ಹುಡುಗರ ಜೊತೆ ಬೇಡ ರವಿ ಜೊತೆ ಮುಂದುವರಿಸಿ
ಹಾಗೇ
ವಿಮಾಲ ಟೀಚರ್ ದು ಬರೆಯಿರಿ
ಹಾಗೇ
Adultery ಪಾಂಡುಹಳ್ಳಿಯ ಪುಂಡರು ಭಾಗ ೧
- Thread starterprithviraj0
- Start date
- 13,747
ವಿಮಲ ಟೀಚರ್ ಮುಂದಿನ ಕಥೆ ಯೋಚಿಸಿದ್ದೀನಿ. ಆದರೆ ಕಥೆಯ ಮತ್ತೊಂದು ಮುಖ್ಯ ಪಾತ್ರ ಪರಿಚಯಿಸಬೇಕು. ತುಂಬಾ ಕಂತಿನಿಂದ ಸಾಧ್ಯ ಆಗದ ಕಾರಣ, ಈ ಮುಂದಿನ ಭಾಗ ಆ ಪಾತ್ರದಿಂದ ಮುಂದೊರೆಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೀನಿ.
anupamshetty
New Member
- 26
- 5
- 3
ನಿಮ್ಮ ಮೇಲ್ ತಲುಪಿತು. ನಾನು ಈ ಕಥೆ ನನ್ನ ಬಿಡುವಿನ ಸಮಯ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಆದ್ದರಿಂದ ಕಥೆ ಬರುವುದು ವಿಳಂಬ ಆಗುತ್ತಿದೆ. ಮತ್ತೊಂದು ತಗೆದುಕೊಳ್ಳೋದು ಕಷ್ಟ. ನನಗೆ ಕಥೆ ಬರೆಯುವುದು ಹವ್ಯಾಸ ಅಷ್ಟೇ. ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟ ಆದ್ರೆ ನನಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು. ಬೇರೇನೂ ಬೇಡ
.
anupamshetty
New Member
- 26
- 5
- 3
Thank uನಿಮ್ಮ ಮೇಲ್ ತಲುಪಿತು. ನಾನು ಈ ಕಥೆ ನನ್ನ ಬಿಡುವಿನ ಸಮಯ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಆದ್ದರಿಂದ ಕಥೆ ಬರುವುದು ವಿಳಂಬ ಆಗುತ್ತಿದೆ. ಮತ್ತೊಂದು ತಗೆದುಕೊಳ್ಳೋದು ಕಷ್ಟ. ನನಗೆ ಕಥೆ ಬರೆಯುವುದು ಹವ್ಯಾಸ ಅಷ್ಟೇ. ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟ ಆದ್ರೆ ನನಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು. ಬೇರೇನೂ ಬೇಡ
ಪಂಡುಪುರಕ್ಕೆ ಬರುವ ಒಂದು ಕಾರ್ ವೇಗವಾಗಿ ಬರುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಸುರೇಶ ಆ ಕಾರ್ ಗುರುತು ಸಿಕ್ಕಿ ತನ್ನ ಕಾರ್ ಅದರ ಹಿಂದೆ ಚಲಾಯಿಸುತ್ತಾನೆ. ಬಂದ ಆ ಹೊಸ ಕಾರ್ ಸೀದಾ ಬಂದು ಗೌಡನ ಮನೆ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.
ಹಿಂದೆಯೇ ಬಂದ ಸುರೇಶ ಕಾರ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಹೊಸ ಕಾರ್ ಬಳಿ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆಯಲು ಬಿಡದೆ ಜೋರಾಗಿ “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ.. ಬೇಗ ಬನ್ನಿ.” ಸುರೇಶನ ಕೂಗು ಕೇಳಿ ಹೆದರಿ ಹೊರಗೆ ಓಡಿ ಬಂದು “ಯಾಕೋ ಸುರೇಶ, ಏನಾಯಿತೋ?”. ಸುರೇಶ “ನೋಡಿ ಯಾರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ.”.
ಸರೋಜಮ್ಮ ಕಾರ್ ಬಳಿ ಬಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ “ಲೇ, ಯವಾಗಲೇ ಬಂದೆ.” ಸುರೇಶ “ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ತಪ್ಪಿಸಿ ನಮ್ಮ ಊರಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಬರಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ. ನೀವು ಅಷ್ಟೇ ರಮ್ಯಾ ಮೇಡಂ.”.
ಕಾರ್ ಒಳಗೆ ಕುಳಿತ ರಮ್ಯಾ ಗೌಡನ ಒಬ್ಬಳೆ ಮಗಳು. ವಯಸ್ಸು 21. ಸರೋಜಮ್ಮ ಮಗಳು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಊರಿನಲ್ಲಿ ಇರುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ ಎಂದು, ಅವಳನ್ನು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ತನ್ನ ಅಣ್ಣನ ಮನೆಗೆ ಕಳಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ, ಕಾಲೇಜ್ ರಜೆಗೆ ಊರಿಗೆ ಬರೋ ರಮ್ಯಾ ಕೆಲವು ದಿನ ಇದ್ದು ಹೋಗುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ.
ರಮ್ಯಾ “ನಾನು ಬಂದ್ರೆ ಇಡೀ ಊರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗೋ ಹಾಗೆ ಬರ್ತೀನಿ. ನಿನಗೆ ಅಷ್ಟು ಗೊತ್ತಾಗ್ಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ನೀನು ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಇರೋದೇ ವೇಸ್ಟ್.”. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಹೇ, ಹಾಗೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡ್ತಾರಾ ದೊಡ್ಡೋರಿಗೆ. sorry ಕೇಳು.”
ರಮ್ಯಾ “sorry…”. ಸುರೇಶ “ನೀವೇನಮ್ಮ ನನ್ನ ಅಷ್ಟು ವಯಸ್ಸಾದವನ ತರ ಹೇಳ್ತೀರಾ. ಅವಳಿಗಿಂತ 10 ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡವನು ಅಷ್ಟೇ ತಾನೆ. ನಮ್ಮ ಗೌಡರ ಮಗಳು ಅಂದ್ರೆ ಅಷ್ಟಾದರೂ ಗತ್ತು ಇರ್ಬೇಕು.”
ಸರೋಜಮ್ಮ “ನೀವೆಲ್ಲಾ ಹೇಗೆ ಅವಳನ್ನ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವಳು ಹೇಗೆ ಮೆರಿತಿರೋದು”. ರಮ್ಯಾ “ಅಮ್ಮಾ ಆಯ್ತು ಬಿಡಮ್ಮ sorry ಕೇಳಿದ್ರು ಬೈತಿಯ. ಹೀಗೆ ಆದ್ರೆ ನಾನು ಇದೆ ಕಾರ್ ನಲ್ಲಿ ವಾಪಸ್ ಹೊರಟೋಗ್ತೀನಿ.”
ಸರೋಜಮ್ಮ “sorry ಪುಟ್ಟ. ಬಾ ಒಳಗೆ. ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗಿರೋ ಎಲ್ಲಾ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿಸ್ತೀನಿ.”. ರಮ್ಯಾ “ಅಮ್ಮ, ಅಪ್ಪ ಇದ್ದಾರಾ ಮನೇಲಿ?”. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಇಲ್ಲ ಹೊರಗಡೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ.”. ರಮ್ಯಾ “ಹಾಗಾದ್ರೆ ಹೋಗಿ ಅಪ್ಪನ ಮಾತಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಊಟಕ್ಕೆ ಜೊತೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ”.
ಸರೋಜಮ್ಮ ಸುರೇಶನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾಳೆ. ಸುರೇಶ ಬೇಡ ಎಂದು ಮೆಲ್ಲನೆ ತಲೆ ಆಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಅವರು ಪಂಚಾಯತಿ ಅಧ್ಯಕ್ಷರ ಮನೆಗೆ ಮಾತಾಡೋಕೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ. ಅವರು ಬರೋದು ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ಆಗತ್ತೆ. ನೀನು ಹೋಗಿ ತೊಂದರೆ ಕೊಡೋದು ಬೇಡ.”. ರಮ್ಯಾ “ಹೋಗಲಿ, ತುಂಬಾ ದಿನದ ಮೇಲೆ ಊರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೀನಿ. ಹಾಗೆ ಸುಮ್ನೆ ಸುತ್ತಾಡಿಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ.”. ಸುರೇಶ “ಒಬ್ಬಳೆ ಹೋಗೋದು ಬೇಡ. ನಾನು ಬರ್ತೀನಿ”.
ರಮ್ಯಾ “ನೀನೇಕೆ, ನಮ್ಮೂರು ನನ್ಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ವಾ. ಒಬ್ಬಳೆ ಹೋಗಿ ಬರ್ತೀನಿ.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಕಾರ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಹೊರಡುತ್ತಾಳೆ.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಇವಳು ಯಾವತ್ತೂ ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾ ಅಪ್ಪನ ಮುದ್ದು ಇವಳನ್ನ ಹೀಗೆ ಹಾಳು ಮಾಡಿದೆ. ಸುರೇಶ ಮೊದಲು ಹೋಗಿ ನಿಮ್ಮ ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಅವಳ ಮಗಳು ಬಂದಿರೋದು ಹೇಳು. ಅವಳು ಮತ್ತೆ ಹೋಗುವ ತನಕ ಆದರೂ ಇವೆಲ್ಲಾ ನಿಲ್ಲಿಸಲಿ.”
ಸುರೇಶ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ “ಗೌಡ, ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರೋದು ಇವತ್ತು ನಿಲ್ಲಿಸ್ತಾನಾ.”.
ಇತ್ತ ಅಧ್ಯಕ್ಷನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೌಡ ಮತ್ತು ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಕೂತು ಮಾತಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. “ಹೇಳೋ ಚಿಕ್ಕ ಏನು ಇವತ್ತು ನನ್ನ ಕರೆದಿದ್ದು. ತುಂಬಾ ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯ ಮಾತಾಡಬೇಕು ಅಂತಿದ್ದೆ.”. 45ರ ವಯಸ್ಸಿನ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಆ ಗ್ರಾಮದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ. ಹೆಸರಿಗೆ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಆದರೂ ನಡಿಯೋದು ಗೌಡನ ಮಾತೆ. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿ, ಅದೂ, ಅದೂ.”. ಗೌಡ “ಬೇಗ ಹೇಳೋ ಬೇವರ್ಸಿ. ನಿನ್ನ ರಾಗ ಕೇಳಕ್ಕೆ ಬಂದಿಲ್ಲ ನಾನು ಇಲ್ಲಿ.”. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಅದೂ ಇನ್ನು 3-4 ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಎಲೆಕ್ಷನ್ ಬರ್ತಿದೆ. ಈ ಸಾರಿನೂ ನನ್ನನ್ನೇ …”.
ಗೌಡ “ಹ್ಮ್ಮ್, ನಿನ್ನ ಯೋಗ್ಯತೆ ನೋಡಿ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲ ನಾನು ನಿನಗೆ ಈ ಪದವಿ. ನಮ್ಮ ಕಮಲಮ್ಮ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಿನಗೆ ಈ ಪದವಿ ಬಂದಿದ್ದು.” ಅಂತ ಕೆಳಗೆ ನೋಡಿ ಮೆಲ್ಲನೆ ನಗುತ್ತಾನೆ ಗೌಡ. ಕೆಳಗೆ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕುಳಿತ ಕಮಲಮ್ಮ ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆ ಚೀಪುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ. ಗೌಡ ಕೆಳಗೆ ಏನು ಇಲ್ಲದೆ ಕೇವಲ ಒಂದು ಬಿಳಿ ಶರ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತೆ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾ “ಕಮಲಮ್ಮ ಇಷ್ಟು ಸೆಕೆಯಲ್ಲೂ ಮೈ ತುಂಬಾ ಸೀರೆ ಯಾಕೆ. ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ನಾವೇ ಅಲ್ಲವಾ, ಸೀರೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಆರಾಮಾಗಿರು.” ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಕಮಲ, ಗೌಡರು ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿಸಿಲ್ವ. ಅವರ ಮುಂದೆ ಏನು ನಾಚಿಕೆ. ಅವರು ನಮ್ಮ ಮನೆಯವರೇ ಅಲ್ಲವಾ.”.
ಕಮಲಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನನ್ನು ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಅವಳ ಸೀರೆ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಾಳೆ. ಗೌಡ ಅವಳ ಲಂಗದ ಲಾಡಿ ಹಿಡಿದು ಎಳೆಯುತ್ತಾನೆ. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಮಲಮ್ಮ ಲಂಗವನ್ನು ಹಿಡಿಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಜಾರಿ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ.
ಗೌಡ “ನಾನು ನೋಡದೆ ಇರೋದಲ್ಲ ಬಾರೆ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳನ್ನು ಎಳೆದು ಅವನ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಕಮಲಮ್ಮ ಈಗ ಬರೀ ಬ್ಲೌಸ್ ಮತ್ತು ಕಾಚದಲ್ಲಿ ಗೌಡನ ಬೆತ್ತಲೆ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಾಳೆ. ಗೌಡ “ಹೇಳೋ ಚಿಕ್ಕ, ಈಗೇನು ಈ ಸಾರಿನೂ ನೀನೇ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಆಗಬೇಕು ಅಂತೀಯ.”.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಹಲ್ಲು ಗಿಂಜುತ್ತಾ “ಅಷ್ಟೇ ಧಣಿ.”. ಗೌಡ “ಪ್ರತಿ ಸಾರಿನೂ ನೀನೇ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಆಗ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಹೇಗೋ. ಈ ಸಾರಿ ನಮ್ಮ ಕಮಲಮ್ಮ ಆಗಲಿ ಬಿಡು”. ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಕಾಚಾದ ಒಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ತಿಕದ ಸವರುತ್ತಿರುತ್ತನೆ. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನಿಗೆ ಅಧಿಕಾರ ಅಂದರೆ ಪ್ರಾಣ. ಈ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅವನಿಗೆ ಸಿಡಿಲು ಬಡಿದಂತೆ ಆಗುತ್ತದೆ. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿ, ಅವಳಿಗೆ ಏನು ಗೊತ್ತು ರಾಜಕೀಯದ ಬಗ್ಗೆ.”. ಗೌಡ ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಗಮನ ಕೊಡದೆ “ಲೇ ಈ ನಿನ್ನ ಮೊಲೆ ನೋಡಿ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಆಗಿತ್ತು. ಹೋದ ತಿಂಗಳು ನಿನ್ನ ಗಂಡನ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ನೋಡಿದ್ದು. ತಗಿಯೇ ಆ ಬ್ಲೌಸ್.” ಕಮಲಮ್ಮ ಏನು ಹೇಳದೆ ಅವಳ ಬ್ಲೌಸ್ ಹೂಕ್ಸ್ ಒಂದೊಂದೇ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದರೆ ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆ ನಿಗುರಿ ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.
ಕಮಲಮ್ಮ 35ರ ಹರೆಯದ ಹೆಣ್ಣು. ನೋಡಲು ಸ್ವಲ್ಪ ದಪ್ಪಗೆ ಇದ್ದರೂ ಬೆಳ್ಳಗಿದ್ದ ಅವಳ ದಪ್ಪ ಮೊಲೆ ಮತ್ತು ತಿಕ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಎಂತವನಿಗೂ ತುಣ್ಣೆ ನಿಗುರಿಸುವಂತ ಮೈಮಾಟ ಹೊಂದಿದ್ದಳು.
ಅವಳು ಬ್ಲೌಸ್ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಿದಂತೆ ಚಂಗನೆ ಧುಮುಕಿದ ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಗೌಡನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಬರುತ್ತದೆ.
ತಡ ಮಾಡದೆ, ಅವಳ ಮೊಲೆ ಹಿಡಿದು ಎಳೆದು ಬಾಯಿಗೆ ಇಟ್ಟ ಗೌಡ ಬಿಡದೆ ಅವಳ ಮೊಲೆ ಚೀಪಲು ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲಮ್ಮನಿಗೆ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಮಗು ಇದ್ದು ಅವಳ ಮೊಲೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಹಾಲು ಜಿನಿಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಕಮಲಮ್ಮ “ಆಹ್ ಅಮ್ಮಾ ಗೌಡರೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಧನ ಮಾಡಿ. ಮಗುವಿಗೂ ಹಾಲು ಬೇಕು.”.
ಗೌಡ “ನೀನು ನನ್ನ ಸ್ವತ್ತು ಕಣೆ. ನಿನ್ನ ಗಂಡ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಆಗಿರೋ ತನಕ ನೀನು ನನ್ ಸೂಳೆ ಆಗಿ ಇರ್ತಿಯ ಅನ್ನೋ ಮಾತಾಗಿದೆ. ಮರೆತು ಹೋಯ್ತಾ? ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮನೆ ಇದ್ದ ಸೂಳೆ ಈಗ ಬಾಯಿ ಬಂತ ನಿನಗೆ.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಹಿಡಿದ ಮೊಲೆ ಬಿಡದೆ ಎರಡು ಮೊಲೆಯಿಂದ ಹಾಲು ಕುಡಿಯುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹೊರಗಡೆ ಬಾಗಿಲು ಬಡಿದ ಶಬ್ಧ ಆಗುತ್ತದೆ. ಗೌಡ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ “ಇಲ್ಲೇನು ನೋಡ್ತಿದ್ದಿಯೋ ಬೊಳಿ ಮಗನೆ. ನನ್ ತುಣ್ಣೆ ಉಣ್ಣಕ್ಕ. ಅಲ್ಲಿ ಯಾವನು ಬಂದಿದ್ದಾನೆ ನೋಡು.”. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಎದ್ದು “ಆಯ್ತು ಧಣಿ” ಎಂದು ಬಾಗಿಲ ಕಡೆಗೆ ಓಡುತ್ತಾನೆ.
ಬಾಗಿಲು ತಗೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮುಂದೆ ರಮ್ಯಾಳನ್ನು ನೋಡಿ ಗಾಬರಿಯಿಂದ “ಏನಮ್ಮ ನೀನಿಲ್ಲಿ. ಯಾವಾಗ ಬಂದೆ.”. ರಮ್ಯಾ “ಏನು ಇಲ್ಲ ಅಂಕಲ್, ಈಗ ತಾನೆ ಊರಿಗೆ ಬಂದೆ. ಊರೆಲ್ಲ ಸುತ್ತುತ್ತಾ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆ. ಅಮ್ಮ ಬೇರೆ ಅಪ್ಪ ಇಲ್ಲೇ ಬಂದ್ರು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಲಿಕೆ. ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದಾರಾ?”.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ, ಇಸ್ಟೊತ್ತನಕ ಧಣಿಗಳು ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ರು. ಈಗ ತಾನೆ ಬೇರೆ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಹೊರಟು ಹೋದ್ರು.”.
ಒಳಗೆ ಗೌಡ ಹಸಿದ ಹುಲಿಯಂತೆ ಕಮಲಮ್ಮನ ಮೊಲೆ ಹೀರುತ್ತಾ. “ನಿಜ ಹೇಳೆ, ಈ ಮಗು ನಿನ್ನ ಆ ಶಂಡ ಗಂಡಂದ ಇಲ್ಲ ನಂದ? ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲಿರಬೇಕು ನಿನ್ನ ತುಲ್ಲು ಕ್ಕೆಯ್ಯುದು ಮಗು ಮಾಡೋ ತಾಕತ್ತು.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಕಾಚಾದ ಒಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ತುಲ್ಲಿಗೆ ಬೆರಳು ತುರುಕುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲಮ್ಮ ಒಂದೇ ಸರಿ “ಆಹ್” ಎಂದು ಕೋಗುತ್ತಾಳೆ.
ಹೊರಗೆ ನಿಂತ ರಮ್ಯಾ “ಅಂಕಲ್ ಒಳಗೆ ಯಾರೋ ಕೂಗಿಕೊಂಡರು. ಕಮಲ ಆಂಟಿ ಅಸತ್ತೆ. ಬನ್ನಿ ನೋಡೋಣ.”.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಗಾಬರಿಯಿಂದ ನಗುತ್ತಾ “ಇಲ್ಲ ಅದು ಟಿವಿ ಆನ್ ಮಾಡಿದೆ, ಅದರದ್ದೇ ಅನ್ಸತ್ತೆ. ನಿಮ್ಮ ಕಮಲ ಆಂಟಿ ಹೊರಗೆ ಸಾಮಾನು ತರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಒಹ್ ಹೌದಾ, ಆಂಟಿ ಬಂದ್ರೆ ನಾನು ಕೇಳ್ದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿಬಿಡಿ.” ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನನ್ನು ತಬ್ಬಿ “ಬರ್ತೀನಿ ಅಂಕಲ್” ಎಂದು ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ತಬ್ಬಿದಾಗ ಅವನೂ ಸುಮ್ಮನಿರದೆ ಒಂದು ಕೈ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂದು ಅವಳ ಸೊಂಟದ, ತಿಕದ ನಡುವೆ ಹಾಕಿ ಅದುಮಿರುತ್ತಾನೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ “ಆಹ್ ಏನಿದ್ದಾಳೆ ಗೌಡನ ಮಗಳು. ಒಂದು ಸಾರಿ ಇವಳನ್ನು ಕೆಯ್ದು ಬಿಡಬೇಕು”. ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಅವಳು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಧರಿಸಿದ್ದ ಟೈಟ್ ಜೀನ್ಸ್ ಇಂದ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ತಿಕವನ್ನು ಜೊಲ್ಲು ಸುರಿಸಿಕೊಂಡು ನೋಡುತ್ತಿದನು.
ರಮ್ಯಾ ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಒಳಗೆ ಓಡಿದ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿಗಳೇ…” ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಗೌಡ ಒಂದು ಕಾಲು ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ನಿಂತಿದ್ದರೆ ಕಮಲಮ್ಮ ಮಂಡಿ ಊರಿ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಹಿಡಿದು ಚೀಪುತ್ತಿದ್ದಳು. ಗೌಡ ಅವಳ ಕೂದಲು ಹಿಡಿದು ಅವನ ತುಣ್ಣೆಗೆ ಒತ್ತಿ ಚೀಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ.
ಗೌಡ “ಏನೋ ಚಿಕ್ಕ ,ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನೋಡುವ ಬದಲು, ಏನು ವಿಷಯ ಅಂತ ಹೇಳು.”.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿಗಳೇ, ನಿಮ್ಮ ಮಗಳು ಊರಿಂದ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ. ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ಲು.”. ಗೌಡ “ಯಾಕೋ ಸೂಳೆ ಮಗನೆ ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಏಕ ವಚನದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸುವಷ್ಟು ಕೊಬ್ಬು ಬಂತಾ.“.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಕೋಪ ಬಂದರು “ಕ್ಷಮಿಸಿ ಧಣಿ. ಬಾಯಿ ತಪ್ಪಿ ಅಂದುಬಿಟ್ಟೆ. ಚಿಕ್ಕ ಅಮ್ಮವ್ರು ನಿಮ್ಮನ ಕೇಳಿ ಬಂದಿದ್ರು. ನೀವು ಹೊರಟು ಹೋಗಿದ್ದೀರಾ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟೆ.”.
ಗೌಡ “ನನ್ನ ಮಗಳು ನೋಡಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು. ತುಂಬಾ ದಿನ ಆಯ್ತು ನನ್ನ ಪುಟ್ಟಿ ನೋಡಿ. ಇಲ್ಲಿ ಬಾರೆ ಕಮಲ ನಿನ್ನ ತುಲ್ಲು ಕೆಯ್ದೆ ಹೋಗಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ. ಲೋ ಚಿಕ್ಕ ಬಂದು ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಕಾಚ ಬಿಚ್ಚಿ ಅವಳ ತುಲ್ಲಿಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚಿ ಸಿದ್ದ ಮಾಡು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಗೆ ಹೋಗಿ ಬರ್ತೀನಿ.”. ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ಮುಖ ಸಿಂಡರಿಸಿಕೊಂಡು ಕಮಲಳ ಬಳಿ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲಳ ಮೈಮೇಲೆ ಕಾಚ ಬಿಟ್ಟರೆ ಏನು ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ತಲೆ ತಗಿಸಿಯೇ ಅವಳ ಕಾಚ ಹಿಡಿದು ಕೆಳಗೆ ಎಳೆಯುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲ ಏನು ಮಾತಾಡದೆ ಅವನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ. ಅವನು ಕಾಚ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಿದಂತೆ ಅಲ್ಲೆ ಇದ್ದ ಚೇರ್ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ಕಾಲು ಅಗಲಿಸಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಲೇ ಕಮಲ ಸ್ವಲ್ಪ ಆದ್ರೂ ನಾಚಿಕೆ ತೋರಿಸೆ.”.
ಕಮಲ “ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಅಂತ ಹೆಂಡತಿ ತಲೆ ಹಿಡಿಯೋನು ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ನಾಚಿಕೆ ಏನು. ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿನ ಸೂಳೆ ತರ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾನೆ. ನಿನಗೆ ಏನು ಅನ್ನಿಸ್ಲಿಲ್ವಾ. ಥೂ..”.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಅವಳ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ “ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಚಿನ್ನ, ನಾನು ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನೀನು ರಾಣಿ ತರ ಇರಬಹುದು.”. ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಕೊಬ್ಬರಿ ಎಣ್ಣೆ ತಗೆದು ಅವಳ ತುಲ್ಲಿಗೆ ಹಚ್ಚುತ್ತಾನೆ.
ಕಮಲ “ಎಷ್ಟೇ ಬೆಳೆದರು, ಈ ಗೌಡನಿಗೆ ನೀನು ಹೆಂಡತಿ ತಲೆ ಹುಡುಕ, ನಾನು ಸೂಳೆ ಅಷ್ಟೇ. ಈಗ ಅಲ್ಲಿ ಕೂತು ಗೌಡ ನನ್ನ ತುಲ್ಲು ಹರಿಯೋದನ್ನ ನೋಡಿ ಖುಷಿ ಪಡು ಪ್ರತಿ ಸಾರಿ ತರ.”.
ಇವರಿಬ್ಬರೂ ಇಷ್ಟು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದಂತೆ ಗೌಡ ಪೂರ್ತಿ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲ ಕಾಲು ಅಗಲಿಸಿಕೊಂಡು ಕುಳಿತಿದ್ದು ನೋಡಿ ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆ ಮತ್ತೆ ನಿಗುರಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.
“ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಬರೋ ಚಿಕ್ಕ, ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯ ಬಿಳಿ ತುಲ್ಲು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆ ನಿಗುರಿ ನಿಲ್ಲತ್ತೆ.”. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಹಾ ಧಣಿ, ಬನ್ನಿ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾನೆ.
ಗೌಡ ಅವಳನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಎಳೆದು ನಾಯಿಯಂತೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಹಿಂದೆ ಇಂದ ಅವಳ ತುಲ್ಲು ಉಜ್ಜುತ್ತಾನೆ. ಗೌಡನ ಒರಟು ಕೈ ಅವಳ ತುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಉಜ್ಜುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಮಲ “ಆಹ್ ಗೌಡರೆ, ದಯವಿಟ್ಟು ಹಾಗೆ ಉಜ್ಜಬೇಡಿ. ಒಂತರ ಅನ್ನಿಸ್ತಿದೆ. ಆಮ್ ಆಹ್ ಅಯ್ಯೋ”. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಇದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಪಂಚೆಯ ಒಳಗೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.
ಗೌಡ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಹಿಡಿದು ಅವಳ ತುಲ್ಲಿಗೆ ಉಜ್ಜಲು “ಇಂತ ತುಲ್ಲು ನನ್ನಂತ ಗಂಡಸಿಗೆ ಸರಿ. ಅಲ್ಲವೇನೋ ಚಿಕ್ಕ.”. ಚಿಕ್ಕ ಪಂಚೆಯ ಮೇಲೆ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಉಜ್ಜಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ “ಹೌದು ಧಣಿ. ನಿಮಗೆ ಸರಿ ಇಂತ ತುಲ್ಲು.”. ಅನ್ನುತಿದ್ದರೆ ಗೌಡ ನಗುತ್ತಾ “ನೋಡೇ ಕಮಲ ನಿನ್ನ ಗಂಡನೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಈ ತುಲ್ಲು ನನಗೆ ಸರಿ ಅಂತ”. ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಒಂದೇ ಏಟಿಗೆ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಅವಳ ತುಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ತೂರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಕಮಲ “ಅಮ್ಮಾ.. ಗೌಡರೆ ನಿಧಾನ.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ತುಟಿ ಕಚ್ಚಿ ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆ ಏಟಿನ ಸುಖ ತಗೆದುಕೊಳ್ಳುತಿರುತ್ತಾಳೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಅಲ್ಲೆ ನಿಂತು ಇದನೆಲ್ಲ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತಿರುತ್ತಾನೆ. ಗೌಡ ಗೂಳಿಯಂತೆ ಕಮಲಮ್ಮನ ತುಲ್ಲಿಗೆ ತುಣ್ಣೆ ಹಾಕಿ ಜಡಿಯುತ್ತ ಅವಳನ್ನು ಬಯ್ಯುತ್ತಾ.”ತಗೋಳೆ ಸೂಳೆ ನನ್ನ ಕರಿ ತುಣ್ಣೆ ಏಟು. ಹೇಗಿದೆ ಇದು.. ಇದು.. ಇದು”ಅನ್ನುತ್ತಾ ಕೆಯ್ಯುತಿರುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲ “ಗೌಡರೆ, ನಿಮ್ಮ ತುಣ್ಣೆ ಸುಖನೆ ಸುಖ. ಕೊಡಿ, ಇನ್ನು ಕೊಡಿ. ಆಹ್ ಹ್ಮ್ಮ್ ಆಹ್ ”. ಅನ್ನುತ್ತಾ ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆ ಹೊಗಳುತ್ತಿದ್ದರೆ.
ಗೌಡ ಪ್ರತಿ ಏಟು ಮನೆ ತುಂಬಾ ಫಟ್ ಫಟ್ ಅಂತ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿ ಮೂಡಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಬರುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಾ ಕಮಲಮ್ಮ ಅವಳೇ ಹಿಂದೆ ಬಂದು ಬಂದು ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆಗೆ ತುಲ್ಲು ಕುಟ್ಟುತ್ತಾ “ಗೌಡರೆ, ಬೇಡ ಬೇಡ ಸಾಕು ಸಾಕು” ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೆ. ಗೌಡ ಅವಳ ತಿಕಕ್ಕೆ ಬಾರಿಸುತ್ತಾ “ನಿನ್ನ ತುಲ್ಲಿನ ಚೂಲಿಗೆ ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆನೆ ಸರಿ” ಅನ್ನುತ್ತಾ. ”ನೋಡೋ ಚಕ್ಕ, ನ್ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಹೇಗೆ ಅವಳ ತುಲ್ಲು ಕೊಡ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಇಷ್ಟು ಚೂಲಿರೋ ಸೂಳೆನ ನಾನೆಲ್ಲೂ ನೋಡಿಲ್ಲ”. ಅಂತ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನ್ನನು ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಾ ಅವಳ ಸೊಂಟ ಹಿಡಿದು ಇನ್ನು ಜೋರಾಗಿ ಅವನ ತುಣ್ಣೆಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಕೇಯ್ಯುತಿರುತ್ತಾನೆ.
“ಏನು ತಿಕ ಇಟ್ಟಿದ್ದಿಯೇ ಕಮಲ. ಒಂದು ತಿಕ ಹಿಡಿಯಕ್ಕೆ ಎರಡೂ ಕೈ ಸಾಕಾಗಲ್ವಲ್ಲೇ” ಅಂತ ಅದಕ್ಕೆ ಕೈ ಎತ್ತಿ ಜೋರಾಗಿ ಬಾರಿಸುತ್ತಾ ಕೆಯ್ಯುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ.
ಕಮಲಮ್ಮ “ಆಹ್ ಗೌಡ್ರೆ ನಿಮ್ಮದೇ ಈ ತಿಕ ತುಲ್ಲು, ಹೊಡೀರಿ, ಅಮ್ಮ್ ಆಮ್ ಆಹ್, ಇನ್ನು ಹೊಡಿರಿ”.
ಗೌಡ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನ ಹಿಯ್ಯಾಳಿಸೋದು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಮಜಾ ಕೊಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ .ಅವನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ “ಮೊದಲು ನನ್ ಹತ್ರ ಒಂದು ಕುದುರೆ ಇತ್ತು ಚಿಕ್ಕ, ಅದನ್ನ ಹೇಗೆ ಓಡಿಸ್ತಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾ” ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ಅವಳ ಜುಟ್ಟನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕುದುರೆ ಓಡಿಸುವ ರೀತಿ ಎಳೆಯುತ್ತಾ ತಿಕಕ್ಕೆ ಬಾರಿಸಿ ಕೆಯ್ಯುತ್ತಾ “ಹೀಗೆ” ಅಂತ ಹೇಳಿ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾನೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ “ಅದು ಹೆಣ್ಣು ಕುದುರೆ ಆಗಿದ್ದರೆ, ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಕೆಯ್ದು ಬಸಿರು ಮಾಡಿರ್ತಿಯ ಬಿಡು” ಅಂತ ಬೈದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮಾನಗುತ್ತಾನೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಗೌಡನ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟೇ ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ, ಇದನೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸದೆ ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. 10 - 15 ನಿಮಿಷ ಕೆಯ್ದ ನಂತರ. ಅವಳನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ ಬೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿ ಅವಳ ಸೊಂಟ ಹಿಡಿದು ಅವನ ತುಣ್ಣೆಗೆ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲ “ಆಹ್ ಗೌಡ್ರೆ, ನಿಮ್ಗೆ ಇನ್ನು ಸಾಕಾಗಿಲ್ವಾ..”.
ಗೌಡ “ಇಂತ ತುಲ್ಲು ಬಿಡಕ್ಕೆ ಅಗತ್ತಾ. ಎಷ್ಟು ಕೆಯ್ದರೂ ಸಾಕಾಗಲ್ಲ ಕಣೆ.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಮೊಲೆ ಹಿಡಿದು ಹಿಸುಕುತ್ತಾ ಬಂದ ಹಾಲು ಕುಡಿಯಲು ಬಾಯಿ ಹಾಕಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಳಗಿಂದ ಮಗು ಅಳುವ ಶಬ್ಧ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತದೆ.
ಕಮಲ “ಗೌಡ್ರೆ, ಮಗು ಅಳ್ತಿದೆ. ಹಸಿವಾಗಿರಬೇಕು.”. ನಾನು ಹೋಗ್ತೀನಿ. ಗೌಡ “ಹ್ಮ್ ಆಯ್ತು” ಅಂತ ಎದ್ದು “ನಿನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ತಣ್ಣಗೆ ಏನಾದರೂ ಪಾನಕ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರೋಕೆ ಹೇಳು. ನಿನ್ನ ತುಲ್ಲು ಕೆಯ್ದು ಸುಸ್ತಾಗಿದೆ.”
ಕಮಲಮ್ಮ “ರೀ, ಹೋಗಿ ಗೌಡರಿಗೆ ಏನಾದ್ರೂ ತಣ್ಣಗೆ ಜ್ಜೂಸ್ ಮಾಡಿ ತನ್ನಿ. ಅದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆ ಮಗು ತಂದು ಕೊಡಿ ನನ್ಗೆ, ಹಾಲು ಕುಡಿಸಬೇಕು.”
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಈಗಲೇ ತಂದೆ” ಅಂತ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಮಗು ಮತ್ತು ಟವಲ್ ತಂದು ಕಮಲ ಕೈಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲ ಮೈಮೇಲಿನ ಬೆವರು, ತುಲ್ಲು ಒರೆಸಿಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಅವನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿ “ಗೌಡರಿಗೆ ಏನು ಬೇಕು ನೋಡು” ಎಂದು ಮಗುವಿಗೆ ಹಾಲು ಕುಡಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿಗಳೇ ಈಗಲೇ ತಂದೆ, 5 ನಿಮಿಷ ಕೊಡಿ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಮತ್ತೊಂದು ಟವೆಲ್ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಗೌಡ ತನ್ನ ಮೈ, ಕೈ, ತುಣ್ಣೆ ಎಲ್ಲಾ ಒರೆಸಿಕೊಂಡು ಅದನ್ನ ಮತ್ತೆ ಅವನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಎಸೆಯುತ್ತಾ. “ಬೇಗ ತಗೆದುಕೊಂಡು ಬಾ. ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು.” ಎಂದು ಅಲ್ಲೆ ಇದ ಮತ್ತೊಂದು ಚೇರ್ ಮೇಲೆ ಕೂರುತ್ತಾನೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಈಗಲೇ ತಂದೆ ಧಣಿಗಳೇ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಒಳಗೆ ಓಡುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲಮ್ಮ ಬೆತ್ತಲಾಗಿಯೇ ಮಗುವಿಗೆ ಹಾಲು ಕೂಡಿಸುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ಎದ್ದು ಬಂದು ಅವಳ ಕಿವಿಯ ಹತ್ತಿರ “ನನ್ನ ಮಗ ಇಷ್ಟು ಹಾಲು ಒಬ್ಬನೇ ಕುಡಿಯಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ, ನಾನು ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಇನ್ನೊಂದು ಮೊಲೆಗೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿ ಹಾಲು ಹೀರುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲಮ್ಮ ತುಟಿ ಕಚ್ಚುತ್ತಾ “ಗೌಡ್ರೆ ಹಾಗೆಲ್ಲಾ ಅನ್ನಬೇಡಿ. ನನ್ನ ಗಂಡ ಇದು ಅವನ ಮಗು ಅಂತ ನಂಬಿದ್ದಾನೆ. ನನ್ನ ನಂಬಿಕೆನೂ ಅಷ್ಟೇ.”.
ಗೌಡ “ಆ ಶಂಡನಿಗೆ ಯಾಕೆ ಹೆದರುತ್ತೀಯ. ಈ ಸಾರಿ ನಿನ್ನ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ಅವನಿಗೆ ಹೆದರುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ.”
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಂದ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿಗಳೇ, ತಗೊಳಿ ಬೆಲ್ಲದ ಪಾನಕ.”. ಗೌಡ ಏನು ಮಾತನಾಡದೇ ಪಾನಕ ಕುಡಿದು “ನೀನು ಹೇಳಿದ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಮಾತನಾಡೋಣ, ಈಗ ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವನ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ .
ರಮ್ಯಾ ಊರು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಬಂದ್ಯ ಈಗ, ಅಡಿಗೆ ರೆಡಿ ಇದೆ ಬಾ.” ಎಂದು ಮಗಳನ್ನು ಒಳಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ. ಮನೆಯ ಆಳು ಕರಿಯಣ್ಣ ತರಕಾರಿ ಚೀಲ ಹಿಡಿದು ಮನೆಯ ಕಡೆ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಕರಿಯಣ್ಣ 55 ವರ್ಷದ ಮುದುಕನಾಗಿದ್ದು ಕಟ್ಟುಮಸ್ತಾದ ದೇಹ ಹೊಡಿದವನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ರಮ್ಯಾ “ಓಹ್, ಕರಿಯಣ್ಣ, ಹೇಗಿದ್ದೀರಾ.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ ರಮ್ಯಾಳನ್ನು ನೋಡಿ “ಚಿ.. ಚಿ.. ಚಿಕ್ಕಮ್ಮೋರು, ಯಾವಾಗ ಬಂದ್ರಿ.”. ರಮ್ಯಾ “ಇ… ಇ.. ಇವಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂಚೆ ಬಂದೆ”.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಯೇ, ಏನೇ ಅದು ದೊಡ್ಡೋರಿಗೆ ಹಾಗೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡ್ತಾರಾ.”. ರಮ್ಯಾ “ಸುಮ್ನೆ ಹೇಳ್ದೆ..”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ. ನಮ್ಮನೆ ಮಗು ತಾನೆ.”
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ರಿ ಕರಿಯಣ್ಣ. ನೀವು ಮೊಬೈಲ್ ಬೇರೆ ತಗೊಂಡು ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಬೇಗ ಚಿಕನ್, ಮುಟ್ಟನ್ ತಗೊಂಡು ಬರೋಕೆ ಹೇಳ್ತಿದ್ದೆ.”
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸಂತೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಎಲ್ಲಾ ವಾರಕೆ ಆಗೋಷ್ಟು ತರಕಾರಿ ತಂದಿದ್ದೇನೆ.”
ಎಲ್ಲರೂ ಒಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ಕರಿಯಣ್ಣ ಸರೋಜಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ತುಂಬಾ ದಿನ ಆಯ್ತು. ಒಂದು ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಹೋಗಿ ಬರ್ತೀನಿ.”.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಅದೇನು 2 ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಅಷ್ಟೇ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಏನಾದ್ರೂ ತೊಂದರೆ ಆಯ್ತಾ?”. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ರಮ್ಯಾ ಅಲ್ಲಿ ಬಂದು “ಅಮ್ಮ ಊಟ ಬೇಗಾ.. ”. ಇಬ್ಬರೂ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರೋದನ್ನ ನೋಡಿ “ಏನಾಯ್ತು”. ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಕರಿಯಣ್ಣ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಂತೆ. ಏನಾದ್ರೂ ತೊಂದರೆ ಆಯ್ತಾ ಅಂತ ಕೇಳ್ತಿದ್ದೆ”.
ರಮ್ಯಾ “ಹೌದಾ ಕರಿಯಣ್ಣ, ಹೋಗ್ತಿದ್ದೀರಾ ಏನಾಯ್ತು.”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಏನು ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಮನೆಯವರು ನೆನಪಾದ್ರು ಅಷ್ಟೇ”.
ರಮ್ಯಾ “ನಾನು ಹೋಗೋ ತನಕ ಇರಬಹುದಲ್ಲ. ಪ್ಲೀಸ್…”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಅ.. ಅ.. ಆಯ್ತು ಚಿಕ್ಕಮವ್ರೇ”.
ರಮ್ಯಾ “ಹ.. ಹ.. ಹಾಗಾದ್ರೆ ನಡೀರಿ. ಊಟ ಮಾಡೋಣ..”. ಸರೋಜಮ್ಮ ರಮ್ಯಾ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಮೋಟುಕುತ್ತಾ “ಅಪ್ಪ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ನೋಡು. ಬಂದೊರೆ ನನ್ ಮಗಳು ನನ್ ಮಗಳು ಅಂತ ಕುಣಿತಿದ್ರು. ಹೋಗಿ ಮಾತಾಡ್ಸು.”
ರಮ್ಯಾ ಅಲ್ಲಿಂದ ಸೀದಾ ಗೌಡ ಇದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ “ಅಪ್ಪಾ..”. ಗೌಡ “ಬಾರೋ ನನ್ ಸಿಂಹದ ಮರಿ..” ಅಂತ ಇಬ್ಬರೂ ಖುಷಿಇಂದ ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಗೌಡ “ಹೇಗಿದ್ದೀಯಾ ಮಗಳೇ.”. ರಮ್ಯಾ “ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀನಿ ಅಪ್ಪ. ಒಳ್ಳೆ ರೀತಿ ಒಡ್ಕೊಳ್ತಿದ್ದೀನಿ.”.
ಗೌಡ “ಓದೋ ಕಷ್ಟ ನಿನಗೇನು ಮಗಳೇ. ಈ ಗೌಡನ ಮಗಳು ಅಂದ್ರೆ ಅವರೇ ಒಳ್ಳೆ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಕೊಡ್ಬೇಕು. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಗೊತ್ತಲ್ಲ ಅವರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ.” ಇಬ್ಬರೂ ನಗುತ್ತಾರೆ.
ಗೌಡ “ಮತ್ತೆ ನಿನಗೇನು ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ ತಾನೆ ಅಲ್ಲಿ. ನಿನ್ನ ಮಾವ ಏನಾದ್ರೂ ಮಾತಾಡಿದ್ರೆ ಹೇಳು. ಒಬ್ಬೊಬ್ಬನ ಬೋಟಿ ತಗೆದುಬಿಡ್ತೀನಿ.”
ರಮ್ಯಾ “ನಿನ್ನ ಮಗಳು ನಾನು.. ನನ್ಗೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ತೊಂದರೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಬಿಟ್ಬಿಡ್ತಿನ. ಮೊನ್ನೆ ಯಾವನೋ ತುಂಬಾ ಎಗರಾಡ್ತಿದ್ದ. ಸಮ್ ಸುಮ್ನೆ ನನ್ ಸುದ್ದಿಗೆ ಬರ್ತಿದ್ದ.”.
ಗೌಡ “ನಡಿ ಈಗಲೇ, ಅವನ್ನ ಹುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ ಅನ್ಸ್ಬಿಡ್ತೀನಿ.”. ರಮ್ಯಾ ನಗುತ್ತಾ “ನಿಮ್ಮಾ ತನಕ ಬಂದ್ರೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಸಿಂಹದ ಮರಿ ಹೇಗೆ ಆಗ್ತೀನಿ. ಅವನನ್ನ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ ನಲ್ಲಿ ಅಡ್ಮಿಟ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟೆ ಬಂದಿರೋದು. ಇದು ವಾರ್ನಿಂಗ್ ಅಷ್ಟೇ. ಡಿಸ್ಚಾರ್ಜ್ ಆಗಕ್ಕೆ 2 ತಿಂಗಳು ಬೇಕು ಎಂದಿದ್ದರಂತೆ ಡಾಕ್ಟರ್.”.
ಗೌಡ ಗರ್ವದಿಂದ “ಅದು ನನ್ ಮಗಳು ಅಂದ್ರೆ. ಅಪ್ಪನಿಗೆ ತಕ್ಕ ಮಗಳು.”. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸರೋಜಮ್ಮ ಅಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾಳೆ “ಏನು ಅಪ್ಪ ಮಗಳದ್ದು ಹೊಗಳಿಕೆ.”.
ಗೌಡ ಏನೋ ಹೇಳೋ ಮುಂಚೆ ರಮ್ಯಾ ಮದ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ “ಏನು ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾ. ಈ ಸಾರಿ 1st ರಾಂಕ್ ನಲ್ಲಿ ಪಾಸ್ ಆಗ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿದ್ದೆ ಅಪ್ಪಂಗೆ.”.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಹಾಗೆ ಒಳ್ಳೆ ಅಂಕ ತಗೊಂಡು ಸ್ಟೇಟ್ ಫಸ್ಟ್ ಬರಬೇಕು ನೀನು.”. ರಮ್ಯಾ “ಆಯ್ತು ಅಮ್ಮಾ. ನಂಗೂ ಅಪ್ಪನಿಗೂ ಊಟಕ್ಕೆ ಹಾಕು ಬರ್ತೀವಿ.”
ಸರೋಜಮ್ಮ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಗೌಡ “ಇದೊಂದು ಪೆದ್ದು.”. ರಮ್ಯಾ “ಅಪ್ಪ, ಪ್ಲೀಸ್ ಅಮ್ಮಂಗೆ ಏನು ಅನ್ನಬೇಡಿ ನನ್ನ ಮುಂದೆ. ಪಾಪ ಅವರು.”. ಗೌಡ “ಆಯ್ತು ಮಗಳೇ. ನಡಿ ಊಟ ಮಾಡೋಣ, ಆಮೇಲೆ ರೆಸ್ಟ್ ಮಾಡು ಸಂಜೆ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ನಿನಗೆ ಏನು ಬೇಕೋ ಕೊಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ.”.
ಇಬ್ಬರೂ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದು ಕೂರುತ್ತಾರೆ. ಸುರೇಶ ಬಂದು ಗೌಡನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಗೌಡ ”ನಾಳೆ ನೋಡೋಣ. ಇವತ್ತು ಪೂರ್ತಿ ನನ್ನ ಮಗಳ ಜೊತೆ ಇರ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೀನಿ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಅಪ್ಪ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ನಾನು ಇನ್ನು ತುಂಬಾ ದಿನ ಇಲ್ಲೇ ಇರ್ತೀನಿ. ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಏನಾದ್ರೂ ಇದ್ರೆ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳಿ. ಆದ್ರೆ ನಾಳೆ ನಾನು, ನೀವು, ಅಮ್ಮಾ ತೋಟದ ಮನೇಲಿ ಕಳೆಯೋಣ. ಇವತ್ತು ಕರಿಯಣ್ಣನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡಿಸ್ತಿನಿ.”.
ಸುರೇಶ “ರಮ್ಯಾ ಆಲ್ಲಿ ಬೇಡ. ಅದು…”. ಗೌಡ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ತಡೆದು “ಪರವಾಗಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿರೋ ವಸ್ತುನೆಲ್ಲ ಗೋಡೌನ್ ಶಿಫ್ಟ್ ಮಾಡಿಸು. ಅಲ್ಲಿ ತನಕ ನೀನು ರೆಸ್ಟ್ ಮಾಡು ಮಗಳೇ.”.ಸುರೇಶ ಅರ್ಥ ಆದವನಂತೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ.
ಸಂಜೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ರಮ್ಯಾ ಸರೋಜಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು “ಕರಿಯಣ್ಣನ ಕಳಿಸಿ ಕೊಡು, ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಲಸ ಇದೆ.”. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಎಲ್ಲಿಗೆ?”. ರಮ್ಯಾ “surprise”. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಹಾಗಂದ್ರೆ.”. ರಮ್ಯಾ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡು “ಕಲಿಸಿಕೊಡು ಈಗ ಆಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಾ ಹೇಳ್ತೀನಿ.”.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಕರಿಯಣ್ಣ, ಮಗು ಜೊತೆ ಹೋಗಿ ಅದೇನೋ surprise ಅಂತೆ ಮಾಡು ಹೋಗು”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಹಾಗಂದ್ರೆ?.”. ಸರೋಜಮ್ಮ “ನನಗೇನು ಗೊತ್ತು ಹೋಗು, ಅವಳು ಕಾರ್ ಬಳಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ ಕಾರ್ ಬಳಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ “ಬಾ ಕೂತ್ಕೋ ಗಾಡಿಲಿ, ತುಂಬಾ ಕೆಲಸ ಇದೆ.”. ಕರಿಯಣ್ಣ ಏನು ಮಾತನಾಡದೇ ಬಂದು ಕಾರ್ ನಲ್ಲಿ ಕೂರುತ್ತಾನೆ.
ರಮ್ಯಾ ಕಾರ್ ಅವರ ತೋಟದ ಮನೆ ಹತ್ತಿರ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಕಾರ್ ಇಂದ ಕ್ಲೀನಿಂಗ್ ಸಾಮಾನು, ಅಡಿಗೆ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕರಿಯಣ್ಣ ಇಳಿಸಿ ಹೊತ್ತು ಇಬ್ಬರೂ ಒಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ರಮ್ಯಾ “ಮನೆ ಎಲ್ಲಾ ಗೂಡಿಸಿ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡು.” ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅವಳಿಗೆ ಅಂತ ಇದ್ದ ರೂಮ್ ಒಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ. ಕರಿಯಣ್ಣ ಕೆಲಸ ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಹೊರ ಬಂದ ರಮ್ಯಾ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಟೀ ಶರ್ಟ್, ಎಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಚೆಡ್ಡಿ ಧರಿಸಿ ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ. ಕರಿಯಣ್ಣ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾನೆ.
ರಮ್ಯಾ “ಕರಿಯ ಬರೋ ಇಲ್ಲಿ.”. ಕರಿಯಣ್ಣ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿಯೇ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಾನೆ. “ಅಪ್ಪನ cupboard ನಲ್ಲಿ ವಿಸ್ಕಿ, ಸೋಡಾ ತಗೊಂಡು ಬಾ.” ಅಂತ ಅಲ್ಲೆ ಇದ್ದ ಚೇರ್ ಮೇಲೆ ಕುರುತ್ತಾಳೆ. ಕರಿಯಣ್ಣ ಹೋಗಿ ಅವನೆಲ್ಲ ತಂದು ಅವಳ ಮುಂದೆ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಇಡುತ್ತಾನೆ.
ರಮ್ಯಾ “ಕರಿಯ, ಶೆಕೆ ಆಗ್ತಿಲ್ವ, ಬಿಚ್ಚೊ ಆ ಅಂಗಿ, ಲುಂಗಿ.”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಚಿಕ್ಕಮವ್ರೆ …”. ರಮ್ಯಾ “ಬಿಚ್ಚೋ ಬೋಳಿ ಮಗನೆ, ಹತ್ತು ಸರಿ ಹೇಳ್ಬೇಕ.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ ಏನು ಮಾತನಾಡದೇ ಅವನ ಅಂಗಿ ಮತ್ತು ಪಂಚೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಮೈ ಮುಚ್ಚಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಮೈ ಮೇಲೆ ಗೋಚಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಏನು ಇರೋದಿಲ್ಲಾ. ರಮ್ಯಾ ನಗುತ್ತಾ “ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆಯವನ ತರ ಆಡ್ಬೇಡ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಬರೋ ಇಲ್ಲಿ..” ಕರಿಯಣ್ಣ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಾನೆ . ಅವನ ಗೋಚಿ ಎತ್ತಿ “ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಕಣೋ ಈಗಲೂ ನಿನ್ನ ತುಣ್ಣೆ ಲೇಡೀಸ್ ತೊಡೆ ನೋಡಿದ್ರೆ ಉಬ್ಬತ್ತೆ. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡೋಣ ಎಷ್ಟು ಉಬ್ಬಿದೆ ಅಂತ.” ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅವನ ಗೋಚಿ ತುದಿ ಹಿಡಿದು ಎಳೆಯುತ್ತಾಳೆ.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ನೋವಾಗ್ತಿದೆ.” ರಮ್ಯಾ “ಸುಖ ಒಂದೇ ಪಟ್ರೆ ಹೇಗೆ ಕರಿಯ, ಲೈಫ್ ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಇರಬೇಕು.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಮೆಲ್ಲನೆ ಏಳಿಯುತ್ತಾಳೆ. ಎಳೆಯುವ ಜೋರಿಗೆ ಅವನ ಉಡದಾರ ಕಿತ್ತು ಗೋಚಿ ಅವಳ ಕೈಗೆ ಬರುತ್ತದೆ.
ಕರಿಯಣ್ಣ ಈಗ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರೆ. ಅವನ 8 inch ತುಣ್ಣೆ ಆಕಾಶ ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ರಮ್ಯಾ “ಏನೋ ಕರಿಯ ನಿನ್ ತಮ್ಮ ಆಗ್ಲೇ ಎದ್ದಿದ್ದಾ”. ನನ್ ತೊಡೆ ನೋಡಿ ಅಷ್ಟು ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತಾ”.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ.”. ರಮ್ಯಾ “ಅವಾಗಿಂದ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ ಅಂತಿದ್ದಿಯ. ನನ್ ಅಮ್ಮಾ ನೆನಪದ್ರಾ ನನ್ನ ನೋಡಿದ್ರೆ?”.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ನಾನು ಆ ತರ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ.”. ರಮ್ಯಾ “ ಕೂತ್ಕೋ, ದೊಡ್ಡೋರು ನೀವು ನನ್ನ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಮಾತಾಡೋದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ.” ಅಂತ ಅವನನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಕೆಳಗೆ ಕುರಿಸುತ್ತಾಳೆ.
ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ನಿಂತಿರುವ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ನೋಡಿ. ಅದರ ಮೇಲೆ ಕಾಲಿಟ್ಟು “ನನ್ನ ಪರ್ಮಿಶನ್ ಇಲ್ದೆ ಅದು ನಿಲ್ಲಬಾರದು” ಅಂತ ಅದನ್ನು ತುಳಿಯುತ್ತಾ “ಅರ್ಥ ಆಯ್ತಾ ಕರಿಯ”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಚಿಕ್ಕಮ್ಮವ್ರೆ ನಾನು ಬೇಕಂತ ಮಾಡ್ತಿಲ್ಲ. ಅದು ನನ್ ಮಾತು ಕೇಳಲ್ಲ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ ಅಂತಾನೆ ಕರಿ. ಆದ್ರೂ ಅಷ್ಟು ತುಳಿತಿದ್ರು ಹಾಗೆ ನಿಂತಿದೆ ಅಂದ್ರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಕರಿಯ, ಬಾರಿ ಗಟ್ಟಿ ತುಣ್ಣೆ ನಿಂದು.”
ಅದನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ “ವಾರಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಸಾರಿ ಮಾಡುತ್ತೀಯಾ ನಿನ್ನ ಅಮ್ಮವ್ರಿಗೆ. ನಿಜ ಬೊಗಳು ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಕತ್ತರಿಸಿ ಬಿಸಾಡ್ತೀನಿ ಇದನ್ನ.” ಅಂತ ಇನ್ನು ಜೋರಾಗಿ ತುಳಿಯುತ್ತಾಳೆ.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಆಮ್ಮವ್ರು ಕರ್ದಾಗೆಲ್ಲ.”. ರಮ್ಯಾ “ಹಾಗೆ ನಿನಗೆ ಬೇಕಾದಾಗಲು ಅಂತ ಹೇಳು.”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಕ್ಷಮಿಸಿ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ಆದ್ರೆ ದೊಡ್ಡ ಆಮ್ಮವ್ರಿಗೆ ಕಷ್ಟ ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲದಿದ್ರೆ ಬಲವಂತ ಮಾಡ್ತಿಲ್ಲ.”.
ರಮ್ಯಾ “ನಿನ್ ಧೈರ್ಯ ಮೆಚ್ಚ್ತಿನಿ ಕಣೋ. ನಮ್ಮಪ್ಪ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸೂಳೆರನ್ನ ಕೆಯ್ತಿದ್ರೆ, ನೀನು ನನ್ ಅಮ್ಮನ್ನೇ ಕೆಯ್ತಿದ್ದಿಯಲ್ಲ.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಅದು ಬೇಕಂತ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲ, ಗೊತ್ತಿಲ್ದೆ ಆಗಿದ್ದು.”.
ರಮ್ಯಾ “ಯಾಕೋ ಸೂಳೆ ಮಗನೆ, ಮರೆತು ಹೋಯ್ತಾ ಹಳೆದೆಲ್ಲಾ.” ಅಂತ ಮುಂದುವರೆಸಿ “ ಇವತ್ತು ಈ ದೊಡ್ಡ ಮನೆ ಸೂಳೆನ ಹೀಗೆ ಕೆಯ್ದೆ, ಹಾಗೆ ಕೆಯ್ದೆ ಅಂತ ನಿನ್ ಜೊತೆ ಕೂಲಿ ಮಾಡೋವನ ಮುಂದೆ ಜಂಭ ತೋರಿಸ್ತಿದ್ದಿದ್ದು ಮರೆತು ಹೋಯ್ತಾ. ಪಾಪ ನಿನ್ನಿಂದ ನಾನು ಅವನ್ನ ಸಾಯಿಸಬೇಕಾಯಿತು.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ ಹಳೆಯ ಘಟನೆ ನೆನೆದು ಉಗುಳು ನುಂಗುತ್ತಾ “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ಅವತ್ತೇ ಕೊನೆ, ಆಮೇಲೆ ನಾನು ಅಂತ ತಪ್ಪು ಯಾವತ್ತೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ.”. ರಮ್ಯಾ “ಮಾಡಿದ್ರೆ, ನೀನು ನಿನ್ ಮನೆಯವರು ಎಲ್ಲಾ ಮಾಯಾ ಆಗ್ತಿದ್ರಲ್ಲ ಕರಿಯ.”. ಅಂತ ಅವಳ ಕಾಲು ಎತ್ತಿ ಅವನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು. “ವಿಸ್ಕಿ ರೆಡಿ ಮಾಡು”. ಅಂತ ಜೇಬಿಂದ ಸಿಗರೇಟ್ ತೆಗೆಯುತ್ತಾಳೆ.
ಕರಿಯಣ್ಣ ಒಂದು ಪೆಗ್ ವಿಸ್ಕಿ ಬೆರೆಸಿ “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ. ತಗೊಳ್ಳಿ.” ರಮ್ಯಾ ಸಿಗರೇಟ್ ಹಚ್ಚಿ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ವಿಸ್ಕಿ ಹಿಡಿದು “ನಾನು ಇಲ್ಲದಾಗ ಊರಲ್ಲಿ ಏನೇನು ನಡೀತು ಅಂತ ಒಂದು ಚೂರು ಬಿಡದೆ ಹೇಳು”.
ಕರಿಯಣ್ಣ ರವಿಯ ಬಗ್ಗೆ, ಅವನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಅವಮಾನ ಮಾಡಿದ್ದು, ಆಮೇಲೆ ಅವರ ಗುಂಪಿನ ಕೆಲವು ಹುಡುಗರು ಕಾಣೆ ಆಗಿದ್ದು, ಎಲೆಕ್ಷನ್ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಪ್ರಯತ್ನ, ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ಎಲ್ಲದನ್ನೂ ಪೂರ್ತಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.
ರಮ್ಯಾ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ “ಸುರೇಶ ಸರಿತಾನ ಸುಮ್ನೆ ಬಿಟ್ಟಿರ್ತಾನೆ ಅನ್ನಿಸ್ತಿಲ್ಲ. ಚೂಲು ಮುಂಡೆ ಮಗ ಅವ್ನು. ಏನೋ ನಡೆದಿದೆ. ಒಂದೇ ಸುರೇಶ ಏನೋ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಅವನೇ ಅವರನ್ನೆಲ್ಲ ಏನೋ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ. ಇಲ್ಲ ಈ ಹುಡುಗರೇ ತುಣ್ಣೆ ತೀಟೆಗೆ ಅವಳ ಹಿಂದೆ ಹೋಗಿ ಆ ಪೊಲೀಸ್ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆ ನನ್ ಮಕ್ಳು ಅಪ್ರೋವರ್ ಆದ್ರೆ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ತೊಂದರೆ. ಮೊದಲು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ಬೇಕು.”
ಕರಿಯಣ್ಣನ ನೋಡುತ್ತಾ “ಈ ಊರಲ್ಲಿ ಇರೋ ಎಲ್ಲಾ ಗಂಡಸೂ ಬರಿ ತುಣ್ಣೆನಲ್ಲೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ ಅನ್ಸತ್ತೆ ಕಣೋ ಕರಿಯ, ಆ ಚಿಕ್ಕ ನನ್ನ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಒಳ್ಳೆ ಸುಖ ತಗೊಂಡ. ತುಣ್ಣೆ ಬೇರೆ ನಿಗುರಿತ್ತು ಅನ್ಸತ್ತೆ ಅದನ್ನು ಒತ್ತಿ ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟ.” ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ನಗುತ್ತಾಳೆ.
“ಕಮಲಮ್ಮ ಸಾಮಾನು ತರೋಕೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ನನ್ ಹತ್ರನೇ ಬೊಗಳೆ ಬಿಡ್ತಾನೆ ಬೇರೆ. ಒಳಗೆ ನನ್ನ ಅಪ್ಪನ ಸಾಮಾನು ತಗೊಳ್ತಿದ್ಲು ಅಂತ ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ವಾ.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ನಿಮ್ಮನ್ನ ಯಾಮಾರಿಸಕ್ಕೆ ಯಾರಿಗೂ ಆಗಲ್ಲ ಬಿಡಿ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಹೌದಾ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾಲು ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ಉಜ್ಜುತ್ತಾ. “ಅದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು, ನಿನ್ನಿಂದ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳೋ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ. ಇನ್ನೊಂದು ಪೆಗ್ ರೆಡಿ ಮಾಡು.”
ಕರಿಯಣ್ಣ ಏನು ಮಾತಾಡದೆ ಇನ್ನೊಂದು ಪೆಗ್ ರೆಡಿ ಮಾಡಿ ಅವಳ ಕೈಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಗೌಡನ ಫೋನ್ ಬರುತ್ತೆ “ಕಂದ, ನಾನು ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬರ್ತೀನಿ, ನೀನು, ಅಮ್ಮಾ ಇಬ್ಬರೂ ಊಟ ಮಾಡಿ ಮಾಲ್ಕೊಳ್ಳಿ”. ರಮ್ಯಾ “ನಂದು ಇನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲೀನಿಂಗ್ ಕೆಲ್ಸ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ, ನಾಳೆಗೆ ಬೇಕಾದ ಅಡಿಗೆ ಸಾಮಾನು ಎಲ್ಲಾ ತಂದಿದೀನಿ. ಇಲ್ಲೇ ತಿಂದು ಮಾಲ್ಕೊಳ್ತೀನಿ. ನಾಳೆ ಅಮ್ಮನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಇಲ್ಲೇ ಬಂದುಬಿಡಿ.”. ಗೌಡ “ಹಾಗಾದ್ರೆ ನಿನ್ ಅಮ್ಮನ ಅಲ್ಲೆ ಕಳಿಸ್ತಿನಿ. ಇಬ್ರೂ ಅಲ್ಲೆ ಇರಿ, ನಾನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಲ್ಲೆ ಬರ್ತೀನಿ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಬೇಡ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮಂಗೆ ಸರ್ಪ್ರೈಸ್ ಕೊಡ್ಬೇಕು ಅಂತ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೀನಿ. ಅದಿಕ್ಕೆ ನೀವೇ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ.”. ಗೌಡ “ಒಬ್ಬಳೆ ಆಗ್ತಿಯಲ್ಲ ಮಗಳೇ. ಸುರೇಶನ ಕಳಿಸಲ?”.
ರಮ್ಯಾ “ಅಪ್ಪ, ಇಲ್ಲಿ ನನ್ಗೆ ಏನಾದ್ರೂ ಬೇಕಾದ್ರೆ ಕರಿಯಣ್ಣ ಇದ್ದಾನೆ. ಅದು ಬಿಟ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಮಗಳ ಮೇಲೆ ಕೈ ಮಾಡೋ ಇಲ್ಲ ಕೈ ಹಾಕೋ ಗಂಡು ಈ ಊರಲ್ಲಿ ಯಾರು ಇದ್ದಾರೆ. ನೀವು ಆರಾಮಾಗಿ ನಾಳೆ ಅಮ್ಮನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ. ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಸಿದ್ದ ಮಾಡಿರ್ತೀನಿ”. ಅನ್ನುತ್ತಾ ಕರಿಯಣ್ಣನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಅವನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟ ಕಾಲಿಂದ ಅವನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟ ಕಾಲಿಂದ ಅದನ್ನು ಇನ್ನು ಜೋರಾಗಿ ತುಳಿದು ಉಜ್ಜುತ್ತಾಳೆ.
ಗೌಡ “ಆಯ್ತು ಕಂದ, ಏನಾದ್ರೂ ಇದ್ರೆ ಎಸ್ಟೊತ್ತಲ್ಲಾದ್ರು ಕಾಲ್ ಮಾಡು.”.. ಅಂತ ಹೇಳಿ ಕಾಲ್ ಕಟ್ ಮಾಡ್ತಾನೆ.
ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಉಜ್ಜುತಿದ್ದುದರಿಂದ, ರಸ ಕಾರುತ್ತಾನೆ ಕರಿಯಣ್ಣ.
ರಮ್ಯಾ “ಥೂ.. ಕರಿಯ. ಯಾರನ್ನ ನೆನೆಸಿಕೊಳ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ, ಇಲ್ಲ ನನ್ ಅಮ್ಮನ್ನ? ತೋಳಿಯೋ ಬೇವರ್ಸಿ ಇದನ್ನ.”
ಕರಿಯಣ್ಣ ಒಳಗೆ ಓಡಿ ಹೋಗಿ ನೀರು ತರುತ್ತಾನೆ. ಅವಳ ಕಾಲು ಮೇಲೆ ನೀರು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆ. “ಬೇವರ್ಸಿ, ಸೋಪ್ ಎಲ್ಲೋ. ಹಾಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಸಿ ನೀರು ತಗೊಂಡು ಬಾ.”.
ಅವನು 10 ನಿಮಿಷ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಸಿ ನೀರು, ಸೋಪ್ ಜೊತೆ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕುಡಿದು ನಶೆ ಏರಿದ್ದ ರಮ್ಯಾ “ಬೇಗ ಬೇಗ ತೊಳೆಯೋ ಲೌಡೆ.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಒರಗಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಕಾಲು ಚಾಚಿ ಕೂರುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ಕೂತ ಭಂಗಿ ನೋಡಿ ತುಣ್ಣೆ ಮತ್ತೆ ನಿಗುರಿದ ಕರಿಯಣ್ಣ ಅವಳ ಒಂದು ಕಾಲಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕಿ, ಸೋಪ್ ಹಾಕಿ ಉಜ್ಜುತ್ತಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಮೇಲೆ ಅವಳ ತೊಡೆ ತನಕ ಬರುತ್ತಾನೆ.
ಏನು ಆಗುತ್ತಿದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾಲಿನಿಂದ ಅವನ ಎದೆಗೆ ಒಡೆಯುತ್ತಾ. “2 ಬಾಟಲ್ ಕುಡಿದರು ಸ್ಟಡಿ ಇರ್ತೀನಿ, ಬೋಳಿ ಮಗನೆ ಹಾಫ್ ಬಾಟಲ್ ಗೆ ಟೈಟ್ ಆಗ್ತೀನಿ ಅಂತ ಅನಿಸ್ತಾ. ಸರಿಯಾಗಿ ತೋಳಿಯೊ ಸುವರ್” ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಒರಗಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚುತ್ತಾಳೆ.
ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತದೆ…
ಹಿಂದೆಯೇ ಬಂದ ಸುರೇಶ ಕಾರ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಹೊಸ ಕಾರ್ ಬಳಿ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆಯಲು ಬಿಡದೆ ಜೋರಾಗಿ “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ.. ಬೇಗ ಬನ್ನಿ.” ಸುರೇಶನ ಕೂಗು ಕೇಳಿ ಹೆದರಿ ಹೊರಗೆ ಓಡಿ ಬಂದು “ಯಾಕೋ ಸುರೇಶ, ಏನಾಯಿತೋ?”. ಸುರೇಶ “ನೋಡಿ ಯಾರು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ.”.
ಸರೋಜಮ್ಮ ಕಾರ್ ಬಳಿ ಬಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ “ಲೇ, ಯವಾಗಲೇ ಬಂದೆ.” ಸುರೇಶ “ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ತಪ್ಪಿಸಿ ನಮ್ಮ ಊರಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಬರಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ. ನೀವು ಅಷ್ಟೇ ರಮ್ಯಾ ಮೇಡಂ.”.
ಕಾರ್ ಒಳಗೆ ಕುಳಿತ ರಮ್ಯಾ ಗೌಡನ ಒಬ್ಬಳೆ ಮಗಳು. ವಯಸ್ಸು 21. ಸರೋಜಮ್ಮ ಮಗಳು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಊರಿನಲ್ಲಿ ಇರುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ ಎಂದು, ಅವಳನ್ನು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ತನ್ನ ಅಣ್ಣನ ಮನೆಗೆ ಕಳಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ, ಕಾಲೇಜ್ ರಜೆಗೆ ಊರಿಗೆ ಬರೋ ರಮ್ಯಾ ಕೆಲವು ದಿನ ಇದ್ದು ಹೋಗುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ.
ರಮ್ಯಾ “ನಾನು ಬಂದ್ರೆ ಇಡೀ ಊರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗೋ ಹಾಗೆ ಬರ್ತೀನಿ. ನಿನಗೆ ಅಷ್ಟು ಗೊತ್ತಾಗ್ಲಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ನೀನು ಅಪ್ಪನ ಜೊತೆ ಇರೋದೇ ವೇಸ್ಟ್.”. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಹೇ, ಹಾಗೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡ್ತಾರಾ ದೊಡ್ಡೋರಿಗೆ. sorry ಕೇಳು.”
ರಮ್ಯಾ “sorry…”. ಸುರೇಶ “ನೀವೇನಮ್ಮ ನನ್ನ ಅಷ್ಟು ವಯಸ್ಸಾದವನ ತರ ಹೇಳ್ತೀರಾ. ಅವಳಿಗಿಂತ 10 ವರ್ಷ ದೊಡ್ಡವನು ಅಷ್ಟೇ ತಾನೆ. ನಮ್ಮ ಗೌಡರ ಮಗಳು ಅಂದ್ರೆ ಅಷ್ಟಾದರೂ ಗತ್ತು ಇರ್ಬೇಕು.”
ಸರೋಜಮ್ಮ “ನೀವೆಲ್ಲಾ ಹೇಗೆ ಅವಳನ್ನ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವಳು ಹೇಗೆ ಮೆರಿತಿರೋದು”. ರಮ್ಯಾ “ಅಮ್ಮಾ ಆಯ್ತು ಬಿಡಮ್ಮ sorry ಕೇಳಿದ್ರು ಬೈತಿಯ. ಹೀಗೆ ಆದ್ರೆ ನಾನು ಇದೆ ಕಾರ್ ನಲ್ಲಿ ವಾಪಸ್ ಹೊರಟೋಗ್ತೀನಿ.”
ಸರೋಜಮ್ಮ “sorry ಪುಟ್ಟ. ಬಾ ಒಳಗೆ. ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗಿರೋ ಎಲ್ಲಾ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿಸ್ತೀನಿ.”. ರಮ್ಯಾ “ಅಮ್ಮ, ಅಪ್ಪ ಇದ್ದಾರಾ ಮನೇಲಿ?”. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಇಲ್ಲ ಹೊರಗಡೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ.”. ರಮ್ಯಾ “ಹಾಗಾದ್ರೆ ಹೋಗಿ ಅಪ್ಪನ ಮಾತಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಊಟಕ್ಕೆ ಜೊತೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ”.
ಸರೋಜಮ್ಮ ಸುರೇಶನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾಳೆ. ಸುರೇಶ ಬೇಡ ಎಂದು ಮೆಲ್ಲನೆ ತಲೆ ಆಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಅವರು ಪಂಚಾಯತಿ ಅಧ್ಯಕ್ಷರ ಮನೆಗೆ ಮಾತಾಡೋಕೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ. ಅವರು ಬರೋದು ತುಂಬಾ ಹೊತ್ತು ಆಗತ್ತೆ. ನೀನು ಹೋಗಿ ತೊಂದರೆ ಕೊಡೋದು ಬೇಡ.”. ರಮ್ಯಾ “ಹೋಗಲಿ, ತುಂಬಾ ದಿನದ ಮೇಲೆ ಊರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೀನಿ. ಹಾಗೆ ಸುಮ್ನೆ ಸುತ್ತಾಡಿಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ.”. ಸುರೇಶ “ಒಬ್ಬಳೆ ಹೋಗೋದು ಬೇಡ. ನಾನು ಬರ್ತೀನಿ”.
ರಮ್ಯಾ “ನೀನೇಕೆ, ನಮ್ಮೂರು ನನ್ಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ವಾ. ಒಬ್ಬಳೆ ಹೋಗಿ ಬರ್ತೀನಿ.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಕಾರ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ ಹೊರಡುತ್ತಾಳೆ.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಇವಳು ಯಾವತ್ತೂ ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಾ ಅಪ್ಪನ ಮುದ್ದು ಇವಳನ್ನ ಹೀಗೆ ಹಾಳು ಮಾಡಿದೆ. ಸುರೇಶ ಮೊದಲು ಹೋಗಿ ನಿಮ್ಮ ಯಜಮಾನರಿಗೆ ಅವಳ ಮಗಳು ಬಂದಿರೋದು ಹೇಳು. ಅವಳು ಮತ್ತೆ ಹೋಗುವ ತನಕ ಆದರೂ ಇವೆಲ್ಲಾ ನಿಲ್ಲಿಸಲಿ.”
ಸುರೇಶ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ “ಗೌಡ, ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿರೋದು ಇವತ್ತು ನಿಲ್ಲಿಸ್ತಾನಾ.”.
ಇತ್ತ ಅಧ್ಯಕ್ಷನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗೌಡ ಮತ್ತು ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಕೂತು ಮಾತಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. “ಹೇಳೋ ಚಿಕ್ಕ ಏನು ಇವತ್ತು ನನ್ನ ಕರೆದಿದ್ದು. ತುಂಬಾ ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯ ಮಾತಾಡಬೇಕು ಅಂತಿದ್ದೆ.”. 45ರ ವಯಸ್ಸಿನ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಆ ಗ್ರಾಮದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ. ಹೆಸರಿಗೆ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಆದರೂ ನಡಿಯೋದು ಗೌಡನ ಮಾತೆ. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿ, ಅದೂ, ಅದೂ.”. ಗೌಡ “ಬೇಗ ಹೇಳೋ ಬೇವರ್ಸಿ. ನಿನ್ನ ರಾಗ ಕೇಳಕ್ಕೆ ಬಂದಿಲ್ಲ ನಾನು ಇಲ್ಲಿ.”. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಅದೂ ಇನ್ನು 3-4 ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಎಲೆಕ್ಷನ್ ಬರ್ತಿದೆ. ಈ ಸಾರಿನೂ ನನ್ನನ್ನೇ …”.
ಗೌಡ “ಹ್ಮ್ಮ್, ನಿನ್ನ ಯೋಗ್ಯತೆ ನೋಡಿ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲ ನಾನು ನಿನಗೆ ಈ ಪದವಿ. ನಮ್ಮ ಕಮಲಮ್ಮ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಿನಗೆ ಈ ಪದವಿ ಬಂದಿದ್ದು.” ಅಂತ ಕೆಳಗೆ ನೋಡಿ ಮೆಲ್ಲನೆ ನಗುತ್ತಾನೆ ಗೌಡ. ಕೆಳಗೆ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕುಳಿತ ಕಮಲಮ್ಮ ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆ ಚೀಪುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ. ಗೌಡ ಕೆಳಗೆ ಏನು ಇಲ್ಲದೆ ಕೇವಲ ಒಂದು ಬಿಳಿ ಶರ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತೆ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾ “ಕಮಲಮ್ಮ ಇಷ್ಟು ಸೆಕೆಯಲ್ಲೂ ಮೈ ತುಂಬಾ ಸೀರೆ ಯಾಕೆ. ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ನಾವೇ ಅಲ್ಲವಾ, ಸೀರೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಆರಾಮಾಗಿರು.” ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಕಮಲ, ಗೌಡರು ಹೇಳಿದ್ದು ಕೇಳಿಸಿಲ್ವ. ಅವರ ಮುಂದೆ ಏನು ನಾಚಿಕೆ. ಅವರು ನಮ್ಮ ಮನೆಯವರೇ ಅಲ್ಲವಾ.”.
ಕಮಲಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನನ್ನು ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಅವಳ ಸೀರೆ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಾಳೆ. ಗೌಡ ಅವಳ ಲಂಗದ ಲಾಡಿ ಹಿಡಿದು ಎಳೆಯುತ್ತಾನೆ. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನ ಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಮಲಮ್ಮ ಲಂಗವನ್ನು ಹಿಡಿಯುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಜಾರಿ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತದೆ.
ಗೌಡ “ನಾನು ನೋಡದೆ ಇರೋದಲ್ಲ ಬಾರೆ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳನ್ನು ಎಳೆದು ಅವನ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕೋರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.
ಕಮಲಮ್ಮ ಈಗ ಬರೀ ಬ್ಲೌಸ್ ಮತ್ತು ಕಾಚದಲ್ಲಿ ಗೌಡನ ಬೆತ್ತಲೆ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಾಳೆ. ಗೌಡ “ಹೇಳೋ ಚಿಕ್ಕ, ಈಗೇನು ಈ ಸಾರಿನೂ ನೀನೇ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಆಗಬೇಕು ಅಂತೀಯ.”.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಹಲ್ಲು ಗಿಂಜುತ್ತಾ “ಅಷ್ಟೇ ಧಣಿ.”. ಗೌಡ “ಪ್ರತಿ ಸಾರಿನೂ ನೀನೇ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಆಗ್ಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಹೇಗೋ. ಈ ಸಾರಿ ನಮ್ಮ ಕಮಲಮ್ಮ ಆಗಲಿ ಬಿಡು”. ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಕಾಚಾದ ಒಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ತಿಕದ ಸವರುತ್ತಿರುತ್ತನೆ. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನಿಗೆ ಅಧಿಕಾರ ಅಂದರೆ ಪ್ರಾಣ. ಈ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅವನಿಗೆ ಸಿಡಿಲು ಬಡಿದಂತೆ ಆಗುತ್ತದೆ. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿ, ಅವಳಿಗೆ ಏನು ಗೊತ್ತು ರಾಜಕೀಯದ ಬಗ್ಗೆ.”. ಗೌಡ ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಗಮನ ಕೊಡದೆ “ಲೇ ಈ ನಿನ್ನ ಮೊಲೆ ನೋಡಿ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಆಗಿತ್ತು. ಹೋದ ತಿಂಗಳು ನಿನ್ನ ಗಂಡನ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ನೋಡಿದ್ದು. ತಗಿಯೇ ಆ ಬ್ಲೌಸ್.” ಕಮಲಮ್ಮ ಏನು ಹೇಳದೆ ಅವಳ ಬ್ಲೌಸ್ ಹೂಕ್ಸ್ ಒಂದೊಂದೇ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದರೆ ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆ ನಿಗುರಿ ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ.
ಕಮಲಮ್ಮ 35ರ ಹರೆಯದ ಹೆಣ್ಣು. ನೋಡಲು ಸ್ವಲ್ಪ ದಪ್ಪಗೆ ಇದ್ದರೂ ಬೆಳ್ಳಗಿದ್ದ ಅವಳ ದಪ್ಪ ಮೊಲೆ ಮತ್ತು ತಿಕ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಎಂತವನಿಗೂ ತುಣ್ಣೆ ನಿಗುರಿಸುವಂತ ಮೈಮಾಟ ಹೊಂದಿದ್ದಳು.
ಅವಳು ಬ್ಲೌಸ್ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಿದಂತೆ ಚಂಗನೆ ಧುಮುಕಿದ ಅವಳ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಗೌಡನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಬರುತ್ತದೆ.
ತಡ ಮಾಡದೆ, ಅವಳ ಮೊಲೆ ಹಿಡಿದು ಎಳೆದು ಬಾಯಿಗೆ ಇಟ್ಟ ಗೌಡ ಬಿಡದೆ ಅವಳ ಮೊಲೆ ಚೀಪಲು ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲಮ್ಮನಿಗೆ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಮಗು ಇದ್ದು ಅವಳ ಮೊಲೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಹಾಲು ಜಿನಿಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಕಮಲಮ್ಮ “ಆಹ್ ಅಮ್ಮಾ ಗೌಡರೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಧನ ಮಾಡಿ. ಮಗುವಿಗೂ ಹಾಲು ಬೇಕು.”.
ಗೌಡ “ನೀನು ನನ್ನ ಸ್ವತ್ತು ಕಣೆ. ನಿನ್ನ ಗಂಡ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಆಗಿರೋ ತನಕ ನೀನು ನನ್ ಸೂಳೆ ಆಗಿ ಇರ್ತಿಯ ಅನ್ನೋ ಮಾತಾಗಿದೆ. ಮರೆತು ಹೋಯ್ತಾ? ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಸುಮ್ಮನೆ ಇದ್ದ ಸೂಳೆ ಈಗ ಬಾಯಿ ಬಂತ ನಿನಗೆ.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಹಿಡಿದ ಮೊಲೆ ಬಿಡದೆ ಎರಡು ಮೊಲೆಯಿಂದ ಹಾಲು ಕುಡಿಯುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಹೊರಗಡೆ ಬಾಗಿಲು ಬಡಿದ ಶಬ್ಧ ಆಗುತ್ತದೆ. ಗೌಡ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ “ಇಲ್ಲೇನು ನೋಡ್ತಿದ್ದಿಯೋ ಬೊಳಿ ಮಗನೆ. ನನ್ ತುಣ್ಣೆ ಉಣ್ಣಕ್ಕ. ಅಲ್ಲಿ ಯಾವನು ಬಂದಿದ್ದಾನೆ ನೋಡು.”. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಎದ್ದು “ಆಯ್ತು ಧಣಿ” ಎಂದು ಬಾಗಿಲ ಕಡೆಗೆ ಓಡುತ್ತಾನೆ.
ಬಾಗಿಲು ತಗೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮುಂದೆ ರಮ್ಯಾಳನ್ನು ನೋಡಿ ಗಾಬರಿಯಿಂದ “ಏನಮ್ಮ ನೀನಿಲ್ಲಿ. ಯಾವಾಗ ಬಂದೆ.”. ರಮ್ಯಾ “ಏನು ಇಲ್ಲ ಅಂಕಲ್, ಈಗ ತಾನೆ ಊರಿಗೆ ಬಂದೆ. ಊರೆಲ್ಲ ಸುತ್ತುತ್ತಾ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆ. ಅಮ್ಮ ಬೇರೆ ಅಪ್ಪ ಇಲ್ಲೇ ಬಂದ್ರು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರು ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಲಿಕೆ. ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ದಾರಾ?”.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ, ಇಸ್ಟೊತ್ತನಕ ಧಣಿಗಳು ಇಲ್ಲೇ ಇದ್ರು. ಈಗ ತಾನೆ ಬೇರೆ ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಹೊರಟು ಹೋದ್ರು.”.
ಒಳಗೆ ಗೌಡ ಹಸಿದ ಹುಲಿಯಂತೆ ಕಮಲಮ್ಮನ ಮೊಲೆ ಹೀರುತ್ತಾ. “ನಿಜ ಹೇಳೆ, ಈ ಮಗು ನಿನ್ನ ಆ ಶಂಡ ಗಂಡಂದ ಇಲ್ಲ ನಂದ? ಅವನಿಗೆ ಎಲ್ಲಿರಬೇಕು ನಿನ್ನ ತುಲ್ಲು ಕ್ಕೆಯ್ಯುದು ಮಗು ಮಾಡೋ ತಾಕತ್ತು.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಕಾಚಾದ ಒಳಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿ ತುಲ್ಲಿಗೆ ಬೆರಳು ತುರುಕುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲಮ್ಮ ಒಂದೇ ಸರಿ “ಆಹ್” ಎಂದು ಕೋಗುತ್ತಾಳೆ.
ಹೊರಗೆ ನಿಂತ ರಮ್ಯಾ “ಅಂಕಲ್ ಒಳಗೆ ಯಾರೋ ಕೂಗಿಕೊಂಡರು. ಕಮಲ ಆಂಟಿ ಅಸತ್ತೆ. ಬನ್ನಿ ನೋಡೋಣ.”.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಗಾಬರಿಯಿಂದ ನಗುತ್ತಾ “ಇಲ್ಲ ಅದು ಟಿವಿ ಆನ್ ಮಾಡಿದೆ, ಅದರದ್ದೇ ಅನ್ಸತ್ತೆ. ನಿಮ್ಮ ಕಮಲ ಆಂಟಿ ಹೊರಗೆ ಸಾಮಾನು ತರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಒಹ್ ಹೌದಾ, ಆಂಟಿ ಬಂದ್ರೆ ನಾನು ಕೇಳ್ದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿಬಿಡಿ.” ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ಒಮ್ಮೆಲೇ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನನ್ನು ತಬ್ಬಿ “ಬರ್ತೀನಿ ಅಂಕಲ್” ಎಂದು ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ತಬ್ಬಿದಾಗ ಅವನೂ ಸುಮ್ಮನಿರದೆ ಒಂದು ಕೈ ಬೆನ್ನ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಂದು ಅವಳ ಸೊಂಟದ, ತಿಕದ ನಡುವೆ ಹಾಕಿ ಅದುಮಿರುತ್ತಾನೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ “ಆಹ್ ಏನಿದ್ದಾಳೆ ಗೌಡನ ಮಗಳು. ಒಂದು ಸಾರಿ ಇವಳನ್ನು ಕೆಯ್ದು ಬಿಡಬೇಕು”. ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ಅವಳು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವಳು ಧರಿಸಿದ್ದ ಟೈಟ್ ಜೀನ್ಸ್ ಇಂದ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ತಿಕವನ್ನು ಜೊಲ್ಲು ಸುರಿಸಿಕೊಂಡು ನೋಡುತ್ತಿದನು.
ರಮ್ಯಾ ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಒಳಗೆ ಓಡಿದ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿಗಳೇ…” ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಗೌಡ ಒಂದು ಕಾಲು ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ನಿಂತಿದ್ದರೆ ಕಮಲಮ್ಮ ಮಂಡಿ ಊರಿ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಹಿಡಿದು ಚೀಪುತ್ತಿದ್ದಳು. ಗೌಡ ಅವಳ ಕೂದಲು ಹಿಡಿದು ಅವನ ತುಣ್ಣೆಗೆ ಒತ್ತಿ ಚೀಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ.
ಗೌಡ “ಏನೋ ಚಿಕ್ಕ ,ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನೋಡುವ ಬದಲು, ಏನು ವಿಷಯ ಅಂತ ಹೇಳು.”.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿಗಳೇ, ನಿಮ್ಮ ಮಗಳು ಊರಿಂದ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ. ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ಲು.”. ಗೌಡ “ಯಾಕೋ ಸೂಳೆ ಮಗನೆ ನನ್ನ ಮಗಳನ್ನು ಏಕ ವಚನದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸುವಷ್ಟು ಕೊಬ್ಬು ಬಂತಾ.“.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಕೋಪ ಬಂದರು “ಕ್ಷಮಿಸಿ ಧಣಿ. ಬಾಯಿ ತಪ್ಪಿ ಅಂದುಬಿಟ್ಟೆ. ಚಿಕ್ಕ ಅಮ್ಮವ್ರು ನಿಮ್ಮನ ಕೇಳಿ ಬಂದಿದ್ರು. ನೀವು ಹೊರಟು ಹೋಗಿದ್ದೀರಾ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟೆ.”.
ಗೌಡ “ನನ್ನ ಮಗಳು ನೋಡಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು. ತುಂಬಾ ದಿನ ಆಯ್ತು ನನ್ನ ಪುಟ್ಟಿ ನೋಡಿ. ಇಲ್ಲಿ ಬಾರೆ ಕಮಲ ನಿನ್ನ ತುಲ್ಲು ಕೆಯ್ದೆ ಹೋಗಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ. ಲೋ ಚಿಕ್ಕ ಬಂದು ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಕಾಚ ಬಿಚ್ಚಿ ಅವಳ ತುಲ್ಲಿಗೆ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚಿ ಸಿದ್ದ ಮಾಡು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಗೆ ಹೋಗಿ ಬರ್ತೀನಿ.”. ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ಮುಖ ಸಿಂಡರಿಸಿಕೊಂಡು ಕಮಲಳ ಬಳಿ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲಳ ಮೈಮೇಲೆ ಕಾಚ ಬಿಟ್ಟರೆ ಏನು ಇರುವುದಿಲ್ಲ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ತಲೆ ತಗಿಸಿಯೇ ಅವಳ ಕಾಚ ಹಿಡಿದು ಕೆಳಗೆ ಎಳೆಯುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲ ಏನು ಮಾತಾಡದೆ ಅವನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತಾಳೆ. ಅವನು ಕಾಚ ಬಿಚ್ಚುತ್ತಿದಂತೆ ಅಲ್ಲೆ ಇದ್ದ ಚೇರ್ ಮೇಲೆ ಹೋಗಿ ಕಾಲು ಅಗಲಿಸಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಲೇ ಕಮಲ ಸ್ವಲ್ಪ ಆದ್ರೂ ನಾಚಿಕೆ ತೋರಿಸೆ.”.
ಕಮಲ “ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಅಂತ ಹೆಂಡತಿ ತಲೆ ಹಿಡಿಯೋನು ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ನಾಚಿಕೆ ಏನು. ನಿನ್ನ ಮುಂದೆ ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿನ ಸೂಳೆ ತರ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಾನೆ. ನಿನಗೆ ಏನು ಅನ್ನಿಸ್ಲಿಲ್ವಾ. ಥೂ..”.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಅವಳ ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ “ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಚಿನ್ನ, ನಾನು ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನೀನು ರಾಣಿ ತರ ಇರಬಹುದು.”. ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಕೊಬ್ಬರಿ ಎಣ್ಣೆ ತಗೆದು ಅವಳ ತುಲ್ಲಿಗೆ ಹಚ್ಚುತ್ತಾನೆ.
ಕಮಲ “ಎಷ್ಟೇ ಬೆಳೆದರು, ಈ ಗೌಡನಿಗೆ ನೀನು ಹೆಂಡತಿ ತಲೆ ಹುಡುಕ, ನಾನು ಸೂಳೆ ಅಷ್ಟೇ. ಈಗ ಅಲ್ಲಿ ಕೂತು ಗೌಡ ನನ್ನ ತುಲ್ಲು ಹರಿಯೋದನ್ನ ನೋಡಿ ಖುಷಿ ಪಡು ಪ್ರತಿ ಸಾರಿ ತರ.”.
ಇವರಿಬ್ಬರೂ ಇಷ್ಟು ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದಂತೆ ಗೌಡ ಪೂರ್ತಿ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲ ಕಾಲು ಅಗಲಿಸಿಕೊಂಡು ಕುಳಿತಿದ್ದು ನೋಡಿ ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆ ಮತ್ತೆ ನಿಗುರಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.
“ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಬರೋ ಚಿಕ್ಕ, ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯ ಬಿಳಿ ತುಲ್ಲು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆ ನಿಗುರಿ ನಿಲ್ಲತ್ತೆ.”. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಹಾ ಧಣಿ, ಬನ್ನಿ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾನೆ.
ಗೌಡ ಅವಳನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಎಳೆದು ನಾಯಿಯಂತೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಹಿಂದೆ ಇಂದ ಅವಳ ತುಲ್ಲು ಉಜ್ಜುತ್ತಾನೆ. ಗೌಡನ ಒರಟು ಕೈ ಅವಳ ತುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಉಜ್ಜುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಕಮಲ “ಆಹ್ ಗೌಡರೆ, ದಯವಿಟ್ಟು ಹಾಗೆ ಉಜ್ಜಬೇಡಿ. ಒಂತರ ಅನ್ನಿಸ್ತಿದೆ. ಆಮ್ ಆಹ್ ಅಯ್ಯೋ”. ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಇದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಪಂಚೆಯ ಒಳಗೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.
ಗೌಡ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಹಿಡಿದು ಅವಳ ತುಲ್ಲಿಗೆ ಉಜ್ಜಲು “ಇಂತ ತುಲ್ಲು ನನ್ನಂತ ಗಂಡಸಿಗೆ ಸರಿ. ಅಲ್ಲವೇನೋ ಚಿಕ್ಕ.”. ಚಿಕ್ಕ ಪಂಚೆಯ ಮೇಲೆ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಉಜ್ಜಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ “ಹೌದು ಧಣಿ. ನಿಮಗೆ ಸರಿ ಇಂತ ತುಲ್ಲು.”. ಅನ್ನುತಿದ್ದರೆ ಗೌಡ ನಗುತ್ತಾ “ನೋಡೇ ಕಮಲ ನಿನ್ನ ಗಂಡನೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಈ ತುಲ್ಲು ನನಗೆ ಸರಿ ಅಂತ”. ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಒಂದೇ ಏಟಿಗೆ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಅವಳ ತುಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ತೂರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಕಮಲ “ಅಮ್ಮಾ.. ಗೌಡರೆ ನಿಧಾನ.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ತುಟಿ ಕಚ್ಚಿ ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆ ಏಟಿನ ಸುಖ ತಗೆದುಕೊಳ್ಳುತಿರುತ್ತಾಳೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಅಲ್ಲೆ ನಿಂತು ಇದನೆಲ್ಲ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತಿರುತ್ತಾನೆ. ಗೌಡ ಗೂಳಿಯಂತೆ ಕಮಲಮ್ಮನ ತುಲ್ಲಿಗೆ ತುಣ್ಣೆ ಹಾಕಿ ಜಡಿಯುತ್ತ ಅವಳನ್ನು ಬಯ್ಯುತ್ತಾ.”ತಗೋಳೆ ಸೂಳೆ ನನ್ನ ಕರಿ ತುಣ್ಣೆ ಏಟು. ಹೇಗಿದೆ ಇದು.. ಇದು.. ಇದು”ಅನ್ನುತ್ತಾ ಕೆಯ್ಯುತಿರುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲ “ಗೌಡರೆ, ನಿಮ್ಮ ತುಣ್ಣೆ ಸುಖನೆ ಸುಖ. ಕೊಡಿ, ಇನ್ನು ಕೊಡಿ. ಆಹ್ ಹ್ಮ್ಮ್ ಆಹ್ ”. ಅನ್ನುತ್ತಾ ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆ ಹೊಗಳುತ್ತಿದ್ದರೆ.
ಗೌಡ ಪ್ರತಿ ಏಟು ಮನೆ ತುಂಬಾ ಫಟ್ ಫಟ್ ಅಂತ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿ ಮೂಡಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಬರುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಾ ಕಮಲಮ್ಮ ಅವಳೇ ಹಿಂದೆ ಬಂದು ಬಂದು ಗೌಡನ ತುಣ್ಣೆಗೆ ತುಲ್ಲು ಕುಟ್ಟುತ್ತಾ “ಗೌಡರೆ, ಬೇಡ ಬೇಡ ಸಾಕು ಸಾಕು” ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದರೆ. ಗೌಡ ಅವಳ ತಿಕಕ್ಕೆ ಬಾರಿಸುತ್ತಾ “ನಿನ್ನ ತುಲ್ಲಿನ ಚೂಲಿಗೆ ನನ್ನ ತುಣ್ಣೆನೆ ಸರಿ” ಅನ್ನುತ್ತಾ. ”ನೋಡೋ ಚಕ್ಕ, ನ್ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಹೇಗೆ ಅವಳ ತುಲ್ಲು ಕೊಡ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಇಷ್ಟು ಚೂಲಿರೋ ಸೂಳೆನ ನಾನೆಲ್ಲೂ ನೋಡಿಲ್ಲ”. ಅಂತ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನ್ನನು ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಾ ಅವಳ ಸೊಂಟ ಹಿಡಿದು ಇನ್ನು ಜೋರಾಗಿ ಅವನ ತುಣ್ಣೆಗೆ ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಕೇಯ್ಯುತಿರುತ್ತಾನೆ.
“ಏನು ತಿಕ ಇಟ್ಟಿದ್ದಿಯೇ ಕಮಲ. ಒಂದು ತಿಕ ಹಿಡಿಯಕ್ಕೆ ಎರಡೂ ಕೈ ಸಾಕಾಗಲ್ವಲ್ಲೇ” ಅಂತ ಅದಕ್ಕೆ ಕೈ ಎತ್ತಿ ಜೋರಾಗಿ ಬಾರಿಸುತ್ತಾ ಕೆಯ್ಯುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ.
ಕಮಲಮ್ಮ “ಆಹ್ ಗೌಡ್ರೆ ನಿಮ್ಮದೇ ಈ ತಿಕ ತುಲ್ಲು, ಹೊಡೀರಿ, ಅಮ್ಮ್ ಆಮ್ ಆಹ್, ಇನ್ನು ಹೊಡಿರಿ”.
ಗೌಡ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯನ ಹಿಯ್ಯಾಳಿಸೋದು ಒಂದು ರೀತಿಯ ಮಜಾ ಕೊಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ .ಅವನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ “ಮೊದಲು ನನ್ ಹತ್ರ ಒಂದು ಕುದುರೆ ಇತ್ತು ಚಿಕ್ಕ, ಅದನ್ನ ಹೇಗೆ ಓಡಿಸ್ತಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾ” ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ಅವಳ ಜುಟ್ಟನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕುದುರೆ ಓಡಿಸುವ ರೀತಿ ಎಳೆಯುತ್ತಾ ತಿಕಕ್ಕೆ ಬಾರಿಸಿ ಕೆಯ್ಯುತ್ತಾ “ಹೀಗೆ” ಅಂತ ಹೇಳಿ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾನೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ “ಅದು ಹೆಣ್ಣು ಕುದುರೆ ಆಗಿದ್ದರೆ, ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ಕೆಯ್ದು ಬಸಿರು ಮಾಡಿರ್ತಿಯ ಬಿಡು” ಅಂತ ಬೈದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮಾನಗುತ್ತಾನೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಗೌಡನ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟೇ ಕೋಪದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ, ಇದನೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸದೆ ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. 10 - 15 ನಿಮಿಷ ಕೆಯ್ದ ನಂತರ. ಅವಳನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿ ಬೆನ್ನಿನ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿ ಅವಳ ಸೊಂಟ ಹಿಡಿದು ಅವನ ತುಣ್ಣೆಗೆ ಎಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲ “ಆಹ್ ಗೌಡ್ರೆ, ನಿಮ್ಗೆ ಇನ್ನು ಸಾಕಾಗಿಲ್ವಾ..”.
ಗೌಡ “ಇಂತ ತುಲ್ಲು ಬಿಡಕ್ಕೆ ಅಗತ್ತಾ. ಎಷ್ಟು ಕೆಯ್ದರೂ ಸಾಕಾಗಲ್ಲ ಕಣೆ.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಮೊಲೆ ಹಿಡಿದು ಹಿಸುಕುತ್ತಾ ಬಂದ ಹಾಲು ಕುಡಿಯಲು ಬಾಯಿ ಹಾಕಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಳಗಿಂದ ಮಗು ಅಳುವ ಶಬ್ಧ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತದೆ.
ಕಮಲ “ಗೌಡ್ರೆ, ಮಗು ಅಳ್ತಿದೆ. ಹಸಿವಾಗಿರಬೇಕು.”. ನಾನು ಹೋಗ್ತೀನಿ. ಗೌಡ “ಹ್ಮ್ ಆಯ್ತು” ಅಂತ ಎದ್ದು “ನಿನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ತಣ್ಣಗೆ ಏನಾದರೂ ಪಾನಕ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರೋಕೆ ಹೇಳು. ನಿನ್ನ ತುಲ್ಲು ಕೆಯ್ದು ಸುಸ್ತಾಗಿದೆ.”
ಕಮಲಮ್ಮ “ರೀ, ಹೋಗಿ ಗೌಡರಿಗೆ ಏನಾದ್ರೂ ತಣ್ಣಗೆ ಜ್ಜೂಸ್ ಮಾಡಿ ತನ್ನಿ. ಅದಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆ ಮಗು ತಂದು ಕೊಡಿ ನನ್ಗೆ, ಹಾಲು ಕುಡಿಸಬೇಕು.”
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಈಗಲೇ ತಂದೆ” ಅಂತ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಮಗು ಮತ್ತು ಟವಲ್ ತಂದು ಕಮಲ ಕೈಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲ ಮೈಮೇಲಿನ ಬೆವರು, ತುಲ್ಲು ಒರೆಸಿಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಅವನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿ “ಗೌಡರಿಗೆ ಏನು ಬೇಕು ನೋಡು” ಎಂದು ಮಗುವಿಗೆ ಹಾಲು ಕುಡಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿಗಳೇ ಈಗಲೇ ತಂದೆ, 5 ನಿಮಿಷ ಕೊಡಿ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಮತ್ತೊಂದು ಟವೆಲ್ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಗೌಡ ತನ್ನ ಮೈ, ಕೈ, ತುಣ್ಣೆ ಎಲ್ಲಾ ಒರೆಸಿಕೊಂಡು ಅದನ್ನ ಮತ್ತೆ ಅವನ ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಎಸೆಯುತ್ತಾ. “ಬೇಗ ತಗೆದುಕೊಂಡು ಬಾ. ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು.” ಎಂದು ಅಲ್ಲೆ ಇದ ಮತ್ತೊಂದು ಚೇರ್ ಮೇಲೆ ಕೂರುತ್ತಾನೆ.
ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಈಗಲೇ ತಂದೆ ಧಣಿಗಳೇ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಒಳಗೆ ಓಡುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲಮ್ಮ ಬೆತ್ತಲಾಗಿಯೇ ಮಗುವಿಗೆ ಹಾಲು ಕೂಡಿಸುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ಎದ್ದು ಬಂದು ಅವಳ ಕಿವಿಯ ಹತ್ತಿರ “ನನ್ನ ಮಗ ಇಷ್ಟು ಹಾಲು ಒಬ್ಬನೇ ಕುಡಿಯಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ, ನಾನು ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತೀನಿ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಇನ್ನೊಂದು ಮೊಲೆಗೆ ಬಾಯಿ ಹಾಕಿ ಹಾಲು ಹೀರುತ್ತಾನೆ. ಕಮಲಮ್ಮ ತುಟಿ ಕಚ್ಚುತ್ತಾ “ಗೌಡ್ರೆ ಹಾಗೆಲ್ಲಾ ಅನ್ನಬೇಡಿ. ನನ್ನ ಗಂಡ ಇದು ಅವನ ಮಗು ಅಂತ ನಂಬಿದ್ದಾನೆ. ನನ್ನ ನಂಬಿಕೆನೂ ಅಷ್ಟೇ.”.
ಗೌಡ “ಆ ಶಂಡನಿಗೆ ಯಾಕೆ ಹೆದರುತ್ತೀಯ. ಈ ಸಾರಿ ನಿನ್ನ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ಅವನಿಗೆ ಹೆದರುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ.”
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಂದ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ “ಧಣಿಗಳೇ, ತಗೊಳಿ ಬೆಲ್ಲದ ಪಾನಕ.”. ಗೌಡ ಏನು ಮಾತನಾಡದೇ ಪಾನಕ ಕುಡಿದು “ನೀನು ಹೇಳಿದ ಬಗ್ಗೆ ಮತ್ತೆ ಮಾತನಾಡೋಣ, ಈಗ ನಾನು ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕು” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವನ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ .
ರಮ್ಯಾ ಊರು ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಬಂದ್ಯ ಈಗ, ಅಡಿಗೆ ರೆಡಿ ಇದೆ ಬಾ.” ಎಂದು ಮಗಳನ್ನು ಒಳಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ. ಮನೆಯ ಆಳು ಕರಿಯಣ್ಣ ತರಕಾರಿ ಚೀಲ ಹಿಡಿದು ಮನೆಯ ಕಡೆ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಕರಿಯಣ್ಣ 55 ವರ್ಷದ ಮುದುಕನಾಗಿದ್ದು ಕಟ್ಟುಮಸ್ತಾದ ದೇಹ ಹೊಡಿದವನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ರಮ್ಯಾ “ಓಹ್, ಕರಿಯಣ್ಣ, ಹೇಗಿದ್ದೀರಾ.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ ರಮ್ಯಾಳನ್ನು ನೋಡಿ “ಚಿ.. ಚಿ.. ಚಿಕ್ಕಮ್ಮೋರು, ಯಾವಾಗ ಬಂದ್ರಿ.”. ರಮ್ಯಾ “ಇ… ಇ.. ಇವಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂಚೆ ಬಂದೆ”.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಯೇ, ಏನೇ ಅದು ದೊಡ್ಡೋರಿಗೆ ಹಾಗೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡ್ತಾರಾ.”. ರಮ್ಯಾ “ಸುಮ್ನೆ ಹೇಳ್ದೆ..”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ. ನಮ್ಮನೆ ಮಗು ತಾನೆ.”
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ರಿ ಕರಿಯಣ್ಣ. ನೀವು ಮೊಬೈಲ್ ಬೇರೆ ತಗೊಂಡು ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಬೇಗ ಚಿಕನ್, ಮುಟ್ಟನ್ ತಗೊಂಡು ಬರೋಕೆ ಹೇಳ್ತಿದ್ದೆ.”
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಸಂತೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಎಲ್ಲಾ ವಾರಕೆ ಆಗೋಷ್ಟು ತರಕಾರಿ ತಂದಿದ್ದೇನೆ.”
ಎಲ್ಲರೂ ಒಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ಕರಿಯಣ್ಣ ಸರೋಜಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ತುಂಬಾ ದಿನ ಆಯ್ತು. ಒಂದು ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಹೋಗಿ ಬರ್ತೀನಿ.”.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಅದೇನು 2 ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಅಷ್ಟೇ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಏನಾದ್ರೂ ತೊಂದರೆ ಆಯ್ತಾ?”. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ರಮ್ಯಾ ಅಲ್ಲಿ ಬಂದು “ಅಮ್ಮ ಊಟ ಬೇಗಾ.. ”. ಇಬ್ಬರೂ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರೋದನ್ನ ನೋಡಿ “ಏನಾಯ್ತು”. ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಕರಿಯಣ್ಣ ಊರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಂತೆ. ಏನಾದ್ರೂ ತೊಂದರೆ ಆಯ್ತಾ ಅಂತ ಕೇಳ್ತಿದ್ದೆ”.
ರಮ್ಯಾ “ಹೌದಾ ಕರಿಯಣ್ಣ, ಹೋಗ್ತಿದ್ದೀರಾ ಏನಾಯ್ತು.”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಏನು ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ಮನೆಯವರು ನೆನಪಾದ್ರು ಅಷ್ಟೇ”.
ರಮ್ಯಾ “ನಾನು ಹೋಗೋ ತನಕ ಇರಬಹುದಲ್ಲ. ಪ್ಲೀಸ್…”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಅ.. ಅ.. ಆಯ್ತು ಚಿಕ್ಕಮವ್ರೇ”.
ರಮ್ಯಾ “ಹ.. ಹ.. ಹಾಗಾದ್ರೆ ನಡೀರಿ. ಊಟ ಮಾಡೋಣ..”. ಸರೋಜಮ್ಮ ರಮ್ಯಾ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಮೋಟುಕುತ್ತಾ “ಅಪ್ಪ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ನೋಡು. ಬಂದೊರೆ ನನ್ ಮಗಳು ನನ್ ಮಗಳು ಅಂತ ಕುಣಿತಿದ್ರು. ಹೋಗಿ ಮಾತಾಡ್ಸು.”
ರಮ್ಯಾ ಅಲ್ಲಿಂದ ಸೀದಾ ಗೌಡ ಇದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ “ಅಪ್ಪಾ..”. ಗೌಡ “ಬಾರೋ ನನ್ ಸಿಂಹದ ಮರಿ..” ಅಂತ ಇಬ್ಬರೂ ಖುಷಿಇಂದ ತಬ್ಬಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಗೌಡ “ಹೇಗಿದ್ದೀಯಾ ಮಗಳೇ.”. ರಮ್ಯಾ “ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀನಿ ಅಪ್ಪ. ಒಳ್ಳೆ ರೀತಿ ಒಡ್ಕೊಳ್ತಿದ್ದೀನಿ.”.
ಗೌಡ “ಓದೋ ಕಷ್ಟ ನಿನಗೇನು ಮಗಳೇ. ಈ ಗೌಡನ ಮಗಳು ಅಂದ್ರೆ ಅವರೇ ಒಳ್ಳೆ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಕೊಡ್ಬೇಕು. ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಗೊತ್ತಲ್ಲ ಅವರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ.” ಇಬ್ಬರೂ ನಗುತ್ತಾರೆ.
ಗೌಡ “ಮತ್ತೆ ನಿನಗೇನು ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ ತಾನೆ ಅಲ್ಲಿ. ನಿನ್ನ ಮಾವ ಏನಾದ್ರೂ ಮಾತಾಡಿದ್ರೆ ಹೇಳು. ಒಬ್ಬೊಬ್ಬನ ಬೋಟಿ ತಗೆದುಬಿಡ್ತೀನಿ.”
ರಮ್ಯಾ “ನಿನ್ನ ಮಗಳು ನಾನು.. ನನ್ಗೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ತೊಂದರೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ಬಿಟ್ಬಿಡ್ತಿನ. ಮೊನ್ನೆ ಯಾವನೋ ತುಂಬಾ ಎಗರಾಡ್ತಿದ್ದ. ಸಮ್ ಸುಮ್ನೆ ನನ್ ಸುದ್ದಿಗೆ ಬರ್ತಿದ್ದ.”.
ಗೌಡ “ನಡಿ ಈಗಲೇ, ಅವನ್ನ ಹುಟ್ಟಲಿಲ್ಲ ಅನ್ಸ್ಬಿಡ್ತೀನಿ.”. ರಮ್ಯಾ ನಗುತ್ತಾ “ನಿಮ್ಮಾ ತನಕ ಬಂದ್ರೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಸಿಂಹದ ಮರಿ ಹೇಗೆ ಆಗ್ತೀನಿ. ಅವನನ್ನ ಹಾಸ್ಪಿಟಲ್ ನಲ್ಲಿ ಅಡ್ಮಿಟ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟೆ ಬಂದಿರೋದು. ಇದು ವಾರ್ನಿಂಗ್ ಅಷ್ಟೇ. ಡಿಸ್ಚಾರ್ಜ್ ಆಗಕ್ಕೆ 2 ತಿಂಗಳು ಬೇಕು ಎಂದಿದ್ದರಂತೆ ಡಾಕ್ಟರ್.”.
ಗೌಡ ಗರ್ವದಿಂದ “ಅದು ನನ್ ಮಗಳು ಅಂದ್ರೆ. ಅಪ್ಪನಿಗೆ ತಕ್ಕ ಮಗಳು.”. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸರೋಜಮ್ಮ ಅಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾಳೆ “ಏನು ಅಪ್ಪ ಮಗಳದ್ದು ಹೊಗಳಿಕೆ.”.
ಗೌಡ ಏನೋ ಹೇಳೋ ಮುಂಚೆ ರಮ್ಯಾ ಮದ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ “ಏನು ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾ. ಈ ಸಾರಿ 1st ರಾಂಕ್ ನಲ್ಲಿ ಪಾಸ್ ಆಗ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಿದ್ದೆ ಅಪ್ಪಂಗೆ.”.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಹಾಗೆ ಒಳ್ಳೆ ಅಂಕ ತಗೊಂಡು ಸ್ಟೇಟ್ ಫಸ್ಟ್ ಬರಬೇಕು ನೀನು.”. ರಮ್ಯಾ “ಆಯ್ತು ಅಮ್ಮಾ. ನಂಗೂ ಅಪ್ಪನಿಗೂ ಊಟಕ್ಕೆ ಹಾಕು ಬರ್ತೀವಿ.”
ಸರೋಜಮ್ಮ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಗೌಡ “ಇದೊಂದು ಪೆದ್ದು.”. ರಮ್ಯಾ “ಅಪ್ಪ, ಪ್ಲೀಸ್ ಅಮ್ಮಂಗೆ ಏನು ಅನ್ನಬೇಡಿ ನನ್ನ ಮುಂದೆ. ಪಾಪ ಅವರು.”. ಗೌಡ “ಆಯ್ತು ಮಗಳೇ. ನಡಿ ಊಟ ಮಾಡೋಣ, ಆಮೇಲೆ ರೆಸ್ಟ್ ಮಾಡು ಸಂಜೆ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ನಿನಗೆ ಏನು ಬೇಕೋ ಕೊಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬರ್ತೀನಿ.”.
ಇಬ್ಬರೂ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಬಂದು ಕೂರುತ್ತಾರೆ. ಸುರೇಶ ಬಂದು ಗೌಡನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಗೌಡ ”ನಾಳೆ ನೋಡೋಣ. ಇವತ್ತು ಪೂರ್ತಿ ನನ್ನ ಮಗಳ ಜೊತೆ ಇರ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೀನಿ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಅಪ್ಪ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ನಾನು ಇನ್ನು ತುಂಬಾ ದಿನ ಇಲ್ಲೇ ಇರ್ತೀನಿ. ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಏನಾದ್ರೂ ಇದ್ರೆ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳಿ. ಆದ್ರೆ ನಾಳೆ ನಾನು, ನೀವು, ಅಮ್ಮಾ ತೋಟದ ಮನೇಲಿ ಕಳೆಯೋಣ. ಇವತ್ತು ಕರಿಯಣ್ಣನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡಿಸ್ತಿನಿ.”.
ಸುರೇಶ “ರಮ್ಯಾ ಆಲ್ಲಿ ಬೇಡ. ಅದು…”. ಗೌಡ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ತಡೆದು “ಪರವಾಗಿಲ್ಲ, ಅಲ್ಲಿರೋ ವಸ್ತುನೆಲ್ಲ ಗೋಡೌನ್ ಶಿಫ್ಟ್ ಮಾಡಿಸು. ಅಲ್ಲಿ ತನಕ ನೀನು ರೆಸ್ಟ್ ಮಾಡು ಮಗಳೇ.”.ಸುರೇಶ ಅರ್ಥ ಆದವನಂತೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ.
ಸಂಜೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ರಮ್ಯಾ ಸರೋಜಮ್ಮನ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು “ಕರಿಯಣ್ಣನ ಕಳಿಸಿ ಕೊಡು, ಸ್ವಲ್ಪ ಕೆಲಸ ಇದೆ.”. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಎಲ್ಲಿಗೆ?”. ರಮ್ಯಾ “surprise”. ಸರೋಜಮ್ಮ “ಹಾಗಂದ್ರೆ.”. ರಮ್ಯಾ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡು “ಕಲಿಸಿಕೊಡು ಈಗ ಆಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಾ ಹೇಳ್ತೀನಿ.”.
ಸರೋಜಮ್ಮ “ಕರಿಯಣ್ಣ, ಮಗು ಜೊತೆ ಹೋಗಿ ಅದೇನೋ surprise ಅಂತೆ ಮಾಡು ಹೋಗು”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಹಾಗಂದ್ರೆ?.”. ಸರೋಜಮ್ಮ “ನನಗೇನು ಗೊತ್ತು ಹೋಗು, ಅವಳು ಕಾರ್ ಬಳಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ ಕಾರ್ ಬಳಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ “ಬಾ ಕೂತ್ಕೋ ಗಾಡಿಲಿ, ತುಂಬಾ ಕೆಲಸ ಇದೆ.”. ಕರಿಯಣ್ಣ ಏನು ಮಾತನಾಡದೇ ಬಂದು ಕಾರ್ ನಲ್ಲಿ ಕೂರುತ್ತಾನೆ.
ರಮ್ಯಾ ಕಾರ್ ಅವರ ತೋಟದ ಮನೆ ಹತ್ತಿರ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಕಾರ್ ಇಂದ ಕ್ಲೀನಿಂಗ್ ಸಾಮಾನು, ಅಡಿಗೆ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕರಿಯಣ್ಣ ಇಳಿಸಿ ಹೊತ್ತು ಇಬ್ಬರೂ ಒಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ರಮ್ಯಾ “ಮನೆ ಎಲ್ಲಾ ಗೂಡಿಸಿ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡು.” ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅವಳಿಗೆ ಅಂತ ಇದ್ದ ರೂಮ್ ಒಳಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ. ಕರಿಯಣ್ಣ ಕೆಲಸ ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಹೊರ ಬಂದ ರಮ್ಯಾ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಟೀ ಶರ್ಟ್, ಎಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಚೆಡ್ಡಿ ಧರಿಸಿ ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ. ಕರಿಯಣ್ಣ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿ ತನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾನೆ.
ರಮ್ಯಾ “ಕರಿಯ ಬರೋ ಇಲ್ಲಿ.”. ಕರಿಯಣ್ಣ ತಲೆ ತಗ್ಗಿಸಿಯೇ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಾನೆ. “ಅಪ್ಪನ cupboard ನಲ್ಲಿ ವಿಸ್ಕಿ, ಸೋಡಾ ತಗೊಂಡು ಬಾ.” ಅಂತ ಅಲ್ಲೆ ಇದ್ದ ಚೇರ್ ಮೇಲೆ ಕುರುತ್ತಾಳೆ. ಕರಿಯಣ್ಣ ಹೋಗಿ ಅವನೆಲ್ಲ ತಂದು ಅವಳ ಮುಂದೆ ಟೇಬಲ್ ಮೇಲೆ ಇಡುತ್ತಾನೆ.
ರಮ್ಯಾ “ಕರಿಯ, ಶೆಕೆ ಆಗ್ತಿಲ್ವ, ಬಿಚ್ಚೊ ಆ ಅಂಗಿ, ಲುಂಗಿ.”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಚಿಕ್ಕಮವ್ರೆ …”. ರಮ್ಯಾ “ಬಿಚ್ಚೋ ಬೋಳಿ ಮಗನೆ, ಹತ್ತು ಸರಿ ಹೇಳ್ಬೇಕ.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ ಏನು ಮಾತನಾಡದೇ ಅವನ ಅಂಗಿ ಮತ್ತು ಪಂಚೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಮೈ ಮುಚ್ಚಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾನೆ. ಅವನ ಮೈ ಮೇಲೆ ಗೋಚಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಏನು ಇರೋದಿಲ್ಲಾ. ರಮ್ಯಾ ನಗುತ್ತಾ “ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆಯವನ ತರ ಆಡ್ಬೇಡ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಬರೋ ಇಲ್ಲಿ..” ಕರಿಯಣ್ಣ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಾನೆ . ಅವನ ಗೋಚಿ ಎತ್ತಿ “ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಕಣೋ ಈಗಲೂ ನಿನ್ನ ತುಣ್ಣೆ ಲೇಡೀಸ್ ತೊಡೆ ನೋಡಿದ್ರೆ ಉಬ್ಬತ್ತೆ. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡೋಣ ಎಷ್ಟು ಉಬ್ಬಿದೆ ಅಂತ.” ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅವನ ಗೋಚಿ ತುದಿ ಹಿಡಿದು ಎಳೆಯುತ್ತಾಳೆ.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ನೋವಾಗ್ತಿದೆ.” ರಮ್ಯಾ “ಸುಖ ಒಂದೇ ಪಟ್ರೆ ಹೇಗೆ ಕರಿಯ, ಲೈಫ್ ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಇರಬೇಕು.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಮೆಲ್ಲನೆ ಏಳಿಯುತ್ತಾಳೆ. ಎಳೆಯುವ ಜೋರಿಗೆ ಅವನ ಉಡದಾರ ಕಿತ್ತು ಗೋಚಿ ಅವಳ ಕೈಗೆ ಬರುತ್ತದೆ.
ಕರಿಯಣ್ಣ ಈಗ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರೆ. ಅವನ 8 inch ತುಣ್ಣೆ ಆಕಾಶ ನೋಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ರಮ್ಯಾ “ಏನೋ ಕರಿಯ ನಿನ್ ತಮ್ಮ ಆಗ್ಲೇ ಎದ್ದಿದ್ದಾ”. ನನ್ ತೊಡೆ ನೋಡಿ ಅಷ್ಟು ಇಷ್ಟ ಆಯ್ತಾ”.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ.”. ರಮ್ಯಾ “ಅವಾಗಿಂದ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ ಅಂತಿದ್ದಿಯ. ನನ್ ಅಮ್ಮಾ ನೆನಪದ್ರಾ ನನ್ನ ನೋಡಿದ್ರೆ?”.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ನಾನು ಆ ತರ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ.”. ರಮ್ಯಾ “ ಕೂತ್ಕೋ, ದೊಡ್ಡೋರು ನೀವು ನನ್ನ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಮಾತಾಡೋದು ಎಷ್ಟು ಸರಿ.” ಅಂತ ಅವನನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಕೆಳಗೆ ಕುರಿಸುತ್ತಾಳೆ.
ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಾದರೂ ನಿಂತಿರುವ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ನೋಡಿ. ಅದರ ಮೇಲೆ ಕಾಲಿಟ್ಟು “ನನ್ನ ಪರ್ಮಿಶನ್ ಇಲ್ದೆ ಅದು ನಿಲ್ಲಬಾರದು” ಅಂತ ಅದನ್ನು ತುಳಿಯುತ್ತಾ “ಅರ್ಥ ಆಯ್ತಾ ಕರಿಯ”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಚಿಕ್ಕಮ್ಮವ್ರೆ ನಾನು ಬೇಕಂತ ಮಾಡ್ತಿಲ್ಲ. ಅದು ನನ್ ಮಾತು ಕೇಳಲ್ಲ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ ಅಂತಾನೆ ಕರಿ. ಆದ್ರೂ ಅಷ್ಟು ತುಳಿತಿದ್ರು ಹಾಗೆ ನಿಂತಿದೆ ಅಂದ್ರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಕರಿಯ, ಬಾರಿ ಗಟ್ಟಿ ತುಣ್ಣೆ ನಿಂದು.”
ಅದನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ “ವಾರಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಸಾರಿ ಮಾಡುತ್ತೀಯಾ ನಿನ್ನ ಅಮ್ಮವ್ರಿಗೆ. ನಿಜ ಬೊಗಳು ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಕತ್ತರಿಸಿ ಬಿಸಾಡ್ತೀನಿ ಇದನ್ನ.” ಅಂತ ಇನ್ನು ಜೋರಾಗಿ ತುಳಿಯುತ್ತಾಳೆ.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಆಮ್ಮವ್ರು ಕರ್ದಾಗೆಲ್ಲ.”. ರಮ್ಯಾ “ಹಾಗೆ ನಿನಗೆ ಬೇಕಾದಾಗಲು ಅಂತ ಹೇಳು.”. ಕರಿಯಣ್ಣ “ಕ್ಷಮಿಸಿ ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ಆದ್ರೆ ದೊಡ್ಡ ಆಮ್ಮವ್ರಿಗೆ ಕಷ್ಟ ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲದಿದ್ರೆ ಬಲವಂತ ಮಾಡ್ತಿಲ್ಲ.”.
ರಮ್ಯಾ “ನಿನ್ ಧೈರ್ಯ ಮೆಚ್ಚ್ತಿನಿ ಕಣೋ. ನಮ್ಮಪ್ಪ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಇರೋ ಸೂಳೆರನ್ನ ಕೆಯ್ತಿದ್ರೆ, ನೀನು ನನ್ ಅಮ್ಮನ್ನೇ ಕೆಯ್ತಿದ್ದಿಯಲ್ಲ.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಅದು ಬೇಕಂತ ಮಾಡಿದ್ದಲ್ಲ, ಗೊತ್ತಿಲ್ದೆ ಆಗಿದ್ದು.”.
ರಮ್ಯಾ “ಯಾಕೋ ಸೂಳೆ ಮಗನೆ, ಮರೆತು ಹೋಯ್ತಾ ಹಳೆದೆಲ್ಲಾ.” ಅಂತ ಮುಂದುವರೆಸಿ “ ಇವತ್ತು ಈ ದೊಡ್ಡ ಮನೆ ಸೂಳೆನ ಹೀಗೆ ಕೆಯ್ದೆ, ಹಾಗೆ ಕೆಯ್ದೆ ಅಂತ ನಿನ್ ಜೊತೆ ಕೂಲಿ ಮಾಡೋವನ ಮುಂದೆ ಜಂಭ ತೋರಿಸ್ತಿದ್ದಿದ್ದು ಮರೆತು ಹೋಯ್ತಾ. ಪಾಪ ನಿನ್ನಿಂದ ನಾನು ಅವನ್ನ ಸಾಯಿಸಬೇಕಾಯಿತು.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ ಹಳೆಯ ಘಟನೆ ನೆನೆದು ಉಗುಳು ನುಂಗುತ್ತಾ “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ಅವತ್ತೇ ಕೊನೆ, ಆಮೇಲೆ ನಾನು ಅಂತ ತಪ್ಪು ಯಾವತ್ತೂ ಮಾಡಿಲ್ಲ.”. ರಮ್ಯಾ “ಮಾಡಿದ್ರೆ, ನೀನು ನಿನ್ ಮನೆಯವರು ಎಲ್ಲಾ ಮಾಯಾ ಆಗ್ತಿದ್ರಲ್ಲ ಕರಿಯ.”. ಅಂತ ಅವಳ ಕಾಲು ಎತ್ತಿ ಅವನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು. “ವಿಸ್ಕಿ ರೆಡಿ ಮಾಡು”. ಅಂತ ಜೇಬಿಂದ ಸಿಗರೇಟ್ ತೆಗೆಯುತ್ತಾಳೆ.
ಕರಿಯಣ್ಣ ಒಂದು ಪೆಗ್ ವಿಸ್ಕಿ ಬೆರೆಸಿ “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ. ತಗೊಳ್ಳಿ.” ರಮ್ಯಾ ಸಿಗರೇಟ್ ಹಚ್ಚಿ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ವಿಸ್ಕಿ ಹಿಡಿದು “ನಾನು ಇಲ್ಲದಾಗ ಊರಲ್ಲಿ ಏನೇನು ನಡೀತು ಅಂತ ಒಂದು ಚೂರು ಬಿಡದೆ ಹೇಳು”.
ಕರಿಯಣ್ಣ ರವಿಯ ಬಗ್ಗೆ, ಅವನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಅವಮಾನ ಮಾಡಿದ್ದು, ಆಮೇಲೆ ಅವರ ಗುಂಪಿನ ಕೆಲವು ಹುಡುಗರು ಕಾಣೆ ಆಗಿದ್ದು, ಎಲೆಕ್ಷನ್ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಪ್ರಯತ್ನ, ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ಎಲ್ಲದನ್ನೂ ಪೂರ್ತಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.
ರಮ್ಯಾ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ “ಸುರೇಶ ಸರಿತಾನ ಸುಮ್ನೆ ಬಿಟ್ಟಿರ್ತಾನೆ ಅನ್ನಿಸ್ತಿಲ್ಲ. ಚೂಲು ಮುಂಡೆ ಮಗ ಅವ್ನು. ಏನೋ ನಡೆದಿದೆ. ಒಂದೇ ಸುರೇಶ ಏನೋ ಮಾಡಲು ಹೋಗಿ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿ ಅವನೇ ಅವರನ್ನೆಲ್ಲ ಏನೋ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ. ಇಲ್ಲ ಈ ಹುಡುಗರೇ ತುಣ್ಣೆ ತೀಟೆಗೆ ಅವಳ ಹಿಂದೆ ಹೋಗಿ ಆ ಪೊಲೀಸ್ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆ ನನ್ ಮಕ್ಳು ಅಪ್ರೋವರ್ ಆದ್ರೆ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ತೊಂದರೆ. ಮೊದಲು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ಬೇಕು.”
ಕರಿಯಣ್ಣನ ನೋಡುತ್ತಾ “ಈ ಊರಲ್ಲಿ ಇರೋ ಎಲ್ಲಾ ಗಂಡಸೂ ಬರಿ ತುಣ್ಣೆನಲ್ಲೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ ಅನ್ಸತ್ತೆ ಕಣೋ ಕರಿಯ, ಆ ಚಿಕ್ಕ ನನ್ನ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಒಳ್ಳೆ ಸುಖ ತಗೊಂಡ. ತುಣ್ಣೆ ಬೇರೆ ನಿಗುರಿತ್ತು ಅನ್ಸತ್ತೆ ಅದನ್ನು ಒತ್ತಿ ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟ.” ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾ ನಗುತ್ತಾಳೆ.
“ಕಮಲಮ್ಮ ಸಾಮಾನು ತರೋಕೆ ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ನನ್ ಹತ್ರನೇ ಬೊಗಳೆ ಬಿಡ್ತಾನೆ ಬೇರೆ. ಒಳಗೆ ನನ್ನ ಅಪ್ಪನ ಸಾಮಾನು ತಗೊಳ್ತಿದ್ಲು ಅಂತ ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ವಾ.”.
ಕರಿಯಣ್ಣ “ಅಮ್ಮಾವ್ರೇ, ನಿಮ್ಮನ್ನ ಯಾಮಾರಿಸಕ್ಕೆ ಯಾರಿಗೂ ಆಗಲ್ಲ ಬಿಡಿ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಹೌದಾ” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾಲು ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು ಉಜ್ಜುತ್ತಾ. “ಅದು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು, ನಿನ್ನಿಂದ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳೋ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ. ಇನ್ನೊಂದು ಪೆಗ್ ರೆಡಿ ಮಾಡು.”
ಕರಿಯಣ್ಣ ಏನು ಮಾತಾಡದೆ ಇನ್ನೊಂದು ಪೆಗ್ ರೆಡಿ ಮಾಡಿ ಅವಳ ಕೈಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಗೌಡನ ಫೋನ್ ಬರುತ್ತೆ “ಕಂದ, ನಾನು ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬರ್ತೀನಿ, ನೀನು, ಅಮ್ಮಾ ಇಬ್ಬರೂ ಊಟ ಮಾಡಿ ಮಾಲ್ಕೊಳ್ಳಿ”. ರಮ್ಯಾ “ನಂದು ಇನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲೀನಿಂಗ್ ಕೆಲ್ಸ ಮುಗಿದಿಲ್ಲ, ನಾಳೆಗೆ ಬೇಕಾದ ಅಡಿಗೆ ಸಾಮಾನು ಎಲ್ಲಾ ತಂದಿದೀನಿ. ಇಲ್ಲೇ ತಿಂದು ಮಾಲ್ಕೊಳ್ತೀನಿ. ನಾಳೆ ಅಮ್ಮನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಇಲ್ಲೇ ಬಂದುಬಿಡಿ.”. ಗೌಡ “ಹಾಗಾದ್ರೆ ನಿನ್ ಅಮ್ಮನ ಅಲ್ಲೆ ಕಳಿಸ್ತಿನಿ. ಇಬ್ರೂ ಅಲ್ಲೆ ಇರಿ, ನಾನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಲ್ಲೆ ಬರ್ತೀನಿ.”.
ರಮ್ಯಾ “ಬೇಡ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮಂಗೆ ಸರ್ಪ್ರೈಸ್ ಕೊಡ್ಬೇಕು ಅಂತ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೀನಿ. ಅದಿಕ್ಕೆ ನೀವೇ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ.”. ಗೌಡ “ಒಬ್ಬಳೆ ಆಗ್ತಿಯಲ್ಲ ಮಗಳೇ. ಸುರೇಶನ ಕಳಿಸಲ?”.
ರಮ್ಯಾ “ಅಪ್ಪ, ಇಲ್ಲಿ ನನ್ಗೆ ಏನಾದ್ರೂ ಬೇಕಾದ್ರೆ ಕರಿಯಣ್ಣ ಇದ್ದಾನೆ. ಅದು ಬಿಟ್ರೆ ನಿಮ್ಮ ಮಗಳ ಮೇಲೆ ಕೈ ಮಾಡೋ ಇಲ್ಲ ಕೈ ಹಾಕೋ ಗಂಡು ಈ ಊರಲ್ಲಿ ಯಾರು ಇದ್ದಾರೆ. ನೀವು ಆರಾಮಾಗಿ ನಾಳೆ ಅಮ್ಮನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ. ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಸಿದ್ದ ಮಾಡಿರ್ತೀನಿ”. ಅನ್ನುತ್ತಾ ಕರಿಯಣ್ಣನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಅವನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟ ಕಾಲಿಂದ ಅವನ ಮುಖಕ್ಕೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟ ಕಾಲಿಂದ ಅದನ್ನು ಇನ್ನು ಜೋರಾಗಿ ತುಳಿದು ಉಜ್ಜುತ್ತಾಳೆ.
ಗೌಡ “ಆಯ್ತು ಕಂದ, ಏನಾದ್ರೂ ಇದ್ರೆ ಎಸ್ಟೊತ್ತಲ್ಲಾದ್ರು ಕಾಲ್ ಮಾಡು.”.. ಅಂತ ಹೇಳಿ ಕಾಲ್ ಕಟ್ ಮಾಡ್ತಾನೆ.
ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಅವನ ತುಣ್ಣೆ ಉಜ್ಜುತಿದ್ದುದರಿಂದ, ರಸ ಕಾರುತ್ತಾನೆ ಕರಿಯಣ್ಣ.
ರಮ್ಯಾ “ಥೂ.. ಕರಿಯ. ಯಾರನ್ನ ನೆನೆಸಿಕೊಳ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ, ಇಲ್ಲ ನನ್ ಅಮ್ಮನ್ನ? ತೋಳಿಯೋ ಬೇವರ್ಸಿ ಇದನ್ನ.”
ಕರಿಯಣ್ಣ ಒಳಗೆ ಓಡಿ ಹೋಗಿ ನೀರು ತರುತ್ತಾನೆ. ಅವಳ ಕಾಲು ಮೇಲೆ ನೀರು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಂತೆ. “ಬೇವರ್ಸಿ, ಸೋಪ್ ಎಲ್ಲೋ. ಹಾಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಸಿ ನೀರು ತಗೊಂಡು ಬಾ.”.
ಅವನು 10 ನಿಮಿಷ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಸಿ ನೀರು, ಸೋಪ್ ಜೊತೆ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕುಡಿದು ನಶೆ ಏರಿದ್ದ ರಮ್ಯಾ “ಬೇಗ ಬೇಗ ತೊಳೆಯೋ ಲೌಡೆ.” ಅನ್ನುತ್ತಾ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಒರಗಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಕಾಲು ಚಾಚಿ ಕೂರುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ಕೂತ ಭಂಗಿ ನೋಡಿ ತುಣ್ಣೆ ಮತ್ತೆ ನಿಗುರಿದ ಕರಿಯಣ್ಣ ಅವಳ ಒಂದು ಕಾಲಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕಿ, ಸೋಪ್ ಹಾಕಿ ಉಜ್ಜುತ್ತಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಮೇಲೆ ಅವಳ ತೊಡೆ ತನಕ ಬರುತ್ತಾನೆ.
ಏನು ಆಗುತ್ತಿದೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾಲಿನಿಂದ ಅವನ ಎದೆಗೆ ಒಡೆಯುತ್ತಾ. “2 ಬಾಟಲ್ ಕುಡಿದರು ಸ್ಟಡಿ ಇರ್ತೀನಿ, ಬೋಳಿ ಮಗನೆ ಹಾಫ್ ಬಾಟಲ್ ಗೆ ಟೈಟ್ ಆಗ್ತೀನಿ ಅಂತ ಅನಿಸ್ತಾ. ಸರಿಯಾಗಿ ತೋಳಿಯೊ ಸುವರ್” ಅಂತ ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಒರಗಿ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚುತ್ತಾಳೆ.
ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತದೆ…