YaUr well come brother khich k rakho km nu
But mere kol bas ਸਮੇਂ ਦਾ ਅਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ,
ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਡੈਸਕ ਤੇ 3 books ਦਾ ਕੰਮ pending peya
then hun 8 nu laganga likhn , then 10 tak pa dena
But mere kol bas ਸਮੇਂ ਦਾ ਅਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ,
ਕਿਉਂਕਿ ਮੇਰੇ ਡੈਸਕ ਤੇ 3 books ਦਾ ਕੰਮ pending peya
then hun 8 nu laganga likhn , then 10 tak pa dena
Munda maana da
Member
- 160
- 103
- 43
ਅੱਲ੍ਹੜ ਮੁਟਿਆਰ 15
ਸਹਿਜ ਠੀਕ 10 ਵਜੇ ਰਵੀ ਦੇ ਦਰਸਾਏ ਪਤੇ ਉਤੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਕੁਝ ਜਾਣੀ ਪਹਿਚਾਣੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗੀ। ਜਗ੍ਹਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸੀ ਪਰ ਸਹਿਜ ਇਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕੇ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਵੀ ਇਕ ਦੋ ਵਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਆਈ ਹੋਈ ਹੈ ਜਦੋਂ ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਕੋਮਲ ਨਾਲ ਇਥੇ ਏਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਆਪਣੇ ਕਈ ਯਾਰ ਨਾਲ ਰੰਗਰਲੀਆਂ ਮਨਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
ਪਰ ਫੇਰ ਓਹਨੂੰ ਲਗਿਆ ਕੇ ਇਹ ਕੇਹੜਾ ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਦੀ ਖੁਦ ਦੀ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਾ ਜਗੀਰ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕੇ ਸ਼ਾਯਦ ਰਵੀ ਦਾ ਕੋਈ ਯਾਰ ਮਿੱਤਰ ਹੋਣਾ ਜਿਹਨੇ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਦਸ ਪਾਈ ਹੋਣੀ ਤੇ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਵੀ ਤਿਨ ਚਾਰ ਨੇ ਇਥੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ,ਕਿਸੇ ਇਕ ਕਮਰੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਫੜਾ ਦਿੱਤੀ ਹੋਣੀ।
ਵੈਸੇ ਵੀ ਜਰਜਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਇਮਾਰਤ ਤੇ ਆਸ਼ਕ ਅਪਣਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ, ਕਲ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਆਈ ਸੀ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਨਾਲ ਚੁੱਪ ਚਪੀਤੇ, ਅੱਜ ਓਹ ਵੀ ਲੁੱਕਦੀ ਛਿਪਦੀ ਆਈ ਹੈ ਆਪਣੇ ਖਾਸ ਯਾਰ ਰਵੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤੇ ਆਪਣੀ ਭੁੱਖ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ।
ਓਧਰ ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ। ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਅੰਦਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਾਰੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ।
ਮਨੀ - ਕਦੋ ਆਊਗੀ ਯਾਰ ਓ। ਹੁਣ ਵੇਟ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਪਿਆ।
ਰਵੀ - ਕੋਈ ਨਾ ਯਾਰ , ਸਬਰ ਕਰ, ਸਬਰ ਦਾ ਫਲ ਮਿੱਠਾ ਹੁੰਦਾ।
ਮਨੀ - ਓਹ ਤਾਂ ਹੈ।
ਰਵੀ - ਸਾਰਾ ਇੰਤਜਾਮ ਓਕੇ ਹੈ ਨਾ।
ਮਨੀ - ਹਾਂ ਯਾਰ ਪੂਰਾ ਓਕੇ ਹੈ। ਅੰਦਰ ਜਗ ਵਿਚ ਥੋੜਾ ਪਾਣੀ ਹੈ ਤੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਵਿਆਗਰਾ ਦੀ ਗੋਲੀਆ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਪਾਂ ਦਿੱਤੀਆ ਨੇ। ਕੰਡੋਮ ਵੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਪੂਰੇ 2 ਪੈਕਟ ਲੈਅ ਕੇ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ, ਪਰ ਓਸੇ ਵਕ਼ਤ ਅੰਦਰ ਆਈ ਜਦ ਮੈਂ ਮਿਸ ਕਾਲ ਮਾਰਾ । ਠੀਕ ਆ। ਨਹੀਂ ਓਹਨੇ ਪੰਗਾ ਖੜਾ ਕਰ ਦੇਣਾ।
ਮਨੀ - ਠੀਕ ਆ।
ਰਵੀ - ਵੈਸੇ ਵੀ ਅੱਜ ਓਹ ਕਾਲਜ ਦਾ ਕੇਹ ਕੇ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ ਹੈ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਕੋਲ ਪੂਰਾ ਵਕ਼ਤ ਆ। ਅੱਜ ਅਪਾ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਖਿਲਾਰ ਕੇ ਹੀ ਭੇਜਣਾ। ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਦਾ ਹੱਥ ਹੈ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨੀ ਪੈਣਾ ਅੱਜ।
ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਬਾਅਦ ਹੀ ਅੰਦਰ ਦਾਖ਼ਿਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਵੇਖਦੀ ਹੈ ਕੇ ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਇਕ ਹੋਰ ਮਿੱਤਰ ਨੂੰ ਕੋਲ ਵੇਖ ਕੇ ਥੋੜਾ ਜੇਹਾ ਘਾਬਰ ਜਾਂਦੀ। ਓਹਨੂੰ ਲਗਦਾ ਕੇ ਯਾਰ ਇਹ ਰਵੀ ਕੀਹਨੂੰ ਨਾਲ ਲਿਆਇਆ । ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਕਿਹਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਲੀ ਗਲ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਤਕ ਹੀ ਰਹੇ। ਓਹ ਓਥੋ ਹੁਣ ਵਾਪਿਸ ਜਾਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ਕੇ ਰਵੀ ਓਹਨੂੰ ਵੇਖ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਅਵਾਜ ਮਾਰਦਾ ।
ਰਵੀ - ਸਹਿਜ । ਆਜੋ ਇਥੇ ਆਜੋ ਯਾਰ।
ਸਹਿਜ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਜਾਣਾ ਪੈਣੇ।
ਰਵੀ ਭਾਂਪ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਇਹ ਹੁਣ ਹੱਥ ਛੁਡਾ ਕੇ ਭਜਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਆ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਮਨੀ ਨੂੰ ਇਥੇ ਹੀ ਛੱਡ ਭੱਜ ਕੇ ਸਹਿਜ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਰੋਕਦਾ।
ਰਵੀ ਸਹਿਜ ਨੂੰ - ਕੀ ਕਰਦੇ ਪਏ ਹੋ ਮੈਡਮ ਜੀ। ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਰਿਸੱਕ ਲੈਅ ਕੇ ਅਪਾ ਇਥੇ ਆਏ ਹਾਂ, ਹੁਣ ਤੁਸੀ ਜਾਣ ਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਪਏ।
ਸਹਿਜ ਗੁੱਸੇ ਚ - ਛੱਡ ਮੈਨੂੰ , ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਘਰ। ਮੈਨੂੰ ਕੰਮ ਪੇ ਗੇਆ ਕੋਈ ।
ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਛੱਡ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਬੋਲਦਾ - ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਓ ਤੁਸੀ। ਕੋਈ ਧੱਕਾ ਨੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਕੇ ਸ਼ਾਯਦ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਹੀ ਕੋਈ ਕਮੀਂ ਰਹਿ ਗਈ ਹੋਣੀ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਨੀ ਰਿਹਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹੁਣ।
ਸਹਿਜ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਕੇਹਂਦੀ - ਨਹੀਂ ਇਹ ਗਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਰਵੀ। ਪਰ ।।
ਰਵੀ - ਪਰ ਕੀ ?
ਸਹਿਜ - ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਗਲ ਆਪਣੇ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹੇ। ਇਹ ਕੌਣ ਆ ਤੇ ਇਥੇ ਕੀ ਕਰਦਾ ? ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਦਸਿਆ ਨਾ ਸਾਰਾ ਕੁਝ।
ਰਵੀ - ਹਾਂ ਮੈਂ ਦਸਿਆ ਇਹਨੂੰ। ਪਰ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦਾ। ਜੇਹੜੇ ਕੰਡੋਮ ਅਪਾ ਵਰਤਦੇ ਇਹਦੇ ਪਾਪਾ ਸੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਇਹ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਆ ਤੇ ਇਹੀ ਚੋਰੀ ਕਰਕੇ ਲਿਆਉਂਦਾ , ਉੱਥੋਂ ਤਕ ਕੇ ਇਹਦੇ ਵੱਡੇ ਭਾਈ ਤੋ ਚੋਰੀ ਇਹਨੇ ਚਾਬੀ ਚੋਰੀ ਕਰੀ ਤੇ ਇਹ ਇੰਤਜਾਮ ਵੀ ਸਾਰੇ ਇਹਨੇ ਹੀ ਕਰਕੇ ਦਿੱਤੇ ਨੇ।
ਸਹਿਜ - ਠੀਕ ਆ। ਚਲ ਕੋਈ ਗਲ ਨੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਇਥੋਂ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬੋਲ , ਤਾਂ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਚਲੰਗੀ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਮਨੀ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ। ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਭਾਬੀ ਜੀ।
ਸਹਿਜ ਅਪਣਾ ਮੂਹ ਪਰਾ ਕਰ ਲੈਂਦੀ।
ਮਨੀ - ਯਾਰ ਰਵੀ, ਲਗਦਾ ਕੇ ਸਾਡੀ ਭਾਬੀ ਕੁਝ ਸ਼ਰਮ ਬਲਹਾ ਕਰਦੀ ਪਈ ਆ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ। ਆਹ ਚਕ ਅਪਣਾ ਫੋਨ। ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਉਡੀਕਦਾ । ਕੋਈ ਨਾ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਕੇ ਇਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਆਉਂਦਾ , ਤੁਸੀ ਕਰੋ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਜੌ ਵੀ ਕਰਨਾ, ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਹੋ ਕੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਂਦਾ। ਆਹ ਫੜੋ ਨਾਲ ਚਾਬੀ ਵੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਮਨੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ।
ਰਵੀ ਹੁਣ ਸਹਿਜ ਨੂੰ - ਦੇਖ ਲਿਆ ਕੇ ਕਿੰਨਾ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਆ ਮੇਰਾ ਮਿੱਤਰ। ਹੁਣ ਘਾਬਰ ਨਾ ਤੇ ਅਪਾ ਚਲਦੇ ਆ ਅੰਦਰ। ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਕੋਲ ਵਕ਼ਤ ਹੀ ਵਕ਼ਤ ਹੈ।
ਸਹਿਜ ਕੁਝ ਹੌਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਤੇ ਰਵੀ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਵਲ ਨੂੰ ਜਾਉਣ ਲਗਦੀ।
ਅੰਦਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਰਵੀ ਕਮਰੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾਉਂਦਾ ਤੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਲੈਂਦਾ।
ਰਵੀ - ਅੱਜ ਸਿਰਫ ਅਪਾ ਦੋਨੋ ਹੀ ਹਾਂ, ਅੱਜ ਅਪਾ ਪੂਰਾ ਮਸਤੀ ਨਾਲ ਸੇਕਸ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲਵਾਂਗੇ।
ਸਹਿਜ ਇਹ ਗਲ ਸੁਣਕੇ ਸ਼ਰਮਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਅੱਖਾ ਥੋੜੀਆ ਨੀਵਿਆ ਕਰ ਲੈਂਦੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਰਵੀ ਕੋਲ ਪਏ ਮੰਜੇ ਤੇ ਅਪਣਾ ਪਰਸ ਕੰਡੋਮ ਦਾ ਪੈਕੇਟ ਤੇ ਫੋਨ ਸੁਟ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਘੁੱਟ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਬੁਲ ਟਿਕਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਸਹਿਜ ਵੀ ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅੱਗ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਖੋਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਫੇਰ ਓਹ ਖੜੇ ਖੜੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਵਾਂਗ ਨੋਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਪਰ ਬਿਨਾ ਲਿਪ ਕਿਸ ਤੋੜੇ।
ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਬਟਨ ਖੋਲ ਕੇ ਪਰਾ ਸੁਟ ਦੇਂਦਾ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਪੈਂਟ ਦਾ ਲੋਕ ਖੋਲ ਕੇ ਲਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮਸਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦੀ।
ਸਹਿਜ ਕਿਸ ਛੱਡ ਦੇਂਦੀ ਤੇ ਬੁਲਾ ਤੋ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਨੀਚੇ ਗਰਦਨ ਤੇ ਫੇਰ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਕਿਸ ਕਰਦੀ ਢਿੱਡ ਨੂੰ ਹੋਈ ਹੌਲੀ ਹੈਲੀ ਨੀਚੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ।
ਓਹ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਝੱਟ ਦੇਣੀ
ਰਵੀ ਦੀ ਪੈਂਟ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਸਨੇ ਨੀਚੇ ਕਰ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਂ ਕੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।
ਰਵੀ - ਆਹ । ਸਹਿਜ ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ । ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਤਾਂ।
ਸਹਿਜ ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਹੋਰ ਜੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਸਪੀਡ ਵੀ ਵਧਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ।
ਸਹਮਣੇ ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਮਨੀ ਆਹ ਸਭ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਹਿਜ ਨੀਚੇ ਬੈਠ ਚੂਪੇ ਲਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪਾਂ ਕੇ ਓਹਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਓਹਦੇ ਗਲੇ ਤਕ ਧਕ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
ਮਨੀ ਇਹ ਨਜਾਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਆਨੰਦ ਲਏ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਵੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਜਦ ਸਾਹਮਣੇ ਓਹਨੂੰ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਸਮਝ ਗੇਆ ਕੇ ਇਹਨੇ ਬਹੁਤਾ ਚਿਰ ਰੁਕਣਾ ਨੀ। ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਓਹਦੀ ਸੀ।
ਓਹ ਹੱਥ ਨਾਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਕੇ ਮਨੀ ਥੋੜਾ ਸਬਰ ਕਰ ਬਸ।
ਫੇਰ ਓਹ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਖੜਾ ਕਰਦਾ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਓਹਦੇ ਖਲੋ ਜਾਂਦਾ।
ਸਹਿਜ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨੀ ਪਾਉਂਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਨੂੰ ਇੰਨੀ ਅਗ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਰੁਕਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਪਰ ਰਵੀ ਦੇ ਅਸਲ ਮਨ ਦੀ ਓਹਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰਵੀ - ਰੁਕ ਜਾ ਯਾਰ।
ਸਹਿਜ - ਕੀ ਹੋਇਆ ? ਇੰਨਾ ਤਾਂ ਮਜਾ ਆਉਂਦਾ ਪਿਆ ਸੀ ਅਪਾ ਨੂੰ। ਨਹੀਂ , ਮੈ ਨੂੰ ਰੁਕਣਾ।
ਫੇਰ ਸਹਿਜ ਦੋਬਾਰਾ ਥੱਲੇ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਫੜ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਕੇ ਰਵੀ ਓਹਨੂੰ ਫੇਰ ਰੋਕ ਕੇ ਖੜਾ ਕਰ ਦੇਂਦਾ।
ਰਵੀ - ਅੱਜ ਯਾਰ ਅਪਾ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਹਾਂ ਤੇ ਨਾਲੇ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਵਕ਼ਤ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਕਮੀਂ ਨਹੀਂ।
ਸਹਿਜ - ਫੇਰ , ਤੂੰ ਕਹਿਣਾ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਟਰਾਈ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਪਾ।
ਸਹਿਜ - ਮੈਂ ਕੁਝ ਸਮਝੀ ਨੀ।
ਰਵੀ ਤੁਰੰਤ ਓਹਨੂੰ ਮੰਜੇ ਨੀਚੇ ਤੋ ਇਕ ਦਾਰੂ ਦੀ ਬੋਤਲ ਤੇ ਗਿਲਾਸ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿਖੁਨ ਲਗਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਛੀ। ਇਹ ਨੀ। ਇਹ ਨੂੰ ਪੀਣੀ ਮੈਂ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਯਾਰ। ਬਸ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ, ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਤਾਂ ਹੋਰ ਸਵਾਦ ਆਉਣਾ ਅਪਾ ਨੂੰ।
ਸਹਿਜ - ਨਹੀਂ।
ਰਵੀ ਥੋੜੀਆ ਜੇਹਿਆ ਓਹਦੀਆ ਮਿੰਨਤਾ ਕਰਦਾ ਤੇ ਸਹਿਜ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਢਿੱਲੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਬੋਲਦੀ।
ਸਹਿਜ - ਠੀਕ ਆ, ਪਰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ।
ਰਵੀ ਇਕ ਹਲਕਾ ਜੇਹਾ ਪੇਗ ਬਣਾਉਂਦਾ ਤੇ ਓਹੀ ਪਾਣੀ ਵਰਤਦਾ ਜਿਸ ਵਿਚ ਵਿਆਗਰਾ ਦੀ ਗੋਲੀ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਘੋਲ ਕੇ ਸੁੱਟੀ ਪਈ ਹੁੰਦੀ। ਹਲਕੇ ਪੈੱਗ ਨਾਲ ਸਹਿਜ ਤੇ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਫ਼ਰਕ ਨੀ ਪੈਂਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਹੁਣ ਖੁਸ਼।
ਰਵੀ - ਬਸ ਇਕ ਹੋਰ। ਜਾਨੇਮਣ। ਇਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ।
ਰਵੀ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਪੈੱਗ ਵੱਡਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਤੇ ਬਚਿਆ ਹੋਇਆ ਪਾਣੀ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਪੀਲਾ ਦੇਂਦਾ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਝੂਟੇ ਜੇਹੇ ਪੈਂਨ ਲਗ ਪੈਂਦੇ ਨੇ। ਪਰ ਓਹ ਹਾਲੇ ਵੀ ਹੋਸ਼ ਵਿਚ ਸੀ। ਰਵੀ ਇਕ ਪਟੀ ਜੌ ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਲੈਅ ਕੇ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਓਹ ਸਹਿਜ ਦੇ ਅੱਖਾ ਤੇ ਬੰਨ ਦੇਂਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਇਹ ਕੀ ਆ।
ਰਵੀ - ਇਹ ਵੀ ਨਵਾ ਢੰਗ ਆ ਸੇਕਸ ਦਾ। ਅੱਜ ਅਪਾ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਦੇਖਣਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ।
ਸਹਿਜ ਦੀ ਸੋਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਂਦੀ।
ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਕਮੀਜ ਨੂੰ ਲਾਹ ਕੇ ਪਰਾ ਸੁਟ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕੇ ਦੋਬਾਰਾ ਲਿਪ ਕਿਸ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ। ਹੁਣ ਸਹਿਜ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਸੀ। ਵਿਆਗਰਾ ਓਹਨਾ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅਗ ਨੂੰ ਹੋਰ ਭੜਕਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਸਰੂਰ ਇਸ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਹੀ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਸੀ।
ਰਵੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਕਾਲ ਲਈ ਤੇ ਮਨੀ ਵੀ ਖਿੜਕੀ ਰਹੀ ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਖਲੋ ਜਾਂਦਾ।
ਪਰ ਜਿਵੇਂ ਰਵੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੇ ਜਦੋਂ ਤਕ ਓਹ ਨਾ ਕਹੇ ਤਾਂ ਓਹ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਛੂਹੇਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਮਨੀ ਇੰਝ ਹੀ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਅੰਦਰ ਵੜ ਕੇ ਜੌ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ ਆਪ ਕੋਲ ਹੋ ਖਲੋ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ।
ਰਵੀ ਤੇ ਤੇ ਸਹਿਜ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਰਹੇ। ਨਸ਼ੇ ਤੇ ਸਰੂਰ ਤੇ ਅੱਖ ਤੇ ਬੰਨੀ ਪੱਤੀ ਦੀ ਵਜਹ ਕਰਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਮਨੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੋਣ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਅੰਦਾਜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰਵੀ ਤੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਮਨੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਪੂਰਾ ਨੰਗਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹ ਓਹਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕੇ ਕਦੇ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮਿਆ ਨਾਲ ਖੇਡੇ ਤੇ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲਾ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਘਸੋ ਕੇ ਓਹਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢੇ।
ਇਧਰ ਸਹਿਜ ਨੇ ਵੀ ਰਵੀ ਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਮਸਲ ਮਸਲ ਕੇ ਪੂਰੀ ਰਾਡ ਵਾਂਗ ਸਿੱਧਾ ਕਰ ਛੱਡਿਆ ਸੀ।
ਫੇਰ ਕੁਝ ਚਿਰ ਦੇ ਖੇਡ ਖਿਡਰ ਦੇ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਨੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਲੰਮਾ ਪਾਂ ਲਿਆ ਤੇ ਆਉਣਾ ਲਨ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਨੂੰ ਧਕ ਦਿੱਤਾ।
ਓਹ ਹੁਣ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਇਧਰ ਮਨੀ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜਿਆ ਤੋ ਅਜਾਦ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਅਸਤਰ ਵੀ ਪੂਰਾ ਕਾਯਮ ਸੀ ਕੇ ਕਦੋ ਓਹਦੀ ਵਾਰੀ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਓਹ ਸਹਿਜ ਦੇ ਉੱਤੇ ਟੁੱਟ ਪਵੇ।
ਰਵੀ ਨੇ ਸਹਿਜ ਨਾਲ ਰਜਿਆ ਸੇਕਸ ਕੀਤਾ ਤੇ ਹਾਲੇ ਓਹਦਾ ਮਨ ਭਰਿਆ ਨੀ ਸੀ ਕੇ ਮਨੀ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਖਲੋ ਗਿਆ।
ਹੁਣ ਪੂਰੇ 20 ਮਿੰਟ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਦਾ ਸਹਿਜ ਦੇ ਉਪਰੋ ਉਠਨ ਦਾ ਵਕ਼ਤ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਰਵੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਹੋਰ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲਿਆ।
ਇਧਰ ਬਿਨਾ ਕੱਪੜਿਆ ਦੇ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨੀ ਲਮੀ ਪਈ ਇਧਰ ਸਹਿਜ ਬੋਲ ਪਈ।
ਸਹਿਜ - ਕੀ ਹੋਇਆ, ਕਢਿਆ ਕਿਉੰ । ਕਰ ਯਾਰ ਪਲੀਜ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਜਾ ਆਉਂਦਾ ਪਿਆ ਸੀ।
ਰਵੀ - ਬਸ ਇਕ ਮਿੰਟ ਜਾਨ ਮੇਰੀਏ। ਰਵੀ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਸਾਈਡ ਦੇ ਹੋਇਆ ਤੇ ਇਧਰ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਉਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਇਕ ਜੋਰਦਾਰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ।।।
ਬਾਕੀ ਅੱਗੇ ਦਾ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ......
17 ਤਾਰੀਖ
IG ID
8409.aona
ਸਹਿਜ ਠੀਕ 10 ਵਜੇ ਰਵੀ ਦੇ ਦਰਸਾਏ ਪਤੇ ਉਤੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਕੁਝ ਜਾਣੀ ਪਹਿਚਾਣੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗੀ। ਜਗ੍ਹਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸੀ ਪਰ ਸਹਿਜ ਇਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕੇ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਵੀ ਇਕ ਦੋ ਵਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਆਈ ਹੋਈ ਹੈ ਜਦੋਂ ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਕੋਮਲ ਨਾਲ ਇਥੇ ਏਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਆਪਣੇ ਕਈ ਯਾਰ ਨਾਲ ਰੰਗਰਲੀਆਂ ਮਨਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
ਪਰ ਫੇਰ ਓਹਨੂੰ ਲਗਿਆ ਕੇ ਇਹ ਕੇਹੜਾ ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਦੀ ਖੁਦ ਦੀ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਾ ਜਗੀਰ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕੇ ਸ਼ਾਯਦ ਰਵੀ ਦਾ ਕੋਈ ਯਾਰ ਮਿੱਤਰ ਹੋਣਾ ਜਿਹਨੇ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਦਸ ਪਾਈ ਹੋਣੀ ਤੇ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਵੀ ਤਿਨ ਚਾਰ ਨੇ ਇਥੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ,ਕਿਸੇ ਇਕ ਕਮਰੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਫੜਾ ਦਿੱਤੀ ਹੋਣੀ।
ਵੈਸੇ ਵੀ ਜਰਜਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਇਮਾਰਤ ਤੇ ਆਸ਼ਕ ਅਪਣਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ, ਕਲ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਆਈ ਸੀ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਨਾਲ ਚੁੱਪ ਚਪੀਤੇ, ਅੱਜ ਓਹ ਵੀ ਲੁੱਕਦੀ ਛਿਪਦੀ ਆਈ ਹੈ ਆਪਣੇ ਖਾਸ ਯਾਰ ਰਵੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤੇ ਆਪਣੀ ਭੁੱਖ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ।
ਓਧਰ ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ। ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਅੰਦਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਾਰੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ।
ਮਨੀ - ਕਦੋ ਆਊਗੀ ਯਾਰ ਓ। ਹੁਣ ਵੇਟ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਪਿਆ।
ਰਵੀ - ਕੋਈ ਨਾ ਯਾਰ , ਸਬਰ ਕਰ, ਸਬਰ ਦਾ ਫਲ ਮਿੱਠਾ ਹੁੰਦਾ।
ਮਨੀ - ਓਹ ਤਾਂ ਹੈ।
ਰਵੀ - ਸਾਰਾ ਇੰਤਜਾਮ ਓਕੇ ਹੈ ਨਾ।
ਮਨੀ - ਹਾਂ ਯਾਰ ਪੂਰਾ ਓਕੇ ਹੈ। ਅੰਦਰ ਜਗ ਵਿਚ ਥੋੜਾ ਪਾਣੀ ਹੈ ਤੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਵਿਆਗਰਾ ਦੀ ਗੋਲੀਆ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਪਾਂ ਦਿੱਤੀਆ ਨੇ। ਕੰਡੋਮ ਵੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਪੂਰੇ 2 ਪੈਕਟ ਲੈਅ ਕੇ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ, ਪਰ ਓਸੇ ਵਕ਼ਤ ਅੰਦਰ ਆਈ ਜਦ ਮੈਂ ਮਿਸ ਕਾਲ ਮਾਰਾ । ਠੀਕ ਆ। ਨਹੀਂ ਓਹਨੇ ਪੰਗਾ ਖੜਾ ਕਰ ਦੇਣਾ।
ਮਨੀ - ਠੀਕ ਆ।
ਰਵੀ - ਵੈਸੇ ਵੀ ਅੱਜ ਓਹ ਕਾਲਜ ਦਾ ਕੇਹ ਕੇ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ ਹੈ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਕੋਲ ਪੂਰਾ ਵਕ਼ਤ ਆ। ਅੱਜ ਅਪਾ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਖਿਲਾਰ ਕੇ ਹੀ ਭੇਜਣਾ। ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਦਾ ਹੱਥ ਹੈ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨੀ ਪੈਣਾ ਅੱਜ।
ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਬਾਅਦ ਹੀ ਅੰਦਰ ਦਾਖ਼ਿਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਵੇਖਦੀ ਹੈ ਕੇ ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਇਕ ਹੋਰ ਮਿੱਤਰ ਨੂੰ ਕੋਲ ਵੇਖ ਕੇ ਥੋੜਾ ਜੇਹਾ ਘਾਬਰ ਜਾਂਦੀ। ਓਹਨੂੰ ਲਗਦਾ ਕੇ ਯਾਰ ਇਹ ਰਵੀ ਕੀਹਨੂੰ ਨਾਲ ਲਿਆਇਆ । ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਕਿਹਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਲੀ ਗਲ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਤਕ ਹੀ ਰਹੇ। ਓਹ ਓਥੋ ਹੁਣ ਵਾਪਿਸ ਜਾਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ਕੇ ਰਵੀ ਓਹਨੂੰ ਵੇਖ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਅਵਾਜ ਮਾਰਦਾ ।
ਰਵੀ - ਸਹਿਜ । ਆਜੋ ਇਥੇ ਆਜੋ ਯਾਰ।
ਸਹਿਜ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਜਾਣਾ ਪੈਣੇ।
ਰਵੀ ਭਾਂਪ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਇਹ ਹੁਣ ਹੱਥ ਛੁਡਾ ਕੇ ਭਜਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਆ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਮਨੀ ਨੂੰ ਇਥੇ ਹੀ ਛੱਡ ਭੱਜ ਕੇ ਸਹਿਜ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਰੋਕਦਾ।
ਰਵੀ ਸਹਿਜ ਨੂੰ - ਕੀ ਕਰਦੇ ਪਏ ਹੋ ਮੈਡਮ ਜੀ। ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਰਿਸੱਕ ਲੈਅ ਕੇ ਅਪਾ ਇਥੇ ਆਏ ਹਾਂ, ਹੁਣ ਤੁਸੀ ਜਾਣ ਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਪਏ।
ਸਹਿਜ ਗੁੱਸੇ ਚ - ਛੱਡ ਮੈਨੂੰ , ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਘਰ। ਮੈਨੂੰ ਕੰਮ ਪੇ ਗੇਆ ਕੋਈ ।
ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਛੱਡ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਬੋਲਦਾ - ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਓ ਤੁਸੀ। ਕੋਈ ਧੱਕਾ ਨੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਕੇ ਸ਼ਾਯਦ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਹੀ ਕੋਈ ਕਮੀਂ ਰਹਿ ਗਈ ਹੋਣੀ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਨੀ ਰਿਹਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹੁਣ।
ਸਹਿਜ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਕੇਹਂਦੀ - ਨਹੀਂ ਇਹ ਗਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਰਵੀ। ਪਰ ।।
ਰਵੀ - ਪਰ ਕੀ ?
ਸਹਿਜ - ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਗਲ ਆਪਣੇ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹੇ। ਇਹ ਕੌਣ ਆ ਤੇ ਇਥੇ ਕੀ ਕਰਦਾ ? ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਦਸਿਆ ਨਾ ਸਾਰਾ ਕੁਝ।
ਰਵੀ - ਹਾਂ ਮੈਂ ਦਸਿਆ ਇਹਨੂੰ। ਪਰ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦਾ। ਜੇਹੜੇ ਕੰਡੋਮ ਅਪਾ ਵਰਤਦੇ ਇਹਦੇ ਪਾਪਾ ਸੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਇਹ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਆ ਤੇ ਇਹੀ ਚੋਰੀ ਕਰਕੇ ਲਿਆਉਂਦਾ , ਉੱਥੋਂ ਤਕ ਕੇ ਇਹਦੇ ਵੱਡੇ ਭਾਈ ਤੋ ਚੋਰੀ ਇਹਨੇ ਚਾਬੀ ਚੋਰੀ ਕਰੀ ਤੇ ਇਹ ਇੰਤਜਾਮ ਵੀ ਸਾਰੇ ਇਹਨੇ ਹੀ ਕਰਕੇ ਦਿੱਤੇ ਨੇ।
ਸਹਿਜ - ਠੀਕ ਆ। ਚਲ ਕੋਈ ਗਲ ਨੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਇਥੋਂ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬੋਲ , ਤਾਂ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਚਲੰਗੀ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਮਨੀ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ। ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਭਾਬੀ ਜੀ।
ਸਹਿਜ ਅਪਣਾ ਮੂਹ ਪਰਾ ਕਰ ਲੈਂਦੀ।
ਮਨੀ - ਯਾਰ ਰਵੀ, ਲਗਦਾ ਕੇ ਸਾਡੀ ਭਾਬੀ ਕੁਝ ਸ਼ਰਮ ਬਲਹਾ ਕਰਦੀ ਪਈ ਆ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ। ਆਹ ਚਕ ਅਪਣਾ ਫੋਨ। ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਉਡੀਕਦਾ । ਕੋਈ ਨਾ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਕੇ ਇਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਆਉਂਦਾ , ਤੁਸੀ ਕਰੋ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਜੌ ਵੀ ਕਰਨਾ, ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਹੋ ਕੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਂਦਾ। ਆਹ ਫੜੋ ਨਾਲ ਚਾਬੀ ਵੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਮਨੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ।
ਰਵੀ ਹੁਣ ਸਹਿਜ ਨੂੰ - ਦੇਖ ਲਿਆ ਕੇ ਕਿੰਨਾ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਆ ਮੇਰਾ ਮਿੱਤਰ। ਹੁਣ ਘਾਬਰ ਨਾ ਤੇ ਅਪਾ ਚਲਦੇ ਆ ਅੰਦਰ। ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਕੋਲ ਵਕ਼ਤ ਹੀ ਵਕ਼ਤ ਹੈ।
ਸਹਿਜ ਕੁਝ ਹੌਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਤੇ ਰਵੀ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਵਲ ਨੂੰ ਜਾਉਣ ਲਗਦੀ।
ਅੰਦਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਰਵੀ ਕਮਰੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾਉਂਦਾ ਤੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਲੈਂਦਾ।
ਰਵੀ - ਅੱਜ ਸਿਰਫ ਅਪਾ ਦੋਨੋ ਹੀ ਹਾਂ, ਅੱਜ ਅਪਾ ਪੂਰਾ ਮਸਤੀ ਨਾਲ ਸੇਕਸ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲਵਾਂਗੇ।
ਸਹਿਜ ਇਹ ਗਲ ਸੁਣਕੇ ਸ਼ਰਮਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਅੱਖਾ ਥੋੜੀਆ ਨੀਵਿਆ ਕਰ ਲੈਂਦੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਰਵੀ ਕੋਲ ਪਏ ਮੰਜੇ ਤੇ ਅਪਣਾ ਪਰਸ ਕੰਡੋਮ ਦਾ ਪੈਕੇਟ ਤੇ ਫੋਨ ਸੁਟ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਘੁੱਟ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਬੁਲ ਟਿਕਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਸਹਿਜ ਵੀ ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅੱਗ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਖੋਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਫੇਰ ਓਹ ਖੜੇ ਖੜੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਵਾਂਗ ਨੋਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਪਰ ਬਿਨਾ ਲਿਪ ਕਿਸ ਤੋੜੇ।
ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਬਟਨ ਖੋਲ ਕੇ ਪਰਾ ਸੁਟ ਦੇਂਦਾ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਪੈਂਟ ਦਾ ਲੋਕ ਖੋਲ ਕੇ ਲਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮਸਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦੀ।
ਸਹਿਜ ਕਿਸ ਛੱਡ ਦੇਂਦੀ ਤੇ ਬੁਲਾ ਤੋ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਨੀਚੇ ਗਰਦਨ ਤੇ ਫੇਰ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਕਿਸ ਕਰਦੀ ਢਿੱਡ ਨੂੰ ਹੋਈ ਹੌਲੀ ਹੈਲੀ ਨੀਚੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ।
ਓਹ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਝੱਟ ਦੇਣੀ
ਰਵੀ ਦੀ ਪੈਂਟ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਸਨੇ ਨੀਚੇ ਕਰ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਂ ਕੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।
ਰਵੀ - ਆਹ । ਸਹਿਜ ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ । ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਤਾਂ।
ਸਹਿਜ ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਹੋਰ ਜੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਸਪੀਡ ਵੀ ਵਧਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ।
ਸਹਮਣੇ ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਮਨੀ ਆਹ ਸਭ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਹਿਜ ਨੀਚੇ ਬੈਠ ਚੂਪੇ ਲਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪਾਂ ਕੇ ਓਹਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਓਹਦੇ ਗਲੇ ਤਕ ਧਕ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
ਮਨੀ ਇਹ ਨਜਾਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਆਨੰਦ ਲਏ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਵੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਜਦ ਸਾਹਮਣੇ ਓਹਨੂੰ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਸਮਝ ਗੇਆ ਕੇ ਇਹਨੇ ਬਹੁਤਾ ਚਿਰ ਰੁਕਣਾ ਨੀ। ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਓਹਦੀ ਸੀ।
ਓਹ ਹੱਥ ਨਾਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਕੇ ਮਨੀ ਥੋੜਾ ਸਬਰ ਕਰ ਬਸ।
ਫੇਰ ਓਹ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਖੜਾ ਕਰਦਾ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਓਹਦੇ ਖਲੋ ਜਾਂਦਾ।
ਸਹਿਜ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨੀ ਪਾਉਂਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਨੂੰ ਇੰਨੀ ਅਗ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਰੁਕਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਪਰ ਰਵੀ ਦੇ ਅਸਲ ਮਨ ਦੀ ਓਹਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰਵੀ - ਰੁਕ ਜਾ ਯਾਰ।
ਸਹਿਜ - ਕੀ ਹੋਇਆ ? ਇੰਨਾ ਤਾਂ ਮਜਾ ਆਉਂਦਾ ਪਿਆ ਸੀ ਅਪਾ ਨੂੰ। ਨਹੀਂ , ਮੈ ਨੂੰ ਰੁਕਣਾ।
ਫੇਰ ਸਹਿਜ ਦੋਬਾਰਾ ਥੱਲੇ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਫੜ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਕੇ ਰਵੀ ਓਹਨੂੰ ਫੇਰ ਰੋਕ ਕੇ ਖੜਾ ਕਰ ਦੇਂਦਾ।
ਰਵੀ - ਅੱਜ ਯਾਰ ਅਪਾ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਹਾਂ ਤੇ ਨਾਲੇ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਵਕ਼ਤ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਕਮੀਂ ਨਹੀਂ।
ਸਹਿਜ - ਫੇਰ , ਤੂੰ ਕਹਿਣਾ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਟਰਾਈ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਪਾ।
ਸਹਿਜ - ਮੈਂ ਕੁਝ ਸਮਝੀ ਨੀ।
ਰਵੀ ਤੁਰੰਤ ਓਹਨੂੰ ਮੰਜੇ ਨੀਚੇ ਤੋ ਇਕ ਦਾਰੂ ਦੀ ਬੋਤਲ ਤੇ ਗਿਲਾਸ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿਖੁਨ ਲਗਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਛੀ। ਇਹ ਨੀ। ਇਹ ਨੂੰ ਪੀਣੀ ਮੈਂ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਯਾਰ। ਬਸ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ, ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਤਾਂ ਹੋਰ ਸਵਾਦ ਆਉਣਾ ਅਪਾ ਨੂੰ।
ਸਹਿਜ - ਨਹੀਂ।
ਰਵੀ ਥੋੜੀਆ ਜੇਹਿਆ ਓਹਦੀਆ ਮਿੰਨਤਾ ਕਰਦਾ ਤੇ ਸਹਿਜ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਢਿੱਲੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਬੋਲਦੀ।
ਸਹਿਜ - ਠੀਕ ਆ, ਪਰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ।
ਰਵੀ ਇਕ ਹਲਕਾ ਜੇਹਾ ਪੇਗ ਬਣਾਉਂਦਾ ਤੇ ਓਹੀ ਪਾਣੀ ਵਰਤਦਾ ਜਿਸ ਵਿਚ ਵਿਆਗਰਾ ਦੀ ਗੋਲੀ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਘੋਲ ਕੇ ਸੁੱਟੀ ਪਈ ਹੁੰਦੀ। ਹਲਕੇ ਪੈੱਗ ਨਾਲ ਸਹਿਜ ਤੇ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਫ਼ਰਕ ਨੀ ਪੈਂਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਹੁਣ ਖੁਸ਼।
ਰਵੀ - ਬਸ ਇਕ ਹੋਰ। ਜਾਨੇਮਣ। ਇਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ।
ਰਵੀ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਪੈੱਗ ਵੱਡਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਤੇ ਬਚਿਆ ਹੋਇਆ ਪਾਣੀ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਪੀਲਾ ਦੇਂਦਾ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਝੂਟੇ ਜੇਹੇ ਪੈਂਨ ਲਗ ਪੈਂਦੇ ਨੇ। ਪਰ ਓਹ ਹਾਲੇ ਵੀ ਹੋਸ਼ ਵਿਚ ਸੀ। ਰਵੀ ਇਕ ਪਟੀ ਜੌ ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਲੈਅ ਕੇ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਓਹ ਸਹਿਜ ਦੇ ਅੱਖਾ ਤੇ ਬੰਨ ਦੇਂਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਇਹ ਕੀ ਆ।
ਰਵੀ - ਇਹ ਵੀ ਨਵਾ ਢੰਗ ਆ ਸੇਕਸ ਦਾ। ਅੱਜ ਅਪਾ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਦੇਖਣਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ।
ਸਹਿਜ ਦੀ ਸੋਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਂਦੀ।
ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਕਮੀਜ ਨੂੰ ਲਾਹ ਕੇ ਪਰਾ ਸੁਟ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕੇ ਦੋਬਾਰਾ ਲਿਪ ਕਿਸ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ। ਹੁਣ ਸਹਿਜ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਸੀ। ਵਿਆਗਰਾ ਓਹਨਾ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅਗ ਨੂੰ ਹੋਰ ਭੜਕਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਸਰੂਰ ਇਸ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਹੀ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਸੀ।
ਰਵੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਕਾਲ ਲਈ ਤੇ ਮਨੀ ਵੀ ਖਿੜਕੀ ਰਹੀ ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਖਲੋ ਜਾਂਦਾ।
ਪਰ ਜਿਵੇਂ ਰਵੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੇ ਜਦੋਂ ਤਕ ਓਹ ਨਾ ਕਹੇ ਤਾਂ ਓਹ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਛੂਹੇਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਮਨੀ ਇੰਝ ਹੀ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਅੰਦਰ ਵੜ ਕੇ ਜੌ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ ਆਪ ਕੋਲ ਹੋ ਖਲੋ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ।
ਰਵੀ ਤੇ ਤੇ ਸਹਿਜ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਰਹੇ। ਨਸ਼ੇ ਤੇ ਸਰੂਰ ਤੇ ਅੱਖ ਤੇ ਬੰਨੀ ਪੱਤੀ ਦੀ ਵਜਹ ਕਰਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਮਨੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੋਣ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਅੰਦਾਜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰਵੀ ਤੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਮਨੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਪੂਰਾ ਨੰਗਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹ ਓਹਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕੇ ਕਦੇ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮਿਆ ਨਾਲ ਖੇਡੇ ਤੇ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲਾ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਘਸੋ ਕੇ ਓਹਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢੇ।
ਇਧਰ ਸਹਿਜ ਨੇ ਵੀ ਰਵੀ ਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਮਸਲ ਮਸਲ ਕੇ ਪੂਰੀ ਰਾਡ ਵਾਂਗ ਸਿੱਧਾ ਕਰ ਛੱਡਿਆ ਸੀ।
ਫੇਰ ਕੁਝ ਚਿਰ ਦੇ ਖੇਡ ਖਿਡਰ ਦੇ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਨੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਲੰਮਾ ਪਾਂ ਲਿਆ ਤੇ ਆਉਣਾ ਲਨ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਨੂੰ ਧਕ ਦਿੱਤਾ।
ਓਹ ਹੁਣ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਇਧਰ ਮਨੀ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜਿਆ ਤੋ ਅਜਾਦ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਅਸਤਰ ਵੀ ਪੂਰਾ ਕਾਯਮ ਸੀ ਕੇ ਕਦੋ ਓਹਦੀ ਵਾਰੀ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਓਹ ਸਹਿਜ ਦੇ ਉੱਤੇ ਟੁੱਟ ਪਵੇ।
ਰਵੀ ਨੇ ਸਹਿਜ ਨਾਲ ਰਜਿਆ ਸੇਕਸ ਕੀਤਾ ਤੇ ਹਾਲੇ ਓਹਦਾ ਮਨ ਭਰਿਆ ਨੀ ਸੀ ਕੇ ਮਨੀ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਖਲੋ ਗਿਆ।
ਹੁਣ ਪੂਰੇ 20 ਮਿੰਟ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਦਾ ਸਹਿਜ ਦੇ ਉਪਰੋ ਉਠਨ ਦਾ ਵਕ਼ਤ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਰਵੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਹੋਰ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲਿਆ।
ਇਧਰ ਬਿਨਾ ਕੱਪੜਿਆ ਦੇ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨੀ ਲਮੀ ਪਈ ਇਧਰ ਸਹਿਜ ਬੋਲ ਪਈ।
ਸਹਿਜ - ਕੀ ਹੋਇਆ, ਕਢਿਆ ਕਿਉੰ । ਕਰ ਯਾਰ ਪਲੀਜ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਜਾ ਆਉਂਦਾ ਪਿਆ ਸੀ।
ਰਵੀ - ਬਸ ਇਕ ਮਿੰਟ ਜਾਨ ਮੇਰੀਏ। ਰਵੀ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਸਾਈਡ ਦੇ ਹੋਇਆ ਤੇ ਇਧਰ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਉਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਇਕ ਜੋਰਦਾਰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ।।।
ਬਾਕੀ ਅੱਗੇ ਦਾ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ......
17 ਤਾਰੀਖ
IG ID
8409.aona
Deep989898
Member
- 344
- 132
- 43
Deepgill1313
😘😘
- 2,805
- 1,358
- 158
