#2
ਹੁਣ ਅੱਗੇ
ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਹੋਏ ਜਾਂ ਘਰ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਵੇਲੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਸਦੇ ਮੰਮੇ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਵੱਧ ਗਏ ਹਨ।ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਵੀ ਛਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਢੱਕ ਕੇ ਰੱਖਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਮਾਂ- ਖੁਸ਼ੀ ਪੁੱਤ ਛਾਤੀ ਚੁੰਨੀ ਚ ਲੁਕੋ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਕਰ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਇਹ ਇੰਨੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਗਈਆਂ । ਮੇਰੀਆਂ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਤੱਕ 32” ਸਨ, ਤੇਰੇ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ 36” ਬਰਾ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ਸੀ ਪਰ 36” ਬਰਾ ਵੀ ਕੁਝ ਕੁਝ ਢਿੱਲੀ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ। ਤੇਰੇ 36” ਵੀ ਟਾਇਟ ਐ। ਪਰਦਾ ਰੱਖਿਆ ਕਰ ਮਰਦਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਔਰਤਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਤੇ ਬੜੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।(ਇਹ ਕਹਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲੱਗ ਗਈ)
ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਹਾਂ ਵਿਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ ਅਤੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕੀ ਉਸਨੂੰ ਤਾਂ ਅਜੇ ਵੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦਾ ਕਲਾਸ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੇ ਮੁੰਡੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਪਿੱਛੇ ਪਾਗ਼ਲ ਸਨ , ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੋਹਣੀ ਸੀ।
ਕਈ ਵਾਰ ਖੁਸ਼ੀ ਜਦੋਂ ਨਾਹਉਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂ ਕਪੜੇ ਬਦਲ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਬਰਾ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਮੰਮਿਆਂ ਦਾ ਵਜ਼ਨ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ। ਗੋਲ ਗੋਲ ਕਸਵੇਂ ਮੰਮੇ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਦਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਬਣ ਗਏ ਸਨ।
ਹੁਣ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਵੀ ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਕੋਈ ਸਖਤ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਸਲ ਕੇ ਨਿਚੋੜ ਦੇਵੇ। ਹਰ ਪੱਲ ਉਹਦੀ ਜਵਾਨੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਹੋ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਾਹਲੀ ਰਹਿੰਦੀ।ਪਰ ਸਕੂਲ ਦੇ ਇਕ ਦੋ ਮੁੰਡੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਉਹ ਮਰ ਮਿਟਦੀ ਸੀ, ਉਸ ਵੱਲ ਨਜ਼ਰ ਹੀ ਨਾ ਪਾਉਂਦੇ। ਖੁਸ਼ੀ ਹੁਣ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਦੇ ਆਲਮ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ, ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਸੋਹਣੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਘਰ ਜਾ ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਚੂਤ ਰਗੜ ਕੇ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰ ਲੈਂਦੀ।
ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਹਰ ਕੋਈ ਬੁਰਾ ਜਾਪਣ ਲੱਗਿਆ ਸੀ। ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜਿ ਬਿਲਕੁਲ ਨਾ ਬੁਲਾਉਂਦੀ। ਉਸਨੇ ਕੱਲਿਆਂ ਰਹਿਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪਾ ਲਈ ਪਰ ਕੱਲੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਦੀ ਹੁਣ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ ਭੁੱਖ ਲਗਾਤਾਰ ਵਧ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਮਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਟੁੱਟਣ ਲੱਗਾ, ਹਰ ਪਲ ਸੈਕਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਅਤੇ ਚੂਤ ਰਗੜ ਰਗੜ ਉਸਦੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾ ਲੈਂਦੀ। ਪਿਆਸ ਤਾਂ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਪਰ ਭੁੱਖ ਜਿਉਂ ਦੀ ਤਿਉਂ ਬਰਕਰਾਰ ਸੀ।
ਪਰ ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਬੀਤ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸਿਰਫ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬੀਤ ਰਹੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਹੋਰ ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਲੋਕ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀ ਜੁਲਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਕੁਝ ਵੱਖਰੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਗੁਆਂਢੀ ਅਰਸ਼ ਦੋ ਹੁਣ ਤੱਕ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕਈ ਵਰ੍ਹੇ ਸਿੰਗਲ ਹੀ ਕੱਢ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਤੋਂ 3ਸਾਲ ਵੱਡਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਕਾਲਜ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ 12ਵੀਂ ਵਿਚ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਅਰਸ਼ ਦਾ ਬਚਪਨ ਦਾ ਪਿਆਰ ਸੀ ਖੁਸ਼ੀ। ਪਿੰਡੋਂ ਬਾਹਰ ਘਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਦੋ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਹੋਰ ਬੱਚੇ ਦੋਸਤ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਆਪਸ ਵਿਚ ਖੇਡ ਖੇਡ ਕੇ ਦੋਵੇਂ ਜਵਾਨ ਹੋਏ ਸਨ।
ਬਚਪਨ ਦਾ ਪਿਆਰ ਮੌਤ ਤੱਕ ਜਿਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਆ ਰਹੀ ਜਵਾਨੀ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਹੋਰ ਦੀਵਾਨਾ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦੇ ਕਟਾਵ ਤੇ ਉਭਾਰ ਅਰਸ਼ ਤੋਂ ਲੁਕੇ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਅਰਸ਼ ਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਵਾਰੇ ਸੋਚ ਸੋਚ ਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰੀ ਹੋਣੀ ਕੋਈ ਗਿਣਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਗਰਮੀਆਂ ਖਤਮ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਅਰਸ਼ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਬੀਮਾਰ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਕਾਲਜ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੌਸਮ ਬਦਲਣ ਨਾਲ ਬੁਖਾਰ ਵਗੈਰਾ ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਅਰਸ਼ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਘਰ ਬਾਹਰ ਖੜ੍ਹਾ ਤੇ ਉੱਧਰੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਲਈ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲੀ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹ ਲੇਟ ਸੀ ਤੇਜ਼ ਤੇਜ਼ ਤੇਜ਼ ਕਦਮ ਪੁੱਟਦੀ ਦੇ ਮਾਮੇ ਉੱਤੇ ਹੇਠਾਂ ਡਾਂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਸੀਨ ਵੇਖ ਕੇ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਤਾਂ ਲੰਨ ਹੀ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਤੇ ਗਡਾ ਲਈਆਂ,ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਚੁੰਨੀ ਪਾੜ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧ ਗਈ। ਪਿੱਛੋਂ ਅਰਸ਼ ਉਸਦੇ ਪਤਲੇ ਲੱਕ ਦੀ ਮਟਕ ਤੇ ਚਿਤੜਾਂ ਦੀ ਸੰਡੇ ਮੰਡੇ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ। ਅਰਸ਼ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰਿਆ ਕਰੇਗਾ।
ਹੁਣ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਇਹ ਵਾਕਿਆ ਹੋਣ ਲੱਗਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਬੜਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਜਾਪਦਾ। ਉਹ ਖੁਦ ਨੂੰ ਬੋਚ ਬੋਚ ਅਰਸ਼ ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦੀ ਪਰ ਹੁਣ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਰਾਹ ਵਿਚ ਖੜ੍ਹਨਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗਾ ਸੀ।ਉਹ ਘਰੋਂ ਵੇਖ ਕੇ ਚਲਦੀ ਕਿ ਅਰਸ਼ ਖੜਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਅਰਸ਼ ਵੀ ਕਾਲਜ਼ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਹੀ ਤੁਰਦਾ। ਹੁਣ ਕਾਫੀ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਦੀ ਆਦਤ ਜਿਹੀ ਪੈ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਅਰਸ਼ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਸੋਚੀ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਹੀ ਪਹਿਲ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਮੌਕਾ ਅਰਸ਼ ਗਵਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ।ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਟਿਕਾ ਕੇ ਅੱਖ ਮਾਰੀ, ਖੁਸ਼ੀ ਹੜਬੜਾ ਗਈ ਤੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਅੱਗੇ ਵਧ ਗਈ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੂਰ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਪਲਟ ਕੇ ਕਾਤਲ ਮੁਸਕਾਨ ਨਾਲ ਅਰਸ਼ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ। ਅਰਸ਼ ਤਾਂ ਮੰਨੋ ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਨੱਚਣ ਲੱਗਾ ।ਇਹ ਉਸ ਲਈ ਗਰੀਨ ਸਿਗਨਲ ਹੀ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਅਰਸ਼ ਦੀ ਚੰਦਰੀ ਆਦਤ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ।ਉਹ ਕਦੋਂ ਤੋਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਅਣਭੋਲ ਹਰਕਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲ ਉਸਨੂੰ ਅਜ਼ੀਬ ਲੱਗਿਆ ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਮਜ਼ੇ ਲੈਣ ਲੱਗੀ। ਆਖਰ ਕਦੋਂ ਦੀ ਇਹੀ ਕੁਝ ਤਾਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਅੱਜ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੱਖ ਮਾਰਨਾ ਉਸਨੂੰ ਡਰਾ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਵੇਖੋ ਨਾ ਰਹਿ ਸਕੀ । ਅਰਸ਼ ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸੀ ਅਤੇ ਭਰਾਵਾਂ ਜਿਹਾ ਸੀ।ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਸਨ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਕਦੇ ਉਸ ਉਪਰ ਧਿਆਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਂਝ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਰੰਗ ਗੋਰਾ ਕੱਦ 5’10 ਸ਼ਰੀਰ ਭਾਰਾ ਸੀ।ਦੇ ਖੁਸ਼ੀ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਤਾਂ ਮੋਢਿਆਂ ਤੱਕ ਹੀ ਮਸਾਂ ਆਵੇ।ਪਰ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਇਹ ਖੇਡ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ।ਪਰ ਸਭ ਕੁਝ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਚੋਰੀ।
ਅਰਸ਼ ਕਦੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਅੱਖ ਮਾਰਦਾ ਕਦੇ ਦੇਖ ਖੰਘ ਦਿੰਦਾ।ਇਹ ਨੋਕ ਝੋਕ ਭਰੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਰੀ ਸਨ। ਪਰ ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੁਲਾ ਕੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਘਰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਵੀ ਡਰਦਾ ਸੀ।ਉਹ ਕਿਸੇ ਮੋਕੇ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ ਸੀ।
ਉਹ ਮੌਕਾ ਆਇਆ ਪਿੰਡ ਪੀਰਾਂ ਦੀ ਸਮਾਧ ਤੇ ਮੇਲੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ।ਹਰ ਸਾਲ ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਇਲਾਕੇ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਮੇਲਾ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਅਰਸ਼ ਬੁਲਟ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਮੇਲੇ ਤੇ ਲੈਕੇ ਜਾਣ ਲਈ ਘਰੋਂ ਨਿਕਲਿਆ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਜਸਵਿੰਦਰ ਬਾਹਰ ਖੜੀਆਂ ਦਿਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਰੋਕਦੀ ਹੈ:
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਭੈਣ ਜੀ ਮੇਲੇ ਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਓ,ਆਜੋ ਅਸੀਂ ਵੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ।
ਬਿੰਦੂ- ਹਾਂਜੀ ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਚਲੋ ਅਸੀਂ ਪੈਦਲ ਚੱਲ ਕੇ ਆਉਨੀਂਆਂ ਹਾਂ, ਐਵੇਂ ਕਿਉਂ ਤੰਗ ਹੋਣਾ
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਲੈ ਕਰਤੀ ਕਮਲਿਆ ਆਲੀ ਗੱਲ, ਅਰਸ਼ ਤੁਹਾਡਾ ਵੀ ਪੁੱਤਰ ਐ! ਵਾਰੋ ਵਾਰ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਆਵੇਗਾ।
ਬਿੰਦੂ- ਐਵੇਂ ਕਰੋ ਤੁਸੀਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਲੈ ਜਾਓ, ਮੈਂ ਪਿੱਛੇ ਆਉਂਦੀ ਹਾਂ।
ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਬਿੰਦੂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਉਥੇ ਛੱਡ ਕੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਬੈਠਾ ਕੇ ਆਪ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠਦੀ ਹੈ।ਬੁਲਟ ਦੀ ਸੀਟ ਛੋਟੀ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਤਿੰਨੇ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮੇ ਅਰਸ਼ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਗਡੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਦਾ ਸਪਰਸ਼ ਪਾ ਕੇ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੌੜਾ ਆਕੜ ਗਿਆ। ਅਰਸ਼ ਨੇ ਬੁਲਟ ਤੋਰਿਆ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਡਰਦੀ ਨੇ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਪੱਟ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਲਿਆ। ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੰਨ ਹੋਰ ਆਕੜ ਗਿਆ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੂਰ ਜਾ ਕੇ ਅਰਸ਼ ਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਹੱਥ ਤੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ, ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਉਸਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਵਿਚ ਆਪਣੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਫ਼ਸਾ ਲਈਆਂ। ਅਰਸ਼ ਨੇ ਹਿੰਮਤ ਕਰਕੇ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਜੁੜੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਉੱਪਰ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਹੱਥ ਦੇ ਗਿੱਲੀ ਜਿਹੀ ਕਿਸ ਜੜਤੀ । ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਹੱਥ ਖਿੱਚ ਕੇ ਵਾਪਸ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਪੱਟ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਪਿੱਛੋਂ ਉਸਦੀ ਮੋਢੇ ਤੇ ਪਿਆਰ ਭਰਿਆ ਕਿਸ ਕਰ ਲਿਆ। ਪਿਆਰ ਭਰੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਉਹ ਕਦੋਂ ਮੇਲੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਾ।
ਅਰਸ਼ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਉਥੇ ਉਤਾਰ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਲੈਣ ਮੁੜ ਜਾਂਦਾ। ਪਿੱਛੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ:
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਤੁਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਜੋ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਲੁਕੀਆਂ ਨਹੀਂ ਰਹੀਆਂ…!
ਖੁਸ਼ੀ ਘਬਰਾ ਗਈ ਉਸਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਪਸੀਨਾ ਆ ਜਾਂਦਾ
ਖੁਸ਼ੀ- ਚਾਚੀ ਪਰ ਪਰ ਨਹੀਂ ਕੁੱਝ ਨ੍ਹੀਂ ਇਹ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਅਣਜਾਣ ਨਾ ਬਣ ਕੁੜੀਏ, ਸੱਚ ਸੱਚ ਦੱਸ ਕੀ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਚ ਕਿੰਨੇ ਟਾਇਮ ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਿਹਾ…!
ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਹੰਝੂ ਕੱਢ ਬੋਲਦੀ ਹੈ:
“ਨਹੀਂ ਚਾਚੀ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਵੋ, ਪਲੀਜ਼ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਨਾ ਦੱਸਿਓ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਜੋ ਵੀ ਹੋਇਆ ਅੱਜ ਬਸ ਹੁਣ ਹੀ ਹੋਇਆ ਪਹਿਲਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ’’…!
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਮੈਨੂੰ ਪਾਗ਼ਲ ਨਾ ਬਣਾ ਅੱਜ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਇੰਨੀ ਹਿੰਮਤ ਕਿੱਥੋਂ ਆ ਗਈ ਥੋਡੇ ਦੋਵਾਂ ਚ……!
ਖੁਸ਼ੀ ਰੌਂਦਿਆਂ- ਚਾਚੀ ਪਹਿਲਾਂ ਬਸ ਦੂਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਸੀ ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮਿਲੇ ਸੀ ਬਸ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਠਹਾਕਾ ਲਾ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਆ.. ਕੋਲੋਂ ਲੰਘਦੇ ਲੋਕ ਉਸ ਵੱਲ ਅਜ਼ੀਬ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਵੇਖਦੇ ਹਨ। ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ:- ਧੀਏ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਡਰ ਗਈ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਫੜਕੇ ਸੀਨੇਂ ਨਾਲ ਲਾਉਂਦੀ ਉਸਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।
ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਦੇ ਪੱਲੇ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪੂੰਝਦੀ ਹੋਈ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲਦੀ ਐ:- ਖੁਸ਼ੀ ਬੇਟੇ ਮੈਨੂੰ ਤੁਸਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਹੀ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਪਾਪਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇਕੱਲੀ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਿੰਨੇ ਦੁੱਖ ਸਹਿ ਕੇ ਪਾਲਿਆ ਐ।
ਅਤੇ ਹੁਣ ਇਸ ਚੰਦਰੇ ਸਮਾਜ ਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਵੇਖ ਕੇ ਚਿੱਤ ਡੋਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬਰਬਾਦ ਨਾ ਕਰੋ ਦੇਵੇ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਐ ਤੂੰ ਸਮਝਦਾਰ ਏਂ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ। ਅਤੇ ਹਾਂ ਆਪਣੇ ਦੋਵਾਂ ਦਰਮਿਆਨ ਹੋਈ ਇਹ ਗੱਲ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗੇ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ -ਪਰ ਚਾਚੀ ਜੀ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਰਹੇ ਹੋ ਸਾਡੇ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਠੋਡੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫੜ ਚੁੱਕ ਕੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮਿਲਾਉਂਦੀ ਹੋਈ—ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਇਕ ਵਾਰੀ ਦੱਸ ਕੀ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਏਂ, ਬਾਕੀ ਮੈਂ ਸਾਂਭ ਲਵਾਂਗੀ।
ਖੁਸ਼ੀ ਹਾਂ ਵਿਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਧਰੋਂ ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਅਰਸ਼ ਜਦੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਲਾਲ ਤੇ ਹੰਝੂਆਂ ਵਿਚ ਭਿੱਜੀਆਂ ਲਗਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਹ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦਾ ਪਰ ਖੁਸ਼ੀ ਉਸ ਨਾਲ ਨੈਣ ਮਿਲਾ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸਭ ਨੋਰਮਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ।
ਚਾਰੇ ਜਣੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਲਈ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਖੜ੍ਹਾ ਪਿੱਛੇ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਖੜ੍ਹਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪ ਅਰਸ਼ ਪਿੱਛੇ ਖੜ ਬਿੰਦੂ ਨਾਲ਼ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਅਤੇ ਬਿੰਦੂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚਾਲ ਦਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਉੱਧਰ ਭੀੜ ਇੰਨੀ ਵਧ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਖੜਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਗਿਆ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਧੱਕੇ। ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਬਿਲਕੁਲ ਜੁੜਿਆ ਖੜਾ ਸੀ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕਾ ਲੱਗਦਾ ਤੇ ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਲੱਕ ਕੋਲੋਂ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁਭਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਉਹ ਕੰਬ ਗਈ । ਅਰਸ਼ ਨੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਪਤਲੇ ਢਿੱਡ ਦੁਆਲੇ ਕਸ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਕੰਨ ਵਿੱਚ “ਆਈ ਲਵ ਯੂ ਖੁਸ਼ੀ'’ ਕਹਿ ਗਰਦਨ ਤੇ ਪੋਲੀ ਜਿਹੀ ਕਿੱਸ ਕਰ ਲਈ। ਖੁਸ਼ੀ ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਕੰਬ ਗਈ ਪਰ ਦੂਜੇ ਪਲ ਅਰਸ਼ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਖ਼ਤ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਮੰਮੇ ਦਬੋਚ ਲਏ।ਇਸ ਵਾਰ ਸਵਾਦ ਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈਆਂ । ਅਰਸ਼ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਚਿਰ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਦੀ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਘੁੱਟ ਘੁੱਟ ਮਸਾਜ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਉਦੋਂ ਟੁਟਿਆ ਜਦੋਂ ਪਿੱਛੋਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਕਿਹਾ :
“ਅਰਸ਼ ਬੇਟੇ ਜਲਦੀ ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲੋ” ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਵੇਖ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਦੀ ਵਾਰੀ ਆ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਲੋਕ ਵੀ ਘੱਟ ਹਨ, ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਕੋਈ ਪੰਗਾ ਨਾ ਪੈ ਜਾਵੇ।
ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦੇ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਿੰਦੂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ:-
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਦੀਦੀ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਚਾਹੋਂ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਦੋਵੇਂ ਇੱਥੇ ਸੇਵਾ ਕਰ ਦੇਈਏ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਘਰ ਭੇਜ ਦਿੰਨੇ ਹਾਂ।
ਬਿੰਦੂ- ਹਾਂ ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ! ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਦਿਨ ਰੋਜ਼ ਰੋਜ਼ ਥੋੜ੍ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਨੇ।ਬਸ ਆਪਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਮੇਲਾ ਘੁੰਮ ਲਈਏ, ਨਾਲੋਂ ਕੁਝ ਸਮਾਨ ਵੀ ਲੈ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਾਂ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੀ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਆਪਣੇ ਹਾਣ ਦੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਕੋਲ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਅਤੇ ਇਧਰ ਤਿੰਨੇ ਜਣੀਆਂ ਮੇਲੇ ਵਿਚ ਘੁੰਮਣ ਲਗਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਰਸ਼ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਦੂਰ ਹੁੰਦਿਆਂ ਵੀ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਮਟੱਕਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰੀਤੀ ਫੋਨ ਕਰਕੇ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਦੋ ਲਿਫਾਫੇ ਫੜਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਘਰ ਲੈਜਾਣ ਦੀ ਤਾਕੀਦ ਕਰ ਬਿੰਦੂ ਨਾਲ਼ ਅੰਦਰ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਖੁਸ਼ੀ ਅਰਸ਼ ਨਾਲ ਚਲ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਮੁਸਕੁਰਾ ਕੇ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ:- “ਵੇਖ ਲਿਆ ਮੇਲਾ”
ਅਰਸ਼- ਨਹੀਂ ਜੀ ਸਾਡਾ ਮੇਲਾ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਹੀ ਲੰਘ ਗਿਆ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਅੱਛਾ ਜੀ!! ਇੰਨੇ ਭੋਲੋ ਵੀ ਨਹੀਂ ਤੁਸੀਂ!
ਅਰਸ਼- ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਗੁੱਟ ਫੜ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਕੇ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ- ਸੋਂਹ ਤੇਰੀ! ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਚ ਤੇਰੇ ਜਿੰਨਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ਼ ਨਹੀਂ ਜੁੜਿਆ, ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਤੂੰ ਹੀ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਏਂ। ਤੇਰੇ ਲਈ ਮਰ ਵੀ ……
ਮਰਨਾ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣ ਖੁਸ਼ੀ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ:- ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾ ਕਰੋ ਮੈਂ ਥੋਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਨੀ ਆਂ, ਤੁਸੀਂ ਹਸਦੇ ਸੋਹਣੇ ਲੱਗਦੇ ਓ। ਰਹੀ ਗੱਲ ਮੇਲੇ ਦੀ ਮਰਦੇ ਦਮ ਤੱਕ ਅੱਜ ਤੋਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵੇਖਿਆ ਕਰੂੰ…..ਫਿਰ ਹਸਦੀ ਹੋਈ ਬਸ ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਵੱਡੇ ਜਿਹੇ ਚੰਡੋਲ ਤੇ ਝੂਟੇ ਦਵਾ ਲਿਆਓ……
ਅਰਸ਼- ਪਰ…. ਲੋਕ
ਖੁਸ਼ੀ ਟੋਕਦੀ ਹੋਈ- ਕੋਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ, ਬਹੁਤ ਭੀੜ ਐ।
ਨਵਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀ ਜੋੜਾ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਹੱਥ ਫੜ ਭੀੜ ਨੂੰ ਚੀਰਦਾ ਹੋਇਆ ਚੰਡੋਲ ਕੋਲ਼ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ, ਅਰਸ਼ ਜਦੋਂ ਟਿਕਟ ਲੈਂਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਟਿਕਟ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਬੋਲਦੀ ਹੈ:- ਭਾਈ ਪੈਸੇ ਭਾਵੇਂ ਵੱਧ ਲੈਲਾ ਪਰ ਫੁੱਲ ਸਪੀਡ ਕਰ ਦੇਵੀਂ!
ਅਰਸ਼ ਸੋ ਦਾ ਨੋਟ ਵੱਧ ਦੇ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ :- ਹੁਣ ਟਾਇਮ ਵੀ ਵੱਧ ਲਾ ਦੇਵੀਂ।
ਦੋਵੇਂ ਚੰਡੋਲ ਵਿਚ ਬੈਠ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਅਰਸ਼- ਥੋਨੂੰ ਡਰ ਨੀਂ ਲੱਗਦਾ, ਕੁੜੀਆਂ ਤਾਂ ਡਰਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਨੇ ਇਸ ਚੰਡੋਲ ਤੋਂ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਨਹੀਂ ਜੀ! ਮੈਂ ਹੋਰ ਕੁੜੀਆਂ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਆਂ… ਮੈਨੂੰ ਥਰਿੱਲ ਪਸੰਦ ਐ।
ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਚੰਡੋਲ ਚੱਲ ਪੈਂਦਾ, ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਸਪੀਡ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਵੇਂ ਉਵੇਂ ਬਾਕੀ ਲੋਕ ਕੂਕਾਂ ਕਿਲਕਾਰੀਆਂ ਮਾਰਨ ਲਗਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਚੰਡੋਲ ਰੁਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਅਰਸ਼ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਬਿਲਕੁਲ ਸਿਰੇ ਤੇ ਹੁੰਂਦੇ ਹਨ, ਜਿੱਥੋਂ ਸਾਰਾ ਇਲਾਕਾ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਕਦਮ ਫੁੱਲ ਸਪੀਡ ਤੇ ਫਿਰ ਸਟਾਰਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਖੁਸ਼ੀ ਅਕਸਾਈਟਡ ਹੋ ਕੇ ਕੂਕਾਂ ਮਾਰਦੀ ਹੋਈ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਡੋਲੇ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਬਾਹਵਾਂ ਪਾ ਕੇ ਉਸ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਛੋਹ ਪਾ ਕੇ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਖੁਮਾਰੀ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਉਹ ਸੱਜਾ ਹੱਥ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਤੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਫ਼ੜ ਕੇ ਝੁਟੇ ਨਾਲ਼ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੀ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾ ਲੈਂਦਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਵੇਖਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਰਸ਼ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਚ ਪਾ ਉਸਦਾ ਉਤਲਾ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੂਸਣ ਲੱਗਦਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਲਈ ਇਹ ਅਚੰਭੇ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੀ ਪਰ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਵੀ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ ਹੋਈ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਹੇਠਲਾ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੂਸਦੀ ਹੋਈ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਕੱਟ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ “ਸੀ…..” ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਹੀ ਘੁਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਅਰਸ਼ ਦੀ ਗਰਦਨ ਦੁਆਲੇ ਲਪੇਟ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਕੱਢ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਚਾਅ ਨਾਲ ਚੂਸ ਚੂਸ ਅਰਸ਼ ਦੀਆਂ ਲਾਰਾਂ ਪੀਣ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਤੋਂ ਘੁੰਮਾ ਕੇ ਉਸਦੇ ਲੱਕ ਤੇ ਫੇਰਦਾ ਹੋਇਆ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਮਨ ਵਿਚ ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਦਾ ਸਾਈਜ਼ ਮਾਪਦਾ ਹੋਇਆਂ ਚੌਂਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੰਨੇਂ ਵੱਡੇ ਮੰਮੇ ਹੋਣਗੇ ਇਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਪੋਲੇ ਪੋਲੇ ਜਿਹੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਬਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਚਾਨਕ ਉਹ ਆਪਣਾ ਖੱਬਾ ਹੱਥ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਟਾਈਟ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚ ਫ਼ਸਾ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਪੈਂਟੀ ਉਪਰੋਂ ਹੀ ਉਸ ਦੀ ਚੂਤ ਤੇ ਉਂਗਲੀਆਂ ਘੁੰਮਾਉਣ ਲਗਦਾ। ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਫੀਲ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਚੂਤ ਸੰਘਣੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡਣ ਲੱਗੀ ਹੈ। ਉਹ ਉਪਰੋਂ ਹੀ ਚੂਤ ਤੇ ਉਂਗਲੀਆਂ ਫੇਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਅਰਸ਼ ਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪਾਇਆ, ਉਸਨੂੰ ਥੋੜਾ ਅਜ਼ੀਬ ਜਿਹਾ ਲੱਗਾ ਪਰ ਉਸਦੀ ਉਂਗਲਾਂ ਦੀ ਸਰਸਰਾਹਟ ਨੇ ਅਲੱਗ ਜਿਹਾ ਸਵਾਦ ਦਿੱਤਾ, ਸੋ ਉਸਾਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਹੇਠੋਂ ਉਸਨੂੰ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਦਰਾੜ ਵਿਚ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੰਨ ਠੋਕਰ ਮਾਰਦਾ ਫੀਲ ਹੁੰਦਾ। ਅਣਜਾਣੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਹ ਆਪਣਾ ਲੱਕ ਹਿਲਾ ਹਿਲਾ ਕੇ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਚਿੱਤੜ ਰਗੜਨ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਕਿਸ ਤੋੜਦਾ ਹੋਇਆ ਮੂੰਹੋਂ ਸਵਾਦ ਭਰੀ ਆਹ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ,ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਘੁੱਟ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।
ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਚੰਡੋਲ ਹੋਲੀ ਹੁੰਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਇਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਾ ਪਾਉਂਦੇ ਕਿ ਕਿੰਨੇ ਟਾਇਮ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਹ ਖੇਲ ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਕੱਪੜੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਚੰਡੋਲ ਰੁਕਦੇ ਹੀ ਉੱਤਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆ ਮਾਵਾਂ ਕੋਲੋਂ ਨਿੱਕਲਿਆਂ ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ।ਦੇਰ ਨਾਂ ਕਰਦਿਆਂ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਘਰ ਵੱਲ ਚਲ ਪਏ। ਸਾਰੇ ਰਸਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਪੱਟ ਤੇ ਰੱਖ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਨਾਲ਼ ਜੁੜੀ ਬਿਨਾਂ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰੇ ਆਪਣੀਆਂ ਹੀ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਡੁੱਬੀ ਕਦੋਂ ਘਰ ਨੇੜੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਪਾਉਂਦੀ।
ਬੁਲਟ ਤੋਂ ਉੱਤਰ ਖੁਸ਼ੀ ਘਰ ਜਾਣ ਲਗਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਰਸ਼ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਫ਼ੜ ਆਪਣੇ ਘਰ ਅੰਦਰ ਲੈ ਜਾਂਦਾ। ਅੰਦਰੋਂ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਪਣੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਚ ਲਿਜਾ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸੁੱਟ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਹੇਠਾਂ ਦੱਬ ਕੇ, ਹਲਕਿਆਂ ਵਾਂਗ ਚੁੰਮਣ ਲਗਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਅਰਸ਼ ਦੁਆਲੇ ਲਪੇਟ ਕੇ ਸੱਪ ਵਾਂਗੂੰ ੳਹਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਆਪਣੀ ਟੀ ਸ਼ਰਟ ਉਤਾਰ ਪਰਾਂ ਮਾਰਦਾ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਸ਼ੂਟ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਲੈਂਦਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਉਸਨੂੰ ਰੁਕਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪਲਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਸਮਝ ਜਾਂਦਾ ਕਿ ਟਾਈਟ ਸੂਟ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਇਸਦੀ ਪਿੱਠ ਤੋਂ ਜਿੱਪ ਖੋਲ੍ਹਣੀ ਪਵੇਗੀ।ਚਰਰਰਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਜਿੱਪ ਖੁੱਲਦੀ ਹੈ ਤੇ ਅਰਸ਼ ਸਾਹਮਣੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਅਧਨੰਗੀ ਪਿੱਠ। ਜਿਸ ਤੇ ਚਿੱਟੀ ਬਰਾ ਦੀ ਸਟਰੈਪ ਜੁੜੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਅਰਸ਼ ਨੇ ਹਲਕੇ ਜਿਹੇ ਬਰਾ ਸਟਰੈਪ ਖੋਲੀ ਤੇ ਬਰਾ ਦੇ ਕਸਾਵ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ “ਆਹ..” ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ, ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਨੂੰ ਵੀ ਆਰਾਮ ਮਿਲਿਆ ਹੋਣਾ।
ਅਰਸ਼ ਦੇਰ ਨਾ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਪਲਟਾ ਕੇ ਉਸਦਾ ਕਮੀਜ਼ ਕੱਢ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਢਿੱਲੀ ਹੋਈ ਬਰਾ ਚ ਲੁਕੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਜਮਾ ਲੈਂਦਾ ਅਤੇ ਹਲਕੀ ਹਲਕੀ ਮਸਾਜ ਕਰਦਾ ਕਰਦਾ ਭਰਾ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਹਵਾ ਵਿਚ ਲਹਿਰਾ ਕੇ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ। ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨੰਗੀ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਸੰਗਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਲੁਕੋ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਮੂੰਹ ਅੱਡ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਦੁੱਧ ਚਿੱਟੇ ਮੰਮੇ ਉਸਦੀ ਉਮੀਦ ਤੋਂ ਉਲਟ ਪੂਰੇ ਕਸਵੇਂ ਸਨ।ਉਹ ਸੋਚਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਔਰਤ ਵਾਂਗ ਇਹ ਵੀ ਢਲਕਵੇਂ ਜਿਹੇ ਹੋਣਗੇ ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਸਾਵਟ ਨੂੰ ਵੇਖ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਬਰਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਮੰਮਿਆਂ ਦਾ ਉਭਾਰ ਦੇਖ ਕੇ ਇਉਂ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਦੁੱਧ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੋਣ। ਅਰਸ਼ ਨੇ ਗੁਲਾਬੀ ਪਿੱਪਲ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਤੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਦੱਬ ਦੱਬ ਕੇ ਇਵੇਂ ਚੂਸਣ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਦੁੱਧ ਕੱਢ ਪੀ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਪਰਸ਼ ਪਾਉਂਦੀ ਹੀ-“ਆਹ……..ਆਹ..ਸੀ..ਸੀ..” ਦੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਕੱਢ ਕਰ੍ਹਾਹਉਂਣ ਲੱਗੀ।ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਉਸਦੀ ਚੂਤ ਨੇ ਢੇਰ ਸਾਰਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਚੂਤ ਰਸ ਦੀ ਮਿੰਨੀ ਮਿੰਨੀ ਖੁਸ਼ਬੋ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਫ਼ੈਲਣ ਲੱਗੀ ਸੀ।
ਅਰਸ਼ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਦੋਵੇਂ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਚੂਸ ਚੂਸ ਲਾਲ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਵਾਲ ਫੜਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਤਾਂਹ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦਿੰਦੀ ਆ। ਅਰਸ਼ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਇਉਂ ਚੂਸਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੱਬ ਚੱਬ ਖਾ ਜਾਵੇਗਾ।ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖਦਾ ਹੋਇਆ ਅਰਸ਼ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਕੱਛੀ ਚ ਹੱਥ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਹੱਥ ਪਾਉਂਦੇ ਹੀ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਚੂਤ ਦੇ ਘੁੰਗਰਾਲੇ ਵਾਲ ਚੂਤ ਰਸ ਚ ਭਿੱਜੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਏ। ਅਰਸ਼ ਆਪਣੀ ਵਿਚਲੀ ਉਂਗਲ ਨਾਲ ਚੂਤ ਦਾ ਛੌਲਾ (ਕਲਿੱਟ) ਮਸਲਣ ਲੱਗਿਆ । ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਇੰਨੀ ਅੱਗ ਚੜ੍ਹ ਕਿ ਉਹ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਸਿਰ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਆਪਣੀ ਚੂਤ ਵੱਲ ਧੱਕਣ ਲੱਗੀ। ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਵਾਲਾ ਵਿਚ ਘੀਰੀ ਚੂਤ ਅਜੀਬ ਲੱਗੀ ਵੈਸੇ ਵੀ ਅੱਜ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਨੰਗੀ ਚੂਤ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ।ਪਰ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਘੀਰੀ ਚੂਤ ਚੱਜ ਨਾਲ ਨਜ਼ਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਸਣੇ ਕੱਛੀ ਉਤਾਰ ਮਾਰੀ। ਅਰਸ਼ ਜਦੋਂ ਪੋਰਨ ਫਿਲਮਾਂ ਵੇਖਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣਾ ਲੌੜਾ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਚੂਸਵਾਏਗਾ ਤੇ ਨਾਲ ਚੂਤ ਚੱਟੇਗਾ।ਪਰ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਚੂਤ ਤ ਜੰਗਲ ਦੇਖ ਕੇ ਉਸਨੇ ਮਨ ਬਦਲ ਲਿਆ। ਖੁਸ਼ੀ ਪੂਰੀ ਤੜਪ ਰਹੀ ਸੀ।ਅਰਸ਼ ਨੇ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਨਾਲ ਰਗੜ ਰਗੜ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਸਦਾ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਇਉਂ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਚੋਂ ਜਾਨ ਨਿੱਕਲੀ ਹੋਵੇ। ਉਸਦਾ ਸਾਰਾ ਸਰੀਰ ਆਕੜ ਗਿਆ ਤੇ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਉਹ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬਾਹਵਾਂ ਫ਼ੈਲਾ ਕੇ ਚਿੱਤ ਹੋ ਗਈ।ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਸਕੂਨ ਉਸਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਡੀਲ ਹੋਇਆ।
ਪਰ ਅਰਸ਼ ਅਜ਼ੇ ਪੂਰੇ ਸਰੂਰ ਵਿਚ ਸੀ।ਉਹਨੇ ਆਪਣੀ ਜੀਨ ਲਾਹੀ ਤੇ ਨੰਗਾਂ ਹੋ ਹੱਥ ਚ ਲੰਨ ਫੜ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਗੋਡੇ ਦਾ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਲੈ ਗਿਆ। ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਨਾਸਾਂ ਚ ਜਦੋਂ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਲੋੜੇ ਦੀ ਮਹਿਕ ਪਈ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹੀਆਂ। ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਲੰਨ ਦੇਖ ਉਸਨੇ ਮੂੰਹ ਘੁਮਾ ਲਿਆ। ਸੰਗਦੀ ਹੋਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ :- ਅਰਸ਼ ਪਲੀਜ਼ ਹਟੋ ਮੇਰੇ ਤੋਂ…!!ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਓ!!!
ਅਰਸ਼:- ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਵੋ ਬਸ।
ਖੁਸ਼ੀ:- ਛੀ……ਮੈਨੂੰ ਕਚਿਆਣ ਆਉਂਦੀ ਆ…ਹਟੋ!
ਅਰਸ਼:- ਪਰ ਖੁਸ਼ੀ ਮੇਰਾ ਮਨ ਏ ਬੜਾ…!
ਖੁਸ਼ੀ:- ਪਰ ਅਰਸ਼ ਮੈਂ ਕਦੇ ਇਹ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਤੁਸੀਂ ਹਟੋ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਆਉਂਦੀ ਐ।
ਅਰਸ਼:- ਸ਼ਰਮ ਕਾਹਦੀ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਚ ਕੀ ਲੁਕਿਆ।
ਖੁਸ਼ੀ:- ਬਸ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ। ਹੱਥ ਨਾਲ ਕਰ ਦਿੰਨੀਂ ਆਂ।
ਅਰਸ਼ ਮੰਨ ਗਿਆ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਮਿਲਣੀ ਵਿੱਚ ਤੰਗ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਸ ਲਈ ਦੋ ਵੀ ਹੋਇਆ ਬਹੁਤ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਕੰਬਦੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੰਨ ਫੜਿਆ । ਇੰਨਾਂ ਗਰਮ ਭਾਰੀ ਲੰਨ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਚ ਹੀ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਮਾਸ ਹੇਠਾਂ ਖਿੱਚਿਆ ਤੇ ਲਾਲ ਟਮਾਟਰ ਜਿਹਾ ਟੋਪਾ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਚਮਕ ਗਿਆ। ਖੁਸ਼ੀ ਇਕਟਕ ਉਸਨੂੰ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ। ਅਰਸ਼ ਨੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਉੱਤੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਰੱਖ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨੀ ਸ਼ੂਰੂ ਕੀਤੀ। ਜਦੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਹੱਥ ਚੱਲਣ ਲੱਗਿਆ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹਟਾ ਲਿਆ। ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਮਿਹਨਤ ਰੰਗ ਲਿਆਈ ਤੇ ਲੰਨ ਨੇ ਗਰਮ ਲਾਵਾ ਉੱਗਲ ਦਿੱਤਾ। ਇੱਕ ਪਿਚਕਾਰੀ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਡਿੱਗੀ ਬਾਕੀ ਗਰਮ ਗਰਮ ਮਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਹੱਥ ਤੇ ਪੈਰ ਗਿਆ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਨੇੜੇ ਪਈ ਆਪਣੀ ਕੱਛੀ ਨਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਲੰਨ ਤੇ ਫਿਰ ਢਿੱਡ ਵੀ ਸਾਫ਼ ਕਰਤਾ। ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਮੁਸਕੁਰਾਏ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਅਰਸ਼ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਲੇਟ ਗਈ।
ਖੁਸ਼ੀ:- ਮੈਂ ਰੱਬ ਤੋਂ ਕਦੋਂ ਦੀ ਪਿਆਰ ਮੰਗਦੀ ਸੀ,ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਪਿਆਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਫਿਰਦਾ..!!
ਅਰਸ਼:- ਰੱਬ ਤੋਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਮੰਗਿਆ ਏ ਤੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ..! ਹੁਣ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲੋਂ ਦੂਰ ਨੀਂ ਹੋਣ ਦੇਣਾ।
ਖੁਸ਼ੀ:- ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਦੂਰ…ਆਈ ਲਵ ਯੂ!!!…ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਕੋਈ ਥੋਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ। ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਅਰਸ਼ ਦੀ ਗੱਲ੍ਹ ਚੁੰਮ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।
ਦੋਵੇਂ ਇਵੇਂ ਹੀ ਪਿਆਰ ਮੋਹਬੱਤ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਵਜਦਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਹੈ। ਅਰਸ਼ ਦਸਦਾ ਮੰਮੀ ਦਾ ਫ਼ੋਨ ਐ। ਖੁਸ਼ੀ ਥੋੜਾ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਅਰਸ਼:- ਹੈਲੋ..! ਹਾਂਜੀ ਮੰਮੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ:-ਹੈਲੋ ਅਰਸ਼ ਪੁੱਤ…ਸਾਨੂੰ ਲੈ ਜਾ ਆਕੇ ਪੁੱਤ…ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਰਹੀ ਆ ..ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਵੀ ਦੇਖਣੇ ਆ ਕੇ।
ਅਰਸ਼:- ਹਾਂਜੀ ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਆਇਆ ਬਸ।
ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਉਹ ਫੋਨ ਕੱਟ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਖੁਸ਼ੀ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ਹੈ।
ਅਰਸ਼:- ਇੰਨੀ ਕਾਹਲੀ।
ਖੁਸ਼ੀ:- ਹੋਰ ਕੀ…ਇੱਥੇ ਥੋੜਾ ਰਹਿਣਾਂ।
ਅਰਸ਼:- ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਬਣ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਰੱਖ ਲਵਾਂਗੇ।
ਖੁਸ਼ੀ:- ਇਹੋ ਮਜ਼ਾਕ ਸੁਝ ਰਿਹਾ ਥੋਨੂੰ ਤਾਂ….. ਮੈਂ ਮੰਮੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਕਪੜੇ ਬਦਲਨੇ ਨੇ …. ਐਵੀਂ ਸ਼ੱਕ ਨਾ ਕਰੇ ਮੰਮੀ।
ਅਰਸ਼ ਹਾਮੀਂ ਭਰਦਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਕਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਬਰਾ ਪੈਂਟੀ ਚੁੰਨੀ ਚ ਲਪੇਟ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਰਸ਼ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਕੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਭੱਜਦੀ ਹੈ।
ਅਰਸ਼ ਪਿੱਛੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੰਦਾ:- ਬਰਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਮੰਮੇ ਜਚਦੇ ਨੇ….!!!!
ਖੁਸ਼ੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਅਰਸ਼ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਆਉਂਦਾ। ਇਵੇਂ ਹੀ ਦਿਨ ਢਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਰਾਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅੱਜ ਦਾ ਦਿਨ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਨਵੇਂ ਰੰਗ ਨਵਾਂ ਮੋੜ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਇਹ ਮੋੜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹੇ ਕਰੇਗਾ।
_______________________________________________
