ਅੱਲੜ ਮੁਟਿਆਰ 13
ਸਹਿਜ ਦੀ ਜਾਣ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਕੋਮਲ ਦੇ ਨੰਗੇ ਸਤਨ ਵੇਖ ਕੇ ਓਹਨਾ ਤੇ ਟੁੱਟ ਪੈਂਦਾ। ਓਹ ਬਿਨਾ ਸੋਚੇ ਵਿਚਾਰੇ ਓਹਨਾ ਨੂ ਮਸਲਨ ਲਗਦਾ ਤੇ ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਕੱਟਣ ਲਗਦਾ।
ਕੋਮਲ - ਆਹ । ਮਰਗੀ ਮੈਂ। ਹੌਲੀ ਵਢ ਲੈਅ। ਤੇਰੇ ਹੀ ਨੇ।
ਰਵੀ ਅਣਸੁਣਿਆ ਕਰਦਾ ਤੇ ਫਟਾਫਟ ਆਪਣੇ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਬਟਨ ਖੋਲ ਕੇ ਉਪਰੋ ਅਧ ਨੰਗਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਤੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫ਼ੀ ਪਾਂ ਲੈਂਦਾ।
ਕੋਮਲ ਵੀ ਓਹਦੀ ਤੜਫ਼ ਨੂੰ ਵੇਖਦੀ ਅਪਣਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਓਹਦੀ ਪੈਂਟ ਨੂੰ ਫੜਦੀ ਤੇ ਕੋਲ ਖਿੱਚ ਕੇ ਓਹਦੀ ਪੈਂਟ ਲਾਹੁਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਹੈ।
ਹੁਣ ਓਹ ਦੋਨੋ ਪੂਰੇ ਨੰਗੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੇ ਜਿਸਮ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸਨ।
ਰਵੀ ਓਹਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਵਲ ਨੂੰ ਘੁਮਾਉਂਦਾ ਤੇ ਪਿੱਠ ਤੇ ਕਿਸ ਕਰਦਾ ਕਰਦਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਨੀਚੇ ਵਲ ਨੂੰ ਵਧਦਾ ਹੋਇਆ ਕੋਮਲ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਲ ਨੂੰ ਅਪਣਾ ਮੂੰਹ ਜੋੜ ਕੇ ਓਹਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਫੁਦੀ ਦੇ ਛੇਦ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਦੀ ਲਾਰ ਨਾਲ ਬਹਾਰਾਂ ਲਗਦਾ।
ਕੋਮਲ - ਆਹ। ਹੋਰ । ਹੋਰ ਅੰਦਰ।
ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਦੇ ਦਾਣੇ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾ ਦੇਂਦਾ।
ਕੋਮਲ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
2 3 ਮਿੰਟ ਦੀ ਚੁਸਾਈ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਨੀਚੇ ਦਰੀ ਤੇ ਲੇਟ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੇ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਟਿਕਾ ਕੇ ਚੂਸਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ। ਕੋਮਲ ਵੀ ਇਸ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿਚ ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਮਿੰਟ ਮਿੰਟ ਮਗਰੋ ਓਹ ਵੀ ਉਪਰ ਥੱਲੇ ਹੋ ਕੇ ਅੰਨਦ ਮਾਣ ਰਹੀ ਸੀ।
ਫੇਰ ਓਹ ਘੁੰਮਦੀ ਹੈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਫੁਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਰਵੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਟਿਕਾ ਕੇ ਓਹਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਖੁਦ ਨੂੰ ਗੇਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਓਹਦੇ ਖੜੇ ਲਨ ਨੂ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਹਿਲਾ ਕੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾਂ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।
69 ਦੀ ਪੁਜੀਸ਼ਨ ਵਿਚ ਦੋਨੋ ਹੀ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਸੇਕਸ ਦਾ ਅਨੰਦ ਸੁਖ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ। ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਅਪਣਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਰਵੀ ਓਹਨੂੰ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਲੰਗਾ ਲੈਂਦਾ।
ਰਵੀ ਦਾ ਹਾਲੇ ਹੋਇਆ ਨੀ ਸੀ। ਕੋਮਲ ਓਹਨੂੰ ਚੂਸ ਚੂਸ ਕੇ ਮਜਾ ਦੇ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ। ਫੇਰ ਓਹ ਦੋਨੋ ਆਪਣੀ ਪੁਜੀਸ਼ਨ ਵਿਚ ਬਦਲਾਵ ਕਰਦੇ ਤੇ ਕੋਮਲ ਓਹਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਹੀ ਲਮੇ ਪੇ ਕੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਾਅ ਲੈਂਦੀ।
ਰਵੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਪੂਰੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਆ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਕੋਈ ਜਿਆਦ ਫਰਕ ਨੀ ਪੈਂਦਾ ਤੇ ਓਹ ਇਕੋ ਪੂਰੇ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਲਨ ਅੰਦਰ ਨੂੰ ਧਕ ਦੇਂਦਾ।
ਕੋਮਲ - ਆਹ। ਰਵੀ। ਜਾਨ। ਕਯਾ ਕਰਦਾ। ਹੌਲੀ।
ਪਰ ਹੌਲੀ ਕਿੱਥੇ। ਰਵੀ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਧੱਕਾ ਮਾਰਦਾ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਦੇ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਏਹਸਾਸ ਦਵਾ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਓਹ ਮਰਦ ਆ।
ਰਵੀ ਦਾ ਇਹ ਦੂਸਰੀ ਵਾਰ ਸੀ ਤੇ ਦਿਨ ਦਾ ਤੀਸਰੀ ਵਾਰ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਟਾਈਮ ਲਾਉਣਾ ਹੀ ਸੀ। ਓਹ ਲਗਿਆ ਰਿਹਾ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਚੋਦ ਦਾ ਰਿਹਾ।
ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਅਪਣਾ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕਢਿਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪੁਜੀਸ਼ਨ ਬਦਲੀ । ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਨੀਚੇ ਲਮਾ ਪਾਂ ਕੇ ਓਹਦੇ ਤੇ ਧੱਕੇ ਜੜਨਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।
ਕੋਮਲ - ਹੌਲੀ । ਆਹ ਹੌਲੀ ਕਾਰਲਾ। ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਭੱਜੀ ਜਾ ਰਹੀ ਆ।
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ। ਬਸ ਥੋੜਾ ਜੇਹਾ ਹੋਰ। ਇੰਨਾ ਸਵਾਦ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਭੈਣ ਨੇ ਵੀ ਨੀ ਦਿੱਤਾ ਕਦੇ। ਅੱਜ ਰੋਕੋ ਨਾ । ਮੈਨੂੰ ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਲਾ ਲੈਣ ਦੋ।
ਪੂਰੀ ਜੋਰਦਾਰ ਠੁਕਾਈ ਮਗਰੋ ਓਹ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਹੀ ਫਾਰਗ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੇ ਉਪਰ ਹੀ ਲੇਟਿਆ ਰਹਿੰਦਾ। ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਵੀ ਸੁੱਖ ਦਾ ਅੰਨਦ ਮਿਲ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਉਂਝ ਓਹਨੇ ਲਨ ਬਥੇਰੇ ਲਏ ਹੋਣੇ ਪਰ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਕੀਤਾ ਸੇਕਸ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਓਹਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਓਹ ਪੂਰੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਅੱਜ ਰਵੀ ਤੋ ਚੁਦਾਈ ਕਰਵਾ ਕੇ।
ਦੋਨੋ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤਕ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੇ ਜੱਫ਼ੀ ਪਈ ਆਪਸ ਵਿਚ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਜੋੜੀ ਰਖਦੇ।
ਇਸ ਮਗਰੋ ਓਹ ਉਠਦੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਕੇ ਗਲ ਕਰਨ ਲਗਦੇ।
ਰਵੀ - ਦੀਦੀ। ਬਹੁਤ ਮਜਾ ਆਇਆ ਯਾਰ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕਰਕੇ। ਤੁਹਾਡੀ ਭੈਣ ਤਾਂ ਨਖਰੇ ਓ ਬਹੁਤ ਕਰਦੀ ਆ।
ਕੋਮਲ - ਸਹਿਜ ਹਾਲੇ ਨਵੀਂ ਨਵੀਂ ਆ। ਓਹਨੇ ਨਖਰੇ ਕਰਨੇ ਹੀ ਆ। ਓਹਦੀ ਸ਼ਰਮ ਦਾ ਝਾਕਾ ਅਪਾ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਹੀ ਖੋਲਣਾ।
ਰਵੀ - ਮੈਂ ਕੁਝ ਸਮਝਿਆ ਨੀ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਦੀਦੀ ਕਹਿਣਾ ਬੰਦ ਕਰ। ਮੇਰੇ ਮੰਜੀ ਠੋਕਣ ਮਗਰੋ ਕਹਤੇ ਦੀਦੀ ਬੋਲਦਾ ਪਿਆ। ਕੋਮਲ ਕਿਹਾ ਕਰ। ਸਬਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੋਮਲ ਦੀਦੀ । ਠੀਕ ਆ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ ਕੋਮਲ।
ਕੋਮਲ - ਗੁਡ। ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਗਲ ਸੁਣ ਕੰਨ ਖੋਲ ਕੇ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਭੇਣ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਕਰਵਾਉਣਾ । ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਆ, ਓਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਨਾ।
ਰਵੀ - ਅੱਛਾ । ਇਹ ਗੱਲ ਆ।
ਕੋਮਲ - ਧੱਕਾ ਮੈਂ ਕਰਨਾ ਨੀ, ਬਸ ਇੰਨਾ ਕੇ ਇਹ ਆਪ ਆਪਣੀ ਸਹਿਮਤੀ ਨਾਲ ਜਾਵੇ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ। ਪਰ ਇਹ ਤਾਂ ਇਹਨੇ ਐਵੇਂ ਹੀ ਮੰਨ ਜਾਣਾ। ਇੰਨੀ ਤਾਂ ਅਗ ਆ ਇਹਦੇ ਅੰਦਰ। ਤੁਸੀ ਮੈਨੂੰ ਕਹੋ ਮੈਂ ਲੈਅ ਚਲਦਾ। ਮੇਰਾ ਕਿਹਾ ਨੀ ਮੋੜਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਓਹ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਜੀਹਦੇ ਕੋਲ ਭੇਜਣਾ ਅਗਲਾ ਸਿਰੇ ਦਾ ਲੰਘਿਆ ਹੋਇਆ। ਓਹਨੇ ਇਹਦੀ ਇਕੋ ਵਾਰ ਚ ਪੂਰੀ ਛਿੱਲ ਲਾ ਦੇਣੀ। ਤਾਂ ਡਰ ਵੀ ਲਗਦਾ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਕੁਝ ਹੋ ਨਾ ਜਾਵੇ। ਕਿੱਤੇ ਅਗਲਾ ਇਹਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਝੱਟ ਮਾਰ ਹੀ ਨਾ ਦੇਵੇ। ਤਾਂ ਤੂੰ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਕਰ। ਵਧ ਤੋ ਵਧ ਲਨ ਖੋਲ ਇਹਦੇ ਤੇ।
ਰਵੀ - ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਵੀ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਸੇਕਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ।
ਕੋਮਲ - ਜੌ ਹੋ ਸਕਦਾ ਓਹ ਕਰ । ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਕੇ ਤੂੰ ਇਹਦਾ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣਾ , ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਵੀ ਰਖੀ ਜਾਈਂ। ਹਾ ਹਾ।
ਰਵੀ - ਹਾ ਹਾ। ਠੀਕ ਆ ਕੋਮਲ। ਕੋਈ ਨਾ ਕਲ ਕਰਦਾ ਇਹਦਾ ਇਲਾਜ ਮੈਂ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਦੋਨੋ ਓਥੋ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ।
ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਬੇਬੇ ਮਲਕੀਤ ਕੌਰ ਸਹਿਜ ਨੂੰ।
ਮਲਕੀਤ - ਪੁੱਤ ਕਿੱਥੇ ਤੋ ਆ ਰਹੀ ਆ?
ਸਹਿਜ - ਜੀ ਕੁਝ ਨੀ ਬੇਬੇ। ਓਹ ਟਿਉਸ਼ਨ ਅੱਜ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਹੀ ਸੋਚੀ ਸੀ। ਹੁਣੇ ਓਹਨੂੰ ਪੜਾ ਕੇ ਆ ਰਹੀ ਆ।
ਮਲਕੀਤ - ਠੀਕ ਆ। ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਇਕ। ਕਲ ਨਵ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਆ ਰਹੇ ਨੇ ਕੁਝ ਦਿਨ ਆਪਣੇ ਘਰ ਰਹਿਣ।
ਨਵ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਦੋਨੋ ਸਹਿਜ ਦੀ ਮਾਮੇ ਦੇ ਕੁੜੀ ਮੁੰਡੇ ਸਨ। ਨਵ ਸਹਿਜ ਦੇ ਹਾਣ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਓਸ ਤੋਂ ਥੋੜਾ ਵੱਡਾ ਸੀ। ਦੋਨੋ ਹੁਣ ਆਪਣੀ ਛੁਟਿਆ ਕੱਟਣ ਲਈ ਨਾਨਕੇ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਘਰ ਕੁਝ ਦਿਨ ਰਹਿਣ ਲਈ ਆ ਰਹੇ ਸਨ।
ਸਹਿਜ - ਨਵ ਆ ਰਹੀ ਆ। ਬਲੇ। ਓਹਨੇ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਦਸਿਆ ਤਾਂ ਹੈ ਨੀ। ਰੁਕੋ ਹੁਣੇ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਪੁੱਛਦੀ ਆ।
ਮਨਜੀਤ - ਰਹਿਣ ਦੇ। ਓਹ ਸਵੇਰ ਤੋ ਬਸ ਵਿਚ ਚਲੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਕ਼ਤ ਆਉਂਦੇ ਹੀ ਹੋਣੇ। ਓਹਨਾ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਇੰਤਜਾਮ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਉਪਰਲੇ ਕਮਰਿਆ ਵਿਚ ਹੀ ਕਰ ਦੇਣਾ।
ਸਹਿਜ ਥੋੜਾ ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਕੇ ਹੁਣ ਕੀ ਬਣੂ। ਰਵੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਓਹ ਉਪਰਲੇ ਕਮਰੇ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦੀ ਆ। ਕਿੱਧਰੇ ਕੋਈ ਪੰਗਾ ਨਾ ਖੜਾ ਹੋ ਜੈ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਜਿੰਨੇ ਦਿਨ ਓਹਨਾ ਇਥੇ ਰਹਿਣਾ ਓਹਦਾ ਵਸ ਨੀ ਚਲ ਪਾਉਣਾ। ਫੇਰ ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ। ਓਹਨਾ ਦੇ ਆ ਕੇ ਸਭ ਪਤਾ ਚਲਣਾ।
ਸਵੇਰ ਓਹ ਦੋਨੋ ਨਵ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਬਸ ਵਿਚ ਚੜ੍ਹਦੇ ਹਨ। ਦੋਨੀ ਭਾਈ ਭੇਣ ਖੁੱਲੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਵਾਲੇ ਸਨ। ਬਸ ਵਿਚ ਪੂਰੀ ਭੀੜ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਦੋਨੋ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨਾਲ ਚਿਪਕ ਕੇ ਖੜੇ ਸਨ। 18 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਨਵ ਤੇ ਓਹਦੇ ਮਗਰ ਲਨ ਓਹਦੀ ਬੁੰਡ ਨਾਲ ਲਨ ਰਗਡਾਉਂਦਾ ਓਹਦਾ ਭਾਈ ਪੂਰੇ ਸਫ਼ਰ ਦਾ ਅਨੰਦ ਏਸੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿਚ ਲੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ।
ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਬਸ ਵਿਚ ਹੋਰ ਸਵਾਰਿਆ ਚੜ੍ਹਦੀਆ ਗਈਆਂ ਓਹਨਾ ਦਾ ਸਰੂਰ ਹੀ ਹੋਰ ਵਧ ਦਾ ਗੇਆ। ਰਮਣੀਕ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਕਮਰ ਨਾਲ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਓਹਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਉਪਰੋ ਮਸਲੇ ਤੇ ਕਦੇ ਨਵ ਵੀ ਆਪਣੇ ਭਾਈ ਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹੀਲਾ ਦੇਵੇ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਇਕ ਪਿੰਡ ਆਇਆ ਤੇ ਓਹਨਾ ਸਾਹਮਣੇ ਇਕ ਸੀਟ ਖਾਲੀ ਹੋਈ। ਦੋਨੋ ਬਸ ਵਿਚ ਹੀ ਲੜਨ ਲਗ ਪਏ ਕੇ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚੋ ਕੌਣ ਬੈਠੇਗਾ। ਅਖੀਰ ਰਮਣੀਕ ਵੱਡਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਬੈਠ ਗੇਆ ਤੇ ਨਵ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਖੜੀ ਦੀ ਖੜੀ ਰਹੀ। ਪਰ ਭੀੜ ਹੋਣ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਰਮਣੀਕ ਹਾਲੇ ਵੀ ਉਠਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹ ਅਪਣਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਨਵੀਂ ਦੇ ਪਟਾ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾਉਣਾ ਲੱਗਾ। ਨਵੀਂ ਵੀ ਪੂਰੀ ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਸੀ। ਅਚਾਨਕ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਭਾਈ ਦੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਨਾਲ ਇਕ ਹੋਰ ਹੱਥ ਵੀ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਫਿਰਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ। ਓਹਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਪਰ ਓਹ ਭੀੜ ਬਹੁਤ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹ ਸ਼ਖਸ ਓਹਦੀ ਪਿੱਠ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਨੂੰ ਜਬਦਸਤੀ ਜੋੜੀ ਰਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਓਹ ਵੇਖ ਨਾ ਸਕੀ ਤੇ ਨਾ ਰਮਣੀਕ ਨੂੰ ਕੇਹ ਸਕੀ।
ਫੇਰ ਓਹਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਆਇਆ ਕੇ ਗੁੱਸਾ ਕਾਹਦਾ , ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਦੀ ਗਲ ਆ, ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਭੀੜ ਘਾਟ ਹੀ ਜਾਣੀ ਆ, ਨਾਲੇ ਅਗਲਾ ਸਵਾਦ ਲੈਅ ਰਿਹਾ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। ਓਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਓਹ ਹੱਥ ਹੁਣ ਪਿੱਛੇ ਹਤ ਗੇਆ ਤੇ ਇਕ ਇਕ ਡੰਡੀ ਜਿਹੀ ਸਿੱਧੀ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਲਕੀਰ ਵਿਚ ਫਸਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਨ ਲਗੀ। ਓਹਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ 50 ਸਾਲ ਦਾ ਬਜ਼ੁਰਗ ਆਪਣੀ ਠਰਕ ਓਹਦੇ ਤੇ ਕਢ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸ਼ਾਯਦ ਓਹਨੇ ਰਮਣੀਕ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਨਵ ਨਾਲ ਇਹ ਸਭ ਕਰਦੇ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਓਹ ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਦੀ ਜੀਪ ਖੋਲੀ ਤੇ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਨਵ ਦਾ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਪੱਲਾ ਉਪਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਪੂਰਾ ਦਾ ਪੂਰਾ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਦੇ ਨੀਚੇ ਰੱਖ ਕੇ ਧੱਕੇ ਲਾਉਣ ਲਗਾ।
ਨਵ ਪੂਰੇ ਜੰਨਤ ਵਿਚ ਸੀ । ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਮੂਡ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਸੁਟ ਦੇਵੇ ਤੇ ਬੁੱਢੇ ਦਾ ਲੰਮਾ ਲਨ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਅੰਦਰ ਲਵੇ। ਪਰ ਕੋਈ ਪੰਗਾ ਨਾ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤੇ ਇਧਰ ਰਮਣੀਕ ਓਹਦੇ ਪਟ ਸਹਿਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਫ਼ਰ ਦੌਰਾਨ ਓਹ ਬੁੱਢਾ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਓਹ ਵੀ ਡਰਦਾ ਪਿਆ ਸੀ , ਬਸ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਬਸ ਰੁਕੀ ਤੇ ਕੁਝ ਸਵਾਰੀਆ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਉਤਰ ਗਈਆਂ । ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਨਵ ਨੂੰ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਕੇ ਓਹ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਮੁੜ ਕੇ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕੇ। ਓਹ ਹੁਣ ਬੁੱਢੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖਲੋ ਗਈ ਤੇ ਓਹਦੀਆ ਅੱਖਾ ਵਿਚ ਅੱਖਾ ਪਾਂ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਹਿਮਤੀ ਦੇਣ ਲੱਗੀ।
ਬੁੱਢੇ ਲਨ ਹਾਲੇ ਵੀ ਬਾਹਰ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਨਵ ਦੇ ਮੁਮੇਯ ਉਪਰ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਜੋੜ ਜੋੜ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ ।
ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਨਵੀਂ ਤੇ ਓਹਦਾ ਲਨ ਹੱਥ ਵਿਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਹਿਲਾਇਆ ਤੇ ਓਹਦਾ ਸਾਰਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। ਓਸ ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਵੀ ਉਪਰੋ ਉਪਰ ਨਵ ਦੀ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਮਸਲ ਕੇ ਓਹਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢਿਆ।
ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਆਪਸੀ ਨੰਬਰ ਬਦਲ ਕੀਤੇ। ਓਹ ਬੁੱਢਾ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਕੋਮਲ ਤੇ ਸਹਿਜ ਦਾ ਘਰ ਸੀ।
ਇਧਰ ਨਵ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਘਰ ਆ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਉਧਰ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਆਪਣੇ ਤੇ ਰਵੀ ਵਿਚਲੀ ਸਵਾਦ ਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਵੀ ਓਹਨਾ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨੀ ਸੀ ਕਰਿਆ ਤੇ ਉਪਰੋ ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਦਾ ਕਿਵੇਂ ਹੋਊ।
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ ਕਲ ਕਲਾਸ ਨੀ ਲਗਣੀ।
ਰਵੀ - ਕਿਉੰ ? ਕੀ ਹੋਇਆ ?
ਸਹਿਜ - ਕੁਝ ਨੀ, ਕੁਝ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਘਰ ਆਉਂਦੇ ਪਏ ਨੇ ਤਾਂ ਕਲ ਨੀ ਲੱਗਣੀ।
ਕੋਮਲ ਵੀ ਨੰਗੀ ਰਵੀ ਦੇ ਕੋਲ ਪਈ ਸੀ। ਓਹ ਸਭ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਇਸ਼ੈਰਿਆ ਵਿਚ ਰਵੀ ਨੂੰ ਦਸ ਰਹੀ ਸੀ ਕੇ ਓਹਨੇ ਕਯਾ ਜਵਾਬ ਦੇਣਾ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ।
ਕੋਮਲ ਰਵੀ ਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੀ ਕੇ " ਕਯਾ ਠੀਕ ਆ ? ਕੇਹ ਕੇ ਤੇਰਾ ਮਨ ਨੀ ਲਗਣਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ। ਅੱਜ ਵੀ ਸਭ ਅਧੂਰਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਜਾਨ "
ਰਵੀ ਫੋਨ ਤੇ ਬੋਲਦਾ - ਕਯਾ ਠੀਕ ਆ ? ਕੇਹ ਕੇ ਤੇਰਾ ਮਨ ਨੀ ਲਗਣਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ।
ਸਹਿਜ - ਮੇਰਾ ਕਿਹੜਾ ਲਗਣਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾ। ਪਰ ਦਸ ਕਰੀਏ ਕੀ। ਕੋਈ ਹੋਰ ਜਗ੍ਹਾ ਵੀ ਤਾਂ ਨੀ ਹੈ ।
ਕੋਮਲ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ " ਹੈਗੀ ਆ "
ਰਵੀ - ਹੈਗੀ ਆ, ਜਾਨੇਮਨ। ਸਭ ਹੋ ਜਾਣਾ।
ਸਹਿਜ - ਠੀਕ ਆ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੱਸੀ । ਹਾਲੇ ਰੱਖਦੀ ਆ।।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ।
ਫੋਨ ਕਤਨ ਉਪਰੰਤ।
ਰਵੀ - ਕਯਾ ਯਾਰ । ਕਿੱਥੇ ਆ ਜਗ੍ਹਾ ? ਐਵੇਂ ਫਸਾ ਤਾਂ।
ਕੋਮਲ - ਕੋਈ ਨਾ ਜਗ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਆ। ਮੈਂ ਦਸ ਦਾ ਗਈ। ਤੂੰ ਬਸ ਇੰਨਾ ਕਹਿਣਾ ਕੇ ਤੇਰੇ ਇਕ ਦੋਸਤ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ। ਮਸਾ ਮਨਾਇਆ। ਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਵਿਚ ਰਲਾ ਲੀ ਨਾਲ ਓਹਦੇ।
ਰਵੀ - ਹਾਂ ਇਹ ਠੀਕ ਆ। ਇਕੱਲਿਆ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਲਈ ਵੀ ਮੰਨ ਜਾਣਾ।
ਕੋਮਲ - ਗੁਡ। ਇਹ ਸਾਹਮਣੇ ਹਵੇਲੀ ਆ ਆ ਨਾ ਪੁਰਾਣੀ। ਓਹਦੇ ਅੰਦਰ ਇਕ ਕਮਰਾ । ਤੇ ਇਹ ਹੈ ਓਹਦੀ ਚਾਬੀ। ਸਿਰਫ ਮੇਰੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਇਕ ਯਾਰ ਕੋਲ ਹੀ ਹੁੰਦੀ। ਇਹ ਫੜ ਤੇ ਮਾਣ ਮੌਜਾ ।
ਬਾਕੀ ਅੱਗੇ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ।
