ਕਾਂਡ 5
(ਨਾਨਕਾ ਘਰ )
ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕੋਠੀ ਵਿੱਚੋ ਕੱਢਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ,ਕਰਮਜੀਤ ਸਟੋਰ ਦਾ ਗੇਟ ਖੋਲ ਕੇ ਅੰਦਰ ਬੜੀ ਤੇ ਲਾਇਟ ਜਗਾ ਬੈਡ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜੀ ਅਤੇ ਸਵੇਰ ਦੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਪਏ ਖਿਲਾਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
" ਵੇ ਆ ਕੀ ਗਾਹ ਪਾਇਆ ਬਿੱਡ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਘੁਲਿਆ ਹੁੰਦਾ ਇੱਥੇ ? "
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਕੋਡੀ ਹੋ ਕੇ ਗੱਦਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਸੈੱਟ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ, ਜਦੋਂ ਓਹ ਕੋਡੀ ਹੋ ਕੇ ਚਾਦਰ ਸੈੱਟ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਆ ਗਏ ਤੇ ਐਨ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਜੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਮਾਰ ਮਾਰ ਘੱਸੇ ਚਿੱਤੜ ਭੰਨ ਦੇਵੇ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
" ਕੁਝ ਨੀ ਭੂਆ ਏਥੇ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋ ਕੋਈ ਨੀ ਆਇਆ ਨਾ ਹੀ ਕਦੇ ਜਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦਾ ,ਇਹ ਗੱਦਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਤਾਂ ਓਦਾਂ ਹੀ ਵਾਧੂ ਕਹਿ ਕੇ ਏਥੇ ਰੱਖ ਹੋਏ ਸਨ "
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਚਾਅ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਭੂਆ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵੱਲ ਵੇਖਦੇ ਨੇ ਏਨਾ ਕਿਹਾ ਤੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਡਾਂਗ ਅਰਗੇ ਹੋਏ ਲੱਨ ਨੂੰ ਕੱਛੇ ਉੱਤੋ ਦੀ ਪਲੋਸਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਚਾਦਰ ਲੋਟ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਆਉਦੀਂ ਬੋਲੀ
" ਵੇ ਇਹਨੂੰ ਸਮਾਨ ਰੱਖਣਾ ਨੀ ਸਿੱਟਣਾ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ "
ਪਰ ਜਦੋਂ ਓਹ ਚਾਦਰ ਲੋਟ ਕਰਕੇ ਮਗਰ ਨੂੰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮਗਰ ਖੜੇ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਪਿੱਠ ਟਕਰਾਅ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੱਨ ਭੂਆ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ 'ਚ ਚੁਬ ਗਿਆ ,ਜਿਸ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਗੱਲ ਬਦਲਦੀ ਬੋਲੀ
" ਦੇਖਦਾ ਪਿੰਦੇ ਤੇਰੇ ਪਿਉ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੀਤੀ , ਦੇਖਦਾ ਸੀ ਤੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ? "
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਸੁਤੇ ਸੁਭਾਅ ਬੋਲਿਆ
" ਆਹੋ ਭੂਆ ਓਹਨੇ ਤੇਰਾ ਹੱਥ ...........ਫੜ ਕੇ...............
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਕਟਦੀ ਬੋਲੀ
" ਚੱਲ ਛੱਡ ਨਸ਼ੇ 'ਚ ਓਹਨੁੰ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਿਆ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਆਸੇਪਾਸੇ ਕੰਬਲ ਲੱਭਣ ਲੱਗ ਪਈ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਕੰਬਲ ਕਿਤੇ ਨਾ ਦਿਸਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿੰਦੀ ਨੂੰ ਬੋਲਦੀ ਹੈ
" ਵੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕੰਬਲ ਪਿਆ ਏਥੇ ਪਰ ਕੰਬਲ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨੀ "
ਭੂਆ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਕੰਬਲ ਕਿਤੇ ਨਾ ਦਿਸਿਆ ਤੇ ਓਧਰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਠੰਡ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕੱਲਾ ਕੱਛੇ ਤੇ ਟੀ ਸ਼ਰਟ 'ਚ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਇਕੱਲੇ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ 'ਚ ਕਿਉਕਿ ਜਦੋਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਠੀ ਚੋਂ ਕੱਡਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣਾ ਸ਼ੌਲ ਵੀ ਅੰਦਰ ਛੱਡ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਠੰਡ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਕੰਬਲ ਤਾਂ ਫੇਰ ਭੂਆ ਅੰਦਰ ਈ ਪਿਆ ਕੋਠੀ ਦੇ , ਅੰਦਰੋਂ ਈ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਾ ਪੈਣਾ "
ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਈ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕਦੀ ਬੋਲੀ
" ਪਰ ਕੋਠੀ ਨੁੰ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਲਿਆ ਹੋਣਾ ਅੰਦਰੋਂ "
" ਕੋਈ ਨੀ ਆਜਾ ਵੇਖਦੇ ਆਂ ਭੂਆ ਕੀ ਪਤਾ ਖੁਲਾ ਈ ਹੋਵੇ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਠੰਡ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੱਛਾਂ 'ਚ ਹੱਥ ਦੇ ਲਏ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕੋਠੀ ਵੱਲ ਵਧਣ ਲੱਗੇ
ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵਾਲੇ ਵਾਸੇ ਕੋਠੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪਾਸਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਪਾਸੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਰੂਮ ਦੀ ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਸੀ ਜਿਸ ਅੰਦਰ ਓਹ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਉਹ ਕੋਠੀ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਕੋਲ ਦੀ ਕੋਠੀ ਦੇ ਮੇਨ ਗੇਟ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਦਰਵਾਜਾ ਨਾ ਖੁੱਲਿਆ ਤਾਂ ਮਗਰ ਖੜ੍ਹੀ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ " ਇਹ ਤਾਂ ਬੰਦ ਆ ਭੂਆ ਕੰਜਰ ਨੇ ਅੰਦਰੋ ਲਾਤਾ ਲਗਦਾ "
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
" ਇਹਨੇ ਠੰਡ 'ਚ ਮਾਰਨਾ ਸਾਨੂੰ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨੀ, ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਦਾ ਗੇਟ ਨੀ ਖੁੱਲਾ ਕੋਈ? "
ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਹਾਂ ਸ਼ਇਦ ਰਸ਼ੋਈ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ "
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਅਗਾਹ ਰਸੋਈ ਵਾਲੇ ਗੇਟ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ ਜੋ ਕਿ ਕੋਠੀ ਦੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਤੁਰ ਪਈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਓਹ ਗੇਟ ਖੋਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਬੰਦ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਅਵਾਤਵਾ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਦੋ ਮਿੰਟ ਚੁੱਪ ਕਰ ਭੂਆ,ਇੱਕ ਸਕੀਮ ਹੈ , ਆਪਣਾ ਕੋਠੀ ਦੇ ਮਗਰਲੇ ਦੀ ਇੱਕ ਰੂਮ 'ਚ ਏਸੀ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਏਸੀ ਰਿਪੇਅਰਹੋਣ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਬੰਦੇ ਦੇ ਬੜਨ ਜਿੰਨਾ ਥਾਂ ਹੈਗਾ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰ ਦਵੀਂ ਓਥੋ ਦੀ ਬੜਨ ਨੂੰ ਮੈਂ ਅੰਦਰੋਂ ਕੰਬ ਲੈ ਆਵਾਂਗਾ "
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਸਹਿਮਤ ਹੋਗਈ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹ ਜਿਸ ਪਾਸਿਓ ਆਏ ਸਨ ਓਧਰ ਨੂੰ ਹੀ ਤੁਰ ਪਏ ਕਰਮਜੀਤ ਥੋੜੀ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਜੱਸਾ ਓਹਦੇ ਮਗਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਰੂਮ ਅੱਗੋ ਦੀ ਲੰਘਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਚਾਨਣ ਆਉਦਾ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਚਾਨਣ 'ਚ ਦੋ ਪ੍ਰਛਾਵੇ ਹਿਲਦੇ ਦਿਸੇ ਤਾਂ ਓਹ ਥੋੜਾ ਝੁਕ ਕੇ ਬਾਰੀ ਥਾਂਈ ਅੰਦਰ ਝਾਕੀ ਤਾਂ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਅੰਦਰ ਬਲਵਿੰਦਰ ਹੇਠਾਂ ਲੰਮਾਂ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਦੇ ਉੱਪਰ ਟੱਪ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਨੌ ਇੰਚ ਦਾ ਲੱਨ ਉਸਨੂੰ ਸਾਫ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਗਰਮ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਕੇ ਰਸ ਛੱਡ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖਦੀ ਦਾ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸਲਵਾਰ ਉੱਪਰੋ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਮਸਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਓਹ ਇਹ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਈ ਕਿ ਮਗਰ ਪਿੰਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਕਿ ਓਹ ਉਸ ਦਿਨ ਦੀ ਭਰੀ ਪਈ ਸੀ ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਤੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਰਾਸ ਲੀਲਾ ਦੇਖ ਕੇ ਆਈ ਸੀ ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਕਮਲਜੀਤ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਸਲੀਂ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਏਨੇ ਨੂੰ ਮਗਰ ਪਿੰਦਾ ਆ ਗਿਆ,ਪਿੰਦਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਹ ਸਭ ਵੇਖਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬਿੱਲਕੁਲ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਤੇ ਉਹ ਦਵਾ ਦਵ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਸਲਦੀ ਰਹੀ ।
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਆਉਦੇ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਭੂਆ ਕੋਡੀ ਹੋ ਬਾਰੀ 'ਚ ਕੁਝ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫਿਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਮਝਣ 'ਚ ਦੇਰ ਨਾ ਲੱਗੀ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੱਛੇ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸਿਓ ਲੱਨ ਕੱਢਕੇ ਹੱਥ 'ਚ ਮਸਲਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ ਉਹ ਬਿੱਲਕੁਲ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵੀ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਾ,ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ ਓਹ ਸਾਇਡ ਤੋਂ ਹੋਕੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਕੀ ਕਿ ਹੋ ਰਿਹਾ ਅੰਦਰ ਪਰ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਕੀਮ ਸੁੱਝ ਓਹ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਥੋ ਹੀ ਹਵਾ ਦਾ ਇੱਕ ਹਲਕਾ ਜਿਆ ਬੁੱਲਾ ਆਇਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਕਮੀਜ਼ ਚਿੱਤੜਾ ਤੋਂ ਉੱਡ ਕੇ ਉਸਦੀ ਢੂਹੀ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੇਖੇ ਤਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਨੰਗਾਂ ਲੱਨ ਸਲਵਾਰ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਭੂਆ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ 'ਚ ਫਸਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਭੂਆ ਤੇ ਝੁਕ ਕੇ ਉਸਦੇ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਅੰਦਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਜਿੱਥੇ ਹੁਣ ਉਸ ਦਾ ਪਿਉ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਉੱਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਕੋਡੀ ਘਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲਿਆ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਹੌਕਾਂ ਨਿੱਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾ 'ਚ ਕੋਈ ਸਖ਼ਤ ਚੀਜ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਝਟਕਾ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੋਂ ਹਟਾ ਲਿਆ ਤੇ ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨ ਕੋਲੇ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਬੋਲਿਆ
" ਰੌਲਾ ਨਾ ਪਾਈਂ ਭੂਆ , ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਣਾ "
ਕਰਮਜੀਤ ਅੰਦਰ ਪੂਰੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਪਈ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਗਲਤ ਹੈ ਕਿ ਸਹੀ ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਲਾਲ ਸੁਰਖ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਬੱਸ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੇ ਜਿਹੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਭੂਆ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਓਧਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਜਿਸ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਮਸਲ ਰਹੀ ਸੀ ਓਸੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੁਣ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਖਿਸਕਦੀ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾ 'ਚ ਫਸਾਏ ਲੱਨ ਤੇ ਰਹਿ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਭੂਆ ਭਤੀਜਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਲਗਾਤਾਰ ਕਿਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੇ ਜਿਹੇ ਆਪਣਾ ਲੱਕ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤਾ ਤਾ ਲੱਨ ਪਿੱਛੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੱਨ ਤੇ ਅੜਕੀ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਗਿੱਟਿਆਂ 'ਚ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਹੁਣ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਨੰਗਾ ਲੱਨ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨਾਲ ਖਹਿਣ ਲੱਗਾ ਜਿਸ ਤੇ ਕਿ ਸਿਰਫ ਹੁਣ ਮਖਮਲੀ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਖੱਬਾ ਹੱਥ ਕੱਛੀ ਨੂੰ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਸਿਸਕੀ ਲੈਂਦੀ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
" ਪਿੰਦੇ ਅੰਦਰ ਚੱਲ ਬੜ ਪਰ ਏਥੇ ਨੀ ਨੀ "
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਪਿੱਛਾ ਹਟ ਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸਿੱਧੀ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਖੁੱਚਾਂ ਤੇ ਵੱਖੀ ਤੋਂ ਬੁੱਕਲ 'ਚ ਚੱਕ ਲਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਗਿੱਟਿਆਂ 'ਚ ਫਸੀ ਸਲਵਾਰ ਓਥੇ ਹੀ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਓਵੇਂ ਹੀ ਸਟੋਰ ਰੂਮ 'ਚ ਲੈ ਬੜਿਆ
ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ 'ਚ ਥੋੜੀ ਸੁਰਤ ਆਈ ਕਿ ਓਹ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਅੱਜ ਤੱਕ ਬਗੈਰ ਕਾਲੇ ਦੇ ਉਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਮਰਦ ਵੱਲ ਤੱਕਿਆ ਤੱਕ ਨਹੀ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਕਾਮ ਨੇ ਉਸ ਤੋਂ ਕੀ ਕੁਝ ਕਰਵਾਅ ਦਿੱਤਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੀਆ ਪਰ ਹੁਣ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਜਾ ਸੁੱਟਿਆ ਜਿੱਥੇ ਸਵੇਰੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਸੁੱਟਿਆ ਸੀ ਬੱਲਵ ਦੀ ਰੌਸਨੀ 'ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਇਝ ਚਮਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਸੰਗਮਰਮਰ ਹੋਵੇ ਪਿੰਦਾ ਤੀਮੀਂ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ਕੀਨ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ 'ਚ ਆਇਆ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਲਾਹ ਸਾਇਡ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿਤੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਕਰ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਫੁੱਦੀ ਪੂਰੀ ਮੁੰਨੀ ਪਈ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲਿਆ
" ਭੂਆ ਮੈਦਾਨ ਪੂਰਾ ਈ ਰੜਾ ਰੱਖਦੀ ਆ ਫੁੱਫੜ ਹਜੇ ਵੀ ਹਾਕੀ ਖੇਡਦਾ "
ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰੀਂ ਨਿਡਾਲ ਹੋਈ ਪਈ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
" ਕੱਜਰਾ ਗੱਲਾਂ ਨਾ ਮਾਰ ਕੰਮ ਕਰ ਜਿਹੜਾ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆਂ "
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ " ਕੰਮ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਓਹ ਕਰਨਾ ਜਿਹੜਾ ਯਾਦ ਰੱਖੇਂਗੀ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਮੁੰਹ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਦਸ ਮਿੰਟ ਚੰਗੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਈ
ਏਨਾ ਦਸਾਂ ਮਿੰਟਾ 'ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਕਦੇ ਚਾਦਰ ਘੁੱਟੇ ਤੇ ਕਦੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਵਾਲ ਨੋਚੇ ਤੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਕਮੀਜ ਉੱਪਰੋ ਮੰਮੇ ਪੱਟੇ
ਤਾਂ ਦਸ ਮਿੰਟ ਚੱਟਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਮੀਜ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਜਾ ਘੋੜੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪ ਮਗਰ ਆ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਲੱਨ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਦਸ ਕ ਘੱਸਿਆ 'ਚ ਤਾਂ ਕੁਝ ਤਕਲੀਫ ਹੋਈ ਪਰ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਲੱਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਲੱਗ ਗਈ
ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸੇ ਵੱਜਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਸਵਾਦ ਲੈਦੇ ਰਹੇ ਬੈੱਡ ਦੀ ਢੋਅ ਫੜ ਕੇ ਉਹ ਹੰਭ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਹੱਥ ਥੱਲੇ ਕਰਕੇ ਗੱਦ ਨੂੰ ਕਿਨਾਰੇ ਤੋੋ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਮਗਰ ਪਿੰਦਾ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਲੱਨ ਨੁੰ ਡੋਡੇ ਤੱਕ ਬਾਹਰ ਕੱਢਕੇ ਅੰਦਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਹਿੱਲ ਜਾਂਦਾ,ਏਸੇ ਪੋਜ 'ਚ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਪਿੰਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਚੋਦਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਓਹਨੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਹਜੇ ਵੀ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀ ਗਿਆ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਆਖਰੀ ਘੱਸਾ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮਾਰਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਤੇ ਗੱਦ ਨੂੰ ਪਾਇਆ ਹੱਥ ਉਸਦਾ ਫਿਸਲ ਕੇ ਬੈੱਡ ਦੀ ਢੋ ਅਤੇ ਗੱਦੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਥਾਂ 'ਚ ਜਾ ਫਸਿਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਿਨਾਂ ਹੱਥ ਹਿਲਾਏ ਓਦਾਂ ਹੀ ਪਈ ਰਹੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਹੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਉੱਪਰ ਪਿਆ ਰਿਹਾ
ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਵੀਹ ਮਿੰਟ ਓਹ ਏਦਾਂ ਹੀ ਪਏ ਰਹੇ ਕਿਉਕਿ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਅੱਜ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪੰਘੂੜੇ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰਕੇ ਆਈ ਸੀ ਚਾਹੇ ਕਾਲਾ ਉਸ ਦੀ ਪੂਰੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਅ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਜੋ ਕੰਮ ਅੱਜ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਹ ਕਾਲੇ ਤੋਂ ਪੱਚੀ ਸਾਲਾਂ 'ਚ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ , ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਛਤਾਵਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਸੀ ਪਛਤਾਵਾ ਇਸ ਦਾ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਪਵਿੱਤਰ ਿਰਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਲਾਜ ਲਾਈ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਕਿ ਹੁਣ ਓਹ ਜਿਵੇੰ ਮਰਜੀ ਜਦੋਂ ਮਰਜੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ
ਏਨੇ ਨੂੰ ਕੋਲ ਪਿਆ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਫੂਨ ਵੱਜਿਆ
ਇਹ ਫੂਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਮਨ ਦਾ ਸੀ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਸੁਤੇ ਸੁਭਾ ਹੀ ਫੂਨ ਸਪੀਕਰ ਤੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤੇ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
" ਪਿੰਦੇ ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਸਟੋਰ ਰੂਮ 'ਚ ਬੈੱਡ ਤੇ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਏਅਰ ਰਿੰਗ ਬੈੱਡ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਓਹ ਚੱਕ ਲਵੀਂ ਪਲੀਜ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗੇ "
ਕਰਮਜੀਤ ਜੋ ਕਿ ਮੂਧੀ ਪਈ ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰਾ ਹੇਠੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫਸਿਆ ਹੱਥ ਕੱਢਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਏਅਰ ਰਿੰਗ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਮਨ ਦੀ ਸੀ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
" ਵੇ ਕੰਜਰਾਂ ਮੇਰਾ ਇਹ ਹਾਲ ਕਰਤਾ ਓਹਦਾ ਕੀ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ ਤੂੰ, ਵੇ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਨੂੰ "
ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਗੁੱਸੇ 'ਚ ਬੋਲਦੀ ਸੁਣਕੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਗੱਲ ਸੁਣ ਭੂਆ ਪਹਿਲ ਓਹਨੇ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਬਾਕੀ ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਨੀ ਆਈ ਭਤੀਜੇ ਥੱਲੇ ਪੈ ਕੇ, ਊਂ ਵੀ ਓਹਨੇ ਅੱਧਾ ਪਿੰਡ ਮਗਰ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੇ ਬਾਹਰ ਕੋਈ ਚੋਦ ਦਾ ਮੈਥੋਂ ਜਰਿਆ ਨੀ ਜਾਣਾ ਸੀ , ਮਾੜਾ ਨੀ ਹੋਇਆ ਘਰ ਦੀ ਗੱਲ ਘਰੇ ਈ ਰਹਿ ਗਈ "
ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਥੋੜੀ ਤਸੱਲੀ ਹੋਈ ਕਿ ਜੋ ਹੋ ਗਿਆ ਓਹਦੇ ਤੇ ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੇ ਆਂ ਬਾਕੀ ਜੇ ਇਹ ਆਪਸ 'ਚ ਕਰੀ ਵੀ ਜਾਣਗੇ ਤਾਂ ਕੀ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ਏ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ
" ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਖਿਆਲ ਰੱਖੀ ਕੱਚਾ ਫਲ ਆ "
"ਨਾ ਨਾ ਭੂਆ ਪੂਰਾ ਪੱਕਿਆ ਪਿਆ ਫਲ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਮੁੰਮੇ ਜਮਾਂ ਤੇਰੇ ਜਿੱਡੇ ਨੇ "
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਹੱਸ ਪਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
"ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ ਨੇ ਜਾਂ ਓਹਦੇ "
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਹੁਣ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਵੱਡੇ ਲਗਦੇ ਨੇ ਪਰ ਕੋਈ ਨਾ ਦਿਨ ਖੁੱਲਣ ਦੇ ਕਰਵਾਉਣੇ ਆਂ ਮੁਕਾਬਲਾ ਥੋਡਾ "
ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਹੱਸ ਪਏ ਤੇ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
" ਹੁਣ ਤੂੰ ਮਾਂਵਾਂ ਧੀਆਂ ਕੱਠੀਆਂ ਨੰਗੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ "
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਉਸਦਾ ਮੁੰਮਾ ਚੂਸਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੇਖੀ ਚੱਲ ਕੀ ਕੀ ਤੇ ਕੌਣ ਕੌਣ ਨੰਗਾ ਹੁੰਦਾ "
ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਫੇਰ ਮੂੜ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਠੰਡ ਤੋ ਬਚਣ ਲਈ ਤੇ ਕਾਮਪੂਰਤੀ ਲਈ ਸੈਕਸ ਸੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਰਾਹ ਸੀ ਉਸ ਰਾਤ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕਰਮਜੀਥ ਤੇ ਤਿੰਨ ਛਿਫਟਾਂ ਲਾਈਆਂ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਚੰਗੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਈ ਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕਰੀਬ ਤਿੰਨ ਵਜੇ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆਈ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨੰਗ ਧੜੰਗੇ ਹੀ ਸੌਂ ਗਏ ਸਨ
ਸਵੇਰ ਦੇ ਸਾਢੇ ਛੇ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ, ਸਾਰੇ ਵਿਹੜੇ 'ਚ ਚੁੱਪ ਚਾਅ ਸੀ ਨਾ ਅੰਦਰੋਂ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਨਿੱਕਲੇ ਸਨ ਤੇ ਨਾ ਉਸਦਾ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਅੰਦਰੋ ਨਿੱਕਲਿਆ ਸੀ ਪਰ ਕੋਠੀ ਦਾ ਬਾਰ ਤੇ ਘਰ ਦਾ ਵੱਡਾ ਗੇਟ ਦੋਵੇਂ ਖੁੱਲੇ ਪਏ ਸਨ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਘਰ ਚੋਂ ਨਕਦੀ ਤੇ ਗਹਿਣੇ ਲੈ ਕੇ ਫਰਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਹੁਣ ਕੱਲਾ ਹੀ ਨੰਗ ਧੜੰਗਾ ਬੇਸੁਰਤ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਭਤੀਜਾ ਅੰਦਰ ਸਟੋਰ ਰੂਮ 'ਚ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ 'ਚ ਪਏ ਸਨ
ਪਰ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਬਾਹਰੋ ਇੱਕ ਚਾਲੀ ਕ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਜਨਾਨੀ ਅੰਦਰ ਆਈ,ਇਹ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇਹ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਭੈਣ ਕਮਲਜੀਤ ਸੀ
ਗੇਟ ਖੁੱਲੇ ਦੇਖਕੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਹੌਲ ਪੈ ਗਿਆ ਓਹ ਭੱਜ ਕੇ ਕੋਠੀ ਵੱਲ ਨੂੰ ਗਈ ਜਿਸਦਾ ਗੇਟ ਵੀ ਖੁੱਲਾ ਪਿਆ ਸੀ ਪਰ ਜਿਉਂ ਹੀ ਓਹ ਗੇਟ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਨਿਗਾਹ ਕਮਰੇ ਦੀ ਬਾਰੀ ਕੋਲ ਪਈ ਹਰੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਪਈ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪਛਾਣਨ ਨੂੰ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਇਹ ਉਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਚੱਕ ਲਈ ਜੋ ਕਿ ਤ੍ਰੇਲ ਨਾਲ ਸਲਾਭੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਚੱਕ ਕੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖ ਲੱਗ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਟੋਰ ਦਾ ਗੇਟ ਖੁੱਲਾ ਦਿਸਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਓਧਰ ਨੂੰ ਵਧ ਗਈ
ਓਹ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਓਧਰ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਅਣ ਹੋਣੀ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਗੇਟ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਧੱਕ ਕੇ ਅੰਦਰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੋ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਭਤੀਜਾ ਪਿੰਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ 'ਚ ਨੰਗੇ ੋਏ ਸਨ ਤੇ
ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਇੱਕ ਦ ਨਿੱਕਲਿਆ
" ਭੈਣੇ ਇਹ ਕੀ????????????????????? "
