Incest ਢਿੱਲੀ ਸਲਵਾਰ
- Thread starterJagga007
- Start date
- 1,330,217
Preet Brar
Member
- 162
- 118
- 43
Jasraniwlah
New Member
- 39
- 53
- 18
ਕਾਂਡ 3
ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਘਰ
ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੱਲ ਕਰਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਪਾਰਸ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰੋਂ ਬਾਅਦ ਆਕੇ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਕਰਮਜੀਤ ਜਦੋਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਬਗੈਰ ਉਸ ਦੀ ਕੁੜੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਜੋ ਕਿ ਅੰਦਰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੌਂ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਪਾਰਸ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਰਸ਼ੋਈ 'ਚ ਭਾਂਡੇ ਮਾਂਜਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਦੇਖਣ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਣੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ 'ਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਰਹਿਸ਼ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕੰਧ ਸਾਂਝੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ , ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਅੱਜ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸਲੀਨ ਵਾਲਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਸ਼ੌਲ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਮਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਓਹ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰੇ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਓਥੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਤੇ ਉਸਦਾ ਮੁੰਡਾ ਜੱਸਾ ਪਸ਼ੂਆ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਬੰਨ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਤਾਂ ਪਸ਼ੂ ਬੰਨਕੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜਦੀ ਬੰਸੋ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਦੇਖ ਉਸਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਤੇ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ...
" ਕੁੜੇ ਕਰਮ ਆਗੀ ਤੂੰ , ਭਾਈ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਆ ਬਚਿੱਤਰ ਸਿਉਂ ? ਪਿਆ ਫਰਕ ਕੋਈ ? "
ਤਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਪਿਆ ਟੋਕਰਾ ਪਾਸੇ ਕਰਦੀ ਕਰਮ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਹੈ
" ਹਾਂਜੀ ਬੀਬੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਠੀਕ ਨੇ , ਰਾਤ ਦਵਾਈ ਸ਼ਰ ਕਰਗੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੰਮ ਖਰਾਬ ਸੀ "
ਬੰਸੋ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ
" ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਭਾਈ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ,ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਭਾਈ ਆਪ ਬਹੁਤ ਫਿਕਰ ਸੀ ਵੀ ਕੀ ਬਣੇਗਾ , ਚੱਲ ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਭਾਈ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦਾ ਘਰ ਦਾ ਜਿੰਦਾ ਹੁੰਦੇ ਨੇ "
ਬੰਸੋ ਦੀ ਹਾਂ 'ਚ ਹਾਂ ਮਲਾਉਂਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
" ਹਾਂਜੀ ਬੀਬੀ ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ ਜੇ ਮਾਸੜ ਜੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸਾਰੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਵਿਚਾਰੇ ਪਾਰਸ ਤੇ ਆ ਜਾਣੀ ਸੀ ਓਹ ਦੱਸ ਕੀ ਕੀ ਕਰਦਾ "
" ਆਹੋ ਭਾਈ ਹਜੇ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਜਿੰਮੇਬਾਰੀ ਕਿਉਂਟਣ ਆਲੀ ਪਈ ਆ ਚਲੋ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਸ਼ੁਕਰ ਆ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬੰਸੋ ਪਸ਼ੂਆ ਤਾਂ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਪਾਰਸ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ ਜੋ ਕਿ ਅਗਾਂਹ ਬ੍ਰਾਡੇ ਦੇ ਨਾਲ ਬਣੀ ਬੈਠਕ 'ਚ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦਾਦੇ ਦੀ ਸੀ ਉਸ 'ਚ ਕੁਰਸ਼ੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫੂਨ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਪਾਲਿਆ ਸੀ
" ਵੇ ਇਹਨੂੰ ਰੱਖ ਵੀ ਦਿਆ ਕਰ ਕਦੇ , ਇਹਦੇ ਤੇ ਈ ਉਂਗਲਾਂ ਮਾਰੀ ਜਾਨਾਂ ਰਹਿਨਾਂ ਸਾਰੀ ਦਿਆੜੀ "
ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਅਣਸੁਣੀ ਕਰਕੇ ਓਹ ਬੋਲਦਾ ਹੈ
" ਨਾ ਨਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਦਾਂ ਈ ਦੇਖਦਾ ਸੀ, ਹੋਰ ਦੱਸੋ ਮੰਮੀ ਕੀ ਹਾਲ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ "
" ਮੈਂ ਤਾਂ ਠੀਕ ਆਂ ਤੇਰਾ ਪਿਉ ਕਿੱਥੇ ਆ "
" ਡੈਡੀ ਤੇ ਬਾਪੂ ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਭੂਆ ਕੋਲ ਗਏ ਹੋਏ ਨੇ , ਤੁਹਾਡੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਭੂਆ ਦੇ ਸੌਹਰੇ (ਮੋਦਨ )ਦਾ ਫੂਨ ਆਇਆ ਸੀ ਕਿ ਆਉ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮ ਆ ਤਾਂ ਓਹ ਓਦੋਂ ਈ ਚਲੇ ਗਏ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਕੱਲ ਨੂੰ ਆਉਣ "
ਜੱਸੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਫਿਰ ਜੱਸੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਬੋਲੀ
" ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਮੋਹਨੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਥਾਂ ਦੀ ਦੱਸ ਪਈ ਹੋਣੀ ਆ ਓਹਦੇ ਵਾਸਤੇ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਣ ਜਾਣਾ ਹੋਣਾ ਓਹਨਾਂ ਨੇ "
ਜੇਬ ਚੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਫੂਨ ਕੱਢਦੇ ਜੱਸੇ ਨੇ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿਹਾ
" ਹਾਂ ਡੈਡੀ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਦੱਸ ਪਈ ਆ ਓਹ ਵੇਖਣ ਜਾਣਾ "
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮ ਬੋਲਦੀ ਹੈ
" ਚਲੋ ਵਧੀਆ ਜੇ ਓਹਦਾ ਵੀ ਘਰ ਵਸ ਜਾਵੇ,ਪਹਿਲਾ ਮਸਾਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਓਹ ਮੁੰਡਾ ਨਸ਼ੇ ਪੱਤੇ ਵਾਲਾ ਨਿੱਕਲਿਆ "
ਜੱਸਾ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਸੁਣਿਆ ਈ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਸਕਰੋਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪਰਮ ਫੇਰ ਬੋਲੀ
" ਤੇ ਬੀਰਾ (ਸੀਰੀ ) ਕਿੱਥੇ ਆ ? "
" ਉਹ ਖੇਤ ਫਿਰਦਾ ਪਾਣੀ ਲਗਾਉਂਦਾ "
"ਅੱਛਾ ਓਹਨੂੰ ਕਹਿ ਦਵੀਂ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲਵੇ ਆ ਕੇ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵਾਪਸ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਜੱਸਾ ਬੈਠਾ ਫੂਨ ਚਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ
ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਕਰਮ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ ਜੇ ਅੱਜ ਕਾਲਾ ਘਰੇ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾਅ ਲੈਂਦੀ .....
( ਨਾਨਕਾਪਿੰਡ )
ਦੋ ਦਿਨ ਮਸਾਂ ਲੰਘੇ ਸਨ,ਰਮਨ ਦੀ ਅੱਗ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਵੀ ਹਾਲ ਔਖਾ ਸੀ,ਪਿੰਦਾ ਬੱਸ ਇਹੀ ਸੋਚ ਸੋਚ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਏਡੀ ਗੱਲ ਕਹੀ ਕਿਵੇਂ।
ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ ਤੇ ਰਮਨ ਸਵੇਰ ਦੀ ਚਾਹ ਕਰਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਸੌਂ ਗਈ ਸੀ, ਬਲਵਿੰਦਰ ਖੇਤ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜਿਆ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਖਾਣ ਲਈ ਰਸੋਈ 'ਚ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਓਥੁੇ ਰਮਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਸਿੱਧਾ ਉਸ ਦੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਓਹ ਸੌਂ ਰਹੀ ਸੀ ਓਹ ਉਤਲੀ ਲੱਤ ਥੋੜੀ ਮੋੜਕੇ ਤੇ ਹੇਠਲੀ ਜਵਾਂ ਸਿੱਧੀ ਰੱਖਕੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਉੱਭਰੇ ਲਗਦੇ ਸਨ
ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਸਿੱਧੀ ਨਿਗਾਹ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਤੇ ਪਈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਕਾਮ ਚੜਨ ਲੱਗਿਆ ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਅੱਗੇ ਹੋਇਆ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਹਿਲਾਕੇ ਰੋਟੀ ਲਾਹੁਣ ਲਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ
ਰਮਨ ਇੱਕ ਦਮ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਣ ਕਰਕੇ ਡਰ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਉੱਠ ਬੈਠੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਮਲਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
" ਪਿੰਦੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਡਰਾਅ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ "
ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਵੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਤਾ ਅੁਹ ਬੋਲਿਆ
" ਓਹ ਸੌਰੀ ਰਮਨ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਦਿੱਤਾ ,ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਮੱਝਾਂ ਵੀ ਨਵਾਉਣੀਆਂ ਸਨ , ਅੱਜ ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਧੁੱਪ ਲੱਗੀ ਸੀ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਅੱਜ ਨਵਾਅ ਦਈਏ "
ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਰਮਨ ਨੇ ਬਿੱਡ ਉੱਪਰ ਬੈਠੀ ਬੈਠੀ ਨੇ ਅੰਗੜਾਈ ਲਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਪੂਰੀ ਉੱਭਰ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
" ਵੀਰਜੀ ਮੈਂ ਵੀ ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਵਾਅਵਾਂਗੀ ਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ..............ਕੰਮ ਕਰਵਾਅ ਦਿਓ "
ਪਿੰਦਾ ਕਿ ਜਿਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰਮਨ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਜਦੋਂ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਹਿਲਾਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀਆ
" ਠੀਕ ਆ ,ਠੀਕ ਆ , ਚੱਲ ਹੁਣ ਰੋਟੀ ਲਾਹ "
ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਰੋਟੀ ਪਕਾਉਣ ਲਈ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ
ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲਈ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਡਾ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਡੰਗਰਾਂ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਓਹਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਕਿ ਓਹ ਕੱਪੜੇ ਚੇਂਜ ਕਰਕੇ ਆ ਰਹੀ ਹੈ
ਪਿੰਦਾ ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲ ਸਿੱਧਾ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲੇ ਬਰਾਂਡੇ ਵੱਲ ਡਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਘਰ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਸੀ , ਜਦੋਂ ਓਹ ਮੱਝ ਨੂੰ ਕਿੱਲੇ ਤੋਂ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਬਾਹਰਲੇ ਵੱਡੇ ਗੇਟ ਤੇ ਪਿਆ ਜੋ ਕਿ ਖੁਲ੍ਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਇਹ ਸੋਚਕੇ ਗੇਟ ਲਗਾਉਣ ਚੱਲ ਪਿਆ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਡੰਗਰ ਛੁਡਾਅ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਾਂ ਭੱਜ ਜਾਵੇ ਜਾਂ ਬਾਹਰੋਂ ਕੋਈ ਓਪਰਾ ਪਸ਼ੂ ਅੰਦਰ ਨਾ ਆ ਬੜੇ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਵੱਡੇ ਗੇਟ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹ ਫੇਰ ਵਾਪਸ ਮੱਝਾਂ ਵੱਲ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਦਾ ਘਰ ਬਹੁਤ ਖੁਲ੍ਹਾ ਡੁੱਲਾ ਤੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਵਾਲੀਆਂ ਕੰਧਾ ਵੀ ਚੌਦਾਂ ਚੌਦਾਂ ਫੁੱਟ ਉੱਚੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਘਰ ਨਾਲ ਵੀ ਖਾਲੀ ਪਲਾਨ ਸਨ ਨਾਲ ਕੋਈ ਘਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਮੱਝਾਂ ਕੋਲ ਆਇਆ ਤੇ ਇੱਕ ਮੱਝ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਖੇਲ ਉੱਪਰ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗ ਗਿਆ , ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਯਾਦ ਚੇਤੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਅੱਗੇ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਕਿਹੜੇ ਰੰਗ ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨ ‘ਚ ਭਰੇ ਜਾਣੇ ਸਨ ਤੇ ਕਿੰਨਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਸੀ,
ਓਧਰ ਰਮਨ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੀ ਤਾਕਤ ਉਸ ਤੋਂ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਵਾਅ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਸੀ ਉਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਆਲ ਦੁਆਲ ਫਿਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਜੋ ਰਮਨ ਨੇ ਕਹੀ ਸੀ ਪਿੰਦਾ ਉਸਦਾ ਹਿਸਾਬ ਨਈਂ ਲਾ ਸਕਿਆ ਉਸ ਨੇ ਓਹ ਗੱਲ ਸੁਤੇ ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਲੈ ਲਈ ਸੀ ਪਰ ਰਮਨ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ‘ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਸੀ।
ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਗਈ ਤੇ ਲੋਅ ਤੇ ਟੌਪ ਲਾਅ ਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੇਂਟੀ ਵੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਹੁਣ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਜਿਹਾ ਘਸਿਆ ਵਿਆ ਨੀਲਾ ਜਿਹਾ ਸੂਟ ਕੱਢਿਆ ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਭੀੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕੱਛੀ ਤੋਂ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲਈ ਜੋ ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਬ੍ਰਾ ਤੋ ਕਮੀਜ, ਕਮੀਜ ਉਸਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਟਾਇਟ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਉਸ ਦੀ ਨੀਲੀ ਸਲਵਾਰ ‘ਚ ਪੂਰੇ ਕਸੇ ਪਏ ਸਨ, ਚਾਹੇ ਹਜੇ ਵੀ ਥੋੜੀ ਠੰਡ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਸੂਟ ਇਸ ਰੁੱਤ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਰਮਨ ਚ ਕਾਮ ਦੀ ਅੱਗ ਏਨੀ ਵਧ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਠੰਡ ਦੀ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਜਿੱਥੇ ਮੱਝਾ ਨਵਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਭੀੜਾ ਥਾਂ ਸੀ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਬਰਾਂਡੇ ਵਾਲੀ ਕੰਧ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦੀ ਕੰਧ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਖੇਲ ਸੀ ਤੇ ਮਗਰ ਵਿਹੜਾ ਤੇ ਬੱਸ ਵਿਚਾਲੇ ਬੱਸ ਪੰਜ ਕ ਫੁੱਟ ਦਾ ਥਾਂ ਬਚਦਾ ਸੀ ਕਿੱਥੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਓਹ ਮੱਝਾ ਨਵਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਰਮਨ ਦੇ ਔਣ ਤੱਕ ਉਸ ਨੇ ਤਿੰਨ ਮੱਝਾ ਨਵਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸਨ ਹੁਣ ਬੱਸ ਦੋ ਮੱਝਾ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਸਨ
ਰਮਨ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਕੋਲੋ ਆਕੇ ਉਸ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਸਲ ਉਸਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਏਨਾ ਗਠੀਲਾ ਸਰੀਰ , ਉਹਦਾ ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਹੋਵੇ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਕੱਚ ਵਾਂਗ ਤੋੜ ਦੇਵੇ
ਰਮਨ !
ਰਮਨ !
ਉਸ ਦੇ ਅਵਾਜ਼ ਕੰਨੀ ਪਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਨੀਂਦ ਟੁੱਟੀ ਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿਂਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ
“ ਕੀ ਸੋਚੀਂ ਜਾਨੀਂ ਆਂ? “
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ
ਤਾਂ ਸੋਚਾਂ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਦੀਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਕੁਝ ਨੀ ਕੁਝ ਲਿਆਉ ਮੈਨੂੰ ਦਿਓ ਬੁਰਸ਼ ਮੈਂ ਮਾਰਦੀ ਆਂ , ਤੁਸੀਂ ਪਾਣੀ ਪਾਉ “
ਰਮਨ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਦਿੱਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਬੁਰਸ਼ ਖੋ ਲਿਆ ਤੇ ਮੱਝ ਅਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਥਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਫਸਾਅ ਲਿਆ ਤੇ ਮੱਝ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਬੁਰਸ਼ ਘਸਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ
ਰਮਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਹਾਲ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਰਮਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਉਂਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਇਕ ਦਮ ਮਗਰ ਧੱਕਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਪਿੱਠ ਸਟੋਰ ਦੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਤੇ ਅਗਲਾ ਹਿੱਸਾ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨਾਲ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਨੇ ਚਿਰ ਚ ਹੀ ਜਦੋਂ ਕਾਲੇ ਦਾ ਅਧ-ਸੁੱਤਾ ਲੱਨ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਦੀ ਤ੍ਰੇੜ ਚ ਖਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਤੇ ਕਿ ਸ਼ਲਵਾਰ ਦਾ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਪਤਲਾ ਕੱਪੜਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਾਲੇ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਨੂੰ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਥੱਲੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ
ਤੇ ਓਧਰ ਰਮਨ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਮੱਝ ਦਾ ਪਿੰਡਾ ਮਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹਿੱਲਣ ਕਰਕੇ ਥੱਲੇ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲਦੇ ਸਨ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨਾਲ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕੈਪਰੀ ਟਾਇਪ ਕੱਛੇ ‘ਚ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਖੜਾ ਹੋਣ ਚ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਰਹੀ ਰਮਨ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ
ਸਭ ਚੀਜਾ ਤੋੰ ਅਣਜਾਣ ਬਣਦੀ ਰਮਨ ਬੱਸ ਬੁਰਸ਼ ਘਸਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾੜ ਬਣੇ ਲੱਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾ ‘ਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ
ਓਧਰ ਪਿੰਦਾ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਹੋਇਆ ਖੜਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਹਜੇ ਤੱਕ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਇਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ ਜਾਂ ਰਮਨ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ
ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਹੱਥ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਪਾਇਪ ਸੀ ਤੇ ਪਾਣੀ ਪਾਸੇ ਡੁੱਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਧਿਆਨ ਰਮਨ ਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾ ਚ ਫਸੇ ਲੱਨ ਵੱਲ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਪਿੰਦੇ ਏਧਰ ਪਾਣੀ ਪਾ ਕਿੱਧਰ ਡੋਲੀ ਜਾਨਾਂ “
“ ਹਾਂ ਹਾਂ ਪਾ ਰਿਹਾਂ “
ਇੱਕ ਦਮ ਸੁਰਤ ‘ਚ ਆਕੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਲਈ ਅੱਗੇ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਲੱਨ ਹੋਰ ਵੀ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚੁੱਭ ਗਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਪਾਣੀ ਰਮਨ ਤੇ ਛਾਤੀ ਤੇ ਵੀ ਪੈ ਗਿਆ
“ ਪਿੰਦੇ ਕੀ ਕਰਦੇ ਓ ਧਿਆਨ ਕਿੱਥੇ ਆ ਤੇਰਾ “
ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਸੌਰੀ ਸੌਰੀ ਚੱਲ ਬਹੁਤ ਨਵਾਤੀ ਹੁਣ ਦੂਜੀ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣੇ ਆਂ “
ਮੱਝ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਨਹੀਂ ਹਜੇ ਨੀ ਥੱਲੇ ਤਾਂ ਦੇਖੋ ਕਿੰਨਾ ਗਾਰਾ ਲੱਗਿਆ ਵਿਚਾਰੀ ਦੇ “
ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਰਮਨ ਥੱਲੇ ਬੁਰਸ਼ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਕੋਡੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿੰਦਾ ਮਗਰ ਕੰਧ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਰ ਵੀ ਭਚੀੜਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚੋਂ ਤਿਲਕ ਕੇ ਰਮਨ ਦੀ ਰਿਸ ਰਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨਾਲ ਖਹਿ ਗਿਆ ਤੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋ ਸਿਸਕੀ ਨਿੱਕਲ ਗਈ
ਏਸ ਹਮਲੇ ‘ਚ ਪਿੰਡੇ ਨੂੰ ਸੰਭਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਾ ਮਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦੋਵੇ ਹੱਥ ਰਮਨ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਪੈ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਰਮਨ ਦੇ ਥੱਲੇ ਬੁਰਸ਼ ਮਾਰਨ ਕਰਕੇ ਹਿੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲ ਦਿਆਂ ‘ਚ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਪਾਇਪ ਥੱਲੇ ਡਿੱਗੀ ਦੇਖ ਰਮਨ ਨੇ ਹੱਥ ਵਧਾਕੇ ਪਾਇਪ ਆਪ ਚੱਕ ਲਈ ਤੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬੁਰਛ ਤੇ ਇੱਕ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਈ
ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਰਮਨ ਦਾ ਲੱਕ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜੀ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੁਨੀਆਂ ‘ਚ ਹੋਈ
ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਰਮਨ ਸਿੱਧੀ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸੁਰਤ ਆਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਜਿਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ਤੇ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਮੱਝ ਖੋਲ ਲਈਏ ਜਾਂ ਇਹਦੇ ਸ਼ੈਪੂ ਵੀ ਕਰਨਾ “
ਪਿੰਦਾ ਨੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਅੱਗੇ ਹੋ ਕੇ ਰੱਸਾ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ,ਰੱਸਾ ਖੁੱਲਣ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ ਕਿ ਮੱਝ ਮੁੜ ਕੇ ਭੱਜ ਗਈ ਤੇ ਮੁੜਨ ਵੇਲੇ ਮੱਝ ਦਾ ਮਗਰਲਾ ਹਿੱਸਾ ਰਮਨ ‘ਚ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਵੱਜਿਆ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰੀਂ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ ਧੱਕੇ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਫੜਦਾ ਪਿੰਦਾ ਲੜ ਖੜਾ ਕੇ ਸਣੇ ਰਮਨ ਦੇ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਖੇਲ ਜਾ ਡਿੱਗਿਆ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਣੀ ਚ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਭਿੱਜ ਗਏ
ਪਿੰਦਾ ਖੇਲ ਦੀ ਬੰਨੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਉੱਠਿਆ ਪਰ ਰਮਨ ਤੋਂ ਉਠਿਆ ਨਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੱਥ ਫੜਕੇ ਉਠਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਕਮੀਜ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਚੁੰਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਗਿੱਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪੱਟਾ ਤੋਂ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੋਂ ਕਮੀਜ ਕੱਠਾ ਹੋਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਦੀ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਮੱਝ ਬੰਨ ਕੇ ਵਾਪਸ ਰਮਨ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ
“ ਰਮਨ ਕਿੱਦਾਂ ਤੂੰ ਠੀਕ ਏ “
ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਾਰਦਾ ਪਿੰਦਾ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ
“ ਹਾਂ ਹਾਂ ਵੀਰੇ ਠੀਕ ਆ “
ਰਮਨ ਠੰਡ ਨਾਲ ਕੰਬਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ
“ ਚੱਲ ਅੰਦਰ ਚੱਲ ਛੇਤੀ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਾ ਨਹੀਂ ਤੈਨੂੰ ਠੰਡ ਲੱਗ ਜਾਣੀਆ “
ਪਿੰਦਾ ਉਸਨੂੰ ਖੇਲ ਦੀ ਬੰਨੀ ਤੋਂ ਉਠਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ
ਤਾਂ ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਈ , ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਕਹਿਰ ਢਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਪਤਲੀ ਸਲਵਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਤੜ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਚੋਂ ਰਿਸ ਰਹੀਆਂ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮਹੌਲ ਨੂੰ ਕਾਮੁਕ ਬਣਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਜਾਂਦੀ ਰਮਨ ਰੁਕੀ ਤੇ ਮੁੜਕੇ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਹੋ ਗਈ, ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਤੁਰ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਇੱਕ ਦਮ ਦੋਹਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਭਿੜ ਗਈਆਂ ਤੇ ਮੂੰਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨੇੜੇ ਹੋ ਗਏ ,ਏਨੇ ਕਿ ਸਾਹਾ ਦੀ ਗਰਮ ਹਵਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ
“ ਵੀਰੇ ਜੇ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਗਈ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਫਰਸ਼ ਗਿੱਲਾ ਹੋ ਜਾਣਾ ਮੈਂ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚ ਜਾਨੀਆਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਕੱਪੜੇ ਓਥੇ ਲੈ ਆਇਓ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਰਮਨ ਵਾਪਸ ਸਟੋਰ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਤਣੀ ਤੋਂ ਤੋਲਿਆ ਲਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਲਪੇਟ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਗਿੱਲੇ ਕੱਪੜੇ ਬਾਹਰ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਲਾਹ ਕੇ ਇਕੱਲਾ ਤੌਲੀਆ ਬੰਨ ਰਮਨ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈਣ ਉਸ ਦੇ ਰੂਮ ‘ਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਰੱਖੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ ਤੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅੱਜ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਲਾਹੀ ਸੀ ਓਹ ਇੱਕ ਦਮ ਕੱਛੀ ਚੱਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਗਿੱਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਏ ਤੇ ਜਦੋਂ ਓਹ ਕੱਛੀ ਸੁੰਘਦਾ ਏ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਚੜ ਜਾਂਦੀ ਏ ਤੇ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਫਿਰ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਓਹ ਉਸ ਦੇ ਸਵੇਰ ਵਾਲੀ ਲੋਰ ਤੇ ਟੌਪ ਚੱਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਓਧਰ ਰਮਨ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਖੋਲਿਆ ਨਹੀਂ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੈ , ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਦਰਵਾਜਾ ਹੈ ਤੇ ਦਰਵਾਜੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇਸ ਦੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਬਿਲਕੁੱਲ ਬੰਦ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹਵਾ ਵਾਸਤੇ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰ ਬੜਨ ਸਾਰ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਘਰ ਦਾ ਕਬਾੜ ਤੇ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਪਿਆ ਹੈ ਤੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਡਬਲ ਬੈੱਡ ਪਿਆ ਹੈ ਜਿਸਤੇ ਇੱਕ ਖਸ਼ਤਾ ਹਾਲਤ ਗੱਦਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਸੁੱਟੀ ਹੋਈ ਹੈ
ਰਮਨ ਗਿੱਲੇ ਕੱਪੜਿਆ ਨਾਲ ਉਸ ਬੈੱਡ ਦੇ ਇੱਕ ਖੂੰਜੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਇੱਕ ਹੀ ਬਾਰੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅੰਦਰ ਰੌਸ਼ਨੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਉੱਠਕੇ ਬੱਲਬ ਜਗਾਅ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਸਟੋਰ ਚ ਚਾਨਣ ਹੀ ਚਾਨਣ ਫੈਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਏਨੇ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈ ਕੇ ਆ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਬਲਬ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਓਹ ਰਮਨ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਗੌਰ ਨਾਲ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹ ਡੋਲਣ ਲਗਦਾ ਹੈ
ਪਹਾੜ ਵਾਂਗ ਤਣੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ, ਕਸਿਆ ਪੇਟ ਤੇ ਪਤਲੇ ਲੱਕ ਥੱਲੇ ਮੋਟੇ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਉਸ ਦਾ ਕਸਾਵ ਹੋਰ ਸਖ਼ਤ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਹੈ
ਜਦੋਂ ਓਹ ਰਮਨ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਫੜਾਕੇ ਮੁੜਨ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਰਮਨ ਉਸ ਨੂੰ ਅਵਾਜ਼ ਦਿੰਦੀ ਹੈ
“ ਪਿੰਦੇ ਗੱਲ ਸੁਣੀ “
ਪਿੰਦੇ ਮੁੜਕੇ ਰਮਨ ਵੱਲ ਝਾਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ
“ ਦੱਸ ? “
ਰਮਨ ਦੰਦਾਂ ‘ਚ ਨੌਹ ਟੁਕ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ
“ ਮੇਰੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਗੰਢ ਪੀਚੀ ਗਈ ਤੇ ਮੱਥੋਂ ਖੁੱਲ ਨੀ ਰਹੀ “
ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਇਹ ਮੌਕਾ ਹੱਥੋਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਕਹੇ ਗੋਡਿਆ ਭਾਰ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲੇ ਵੱਲ ਲਿਜਾਅ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਇੱਕ ਦਮ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਅੱਧੇ ਸਕਿੰਟ ਵਿੱਚ ਸਲਵਾਰ ਪੈਰਾਂ ਚ ਜਾ ਡੱਗੀ ਤੇ ਅਗਲੇ ਪਲ ਰਮਨ ਦੇ ਨੰਗੇ ਪੱਟ ਤੇ ਥੋੜੇ ਥੋੜੇ ਵਾਲਾ ਨਾਲ ਢਕੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਆ ਗਈ
ਪਿੰਦਾ ਉੱਠ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਏਦਾਂ ਕਰੇਗੀ ਤੇ ਓਹ ਬੋਲਿਆ
“ ਰਮਨ ਇਹ ਕੀ ? “
ਪਰ ਰਮਨ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਰਸ਼ੀਲੇ ਬੁੱਲ ਉਸਨੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਬੁੱਲਾ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਹੋਇਆ ਕਦੇ ਉਸਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨੂੰ ਪੱਟਦਾ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ..........
ਪੰਜ ਛੇ ਮਿੰਟ ਬੁੱਲ ਚੂਸਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਰਮਨ ਦਾ ਕਮੀਜ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸਿੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਤੋਂ ਫੜ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਖਿੱਚਕੇ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੂਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਦੀ ਰਹੀ
ਰਮਨ ਜੋ ਕਿ ਤੇਈ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਮੁਟਿਆਰ ਸੀ ਹਜੇ ਤੱਕ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਖੁੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤੇ ਛੋਲਾ ਵੀ ਮਾਸ ‘ਚ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕਦੇ ਉਸ ਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਜੀਭ ਪਾ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਦੇ ਵਾਲ ਨੋਚਦੀ
ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਹੋਰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕੋਲ ਪਿਆ ਸਰਾਣਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਥੱਲੇ ਦੇ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਉੱਚੀ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਫੜਕ ਰਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਡੋਡਾ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸ ਤੇ ਭਾਰ ਪਾਉਣ ਲੱਗਿਆ
ਰਮਨ ਹਜੇ ਤੱਕ ਵਰਜਨ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਪੂਰੀ ਪੀਕ ਤੇ ਲੈ ਆਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਰਮਨ ਨੂੰ ਦਰਦ ਦੀ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਅੱਖਾ ਮੀਚ ਲਈਆਂ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਲੱਤਾ ਦੀ ਕਲੰਘੜੀ ਪਾ ਲਈ
ਪਰ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਥੋੜਾ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣਾ ਡੋਡਾ ਫੁੱਦੀ ਅੰਦਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੀ ਚੀਖ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਪਰ ਕਾਮ ਚ ਆਏ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਜੋਰ ਦੇ ਕੇ ਅੱਧਾ ਲੱਨ ਫੁੱਦੀ ਅੰਦਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਸਾਲੀਏ ਤੇਰੇ ਈ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਹੁਣ ਰੋ ਨਾ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਮੁੱਕੇ ਮਾਰੇ ਪਰ ਝੋਟੇ ਵਰਗੇ ਸਰੀਰ ਵਾਲੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ ਕੀ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ਸੀ
ਪੰਜ ਕ ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਲੱਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਬਣਾਅ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਰਮਨ ਵੀ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਥੱਲੋ ਘੱਸੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ
ਕੜੱਪ ਕੜੱਪ ਦੀ ਅਵਾਜ ਪੂਰੀ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਮਨ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈਂ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ
“ ਆਹ ਆਹ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋਰ ਤੇਜ “
ਥੱਲੋ ਉੱਛਲ ਉੱਛਲ ਕੇ ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ
ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਹੋਰ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਓਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਚਰਮ ਸੀਮਾ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਤਣੇ ਮੁੰਮਿਆ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਕੇ ਚੂਸਣਾ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਵੀ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪਿੱਠ ਚ ਨਹੁੰ ਖੋਭਦੀ ਇੱਕ ਦਮ ਫਾਰਗ ਹੋਕੇ ਨਿਡਾਲ ਹੋ ਕੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਦਸ ਕ ਘੱਸਿਆ ਬਾਅਦ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਹੀ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਝ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਓਹ ਕਲੀ ਤੋਂ ਫੁੱਲ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ..........
ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਘਰ
ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੱਲ ਕਰਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਪਾਰਸ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰੋਂ ਬਾਅਦ ਆਕੇ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਕਰਮਜੀਤ ਜਦੋਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਬਗੈਰ ਉਸ ਦੀ ਕੁੜੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਜੋ ਕਿ ਅੰਦਰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੌਂ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਪਾਰਸ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਰਸ਼ੋਈ 'ਚ ਭਾਂਡੇ ਮਾਂਜਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਦੇਖਣ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਣੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ 'ਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਰਹਿਸ਼ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕੰਧ ਸਾਂਝੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ , ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਅੱਜ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸਲੀਨ ਵਾਲਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਸ਼ੌਲ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਮਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਓਹ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰੇ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਓਥੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਤੇ ਉਸਦਾ ਮੁੰਡਾ ਜੱਸਾ ਪਸ਼ੂਆ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਬੰਨ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਤਾਂ ਪਸ਼ੂ ਬੰਨਕੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜਦੀ ਬੰਸੋ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਦੇਖ ਉਸਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਤੇ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ...
" ਕੁੜੇ ਕਰਮ ਆਗੀ ਤੂੰ , ਭਾਈ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਆ ਬਚਿੱਤਰ ਸਿਉਂ ? ਪਿਆ ਫਰਕ ਕੋਈ ? "
ਤਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਪਿਆ ਟੋਕਰਾ ਪਾਸੇ ਕਰਦੀ ਕਰਮ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਹੈ
" ਹਾਂਜੀ ਬੀਬੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਠੀਕ ਨੇ , ਰਾਤ ਦਵਾਈ ਸ਼ਰ ਕਰਗੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੰਮ ਖਰਾਬ ਸੀ "
ਬੰਸੋ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ
" ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਭਾਈ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ,ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਭਾਈ ਆਪ ਬਹੁਤ ਫਿਕਰ ਸੀ ਵੀ ਕੀ ਬਣੇਗਾ , ਚੱਲ ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਭਾਈ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦਾ ਘਰ ਦਾ ਜਿੰਦਾ ਹੁੰਦੇ ਨੇ "
ਬੰਸੋ ਦੀ ਹਾਂ 'ਚ ਹਾਂ ਮਲਾਉਂਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
" ਹਾਂਜੀ ਬੀਬੀ ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ ਜੇ ਮਾਸੜ ਜੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸਾਰੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਵਿਚਾਰੇ ਪਾਰਸ ਤੇ ਆ ਜਾਣੀ ਸੀ ਓਹ ਦੱਸ ਕੀ ਕੀ ਕਰਦਾ "
" ਆਹੋ ਭਾਈ ਹਜੇ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਜਿੰਮੇਬਾਰੀ ਕਿਉਂਟਣ ਆਲੀ ਪਈ ਆ ਚਲੋ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਸ਼ੁਕਰ ਆ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬੰਸੋ ਪਸ਼ੂਆ ਤਾਂ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਪਾਰਸ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ ਜੋ ਕਿ ਅਗਾਂਹ ਬ੍ਰਾਡੇ ਦੇ ਨਾਲ ਬਣੀ ਬੈਠਕ 'ਚ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦਾਦੇ ਦੀ ਸੀ ਉਸ 'ਚ ਕੁਰਸ਼ੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫੂਨ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਪਾਲਿਆ ਸੀ
" ਵੇ ਇਹਨੂੰ ਰੱਖ ਵੀ ਦਿਆ ਕਰ ਕਦੇ , ਇਹਦੇ ਤੇ ਈ ਉਂਗਲਾਂ ਮਾਰੀ ਜਾਨਾਂ ਰਹਿਨਾਂ ਸਾਰੀ ਦਿਆੜੀ "
ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਅਣਸੁਣੀ ਕਰਕੇ ਓਹ ਬੋਲਦਾ ਹੈ
" ਨਾ ਨਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਦਾਂ ਈ ਦੇਖਦਾ ਸੀ, ਹੋਰ ਦੱਸੋ ਮੰਮੀ ਕੀ ਹਾਲ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ "
" ਮੈਂ ਤਾਂ ਠੀਕ ਆਂ ਤੇਰਾ ਪਿਉ ਕਿੱਥੇ ਆ "
" ਡੈਡੀ ਤੇ ਬਾਪੂ ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਭੂਆ ਕੋਲ ਗਏ ਹੋਏ ਨੇ , ਤੁਹਾਡੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਭੂਆ ਦੇ ਸੌਹਰੇ (ਮੋਦਨ )ਦਾ ਫੂਨ ਆਇਆ ਸੀ ਕਿ ਆਉ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮ ਆ ਤਾਂ ਓਹ ਓਦੋਂ ਈ ਚਲੇ ਗਏ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਕੱਲ ਨੂੰ ਆਉਣ "
ਜੱਸੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਫਿਰ ਜੱਸੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਬੋਲੀ
" ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਮੋਹਨੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਥਾਂ ਦੀ ਦੱਸ ਪਈ ਹੋਣੀ ਆ ਓਹਦੇ ਵਾਸਤੇ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਣ ਜਾਣਾ ਹੋਣਾ ਓਹਨਾਂ ਨੇ "
ਜੇਬ ਚੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਫੂਨ ਕੱਢਦੇ ਜੱਸੇ ਨੇ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿਹਾ
" ਹਾਂ ਡੈਡੀ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਦੱਸ ਪਈ ਆ ਓਹ ਵੇਖਣ ਜਾਣਾ "
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮ ਬੋਲਦੀ ਹੈ
" ਚਲੋ ਵਧੀਆ ਜੇ ਓਹਦਾ ਵੀ ਘਰ ਵਸ ਜਾਵੇ,ਪਹਿਲਾ ਮਸਾਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਓਹ ਮੁੰਡਾ ਨਸ਼ੇ ਪੱਤੇ ਵਾਲਾ ਨਿੱਕਲਿਆ "
ਜੱਸਾ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਸੁਣਿਆ ਈ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਸਕਰੋਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪਰਮ ਫੇਰ ਬੋਲੀ
" ਤੇ ਬੀਰਾ (ਸੀਰੀ ) ਕਿੱਥੇ ਆ ? "
" ਉਹ ਖੇਤ ਫਿਰਦਾ ਪਾਣੀ ਲਗਾਉਂਦਾ "
"ਅੱਛਾ ਓਹਨੂੰ ਕਹਿ ਦਵੀਂ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲਵੇ ਆ ਕੇ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵਾਪਸ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਜੱਸਾ ਬੈਠਾ ਫੂਨ ਚਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ
ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਕਰਮ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ ਜੇ ਅੱਜ ਕਾਲਾ ਘਰੇ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾਅ ਲੈਂਦੀ .....
( ਨਾਨਕਾਪਿੰਡ )
ਦੋ ਦਿਨ ਮਸਾਂ ਲੰਘੇ ਸਨ,ਰਮਨ ਦੀ ਅੱਗ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਵੀ ਹਾਲ ਔਖਾ ਸੀ,ਪਿੰਦਾ ਬੱਸ ਇਹੀ ਸੋਚ ਸੋਚ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਏਡੀ ਗੱਲ ਕਹੀ ਕਿਵੇਂ।
ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ ਤੇ ਰਮਨ ਸਵੇਰ ਦੀ ਚਾਹ ਕਰਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਸੌਂ ਗਈ ਸੀ, ਬਲਵਿੰਦਰ ਖੇਤ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜਿਆ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਖਾਣ ਲਈ ਰਸੋਈ 'ਚ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਓਥੁੇ ਰਮਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਸਿੱਧਾ ਉਸ ਦੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਓਹ ਸੌਂ ਰਹੀ ਸੀ ਓਹ ਉਤਲੀ ਲੱਤ ਥੋੜੀ ਮੋੜਕੇ ਤੇ ਹੇਠਲੀ ਜਵਾਂ ਸਿੱਧੀ ਰੱਖਕੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਉੱਭਰੇ ਲਗਦੇ ਸਨ
ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਸਿੱਧੀ ਨਿਗਾਹ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਤੇ ਪਈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਕਾਮ ਚੜਨ ਲੱਗਿਆ ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਅੱਗੇ ਹੋਇਆ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਹਿਲਾਕੇ ਰੋਟੀ ਲਾਹੁਣ ਲਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ
ਰਮਨ ਇੱਕ ਦਮ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਣ ਕਰਕੇ ਡਰ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਉੱਠ ਬੈਠੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਮਲਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
" ਪਿੰਦੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਡਰਾਅ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ "
ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਵੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਤਾ ਅੁਹ ਬੋਲਿਆ
" ਓਹ ਸੌਰੀ ਰਮਨ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਦਿੱਤਾ ,ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਮੱਝਾਂ ਵੀ ਨਵਾਉਣੀਆਂ ਸਨ , ਅੱਜ ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਧੁੱਪ ਲੱਗੀ ਸੀ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਅੱਜ ਨਵਾਅ ਦਈਏ "
ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਰਮਨ ਨੇ ਬਿੱਡ ਉੱਪਰ ਬੈਠੀ ਬੈਠੀ ਨੇ ਅੰਗੜਾਈ ਲਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਪੂਰੀ ਉੱਭਰ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
" ਵੀਰਜੀ ਮੈਂ ਵੀ ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਵਾਅਵਾਂਗੀ ਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ..............ਕੰਮ ਕਰਵਾਅ ਦਿਓ "
ਪਿੰਦਾ ਕਿ ਜਿਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰਮਨ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਜਦੋਂ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਹਿਲਾਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀਆ
" ਠੀਕ ਆ ,ਠੀਕ ਆ , ਚੱਲ ਹੁਣ ਰੋਟੀ ਲਾਹ "
ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਰੋਟੀ ਪਕਾਉਣ ਲਈ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ
ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲਈ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਡਾ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਡੰਗਰਾਂ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਓਹਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਕਿ ਓਹ ਕੱਪੜੇ ਚੇਂਜ ਕਰਕੇ ਆ ਰਹੀ ਹੈ
ਪਿੰਦਾ ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲ ਸਿੱਧਾ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲੇ ਬਰਾਂਡੇ ਵੱਲ ਡਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਘਰ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਸੀ , ਜਦੋਂ ਓਹ ਮੱਝ ਨੂੰ ਕਿੱਲੇ ਤੋਂ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਬਾਹਰਲੇ ਵੱਡੇ ਗੇਟ ਤੇ ਪਿਆ ਜੋ ਕਿ ਖੁਲ੍ਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਇਹ ਸੋਚਕੇ ਗੇਟ ਲਗਾਉਣ ਚੱਲ ਪਿਆ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਡੰਗਰ ਛੁਡਾਅ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਾਂ ਭੱਜ ਜਾਵੇ ਜਾਂ ਬਾਹਰੋਂ ਕੋਈ ਓਪਰਾ ਪਸ਼ੂ ਅੰਦਰ ਨਾ ਆ ਬੜੇ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਵੱਡੇ ਗੇਟ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹ ਫੇਰ ਵਾਪਸ ਮੱਝਾਂ ਵੱਲ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਦਾ ਘਰ ਬਹੁਤ ਖੁਲ੍ਹਾ ਡੁੱਲਾ ਤੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਵਾਲੀਆਂ ਕੰਧਾ ਵੀ ਚੌਦਾਂ ਚੌਦਾਂ ਫੁੱਟ ਉੱਚੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਘਰ ਨਾਲ ਵੀ ਖਾਲੀ ਪਲਾਨ ਸਨ ਨਾਲ ਕੋਈ ਘਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਮੱਝਾਂ ਕੋਲ ਆਇਆ ਤੇ ਇੱਕ ਮੱਝ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਖੇਲ ਉੱਪਰ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗ ਗਿਆ , ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਯਾਦ ਚੇਤੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਅੱਗੇ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਕਿਹੜੇ ਰੰਗ ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨ ‘ਚ ਭਰੇ ਜਾਣੇ ਸਨ ਤੇ ਕਿੰਨਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਸੀ,
ਓਧਰ ਰਮਨ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੀ ਤਾਕਤ ਉਸ ਤੋਂ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਵਾਅ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਸੀ ਉਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਆਲ ਦੁਆਲ ਫਿਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਜੋ ਰਮਨ ਨੇ ਕਹੀ ਸੀ ਪਿੰਦਾ ਉਸਦਾ ਹਿਸਾਬ ਨਈਂ ਲਾ ਸਕਿਆ ਉਸ ਨੇ ਓਹ ਗੱਲ ਸੁਤੇ ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਲੈ ਲਈ ਸੀ ਪਰ ਰਮਨ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ‘ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਸੀ।
ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਗਈ ਤੇ ਲੋਅ ਤੇ ਟੌਪ ਲਾਅ ਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੇਂਟੀ ਵੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਹੁਣ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਜਿਹਾ ਘਸਿਆ ਵਿਆ ਨੀਲਾ ਜਿਹਾ ਸੂਟ ਕੱਢਿਆ ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਭੀੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕੱਛੀ ਤੋਂ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲਈ ਜੋ ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਬ੍ਰਾ ਤੋ ਕਮੀਜ, ਕਮੀਜ ਉਸਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਟਾਇਟ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਉਸ ਦੀ ਨੀਲੀ ਸਲਵਾਰ ‘ਚ ਪੂਰੇ ਕਸੇ ਪਏ ਸਨ, ਚਾਹੇ ਹਜੇ ਵੀ ਥੋੜੀ ਠੰਡ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਸੂਟ ਇਸ ਰੁੱਤ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਰਮਨ ਚ ਕਾਮ ਦੀ ਅੱਗ ਏਨੀ ਵਧ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਠੰਡ ਦੀ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਜਿੱਥੇ ਮੱਝਾ ਨਵਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਭੀੜਾ ਥਾਂ ਸੀ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਬਰਾਂਡੇ ਵਾਲੀ ਕੰਧ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦੀ ਕੰਧ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਖੇਲ ਸੀ ਤੇ ਮਗਰ ਵਿਹੜਾ ਤੇ ਬੱਸ ਵਿਚਾਲੇ ਬੱਸ ਪੰਜ ਕ ਫੁੱਟ ਦਾ ਥਾਂ ਬਚਦਾ ਸੀ ਕਿੱਥੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਓਹ ਮੱਝਾ ਨਵਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਰਮਨ ਦੇ ਔਣ ਤੱਕ ਉਸ ਨੇ ਤਿੰਨ ਮੱਝਾ ਨਵਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸਨ ਹੁਣ ਬੱਸ ਦੋ ਮੱਝਾ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਸਨ
ਰਮਨ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਕੋਲੋ ਆਕੇ ਉਸ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਸਲ ਉਸਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਏਨਾ ਗਠੀਲਾ ਸਰੀਰ , ਉਹਦਾ ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਹੋਵੇ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਕੱਚ ਵਾਂਗ ਤੋੜ ਦੇਵੇ
ਰਮਨ !
ਰਮਨ !
ਉਸ ਦੇ ਅਵਾਜ਼ ਕੰਨੀ ਪਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਨੀਂਦ ਟੁੱਟੀ ਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿਂਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ
“ ਕੀ ਸੋਚੀਂ ਜਾਨੀਂ ਆਂ? “
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ
ਤਾਂ ਸੋਚਾਂ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਦੀਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਕੁਝ ਨੀ ਕੁਝ ਲਿਆਉ ਮੈਨੂੰ ਦਿਓ ਬੁਰਸ਼ ਮੈਂ ਮਾਰਦੀ ਆਂ , ਤੁਸੀਂ ਪਾਣੀ ਪਾਉ “
ਰਮਨ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਦਿੱਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਬੁਰਸ਼ ਖੋ ਲਿਆ ਤੇ ਮੱਝ ਅਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਥਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਫਸਾਅ ਲਿਆ ਤੇ ਮੱਝ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਬੁਰਸ਼ ਘਸਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ
ਰਮਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਹਾਲ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਰਮਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਉਂਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਇਕ ਦਮ ਮਗਰ ਧੱਕਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਪਿੱਠ ਸਟੋਰ ਦੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਤੇ ਅਗਲਾ ਹਿੱਸਾ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨਾਲ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਨੇ ਚਿਰ ਚ ਹੀ ਜਦੋਂ ਕਾਲੇ ਦਾ ਅਧ-ਸੁੱਤਾ ਲੱਨ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਦੀ ਤ੍ਰੇੜ ਚ ਖਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਤੇ ਕਿ ਸ਼ਲਵਾਰ ਦਾ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਪਤਲਾ ਕੱਪੜਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਾਲੇ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਨੂੰ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਥੱਲੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ
ਤੇ ਓਧਰ ਰਮਨ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਮੱਝ ਦਾ ਪਿੰਡਾ ਮਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹਿੱਲਣ ਕਰਕੇ ਥੱਲੇ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲਦੇ ਸਨ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨਾਲ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕੈਪਰੀ ਟਾਇਪ ਕੱਛੇ ‘ਚ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਖੜਾ ਹੋਣ ਚ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਰਹੀ ਰਮਨ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ
ਸਭ ਚੀਜਾ ਤੋੰ ਅਣਜਾਣ ਬਣਦੀ ਰਮਨ ਬੱਸ ਬੁਰਸ਼ ਘਸਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾੜ ਬਣੇ ਲੱਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾ ‘ਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ
ਓਧਰ ਪਿੰਦਾ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਹੋਇਆ ਖੜਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਹਜੇ ਤੱਕ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਇਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ ਜਾਂ ਰਮਨ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ
ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਹੱਥ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਪਾਇਪ ਸੀ ਤੇ ਪਾਣੀ ਪਾਸੇ ਡੁੱਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਧਿਆਨ ਰਮਨ ਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾ ਚ ਫਸੇ ਲੱਨ ਵੱਲ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਪਿੰਦੇ ਏਧਰ ਪਾਣੀ ਪਾ ਕਿੱਧਰ ਡੋਲੀ ਜਾਨਾਂ “
“ ਹਾਂ ਹਾਂ ਪਾ ਰਿਹਾਂ “
ਇੱਕ ਦਮ ਸੁਰਤ ‘ਚ ਆਕੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਲਈ ਅੱਗੇ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਲੱਨ ਹੋਰ ਵੀ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚੁੱਭ ਗਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਪਾਣੀ ਰਮਨ ਤੇ ਛਾਤੀ ਤੇ ਵੀ ਪੈ ਗਿਆ
“ ਪਿੰਦੇ ਕੀ ਕਰਦੇ ਓ ਧਿਆਨ ਕਿੱਥੇ ਆ ਤੇਰਾ “
ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਸੌਰੀ ਸੌਰੀ ਚੱਲ ਬਹੁਤ ਨਵਾਤੀ ਹੁਣ ਦੂਜੀ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣੇ ਆਂ “
ਮੱਝ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਨਹੀਂ ਹਜੇ ਨੀ ਥੱਲੇ ਤਾਂ ਦੇਖੋ ਕਿੰਨਾ ਗਾਰਾ ਲੱਗਿਆ ਵਿਚਾਰੀ ਦੇ “
ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਰਮਨ ਥੱਲੇ ਬੁਰਸ਼ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਕੋਡੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿੰਦਾ ਮਗਰ ਕੰਧ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਰ ਵੀ ਭਚੀੜਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚੋਂ ਤਿਲਕ ਕੇ ਰਮਨ ਦੀ ਰਿਸ ਰਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨਾਲ ਖਹਿ ਗਿਆ ਤੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋ ਸਿਸਕੀ ਨਿੱਕਲ ਗਈ
ਏਸ ਹਮਲੇ ‘ਚ ਪਿੰਡੇ ਨੂੰ ਸੰਭਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਾ ਮਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦੋਵੇ ਹੱਥ ਰਮਨ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਪੈ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਰਮਨ ਦੇ ਥੱਲੇ ਬੁਰਸ਼ ਮਾਰਨ ਕਰਕੇ ਹਿੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲ ਦਿਆਂ ‘ਚ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਪਾਇਪ ਥੱਲੇ ਡਿੱਗੀ ਦੇਖ ਰਮਨ ਨੇ ਹੱਥ ਵਧਾਕੇ ਪਾਇਪ ਆਪ ਚੱਕ ਲਈ ਤੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬੁਰਛ ਤੇ ਇੱਕ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਈ
ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਰਮਨ ਦਾ ਲੱਕ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜੀ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੁਨੀਆਂ ‘ਚ ਹੋਈ
ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਰਮਨ ਸਿੱਧੀ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸੁਰਤ ਆਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਜਿਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ਤੇ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਮੱਝ ਖੋਲ ਲਈਏ ਜਾਂ ਇਹਦੇ ਸ਼ੈਪੂ ਵੀ ਕਰਨਾ “
ਪਿੰਦਾ ਨੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਅੱਗੇ ਹੋ ਕੇ ਰੱਸਾ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ,ਰੱਸਾ ਖੁੱਲਣ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ ਕਿ ਮੱਝ ਮੁੜ ਕੇ ਭੱਜ ਗਈ ਤੇ ਮੁੜਨ ਵੇਲੇ ਮੱਝ ਦਾ ਮਗਰਲਾ ਹਿੱਸਾ ਰਮਨ ‘ਚ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਵੱਜਿਆ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰੀਂ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ ਧੱਕੇ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਫੜਦਾ ਪਿੰਦਾ ਲੜ ਖੜਾ ਕੇ ਸਣੇ ਰਮਨ ਦੇ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਖੇਲ ਜਾ ਡਿੱਗਿਆ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਣੀ ਚ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਭਿੱਜ ਗਏ
ਪਿੰਦਾ ਖੇਲ ਦੀ ਬੰਨੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਉੱਠਿਆ ਪਰ ਰਮਨ ਤੋਂ ਉਠਿਆ ਨਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੱਥ ਫੜਕੇ ਉਠਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਕਮੀਜ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਚੁੰਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਗਿੱਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪੱਟਾ ਤੋਂ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੋਂ ਕਮੀਜ ਕੱਠਾ ਹੋਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਦੀ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਮੱਝ ਬੰਨ ਕੇ ਵਾਪਸ ਰਮਨ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ
“ ਰਮਨ ਕਿੱਦਾਂ ਤੂੰ ਠੀਕ ਏ “
ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਾਰਦਾ ਪਿੰਦਾ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ
“ ਹਾਂ ਹਾਂ ਵੀਰੇ ਠੀਕ ਆ “
ਰਮਨ ਠੰਡ ਨਾਲ ਕੰਬਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ
“ ਚੱਲ ਅੰਦਰ ਚੱਲ ਛੇਤੀ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਾ ਨਹੀਂ ਤੈਨੂੰ ਠੰਡ ਲੱਗ ਜਾਣੀਆ “
ਪਿੰਦਾ ਉਸਨੂੰ ਖੇਲ ਦੀ ਬੰਨੀ ਤੋਂ ਉਠਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ
ਤਾਂ ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਈ , ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਕਹਿਰ ਢਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਪਤਲੀ ਸਲਵਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਤੜ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਚੋਂ ਰਿਸ ਰਹੀਆਂ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮਹੌਲ ਨੂੰ ਕਾਮੁਕ ਬਣਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਜਾਂਦੀ ਰਮਨ ਰੁਕੀ ਤੇ ਮੁੜਕੇ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਹੋ ਗਈ, ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਤੁਰ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਇੱਕ ਦਮ ਦੋਹਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਭਿੜ ਗਈਆਂ ਤੇ ਮੂੰਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨੇੜੇ ਹੋ ਗਏ ,ਏਨੇ ਕਿ ਸਾਹਾ ਦੀ ਗਰਮ ਹਵਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ
“ ਵੀਰੇ ਜੇ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਗਈ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਫਰਸ਼ ਗਿੱਲਾ ਹੋ ਜਾਣਾ ਮੈਂ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚ ਜਾਨੀਆਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਕੱਪੜੇ ਓਥੇ ਲੈ ਆਇਓ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਰਮਨ ਵਾਪਸ ਸਟੋਰ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਤਣੀ ਤੋਂ ਤੋਲਿਆ ਲਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਲਪੇਟ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਗਿੱਲੇ ਕੱਪੜੇ ਬਾਹਰ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਲਾਹ ਕੇ ਇਕੱਲਾ ਤੌਲੀਆ ਬੰਨ ਰਮਨ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈਣ ਉਸ ਦੇ ਰੂਮ ‘ਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਰੱਖੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ ਤੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅੱਜ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਲਾਹੀ ਸੀ ਓਹ ਇੱਕ ਦਮ ਕੱਛੀ ਚੱਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਗਿੱਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਏ ਤੇ ਜਦੋਂ ਓਹ ਕੱਛੀ ਸੁੰਘਦਾ ਏ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਚੜ ਜਾਂਦੀ ਏ ਤੇ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਫਿਰ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਓਹ ਉਸ ਦੇ ਸਵੇਰ ਵਾਲੀ ਲੋਰ ਤੇ ਟੌਪ ਚੱਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਓਧਰ ਰਮਨ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਖੋਲਿਆ ਨਹੀਂ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੈ , ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਦਰਵਾਜਾ ਹੈ ਤੇ ਦਰਵਾਜੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇਸ ਦੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਬਿਲਕੁੱਲ ਬੰਦ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹਵਾ ਵਾਸਤੇ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰ ਬੜਨ ਸਾਰ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਘਰ ਦਾ ਕਬਾੜ ਤੇ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਪਿਆ ਹੈ ਤੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਡਬਲ ਬੈੱਡ ਪਿਆ ਹੈ ਜਿਸਤੇ ਇੱਕ ਖਸ਼ਤਾ ਹਾਲਤ ਗੱਦਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਸੁੱਟੀ ਹੋਈ ਹੈ
ਰਮਨ ਗਿੱਲੇ ਕੱਪੜਿਆ ਨਾਲ ਉਸ ਬੈੱਡ ਦੇ ਇੱਕ ਖੂੰਜੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਇੱਕ ਹੀ ਬਾਰੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅੰਦਰ ਰੌਸ਼ਨੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਉੱਠਕੇ ਬੱਲਬ ਜਗਾਅ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਸਟੋਰ ਚ ਚਾਨਣ ਹੀ ਚਾਨਣ ਫੈਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
ਏਨੇ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈ ਕੇ ਆ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਬਲਬ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਓਹ ਰਮਨ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਗੌਰ ਨਾਲ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹ ਡੋਲਣ ਲਗਦਾ ਹੈ
ਪਹਾੜ ਵਾਂਗ ਤਣੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ, ਕਸਿਆ ਪੇਟ ਤੇ ਪਤਲੇ ਲੱਕ ਥੱਲੇ ਮੋਟੇ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਉਸ ਦਾ ਕਸਾਵ ਹੋਰ ਸਖ਼ਤ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਹੈ
ਜਦੋਂ ਓਹ ਰਮਨ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਫੜਾਕੇ ਮੁੜਨ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਰਮਨ ਉਸ ਨੂੰ ਅਵਾਜ਼ ਦਿੰਦੀ ਹੈ
“ ਪਿੰਦੇ ਗੱਲ ਸੁਣੀ “
ਪਿੰਦੇ ਮੁੜਕੇ ਰਮਨ ਵੱਲ ਝਾਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ
“ ਦੱਸ ? “
ਰਮਨ ਦੰਦਾਂ ‘ਚ ਨੌਹ ਟੁਕ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ
“ ਮੇਰੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਗੰਢ ਪੀਚੀ ਗਈ ਤੇ ਮੱਥੋਂ ਖੁੱਲ ਨੀ ਰਹੀ “
ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਇਹ ਮੌਕਾ ਹੱਥੋਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਕਹੇ ਗੋਡਿਆ ਭਾਰ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲੇ ਵੱਲ ਲਿਜਾਅ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਇੱਕ ਦਮ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਅੱਧੇ ਸਕਿੰਟ ਵਿੱਚ ਸਲਵਾਰ ਪੈਰਾਂ ਚ ਜਾ ਡੱਗੀ ਤੇ ਅਗਲੇ ਪਲ ਰਮਨ ਦੇ ਨੰਗੇ ਪੱਟ ਤੇ ਥੋੜੇ ਥੋੜੇ ਵਾਲਾ ਨਾਲ ਢਕੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਆ ਗਈ
ਪਿੰਦਾ ਉੱਠ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਏਦਾਂ ਕਰੇਗੀ ਤੇ ਓਹ ਬੋਲਿਆ
“ ਰਮਨ ਇਹ ਕੀ ? “
ਪਰ ਰਮਨ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਰਸ਼ੀਲੇ ਬੁੱਲ ਉਸਨੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਬੁੱਲਾ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਹੋਇਆ ਕਦੇ ਉਸਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨੂੰ ਪੱਟਦਾ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ..........
ਪੰਜ ਛੇ ਮਿੰਟ ਬੁੱਲ ਚੂਸਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਰਮਨ ਦਾ ਕਮੀਜ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸਿੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਤੋਂ ਫੜ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਖਿੱਚਕੇ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੂਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਦੀ ਰਹੀ
ਰਮਨ ਜੋ ਕਿ ਤੇਈ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਮੁਟਿਆਰ ਸੀ ਹਜੇ ਤੱਕ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਖੁੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤੇ ਛੋਲਾ ਵੀ ਮਾਸ ‘ਚ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕਦੇ ਉਸ ਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਜੀਭ ਪਾ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਦੇ ਵਾਲ ਨੋਚਦੀ
ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਹੋਰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕੋਲ ਪਿਆ ਸਰਾਣਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਥੱਲੇ ਦੇ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਉੱਚੀ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਫੜਕ ਰਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਡੋਡਾ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸ ਤੇ ਭਾਰ ਪਾਉਣ ਲੱਗਿਆ
ਰਮਨ ਹਜੇ ਤੱਕ ਵਰਜਨ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਪੂਰੀ ਪੀਕ ਤੇ ਲੈ ਆਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਰਮਨ ਨੂੰ ਦਰਦ ਦੀ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਅੱਖਾ ਮੀਚ ਲਈਆਂ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਲੱਤਾ ਦੀ ਕਲੰਘੜੀ ਪਾ ਲਈ
ਪਰ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਥੋੜਾ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣਾ ਡੋਡਾ ਫੁੱਦੀ ਅੰਦਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੀ ਚੀਖ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਪਰ ਕਾਮ ਚ ਆਏ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਜੋਰ ਦੇ ਕੇ ਅੱਧਾ ਲੱਨ ਫੁੱਦੀ ਅੰਦਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਸਾਲੀਏ ਤੇਰੇ ਈ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਹੁਣ ਰੋ ਨਾ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਮੁੱਕੇ ਮਾਰੇ ਪਰ ਝੋਟੇ ਵਰਗੇ ਸਰੀਰ ਵਾਲੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ ਕੀ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ਸੀ
ਪੰਜ ਕ ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਲੱਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਬਣਾਅ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਰਮਨ ਵੀ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਥੱਲੋ ਘੱਸੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ
ਕੜੱਪ ਕੜੱਪ ਦੀ ਅਵਾਜ ਪੂਰੀ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਮਨ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈਂ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ
“ ਆਹ ਆਹ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋਰ ਤੇਜ “
ਥੱਲੋ ਉੱਛਲ ਉੱਛਲ ਕੇ ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ
ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਹੋਰ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਓਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਚਰਮ ਸੀਮਾ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਤਣੇ ਮੁੰਮਿਆ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਕੇ ਚੂਸਣਾ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਵੀ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪਿੱਠ ਚ ਨਹੁੰ ਖੋਭਦੀ ਇੱਕ ਦਮ ਫਾਰਗ ਹੋਕੇ ਨਿਡਾਲ ਹੋ ਕੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਦਸ ਕ ਘੱਸਿਆ ਬਾਅਦ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਹੀ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਝ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਓਹ ਕਲੀ ਤੋਂ ਫੁੱਲ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ..........
Jasraniwlah
New Member
- 39
- 53
- 18