#8
ਗੇਟ ਦਾ ਖੜਾਕ ਸੁਣ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ -
“ਸ਼ੇਰੂ..! ਵੀਰੇ ਤੂੰ ਨਾਹ ਧੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਹੁਲੀਆ ਸੰਵਾਰ ਮੈਂ ਦੇਖਦੀ ਆਂ ਕੋਣ ਹੈ।
ਖੁਸ਼ੀ ਘਰ ਦਾ ਗੇਟ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਪ੍ਰੀਤੀ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾਉਣ ਲਗਦੀ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਸਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੋਂ ਫ਼ੜ ਗਲ਼ੇ ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਧੀਏ ਤੇਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਪੈਰਾਂ ਚ ਨਹੀਂ। ਚਲ ਅੰਦਰ ਆ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰਨ ਆਈ ਹਾਂ । ਨਵੀਂ ਵਿਆਹੀ ਵਹੁਟੀ ਦੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਸਰੀਰ ਤੰਦਰੁਸਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਦੋਵੇਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਅੰਦਰ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਉਦੋਂ ਹੀ ਸਾਹਮਣੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨਾਹ ਕੇ ਨਿਕਲਦਾ ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਤੌਲੀਆ ਲਪੇਟ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਦਾ ਆਕਾਰ ਨਜ਼ਰੀਂ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਵੇਖ ਕੇ ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ ਬੋਲੀ- ਮੰਮੀ ਤੁਸੀਂ ਸ਼ੇਰੂ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰੋ ਮੈਂ ਚਾਹ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹਾਂ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਚੋਂਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਮੰਮੀ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ, ਤੁਸੀਂ ਬੈਠੋ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ- ਹੋਰ ਸ਼ੇਰੂ ਪੁੱਤ ਕਿਵੇਂ ਰਿਹਾ ਵਿਆਹ…!
ਸ਼ੇਰੂ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਨਾਲ ਅਪਣਾ ਤੌਲੀਆ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠਦਾ ਹੋਇਆ – ਵਿਆਹ ਤਾਂ ਆਂਟੀ ਠੀਕ ਰਿਹਾ ਆਓ ਬੈਠੋ…ਪਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਗੁੱਸਾ ਹਾਂ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਕਿਉਂ ਬਈ…!
ਸ਼ੇਰੂ- ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦੇ ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਚਾਅ ਮਾਰ ਦਿੱਤੇ ਤੁਸੀਂ…..
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਚ ਹੱਥ ਮਾਰਕੇ ਪੁਚਕਾਰ ਕੇ- ਨਾ ਨਾ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਤੇਰੇ ਚਾਅ ਵੀ ਸਭ ਪੂਰੇ ਹੋਣਗੇ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਚ ਹੱਥ ਮਾਰਨ ਕਰਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮਸਤੀ ਚੜ੍ਹ ਗਈ ਤੇ ਤੌਲੀਏ ਚ ਉਹਦਾ ਲੰਨ ਬੇਬਸ ਹੋ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਦਿਸ ਗਿਆ ਸੀ ਜਵਾਨ ਲੰਨ ਦੀ ਲੋਰ ਉਸਤੇ ਵੀ ਹਾਵੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ।
ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਸਾਂਭਦਾ ਹੋਇਆ ਉਠਣ ਲਗਦਾ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਤੌਲੀਆ ਖਿੱਚ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ੇਰੂ ਅਲਫ਼ ਨੰਗਾ ਤੇ ਉਸਦਾ ਖੜ੍ਹਾ ਲੰਨ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਝੂਲ ਜਾਂਦਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਲੰਨ ਵੱਲ ਵੇਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਯਾਦ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਿੰਨੇ ਅਰਸੇ ਬਾਅਦ ਜਵਾਨ ਲੰਨ ਵੇਖਿਆ ਹੈ । ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਲੰਨ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਦਿਨ ਚੇਤੇ ਆ ਗਏ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਹੀ ਸੁਪਨਿਆਂ ਵਿਚ ਗੁਆਚ ਗਈ।ਉਸਦਾ ਸੁਪਨਾ ਉਦੋਂ ਟੁਟਿਆ ਜਦੋਂ ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਦਲੇਰੀ ਕਰਕੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਰਗੜ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੜਬੜਾ ਗੲੀ ਪਰ ਜਵਾਨ ਲੰਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਉਸਦੇ ਜਿਸਮ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਬਣ ਕੇ ਦੋੜ ਗਈ।ਪਰ ਲਾਜ ਰੱਖਦੀ ਉਹ ਬੋਲੀ- ਹਾਏ ਰੱਬਾ ਸ਼ੇਰੂ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ…?
ਸ਼ੇਰੂ- ਤੁਸੀਂ ਵੇਖ ਤਾਂ ਲਿਆ ਆਂਟੀ… ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕੀਤੀ ਸੀ..ਤੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਹੁਣ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਹਿਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੋਂ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਉਹ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਹਿੱਲਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਫ਼ੜ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਲੰਨ ਦੀ ਗਰਮਾਇਸ਼ ਉਸਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਨਾਲ- ਇੱਕ ਜਗ੍ਹਾ ਟਿਕ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ…ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਉਮਰ ਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਤੂੰ ਕਿਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਐਂ।
ਸ਼ੇਰੂ- ਹਰਕਤ ਤੁਸੀਂ ਕੀਤੀ ਹੈ,ਮੇਰਾ ਤੋਲੀਆ ਖਿੱਚ ਕੇ…!
ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਚਲਾਉਣ ਲਗਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਤੇ ਮਸਤੀ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਤਦ ਹੀ ਉਸਦੀ ਨਿਗਾਹ ਰਸੋਈ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ ਖੜ੍ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਖੁਸ਼ੀ ਸਮਾਇਲ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਸਹਿਮਤੀ ਦੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੰਦੀ ਹੈ-ਚਾਹ ਤਿਆਰ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਲੰਨ ਤੋਂ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹਟਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਖੁਸ਼ੀ ਹਸਕੇ ਜੀਭ ਕੱਢ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਬੇਮਨ ਜਿਹਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਉਦੋਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਚਾਹ ਲੈ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਦੋਵੇਂ ਕੁਝ ਟਾਈਮ ਗੱਪਾਂ ਮਾਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਸ਼ੇਰੂ ਵੀ ਕਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਉੁਥੇ ਆ ਜਾਂਦਾ, ਸ਼ੇਰੂ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੀ ਵੇਖ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਇਹ ਸਭ ਨੋਟ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।
ਥੋੜੇ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲੀ- ਖੁਸ਼ੀ ਥੋੜਾ ਤੇਲ ਗਰਮ ਕਰ….. ਤੇਰੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਕਰਾਂ..!
ਖੁਸ਼ੀ- ਤੇਲ ਤਾਂ ਮੈਂ ਗਰਮ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹਾਂ ਪਰ ਹੁਣ ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹਾਂ…ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਸਦੇ ਇਵਜ਼ ਵਜੋਂ ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਮਸਾਜ ਕਰਾਂਗੀ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਕਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹੁਣ ਤੂੰ ਇੰਨਾ ਕਹਿ ਹੀ ਦਿੱਤਾ.. ਮੈਂ ਕੌਣ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਨਾਂਹ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ੀ…!
ਖੁਸ਼ੀ ਤੇਲ ਗਰਮ ਕਰਕੇ ਰੂਮ ਵਿਚ ਲੈ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਮੀਜ਼ ਕੱਢ ਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਮੁੱਧੀ ਲੇਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਤੇਲ ਲਾਉਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੇਰੂ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀਂ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਬਾਹਰ ਚੱਲਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਹਿ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਸ਼ੇਰੂ- ਦੀਦੀ ਕੁਝ ਨਾ ਕਹਿ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਕਰ ਆਂਟੀ ਦੀ ਸੇਵਾ ਮੈਂ ਕਰੂੰ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਸ਼ੇਰੂ ਕੋਈ ਪੰਗਾ ਨਾ ਪੈ ਜਾਵੇ!
ਸ਼ੇਰੂ- ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ.. ਤੂੰ ਵੇਖ ਤਾਂ ਲਿਆ ਬਾਹਰ ਕੀ ਹੋਇਆ!
ਖੁਸ਼ੀ- ਹਸਦੀ ਹਸਦੀ ਹੋਈ …ਚੱਲ ਠੀਕ ਐ ਪੰਗਾ ਨਾ ਪਾ ਦੇਵੀਂ।
ਸ਼ੇਰੂ ਇੰਨਾ ਸੁਣ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਆ ਗਈ…ਚਲ ਜਲਦੀ ਕਰ ਟਾਈਮ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਆ।
ਸ਼ੇਰੂ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਕੋਲ ਬਹਿ ਕੇ ਤੇਲ ਦੀ ਧਾਰ ਦੁੱਧ ਚਿੱਟੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਪਾਉਂਦਾ.. ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੰਬ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫਿਰ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਪਿੱਠ ਮਿਲਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਕੂਲਾ ਕੂਲਾ ਮਾਸ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਰੂੰ ਵਾਂਗ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹਰ ਨੌਜਵਾਨ ਅੰਦਰ ਕਿਸੇ ਆਂਟੀ ਵੱਲ ਅਲੱਗ ਹੀ ਖਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਸਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹੀ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਤਾਂ ਆਂਟੀਆਂ ਕੋਲ ਤਜਰਬਾ ਬਹੁਤ ਹੁੰਦਾ ਦੂਜਾ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਸਿਖਰਲੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਹੁੰਦਾ, ਜਿਸ ਤੇ ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਰਗ਼ੜ ਰਗ਼ੜ ਕੇ ਅਸੀਮ ਅਨੰਦ ਮਾਣ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸ਼ੇਰੂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਕੱਛਾਂ ਤੇ ਵੱਖੀਂਆਂ ਕੌਲ ਹੱਥ ਰਗੜਦਾ ਉਸਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਦਾ ਨਾਪ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਤਦ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀਂ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਆਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੇੜੇ ਖੜ ਗੲੀ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਮੰਮੀ ਇਹ ਸਲਵਾਰ ਵੀ ਖੋਲ ਦਵੋ ਹੇਠਾਂ ਵੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਹੋ ਜਾਊਗੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਠਣ ਲਗਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ੀ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਬੋਲਦੀ ਹੈ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਉੱਠੋ ਨਾ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਲੇਟੇ ਰਹੋ….ਬਸ ਆਪਣਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਵੋ.. ਸਲਵਾਰ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਕੱਢ ਦੇਵਾਂਗੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕ ਕੇ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲ਼ੇ ਦੀ ਗੰਢ ਖੋਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਖਿੱਚ ਕੇ ਸਮੇਤ ਕੱਛੀ ਦੇ ਸਲਵਾਰ ਕੱਢ ਵਗਾਹ ਮਾਰਦੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਵੱਡੇ-ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਵੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਨਿੱਕਲ ਜਾਂਦਾ- ਆਹ ਮੰਮੀ ਤੁਹਾਡੇ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਕਾਫ਼ੀ ਵੱਡੇ ਹਨ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਦੇ ਧਿਆਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਾਰਿਆ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੱਸ ਪੈਂਦੀ ਹੈ – ਤੇਰੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮੈਂ ਕਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਐਨਾ ਭਾਰਾ ਮਾਲ ਸਾਂਭੀ ਬੈਠੀ ਏਂ…!
ਖੁਸ਼ੀ- ਮੰਮੀ ਬਸ ਕਰੋ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਆਉਂਦੀ ਹੈ…!
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਸ਼ਰਮ ਆਲੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਤੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਐ..ਹੱਸਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ।
ਖੁਸ਼ੀ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਤੇਲ ਦੀ ਧਾਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਤਰਬੂਜਾਂ ਜਿਹੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।ਕੋਲ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀਨ ਵੇਖ ਕੇ ਪੂਰਾ ਗਰਮ ਸੀ, ਉਹ ਲਾਗੇ ਪਈ ਤੇਲ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਚੁੱਕ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਤੇਲ ਨਾਲ ਚੋਪੜ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਥੋੜਾ ਉੱਚਾ ਉੱਠ ਉਸਦੀ ਟੀ ਸਰਟ ਦੇ ਗਲ਼ੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ, ਖੁਸ਼ੀ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਛਟਪਟਾਉਂਦੀ ਹੈ ।
ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਹਿਲਦੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬੋਲਦੀ ਹੈ – ਕੀ ਹੋਇਆ ਪੁੱਤ…..ਸਾਰਾ ਬੈੱਡ ਹੀ ਹਿਲਾ ਦਿੱਤਾ..?
ਖੁਸ਼ੀ- ਮੌਢੇ ਹਿਲਾ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਹੱਥ ਹਟਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹੋਈ- ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਮੰਮੀ ਮੱਛਰ ਨੇ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਹਾਏ ਇਹ ਕੰਜ਼ਰ ਦੇ ਮੱਛਰ ਵੀ ਨਾ ਤੜਫਾ ਛੱਡਦੇ ਨੇ।
ਸ਼ੇਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਖੁਸ਼ੀ ਫਸ ਚੁੱਕੀ ਹੈ,ਇਧਰ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਫਸਿਆ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ੇਰੂ ਕਰਨ ਕੀ ਜਾ ਰਿਹਾ।
ਪਰ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਅੱਗੇ ਕਰ ਸਿੱਧਾ ਉਸਦੀ ਬਰਾ ਅੰਦਰ ਫ਼ਸਾ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਟਾਈਟ ਉਸਦੀ ਬਰਾ ਦੀ ਹੁੱਕ ਕਟਾਕ…ਕਰਕੇ ਟੁੱਟਣ ਤੇ ਉਹ ਸਭ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਸ਼ੇਰੂ ਉਸਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਦੀਵਾਨਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਤੇਲ ਵਿਚ ਭਿੱਜੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਤੇ ਦੱਬਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਉਹ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੰਪ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਜਿੱਦਾਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਦੁੱਧ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਦੇ ਮੰਮੇ ਦੱਬਦਾ ਇਹੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਕੈਦ ਕਰ ਸਕਣੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨਾਮੁਮਕਿਨ ਹਨ। ਅੱਜ ਉਸਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ,ਕਿ ਖੁਸ਼ੀ ਮੰਮਿਆਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਪੌਰਨ ਸਟਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਇਧਰ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਬੇਫ਼ਿਕਰੀ ਨਾਲ ਨਿੱਕੇ ਭਰਾ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ।ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਬੁੰਡ ਦੇ ਸਾਈਜ਼ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਿਸੇ ਪੌਰਨ ਸਟਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ। ਦੋਵਾਂ ਭੈਣ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਸੋਚਣੀ ਤਾਂ ਲਗਭਗ ਇੱਕੋ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਸੋਚ ਦੀ ਤੰਦ ਉਦੋਂ ਟੁੱਟੀ ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਦੀਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਦਰਾੜ ਚ ਕੁਝ ਗਿੱਲਾ ਗਿੱਲਾ ਜਿਹਾ ਫੀਲ ਹੋਇਆ। ਉਸਨੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਟੰਗਾਂ ਫੈਲਾ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਜਿਸਤੋਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਕਾਲੇ ਭੂਰੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਲੁਕੀ ਚੂਤ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਈ। ਚੂਤ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਤੇ ਪਾਣੀ ਜਿਹਾ ਵੇਖ ਉਹ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤਾਂ ਸਵਾਦ ਚ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਹੀ ਹੈ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਥੋੜਾ ਤੇਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਤੇ ਡੋਲ ਵਾਲਾ ਦੀ ਮਾਲਿਸ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।
ਵਾਲਾਂ ਢਕੀ ਚੂਤ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਹੱਥ ਲੱਗਣ ਨਾਲ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤਾਂ ਕੰਬ ਗਈ , ਲੰਮੇ ਅਰਸੇ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਚੂਤ ਤੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੱਥ ਫੀਲ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿਚ ਆਹਹਹ ਉਦੋਂ ਨਿੱਕਲੀ ਜਦੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਇਕ ਉਗਲ ਚੂਤ ਚ ਧੱਕ ਦਿੱਤੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਚੂਤ ਦੀ ਕਸਾਵਟ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਬਿਨਾਂ ਲੰਨ ਤੋਂ ਚੂਤ ਦੀ ਸੀਲ ਦੁਬਾਰਾ ਬੰਦ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ।
ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਚ ਰੁੱਝੀ ਵੇਖ ਕੇ ਹੋਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਸਤ ਹੋ ਗਿਆ।ਉਸਨੇ ਚੁਟਕੀ ਭਰ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਨਿੱਪਲ ਮਸਲ ਦਿੱਤੇ, ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਮਸਤੀ ਭਰੀ “ਆਹ….” ਨਿੱਕਲ ਗਈ।ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਜਣੇ ਆਪਣੀ ਮਸਤੀ ਚ ਗੁਆਚੇ ਹੋਏ ਸਨ।
ਸ਼ੇਰੂ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਆਪਣੀ ਲੋਅਰ ਹੇਠਾਂ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਲੰਨ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਅੱਗੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਵਰਜਿਆ। ਪਰ ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਭੋਲਾ ਮੂੰਹ ਬਣਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਣ ਲਈ ਤਰਲਾ ਕੀਤਾ। ਖੁਸ਼ੀ ਭੈਣ ਭਰਾ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ,ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਸਲ ਮਜ਼ੇ ਲੈਣ ਲਈ ਉਸਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਇਸ ਸਮੇਂ ਇਸ ਸਭ ਲਈ ਸਹੀ ਮਾਹੋਲ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਪਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਖਿੜ ਗਿਆ। ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਲੰਨ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ।ਉਹ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੀ ਗਰਮੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਖ਼ੁਦ ਨੂੰ ਪਿਘਲਦਾ ਫੀਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਣ ਉਪਰੰਤ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਟੇਸਟ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ,ਇਹ ਦੂਜਾ ਲੰਨ ਸੀ ਜੋ ਉਸਨੇ ਮੂੰਹ ਚ ਲਿਆ ਸੀ। ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਲੰਨ ਦੇ ਚੁੱਪੇ ਮਾਰਦੀ ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ “ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਲੰਨ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਲੰਨ ਨਾਲੋਂ ਤਾ ਪਤਲਾ ਪਰ ਅਰਸ਼ ਦੇ ਲੰਨ ਨਾਲੋਂ ਦੁਗਣਾ ਸਖ਼ਤ ਐ”
ਖੁਸ਼ੀ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਰਤ ਸੁੱਝੀ ਉਸਨੇ ਲੰਨ ਮੂੰਹੋਂ ਕੱਢ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਰੁਕਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਬੋਲੀ- ਮੰਮੀ ਥੋੜਾ ਪਿੱਛੇ ਹੋ ਕੇ ਬੁੰਡ…ਸੋਰੀ ਚਿੱਤੜ ਉਤਾਂਹ ਨੂੰ ਚੁੱਕਿਓ ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਇਉਂ ਹੀ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਘੌੜੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪ ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਲਿਆ। ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਲੰਨ ਚੂਸ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਮੂੰਹੋਂ ਕੱਢਿਆ ਹੁਣ ਲੰਨ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀਆਂ ਲਾਰਾਂ ਚ ਲਥਪਥ ਸੀ। ਖੁਸ਼ੀ ਨੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਗਰਦਨ ਹਿਲਾ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਚੋਦਣ ਦੀ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਲੰਨ ਫੜਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਤੇ ਟਿਕਾਇਆ, ਸ਼ੇਰੂ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਲੰਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੀਕ ਸਾਰੇ ਘਰ ਵਿਚ ਗੂੰਜ ਉੱਠੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਆਹਹਹਹਹ……..! ਮਾਂ…ਪਾੜ ਛੱਡੀ ਚੂਤ ਮੇਰੀ…..!ਕੀ ਹੋਇਆ…… ਖੁਸ਼ੀ ਕੀ ਕੀਤਾ ਤੂੰ?
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਅਸਹਿ ਦਰਦ ਚ ਕੁਰਲਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਿੱਛੋਂ ਸ਼ੇਰੂ ਵੀ ਤਿੱਖੇ ਲੰਨ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੁਝ ਸਮਝਦੀ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਝੁਕ ਕੇ ਬੋਲੀ- ਇਹ ਸੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲੋਂ ……… ਮੇਰੀ ਸਵੀਟ ਸੱਸ ਤੇ ਕਿਊਟ ਭਰਾ ਲਈ ਕਰੋ ਇਨਜੋਏ…….!.
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਜੋਸ਼ ਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਉਹ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕੇ ਮਾਰਨ ਲਗਦਾ, ਇਹਨਾਂ ਧੱਕਿਆ ਨੂੰ ਸਮਝਦੀ ਗਰਦਨ ਮੋੜ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜੇ ਸ਼ੇਰੂ ਨੂੰ ਵੇਖਦੀ ਹੈ, ਸ਼ੇਰੂ ਸਮਾਇਲ ਦੇ ਕੇ ਅੱਖ ਮਾਰ ਦਿੰਦਾ.. ਪ੍ਰੀਤੀ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਧੱਕਿਆਂ ਨੂੰ ਸਂੰਭਾਭਲਦੀ ਅਡਜਸਟਮੈਂਟ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਦਾ ਤਿੱਖੀ ਰੌਡ ਜਿਹਾ ਲੰਨ ਚੂਤ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਮਾਪਣ ਲਗਦਾ। ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆਂ ਦਰਦ ਭਰੀਆਂ “ਆਹਾਂ” ਸਵਾਦ ਚ ਬਦਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਆਹ ਆਹ…..ਆਹ.. ਖੁਸ਼ੀ ਕੰਜ਼ਰੀ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਤੋਂ ਹੀ ਚੁਦਵਾ ਦਿੱਤਾ…ਆਹ ਆਏ…!
ਖੁਸ਼ੀ – ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ਚੁੰਮ ਲੈਂਦੀ ਹੈ- ਮੰਮੀ ਤੁਹਾਡੀ ਸੇਵਾ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਕਰੂੰਗੀ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ ਮਿਸਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣੀ!
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਆਹ…. ਮੇਰੀ ਧੀਏ ਸੇਵਾ ਨੇ ਤਾਂ ਮਜ਼ੇ ਲਿਆ ਦਿੱਤੇ…!
ਖੁਸ਼ੀ ਖੜੀ ਹੋ ਕੇ ਸ਼ੇਰੂ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੁੰਮਦੀ ਹੈ, ਫ਼ਿਰ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਤੇ ਰੱਖ ਚੂਤ ਤੇ ਲੰਨ ਦਾ ਮਿਲਿਆ ਰਸ ਚੂਸਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਵੇਖ ਸ਼ੇਰੂ ਹੋਰ ਉਤੇਜਿਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਲਾ ਵਿਚ ਹੀ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਖਾਲੀ ਕਰਨ ਲਗਦਾ। ਆਪਣੀ ਚੂਤ ਅੰਦਰ ਗਰਮ ਲਾਵਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੰਬਦੀ ਹੋਈ ਝੜਨ ਲਗਦੀ ਹੈ।ਇਹ ਸੁੱਖ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਉਹ ਨੀਮ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਗੁਆਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਸ਼ੇਰੂ ਆਪਣਾ ਮੁਰਝਾਇਆ ਲੰਨ ਲੈ ਕਪੜੇ ਚੁੱਕ ਕੇ ਭੱਜ ਜਾਂਦਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਅੱਖ ਉਦੋਂ ਖੁਲਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ- ਮੰਮੀ ਚੂਤ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਫਟ ਗਈ…ਹਾਏ ਇਸਤੋਂ ਤਾਂ ਖ਼ੂਨ ਵੀ ਵਗ ਰਿਹਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਇੰਨੇ ਟਾਇਮ ਬਾਅਦ ਚੁਦੀ ਇਹ ਥੋੜਾ ਨੁਕਸਾਨ ਤਾਂ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ…ਮੈਂ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹਾਂ…ਸੇਕ ਲੈ ਕੇ ਇਹ ਬੇਹਤਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ..
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਹਾਂ…ਉਹ ਤਾਂ ਠੀਕ ਹੈ ਪਰ…( ਪ੍ਰੀਤੀ ਸੰਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ)
ਖੁਸ਼ੀ- ਪਰ .. ਕੀ ਮੰਮੀ…?
ਪ੍ਰੀਤੀ- ਉਹ…ਸ਼ੇਰੂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਕੱਢਿਆ…ਸਾਰਾ ਅੰਦਰ ਹੀ…ਇਹ ਸੇਫ ਨਹੀਂ।
ਖੁਸ਼ੀ- ਤੁਸੀਂ ਟੈਂਸ਼ਨ ਨਾ ਲਵੋ…ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਪਿੱਲਸ ਦੀ ਲੋੜ ਐ…ਮੰਗਵਾ ਲੈਨੀਂ ਹਾਂ.. ਮੈਡੀਕਲ ਤੋਂ…
ਇੰਨਾਂ ਕਹਿ ਖੁਸ਼ੀ ਰਸੌਈ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਗਰਮ ਕਰ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੂਤ ਨੂੰ ਸੇਕ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੁਣ ਰਾਹਤ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਹਲਕਾ ਜਿਹਾ ਲੰਗੜਾ ਕੇ ਤੁਰਦੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
*************************************************
