ? ಹಟ್ಟಿಯಾಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಸರಿ ಹೊಂದೈತಾ?"
"ಹೂ ಅಕ್ಕಾ ಎಲ್ಲಾ ಸರಿ ಹೊಂದೈತೆ. ನಿದ್ದೆನೂ ಪಸಂದಾಗಿ ಬಂತು ಕಣಕ್ಕ. ನಿನ್ನ ಕೈ ರುಚಿ ಊಟ ಅಂದ್ರೆ ಮತ್ತೆ ಸುಮ್ನೇನಾ."
"ಸರಿ. ಏನ್ ಸುದ್ದಿ ಚೆನ್ನಿ ?"
"ಅಕ್ಕಾ ನಿನ್ನ ಲಂಗ ರವಿಕೆ ಹೊಲ್ದು ಮುಗೀಸ್ದೆ. ನಿಂಗೆ ಕೊಟ್ ಹೋಗಣ ಅಂತ ಬಂದೆ."
"ಇಷ್ಟ್ ಬೇಗೆ ಮುಗಿಸಿಬಿಟ್ಯ ಚೆನ್ನಿ?"
"ಹೂ ಕಣಕ್ಕ. ನಿನ್ನ ಆಸೆ ಬೇಗ ತೀರ್ಸಣ ಅಂತ."
"ಆಹಾ ಕಳ್ಳಿ…"
"ತೊಗೊ ಅಕ್ಕಾ. ಹಾಕೊಂಡು ಬಾ ಹೋಗು. ಏನಾದ್ರು ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಇದ್ರೆ ಇಲ್ಲೇ ಸರಿ ಮಾಡ್ತೀನಿ."
"ಥು ನಂಗೆ ನಾಚ್ಕೆ ಆಯ್ತದೆ ಕಣೆ."
"ಅದೆಂಥ ನಾಚ್ಕೆ ಕಣಕ್ಕ? ಒಡೇರ್ ಮುಂದೆ ಹಾಕೋಳಕ್ಕೂ ನಾಚ್ಕೆನಾ? ಹಂಗಂದ್ರೆ ಆವ್ರ್ ಮುಂದೆ ಹಾಕಕಿಲ್ವ?"
"ಅವ್ರು ನೋಡಬಹುದು ಕಣೆ ನನ್ನ ಈ ಬಟ್ಟೇಲಿ. ಅವ್ರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ ಇದು ಅಲ್ವೇನೇ? ನನ್ ಒಡೆಯ ಅವ್ರು " ಎಂದು ನಾಚಿದಳು.
"ನೆನ್ನೆ ಬಿಗಿ ಸೀರೆ ಉಟ್ಕೊಂಡು ಗದ್ದೆ ಕಡೆ ಹೋದಾಗ ಆವ್ರ್ ಮಾತ್ರ ನೋಡಿದ್ರಾ ನಿನ್ನ? ಹೋಗು ಹಾಕೊಂಡು ಬಾ ಹೋಗು.."
"ಅದು ಆವ್ರ್ ಅಪ್ಪಣೆ ಕಣೆ. ನನ್ನ ಇಟ್ಕೊಂಡೋರೇ ಒಡೇರು. ಅವ್ರಿಗೆ ನಾ ಹಂಗ್ ಉಟ್ಕೊಂಡ್ರೆನೆ ಇಷ್ಟ ಅಂತೇ."
"ಅದೆಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾ ಹೊಲ್ದಿರೋದು ನಿಂಗೆ ಒಪ್ಪುತ್ತೆ ಅಂತ ಖಾತ್ರಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡೆ ನಾ ಹೋಗೋದು ಕಣಕ್ಕ."
"ಭಾರಿ ತರ್ಲೆ ಕಣೆ ಸರಿ ಬಾ ಹಾಕೊತೀನಿ. ಇಲ್ಲಿ ಯಾರಾದ್ರೂ ಬಂದ್ರೆ ಕಷ್ಟ."
"ಹಂಗ್ ಬಾ ದಾರಿಗೆ. ಅಲ್ಲಕ್ಕಾ ಐನೋರ ಮನೆ ಒಳಗೆಲ್ಲ ನಾವು ಹೋಗ್ಬಹುದಾ?"
"ಒಡೇರು ಹಂಗೆಲ್ಲಾ ಐನೋರು ಹೊಲೆರು ಅಂತೆಲ್ಲ ಭೇದ ಮಾಡಾಕಿಲ್ಲ ಕಣೆ. ನಾನು ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ. ಈ ಮನೆ ನಿನ್ ಮನೆ ಅಂತ ತಿಳ್ಕೊ ಅಂತ ಒಡೇರು ಹೇಳೋರೆ ನಂಗೆ."
"ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಎಂಥ ಮನೆ ಕಣೆ ಅಕ್ಕಾ. ಇಂಥ ಅರಮನೆ ನಾ ನೋಡೇ ಇಲ್ಲಾ. ಎಂಥ ಅದೃಷ್ಟ ನಿಂದು."
"ಹೌದು ಚೆನ್ನಿ. ಬಾ ತೋರಿಸ್ತೀನಿ ನಿಂಗೆ."
ದೊಡ್ಡ ನಿಲುಗನ್ನಡಿ ಇರುವ ಕೋಣೆಯ ಒಳಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಳು ಗಂಗಿ. ಮನೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಮಂತ್ರ ಮುಗ್ಧಳಾದಳು ಚೆನ್ನಿ.
"ಯವ್ವಿ ಎಂಥ ದೊಡ್ಡ್ ಕನ್ನಡಿ ಕಣೆ ಅಕ್ಕಾ?"
"ನೀ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಲ್ಲೇ ಇರು. ನಾನು ಲಂಗ ರವಿಕೆ ಹಾಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ." ಎಂದು ಪರದೆ ಸರಿಸಿ ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿದಳು ಗಂಗಿ.
ಚೆನ್ನಿ ರವಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಮೈಗೆ ಒಪ್ಪುವಂತೆ ಹೊಲೆದಿದ್ದಳು. ಚಿಕ್ಕದಾದ ತೋಳುಗಳನ್ನು ಮಟ್ಟಸವಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿದ್ದಳು. ಅವಳ ತುಂಬು ಎದೆಯನ್ನು ಅಪ್ಪಿ ಆಳವಾದ ಎದೆಸೀಳನ್ನು ತೋರುವಂತೆ ಹೋಲಿದಿದ್ದಳು. ಹಿಂದೆ ಹಿಡಿಯಲು ಎರಡು ದಾರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಗ್ನ ಬೆನ್ನು ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಕಾಣುವಂತಿತ್ತು ! ಲಂಗವಂತೂ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಚೊಕ್ಕವಾಗಿತ್ತು. ತೊಡೆಗಳು ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಕಾಣುವಂತೆ ಮೊಣಕಾಲಿಂದ ಸಾಕಷ್ಟು ಮೇಲೆಯೇ ನಿಂತಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಚೆನ್ನಿ ಇದಿರು ಬರಲು ನಾಚಿದಳು ಗಂಗಿ.
"ಚೆನ್ನಿ, ಇದನ್ನ ಹಾಕೊಂಡು ನಿನ್ ಮುಂದೆ ಬರಕ್ಕೆ ನಾಚ್ಕೆ ಕಣೆ."
"ಬಾ ಅಕ್ಕಾ ನಾನು ಹೆಣ್ಣೇ ಕಣಕ್ಕ. ನನ್ ಮುಂದೆ ಎಂಥ ನಾಚ್ಕೆ." ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿಂದ ಬಂದಳು ಗಂಗಿ.
"ಚೆನ್ನಿ.. ನಿಜ್ವಾಗ್ಲೂ ಭಾಳ ಚಂದಾಗಿ ಹೊಲದೀಯ ಕಣೆ. ನಾ ನಿಂಗೆ ಏನೂ ಹೇಳ್ದೆ ಹೋದ್ರು ನೀನೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಒಡೇರ್ಗೆ ಹೆಂಗ್ ಬೇಕೋ ಹಂಗೆ ಹೊಲದೀಯಾ ಚೆನ್ನಿ."
"ನಿಂಗ್ ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು ನಂಗೆ ಅಕ್ಕಾ. ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲಿ ಭಾಳ ಬಿಗಿ ಆಯ್ತು, ಭಾಳ ಎದೆ ಕಾಣ್ತದೆ ಅಂತ ಹೇಳ್ತೀಯೋ ಅಂತ ಭಯ ಆಗಿತ್ತು."
"ಬಿಗಿ ಏನೋ ಅಯ್ತೆ, ಎದೇನೂ ಭಾಳ ಕಾಣಿಸತೈತೆ. ಆದ್ರೆ ಒಡೇರಿಗೆ ಹಿಂಗೇ ಇಷ್ಟ ಚೆನ್ನಿ. ಹಿಂಗೇ ಬಿಗಿ ಇರ್ಲಿ. ಅವ್ರಿಗೆ ಇಷ್ಟ್ ಆಗ್ಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ." ಎಂದು ನಾಚಿ ತನ್ನ ಮೈ ಮುಚ್ಚುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದಳು.
"ಹಾಕ್ಲಿಕ್ಕೆ ತಗಿಲಿಕ್ಕೆ ಕಷ್ಟ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲ ಅಕ್ಕಾ? ರವಿಕೆ?"
"ಇಲ್ಲಾ ಚೆನ್ನಿ. ಎಲ್ಲಾ ಸರೀಗೈತೆ."
"ನಿಂಗೆ ಹಾಕ್ಲಿಕ್ ಬಂದ್ರೆ ಸಾಕು. ತಗಿಯಕ್ಕೆ ಒಡೇರು ಇರ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲ್ವಾಕ್ಕಾ?"
"ಥು ಹೋಗೆ… ಹಿಂದೆ ನೋಡೇ ಎಲ್ಲಾ ಸರೀಗಿದೀಯಾ?" ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿದಳು ಗಂಗಿ.
"ಅಕ್ಕಾ ನಿನ್ ಬೆನ್ನು ಪೂರ್ತಿ ಕಾಣೋ ಥರ ಹೊಲ್ದಿನಿ. ಕಟ್ಕೊಳಕ್ಕೆ ಎರೆಡು ದಾರ ಮಾತ್ರ ಕೊಟ್ಟೀನಿ. ಇರ್ಲಿ ತಾನೇ?"
"ಹೂ ನೋಡ್ದೆ ಕಣೆ. ಹಂಗೆ ಇರ್ಲಿ ಚೆನ್ನಿ. ಅವ್ರಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೆ ಅನ್ಸುತ್ತೆ."
"ಅಕ್ಕಾ ಲಂಗ ವಸಿ… ವಸಿ… ಉದ್ದ ಆಯ್ತು ಅನ್ನಿಸತೈತೆ ಕಣೆ."
"ಹೌದಾ ಚೆನ್ನಿ.. ಅಯ್ಯೋ. ಭಾಳ ಉದ್ದ ಆಯ್ತಾ? ನನ್ ತೊಡೆ ಕಾಣ್ಸುತ್ತೆ ತಾನೇ..? ಅವ್ರು ಸ್ವಲ್ಪ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಹೊಲಸ್ಕೊ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು ಕಣೆ… ತೊಡೆ ಕಾಣೋ ಥರ..."
"ಏನ್ ರಸಿಕ್ರು ಧಣಿ.. ಕಾಣ್ಸುತ್ತೆ ಕಣೆ… ಆದ್ರೆ ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಮ್ಯಾಲೆ ಹಿಡೀಬಹುದು ಅನ್ಸುತ್ತೆ ಅಕ್ಕಾ."
"ಏನೇ ಮಾಡೋದು ಇವಾಗಾ?"
"ಚಿಂತೆ ಮಾಡ್ಬ್ಯಾಡ ಅಕ್ಕಾ ನಾ ಸರಿ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಬಿಡು." ಅವಳನ್ನು ನಿಲುಗನ್ನಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಅವಳ ಲಂಗದ ಉದ್ದವನ್ನು ಅಳಿದಳು.
"ಇಷ್ಟ್ ಇರ್ಲಾ ಅಕ್ಕಾ?" ಎಂದು ತುಸು ಎತ್ತಿದಳು.
"ನೀನೇ ನೋಡೆ.. ಚೆನ್ನಿ.. ಸ್ವಲ್ಪ ತೊಡೆ ಕಾಣೋಹಾಗೆ ಇರ್ಲಿ" ಎಂದು ನಾಚಿದಳು.
"ಸರಿ ಇಷ್ಟ್ ಇರ್ಲಿ. ಪಸಂದಾಗೈತೆ ಅಕ್ಕಾ. ಸರಿ ನೀನು ಬಿಚ್ಚಿ ಕೊಡು ನಾನು ಈಗ್ಲೇ ಸರಿ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಕಣಕ್ಕ." ಗಂಗಿ ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿ ಕೊಟ್ಟಳು.
ಚೆನ್ನಿ ಲಂಗವನ್ನು ಹೊಲೆಯುತ್ತ ಕೇಳಿದಳು.
"ಅಕ್ಕಾ ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತು ತಾನೇ ನಾ ಹೊಲದಿದ್ದು. ಮತ್ತೆ ಒಡೇರು ನಿನಗೋಸ್ಕರ ಪ್ಯಾಟೆಯಿಂದ ತಂದಿದ್ನ ಹಾಳ್ ಮಾಡ್ಲಿಲ್ಲ ತಾನೇ ನಾನು?"
"ಇಲ್ಲಾ ಚೆನ್ನಿ ಭಾಳ ಚಂದ ಹೊಲದೀಯೇ. ರವಿಕೆ ಅಂತು ಎಷ್ಟ್ ಚಂದ ಹೊಲ್ದಿ."
"ನೀನು ನೋಡಕ್ಕೆ ಚಂದ ಇದಿ ಅಕ್ಕಾ. ನೀ ಏನ್ ಹಾಕೊಂಡ್ರು ಮೈಗೆ ಒಪ್ಪತ್ತದೆ. ನೀನು ಒಡೇರ್ ಮುಂದೆ ಇದನ್ನ ಹಾಕೋಳೋವಾಗ ದಾರಾ ಸರೀಗೆ ಬಿಗಿ ಮಾಡ್ಕೋ ಅಕ್ಕ. ನಿನ್ ಎದೆ ನೋಡಕ್ಕೆ ಎರ್ಡ್ ಕಣ್ ಸಾಲದು ಒಡೇರಿಗೆ. ಅಷ್ಟ್ ಚಂದ ಕಾಣ್ಸತೀಯ. ನಿನ್ನ ಮೈಗೆ ಸರಿ ಹೋಗ್ಯದೆ ಕಣಕ್ಕ. ನೀನು ಮೈ ತುಂಬ್ಕೊಂಡು ಎಷ್ಟ್ ಚಂದ ಆಗಿ ಅಕ್ಕಾ. ತಪ್ಪ್ ತಿಳಿ ಬ್ಯಾಡ ಅಕ್ಕಾ.. ನಿನ್ ನೋಡಿದ್ರೆ ನಂದೇ ದೃಷ್ಟಿ ಬೀಳ್ತದೆ ಅನ್ಸುತ್ತೆ .."
"ಅದ್ರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪ ತಿಳ್ಕೊಳಕೆ ಏನಿಲ್ಲ ಕಣೆ. ಆ ಹೂವಿನೂ ಅದೇ ಹೇಳಿದ್ಲು ಅವತ್ತು. ಆದ್ರೆ ನಿಜ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಎಲ್ಲಾ ಒಡೇರ್ ಕೈ ಗುಣ ಚೆನ್ನಿ..ಅವರೇ ಮಾಡಿದ್ದು ನನ್ನ ಹಿಂಗೇ.. ನೀನೆ ನೋಡಿದ್ಯಲ್ಲಾ ನಾನು ಮುಂಚೆ ಹೆಂಗಿದ್ದೆ ಅಂತ" ಎಂದು ನಾಚಿ ತಲೆ ಬಾಗಿಸಿದಳು ಗಂಗಿ.
"ಹೌದಾ ಅಕ್ಕಾ.. ಗೊತ್ತಾಗ್ತದೆ ಒಡೇರು ಭಾಳ ಜೋರು ಅನ್ನು… ನೀನು ನಿಂದು ಮತ್ತೆ ಒಡೆರ್ದು ವಿಸ್ಯ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ರೆ ಕೇಳನ ಅನ್ಸುತ್ತೆ ಅಕ್ಕಾ.. ನೀನು ಈ ಲಂಗ ರವಿಕೆ ಹಾಕೊಂಡು ಅವ್ರಿಗೆ ತೋರ್ಸಿಮ್ಯಾಲೆ ಏನಾಯಿತು ಎಲ್ಲಾ ಹೇಳ್ಬೇಕು ನಂಗೆ. ತಿಳೀತಾ?" ಎಂದು ನಕ್ಕು ಕೇಳಿದಳು.
"ಹೂ ಹೇಳ್ತಿನಿ ಬಿಡೇ…"
"ನಂಗೂ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲಾ… ಏನೋ ಅಕ್ಕಾ... ನಿನ್ ಸಂತೋಸನಾದ್ರೂ ಕೇಳಿ ಕುಸಿ ಪಡ್ತೀನಿ ಅಷ್ಟೇ.." ಎಂದು ಹೇಳುವಾಗ ಚೆನ್ನಿಯ ಕಣ್ಣಂಚು ಒದ್ದೆಯಾಗಿದತ್ತು.
"ಹಂಗ್ಯಾಕ್ಅಂತೀಯಾ ಚೆನ್ನಿ. ನಿಂಗೂ ಒಳ್ಳೇದಾಗ್ತದೆ."
"ಸರಿ ಬಿಡು. ತೊಗೊ ಅಕ್ಕಾ ನಿನ್ ಲಂಗ ಸರಿ ಮಾಡಿವ್ನಿ. ನಾನು ಬರ್ತೀನಿ ಅಕ್ಕಾ." ಎಂದು ತಟ್ಟನೆ ಎದ್ದು ಹೊರಟಳು ಚೆನ್ನಿ. ಗಂಗಿಗೆ ಚೆನ್ನಿಯ ನೋವು ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅಸಹಾಯಕಳಾಗಿದ್ದಳು ಗಂಗಿ. ಹಾಗೆಂದು ಸುಮ್ಮನಿರಲು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದಂತಾಯ್ತು. ಗಂಗಿ ಒಂಟಿತನದ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದ ಹೆಣ್ಣು. ಚೆನ್ನಿಯ ನೋವು ಅವಳಿಗೆ ತನ್ನ ಒಂಟಿತನದ ದಿನಗಳ ನೆನಪನ್ನು ತರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಸಹಾಯಕವೆನಿಸಿ ಸುಮ್ಮನಾದಳು. ಚೆನ್ನಿ ತಂದು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಲಂಗ ರವಿಕೆಯನ್ನು ನಾಜೂಕಾಗಿ ಮಡಿಸಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟಲು. ಅಂದು ರಾತ್ರಿಯೆ ಅದನ್ನು ಧರಿಸುವುದೆಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದಳು. ಅಂದು ರಾತ್ರಿಗೆ ತನ್ನ ಒಡೆಯನ ಮುಂದೆ ಆ ಲಂಗ ರವಿಕೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ತೋರಿಸುವದೆಂದು ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಆಗ ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡದ್ದು ಮತ್ತದೇ ಪುಸ್ತಕ. ಪುಸ್ತಕ ತೆಗೆದು ಪುನಃ ಒದಲಾರಾಂಭಿಸಿದಳು. ಗೋಮತಿ ಮತ್ತು ವೃಷಾ ರಾಜನನ್ನು ಸ್ವಾಗತ ಮಾಡುವ ಪರಿ ಅವಳಿಗೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಮತ್ತದನ್ನೇ ಮೆಲುಕು ಹಾಕಿದಳು. ವಿಚಿತ್ರವೆಂದರೆ ಈ ಸಾರಿ ಓದುವಾಗ ವೃಷಾಳ ಪಾತ್ರ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ತನಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಚೆನ್ನಿಯ ಮುಖ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನತೆ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು. ಓದಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದಂತೆ ಅವಳ ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕ ತೆರೆದುಕೊಂಡು ಅವಳನ್ನು ಎಳೆದು ಕರೆದೋಯ್ಯುತಿತ್ತು. ಹಿಂದಿನ ದಿನ ತಾನು ಗೋವಿಂದನ ಕಾಲು ಒತ್ತುತಿರುವಾಗ ಚೆನ್ನಿಯೂ ಬಂದು ಅವನ ಪಾದಕ್ಕೆರಗಿದ್ದು ಅವಳನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಕಾಡುತ್ತಿತು. ತಾನೂ ಮತ್ತು ಚೆನ್ನಿ ಒಡೆಯನ ದಾರಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ತಾನು ಚೆನ್ನಿಯ ರವಿಕೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಒಡೆಯನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುವಂತೆ ಸರಿ ಮಾಡಿದಂತೆ, ಅವನಿಗಾಗಿ ಸಕಲ ಸಿದ್ಧತೆ ಮಾಡಿದಂತೆ, ಅವನು ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಗಂಗಿ ಅವನ ಪಾದಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದಂತೆ, ತಾನು ಪಾದಗಳನ್ನು ಒತ್ತುತಿರುವಾಗ ಚೆನ್ನಿಯನ್ನು ತಾನು ಒಡೆಯನ ಮೈ ಒತ್ತು ಎಂದು ಹೇಳಿದಂತೆ.. ಹೀಗೆ, ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಅವಳ ಕಲ್ಪನೆಗಳು ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋದವು. ತನಗರಿವಿಲ್ಲದೇ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಮಡಿಸಿ ಒತ್ತಿದಳು. ಮೊದಮೊದಲು ವೃಷಾಳನ್ನು ಚೆನ್ನಿಯಂತೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದು ರೀತಿಯ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಭಾವನೆ ಕಾಡಿತು. ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಕಳೆದಂತೆ "ಯಾಕಾಗಬಾರದು?" ಎಂದು ಅಂದುಕೊಂಡುಳು.
ಮಹಾರಾಜ ವೃಷಾಳ ಜೊತೆ ಆಸೀನನಾಗಿ ಗೊಮತೀಯ ಗಾನ ನೃತ್ಯವನ್ನು ಸವಿದನು. ಗೋಮತಿ ನಿರ್ಭಡೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಚೆಲುವಾದ ಮೈ ತೋರಿಸಿ ತನ್ನ ಸೊಂಟ ಬಳುಕಿಸಿ ಕುಣಿದಳು. ಅವಳ ನೃತ್ಯ ಸೇವೆ ನಡೆದಿರುವಾಗಲೇ ಮಹಾರಾಜಾ ತನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ವೃಷಾಳನ್ನು ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ನಿರ್ಭಡೆಯಿಂದ ತನ್ನೆಡೆಗೆ ಎಳೆದು ತುಟಿಗೆ ತುಟಿ ಇಟ್ಟು ಬಾಯಿ ತುಂಬ ಚುಂಬಿಸಿ ಕೇಳಿದನು..
"ವೃಷಾ.. ಇವತ್ತು ಎಷ್ಟ್ ಚಂದಾ ಕಾಣ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಾ. ಏನೋ ಬೇರೆ ಥರಾನೇ ಕಾಣ್ತಾ ಇದ್ದೀಯ ಕಣೆ."
"ಮಹಾರಾಜ, ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗೋ ಥರ ರವಿಕೆ ಧರಿಸಿದ್ದೀನಿ ಮಹಾ ಪ್ರಭು. ನಿಜ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ, ಅಕ್ಕ ನಂಗೆ ಹೇಳಿ ಈರೀತಿ ಹಾಕ್ಸಿದ್ದು. ನಿಮ್ಗೆ ಇದು ಇಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೆ ಅಂತ. ತಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಎಷ್ಟ್ ಗೊತ್ತು ನೋಡ್ರಿ." ಮಹಾರಾಜನ ತುಂಟತನವನ್ನು ಅಸಹಾಯಕಳಾಗಿ ಆನಂದಿಸುತ್ತ ನುಡಿದಳು ವೃಷಾ.
"ಆಹಾ.. ಇದೋ ವಿಷಯ. ಹೌದು ಕಣೆ. ತುಂಬ ಚಂದ ಕಾಣ್ತಿದಿಯ.." ಎಂದು ಅವಳ ಎದೆಗೆ ತನ್ನ ಮುಖವಿಟ್ಟು ಎದೆಯ ಸೀಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟನು. ಹಿಂದೆಂದೂ ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಲಿಗೆಯಿಂದ ಮಹಾರಾಜಾ ವೃಷಾಳನ್ನು ಚುಂಬಿಸಿದ್ದು, ಅವಳ ಹೆಣ್ತನ ಜಾಗೃತವಾಗುವಂತೆ ಮುಟ್ಟಿದ್ದು, ಇನ್ನಿತರ ಕಾಮೋದ್ರೇಕವಾಗುವಂಥ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ರಾಜನ ಕೈ ಅವಳ ಎದೆಮೇಲೆ ಬಂದಂತೆ, ಅವಳ ಉಸಿರು ನಿಂತಾತಾಯಿತು. ಅವನ ಬಿರುಸಾದ ಗಡ್ಡ ಮೇಸೆಗಳು ಅವಳ ಕೋಮಲ ತ್ವಚೆಗೆ ತಾಗಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ನಾಚಿಕೆಯ ಅಲೆಯನ್ನೇ ಎಬ್ಬಿಸಿತು.
"ಆಹ್.. ನನ್ ದೊರೆ.."
"ಏನಾಯ್ತೆ ವೃಷಾ…?"
"ನೀವು ನನ್ನ ಎದೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ರಿ. ಒಂಥರಾ ಆಯ್ತು…"
"ಇಷ್ಟಾ ಆಯ್ತಾ?"
"ನನ್ನ ದೇವ್ರು ನೀವು ಮಹಾರಾಜಾ. ನೀವು ಏನ್ ಮಾಡಿದ್ರೂ ನಿಮ್ ದಾಸಿಗೆ ಇಷ್ಟ. ನೀವು ನನ್ ಮುಟ್ಟಿದ್ರಲ್ಲ.. ನಂಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು. ನನ್ ಜನ್ಮ ಸಾರ್ಥಕ ಇವತ್ತು ಮಹಾರಾಜಾ."
"ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ಬೇಡ್ವೇ… ಬರೀ ಮುಟ್ಟೋದಲ್ಲ.. ನಿನ್ನಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಸೇವೆ ತೊಗೋತೀನಿ ಇವತ್ತು ವೃಷಾ..."
"ನನ್ ಜೀವನ ಧನ್ಯ ಒಡೆಯ. ಈಗ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ನೃತ್ಯ ಮಾಡೋ ಭಾಗ್ಯ ನನಿಗೂ ಕೊಡಿ ಮಹಾಪ್ರಭು." ಎಂದು ಕೈ ಮುಗಿದಳು.
"ಹೂ…" ಎಂದು ಕೈ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದನು. ವೃಷಾ ಅವನ ಲೋಟಕ್ಕೆ ಮದಿರೆ ಸುರಿದು "ಇದನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತ ನಮ್ಮಿಬ್ರ ನೃತ್ಯ ಸೇವೆ ಅನುಭವಿಸ್ರಿ ಮಹಾಪ್ರಭು." ಎಂದಳು.
ಇಬ್ಬರೂ ಮಹಾರಾಜನ ಮುಂದೆ ಧಾರಾಳವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮೈ ತೋರಿಸುತ್ತ ಹಾಡಿ ಕುಣಿದು ಮಹಾರಾಜನನ್ನು ರಂಜಿಸಿದರು. ಆಗಾಗ ಅವನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಕುಣಿದು ಅವನು ಮುಟ್ಟಲು ಆಸ್ಪದ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಮದಿರೆಯ ನಶೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಏರುತ್ತಾ ಮಹಾರಾಜ ಚಳಿ ಬಿಟ್ಟು ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುವ ದಾಸಿಯರು ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ಮನ ಬಂದಂತೆ ಅವರನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ, ಹಿಸುಕಿ, ಅವರ ನಿತಂಬಗಳಿಗೆ ಲಾತಾ ಕೊಟ್ಟು ಏಳದಾಡಿದನು.
"ನಿಮ್ಮ್ನ ಹಿಂಗೇ ಕುಣಿಯುವಾಗ ಮುಟ್ಟಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟಾ ಕಣ್ರೆ.. ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನರ್ತಕಿಯರು ಕುಣಿಯೋವಾಗ ಅವ್ರನ್ನ ಹಿಂಗೇ ಮುಟ್ಟಕ್ಕಾಗಲ್ಲ.. ಈಗ ನಿಮ್ನ ಹೆಂಗ್ ಬೇಕೋ ಹಂಗ್ ಮುಟ್ತೀನಿ ಕಣ್ರೆ ನನ್ ಹೆಣ್ಣುಗಳೇ .." ಎಂದು ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುವ ದಾಸಿಯರ ಸೊಂಟ, ನಿತಂಬಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಒಡ್ಡ್ಒಡ್ಡಾಗಿ ಎಳದಾಡಿದನು.
"ಆಹ್.. ಆಹ್.. ನೋಡು ಅಕ್ಕ ಮಹಾರಾಜರ ತುಂಟ್ತನ…"
"ಹೂ ವೃಷಾ.. ಮಹಾರಾಜಾ.. ಮುಟ್ರಿ ನಮ್ನ.. ಎಷ್ಟ್ ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟ್ ಮುಟ್ರಿ.. ಒಡೆಯಾ"
"ಬನ್ರೇ ಸಾಕು ಕುಣಿದಿದ್ದು. ಏನ್ ಚಂದ ಕುಣಿತೀರಾ ಇಬ್ರರೂ. ಆಹಾ ಏನ್ ಮೈ ತೋರಿಸ್ತೀರಾ.. ನನ್ ಹೆಣ್ಣುಗಳು ಅಂದ್ರೆ ಹಿಂಗಿರ್ಬೇಕು ಕಣ್ರೆ."
"ನಮ್ ಮೈ ಇರೋದೇ ನಿಮ್ಗೆ ತೋರ್ಸಕ್ಕೆ ಮಹಾರಾಜಾ."
"ಹೌದಾ.. ನೋಡಿ ಕಣ್ ತಂಪಾಯಿತು ನಿಮ್ ಮೈನ. ಈಗ ನನ್ ಮೈ ಕೈ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಸಿ ಮಾಡ್ರೆ... ಬನ್ರೇ ಇಬ್ಬರೂ.."
"ಅವಶ್ಯವಾಗಿ ಮಾಡ್ತೀವಿ ಮಹಾರಾಜಾ.. ನಿಮ್ ಸುಖಕ್ಕೆ ನಿಮ್ ದಾಸಿಯರು ಮೀಸಲು.." ಎಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಕುಣಿಯುವುದ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಂದು ತಲೆ ಬಾಗಿ ನಮಿಸಿ ತಮ್ಮ ಜಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು. ಗೋಮತಿ ರಾಜನ ಕಾಲ ಬಳಿ ಮತ್ತು ವೃಷಾ ಅವನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ. ಕುಣಿದು ಬೆವತಿದ್ದ ಚೆಲುವೆಯರಿಬ್ಬರೂ ಅವನ ಮುಂದಿನ ಅಪ್ಪಣೆಗಾಗಿ ಕಾದರು.
"ಈಗ ಏನ್ ಸೇವೆ ಮಾಡ್ತೀರಿ ನಂಗೆ…?"
"ನೀವು ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಟ್ರೆ ನಾನು ನಿಮ್ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಮಹಾರಾಜಾ.." ಗೋಮತಿ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ಕೇಳಿದಳು
"ಹೂ ಆಗಲಿ.."
"ವೃಷಾ ನೀನು ಅವ್ರ್ನ ಮೇಲೆ ವಿಚಾರಿಸ್ಕೊ.. ನಾನು ಅವರ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ."
ರಾಜನ ಲಿಂಗ ಪೂಜೆ ಎಂದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯವೇ? ಆಸ್ಥಾನದ ಪಟ್ಟದ ರಾಣಿಗೂ ಸಿಗದ ಸೌಭಾಗ್ಯ. ಮಹಾರಾಜನ ಕಾಲನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡು ಅವನ ಪಂಚೆ ಸರಿಸಿದಳು. ಮಹಾರಾಜನ ಮಹಾಮದನದಂಡವನ್ನು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ನಮಿಸಿ ಮೊದಲು ಕಣ್ಣಿಗೊತ್ತಿಕೊಂಡಳು. ಮಂಚದ ಮೇಲಿದ್ದ ಹೂವಿನ ರಾಶಿಯನ್ನು ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅವನ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿಸಿ ಪುಷ್ಪವೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿದಳು. ಅವನ ಮದನಾಂಗದ ತುದಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟಳು ಗೋಮತಿ. ಇತ್ತ ಮಹಾರಾಜಾ ವೃಷಾಳನ್ನು ಹತ್ತಿರ ಎಳೆದು ಅವಳನ್ನು ಮನ ಬಂದಂತೆ ಚುಂಬಿಸಿದನು.
"ಮಹಾರಾಜಾ ನಮ್ಮ ಕುಣಿತ ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತಾ ತಮಗೆ. ನಿಮಿಗೆ ಖುಷಿ ಕೊಡಕ್ಕೆ ವಾರಗಳಿಂದ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದ್ವಿ ಇಬ್ಬರೂ. ಅಕ್ಕನೇ ಎಲ್ಲ ಹೇಳ್ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು."
"ನಿನ್ನಕ್ಕ ಗೋಮತಿ ಅಂದ್ರೆ ಸುಮ್ನೇನಾ.. ನಂಗೆ ಏನಿಷ್ಟ ಅಂತ ಅವಳಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತು ವೃಷಾ. ನಂಗೆ ಆಯಾಸ, ಬೇಜಾರದಾಗ ಅದಿಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಬರ್ತೇನೆ. ನೀವಿಬ್ರು ನನ್ನ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡ್ಕೋತೀರಾ ಅಂತ ಗೊತ್ತು ಕಣ್ರೆ. ಇಬ್ಬರೂ ಬಹಳ ಚಂದ ಕುಣಿತೀರಾ ಕಣ್ರೆ.. ನಾನು ಆಗ್ಲೇ ಹೇಳ್ದಹಂಗೆ ನಿನ್ನ ಅಕ್ಕ ರವಿಕೆ ಸರೀಗೆ ಬಿಗಿದಿದಾಳೆ ನಿಂಗೆ... ನಿನ್ ಎದೆ ನೋಡಕ್ಕೆ ಎರ್ಡ್ ಕಣ್ಣ್ ಸಾಲದು ಕಣೆ. ಹೆಂಗ್ ಕುಣಿಸ್ತಿದ್ದೆ ನಿನ್ ಎದೆನಾ.. ಈಗ ಬಿಡಲ್ಲ ನಾನು ನಿನ್ನ " ಎಂದು ಅಧಿಕಾರದಿಂದ ಅವಳ ಎದೆಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ರವಿಕೆಯನ್ನು ತೆಗೆಯದೆ ಅವಳನ್ನು ಹಿಸುಕಿ ಹಣ್ಣು ಮಾಡಿದನು.
"ಆಹಾ ಮಹಾರಾಜಾ… ನನ್ನ ಜೀವನ ಸಾರ್ಥಕ ಇವತ್ತು."
ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಆಗಲೇ ಗೋಮತಿ ತನ್ನ ಒಡೆಯನ ಲಿಂಗವನ್ನು ತನ್ನ ಬಾಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಅಲೆ ಅಲೆಯಾಗಿ ತೆಲಾಡಿಸಿ ತನ್ನ ಬಾಯ್ಚಳಕವನ್ನು ತೋರಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದಳು.
"ಆಹ್.. ಗೋಮತಿ.. ಏನ್ ಚಂದ ಉಣ್ತೀಯ ಕಣೆ…" ಮಹಾರಾಜನ ಪ್ರಶಂಸೆಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಲು ಗೊಮತೀಯ ಬಾಯಿಗೆ ಅವಕಾಶವಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬಾಯ್ತುಂಬ ತನ್ನ ಒಡೆಯನ ಪುರುಶಾಂಗ ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ತೆಲಾಡುತ್ತಿತು. ಇತ್ತ ವೃಷಾಳ ಕೈಗೆ ತನ್ನ ಮದಿರೆಯ ಲೋಟವನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು. ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನು ಒಂದು ಕೈಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ತನ್ನೆಡೆಗೆ ಸೆಳೆದು ಅವಳ ಎದೆಗಳನ್ನು ಹಿಸುಕುತ್ತಿದ್ದನು. ವೃಷಾ ಅವನ ಕೈಗೆ ತನ್ನ ಎದೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಳು. ಆಗಾಗ ತಾನೇ ಅವನಿಗೆ ಮದಿರೆಯನ್ನು ಕುಡಿಸಿದಳು. ಮದಿರೆಯನ್ನು ಕುಡಿದು ಅವಳನ್ನು ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಚುಂಬಿಸಿದನು. ಅವನ ಬಾಯಲ್ಲಿನ ಮದಿರೆಯನ್ನು ರುಚಿಸಿದಳು ವೃಷಾ.
"ಮಹಾರಾಜಾ.. ನಿಮ್ ಬಾಯಲ್ಲಿರೋ ಮದಿರೆ ರುಚಿಯೇ ಬೇರೆ ಒಡೆಯ."
"ಬೇಕೇನೇ? " ಎಂದು ಲೋಟ ಹತ್ತಿರ ತಂದನು.
"ಬೇಡಿ ಮಹಾರಾಜಾ.. ನಿಮ್ಸೇವೆ ಮಾಡೋಕೆ ನಾವು ದಾಸಿಯರು ಚುರುಕಾಗಿ ಇರ್ಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಮದಿರೆ ಕುಡಿದ್ರೆ?"
"ಮತ್ತೆ ಮದಿರೆ ರುಚಿ ಅಂತ ಹೇಳ್ದೆ.."
"ಅದು ನಿಮ್ ಬಾಯಲ್ಲಿರೋ ಮದಿರೆ ನನ್ನ ದೊರೆ. ನೀವು ನನ್ ಮುತ್ತಿಸಿದಾಗ ಅದರ ರುಚಿನೇ ಬೇರೆ. ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ."
"ಹೌದಾ ತೊಗೊ ಹಂಗಂದ್ರೆ " ಎಂದು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕುಡಿದು ಅವಳಿಗೆ ಮುತ್ತನಿತ್ತು ಅವಳ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಮದಿರೆ ಸುರಿಸಿದನು..
"ಮಹಾರಾಜಾ.. ನಾನು ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ಸೇವೆ ಮಾಡಬೇಕು ನಿಮ್ಗೆ… ನಂಗೂ ಮತ್ ಬರ್ಸತೀರಾ ನೀವು.."
"ಮೇಲೆ ನೀನು ಸುಖ ಕೊಡ್ತೀಯಾ, ಕೆಳಗೇ ಅಲ್ನೋಡು ನಿನ್ ಅಕ್ಕ ಹೇಗೆ ನನ್ನ ಹೀರ್ತ ಇದ್ದಾಳೆ.. ಆಹಾ ಸುಖ ಅಂದ್ರೆ ಇದೆ ಕಣ್ರೆ.. ಇಬ್ಬರು ಹೆಣ್ಣಿನ ಸುಖ.. ಅನುಭವಿಸಿದೋನಿಗೆ ಗೊತ್ತು." ಎಂದು ಅವಳ ಎದೆ, ಕತ್ತಿಗೆ ಮುತ್ತಿನ ಸುರಿಮಳೆಗಯ್ದನು
"ಇಡೀ ರಾಜ್ಯವನ್ನ ಕ್ಷೇಮದಿಂದ ನೋಡ್ಕೊಳೋ ಮಹಾರಾಜಾರಿಗೆ ನಿಮ್ ದಾಸಿಯರ ಇಷ್ಟೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಹೆಂಗೆ. ನಿಮ್ ದಾಸಿಯರ ಅಳಿಲು ಸೇವೆ ಒಡೆಯ…"
"ವೃಷಾ.. ನಿನ್ ಅಕ್ಕ ಮಾಡ್ತಿರೋ ಥರ ನನ್ ಪೂಜೆ ಮಾಡಕ್ಕೆ ನಿಂಗೂ ಆಸೆ ಏನೇ?"
"ಮಹಾರಾಜರ ಪೂಜೆ ಮಾಡೋದಕ್ಕೆ ಯಾವ್ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ತಾನೇ ಆಸೆ ಇರೋದಿಲ್ಲ ಮಹಾ ಪ್ರಭು?"
"ಹೋಗು.. ನೀನು ಅಕ್ಕನ ಜೊತೆ ನನ್ನ ಪೂಜೆ ಮಾಡು... ಗೋಮತಿ.. ವೃಷಾಗೂ ಹೇಳ್ಕೊಡು."
"ಇವತ್ತು ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ನನ್ ಜನ್ಮ ಸಾರ್ಥಕ ಮಹಾರಾಜ. ನಿಮ್ ಅಪ್ಪಣೆ." ಎಂದು ಕೈ ಮುಗಿದಳು.
"ನಿಮ್ ಅಪ್ಪಣೆ ಮಹಾರಾಜಾ. ವೃಷಾ.. ಬಾರೇ..ಇಲ್ಲಿ ಕೂರು " ಅಂದು ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ ಕೈ ಮುಗಿದಳು.
ವೃಷಾ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ದೇವರ ಮುಂದೆ ನಮಸ್ಕರಿಸುವಂತೆ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಅವನ ಕಾಲುಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಕುಳಿತಳು.
"ನೋಡು ವೃಷಾ ಮಹಾರಾಜರ ಪೂಜೆಗೆ ಮೊದಲು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಅವರ ಮುಂದೆ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಹೀಗೆ ಕೊತ್ಕೋ ಬೇಕು ಕಣೆ. ಅವರ ಪಾದದ ಬಳಿ."
"ಹೂ ಅಕ್ಕ."
"ಆವ್ರ್ ಪೂಜೆ ಅಂದ್ರೆ ಸುಮ್ನೆ ಅಲ್ಲ. ನಾವು ದೇವ್ರಿಗೆ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ತೀವಿ. ಮಹಾರಾಜರು ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆ ದೇವರು. ಅದೂ ನಮ್ಮಂಥ ದಾಸಿಯರಿಗಂತೂ ಅವ್ರೆ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ದೇವ್ರು ಕಣೆ. ಆವ್ರ್ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ದೆ ಅವರಿಗೆ ಬೇರೆ ಏನ್ ಸೇವೆ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೂ ನಮಗೆ ಅರ್ಹತೆ ಇರೋದಿಲ್ಲ. ಒಡೆಯರ ಪೂಜೆ ದಾಸಿಯರ ಕರ್ತವ್ಯ ಕೂಡ. ಈಗ ಮಹಾರಾಜರ ಪೂಜೆ ಹೆಂಗ್ ಮಾಡೋದು ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿನಿ. ಈಗ ಅವರ ಲಿಂಗ ಕೈಯಲ್ಲಿ ತಗೊಂಡು ಕಣ್ಣಿಗೊತ್ಕೋ. ಇದು ನಮ್ಮಂತ ದಾಸಿಯರಿಗೆ ದೇವರ ಸಮಾನ ಕಣೆ ."
"ಹೌದಕ್ಕ." ಎಂದು ಗೋಮತಿ ಹೇಳಿದಂತೆ ಮಾಡಿದಳು ವೃಷಾ.
"ನೋಡು. ಮಹಾರಾಜರದು ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ. ಇಂಥ ಲಿಂಗದ ಸೇವೆ ನಮ್ಮ ಭಾಗ್ಯ ಕಣೆ. ಎಲ್ರಿಗೂ ಸಿಗೋದಿಲ್ಲ ಇದು. ಒಂದು ಬೊಗಸೆ ಹೂ ತೊಗೊಂಡು ಮಹಾರಾಜರ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡು." ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡಿದಳು ವೃಷಾ.
"ನೋಡು ವೃಷಾ ಮಹಾರಾಜರದು ಹೇಗೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ನಾವಿಬ್ರೇ ಕಾರಣ ಕಣೆ. ಆಲ್ವಾ ಮಾಹಾರಾಜಾ "
"ಹೂ ಕಣ್ರೆ.. ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸೇವೆ ಆಹಾ…"
"ಈಗ ಅವರ ತುದಿಗೆ ಮುತ್ತು ಕೊಡು." ಲೊಚಕ್ ಎಂದು ಮುತ್ತಿಟ್ಟಳು ವೃಷಾ.
"ಈಗ ಅವರದನ್ನು ಪೂರ್ತಿ ಬಾಯಲ್ಲಿ ತೊಗೊ ವೃಷಾ… ಸಂಕೋಚ ಪಡ್ಬೇಡ..." ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ಅವನ ಮದನದಂಡವನ್ನು ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಿಕೊಂಡಳು ವೃಷಾ.
"ಹಾ.. ಹಾಗೆ.. ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ಅವ್ರನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ರುಚಿ ನೋಡು. ಚಂದಾಗ್ ಹೀರು ವೃಷಾ."
"ಹ್ಮ್ಮ್ಮ್ ಆಹ್.. ಆಹಾ " ಎಂದು ಮಹಾರಾಜ ವೃಷಾಳ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಗಟ್ಟಿಯಾದನು.
"ಹಂಗೆ.. ನೋಡು ಮಹಾರಾಜರು ಆಗ್ಲೇ ನಿನ್ನ ಬಾಯ್ನ ಅನುಭವಿಸ್ತಿದ್ದಾರೆ ಕಣೆ. ಒಡೆರ್ನ ಅವಾಗವಾಗ ನೋಡಿ ಅವರು ಸಾಕಷ್ಟು ಅನುಭವಿಸ್ತಾ ಇದ್ದಾರೋ ಇಲ್ವೋ ಎನ್ನೋದನ್ನ ಖಾತ್ರಿ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಕು. ಅದಿಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಅವ್ರನ್ನ ನೋಡ್ಬೇಕು. ನಾಚ್ಕೆ ಆದ್ರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ನಾವು ಅವ್ರನ್ನ ನಾಚಿ ನೋಡೋದೇ ಅವ್ರಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಕಣೆ. ಎಲ್ಲಿ... ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಕೊಂಡೇ ಅವರ್ನ ಒನ್ ಸರ್ತಿ ನೋಡು.. ನೀನು ಮಾಡೋದು ಅವ್ರಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗ್ತಾ ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ನಿಂಗ್ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ " ವೃಷಾ ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಬೇಕಾಯಿತು.
"ಅವರ ತುದಿನ ಅವಗಾವಾಗ ವಿಚಾರಿಸ್ಕೊ. ಪ್ರಭುಗಳಿಗೆ ಅದು ಬಹಳ ಇಷ್ಟ ಕಣೆ." ತನ್ನ ಸವತಿಯ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿ ತನ್ನ ಆರಾಧ್ಯ ದೈವ ಮಹಾರಾಜನನ್ನು ಮನಸಾರೆ.. ಬಾಯ್ತುಂಬ ಉಂಡು ಪೂಜಿಸಿದಳು ವೃಷಾ.
"ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿರ ಕೂತ್ಕೋ ವೃಷಾ.. ಮಹಾರಾಜರಿಗೆ ನಾವು ಸಿಗೋ ಥರ ಹತ್ತಿರ ಕೂತ್ಕೋ ಬೇಕು ಕಣೆ.. ನಾನು ತೋರಿಸ್ತೀನಿ ನೋಡು…"
ವೃಷಾ ತಕ್ಷಣ ಒಡೆಯನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟಳು.
"ವೃಷಾ.. ಆದಷ್ಟು ಅವರ್ ಹತ್ತಿರ ಕೊತ್ಕೋ ಬೇಕು ಕಣೆ. ಹೀಗೆ... ನೋಡು . ನಾವು ದಾಸಿಯರು ಅವರ ಪೂಜೆ ಮಾಡೋವಾಗ ನಮ್ ಮಹಾರಾಜರಿಗೆ ನಮ್ಮ ಜುಟ್ಟು ಹಿಡ್ಕೊಳಕೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟಾ ಕಣೆ. ಅದಿಕ್ಕೆ ನಾವು ಅವರ ಹತ್ತಿರ ಕೂತ್ಕೊಂಡಷ್ಟು ಮಹಾಪ್ರಭುಗಳು ಸಲೀಸಾಗಿ ನಮ್ ಜಡೆ ಹಿಡ್ಕೋ ಬಹುದು. ಆವರ ಕಯ್ಯಲ್ಲಿ ನಮ್ ಜಡೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಅವರೇ ನಮ್ನ ತಮಗೆ ಹೆಂಗ್ ಬೇಕೋ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ನಮ್ ಬಾಯ್ನ್ ಅನುಭವಿಸ್ತಾರೆ ಕಣೆ. ಮತ್ತೆ ಹತ್ತಿರ ಕೂತಷ್ಟು ಇನ್ನೂ ಒಳಗೆ ತೊಗೊ ಬಹುದು ಅವರದನ್ನ.. ಮಹಾರಾಜರದು ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದು ಕಣೆ. ಬಾಯ್ತುಂಬಾ ತೊಗೊಳಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟ್ ಹತ್ತಿರ ಆಗುತ್ತೋ ಅಷ್ಟ್ ಹತ್ರ ಕೂತ್ಕೋಬೇಕು. ನೋಡೀಗ.. ಮಹಾರಾಜಾ.. ನನ್ ಜಡೆ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ನನ್ನ ಅನುಭವಿಸ್ರಿ ದೊರೆ " ಎಂದು ಹತ್ತಿರ ಕೂತು ಬಾಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಳು. ಮಹಾರಾಜಾ ಅವಳ ಕೂದಲನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅವಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದನು. ಹಾಗೆ ಅವನದನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಸವಿದು ಉಂಡಳು ಗೋಮತಿ .
"ಆಹಾ… ನೋಡು ನೋಡು… ಒಡೇರು ಹೇಗೆ ತಮಗೆ ಬೇಕಾದಂಗೆ ನಮ್ಮನ್ನ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಉಣ್ಣುಸ್ಕೊತಾರೆ. ನೀನು ಉಂಡ್ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ ಕಣೆ ಪ್ರಭುಗಳು. ಅಂದ್ರೆ ನೀನು ಸರಿಯಾಗಿ ಉಣ್ತಿದಿಯ ಅಂತ ಕಣೆ. ಬಾ ಈಗ . ನಿನ್ನ ಸರದಿ ಕಣೆ .. ತೊಗೊ.." ಅವಳೂ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮೊದಲಿಗಿಂತ ಒಳಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಳು. ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಣ್ಣಿನ ಎಂಜಲು ಎನ್ನುವುದನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ, ಮಡಿವಂತಿಕೆ, ನಾಚಿಕೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಒಬ್ಬರ ನಂತರ ಒಬ್ಬರು ಲೊಚ ಲೋಚನೆ ಮುದ್ದಾಡಿ ಒಡೆಯನ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಮಾಡಿದರು. ಮದಿರೆಯ ನಶೆ ಏರುತ್ತಲೆ ಅವನ ಒರಟುತನ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯಿತು.
"ಗೋಮತಿ, ವೃಷಾ.. ಇಬ್ಬರೂ ಏನ್ ಚಂದ ಉಣ್ತಿದೀರಾ.. ಇಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ತೊಗೊಳ್ರೆ…"
ಒಡೆಯನ ಆಜ್ಞೆ ಕೇಳಿ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿಗಿಲಾಯಿತು. ಇಬ್ಬರೂ ಪರಸ್ಪರ ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಂಡರು. ಆದರೆ ಮಹಾರಾಜನ ಅಪ್ಪಣೆ ಮೀರಾಲಾದೀತೆ? ಇಬ್ಬರೂ ಬಾಯ್ತೆರೆದು ಅವನ ಎಡ ಮತ್ತು ಬಲ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಮುತ್ತಿಸಿದರು. ತನ್ನ ಮದಿರೆಯ ಲೋಟ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಇಟ್ಟು ಇಬ್ಬರ ಜಡೆಯನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ಮಹಾರಾಜಾ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದನು. ಸಲೀಸಾಗಿ ಅವರಿಬ್ಬರ ತುಟಿಗಳ ನಡುವೆ ತನ್ನ ಮದನ ದಂಡವನ್ನು ಇಳಿಸಿ ಹಿಂದು ಮುಂದು ಮಾಡಿ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ತನ್ನ ಪುರುಷತ್ವದ ಸವಿಯನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೊಟ್ಟನು. ಆಗಾಗ ದಾಸಿಯರಿಬ್ಬರ ತುಟಿಗಳು ಸ್ಪರ್ಶವಾಗಿ ಹೊಸ ಅನುಭವ ನೀಡಿತ್ತು ಆ ಹೊಸ ಕಾಮದಾಟ. ಆಮೇಲೆ ಅವರಿಬ್ಬರ ಮೇಲಿನ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಬಳೆಸಿಕೊಂಡು ತಾನೇ ಒಬ್ಬರ ನಂತರ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಬಾಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಇಳಿಬಿಟ್ಟು ತೆಗೆದನು. ತಮ್ಮ ಸರದಿಗಾಗಿ ಕಾತುರದಿಂದ ಕಾಯ್ದು ಅವನ ಲಿಂಗವನ್ನು ತಮ್ಮ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಿಕೊಂಡರು ಅವನ ದಾಸಿಯರು. ಇವಳ ಬಾಯಿಂದ ಅವಳಿಗೆ, ಅವಳ ಬಾಯಿಂದ ಇವಳಿಗೆ ತನ್ನ ಮದನದಂಡವನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸಿದನು ಮಹಾರಾಜಾ. ಇಬ್ಬರೂ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಉಂಡು ತೃಪ್ತಿ ಪಟ್ಟರು. ರಾಜನ ಆ ಅಕ್ರಮಣಕ್ಕೆ ದಾಸಿಯರ ಹೆಣ್ಣೊಡಲು ಆಗಲೇ ಒದ್ದೆಯಾಗಿ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಮೀರಿ ಕಾಮೋದ್ರೇಕಗೊಳಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ವಿಧೇಯ ದಾಸಿಯರು ಒಡೆಯನ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ನಿರತರಾದರು. ಅವರಿಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಸಡಿಲಗೊಳಿಸಿದನು.
"ವೃಷಾ.. ತೊಗೊ ಅವರದನ್ನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ" ಎಂದು ಅಪ್ಪಣೆ ಮಾಡಿದಳು. "ರಾಜರು ಸಾಕು ಅನ್ನೋವರ್ಗು ನಾವು ಅವರನ್ನ ಉಣ್ತಾ ಇರ್ಬೇಕು ಕಣೆ. ಮತ್ತೆ ಈ ಭಾಗ್ಯ ಈ ದೇವ್ರು ನಮಗೆ ಯಾವಾಗ್ ಕೊಡ್ತಾರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಕಣೆ. ಹೂ ತೊಗೊ ಉಣ್ಣು" ಎಂದು ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದಳು.
"ಆಯ್ತು ಅಕ್ಕ "
ಅವರಿಬ್ಬರ ಮಾತನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದನು ಮಹಾರಾಜ. ಮದಿರೆ ಅವನನ್ನು ತುಸು ಸಡಿಲ ಮಾಡಿತ್ತು. ವೃಷಾ ನಿರ್ಭಡೆಯಾಗಿ ಅವನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಬಾಯೊಳಗೆ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಆಗ ಗೋಮತಿ ಅವನ ಶಿಶ್ನಗಳನ್ನು ಬಾಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ಆಟವಾಡಿದಳು.
"ಆಹಾ.. ನನ್ ಹೆಣ್ಣುಗಳೇ.. ಇಬ್ಬರೂ ಏನ್ ಚಂದ ಉಣ್ಣ್ತೆದೀರಾ ಕಣೆ.. ಹಂಗೆ ಉಣ್ಣ್ರಿ…" ಒಬ್ಬರಿಂದ ತನ್ನ ಲಿಂಗ ಇನ್ನೋಬಳು ತನ್ನ ಶಿಶ್ನ ಹೀಗೆ ತನ್ನ ವಿಧೇಯ ದಾಸಿಯರು ವಿಧ ವಿಧವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಒಡೆಯನಿಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು.
ವೃಷಾ ಎಡ ಬಿಡದೆ ಮಹಾರಾಜರ ಲಿಂಗವನ್ನು ಗೋಮತಿಯಂತೆಯೇ ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಬಾಯಲ್ಲಿ ತೆಲಾಡಿಸಿದಳು. ಗೋಮತಿ ತನ್ನ ಅನುಭವ, ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕತೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಬಳಸಿ ರಾಜನಿಗೆ ವಿಭಿನ್ನ ಸುಖ ಕೊಟ್ಟಳು. ಗೊಮತೀಯ ಸೇವೆಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸಿದ ಮಹಾರಾಜಾ ತನ್ನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿದನು. ಅನುಭವಿ ದಾಸಿಯಾದ, ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಣಿತಿ ಹೊಂದಿದ್ದ ಗೋಮತಿಗೆ ಅದರ ಅರ್ಥ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆಗಾ ಅವನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಶಿಶ್ನದ ಕೆಳಗೇ ಅವನ ಗುದದ್ವಾರವನ್ನೂ ಚುಂಬಿಸಿ, ತನ್ನ ನಾಲಿಗೆಗೆ ಕೆಲಸ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದನ್ನು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿ ಸವಿದ ಮಹಾರಾಜ "ಆಹ್ " ಎಂದು ಹರ್ಷೋದ್ದ್ಗಾರ ಮಾಡಿದನು. ನಂತರ ಅವನ ತೊಡೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ಅವನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಚುಂಬಿಸಿ, ಅವನ ಪಾದಗಳನ್ನು ನೆಕ್ಕಿ ಮತ್ತೆ ಮೇಲೆ ಬಂದು ಅವನ ಶಿಶ್ನಗಳಿಂದ ತನ್ನ ಬಾಯ್ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಮಹಾರಾಜ ಮದ್ಯವನ್ನು ಹೀರುತ್ತಾ ಇಬ್ಬರೂ ದಾಸಿಯರಿಂದ ಹೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ನಶೆ ಏರಿಸಿಕೊಂಡನು.
"ಆಹಾ ನನ್ ಹೆಣ್ಣುಗಳೇ.. ಎರೆಡು ಹೆಣ್ಣುಗಳ ಸುಖ ಹೀಗೆ ಇರುತ್ತೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದ್ರೆ, ನಾನು ಯಾವಾಗ್ಲೋ ವೃಷಾಳಿಗೆ ಹೂ ಅಂದ್ ಬಿಡ್ತಿದ್ದೆ ಕಣೆ ಗೋಮತಿ. ಎರಡು ಹೆಣ್ಣುಗಳ ಸುಖಾನೆ ಬೇರೆ ಕಣ್ರೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗಂಡೂ ಅನುಭವಿಸ್ ಬೇಕು ಇದನ್ನ"
ಕಥೆಯನ್ನು ಓದುತ್ತಾ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಉಜ್ಜಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಗಂಗಿ ನಿಯಂತ್ರಣ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಪುಸ್ತಕ ಬದಿಗಿಟ್ಟಳು. ಅವತ್ತಿನ ರಾತ್ರಿಗೆ ಆಗಲೇ ಅವಳಿಗೆ ಪುಸ್ತಕದ ಸಹಾಯದಿಂದ ಉಪಾಯ ಹೊಳೆದಿತ್ತು. ತನ್ನ ಒಡೆಯನಿಗೆ ಮದಿರೆಯನ್ನು ಕೊಡುವುದೆಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದಳು. ಆದರೆ ಗೋವಿಂದ ಹಿಂದೆಂದೂ ಮದ್ಯ ಕುಡಿದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ತಾನು ಕೊಟ್ಟರೆ ಕುಡಿಯ ಬಹುದು ಎಂದು ತಿಳಿದು ಮದ್ಯ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಬರಲು ಹೋದಳು. ಒಳ್ಳೆಯ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಕಳ್ಳ ಇಳಿಸಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಳು. ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿದಳು. ವಿಶೇಷವಾಗ ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. ಲಂಗ ರವಿಕೆಯನ್ನು ಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತುಕೊಂಡಲು ಆದರೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಗೋವಿಂದ ಸಂಜೆ ಬಂದನು. ಅವನನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಿತ್ಯದ ಸೇವೆಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿದಳು.
"ಆಹಾ, ಗಂಗಿ.. ಇವತ್ತು ಭಾಳ ಕೆಲ್ಸ. ಓಡಾಡಿದ್ದು ಭಾಳ ಆಯ್ತು ಕಣೆ. ನಿನ್ ಹತ್ರ ಕಾಲ್ ಒತ್ತಿಸ್ಕೊಳಕೆ ಕಾಯ್ತಿದ್ದೆ ನೋಡು "
"ಹೌದಾ ಧಣಿ.. ಯಾಕೆ ಒಡೆಯಾ. ನೀವು ಯಜಮಾನ್ರು. ಆಳುಗಳಿಗೆ ಕೆಲ್ಸ ಹೇಳಿ ಆರಾಮಾಗಿ ಕುತ್ಕೋ ಬೇಕು ನೀವು ನನ್ ರಾಜಾ." ಎಂದು ಅವನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ನಯವಾಗಿ ಒತ್ತಿದಳು.
"ಹೌದಾ.. ಹಂಗ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಅಷ್ಟೇ ಆಮೇಲೆ.."
"ಧಣಿ, ನಿಮಗೋಸ್ಕರ ಏನೋ ತಂದಿವ್ನಿ. ನಿಮ್ಗೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯಾಸ ಆಗದೆ ಇವತ್ತು ಅದಿಕ್ಕೆ.. ನೀವು ಅದನ್ನ ತೊಗೊಬೇಕು.."
"ಏನದು ಗಂಗಿ?"
"ನಿಮ್ಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೆ ದೊರೆ. ನೀವು ತೊಗೋಳ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರೆ ತೊಗೊಂಡ್ ಬರ್ತೀನಿ."
"ಗಂಗಿ, ನೀನು ನನ್ನವಳು ಕಣೆ. ನೀನ್ ಏನ್ ಕೊಟ್ಟರೂ ತೊಗೋತೀನಿ ಕಣೆ. ತೊಗೊಂಡ್ ಬಾ ಹೋಗು."
"ನೀವು ಇಲ್ಲೇ ಕೂತಿರಿ. ಆರಾಮ ಮಾಡ್ರಿ. ನಾ ಇವಾಗ ನಿಮ್ಗೆ ತಂದ್ ಕೊಡೋದು ನಿಮ್ ಆಯಾಸಾನೆಲ್ಲ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡುತ್ತೆ. ತಂದೆ ಇರ್ರಿ." ಎಂದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಓಡಿದಳು. ಒಂದು ಲೋಟದಲ್ಲಿ ಮದ್ಯವನ್ನು ತಂದು ಕೊಟ್ಟಳು.
"ಏನೇ ಇದು?"
"ಇದು ನಿಮ್ ತೋಟದಲ್ಲೇ ಇಳ್ಸಿರೋ ಕಳ್ಳ. ಕುಡೀರಿ ಒಡೆಯ. ನಿಮ್ ಆಯಾಸ ಎಲ್ಲ ಮಾಯಾ ಆಗ್ತದೆ."
"ನನ್ನ ಆಯಾಸ ಮಾಯಾ ಮಾಡಕ್ಕೆ ನೀನಿದಿಯ ಅಲ್ವೇನೇ ಇದ್ಯಾಕೆ?"
"ಕುಡೀರಿ ಧಣಿ.. ನಾನೂ ನಿಮ್ ಆಯಾಸ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ."
"ವಗರು ವಗರು ಅಯ್ತೆ ಕಣೆ " ಕುಡಿದು ಹೇಳಿದನು ಗೋವಿಂದ.
"ಮೊದ್ಲು ಹಂಗೆ ಇರ್ತದೆ ಧಣಿ. ಆಮೇಲೆ ನೋಡಿ ಶುರು ಆಗ್ತದೆ. ನೀವು ಹಂಗೆ ಕುಡೀತಾ ಇರಿ. ನಾನು ನಿಮ್ಗೆ ಇನ್ನೂ ಏನೋ ತೋರ್ಸ ಬೇಕು ಒಡೆಯ. ಈಗ ಬಂದ್ ಬಿಡ್ತೀನಿ..." ಎಂದು ಓಡಿದಳು ಗಂಗಿ.
ಬೇಗನೆ ತನ್ನ ಸೀರೆ ಕಳಚಿ, ಹೊಸ ಲಂಗ ರವಿಕೆಯನ್ನು ಧರಿಸಿ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿಕೊಂಡಳು. ರವಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಗಿ ಮಾಡಿ ತನ್ನ ಎದೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾಣುವಂತೆ ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. ಅವನ ಮುಂದೆ ಬಂದು ನಿಂತಳು. ಗೋವಿಂದ ಮಂತ್ರ ಮುಗ್ಧನಾಗಿ ಬಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು.. ನೋಡತೊಡಗಿದ…
ದಿನಗಳು ಕಳೆದವು. ಚೆನ್ನಿ ಗಂಗಿಯ ಮನೆ ಕಡೆಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಅಂದು ಮುನಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದವಳು ಮತ್ತೆ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದರಿಂದ ಮನ ನೊಂದಿದ್ದಳು ಗಂಗಿ. ಒಂದು ದಿನ ಗೋವಿಂದ ಕೆಲಸದ ನಿಮಿತ್ತ ಪೇಟೆಗೆ ಹೋಗಿ ತಂಗ ಬೇಕಾಯ್ತು. ಅವಳನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಬರಲು ಅಂದು ಸಂಜೆ ಚೆನ್ನಿಯ ಮನೆಗೆ ಬಂದಳು ಗಂಗಿ.
"ಬಾ ಅಕ್ಕ.. ಹೆಂಗಿದಿ "
"ಏನ್ ಚೆನ್ನಿ.. ಅವತ್ತು ನಂಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಕೊಡಕ್ ಬಂದವಳು ಮುನಿಸ್ಕೊಂಡು ಹೋದೆ. ಆಮೇಲೆ ಸುದ್ದಿನೇ ಇಲ್ಲಾ. ನನ್ ನೋಡಬಾರ್ದು, ನನ್ ಕೂಡ ಮಾತಾಡಬಾರ್ದು ಅಂತ ಮಾಡಿಯೋ ಹೆಂಗೆ?"
"ಅಯ್ಯೋ ಬಿಡ್ತು ಅನ್ನಕ್ಕಾ. ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ರೆ ಯಾರ್ ಅವ್ರೆ ನಂಗೆ. ನಿನ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಯಾಕ್ ಮುನಿಸ್ಕೊಳ್ಳಿ ನಾನು ಹೇಳು?"
"ಮತ್ತೆ ಅವತ್ತು ಯಾಕ್ ಹಂಗೆ ಬಿರ್ನೆ ಎದ್ದ್ ಹೋದೆ?"
"ಏನೋ ಒಸಿ ಬೇಜಾರ್ ಆಯ್ತು ಅಷ್ಟೇ ಅಕ್ಕಾ."
"ಬಾ ಕುತ್ಕೋ ಚೆನ್ನಿ. ಏನಾಯಿತು ಹೇಳೇ. ನನ್ ಹತ್ರ ಹೇಳ್ಕೋ."
ಗಂಗಿಯನ್ನು ಬಿಗಿದು ಅಪ್ಪಿದಳು ಚೆನ್ನಿ. "ಅಕ್ಕಾ.. ನಿನ್ ಹತ್ರ ಮುಚ್ ಇಡೋ ಅಂಥದ್ದು ಏನೈತೆ ಅಕ್ಕ. ಎಲ್ಲಾ ನಿಂಗ್ ಗೊತ್ತಿರೋದೇ."
"ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್ಕೋ ಚೆನ್ನಿ."
"ಈ ಒಂಟಿ ಬಾಳು ಸಾಕಾಗ್ಯದೆ. ಒಂದ್ ಸರ್ತಿ ಅನ್ನಿಸ್ತದೆ. ಆ ಮಂಜನ ಜೊತೆನಾದ್ರೂ ಕೂಡ್ಬೇಕಿತ್ತು ಅಂತ. ನನ್ ಯೋಗ್ಯತೆಗೆ ಬ್ಯಾರೆ ಯಾರೂ ಸಿಗ್ಲಿಲ್ಲ ನಂಗೆ."
"ಥು.. ಆ.. ಹೊಲ್ಸ್ ಮಾತಾಡಬ್ಯಾಡ…"
"ಮತ್ತೆ ಇನ್ನೇನ್ ಹೇಳ್ಲಿ ಅಕ್ಕಾ."
"ನಿನ್ ಮನಸನ್ಯಾಗೇ ಬ್ಯಾರೆ ಯಾರಾರು ಇದಾರೆನೇ ಹೇಳು. ನಾನು ಏನಾದ್ರೂ ಮಾಡಕ್ಕಾಯ್ತದ ನೋಡ್ತೀನಿ."
"ಯಾರೂ ಇಲ್ಲಾ ಅಕ್ಕಾ." ಎಂದು ಕಸಿವಿಸಿಗೊಂಡು ಎದ್ದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಓಡಿದಳು.
"ನೋಡು ನೋಡು. ನಿನ್ ಮನಸಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಅವ್ರೆ. ಯಾರದು ಹೇಳು ಚೆನ್ನಿ. ನಾ ನಿಂಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಕಣೆ."
"ಅದು ಆಗಕಿಲ್ಲ ಕಣಕ್ಕ.. ಅದು ಅಷ್ಟ್ ಸುಲಭ ಅಲ್ಲ "
"ಅದನ್ನ ನಾನ್ ಹೇಳ್ತಿನಿ. ಮೊದ್ಲು ಅದು ಯಾರೂ ಅಂತ ಹೇಳು."
"ಅಕ್ಕ ಅದು… ಅದು.. ಆಗೋ ಹೋಗೋ ಮಾತಲ್ಲ ಬಿಡು. "
"ನೀ ಹೇಳ್ದೆ ಹೋದ್ರೆ ನನ್ನಾಣೆ ಕಣೆ."
"ಅಕ್ಕಾ… ಏನಕ್ಕ ನೀನು."
"ಮತ್ತೆ ಹೇಳೇ.. ಯಾಕ್ ಮುಚ್ಚಿಡ್ತೀಯ…"
"ನಾನು ಹೇಳಿದ್ರೆ… ಎಲ್ಲಿ ನಿನ್ನೂ ಕಳ್ಕೊಂಡ್ ಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಭಯ ಕಣಕ್ಕ.."
"ನನ್ಯಾಕೆ ಕಳ್ಕೊತೀಯ ಚೆನ್ನಿ.."
"ಅದ್ ಹೆಂಗ್ ಹೇಳ್ಲಿ ನಾನು ಅಕ್ಕಾ. ನಂಗೆ ಅರ್ಥ ಆಗ್ತಾ ಇಲ್ಲಾ. ನೀ ನನ್ನ ದೂರ ಮಾಡ್ಬಿಟ್ಟರೆ ಅಂತ ಭಯ ?"
"ಸರಿ. ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡ್ತೀನಿ ನೋಡು.. ನಾನು ನಿನ್ ದೂರ ಮಾಡಾಕಿಲ್ಲ ಹೇಳು."
"ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಆಣೆ ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡ್ತಿದೀಯಾ ಕಣಕ್ಕ ನೀನು."
"ಸುಮ್ನೆ ಹೇಳು ಚೆನ್ನಿ. ನಿನ್ ಸುಖ ಬಯಸೋ ನನ್ನ ಹತ್ರ ಮುಚ್ಚಿಟ್ರೆ ನಿಂಗೆ ಏನ್ ಸಿಗುತ್ತೆ ಹೇಳು.."
"ಅಕ್ಕ.. ಅದು.. ಅದು…"
"ನಂಗ್ ಹೇಳಲ್ವೇನೇ..? ಹೇಳೇ…"
"ಹೇಳಿದ್ರೆ ನನ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಕೋಪ ಮಾಡ್ಕೊಳಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಹೇಳ್ತಿನಿ."
"ಇಲ್ಲಾ ಹೇಳೇ "
"ನಂಗೆ ಒಡೇರ್ ಬಿಟ್ಟ್ರೆ ಬ್ಯಾರೆ ಯಾರನೂ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡಕ್ಕೂ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲಾ. ಆವ್ರ್ ಋಣ ಐತೇ ನನ್ ಮ್ಯಾಲೆ. ನಾನು ಯಾರನಾದ್ರೂ ಸೇರ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ, ಅದು ಅವರ್ನೆ ಕಣಕ್ಕ. ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರೆ ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಹಿಂಗೇ ಇದ್ದ ಬಿಡ್ತೀನಿ. ನಂಗೆ ಮೊನ್ನೆ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು. ಅವರು ಭಾಳ ದುಡ್ಡ್ ಕೊಟ್ಟು ನನ್ ಕಟ್ಟೆಮನೆ ಗೌಡನ ಜೀತದಿಂದ್ ಬಿಡ್ಸೋರೆ ಅಂತ. ಅದ್ ಕೇಳಿದ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಆವರ ಋಣ ಹೆಂಗ್ ತೀರಿಸಲಿ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗ್ತಿಲ್ಲ ಕಣೆ. ಆವರ ಋಣ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಆವ್ರ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಮನ್ಸ್ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಬ್ಯಾರೆ ಯಾರನೂ ನೋಡಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲಾ. ಹಂಗಂತ ನಿನ್ ಬಾಳು ಹಾಳ್ ಮಾಡಕ್ಕೂ ಇಷ್ಟಾ ಇಲ್ಲಾ ಕಣಕ್ಕ. ಕಷ್ಟ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದೋಳು ನೀನು. ನೀನು ಸುಖವಾಗಿರಬೇಕು ಕಣಕ್ಕ. ನಂಗೆ ಏನ್ ಹೇಳ್ಬೇಕೋ ತಿಲೀತಿಲ್ಲ ಅಕ್ಕ. ನೀನು ಹೇಳು ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಹೇಳ್ಬಿಟ್ಟೆ. ನನ್ನ ಕ್ಷಮಸು." ಎಂದು ಅವಳ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದಳು.
ಗಂಗಿಗೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಸಿಡಿಲು ಬಡಿದಂತಾಯಿತು. ಮಾತನಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ಮೌನವಾದಳು.
ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ನಂತರ ಚೆನ್ನಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದಳು
"ಗಂಗಕ್ಕಾ.."
"ಒಹ್ ಚೆನ್ನಿ. ನಿದ್ರೆ ಸರಿ ಬಂತೇನೆ ನೆನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ? ಹಟ್ಟಿಯಾಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಸರಿ ಹೊಂದೈತಾ?"
"ಹೂ ಅಕ್ಕಾ ಎಲ್ಲಾ ಸರಿ ಹೊಂದೈತೆ. ನಿದ್ದೆನೂ ಪಸಂದಾಗಿ ಬಂತು ಕಣಕ್ಕ. ನಿನ್ನ ಕೈ ರುಚಿ ಊಟ ಅಂದ್ರೆ ಮತ್ತೆ ಸುಮ್ನೇನಾ."
"ಸರಿ. ಏನ್ ಸುದ್ದಿ ಚೆನ್ನಿ ?"
"ಅಕ್ಕಾ ನಿನ್ನ ಲಂಗ ರವಿಕೆ ಹೊಲ್ದು ಮುಗೀಸ್ದೆ. ನಿಂಗೆ ಕೊಟ್ ಹೋಗಣ ಅಂತ ಬಂದೆ."
"ಇಷ್ಟ್ ಬೇಗೆ ಮುಗಿಸಿಬಿಟ್ಯ ಚೆನ್ನಿ?"
"ಹೂ ಕಣಕ್ಕ. ನಿನ್ನ ಆಸೆ ಬೇಗ ತೀರ್ಸಣ ಅಂತ."
"ಆಹಾ ಕಳ್ಳಿ…"
"ತೊಗೊ ಅಕ್ಕಾ. ಹಾಕೊಂಡು ಬಾ ಹೋಗು. ಏನಾದ್ರು ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿ ಇದ್ರೆ ಇಲ್ಲೇ ಸರಿ ಮಾಡ್ತೀನಿ."
"ಥು ನಂಗೆ ನಾಚ್ಕೆ ಆಯ್ತದೆ ಕಣೆ."
"ಅದೆಂಥ ನಾಚ್ಕೆ ಕಣಕ್ಕ? ಒಡೇರ್ ಮುಂದೆ ಹಾಕೋಳಕ್ಕೂ ನಾಚ್ಕೆನಾ? ಹಂಗಂದ್ರೆ ಆವ್ರ್ ಮುಂದೆ ಹಾಕಕಿಲ್ವ?"
"ಅವ್ರು ನೋಡಬಹುದು ಕಣೆ ನನ್ನ ಈ ಬಟ್ಟೇಲಿ. ಅವ್ರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆ ಇದು ಅಲ್ವೇನೇ? ನನ್ ಒಡೆಯ ಅವ್ರು " ಎಂದು ನಾಚಿದಳು.
"ನೆನ್ನೆ ಬಿಗಿ ಸೀರೆ ಉಟ್ಕೊಂಡು ಗದ್ದೆ ಕಡೆ ಹೋದಾಗ ಆವ್ರ್ ಮಾತ್ರ ನೋಡಿದ್ರಾ ನಿನ್ನ? ಹೋಗು ಹಾಕೊಂಡು ಬಾ ಹೋಗು.."
"ಅದು ಆವ್ರ್ ಅಪ್ಪಣೆ ಕಣೆ. ನನ್ನ ಇಟ್ಕೊಂಡೋರೇ ಒಡೇರು. ಅವ್ರಿಗೆ ನಾ ಹಂಗ್ ಉಟ್ಕೊಂಡ್ರೆನೆ ಇಷ್ಟ ಅಂತೇ."
"ಅದೆಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾ ಹೊಲ್ದಿರೋದು ನಿಂಗೆ ಒಪ್ಪುತ್ತೆ ಅಂತ ಖಾತ್ರಿ ಮಾಡ್ಕೊಂಡೆ ನಾ ಹೋಗೋದು ಕಣಕ್ಕ."
"ಭಾರಿ ತರ್ಲೆ ಕಣೆ ಸರಿ ಬಾ ಹಾಕೊತೀನಿ. ಇಲ್ಲಿ ಯಾರಾದ್ರೂ ಬಂದ್ರೆ ಕಷ್ಟ."
"ಹಂಗ್ ಬಾ ದಾರಿಗೆ. ಅಲ್ಲಕ್ಕಾ ಐನೋರ ಮನೆ ಒಳಗೆಲ್ಲ ನಾವು ಹೋಗ್ಬಹುದಾ?"
"ಒಡೇರು ಹಂಗೆಲ್ಲಾ ಐನೋರು ಹೊಲೆರು ಅಂತೆಲ್ಲ ಭೇದ ಮಾಡಾಕಿಲ್ಲ ಕಣೆ. ನಾನು ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ. ಈ ಮನೆ ನಿನ್ ಮನೆ ಅಂತ ತಿಳ್ಕೊ ಅಂತ ಒಡೇರು ಹೇಳೋರೆ ನಂಗೆ."
"ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಎಂಥ ಮನೆ ಕಣೆ ಅಕ್ಕಾ. ಇಂಥ ಅರಮನೆ ನಾ ನೋಡೇ ಇಲ್ಲಾ. ಎಂಥ ಅದೃಷ್ಟ ನಿಂದು."
"ಹೌದು ಚೆನ್ನಿ. ಬಾ ತೋರಿಸ್ತೀನಿ ನಿಂಗೆ."
ದೊಡ್ಡ ನಿಲುಗನ್ನಡಿ ಇರುವ ಕೋಣೆಯ ಒಳಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದಳು ಗಂಗಿ. ಮನೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಮಂತ್ರ ಮುಗ್ಧಳಾದಳು ಚೆನ್ನಿ.
"ಯವ್ವಿ ಎಂಥ ದೊಡ್ಡ್ ಕನ್ನಡಿ ಕಣೆ ಅಕ್ಕಾ?"
"ನೀ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಲ್ಲೇ ಇರು. ನಾನು ಲಂಗ ರವಿಕೆ ಹಾಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ." ಎಂದು ಪರದೆ ಸರಿಸಿ ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿದಳು ಗಂಗಿ.
ಚೆನ್ನಿ ರವಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಮೈಗೆ ಒಪ್ಪುವಂತೆ ಹೊಲೆದಿದ್ದಳು. ಚಿಕ್ಕದಾದ ತೋಳುಗಳನ್ನು ಮಟ್ಟಸವಾಗಿ ಜೋಡಿಸಿದ್ದಳು. ಅವಳ ತುಂಬು ಎದೆಯನ್ನು ಅಪ್ಪಿ ಆಳವಾದ ಎದೆಸೀಳನ್ನು ತೋರುವಂತೆ ಹೋಲಿದಿದ್ದಳು. ಹಿಂದೆ ಹಿಡಿಯಲು ಎರಡು ದಾರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಗ್ನ ಬೆನ್ನು ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಕಾಣುವಂತಿತ್ತು ! ಲಂಗವಂತೂ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಚೊಕ್ಕವಾಗಿತ್ತು. ತೊಡೆಗಳು ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಕಾಣುವಂತೆ ಮೊಣಕಾಲಿಂದ ಸಾಕಷ್ಟು ಮೇಲೆಯೇ ನಿಂತಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಚೆನ್ನಿ ಇದಿರು ಬರಲು ನಾಚಿದಳು ಗಂಗಿ.
"ಚೆನ್ನಿ, ಇದನ್ನ ಹಾಕೊಂಡು ನಿನ್ ಮುಂದೆ ಬರಕ್ಕೆ ನಾಚ್ಕೆ ಕಣೆ."
"ಬಾ ಅಕ್ಕಾ ನಾನು ಹೆಣ್ಣೇ ಕಣಕ್ಕ. ನನ್ ಮುಂದೆ ಎಂಥ ನಾಚ್ಕೆ." ಒಲ್ಲದ ಮನಸ್ಸಿಂದ ಬಂದಳು ಗಂಗಿ.
"ಚೆನ್ನಿ.. ನಿಜ್ವಾಗ್ಲೂ ಭಾಳ ಚಂದಾಗಿ ಹೊಲದೀಯ ಕಣೆ. ನಾ ನಿಂಗೆ ಏನೂ ಹೇಳ್ದೆ ಹೋದ್ರು ನೀನೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಒಡೇರ್ಗೆ ಹೆಂಗ್ ಬೇಕೋ ಹಂಗೆ ಹೊಲದೀಯಾ ಚೆನ್ನಿ."
"ನಿಂಗ್ ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು ನಂಗೆ ಅಕ್ಕಾ. ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲಿ ಭಾಳ ಬಿಗಿ ಆಯ್ತು, ಭಾಳ ಎದೆ ಕಾಣ್ತದೆ ಅಂತ ಹೇಳ್ತೀಯೋ ಅಂತ ಭಯ ಆಗಿತ್ತು."
"ಬಿಗಿ ಏನೋ ಅಯ್ತೆ, ಎದೇನೂ ಭಾಳ ಕಾಣಿಸತೈತೆ. ಆದ್ರೆ ಒಡೇರಿಗೆ ಹಿಂಗೇ ಇಷ್ಟ ಚೆನ್ನಿ. ಹಿಂಗೇ ಬಿಗಿ ಇರ್ಲಿ. ಅವ್ರಿಗೆ ಇಷ್ಟ್ ಆಗ್ಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ." ಎಂದು ನಾಚಿ ತನ್ನ ಮೈ ಮುಚ್ಚುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದಳು.
"ಹಾಕ್ಲಿಕ್ಕೆ ತಗಿಲಿಕ್ಕೆ ಕಷ್ಟ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲ ಅಕ್ಕಾ? ರವಿಕೆ?"
"ಇಲ್ಲಾ ಚೆನ್ನಿ. ಎಲ್ಲಾ ಸರೀಗೈತೆ."
"ನಿಂಗೆ ಹಾಕ್ಲಿಕ್ ಬಂದ್ರೆ ಸಾಕು. ತಗಿಯಕ್ಕೆ ಒಡೇರು ಇರ್ತಾರೆ ಅಲ್ಲ್ವಾಕ್ಕಾ?"
"ಥು ಹೋಗೆ… ಹಿಂದೆ ನೋಡೇ ಎಲ್ಲಾ ಸರೀಗಿದೀಯಾ?" ಹಿಂದೆ ತಿರುಗಿದಳು ಗಂಗಿ.
"ಅಕ್ಕಾ ನಿನ್ ಬೆನ್ನು ಪೂರ್ತಿ ಕಾಣೋ ಥರ ಹೊಲ್ದಿನಿ. ಕಟ್ಕೊಳಕ್ಕೆ ಎರೆಡು ದಾರ ಮಾತ್ರ ಕೊಟ್ಟೀನಿ. ಇರ್ಲಿ ತಾನೇ?"
"ಹೂ ನೋಡ್ದೆ ಕಣೆ. ಹಂಗೆ ಇರ್ಲಿ ಚೆನ್ನಿ. ಅವ್ರಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೆ ಅನ್ಸುತ್ತೆ."
"ಅಕ್ಕಾ ಲಂಗ ವಸಿ… ವಸಿ… ಉದ್ದ ಆಯ್ತು ಅನ್ನಿಸತೈತೆ ಕಣೆ."
"ಹೌದಾ ಚೆನ್ನಿ.. ಅಯ್ಯೋ. ಭಾಳ ಉದ್ದ ಆಯ್ತಾ? ನನ್ ತೊಡೆ ಕಾಣ್ಸುತ್ತೆ ತಾನೇ..? ಅವ್ರು ಸ್ವಲ್ಪ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿ ಹೊಲಸ್ಕೊ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು ಕಣೆ… ತೊಡೆ ಕಾಣೋ ಥರ..."
"ಏನ್ ರಸಿಕ್ರು ಧಣಿ.. ಕಾಣ್ಸುತ್ತೆ ಕಣೆ… ಆದ್ರೆ ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಮ್ಯಾಲೆ ಹಿಡೀಬಹುದು ಅನ್ಸುತ್ತೆ ಅಕ್ಕಾ."
"ಏನೇ ಮಾಡೋದು ಇವಾಗಾ?"
"ಚಿಂತೆ ಮಾಡ್ಬ್ಯಾಡ ಅಕ್ಕಾ ನಾ ಸರಿ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಬಿಡು." ಅವಳನ್ನು ನಿಲುಗನ್ನಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಅವಳ ಲಂಗದ ಉದ್ದವನ್ನು ಅಳಿದಳು.
"ಇಷ್ಟ್ ಇರ್ಲಾ ಅಕ್ಕಾ?" ಎಂದು ತುಸು ಎತ್ತಿದಳು.
"ನೀನೇ ನೋಡೆ.. ಚೆನ್ನಿ.. ಸ್ವಲ್ಪ ತೊಡೆ ಕಾಣೋಹಾಗೆ ಇರ್ಲಿ" ಎಂದು ನಾಚಿದಳು.
"ಸರಿ ಇಷ್ಟ್ ಇರ್ಲಿ. ಪಸಂದಾಗೈತೆ ಅಕ್ಕಾ. ಸರಿ ನೀನು ಬಿಚ್ಚಿ ಕೊಡು ನಾನು ಈಗ್ಲೇ ಸರಿ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಕಣಕ್ಕ." ಗಂಗಿ ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿ ಕೊಟ್ಟಳು.
ಚೆನ್ನಿ ಲಂಗವನ್ನು ಹೊಲೆಯುತ್ತ ಕೇಳಿದಳು.
"ಅಕ್ಕಾ ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತು ತಾನೇ ನಾ ಹೊಲದಿದ್ದು. ಮತ್ತೆ ಒಡೇರು ನಿನಗೋಸ್ಕರ ಪ್ಯಾಟೆಯಿಂದ ತಂದಿದ್ನ ಹಾಳ್ ಮಾಡ್ಲಿಲ್ಲ ತಾನೇ ನಾನು?"
"ಇಲ್ಲಾ ಚೆನ್ನಿ ಭಾಳ ಚಂದ ಹೊಲದೀಯೇ. ರವಿಕೆ ಅಂತು ಎಷ್ಟ್ ಚಂದ ಹೊಲ್ದಿ."
"ನೀನು ನೋಡಕ್ಕೆ ಚಂದ ಇದಿ ಅಕ್ಕಾ. ನೀ ಏನ್ ಹಾಕೊಂಡ್ರು ಮೈಗೆ ಒಪ್ಪತ್ತದೆ. ನೀನು ಒಡೇರ್ ಮುಂದೆ ಇದನ್ನ ಹಾಕೋಳೋವಾಗ ದಾರಾ ಸರೀಗೆ ಬಿಗಿ ಮಾಡ್ಕೋ ಅಕ್ಕ. ನಿನ್ ಎದೆ ನೋಡಕ್ಕೆ ಎರ್ಡ್ ಕಣ್ ಸಾಲದು ಒಡೇರಿಗೆ. ಅಷ್ಟ್ ಚಂದ ಕಾಣ್ಸತೀಯ. ನಿನ್ನ ಮೈಗೆ ಸರಿ ಹೋಗ್ಯದೆ ಕಣಕ್ಕ. ನೀನು ಮೈ ತುಂಬ್ಕೊಂಡು ಎಷ್ಟ್ ಚಂದ ಆಗಿ ಅಕ್ಕಾ. ತಪ್ಪ್ ತಿಳಿ ಬ್ಯಾಡ ಅಕ್ಕಾ.. ನಿನ್ ನೋಡಿದ್ರೆ ನಂದೇ ದೃಷ್ಟಿ ಬೀಳ್ತದೆ ಅನ್ಸುತ್ತೆ .."
"ಅದ್ರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪ ತಿಳ್ಕೊಳಕೆ ಏನಿಲ್ಲ ಕಣೆ. ಆ ಹೂವಿನೂ ಅದೇ ಹೇಳಿದ್ಲು ಅವತ್ತು. ಆದ್ರೆ ನಿಜ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಎಲ್ಲಾ ಒಡೇರ್ ಕೈ ಗುಣ ಚೆನ್ನಿ..ಅವರೇ ಮಾಡಿದ್ದು ನನ್ನ ಹಿಂಗೇ.. ನೀನೆ ನೋಡಿದ್ಯಲ್ಲಾ ನಾನು ಮುಂಚೆ ಹೆಂಗಿದ್ದೆ ಅಂತ" ಎಂದು ನಾಚಿ ತಲೆ ಬಾಗಿಸಿದಳು ಗಂಗಿ.
"ಹೌದಾ ಅಕ್ಕಾ.. ಗೊತ್ತಾಗ್ತದೆ ಒಡೇರು ಭಾಳ ಜೋರು ಅನ್ನು… ನೀನು ನಿಂದು ಮತ್ತೆ ಒಡೆರ್ದು ವಿಸ್ಯ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ರೆ ಕೇಳನ ಅನ್ಸುತ್ತೆ ಅಕ್ಕಾ.. ನೀನು ಈ ಲಂಗ ರವಿಕೆ ಹಾಕೊಂಡು ಅವ್ರಿಗೆ ತೋರ್ಸಿಮ್ಯಾಲೆ ಏನಾಯಿತು ಎಲ್ಲಾ ಹೇಳ್ಬೇಕು ನಂಗೆ. ತಿಳೀತಾ?" ಎಂದು ನಕ್ಕು ಕೇಳಿದಳು.
"ಹೂ ಹೇಳ್ತಿನಿ ಬಿಡೇ…"
"ನಂಗೂ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲಾ… ಏನೋ ಅಕ್ಕಾ... ನಿನ್ ಸಂತೋಸನಾದ್ರೂ ಕೇಳಿ ಕುಸಿ ಪಡ್ತೀನಿ ಅಷ್ಟೇ.." ಎಂದು ಹೇಳುವಾಗ ಚೆನ್ನಿಯ ಕಣ್ಣಂಚು ಒದ್ದೆಯಾಗಿದತ್ತು.
"ಹಂಗ್ಯಾಕ್ಅಂತೀಯಾ ಚೆನ್ನಿ. ನಿಂಗೂ ಒಳ್ಳೇದಾಗ್ತದೆ."
"ಸರಿ ಬಿಡು. ತೊಗೊ ಅಕ್ಕಾ ನಿನ್ ಲಂಗ ಸರಿ ಮಾಡಿವ್ನಿ. ನಾನು ಬರ್ತೀನಿ ಅಕ್ಕಾ." ಎಂದು ತಟ್ಟನೆ ಎದ್ದು ಹೊರಟಳು ಚೆನ್ನಿ. ಗಂಗಿಗೆ ಚೆನ್ನಿಯ ನೋವು ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅಸಹಾಯಕಳಾಗಿದ್ದಳು ಗಂಗಿ. ಹಾಗೆಂದು ಸುಮ್ಮನಿರಲು ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲದಂತಾಯ್ತು. ಗಂಗಿ ಒಂಟಿತನದ ನೋವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದ ಹೆಣ್ಣು. ಚೆನ್ನಿಯ ನೋವು ಅವಳಿಗೆ ತನ್ನ ಒಂಟಿತನದ ದಿನಗಳ ನೆನಪನ್ನು ತರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಸಹಾಯಕವೆನಿಸಿ ಸುಮ್ಮನಾದಳು. ಚೆನ್ನಿ ತಂದು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಲಂಗ ರವಿಕೆಯನ್ನು ನಾಜೂಕಾಗಿ ಮಡಿಸಿ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟಲು. ಅಂದು ರಾತ್ರಿಯೆ ಅದನ್ನು ಧರಿಸುವುದೆಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದಳು. ಅಂದು ರಾತ್ರಿಗೆ ತನ್ನ ಒಡೆಯನ ಮುಂದೆ ಆ ಲಂಗ ರವಿಕೆಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ತೋರಿಸುವದೆಂದು ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಆಗ ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡದ್ದು ಮತ್ತದೇ ಪುಸ್ತಕ. ಪುಸ್ತಕ ತೆಗೆದು ಪುನಃ ಒದಲಾರಾಂಭಿಸಿದಳು. ಗೋಮತಿ ಮತ್ತು ವೃಷಾ ರಾಜನನ್ನು ಸ್ವಾಗತ ಮಾಡುವ ಪರಿ ಅವಳಿಗೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಮತ್ತದನ್ನೇ ಮೆಲುಕು ಹಾಕಿದಳು. ವಿಚಿತ್ರವೆಂದರೆ ಈ ಸಾರಿ ಓದುವಾಗ ವೃಷಾಳ ಪಾತ್ರ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ತನಗೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಚೆನ್ನಿಯ ಮುಖ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನತೆ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು. ಓದಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದಂತೆ ಅವಳ ಕಲ್ಪನಾ ಲೋಕ ತೆರೆದುಕೊಂಡು ಅವಳನ್ನು ಎಳೆದು ಕರೆದೋಯ್ಯುತಿತ್ತು. ಹಿಂದಿನ ದಿನ ತಾನು ಗೋವಿಂದನ ಕಾಲು ಒತ್ತುತಿರುವಾಗ ಚೆನ್ನಿಯೂ ಬಂದು ಅವನ ಪಾದಕ್ಕೆರಗಿದ್ದು ಅವಳನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಕಾಡುತ್ತಿತು. ತಾನೂ ಮತ್ತು ಚೆನ್ನಿ ಒಡೆಯನ ದಾರಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ತಾನು ಚೆನ್ನಿಯ ರವಿಕೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಒಡೆಯನಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುವಂತೆ ಸರಿ ಮಾಡಿದಂತೆ, ಅವನಿಗಾಗಿ ಸಕಲ ಸಿದ್ಧತೆ ಮಾಡಿದಂತೆ, ಅವನು ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಗಂಗಿ ಅವನ ಪಾದಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದಂತೆ, ತಾನು ಪಾದಗಳನ್ನು ಒತ್ತುತಿರುವಾಗ ಚೆನ್ನಿಯನ್ನು ತಾನು ಒಡೆಯನ ಮೈ ಒತ್ತು ಎಂದು ಹೇಳಿದಂತೆ.. ಹೀಗೆ, ಒಂದರ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಅವಳ ಕಲ್ಪನೆಗಳು ಬಿಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋದವು. ತನಗರಿವಿಲ್ಲದೇ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಮಡಿಸಿ ಒತ್ತಿದಳು. ಮೊದಮೊದಲು ವೃಷಾಳನ್ನು ಚೆನ್ನಿಯಂತೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದು ರೀತಿಯ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಭಾವನೆ ಕಾಡಿತು. ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಕಳೆದಂತೆ "ಯಾಕಾಗಬಾರದು?" ಎಂದು ಅಂದುಕೊಂಡುಳು.
ಮಹಾರಾಜ ವೃಷಾಳ ಜೊತೆ ಆಸೀನನಾಗಿ ಗೊಮತೀಯ ಗಾನ ನೃತ್ಯವನ್ನು ಸವಿದನು. ಗೋಮತಿ ನಿರ್ಭಡೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಚೆಲುವಾದ ಮೈ ತೋರಿಸಿ ತನ್ನ ಸೊಂಟ ಬಳುಕಿಸಿ ಕುಣಿದಳು. ಅವಳ ನೃತ್ಯ ಸೇವೆ ನಡೆದಿರುವಾಗಲೇ ಮಹಾರಾಜಾ ತನ್ನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ವೃಷಾಳನ್ನು ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ನಿರ್ಭಡೆಯಿಂದ ತನ್ನೆಡೆಗೆ ಎಳೆದು ತುಟಿಗೆ ತುಟಿ ಇಟ್ಟು ಬಾಯಿ ತುಂಬ ಚುಂಬಿಸಿ ಕೇಳಿದನು..
"ವೃಷಾ.. ಇವತ್ತು ಎಷ್ಟ್ ಚಂದಾ ಕಾಣ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಾ. ಏನೋ ಬೇರೆ ಥರಾನೇ ಕಾಣ್ತಾ ಇದ್ದೀಯ ಕಣೆ."
"ಮಹಾರಾಜ, ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗೋ ಥರ ರವಿಕೆ ಧರಿಸಿದ್ದೀನಿ ಮಹಾ ಪ್ರಭು. ನಿಜ ಹೇಳ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ, ಅಕ್ಕ ನಂಗೆ ಹೇಳಿ ಈರೀತಿ ಹಾಕ್ಸಿದ್ದು. ನಿಮ್ಗೆ ಇದು ಇಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೆ ಅಂತ. ತಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಎಷ್ಟ್ ಗೊತ್ತು ನೋಡ್ರಿ." ಮಹಾರಾಜನ ತುಂಟತನವನ್ನು ಅಸಹಾಯಕಳಾಗಿ ಆನಂದಿಸುತ್ತ ನುಡಿದಳು ವೃಷಾ.
"ಆಹಾ.. ಇದೋ ವಿಷಯ. ಹೌದು ಕಣೆ. ತುಂಬ ಚಂದ ಕಾಣ್ತಿದಿಯ.." ಎಂದು ಅವಳ ಎದೆಗೆ ತನ್ನ ಮುಖವಿಟ್ಟು ಎದೆಯ ಸೀಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟನು. ಹಿಂದೆಂದೂ ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಲಿಗೆಯಿಂದ ಮಹಾರಾಜಾ ವೃಷಾಳನ್ನು ಚುಂಬಿಸಿದ್ದು, ಅವಳ ಹೆಣ್ತನ ಜಾಗೃತವಾಗುವಂತೆ ಮುಟ್ಟಿದ್ದು, ಇನ್ನಿತರ ಕಾಮೋದ್ರೇಕವಾಗುವಂಥ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ರಾಜನ ಕೈ ಅವಳ ಎದೆಮೇಲೆ ಬಂದಂತೆ, ಅವಳ ಉಸಿರು ನಿಂತಾತಾಯಿತು. ಅವನ ಬಿರುಸಾದ ಗಡ್ಡ ಮೇಸೆಗಳು ಅವಳ ಕೋಮಲ ತ್ವಚೆಗೆ ತಾಗಿ ಅವಳಲ್ಲಿ ನಾಚಿಕೆಯ ಅಲೆಯನ್ನೇ ಎಬ್ಬಿಸಿತು.
"ಆಹ್.. ನನ್ ದೊರೆ.."
"ಏನಾಯ್ತೆ ವೃಷಾ…?"
"ನೀವು ನನ್ನ ಎದೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ರಿ. ಒಂಥರಾ ಆಯ್ತು…"
"ಇಷ್ಟಾ ಆಯ್ತಾ?"
"ನನ್ನ ದೇವ್ರು ನೀವು ಮಹಾರಾಜಾ. ನೀವು ಏನ್ ಮಾಡಿದ್ರೂ ನಿಮ್ ದಾಸಿಗೆ ಇಷ್ಟ. ನೀವು ನನ್ ಮುಟ್ಟಿದ್ರಲ್ಲ.. ನಂಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು. ನನ್ ಜನ್ಮ ಸಾರ್ಥಕ ಇವತ್ತು ಮಹಾರಾಜಾ."
"ಯೋಚ್ನೆ ಮಾಡ್ಬೇಡ್ವೇ… ಬರೀ ಮುಟ್ಟೋದಲ್ಲ.. ನಿನ್ನಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಸೇವೆ ತೊಗೋತೀನಿ ಇವತ್ತು ವೃಷಾ..."
"ನನ್ ಜೀವನ ಧನ್ಯ ಒಡೆಯ. ಈಗ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ನೃತ್ಯ ಮಾಡೋ ಭಾಗ್ಯ ನನಿಗೂ ಕೊಡಿ ಮಹಾಪ್ರಭು." ಎಂದು ಕೈ ಮುಗಿದಳು.
"ಹೂ…" ಎಂದು ಕೈ ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದನು. ವೃಷಾ ಅವನ ಲೋಟಕ್ಕೆ ಮದಿರೆ ಸುರಿದು "ಇದನ್ನು ಸೇವಿಸುತ್ತ ನಮ್ಮಿಬ್ರ ನೃತ್ಯ ಸೇವೆ ಅನುಭವಿಸ್ರಿ ಮಹಾಪ್ರಭು." ಎಂದಳು.
ಇಬ್ಬರೂ ಮಹಾರಾಜನ ಮುಂದೆ ಧಾರಾಳವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮೈ ತೋರಿಸುತ್ತ ಹಾಡಿ ಕುಣಿದು ಮಹಾರಾಜನನ್ನು ರಂಜಿಸಿದರು. ಆಗಾಗ ಅವನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಕುಣಿದು ಅವನು ಮುಟ್ಟಲು ಆಸ್ಪದ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಮದಿರೆಯ ನಶೆ ಮೆಲ್ಲನೆ ಏರುತ್ತಾ ಮಹಾರಾಜ ಚಳಿ ಬಿಟ್ಟು ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುವ ದಾಸಿಯರು ಹತ್ತಿರ ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ಮನ ಬಂದಂತೆ ಅವರನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ, ಹಿಸುಕಿ, ಅವರ ನಿತಂಬಗಳಿಗೆ ಲಾತಾ ಕೊಟ್ಟು ಏಳದಾಡಿದನು.
"ನಿಮ್ಮ್ನ ಹಿಂಗೇ ಕುಣಿಯುವಾಗ ಮುಟ್ಟಕ್ಕೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟಾ ಕಣ್ರೆ.. ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನರ್ತಕಿಯರು ಕುಣಿಯೋವಾಗ ಅವ್ರನ್ನ ಹಿಂಗೇ ಮುಟ್ಟಕ್ಕಾಗಲ್ಲ.. ಈಗ ನಿಮ್ನ ಹೆಂಗ್ ಬೇಕೋ ಹಂಗ್ ಮುಟ್ತೀನಿ ಕಣ್ರೆ ನನ್ ಹೆಣ್ಣುಗಳೇ .." ಎಂದು ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುವ ದಾಸಿಯರ ಸೊಂಟ, ನಿತಂಬಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ಒಡ್ಡ್ಒಡ್ಡಾಗಿ ಎಳದಾಡಿದನು.
"ಆಹ್.. ಆಹ್.. ನೋಡು ಅಕ್ಕ ಮಹಾರಾಜರ ತುಂಟ್ತನ…"
"ಹೂ ವೃಷಾ.. ಮಹಾರಾಜಾ.. ಮುಟ್ರಿ ನಮ್ನ.. ಎಷ್ಟ್ ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟ್ ಮುಟ್ರಿ.. ಒಡೆಯಾ"
"ಬನ್ರೇ ಸಾಕು ಕುಣಿದಿದ್ದು. ಏನ್ ಚಂದ ಕುಣಿತೀರಾ ಇಬ್ರರೂ. ಆಹಾ ಏನ್ ಮೈ ತೋರಿಸ್ತೀರಾ.. ನನ್ ಹೆಣ್ಣುಗಳು ಅಂದ್ರೆ ಹಿಂಗಿರ್ಬೇಕು ಕಣ್ರೆ."
"ನಮ್ ಮೈ ಇರೋದೇ ನಿಮ್ಗೆ ತೋರ್ಸಕ್ಕೆ ಮಹಾರಾಜಾ."
"ಹೌದಾ.. ನೋಡಿ ಕಣ್ ತಂಪಾಯಿತು ನಿಮ್ ಮೈನ. ಈಗ ನನ್ ಮೈ ಕೈ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಸಿ ಮಾಡ್ರೆ... ಬನ್ರೇ ಇಬ್ಬರೂ.."
"ಅವಶ್ಯವಾಗಿ ಮಾಡ್ತೀವಿ ಮಹಾರಾಜಾ.. ನಿಮ್ ಸುಖಕ್ಕೆ ನಿಮ್ ದಾಸಿಯರು ಮೀಸಲು.." ಎಂದು ಇಬ್ಬರೂ ಕುಣಿಯುವುದ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಂದು ತಲೆ ಬಾಗಿ ನಮಿಸಿ ತಮ್ಮ ಜಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು. ಗೋಮತಿ ರಾಜನ ಕಾಲ ಬಳಿ ಮತ್ತು ವೃಷಾ ಅವನ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ. ಕುಣಿದು ಬೆವತಿದ್ದ ಚೆಲುವೆಯರಿಬ್ಬರೂ ಅವನ ಮುಂದಿನ ಅಪ್ಪಣೆಗಾಗಿ ಕಾದರು.
"ಈಗ ಏನ್ ಸೇವೆ ಮಾಡ್ತೀರಿ ನಂಗೆ…?"
"ನೀವು ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಟ್ರೆ ನಾನು ನಿಮ್ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಮಹಾರಾಜಾ.." ಗೋಮತಿ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ಕೇಳಿದಳು
"ಹೂ ಆಗಲಿ.."
"ವೃಷಾ ನೀನು ಅವ್ರ್ನ ಮೇಲೆ ವಿಚಾರಿಸ್ಕೊ.. ನಾನು ಅವರ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ."
ರಾಜನ ಲಿಂಗ ಪೂಜೆ ಎಂದರೆ ಸಾಮಾನ್ಯವೇ? ಆಸ್ಥಾನದ ಪಟ್ಟದ ರಾಣಿಗೂ ಸಿಗದ ಸೌಭಾಗ್ಯ. ಮಹಾರಾಜನ ಕಾಲನ್ನೊಮ್ಮೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡು ಅವನ ಪಂಚೆ ಸರಿಸಿದಳು. ಮಹಾರಾಜನ ಮಹಾಮದನದಂಡವನ್ನು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ನಮಿಸಿ ಮೊದಲು ಕಣ್ಣಿಗೊತ್ತಿಕೊಂಡಳು. ಮಂಚದ ಮೇಲಿದ್ದ ಹೂವಿನ ರಾಶಿಯನ್ನು ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅವನ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಅರ್ಪಿಸಿ ಪುಷ್ಪವೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿದಳು. ಅವನ ಮದನಾಂಗದ ತುದಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟಳು ಗೋಮತಿ. ಇತ್ತ ಮಹಾರಾಜಾ ವೃಷಾಳನ್ನು ಹತ್ತಿರ ಎಳೆದು ಅವಳನ್ನು ಮನ ಬಂದಂತೆ ಚುಂಬಿಸಿದನು.
"ಮಹಾರಾಜಾ ನಮ್ಮ ಕುಣಿತ ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತಾ ತಮಗೆ. ನಿಮಿಗೆ ಖುಷಿ ಕೊಡಕ್ಕೆ ವಾರಗಳಿಂದ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದ್ವಿ ಇಬ್ಬರೂ. ಅಕ್ಕನೇ ಎಲ್ಲ ಹೇಳ್ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು."
"ನಿನ್ನಕ್ಕ ಗೋಮತಿ ಅಂದ್ರೆ ಸುಮ್ನೇನಾ.. ನಂಗೆ ಏನಿಷ್ಟ ಅಂತ ಅವಳಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತು ವೃಷಾ. ನಂಗೆ ಆಯಾಸ, ಬೇಜಾರದಾಗ ಅದಿಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಬರ್ತೇನೆ. ನೀವಿಬ್ರು ನನ್ನ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡ್ಕೋತೀರಾ ಅಂತ ಗೊತ್ತು ಕಣ್ರೆ. ಇಬ್ಬರೂ ಬಹಳ ಚಂದ ಕುಣಿತೀರಾ ಕಣ್ರೆ.. ನಾನು ಆಗ್ಲೇ ಹೇಳ್ದಹಂಗೆ ನಿನ್ನ ಅಕ್ಕ ರವಿಕೆ ಸರೀಗೆ ಬಿಗಿದಿದಾಳೆ ನಿಂಗೆ... ನಿನ್ ಎದೆ ನೋಡಕ್ಕೆ ಎರ್ಡ್ ಕಣ್ಣ್ ಸಾಲದು ಕಣೆ. ಹೆಂಗ್ ಕುಣಿಸ್ತಿದ್ದೆ ನಿನ್ ಎದೆನಾ.. ಈಗ ಬಿಡಲ್ಲ ನಾನು ನಿನ್ನ " ಎಂದು ಅಧಿಕಾರದಿಂದ ಅವಳ ಎದೆಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ರವಿಕೆಯನ್ನು ತೆಗೆಯದೆ ಅವಳನ್ನು ಹಿಸುಕಿ ಹಣ್ಣು ಮಾಡಿದನು.
"ಆಹಾ ಮಹಾರಾಜಾ… ನನ್ನ ಜೀವನ ಸಾರ್ಥಕ ಇವತ್ತು."
ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಆಗಲೇ ಗೋಮತಿ ತನ್ನ ಒಡೆಯನ ಲಿಂಗವನ್ನು ತನ್ನ ಬಾಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಅಲೆ ಅಲೆಯಾಗಿ ತೆಲಾಡಿಸಿ ತನ್ನ ಬಾಯ್ಚಳಕವನ್ನು ತೋರಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದಳು.
"ಆಹ್.. ಗೋಮತಿ.. ಏನ್ ಚಂದ ಉಣ್ತೀಯ ಕಣೆ…" ಮಹಾರಾಜನ ಪ್ರಶಂಸೆಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಲು ಗೊಮತೀಯ ಬಾಯಿಗೆ ಅವಕಾಶವಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಬಾಯ್ತುಂಬ ತನ್ನ ಒಡೆಯನ ಪುರುಶಾಂಗ ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ತೆಲಾಡುತ್ತಿತು. ಇತ್ತ ವೃಷಾಳ ಕೈಗೆ ತನ್ನ ಮದಿರೆಯ ಲೋಟವನ್ನು ಕೊಟ್ಟನು. ಅವಳ ಸೊಂಟವನ್ನು ಒಂದು ಕೈಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ತನ್ನೆಡೆಗೆ ಸೆಳೆದು ಅವಳ ಎದೆಗಳನ್ನು ಹಿಸುಕುತ್ತಿದ್ದನು. ವೃಷಾ ಅವನ ಕೈಗೆ ತನ್ನ ಎದೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಳು. ಆಗಾಗ ತಾನೇ ಅವನಿಗೆ ಮದಿರೆಯನ್ನು ಕುಡಿಸಿದಳು. ಮದಿರೆಯನ್ನು ಕುಡಿದು ಅವಳನ್ನು ದೀರ್ಘವಾಗಿ ಚುಂಬಿಸಿದನು. ಅವನ ಬಾಯಲ್ಲಿನ ಮದಿರೆಯನ್ನು ರುಚಿಸಿದಳು ವೃಷಾ.
"ಮಹಾರಾಜಾ.. ನಿಮ್ ಬಾಯಲ್ಲಿರೋ ಮದಿರೆ ರುಚಿಯೇ ಬೇರೆ ಒಡೆಯ."
"ಬೇಕೇನೇ? " ಎಂದು ಲೋಟ ಹತ್ತಿರ ತಂದನು.
"ಬೇಡಿ ಮಹಾರಾಜಾ.. ನಿಮ್ಸೇವೆ ಮಾಡೋಕೆ ನಾವು ದಾಸಿಯರು ಚುರುಕಾಗಿ ಇರ್ಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಮದಿರೆ ಕುಡಿದ್ರೆ?"
"ಮತ್ತೆ ಮದಿರೆ ರುಚಿ ಅಂತ ಹೇಳ್ದೆ.."
"ಅದು ನಿಮ್ ಬಾಯಲ್ಲಿರೋ ಮದಿರೆ ನನ್ನ ದೊರೆ. ನೀವು ನನ್ ಮುತ್ತಿಸಿದಾಗ ಅದರ ರುಚಿನೇ ಬೇರೆ. ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ."
"ಹೌದಾ ತೊಗೊ ಹಂಗಂದ್ರೆ " ಎಂದು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕುಡಿದು ಅವಳಿಗೆ ಮುತ್ತನಿತ್ತು ಅವಳ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತಷ್ಟು ಮದಿರೆ ಸುರಿಸಿದನು..
"ಮಹಾರಾಜಾ.. ನಾನು ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ಸೇವೆ ಮಾಡಬೇಕು ನಿಮ್ಗೆ… ನಂಗೂ ಮತ್ ಬರ್ಸತೀರಾ ನೀವು.."
"ಮೇಲೆ ನೀನು ಸುಖ ಕೊಡ್ತೀಯಾ, ಕೆಳಗೇ ಅಲ್ನೋಡು ನಿನ್ ಅಕ್ಕ ಹೇಗೆ ನನ್ನ ಹೀರ್ತ ಇದ್ದಾಳೆ.. ಆಹಾ ಸುಖ ಅಂದ್ರೆ ಇದೆ ಕಣ್ರೆ.. ಇಬ್ಬರು ಹೆಣ್ಣಿನ ಸುಖ.. ಅನುಭವಿಸಿದೋನಿಗೆ ಗೊತ್ತು." ಎಂದು ಅವಳ ಎದೆ, ಕತ್ತಿಗೆ ಮುತ್ತಿನ ಸುರಿಮಳೆಗಯ್ದನು
"ಇಡೀ ರಾಜ್ಯವನ್ನ ಕ್ಷೇಮದಿಂದ ನೋಡ್ಕೊಳೋ ಮಹಾರಾಜಾರಿಗೆ ನಿಮ್ ದಾಸಿಯರ ಇಷ್ಟೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಹೆಂಗೆ. ನಿಮ್ ದಾಸಿಯರ ಅಳಿಲು ಸೇವೆ ಒಡೆಯ…"
"ವೃಷಾ.. ನಿನ್ ಅಕ್ಕ ಮಾಡ್ತಿರೋ ಥರ ನನ್ ಪೂಜೆ ಮಾಡಕ್ಕೆ ನಿಂಗೂ ಆಸೆ ಏನೇ?"
"ಮಹಾರಾಜರ ಪೂಜೆ ಮಾಡೋದಕ್ಕೆ ಯಾವ್ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ತಾನೇ ಆಸೆ ಇರೋದಿಲ್ಲ ಮಹಾ ಪ್ರಭು?"
"ಹೋಗು.. ನೀನು ಅಕ್ಕನ ಜೊತೆ ನನ್ನ ಪೂಜೆ ಮಾಡು... ಗೋಮತಿ.. ವೃಷಾಗೂ ಹೇಳ್ಕೊಡು."
"ಇವತ್ತು ನಿಜವಾಗ್ಲೂ ನನ್ ಜನ್ಮ ಸಾರ್ಥಕ ಮಹಾರಾಜ. ನಿಮ್ ಅಪ್ಪಣೆ." ಎಂದು ಕೈ ಮುಗಿದಳು.
"ನಿಮ್ ಅಪ್ಪಣೆ ಮಹಾರಾಜಾ. ವೃಷಾ.. ಬಾರೇ..ಇಲ್ಲಿ ಕೂರು " ಅಂದು ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ ಕೈ ಮುಗಿದಳು.
ವೃಷಾ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ದೇವರ ಮುಂದೆ ನಮಸ್ಕರಿಸುವಂತೆ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಅವನ ಕಾಲುಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಕುಳಿತಳು.
"ನೋಡು ವೃಷಾ ಮಹಾರಾಜರ ಪೂಜೆಗೆ ಮೊದಲು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಅವರ ಮುಂದೆ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಹೀಗೆ ಕೊತ್ಕೋ ಬೇಕು ಕಣೆ. ಅವರ ಪಾದದ ಬಳಿ."
"ಹೂ ಅಕ್ಕ."
"ಆವ್ರ್ ಪೂಜೆ ಅಂದ್ರೆ ಸುಮ್ನೆ ಅಲ್ಲ. ನಾವು ದೇವ್ರಿಗೆ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ತೀವಿ. ಮಹಾರಾಜರು ಪ್ರಜೆಗಳಿಗೆ ದೇವರು. ಅದೂ ನಮ್ಮಂಥ ದಾಸಿಯರಿಗಂತೂ ಅವ್ರೆ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ದೇವ್ರು ಕಣೆ. ಆವ್ರ್ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ದೆ ಅವರಿಗೆ ಬೇರೆ ಏನ್ ಸೇವೆ ಮಾಡ್ಲಿಕ್ಕೂ ನಮಗೆ ಅರ್ಹತೆ ಇರೋದಿಲ್ಲ. ಒಡೆಯರ ಪೂಜೆ ದಾಸಿಯರ ಕರ್ತವ್ಯ ಕೂಡ. ಈಗ ಮಹಾರಾಜರ ಪೂಜೆ ಹೆಂಗ್ ಮಾಡೋದು ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿನಿ. ಈಗ ಅವರ ಲಿಂಗ ಕೈಯಲ್ಲಿ ತಗೊಂಡು ಕಣ್ಣಿಗೊತ್ಕೋ. ಇದು ನಮ್ಮಂತ ದಾಸಿಯರಿಗೆ ದೇವರ ಸಮಾನ ಕಣೆ ."
"ಹೌದಕ್ಕ." ಎಂದು ಗೋಮತಿ ಹೇಳಿದಂತೆ ಮಾಡಿದಳು ವೃಷಾ.
"ನೋಡು. ಮಹಾರಾಜರದು ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ. ಇಂಥ ಲಿಂಗದ ಸೇವೆ ನಮ್ಮ ಭಾಗ್ಯ ಕಣೆ. ಎಲ್ರಿಗೂ ಸಿಗೋದಿಲ್ಲ ಇದು. ಒಂದು ಬೊಗಸೆ ಹೂ ತೊಗೊಂಡು ಮಹಾರಾಜರ ಲಿಂಗಕ್ಕೆ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡು." ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡಿದಳು ವೃಷಾ.
"ನೋಡು ವೃಷಾ ಮಹಾರಾಜರದು ಹೇಗೆ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ನಾವಿಬ್ರೇ ಕಾರಣ ಕಣೆ. ಆಲ್ವಾ ಮಾಹಾರಾಜಾ "
"ಹೂ ಕಣ್ರೆ.. ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸೇವೆ ಆಹಾ…"
"ಈಗ ಅವರ ತುದಿಗೆ ಮುತ್ತು ಕೊಡು." ಲೊಚಕ್ ಎಂದು ಮುತ್ತಿಟ್ಟಳು ವೃಷಾ.
"ಈಗ ಅವರದನ್ನು ಪೂರ್ತಿ ಬಾಯಲ್ಲಿ ತೊಗೊ ವೃಷಾ… ಸಂಕೋಚ ಪಡ್ಬೇಡ..." ನಾಚಿಕೆಯಿಂದ ಅವನ ಮದನದಂಡವನ್ನು ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಿಕೊಂಡಳು ವೃಷಾ.
"ಹಾ.. ಹಾಗೆ.. ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ಅವ್ರನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ರುಚಿ ನೋಡು. ಚಂದಾಗ್ ಹೀರು ವೃಷಾ."
"ಹ್ಮ್ಮ್ಮ್ ಆಹ್.. ಆಹಾ " ಎಂದು ಮಹಾರಾಜ ವೃಷಾಳ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಗಟ್ಟಿಯಾದನು.
"ಹಂಗೆ.. ನೋಡು ಮಹಾರಾಜರು ಆಗ್ಲೇ ನಿನ್ನ ಬಾಯ್ನ ಅನುಭವಿಸ್ತಿದ್ದಾರೆ ಕಣೆ. ಒಡೆರ್ನ ಅವಾಗವಾಗ ನೋಡಿ ಅವರು ಸಾಕಷ್ಟು ಅನುಭವಿಸ್ತಾ ಇದ್ದಾರೋ ಇಲ್ವೋ ಎನ್ನೋದನ್ನ ಖಾತ್ರಿ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಕು. ಅದಿಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಅವ್ರನ್ನ ನೋಡ್ಬೇಕು. ನಾಚ್ಕೆ ಆದ್ರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ. ನಾವು ಅವ್ರನ್ನ ನಾಚಿ ನೋಡೋದೇ ಅವ್ರಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಕಣೆ. ಎಲ್ಲಿ... ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಕೊಂಡೇ ಅವರ್ನ ಒನ್ ಸರ್ತಿ ನೋಡು.. ನೀನು ಮಾಡೋದು ಅವ್ರಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗ್ತಾ ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ನಿಂಗ್ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ " ವೃಷಾ ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಬೇಕಾಯಿತು.
"ಅವರ ತುದಿನ ಅವಗಾವಾಗ ವಿಚಾರಿಸ್ಕೊ. ಪ್ರಭುಗಳಿಗೆ ಅದು ಬಹಳ ಇಷ್ಟ ಕಣೆ." ತನ್ನ ಸವತಿಯ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿ ತನ್ನ ಆರಾಧ್ಯ ದೈವ ಮಹಾರಾಜನನ್ನು ಮನಸಾರೆ.. ಬಾಯ್ತುಂಬ ಉಂಡು ಪೂಜಿಸಿದಳು ವೃಷಾ.
"ಇನ್ನೂ ಹತ್ತಿರ ಕೂತ್ಕೋ ವೃಷಾ.. ಮಹಾರಾಜರಿಗೆ ನಾವು ಸಿಗೋ ಥರ ಹತ್ತಿರ ಕೂತ್ಕೋ ಬೇಕು ಕಣೆ.. ನಾನು ತೋರಿಸ್ತೀನಿ ನೋಡು…"
ವೃಷಾ ತಕ್ಷಣ ಒಡೆಯನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟಳು.
"ವೃಷಾ.. ಆದಷ್ಟು ಅವರ್ ಹತ್ತಿರ ಕೊತ್ಕೋ ಬೇಕು ಕಣೆ. ಹೀಗೆ... ನೋಡು . ನಾವು ದಾಸಿಯರು ಅವರ ಪೂಜೆ ಮಾಡೋವಾಗ ನಮ್ ಮಹಾರಾಜರಿಗೆ ನಮ್ಮ ಜುಟ್ಟು ಹಿಡ್ಕೊಳಕೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟಾ ಕಣೆ. ಅದಿಕ್ಕೆ ನಾವು ಅವರ ಹತ್ತಿರ ಕೂತ್ಕೊಂಡಷ್ಟು ಮಹಾಪ್ರಭುಗಳು ಸಲೀಸಾಗಿ ನಮ್ ಜಡೆ ಹಿಡ್ಕೋ ಬಹುದು. ಆವರ ಕಯ್ಯಲ್ಲಿ ನಮ್ ಜಡೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಅವರೇ ನಮ್ನ ತಮಗೆ ಹೆಂಗ್ ಬೇಕೋ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ನಮ್ ಬಾಯ್ನ್ ಅನುಭವಿಸ್ತಾರೆ ಕಣೆ. ಮತ್ತೆ ಹತ್ತಿರ ಕೂತಷ್ಟು ಇನ್ನೂ ಒಳಗೆ ತೊಗೊ ಬಹುದು ಅವರದನ್ನ.. ಮಹಾರಾಜರದು ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದು ಕಣೆ. ಬಾಯ್ತುಂಬಾ ತೊಗೊಳಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟ್ ಹತ್ತಿರ ಆಗುತ್ತೋ ಅಷ್ಟ್ ಹತ್ರ ಕೂತ್ಕೋಬೇಕು. ನೋಡೀಗ.. ಮಹಾರಾಜಾ.. ನನ್ ಜಡೆ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ನನ್ನ ಅನುಭವಿಸ್ರಿ ದೊರೆ " ಎಂದು ಹತ್ತಿರ ಕೂತು ಬಾಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಳು. ಮಹಾರಾಜಾ ಅವಳ ಕೂದಲನ್ನು ಹಿಡಿದು ಅವಳನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದನು. ಹಾಗೆ ಅವನದನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಸವಿದು ಉಂಡಳು ಗೋಮತಿ .
"ಆಹಾ… ನೋಡು ನೋಡು… ಒಡೇರು ಹೇಗೆ ತಮಗೆ ಬೇಕಾದಂಗೆ ನಮ್ಮನ್ನ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಉಣ್ಣುಸ್ಕೊತಾರೆ. ನೀನು ಉಂಡ್ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ ಕಣೆ ಪ್ರಭುಗಳು. ಅಂದ್ರೆ ನೀನು ಸರಿಯಾಗಿ ಉಣ್ತಿದಿಯ ಅಂತ ಕಣೆ. ಬಾ ಈಗ . ನಿನ್ನ ಸರದಿ ಕಣೆ .. ತೊಗೊ.." ಅವಳೂ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮೊದಲಿಗಿಂತ ಒಳಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಳು. ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಣ್ಣಿನ ಎಂಜಲು ಎನ್ನುವುದನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ, ಮಡಿವಂತಿಕೆ, ನಾಚಿಕೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಬದಿಗಿಟ್ಟು ಒಬ್ಬರ ನಂತರ ಒಬ್ಬರು ಲೊಚ ಲೋಚನೆ ಮುದ್ದಾಡಿ ಒಡೆಯನ ಪೂಜೆಯನ್ನು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಮಾಡಿದರು. ಮದಿರೆಯ ನಶೆ ಏರುತ್ತಲೆ ಅವನ ಒರಟುತನ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯಿತು.
"ಗೋಮತಿ, ವೃಷಾ.. ಇಬ್ಬರೂ ಏನ್ ಚಂದ ಉಣ್ತಿದೀರಾ.. ಇಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ತೊಗೊಳ್ರೆ…"
ಒಡೆಯನ ಆಜ್ಞೆ ಕೇಳಿ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿಗಿಲಾಯಿತು. ಇಬ್ಬರೂ ಪರಸ್ಪರ ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಂಡರು. ಆದರೆ ಮಹಾರಾಜನ ಅಪ್ಪಣೆ ಮೀರಾಲಾದೀತೆ? ಇಬ್ಬರೂ ಬಾಯ್ತೆರೆದು ಅವನ ಎಡ ಮತ್ತು ಬಲ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಮುತ್ತಿಸಿದರು. ತನ್ನ ಮದಿರೆಯ ಲೋಟ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಇಟ್ಟು ಇಬ್ಬರ ಜಡೆಯನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ಮಹಾರಾಜಾ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಿದನು. ಸಲೀಸಾಗಿ ಅವರಿಬ್ಬರ ತುಟಿಗಳ ನಡುವೆ ತನ್ನ ಮದನ ದಂಡವನ್ನು ಇಳಿಸಿ ಹಿಂದು ಮುಂದು ಮಾಡಿ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ತನ್ನ ಪುರುಷತ್ವದ ಸವಿಯನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೊಟ್ಟನು. ಆಗಾಗ ದಾಸಿಯರಿಬ್ಬರ ತುಟಿಗಳು ಸ್ಪರ್ಶವಾಗಿ ಹೊಸ ಅನುಭವ ನೀಡಿತ್ತು ಆ ಹೊಸ ಕಾಮದಾಟ. ಆಮೇಲೆ ಅವರಿಬ್ಬರ ಮೇಲಿನ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಬಳೆಸಿಕೊಂಡು ತಾನೇ ಒಬ್ಬರ ನಂತರ ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಬಾಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಇಳಿಬಿಟ್ಟು ತೆಗೆದನು. ತಮ್ಮ ಸರದಿಗಾಗಿ ಕಾತುರದಿಂದ ಕಾಯ್ದು ಅವನ ಲಿಂಗವನ್ನು ತಮ್ಮ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಿಕೊಂಡರು ಅವನ ದಾಸಿಯರು. ಇವಳ ಬಾಯಿಂದ ಅವಳಿಗೆ, ಅವಳ ಬಾಯಿಂದ ಇವಳಿಗೆ ತನ್ನ ಮದನದಂಡವನ್ನು ದಯಪಾಲಿಸಿದನು ಮಹಾರಾಜಾ. ಇಬ್ಬರೂ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಉಂಡು ತೃಪ್ತಿ ಪಟ್ಟರು. ರಾಜನ ಆ ಅಕ್ರಮಣಕ್ಕೆ ದಾಸಿಯರ ಹೆಣ್ಣೊಡಲು ಆಗಲೇ ಒದ್ದೆಯಾಗಿ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಮೀರಿ ಕಾಮೋದ್ರೇಕಗೊಳಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ವಿಧೇಯ ದಾಸಿಯರು ಒಡೆಯನ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ನಿರತರಾದರು. ಅವರಿಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತವನ್ನು ಸಡಿಲಗೊಳಿಸಿದನು.
"ವೃಷಾ.. ತೊಗೊ ಅವರದನ್ನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ" ಎಂದು ಅಪ್ಪಣೆ ಮಾಡಿದಳು. "ರಾಜರು ಸಾಕು ಅನ್ನೋವರ್ಗು ನಾವು ಅವರನ್ನ ಉಣ್ತಾ ಇರ್ಬೇಕು ಕಣೆ. ಮತ್ತೆ ಈ ಭಾಗ್ಯ ಈ ದೇವ್ರು ನಮಗೆ ಯಾವಾಗ್ ಕೊಡ್ತಾರೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಕಣೆ. ಹೂ ತೊಗೊ ಉಣ್ಣು" ಎಂದು ಆಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದಳು.
"ಆಯ್ತು ಅಕ್ಕ "
ಅವರಿಬ್ಬರ ಮಾತನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದನು ಮಹಾರಾಜ. ಮದಿರೆ ಅವನನ್ನು ತುಸು ಸಡಿಲ ಮಾಡಿತ್ತು. ವೃಷಾ ನಿರ್ಭಡೆಯಾಗಿ ಅವನ ಲಿಂಗವನ್ನು ಬಾಯೊಳಗೆ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಆಗ ಗೋಮತಿ ಅವನ ಶಿಶ್ನಗಳನ್ನು ಬಾಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನಾಲಿಗೆಯಿಂದ ಆಟವಾಡಿದಳು.
"ಆಹಾ.. ನನ್ ಹೆಣ್ಣುಗಳೇ.. ಇಬ್ಬರೂ ಏನ್ ಚಂದ ಉಣ್ಣ್ತೆದೀರಾ ಕಣೆ.. ಹಂಗೆ ಉಣ್ಣ್ರಿ…" ಒಬ್ಬರಿಂದ ತನ್ನ ಲಿಂಗ ಇನ್ನೋಬಳು ತನ್ನ ಶಿಶ್ನ ಹೀಗೆ ತನ್ನ ವಿಧೇಯ ದಾಸಿಯರು ವಿಧ ವಿಧವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ಒಡೆಯನಿಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು.
ವೃಷಾ ಎಡ ಬಿಡದೆ ಮಹಾರಾಜರ ಲಿಂಗವನ್ನು ಗೋಮತಿಯಂತೆಯೇ ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಬಾಯಲ್ಲಿ ತೆಲಾಡಿಸಿದಳು. ಗೋಮತಿ ತನ್ನ ಅನುಭವ, ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕತೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಬಳಸಿ ರಾಜನಿಗೆ ವಿಭಿನ್ನ ಸುಖ ಕೊಟ್ಟಳು. ಗೊಮತೀಯ ಸೇವೆಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸಿದ ಮಹಾರಾಜಾ ತನ್ನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಅಗಲಿಸಿದನು. ಅನುಭವಿ ದಾಸಿಯಾದ, ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಣಿತಿ ಹೊಂದಿದ್ದ ಗೋಮತಿಗೆ ಅದರ ಅರ್ಥ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆಗಾ ಅವನ ಶಿಶ್ನವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಶಿಶ್ನದ ಕೆಳಗೇ ಅವನ ಗುದದ್ವಾರವನ್ನೂ ಚುಂಬಿಸಿ, ತನ್ನ ನಾಲಿಗೆಗೆ ಕೆಲಸ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದನ್ನು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿ ಸವಿದ ಮಹಾರಾಜ "ಆಹ್ " ಎಂದು ಹರ್ಷೋದ್ದ್ಗಾರ ಮಾಡಿದನು. ನಂತರ ಅವನ ತೊಡೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ಅವನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಚುಂಬಿಸಿ, ಅವನ ಪಾದಗಳನ್ನು ನೆಕ್ಕಿ ಮತ್ತೆ ಮೇಲೆ ಬಂದು ಅವನ ಶಿಶ್ನಗಳಿಂದ ತನ್ನ ಬಾಯ್ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಮಹಾರಾಜ ಮದ್ಯವನ್ನು ಹೀರುತ್ತಾ ಇಬ್ಬರೂ ದಾಸಿಯರಿಂದ ಹೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ನಶೆ ಏರಿಸಿಕೊಂಡನು.
"ಆಹಾ ನನ್ ಹೆಣ್ಣುಗಳೇ.. ಎರೆಡು ಹೆಣ್ಣುಗಳ ಸುಖ ಹೀಗೆ ಇರುತ್ತೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಿದ್ರೆ, ನಾನು ಯಾವಾಗ್ಲೋ ವೃಷಾಳಿಗೆ ಹೂ ಅಂದ್ ಬಿಡ್ತಿದ್ದೆ ಕಣೆ ಗೋಮತಿ. ಎರಡು ಹೆಣ್ಣುಗಳ ಸುಖಾನೆ ಬೇರೆ ಕಣ್ರೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗಂಡೂ ಅನುಭವಿಸ್ ಬೇಕು ಇದನ್ನ"
ಕಥೆಯನ್ನು ಓದುತ್ತಾ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಉಜ್ಜಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಗಂಗಿ ನಿಯಂತ್ರಣ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅನ್ನಿಸಿತು. ಪುಸ್ತಕ ಬದಿಗಿಟ್ಟಳು. ಅವತ್ತಿನ ರಾತ್ರಿಗೆ ಆಗಲೇ ಅವಳಿಗೆ ಪುಸ್ತಕದ ಸಹಾಯದಿಂದ ಉಪಾಯ ಹೊಳೆದಿತ್ತು. ತನ್ನ ಒಡೆಯನಿಗೆ ಮದಿರೆಯನ್ನು ಕೊಡುವುದೆಂದು ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದಳು. ಆದರೆ ಗೋವಿಂದ ಹಿಂದೆಂದೂ ಮದ್ಯ ಕುಡಿದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ತಾನು ಕೊಟ್ಟರೆ ಕುಡಿಯ ಬಹುದು ಎಂದು ತಿಳಿದು ಮದ್ಯ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡು ಬರಲು ಹೋದಳು. ಒಳ್ಳೆಯ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಕಳ್ಳ ಇಳಿಸಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬಂದಳು. ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿದಳು. ವಿಶೇಷವಾಗ ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. ಲಂಗ ರವಿಕೆಯನ್ನು ಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತುಕೊಂಡಲು ಆದರೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಗೋವಿಂದ ಸಂಜೆ ಬಂದನು. ಅವನನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಿತ್ಯದ ಸೇವೆಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿದಳು.
"ಆಹಾ, ಗಂಗಿ.. ಇವತ್ತು ಭಾಳ ಕೆಲ್ಸ. ಓಡಾಡಿದ್ದು ಭಾಳ ಆಯ್ತು ಕಣೆ. ನಿನ್ ಹತ್ರ ಕಾಲ್ ಒತ್ತಿಸ್ಕೊಳಕೆ ಕಾಯ್ತಿದ್ದೆ ನೋಡು "
"ಹೌದಾ ಧಣಿ.. ಯಾಕೆ ಒಡೆಯಾ. ನೀವು ಯಜಮಾನ್ರು. ಆಳುಗಳಿಗೆ ಕೆಲ್ಸ ಹೇಳಿ ಆರಾಮಾಗಿ ಕುತ್ಕೋ ಬೇಕು ನೀವು ನನ್ ರಾಜಾ." ಎಂದು ಅವನ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ನಯವಾಗಿ ಒತ್ತಿದಳು.
"ಹೌದಾ.. ಹಂಗ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಅಷ್ಟೇ ಆಮೇಲೆ.."
"ಧಣಿ, ನಿಮಗೋಸ್ಕರ ಏನೋ ತಂದಿವ್ನಿ. ನಿಮ್ಗೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯಾಸ ಆಗದೆ ಇವತ್ತು ಅದಿಕ್ಕೆ.. ನೀವು ಅದನ್ನ ತೊಗೊಬೇಕು.."
"ಏನದು ಗಂಗಿ?"
"ನಿಮ್ಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೆ ದೊರೆ. ನೀವು ತೊಗೋಳ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರೆ ತೊಗೊಂಡ್ ಬರ್ತೀನಿ."
"ಗಂಗಿ, ನೀನು ನನ್ನವಳು ಕಣೆ. ನೀನ್ ಏನ್ ಕೊಟ್ಟರೂ ತೊಗೋತೀನಿ ಕಣೆ. ತೊಗೊಂಡ್ ಬಾ ಹೋಗು."
"ನೀವು ಇಲ್ಲೇ ಕೂತಿರಿ. ಆರಾಮ ಮಾಡ್ರಿ. ನಾ ಇವಾಗ ನಿಮ್ಗೆ ತಂದ್ ಕೊಡೋದು ನಿಮ್ ಆಯಾಸಾನೆಲ್ಲ ಕಮ್ಮಿ ಮಾಡುತ್ತೆ. ತಂದೆ ಇರ್ರಿ." ಎಂದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಓಡಿದಳು. ಒಂದು ಲೋಟದಲ್ಲಿ ಮದ್ಯವನ್ನು ತಂದು ಕೊಟ್ಟಳು.
"ಏನೇ ಇದು?"
"ಇದು ನಿಮ್ ತೋಟದಲ್ಲೇ ಇಳ್ಸಿರೋ ಕಳ್ಳ. ಕುಡೀರಿ ಒಡೆಯ. ನಿಮ್ ಆಯಾಸ ಎಲ್ಲ ಮಾಯಾ ಆಗ್ತದೆ."
"ನನ್ನ ಆಯಾಸ ಮಾಯಾ ಮಾಡಕ್ಕೆ ನೀನಿದಿಯ ಅಲ್ವೇನೇ ಇದ್ಯಾಕೆ?"
"ಕುಡೀರಿ ಧಣಿ.. ನಾನೂ ನಿಮ್ ಆಯಾಸ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ."
"ವಗರು ವಗರು ಅಯ್ತೆ ಕಣೆ " ಕುಡಿದು ಹೇಳಿದನು ಗೋವಿಂದ.
"ಮೊದ್ಲು ಹಂಗೆ ಇರ್ತದೆ ಧಣಿ. ಆಮೇಲೆ ನೋಡಿ ಶುರು ಆಗ್ತದೆ. ನೀವು ಹಂಗೆ ಕುಡೀತಾ ಇರಿ. ನಾನು ನಿಮ್ಗೆ ಇನ್ನೂ ಏನೋ ತೋರ್ಸ ಬೇಕು ಒಡೆಯ. ಈಗ ಬಂದ್ ಬಿಡ್ತೀನಿ..." ಎಂದು ಓಡಿದಳು ಗಂಗಿ.
ಬೇಗನೆ ತನ್ನ ಸೀರೆ ಕಳಚಿ, ಹೊಸ ಲಂಗ ರವಿಕೆಯನ್ನು ಧರಿಸಿ ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿಕೊಂಡಳು. ರವಿಕೆಯನ್ನು ಬಿಗಿ ಮಾಡಿ ತನ್ನ ಎದೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಾಣುವಂತೆ ಸರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. ಅವನ ಮುಂದೆ ಬಂದು ನಿಂತಳು. ಗೋವಿಂದ ಮಂತ್ರ ಮುಗ್ಧನಾಗಿ ಬಿಟ್ಟ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು.. ನೋಡತೊಡಗಿದ…
ದಿನಗಳು ಕಳೆದವು. ಚೆನ್ನಿ ಗಂಗಿಯ ಮನೆ ಕಡೆಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಅಂದು ಮುನಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋದವಳು ಮತ್ತೆ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದರಿಂದ ಮನ ನೊಂದಿದ್ದಳು ಗಂಗಿ. ಒಂದು ದಿನ ಗೋವಿಂದ ಕೆಲಸದ ನಿಮಿತ್ತ ಪೇಟೆಗೆ ಹೋಗಿ ತಂಗ ಬೇಕಾಯ್ತು. ಅವಳನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಬರಲು ಅಂದು ಸಂಜೆ ಚೆನ್ನಿಯ ಮನೆಗೆ ಬಂದಳು ಗಂಗಿ.
"ಬಾ ಅಕ್ಕ.. ಹೆಂಗಿದಿ "
"ಏನ್ ಚೆನ್ನಿ.. ಅವತ್ತು ನಂಗೆ ಬಟ್ಟೆ ಕೊಡಕ್ ಬಂದವಳು ಮುನಿಸ್ಕೊಂಡು ಹೋದೆ. ಆಮೇಲೆ ಸುದ್ದಿನೇ ಇಲ್ಲಾ. ನನ್ ನೋಡಬಾರ್ದು, ನನ್ ಕೂಡ ಮಾತಾಡಬಾರ್ದು ಅಂತ ಮಾಡಿಯೋ ಹೆಂಗೆ?"
"ಅಯ್ಯೋ ಬಿಡ್ತು ಅನ್ನಕ್ಕಾ. ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ರೆ ಯಾರ್ ಅವ್ರೆ ನಂಗೆ. ನಿನ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಯಾಕ್ ಮುನಿಸ್ಕೊಳ್ಳಿ ನಾನು ಹೇಳು?"
"ಮತ್ತೆ ಅವತ್ತು ಯಾಕ್ ಹಂಗೆ ಬಿರ್ನೆ ಎದ್ದ್ ಹೋದೆ?"
"ಏನೋ ಒಸಿ ಬೇಜಾರ್ ಆಯ್ತು ಅಷ್ಟೇ ಅಕ್ಕಾ."
"ಬಾ ಕುತ್ಕೋ ಚೆನ್ನಿ. ಏನಾಯಿತು ಹೇಳೇ. ನನ್ ಹತ್ರ ಹೇಳ್ಕೋ."
ಗಂಗಿಯನ್ನು ಬಿಗಿದು ಅಪ್ಪಿದಳು ಚೆನ್ನಿ. "ಅಕ್ಕಾ.. ನಿನ್ ಹತ್ರ ಮುಚ್ ಇಡೋ ಅಂಥದ್ದು ಏನೈತೆ ಅಕ್ಕ. ಎಲ್ಲಾ ನಿಂಗ್ ಗೊತ್ತಿರೋದೇ."
"ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್ಕೋ ಚೆನ್ನಿ."
"ಈ ಒಂಟಿ ಬಾಳು ಸಾಕಾಗ್ಯದೆ. ಒಂದ್ ಸರ್ತಿ ಅನ್ನಿಸ್ತದೆ. ಆ ಮಂಜನ ಜೊತೆನಾದ್ರೂ ಕೂಡ್ಬೇಕಿತ್ತು ಅಂತ. ನನ್ ಯೋಗ್ಯತೆಗೆ ಬ್ಯಾರೆ ಯಾರೂ ಸಿಗ್ಲಿಲ್ಲ ನಂಗೆ."
"ಥು.. ಆ.. ಹೊಲ್ಸ್ ಮಾತಾಡಬ್ಯಾಡ…"
"ಮತ್ತೆ ಇನ್ನೇನ್ ಹೇಳ್ಲಿ ಅಕ್ಕಾ."
"ನಿನ್ ಮನಸನ್ಯಾಗೇ ಬ್ಯಾರೆ ಯಾರಾರು ಇದಾರೆನೇ ಹೇಳು. ನಾನು ಏನಾದ್ರೂ ಮಾಡಕ್ಕಾಯ್ತದ ನೋಡ್ತೀನಿ."
"ಯಾರೂ ಇಲ್ಲಾ ಅಕ್ಕಾ." ಎಂದು ಕಸಿವಿಸಿಗೊಂಡು ಎದ್ದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಓಡಿದಳು.
"ನೋಡು ನೋಡು. ನಿನ್ ಮನಸಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಅವ್ರೆ. ಯಾರದು ಹೇಳು ಚೆನ್ನಿ. ನಾ ನಿಂಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಕಣೆ."
"ಅದು ಆಗಕಿಲ್ಲ ಕಣಕ್ಕ.. ಅದು ಅಷ್ಟ್ ಸುಲಭ ಅಲ್ಲ "
"ಅದನ್ನ ನಾನ್ ಹೇಳ್ತಿನಿ. ಮೊದ್ಲು ಅದು ಯಾರೂ ಅಂತ ಹೇಳು."
"ಅಕ್ಕ ಅದು… ಅದು.. ಆಗೋ ಹೋಗೋ ಮಾತಲ್ಲ ಬಿಡು. "
"ನೀ ಹೇಳ್ದೆ ಹೋದ್ರೆ ನನ್ನಾಣೆ ಕಣೆ."
"ಅಕ್ಕಾ… ಏನಕ್ಕ ನೀನು."
"ಮತ್ತೆ ಹೇಳೇ.. ಯಾಕ್ ಮುಚ್ಚಿಡ್ತೀಯ…"
"ನಾನು ಹೇಳಿದ್ರೆ… ಎಲ್ಲಿ ನಿನ್ನೂ ಕಳ್ಕೊಂಡ್ ಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಭಯ ಕಣಕ್ಕ.."
"ನನ್ಯಾಕೆ ಕಳ್ಕೊತೀಯ ಚೆನ್ನಿ.."
"ಅದ್ ಹೆಂಗ್ ಹೇಳ್ಲಿ ನಾನು ಅಕ್ಕಾ. ನಂಗೆ ಅರ್ಥ ಆಗ್ತಾ ಇಲ್ಲಾ. ನೀ ನನ್ನ ದೂರ ಮಾಡ್ಬಿಟ್ಟರೆ ಅಂತ ಭಯ ?"
"ಸರಿ. ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡ್ತೀನಿ ನೋಡು.. ನಾನು ನಿನ್ ದೂರ ಮಾಡಾಕಿಲ್ಲ ಹೇಳು."
"ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಆಣೆ ಪ್ರಮಾಣ ಮಾಡ್ತಿದೀಯಾ ಕಣಕ್ಕ ನೀನು."
"ಸುಮ್ನೆ ಹೇಳು ಚೆನ್ನಿ. ನಿನ್ ಸುಖ ಬಯಸೋ ನನ್ನ ಹತ್ರ ಮುಚ್ಚಿಟ್ರೆ ನಿಂಗೆ ಏನ್ ಸಿಗುತ್ತೆ ಹೇಳು.."
"ಅಕ್ಕ.. ಅದು.. ಅದು…"
"ನಂಗ್ ಹೇಳಲ್ವೇನೇ..? ಹೇಳೇ…"
"ಹೇಳಿದ್ರೆ ನನ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಕೋಪ ಮಾಡ್ಕೊಳಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಹೇಳ್ತಿನಿ."
"ಇಲ್ಲಾ ಹೇಳೇ "
"ನಂಗೆ ಒಡೇರ್ ಬಿಟ್ಟ್ರೆ ಬ್ಯಾರೆ ಯಾರನೂ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡಕ್ಕೂ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲಾ. ಆವ್ರ್ ಋಣ ಐತೇ ನನ್ ಮ್ಯಾಲೆ. ನಾನು ಯಾರನಾದ್ರೂ ಸೇರ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ, ಅದು ಅವರ್ನೆ ಕಣಕ್ಕ. ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರೆ ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಹಿಂಗೇ ಇದ್ದ ಬಿಡ್ತೀನಿ. ನಂಗೆ ಮೊನ್ನೆ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು. ಅವರು ಭಾಳ ದುಡ್ಡ್ ಕೊಟ್ಟು ನನ್ ಕಟ್ಟೆಮನೆ ಗೌಡನ ಜೀತದಿಂದ್ ಬಿಡ್ಸೋರೆ ಅಂತ. ಅದ್ ಕೇಳಿದ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಆವರ ಋಣ ಹೆಂಗ್ ತೀರಿಸಲಿ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗ್ತಿಲ್ಲ ಕಣೆ. ಆವರ ಋಣ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಆವ್ರ್ ಮ್ಯಾಲೆ ಮನ್ಸ್ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಬ್ಯಾರೆ ಯಾರನೂ ನೋಡಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲಾ. ಹಂಗಂತ ನಿನ್ ಬಾಳು ಹಾಳ್ ಮಾಡಕ್ಕೂ ಇಷ್ಟಾ ಇಲ್ಲಾ ಕಣಕ್ಕ. ಕಷ್ಟ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದೋಳು ನೀನು. ನೀನು ಸುಖವಾಗಿರಬೇಕು ಕಣಕ್ಕ. ನಂಗೆ ಏನ್ ಹೇಳ್ಬೇಕೋ ತಿಲೀತಿಲ್ಲ ಅಕ್ಕ. ನೀನು ಹೇಳು ಅಂದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಹೇಳ್ಬಿಟ್ಟೆ. ನನ್ನ ಕ್ಷಮಸು." ಎಂದು ಅವಳ ಕಾಲಿಗೆ ಬಿದ್ದಳು.
ಗಂಗಿಗೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಸಿಡಿಲು ಬಡಿದಂತಾಯಿತು. ಮಾತನಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ಮೌನವಾದಳು.
