- 160
- 126
- 44
waiting for your next updateAglaa Update Jldiii hiii aavegii......
bahut vdhiyaa.......keei it uppp.....ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੈ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਚ ਨੌਵੀਂ ਜਮਾਤ ਚ ਪੜਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੇਰੀ ਉਮਰ 18-19 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੇਰਾ ਲਨ ਜੋ ਕੇ ਉਦੋਂ ਲੁੱਲੀ ਹੀ ਸੀ, ਦੀ ਲੰਬਾਈ 4.5 ਇੰਚ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਕਾਫੀ ਪਤਲਾ ਸੀ। ਉਦੋ ਮੈਨੂੰ ਚੁਦਾਈ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਇੰਨਾ ਜਰੂਰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਲੁੱਲੀ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾਇਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਆਕੜ ਕੇ ਖੜੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਜਦੋਂ 8-10 ਵਾਰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰੀਦਾ ਤਾ ਇਸ ਚੋ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦਾ ਪਾਣੀ ਜੇਹਾ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ। ਲੁੱਲੀ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਚ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਾ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਮੈਨੂੰ ਆਵਦੇ ਯਾਰਾ ਤੋ 3-4 ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਪਤਾ ਲਗਾ ਸੀ। ਉਦੋ ਤੋ ਮੈ ਆਵਦੀ ਲੁੱਲੀ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਹਰ ਰੋਜ ਹੀ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤਕ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਫੁੱਦੀ ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਲੁੱਲੀ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕਰਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੀ ਦੀ ਹੈ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਾ ਕੇ ਕੁੜੀਆ ਦੀ ਲੱਤਾ ਚ ਲੁੱਲੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਸਗੋਂ ਇਕ ਮੌਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਕੁੜੀਆ ਪਿਸ਼ਾਬ ਵੀ ਉਸੇ ਮੌਰੀ ਰਾਹੀਂ ਕਰਦੀਆ ਹਨ ਤੇ ਉਸੇ ਮੋਰੀ ਚ ਹੀ ਮੁੰਡੇ ਆਵਦੀ ਲੁੱਲੀ ਵਾੜ ਕੇ ਚੁਦਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਕੁੜੀਆ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖਣ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਲੱਭਣ ਲਗੇ ਤੇ ਕੁੜੀਆ ਦੇ ਬਾਥਰੂਮ ਦੀ ਕੰਧ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜ ਜਾਣਾ। ਅਸੀ ਬਾਥਰੂਮ ਦੀ ਕੰਧ ਵਿਚਲੇ ਸ਼ੇਕਾ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖਦੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਿਸ਼ਾਬ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਅਸੀ ਲਗਭਗ ਆਵਦੀ ਜਮਾਤ ਦੀ ਹਰ ਕੁੜੀ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖ ਚੁੱਕੇ ਸੀ। ਪਰ ਹਾਲੇ ਤਕ ਸਾਨੂੰ ਕੁੜੀਆ ਦੇ ਮੰਮੇ ਤੇ ਬੁੰਡ ਦੇਖਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਿਆ। ਹੁਣ ਮੈ ਜਮਾਤ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਹੀ ਇਕ ਮੈਡਮ ਸੁਨੰਦਾ, ਜੋ ਕੇ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਸੀ, ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਵੀ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ। ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਾ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਕੰਮਾਂ ਚ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਿਆ।
ਇਕ ਦਿਨ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਾਂਗ ਸਕੂਲ ਚ ਅੱਧੀ ਛੁੱਟੀ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋਇਆ ਤਾ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਰੋਟੀ ਵਗੈਰਾ ਖਾ ਕੇ ਗਰਾਊਡ ਚ ਖੇਡਣ ਚਲੇ ਗਏ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਸ ਲਗੀ ਤਾ ਮੈ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਸਕੂਲ ਚ ਆ ਗਿਆ। ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਗਰਾਊਡ ਵੱਲ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਸਟਾਫ ਬਾਹਰ ਬੈਠਾ ਧੁੱਪ ਸੇਕ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋ ਮੈਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਾਲੀ ਮੈਡਮ ਜਸਵਿੰਦਰ ਨੇ ਇਕ ਰਜਿਸਟਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਆ। ਮੈ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲੱਗਾ। ਕਿਉਕਿ ਸਰਦੀਆ ਦੇ ਦਿਨ ਸਨ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਾਰਾ ਸਟਾਫ ਤਾ ਬਾਹਰ ਧੁੱਪ ਸੇਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਉਥੇ ਨਹੀ ਸਨ। ਮੈ ਰਜਿਸਟਰ ਲੈ ਕੇ ਸਟਾਫ ਰੂਮ ਵਲ ਚਲ ਪਿਆ। ਮੈ ਕਮਰੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਚ ਖੜ ਕੇ ਅੰਦਰ ਦੇਖਿਆ ਤਾ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕਮਰੇ ਚ 4 ਅਲਮਾਰੀਆਂ, 2 ਟੇਬਲ ਤੇ 8-10 ਕੁਰਸੀਆ ਸਨ। ਚਾਰੇ ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਕਮਰੇ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਇਕ ਲਾਈਨ ਚ ਜੋੜ ਕੇ ਰੱਖੀਆ ਸਨ। ਮੈ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜਨ ਲਗਾ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਹੈ। ਮੈ ਹੌਲੀ ਜੇਹੀ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਅਲਮਾਰੀ ਪਿੱਛੋਂ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਮੈ ਹੌਲੀ ਜੇਹੀ ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਦੀ ਪਿੱਛੇ ਵਲ ਜਾਣ ਲਗਾ। ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਤੇ ਕੰਧ ਚ ਕਾਫੀ ਜਗ੍ਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਥੇ ਕੋਈ ਖੜਾ ਸੀ। ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਹੋ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਡੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਸਾਹਮਣੇ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਤੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਲੇ ਜਸਬੀਰ ਮਾਸਟਰ ਸਨ। ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਤੇ ਜਸਬੀਰ ਸਰ ਨੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਜਸਬੀਰ ਸਰ ਦਾ ਲਨ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਸੀ ਤੇ ਸਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੈਡਮ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕਛੀ ਪੱਟਾ ਤਕ ਸਨ ਤੇ ਉਸਨੇ ਸੂਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਾਇਆ। ਉਧਰ ਸਰ ਨੇ ਵੀ ਸਿਰਫ ਆਵਦਾ ਪਜਾਮਾ ਤੇ ਕਛਾ ਥੋੜਾ ਥੱਲੇ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕੇ ਕਪੜੇ ਲਾਉਣਾ ਖਤਰਨਾਕ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਤਾ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਰ ਲਨ। ਮੈਡਮ ਦਾ ਮੂੰਹ ਮੇਰੇ ਵਲ ਨੂੰ ਸੀ ਤੇ ਸਰ ਦੀ ਪਿੱਠ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਪੂਰੀ ਮਸਤੀ ਚ ਲਗੇ ਹੋਏ ਸਨ ਤੇ ਮੈ ਵੀ ਆਵਦਾ ਲਨ ਘੁਟੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਕ ਦਮ ਮੈਡਮ ਦਾ ਧਿਆਨ ਮੇਰੇ ਵਲ ਪਿਆ ਤਾ ਉਹ ਕੰਬ ਕੇ ਸਰ ਦੀ ਜੱਫੀ ਦੀ ਪਕੜ ਚੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਸਰ ਨੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾ ਹੇਠੋ ਵੀ ਜਮੀਨ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਸਰ ਦਾ ਕਾਲਾ ਲਨ ਪੂਰੀ ਤਰਾ ਆਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਡਮ ਹੁਣ ਆਵਦੀ ਸਲਵਾਰ ਉਪਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਨਾਲਾ ਬਣਨ ਲੱਗੀ। ਸਰ ਨੇ ਵੀ ਆਵਦਾ ਪਜਾਮਾ ਉਪਰ ਚੁੱਕ ਲਿਆ। ਮੈਡਮ ਦਾ ਰੰਗ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਪਸੀਨਾ ਸਾਫ ਸਾਫ ਦਿਸਣ ਲਗਾ। ਸਰ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਕਿਹਾ, ਤੂੰ ਇੱਥੇ ਕਿ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ ਜਿਆਦਾ ਉੱਚੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈ ਇਕ ਦਮ ਪਏ ਇਸ ਦਬਕੇ ਤੋਂ ਡਰ ਗਿਆ। ਮੈ ਸੰਭਲ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਡਮ ਨੂੰ ਰਜਿਸਟਰ ਦੇਣ ਆਇਆ ਸੀ, ਤਾ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਰਜਿਸਟਰ ਟੇਬਲ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਜਾ।
ਕਾਬਿਲੇ ਤਾਰੀਫਇਹ ਕਹਾਣੀ ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੈ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਚ ਨੌਵੀਂ ਜਮਾਤ ਚ ਪੜਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੇਰੀ ਉਮਰ 18-19 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੇਰਾ ਲਨ ਜੋ ਕੇ ਉਦੋਂ ਲੁੱਲੀ ਹੀ ਸੀ, ਦੀ ਲੰਬਾਈ 4.5 ਇੰਚ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਕਾਫੀ ਪਤਲਾ ਸੀ। ਉਦੋ ਮੈਨੂੰ ਚੁਦਾਈ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਇੰਨਾ ਜਰੂਰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਲੁੱਲੀ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾਇਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਇਹ ਆਕੜ ਕੇ ਖੜੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਜਦੋਂ 8-10 ਵਾਰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰੀਦਾ ਤਾ ਇਸ ਚੋ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦਾ ਪਾਣੀ ਜੇਹਾ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ। ਲੁੱਲੀ ਨਾਲ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਚ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਾ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਮੈਨੂੰ ਆਵਦੇ ਯਾਰਾ ਤੋ 3-4 ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਪਤਾ ਲਗਾ ਸੀ। ਉਦੋ ਤੋ ਮੈ ਆਵਦੀ ਲੁੱਲੀ ਨੂੰ ਲਗਭਗ ਹਰ ਰੋਜ ਹੀ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤਕ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਫੁੱਦੀ ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਲੁੱਲੀ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕਰਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੀ ਦੀ ਹੈ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗਾ ਕੇ ਕੁੜੀਆ ਦੀ ਲੱਤਾ ਚ ਲੁੱਲੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਸਗੋਂ ਇਕ ਮੌਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਕੁੜੀਆ ਪਿਸ਼ਾਬ ਵੀ ਉਸੇ ਮੌਰੀ ਰਾਹੀਂ ਕਰਦੀਆ ਹਨ ਤੇ ਉਸੇ ਮੋਰੀ ਚ ਹੀ ਮੁੰਡੇ ਆਵਦੀ ਲੁੱਲੀ ਵਾੜ ਕੇ ਚੁਦਾਈ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਕੁੜੀਆ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖਣ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਲੱਭਣ ਲਗੇ ਤੇ ਕੁੜੀਆ ਦੇ ਬਾਥਰੂਮ ਦੀ ਕੰਧ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜ ਜਾਣਾ। ਅਸੀ ਬਾਥਰੂਮ ਦੀ ਕੰਧ ਵਿਚਲੇ ਸ਼ੇਕਾ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖਦੇ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਿਸ਼ਾਬ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਅਸੀ ਲਗਭਗ ਆਵਦੀ ਜਮਾਤ ਦੀ ਹਰ ਕੁੜੀ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖ ਚੁੱਕੇ ਸੀ। ਪਰ ਹਾਲੇ ਤਕ ਸਾਨੂੰ ਕੁੜੀਆ ਦੇ ਮੰਮੇ ਤੇ ਬੁੰਡ ਦੇਖਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਿਆ। ਹੁਣ ਮੈ ਜਮਾਤ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲਗ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਹੀ ਇਕ ਮੈਡਮ ਸੁਨੰਦਾ, ਜੋ ਕੇ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਸੀ, ਦੇ ਨਾਮ ਦੀ ਵੀ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ। ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਾ ਬੀਤਦਾ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਕੰਮਾਂ ਚ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਿਆ।
ਇਕ ਦਿਨ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਵਾਂਗ ਸਕੂਲ ਚ ਅੱਧੀ ਛੁੱਟੀ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋਇਆ ਤਾ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਰੋਟੀ ਵਗੈਰਾ ਖਾ ਕੇ ਗਰਾਊਡ ਚ ਖੇਡਣ ਚਲੇ ਗਏ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਸ ਲਗੀ ਤਾ ਮੈ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਸਕੂਲ ਚ ਆ ਗਿਆ। ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈ ਗਰਾਊਡ ਵੱਲ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਸਟਾਫ ਬਾਹਰ ਬੈਠਾ ਧੁੱਪ ਸੇਕ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋ ਮੈਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਾਲੀ ਮੈਡਮ ਜਸਵਿੰਦਰ ਨੇ ਇਕ ਰਜਿਸਟਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਆ। ਮੈ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲੱਗਾ। ਕਿਉਕਿ ਸਰਦੀਆ ਦੇ ਦਿਨ ਸਨ, ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਾਰਾ ਸਟਾਫ ਤਾ ਬਾਹਰ ਧੁੱਪ ਸੇਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਉਥੇ ਨਹੀ ਸਨ। ਮੈ ਰਜਿਸਟਰ ਲੈ ਕੇ ਸਟਾਫ ਰੂਮ ਵਲ ਚਲ ਪਿਆ। ਮੈ ਕਮਰੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਚ ਖੜ ਕੇ ਅੰਦਰ ਦੇਖਿਆ ਤਾ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕਮਰੇ ਚ 4 ਅਲਮਾਰੀਆਂ, 2 ਟੇਬਲ ਤੇ 8-10 ਕੁਰਸੀਆ ਸਨ। ਚਾਰੇ ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਕਮਰੇ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਇਕ ਲਾਈਨ ਚ ਜੋੜ ਕੇ ਰੱਖੀਆ ਸਨ। ਮੈ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜਨ ਲਗਾ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਹੈ। ਮੈ ਹੌਲੀ ਜੇਹੀ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਅਲਮਾਰੀ ਪਿੱਛੋਂ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਮੈ ਹੌਲੀ ਜੇਹੀ ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਦੀ ਪਿੱਛੇ ਵਲ ਜਾਣ ਲਗਾ। ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਤੇ ਕੰਧ ਚ ਕਾਫੀ ਜਗ੍ਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਥੇ ਕੋਈ ਖੜਾ ਸੀ। ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਹੋ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਡੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਸਾਹਮਣੇ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਤੇ ਹਿਸਾਬ ਵਾਲੇ ਜਸਬੀਰ ਮਾਸਟਰ ਸਨ। ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਤੇ ਜਸਬੀਰ ਸਰ ਨੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਜਸਬੀਰ ਸਰ ਦਾ ਲਨ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਿਚ ਸੀ ਤੇ ਸਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੈਡਮ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕਛੀ ਪੱਟਾ ਤਕ ਸਨ ਤੇ ਉਸਨੇ ਸੂਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲਾਇਆ। ਉਧਰ ਸਰ ਨੇ ਵੀ ਸਿਰਫ ਆਵਦਾ ਪਜਾਮਾ ਤੇ ਕਛਾ ਥੋੜਾ ਥੱਲੇ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ਕੇ ਕਪੜੇ ਲਾਉਣਾ ਖਤਰਨਾਕ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਤਾ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਰ ਲਨ। ਮੈਡਮ ਦਾ ਮੂੰਹ ਮੇਰੇ ਵਲ ਨੂੰ ਸੀ ਤੇ ਸਰ ਦੀ ਪਿੱਠ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਪੂਰੀ ਮਸਤੀ ਚ ਲਗੇ ਹੋਏ ਸਨ ਤੇ ਮੈ ਵੀ ਆਵਦਾ ਲਨ ਘੁਟੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਕ ਦਮ ਮੈਡਮ ਦਾ ਧਿਆਨ ਮੇਰੇ ਵਲ ਪਿਆ ਤਾ ਉਹ ਕੰਬ ਕੇ ਸਰ ਦੀ ਜੱਫੀ ਦੀ ਪਕੜ ਚੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਸਰ ਨੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾ ਹੇਠੋ ਵੀ ਜਮੀਨ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਸਰ ਦਾ ਕਾਲਾ ਲਨ ਪੂਰੀ ਤਰਾ ਆਕੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਡਮ ਹੁਣ ਆਵਦੀ ਸਲਵਾਰ ਉਪਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਨਾਲਾ ਬਣਨ ਲੱਗੀ। ਸਰ ਨੇ ਵੀ ਆਵਦਾ ਪਜਾਮਾ ਉਪਰ ਚੁੱਕ ਲਿਆ। ਮੈਡਮ ਦਾ ਰੰਗ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਪਸੀਨਾ ਸਾਫ ਸਾਫ ਦਿਸਣ ਲਗਾ। ਸਰ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਕਿਹਾ, ਤੂੰ ਇੱਥੇ ਕਿ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ ਜਿਆਦਾ ਉੱਚੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈ ਇਕ ਦਮ ਪਏ ਇਸ ਦਬਕੇ ਤੋਂ ਡਰ ਗਿਆ। ਮੈ ਸੰਭਲ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਡਮ ਨੂੰ ਰਜਿਸਟਰ ਦੇਣ ਆਇਆ ਸੀ, ਤਾ ਸੁਨੰਦਾ ਮੈਡਮ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਰਜਿਸਟਰ ਟੇਬਲ ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਜਾ।
ਤੁਸੀਂ ਹੋਟ ਦੀਦੀ ਦਾ ਅਗਲਾ ਅਪਡੇਟ ਦਿੳbahut vdhiyaa.......keei it uppp.....
ੳਕੇAglaa Update Jldiii hiii aavegii......