Bahut hi sohna updateਅੱਲ੍ਹੜ ਮੁਟਿਆਰ 15
ਸਹਿਜ ਠੀਕ 10 ਵਜੇ ਰਵੀ ਦੇ ਦਰਸਾਏ ਪਤੇ ਉਤੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਕੁਝ ਜਾਣੀ ਪਹਿਚਾਣੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗੀ। ਜਗ੍ਹਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸੀ ਪਰ ਸਹਿਜ ਇਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕੇ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਵੀ ਇਕ ਦੋ ਵਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਆਈ ਹੋਈ ਹੈ ਜਦੋਂ ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਕੋਮਲ ਨਾਲ ਇਥੇ ਏਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਆਪਣੇ ਕਈ ਯਾਰ ਨਾਲ ਰੰਗਰਲੀਆਂ ਮਨਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
ਪਰ ਫੇਰ ਓਹਨੂੰ ਲਗਿਆ ਕੇ ਇਹ ਕੇਹੜਾ ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਦੀ ਖੁਦ ਦੀ ਆਪਣੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ ਜਾ ਜਗੀਰ ਹੈ। ਇਹ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਕੇ ਸ਼ਾਯਦ ਰਵੀ ਦਾ ਕੋਈ ਯਾਰ ਮਿੱਤਰ ਹੋਣਾ ਜਿਹਨੇ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਦੀ ਦਸ ਪਾਈ ਹੋਣੀ ਤੇ ਨਾਲ ਕਮਰੇ ਵੀ ਤਿਨ ਚਾਰ ਨੇ ਇਥੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ,ਕਿਸੇ ਇਕ ਕਮਰੇ ਦੀ ਚਾਬੀ ਫੜਾ ਦਿੱਤੀ ਹੋਣੀ।
ਵੈਸੇ ਵੀ ਜਰਜਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਇਮਾਰਤ ਤੇ ਆਸ਼ਕ ਅਪਣਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ, ਕਲ ਇਸ ਜਗ੍ਹਾ ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਆਈ ਸੀ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਨਾਲ ਚੁੱਪ ਚਪੀਤੇ, ਅੱਜ ਓਹ ਵੀ ਲੁੱਕਦੀ ਛਿਪਦੀ ਆਈ ਹੈ ਆਪਣੇ ਖਾਸ ਯਾਰ ਰਵੀ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤੇ ਆਪਣੀ ਭੁੱਖ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨ।
ਓਧਰ ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਅੱਜ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸਨ। ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਅੰਦਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਾਰੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ।
ਮਨੀ - ਕਦੋ ਆਊਗੀ ਯਾਰ ਓ। ਹੁਣ ਵੇਟ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਪਿਆ।
ਰਵੀ - ਕੋਈ ਨਾ ਯਾਰ , ਸਬਰ ਕਰ, ਸਬਰ ਦਾ ਫਲ ਮਿੱਠਾ ਹੁੰਦਾ।
ਮਨੀ - ਓਹ ਤਾਂ ਹੈ।
ਰਵੀ - ਸਾਰਾ ਇੰਤਜਾਮ ਓਕੇ ਹੈ ਨਾ।
ਮਨੀ - ਹਾਂ ਯਾਰ ਪੂਰਾ ਓਕੇ ਹੈ। ਅੰਦਰ ਜਗ ਵਿਚ ਥੋੜਾ ਪਾਣੀ ਹੈ ਤੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਵਿਆਗਰਾ ਦੀ ਗੋਲੀਆ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਪਾਂ ਦਿੱਤੀਆ ਨੇ। ਕੰਡੋਮ ਵੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਪੂਰੇ 2 ਪੈਕਟ ਲੈਅ ਕੇ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ, ਪਰ ਓਸੇ ਵਕ਼ਤ ਅੰਦਰ ਆਈ ਜਦ ਮੈਂ ਮਿਸ ਕਾਲ ਮਾਰਾ । ਠੀਕ ਆ। ਨਹੀਂ ਓਹਨੇ ਪੰਗਾ ਖੜਾ ਕਰ ਦੇਣਾ।
ਮਨੀ - ਠੀਕ ਆ।
ਰਵੀ - ਵੈਸੇ ਵੀ ਅੱਜ ਓਹ ਕਾਲਜ ਦਾ ਕੇਹ ਕੇ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ ਹੈ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਕੋਲ ਪੂਰਾ ਵਕ਼ਤ ਆ। ਅੱਜ ਅਪਾ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਖਿਲਾਰ ਕੇ ਹੀ ਭੇਜਣਾ। ਓਹਦੀ ਭੇਣ ਦਾ ਹੱਥ ਹੈ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਤੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨੀ ਪੈਣਾ ਅੱਜ।
ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਬਾਅਦ ਹੀ ਅੰਦਰ ਦਾਖ਼ਿਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਵੇਖਦੀ ਹੈ ਕੇ ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਇਕ ਹੋਰ ਮਿੱਤਰ ਨੂੰ ਕੋਲ ਵੇਖ ਕੇ ਥੋੜਾ ਜੇਹਾ ਘਾਬਰ ਜਾਂਦੀ। ਓਹਨੂੰ ਲਗਦਾ ਕੇ ਯਾਰ ਇਹ ਰਵੀ ਕੀਹਨੂੰ ਨਾਲ ਲਿਆਇਆ । ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਕਿਹਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਲੀ ਗਲ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਤਕ ਹੀ ਰਹੇ। ਓਹ ਓਥੋ ਹੁਣ ਵਾਪਿਸ ਜਾਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ਕੇ ਰਵੀ ਓਹਨੂੰ ਵੇਖ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਅਵਾਜ ਮਾਰਦਾ ।
ਰਵੀ - ਸਹਿਜ । ਆਜੋ ਇਥੇ ਆਜੋ ਯਾਰ।
ਸਹਿਜ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਫੋਨ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਜਾਣਾ ਪੈਣੇ।
ਰਵੀ ਭਾਂਪ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਇਹ ਹੁਣ ਹੱਥ ਛੁਡਾ ਕੇ ਭਜਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਆ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਮਨੀ ਨੂੰ ਇਥੇ ਹੀ ਛੱਡ ਭੱਜ ਕੇ ਸਹਿਜ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਰੋਕਦਾ।
ਰਵੀ ਸਹਿਜ ਨੂੰ - ਕੀ ਕਰਦੇ ਪਏ ਹੋ ਮੈਡਮ ਜੀ। ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਰਿਸੱਕ ਲੈਅ ਕੇ ਅਪਾ ਇਥੇ ਆਏ ਹਾਂ, ਹੁਣ ਤੁਸੀ ਜਾਣ ਦੀ ਕਹਿੰਦੇ ਪਏ।
ਸਹਿਜ ਗੁੱਸੇ ਚ - ਛੱਡ ਮੈਨੂੰ , ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਘਰ। ਮੈਨੂੰ ਕੰਮ ਪੇ ਗੇਆ ਕੋਈ ।
ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਛੱਡ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਬੋਲਦਾ - ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਓ ਤੁਸੀ। ਕੋਈ ਧੱਕਾ ਨੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਕੇ ਸ਼ਾਯਦ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਹੀ ਕੋਈ ਕਮੀਂ ਰਹਿ ਗਈ ਹੋਣੀ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਨੀ ਰਿਹਾ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹੁਣ।
ਸਹਿਜ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਕੇਹਂਦੀ - ਨਹੀਂ ਇਹ ਗਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ ਰਵੀ। ਪਰ ।।
ਰਵੀ - ਪਰ ਕੀ ?
ਸਹਿਜ - ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਗਲ ਆਪਣੇ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹੇ। ਇਹ ਕੌਣ ਆ ਤੇ ਇਥੇ ਕੀ ਕਰਦਾ ? ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਦਸਿਆ ਨਾ ਸਾਰਾ ਕੁਝ।
ਰਵੀ - ਹਾਂ ਮੈਂ ਦਸਿਆ ਇਹਨੂੰ। ਪਰ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦਾ। ਜੇਹੜੇ ਕੰਡੋਮ ਅਪਾ ਵਰਤਦੇ ਇਹਦੇ ਪਾਪਾ ਸੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ। ਇਹ ਮੇਰਾ ਯਾਰ ਆ ਤੇ ਇਹੀ ਚੋਰੀ ਕਰਕੇ ਲਿਆਉਂਦਾ , ਉੱਥੋਂ ਤਕ ਕੇ ਇਹਦੇ ਵੱਡੇ ਭਾਈ ਤੋ ਚੋਰੀ ਇਹਨੇ ਚਾਬੀ ਚੋਰੀ ਕਰੀ ਤੇ ਇਹ ਇੰਤਜਾਮ ਵੀ ਸਾਰੇ ਇਹਨੇ ਹੀ ਕਰਕੇ ਦਿੱਤੇ ਨੇ।
ਸਹਿਜ - ਠੀਕ ਆ। ਚਲ ਕੋਈ ਗਲ ਨੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਇਥੋਂ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬੋਲ , ਤਾਂ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਚਲੰਗੀ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਮਨੀ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ। ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਭਾਬੀ ਜੀ।
ਸਹਿਜ ਅਪਣਾ ਮੂਹ ਪਰਾ ਕਰ ਲੈਂਦੀ।
ਮਨੀ - ਯਾਰ ਰਵੀ, ਲਗਦਾ ਕੇ ਸਾਡੀ ਭਾਬੀ ਕੁਝ ਸ਼ਰਮ ਬਲਹਾ ਕਰਦੀ ਪਈ ਆ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ। ਆਹ ਚਕ ਅਪਣਾ ਫੋਨ। ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਉਡੀਕਦਾ । ਕੋਈ ਨਾ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਕੇ ਇਥੇ ਕੋਈ ਨੀ ਆਉਂਦਾ , ਤੁਸੀ ਕਰੋ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਜੌ ਵੀ ਕਰਨਾ, ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਹੋ ਕੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇਂਦਾ। ਆਹ ਫੜੋ ਨਾਲ ਚਾਬੀ ਵੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਮਨੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ।
ਰਵੀ ਹੁਣ ਸਹਿਜ ਨੂੰ - ਦੇਖ ਲਿਆ ਕੇ ਕਿੰਨਾ ਸ਼ਰੀਫ਼ ਆ ਮੇਰਾ ਮਿੱਤਰ। ਹੁਣ ਘਾਬਰ ਨਾ ਤੇ ਅਪਾ ਚਲਦੇ ਆ ਅੰਦਰ। ਅੱਜ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਕੋਲ ਵਕ਼ਤ ਹੀ ਵਕ਼ਤ ਹੈ।
ਸਹਿਜ ਕੁਝ ਹੌਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਤੇ ਰਵੀ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਵਲ ਨੂੰ ਜਾਉਣ ਲਗਦੀ।
ਅੰਦਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਰਵੀ ਕਮਰੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾਉਂਦਾ ਤੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਲੈਂਦਾ।
ਰਵੀ - ਅੱਜ ਸਿਰਫ ਅਪਾ ਦੋਨੋ ਹੀ ਹਾਂ, ਅੱਜ ਅਪਾ ਪੂਰਾ ਮਸਤੀ ਨਾਲ ਸੇਕਸ ਦਾ ਅਨੰਦ ਲਵਾਂਗੇ।
ਸਹਿਜ ਇਹ ਗਲ ਸੁਣਕੇ ਸ਼ਰਮਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਅੱਖਾ ਥੋੜੀਆ ਨੀਵਿਆ ਕਰ ਲੈਂਦੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਰਵੀ ਕੋਲ ਪਏ ਮੰਜੇ ਤੇ ਅਪਣਾ ਪਰਸ ਕੰਡੋਮ ਦਾ ਪੈਕੇਟ ਤੇ ਫੋਨ ਸੁਟ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਘੁੱਟ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਬੁਲ ਟਿਕਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।
ਸਹਿਜ ਵੀ ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅੱਗ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਖੋਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਫੇਰ ਓਹ ਖੜੇ ਖੜੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਵਾਂਗ ਨੋਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਪਰ ਬਿਨਾ ਲਿਪ ਕਿਸ ਤੋੜੇ।
ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਬਟਨ ਖੋਲ ਕੇ ਪਰਾ ਸੁਟ ਦੇਂਦਾ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਪੈਂਟ ਦਾ ਲੋਕ ਖੋਲ ਕੇ ਲਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮਸਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦੀ।
ਸਹਿਜ ਕਿਸ ਛੱਡ ਦੇਂਦੀ ਤੇ ਬੁਲਾ ਤੋ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਨੀਚੇ ਗਰਦਨ ਤੇ ਫੇਰ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਕਿਸ ਕਰਦੀ ਢਿੱਡ ਨੂੰ ਹੋਈ ਹੌਲੀ ਹੈਲੀ ਨੀਚੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ।
ਓਹ ਆਪਣੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਝੱਟ ਦੇਣੀ
ਰਵੀ ਦੀ ਪੈਂਟ ਅੰਡਰਵੀਅਰ ਸਨੇ ਨੀਚੇ ਕਰ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਂ ਕੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।
ਰਵੀ - ਆਹ । ਸਹਿਜ ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ । ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਤਾਂ।
ਸਹਿਜ ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਹੋਰ ਜੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਸਪੀਡ ਵੀ ਵਧਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ।
ਸਹਮਣੇ ਖਿੜਕੀ ਤੋਂ ਚੋਰੀ ਮਨੀ ਆਹ ਸਭ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਸਹਿਜ ਨੀਚੇ ਬੈਠ ਚੂਪੇ ਲਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪਾਂ ਕੇ ਓਹਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਓਹਦੇ ਗਲੇ ਤਕ ਧਕ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
ਮਨੀ ਇਹ ਨਜਾਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਆਨੰਦ ਲਏ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਵੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਜਦ ਸਾਹਮਣੇ ਓਹਨੂੰ ਖਿੜਕੀ ਵਿਚ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਸਮਝ ਗੇਆ ਕੇ ਇਹਨੇ ਬਹੁਤਾ ਚਿਰ ਰੁਕਣਾ ਨੀ। ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਓਹਦੀ ਸੀ।
ਓਹ ਹੱਥ ਨਾਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਕੇ ਮਨੀ ਥੋੜਾ ਸਬਰ ਕਰ ਬਸ।
ਫੇਰ ਓਹ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਖੜਾ ਕਰਦਾ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਓਹਦੇ ਖਲੋ ਜਾਂਦਾ।
ਸਹਿਜ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨੀ ਪਾਉਂਦੀ ਕਿਉਂਕਿ ਓਹਨੂੰ ਇੰਨੀ ਅਗ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਰੁਕਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਪਰ ਰਵੀ ਦੇ ਅਸਲ ਮਨ ਦੀ ਓਹਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰਵੀ - ਰੁਕ ਜਾ ਯਾਰ।
ਸਹਿਜ - ਕੀ ਹੋਇਆ ? ਇੰਨਾ ਤਾਂ ਮਜਾ ਆਉਂਦਾ ਪਿਆ ਸੀ ਅਪਾ ਨੂੰ। ਨਹੀਂ , ਮੈ ਨੂੰ ਰੁਕਣਾ।
ਫੇਰ ਸਹਿਜ ਦੋਬਾਰਾ ਥੱਲੇ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਫੜ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਉਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਕੇ ਰਵੀ ਓਹਨੂੰ ਫੇਰ ਰੋਕ ਕੇ ਖੜਾ ਕਰ ਦੇਂਦਾ।
ਰਵੀ - ਅੱਜ ਯਾਰ ਅਪਾ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਹਾਂ ਤੇ ਨਾਲੇ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਵਕ਼ਤ ਦੀ ਵੀ ਕੋਈ ਕਮੀਂ ਨਹੀਂ।
ਸਹਿਜ - ਫੇਰ , ਤੂੰ ਕਹਿਣਾ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਟਰਾਈ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਪਾ।
ਸਹਿਜ - ਮੈਂ ਕੁਝ ਸਮਝੀ ਨੀ।
ਰਵੀ ਤੁਰੰਤ ਓਹਨੂੰ ਮੰਜੇ ਨੀਚੇ ਤੋ ਇਕ ਦਾਰੂ ਦੀ ਬੋਤਲ ਤੇ ਗਿਲਾਸ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿਖੁਨ ਲਗਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਛੀ। ਇਹ ਨੀ। ਇਹ ਨੂੰ ਪੀਣੀ ਮੈਂ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਯਾਰ। ਬਸ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ, ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਤਾਂ ਹੋਰ ਸਵਾਦ ਆਉਣਾ ਅਪਾ ਨੂੰ।
ਸਹਿਜ - ਨਹੀਂ।
ਰਵੀ ਥੋੜੀਆ ਜੇਹਿਆ ਓਹਦੀਆ ਮਿੰਨਤਾ ਕਰਦਾ ਤੇ ਸਹਿਜ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਢਿੱਲੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਬੋਲਦੀ।
ਸਹਿਜ - ਠੀਕ ਆ, ਪਰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ।
ਰਵੀ ਇਕ ਹਲਕਾ ਜੇਹਾ ਪੇਗ ਬਣਾਉਂਦਾ ਤੇ ਓਹੀ ਪਾਣੀ ਵਰਤਦਾ ਜਿਸ ਵਿਚ ਵਿਆਗਰਾ ਦੀ ਗੋਲੀ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਘੋਲ ਕੇ ਸੁੱਟੀ ਪਈ ਹੁੰਦੀ। ਹਲਕੇ ਪੈੱਗ ਨਾਲ ਸਹਿਜ ਤੇ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਫ਼ਰਕ ਨੀ ਪੈਂਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਹੁਣ ਖੁਸ਼।
ਰਵੀ - ਬਸ ਇਕ ਹੋਰ। ਜਾਨੇਮਣ। ਇਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ।
ਰਵੀ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਪੈੱਗ ਵੱਡਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਤੇ ਬਚਿਆ ਹੋਇਆ ਪਾਣੀ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਪੀਲਾ ਦੇਂਦਾ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਝੂਟੇ ਜੇਹੇ ਪੈਂਨ ਲਗ ਪੈਂਦੇ ਨੇ। ਪਰ ਓਹ ਹਾਲੇ ਵੀ ਹੋਸ਼ ਵਿਚ ਸੀ। ਰਵੀ ਇਕ ਪਟੀ ਜੌ ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਲੈਅ ਕੇ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਓਹ ਸਹਿਜ ਦੇ ਅੱਖਾ ਤੇ ਬੰਨ ਦੇਂਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਇਹ ਕੀ ਆ।
ਰਵੀ - ਇਹ ਵੀ ਨਵਾ ਢੰਗ ਆ ਸੇਕਸ ਦਾ। ਅੱਜ ਅਪਾ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਦੇਖਣਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ।
ਸਹਿਜ ਦੀ ਸੋਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਂਦੀ।
ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਕਮੀਜ ਨੂੰ ਲਾਹ ਕੇ ਪਰਾ ਸੁਟ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕੇ ਦੋਬਾਰਾ ਲਿਪ ਕਿਸ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ। ਹੁਣ ਸਹਿਜ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਸੀ। ਵਿਆਗਰਾ ਓਹਨਾ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਅਗ ਨੂੰ ਹੋਰ ਭੜਕਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਸ਼ੇ ਦਾ ਸਰੂਰ ਇਸ ਵਿਚ ਵਾਧਾ ਹੀ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਸੀ।
ਰਵੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਕਾਲ ਲਈ ਤੇ ਮਨੀ ਵੀ ਖਿੜਕੀ ਰਹੀ ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਖਲੋ ਜਾਂਦਾ।
ਪਰ ਜਿਵੇਂ ਰਵੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕੇ ਜਦੋਂ ਤਕ ਓਹ ਨਾ ਕਹੇ ਤਾਂ ਓਹ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਛੂਹੇਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਮਨੀ ਇੰਝ ਹੀ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਅੰਦਰ ਵੜ ਕੇ ਜੌ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ ਆਪ ਕੋਲ ਹੋ ਖਲੋ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ।
ਰਵੀ ਤੇ ਤੇ ਸਹਿਜ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਰਹੇ। ਨਸ਼ੇ ਤੇ ਸਰੂਰ ਤੇ ਅੱਖ ਤੇ ਬੰਨੀ ਪੱਤੀ ਦੀ ਵਜਹ ਕਰਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਮਨੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੋਣ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਅੰਦਾਜਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰਵੀ ਤੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਮਨੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਪੂਰਾ ਨੰਗਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹ ਓਹਨੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕੇ ਕਦੇ ਓਹਦੇ ਮੂੰਮਿਆ ਨਾਲ ਖੇਡੇ ਤੇ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲਾ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਘਸੋ ਕੇ ਓਹਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢੇ।
ਇਧਰ ਸਹਿਜ ਨੇ ਵੀ ਰਵੀ ਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਮਸਲ ਮਸਲ ਕੇ ਪੂਰੀ ਰਾਡ ਵਾਂਗ ਸਿੱਧਾ ਕਰ ਛੱਡਿਆ ਸੀ।
ਫੇਰ ਕੁਝ ਚਿਰ ਦੇ ਖੇਡ ਖਿਡਰ ਦੇ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਨੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਲੰਮਾ ਪਾਂ ਲਿਆ ਤੇ ਆਉਣਾ ਲਨ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਨੂੰ ਧਕ ਦਿੱਤਾ।
ਓਹ ਹੁਣ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਇਧਰ ਮਨੀ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜਿਆ ਤੋ ਅਜਾਦ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਅਸਤਰ ਵੀ ਪੂਰਾ ਕਾਯਮ ਸੀ ਕੇ ਕਦੋ ਓਹਦੀ ਵਾਰੀ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਓਹ ਸਹਿਜ ਦੇ ਉੱਤੇ ਟੁੱਟ ਪਵੇ।
ਰਵੀ ਨੇ ਸਹਿਜ ਨਾਲ ਰਜਿਆ ਸੇਕਸ ਕੀਤਾ ਤੇ ਹਾਲੇ ਓਹਦਾ ਮਨ ਭਰਿਆ ਨੀ ਸੀ ਕੇ ਮਨੀ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਖਲੋ ਗਿਆ।
ਹੁਣ ਪੂਰੇ 20 ਮਿੰਟ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਦਾ ਸਹਿਜ ਦੇ ਉਪਰੋ ਉਠਨ ਦਾ ਵਕ਼ਤ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਰਵੀ ਨੇ ਮਨੀ ਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਹੋਰ ਕੋਲ ਬੁਲਾ ਲਿਆ।
ਇਧਰ ਬਿਨਾ ਕੱਪੜਿਆ ਦੇ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਪੱਟੀ ਬੰਨੀ ਲਮੀ ਪਈ ਇਧਰ ਸਹਿਜ ਬੋਲ ਪਈ।
ਸਹਿਜ - ਕੀ ਹੋਇਆ, ਕਢਿਆ ਕਿਉੰ । ਕਰ ਯਾਰ ਪਲੀਜ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਜਾ ਆਉਂਦਾ ਪਿਆ ਸੀ।
ਰਵੀ - ਬਸ ਇਕ ਮਿੰਟ ਜਾਨ ਮੇਰੀਏ। ਰਵੀ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਹਿਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਸਾਈਡ ਦੇ ਹੋਇਆ ਤੇ ਇਧਰ ਮਨੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਉਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਇਕ ਜੋਰਦਾਰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ।।।
ਬਾਕੀ ਅੱਗੇ ਦਾ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ......
17 ਤਾਰੀਖ
IG ID
8409.aona
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an alternative browser.
You should upgrade or use an alternative browser.
Thedevil333
I’m a HunTer,sHe wANt to sEe mY GUN👿
- 922
- 2,904
- 124
Sheaj Kchi jhi aaਅੱਲੜ ਮੁਟਿਆਰ 5
11 ਵੀ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ 18 ਸਾਲ ਦੇ 2 ਜਵਾਕ, ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਗਲ ਕਰ ਰਹੇ।
ਮਨੀ - ਓਹ ਯਾਰ ਕੋਮਲ ਦੀਦੀ ਬੜੀ ਹੀ ਸੈਕਸੀ ਆ। ਕੋਈ ਸੈਟਿੰਗ ਹੋ ਸਕਦੀ ਆ। ਤੇਰੇ ਤਾਂ ਪੜੋਸ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ
ਰਵੀ - ਯਾਰ ਮੰਨ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਆ। ਕੋਈ ਫ਼ੋਨ ਫੂਨ ਵਾਲੀ ਹੀ ਸੈਟਿੰਗ ਹੋ ਜਾਵੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ।
ਮਨੀ - ਓਹਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਵੀ ਤਾਂ ਹੈ। ਸਹਿਜ ਦੀਦੀ। ਓਹ ਤਾਂ ਨਾਲੇ ਆਪਣੇ ਤੋ ਮਹਿਜ 2 3 ਸਾਲ ਹੀ ਵੱਡੀ ਆ। ਕਿਉੰ ਨਾ ਅਪਾ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਟਿਉਸ਼ਨ ਲਗੀਏ। ਕੀ ਕੇਹਂਦਾ ? ਅਪਣਾ ਆਨਾ ਜਾਣਾ ਲਗਿਆ ਰਹੁ ਤੇ ਏਸੇ ਬਹਾਨੇ ਕਯਾ ਪਤਾ ਕੁਝ ਬਣ ਹੀ ਜਾਵੇ।
ਰਵੀ - ਇਯਡਿਆ ਤਾਂ ਸਹੀ ਹੈ। ਪਰ ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਓਹਨਾ ਨੂ ਘੱਟ ਹੀ ਬੁਲਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਆ। ਚਲ ਫੇਰ ਵੀ ਮੈਂ ਪੁੱਛਦਾ ਮੰਮੀ ਨੂੰ।
ਰਵੀ ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਘਰ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਕੇਹਂਦਾ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਟਿਉਸ਼ਨ ਚਾਹੀਦੀ ਆ। ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣਾ ਔਖਾ ਤਾਂ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਹੀ ਲੱਭ ਦੇਵੋ। ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਕੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਿਧਰੇ ਕੋਈ ਇੰਨਾ ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਤਾਂ ਹੈ ਨੀ ਜੌ ਓਹਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸਾਇੰਸ ਪੜਾ ਦੇਵੇ।
ਰਵੀ - ਬੇਬੇ , ਆਪਣੀ ਪੜੋਸ ਵਾਲੀ ਸਹਿਜ ਦੀਦੀ ਨੇ +2 ਮੈਡੀਕਲ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਆ। ਤੁਸੀ ਗਲ ਕਰਕੇ ਦੇਖੋ । ਕਯਾ ਪਤਾ ਮੰਨ ਜਾਣ।
ਬੇਬੇ - ਓਹ ਨਹੀਂ ਪੁੱਤ। ਤੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਕੇ ਓਹ ਕਿਹੋ ਜੇਹੇ ਨੇ । ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇਥੇ।
ਓਹਦੇ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਮਲਕੀਤ ਕੌਰ ਦੇ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਓਹ ਭਈਏ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸੌਂਪੀ ਬੈਠੀ ਆ ਤਾਂ ਇਸ ਵਜਹ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਨ ਤੋਂ ਬਚਦੀ ਪਈ ਸੀ। ਪਰ ਰਵੀ ਦੀ ਜਿੰਦ ਅੱਗੇ ਓਹਦੀ ਇਕ ਨੀ ਚਲਦੀ ਤੇ ਅੰਤ ਓਹ ਮਲਕੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਕੇਹ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਕੇ ਓਹਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਓਹਦੀ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਸਹਿਜ ਕੋਲ 1 ਘੰਟਾ ਟਿਉਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਨੀ ਹੈ। ਮਲਕੀਤ ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਮਨਾ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਦਾ ਸੋਚ ਕੇ ਹਾਮੀ ਭਰ ਦੇਂਦੀ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਰਵੀ ਮਨੀ ਨੂੰ - ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਬਣ ਗਿਆ । ਕੋਈ ਨਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਤੇਰਾ ਵੀ ਬਣਾ ਦੇਣਾ।
ਮਨੀ - ਅੱਛਾ, ਚਲ ਵਧੀਆ। ਪਹਿਲਾ ਤੂੰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਕੇ ਦੇਖ ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਬਾਤ।
ਰਵੀ - ਕੋਈ ਗਲ ਨੀ ਭਰਾ।
ਹੁਣ ਓਹ ਰੋਜ ਟਿਉਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗਾ ਸਹਿਜ ਕੋਲ। ਪਹਿਲਾ ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ 2 3 ਦਿਨ ਓਹਨੇ ਕੋਈ ਅਜਿਹੀ ਹਰਕਤ ਨਾ ਕੀਤੀ ਕੇ ਜਿਹਦੀ ਵਜਹ ਨਾਲ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲਗੇ ਜਾ ਕੋਈ ਇਸ਼ਾਰਾ ਪਰ ਮੁੰਡੇ ਕਿਧਰੇ ਟਿਕਦੇ। ਤੀਸਰੇ ਦਿਨ।
ਰਵੀ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਤਾੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਕਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਓਹਦਾ ਧਿਆਨ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੁਮਿਆ ਤੇ ਹੀ ਟਿਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਬੈਡ ਉਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਦੋਨੋ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਸਹਿਜ ਓਹਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਗਲਤੀਆਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਓਹਨੂੰ ਦਾਂਟ ਵੀ ਪੈਂਦੀ ਪਈ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ ਕਿਧਰ ਧਿਆਨ ਅ ਤੇਰਾ।
ਰਵੀ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੂਮਿਆ ਵਲ ਨਿਗ੍ਹਾ ਗਦਾਈ ਇਕ ਟੱਕ ਵੇਖਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਓਹ ਸਹਿਜ ਦੇ ਇਦਾ ਕਹਿਣ ਨਾਲ ਘਬਰਾ ਗੇਆ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨੀ ਦੀਦੀ ਬਸ ਆਹ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ। ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਝ ਹੱਲ ਹੋਣਾ ਇਹ ਸਵਾਲ।
ਸਹਿਜ - ਕੋਈ ਨਾ ਮੈਂ ਕਰਕੇ ਦਸਦੀ ਆ।
ਸਹਿਜ ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚੋ ਕਿਤਾਬ ਫੜਨ ਲਗਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹਦੀ ਕੂਨੀ ਰਵੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਟਚ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਓਹ ਸਵਾਲ ਹੱਲ ਕਰਦੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਰਵੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਓਹਦੇ ਮੁਮੇਆ ਵਲ ਸੀ। ਅਚਾਨਕ ਓਹ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬੈਡ ਦੇ ਸਾਈਡ ਹੁੰਦਿਆ ਸਹਿਜ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਲ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਤੇ ਟਚ ਕਰਨਾ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕਰਦਾ। ਓਹਨੂੰ ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰੀ ਡਰ ਵੀ ਸੀ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਸਹਿਜ ਕੋਈ ਗ਼ਲਤ ਨਾ ਬੋਲ ਪਵੇ ਤੇ ਓਹਦਾ ਇਧਰ ਆਉਣਾ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਵੇ।
ਓਹ ਜਿਵੇ ਹੀ ਟਚ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਸਹਿਰ ਉੱਠਦੀ ਤੇ ਥੋੜਾ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਸਰਕ ਜਾਂਦੀ। ਅਨੁਮਾਨ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕੇ ਰਵੀ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਕਯਾ ਹੈ ਪਰ ਓਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ।
ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਫੇਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਕਮਰ ਦੇ ਥੱਲੇ ਦੋਬਾਰਾ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਫੇਰ ਦੇਂਦਾ।
ਸਹਿਜ ਇਸ ਵਾਰ ਪੂਰੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੇ ਹਾਲੇ ਵੀ ਕੁਝ ਨੀ ਕਿਹਾ।
ਓਹ ਰਵੀ ਨੂੰ ਕੇਹਦੀ ਕੇ ਤੂੰ ਹੁਣ ਜਾ ਘਰ ਨੂੰ , ਬਾਕੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਲ ਨੂੰ ਕਰਾਂਗੇ।
ਰਵੀ ਸੋਚ ਵਿਚ ਸੀ ਕੇ ਦੀਦੀ ਓਹਦੀ ਕਿਧਰੇ ਨਰਾਜ ਨਾ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ , ਪਰ ਜੇਕਰ ਓਹ ਨਰਾਜ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਕਦੋਂ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪਾਂ ਦੇਣਾ ਸੀ। ਸਹਿਜ ਵੀ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਸਵਾਦ ਲੈਅ ਰਹੀ ਸੀ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਹਿਜ ਨੇ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਬਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਹਿਨੀ ਤੇ ਕੋਲ ਓਹਦੇ ਹੋ ਹੋ ਕੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਰਵੀ ਅੱਜ ਵੀ ਓਵੇਂ ਪਹਿਲਾ ਵਾਂਗ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਅਜਮਾਉਣ ਵਿਚ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਦੋਬਾਰਾ ਓਹੀ ਹਰਕਤ ਦੋਹਰਾਈ। ਅਪਣਾ ਹੱਥ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਰਖ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਸਹਿਜ ਅੱਗੇ ਨਾ ਹੋਈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਗੁੱਸਾ। ਓਹ ਓਹਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਿਚ ਵਿਅਸਤ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਰਵੀ ਦੇ ਹਿੰਮਤ ਹੋਰ ਵਧ ਗਈ ਤੇ ਓਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਾਲੀ ਲਕੀਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਧਾਸੌਂਦਾ ਗੇਆ।
ਸਹਿਜ ਦਾ ਮੂੰਹ ਪੂਰਾ ਲਾਲ ਸੀ। ਓਹ ਰਵੀ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹ ਰੁਕਿਆ ਨਹੀਂ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹ ਵੀ ਮਦਹੋਸ਼ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਚੁੜਦ ਉਪਰ ਕਰ ਕੇ ਰਵੀ ਦੀ ਉਂਗਲੀਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਰਾਹ ਦਿੱਤਾ।
ਰਵੀ ਸੀ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਵਿਚ ਹੱਥ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਦੀ ਬੁੰਡ ਉਪਰ ਮਸਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਫੇਰ ਅਚਾਨਕ ਵੇਹੜੇ ਤੋ ਅੰਦਰ ਦਸਤਕ ਹੋਈ ਤੇ ਓਹ ਦੋਨੋ ਇਸ ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਦੇ ਆਲਮ ਤੋ ਬਾਹਰ ਆਏ।
ਬਾਹਰ ਤੋ ਕੋਮਲ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਓਹਨੇ ਘਰ ਵਿਚ ਕਦਮ ਰੱਖਿਆ। ਰਵੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਓਹਦੀ ਆਹਟ ਨੇ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਬਾਕੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਲ ਕਰਾਂਗੇ। ਤੂੰ ਜਾ ਹੁਣ ਇਥੋਂ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ ਦੀਦੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਰਵੀ ਨਿਕਰ ਪਾਂ ਕੇ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਆਇਆ। ਸਹਿਜ ਵੀ ਅੱਜ ਬਿਨਾ ਕੱਛੀ ਬ੍ਰਾ ਦੇ ਸਲਵਾਰ ਸੂਟ ਵਿਚ ਤਿਆਰ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।ਰਵੀ ਜਿਵੇ ਹੀ ਨੀਚੇ ਹੱਥ ਪਾਉਣ ਲਗਾ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ , ਅੱਜ ਵੀ ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟਾਈਮ ਵੇਸਟ ਕਰਨਾ ਜਾ ਕੁਝ ਕੰਮ ਦਾ ਪੜ੍ਹੀਏ।
ਰਵੀ ਵੀ ਹਸ ਪਿਆ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਕੇ- ਜਰੂਰ ਦੀਦੀ।
ਸਹਿਜ ਉਠੀ ਤੇ ਓਹਨੇ ਦਰਵਾਜੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਦਿੱਤੀ। ਰਵੀ ਵੀ ਓਹਦੀ ਅੰਨਚੁਦੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁਦੀ ਦੇਖ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਬੈਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਰਵੀ ਦਾ ਹੱਥ ਓਹਨੇ ਅਪਣੀ ਫੁਦੀ ਦੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਮਸਲਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ।
ਰਵੀ ਵੀ ਪੂਰਾ ਆਹੀ ਕੁਝ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਹੱਥ ਦੀਆ 2 ਉਂਗਲਾ ਅੰਦਰ ਪਾਈਆਂ ਤੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। 15 ਮਿੰਟ ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਕਰਨ ਮਗਰੋ ਸਹਿਜ ਦਾ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਓਥੇ ਹੀ ਢੇਰ ਹੋ ਗਈ।
ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਉਪਰ ਆਇਆ ਤੇ ਕਮੀਜ਼ ਦੇ ਉਪਰੋ ਹੀ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮੇ ਦੱਬਣ ਲਗਾ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਜੋੜਨ ਹੀ ਲਗਿਆ ਦੀ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ ਅੱਜ ਨੀ। ਕੱਲ ਸਹੀ।
ਰਵੀ ਹਾਲੇ ਨਵਾਂ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਵੀ ਧੱਕਾ ਕਰਨਾ ਸਹੀ ਨੀ ਸਮਝਿਆ ਤੇ ਓਥੋ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਚਲੇ ਗਿਆ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਆਉਂਦਿਆ ਹੀ ਸਹਿਜ ਨੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾਈ ਤੇ ਰਵੀ ਦੇ ਬੁਲਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਕਸ ਕੇ ਜੋੜ ਲਿਆ। ਰਵੀ ਵੀ ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈਅ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਦੇ ਕਪੜੇ ਲਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਪਰ ਸਹਿਜ ਨੇ ਕਿਹਾ
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ ,ਜੌ ਕਰਨਾ ਉਪਰੋ ਉਪਰ ਕਰ ਲੈਅ , ਓਹ ਹਾਲੇ ਸੇਕਸ ਨੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।
ਰਵੀ ਵੀ ਮੰਨ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਉਪਰੋ ਉਪਰ ਪੂਰਾ ਮਸਲਿਆ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਨੀਚੇ ਆਇਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਦਿੱਤਾ। ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਲਾਇਆ ਤੇ ਚੂਪਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਆਹ ਆਹ। ਮਜਾ ਆ ਰਿਹਾ। ਹੋਰ ਹੋਰ। ਹੋਰ ਕਰ। ਆਹ।
ਰਵੀ ਨੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੂਪੇ ਮਾਰਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਦੇ ਵਿਚ ਪਾਂ ਦਿੱਤੀ। ਸਹਿਜ ਤਾਂ ਜਿਵੇ ਸਹਿਰ ਹੀ ਗਈ ਹੋਵੇ। 2 3 ਮਿੰਟ ਮਗਰੋ ਓਹ ਆਪਣਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਗਈ ਤੇ ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਇਕ ਇਕ ਬੁੰਦ ਸਾਰਾ ਦੀ ਸਾਰੀ ਪੀ ਗੇਆ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਖੋਲੀ। ਓਹ ਆਪਣੀ ਜਿੱਪ ਖੋਲਣ ਹੀ ਲਗਿਆ ਸੀ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਨਾ ਹਾਲੇ ਨਹੀਂ। ਹਾਲੇ ਮੈਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋਣਾ ,ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ।
ਰਵੀ - ਦੀਦੀ, ਤੁਸੀ ਰੋਜ ਆਪਣਾ ਸਵਾਦ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹੋ , ਕਦੇ ਮੇਰਾ ਵੀ ਸੋਚੋ । ਮੈਂ ਰੋਜ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਹਾ ਹਾ। ਚਲ ਠੀਕ ਆ। ਤੂੰ ਰੋਜ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮਾਰਦਾ ਨਾ , ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮਾਰ । ਕੋਈ ਨਾ। ਇੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਨਾਰ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੇਟੀ ਹੋਵੇ , ਤੂੰ ਡਰਦਾ ਪਿਆ ਹਾਲੇ ਵੀ। ਚਲ ਖੋਲ ਪੈਂਟ।
ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਖੋਲਦਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸੰਦ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ। ਫਿਲਹਾਲ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ,ਪਰ ਸਹਿਜ ਲਈ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸੀ ਕੇ ਓਹਨੇ ਇਕ ਲਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੇਖਿਆ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਚਲ ਹੋ ਸ਼ੁਰੂ।
ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮੇ ਪੁੱਟਦਾ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂੰ ਵੀ ਹਿਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ। ਮੰਨ ਸਹਿਜ ਦਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਓਹ ਰਵੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰੇ, ਪਰ ਓਹਨੇ ਫਿਲਹਾਲ ਕੀਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰਵੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਕਢਿਆ ਤੇ ਚਕ ਕੇ ਸੇਜਾਹ ਦੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਲਾ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਆਹ ਕੀ ਕਰੇਗਾ। ਤੈਨੂੰ ਮਨਾ ਕਰਿਆ ਸੀ ਨਾ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਭੋਗ ਮੈਂ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਤੁਸੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਦੋਨੋ ਹਸ ਪੈਂਦੇ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ , ਦੋਨੋ ਹੀ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੱਪੜਿਆ ਤੋਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਏ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੇ ਪਏ ਹੋਣ। ਦੋਨੀ ਮੂੰਹ ਚ ਮੂੰਹ ਪਾਈ ਕਿਸ ਕਰਦੇ ਹੋਣ ,ਤੇ ਸਹਿਜ ਹੱਥ ਨਾਲ ਓਹਦਾ ਕੰਮ ਸਾਰਦੀ ਪਈ ਹੋਵੇ। ਜਦ ਰਵੀ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਰਵੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਨੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਵੀ ਨੇ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਚੂਪੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਸਵਾਦ ਦਿੱਤਾ।
ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਦੋਨੀ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗੇ, ਐਸਐਮਐਸ ਵ੍ਹਟਸਐਪ ਇਹ ਤਾਂ ਆਮ ਜਿਹੀ ਹੀ ਗਲ ਬਾਤ ਸੀ। ਪਰ ਹੁਣ ਰਵੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਸਹਿਜ ਹਾਲੇ ਹੀ ਝਿਜਕਦੀ ਪਈ ਸੀ। ਪਰ ਅੱਜ ਕੁਝ ਬਦਲਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਹਿਜ ਨੇ masease ਕੀਤਾ ਰਵੀ ਨੂੰ - ਅੱਜ ਰਾਤੀਂ ਕੰਡੋਮ ਲੈਅ ਕੇ ਆ ਜਾਵੀਂ ਘਰ । ਮੈਂ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰਾਂਗੀ।
ਇਧਰ ਤੁਲਸੀ ਨੇ ਕੋਮਲ ਦਾ ਟਾਈਮ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅੱਜ ਰਾਤ ਦਾ।
ਬਾਕੀ ਕਹਾਣੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ। ਧੰਨਵਾਦ।।।
ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਆਵੇਗਾ।
31 ਜੁਲਾਈ
ਭੰਨਣ da nazara aa ju
Nice story bro kichi rkh kam
Shounkijatt12
ਪੈਸਾ ਨਸ਼ਾ ਪਿਆਰ
- 642
- 375
- 64
ThanksSheaj Kchi jhi aa
ਭੰਨਣ da nazara aa ju
Nice story bro kichi rkh kam
Aman_k_s
Member
- 216
- 334
- 64
Nycਅੱਲੜ ਮੁਟਿਆਰ 14
ਨਵ - ਆਹ ਵੀਰੇ, ਆਹ ਹੌਲੀ।
ਰਮਣੀਕ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਵ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਦਾ।
ਰਮਣੀਕ - ਊਹ।। ਹੌਲੀ ਕਿੱਦਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ। ਓਹ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਦਿੱਤਾ ਤੂੰ। ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਲੈਅ ਲੈਣ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਫੁਦੀ ਦੇ। ਅੱਜ ਨੀ ਛੱਡਣਾ ਤੈਨੂੰ। ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨੀ ਛੱਡਣਾ। ਲੈਅ ਹੋਰ ਚਕ।
ਨਵ - ਕੋਈ ਨਾ ਲਾਅ ਲੈਅ ਚਾਅ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਜਾਣਾ ਤੇ ਤੂੰ ਤਰਸਣਾ। ਆਹ। ਜਦ ਤਕ ਕਾਰਲਾ ਆਪਣੀ ਰੀਝ ਪੂਰੀ।
ਊਹ।
ਰਮਣੀਕ ਨਵ ਦੀਆ ਲਤਾਂ ਆਪਣੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ।
1 ਘੰਟੇ ਮਗਰੋ Ac ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਬੰਦ ਦੋਨੋ ਪੂਰੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਜੱਫ਼ੀ ਪਾਂ ਓਥੇ ਹੀ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਗਦੇ। ਦੋਪਹਰ ਦਾ ਵਕ਼ਤ ਹੋ ਚੱਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਹਨਾ ਪਿੰਡ ਵੀ ਪਹੁੰਚਣਾ ਸੀ।
ਇਹ ਸਾਰਾ ਬਹਾਨਾ ਓਹਨਾ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੇਯਾ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਸਵੇਰੇ ਕੋਮਲ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਨਿਕਲਣਗੇ ਬਸ ਤੇ। ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਗੇ ਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚ ਜਾਣਗੇ। ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਾ ਕਰੇ ਤਾਂ ਕੇਹ ਦੇਣਗੇ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚ ਲਈ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਿਆ।
ਏਸੇ ਪਲਾਨ ਤੇ ਤਹਿਤ ਦੋਨੋ ਬਸ ਤੋ ਉਤਰੇ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਇਕ ਹੋਟਲ ਬੁੱਕ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀਆਂ ਰੀਜਾਂ ਪੁਗਾਉਣ ਲਗ ਪਏ ਸਨ। ਹੁਣ ਤਕ ਰਮਣੀਕ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਵ ਨੂੰ 2 ਵਾਰ ਹੋਰ ਚੋਦ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਤੇ ਆਖਰੀ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ ਕਰਕੇ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਦੋਨੋ ਤਿਆਰ ਹੋਏ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੇ ਘਰ ਵਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ। ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਦੇ ਸਹਿਜ ਕਦੋ ਦੀ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦੀ ਪਈ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਹੁਣੇ ਆਏ, ਪਰ ਓਹ ਦੋਨੋ ਲੇਟ ਸਨ ਤੇ ਵਜਹ ਮੈਂ ਦਸ ਦਿੱਤੀ।
ਘਰ ਪਹੁੰਚਣ ਤੇ।
ਨਵੀਂ - ਕਿਵੇਂ ਆ ਸਹਿਜ ਭੈਣੇ, ਕੋਮਲ ਭੈਣੇ ਸਤ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ।
ਸਹਿਜ ਨੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਤੇ ਕੋਮਲ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਗਲ ਲੱਗ ਮਿਲੀ।
ਰਮਣੀਕ ਵੀ ਓਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਭ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਸਤ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਬੁਲਾਈ।
ਰਮਣੀਕ - ਕੋਮਲ ਦੀਦੀ ਸਤ ਸ੍ਰੀ ਆਕਾਲ। ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਤੁਸੀ ?
ਕੋਮਲ - ਮੈਂ ਤਾਂ ਠੀਕ ਆ, ਪੂਰਾ ਗੱਭਰੂ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਮੁੰਡਾ। ਹਾਹਾ।
ਰਮਣੀਕ ਕੋਮਲ ਦੇ ਗੋਲ ਮਟੋਲ ਮੁੰਮਿਆ ਵਲ ਵੇਖ ਕੇ ਕੇਹਂਦਾ , " ਕਿੱਥੇ ਦੀਦੀ, ਘਰ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਮੈਨੂੰ ਘੱਟ ਲੱਗੀ ਆ ਹੁਣ ਤਕ। ਅੱਜ ਆਇਆ ਤੇ ਹੁਣ ਇਥੇ ਦੇ ਦੁੱਧ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਤਕੜਾ ਕਰਕੇ ਹੀ ਭੇਜਣਾ।
ਕੋਮਲ ਵੀ ਓਹਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਬੋਲਦੀ - ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਨਾ। ਮੇਰੇ ਛੋਟੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ ਦਾ ਘਾਟਾ ਇਥੇ। ਕੋਈ ਨਾ , ਜੌ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੋਇਆ ਬਸ ਦਸ ਦੇਈ ਮੈਨੂੰ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਨਿੰਮਾ ਨਿੰਮਾ ਹਸਦੇ।
ਰਮਣੀਕ ਤੇ ਨਵ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ਤੇ ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਖਾਣਾ ਖਾ ਕੇ ਓਹ ਉਪਰ ਬਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵਧਦੇ।
ਪੌੜੀਆ ਚੜਨ ਲਗਿਆ ਸਭ ਤੋਂ ਉਪਰ ਨਵ ਵਧਦੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸਹਿਜ ,ਓਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕੋਮਲ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਗਰ ਰਮਣੀਕ।
ਗੋਲ ਗੋਲ ਹਿਲਦੀ ਹੋਈ ਕੋਮਲ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨੂੰ ਵੇਖ ਰਮਣੀਕ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਮੌਕੇ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਚੁੱਕਦਿਆਂ ਆਪਣੀ ਇਕ ਉਂਗਲ ਕੋਮਲ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚ ਵਾੜ ਦੇਂਦਾ।
ਕੋਮਲ ਓਥੇ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣੋਂ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਨਵ ਤੇ ਸਹਿਜ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀਆ ਨੇ । ਫੇਰ ਓਹ ਰਮਣੀਕ ਨੂੰ ਕੇਹਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਰੁਕ ਵੀ ਜਾਇਆ ਕਰ। ਕਿਉਂ ਬੇਸਬਰਾ ਜੇਹਾ ਹੋਈ ਜਾਂਦਾ।
ਰਮਣੀਕ - ਕੀ ਕਰਾਂ ਭੈਣੇ। ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖ ਸਬਰ ਹੀ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ। ਯਾਦ ਆ ਪਿਛਲੀ ਵਾਰ ਕਦੋ ਤੈਨੂੰ ਠੋਕਿਆ ਸੀ। ਮੋਟਰ ਤੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਨੀ ਅਪਾ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਛੱਡਿਆ। ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਸਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਅੱਜ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਵੇਖ ਸਬਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਪਿਆ।
ਕੋਮਲ - ਕੋਈ ਨਾ। ਲਾ ਦੁ ਤੇਰਾ ਚਾਅ ਵੀ ਸਾਰਾ। ਪਰ ਹਾਲੇ ਨਹੀਂ। ਕਲ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਆ। ਨਾਲੇ ਗਲ ਸੁਨ। ਬਣ ਗਿਆ ਤੇਰਾ ਕੰਮ ? ਖੋਲ ਤੀ ਕੁੰਡੀ ਇਹਦੀ ਕੇ ਹਾਲੇ ਵੀ ਐਵੇਂ ਹੀ ਤੁਰੀ ਫਿਰਦੀ ਆ।
ਰਮਣੀਕ ਹਸਦੇ ਹੋਏ - ਹਾਂ ਦੀਦੀ। ਅਪਨਾ ਤਾਂ ਬਣ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਕੰਮ। ਥੋੜੇ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਕਰਿਆ ਮੈਂ ਨਵ ਨਾਲ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਹ ਪੂਰੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਆ, ਨਾਲੇ ਅਸੀ ਅੱਜ ਵੀ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਇਕ ਹੋਟਲ ਵਿਚ ਇੱਕਠਿਆ ਰੁਕੇ ਹੋਏ ਸੀ। ਤਹੀ ਲੇਟ ਹੋ ਗਏ ।
ਕੋਮਲ - ਬਲੇ ਓ ਤੇਰੇ ਬੇਸ਼ਰਮਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਕੇਹ ਦੇਂਦਾ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਜਗ੍ਹਾ ਦਾ ਘਾਟਾ। ਇਵੇਂ ਪੈਸੇ ਬਰਬਾਦ ਕੀਤੇ ਤੂੰ ਤਾਂ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਅਪਣਾ ਹੱਥ ਰਮਣੀਕ ਦੀ ਪੈਂਟ ਦੀ ਜਿਪ ਵਲ ਵਧਾਉਂਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਖੋਲ ਕੇ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਮਸਲਨ ਲਗਦੀ।
ਰਮਣੀਕ ਵੀ ਪੂਰੀ ਅੰਨਦ ਵਿਚ ਸੀ। ਕੋਮਲ ਦਾ ਜਿਸਮ ਵੇਖ ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਲਨ ਖੜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਪਰੋ ਹੁਣ ਕੋਮਲ ਦੇ ਹੱਥ ਦੇ ਸਪਰਸ਼ ਨੇ ਓਹਦੇ ਵਿਚ ਇਕ ਨਵੀ ਊਰਜਾ ਭਰ ਦਿੱਤੀ। ਓਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਕੋਮਲ ਦਾ ਮੁੰਮੇ ਨੂੰ ਮਸਲਨ ਲੱਗਾ। ਓਹਨਾ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਹਵਸ ਚੜੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਲਗਦਾ ਪਿਆ ਸੀ ਕੇ ਅੱਜ ਓਹ ਦੋਨੋ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਕਰਕੇ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ ।
ਰਮਣੀਕ - ਦੀਦੀ ,ਕਰੀਏ ਕੁਝ।
ਕੋਮਲ - ਨਹੀਂ, ਹਾਲੇ ਨਹੀਂ ।
ਫੇਰ ਕੋਮਲ ਆਪਣੀ ਥੁੱਕ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਤੇ ਲਾਉਂਦੀ ਆ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹੀ ਹੱਥ ਨਾਲ ਰਮਣੀਕ ਦਾ ਲਨ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲਗਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗੇਆ ਇਹ ਤਾਂ। ਕੋਈ ਨਾ, ਕਲ ਕਰਦੇ ਆ ਇਹਦੀ ਟੈਸਟ ਡਰਾਈਵ ਵੀ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਨਵ ਉਪਰੋ ਰਮਣੀਕ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰਦੀ ਨੀਚੇ ਆਉਂਦੀ।
ਨਵ - ਰਮਣੀਕ, ਕਿੱਥੇ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਰਮਣੀਕ।
ਫੇਰ ਓਹ ਦੇਖਦੀ ਕੇ ਕੋਮਲ ਨੇ ਰਮਣੀਕ ਦਾ ਲਨ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜਿਆ ਹੋਇਆ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰਕੇ ਓਥੋ ਜਾਉਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਪਰ ਕੋਮਲ ਕੇਹਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਕੁਝ ਚਾਹੀਦਾ ਤੈਨੂੰ ?
ਨਵ - ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ । ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਤੁਸੀ ਕਰੋ। ਕੋਈ ਨਾ।
ਕੋਮਲ ਓਹਦਾ ਲਨ ਛੱਡ ਦੇਂਦੀ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਦੀ ਜਿਪ ਲਾ ਲੈਂਦਾ। ਕੋਮਲ ਥੋੜਾ ਉਪਰ ਪੌੜੀਆ ਚੜ ਕੇ ਨਵ ਕੋਲ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਕੇਹਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਕੋਈ ਨਾ, ਜੌ ਤੇਰਾ ਹੈ ਤੇਰਾ ਹੀ ਰਹੇਗਾ। ਵੈਸੇ ਤੇਰਾ ਹੁਸਨ ਵੀ ਹੁਣ ਜਾ ਕੇ ਨਿਖਰਿਆ । ਹਾ ਹਾ।
ਨਵ - ਜੀ ਦੀਦੀ।
ਓਹ ਨੀਵੀਂ ਪਾਈ ਖੜੀ ਰਹਿੰਦੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਚਾਰੋ ਉਪਰ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਦੇ। ਕਾਫੀ ਲੰਬੇ ਅਰਸੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਸਾਰੇ ਮਿਲੇ ਸਨ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਓਹਨਾ ਨੇ ਗੱਪਾ ਲੜਾਈਆਂ , ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ । ਫੇਰ ਓਹ ਸੌਣ ਲਈ ਬੈਡ ਤੇ ਵਧੇ।
ਬੈਡ ਬੇਸ਼ੱਕ ਵੱਡਾ ਸੀ ਪਰ ਜਿਆਦਾ ਤੋ ਜਿਆਦਾ 3 ਜੇਨੇ ਹੋ ਓਹਦੇ ਤੇ ਸੋ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਆਹੀ ਸੀ ਕੇ ਤੀਨੋ ਕੁੜੀਆ ਇਕੋ ਬੈਡ ਤੇ ਸੋਂਗੀਆ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਨਾਲ ਮੰਜੇ ਤੇ ਸੋਵੇਂਗਾ ਪਰ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਮੈਸੇਜ ਆਇਆ ਰਵੀ ਦਾ।
ਰਵੀ - ਕਿੱਦਾ ਸੋਹਣਿਓ।
ਸਹਿਜ ਟਾਈਪ ਕਰਨ ਲੱਗੀ - ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਕੇ ਮੈਸਜ ਜਾ ਕਾਲ ਨਾ ਕਰੀ , ਘਰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਆਏ ਹੋਏ ਨੇ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ - ਕਿਹਦਾ ਮੈਸਜ ਆ ?
ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸਭ ਸੀ ਕੇ ਰਵੀ ਦਾ ਹੀ ਹੋਣਾ ਪਰ ਹੁਣ ਓਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਛੇੜ ਰਹੀ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਕੁਝ ਨੀ ਦੀਦੀ। ਓਹ ਕਲ ਕਾਲਜ ਆ ਨਾ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕੰਮ ਆਇਆ ਹੋਇਆ।
ਕੋਮਲ - ਅੱਛਾ। ਅੱਛਾ। ਹਾਂ ਕਲ ਤੂੰ ਕਾਲਜ ਇਕੱਲਿਆ ਚਲੇ ਜਾਈਂ। ਮੈਨੂੰ ਥੋੜਾ ਕੰਮ ਵੀ ਆ ਤੇ ਇਧਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਵੀ ਦਿਖੁਣਾ। ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ। ਇਕ ਕੰਮ ਕਰ ਤੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਇਕੱਲਿਆ ਕੰਮ ਖਤਮ ਕਰ ਲੇ, ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਇਕੋ ਬੈਡ ਤੇ ਸੋ ਜਾਂਦੇ ਆ। ਰਮਣੀਕ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੋ ਜਾ।
ਰਮਣੀਕ ਤਾਂ ਆਪ ਆਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਓਹ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਚ ਭਰ ਕੇ ਸੋਵੇ। ਅੱਜ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਕਿਸਮਤ ਵੀ ਵਧੀਆ ਸੀ । ਨਵ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੋਨੋ ਹੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਪੈਣ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਓਹ ਝੱਟ ਦੇਣੀ ਬੈਡ ਤੇ ਆਇਆ ਤੇ ਚਾਦਰ ਪਾਂ ਸੌਣ ਦਾ ਨਾਟਕ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।
ਕੋਮਲ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਇਕੱਲਿਆ ਸੌਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸਹਿਜ ਪੂਰੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਈ। ਓਹ ਆਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੇ ਉਹ ਤੇ ਰਵੀ ਗਲ ਬਾਤ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਕਰ ਸਕਣ।
ਇਹ ਸੁਣਦਿਆ ਸਾਰ ਹੀ ਸਹਿਜ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਚਲੀ ਕੇ ਚਲੋ ਹੁਣ ਓਹ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਨਾਲ ਇਕੱਲਿਆ ਕੁਝ ਗਲ ਕਰ ਤਾਂ ਸਕਦੀ ਆ।
ਰਵੀ - ਕੀ ਗਲ ? ਇੰਨਾ ਗੁੱਸਾ।
ਸਹਿਜ - ਨਾ ਨਾ। ਹੁਣ ਅਪਾ ਵੇਹਲੇ ਆ।
ਰਵੀ - ਕਲ ਦੀ ਕੀ ਤਿਆਰੀ ਆ?
ਸਹਿਜ - ਕੁਝ ਕੇਹ ਨੀ ਸਕਦੀ। ਬਾਕੀ ਆਉਣਾ ਕਿੱਥੇ ਆ।
ਰਵੀ - ਨੇੜੇ ਹੀ ਆ, ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਦਾ ਕਮਰਾ ਇਥੇ ਨੇੜੇ। ਸਿਰਫ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਹੀ ਹੋਣੇ।
ਸਹਿਜ - ਕੋਈ ਨਾ , ਮੈਂ ਆ ਜਾਣਾ। ਬਾਕੀ ਦਸਦੀ ਆ ਕਲ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਹੋਰ ਗਲ ਕਰਦੀ ਆ ਤੇ ਓਸੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਇਕੱਲਿਆ ਰਜਾਈ ਪਾਂ ਕੇ ਸੋ ਜਾਂਦੀ ਆ।
ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੋਂਦਿਆ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਕੁਝ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਤੇ ਓਹਦੀ ਜਾਗ ਖੁੱਲ੍ਹ ਪੈਂਦੀ। ਓਹ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਦਾ ਔਖਾ ਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋਏ ਹੁਣ ਸੋਣਾ ਨਹੀਂ।
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਰਮਣੀਕ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚ ਫਸੇ ਲਨ ਨੂ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲਗਦਾ।
ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਵੀ ਮਸਤੀ ਆਉਣ ਲਗਦੀ। ਆਹ ਆਹ।
ਰਮਣੀਕ ਸਮਝ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਕੋਮਲ ਵੀ ਹੁਣ ਗਰਮ ਆ। ਓਹ ਬਿਨਾ ਦੇਰ ਕੀਤਿਆ ਅਪਣਾ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨਾੜੇ ਵਲ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਤੇ ਖੋਲਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦਾ। ਕੋਮਲ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜਦੀ ਤੇ ਆਪ ਆਪਣਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲਣ ਵਿਚ ਓਹਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਗਦੀ।
ਉਪਰ ਰਜਾਈ ਪਾਈ ਵਾਈ ਸੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਅੰਦਰ ਨਵ ਕੋਮਲ ਤੇ ਰਮਣੀਕ। ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੁਲਦਿਆ ਸਾਰ ਹੀ ਕੋਮਲ ਘੁੰਮਦੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਨਵ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਕਰ ਲੈਂਦੀ। ਰਮਣੀਕ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਦੇ ਬਿਨਾ ਹੀ ਹੋਇਆ ਵਿਆ ਸੀ।
ਓਹਦਾ ਲਨ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਉਪਰ ਰਗੜੇ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕੋਮਲ- ਮਰਜਾਣਿਆ ਕਲ ਤਕ ਦਾ wait ਨੀ ਕਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਕਿਤੇ ਇਹ ਨਾ ਜਾਗ ਜਾਣ। ਆਹ । ਓਹ।।।
ਰਮਣੀਕ - ਕੋਈ ਨਾ ਭੈਣੇ। ਜੇ ਜਾਗ ਵੀ ਜਾਣਗੀਆ ਤਾਂ ਅਪਾ ਨਾਲ ਰਲਾ ਲਵਾਂਗੇ। ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੰਟਰੋਲ ਨੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੁਸੀ ਹੋ ਹੀ ਇੰਨੇ ਖੂਬਸੂਰਤ।
ਕੋਮਲ - ਹਾਏ ਵੇ ਮਰਜਾਣਿਆ। ਇੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਲਗਦਾ ਆ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ।
ਰਮਣੀਕ - ਸੱਚੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਅਪਣਾ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਨੀਚੇ ਕਰਦਾ ਤੇ ਆਪ ਓਹਦੇ ਉਪਰ ਆ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਤਰਤੀਬ ਨਾਲ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਦਾ ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਸਟ ਹੀ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦੇਂਦਾ।
ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਲਨ ਹੀ ਇਕੋ ਵਾਰ ਹੀ ਅੰਦਰ ਲੈਂ ਲੈਂਦੀ।
ਰਮਣੀਕ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਕਰਦਾ ਤੇ ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਚੋਦ ਦੇਂਦਾ।
ਕੋਮਲ ਦੀਆ ਸਿਸਕਰੀਆ ਨਾਲ ਕਮਰਾ ਗੂੰਜ ਉੱਠਦਾ।
ਅੱਗ ਤਾਂ ਕੋਲ ਪਈ ਨਵ ਨੂੰ ਵੀ ਅੱਗ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਜਾਗਦੀ ਪਈ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਵੀ।
ਪਰ ਸਹਿਜ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਚੁੱਪਚਾਪ ਸੌਣ ਦਾ ਨਾਟਕ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੀ ਰਹੀ। ਇਸਦੇ ਉਲਟ ਹੁਣ ਨਵ ਕੋਲ ਹੋਰ ਕੁਝ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨੀ ਹੋਇਆ। ਓਹਨੇ ਝੱਟ ਦੇਣੇ ਰਜਾਈ ਪਰੇ ਕਰੀ ਤੇ ਬੈਡ ਉਤੇ ਹੀ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ। ਕੋਮਲ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲਾਗੇ ਹੋਏ ਸਨ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਆਉਣ ਨੂੰ ਕੇਹ ਰਹੇ ਸਨ। ਨਵ ਨੇ ਇੰਝ ਹੀ ਕੀਤਾ। ਓਹਨੇ ਖੜੀ ਹੋਈ ਨੇ ਆਪਣੀ ਤਨ ਦੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾਉਣ ਹੀ ਬੇਹਤਰ ਸਮਝਿਆ।
ਓਹ ਉੱਠ ਖੜੀ ਹੀ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲ ਕੇ ਪੈਂਟੀ ਸਨੇ ਪਰਾ ਸੁਟ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਕਮੀਜ ਲਾਹ ਕੇ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ।
ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਰਮਣੀਕ ਦੇ ਕੋਲ ਕਰਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮੁੱਮਿਆ ਨੂੰ ਰਮਣੀਕ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਕੋਲ ਕਰ ਛੱਡਿਆ।
ਰਮਣੀਕ ਹੁਣ ਇਕ ਪਾਸੇ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਨਵ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਨੀਚੇ ਓਹਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਪੂਰਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਹੀ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਵੀ ਮਨ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਵੀ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਮਰਵਾ ਲਵੇ ਪਰ ਨਹੀਂ, ਓਹ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨ ਰਹੀ ਸੀ। ਓਹ ਰਜਾਈ ਵਿਚ ਲੁਕੀ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਦੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦੀ ਰਹੀ।
ਉਧਰ ਨਵ ਨੇ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਵੱਧ ਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਕੋਮਲ ਦੇ ਮੂੰਹ ਉਪਰ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ। ਕੋਮਲ ਵੀ ਚਟ ਚਟ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਦੇ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।
ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਬਾਅਦ ਰਮਣੀਕ ਨੇ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿੱਚੋ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕਢਿਆ ਤੇ ਨਵ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਦੀ ਸਾਈਡ ਪਾਂ ਕੇ ਆਪਣਾ ਲਨ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਪਾਂ ਦਿੱਤਾ।
ਨਵ - ਆਹ । ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ। ਰਮਨੀ ਹੋਰ ਜੋਰ ਲਾ।
ਰਮਣੀਕ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਠੁਕਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
20 ਮਿੰਟ ਦੀ ਠੁਕਾਈ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਅਪਣਾ ਲਨ ਕਢਿਆ ਤੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।
ਕੋਮਲ ਨੇ ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਪਰਾ ਕਰਿਆ ਤੇ ਆਪ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਰਵੀ ਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤੇ ਨਵ ਤੇ ਅਪਣਾ ਮੂਹ ਕੋਲ ਕਰਕੇ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਉਪਰ ਹੀ ਗਿਰਾ ਲਿਆ।
ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਮੂੰਹ ਲਿਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕੋਮਲ ਨੇ ਨਵ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਕੇ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਸਾਫ ਕੀਤਾ।
ਕੋਲ ਪਈ ਸਹਿਜ ਵੀ ਅਵਾਜਾਂ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਆਹ।। ਊਹ।
ਰਮਣੀਕ - ਆਜਾ ਤੂੰ ਵੀ।
ਸਹਿਜ ਘਾਬਰ ਜਾਂਦੀ।
ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ। ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਤੁਸੀ ਕਰੋ।
ਓਹ ਤੀਨੋ ਬਿਨਾ ਕੱਪੜਿਆ ਦੀ ਹੀ ਸੋ ਜਾਂਦੇ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਸਹਿਜ ਨੇ ਫੁਦੀ ਉਂਗਲਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਸਾਰਿਆ ਹੋਣਾ ਪਰ ਲਨ ਦੀ ਭੁੱਖ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਹੀ।
ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ।।
ਰਵੀ ਫੋਨ ਤੇ ਮੈਸਜ ਕਰਦਾ।
ਰਵੀ - ਆ ਰਾਹੀਂ ਆ ਨਾ।
ਸਹਿਜ - ਹਾ। ਬਿਲਕੁਲ। ਮੈਂ ਜਰੂਰ ਆਵਾਂਗੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਗਲ ਕਰਦੇ ਨੇ।
ਰਵੀ - ਬਣ ਗਿਆ ਅਪਣਾ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਕੰਮ। ਓਹ ਆ ਰਹੀ ਆ।
ਮਨੀ - ਯਾਰ, ਸਵਾਦ ਹੀ ਲਿਆ ਤਾਂ ਤੂੰ ।
ਰਵੀ - ਪਰ ਯਾਦ ਰੱਖੀ, ਜਿਵੇ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਓਵੇਂ ਹੀ ਕਰਨਾ। ਅਪਾ ਧੱਕਾ ਨੀ ਕਰਨਾ ਓਹਦੇ ਨਾਲ। ਜੇਕਰ ਅਪਾ ਸਿੱਧਾ ਕਹਾਂਗੇ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਭੱਜ ਜਾਣਾ। ਠੀਕ ਆ?
ਮਨੀ - ਠੀਕ ਆ।। ਮੇਰੇ ਯਾਰ। ਖੁਸ਼ ਹੀ ਕਰਤਾ ਤੂੰ ਤਾਂ।
ਨਾਸ਼ਤੇ ਉਪਰੰਤ ਸਹਿਜ ਚੋਰੀ ਦੇਣੇ ਬੇਗ ਚੁੱਕ ਘਰ ਤੋਂ ਨਿਕਲ ਪੈਂਦੀ। ਓਹਦੀ ਹਿਲਦੀ ਬੁੰਡ ਦੇਖ ਹੁਣ ਘਰ ਵਿਚ ਦੋ ਜੇਣੇ ਹੋਰ ਵੀ ਓਹਦੀ ਮਾਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਇਕ ਰਮਣੀਕ ਤੇ ਦੂਸਰਾ ਤੁਲਸੀ।
ਕੌਣ ਕਰੂ ਓਹਨੂੰ ਰਾਜੀ।
ਇਹ ਸਭ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ।।।
Deep989898
Member
- 344
- 132
- 43