ਕਾਂਡ 4
( ਨਾਨਕਾਘਰ )
ਸੈਕਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਕੇ ਦੁਪਹਿਰ ਤੱਕ ਸੁੱਤੇ ਰਹੇ ਫਰਵਰੀ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਬਜੂਦ ਵੀ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜਕਾ ਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਫਿਰ ਕਰੀਬ ਇੱਕ ਵਜੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਅੱਖ ਖੁੱਲੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਰਮਨ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ‘ਚ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੀ ਵੀ ਜਾਗ ਖੁੱਲ ਗਈ ਤੇ ਉਹ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪਈ ਪਈ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕਿ ਫਿਰ ਤਣਾਅ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਪਲੋਸਣਾ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਕਿ ਕਿਸੇ ਰਾੜ ਵਾਂਗ ਸਖਤ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਬੋਲੇ ਉੱਠੇ ਤੇ ਬਿੱਡ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ,ਉਸ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਂਦੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਲੱਨ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਨੀ ਪਿੰਦੇ ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਜਲਨ ਹੋ ਰਹੀ ਆ ਬਹੁਤ ਮੱਚੀਂ ਜਾਂਦਾ ਮੈਥੋਂ ਨੀ ਹੋਰ ਹੋਣਾ ਪਲੀਜ “
ਤਾਂ ਜੱਸਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਮੈਂਨੂੰ ਤਾਂ ਦੋ ਬਾਰ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ ਤਾਂ ਇਹਨੇ ਸੌਣਾਂ “
ਪਰ ਰਮਨ ਕੁਝ ਨਾਂ ਬੋਲੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਵਗੈਰ ਪੇਂਟੀ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਤੋਂ ਲੋਅਰ ਤੇ ਟੌਪ ਪਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਥੋੜੇ ਗੁੱਸੇ ਜੇ ਵਿੱਚ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਧੱਕਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚੀ ਪਰ ਉਹ ਇਹ ਸੋਚਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਕਿਤੇ ਭੱਜੀ ਚੱਲੀ ਹੈ ਫੇਰ ਲੋਟ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ, ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਤੇ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ‘ਚ ਨਿਗਾਹ ਜਿਹੀ ਮਾਰਕੇ ਲਾਇਟ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕੁੰਡਾ ਲਗਾਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ
ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕਰਮੇ ‘ਚ ਆਈ ਤੇ ਇੱਕ ਲਾਸਟ ਵਾਲੀ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕਮੀਜ ਲੈ ਬਾਥਰੂਮ ‘ਚ ਨਹਾਉਣ ਵੜ ਗਈ, ਤੇ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਤੋਲ਼ੀਏ ਨਾਲ ਵਾਲ ਮਲਦੀ ਬਾਹਰ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਦੇ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਗਰਭ ਨਿਰੋਧਕ ਗੋਲੀ ਉਸ ਨੂੰ ਖਾਣ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ
ਰਮਨ ਹੱਸੀ ਤੇ ਗੋਲੀ ਜੀਭ ਤੇ ਰੱਖ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਖਾ ਗਈ
ਅੱਜ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਹੋਰਵੀ ਸੋਹਣੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ ਗੁਲਾਬੀ ਸੂਟ ਮਗਰ ਨੂੰ ਸੁੱਟੇ ਗਿਲੇ ਵਾਲ ਓਹ ਨਿਰਾ ਸਮੈਕ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਤੇ ਉਸ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਬੁੱਲ ਰੱਖ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਉਹ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਵਿਹੜੇ ਖੜ੍ਹੇ ਚੋਲ ਮੋਲ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਫੂਨ ਵੱਜਿਆ
ਨੰਬਰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਫੂਨ ਸੀ
“ ਹੈਲੋ ਹਾਂਜੀ ਡੈਡੀ “
“ ਹੈਲੋ ਪਿੰਦੇ ਮੈਂ ਆ ਰਿਹਾ ਘੰਟੇ ਕ ਤੱਕ ਨਾਲ ਤੇਰੀ ਅੰਟੀ ਆ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਅੱਜ ਰਾਤ ਰਵੇਗੀ ਓਹੋ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕਹਿ ਕੁਝ ਮਿੱਠਾ ਬਣਾ ਲਵੇ “
ਇਹਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ
(ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ :- ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਇੱਕ 36 ਕ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੋਹਣੀ ਸਨੱਖੀ ਜਨਾਨੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਬਹੁਤ ਚਾਲਬਾਜ਼ ਤੀਮੀਂ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੜੱਪਣ ਲਈ ਓਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਮੰਨ ਵੀ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਹ ਮਨਜੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਏਸੇ ਲਈ ਉਸਦੀਆਂ ਭੂਆ ਤੇ ਓਹ ਉਸਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਸਨ)
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਇੱਕ ਦਮ ਪਾਰਾ ਹਾਈ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ “ ਮੇਰਾ ਪਿਉ ਫੇਰ ਓਹੀ ਕਰਤੂਤਾਂ ਤੇ ਆਗਿਆ ਜਿਸ ਤੋਂ ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਹੀ ਮੇਰੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ (ਕਰਮਜੀਤ(ਰਮਨ ਦੀ ਮਾਂ) ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ) ਵਰਜ ਕੇ ਗਈਆਂ ਸਨ “, ਭੂਆ ਨੇ ਉਸਦੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆਂ ਓਹ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵਿਖਾਈਆਂ ਸੀ ਜਿੰਨਾਂ ‘ਚ ਓਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਫਿਰ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿਸੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਆਪ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਜਾਕੇ ਖਿੱਚੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਪਿਉ ਅੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਨੂੰ ਤੇ ਓਹ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਓਹ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਵੇਗਾ
ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਇੱਕ ਬਾਰ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਪਿਉ ਮੰਨ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸੋਚੇਗਾ ਤੇ ਮਿਲਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਉਹ ਫੇਰ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਓਪਰਾ ਹੱਥ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਚਿੰਤਤ ਵੇਖਕੇ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ
“ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਗੀ ਪਿੰਦੇ ਇੱਕ ਦਮ ਈ ਸੋਚਾਂ ‘ਚ ਪੈਗਿਆ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਗਾਲ ਕੱਢਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ
“ ਓਹ ਸਾਲੀ ਗੰਦੀ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਫੇਰ ਮੇਰਾ ਪਿਉ ਘਰ ਲੈ ਕੇ ਆ ਰਿਹਾ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਵੀ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਝੱਟ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਮਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰ ਲਿਆ
( ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਘਰ )
ਦੁਪਹਿਰ ਢਲ ਚੁੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਰਾਤ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਸਕੇ ਏਨੇ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਫੂਨ ਦੀ ਰਿੰਗ ਵੱਜਦੀ ਹੈ
“ ਹੈਲੋ ਕੌਣ “
ਕਰਮ ਕੰਨ ਨੂੰ ਫੂਨ ਲਾ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ
“ ਭੂਆ ਜੀ ਸੱਤਸ੍ਰੀਅਕਾਲ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲ ਰਿਹਾਂ “
“ਹਾਂ ਪਿੰਦੇ ਪੁੱਤ ਕੀ ਹਾਲ ਨੇ ਤੇਰੇ , ਰਮਨ ਕਿਵੇਂ ਆਂ ? “
“ ਭੂਆ ਜੀ ਰਮਨ ਵੀ ਠੀਕ ਆ ਓਹ ਓਧਰ ਰਸੋਈ ‘ਚ ਆ (ਚਾਹੇ ਰਮਨ ਕੋਲ ਖੜੀ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ) ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਠੀਕ ਆ ਬੱਸ ਡੈਡੀ...... “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਫਿਕਰ ‘ਚ ਬੋਲੀ
“ ਕੀ ਹੋਇਆ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ? “
“ ਭੂਆ ਹੋਇਆ ਕੁਝ ਨੀ ਬੱਸ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾੜੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਤੇ ਫੇਰ ਆ ਗਿਆ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਤਾ ਓਹਨੇ , ਓਸੇ ਡੈਣ ਨਾਲ ਫਿਰਦਾ ਹੋਣਾ ਦੱਸ ਮੈ ਕੀ ਕਰਾਂ ਇਹਦਾ ? “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਅੱਜ ਤਾਂ ਭੂਆ ਓਹਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਘਰ ਲੈਕੇ ਆ ਰਿਹਾ , ਦਾਰੂ ਵੀ ਪੀ ਫਿਰਦਾ , ਮੈਂ ਅੱਜ ਇਹਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਰ ਦੇਣਾ “
ਪਿੰਦਾ ਗੁੱਸੇ ‘ਚ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਚਿੰਤਾ ‘ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਨਾ ਨਾ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਕੁਝ ਨੀ ਕਹਿਣਾ , ਥੋਡੇ ‘ਚ ਤਾਂ ਡੈਨ ਓਹ ਅੱਗੇ ਈ ਫਰਕ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਆ , ਨਾ ਨਾ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਕੁਝ ਨਾ ਕਹੀਂ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਜੀ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਫਿਰ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰੀਏ ਭੂਆ ਖੜੇ ਦੇਖਦੇ ਰਹੀਏ ਤੇ ਓਹ ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੜੱਪ ਕੇ ਓਹ ਜਾਵੇ “
“ ਨਾ ਨਾ ਪੁੱਤ ਏਦਾਂ ਕਿਵੇਂ ਤੇਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਰੋਕਜੂ ਕੋਈ , ਮੈਂ ਮਰਗੀ ਕਿਤੇ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਮੈਂ ਕਰਦੀਆਂ ਕੁਝ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਪਈ ਕਿ ਉਹ ਅਗਾਂਹ ਕੀ ਕਰੇ ਤੇ ਇੱਕ ਦਮ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਸੁੱਝੀ ਤੇ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਪੁੱਤ ਮੈਂ ਪੱਕਾ ਹੱਲ ਕਰਦੀਆਂ ਤੇਰੇ ਪਿਉ ਦਾ , ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਆਉਣੀ ਆਂ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਓਹਦੀ ਵੀ ਕੀ ਜੂਨ ਆ ਕੱਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਕੋਲੋਂ ਆਈ ਆ ਓਹਦਾ ਸਿਆਪਾ ਕਰਦੀ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹਦਾ ਸਕਾ ਭਰਾ ਓਹਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦਾ
ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਵੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਭਰਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਜਵਾਨ ਹੈ ਓਹਦੀਆਂ ਵੀ ਸਰੀਰਕ ਲੋੜਾਂ ਨੇ ਓਹ ਵੀ ਓਹਨੇ ਕਿਤੇ ਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ ਹੋਇਆਂ ਪਰ ਫਿਰ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਕਰਨੀਆਂ ਹੀ ਨੇ ਚੰਦਰਾ ਕਿਸੇ ਚੱਜਦੀ ਤੀਂਮੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਹੀ ਕਰਵਾਅ ਲਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨਣਦ ਰਾਣੀ ਦੀ ਨਣਦ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਛੇ ਮਹੀਂਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਛੱਡ ਛਡੱਈਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਓਹ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਦੇ ਫਿਰਦੇ ਸਨ , ਓਹ ਉੱਠੀ ਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸਲਾਹ ਕਰਨ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ ਜੋ ਕਿ ਨਾਲਦੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਪਈ ਸੀ
“ ਬੀਬੀ ਪੈਰੀ ਪੈਨੀ ਆ “
ਜਿਉਂਦੀ ਰਹਿ ਕਹਿ ਕੇ ਬੰਸੋ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਸਿਰ ਪਲੋਸਿਆ ਤੇ ਕੋਲ ਹੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲਿਆ
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਕਿ ਕੀ ਕੁਝ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਜੇ ਆਪਾਂ ਓਹਦੀ ਕੁੜਮਨੀ ਮਿੰਦਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਰਵਾਅ ਦਈਏ ਨਾਲੇ ਤਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਘਰ ਵਸ ਜਾਵੇਗਾ , ਨਾਲੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ ਪੈ ਜਾਵੇਗਾ
ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਜਚ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਸਮੇਂ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਘਰ ਜਾਵੇ ਆਪ ਓਥੇ ਰਹੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਏਥੇ ਭੇਜ ਦੇਵੇ ਜਦੋਂ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵੇ
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਏਦਾਂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਆਪਣੇ ਪੇਕਿਆਂ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਓਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਜੱਸੇ ਨਾਲ ਤੇ ਖੁਦ ਓਥੇ ਰਹਿ ਗਈ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਲਈ
( ਨਾਨਕਾਘਰ )
ਪਿੰਦਾ ਕਿ ਜਿਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਖੂਨ ਲੱਗ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਓਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਦੇਖ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੱਚਵੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗ ਉੱਠੀ ਕ ਕਦ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆ ਹੱਲ ਹੋਵੇ ਤੇ ਭੂਆ ਏਥੋਂ ਜਾਵੇ ਤੇ ਰਮਨ ਵਾਪਸ ਏਥੇ ਆਵੇ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਵੱਲ ਇਸ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਪਰ ਰਮਨ ਵਾਲੇ ਹਾਦਸੇ ਬਾਅਦ ਉਸਦਾ ਆਪਣੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਦੀ ਹਰੇਕ ਔਰਤ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਬਦਲ ਗਈ ਸੀ
ਉਸ ਨੇ ਜਦੋਂ ਕਰਮਜੀਤ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੂਆ ਲਗਦੀ ਸੀ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ 43 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਓਸ ਦਾ ਸਰੀਰ ਕੋਸੇ ਛੱਬੀ ਸਾਲ ਦੀ ਮੁਟਿਆਰ ਵਰਗਾ ਸੀ ਉਸ ਦੀ ਭੂਆ ਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੰਮੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ
ਕਰਮਜੀਤ ਰਮਨ ਹੁਣਾ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪਣੀ ਸਕੀਮ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਾਲੀ, ਪਿੰਦਾ ਚਾਹੇ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸਹੀ ਰਾਹ ਤੇ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹੀ ਸਹੀ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਹਾਂ ‘ਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤੀ
ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕ ਦਾ ਸਾਰਾ ਨਬੇੜ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੱਸ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਜੋ ਕਿ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦਾ ਕਹਿ ਕੇ ਹਜੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਏਨੇ ਨੂੰ ਗੇਟ ਖੜਕਿਆ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਬੂਹਾ ਧੱਕ ਕੇ ਲੜਖੜਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਦਿਸਿਆ
ਤੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਉਸਦੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਆ ਰਹੀ ਸੀ
ਜਦੋਂ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਰਸੋਈ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਖੜ੍ਹੀ ਦੇਖ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਏ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖ , ਚੱਕਰ ਜਿਹਾ ਖਾ ਗਿਆ ਪਰ ਦਾਰੂ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ‘ਚ ਝੂਮੀ ਜੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਸਿਰ ਜਿਹਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅੱਖਾ ਕੱਡ ਗੁੱਸਾ ਦਿਖਾਇਆ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਤੇਵਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਅੰਦਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਈ
ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ
“ ਕਿਉਂ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦਾ ਘਰ ਉਜਾੜਨਾ ਲਿਆ ? “
ਵਿਚਾਰਾ ਜਿਹਾ ਬਣ ਬਲਵਿੰਦਰ ਬੋਲਿਆ
“ ਮੈਂ ਕੀ ਕੀਤਾ ਭੈਣੇ ?”
“ ਮੈਂ ਕੀ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਆ ਡੈਣ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਏਥੇ ? “
“ਇਹ ਇਹ ਮੇਰੀ ਦੋਸਤ ਆ,ਫਰੈਂਡ ਆ ਮੇਰੀ ਆ ਗਈ ਨਾਲ ਫੇਰ ਕੀ ਏ “
ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਓਹ ਦਾਰੂ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ‘ਚ ਕੀ ਬੋਲੀ ਕਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੌਣ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਜਾਂ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਫੇਰ ਓਹੀ ਸਵਾਲ ਸੀ
“ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸ ਇਹ ਕਰਨ ਕੀ ਆਈ ਆ ਏਥੇ “
ਬਾਰ ਬਾਰ ਇੱਕੋ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਓਹ ਅੱਕ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਰ ਗੱਲ ਚ ਓਹਦਾ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਓਹਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਬੰਦਸ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ , ਉਸ ਨੇ ਅੱਕੇ ਵੇ ਨੇ ਪੁੱਠਾ ਬੋਲ ਦਿੱਤਾ
“ ਇਹ ਕੀ ਕਰਨ ਆਈਆ? ਸੁਣਨਾ ਮੈਥੋਂ! ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇਣ ਆਈ ਆ “
ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜਕੇ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਤੇ ਰੱਖਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ
“ ਇਹਦੇ ਤੇ ਟੱਪਣਾ ਇਹਨੇ ਸਾਰੀ ਰਾਤ , ਜੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੈਗੀ ਆ ਸਵਾਰੀ ਕਰਨ ਆਲੀ ਇਹਦੇ ਤੇ ਆਜਾਵੇ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਦਉਂ ਇਹਨੂੰ ..........ਪਰ ਓਹਨਾ ਚਿਰ ਮੇਰਾ ਨੀ ਸਰਨਾ “
ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੋਇਆ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ ਦੀ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਚ ਬੜ ਗਿਆ ਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਅਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਹੈਰਾਨ ਖੜੇ ਵੇਖ ਰਹੇ ਸਨ ਨਾ ਪਿੰਦਾ ਕੁਝ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਉਸ ਦੀ ਭੂਆ ਕਿਉਕਿ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਗੱਲ ਦੀ ਆਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਭੂਆ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਸੀ
ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ‘ਚ ਫੜਕੇ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਝਰਨਾਹਟ ਦੌੜ ਗਈ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੋਂ ਇਹ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਏਨੇ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਆਇਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੂਆ ਜੀ ਆ ਜੋ ਓਹਦੀ ਪੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ “
ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਪਿੰਦੇ ਮਗਰ ਤੁਰ ਪਈ
ਰਾਤ ਦੇ ਨੌ ਵੱਜ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕਦੋਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਚੋਹਲ ਮੋਹਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਏਧਰ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸੋਚੀਂ ਪਏ ਹੋਏ ਸਨ ਕੀ ਕੀਤਾ ਕੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਪਿੰਦੇ ਆਪਾਂ ਕਿਉਂ ਜਗਰਾਤਾ ਕੱਟਣਾ ਆਪਾਂ ਤਾਂ ਸੌਂ ਲਈ ਏ , ਇਹ ਦੇ ਨਾਲ ਸਵੇਰੇ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ “
ਤਾਂ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਉੱਠੇ ਤੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਏ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਓਹ ਪੂਰਾ ਨੰਗਾ ਸੀ ਓਹ ਏਨਾ ਨਸ਼ੇ ਚ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਸੁਧ ਬੁੱਧ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੋਰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਉਹ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨੰਗਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਲੱਨ ਕਦੇ ਏਧਰ ਤੇ ਕਦੇ ਓਧਰ ਡਿਗਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਇਹ ਦੇਖਕੇ ਅੱਖਾਂ ਨੀਵੀਂਆਂ ਕਰ ਲਈਆਂ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਲਗਾਤਾਰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
“ ਨਿੱਕਲ ਜਾਵੋਂ ਮੇਰੇ ਘਰੋਂ ਕੁੱਤਿਓ ਮਰੋ ਕਿਤੇ ਜਾਕੇ “
ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਕੱਠੀ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਵਿਹੜੇ ‘ਚ ਆ ਗਏ ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿੱਕਲਣ ਸਾਰ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਕੋਠੀ ਦਾ ਗੁਟ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਇੱਕੋ ਸਵਾਲ ਸੀ
“ ਪਿੰਦੇ ਹੁਣ ਕਿੱਥੇ ਸੌਵਾਂਗੇ ਆਪਾਂ “
ਰਾਤ ਦੇ ਦਸ ਵੱਜ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਫਰਵਰੀ ਦਾ ਅਖੀਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਠੰਡ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਧ ਗਈ ਸੀ
ਪਿੰਦਾ ਕੁਝ ਦੇਰ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫਿਰ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੂਆ ਜੀ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ‘ਚ ਸੌਂ ਜਾਨੇ ਆ ਓਥੇ ਇੱਕ ਬੈੱਡ ਵੀ ਹੈ ਤੇ ਕੰਬਲ ਵੀ
ਪਰ ਬੈੱਡ ਛੋਟਾ ਜਿਆ ਹੈ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਇਹ ਕਹਿੰਦੀ ਓਧਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਈ
“ ਕੋਈ ਨੀ ਇਸ ਟੈਮ ਓਥੇ ਹੀ ਸਾਰ ਲੈਨੇ ਆ ਔਖੇ ਸੌਖੇ “
ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਭੂਆ ਉਸ ਦੇ ਅੱਗੇ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਆਪ ਪਿੱਛੇ ਸੀ ਤੇ ਭੂਆ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਉਸ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹਚਕੋਲੇ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ
ਤੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਕਮਲਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਓਸੇ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਜਿੱਥੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਬਾਗ ਦੀ ਕਲੀ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪੂਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਬਾਗ ਖੜਾ ਸੀ........