- 136,448
- 113,370
- 354
"आहो मेधा वहीनी त्रास कसला त्यात, तुम्ही नाही का आमच्या आजारपणात आम्हाला मदत करता?" असं म्हणुन त्याने माझ्या ब्लाउजवरुन आपला हातातला बर्फ फिरवायला सुरुवात केली. त्याच्या तापलेल्या हातातला बर्फ वितळत होता तरी तो माझ्या अंगातल्या भडक्याला शमवण्यास असमर्थ होता.
तरी सुद्धा त्याच्या हाताचा माझ्या छातीवरच्या स्पर्शाने माझ्या शरीरात रोम रोम फूलू लागला होता आणि मनात आनंदची कारंजी फुटू लागली होती. सहाजीकच माझे स्तनाग्र कडक झाल्याने तो हात फिरवताना त्याच्या तळव्याला बर्फ लावताना ती ओलेत्या ब्लाऊजच्या आतुन टोचु लागली असावी. काहीवेळ त्याची ती क्रिया चालू होती. त्याला थांबवत मी म्हणाली, "प्रशांतजी ब्लाउजवरून बर्फ फिरवुन काहीच फरक पडत नाहीये, तेंव्हा तुम्ही ब्लाउज काढून मग त्यावरुन बर्फ फिरवुन द्या ना प्लीज".
तो न हलता माझ्या कडे पाहू लागला. माझ्या मनात नक्की काय आहे हे त्याला अजूनही नीट कळले नव्हते. एकतर तो शेजारच्या बाईच्या घरात होता. दुस-याच्या बायकोच्या समोर बसला होता. आधीच तो माझ्या, त्याच्या बायकोच्या मैत्रीणीसमोर, बसुन तिच्या छातीवरुन हात फिरवतना जरा चोरुनच फिरवत होता. त्यातच तो गरम झाला होता आणि आता मी त्याला माझा ब्लाउज काढायची विनवणी करत होती म्हणजे काय?
त्याच्या डोक्यात कदाचीत विचार असे चालले होते की हे करताना त्यावेळेला नेमकं दुसरं कोणी टपकुन आलं तर? पण माझ्या ओलेत्या ब्लाउजमधला नजारा त्याला खुणवत होता. असा "कॅच 22" स्थितीत तो पडला होता. एकदम येणारे हे दोन्ही विचार करत तो जरा बुचकळ्यात पडला होता पण त्याच्या समोर दुसरा कुठलाच पर्याय शिल्लक नव्हता. तो माझ्या जवळ सरकला व त्याने हात परत माझ्या छातीवर नेला.
थोडे पुढे सरकत त्याने त्याच्या माझ्या मधली दुरी संपवली. अगदी जवळ आल्याने त्याच्या मांड्या मला चिकटल्या. थरथरत्या हातांनी त्याने माझ्या ब्लाऊजच्या बटणांना हात घातला. ते करताना माझ्या दिशेने वाकल्यामुळे आता त्याचा ताणलेला लवडा माझ्या मांड्यांवर आपला दाब वाढवु लागला होता. मला त्याच्या ताणलेल्या लवड्याचा स्पर्श जाणवु लागला होता आणि त्यामुळे प्रशांतही आता गरम झालाय ही गोष्ट माझ्या चाणाक्ष नजरेतुन सुटणे शक्य नव्हते. माझ्या ही लक्षात यायला फार वेळ लागला नाही की प्रशांताची अवस्था माझ्याइतकीच वाईट झाली होती. ।
म्हणजे मला, ज्या मेधाला त्याने इतकी वर्ष त्याने मोह टाळून त्याच्या पासुन दुर ठेवलं होतं आज तिच्याच जाळ्यात तो अलगदपणे फसला होता. आता त्याचा परतीचा मार्गही जवळपास बंद झालेला त्याला दिसत होता. तो अगदी नाइलाजाने माझ्या ब्लाउजची बटणं काढायला तयार झाला.
त्याच्या थरथरत्या हातांची माझ्या ब्लाऊजच्या बटाणांशी चालेली झटापट बघुन मी डायरेक्ट एकेरीवर येवुन त्याला म्हणाली "प्रशांत काय झालं इतकं घाबरतोस कशाला, आत्ता आपल्या दोघांशिवाय इकडे कोणी येणार नाहीये. आणि कोण्या बाईच्या ब्लाउजची बटण काय आज तु पहील्यांदाच काढतायोस का? त्या दिवशी हेमाच्या ब्लाउजची बटणं काढताना तर तुझे हात इतके थरथरत नव्हते?"
माझं बोलण ऐकल्यावर त्याने एकदम चरकुन माझ्याकडे पाहीले. माझ्या डोळ्यातले भाव पहाताच मग मात्र त्याची खात्री पटली की मला बरेच काही माहीत झाले आहे व मी आज अगदी ठरवुन आणि प्लॅन करुन त्याला बरोबर जाळ्यात ओढलं आहे आणि आता सहजासहजी त्यातुन त्याची सुटका नाही. तेंव्हा त्याला हेमाचा झालेला विरह भरुन काढायची ही सुवर्ण संधी आहे, पण त्याने इतके वर्ष मला झुलवल आहे आणि त्याने आज जर लगेच मला हवे त्याला तयारी दाखवली तर मी त्याच्या गळ्यातच पडेन. त्यामुळे त्याला तोंडाने विरोधाच नाटक करणे भाग होते. त्याचवेळी एक पुरुष असल्यामुळे माझ्या तारुण्याने मुसमुसलेल्या देहाचा आनंदही लुटायचा मोह तो फार मोया । प्रयत्नाने थोपवत होता.
तरी सुद्धा त्याच्या हाताचा माझ्या छातीवरच्या स्पर्शाने माझ्या शरीरात रोम रोम फूलू लागला होता आणि मनात आनंदची कारंजी फुटू लागली होती. सहाजीकच माझे स्तनाग्र कडक झाल्याने तो हात फिरवताना त्याच्या तळव्याला बर्फ लावताना ती ओलेत्या ब्लाऊजच्या आतुन टोचु लागली असावी. काहीवेळ त्याची ती क्रिया चालू होती. त्याला थांबवत मी म्हणाली, "प्रशांतजी ब्लाउजवरून बर्फ फिरवुन काहीच फरक पडत नाहीये, तेंव्हा तुम्ही ब्लाउज काढून मग त्यावरुन बर्फ फिरवुन द्या ना प्लीज".
तो न हलता माझ्या कडे पाहू लागला. माझ्या मनात नक्की काय आहे हे त्याला अजूनही नीट कळले नव्हते. एकतर तो शेजारच्या बाईच्या घरात होता. दुस-याच्या बायकोच्या समोर बसला होता. आधीच तो माझ्या, त्याच्या बायकोच्या मैत्रीणीसमोर, बसुन तिच्या छातीवरुन हात फिरवतना जरा चोरुनच फिरवत होता. त्यातच तो गरम झाला होता आणि आता मी त्याला माझा ब्लाउज काढायची विनवणी करत होती म्हणजे काय?
त्याच्या डोक्यात कदाचीत विचार असे चालले होते की हे करताना त्यावेळेला नेमकं दुसरं कोणी टपकुन आलं तर? पण माझ्या ओलेत्या ब्लाउजमधला नजारा त्याला खुणवत होता. असा "कॅच 22" स्थितीत तो पडला होता. एकदम येणारे हे दोन्ही विचार करत तो जरा बुचकळ्यात पडला होता पण त्याच्या समोर दुसरा कुठलाच पर्याय शिल्लक नव्हता. तो माझ्या जवळ सरकला व त्याने हात परत माझ्या छातीवर नेला.
थोडे पुढे सरकत त्याने त्याच्या माझ्या मधली दुरी संपवली. अगदी जवळ आल्याने त्याच्या मांड्या मला चिकटल्या. थरथरत्या हातांनी त्याने माझ्या ब्लाऊजच्या बटणांना हात घातला. ते करताना माझ्या दिशेने वाकल्यामुळे आता त्याचा ताणलेला लवडा माझ्या मांड्यांवर आपला दाब वाढवु लागला होता. मला त्याच्या ताणलेल्या लवड्याचा स्पर्श जाणवु लागला होता आणि त्यामुळे प्रशांतही आता गरम झालाय ही गोष्ट माझ्या चाणाक्ष नजरेतुन सुटणे शक्य नव्हते. माझ्या ही लक्षात यायला फार वेळ लागला नाही की प्रशांताची अवस्था माझ्याइतकीच वाईट झाली होती. ।
म्हणजे मला, ज्या मेधाला त्याने इतकी वर्ष त्याने मोह टाळून त्याच्या पासुन दुर ठेवलं होतं आज तिच्याच जाळ्यात तो अलगदपणे फसला होता. आता त्याचा परतीचा मार्गही जवळपास बंद झालेला त्याला दिसत होता. तो अगदी नाइलाजाने माझ्या ब्लाउजची बटणं काढायला तयार झाला.
त्याच्या थरथरत्या हातांची माझ्या ब्लाऊजच्या बटाणांशी चालेली झटापट बघुन मी डायरेक्ट एकेरीवर येवुन त्याला म्हणाली "प्रशांत काय झालं इतकं घाबरतोस कशाला, आत्ता आपल्या दोघांशिवाय इकडे कोणी येणार नाहीये. आणि कोण्या बाईच्या ब्लाउजची बटण काय आज तु पहील्यांदाच काढतायोस का? त्या दिवशी हेमाच्या ब्लाउजची बटणं काढताना तर तुझे हात इतके थरथरत नव्हते?"
माझं बोलण ऐकल्यावर त्याने एकदम चरकुन माझ्याकडे पाहीले. माझ्या डोळ्यातले भाव पहाताच मग मात्र त्याची खात्री पटली की मला बरेच काही माहीत झाले आहे व मी आज अगदी ठरवुन आणि प्लॅन करुन त्याला बरोबर जाळ्यात ओढलं आहे आणि आता सहजासहजी त्यातुन त्याची सुटका नाही. तेंव्हा त्याला हेमाचा झालेला विरह भरुन काढायची ही सुवर्ण संधी आहे, पण त्याने इतके वर्ष मला झुलवल आहे आणि त्याने आज जर लगेच मला हवे त्याला तयारी दाखवली तर मी त्याच्या गळ्यातच पडेन. त्यामुळे त्याला तोंडाने विरोधाच नाटक करणे भाग होते. त्याचवेळी एक पुरुष असल्यामुळे माझ्या तारुण्याने मुसमुसलेल्या देहाचा आनंदही लुटायचा मोह तो फार मोया । प्रयत्नाने थोपवत होता.