जवळपास ४ दिवसांनंतर त्याचा फोन आला कि उद्या आई बाबा सकाळी गावी जायला निघत आहे. तो सकाळी घरी ये बोलला मला, मला कंपनी त फोन करून सुट्टी घ्यावी लागली. मी त्याला म्हणालो कि जर तुझे कोणी नातेवाईक, फ्रेंड्स, तिचे नातेवाईक जर या काळात घरी आले तर काहीतरी वेगळं च होईल. तो मला म्हणाला, कि मी आठवडा भर सुट्टी काढलीय, मी घरी असेन च तुमच्या सोबत. तेव्हा मी त्याला म्हणालो कि जर तू घरी असशील तर माझ्या कडून काही होणार मला एकतर कसे तरी वाटेल, हिम्मत नाही होणार आणि वाहिनी ला पण चांगलं नाही वाटणार. तो म्हणाला कि मग काय करूयात ? मी म्हणालो कि मी जेव्हा येईन त्या अगोदर तू घरातुन बाहेर जा, मी झालं कि फोन करेन मग तू घरी येत जा, या वेळेत तू घराला लॉक लावून जात जा, म्हणजे कोणी आला तरी प्रॉब्लेम नाही होणार. त्याने याला संमती दर्शविली.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी मी त्याच्या घरी गेलो ठरल्या प्रमाणे, मी जसा आत गेलो तास तो लगेच बाहेर निघाला लॉक केलं आणि निघून गेला. मला कास तरी च वाटत होत म्हणून मी त्याच्या आय कॉन्टॅक्ट टाळला. मी बसलो हॉल मध्ये, वाहिनी म्हणून हाक मारली, ती आले म्हणाली नि माझ्या हृदयात धडधड वाढायला लागली, इतक्या जणी सोबत करून झालं होत माझं आज काही तरी वेगळं च वाटत होत मला. वाहिनी आल्या न येताना पाणी घेऊन आल्या, मी पाणी पिल. त्यांना म्हणालो कि तुमच्याशी आधी बोलायचं आहे मला, त्या माझ्या समोर बसल्या, मी म्हणालो वाहिनी मला हे सगळं चुकीचं वाटत आहे, खर सांगायचं झालं तर कधी चुकीच्या नजरेने बघितलं पण नाही आणि असा काही करायची वेळ येईल असा कधीच वाटल न्हवत मला. त्या काही च बोलल्या नाही. मी पुढे म्हणालो कि फक्ट किरण साठी मी हे करायला तयार झालोय न त्यानि मला सांगितलं आहे कि तुम्ही पण तयार आहात.
हे ऐकून त्या बेडरूम मध्ये निघून गेल्या, मी त्यांच्या मागेमागे गेलो त्या बेड वर बसल्या होत्या, मी म्हणालो मला माहित होत कि, तुम्ही या सगळ्या गोष्टी ला तयार नसणार किरण ने बळजबरीने तुम्हाला या साठी भाग पाडलं असणार, असो तुम्ही टेन्शन नका घेऊ, मी येतो. असं मी म्हणालो आणि बेडरूम मधून निघालो, तेवढ्यात त्यांचा आवाज आला कि, थांबा, त्यांना काही च बोलू नका. ते आधीच खूप टेन्शन मध्ये आहेत, आम्हा दोघां पैकी एकाच प्रॉब्लेम आहे, कोणाचा ते माहित नाही. पण आता तुम्ही नाही म्हणालात तर ते पूर्णपणे खचून जातील. मी वाहिनी जवळ गेलो, त्याच्या समोर उभा राहिलो. त्याच्या दोन्ही खांद्यावर हात ठेवला आणि म्हणालो कि वाहिनी तुम्ही दोघे हि ठीक आहेत, कोणालाच कसला प्रॉब्लेम नाहीये होईल सगळं व्यवस्थित.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी मी त्याच्या घरी गेलो ठरल्या प्रमाणे, मी जसा आत गेलो तास तो लगेच बाहेर निघाला लॉक केलं आणि निघून गेला. मला कास तरी च वाटत होत म्हणून मी त्याच्या आय कॉन्टॅक्ट टाळला. मी बसलो हॉल मध्ये, वाहिनी म्हणून हाक मारली, ती आले म्हणाली नि माझ्या हृदयात धडधड वाढायला लागली, इतक्या जणी सोबत करून झालं होत माझं आज काही तरी वेगळं च वाटत होत मला. वाहिनी आल्या न येताना पाणी घेऊन आल्या, मी पाणी पिल. त्यांना म्हणालो कि तुमच्याशी आधी बोलायचं आहे मला, त्या माझ्या समोर बसल्या, मी म्हणालो वाहिनी मला हे सगळं चुकीचं वाटत आहे, खर सांगायचं झालं तर कधी चुकीच्या नजरेने बघितलं पण नाही आणि असा काही करायची वेळ येईल असा कधीच वाटल न्हवत मला. त्या काही च बोलल्या नाही. मी पुढे म्हणालो कि फक्ट किरण साठी मी हे करायला तयार झालोय न त्यानि मला सांगितलं आहे कि तुम्ही पण तयार आहात.
हे ऐकून त्या बेडरूम मध्ये निघून गेल्या, मी त्यांच्या मागेमागे गेलो त्या बेड वर बसल्या होत्या, मी म्हणालो मला माहित होत कि, तुम्ही या सगळ्या गोष्टी ला तयार नसणार किरण ने बळजबरीने तुम्हाला या साठी भाग पाडलं असणार, असो तुम्ही टेन्शन नका घेऊ, मी येतो. असं मी म्हणालो आणि बेडरूम मधून निघालो, तेवढ्यात त्यांचा आवाज आला कि, थांबा, त्यांना काही च बोलू नका. ते आधीच खूप टेन्शन मध्ये आहेत, आम्हा दोघां पैकी एकाच प्रॉब्लेम आहे, कोणाचा ते माहित नाही. पण आता तुम्ही नाही म्हणालात तर ते पूर्णपणे खचून जातील. मी वाहिनी जवळ गेलो, त्याच्या समोर उभा राहिलो. त्याच्या दोन्ही खांद्यावर हात ठेवला आणि म्हणालो कि वाहिनी तुम्ही दोघे हि ठीक आहेत, कोणालाच कसला प्रॉब्लेम नाहीये होईल सगळं व्यवस्थित.